A tá fé gheall ag Éirinn - Irlandia '36

Amhrán na bhFiann

Sinne Fianna Fáil
A tá fé gheall ag Éirinn,
buion dár slua
Thar toinn do ráinig chugainn,
Fé mhóid bheith saor.
Sean tír ár sinsir feasta
Ní fhagfar fé'n tiorán ná fé'n tráil
Anocht a théam sa bhearna bhaoil,
Le gean ar Ghaeil chun báis nó saoil
Le guna screach fé lámhach na bpiléar
Seo libh canaídh Amhrán na bhFiann.


Pieśń żołnierza
Żołnierzami jesteśmy
zaślubieni Irlandii;
Niektórzy przyszli
z lądu po drugiej stronie fal.
Zaprzysiężony wolności,
Nigdy więcej nasz kraj
nie będzie domem dla despoty lub niewolnika
Tej nocy stajemy na szańcu
dla sprawy Irlandii, w doli i niedoli,
Wśród armat grzmiących i palb karabinów
Zaśpiewamy żołnierską pieśń.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sprawy techniczne:
>HoI2DD Arma 1.1
>Experience of World War II Mod
>eventy własnej produkcji
>najnowszy SKIF

Założenia:
> poprowadzić trochę inną niż historycznie rozgrywkę Irlandią
> skończyć ten AAR (najważniejsze i być może najtrudniejsze...)
> reszta wyjdzie w praniu

----------------------------------------------------------------------------------------

[FONT=Arial Black, sans-serif]Retrospekcja część I[/FONT]​

[FONT=Arial Black, sans-serif]lata 1921-1930[/FONT]​

[FONT=Arial Black, sans-serif]Państwo Irlandzkie (początkowo jako Dominium Wielkiej Brytanii) powstało w lipcu roku 1921, na mocy traktatu pomiędzy przedstawicielami dotychczas nielegalnego rządu irlandzkiego (Michael Collins i Arthur Griffth) a władzą brytyjską. Oficjalna nazwa brzmiała „Irish Free State” (Saorstát Éireann po irlandzku), a złożyło się na nie 26 hrabstw (o statusie pozostałych 6 hrabstw miano zadecydować później – utworzono z nich Irlandię Północną, część Wielkiej Brytanii). [/FONT]
[FONT=Arial Black, sans-serif]Główne założenia traktatu głosiły:[/FONT]
[FONT=Arial Black, sans-serif]wycofanie wojsk brytyjskich z Wolnego Państwa Irlandzkiego;[/FONT]

• [FONT=Arial Black, sans-serif]Irlandia stawała się Dominium Imperium Brytyjskiego, o statusie zbliżonym do Kanady, Australii, Nowej Zelandii czy Unii Południowoafrykańskiej;[/FONT]
• [FONT=Arial Black, sans-serif]monarcha brytyjski zostawał tytularną Głową Państwa;[/FONT]
• [FONT=Arial Black, sans-serif]każdy parlamentarzysta miał złożyć Przysięgę Wierności (Oath of Allegiance) Państwu Irlandzkiemu oraz królowi Wielkiej Brytanii;[/FONT]
• [FONT=Arial Black, sans-serif]Traktat miał zająć uprzywilejowaną pozycję w prawie irlandzkim, nawet ponad uchwaloną w rok później konstytucją;[/FONT]
• [FONT=Arial Black, sans-serif]Niektóre porty pozostawały pod kontrolą Brytyjską (tzw. Treaty Ports): Lough Swilly, Berehaven i Queenstown (Cobh).[/FONT]

​

[FONT=Arial Black, sans-serif]SYGNATARIUSZE[/FONT]​

Strona Brytyjska:

• David Lloyd George, Prime Minister
• Lord Birkenhead, Lord Chancellor
• Winston Churchill, Secretary of State for the Colonies
• Austen Chamberlain, Lord Privy Seal
• Gordon Hewart, Attorney General for England and Wales

Strona Irlandzka:

• Arthur Griffith (delegation chairman), Secretary of State for Foreign Affairs
• Michael Collins, Secretary of State for Finance
• Robert Barton, Secretary of State for Economic Affairs
• Eamonn Duggan
• George Gavan Duffy

[FONT=Arial Black, sans-serif]Podpisanie traktatu wywołało podział w IRA (Irlandzkiej Armii Republikańskiej). Większa część bojowników o wolność Zielonej Wyspy uznała porozumienie i dostosowała się do niego, jednakże część (skupiona wokół Eamona de Valery, nastawionego antybrytyjsko) sprzeciwiła się takiemu pozostawieniu sprawy i w kwietniu 1922 roku wybuchła regularna wojna domowa. Trwające ponad rok działania wojenne spowodowały śmierć około tysiąca osób, w tym Michaela Collinsa (założyciela IRA). Artur Griffth zmarł w jej trakcie na zawał serca. We wrześniu 1923 roku antytraktatowa część organizacji uznała swoją porażkę.[/FONT]

​

[tutaj zaczyna się historia pod AARa, nie prawdziwa]

[FONT=Arial Black, sans-serif]Dalsze pojedynki toczyły się w parlamencie, pomiędzy dwoma konkurującymi stronnictwami: Fianna Fáil (Żołnierze Irlandii, na jej czele stał de Valera, partia miała nastawienie antytraktatowe) oraz Sinn Féin (My sami, pod przewodnictwem J. J. O'Kelly'ego oraz Briana O'Higginsa). Wybory w roku 1926 zdecydowanie wygrali stronnicy de Valery, którzy rozpoczęli stopniowe oziębianie stosunków z Wielką Brytanią. Kilkakrotnie nawet grożono interwencją wojsk brytyjskich w Irlandii. Po skróceniu kadencji i ponownych wyborach w 1929 znów zwycięstwo odnieśli Żołnierze Irlandii, tym razem jednak opozycja zdobyła o wiele więcej głosów i ich zdanie zaczęło się liczyć. Nadejście Wielkiego Kryzysu pokrzyżowało plany Fianna Fáil, ponieważ obarczono ich odpowiedzialnością za złą politykę finansową i upadek gospodarki, który osiągnął znacznie większe rozmiary niż w sąsiednich krajach. Za tak tragiczny stan odpowiadał jednak nie tyle rząd a słabe rozwinięcie wielu sektorów przemysłu, zamiast których wielką rolę odgrywało rolnictwo.[/FONT]

[FONT=Arial Black, sans-serif]W takiej sytuacji Wolne Państwo Irlandzkie wkraczało w lata trzydzieste...[/FONT]
​

​

 

[FONT=Arial Black, sans-serif]Retrospekcja II[/FONT]​

[FONT=Arial Black, sans-serif]1930-1936[/FONT]​

[FONT=Arial Black, sans-serif] Rząd de Valery od razu zabrał się do prób naprawy gospodarki. Z czasem jednak zapaść się pogłębiała, kryzys nadszedł zimą 1931/32. Publiczne notowania Fianna Fáil spadły do najniższych wartości od lat, sam de Valera zaczął tracić swoją popularność. Powoli stawało się jasne, że jeśli partia chce utrzymać swoje stanowisko w parlamencie i doprowadzić swoje ambitne plany do realizacji potrzebny jest jasny plan naprawy. [/FONT]
[FONT=Arial Black, sans-serif] W listopadzie 1931 roku premier de Valera ogłosił swój plan, w którym winę za pogłębiający się kryzys gospodarczy zrzucał na Wielką Brytanię. Według niego, eksport do Anglii, Szkocji i Walii znacząco zmalał w owym roku i to na skutek wrogich działań Albionu. W ramach odwetu postanowił podnieść cła na towary z Wysp Brytyjskich. De Valera mówił także o konieczności uchwalenia nowej konstytucji i zerwaniu Traktatu z roku 1921. Tym samym rozpoczęła się trwająca ponad rok Wojna Celna, która bynajmniej nie pomogła gospodarce Irlandii. [/FONT]
[FONT=Arial Black, sans-serif] W kwietniu roku 1932 dzięki poparciu większości posłów niezależnych udało się przeforsować nową konstytucję. Znosiła ona postanowienia wspomnianego wyżej traktatu, a także zmieniała status państwa z dominialnego na w pełni niepodległy. Zmieniono także nazwę państwa, która od tej chwili brzmiała „The Republic of Ireland”. Wprowadzono urząd Prezydenta, który był wybierany na pięcioletnią kadencję przez zgromadzone obie izby irlandzkiego parlamentu. Naturalnie w przeprowadzonych w sierpniu tego roku wyborach na to stanowisko wygrał sam de Valera. [/FONT]
[FONT=Arial Black, sans-serif] Tak zdecydowane reformy bardzo zaniepokoiły Rząd Wielkiej Brytanii. Istniejący od wielu lat konflikt pomiędzy obydwoma państwami rozbłysł nowym blaskiem. Ze względu na załamanie gospodarcze oraz brak poparcia elektoratu, Albion nie mógł przeprowadzić interwencji militarnej, podjęto więc znaczące sankcje ekonomiczne. Utrudniano eksport na Zieloną Wyspę, statki wypływające z angielskich portów do Irlandii były zatrzymywane pod jakimkolwiek powodem, wzmogły się drobiazgowe kontrole przewożonych towarów.[/FONT]
[FONT=Arial Black, sans-serif] Na skutki odczuwalne przez zwykłych mieszkańców nie trzeba było długo czekać. Przełom lat 1932/33 był tragiczny w skutkach dla młodego państwa. Przemysł stanął, brakowało wszystkich ważniejszych surowców naturalnych – od węgla począwszy. Robotnicy zostali zwolnieni z zamykanych fabryk, pozostawali bez środków do życia. Sprzedaż artykułów rolnych spadała, ponieważ nie miano już czym płacić za nie. Ludność poczuła konieczność zmiany ekipy rządzącej.
[/FONT]

obywatele idą do urn w roku 1933
​

[FONT=Arial Black, sans-serif] W wyborach roku 1933, które odbyły się we wrześniu, wygrała partia Sinn Féin. Jednakże uzyskany przez nią wynik 48% nie uprawniał jej do samodzielnego rządzenia. Dlatego tytuł „President of the Executive Council of the Republic of Ireland” (po irlandzku: Uachtarán ar Ard-Chomhairle Shaorstát Éireann), czyli po prostu urząd prezydenta uzyskał William Thomas Cosgrave, który sprawował ten urząd wcześniej w latach 1922-1926. Na stanowisko premiera został mianowany minister zdrowia i finansów z czasów rządu Cosgrave'a - Eoin MacNeill. Te dwie najważniejsze osoby w państwie dobrze rozumiały potrzeby polityki i gospodarki irlandzkiej, więc niezwłocznie rozpoczęły – jak się potem okazało – niezwykle owocną współpracę.[/FONT]
[FONT=Arial Black, sans-serif]  Dojście Sinn Féin do władzy zrewolucjonizowało całkowicie podejście do spraw wewnętrznych i polityki zagranicznej. Zaczęto wprowadzać program podobny do Roosveltowskiego „New Deal”, oczywiście na skalę na jaką mógł sobie pozwolić rząd irlandzki. W polityce zagranicznej nadeszło polepszenie stosunków z Wielką Brytanią. Zakończono Wojnę Celną, a Wielka Brytania po długich negocjacjach udzieliła długoterminowych pożyczek, które pozwoliły Cosgrave'owi na realizację swoich planów naprawy gospodarki, która bardzo powoli zaczęła stawać na nogi. Oczywiście, w znaczącej części była to zasługa poprawiającej się koniunktury światowej, ale ten „sukces” poszedł na konto nowego rządu.[/FONT]
[FONT=Arial Black, sans-serif] W roku 1935 podjęto się renegocjacji traktatu z 1921r. Wielka Brytania zgodziła się oddać pozostałe 6 hrabstw Irlandii, w zamian za ugruntowanie pozycji króla oraz ścisły sojusz wojskowy. Przywrócona została nazwa „Free Irish State” (Shaorstát Éireann), urząd prezydenta został zamieniony na urząd premiera („President of the Executive Council of the Free Irish State”), były premier stał się Gubernatorem Jego Królewskiej Mości w Wolnym Państwie Irlandzkim. Poza tym udzielono ulg dla firm z Wysp Brytyjskich, które rozpoczną inwestycje w Irlandii. Uroczyste podpisanie traktatu przez Neville'a Chamberlaina oraz Lorda Halifaxa ze strony brytyjskiej i W.T. Cosgrave'a a także Eoina MacNeilla. Nowy traktat został nazwany „Unią Brytyjsko-Irlandzką” i w praktyce wynosił Shaorstát Éireann ponad innych członków Commonwealthu z racji tego, że Gubernator, dotychczas mianowany przez króla, teraz miał być wybierany przez premiera rządu irlandzkiego, przy wymaganej zgodzie parlamentu i króla. Uroczyste podpisanie nowej Unii nastąpiło 3 stycznia 1936 roku, swoją asygnatę złożyli Neville Chamberlain oraz Lord Halifax ze strony brytyjskiej i W.T. Cosgrave i Eoin MacNeill.[/FONT]

[FONT=Arial Black, sans-serif][/FONT]​

[FONT=Arial Black, sans-serif] Od razu rozpoczęły się także inwestycje brytyjskich spółek w Irlandii. Prym wiodły tutaj zakłady Leylands, które rozpoczęły budowę wielkiej fabryki ciężarówek niedaleko miasta Portadown. Rozwinął się także mocno przemysł chemiczny. Dwie konkurencyjne spółki: Goulding Chemicals i Lennox Chemicals rozpoczęły budowę wielkich zakładów (odpowiednio w Sligo i Letterkenny). Lennox, posiadający dużo większy kapitał ustalił podział rynku, do którego druga spółka musiała się dostosować. Dzięki temu obydwie firmy rozpoczęły ekspansję na rynek europejski, gdzie wkrótce ich wyroby stały się niezwykle popularne. W roku 1937 Lennox utworzył nową spółkę, Aer Lingus, z kapitałem początkowym wynoszącym £100,000 . Spółka rozpoczęła regularne kursy lotnicze, stając się pierwszą irlandzką linią lotniczą. Rząd wsparł jej działania i w rok później pod Belfastem otwarto zakład, w którym produkowano na licencji samoloty sportowe i niewielkie samoloty pasażersko-transportowe, jak de Havilland DH.84 Dragon.[/FONT]

[FONT=Arial Black, sans-serif]
[/FONT]​

[FONT=Arial Black, sans-serif]-------------------------------------------------------------------------[/FONT]
Ode mnie:
[FONT=Arial Black, sans-serif]- nad czcionką trochę popracuję, bo samemu mi się ją ciężko czyta.
- PP z 10 skoczyło do 21, co dało mi dodatkowy techteam (+5 za Irlandię Północną, +6 w evencie)
- Umiejscowienia fabryk w grze takie same - te fabryki zostały zbudowane przeze mnie, żeby nie było.
[/FONT]

 

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Retrospekcja III [/FONT] ​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]1936-1939[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]W czasie gdy gospodarka powoli podnosiła się na nogi, zdecydowano się zmniejszyć ilość bezrobotnych poprzez powołanie ich do wojska. Utworzono Royal Irish Air Force, które do mają 1939 roku liczyły już 2 skrzydła bombowe, wyposażone w samoloty Fairey Battle oraz 2 skrzydła myśliwskie, latające na Hawker Hurricane'ach. Każde ze skrzydeł składało się z trzech dywizjonów o stanie nominalnym od 15 (bombowe) do 18 (myśliwskie) maszyn, do dyspozycji miało być w każdej chwili minimalnie 12 samolotów. Ze względu na bliską współpracę pomiędzy RAF'em a lotnictwem Irlandii, dywizjonom nadano numery większe od 500 (tak aby numeracja w obu krajach się nie powtarzała). Dywizjony myśliwskie otrzymały kolejno numery: [/FONT]

• [FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]501 „City of Dublin”[/FONT]
• [FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]502 „City of Cork”[/FONT]
• [FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]503 „City of Belfast”[/FONT]
• [FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]504 „County of Clare”[/FONT]
• [FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]505 „County of Meath”[/FONT]
• [FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]506 „County of Galway”[/FONT]

Jeden z pierwszych Hurricane'ów na Zielonej Wyspie stał się wielką atrakcją dla załogi dywizjonu 503-ciego.
​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif] Dywizjonom bombowym przyporządkowano numery: 511; 512; 514; 515; 516 i 518.[/FONT]
[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif] Instruktorzy przeszli kompletne kursy w Anglii, tak aby potem mogli wdrożyć nowe metody walki powietrznej adeptom tej trudnej sztuki na Zielonej Wyspie. W dalszym ciągu jednak część nowych dywizjonów musiała przejść konieczne szkolenia w Wielkiej Brytanii.

[/FONT]

Irlandzcy piloci w Fairey Battle'ach
​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Rozwój floty[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif] Wraz z podpisaniem Unii, Wielka Brytania zgodziła się wspomóc niewielkie siły morskie Irlandii. Przekazano dwa stare niszczyciele, które otrzymały nazwy HMIS Meabh i HMIS Macha (HMIS = His Majesty Irish Ship). Otrzymano także trzy statki transportowe, które nazwano imionami irlandzkich dwudziestowiecznych bohaterów: SS „James Conolly, SS Patrick Pearse oraz SS Michael Collins (SS = steam ship, statek parowy). Weszły one w skład spółki należącej do skarbu państwa i rozpoczęły obsługę połączeń pasażersko-towarowych z Wielką Brytanią, kontynentem oraz Stanami Zjednoczonymi. Kolejne trzy niszczyciele zostały zbudowane w stoczni Barrow-in-Furnes i należały do typu „K”, chociaż otrzymały nazwy: Cliona, Malev, Eire. Ostatni z nich dołączył do floty we wrześniu 1938 roku.

[/FONT]

HMIS Malev płynący z pełną prędkością

​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Rozwój sił lądowych[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif] W 1936 roku zatwierdzono plan sformowania czterech brygad garnizonowych, stacjonujących w: Cork, Dublinie, Belfaście oraz Letterkenny. Głównym zadaniem tych jednostek w czasie pokoju było szkolenie rezerwistów oraz opieka nad zdeponowanym sprzętem wojskowym. W trakcie ewentualnego konfliktu każda z nich miała zostać wzmocniona do liczby ośmiu tysięcy żołnierzy i miały służyć do ochrony ważnych gmachów czy fabryk, zapobieganiu dywersji oraz w przypadku niekorzystnego obrotu spraw – nawet do odparcia inwazji.

[/FONT]

Szkolenie przyszłych obrońców Irlandii

​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif] W roku 1938 okazało się jasne, że w przypadku wojny siły te okażą się zbyt słabe. Tymczasem zagrożenie rosło. Porażka traktatu monachijskiego spowodowała zatwierdzenie planu modernizacji armii oraz utworzenia trzech nowych dywizji piechoty wzmocnionych pułkami samochodów pancernych. Pierwsza z nich, „The 1st 'Thunderbolt' Infantry Divison” zakończyła proces formowania w marcu 1939 roku, niemalże w momencie w którym Niemcy ostatecznie położyły kres Czechosłowacji tworząc marionetkową Słowację, w praktyce będącą pod kontrolą nazistów. Zaledwie w tydzień po tym wydarzeniu Hitler bezczelnie zażądał przyłączenia do Rzeszy Kłajpedy. Bezradna i osamotniona Litwa została zmuszona do zatwierdzenia tegoż. Będąc świadomym kolejnego celu Hitlera, jakim była Polska i Wolne Miasto Gdańsk, zdecydowano się 30 marca udzielić gwarancji niepodległości Rzeczpospolitej. Liczono, że tak stanowcze postawienie sprawy zmusi Hitlera do niepodejmowania kolejnych działań...[/FONT]


[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif] Dopiero czas miał pokazać na ile płonne były te nadzieje...

-------------------------------------
Taka czcionka pasuje? bo mam jeszcze parę do wypróbowania.. evil:

[/FONT]

 

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Retrospekcja IV, a zarazem Część V[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]lato 1939[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Z tygodnia na tydzień sytuacja polityczna się pogarszała. Mimo gwarancji niepodległości, udzielonej Rzeczpospolitej przez Wielką Brytanię, Gdańsk stał się punktem zapalnym. Na osi Warszawa – Berlin iskrzyło, i wkrótce stało się jasne że wobec nieugiętej postawy Polaków drugi „Traktat monachijski” nie wchodzi w grę. Zresztą wtedy, inaczej niż rok wcześniej, nikt nie miał na niego ochoty. Narody zachodnie zrozumiały, że dalsze ustępstwa tylko napędzają apetyt Hitlera.[/FONT]
[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Przyspieszono tempo szkolenia nowych jednostek. Już pod koniec czerwca zakończono organizację dwóch kolejnych dywizji piechoty: „2nd 'Spearhead' Infantry Division' oraz „3rd 'Hurricane' Infantry Division”. Zakończono także uzbrajanie Trzeciego Skrzydła Myśliwskiego (dywizjony: 507. „County of Limerick”; 508. „County of Cavan”; 509. „County of Sligo”). Została ona skierowana do dodatkowego przeszkolenia w zakresie lotów nad morzem oraz wyszukiwania okrętów – zarówno tych na- jak i podwodnych. W przyszłości ma stanowić podstawę Irish Coastal Command. Pod koniec sierpnia całe pozostałe lotnictwo zostaje przebazowane do Francji pod pretekstem odbycia wizyty oraz poznania technik walki naszych sojuszników. W rzeczywistości miały być przygotowane do wsparcia Armii Francuskiej w wypadku wojny.[/FONT]

--------------------------------------------------
Ustaliłem jak będą kolorowane imiona i nazwiska bohaterów:
zielony - Armia
niebieski - Flota
czerwony - lotnictwo
ważne osobistości polityki będą pogrubione i na czarno

 

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Część VI[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]lato/jesień 1939[/FONT]​

--------------------------------------------------------------------
Dzięki za wszystkie pozytywne komentarze.
Ten odcinek trochę na szybko i trochę zapchajdziurowy, więc nie wiem czy się będzie podobać

 

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Część VII[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]wrzesień 1939[/FONT]​

--------------------------
- być może jeszcze jeden odcinek jutro, potem dwa tygodnie odpoczynku... poprawka: wymyślania dalszej fabuły oczywiście!

 

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Część VIII[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]październik 1939[/FONT]​

 

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Część IX[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]październik 1939[/FONT]​

​

-----------------------------
@oruniak: Dzięki. Chcę dawać krótkie odcinki, ale częściej.

 

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Część X[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]kwiecień 1940
[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Kampania w Norwegii[/FONT]​

---------------
Dziś znowu mało. I jaki przeskok...

Dzięki za pozytywne komentarze wszystkim!

 

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Część XI[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]kwiecień 1940[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Kampania w Norwegii[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Dywizja okopała się na swoich stanowiskach na linii obronnej przecinającej południową Norwegię. Niemcy powiększyli przyczółek wokół Bergen, a także zajęli Oslo. Carl Gustav Fleischer, dowódca wojsk norweskich, zdecydował iż jego Druga Dywizja zaatakuje w kierunku rzeki Lagen. Ta decyzja spowodowała, że Irlandczycy (2nd „Spearhead” Div.) musieli przejąć sektor obronny Norwegów i za wszelką cenę osłaniać ich korytarze zaopatrzeniowe. Obawiano się jednak, że rozciągnięta dywizja nie oprze się w wypadku ataku hitlerowców. Jednakże udana ofensywa Norwegów mogła odciąć niemieckie przyczółki od siebie, aby później mogły zostać zniszczone.[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]plan operacji
[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Natarcie rozpoczęło się 18 kwietnia. Linię rzeki Lagen osiągnięto już trzy dni później, więc zdecydowano kontynuować natarcie w kierunku Stavanger i Skien. Niestety, w tydzień po rozpoczęciu operacji Niemcy zdołali zatrzymać pochód Norwegów, a już w dwa dni później, 27 kwietnia, przystąpili do kontrataku siłami dwóch pełnych dywizji. Uderzenie miało odciąć Drugą Dywizję norweską od reszty wojsk alianckich, ale na drodze hitlerowców stanęli irlandzcy żołnierze z dywizji „Spearhead”. [/FONT] ​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Niemcy kontynuowali ataki. Przez kolejne dni udało im się zmusić Irlandczyków do opuszczenia pierwszej linii obrony, skutkiem czego korytarz się pomniejszył. Na szczęście, Alianci zaplanowali kolejną ofensywę. Tym razem w działaniach wzięły udział trzy dywizje: 1st „Thunderbolt”; 3rd „Lightning” oraz Pierwsza Norweska. Celem ofensywy, oprócz odwrócenia uwagi Niemców i angażowania sił nieprzyjaciela, było zajęcie Bergen, jednego z trzech dużych portów, dzięki którym przeciwnik miał zaopatrzenie. Datę początku operacji ustalono na 3 maja. [/FONT] ​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Tymczasem dwa dni wcześniej Niemcy podjęli kolejną, najgroźniejszą jak do tej pory, próbę przecięcia korytarza. [/FONT] ​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Początkowo napotkano wiele przeciwności i postępy były raczej powolne. Szczególnie duże straty poniosła Pierwsza Dywizja Irlandzka przy forsowaniu fiordów. Najważniejszym sukcesem operacji było jednak odciągnięcie części wojsk niemieckich, które nie mogły wspomóc ataku na „korytarz”. [/FONT] ​

--------

Od ostatniego odcinka minęło ponad 30 dni w związku z tym AAR oczyszczam i zamykam. W przypadku chęci kontynuowania zgłoś się do kogoś z HOI Officium w celu ponownego otwarcia.
Shogun​

 

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Część XII[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]maj 1940[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Kampania w Norwegii[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Aliancka ofensywa na Bergen ruszyła 3ciego maja. Początki były obiecujące, gdyż niemieckie oddziały chroniące flankę wojsk nieprzyjacielskich nie były liczne. Poruszano się naprzód bez większych strat, za wyjątkiem „Thunderboltów”, którzy musieli sforsować jeden z norweskich fiordów pod ogniem nieprzyjacielskiej artylerii. Przez kolejne dni Pierwsza Irlandzka posuwała się jednak szybko naprzód i wyznaczony na 7 maja szturm Bergen wydawał się być realny. Niestety, w centrum atakujących wojsk, w pasie natarcia Trzeciej Dywizji (Irlandzkiej) napotkano problemy. Niewielkie miasteczko Gudvagen zostało zamienione w punkt oporu. Zdobycie wioski było kluczowe dla zaopatrywania zarówno idących na Bergen Aliantów, jak i pozostających w głębi Norwegii wojsk niemieckich. Przez dwa dni, od czwartego do szóstego maja próbowano sforsować obronę mieściny, ale przeciwnik trzymał się tutaj twardo, wobec czego natarcie utknęło. Stojącej na lewym skrzydle Pierwszej Dywizji Norweskiej poszło lepiej. W ciągu czterech dni ofensywy zdołała ona przełamać linię obrony nieprzyjaciela i wyjść na tyłu wojsk atakujących „korytarz”. Tu napotkała silny kontratak doświadczonej dywizji wroga, który zmusił ją do zatrzymania się i okopania. Tego samego dnia podjęto decyzję o tymczasowym wstrzymaniu dalszych ataków, ze względu na trudności z zaopatrzeniem.[/FONT]​

​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]W tym czasie norweska 2ga Dywizja zajęła pozycję obronne na rzece Lagen, co pozwoliło „Spearheadom” skrócić front i lepiej zorganizować obronę.[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Faktycznie, od 4 maja operacje w Norwegii zeszły na plan dalszy. Oto bowiem zachodnią Europę przedzieliła linia frontu. Od początku stawało się jasne, kto uzyskał przewagę. Niemcy nacierali nieprzerwanie. Nawet spotkanie z czołówkami wojsk francuskich nie zatrzymało wielkiej ofensywy. W ciągu zaledwie 10 dni padło Arnhem, Endhoven i Amsterdam, zajęto także prawie całą Walonię. Holandia skapitulowała. Belgia trzymała się ostatkami sił. Francuzi rzucili już większość swoich sił do walki, a niewiele to dało. Luftwaffe bez przerwy bombardowała kolumny Aliantów...[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif][/FONT]
[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Sytuacja po paru dniach walk
[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Tymczasem w Norwegii front się ustabilizował. Wzmocnione wojska niemieckie szykowały się do kolejnego ataku. Niestety, cel ofensywy pozostawał tajemnicą dla wywiadów Aliantów. Atak z kierunku Bergen był w stanie doprowadzić do okrążenia znacznych sił wokół Lilehammer. Natomiast atak na występ pod Hamar był prostszy i umożliwiał wprowadzenie do walki większej ilości dywizji. [/FONT] ​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]-------------------[/FONT]
[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Nareszce udało mi się skończyć odcinek[/FONT]
[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Mam nadzieję, że teraz nie będziecie musieli czekać ponad miesiąc
[/FONT]
​

 

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Część XIII[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]maj 1940[/FONT]​

AAR wyczyszczony i zamknięty, gdyż minęło ponad 30 dni od ostatniego odcinka. W razie chęci kontynuowania AAR-a Autor powinien napisać do administracji forum.

Pozdrawiam
Severian

 

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Część XIV[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]maj 1940[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Po przetransportowaniu do Francji Irlandzki Korpus Ekspedycyjny (IEF, Irish Expeditionary Force) został skierowany w rejon St. Quentin. Jednakże na odcinku działania trzech irlandzkich dywizji nie działo się wiele, główny kierunek natarcia nieprzyjaciela skierowany był na Paryż.
[/FONT]

​

Stan frontu niedługo po przybyciu IEF
​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]W związku z taką sytuacją, zdecydowano się przerzucić jednostki IEF na pozycje obronne pod Paryżem. Niestety, podróżowanie zniszczoną bądź poważnie uszkodzoną w skutek nalotów Luftwaffe infrastrukturą kolejową było niemożliwe, więc żołnierze musieli poruszać się na własnych nogach, co znacząco zmniejszyło prędkość przerzutu korpusu.

[/FONT]

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif][/FONT]

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif] Stan Spearhead'ów po przybyciu do Francji[/FONT]
​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Tymczasem gdy jednostki dotarły w rejon Creil, otrzymano alarmującą wiadomość: Niemcy przekroczyli Sekwanę, zdobywając przedmieścia stolicy Francji. Otrzymano również rozkaz rozwinięcia szyku w rejonie Beaumont – Meru, a następnie wykonania na Pontoise i dalej, w kierunku Sekwany.[/FONT]​

Plan rozwinięcia wojsk Alianckich (niebieski - Francuzi, zielony - IEF)
​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Udało się uzyskać efekt zaskoczenia: Niemieckie siły osłaniające flanki zostały przygniecione ogniem artyleryjskim, a następnie zepchnięte ze swoich pozycji. Na całym froncie jednostki Irlandzkie, a także ich sąsiedzi z lewej strony – Francuzi, posuwali się naprzód.[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Największy opór Niemcy stawiali w miasteczku Beaumont – utrzymanie tej wioski pozwoliłoby prawdopodobnie na wyhamowanie tempa natarcia Aliantów. Zażarte walki trwały od godziny 13 do 14:30, kiedy to ostatni niemiecki punkt oporu – przyczółek mostowy – został zdobyty.[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Druga faza natarcia prowadziła Irlandczyków w kierunku samego Paryża, gdzie również toczyły się ciężkie walki. Kluczowym celem tej części bitwy było kolejne niewielkie miasteczko – Montsoutt, znajdujące się w pasie natarcia 2. Dywizji. Do ataku na tą pozycję przystąpiono około godziny 16:00...[/FONT]​

Zwycięstwo!
​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Po zdobyciu Montsoutt, wróg rozpoczął odwrót na całej linii. Walki trwały aż do późna w nocy, kiedy to ostatecznie zaprzestano pościgu.[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]W następnych dniach kontynuowano ofensywę na Epernay i Soissons. Tym samym odepchnięto nieprzyjaciela na dziesiątki kilometrów od Paryża.

[/FONT]

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif][/FONT]

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif] Ofensywa w kierunku Compeigne[/FONT]

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif] [/FONT]

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif] Ostateczna linia frontu po kontrofensywie paryskiej[/FONT]
​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]--------------------------------------------------------[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Od autora:
1. Powracam znów, po długiej przerwie, z nową wizją AARa - postaram się dawać odcinki krótsze, lepiej "przetrawialne". Oraz w jednym odcinku zawrzeć historię albo armii albo floty albo lotnictwa - nie mieszając.
2. Mam nadzieję że przebrniecie przez wypociny.
3. Mam też wrażenie, że ten odcinek jest trochę inny, i ciekawy jestem jak Wy go odbierzecie? Czy ta zmiana stylu lekka jest krokiem w dobrą stronę?
[/FONT]

 

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Część XV[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]czerwiec 1940[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif][/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif] [/FONT]

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif] [FONT=Arial, sans-serif]Włochy przystępują do wojny po stronie Trzeciej Rzeszy: czy to koniec Francji?[/FONT][/FONT]

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif] [/FONT]

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif] [FONT=Arial, sans-serif]Wielka Brytania udziela gwarancji rządowi Grecji – w razie ataku Osi, Grecja ma otrzymać pomoc[/FONT][/FONT]​

 

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif][FONT=Arial Black, sans-serif]A tá fé gheall ag Éirinn[/FONT][/FONT] ​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Część XVI[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]czerwiec 1940[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]
[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif][/FONT]

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Trasa konwoju HX-15
[/FONT]​

 

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif][FONT=Arial Black, sans-serif]A tá fé gheall ag Éirinn[/FONT][/FONT] ​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]Część XVII[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif]czerwiec 1940[/FONT]​

[FONT=Lucida Sans Unicode, sans-serif][/FONT]​

-----
Dziś króciutko. Taki wstęp, do następnej części wojennych zmagań...

Czyszczę i zamykam.

Dżemik