Księstwo Adrianpolu

Z obawy przed zamieszkami sprowadzono duży oddział policji, który miał strzec prezydenta i budynku rządu. W końcu, punktualnie o dwunastej na przygotowane wcześniej mu miejsce przybył Gustaw Fyrdocz. Był to człowiek ponad czterdziestoletni z chytrym wyrazem twarzy i niepozorną postawą. Tym razem był ubrany w czarny garnitur. Odkaszlnął i zaczął przemawiać.
- Rodacy! Dzisiaj pragnę ogłosić wam wspaniałą wieść! Od nowego roku stolicą naszego państwa stanie się Wilno, aby było nam bliżej do bratniego narodu sowieckiego!
Nagle z tłumu wyszło pięciu cywilnie ubranych mężczyzn i podeszło blisko Fyrdocza.
- W imieniu Adriana, księcia białostockiego zostajesz oskarżony o zdradę stanu i skazany na dożywotnie więzienie!
- CO?! Zabić tych zdrajców!
Dwóch stojących najbliżej prezydenta policjantów, jak i on sam sięgnęli po broń, jednak po chwili padli pod strzałami spiskowców, którzy zaczęli wyłaniać się spośród tłumu, który ogarnęła panika. Reszta policjantów wpadła w chwilowe zamotanie, jednak wkrótce zaczęli strzelać do spiskowców. Tych jednak było zbyt wielu i mundurowi musieli cofnąć się do gmachu rządowego. Jednocześnie w oddali dało się posłyszeć wystrzały.



Wieczorem miasto było już praktycznie we władaniu księcia Adriana. Kilka minut przed północą poddała się Główna Kwatera Policji i gmach rządu. Premier podpisał dymisję gabinetu.


Prawie cały Białystok zgromadził się przed niedawną siedzibą rządu, gdzie teraz miał przemawiać książę. Było już grubo po północy, gdy Adrian w końcu wszedł na mównicę.
- Mieszkańcy stolicy! Od dzisiaj przestali nami rządzić bolszewickie popychadła. Teraz jesteście mieszkańcami księstwa Adrianpolu, ze stolicą w Białymstoku, które zapewni wam szczęście i dobrobyt.
Początkowe zdumienie przerwali żołnierze, którzy zaczęli skandować imię „Adrian”. Po chwili przyłączyła się do nich reszta mieszkańców.


Styczeń 1936r.

Hucznego świętowania końca roku nie przyćmiła nawet niedawna wojna domowa. Wojska stacjonujące w Wilnie mimo wszystko postanowiły walczyć z wojskami książęcymi. Mimo iż poniosły klęskę, wojska Adriana zostały prawie całkowicie rozbite i niewielki kraj został praktycznie bez sił zbrojnych. Dlatego pierwszym rozkazem nowego ministra ds. zbrojeń, Kamila Waszkiewicza było rozpoczęcie poboru do oddziałów milicji, które chwilowo miały zapewnić bezpieczeństwo krajowi.



Nowy rząd



Ziemie księstwa



To tylko maleński wstęp.
Jak wam się podoba? Czekam na komentarze.

Aha, zgadnijcie jak mam na imię

 

Styczeń 1936 cd.

Ambasadorowie Republiki zostali poinformowani, że od tej pory służą księstwu Adrianpolu. Większość znała już księcia i z chęcią przyjęła to do wiadomości. Przed budynkami w ambasad we wszystkich krajach, które utrzymywały stosunki dyplomatyczne z Republiką Białostocką zawisły nowe flagi.


Liga Narodów potępiła zamach stanu, jednak tylko ZSRR zdecydowało się na zerwanie stosunków z nowopowstałym państwem, które „wygnało naszych towarzyszy, walczących za ich dobrobyt” i deportowało ambasadora.

Siatka szpiegowska na terenie Związku mimo utraty swojej ambasady dalej działała dość sprawnie. Pierwszą wiadomością dla nowego rządu było iż sowieci zrezygnowali z wprowadzenia kolejnego planu industralizacji.


Natomiast opanowane przez komunistów Wilno, mimo straty większości swych wojsk, dalej miało nadzieje na oderwanie się od Księstwa i połączenie z ZSRR. Budziło to niepokój zarówno Litwy, która utraciłaby szanse na odzyskanie tego obszaru, jak i Polski, która obawiała się choćby niewielkiego wzrostu potęgi wschodniego sąsiada.


W tej sytuacji rząd w Polsce postanowił zapobiec wyrwaniu Wilna z organizmu Księstwa. Przywódca stacjonujących w Grodnie polskich sił otrzymał zaszyfrowaną depeszę.

Tak więc skąpe siły Adrianpolu zostały wzmocnione dobrze uzbrojonymi dywizjami polskimi. Książe z chęcią przyjął przysięgę wierności, gdyż został poinformowany o polskich planach. Dysponując takimi siłami mógł już bez problemów zająć się komunistami w Lwowie.


Posłaniec książęcy (nowa gazeta państwowa)

Męczarnik (pismo komunistyczne)

Dzień po wydaniu tego artykułu, policja książęca aresztowała pod zarzutem zdrady dziennikarzy „Meczarnika” a jego redaktora naczelnego powieszono.


Nie odbiło to się jednak niezadowoleniem w społeczeństwie, gdyż nastąpił kryzys zaufania dla komunistów.



I czekam na komenty

 

Rząd wsparł pomysł samorządowców w Suwałkach co do budowy nowej fabryki.


Luty 1936

Książę siedział w swoim gabinecie w siedzibie rządu w Białymstoku. Właśnie miał zamiar jechać do rodzinnego pałacyku, gdy weszła Minister Spraw Zagranicznych, Katarzyna Godlewska. Książe nieco zaskoczony wskazał jej krzesło przy swym biurku.
- Czemu zawdzięczam tą wizytę? – zapytał książę.
- Wielka Brytania i alianci ciągle są zaniepokojeni przewrotem i mają nas za te państwo, które może zagrozić pokojowi w naszym regionie. Zwłaszcza, że mamy całkiem dobre stosunki z Rzeczpospolitą.
- Rozumie, że masz już odpowiednie kroki zaradcze?
- Oczywiście. – odpowiedziała Katarzyna. – Już wkrótce powinniśmy udać się do Warszawy, aby przedyskutować kilka spraw. Następną wizytę powinniśmy złożyć w Londynie, aby zapewnić tamtejszy rząd o naszych pokojowych zamiarach.
Adrian uśmiechnął się.
- W takim razie Anglicy srodze się zawiodą.



Książe Adrian wraz z Ministrem Spraw Zagranicznych, Katarzyną Godlewską, udali się w podróż do Warszawy, aby zapewnić o „przyjaźni do bliskiemu naszym sercom narodu polskiego”. Spotkanie z premierem, choć nie przyniosło jakichś doraźnych korzyści, było znakiem na otwartość współpracy z Rzeczpospolitą.



Adrian zamiast od razu do Londynu, postanowił spotkać się w Królewcu z tamtejszymi władzami Rzeszy. Tym razem spotkanie było bardziej konkretne i zawarto pakt o wzajemnej przyjaźni, co rządowe media rozdmuchały do „ponadpokoleniowego sukcesu Księstwa”.


Ostatnia wizyta miała mieć miejsce w Londynie. Zakłóciło ją wtargnięcie do samolotu, którym podróżował książę niezrównoważonego komunisty. Zamach nie udał się jednak i zdrajca jeszcze tego samego dnia został powieszony.


Premier zastanawia się nad delegalizacją partii komunistycznych w Księstwie. Projekt ma duże szanse na sukces.

W Londynie książę zapewnił o swoich pokojowych zamiarach i zapewnił, że siły zbrojne Adrianpolu zostaną użyte wyłącznie przy zagrożeniu niepodległości państwa. Nie przekonało to jednak ani premiera, ani reszty rządu.



Rezultat rozmów londyńskich








Półtora miesiąca zastoju. Zamknięty, OT usunięte. W razie powrotu chęci pisania, prosze o kontakt z HoI Officium.

Tomo55