Wyspy Kanaryjskie

Chyba tak chociaż ja wolę elekcje ,wtedy można sobie wybierać króla najbardziej uzdolnionego a nie jakieś niewypały genetyczne.

 

Ale pomyśl o bonusie do relacji za długie panowanie. Taki młody to może i z sześćdziesiąt lat panować.

 

Tylko będąc poganinem nie ma się elective, ulti jest imho dużo lepsze od gavelkind.

 

Ale jak zmieniłeś sposób dziedziczenia, bez reformy religijnej? To ponoć niemożliwe.

 

LM ma rację. Lepiej, aby wszystko dziedziczył najmłodszy syn, niż całość ma się dzielić pomiędzy wszystkich synów/córki z synami.

 

Edit:

Właśnie sprawdziłem na wiki i cóż, według opisu faktycznie nie powinno być to możliwe. Cóż, widocznie mają tam braki.

Z tego co się orientuje to jest bazowane na podstawie kultury.
W normalnych przypadkach wszyscy Berberowie są muzułmanami, ale tutaj wyjątek i dlatego taka ciekawa sytuacja.
Celtowie będąc paganami np. mogą korzystać z Tanistry.

Edit2:
Ostateczne sprawdzenie.
West African jest po prostu zbugowane i nie jest to zależne od kultury.
Tylko Mongołowie/Celtowie mogą omijać dzięki kulturze.

 

Mi chodzi o podział domeny.

 

No cóż od gavelkindu wszystko jest lepsze. No chyba, że ktoś lubi wyżynać własne potomstwo.

 

Rozdział 10
975 - 986
Ammuc I
Część II




"Król" Islandii posiada tylko 1 hrabstwo z garnizonem liczącym 270 ludzi, godny dla mnie rywal.



Jednakże gdy byłem już wojskiem koło Islandii host zaatakował...



Wróciłem się, ufortyfikowałem na wyspie. W efekcie host nie miał żadnych szans atakując z morza, przegrał a ja dostałem następną masę darmowego, nieopodatkowanego złota.



Mimo iż w wyniku walk straciłem trochę żołnierzy, 855 których mi zostało wystarczyło.



Władca dorosły, całkiem przyzwoicie biorąc pod uwagę że to tylko dzieło AI (trzech różnych nauczycieli).



A to małżonka, która też nie przynosi wstydu rodowi.



W następnych miesiącach oblężenie się skończyło a ja wygrałem wojnę. Dzięki sumie statystyk małżeństwa mogę trzymać wszystkie holdingi bez posiadania minusów za ilość.



Ukochany kuzyn kontynuuje udaną politykę tworzenia claimów, i w przeciwieństwie do swojego przeciwnika, nie planuje żadnych rebelii.



Gdy cieszyłem się z podbojów, mina mi zrzedła gdy król Norewgii natychmiast upomniał się o swoje de-jure.



Jednak po kilku tygodniach stało się to. Całkiem przyjemnie, ale dlaczego? Po kilkunastu sekundach patrzenia po postaciach wreszcie dostrzegłem o co chodziło.



Pod koniec swojego życia, będąc świętym, nordyckim wojownikiem zdecydował się przejść na chrześcijaństwo? Cóż, mało prawdopodobne, ale jakże dla mnie pomocne.



Norwegia przed konwersją...



...i po.

Natychmiastowo stworzyła się potężna frakcja złożona z wszystkich wasali i postawiła króla pod ścianą, co doprowadziło do stworzenia masy niezależnych państewek.

1 - Chiefdom of Austisland

2 - Jarldom of Jamtaland posiadający także Wyspy Owcze

3 - Chiefdom of Shetland

4 - Jarldom of Vestalndet

5 - Jarldom of Trondelag

6 - Chiefdom of Finmark



Postanowiłem nie kusić losu i użyć tej ociupinki szczęścia, która mi się przytrafiła.



Zaprawdę, piękny kolor.



Chciałem kontynuować moją kampanię na wschód... jednak moja wojna nagle, z niewiadomych mi przyczyn się skończyła.

Prawdopodobnie jakiś błąd, była niezależna przed i po. Widać na screenie:

Spoiler

Claim na całe księstwo, piękna sprawa. Czyli w następnych rozdziałach walki z Szkocją. Po tym jak zostałem oszukany będzie trzeba zabić trochę więcej Wikingów niż przewidywałem.
​

 

Sytuacja polityczna
Wyspy Brytyjskie


Widok na wyspy, w czasach gdy Wikingowie cieszyli się tutaj największą potęga i wpływami. Tylko katolickie księstwo Tary pod przywództwem Wyzwoliciela stawiało opór jako ostatni, chrześcijański bastion.

W wczesnym okresie średniowiecza wyspy były prawdziwym rajem dla Nordów, którzy mogli palić i łupić na lewo i prawo, póki wszystkiego ostatecznie nie podbili. Znudzeni wikingowie z Jyllandu, którzy stworzyli królestwo Anglii, rozpoczęli wtedy swoją ekspansję na wschód w okolicach Morza Bałtyckiego. W ostateczności doprowadziło to do zniszczenia pogańskiego królestwa Pomorza i stworzenia bractwa Jomsvikingów na podbitych terenach.

Jednakże nie wszyscy mieli tak dobrze jak Duńczycy. Wikingowie z Szkocji nie mieli potencjalnych przeciwników i miejsc do podboju, a by trwać w sile musieli z kimś walczyć! Cóż, doprowadziło to do wielkiej, niekończącej się spirali wojen domowych, która trwała ponad 100 lat od momentu stworzenia królestwa Szkocji.



Było 12 władców szkockich, lecz tylko 4 z nich umarło z koroną na głowie.

Jednakże wszystko się zmieniło wraz z rozpoczęciem się nowej irlandzkiej rebelii, prowadzonej przez drugiego, aczkolwiek bardziej wybitnego Wyzwoliciela. Jego państwo nie było tylko lokalnym ruchem oporu, lecz potęga, która wypowiadała wojnę nordyckim królestwom raz za razem, coraz bardziej poszerzając swoje strefy wpływu. Nawet niezbalansowani Wikingowie nie mieli szans z darmowymi, irlandzkimi żołnierzami i dość szybko królestwo Szkocji zostało ograniczone do kilku księstw.

W tym samym czasie Anglia też musiała zmierzyć się z wewnętrznym kryzysem. Wszystko zaczęło się, gdy król Bagsecg umarł pozostawiając tylko trójkę córek. Co gorsza, ośmioro z dziewięciorga jego wnuków też było płci żeńskiej co jeszcze bardziej komplikowało sytuację. Istna klątwa.



Duńczycy zebrali się i zgodnie wybrali pierworodną córkę na władczynię. Była błyskotliwą królową, i podczas jej długich rządów kontynuowano politykę poprzednika bez większych ekscesów i buntów. Problemy rozpoczęły się wraz z jej śmiercią, gdy lordowie na wzór szkocki zdecydowali się na liczne wojny domowe. Jak się wszystko skończyło, widać na screenach. Jej córka nie była lubiana, i została zastąpiona przez siostrę starej królowej, drugą córką "oryginalnego" władcy. Po kilku większych potyczkach ostatecznie zaakceptowano jej władzę, lecz na nic się to zdało, gdyż zginęła po jednym roku sprawowania władzy. Lordowie znowu mieli problem, kto ma zostać nowym władcą pytali? Tym razem swoja propozycję przepchnęła frakcja, która poparła rządy jej córki. Wszystko układało się dobrze... lecz wtedy wybuchła irlandzka rebelia, a nowa królowa okazała się tchórzem. W tajemnicy przed wasalami przyjęła chrzest, co jak się można spodziewać, okazało się katastrofą i szybko została strącona z tronu. Ponownie zadano pytanie, kto jest godny tronu? Po następnej serii wojen domowych ostatecznie przekazano berło królewskie męskiemu członkowi rodu, gdyż uważano iż w tak trudnych czasach tylko prawdziwy mężczyzna będzie mógł poprowadzić królestwo w dobrym kierunku. Był on dziewiątym wnukiem starego władcy, i następny raz wszyscy mieli nadzieję na ustabilizowanie się sytuacji. Niestety, nadzieje prysły wraz z jego śmiercią podczas bitwy, gdy próbował umocnić swoją władze. Koniec końców jej córce, lordowskiej marionetce, udało się pokonać oponentów i niepodzielnie rządzić.



Za sukcesem tym stał karzeł-regent, szara eminencja, dzięki któremu Anglia ostatecznie przeszła na katolicyzm. Jednak podział władzy ze względu na religię był w miarę równy. Było 3 nordyckich lordów i 2 katolickich, jednak szybko miało się to zmienić za sprawą geniuszu karła.



Około 986 roku młoda królowa za jego radami zdecydowała się odebrać księstwo Wessexu z rąk słabych wikingów z Szkocji.

Był to pierwszy konflikt na tle religijnym między ludami z Skandynawii i poważnie to osłabiło ich pozycje na wyspach. W tym samym czasie uciskani Bretonowie wykorzystali sytuację i rozpoczęli rewoltę przeciwko Szkocji. Po kilku miesiącach walki między stronami pojawiły się one, okręty wojenne imperium Kanaryjskiego płynące na wojnę!



​

 

Poważnie jest tam karzeł - szara eminencja :3?

 

Yep, wrzucilem screena, zapomnialem o nim.

 

Jakoś tego podboju nie widze , ale bede trzymał kciuki

 

Rozdział 11
986 - 989
Ammuc I
Część III




Szkocja ma nadal całkiem niezły potencjał, lecz nie ma to teraz znaczenia.



Oblężenie wrogiej stolicy. Po tym jak się skończyło (zdobyłem tylko zamek) musiałem się ewakuować bo mała, aczkolwiek groźna dla mnie armia się zbliżała.



Skoczyłem na południe Anglii gdzie zdobyłem następny zamek. Ponownie Wikingowie próbowali się przeciwko mnie zorganizować, to znowu wskoczyłem do okrętów.



Pokonałem tę armię tym samym ratując zamek.



Po tym królowa poddała się, bardzo szybko ale zarazem bardzo dla mnie wygodnie.



Nowe ziemie.



Zyskałem 4 nowych wasali. Dwóch z widocznej prowincji pozostało wiernych wobec Szkocji.



Klasyczna reorganizacja jak i przypływ kasy.



Niestety nie udało się z jednym uwięzieniem, ale szybko została pokonana.



Nowy syn, nowy kolor, nowy tytuł i co najważniejsze, nowa czapka!

​

 

Rozdział 12
989 - 997
Ammuc I
Część IV




Ekhem, "rebelia" zdławiona w zarodku.



Jako że przybyło mi trochę ziem, mogłem wreszcie stworzyć wasali dla miasta i świątyni w stolicy. Przy okazji możecie zobaczyć jak mocno rozwinąłem te holdingi od początku gry.



Tymczasem na dalekim wschodzie Turcy pojawili się w miarę szybko. (992)



Orkady, OPM, na który miałem claim. Pokonanie go nie było dużym problemem, a każda ziemia się przyda.



Jeszcze przed końcem wojny rana zaleczona.



Wszystkie znaki na świecie ewidentnie chcą bym kontynuował moją kampanię na Morzu Północnym.



Po udanym oblężeniu przyłączenie Orkad do imperium.



Niestety były władca zrobił mi psiuka, bo oprócz mnie miał jeszcze dwie wojny, które przejąłem po zdobyciu wysepek.



Na zakończenie jednej wystarczyła seria wygranych bitew.



Z drugą tak szybko nie można było postąpić i musiałem zająć się następnym oblężeniem. Jak widać, bawię się na Szetlandach co popsuje mi plany, bo i na te tereny miałem prawa... jak już skończę wojnę będę musiał czekać sporo lat na koniec pokoju by móc znowu zaatakować.



Wojna wygrana a moje jednostki natychmiastowo wybrały się na jakieś rajdy. (głównie dlatego że już były zebrane pod 1 sztandarem)



Pieniądze się nie marnują i na Islandii powstała świątynia na cześć afrykańskich bóstw.



Jedyny wasal z Orkad. Dlaczego chce ją zabić? Bo nowy baron wygeneruje się z moją kulturą i religią.



Wojna domowa w Danii niczym zaproszenie.



Jeszcze jeden claim... co za dużo to nie zdrowo, bo wątpię by mi starczyło czasu na użycie wszystkich.



Widok, który nigdy mi się nie znudzi.



Cóż... widać że ma już wprawę w swojej robocie.



Zbieranie funduszy na następną wojnę zakończone. ​

 

Rozdział 13
997 - 1005
Ammuc I
Część V




Pokój się skończył, więc czas kontynuować północną kampanię.



Pokonałem jakiś mały desant, zanim moja armia zebrała się w punkcie zbiornym.



Przegrana i kompletna anihilacja mojej armii. Największa porażka w dotychczasowej historii Kanarów. Nie miałem wystarczającej ilości okrętów by przetransportować wszystko na raz, i to było głównym powodem porażki. Dodać do tego jeszcze bonusy wrogów za teren i moje minusy za desant, i cóż, może byłem zbyt pewny siebie. Warscore jest na -56% więc mam jeszcze szansę nadrobić.



Na pocieszenie mój spisek się udał.



Niszczenie następnego desantu.



Stworzyłem następną świątynie po wschodniej części Islandii, więc mianowałem równych w sile kapłanów wasali.



Stara księżna wypowiedziała wojnę o prowincję. Na szczęście o tą, w której nie posiadam baroni. Jak przegram będzie przynajmniej to pocieszenie że straciłem 1 zamek.



Inny członek dynastii Ivaringów dołączył się do wojny, robiąc całą sytuację niebezpieczną. O ile poradziłbym sobie z księżną, z dwójką już nie mam szans. Co najgorsze, muszę się do tego przyzwyczaić biorąc pod uwagę że Szkocja przekonwertowała się na katolicyzm.



Moja armia i ich. Jak mówiłem, zjednoczeni są dla mnie za potężni.



Irlandczycy nawet po zmianie religii Szkocji znajdą jakiś sposób by realizować na nich swoją zemstę. Cóż, nie jestem zaskoczony.



Postanowiłem opuścić teren wojenny, spora ilość armii stała się wobec mnie wroga.



Skoro tereny szkockie były dla mnie nieosiągalne, czas ponownie spróbować desantem. Tym razem całe wojsko zostało przeniesione za jednym razem i są efekty, wygrana bitwa.



Wróg nie śpi.





Padlinożercy bez honoru... 2 nowe wojny o tereny, które już teraz mogę nazwać przeklętymi.



Przynajmniej mój syn dorósł na takiego, który poradzi sobie w przyszłości walcząc z tymi barbarzyńcami.



Myślałem że to ostatecznie rozwiąże mój problem z Szetlandami. Nawet nie wiecie jak bardzo się myliłem.



Taki tam ogólny screen dla pokazania nieciekawej sytuacji.



W obliczu takiego natarcia, postanowiłem się jej poddać. To tylko 1 zamek, a ponad 2 tysiące wojska mniej przeciwko mnie.



Jak widzicie, zostało tylko 800 ludzi prowadzących kampanie na moich ziemiach.



Gdy opuściłem Szetlandy by ich pokonać natychmiastowo na miejscu wybuchł bunt przeciwko moim rządom. Tyle lat walki na marne.



Tym bardziej teraz muszę pokonać Szkotów.



Mam nadzieję, że ta wygrana jest początkiem dobrej passy.



Z tym wszystko poszło dobrze i podpisałem pokój. Teraz czas wziąć w obroty dzieciaka. Kiedy pokonywałem jego armie...



Niezależny książę Kornwalii, następny problem na mojej głowie.

​

 

Oj wszystko się sypie

 

Świetny AAR, a że sie sypie to dobrze, jest dużo ciekawiej wrzucaj kolejny odcinek jak najszybciej

 

Aneksja Szetlandów przez Kanary brzmi cokolwiek dumnie.

 

Rozdział 14
1005 - 1010
Ammuc I
Część VI




Detale nowej wojny. Kobieta ma 60 lat, to będę raczej preferował przeczekanie do jej śmierci.



Wspomniana wcześniej bitwa. Pokonanie wojska młodego oponenta.



Poddanie się do buntownikom, mieli ponad 1800 wojska więc w obecnym momencie nie jestem w stanie nic zrobić.



Jeszcze jedna wojna, chyba najgroźniejsza z wszystkich bo jak przegram, stracę wszystko.



Wojska Kornwalii (i częściowo innych władców) desantowały w stolicy.



Podpisanie pokoju z młodym. Teraz zostały mi tylko 2 wojny obronne.



Ogółem sytuacja i tak wygląda nieciekawie.



Niszczenie małej armii, głównie dla pkt.



Będę tutaj stał i bronił terenu do ostatniego człowieka.



Punkt kulminacyjny się zbliża...



I przegrana.



W obliczu tego nie miałem innej opcji, jak użyć magicznego przycisku asasyna. Jakbym wygrał wojnę z hostem, to bym zarobił... a tak straciłem ponad połowę mojej fortuny. Pierwsze, historyczne użycie tej opcji, a będę ją w przyszłości okropnie nadużywał.



Babsko nie chce umrzeć a mi po bitwie została tylko polowa żołnierzy. No cóż, to czekamy.



Do maksa mi trochę brakuje, więc czas na uzupełnienie rezerw.



Co gorsza, nawet król Szkocji dołączył się do wojny.



Gdy wojska się regenerują, powolutku tracę ziemie.



Zbanishowałem wszystkich wasali dla kasy, kto wie, może będę musiał znowu asasynować.



Kiedy oblegali ostatni zamek w pobliżu Szkocji...



Szetlandy i ja, czwarta runda. Tym razem w defensywie.

​

 

Teraz żeby tylko nie dopuścić do sytuacji odwrotnej - aneksja Kanar przez Szetlandy.

Dzięki, i też uważam że tym gorzej komuś idzie, tym lepiej się czyta. Niestety nie za często sie to dzieje. ; p

W sumie to najbardziej krytyczne odcinki całego AAR'a, potem niestety nie będzie już tak ciężko, chociaż cały czas będą czynniki sprawiające problemy.

 

Rozdział 15
1010 - 1017
Ammuc I
Część VII




Inwazja całkiem sporej armii na moją stolicę.



Nawet dosyłają posiłki... ale nie ma się co oszukiwać, pogański bonus obronny ich niszczy.





Na fali powodzeń następne 2 claimy.



Po kilku latach oblężenia postanowiłem w końcu je skończyć. Desant z okrętów + powołanie lokalnej armii.



Dzięki następnym bonusom obronnym wygrałem.



Po kilku miesiącach przyszli z ofensywą.



Efekt? Anihilacja wrogiej 2400 osobowej armii.



I w końcu jakaś przyjemna niespodzianka.



Jakiś adventurer zdobył Szetlandy, jak miło.



Z tego wszystkiego została mi jedna wojna, ta, którą chce przeczekać. Babsko trafiło do więzienia, więc szanse na jej śmierć się zwiększają.



Jednak dokończenie wojny już za rządów następnego władcy.



A tu ogólny screen na byłego władcę, głównie pokazuję by zilustrować jak wiele claimów straciłem.

​

 

Po co robiłeś claimy w tym wieku władcy i przy takich wojnach?

 

Jaki warunek "końcowy" sobie załozyleś ? Zdobycie korony czy to bedzie raczej megakampania z końcem w okolicach 2013 r ?

 

Bo mnie praktycznie nic nie kosztowały, a jakbym skończył te wojny to bym raz dwa wszystko podbijał. Gdybym chciał kompletnie min-maxować, to tak, powinienem był przestać to robić, ale byłem optymistą. ;p

Reformacja wiary i stworzenie imperium. Megakampanie bez założenia że się właśnie to gra czyli ogranicza podboje nie ma sensu, bo w eu4 już się jest bardzo dużym i silnym.