Kolejny piątek i kolejny wpis z dzienniczka producentów „Sztuki Wojny”. Tym razem kwestie budowy armii, nowej zdolności buntowników oraz rzut oka na mapę region chiński – ojczyzny Sun Tzu, autora podręcznika „Sztuka Wojny”. Zapraszam do lektury.

Budowniczy armii

Budowa wojsk w grach stylu EU polegała głównie na przeklikiwaniu pomiędzy prowincjami i wydawania pojedynczych poleceń budowy. Ekran mikrozarządzania (dodany w EU4) ułatwił tą sprawę, jednak w przypadku wielkim państw oraz wielkich armii nadal to sprowadzało się do hurtowego klikania.

Posiadaczom nowego DLC dodana zostanie funkcja, którą producenci nazwali „Budowniczy armii”. Dzięki niemu gracz będzie mógł stworzyć kilka szablonów armii i szybko wydać polecenie jej powołania. Przy posiadaniu odpowiedniej ilości Manpowera oraz funduszy będzie można rozłożyć ciężar produkcji armii pomiędzy prowincjami. Wybierając centralny punkt produkcyjny to poszczególne jednostki będą od razu maszerować do tego punktu i łączyć się w armię do uzyskania odpowiednich rozmiarów i proporcji. Mechanizm ten ma ułatwić i umilić proces odtwarzania sił zbrojnych po skończeniu wyczerpujących walk.

Nazywanie oddziałów

Małe usprawnienie – podobnie jak gracz aktualnie może nadawać nazwy armiom (do np. łatwiejszego zarządzania lub ze względów fabularnych) tak teraz będzie można to samo zrobić z jednostkami.

Rebelianci i wyspy

Jedną z wad mechanizmów rebelianckiego w grach EU był fakt, że nie posiadają oni okrętów (w tym i transportowych) ani żadnych mechanizmów umożliwiających przerzucenie wojsk z ziem oddzielonych wodą. Efektem tego było to, że np. pretendet do tronu, który pojawił się na Gotlandii czy Sycylii, nie będzie stanowić zagrożenia dla korony.

Wraz z patchem, wydawanym przy okazji nowego DLC, rebelianci będą mieli możliwość dokonania podróży zamorskiej, o ile odległość pomiędzy lądami jest równa jednej prowincji morskiej. Blokada portu takiej prowincji spowoduje blokadę przejścia.

Mapy regionu chińskiego

1. Chiny właściwe
   Podczas nowego podziału prowincji przyjęto podział administracyjny Chin z czasów Ming. Każda jednostka administracyjna będzie reprezentowana przez liczbę prowincji sięgającej od 4 do 6.
2. Północne regiony
3. Regiony władztwa nomadów 1
4. Regiony władztwa nomadów 2
5. Xinjiang i Tybet 1
6. Xinjiang i Tybet 2
7. Korea
   We wcześniejszych wersjach podział Korei oparty był o historyczny podział „Ośmiu prowincji Joseon”. Ponieważ jednak uznano, że to za mało daje wariantów strategicznych dokonano głębszych podziałów.