AAR - Mazowiecka Linia Piastów vol. 2 (czyli Kanarek strikes

Witam,
ponad pół roku temu pisałem AARa, ale mi sie popierpapiertentegez i przerwalem. teraz wracam i mam nadzieje, ze kogos to jeszcze zainteresuje

to co bylo do tej pory mozna przeczytac tu : http://eufi.org/viewtopic.php?t=3395
a moze admin odblokuje watek ?

tak czy owak jedziemy dalej:

Lata 1120 – 1125, które do kronik przejdą jako lata spokoju i dobrobytu, który we łbach poprzewracał co po niektórym królewskim krewnym.

Po zakończeniu wojen z Pieczyngami nastały lata spokoju i prosperity. Zmęczony wojnami z pogańskimi plemionami król skupił się na rozbudowie swej domeny. Za punkt honoru postawił sobie oplecenie całej swej domeny siecią dróg tak, aby poddani mogli dotrzeć do najmniejszych nawet osad. Ostatecznie prace zakończyły się po 5 latach w roku 1125 .
Poza samą siecią dróg wybudowane zostały niezliczone ilości tartaków, manufaktur ceramicznych, banków etc.
Tymczasem panowie skandynawscy znani ze swej zapalczywości i ducha walki kontynuowali wojny z Pieczyngami. Krucjata trwała do 1123 kiedy to do walki włączył się prawy król Chorwacji bijać niedobitki pogan, którzy schronili się na południowym krańcu Peloponezu w prowincji Mistra. Tak oto żołnierze Chrystusa dali nauczkę wszystkim niewiernym, że nie należy swych łap po chrześcijańskie ziemie wysuwać.
Na uboczu krucjaty przeciwko Pieczyngom wybuchła wojna czesko-smoleńska. Otóż jeszcze w roku 1120 Udzielny Książe Smoleńska Davyd Rurykowicz zwany Starym zajął prowincje Lubecz. Król Czeski ruszył z odsieczą swemu sojusznikowi co zaowocowało wojną o dość szczególnej historii. Otóż losy tej wojny rozstrzygnęły potyczki pod Kijowem. Należy jednak uściślić słowo „potyczki” – na przestrzeni dwóch lat obie armie ścierały się w walnych bitwach, aż pięciokrotnie! Świat jeszcze nie widział, aby chrześcijańscy panowie tak zaciekle się zwalczali. Stary Davyd walczył jak żaden inny władca. Mawiają, ze za nic miał romanse i zainteresowanie dam. Kochał walkę i sam w pierwszym rzędzie ze swymi wojakami na bitwę maszerował. Niestety przedkładał zapał bitewny, nad strategicznym zamysłem, (nie mówiąc o dyplomacji) i chociaż z tych pięciu bitew, aż cztery wygrał to w wigilię Bożego Narodzenia Roku Pańskiego 1122 podpisać musiał upokarzający traktat pokojowy. Sprytni Czesi otrzymali ziemie swego niedawnego sojusznika (Lubecz) i wyjechali ze Smoleńska z góra złota (ponad 3300 wojennych kontrybucji). Tak oto Smoleńsk ostał się z pustym skarbcem, a Udzielny Książe rzuciwszy się w wojenny wir ostał się bez męskiego potomka, który mógłby ciągnąć chlubne tradycje.
Sprawy wewnętrzne, żeby nie powiedzieć rodzinne, siłą rzeczy również układały się nie najgorzej. Kanclerz Masław Dołęga wyszedł z depresji. Hiszpańska żona króla Catalina Jimenez rodziła piękne, zdrowe dzieci, a król umacniał swą władzę. Miasta rozwijały się i bogaciły. Sieciech wnuk hr. Czerska Jarosława Bodzęty (który w walce z niewiernymi nawet swą prowincję poświecił, za co król Henryk obiecał mu, że Czersk z rąk litewskich Pogan odbije i we władanie rodowi Bodzęta przekaże, za co oni mu swój oręż w służbę oddali i od lat marszałkiem Polskiej armii jest zawsze Bodzęta) został beatyfikowany.
Przyznać jednak należy, że rodzina królewska krytykowana była za dość luźne obyczaje (zwłaszcza niesławne Kanary uchodzące za Sodomę i Gomorę razem wziętą) a z czasem zarzucano Piastom bezbożność. Nie trzeba wspominać, że gorszącym jest iż metropolitą został królewski syn z nieprawego łoża. Tajemnica poliszynela było, iż Masław Bękart utrzymywał dość intymne stosunki z krewną żony polskiego króla Cataliny Jimenez. Skandal wybuchł, kiedy Metropolita w miesiąc po śmierci schorowanej Cataliny pojawił się na dworze z kolejną hiszpańską krewniaczką – Evą Jimenez. Czegóż się spodziewać po człowieku, którego życie w grzechu się poczęło i z czasem w nim pogrążało… wstyd i hańbę swemu stanowisku przynosząc. Takie bezeceństwa długo bez reakcji niebios pozostać nie mogły. Ludzie mówią, że za grzechy króla i za przymykanie oczu na rozpustę, która na jego dworze się pleniła musiała spaść jakaś kara. Rzeczywiście spadła. I to jaka! Najmłodszy syn króla Bogumiłem (o ironio!) nazwany zapadł na trąd. Zrozpaczony ojciec obiecał synowi, że wynagrodzi mu te męki i żadnych niebiańskich łask do tego nie potrzebuje. Starczą jeno ziemskie a, że on mocno po ziemi stąpa to takie mu przyobiecał.
Za grosz skruchy król nie okazał. Kolejnego syna, jeszcze bardziej deprawował pozwalając na co tylko chciał, a gdy tego zapragnął w świat go wysłał, choć i tak, każdy wiedział, że ów światowy tour skończy się na zażywaniu „światowych” rozrywek na końcu świata na Wyspach Kanaryjskich. Zgorszenie sięgnęło zenitu gdy latem 1125 roku król wydał ucztę na cześć swego wiernego sługi Metropolity Masława (nie omieszkał zaprosić młodej kuzynki swej żony Evy Jimenez), a dla swego trędowatego syna sprowadził śliczną włoszkę Elisabettę, która… cóż przez gardło te bezeceństwa mi nie przejdą a zważywszy na to jakie obowiązki spoczywają na młodej żonie sami szlachetni i bogobojni Czytelnicy domyślicie się czemuż to prawy lud gorszył się na to małżeństwo. Król miast swą hańbę w mroku chować – całemu światu z dumą prezentował.
Lud mawiał, że długo ta rozpusta trwać nie może, a co przegniłe wreszcie się rozpadnie i zawali. Jednak żaden pieniądz nie śmierci, a że Kanarkowa rodzina Piastów łeb na karku miała i o dobrobyt kraju, jak również poddanych, zadbać potrafiła to nikt otwarcie przeciwko rodzinie królewskiej się nie zwracał. Oczekiwanie wisiało w powietrzu i wielu mówiło, że to cisza przed burzą…
________________________________________________________________________________________

OT skasowano - AAR zamknięty - w celu kontynuowania proszę zgłosić się do administracji forum.
Raferti