Wyspy Kanaryjskie

No tak, w sumie zapomniałem, że nie możesz korzystać z najemników. Ile kasy miałeś w skarbcu do tego odcinka?

 

Widać na ostatnim screenie na obrazku władcy. 900 złota a ostatnio straciłem jeszcze masę na asasynowaniu.

 

Sytuacja polityczna
Europa




Sytuacja wokół przeszłego sułtanatu Umayyadów całkowicie stabilna. Muzułmańskie imperium nic nie podbija, lecz także nic nie traci.



Lista sułtanów. Fadl I przybył z powodu dekadencji, ale od razu po udanym podboju lokalni władcy mu się sprzeciwili i wybrali jednego z nich na sułtana, którego to dynastia obecnie rządzi.



Dziwna sytuacja, która utrzymuje się przez prawie całą grę. Islidzi w środku sułtanatu Afryki.



W Hiszpanii spory bałagan, głównie przez wzajemne koligacje rodzinne lokalnych królestw z Francją/Włochami/Akwitanią, co kończy się masą losowych dziedziczeń, wojen domowych czy o sukcesje.



Tym razem Karolingom nie udało się stworzyć jednego imperium i przez to stracili kilka królestw. Ogółem podobnie jak w Hiszpanii, masa wojen między katolikami.



Dwa główne rody - Karolingowie i Taillefer.

Co ciekawe, Francja/Burgundia jest rządzona przez frankijskie odłamy rodów, zaś Bawaria/Niemcy przez niemieckie.

Jednak ciągle wszystko na swój sposób się rozwija np. w ostatnich latach król Niemiec ożenił się z królową Akwitanii tworząc dość potężny sojusz.



Po rozpadzie Norwegii z powodu konwersji dynastia królewska powoli zdołała się odbudować. Obecnie tylko Szwecja z krajów skandynawskich jest wierna starym bogom.



Chyba największa niespodzianka, Morawy nie tylko przetrwały, ale powoli rozwijają się we wszystkich kierunkach.

Polska została powoli oskubana przez wszystkich swoich sąsiadów.

Ruś była kiedyś lokalną siłą, ale bycie chrześcijaninem otoczonym przez pogan nie pomaga.

Litwa/Rosja klasycznie.



Tutaj bardzo piękne zrządzenie losu, bo jak w prawdziwej historii Ruś kijowska przeszła na orthodox.



Jednak najważniejsze pytanie. Jakim cudem Węgrzy przegrali mimo ogromnych darmowych sił?

Owe stracili na walkach z Bizancjum i Kumanami, a okazjonalne potyczki z zachodem tylko ich dobiły.

To w połączeniu z spamem misjonarzy (dużo wasali Węgrów przechodziło na katolicyzm) połączona z agresywną Bawarią i Morawami nie mogło się skończyć inaczej.

Władcy Pestu, Temesu i Feheru są niezależni i podążają katolicką ścieżką.



Dodać do tego że król Węgier jest ślepy... i mi też słabo się widzi ich przyszłość.



Najładniejsze i najbardziej historyczne imperium Turków jakie kiedykolwiek miałem i widziałem. Na tego screenshota mógłbym patrzeć w nieskończoność.



Szyici po wygraniu rebelii nigdy nie zaprzestali podbojów. Nawet zaatakowali Turków o Persję, i choć szybko przegrali skasowali im większość darmowych żołnierzy.

Na dole półwyspu Arabskiego widać kalifat sunnicki, który jest OPM'em.



Nic ciekawego, w oczekiwaniu na Mongołów.



Wygląda bardzo ładnie nieprawdaż? Jednak nie zawsze tak było.



Katolickie blizny z przeszłości.



Dla lepszego pokazania sytuacji, drzewko genealogiczne cesarzy bizantyjskich.



Pierwszy na poprzednim screenie i chyba największy z wszystkich cesarzy. Niestety, był katolikiem gdy zyskał koronę, a że był wybitny, to z biegiem lat jego rządów powoli całe Bizancjum nawracało się na katolicyzm, jednak warto wspomnieć że obyło się bez żadnych wojen domowych.



Jednakże jego syn był w tym czasie niezależnym (od Bizancjum) królem Bułgarii, i nie podążył ścieżką reszty Greków. Gdy odziedziczył imperium owe znowu stało się ortodoksyjnie (przy okazji dziedzicząc sporą Bułgarię) co dało początek wewnętrznemu konfliktowi. Mimo iż nie dorównał ojcu w nawracaniu wasali, udało mu się przetrwać wszystkie wojny domowe o jego obalenie. Co ciekawe, on i jego ojciec byli eunuchami.



Dopiero jego syn podjął kroki by przywrócić kościołowi ortodoksyjnemu dawną chwałę. Przez ponad 50 lat Bizancjum znajdowało się w takich wojnach domowych. Podczas tych wszystkich lat wybuchły 3 wielkie konflikty między dwoma obozami. Tylko dzięki wygraniu wszystkich z nich udało się całkowicie wyplenić katolicką zarazę.



A tutaj bardziej ciekawostka. Aktualnym władcą Serbii, która jakimś sposobem też znalazła się pod Bizancjum jest Bułgar-eunuch (z dawnej bułgarskiej królewskiej dynastii).

​

 

Rozdział 16
1017 - 1023
Isalcas II
Część I




Ogólny, przypominający screen.



Z powodu dziwnych dziedziczeń i wojen domowych kornwalijski książę stał się baronem, a kobieta z claimem trafiła do więzienia. Moja taktyka na przeczekanie zdaje się działać.



Nowy władca.



Na początku rządów na dzień dobry otrzymujemy świętą wojnę od Norwegii i jej 7 tysięcznej armii.



Jednak nie ma co się martwić, wszystkie ziemie pożądane przez Norwegów są akurat okupowane, to można się poddać nic nie tracąc. Król wyszedł na frajera.



Czas rozpocząć drugą fińską kampanię.



Całkiem duża armia, biorąc pod uwagę że są to oddziały tylko z Islandii i samych Kanarów.



No to przyczółek już mam załatwiony.



Znowu wszystkich zbanishowałem dla pieniędzy.



Efekt natychmiastowy - zamiast 1000 armii, mam 1800.



Czyli przemy ciągle do przodu.



Jakiś inna hrabia przyłączył się do mojego wroga, robiąc całą wojnę dość niebezpieczną.



Jednak na takie okazje mam kochany przycisk asasynów.





Dwie nieudane próby zanim ostatecznie się udało, czyli 300 kasy poszło w piach.



Przed akcją asasynów i po, bez dwóch zdań, było warto.



Następna wojna po okupowane terytoria. Kto by pomyślał że stara wojna tak bardzo się przysłuży.



Gdy moja armia przybyła do Finlandii, wrodzy zdołali już zdobyć moją prowkę.



Ciekawostka. Ten koleś dowodził obroną zamku mojego przeciwnika.



Po zdobyciu 2 holdinga w prowincji zrobiłem trochę ruchów na mapie by zainicjować bitwę, którą wygrałem.



Początek wielkiego imperium.



Po wojnie próbuje trochę palić tu i tam. Niestety, brakuje mi z tysiąca ludzi by móc bawić się w Rzymie i innych bogatych prowincjach.



Gdy nie patrzyłem przez kilka sekund na moją armię zostałem zaatakowany, przynajmniej wygrałem.



Cóż...



A to początek nowego większego planu.
​

 

Chcesz rozwalić Mali od wewnątrz?

 

Nie tyle rozwalić, co zdobyć. ; p

 

Przeciez oni są Mali , a Ty jestes Duży , wiec nie wiem po co ten zabieg z wasalizacja xD

 

Jeszcze się wyda że to podpucha! Ogółem w tym punkcie gry stwierdziłem że jest kompletna nuda w stylu "patrzcie ludzie, tu bitwa obronna, tam jakieś kombinowanie, tutaj znowu dostaje w papę, a tutaj lekki postęp a na końcu i tak przepychanki z AI" i postanowiłem nie cackać się i bawić się w same wielkie akcje.

 

Rozdział 17
1023 - 1037
Isalcas II
Część II (militarna)


Drugą cześć rządów Isalcasa postanowiłem podzielić na 2 części, by lepiej było widać jakie kolejne ruchy robiłem, by zdobyć Mali. Po 200 latach próbowania podbojów i głównie walenia głową w ścianę w końcu trzeba było zacząć bawić się opcjami dynastycznymi, bo o tym niby ck2 głównie jest.



Kilka lat po staniu się wasalem Mali, Norwegia znowu atakuje moje ziemie. Przy okazji, dobrze że to się dzieje bo nie dołączyłem do Mali by mieć protekcje, co założyłem w zasadach.



Jak widać jest dość potężny, to raczej Mali (i ja) przegramy, bo mój król raczej nie ma jak dostarczyć wojsko do Finlandii.



Podbicie danej prowincji przez Norwega zablokowałoby mi drogę do następnych podbojów, wiec wypowiadam wojnę w Finlandii.



Gdy przetransportowałem armię. Fińskie wojska dołączyły się do norweskich, a te raczej nie będą się starały mnie zniszczyć, czyli nie muszę się martwić manewrami by ich unikać.



Tym razem dobrze wzięli się do roboty. Przez dekady żaden mój wróg nie zrobił desantu na Islandii.



Dość sporo holdingów do oblegania, ale spójrzmy na pozytywy. Najbogatsza prowincja w Finlandii, to i zyski z niej będą spore.



I tutaj nastąpiło coś dziwnego. Koleś, który był wcześniej marginalnym hrabią pod Norwegią stał się królem Irlandii. Jeszcze przed jego awansem został wzięty do malijskiego więzienia... i jego regent ma na głowie problem w postaci 3 wojen domowych.



Po tym jak Norwegia zdobyła wszystko co mogła, Mali używając jakiejś dziwnej magii czy innej tajemnej sztuki przetransportowała armie.



Co jeszcze głupsze, Norwegowie się spietrali i uciekli, pozwalając Mali na odbicie wszystkiego.



Bez myślenia rozpocząłem bitwę z Finami, miałem w końcu 2x więcej ludzi... ale przez ich bonus obronny przegrałem, przedłużając w efekcie wojnę o długie lata.



Następny host zaatakował o księstwo the Isles. Ma całe 7k armii, bo owa skaluje się do mojego seniora króla Mali.



Prawie moje wszystkie ziemie są okupowane... czyli nic nowego!



Szkocja jak zawsze przeciwko mnie.



Przed następną bitwą z Finami zrobiłem mały trik. Wydałem rozkaz armii by atakowała wrogów, ale po chwili anulowałem go. AI często gdy widzi że dojdzie do bitwy też wydaje rozkaz ataku na wroga (prawdopodobnie by w razie wygranej szybciej przejść do następnej prowincji i dobić wrogą armię).



Jako że ja się broniłem a nie oni, to ja miałem bonusy za teren i dzięki temu wygrałem.



Widok, który zawsze witam z otwartymi ramionami.



Ja zdobyłem nową a Mali odbiło stare.



Niestety, z powodu fińskiej kampanii (i małej ilości wojska) nie mogłem bronić stolicy.



Wtedy to do mnie doszło. Podbijanie tego księstwa było moim największym błędem. Gdybym tego nie zrobił, oszczędziłbym masę czasu i surowców.



Niespodzianka, biały pokój z Norwegią.



Host posiada prawie 100%, to natychmiast stworzyłem księstwo Islandii. Inaczej wszyscy moi wasale o randze hrabiowskiej stali by się wasalami króla Malii, po mojej stracie tytułu książęcego.



I host wygrał wojnę o przeklęte ziemie. Ironicznie, głównym holdingiem w prowincji była świątynka (bo miałem tam wasala-kapłana) to i host został teokracją. Ogółem ciekawy widok. Król-biskup na szkockich wyspach, który jest Nordem, katolikiem i w przeszłości Waregiem



Nie jest aż tak źle. Orkady są ciągle moje, czyli straciłem 2 prowincje.

​

 

Rozdział 18
1023 - 1037
Isalcas II
Część IIa (intrygi)


Ten rozdział będzie traktował o podręcznikowym przejmowaniu królestwa w najszybszy możliwy sposób. Można go swobodnie używać w Bizancjum i prawie każdym innym państwie jako wasal a efekty są naprawdę wyśmienite i szybkie.

Krótko mówiąc, żenimy jakąś kobietę z królewskiego rodu z naszą postacią/dziedzicem, zabijamy wszystkich póki ona nie staje się władczynią, zabijamy ją i dziecko z naszej dynastii dziedziczy, a my w efekcie możemy przeskoczyć z hrabi do króla/emperora w 1/2 pokolenia.



Na początek zabicie władcy Mali, ma tylko 1 córkę wiec mariaż w ogóle nie byłby możliwy.



W efekcie wybucha wojna domowa o koronę. Frakcja królewska musi wygrać inaczej mój plan się nie powiedzie.



Zabiłem i córkę poprzedniego władcy. Jak widać na screenie, po jego śmierci urodził mu się syn, który teraz odziedziczył państwo.



Drzewko rodzinne.

Po śmierci wszystkich czerwonych osób, zaznaczona na żółta panna będzie dziedziczyła.



Raczej oczywisty ruch. Zaręczyny z moim dziedzicem.



Następny plot i śmierć następnego władcy.



Aktualna władczyni.



Zabiłem jej młodszego syna też za pomocą plota.



Szczęśliwie, frakcja królewska wygrywa.



Nawet pomogłem im wygrać walną bitwę, po której to wojna domowa się skończyła.



Niestety starszy syn był za bardzo lubiany przez dwór, wiec musiałem nająć asasynów.



Wszystko idzie jak po maśle. Córka, która jest zaręczona z moim dziedzicem będzie dziedziczyła królestwo.



Jakaś kontra z strony dworu, jednak nawet jakbym został zabity, nie miałoby to większego znaczenia dla całego planu.



Małżeństwo stało się faktem.



W tym czasie musiałem poczekać kilka lat na dziecko, ale najważniejsze że się doczekałem.



Niestety trochę za niski współczynnik... będę musiał nająć asasynów.



Jak to wygląda w drzewku genealogicznym.



Teraz ten najciekawszy moment, bo i pozwalający mi wszystko szybko zrobić, zamiast czekania aż wszystkie tytuły przejdą z osoby na osobę. Krótko mówiąc, zamknąłem w więzieniu syna, jego żonę, i ich dziecko, a dlatego zrobiłem to tak łatwo bo byli na moim dworze.



Screenshot z innej perspektywy.

​

 

Rozdział 18
1023 - 1037
Isalcas II
Część IIb (intrygi)




Pierwsza próba się nie udała, lecz jest to tylko kwestia złota, którego mam naprawdę dużo. W końcu nie miałem najemników by owe jakoś zużyć.



I stało się.



Jej córka odziedziczyła. Mimo wszystko od razu poszła egzekucja, by jej syn już z mojej dynastii dziedziczył.



Moja przyszła postać.



Niestety, malutki problem. Jest 3 w linii dziedziczenia.



Jednak nie ma co się martwić. Zabiłem jego ojca (mojego syna - dziedzica) i innego młodszego syna. Raczej szybka sprawa.



Ok, wszystko się niby udało... ale czy na pewno? Potrzebna mi jest moja śmierć, ale jak tego dokonać?



Po pierwsze, nie posiadać mistrza szpiegów.

Po drugie, znaleźć władcę z wysoką państwową intrygą.



Trafiło na Turka, posiadającego 33 intrygi. Oczywiście miałem 80% na bycie odkrytym ale o to właśnie chodziło.



Jako że zostałem odkryty, AI miało możliwość darmowej próby asasynacji mojej osoby. Jako że nie miałem spymastera, mieli tak duże szanse zabicia mnie że poszło im raczej łatwo.





​

 

Gratuluje i dzięki za poradnik

 

"Potrzebna mi jest moja śmierć"
Mhhh, dziwnie to brzmi

 

Takie rzeczy tylko w ck. : P

 

Znajac moje szczeście to zjadłyby mnie buntu w tym ostatnim etapie (wstąpienie małoletniego władcy na tron)

 

Rozdział 19
1037 - 1052
Isalcas III
Część 1




Po samym rodowym herbie jest wiadome, że podbicie Mali było moim przeznaczeniem.



A to moja postać, nic ciekawego.



Po kilku latach król Norwegii wypowiada wojnę... ma za duża armię więc surrenderuje.



Przy okazji, całkiem ciekawy z niego osobnik.



Trochę frakcji powstało, ale żadna nie jest niebezpieczna. Jakby się połączyli to inna sprawa, ale na to się nie zapowiada.



Powtórka z historii.



Pamiętacie najpiękniejszych Turków, jakich kiedykolwiek widzieliście? Cóż, niewiele z tego pozostało, chociaż nadal widać stary kształt ich imperium.



Kryzys sukcesyjny u Umayyadów, czyli okazja dla mnie by coś podbić.



Zanim główna armia sułtana nadeszła udało mi się poszturmować i zdobyć 100%, unikając starcia.



Nowy potężny wasal w Finlandii, nie chciałem grać na przekroczonym limicie holdingów.



Niestety, bez przypominajki o niebezpiecznej frakcji... no to wojna!



Jeden hrabia i książe? Cóż, szaleństwo!



Po dołączeniu się ichniejszego sojusznika do wojny wszystko zaczyna nabierać sensu.



Tyle dobrego że nie połączyli armii.



Pierwszy stak zniszczony.



Drugi też.



Na trzeci użyłem nawet wojska z samych Kanarów.



Gdy zachodnia część nawróciła się na moją religię aż pożałowałem że tak łatwo oddalem wschodnią.



Pokonanie trzech armii nie było końcem, bo najęli najemników (zresztą, jedynych dostępnych).





To była naprawdę niezła bitwa, używając taktyki "tylko centrum" + ich przechodzenie przez rzekę oznaczało moją wygraną mając sporo mniejsze siły. Niestety, taktyka tylko z centrum na patchach post-2.0 już nie działa.



To co lubię po wojnie domowej. Wszyscy w pace.



Skoro już udowodniłem że jestem silnym królem, czas wziąć się za podboje... Malijska XI-wieczna inwazja na Ruś, tylko dziecko mogłoby mieć wyobraźnię by coś takiego wymyślić.



Jak to wyglądu po pierwszych miesiącach, w których głównie zajmowałem się transportem armii do tej barbarzyńskiej ziemi.

​

 

Nieźle . Pamietam , że w pierwszych wersjach Ck była kara za odległośc od stolicy i mnie to troche dziwi , że uwolnileś wasala w Finlandii . Zmienili coś w tej kwestii ?

 

Na czym polega taktyka "tylko centrum"?

Myk z przejęciem królestwa chyba jednak nie jest tak szybki do przeprowadzenia, tzn. nie na samym początku gry, dla prostego hrabiego. Trzeba trochę kasy, zdolności do intryg. W końcu też nie bardzo chcą królewskie rody łączyć się z hołotą na OPM-ie. Chyba trzeba wpierw mitrę książęcą zdobyć.

 

Problem w tym że nie uwolniłem, po prostu stworzyłem na tych terenach wasala zamiast samemu trzymać te hrabstwa.
I zmienili, kara za odległość stolicy dawien dawno została usunięta.

Taktyka centrum polegała na tym, że usuwałeś flanki, tzn. całe wojsko dawałeś do centrum.
Pozwalało to wygrywać bitwy z dwukrotnie mniejszą ilością żołnierzy, chociaż mogłeś równie dobrze zostać całkowicie rozgromiony, lecz i tak było to warte ryzyka, bo normalnie z flankami vs x2 większe siły nie miałeś cienia szansy. A jak masz tylko centrum + jakiś modyfikator obronny, to możliwość zwycięstwa przeciwko większym wojskom była naprawdę wielka. Po 2.0 zboostowali flanki i się to już nie opłaca.

Co do przejmowania królestwa/imperium, wystarczy być pod władcą całego państwa i to wystarczy, kasa też niby jakaś wymagana, ale to raz dwa można zdobyć. Tak naprawdę jako wasal Mali nie liczyło się czy było księciem czy hrabią (bo za to nie ma bonusu do relacji) a i tak większość królewskiej rodziny zabiłem za pomocą plotów. Ogółem bardzo łatwo zdobywać koronę bizantyjską tym sposobem, nawet jak się gra OPM countem pod biz.

 

Rozdział 20
1052 - 1058
Isalcas III
Część 2




Jako że moje siły są mocno ograniczone (brak możliwości werbowania najemników, brak możliwości wezwania posiłków) muszę jak najszybciej pokonać wrogie wojska.



Prawdopodobnie gdyby nie wojna domowa w Rosji, to wielkich szans bym nie miał.



Niestety, bitwa z Rosjanami poszła tak dobrze, że podczas walki umarł ichniejszy król.



Czyli sam sobie zaszkodziłem bo stworzyłem zjednoczoną Rosję.



W międzyczasie jeszcze jakiś host by było większe wyzwanie.



Tak wygląda status quo przed jedną z ważniejszych bitew. Pamiętajcie że Rosja się broni, to ma w większości prowincji bonusy po 40% co może mnie łatwo zabić.



To ten nowy rosyjski król.



Tak dla pewności go zabiłem. Nie zmniejszy to jego sił, ale na pewno nie powiększy też.



Bitwa ostatecznie miała miejsce na neutralnym terytorium, co pozwoliło mi wygrać a następnie dobić pomniejszający się stack.



Kiedy host był bliski do zajęcia pierwszego holdinga assasynowałem go.



Jakiś ogólny screen pokazujący jak to Rosja się powoli organizuje, gdy ja ją powoli podbijam.



Straciłem masę woja, to i wasale zmężniali. No cóż, zaakceptowałem to.



Wątpię by mu to pomogło.



Jeszcze więcej holdingów dla mnie, bo mniejsze siły rebelianckie zajmują Rosję.



Bardzo ryzykowna bitwa, mieli 50% żołnierzy więcej, ale zrobili river crossing i się udało.



Ostatnia bitwa dała mi prawie 30% punktów wojennych.

Nie przegrywając żadnej bitwy wojna została wygrana, a moje terytorium podwojone.

​

 

Rozdział 21
1058 - 1067
Isalcas III
Część 3




Podczas wojny sułtan stał się dorosły, i cóż, najgorszy władca jakiego miałem w ck2 podczas ostatnich setek godzin. Dlatego nigdy nie ufam AI tutorom. Przy okazji, nie, nie wiem dlaczego moje królestwo jest nazwane teokracją, prawdopodobnie jakiś stary bug związany z west african.



Pierwsza rzeczą, którą zrobiłem było wszystkich wygnanie, głównie by pozbyć się tych odmieńców z Rosji i umieścić tam swoich ludzi. Przy okazji stan złota podniósł się z 2k do 8k.



Moi wasale w Mali po rozdzieleniu tytułów. (i tak, są to teokracje, było to jeszcze przed patchem je nerfiącym)



Pierwsza chłopska rebelia.



Oczywiście mu się poddałem. Sporo miał wojska a ja wtedy musiałem sobie radzić z calutką reorganizacją.



Pierwsze retinues w mojej grze. Trochę męczące będzie ich transportować to tu, to tam ale zawsze jakaś siła bojowa jest.



Inny chłop revoltey mający już ziemie wypowiada mi wojnę.



Jego potężne państwo, cóż, z darmowymi żołnierzami nie ma żartów.



A tu możecie obaczyć jak wyglądają wasale w Rosji, po tym jak skończyła się wojna domową, którą zyskałem wraz z rosyjskim tytułem.



Militarny potencjał mojego państwa. Powoli lecę do przodu.



A to wszyscy moi wasale z innego widoku.



Tymczasem na południu Sułtanat Andaluzji wreszcie ma jakieś poważne problemy.



Jakby ktoś zapomniał, to owy sułtanat posiada pojedyncza baronię pośród moich ziem, mój holy site.





Przy okazji, wasal, który mnie zostawił podczas mojego podboju jest niszczony w drobny mak. Karma.



Niestety, wojna domowa bardzo szybko się skończyła.



Poczekałem na następną wojnę domową u przeciwników i tym razem wypowiedziałem 4 wojny. Trzy o zaznaczone prowy i jedno o świętą ziemię.



Jakaś tam mozaika.



Zaznaczone prowy i święta ziemia zdobyta, piękna sprawa.



By wygrać ostatnią wojenkę musiałem udać się do Iberii. Cóż, lekko niebezpieczna sytuacja.



Tego się nie spodziewałem.



Następne bugi. Dwa królestwa pod gavelkindem mi się nie rozdzieliły, plus gra nie wytworzyła żadnych pretendentów.

​

 

Lepiej dla ciebie. Co planujesz zrobić dalej?

 

Reformacja religii i stworzenie imperium, a potem już tylko zabawa.

 

Sprawdziłem sobie tę metodę i stwierdzam, że jest to trochę exploit. Zagrałem sobie Almoravidami i byłem w stanie wyczyścić praktycznie calutki kraj z wasali. W szczytowym momencie miałem 38 holdingów w swoich łapach i jeszcze z 8 następnych do przejęcia, ale nadarzyła się okazja do opanowania Sevilli, więc łaskawie zakończyłem dzieło wyganiania wszystkiego i wszystkich (tych, którzy zostali z nastawieniem -100 do mnie, wykończyłem za pomocą plotów). Oto efekty całej akcji - złota uzbierałem około 5k, miałem -1700 (sic!) punktów za tyranię oraz -310 za nadmiar holdingów, na wojnę o Sevillę zebrałem armię liczącą ponad 21k żołnierzy, a to wszystko w okolicach roku 1080. Moim zdaniem po przekroczeniu jakiegoś progu ujemnych punktów za tyranię (-200?) powinien następować automatyczny bunt wszystkich wasali oraz plaga spisków na życie władcy, do którego błyskawicznie powinni przystępować wszyscy dworzanie i wasale. Oczywiście można też oprzeć się pokusie i tego nie stosować, ale dla małych dynastii taki zastrzyk gotówki jest nieraz zbyt łakomym kąskiem.

A AAR jest naprawdę świetnym i ciągle udowadnia mi, jak słaby jeszcze jestem w CK2. Dobra robota.k:

 

To nie exploit. Ta metoda ma również negatywne skutki. Brak wasali generalnie zapóźnia, koszty utrzymania wzrastają. Są problemy z nawracaniem kraju, itd. Lepiej więc z niej korzystać z umiarem.