Czerwony Marsz

Czerwony Marsz



​

“Swoje zadanie ministra spraw zagranicznych widziałem w maksymalnym poszerzeniu granic naszej Ojczyzny. Wydaje mi się, że wspólnie za Stalinem całkiem nieźle wywiązaliśmy się z tego zadania”.

W. Mołotow​

​

Towarzysze! Dzięki socjalistycznym zasadom oraz wykorzystaniu sprzeczności światowych imperialistów podważymy podstępne plany podżegaczy! Podpisanie paktu o nieagresji z III Rzeszą Niemiecką jest wspaniałym sukcesem i dzięki niemu zapewniliśmy pokój i dobrobyt naszemu narodowi na kolejne dziesięciolecia!
Audycja radiowa zakończyła się oklaskami i owacjami wyrażającymi aprobatę. Tak oto w ciągu chwili z największego ideologicznego wroga Niemcy stały się przyjacielem i jedynym gwarantem światowego pokoju dla ZSRR.


1 Września Niemcy zaatakowały Polskę bez wypowiedzenia wojny. Po 2 tygodniach zaciętych walk Polska obrona zaczynała kruszeć i Polacy zaczęli odwrót za Wisłę. Alianci Polski wypowiedzieli wojnę III Rzeszy, ale nie podjęli żadnych konkretnych działań. Tymczasem dla Polaków czas uciekał...

[


Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych, Moskwa, ZSRR
​

Pukanie do drzwi oderwało Ławrientija Berię od lektury sprawozdań z przygotowań konkretnych jednostek NKWD stacjonujących nad granicą z Polską. Wojska Armii Czerwonej były już w gotowości czekając na sygnał do ataku.
Beria był odpowiedzialny za przygotowanie swoich oddziałów do podążania za Armią Czerwoną i wprowadzania sowieckiego ładu na zajętych terenach.


Ławrientij Beria, szef NKWD

Wejść- rozkazał szef stalinowskiej służby bezpieczeństwa. Do pokoju wszedł oficer stukając obcasami przekazał swojemu szefowi teczkę oznaczoną „tajne specjalnego znaczenia”. Beria już wiedział co trafiło w jego ręce. Rozkazał oficerowi przygotować połączenia telefoniczne ze Stalinem i Mołotowem za kwadrans. Gdy zamknęły się drzwi Beria otworzył przesyłkę i pozrywał oznaczenia „poczty dyplomatycznej”. Wyjął zawartość i otworzył na pierwszej stronie.Uśmiechnął się." No to możemy zaczynać" - pomyślał Beria i chwycił za słuchawkę telefonu.

Raport.Tajny.Spec. Znacz. :Abbeville
Wnioski i ustalenia z narady Francji i Wielkiej Brytanii



​

W nocy 17 września do szefa wywiadu Korpusu Wojsk Ochrony Pogranicza Gurbskiego zaczęły docierać niepokojące wieści znad wschodniej granicy. W raportach nadesłanych co chwila zarysowywał się ten sam obraz: „od godziny 6 trwa intensywna walka regularnych oddziałów bolszewickich z KOP”; „Nierozpoznane oddziały w nocy zaczęły przekraczać granicę w okolicach Husiatynia” ; „KOP po ostrzelaniu się wycofał się na umocnione pozycje, wroga rozpoznano jako oddziały bolszewickie”. Gurbski wiedział co musi zrobić tylko nie wiedział jak. Sowieci wkroczyli i atakują nasze wojska. Trzeba powiadomić Wodza Naczelnego tylko nie wiadomo gdzie obecnie jest...

Na wschodzie Polski cały liczący ponad 1500 kilometrów front od Dźwiny do Dniestru obsadzony był przez 20 batalionów KOP. Liczyły one około 10 tysięcy żołnierzy, głównie rezerwistów wcielonych do służby przed 2 tygodniami. KOP posiadał znikome ilości artylerii i karabinów maszynowych. Głównym zwornikiem obrony były strażnice rozsiane wzdłuż granicy. Nie były one jednak w stanie zatrzymać regularnego natarcia, a jedynie lokalne naruszenia granic Rzeczypospolitej.

​

Bracia Białorusini! Pomagajcie oddziałom Armii Czerwonej, która niesie wam wyzwolenie spod jarzma panów, obszarników i kapitalistów. Polski faszystowski rząd zawiódł was i zdradził. Wspomóżcie Armię Czerwoną, która przychodzi objąć was ochroną. Braterskie pozdrowienia śle Wam szczęśliwy naród kwitnącej Sowieckiej Białorusi.


O godzinie 3 po południu ambasador Rzeczypospolitej Grzybowski został wezwany na Kreml. Minister Potiomkin odczytał mu notę zawierającą stanowisko ZSRR:

Wojna polsko-niemiecka ujawniła bankructwo państwa polskiego. Polska straciła wszystkie swoje okręgi przemysłowe i kulturalne. Warszawa jako stolica przestała istnieć. Dlatego też straciły ważność wszystkie traktaty zawarta pomiędzy Polską,a ZSRR. Rząd Sowiecki nie może pozostawać obojętny na fakt, że zamieszkująca terytorium Polski pokrewna ludność ukraińskiego i białoruskiego pochodzenia jest bezbronna i została pozostawiona własnemu losowi. Rząd Sowiecki nakazał swoim wojskom przekroczyć granicę i wziąć pod opiekę życie i mienie owej ludności.



Wacław Grzybowski, ambasador RP w ZSRR

Ambasador Grzybowski zaprotestował i odmówił przyjęcia tej noty. Wiedział jak wiele ryzykuje. Skoro Sowieci już przestali uznawać Polskę jako państwo to i on może łatwo skończyć w więzieniu lub martwy, ale honor i polska duma wzięła nad nim górę. Ku zaskoczeniu sowieckiego ministra wypalił drżącym głosem : "Nota, którą mi pan przeczytał jest haniebna i oznacza, że wchodzicie na tą samą drogę co hitlerowskie Niemcy" Grzybowski wyszedł trzaskając drzwiami i nie oglądając się za siebie. Nogi potwornie mu się trzęsły i kręciło mu się w głowie.

​

Na początku bolszewicka armia wkraczała do Polski bardzo ostrożnie. Powszechny był bałagan i chaos. Najeźdźcy byli niepewni, obawiali się zasadzki. Wciąż jeszcze krążyły mity powtarzane przez starych wiarusów o "szalonej polskiej kawalerii w 1920...". Żołnierze spodziewali się heroicznego oporu i wrogiej postawy ludności. Tymczasem okazało się,że prawie nikt nie stał im na drodze. Przemierzając niebronione połacie wschodniej Rzeczypospolitej dla wiwatu strzelano do wiejskich chałup lub najchętniej do kościołów. Jeńców i ludność cywilną mordowano od samego początku, zwłaszcza jeśli stawiała opór. Szeregowych mordowano bez wyjątku, oficerów czasem oszczędzano bądź to w celu zebrania informacji bądź dla zabawy. W jednej z zajętych miejscowości grupa oficerów, która dopiero zostało zmobilizowana i była w drodze do swojej jednostki wpadła w ręce bolszewików. Polskich oficerów rozjeżdżano czołgami lub poddawano długim torturom zanim wyzionęli ducha.

5. Dywizja Strzelecka imienia Czechosłowackiego Proletariatu wspierana przez 25 Brygadę Czołgów przejechała przez kolejną polską wieś. Po standardowym rozkradzeniu wszystkiego i zgwałceniu kogo się dało czołgiści zapuścili silniki i w oparach czarnego dymu i spalin ruszyli dalej. Po kilkunastu minutach zrozpaczeni ludzie zaczęli wychodzić z ukrycia. Większość wsi zdarzyła schować się w pobliskim zagajniku i w łapy najeźdźców wpadli tylko ci najstarsi i najmniej rozgarnięci. Zbierając się pod chatą martwego już wójta wszyscy pomimo łez odetchnęli z ulgą, że już odjechały kacapy. Wtem zza zakrętu wyjechały samochody pełne kolejnych żołnierzy. Na środek wsi wjechał konno oficer inny niż ci poprzedni. Ten miał jakąś niebieską obwolutę na czapce...

​

to be continued...


Od ponad miesiąca nie pojawił się nowy odcinek więc zamykam aar. W razie chęci kontynuowania skontaktuj się z którymś z moderatorów działu.
Pozdrawiam, N.