Pangermańska EuARRopa

PROLOG​

Kalendarium​

1933r. – Do władzy w Niemczech dochodzą Narodowi Socjaliści pod przywództwem Adolfa Hitlera. Przez następne sześć lat III Rzesza pod przywództwem Hitlera staje się potęgą militarną i gospodarczą. Jednak Naziści byli pod swym względem bardzo źle postrzegani na świecie. Ustawy Norymberskie(antyżydowskie), obozy koncentracyjne, Anschluss Austrii, zajęcie Sudetenlandu i całkowita aneksja Czechosłowacji w marcu 1939r. doprowadziły do bardzo ostrego konfliktu na linii Berlin-Londyn i Berlin-Waszyngton. Nieoczekiwanie Hitler pierwszego września ‘39r atakuje bez wypowiedzenia wojny Polskę, z północy (Prusy Wschodnie), zachodu (granica polsko-niemiecka) i południa (granica polsko-słowacka). Jako pierwsze zbombardowane miasto jest Wieluń. Trzeciego września kraje alianckiego wypowiadają III Rzeszy wojnę, lecz Hitler się tym nie przejmuje. W październiku kapituluje Polska, a Wehrmacht wyrusza w kierunku granicy francusko-niemieckiej. W marcu 1940r. kolejnym atakiem bez wypowiedzenia wojny zostają napadnięte Belgia, Holandia i Luksemburg w celu okrążenia wojsk francuskich w Linii Maginota. Do maja powstaje rząd kolaboracyjny ze stolicą w Vichy, a północ Francji jest okupowana. Rozpoczynają się również przygotowania do operacji „Lew Morski”, której zamiarem była inwazja wojsk niemieckich na Anglię. W czerwcu udaję się zebrać odpowiednią ilość sprzętu w celu desantowania się na wybrzeża angielskie. Luftwaffe w tym czasie panowało już nad Anglią nękając ją ciągłymi bombardowaniami, a Kriegsmarine miało wystarczającą ilość U-Bootów by zabezpieczyć Kanał La Manche. Inwazja się udaje i na początku lipca niemiecka swastyka wisi nad Londynem. Władzom Wielkiej Brytanii udaje się jednak zbiec do Kanady. W tym samym czasie III Rzesza włącza w swoje granice Zurych(Szwajcaria nie protestuje) i południowe skrawki Danii. W czerwcu doszło do przewrotów na Węgrzech i w Jugosławii, gdzie władzę zdobyli komuniści. Wehrmacht tym razem interweniuje i udaje się podbić te kraje w niecałe dwa tygodnie. Jednak największym zaskoczeniem dla niemieckich generałów m.in. Guderiana i von Brauchitsch jest dekret wydany przez Hitlera, by rozpocząć wstępne ułożenie planu inwazji na ZSRR, który miałby się rozpocząć w Maju 1941r. Dekret ten zaowocował powstaniem opozycji w OKW przeciw Hitlerowi i jego planom. Niemieccy generałowie sądzili, że taki plan jest nierealny, ze względu na ostre zimy w Kraju Rad i rozległość terenów. Do zamachu na życie Hitlera doszło czternastego sierpnia, gdy ten przybywał w Wilczym Szańcu. Bomba miała być odpalona w czasie, gdy Hitler będzie wracał do Berlina. Plan się powiódł, a wojska powstańcze stacjonujące pod Berlin natychmiast wkroczyły do Berlina i rozpoczął się zamach wojskowy w III Rzeszy. Aresztowano wszystkich przywódców NSDAP, zdelegalizowano tą partię, SS i Gestapo, a na przywódców takich jak Himmler czy Goring zapadły natychmiastowe wyroki śmierci. Wszystkie gazety świata pisały o tym zamachu oraz o możliwości podjęcia rokowań pokojowych z Aliantami, do czego wkrótce doszło. Niemieckie warunki były twarde, a ich argumentem był Wermacht, Luftwaffe i Kriegsmarine. Negocjowano do sierpnia 1940r.,a tym czasie zaczęto też tworzyć nowy rząd III Rzeszy. Odrestaurowano w ten sposób monarchię niemiecką, na której czele stanął Wilhelm III. Co do rokowań to ustalono, że Wyspy Brytyjskie zostaną zwrócone Anglii i zezwolono na przyjazd Króla Jerzego oraz Churchilla i zagwarantowano im nietykalność. Postawiono jednak pewne warunki. Szkocja odzyskuje niepodległość jako samodzielne państwo. Irlandia uzyskuje kontrole nad całą wyspą, a Francja Vichy odzyskuje okupowane północne terytoria. Holandia natomiast odzyskuje dawne ziemie, natomiast utworzono Flandrie i Walonię jako satelity niemieckie. Królestwo Jugosławii zostaje rozbite, a Grecja, Egipt i wyspy na M. Śródziemnych będą pod protektoratem włoskim(oprócz Cypru i Malty). Uzgodniono też, że Rogal Navy nie może wpływać na M. Śródziemne. Największym problemem była jednak kwestia żydowska. Rasistowski program Hitlera był już wypełniany, a miliony więźniów tkwiły w obozach zagłady. Niemieckie władze doszły do wniosku, by rozwiązać obozy, pozwolić żydom osiedlić się gdzie chcą, zdelegalizowano Ustawy Norymberskie, oddano im majątki, wprowadzono także autonomie dla Polaków i Czechów, ale w granicach niemieckich. Wprowadzono trzy języki w urzędach tych krajów, powołano własne rządy.

Nowy rząd Niemiec


Europa pod wpływem niemieckim​

Stan wojsk i badań.

​

Najświeższy cud techniki niemieckiej – możliwość budowy nowej broni – rakiet V1, utrzymywany w ścisłej tajemnicy przed aliantami. Projekt powstał, dzięki umysłowi Wernera von Brauna – znakomitego niemieckiego inżyniera.

​

___________________________________
Wiem, wiem Kriegsmarine nie rządzi, ale to sie zmieni, przestawiam czesc produkcji na flote i bomb. strategiczne.

 

To nie odcinek, ale na wasza prosbe. Odcinek powinienem wieczorem albo jutro wstawic.




Irak i Syria sa ze mna w sojuszu ;]


---------- Post dodany o 21:04 ----------Poprzedni post został napisany o 19:00 ----------

Odcinek I - Potęga przemysłu​

Wielka żałoba ogarnęła Niemcy. Wilhelm III rządził zaledwie kilka miesięcy, by potem skonać w swym łożu na atak serca we śnie. Według wstępnych ustaleń znalazła go pokojówka, która budziła władcę każdego ranka. Sprawa wydawała się na pozór prosta, lecz były plotki, że króla otruto. Politycy jednak byli zszokowani tym atakiem serca. Monarcha nie pozostawił żadnego potomka, który by poprowadził państwem. Wtedy parlamentarzyści postanowili zmienić Konstytucje tak, aby państwem rządził Prezydent wybierany przez Zgromadzenie Narodowe, na kadencje pięciu lat. W parlamencie większość posiadali Konserwatyści, którzy zdecydowali o wybraniu nowego prezydenta. Wtedy oburzony takimi dokonaniami ówczesny kanclerz Niemiec Carl Friedrich Goerdeler ustąpił ze stanowiska. Konserwatyści zabrali się również za tworzenie nowego rządu. Po paru tygodniach wybrano nowy rząd i Prezydenta. Na prezydenta wybrano cieszącego się dużą popularnością byłego szefa sztabu generalnego i jednego z przywódców rewolucji z przed kilku miesięcy Ludwiga Becka. Premierem został Oskar Meissner. Nowy rząd wziął się do normalizacji stosunków ze Związkiem Radzieckim, Aliantami i USA.

​

13 Października, Siedziba Ministerstwa Zbrojeń, Berlin

Gustav Krupp był przemysłowcem, który dzięki swym wpływom uzyskał tekę Min. Zbrojeń.
Ten niski człowieczek siedział w swym gabinecie i wyglądało, jakby na kogoś czekał. Po chwili wszedł adm. Donitz. Po wymianie gestów przyjaźni, admirał osiadł w fotelu naprzeciw Kruppa i rzekł do niego – Wie pan, po co tu przyszedłem. Chcę, by poparł pan mój plan odbudowania Kriegsmarine. Nasza flota składa się jedynie z kilku niszczycieli, paru starych pancerników i transportowców. W moim planie założyłem, że do 1945r. Kriegsmarine powinna posiadać ok. dwudziestu kilku lotniskowców najnowszej klasy, jak i tej samej ilości pancerników. Krupp wyraźnie zdziwiony odpowiedział – Na razie mogę przeznaczyć na produkcje nowej floty tylko 35% przemysłu. Myślę, że w przeciągu tych czterech lat, jeżeli nie wydarzy się nic ciekawego z moją pomocą będzie pan mógł dowodzić silną Kriegsmarine. A teraz pan wybaczy. Mam jeszcze kilka spotkań z przedstawicielami lotnictwa. Każdy chce coś dla siebie, z naszego przemysłu.

​

Kolejne spotkanie Kruppa…


Do gabinetu ministra wszedł Dowódca Sił Powietrznych Niemiec Luftwaffe Karl Koller. Był on generałem i uzyskał te stanowisko, gdy zaoferował pomoc w pojmaniu Goringa. Twierdził on, że to lotnictwo będzie w przyszłości odgrywało główną rolę w wojnie. Udoskonalił on kilka doktryn lotniczych, za co był powszechnie szanowany w kręgu lotnictwa. Przemówił do Kruppa – Jak pan, wie. Nasze siły liczą aktualnie ok. 50 dywizji. Główną siłą są myśliwce niszczące oddziały wroga w czasie konfliktu. Jednak teraz, po doświadczeniach z wojny z aliantami wiadomo, że siłę niszczącą są bombowce. Dezorganizują wroga, niszczą jego fabryki, miasta linie zaopatrzeniowe. Dlatego wnioskuje do pana, by przeznaczył pan cześć przemysłu na lotnictwo. Krupp odpowiedział mu, to, co wcześniejszemu petentowi. – Nie jestem w stanie przeznaczyć całego przemysłu na lotnictwo. Są inne ważniejsze inwestycję, lecz postaram się oddać do pańskiego użytku kilkanaście fabryk.

​

Zakłady Kruppa, Essen

Po fabryce spacerował ich właściciel Gustav Krupp. Rozmawiał z kierownikiem zmiany i mechanikami z wojska. W wyniku ich prac, które trwały ponad sześć miesięcy i dzięki licznym praktycznym rozwiązaniom udało się wypracować nowy sposób modernizacji pojazdów samochodowych i motorowych.

​

Ośrodek Badań Jądrowych, Uniwersytet Berliński.

Całe laboratorium było w notatkach i modelach teoretycznych. Werner Heisenberg – niemiecki fizyk jądrowy był wyraźnie zdenerwowany. Oczekiwał wyników swoich prac na temat potencjalnego wykorzystania energii jądrowej. Palił jeden papieros za drugim i gasił je w wypchanej już popielniczce. Do sali wleciał asystent fizyka. Biegł w jego kierunku z kopertą i wrzeszczał: Mam! Panie profesorze mam wyniki! Heisenberga ogarnęła euforia. Miał się teraz dowiedzieć, czy jego prace zostaną zatwierdzony, oraz czy odstanie potężne dotacje z budżetu państwa na dalsze badania. Staranie chwycił kopertę i ją otworzył. Wyjął dokumenty ze środka i po chwili na jego ustach było widać szczęście. Zaczął czytać na głos:

Code:

[i]Niniejszym informuję Wernera Heisenberga, że po licznych i udanych testach rozdzielenia izotopów uranu w pod berlińskim Poczdamie udało się tego dokonać. W związku z tym otrzymuje pan dotacje z budżetu państwa na kolejne badania, oraz najnowocześniejszy ośrodek badawczy w Niemczech do swojej dyspozycji.[/i]
									Z poważaniem
										Gustav Krupp

​

_________________________________
Poziom może nie zachwyca, ale w następnym odcinku mam fajne wydarzenie i bedzie w 200% lepiej opisane.

 

Odcinek II - Nieoczekiwany kierunek​

Do Berlina zajechała cała śmietanka polityczna Europy. Byli przedstawiciele m.in. Wielkiej Brytanii, Vichy, Włoch czy państw bałkańskich. Spotkanie miało zdecydować o normalizacji stosunków z Aliantami oraz o sytuacji Polski i Czech, które nadal były w granicach Niemiec, lecz cieszyły się dużą autonomią. Nie przybyli jednak przedstawiciele dawnego francuskiego rządu z De Gaulle’em na czele. Odmówili, twierdząc, że Vichy jest niemiecką marionetką, co nie było prawdą. W czasie tych czterech dni Konferencji Berlińskiej, jak ją później nazywano omawiano odnowienie państwa polskiego, rozstrzygnięcia konfliktów na Bałkanach, oraz odzyskanie niepodległości przez Grecję, na co jednak Włosi się nie godzili.


Piętnasty październik, dzień pierwszy Konferencji Berlińskiej

Sala była wypełniona przez premierów rządów wszystkich krajów Europy. Nie zjawili się tylko przedstawiciele Finlandii, których kraj obecnie był w stanie izolacji wewnętrznej. Wszyscy dyskutowali na przeróżne tematy, ogółem atmosfera była dobra. Jedynie doszło do sporów Chorwatów i Serbów, lecz by nie zaogniać tego, rozdzielono ich. Na mównicę wszedł Ludwig Beck – prezydent najsilniejszego państwa w Europie, dążącego do demokratyzacji. Zaczął mówić:
- Witam wszystkich szacownych delegatów. Cieszę się ja i rząd Niemiec, że tu przyjechaliście. Chciałbym też, byśmy przeszli do konkretów. Otóż, nasze stosunki, tj. Wielkiej Brytanii i Niemiec nie są w najlepszym razie zbyt dobre. Chcemy to zmienić. Dlatego naszym krokiem była odbudowa państw europejskich i inwestycje naszego państwa w gospodarkę Europy. Jednak jak wiadomo, dochodzi do coraz częstszych konfliktów na tle etnicznym, jak i na tle politycznym. Doszły mnie nie dawno słuchy, że stosunki państw bałkańskich zaostrzają się. Serbowie żądają dostępu do morza, a Chorwacja nie chce ustąpić.
Wtedy wybuchła ogromna dyskusja na sali. Przedstawiciele Chorwacji i Serbii zaczęli ze sobą dyskutować ostrą wymianą zdań. Beck jednak wiedział, że to nastąpi. Nakazał ciszę i uspokoił delegacje. Mówił dalej:
- Jak się okazuje, nie da się uspokoić takiego stanu rzeczy. W 1914r. to Bałkany dały początek Pierwszej Wojnie Światowej. Nie wracajmy do tych rzeczy. To było dawno i nie ma już żadnego znaczenia. Chcąc ocieplić nasze stosunki z Aliantami, jak i z innymi narodami Europy, mój kraj postanowił w ramach gestu przyjaźni oddać zajęte wcześniej tereny, jak i rozpocząć demokratyzację Europy.
Nagle mowę Becka przerwał gwałtowny wybuch polityków, w których krajach władzę sprawowali, albo dyktatorzy, albo faszyści. Wielu z nich krzyczało, że demokracja to najgorszy ustrój, jaki może być. Tym sposobem salę opuścili przedstawiciele Vichy, Włoch, Węgier, Serbii, Chorwacji, Bośni i Czarnogóry. Beck krzyczał, by zostali, jednak Ci go nie posłuchali. W sali pozostali tylko przedstawiciele państw demokratycznych oraz Flandrii i Walonii.


***

Następnego dnia delegaci wyjechali z Berlina, a Konferencja Berlińska nie doszła do skutku. Jednakże w Berlinie pozostawał Churchill, premier W. Brytanii, by omówić z Beckiem przyszłość Europy, któremu spodobał się pomysł demokratyzacji Europy.

***

Gabinet Prezydenta Becka był jak każdy inny. Stare fotele, jego portret na ścianie, sterta dokumentów, dwa krzesła po stronie gości, sofa i meble. Przywódca Niemiec siedział i palił hawańskie cygaro, ze świeżej dostawy prosto z Kuby. Do gabinetu weszła młoda sekretarka, której się spodziewał. Podeszła do niego seksownym krokiem i szepnęła coś do ucha, po czym odeszła. Wszedł Winston Churchill, z którym był umówiony. Ten wstał, przywitał się z nim, poczęstował go cygarem i usiedli. Zaczęła się rozmowa:

Beck:, O czym to pan chciał porozmawiać? O moim planie demokratyzacji w Europie? Spodobało się to panu.

Churchill: Tak, to bardzo ciekawy pomysł. Jednak mam jeszcze parę innych spraw. Pozostaje sytuacji Szkocji, Irlandii i Polski. Jak wiadomo, Polacy to buntowniczy naród i znając ich z czasem będą domagali się niepodległości. Z kolei Szkoci pozostawali w granicach Imperium Brytyjskiego od kilku set lat i nie chcę by to się zmieniło. Północna Irlandia też była pod naszym wpływem i w naszych granicach. Nie zaprzeczę, że mieliśmy problem z tamtejszą ludnością i terrorystami. Więc wnioskuje, by Niemcy poparły nasze żądania i zmusiły Szkotów do włączenia się z powrotem w naszego granice, ogłosiły niepodległość Polski w granicach sprzed ‘39roku oraz zmusiły Włochów do ustępstw na M. Śródziemnym.


Beck: Rozumiem pańskie roszczenia, ale według traktatu pokojowego W. Brytania ma zakaz ruchu floty wojennej w basenie M. Śródziemnego, jednak może rozwijać flotę handlową. Dlatego oddaliśmy wam Gibraltar, Maltę i Cypr, by Włosi nie mieli monopolu na handel w tym rejonie. Spraw Szkocji i Irlandii na razie nie pozostaje rozstrzygnięta, lecz poczyniliśmy już pewne kroki w sprawie polskiej. Aktualnie przygotowujemy polskich urzędników, by oddać im władze i ziemie. Na dzień dzisiejszy jest to jednak nie możliwe z powodów organizacyjnych.

Churchill: To jednak nas upokarza. Royal Navy nadal stanowi liczącą się siłę na morzach świata. Cieszy mnie jednak fakt, że Niemcy poczyniły kroki, by dać Polakom wolność. Myślę, że to by było na tyle i powrócimy kiedyś do problemu Szkocji i Irlandii. Na razie jednak życzę zdrowia i do widzenia.



Gazety, takie jak New York Times pisały o uzyskaniu niepodległości. Ten fakt ocieplił stosunki niemiecko-alianckie. Misję tworzenia nowego rządu polskiego powierzono aktualnemu rządowi na uchodźstwie z Ignacym Mościckim na czele. Tereny Polski ograniczyły się jednak do terenów Małopolski, Lwowa, Dorzecza Bugu oraz Mazowsza. Jednak zatwierdzono plan, by w przyszłości zwrócić Polsce, Kresy Wschodnie oraz umożliwić im dostęp do morza, ale nie przez Gdańsk.

​

 

Odcinek III - Wojna!
​

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę i incydent na Konferencji Berlińskiej wiele dawnych sojuszniczych państw zerwało stosunki dyplomatyczne z Niemcami m.in. kraje byłej Jugosławii, Włochy oraz Węgry. Vichy, Flandria, Walonia oraz Polska pozostały wierne i dotrzymały sojuszu z Niemcami. Fakt ten wykorzystały kraje republik bałtyckich. Przedstawiciele Łotwy, Litwy i Estonii bojąc się agresywnej polityki Związku Radzieckiego i coraz częstszych wysuń żądań terytorialnych przez te państwo przyłączyły się one do sojuszu Państw Osi.

​

Rozmowa telefoniczna pomiędzy Ludwigiem Beckiem a Józefem Stalinem, 15 Luty 1942r.

Stalin: Jak pan wie, kraje bałtyckie przyłączyły się do sojuszu z Niemcami. Nas, Związek Radziecki nie pokoi taka sytuacja. Niemcy stosują brutalną politykę przeciw nam, Rosjanom. Nie pozostaniemy bierni na tą sytuację. Wystosujemy odpowiednie kroki, by Niemcy nie były wstanie nigdy zagrozić Związkowi Radzieckiemu.

Beck: Aktualna sytuacja jest zbyt napięta. Jednakże, to nie nasza wina, że pański kraj chciał zająć trzy suwerenne państwa. Zwróciły się one do nas z pomocą, którą im zaoferowaliśmy, zgodnie z wcześniejszymi traktatami pomiędzy nami, a republikami bałtyckimi.

Stalin: Te kraje stosują agresywną politykę wobec Rosjan mieszkających tam. Nie możemy pozostać bierni na takie wydarzenia. Nasz kraj zrobi wszystko, by Rosjanie czuli się tam dobrze. Dlatego nie uznajemy tych państw. Od jutra rozpoczynamy działania wojenne przeciw tym państwom. Jeżeli Niemcy wtrąca się w nie swoje sprawy, wybuchnie wojna.*

Beck: Proszę mnie nie straszyć wojną. Nasza armia pokonała już wcześniej wojska zachodu, więc i nie musimy się bać Armii Czerwonej.

W tej chwili Beck zerwał połączenie i po kilkunastu minutach zadzwonił do szefa wojsk lądowych von Brauchitscha

Beck: Proszę ogłosić mobilizację wojsk na granicy ze Związkiem Radzieckim. Ogłosić stan gotowości bojowej. Niech nasze wojska zaczną się okopywać. Ściągnąć wszystkich z urlopów. Rozkazać wszystkim dywizjom przybyć na granicę z Sowietami i rozpocząć przygotowania do obrony.

Brauchitsch: Panie Prezydencie! Tak rozumiem. Ogłoszę stan gotowości bojowej, ale czy to trzeba zrobić. Wybuchła wojna? Wiedziałbym o tym jako jeden z pierwszych.

Beck: Proszę się uspokoić. Wojna nie wybuchła, ale może wybuchnąć. Otrzymałem informację o ruchach wojsk Armii Czerwonej, które mają rano rozpocząć ofensywę przeciw państwom nadbałtyckim.

Następnego dnia wybuchła nowa wojna w Europie. Gazety w Ameryce i Europie pisały, że to wina Niemiec, a inne, że początek wojny leży po stronie Stalina. Wszystko zaczęło się od ataku na Estonię i Łotwę. Wehrmacht pozostawał okopany. Nie było planu ataku na Związek Radziecki, gdyż zniszczono całą dokumentację planu, Barbarossa. Z kolei wywiad Abwehra dostawał meldunki o mobilizacji milionów żołnierzy w Armii Czerwonej. Według wstępnych ustaleń wojsko AC było największe, jakie dotąd znał świat. Wcześniejsze szacunkowe liczby dywizji, były w porównaniu z aktualnymi niczym. W ciągu dwóch tygodni Rosjanie zmobilizowali ponad trzy miliony żołnierzy pod swoją komendę.

​

Niemieccy generałowie jednak nie spali. Do 4 Marca, w niecałe kilka tygodni udało się opracować plan ataku na ZSRR, obranego kryptonimem „ Veztl”. Zakładał on główny atak w kierunku Zagłębia Donieckiego w celu dotarcia do Wołgi i odcięcia wojsk radzieckich od pół naftowych w Baku. Drugi atak miał nastąpić w kierunku Leningradu i przyłączenia do wojny Finlandii.

​

______________________________________________________________
*Stalin chciał tym zastraszyć naród niemiecki widmem nowej wojny.
Dodałem Sowietom 190dyw, w tym 150 piechoty wzór '41 i 40dyw. pancernych cz.3 Mysle ze bede ciezko wojowal, ale wszystkie dywizje ruszaja sie dopiero z moskwy, wiec mam troche czasu by ustabilizowac front.

 

Jednostki tam byly, bo wiedzialem ze ai w koncu wypowie wojne. ozgrywajac barbarosse, ale nie zapisujac ai sie pokopalo. rumunia w moim sojuszu, wlochy, wegry i slowenia zas dolaczyly, potem wielka brytania zsrr wypowiada wojne itp. moze cos zmienie.

---------- Post dodany o 20:55 ----------Poprzedni post został napisany o 09:36 ----------

Kroniki Wojny - Marzec 1942
​

Ofensywa rozpoczęła się rankiem czwartego marca. Pomimo opadów śniegu, za wszelką cenę zamierzano zdobyć dwie strategiczne prowincje: Bobrajsk – w celu okrążenia Mińska z trzech stron, i Żytomierz – drogę wiodące do Kijowa oraz na Krym. O szóstej rankiem wybuchły dźwięki ostrzały artyleryjskiego. Feldmarszałek Bohm-Ermolli zaatakował pozycje wroga natarciem w liczbie 11 dywizji, oraz pomocnym ostrzałem 17 dywizji. Po trzydziestu godzinach walk udało się zdobyć te tereny. Jednak Rosjanie rozpoczęli nową ofensywę, kierując oddziały z Mińska i Mozyrza. Ale i te natarcie zostało odparte. O tej samej godzinie Feldmarszałek Rundstedt zaatakował Żytomierz w liczbie 18 dywizji, w tym czterech pancernych. W ciągu trzech dni udało się opanować miasto i droga do Kijowa stała otworem.
Jednakże dwa dni później wyludnione jednostki Wehrmachtu musiały bronić się przed trzykrotną przewagą liczebną wroga. Miasto trzeba było opuścić.

Kijów, tak blisko, a tak daleko.​

Północny odcinek frontu był jednak zaniedbany. Armia Czerwona rozpoczęła ofensywę w kierunku Tallina. Do tego odcinka skierowano dwadzieścia dywizji pancernych, w celu zdobycia Leningradu przed zimą. W Dagaupulis Generał Schmidt prowadząc swoje cztery dywizje pancerne zdobył miasto oraz utworzył możliwość okrążenia wojsk wroga w Estonii. Pojawiły się nowe możliwości manewru.


Dziewiątego marca Feldmarszałek Schormer otrzymał rozkaz ataku na Mińsk z Lidy i Mołodeczna. Miał do dyspozycji 11 dywizji, w tym czterech zmotoryzowanych. Dwunastego marca, gdy Feldmarszałek Bohm-Ermolli zorganizował swoje jednostki ruszył ku Mińskowi. Oddziały wroga atakowane z trzech stron nie poradziły sobie i musiały wyprowadzić manewr odwrotu.

Nieudane natarcie...

​

Atak z trzech stron.​

Dowództwo było zdziwione. Ostatni zwiad naliczył 44 dywizje wroga zmierzające do Kijowa. Był to poważny problem dla dowództwa, który posiadał tylko 31 dywizji w tym rejonie, a wróg aż 93 dywizje. Zdecydowano, o przeczekaniu, póki nie dotrą posiłki, oraz o przejściu do obrony.

Szybka mobilizacja wojsk ZSRR.​

Wehrmacht rozpoczął kolejną ofensywę na północnym odcinku frontu. Natarciem kierował Feldmarszałek Blomberg. W dniach 22-23 marca toczono zacięte walki o Psków, by okrążyć wroga w Estonii. Z tego miasta Leningrad znajdował się tylko 200km dalej. Potężne natarcie 9 dywizji pancernych na 9 dywizji piechoty zostało nieodparte. Blomberg dostał medal, za zdobycie tego miasta.

​

Dywizje pancerne, doskonała broń przeciw piechocie.​

W kwietniu miało się rozpocząć kolejne potężne natarcie na północnym odcinku frontu….


Wydarzenia na świecie:

Portugalski rząd, obawiający się Gen. Franco sprzymierzył się z Aliantami 14 marca. Z kolei rząd Włoch wypowiedział wojnę Japonii. Nieznane są przyczyny wojny, lecz być może ma to związek z żądaniami Japonii dotyczącymi Indochin.

 

Kroniki Wojny - Kwiecień - Sierpień 1942​

W kwietniu Wehrmacht miał rozpocząć potężne natarcie w kierunku Kijowa, oraz na północnym odcinku frontu. Nie przewidziano jednak woli walki radzieckich żołnierzy. W ciągu miesiąca doszło do klęsk przez przeważające siły wroga pod Babrajskiem i Mińskiem. Żytomierz z kolei przechodził z rąk do rąk.

Wycofanie się nad Niemen

​

Nieudana ofensywa
​

Mińsk w rękach Stalina​

Otuchą dla Niemców i ich sojuszników było wypowiedzenie wojny przez Aliantów Związkowi Radzieckiemu. Mogło to ich odciążyć, lecz tak się nie stało. Anglicy jedynie bombardowali Archangielsk oraz tereny Kazachstanu i Baku, by zakłócić wydobycie ropy.

Niespodziewana pomoc aliantów​

Dotychczasowo najsilniejszej armii świata, która pokonała dawniej wojska aliantów na zachodzie nie mogła pokonać Armii Czerwonej na wschodzie. W rękach Niemiec leżała przyszłość Europy. W razie wygranej Stalina, komunizm zapanowałby w całej Europie. Przez pasmo klęsk, nieudolności niektórych dowódców oraz braku woli walki żołnierzy zarządzono odwrót, by oprzeć się na Wiśle. Wybudowano tam ogromne umocnienia, który były wstanie zatrzymać Armię Czerwoną. Wehrmacht stojący niegdyś przed bramami Kijowa i będący niedaleko Leningradu musiał teraz bronić się w Polsce i Gdańsku.

Taktyczny odwrót Wehrmachtu i sojuszników​

Front ustabilizował się drugiego sierpnia 1942r. na linii Debreczyn – Kraków – Łódź – Elbląg. Dzięki umocnieniom, zbudowanym jeszcze za Hitlera, Armia Czerwona nie mogła się wlać do Europy.

​

Wojna pozycyjna​

Stan wojsk:
​

_____________________________________________
Słowacja nie jest ze mną w sojuszu. Miałem problemy z Debreczynem i skierowałem tam dywizje bułgarskie. Musiałem się wycofać, bo front załamał się na północy,a do Kijowa zmierzało 30 dywizji radzieckich. Mam zamiar zaatakować Rosjan, gdyż mam ponad 227 dywizji przeciw im 270-300 dywizjom. Resztę mają na dalekim wschodzie i granicy z Finlandią. Liczę na komentarze.


Temat zamknięty i wyczyszczony na prośbę Autora.

Pozdrawiam
Severian