Ancien Regime - MP AAR

Tutaj nasz wspaniały kronikarz Letho vel Corleone będzie zamieszczał swoje spostrzeżenia i obserwacje dotyczące kampanii. Wpisujcie też swoje kroniki, opowieści, aary. Wszystko to można komentować.

 

Ancien Regime - dyplomacja

stylizowane wypowiedzi przedstawicieli państw

 

Król Kastylii świętej pamięci Enrike (0 0 0) to upośledzony kretyn. Wywołał wojnę ze swoim kuzynem, królem Aragonii i Neapolu, Księciem Nawarry oraz Królem Portugalii jednocześnie w nie sprzyjających okolicznościach. Długo, ciągnąca się latami wojna, jaka przeszła przez Iberię zniszczyła ją straszliwie. Jednak jest jakiś promyk nadziei i życzliwość Opatrzności, która czuwała nad wiernymi kastylijskim katolikami. Tron Aragonii i Neapolu słusznie należy od dziś do kastylijskiej linii domu Trastamara którego przedstawicielem jest małoletni Filip I.


Za Pirenejami nie do końca rozumiemy co się dzieje. Zdaje się, że Królestwo Burgundii nadaje ton polityce kontynentu. W sojuszu z Francją może decydować co Cesarz może, a czego nie. Jednocześnie skutecznie pozbawia angielskich kupców zysków. Francja ślini się na każdy skrawek ziemi i liczy na to, że południowe ziemie Burgundii kiedyś odziedziczą Walezjusze. Anglicy mimo zmiany dynastii nadal roszczą sobie prawa do Gaskonii. Czy tylko Anglikom uda się skolonizować nowy świat? Elektor Brandenburgii walczy o przetrwanie nie wychylając się nadto. Weneccy kupcy stale ośmieszają się narzekając na swój los, zdawać by się mogło, że ziemie którymi rozporządzają, że zyski z handlu, które czerpią, zadowalają ich w pełni. Król duński nie zwrócił naszej zbytniej uwagi a reszta dalekiego wschodu jest poza naszym polem zainteresowania.

 

Ja Wladca Wszechrusi, Suweren Permu, Jaroslawia, Riazaniu oraz Pskowa, kolonizator ziem azjatyckich, pozdrawia wszystkie kraje Wzrost potegi Wielkiego juz Ksiestwa Moskiewskiego na pewno nie obedzie sie bez wiekszego echa i z groza patrzymy na coraz dalsze podboje przedstawiciela obcej religii - Otomanow. Radzi mu zeby zabral trzymal jedynie ziemie w nodzie Krymei a trzymal swoje lapska na nodzie z Astrakhaniu. Kazda zdobycz Otomanow w tym regionie spotka sie z wrogim nastawieniem panstwa Moskiewskiego.

Pozdrawiam wladcow Europejskich jak i oddalonych dalej za ciesnina Bosforu sultanaty Mamelukow oraz Omanu.

 

Kroniki Moskiewskie:

Po dlugich wojowaniach upadlo wielkie panstwo Nowogrodu. Zostalo one do konca zunifikowane przez Wielkie Ksiestwo Moskiewskie. Rowniez zostalo podbite ksiestwo Tweru oraz zwasalizowane ksiestwo Riazaniu. Rowniez na mocy umowy handlowej prowincja Kola w nodzie White Sea dostala sie pod panowanie Danii.

Dalsze losy wschodu nie sa opisane w kronikach, jednakze Wielkie Ksiestwo Moskiewskie ostrzy sobie zeby na tereny daleko za Uralem o ktorych wladca Moskiewski uslyszal w legendach oraz poezji wieszczow i skrybow wszelakiej masci zajezdzajacych na dwor Rurykowiczow.

 

Prywatne notatki zaufanego kronikarza z posiedzień szpiegowskich w których uczestniczyli:
- Wielki Mistrz Zakonu Szpitalników Św. Jana z Rodos;
- Nadszpieg Christian von Bismarck Zakonu Szpitalników Św. Jana z Rodos;
- Rycerz - dowódca Felipe de Esteban gwardii Zakonu Szpitalników Św. Jana z Rodos;
- Zaufany kronikarz Letho Corleone Zakonu Szpitalników Św. Jana z Rodos;

1 stycznia Anno Domini 1463 doszło do prywatnego spotkania w komnatach Nadszpiega ZSŚw.JzR w którym uczestniczył Wielki Mistrz, Rycerz - dowódca oraz zaufany kronikarz Wielkiego Mistrza. Spotkanie rozpoczął WM:
- Bracia - powiedział Wielki Mistrz - spotkaliśmy się tutaj by omówić sprawy które się aktualnie toczą w Europie Chrześcijańskiej oraz na terenach barbarzyńskich w Imperium Osmańskim oraz w Sułtanacie Mameluckim. Wiedzcie, że te informacje które zostaną tutaj podane zostają w murach tej komnaty i nikt nie zdradzi ich.
- Mistrzu, czy można zaufać temu kronikarzowi? - spytał Christian patrząc na kronikarza z pogardą.
- Tak, jest to mój zaufany kronikarz. Poza tym pokaż mu Letho - powiedział Mistrz do kronikarza i dał mu znak ręką na pozwolenie. Letho ukłonił się Mistrzowi oraz pozostałym gościom i ściągnął z głowy kaptur. Gdy podniósł głowę twarz Christiana przypominała kolorem sól. Przez twarz kronikarza leciała paskudna rana, która przypominała krzyż chrześcijański z tym, że nigdy się niezabliźniła i wygląda cały czas świeżo oraz brak połowy żuchwy i brak języka.
- Ten człowiek - rzekł Mistrz - przeszedł niespotykane męki za gorliwą wiarę w Chrześcijaństwo i nigdy nie zdradził swojej wiary. Za ten upór mameludzcy kaci tak go ukarali jak wygląda teraz i porzucili go na pustynii. Ten człowiek - wskazał na Letho - uzbrojny tylko i wyłącznie w swoją wiarę przebył ogromną drogę w stronę wybrzeża i doszedł do wioski rybackiej, w której żyli ludzie pamiętający jeszcze nasze rządy. Statek rybacki zabrał go do Judei, a z tamtąd kupiec zaprzyjaźniony z Zakonem przetransportował go do nas. Ale to tyle z jego historii - powiedział Mistrz i dał znak kronikarzowi, że może założyć kaptur. Letho ukłonił się Mistrzowi i założył z powrotem kaptur.
- Kontynuując - powiedział Mistrz - doszły do naszego przyjaciela Felipa raporty od naszych szpiegów rozesłanych do stolic państw chrześcijańskich jak i do Księstwa Moskwy jak i do Mameluków i Ottomanów. Bracie, powiedz nam co nasi bracia raportują.
Nadszpieg Felipe de Esteban wyciągnął ogromny plik pism od szpiegów i rozpoczął raportować :
- Zacznijmy od najbliższych sąsiadów. Ekspansja Ottomańska trwa nadal. Wiem że wypowiedzieli wojnę resztkom Cesarstwa, i również wiem że gdy został spisany ten raport w momencie Konstantynopol upadł i Bizancjum formalnie przestało istnieć. Również Ottomani uderzyli na Królestwo Albanii, które także upadło. Sułtanat również dąży do powiększenia swoich terenów i zaatakował dziki naród w Etiopii. Brak dalszych informacji na ten temat.
- A przeklęta Republika Wenecji, która wciągnęła nas w przeszłości w wojnę przeciwko Bizancjum?
- Szpiedzy z Wenecji donoszą, że wywiązała się wojna pomiędzy Cesarstwem a Republiką oraz wojna pomiędzy Wenecją a Królestwem Węgier. Widocznie Doża dalej dąży do powiększania swojej kieszeni złotem zagrabionym od biednych ościennych krajów.
- A zachód Europy? - spytał Christian - Czy zachodni chrześcijanie przejrzą wreszcie na oczy i wspomogą nas w dążeniu do odzyskania Jerozolimy?
- Niestety - westchnął Felipe - Władcy Zachodu wolą walczyć w swoim interesie i wyniszczać się wzajemnie niż zbudować trwały sojusz międzysobą i wyruszyć na prawdziwego wroga chrześcijaństwa. Władcy Anglii i Francji prowadzą wojnę od ponad 80 lat, ale wynika postęp. Został podpisany pokój pomiędzy nimi, ale wrogość pozostała, która przerodziła się w kolejne wojny. To samo można stwierdzić w Królestwie Burgundii, które walczy o powiększanie słupków granicznych czym naraża się na gniew Cesarza Rzymskiego.
- A co u Cesarza? - zapytał Mistrz.
- Szpiedzy z Wiednia donoszą, że Cesarz woli wydawać pieniądze na polepszanie stosunków względem swoich elektorów oraz wydawać pieniądze na bal. Niestety, przez swoje zadufanie w siły powstała ogromna koalicja księstw i biskupstw niemieckich, w którym prym biorą Burgundia oraz Francja wycelowana w Wiedeń. No i również sprawa Cesarza jest niepewna, ponieważ elektorzy niemogą się zdecydować na kogo chcą głosować.
- A duńczycy, szwedzi i norwegowie nas nie wspomogą?
- Jest to wątpliwe, ponieważ szwedzi i norwegowie są podporządkowani Danii. Nasz szpieg z Kopenhagi donosi, że władca ma dziwne marzenie stworzyć z Morza Bałtyckiego wewnętrze jezioro duńskie. Dlatego połączone siły skandynawskie pod berłem duńskim uderzyły na naszych braci z Zakonu Kawalerów Mieczowych i zabrali mu zachodnią część Inflant. Ale również Zakon Najświętszej Maryji Panny Domu Niemieckiego został podzielony pomiędzy Elektora Brandenburdzkiego oraz Królestwu Polskiemu, i temu ostatniemu złożył hołd lenny.
- A Moskwa? Co się dzieje w tym dzikim kraju? - zapytał Christian
- W Księstwie Moskiewskim panuje krwawa i dzika dynastia Rurykowiczów doprowadziła do zniszczenia Nowogrodzkiej Republiki Kupieckiej. Więcej informacji niestety na dzień dzisiejszy nie posiadam.
- A więc spotkanie uważam na skończone. Bracia módlcie się o to by władcy zachodu opamiętali się i powrócił pax między narody chrześcijańskie.

 

​

Roku pańskiego 1462 sługa boży Król Jules I De Bourgogne wysyłając swe poselstwa do innych państw europejskich pisze...

Do Królestwa Francuskiego, wyrażając swoją niepewność do tego czy wojska Francuskie są w stanie nadal skutecznie bronić swoich granic. I czy aby Francuza nie było łatwiej gdyby oddali niektóre ziemie dla swojego sąsiada.



Do Królestwa Anglii, zaznaczając iż Ojciec nasz zasiadający na Tronie Papieskim prosi króla Burgundi by ten ruszył i szerzył wiarę w Jezusa Chrystusa o podobno nowo odkrytych ludach nieznających miłosierdzia pana.



Do Cesarza Niemieckiego, z prośbą o zaprzestanie niemiłosiernego spoglądania na Królestwo Burgundii oraz o przyjęcie do grona państw.

 

Ancien Regime - statystyki & save

statystki & save
​

 

ale klasa

 

Rzymskiego! No naprawdę ile można. Cesarz Niemiecki to był ale w 1871 roku.

 

Sesja I, lata 1444 - 1462



http://sendfile.pl/110817/Ancien_Regime_-_Sesja_I.rar














​

 

Pochylony nad hebanowym pulpitem, Sułtan Turecki skończył pieczętować noty dyplomatyczne skierowane w najdalsze zakątki znanego mu świata.
Do Mameluków:
Sułtan Osmański pragnie nawiązać przyjazne stosunki z bratem w wierze w Allaha i jego jedynego prawdziwego proroka Mahometta. Jednakże pewne kwestie budzą zastrzeżenia Kagana Krymskiego. Mianowicie mamy nadzieję na uszanowanie wiary szyickiej i pozostawienie państw Najdu i Haasy w strefie wpływu Omanu. Dodatkowo Sułtan ma nadzieję, że Turkowie w Dulkadirze powrócą pod prawowite panowanie. Nie chcielibyśmy być zmuszeni do zbrojnego zajęcia tej ziemii.
Do Rosji:
Sułtan turecki nie będzie przyjmować czczych pogróżek z rąk księcia moskiewskiego. Ekspansja Turecka na wschód nie będzie sztucznie ograniczona, a nasi tatarscy bracia mogą spodziewać się pełnego poparcia Sułtanatu w konfliktach z Rosją.
Do Polski:
Sułtan Turecki ma nadzieję na przyjazne stosunki ze swoim zachodnim sąsiadem i liczy na utrzymanie obecnej granicy. Jest również otwarty na możliwą współpracę na arenie międzynarodowej.

 

Imam Omanu wyraża swoje głębokie zadowolenie ze stanowiska Wielce Szanowanego Sułtana Tureckiego, które zostało ocenione jako przepełnione troską o zgodne współżycie wszystkich braci w wierze, prawowitych Muzułmanów. Gwałt na ludności szyickiej dokonany przez mameluckie wojska traktujemy jako wyraz niesubordynacji wojsk mameluckich, a nie celowe działanie władcy mameluckiego na szkodę Tej Ludności i całego Islamu.

Oman zamierza również w przyszłości wysłać dar Sułtanowi Tureckiemu jako odpłatę za pomoc w haniebnym najezdzie Chanatu Quara-Quonyulu i za mądre i jakże wspaniałomyślne przewodzenie Społeczności Islamskiej w tym strudzonym wojnami świecie.

Imam Omanu wydał edykt otaczający opieką Sułtanat Haski i ludność Najdu wobec dziejowej konieczności dołączenia do zjednoczonego państwa szyickiego, a także wobec woli jakże potężnego i łaskawego Sułtana Tureckiego.

 

Guds hjælp, Folkets kærlighed, Danmarks styrke

Do króla Christopher'a III von Wittelsbacha doszły tajne informacje które zostały przechwycone od szpiegów z Rycerskiego Zakonu Szpitalników z Rodos. Informacje te głoszą, że w najbliższych latach wybuchnie konflikt na linii królestwa Anglii oraz królestwa Burgundii. Król Christopher III w zaistniałej sytuacji postanawia zachować neutralność i zająć się nawracaniem pogańskich ludów północnego Nowego Świata. Prosi się również o zaprzestanie wysyłania listów dyplomatycznych do królestwa Danii, Król nie wspomoże ani Anglii ani Burgundii w tymże nadchodzącym konflikcie. Jeśli królestwo Anglii będzie uniemożliwiało kolonizowanie i nawracanie północnego Nowego Świata wtedy król Christopher III von Wittelsbach przyłączy się do wojny ofensywnej przeciwko Henrykowi VII Yorkowi.

Król Christopher III prosi o kontakt stronę moskiewską w celu renegocjacji układów handlowych gdyż nasz król czuje się poszkodowany.

 

Postulat Króla Anglii do wszelkich narodów próbujących zagrabić Angielski Skarb.

Nowe lądy zostały odkryte przez Angielskich odkrywców i tym samym należą do Anglii
Wszystkie Państwa chcące wspomóc szybką kolonizację i nawracanie tubylczych plemion w nowym świecie muszą uzyskać zgodę Angielskich konkwistadorów
Wszelkie nie uzgodnione wtargnięcie na nasze lądy zostanie uznane za bezprawne, a odpowiednie akcje zostaną podjęte.


Uprasza się także chciwych Burgundczyków o zaprzestanie kradzieży handlu z Londynu. Burgundia jak dotąd siłą bierze wszystko co zechce, podbija Cesarstwo Rzymskie, walczy nawet z samym Cesarzem !, ale Anglicy to dumny naród i nie ugniemy się pod wpływem polityki miecza !

 

My, Filip Trastamara z Bożej łaski arcykatolicki król Kastylii, Leónu, oraz Aragonii, Sycylii, Neapolu, Grenady, Toledo, Walencji, Galicji, Majorki, Sewilli, Sardynii, Kordoby, Murcji, Jaén, Algarve, Algeciras, Gibraltaru, Wysp Kanaryjskich, oraz innych wysp i ziem na zachodnim brzegu Atlantyku, hrabia Barcelony, pan Biskajów i Moliny, hrabia Roussillon, ogłaszamy, iż

kastylijscy żeglarze dotarli do nowych lądów na zachodzie i południu, jednak nie spotkali tam Anglików, a dzikie, przeogromne dzungle, w którch człowiek mieszkać nie jest w stanie. Wszystkie te ziemie wchodzą pod jurysdykcję korony kastylijskiej. Nasz kraj jest zniszczony wojną domową, dlateguż apelujemy o pokój w Europie. Aby nasi zacni kuzyni, władcy Europy, nie zaznali czasem podobnych okrucieństw co ludy za Pirenejami.

 

Angielscy żeglarze nie spotkali nigdzie dotąd owych żeglarzy kastylijskich, tak więc widocznie Ci drudzy są równie sprawni jak nasi i także odkryli jakieś nowe lądy.
Anglia rości sobie prawa wyłącznie do lądów gdzie angielski żeglarz dopłynął jako pierwszy i nie zamierza ingerować w te odkryte przez kastylijskich marynarzy.

Proponujemy także spotkanie i wymianę MAP nowych terenów w celu obopulnych korzyści.

 

Ja, Ambasador Karl von Dietrich Suwerennego Rycerskiego Zakonu Szpitalników Św. Jana z Rodos w Kopenhadze żąda od króla duńskiego Christopher'a III von Wittelsbacha by pokazał te listy, które rzekomo posiada lub przekazał nam te informacje, które niby rzekomo pochodzą od dyplomatów Zakonu w celu ich weryfikacji. Przyznaję, pewne listy zostały przechwycone przez osoby trzecie, ale jeżeli pieczęci się nie będą zgadzać wtedy król Danii - a tego byśmy nie chcieli - wyjdzie na osła północy, który wierzy we wszystko co mu się szepnie do grubego ucha.

 

Guds hjælp, Folkets kærlighed, Danmarks styrke

Listy zostały spalone, informacje odtajnione. Czcigodny król Christopher III nie musi niczego udowadniać, wasi szpiedzy zostali poddani torturom, wszystko ujawnili, ich ścierwa możecie odnaleźć na dnie morza Bałtyckiego. Ambasador powinien uważać na swój język, skandalem jest nazywanie brata w wierze "osłem".

Ważne informacje prosimy przekazywać szpiegom wykwalifikowanym w swym zawodzie kolejni nieudacznicy z bardzo ważnymi informacjami będą wieszani a informacje odtajniane dla dobra Europy.

 

تقبيل الحمار للجميع​

​

Tłumaczenie dla europejskich nacji:

Całuję Was wszystkich!
Az-Zahir Czakmak Burdżyt, Sułtan mamelucki, Król Syrii, Emir Aleppo, Askalonu, Antiochii, Makurii, Nubii, Al-Karaku, Aleksandrii, Kairu, Arabii, Damietty, Synaju, spadkobierca Abbasydów, suzeren wschodnich Berberów, zwierzchnik Etiopii oraz Adalu, obrońca Suahili przesyła pozdrowienia dla nacji wszystkich religii oraz kultur.
Obecna agresja w kierunku Kara Kojunlu spowodowana jest chęcią wyzwolenia naszych nadżdyckich oraz irackich braci spod panowania nieprawego przywódcy plemienia Kara. Wszystkie straty w wojskach szyickich spowodowane są ich posłuszeństwem wobec swojego lorda oraz odmową kapitulacji i odzyskania niepodległości.
Równocześnie ogłaszam, że zrzekam się Emiratu Dulkadiru, który jest prawowitą (kulturowo i historycznie) częścią Imperium Osmańskiego, naszego większego brata.
/Na miniaturze kupiec mamelucki/
Osobna wiadomość do doży Wenecji- obecność Twoich kupców w Aleksandrii skutkuje bankructwami kupców mameluckich. Wymusili oni wstąpienie do koalicji, jednak Twoja flota dowodzona przez świetnego admirała przepędziła mamelucką flotę sunącą na pomoc włoskim koalicjantom. Mamelukom nie jest w interesach szkodzenie podbojom weneckim, a więc zgadzam się na przyjęcie jakiegokolwiek pokoju obejmującego przejmowanie terenów włoskich. Niech Twoje imperium rośnie w chwale!

Podpisano, Az-Zahir Czakmak Burdżyt.​

 

Wspaniały, piękny, cudowny, inteligenty, światły, Doża Wenecki, prawowity władca wszelkich ziem włoskich, wysp śródziemnomorskich, pogromca barbarzyńskich Madziarów w swojej nocie dyplomatycznej:​

I. Dziękuje wspaniałemu Sułtanowi za jego skruchę, oraz decyzje o nie ingerowanie w cele Weneckie, Doża ma już przygotowany pokój i obiecuje że w ciągu najbliższych lat jeśli współpraca nasza będzie owocować żaden statek znad Nilu nie zatonie z rąk Republiki.

II. Doża jest zaniepokojony tym że Kastylia zdecydowała się uzurpować trony Scylli, Sardynii oraz Neapolu, Doża prosi wspaniałego Iberyjczyka o pokojowy zwrot tych ziem. W obliczu gdy wielka potęga Burgundii, Anglii oraz bardzo mądrze zarządzanej Danii wydaje się nie nieunikniona, Królowi nie potrzebni wrogowie a wierni sojusznicy. Iberia to wielki skrawek znanego nam świata i z pewnością wystarczy on Hiszpanom by liczyć się na arenie międzynarodowej. Jeśli pogromca Arabów zgodzi się na pokojowe oddanie tych ziem prawowitym właścicielom jego czyn będzie zapamiętany na wieki a Republika odpłaci mu się stokrotnie. Jeśli nie, niech gniew boży spadnie na niego z całą swoją mocą, bo Doża nie jest na tyle silny obecnie by samemu walczyć z taką potęgą.

III. Doża jest zaniepokojony sytuacją w Europie, doszły go wiadomości że Europe odbył się tuzin niszczących wojen oraz pamiętnych bitew, Doża apeluje: "Pierzcie się! Póki nie szkodzi to moim interesom "

IV. Doża uznaje Raguze jako ziemie mu się należącą a Serbie jako diabelski wytwór który należy jak najszybciej włączyć do granic Republiki.

V. Doża chciałby się skontaktować z niektórymi władcami Europejskimi, bardzo interesuje go sprowadzanie futer z Moskwy dlatego proszę Księcia o dodanie nas na swoją listę znajomych pod przyjazną nazwą "KrystianekC".

VI. Doszły nas słuchy że Sułtan z Konstantynopola, czy jak to w jego niewiernym kraju to nazywają: Stambuł przygotowuje wyprawę na Wenecję. Doża tylko się śmieje i mówi że to zła droga ponieważ jego poprzednicy do upadku większego imperium niż Tureckie lata temu się przyczynili.

VII. Doża pragnie przypomnieć kto jest prawowitym zarządcą i panem handlu lewantyńskiego i ma nadzieję że inne państwa będą to respektować.

 

Król Francji ogłasza co następujące:
-Po wieloletnich bojach dotychczas wrogie sobie kraje Królestwa Francji i Królestwa Anglii postanowiły się pojednać. Od dnia dzisiejszego Anglicy będą bronieni przez nasze Królestwo.
-Królestwo Francji rości sobie prawa do następujących ziem: Roussilon, nadrenskich i północnej części Savoyu. Kraje, które spróbują przeszkodzić Królestwo w opanowaniu tychże spotka sroga kara.
-Żeglarze Francuscy na razie tylko z opowieści słyszeli o nowych ziemiach, ale zapewniam, iż Francja także rości sobie prawo do części z nowo odkrytych terenów.

Montjoie Saint Denis!

 

​

My, Filip Trastamara z Bożej łaski arcykatolicki król Kastylii, Leónu oraz Aragonii, Sycylii, Neapolu, Grenady, Toledo, Walencji, Galicji, Majorki, Sewilli, Sardynii i Kordoby, Murcji, Jaén, Algarve, Algeciras, Gibraltaru, Wysp Kanaryjskich, oraz innych wysp i ziem na zachodnim brzegu Atlantyku, hrabia Barcelony, pan Biskajów i Moliny, hrabia Roussillon, ogłaszamy, iż

zgodnie ze starożytnymi prawami danymi przez Boga, My, Filip mamy pełne prawa do korony Neapolu, Sycylii, Sardynii i wszystkich ziem i wysp które były po władaniem świętej pamięci, nieboszczka Króla Aragonii.





Mimo, że nie czujemy się przywiązani do ziem na półwyspie apenińskim, to jednak żądania i pretensje doży Wenecji wydają się Nam śmieszne, dziwaczne, kuriozalne i nie mają poparcia w ani w prawdzie ani w prawie. Niechaj wenecjanie pierwej dowiodą swoich praw, niechaj zabiegają o Nasze względy, a być może zechcemy w swej dobroci okazać łaskę maluczkim, gdyż miłujemy pokój i sprawiedliwość. Oto co rzekliśmy.

 

​

W imię Pana amen.


Wielka niesprawiedliwość jaka nas spotkała, wymaga abyśmy ją w paru słowach skomentowali, kierujemy przeto ten list, do wszystkich władców zainteresowanych losem Brandenburgii.


Wszystkim wiadomo, że władztwo nasze jest niewielkie i przez to pozbawione większej siły. Lecz nie przeszkodziło nam to w podjęciu odważnej walki z Zakonami Krzyżackim i Inflanckim. Wojna była trudna i długa, ponieśliśmy liczne straty w ludziach a skarb został zadłużony. Jednak dzięki męstwu i determinacji Brandenburczyków, niezrażeni kilkoma przegranymi bitwami, w końcu pokonaliśmy wroga doszczętnie niszcząc jego armie w okolicach Prus Wschodnich. Oto Dawid pokonał Goliata! mówiono na dworach europejskich, dziwiąc się jak takie mało państwo znalazło w sobie dość siły by pokonać potężniejszego wroga. Sympatie wszystkich ulokowane były, rzecz jasna, po stronie Brandenburgii - w końcu po tak nierównej walce powinna zaspokoić swoje słuszne roszczenia i cieszyć się zwycięstwem. Jednak cóż to? Nagle, tuż po rozbiciu wojsk Zakonnych, wypowiada im wojnę król Polski! Zachował się na podobieństwo sępa lub hieny, które wyczuwszy padlinę przybywają na żer. Jednak mało tego! Nie dość, że przyszedł na gotowe, rąk krwią nie brudząc ani żadnych trudów nie doznając, to jeszcze zdecydował, że pozbawi Brandenburgię, należnych jej, owoców zwycięstwa! Korzystając z obecności naszych wojsk w dalekich Prusach, dokąd się zapędziły za wrogiem goniąc, obległ i zdobył Nową Marchię, której odzyskanie było głównym powodem naszej wojny. Następnie bezczelnie zaproponował, że ustąpi jeśli oddamy mu resztę ziem Zakonnych, za których zdobycie przelaliśmy morze krwi.
W końcu przyłączyliśmy do naszego państwa jedynie Prusy Wschodnie a Nowa Marchia pozostała przy Zakonie Krzyżackim, który został wasalem króla Polskiego.
Myliłby się ten, kto by pomyślał, że podstępne zagarnięcie Nowej Marchii przez Polskę uspokoi jej zbójeckie żądze. Zaraz po zawarciu pokoju z Zakonami, zaczęły do nas docierać groźby wojny słane z Krakowa. Polska sprzymierzyła się również z Pomorzem, licząc, że uniemożliwi nam zhołdowanie tego księstwa.
Cały czas nasze małe władztwo żyje w niepewności a ludność w strachu przed Polskim atakiem. Wzywamy przeto wszystkich władców europejskich aby nie pozostali bierni wobec, tak haniebnego, zachowania Polski!
Do władcy Polskiego kierujemy propozycję porozumienia. Zapomnimy o krzywdzie jaka nas spotkała, uznamy obecne granice a w przyszłości możliwe, że sprzedamy Prusy Wchodnie królowi Polskiemu. Na razie jednak, prowincja ta musi pozostać przy Hohenzollernach. Wzywamy króla Polskiego aby zastanowił się nad swoim postępowaniem wobec nas. Jesteśmy gotowi się porozumieć i żyć dalej w zgodzie, nasz spór nie musi być rozwiązany siłą, wystarczy zrozumienie dla wzajemnych interesów, cierpliwość i wyrozumiałość.

Przesyłamy wyrazy synowskiego oddania do Cesarza Rzymskiego, którego jesteśmy najpowolniejszym sługą. Liczymy, że otoczy on szczególną troską i opieką wiernych mu elektorów Świętego Cesarstwa.

Pozdrawiamy również władcę Danii, który jak do tej pory, i oby tak zostało po wsze czasy, jest miłym nam sąsiadem.

Władca Burgundii co prawda, niepokoi nas zakłócaniem pokoju w Rzeszy, ale również wobec niego żywimy ciepłe uczucia i liczymy na nawiązanie przyjaźni.

Liczymy, że po wojnie stuletniej władca Francji szybko odbuduje swoje państwo i przywróci dawną świetność.

Dzielna walka króla Angielskiego o, zdawałoby się stracone, prowincje na kontynencie budzi sympatię każdego rycerza. Wyrażamy uznanie dla jego dzielności i liczymy na nawiązanie przyjaznych relacji.

Pozdrawiamy księcia Moskiewskiego, naszego przyjaciela i sojusznika, któremu życzymy samych sukcesów w jednoczeniu ziem ruskich.


Oby dom Brandenburski mógł cieszyć się pokojem, tak samo jak ogół rodziny monarchów chrześcijańskich.


Friedrich II von Hohenzollern, z łaski Bożej margrabia Brandenburgii, Świętego Cesarstwa Rzymskiego arcykomorzy i książę-elektor, książę Prus i Meklemburgii, burgrabia Norymbergi, hrabia Hohenzollern.


Dane w Berlinie, 6 października, roku Pańskiego 1462.

 

Prywatne notatki zaufanego kronikarza z posiedzień szpiegowskich w których uczestniczyli:
- Wielki Mistrz Zakonu Szpitalników Św. Jana z Rodos;
- Nadszpieg Christian von Bismarck Zakonu Szpitalników Św. Jana z Rodos;
- Rycerz - dowódca Felipe de Esteban gwardii Zakonu Szpitalników Św. Jana z Rodos;
- Zaufany kronikarz Letho Corleone Zakonu Szpitalników Św. Jana z Rodos;

26 lutego Anno Domini 1470 doszło do kolejnego spotkania w komnatach Nadszpiega ZSŚw.JzR. Na ścianach komnaty były wywieszone mapy Europy oraz Bliskiego Wschodu i w każdym miejscu gdzie się coś działo istotnego były wbite szpile. Gdy wszyscy zjawili się i zasiedli na swoich miejscach WM wstał i rozpoczął.
- Bracia - rzekł - kolejny raz spotykamy się by omówić przeszłe oraz bierzące sprawy dziejące się na świecie. Doszły do nas słuchy, że w Europie bardzo źle się dzieje. Bracie Christianie, przekaż nam te złe informacje. Mam również list od papieża, ale tym zajmiemy się później. Najpierw sprawy pilne i pilniejsze - powiedział WM po czym usiadł. Nadszpieg Christian von Bismarck wyciągnął skórzaną torbę w której zapewne miał raporty od swojej wielkiej siatki szpiegowskiej. Nie inaczej było tym razem, gdy brat Christian wyciągnął dużą ilość listów i raportów. Brat Christian odkaszlnął i rozpoczął relacjonowanie wydarzeń.
- Wojny na Zachodzie Europy trwały i ciągle trwają. Już nie chodzi tylko i wyłącznie o przesuwanie słupków granicznych, ale o to by pokazać kto jest bardziej mężny, bardziej waleczny i czyje powody są ważniejsze od innych. Wszystkie państwa zachodnie, które mogłbyby wspomóc wyprawę do ziemii świętej rzuciły się sobie do gardeł. Jedynie władca Anglii Henryk VII z dynastii Yorków nie wszedł w ogólny konflikt monarchów zachodnich tylko i wyłącznie dlatego, że jak podaje nasz szpieg na dworze londyńskim król ma obsesję poszerzania swoich terytoriów nie w Europie, a w odkrytym Nowym Świecie. Wiemy również, że król Henryk nie wspomoże krucjaty przeciwko Mamelukom gdyż odmówił udzielenia pożyczce dla wojsk zaciężnych. Z tego to powodu relacje dyplomatyczne jeżeli jakiekolwiek były zostały zerwane na czas życia Henryka Yorka. Wracając do państw zachodnich - w tym miejscu Christian kaszlnął znowu solidnie po czym siarczyście przeklnął - Bardzo Was przepraszam, ale już niedługo chyba dołączę do naszych braci u boku Pana. Wracając do merituum sprawy, władca Francji z dynastii Walezjuszy wypowiedział wojnę królowi Aragonii, który był i jest w unii personalnej z dworem Kastylijskim. Ten wspomógł na mocy unii Aragonii lecz połączone siły iberyjskie uległy rycerzom francuskim i kwiat rycerstwa iberyjskiego poległ. Kopię tego traktatu posiadam, gdyż nasz szpieg sporządził go parę godzin po podpisaniu go i mam go przed sobą - powiedział Nadszpieg po czym wyciągnął zwinięty list i przekazał go Wielkiemu Mistrzowi. - Kontynuując, królestwo Aragonii musiało oddać tereny nadgraniczne Francji, w sumie Nawarrę i Rousillion. Paręnaście miesięcy później król Francji postanowił przetestować wojska Świętego Cesarstwa Rzymskiego i wojna trwa nadal pomiędzy Francją i jej wasalami a Cesarzem ŚCRz i częścią księstw i biskupstw należących do cesarstwa. Wojna trwa nadal i w tej chwili wg. szpiegów w królewskim i cesarkim obozach wojskowych wojnę wygrywają Francuzi. Jednocześnie władca Burgundii również testuje cierpliwość Cesarza i Cesarstwa zajmując w niedługich przerwach kolejne księstwa i biskupstwa należące do Cesarstwa.
- Przepraszam że Ci przerwę - powiedział Felipe de Esteban - Wiem, że te wszystkie raporty są ważne, ale muszę sprawdzić co robią moi ludzie. Mistrzu, czy mogę się oddalić? - Spytał się Mistrza rycerz - dowódca.
- Oczywiście, tylko wróć jak skończysz obchód. Bądź co bądź ten list jest ważny dla nas wszystkich - rzekł Mistrz. Esteban ukłonił się Wielkiemu Mistrzowi i wyszedł z komnaty. Gdy drzwi się zamknęły nadszpieg odkaszlnął, zaklnął siarczyście, jeszcze raz przeprosił i kontynuował raport.
- Kontynuując - rzekł i jednocześnie podszedł do mapy i spojrzał na nią - Tak wygląda sytuacja w Europie Zachodniej. Z północy doszły do nas słuchy, że Dania wchłonęła Norwegów i powiększyła się znacząco na mapie politycznej świata rosnąc do północnej potęgi. Szpiedzy również donoszą, że stosunki dyplomatyczne pomiędzy dworem duńskim a dworami polskim i moskiewskim są dosyć dobre, przynajmniej na tyle, że nie wchodzą w konflikty pomiędzy sobą i wolą załatwiać swoje sprawy nie drogą miecza, a drogą pióra. Lecz by wojska skandynawskie do końca nie opasły się z ciągłych ucz Jarl Danii wypowiedział wojnę naszym braciom z Zakonu Kawalerów Mieczowych, którzy ulegli potędze huskarli i podpisali haniebny pokój, w którym biskup Johann ogłosił się wasalem Danii. Na tą decyzję król Polski niezareagował, bo wtedy był uwikłany w niekończącą się wojnę z margrabią Brandenburgskim. Wiem że wojna była krwawa, ale to dopiero początek długotrwałego konfliktu i jawnej wrogości między sąsiadami w Europie Centralnej i Wschodniej.
- A co z Bliskim Wschodem? - zapytał Wielki Mistrz
- Na Bliskim Wschodzie bułat ottomański ciągle jest kąpany we krwi. Szpiedzy z dworu sułtana donoszą, że wojska ottomańskie doszły już do granicy księstwa Moskiewskiego i konflikt zbrojny pomiędzy sułtanem a wielkim księciem jest pewny, pytanie tylko kiedy wojna wybuchnie i jak bardzo będzie krwawa. A co do Mameluków to wiem że jeszcze liżą rany po ciągłych walkach między władcami bliskiego wschodu. Wiem również że książe Cypru ogłosił się wasalem Mameluków, czym wpędził swój kraj w ramiona innowiercy. Na tym można skończyć raporty od szpiegów, więc...- w tym momencie drzwi do komnaty się otworzyły i wszedł Felipe de Esteban po czym zamknął drzwi i usiadł na swoim miejscu.
- Jeszcze raz przepraszam, że Ci przerwałem, bracie - powiedział rycerz - dowódca i ukłonił się nadszpiegowi i Wielkiemu Mistrzowi.
- Nic nie szkodzi, praktycznie skończyłem relacjonować raporty od szpiegów.
- Dobrze - rzekł mistrz - Teraz mogę Wam przeczytać list od Jego Świątobliwości.
List był w sumie zwięzły, lecz jak to papież lubiał pisać o sprawach niezwiązanych z głównym celem. Po chwili refleksji i różnych przemyśleń Jego Świątobliwości doszliśmy do merituum sprawy. Papież dowiedział się, że Doża Wenecki zaniemógł i ktoś musi poprowadzić wojska weneckie do wojny z sąsiadem węgierskim, który raczej to pewne iż zaatakuje. Gdy Wielki Mistrz skończył czytać list Felipe grzmotnął pięścią w stół tak głośno, że prawdopodobnie wszyscy zamieszkujący klasztor i okoliczne tereny słyszeli grzmot.
- Jak Jego Świątobliwość śmie prosić nas o to, by wspomóc tego weneckiego węża?! - spytał się Nieba niż Wielkiego Mistrza czy Nadszpiega. - Rozumiem, że papież pochodzi z terenów Iberyjskich i chyba nie ma pojęcia w co nas wenecki wąż wprowadził?!
- Również jestem zły na tą propozycję, ale nie mamy raczej wyboru. Z papieżem, nawet na smyczy iberyjskiej czy weneckiej nie powinno się dyskutować i dlatego wysłałem już gońca z listem do papieża, że zgadzam się na jego propozycję i czym prędzej wyruszymy obiąć władzę nad wojskiem weneckim oraz przygotujemy ich do tej wojny. Wiem Estebanie, że jest to dla Ciebie bardzo trudna decyzja, ale wyruszysz tak szybko jak to jest możliwe do Wenecji. Statek na którym przypłyniesz do Wenecji przybędzie tutaj za trzy dni nie licząc dzisiejszego. Możesz wziąć ze sobą kogo tylko chcesz. Pamiętaj o jednym - ostrzegł WM Estebana - idziesz tam walczyć nie jako Joannita, a jako Chrześcijanin. Pamiętaj również swoje słowa przysięgi, gdzie obiecałeś bronić słabszych przed silniejszymi, nawet jeżeli ten słabszy jest na tyle bogaty, że przekupiłby silniejszego. Bracia - rzekł - na tym zakończymy dzisiejsze spotkanie. Spotkamy się za trzy dni gdy Esteban zaokrętuje się na statek. Bracia, módlcie się za to, by nasz brat powrócił z misji papieskiej cały i zdrowy.

Ciąg dalszy nastąpi. Planuję jeszcze opisanie podróży i wojny wenecko-węgierskiej, upadek ostatniego niepodległego zakonu rycerskiego oraz sytuację w Europie po zakończeniu sesji, czyli w roku 1477. Jutro i pojutrze powinienem wrzucić następne części.