Od Rusi do Rosji

Prawdę mówiąc najbardziej by mi przypasowało gdyby jedna osoba dzierżyła zarówno Ruthenię jaki i Ruś ale z braku laku są te trybuty. Ale o ile się nie mylę z chwilą śmierci trybutariusza lub jego "seniora" stosunek trybutu wygasa.

Właściwie to zamiar główny to ekspansja wzdłuż Wołgi ale już czuję, że będą z tym problemy. Stąd to poskromienie Dira.

 

Niekoniecznie, bo jak ja kiedyś grałem jako trybutariusz, to z śmiercią seniora dostałem event czy dalej chcę utrzymać ten status (tylko nie pamiętam czy to jest domyślnie, czy może dodane w modzie którego używałem).

 

A to ciekawe. Choć pewnie AI z automatu zrywa takie relacje. No ale wkrótce pewnie się przekonamy jak jest na czystej grze.

 

Na czystej jest tak, jak DMS to napisał.

 

Od Rusi do Rosji


IV. O waleczności kniazia Ruryka oraz o wspaniałej Ingjerdr słów kilka



Opłakiwszy tedy syna swego jedynego, ruszył Ruryk znów ku Wołdze, na Murom. Władca tamtejszy - Varak dzierżył bowiem mocny gród nad Oką - Obran Osh. Kto miał tę warownię władzę sprawował nad całym handlem który spływał Oką ku Wołdze.



Varak chcąc uprzedzić poczynania władcy Rusów ruszył na Włodzimierz nad Klaźmą z całą swoją siłą. Ruryk wraz z drużyną poszedł tedy z odsieczą zagrożonemu grodowi.



Pobiwszy Varaka pod Włodzimierzem pociągnął z wojskiem swym Ruryk na Obran Osh, otoczywszy go oblegał i dobył w końcu.



I oddał Varak Obran Osh Rurykowi z ziemiami okolicznymi i wszystkim co się tam znajdowało. I gród ten przezwał Ruryk na pamiątkę swej stolicy Niżnym Nowogrodem.



Tegoż lata ruszył Ruryk na północ, na Czudź, której władca nie chciał uznać ruskiej przewagi. Czudź zdołała nawet zająć gród Wołogdę ale na tym skończyły się jej zdobycze. I podbił Ruryk Czudź.



W tym czasie Dir - kniaź kijowski i trybutariusz nowogrodzki ruszył na kniazia Bogdana, władcę turowskiego. I wspomógł Ruryk Dira choć wiedział, że wzmaga jego potęgę na południu.





Tamtymi czasy w Witebsku siedział Izjasław, kniaź i wódz Krywiczów. Złe a występne były jego zamiary. Tedy ubiec Ruryk go musiał i poskromić. Zwłaszcza, że i Dir kijowski jako wilk wygłodniały spoglądał w stronę Witebska.



Zatem Ruskie zastępy ruszyły z Nowogrodu drogą na Toropiec ku Smoleńskowi, który obległ Izjasławowy syn - Radomysł.



Tenże Radomysł wodzem był wielkim, największym wówczas w słowiańskich krajach. Tedy Ruryk bój krwawy i zacięty stoczył z Radomysłem pod smoleńskimi wałami i choć Radomysł po trzykroć mniej miał wojów dzielnie w walce poczynał sobie tak, że nawet kniaź Ruryk ranion został ciężko.





W tym to czasie wieści z Turowa przyszły, że kniaź Dir całe państwo turowskie sobie podporządkował.



Pobiwszy Radomysła ruszył Ruryk na Połock - gród znaczny, który bronił dostępu do stolicy Izjasławowej - Witebska.



Zdobywszy Połock powiódł swe zastępy Ruryk na Witebsk ale Izjasław wyszedł mu naprzeciw i ukorzył się i złożył trybut. Tedy jego państwo całe Rusi poddane było.



Poskromiwszy Krywiczów obrócił Ruryk swe żelazo przeciw wodzowi Mordwinów - Purginepazowi. Podczas gdy w Nowogrodzie zbierała się ruska drużyna Mordwa ruszyła na Niżny Nowogród chcąc zawładnąć tym ważnym grodem.



I stoczył z Mordwą Ruryk bitwę pod wałami Niżnego Grodu. A nieszczęśliwą była ta bitwa bo choć pobiły Rurykowe Zastępy wroga to sam Wielki Kniaź okaleczon został. I nie było w tym przypadku - od zgonu swego syna Ruryk we wszystek bitwach w pierwszym szeregu walczył i na najwyższe niebezpieczeństwo wystawiał - tak jakby chciał się złączyć z nieodżałowanym synem u stołu Odyna w Walhalli. Mimo kalectwa przewodził wciąż Wielki Kniaź swym Zastępom.



Następnie zdobył stolicę Purginepazową Ruryk i zmusił władcę Mordwinów do złożenia hołdu i trybutu.



W tym to czasie Ingjerdr połowica Rurykowa, która obyczajem wareskim towarzyszyła mężowi zawsze czy to na wojnie czy w czasie pokoju brzemienną się stała.



A trzeba wiedzieć, że choć kniaź Ruryk ochromiał to jurnością wyróżniał się pośród innych.
A małżonka jego wiernością i cnotami wszelakimi tak związała go ze sobą, że żadnych innych białogłów Ruryk znać nie chciał, czy to branek, niewolnic czy to niewiast wysokiego rodu.

Była jednak Ingjerdr kniahinią dumną, jak przystało na córkę Bjorna Żelaznobokiego - króla Szwedów, Gotów i Wandalów. A nieszczęśliwą była jednak, bo choć z domu wielkiego pochodziła i małżonką potężnego kniazia była nie powiła mu jednak syna. Trzy za to córki mu dała a to: Ilianę, Rognfrydę i Rikissę.

Tedy i tym razem Ruś spodziewała się że z łona Ingjerdrowego wyjdzie córka. Jakaż tedy radość zapanowała w Nowogrodzie kiedy kniahini syna powiła - Ottarra.



Wiele tedy miało się zmienić w Państwie Rurykowym.


C.D.N.​

 

Ci Bułgarzy na wschodzie nie wyglądają przyjemnie. A jak wygląda sytuacja nad Wisłą i na Karpatach?

 

Europa Środkowa jest w proszku. Węgrzy są w Siedmiogrodzie ale jakoś nie tworzą Wegier. W Polsce zaś próżnia władzy. Wielkie Morawy też się sypnęły. Natomiast Wielki Bułgar i Chazaria ekspandują - ciężko będzie na nich coś zdobyć. Ale obaczym...

 

A Yurgan Revolt nadal trwa. Ile w ogóle Ruryk ma już lat?

 

Pięćdziesiątkę przekroczył. A z Yurganem to nie tak - po prostu nie mam mapy dla tego rejonu z tego odcinka więc użyłem mapy z zeszłego odcinka ale sytuacja nic się nie zmieniła w Europie Środkowej. Przez ten irytujący ogranicznik 20 fotek minęło raptem kilka lat od poprzedniej odsłony aara.

 

Od Rusi do Rosji


V. O krnąbrnym kniaziu Draganie, czynach przebiegłego Dira, wojnie bułgarskiej oraz o śmierci Ruryka Młodszego i nieszczęściach z niej wynikłych


Po wojnie z Mordwą kniaź Ruryk szykował się do nowej wojny na wschodzie a to z Bułgarami Kamskimi. Niespodziewanie rzecz się odwlokła bo uwagę władcy ponownie przykuły wydarzenia zaszłe nad Oką. Oto Dir z Kijowa najechał i podbił Muromców i zajął ostatni ich gród i stolicę - Murom i przyłączył do swego państwa. Potężny Kijów coraz bardziej niepokoił wielkiego kniazia. Nieufał on Dirowi i w jego podbojach upatrywał zagrożenia dla swej władzy nad Rusią. Upewniła go w tym sprawa kniazia Dragana.



Kniaź Dragan ongi spiskował przeciw Rurykowi ale nie poniósł takiej kary jak pozostali spiskowcy. Wielki kniaź oddał zwierzchność nad Draganem i jego ludem Władysławowi Wiaźmieńskiemu w nagrodę za odkrycie spisku. Dragan nie zadowolił się jednak poślednią rolą. Przez lata knuł jak dojść do większego znaczenia aż w końcu zaatakował Meshcherę. O dziwo udało mu się pobić jej władcę i zagarnąć stolec meshcherski dla siebie. Przyjął potem dumny tytuł kniazia Riazania i zrzucił zależność zarówno od Władysława z Wiaźmy jak i od wielkiego kniazia Ruryka.

Na wieść o zdradzie Draganowej kniaź Ruryk jął szykować swe pułki by zgnieść Riazańczyków lecz swe siły zamiast na Twer - stolicę występnego kniazia powieść musiał znów na Mordwę gdzie wybuchł bunt grożący zrzuceniem zwierzchności ruskiej nad tym ludem.



Kiedy Ruryk tłumił bunt na wschodzie kniaź Dir uderzył na Riazań i w szybkiej wojnie zajął wszystkie grody księstwa i zmusił Dragana by ugiął kolana przed władcą Kijowa. Tedy ubiegł Ruryka przebiegły Dir.



Tego lata zmarł kniaź witebski Izjasław a na jego stolcu zasiadł Premsył. I nie dał on trybutu Rusi.

Ruryk poniechał jednak rozprawy z Premsyłem i chcąc skorzystać z dogodnej chwili ruszył na wschód - na Wielki Bułgar.

Kagan Bułgarów Shilki zwany Pijakiem walczył podówczas na wschodzie i jak się zdawało nie miał dość sił by się przed Rusią obronić.



Poszedł tedy Ruryk na Gorodez - gród warowny w widłach Oki i Wołgi.



I dobył Ruryk gród ten.



I poszedł Ruryk przez Wołgę, na Bułgar Wielki szedł. I w kraju Czuwaszy zaskoczył go Goleda - wódz bułgarski i rozbił doszczętnie. I uszedł ledwo Ruryk z pogromu. I poszedł do Nowogrodu.



Goleda ruszył zaś na zachód i oblegał Gorodez. A Ruryk Waregów zaprosił. I poszedł z nimi na Torżok a z Torżoku do Radstofy a z Radstofy pod Gorodez. I pobił tam Goleda.





Niedobitki wojów Goledowych zniósł Ruryk pod Niżnym Nowogrodem.



I stanął wkrótce pokój między Rusią a Bułgarem. I Gorodez Rurykowi przypadł.



Tego lata Ruryk Młodszy doszedł do lat sprawnych. Dotychczas chował się w Gwardii Wareskiej, a chował sie krzywo i bez dozoru starszych. Ruryk chcąc poznać młodziana wezwał go do kraju.



Ruryk Olegowicz kraju i ludzi jednak nie znał. Życie całe spędził wśród najemników. Dowcipu był też przytępszego. A wierzył on w bożków słowiańskich i wielu się to nie podobało. I nie miał miru wśród Rusi młody kniaź. A i kniahini Ingjerdra niechętna była wnukowi swego męża albowiem pragnieniem jej ukrytym było to by Ruś cała przeszła prawem dziedziczenia na Ottarra - jej syna. Pojawiły się też pogłoski, że są tacy którzy chcieli wykorzystać przyszłego władcę do zagarnięcia władzy dla siebie.

Tedy pod wpływem żony i doradców uwięził starzejący się kniaź Ruryk swego wnuka w lochu ciemnym gdzie i sczezł on szybko. Jak zaś doszło do tego, długo byłoby o tym mówić. Tyle można jednak powiedzieć, że po Ruryku władzę miał objąć drugi jego syn - Ottarr Ruriksson. I byli tacy którym się to nie podobało.





Chcąc tedy zatrudnić serca i umysły Rusi podsunęli przyboczni kniaziowi Rurykowi pomysł wyprawy na Południe. Tego lata ruszył wielki kniaź Ruryk ku Stepom Madziarskim. Celem wyprawy było zagarnięcie Oleshii - grodu u ujścia Dniepru do Morza Gościnnego.

Czas był ku temu, jak się zdawało sposobny. Węgrzy walczyli z Chazarami o utrzymanie Taurydy. Wojna toczyła się już dłuższy czas i w Nowogrodzie spodziewano się łatwego zwycięstwa, które ułatwiłoby spławianie ludzi i towarów Dnieprem.



I wtargnęły Pułki Rurykowe w głąb stepów madziarskich i biły hufce węgierskie kiedy to doszło do rzeczy nieprzewidzianej. Oto Madziarzy zląkłszy się Ruskiej Potęgi ustąpili ze Stepów i oddali cały kraj kaganowi chazarskiemu. Tedy Ruś cała w wojnę z przeklętą Chazarią się uwikłała. Pod Kijowem i Korsuniem Wojska Rurykowe zniesione zostały...

​

... i Wielki Kniaź chcąc uniknąć pochodu Chazarów ku Nowogrodowi przystał na pokój.



Tedy uznała Ruś władzę kagana Manassesa Zwycięskiego nad grodem Oleshią i całymi Stepami aż po granice lędziańskie.



Pogrom na stepach, strata tak wielu wojów bardzo ubodła Wielkiego Kniazia. I z tego rozchorował się i zmarł. I płakali ludzie wszyscy płaczem wielkim, i zanieśli jego truchło nad Ilmeń, i spalili jego ciało na łodzi jego. I było wszystkiego lat władania jego dwadzieścia i jeden.



A Rusią miało władać pacholęcie. Nad osłabionym Nowogrodem zbierały się czarne chmury.

C.D.N.​

 

No, nie wygląda to różowo - byle tylko cię teraz Kijów nie napadł i nie zmusił do płacenia trybutu.

 

No niestety, Ruryk kopnął w kalendarz tuż po klęsce w stepach. Nie mam więc armii. Pocieszające jest to, że Dir też armii nie ma.

 

Z ciekawości na szybko - u Chazarów wszystkie klany zjudaizowane czy tylko klan kagana?

 

A nie sprawdzałem ale chyba tak.

 

Kim będziesz grał, jeśli Nowogród upadnie? Skończysz AAR?

 

No mam nadzieję, że aż tak źle nie będzie. Byle tylko zachować jedną prowincję. Wszystko da się odrobić. Natomiast jeśli ród wygaśnie to będę musiał przemyśleć sprawę.

 

AAR w końcu jest "Od Rusi do Rosji" a nie "Dzieje rodu Ruryka", ergo państwowość ruska de iure stoi nad rodem. Czekamy z niecierpliwością na Judeorosję oraz kopię Świątyni Salomona w Moskwie

 

Tylko nie w Moskwie! Stanowczo protestuję przeciwko odbieraniu Nowogrodowi jego przyrodzonej pozycji.

 

A ja mam nadzieję na to, że Ruś opanują Chazarowie i, że to w ten sposób lokalna ludność przyjmie Judaizm (to, albo pozostanie przy pogaństwie niereformowane słowiańskim lub nordyckim to najlepsza opcja - wydają mi się najbardziej realistyczne). A co do stolicy, to zobaczymy, jak będzie - jeśli władzę przejmie jakiś książę, to pewnie przeniesie stolicę do swojej macierzystej prowincji.

 

No cóż, jak będzie przyszłość okaże - na razie uchylę tylko rąbka tajemnicy: nudno nie będzie i wygląda na to że najciekawsze przede mną.

 

Od Rusi do Rosji


VI. O początkach zgubnych rządów Frireka, spiskach kniazia Władysława Okrutnego i wojnie jaka z tego wynikła


Roku 6396 od stworzenia świata [888 r.]* umarł Ruryk Mądry Wielki Kniaź Kraju Grodów, przekazawszy władzę Frirekowi, Stolnikowi, towarzyszowi i wodzowi ruskiemu, panu na Niżnym Nowogrodzie, Gorodezie, Sursdalarze i Włodzimierzu, oddawszy w jego ręce syna swojego Ottarra, bo był jeszcze bardzo mały.



Był Frirek powiernikiem Ruryka od lat młodzieńczych, wiernym sługą i wykonawcą rozkazów książęcych. On ci to wraz z kniahinią Ingjerdrą knuł przeciwko Rurykowi Młodszemu. Niechętny był bowiem wierze i kniaziom słowiańskim. Widząc zaś stan ciała i ducha swego kniazia świadom był bliskiego końca żywota jego. Sam tedy chciał rządzić Rusią całą w imieniu Ottarra, który w dniu śmierci ojca sześć wiosen dopiero miał.



Jak jednak powiada Pismo - kto sieje wiatr, burzę zbiera - tak i Frirek o zgubę Ruryka Młodszego zabiegając na siebie i swój ród wszystek zagładę ściągnął i niesławę wieczną. Nie uprzedzając jednak wydarzeń opisać wypada położenie Gardariki w chwili gdy nieszczęsny Frirek przejął nad nią rządy.

Tedy wspomnieć trzeba, iż Mordwa cała i Konugardr od Państw Rurykowych odpadły. Jeszcze za żywota Wielkiego Kniazia Witebsk zaprzestał dani Nowogrodowi uiszczać.





Kniaź Frirek lękał się coby Dir - władca kijowski o przewagę w Rusiach całych nie zechciał walczyć i Nowogród Wielki nawiedzić z całą swą potęgą. A wiedział Frirek, że Kraj Grodów po klęsce zadanej przez przeklętych Chazarów sił wielkich nie ma.



Pchnął tedy kniazia Wszemiła z Toropca - kanclerza ruskiego nad Dniepr, do Kijowa by układami Dira Przebiegłego omamić. Szczęśliwie dla Nowogrodu Manassessowe Pułki i Kijowian okrutnie przetrzebiły. Tedy od południa spokój chwilowy zachowan był.

Jako się rzekło uprzednio nie wszyscy w Rusi kontenci byli z rządów Frirekowych a w pamięci przechowali kaźń jakiej doznał Ruryk Młodszy. A na czele malkontentów stanął kniaź twerski - Władysław Okrutny.



Ten sam to człek co ongi spiskował przeciw Rurykowi Mądremu i z jego nadania kniaziostwo twerskie uzyskał w nagrodę za ujawnienie konspiracji słowiańskiej. Teraz knował przeciw władzy książęcej i osłabić ją chciał, tak by u siebie rządzić jak Wielki Kniaź. A zawistny był to kniaź, podstępny i okrutny. Sił zaś miał dość by wstrząsnąć stolcem nowogrodzkim w pojedynkę.



Tedy przebłagać go chciał Frirek śląc cenne dary i pergaminy z pięknymi słowy. Nic tedy to nie dało gdyż kniaź Władysław pychą i żądzą władzy uniesion o niezależności już roił a dołączył doń Swetozar z rodu słowiańskiego, kniaź pskowski, Towarzysz Rurykowy, Oczy i Uszy Książęce**.



Przewrotny Władysław podsycał waśnie między Frirekiem a Swetozarem - wyznawcą Welesa.



I poróżnił ich, że ustąpić Swetozar z godności wszelakich i z Nowogrodu do Pskowa odejść musiał. Tedy kniahini Ingjerdra Swetozara godności przejęła. A była to niewiasta harda i z rodu kniaziowskiego. A zamyślała już nad tym jak Frireka regencji pozbawić.





Tedy Władysław widząc słabość Rusi i wsparcie mając wzgardzonego Swetozara na wojnę ruszył przeciw Frirekowi i kniaziowi Ottarrowi o niezależność.



Wtedy to dopiero Frirek po pomoc do Rusi, do Waregów posłał i do Gardariki mężów w wojnie zaprawionych ściągnął a to Hrorekra z Białego Jeziora i Gunnarra z Włodzimierza. Zebrali tedy wodzowie ci pułki ruskie i ruszyli na Władysława, który pod Toropiec podszedł i obległ wszystek gród.



A siły po obu stronach wyrównane były. I zderzyli się Władysławowi z Rusią i przemogli Władysławowi Ruś.



Niedługo potem gród w Toropcu padł. I grabili Władysławowi dni dwa całe wszystek gród. I znikąd nie było dla nikogo zmiłowania.



Nie poszedł jednak Władysław na północ, ku Nowogrodowi lecz obrócił swe żelazo na południe ku Smoleńskowi. A wodzowie ruscy widząc w tym słabość Twerskiego Diabła podeszli znów pod Toropieckie Zgliszcza. Tymczasem Władysław dobył podstępem Smoleńsk, wyrżnął naród tam zebrany i spiesznym marszem na Toropiec ruszył.



Pułki Władysława i Swetozara rozgromiły tamże niczego nie spodziewające się siły ruskie i ruszyli tedy buntowniczy kniaziowie na Nowogród. I tak Frirek wytraciwszy wojska całe na pokój twardy musiał przystać i Psków i Twer z poddaństwa Rusi zwolnić.



Myliłby się jednak ten, który zamyślał wówczas, że pokój zawitał tedy na Ruś.


C.D.N.

​

*Dla ułatwienia lektury czytelnikowi następne daty podawane będą od początku ery chrześcijańskiej.
**"Oczy i Uszy Książęce" - urząd na Rusi odpowiadający godności mistrza szpiegów.​

 

Naszych braci Słowian mają Chazarowie opanować?....uuuuu nieładnie, nie popieram twojej wypowiedzi

 

A ja liczę na to, że kiedy protorosjanie się biją, ugrofiński master race wpadnie i przejmie to na swą własność

 

Ha, wszystko możliwe, nie mniej większym zagrożeniem jest Dir. Z Chazarami nie graniczę bowiem - najpierw musieliby się dobrać do Kijowa czy Bułgaru by się za mnie wziąć. Mam też wrażenie że preferują południowy, zakaukaski kierunek ekspansji. Jeśli przetrwam regencję to powinienem przeżyć i Dira i liczę na to, że rozleci się to jego państwo. Natomiast zastanawiam się nad tym judaizmem. Czy gdyby przyszło co do czego to konwertować? Jakby nie patrzeć to religia wrogiego państwa i konkurenta do regionalnej hegemonii.

 

Nie byłaby to taka zła opcja. Zreformowanej wiary nordyckiej jeszcze nie widziałem, a przyjęcie religii największego potencjalnego wroga również trzyma się kupy jeśli chodzi o roleplay. Bo na pomoc ze Skandynawii nie ma co liczyć, a Słowianie też zbyt mili nie są. Tylko problem byłby ze świętymi ziemiami. Ale jak Chazarowie pójdą na południe to może do Ziemi Świętej się dobiją.

Przy okazji napiszę, że bardzo aar mi się podoba. Powodzenia w dalszej grze. Mam nadzieję, że dotrwasz do końca.