AAR Crusader Kings - Complete

​

Witam serdecznie.

W tym wątku będę opisywała swój pierwszy AAR. Uprzedzam, że nie jestem najlepsza w te "klocki''. Moja rozgrywka będzie dotyczyła Królestwa Polski, które mam zamiar poprowadzić przez kolejne gry Paradoxu, jak EU2 lub EU3 i inne.
Jeżeli chodzi o samą rozgrywkę w CK to gram na Normalnym poziomie trudności, ze zwyczajną Agresywnością AI.
Mam nadzieję, że chociaż w minimalnym stopniu spodoba się wam mój AAR.
Pozdrawiam i zachęcam do czytania.

 

Z końcem roku pańskiego 1066 nastąpiła bezlitosna zima. Najpierw przyszły śnieżyce, które trwały bezustannie dniami i nocami paraliżując całkowicie transport i handel. Lecz natura nie dawała wytchnienia, po śnieżycach przyszły zawieje śnieżne, zabierając śmiertelne żniwa. Gospodarka i handel zostały całkowicie sparaliżowane, zwłaszcza, że gospodarka tego roku borykała się ze strasznymi suszami, które dziesiątkowały plony. A to był zaledwie początek.
W grudniu po śnieżycach i zawiejach przyszły srogie mrozy, które jeszcze bardziej utrudniły życie. Najstarsi mówią, że nie pamiętają takiej srogiej zimy, a lud z północy powiada, że wielka woda na północy zamarza.

26 grudzień, wczesny ranek, nikt raczej nie kwapi się z wczesnym wstawaniem. Na dworze było jeszcze ciemno, tak więc co tylko w poszczególnych oknach paliły się świece. Gdzieś w oddali ujadał jakiś pies.
Ze wszystkich domów znacząco wyróżniała się wieża zamkowa, na której paliło się jak nigdy, dość sporo pochodni. A w najwyższym oknie, można było dostrzec wzmożony ruch. Wyglądało, wyglądało to, jakby odbywało się w tej komnacie nad wyraz ważne posiedzenie. Jeden mężczyzna bez przerwy chodził w kółko, tylko co jakiś czas zatrzymując się dosłownie na chwilę.
Tym mężczyzną był nie kto inny, jak sam król Bolesław Piast. Był to młody dwudziestoczteroletni mężczyzna o świetlanej przyszłości. Tak przynajmniej mówili jego wychowankowie na królewski dworze.

Bolesław był królem Polski, który władał pięcioma prowincjami: Kraków – prowincja stołeczna, Cieszyn, Sącz, Sieradz i Sandomierz.

​

Bolesław, Król Polski miał też czterech wasali, jednym z nich było Arcybiskupstwo Polskie, nad którym zwierzchność sprawiał Bogumił.

​

Na wschód od Gniezna znajdowało się Księstwo Mazowsza. Władzę tam sprawiał brat króla Bolesława, Władysław Herman Piast. Miał on w swoim władaniu dwie prowincje: Płock i Kujawy. Książę miał również podporządkowanego sobie wasala – Hrabia, Jarosława Bodzeta, który rządził prowincją Czersk.

​

Bolesław, miał dwóch podwładnych sobie Hrabiów. Jeden z nich Wszebor Włostowic był Hrabią Śląska. Władał on trzema prowincjami: Górny Śląsk, Dolny Śląsk i Opole.

​

Drugim Hrabią był Janisław z Czarnkowa. Posiadał on trzy prowincje: Kalisz, Lubusz i Poznań.

​

Na naradzie jaka odbywała się w zamkowej komacie znajdowało się zaledwie kilkoro ludzi. Na tym spotkaniu Bolesław ustanowił kilka zmian, jakie miały wejść w życie wraz z rozpoczęciem nowego roku. Miał to być rok, który wprowadzi Królestwo Polski w nową, bardziej cywilizowaną Europę.
Jeżeli chodzi o prawa jakie obowiązywały w Królestwie Polski, to Bolesław zmienił prawo dziedziczenia tronu z Rodowej Elekcji Salickiej na Primogeniture Semisalicka. Dzięki temu prawu obecny król mógł zabezpieczyć swojej dynastii prawo do tronu, nawet gdyby nie byłoby męskich następców trony, to tytuły mogły przechodzić na kobiety. Same kobiety bezpośrednio nie brały udziału. Mogły jedynie przekazać męskim potomkom prawo do sukcesji, a to wystarczało by zabezpieczyć tron. Kolejnym prawem jakie uległo zmianie, to Prawo Zwyczajowe zmieniono na Kontrakt Feudalny. Miało to zwiększyć lojalność wasali wobec seniora.
Bolesław zalecił również opracowanie taktyki defensywnej, polegające na Wykorzystaniu Terenu. Zalecił również wsparcie polskiego transportu – rozbudowę sieci dróg i rozwój szkolnictwa, które polegało na rozbudowie sieci bibliotek w królestwie.
Na naradzie poruszono również sprawy bezpieczeństwa tronu dynastii Piastów. Obecny Król Polski, Bolesław Piast nie był obecnie żonaty, a miał już dwadzieścia cztery lata. Aby myśleć o bezpiecznej sukcesji, należało zabezpieczyć tron dynastii. W tym celu spośród wszystkich kandydatek najbardziej przypadła do gustu księżniczka z Królestwa Danii – Ingrid Svendsdottr Kytling. Ingrid była piękną i utalentowaną młodą księżniczką, miała zaledwie siedemnaście lat.

Jeżeli chodziło o sprawy finansowe, to obecny dochód królestwa wynosił 9.16 dukatów. Nie było źle, ale postanowiono rozbudowanie w każdej z prowincji nadleśnictwa, które miało w przyszłości przynieść koronie znaczne zyski ze sprzedaży i drewna.
Z nastaniem nowego dnia miano również powołać nową radę, która miałaby wspierać króla i uczestniczyć mu osobiście przez cały czas na jego dworze.
W tym celu wybrano następujących członków dworu w Krakowie:

[TABLE]Doradcy | Król | Marszałek | Kanclerz | Wywiad | Skarbnik | Metropolita | Razem
Wacław | 14 | 16 | | | | | 30
Dobronega| 3 | | 8 | | | | 11
Danuta | 8 | | | 13 | | | 21
Gertruda | 5 | | | | 15 | | 20
Stanisław | | | | | | 12 | 12
[/TABLE]​

Na zgromadzeniu podjęto też decyzje mające na celu odzyskanie dostępu do morza i utraconych prowincji Przemyśl i Opawy.

​

Po kilku dniach powrócił posłaniec, którego wysłano do Królestwa Danii, z misją propozycji mariażu. Niestety starania Bolesława o rękę duńskiej księżniczki spełzły na niczym. Okazało się jednak, że księżniczka miała bliźniaczą siostrę. Bolesław nie myśląc długo wysłał ponownie emisariusza do Królestwa Danii, prosząc o rękę kolejną córkę Gro Svendsdottir Kytling.
Gro była równie urodziwa jak jej bliźniacza siostra, lecz nie była tak obdarzona zdolnościami.
Mimo to księżniczka doskonale radziła sobie z dworskimi intrygami, które potrafiła zażegnać dzięki swojej doskonale rozwiniętymi atutami dyplomatycznymi.

Kilka dni później na dwór króla Bolesława powrócił posłaniec z towarzyszącą mu królewską karetą, w której znajdowała się księżniczka Danii – przyszła żona Króla Polski, Bolesława Piasta, Gro Svendsdottir Kytling.
Trzynastego stycznia wyprawiono wesele. Bolesław pobrał również podatek z okazji królewskiego wesela, z którego do skarbca wpłynęło 273 dukatów
Na królewskim weselu nie zabrakło oczywiście koronowanych głów światowej europy. Królestwo Szwecji i Niemiec nawet złożyło propozycję zawarcia sojuszy z Królestwem Polski. Bolesław wybrał bliższego sobie i zarazem silniejszego sojusznika. Sąsiada przed którym oddawali hołd inni królowie i książęta. Nowym sojusznikiem Królestwa Polski był Cesarz, Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Tak więc posiadanie takiego sojusznika mogło Bolesławowi wyjść całkiem korzystnie.

Zaledwie tydzień później jedna ze służek miłościwej pani dworu, poinformowała swojego pana, Bolesława Piasta, że Gro spodziewa się dziecka.
Przez kilka następnych tygodni realizowano plany ulepszenia gospodarki budując w tym celu nadleśnictwa w prowincji Sącz, Sandomierz, Cieszyn i w Krakowie.
Latem w połowie lipca na królewskim dworze zaprezentowano nowo opracowaną technologię Krótkiego łuku. Dzięki temu wynalazkowi szeregi polskich łuczników mogły z większym impetem zadawać straty nieprzyjacielowi.

Na królewskim dworze w październiku 1067 roku fanfary oznajmiły na cztery strony świata iż w Królestwie Polskim na świat przyszedł potomek Bolesława – Króla Polski syn Pełka.
16 Listopada 1067 roku, czyli niespełna miesiąc później Bolesław spodziewał się z Gro, swoją małżonką kolejnego dziecka.
Szczęśliwy Bolesław nie zapomniał, że musi też zająć się swoim ludem. Kontynuując swoją politykę rozbudowywania i ulepszania konstrukcji wznoszonych w prowincjach.
Z czasem królestwo prosperowało. Wznoszono nowe budowle, wdrażano nowe wynalazki, które opracowywano w królestwie, lub najzwyczajniej w świecie docierały do królewskiej domeny.
Skarbiec królestwa szybko się wypełniał, ale jeszcze szybciej uszczuplał. Bolesław uzbierane dukaty natychmiast inwestował w różnego rodzaju konstrukcje usprawniające gospodarkę lub budowle militarne. Było wiele sposobów na zebranie potrzebnych dukatów podatki, tarczowe od wasali jak i zwoływanie stanów generalnych, to właśnie z nich Bolesław miał największy dochód.

latem 1068 roku pańskiego urodził się drugi syn Bolesława, któremu nadał na imię Eustahy. A
niecały rok później, bo w marcu 1069 roku królowa spodziewała się ponownie, trzeciego już dziecka. Sukcesja Bolesława została zabezpieczona.

Dokładnie rok później, bo 9 sierpnia 1069 na królewski dwór w Krakowie dotarł posłaniec z Cesarstwa Niemieckiego.
Na mocy zawartego przed kilkoma laty sojuszu Cesarz pytał o wsparcie wojsk Świętego Cesarstwa Niemieckiego przez zbrojną armię Królestwa Polskiego w nadchodzącym konflikcie z Meklemburgią i Wołogoszcz. Były to pogańskie kraje, które chciał sobie podporządkować Cesarz Świętego Cesarstwa, tłumacząc to działaniem w imieniu boga. W okresie krucjat wszystko można było uzasadnić wolą boga. Oczywiście prawda była zupełnie inna. Cesarz chciał powiększyć swoje Cesarstwo i zasilić skarbiec.
Wojny są kosztowne, ale zyski jakie można z nich pozyskać są tysiąckroć większe i Bolesław doskonale o tym wiedział.
Oczywiście Król Polski uszanował sojusz z Cesarzem i w odpowiedzi natychmiast powołał armię składającą się z 3763 zbrojnych.

Armia Królestwa Polskiego pod samym dowództwem Bolesława wyruszyła z Krakowa.
Bolesławowi zależało na tym by wyprzedzić armię Cesarza i samemu w imię Boga zająć prowincje. Jako prawowity zwycięzca miałby do tego prawo, aby przywłaszczyć zdobyczne tereny. Bolesław postawił sobie pytacnie, czy uda mu się wyprzedzić liczniejszą i bardziej mobilną armię Cesarza?
Prowincje Królestwa Polskiego były słabo rozwinięte. Nie posiadały tak dobrze rozwiniętej sieci dróg, jakie były w Cesarstwie. Dlatego też aby zyskać na czasie Bolesław poprowadził swoją armię przez Opole, Dolny Śląsk, a następnie skierował się ku Łużycom i Brandenburgii korzystając z dróg cesarstwa i wyprzedzając tym samym ich armie, pozostawiając je daleko w tyle.
Może sam cesarz celowo pozwolił wyprzedzić swoje armie Bolesławowi, sądząc, że jego armia zostanie zdziesiątkowana, a on sam przy znikomych stratach zdobędzie chwałę.
W końcu armia Bolesława dotarła do celu, którym był gród w prowincji Wołogoszcz.
Kilka tygodni później pogański gród upadł pod naporem polskich zbrojnych, a było to 20 grudnia 1069 roku. Tego samego dnia do Bolesława dotarł posłaniec donosząc mu, że został ojcem wspaniałej córeczki o imieniu Eufrozyma

Dwa miesiące później Bolesław zdobywa też gród w prowincji Dymin.
Siły pogan raczej nie stawiały większego oporu w trakcie zdobywania ich grodów, nie dysponowały też odpowiednio wyszkolonymi i zaopatrzonymi armiami.
Polski Król korzystając z usług okolicznych handlarzy, przemytników jak i przewoźników wynajął statki za sumę łączną stu dziesięciu dukatów.
Statki były potrzebne Bolesławowi do kontynuowania jego kampanii zbrojnej przeciwko Maklembyrgii.

Niestety, mino sukcesów skarbiec królestwa zaczął świecić pustkami. Aby utrzymać armię w obecnym konflikcie Król Polski musiał zapożyczyć się u okolicznych lichwiarzy. Działania zbrojne doprowadziły też do tego, że jeden z grodów w prowincji Sandomierz uległ zniszczeniu przez zaniedbanie, ponieważ całe środki finansowe szły na utrzymanie armii w toczącej się kampanii.
25 Kwietnia 1070 roku Bolesław zasilił swój skarbiec zwołując stany generalne, z których pobrano sześćset osiemdziesiąt dwa dukaty.
Dwa dni później armia pod dowództwem Bolesława dopłynęła do wyspy Rugia. Na plażach czekały nieliczne oddziały z okolicznego grodu.
Armia Bolesława liczyła sobie trzy tysiące sto trzynaście zbrojnych, a po stronie pogan pod dowództwem Przybysława znajdowało się dwustu czterdziestu dwóch wojaków.

[TABLE]Armia Pogan | Klasa wojsk | Królestwo Polski
Przybysław | Dowódca | Bolesław
8 | Rycerze | 484
17 | Lekka Jazda | 729
- | Łucznicy Konni | -
27 | Pikinierzy | 240
46 | Ciężka Piechota | 240
8 | Łucznicy | 240
136 | Lekka Piechota | 1180
242 | Ogółem | 3113
[/TABLE]​

Starcie wojsk zakończyło się całkowitym rozgromieniem armii pogan. A 17 lipca zdobyto gród na wyspie Rugia kończąc tym samym konflikt zbrojny pomiędzy poganami, a Świętym Cesarstwem Rzymskim wspieranym przez Królestwo Polskie.
Korona Polski zdobyła trzy prowincje Wołogoszcz, Dymin i Rugia.

​

Natomiast Święte Cesarstwo Rzymskie zdobyło Roztok i Meklemburgie.
Bolesław natychmiast przystąpił do budowania tartaków, nadleśnictw i portów w świeżo wchłoniętych do korony prowincjach.
Bolesław, Król Polski powrócił do domu w świetle chwały. Zdobył prowincje, które będą teraz zasilały jego skarbiec i co ważniejsze kościół również był usatysfakcjonowany z tego powody, że kolejne pogańskie tereny zostaną nawrócone w imię Boga.
Uczty w królestwie trwały przez kilka dni po tym jak zwycięska armia pod wodze Bolesława Piasta powróciła zwycięsko do domu. Efektem tego świętowania było to, że królowa ponownie spodziewała się dziecka.

​

12 Maja 1071 roku Bolesław rozpoczął odbudowanie grodu w Sandomierzu, który został zniszczony, poprzez zaniedbanie w konflikcie z poganami. W tym czasie opracowano lub dotarło na ziemie Królestwa Polski sporo nowych technologii, wzmacniające gospodarkę, armię jak i duchowieństwo korony.
Świętowanie zwycięstwa szybko przygasiły fale buntów i rebelii w prowincjach należących wcześniej do pogan. Jeden władca, ale dwie religie. To spowodowało wiele konfliktów i cierpień.

Z końcem lata 1071 roku na świat przychodzi kolejny syn Bolesława, o tym samym imieniu.
Tego samego roku w 6 listopada żona Bolesława po raz kolejny zachodzi w ciężę. W grudniu umiera ze starości Dobronega – osobisty kanclerz Bolesława. Utrata tak doskonałego kanclerza była dla Bolseława bardzo dotkliwa.
Przez prawie rok Bolesław, nie inwestował w rozwój gospodarczy lub militarny państwa. W sierpniu 1072 roku przychodzi na świat syn Bolesława, Marcin. Skarbnik Bolesława skrupulatnie zbierał fundusze. A w marcu 1073 roku powołał dwie armie. Jedną w Krakowie drugą w Sieradzu. Obie armie liczyły sobie 7189 zbrojnych.

Armia Bolesława ruszyła z Krakowa, przez Opole, Poznań i dotarła do prowincji Lubusz. Armia Wacława – osobistego marszałka Bolesława, Króla Polski ruszyły z Sandomierza idąc przez Kalisz dotarły do Poznania, a następnie idą przy boku armii Bolesława dotarła do prowincji Lubusz.
Po kilku dniach marszu Bolesław wysłał posłańca do niedawno zdobytych prowincji Wołogoszcz, Dymin i Rugia by te sformowały armie i spotkały się w prowincji Dymin.
Bolesław domyślał się, że Cesarz coraz bardziej ostatnimi czasy zaczął interesować się dostępem do Bałtyku.
Koronie Polskiej, również był potrzebny dostęp do morza, ponieważ dostęp do morza umożliwiał wielkie możliwości i ogrmone zyski z handlu. Prowincje nadmorskie takie jak Wołogoszcz, Dymin i Rugia nie miały bezpośredniego połączenia z Koroną. Polscy handlarze mieli dwie drogi. Jedna z nich prowadziła przez pogańskie tereny Szczecina, lub drugą, bardziej bezpieczną drogą było dotarcie przez tereny Brandenburgii, należącej do Świętego Cesarstwa. Lecz podatki, cła , myta często były zbyt wysokie by handel mógł w ogóle się opłacać.
Dlatego Bolesław musiał zdobyć niegdyś należące do korony polskiej pomorze.
Bolesław mógł powołać pod swoje rozkazy ponad 25.000 żołnierzy lecz jego skarbiec nie wytrzymał by takiego nabory. Zresztą, wywiad wykazał, że Plemię Pomorza pod komendą Świętopełka ze Szczecina mógł powołać góra 3800 wojowników.
Cesarz Niemiec na wieść o działaniach zbrojnych Bolesława natychmiast wypowiedział wojnę pogańskim plemionom zamieszkującym tereny Gdańska. W ten sposób w imię BOGA Cesarz mógł przeprowadzić działąnia miltarne wobec pogan.
Trzy pomniejsze Armie Bolesława sformowane na jego rozkaz z prowincji Wołogoszcz, Dymin i Ruia liczyły sobie około 3200 zbrojnych. Tak więc Bolesław miał pod swoimi rozkazami ponad 10.000 zbrojnych gotowych i dobrze wyszkolonych
Kilak dni później gdy Bolesław przeprowadzał ofensywę na pomorzu w prowincji wybuchła wielka rewolta, chłopi chwycili za widły i rozpoczęli obleganie grodu.

Bolesław wraz z czterema towarzyszącymi mu armiami ruszył na Szczecin. Poganie byli dobrze przygotowani. Lecz nie na tyle, by móc stawić czoła i poważnie zagrozić armii Bolesława.

[TABLE]Armia Pogan | Klasa wojsk | Królestwo Polski
Przybysław | Dowódca | Bolesław – Król Polski
- | Dowódca | Wacław - Marszałek
- | Dowódca | Stanisław - Metropolita
-| Dowódca | Leszek
- | Dowódca | Anonim
0 | Rycerze | 1403
217 | Lekka Jazda | 2014
- | Łucznicy Konni | -
107 | Pikinierzy | 721
307 | Ciężka Piechota | 579
137 | Łucznicy | 579
203 | Lekka Piechota | 3488
1021 | Ogółem | 8784
[/TABLE]​

Bitwa pod Szczecinem zakończyła się całkowitym pogromem pogan, a miesiąc później Szczeciński gród upadł pod naporem sił armii Bolesława. Tuż za armią Króla Polski zbliżały się z każdym dniem armie Cesarza, które starały się dogonić Bolesława, a nawet go wyprzedzić, by uszczknąć coś dla siebie, lecz bez większego rezultatu.
W międzyczasie, gdy armie Bolesława oblegały gród w Słupsku, do rebeliantów w prowincji Dymin przyłączyła się kolejna armia buntowników z sąsiednich okolic.
Po kilku dniach oblegania dwie armie pod sztandarami Świętego Cesarstwa Rzymskiego dołączyły do oblężenia w Słupsku.
W chwili gdy gród upadł armia pod sztandarem białego orła natychmiast wyruszyła w kierunku Gdańska. Natomiast Armie cesarza były za bardzo zajęte grabieniem prowincji, by dotrzymać kroku Bolesławowi.
Do Bolesława doszły słuchy, że w Krakowie pod jego nieobecność powstają gildie złodziei, które znacznie osłabiły ekonomie w tym okręgu.
W Styczniy 1074 roku Gdańsk upada i zostaje wchłonięty do korony wraz z prowincją Szczecin i Słupsk.

​

Armie Bolesława i Wacława triumfalnym marszem ruszyły do Krakowa. Natomiast trzy armie sformowane w Wołogoszcz, Dymin i Rugia pod dowództwem metropolity Stanisława ruszyły na odsiecz obleganemu grodowi w prowincji Dymin.

[TABLE]Armia Pogan | Klasa wojsk | Królestwo Polski
Anonim | Dowódca | Stanisław
0 | Rycerze | 302
0 | Lekka Jazda | 400
- | Łucznicy Konni | -
0 | Pikinierzy | 112
0 | Ciężka Piechota | 121
89 | Łucznicy | 123
223 | Lekka Piechota | 670
312 | Ogółem | 1728
[/TABLE]​

Armia rebeliantów została rozgromiona w puch. W trakcie starcia dowódca sił polskich metropolita Stanisław został poważnie ranny. Zabłąkana strzała poważnie trafiła go w okolice serca – jego stan jest krytyczny.
Dwa miesiące później na wskutek odniesionej rany Stanisław Umiera.

Następnego dnia, Bolesław powołuje nowego metropolitę, którym zostaje Leszek Bodzeta.
Ze względu na brak odpowiednich ludzi na dworze miejsce kanclerza zastępuje żona Bolesława.
W międzyczasie w prowincji Dymin i Słupsk wielokrotnie dochodzi do buntów. A 24 Grudnia 1074 roku, na mocy praw Bolesław nadaje sobie tytuł Ksieża Pomorza.

​

Pod rządami Bolesława Piasta, w królestwie powstaje wiele zamków, nadleśnictw, tartaków, kościołów i innych wyniosłych konstrukcji.
Z początkiem roku 1077 Królestwo Polski i Księstwo Czech, będąc wasalem Świętego Cesarstwa Rzymskiego podpisują sojusz.
Sytuacja w Świętym Cesarstwie Rzymskim nie wyglądała najlepiej, dlatego księstwa i hrabstwa zaczęły szukać sojuszników.
Dokładnie rok później Książę Czech prosi o wsparcie w konflikcie ze swoim Seniorem czyli Cesarzem.
Święte Cesarstwo Rzymskie jest bardzo potężne i Bolesława nie było stać na taki konflikt.
17 Stycznia 1079 roku królowa, żona Bolesława, umiera wskutek powikłań ciężkiej choroby. Na królewskim dworze zapanowała żałoba.
W lutym doszły do Bolesława pogłoski o rozpadającym się Świętym Cesarstwie Rzymskim, które borykało się z problemami scentralizowania już od kilku dobrych lat. Główną przyczyną rozpadu jest ułomność obecnego Cesarza.
Bolesław wysłał emisariusza do sąsiadującej Brandenburgii, która z chęcią przyjęła zwierzchność nowego pana – Królestwa Polski.
Brandenburgia posiadając wasali Altmark i Anchalt są teraz nieodzowną częścią Królestwa Polski. Cesarz dość brutalnie rozprawiał się z rebeliantami. W europie rzeki spływały krwią. Tak więc Brandenburgia musiała prosić o protektorat inne królestwa.

​

Bolesław starał się również zwasalizować inne księstwa rozpadającego się Świętego Cesarstwa Rzymskiego, jak księstwo Czech, Austrii czy Łużyc, lecz bez większego skutku.
Cesarz szybko wcielił ponownie księstwa i hrabstwa, które postanowiły usamodzielnić swoje rządy. Jedynie Księstwu Czech, Austrii i Saksonii udało się wynegocjować warunki pokoju, a tym samym być niezależnym od Świętego Cesarstwa Rzymskiego.

18 października Bolesław, Król Polski wysunął swoje roszczenia do prowincji Włodzimierz Wołyński. Tegoż samego roku 11 Listopada, Bolesław zostaje Legatem Papieskim.

Przez następnych kilka lat Bolesław skupił się na poprawie gospodarki państwa, wznoszeniu coraz to lepszych konstrukcji. W trakcie wprowadzania państwo w coraz to świetniejsze czasy Bolesław musiał wielokrotnie stawiać czoła pogańskim rebeliom jakie wybuchały na Pomorzu.

W grudnia 1083 roku Bolesław powołał dwie Armie, jedną w Krakowie pod dowództwem Bolesława licząca sobie 1963 zbrojnych. Druga armia została sformowana w Sieradzu, która była pod dowództwem królewskiego marszałka. Armia z Sieradza liczyła sobie 2379 wojaków. Celem ich przeznaczenia było dotarcie do prowincji Sandomierz.
Po dotarciu do Sandomierza Bolesław, w lipcu 1084 roku pańskiego, wypowiedział wojnę Hrabstwu Włodzimierz Wołyński. W odzewie Księstwo Udzielnego Kijowa jako senior wypowiedziało wojnę Królestwu Polski.
17 sierpnia gród w Włodzimierzu Wołyńskim uległ rycerstwu polskiemu. Siedem dni później podpisano traktat pokojowy na mocy którego Hrabia Włodzimierza Wołyńskiego uznaje roszczenia Bogusława oddając mu ziemie i płacąc jednorazową daninę w wysokości 21 dukatów.
We września upada Kijów, w którym podpisano traktat pokojowy uznający roszczenia Bolesława do ziem Włodzimierza Wołyńskiego.

​

Rok później najstarszy syn Bolesława, Pełka poślubił czeską księżniczkę Bohuslave Premyslid.
Księżniczka miała 16 lat i nad wyraz wyróżniała się cechą arbitralności i geniuszem negocjacyjnym.
W styczniu 1085 roku po osiągnięciu pełnoletności drugi z najstarszych synów Bogusława, Eustachy zawarł ślub z Jutte von Wetterau, która była siedemnastoletnią Brandenburską księżniczką. Tego samego dnia Bolesław Piast poślubił Saksońską księżniczkę Klementia Billung, która miała szesnaście lat.

Przez następnych kilkanaście miesięcy w Królestwie Polski zachodzi szereg różnych zdarzeń, które znacząco wpływają na sytuację w królestwie.
W Lutego 1085 roku Eustachy, drugi z najstarszych synów otrzymał od ojca prowincję Słupsk, Szczecin, Dymin i Wołogoszcz na dając mu również tytuł Książę Pomorza.
Swojemu bratu Hermanowi Piast, Bogusław odebrał tytuł Książę Mazowsza. Miało to na celu odebranie włości należących do hrabiego Bodzety w prowincji Czersk.
Wiosną 1085 roku Bogusław i Klementia spodziewają się dziecka. A w Lipcu Bolesław na mocy praw nadaje sobie tytuł Książę Sandomierza. Pół roku później, w styczniu narodził się syn Konrad. Szczęście jednak nie trwało długo. Nagminne zabawy królewskiego panicza w więziennych lochach, wywołały u niego objawy silnego stresu. Wkrótce królowa zachodzi w ciążę.
W maju 1086 roku Bolesław odbiera tytuł hrabiemu Bodzeta, który piastował swoją funkcję w prowincji Czersk.
Tydzień później Pełka Piast otrzymuje od swojego ojca włości Czersk, Sandomierz i Włodzimierz Wołomiński. Bolesław nadał Pełce również tytuł Książę Sandomierza.
W Listopadzie 1086 roku Klementia urodziła Bolesławowi córeczkę, która otrzymała imię Salomea. A w marcu Klementia ponownie zachodzi w ciążę z Bolesławem, Królem Polski.
Niespełna osiem miesięcy później Salomea umiera. Na królewski dworze zapanowała żałoba.
W sierpniu 1087 roku kolejny z synów Bolesława dorastając pełnoletności poślubia siedemnastoletnią księżniczkę z Górnego Śląska Jadwigę von Urslingen.
Tego samego roku, w listopadzie, na cztery strony królestwa ogłoszono radosną nowinę, że narodził się kolejny potomek Bolesława - Borzysław.


Przez następnych kilkanaście miesięcy Bolesław nadawał swoim synom tytuły księży. Miało to na celu bardziej scentralizować królestwo.
W listopadzie 1088 roku przychodzi na świat kolejny potomek Bolesława, Stanisław. W kwietniu Bolesław i Klementia ponownie spodziewają się dziecka.
Niestety brzemienna królowa umiera we wrześniu 1089 roku. Kilka dni później Maciej, syn Bolesława poślubia Wojslawe z Czarnkowa.
Z końcem września Bolesław ponownie poślubia, trzecią już żonę Krystynę von Urslingen

W listopadzie król wraz z królową spodziewają się dziecka. W międzyczasie w królestwie powstaje wiele zaawansowanych sieć dróg, tartaków, kościołów, ogólnie królestwo rozwija się, a w sierpniu przychodzi na świat syn imieniem Sieciech.
W listopadzie ponownie żona Bolesława zachodzi w ciążę, a kilka dni później Konrad, syn Bolesława zachorował na dość nietypową chorobę.
14 Lutego 1091 roku w Królestwie Polskim zapanowała żałoba. Bolesław Piast, Król Polski zmarł dzień po tym jak wysłał emisariusza do księstwa Brandenburgii z zamiarem odebrania tytułu Księża Brandenburgii, który miał otrzymać jeden z synów króla.
Pełka, najstarszy syn Bolesława dziedziczy tytuł Króla Polski, Książę Krakowa, Hrabia Krakowa, Sieradz, Gdańsk, Sącz, Cieszyn i Rugia.

 

W dniu, w którym najstarszy syn Bolesława, Pełka przejął rządy w Królestwie Polskim, sytuacja państwa była dość dobra. Rebelie na Pomorzu z wolna zaczęły rzadziej występować. Skarbiec królestwa nie świecił pustkami. Pełka przejął silne i scentralizowane królestwo, które dysponowało silną i dobrze wyszkolona armią.
Pełka zastał również królestwo, w którym zostało wzniesionych sporo konstrukcji. Drewniane Grody zastąpiono kamiennymi zamkami, a połacie pokrywały nadleśnictwa, tartaki, manufaktury ceramiczne, a to wszystko było połączone dobrze zorganizowaną siecią dróg.
Na królewskim dworze powstawały place treningowe dla rycerzy. Areny, na których odbywały się iście rycerskie turnieje.
Bolesław, były król wprowadził Królestwo Polski w cywilizowaną Europe. Liczne hrabstwa, Księstwa a nawet zacne królestwa wysyłały swoich posłańców z prośbą o zawarcie sojuszu z Królestwem Polski.

Pełka, obecny król Polski rozpoczął swoje rządy od wypowiedzenia wojny Biskupstwu Przemyśl. W tym celu król powołał armię w Krakowie. Armia liczyła 1920 zbrojnych i skierowała się do prowincji Sącz.
Gdy armia dotarła do celu, Pełka wysłał posłańców do Biskupstwa przedstawiając dokument, że tytuł Hrabi Przemyśl należy się koronie Polski.
W Średniowieczu nie można było od tak sobie wypowiedzieć wojny – takie działania były natychmiast skarcone przez inne korony europy ,a nawet papiestwo, co często mogło kończyć się nawet ekskomunikując z kościoła uzurpatora, który nie posiadał takich roszczeń. Inne królestwa natomiast korzystały z tego przywileju podporządkowując sobie prowincje dla siebie, czerpiąc z tego niewyobrażalne korzyści finansowe i militarne.
Pełka miał niezbite dowody na to, że Przemyśl jak niegdyś Pomorze należało do Korony Polskim, tak więc Papiestwo jak i inne Królestwa Europy nie mogły i nie miały prawa ingerować w rozpoczęty konflikt. Jedynie Udzielne Księstwo Kijowa, jako senior Biskupstwa Przemyśl stanęło po stronie swojego wasala.
Siły Korony Polski były zdecydowanie przewyższające, zwłaszcza, że Kijów toczył obecnie boje z odległymi poganami na dalekim wschodzie europejskich stepów.
Armia Królestwa Polski rozpoczęła obleganie grodu w prowincji Przemyśli, kilka dni później na odsiecz dotarły wszystkie Kijowskie zastępy zbrojne.
Na przedpolach grodu starły się dwie armie, a każda z nim miała szansę na pokonanie oponenta.

[TABLE]Udzielne Księstwo Kijowa | Klasa wojsk | Królestwo Polski
Viacheslav | Dowódca | Pełka
Anonim | Dowódca | -
Anonim | Dowódca | -
Anonim| Dowódca | -
Anonim | Dowódca | -
Anonim | Dowódca | -
Anonim | Dowódca | -
Anonim | Dowódca | -
8 | Rycerze | 402
413 | Lekka Jazda | 372
- | Łucznicy Konni | -
86 | Pikinierzy | 143
431 | Ciężka Piechota | 143
227 | Łucznicy | 143
346 | Lekka Piechota | 717
1511 | Ogółem | 1920
[/TABLE]
​

Pełka widząc, że sprawy przybrał zły obrót, natychmiast wysłał posłańca proszącego o wsparcie sojuszniczej armii jaka miała zostać natychmiast powołana z sąsiadującej prowincji Sącz.
Po kilku dniach posłaniec wrócił z informacją, że powołano armię liczącą sobie 1382 zbrojnych i lada dzień dotrą z odsieczą.

Pełka mógł wygrać bitwę, ale nie chciał niepotrzebnie ryzykować życia swoich podwładnych.
Armia Kijowska została rozgromiona, a gród w Przemyślu upadł kilka dni po bitwie.
Wojny nie tylko niosły za sobą śmierć i zniszczenie. Wojny to też doskonałe miejsce na szlifowanie wojennych kunsztów, taktyk i nowych technologii. W tym przypadku, w zaistniałym konflikcie udoskonalono walkę pozycyjną.
Udzielne księstwo kijowa było dość rozległym księstwem, w trakcie, gdy Armia oblegała drewniane palisady grodu w Kijowie, na odsiecz zdobytej prowincji Przemyśl nadeszła armia Udzielnego Księstwa Kijowa z Nowogrodu. Pełka czym prędzej powołał armię w Cieszynie i skierował ją na odsiecz obleganemu grodowi w Przemyślu.
Kilka dni później drewniane palisady Kijowskiego grodu zostały zdobyte przez polskich zbrojnych na czele których, stał Król Polski, Pełka Piast i towarzyszący mu jego marszałek.
Książę kijowa otrzymał natychmiast żądania zawarcia pokoju, na mocy którego Książę Kijowa zrzeknie się prowincji Przemyśl, a jego nowym, niepodzielnym władcą będzie Król Polski, Pełka Piast.

W początkowych zmaganiach dyplomatycznych Książę Kijowa, nie był skłonny do współpracy, wciąż liczył, że nadejdzie odsiecz pokonując uzurpatora – orła białego. Lecz w toczącym się konflikcie armia kijowska została zdziesiątkowana.
Pełka widząc niezdecydowanie Kijowskiego Księcia podszedł bliżej do stołu, na którym była rozwinięta mapa, a wokół niej zebrani Polscy jak i Kijowscy Książa, marszałkowie i metropolici.
Obecny był nawet sam wysłannik Papierza, który miał poświęcić podpisany traktat pokojowy, na mocy którego, obydwa państwa miały przestrzegać.
Pełka, król Polski wyciągną swój miecz i wbił go w mapę, a dokładniej znajdującej się na mapie prowincji Przemyśl, wykrzykując słowo skierowane do Księcia Kijowa – Vae Victis! – co znaczyło w języku łacińskim - biada zwyciężonym – Kijowski książę, nerwowo przełkną ślinę. W tej samej chwili do Kijowskiego Księcia podszedł wysłannik Papierza, który szepnął mu do ucha kilka słów. W średniowiecznej europie uniwersalnym językiem był łaciński, tak więc to tym językiem posługiwano się na obecnym zgromadzeniu.
Książę Udzielnego Księstwa Kijowskiego pokiwał skromnie głową, po czym podpisał dokument świadczący o tym, iż na mocy przedstawionych dowodów zrzeka się roszczeń jak i samej prowincji Przemyśl, a jego nowym niepodzielnym panem jest Pełka Piast, król Polski, książę Krakowa, hrabia Krakowa, Sącza, Cieszyna, Sieradza, Gdańska i Rugii.
Pełka tegoż samego dnia wysłał posłańca do Księstwa Sandomierza przyznając mu prowincję Przemyśl pod opiekę.

​

Niespełna dwa lata później umiera osobisty marszałek króla Pełki, a na jego miejsce zostaje powołany nowy doradca Władysław Rogala.

[TABLE]Doradcy | Król | Marszałek | Kanclerz | Wywiad | Skarbnik | Metropolita | Razem
Władislaw | 7 | 14 | | | | | 21
Bohuslawa | 6 | | 13 | | | | 19
Eufrozyna | 10 | | | 6 | | | 16
Krystyna | 9 | | | | | 8 | 16
Mszczuj | - | | | | | 6 | 6
[/TABLE]​

Z końcem lata 1099 roku Pełka, król Polski powołał dwie Armie. Jedna z nich powstałą w Krakowie pod wodzem samego Króla Pełki, a druga w Sieradzu pod dowództwem Marszałka Władysława Rogali. Obie ramie ruszyły do prowincji Kujawy. Obie armie liczyły sobie 6261 gotowych na każdy rozkaz króla wojaków.
Po dotarciu do celu Pełka wysłał posłańca do prowincji Gdańsk, gdzie sformowano trzecią ramię w liczbie 2509 zbrojnych.

Gdy wszystkie armie były już gotowe Pełka wysłał poselstwo do wodza plemienia Jaćwingów. Królestwo Polski ponownie było w stanie wojny z pogańskimi plemionami. Pełce zależało na rozszerzeniu swoich wpływów nad Bałtykiem.
Na rozkaz króla armia Krakowska i Sieradzka wyruszyły na gród znajdujący się na ziemi Chełmickiej, na której wkrótce zmierzyła się armia korony Polski z poganami.

[TABLE]Udzielne Księstwo Kijowa | Klasa wojsk | Królestwo Polski
Viacheslav | Dowódca | Pełka
- | Dowódca | Władysław
0 | Rycerze | 1115
121 | Lekka Jazda | 1292
- | Łucznicy Konni | -
367 | Pikinierzy | 618
372 | Ciężka Piechota | 374
125 | Łucznicy | 374
248 | Lekka Piechota | 2464
1233 | Ogółem | 6237
[/TABLE]​

Mimo heroicznej odwagi pogan armia pod sztandarem króla Polski rozgromiła pogan, a kilka dni później gród na ziemi Chełmickiej, został zdobyty.
Po triumfalnym oblężeniu Pełka wraz ze swoim marszałkiem skierowali się do prowincji Warmia, która również należała do Jaćwingów.
W Cieszynie i Sączu sformowano dwie nowe armie, które natychmiast wyruszyły do prowincji Płock.
Natomiast Armia z Gdańska podążyła śladami i wkrótce do łączyła do armii dowodzonej przez samego króla.
Wkrótce do Pełki dotarła kolejna radosna nowina. A mianowicie Pełka i Bohuslava, żona króla Polski spodziewa się dziecka.
W międzyczasie, gdy Pełka cieszył się wspaniałymi wiadomościami w prowincji Płock toczyła się jedna z najważniejszych dla korony Polski bitew.
Na polach stanęła Armia Jaćwingów dowodzona przez samego wodza pogan Glande i metropolitę Królestwa Polskiego Mszczuja.

[TABLE]Plemię Jaćwingów | Klasa wojsk | Królestwo Polski
Glande | Dowódca | Mszczuj
- | Dowódca | Anonim
35 | Rycerze | 762
582 | Lekka Jazda | 1047
- | Łucznicy Konni | -
431 | Pikinierzy | 333
1015 | Ciężka Piechota | 333
604 | Łucznicy | 333
653 | Lekka Piechota | 1761
3320 | Ogółem | 4569
[/TABLE]​

Tego dnia korona Polski odniosła druzgocące zwycięstwo w toczącym się konflikcie. Prowincja Warmia została zdobyta przez Pełkę, a armia dowodzona przez wodza w bitwie pod Płockiem została pokonana przez metropolitę Mszczuja.
Pełka nie dawał poganom wytchnienia i szansy do reorganizacji swoich sił. Król wraz z towarzyszącym mu armią marszałka i armią Gdańsk ruszył do prowincji stołecznej Jaćwingów, do serca pogan Swambii, gdzie Królestwo Polski po raz kolejny rozgromiło armię pogan.

[TABLE] Królestwo Polski | Klasa wojsk | Plemię Jaćwingów
Pełka | Dowódca | Trajdenis
Władysław| Dowódca | Anonim
Anonim | Dowódca | -
1152 | Rycerze | 13
1446 | Lekka Jazda | 488
- | Łucznicy Konni | -
620 | Pikinierzy | 511
437 | Ciężka Piechota | 900
438 | Łucznicy | 491
2638 | Lekka Piechota | 602
6731 | Ogółem | 3005
[/TABLE]​

W kilka dni później stolica Jaćwingów została zdobyta przez przeważające siły Królestwa Polskiego.
Król Polski skierował dalej na północ swoje wojska, gdzie zdobyto gród w prowincji Mamel, a następnie skierowano się na południowy wschód, do prowincji Nadrowia, w której starły się po raz kolejny armie Polski i Jaćwingów.

[TABLE] Plemię Jaćwingów | Klasa wojsk | Królestwo Polski
Glande | Dowódca | Pełka
Anonim| Dowódca | Władysław
Anonim | Dowódca | Anonim
Anonim | Dowódca | -
Anonim | Dowódca | -
25 | Rycerze | 1014
1189 | Lekka Jazda | 1285
- | Łucznicy Konni | -
654 | Pikinierzy | 551
1912 | Ciężka Piechota | 392
1144 | Łucznicy | 388
1160| Lekka Piechota | 2326
6084 | Ogółem | 5956
[/TABLE]​

Mimo, że armia Polski była świetnie wyszkolona, to przegrała bitwę, a następnie pod naporem sił nieprzyjaciela wycofała się do sąsiedniej prowincji, do Warmii, gdzie stacjonowały armie z Cieszyna I Sącza.
Połączywszy siły Pełka ponownie wyruszył do natarcia skierowując swoje armie do prowincji Nadrowii, gdzie armia Polski ponownie starła się z wykończona i zdziesiątkowaną armią pogan, która jeszcze tak niedawno świętowała swoją chwałę na polach Nadrowii.
Wkrótce prowincja Nadrowia zostaje zdobyta, a do króla Polski Pełki dociera informacja, że został ojcem syna o imieniu Jerzy.
Kolejną, a zarazem ostatnią prowincją jaka została pod władaniem Jaćwingów, była to Galindia, która równie szybko została podbita jak Nadrowia w drugim natarciu.
Amie królestwa poszli wyszły z tego konfliktu po raz kolejny zwycięsko, lecz tym razem wielu dzielnych mężów nie wróciło już z tej krucjaty do domów.

​

Król Polski, Pełka Piast nie był tylko wodzem swojego narodu, był człowiekiem, który kontynuował politykę ojca Bolesława. Wznosił liczne budowle jak zamki, tartaki, młyny i nadleśnictwa. Rozbudowywał sieć dróg hojnie obdarowywał swoich wasali złotem, dzięki czemu wszystkie prowincje znajdujące siew królestwie prosperowały i rozbudowywały się. Wielu władców, nawet z zachodniej Europy mogło pozazdrościć tak rozbudowującego się królestwa.
Pełka kontynuował również chrystianizację pogańskich prowincji wznosząc liczne kościoły.
Skarbiec państwa powiększał się z każdym miesiącem, tak samo armia Królestwa Polskiego.

W 1104 roku Pełka wypowiedział wojnę plemionom zamieszkującym na terenach Podlasia. Oczywiście poganie ci nie stwarzali większego zagrożenia, to też prowincja Podlasie szybko została wchłonięta do królestwa Polskiego, a następnie została chrystianizowane.
Pełka również tak jak swój ojciec wręczał swoim dzieciom tytuły hrabiów i książąt.
Najstarszy syn Pełki – Bolko otrzymał tytuł książę Prus, hrabia Gdańsk, Chełmno, Warmia i Sambia.
Z kolei następny z najstarszych synów Eustachy otrzymał tytuł Książę Podlasia, hrabia Podlasie Gelindia i Nadrowia.
Niespełna dwa lata później, bo w 1106 roku, Król Polski wypowiedział wojnę plemionom Litwinów.
Królestwo Polski do tego konfliktu zbrojnego mogło powołać czterdzieści pięć tysięcy zbrojnych, gdzie Plemiona Litwinów mogły zebrać zaledwie siedem tysięcy.
W konflikcie z plemionami Litwinów Królestwo Polski nie miało znacznych problemów, siła i potęga korony polskiej była wystarczająco duża. Podbój plemion Litwińskich i Kurlandii zajął niecały rok.

​

Po dokonaniu pacyfikacji i chrystianizacji Pełko nadaje sobie należne mu tytuły książę Semgalii i książę Kurlandii, a następnie rozdaje pomiędzy swojego syna i córkę.
Pełno bezustannie stara się w cielić do korony byłe księstwa i hrabstwa będące niegdyś częścią Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Niestety dyplomacja spełza na niczym.
Księstwo Brandenburgii zdobywa ostatnią należącą do Plemiona Litwinów prowincję znajdującą się w Kijowie. Udzielne księstwo Kijowa przestało istnieć gry plemiona Litwinów i Kumanu doprowadziły do haniebnego rozbioru z udziałem Księstwa Perejaslaw.
Przez następnych kilka lat Królestwo Polski przechodzi złoty wiek. Król Pełka rozdaje pośród swoich księstw i hrabstw darowizny w złocie pomiędzy pięćset dukatów, a tysiąc. W królestwie wznoszonych zostaje wiele dużych zamków, tartaków, sieci dróg, młynów, manufaktur ceramicznych, kościołów i wiele innych wyniosłych budowli.
Królestwo Polski jest jednym z najpotężniejszych państw w Europie pod względem militarnym i pod względem zamożności. Pełka, król Polski wzmacnia swoją pozycję w Europie, cieszy się bardzo wielkim poważaniem, a w każdym z królestw, księstw lub hrabstw znane jest imię króla Polski. Do Królestwa Polski wysyłane są z najróżniejszych zakamarków europy poselstwa z ofertą zawarcia sojuszu lub zawarcia mariaży.

W 1120 roku w prowincji Mamel powstaje Zakon Krzyżacki na mocy jednego z wasali Królestwa Polski.
Sytuacja na Inflantach wydawała się być beznadziejna. Chrystianizacja pogan nie przebiegała tak ja w przypadku Pomorza. Wybuchały rebelie, jedna za drugą. Książę Semgalii starał się ten fakt ukryć przed królem Polski, jak i przed Papierzem. W tym celu książę sprowadził Zakon Krzyżacki któremu powierzył na okres chrystianizacji pogan prowincję Mamel.
To wydarzenie zmieni bieg historii Królestwa Polski jak i wschodniej Europy – na zawsze.

​

Rok później dyplomacja Króla Polski odnosi sukces wasalicując, a tym samym wchłaniając do swojej korony księstwo Miśni wraz z hrabstwem Łużyc, które niegdyś należały do Królestwa Polski.
Trzy lata później wybucha konflikt zbrojny pomiędzy królestwem Polski a królestwem Czech.
Król Polski, Pełka Piast wysuwa swoje roszczenia wobec Czech jako, że prowincja Opawa powinna być częścią korony Polskiej, jak miało to miejsce niegdyś.
W tym celu Pełka powołał z w prowincji Kraków, Sieradz, Cieszyn i Sącz cztery armie liczące razem dwadzieścia tysięcy zbrojnych. Armie te natychmiast skierowano do prowincji Opawa.
Hrabstwo Opawy wystawiło przeciwko polskiej armii zaledwie półtoratysięczną armię, która natychmiast została rozgromiona. Obrona Grodu w Opawie również była bez szans.
Prowincje Pilzno i Hradec Kralove zdobyto bez większych problemów. Natomiast bitwa pod Pragą zakończyła się klęską wojsk polskich.
Czeski król ścigając oddziały polskiej armii został oskrzydlony pod Hradec Kralove przez następne dwie armie Królestwa Polskiego, zakańczając tym samym bezsensowną obronę Czechów.
W Pradze zostaje podpisany pokój, na mocy którego Królestwo Czech uznaje roszczenia i tym samym zrzeka się praw wraz z prowincją Opawa na rzecz króla Polski, Pełki Piast.

​

Przez następnych kilka lat w królestwie Polski powstają kolejne wyniosłe konstrukcje, a gospodarka państwa nie przestaje się rozwijać.