AAR Pospolity

CK : DV 2.1
Poziom trudności : Normal
Agresywność : Normal

[size=+4]

AAR Pospolity​

[/size]

[size=+2]Spis treści

Rozdział I - Bolesław II Śmiały 1066 - 1075
[/size]​

Rozdział I - Bolesław II Śmiały 1076 - 1079
[/size][/center][/font]

[size=+4]

AAR Pospolity​

[/size]

[size=+4]Księga I[/size]


[size=+3]Bolesław II Śmiały[/size]
[size=+1]z Bożej łaski król Polski, książę małopolski, hrabia ziemi Krakowskiej, Cieszyńskiej, Sandomierskiej etc. etc.[/size]
[size=+2]Część I
1066 – 1075[/size]​

[size=+1] Skoro więc Kazimierz pożegnał się z tym światem, syn jego pierworodny, Bolesław, mąż hojny który sojusznikom swym nigdy nie odmawiał rządził królestwem polskim. Książę jako młodzian pełen zapału przyjmował nauki kunsztu wojennego, stał się on przeto rycerzem honoru, który bitwy wrogom nigdy nie odmawiał, lecz pokonanych traktował z całą surowością. Jeszcze jedną miał cechę młody książę, cechę groźną która jednych wyniosła na szczyty, drugich zaś doprowadziła do śmierci, a była nią książęca pycha. To właśnie duma spowodowała iż pierwej w 1060 odmówił on dalszego płacenia trybutu za Śląsk Czechom, a roku pańskiego 1066 zechciał przywrócić jego zdaniem należną Piastom koronę i za zgodą Papieża koronował się w Krakowie dnia 26 Grudnia.[/size]

Koronacja Bolesława II Śmiałego.​

[size=+1]Młody król wiedział iż tak harde czyny był zniewagą rzuconą w twarz cesarzowi, przeto by przed jego gniewem się ubezpieczyć podpisał sojusz z Królestwem Węgier oraz Królestwem Danii ten ostatni przypieczętowany został ponadto małżeństwem z księżniczką Duńską Ingrid Knytling kilka dni po koronacji.[/size]

Ingrid Svendottir Knytling Królowa Polski​

[size=+1]Ingrid znana ze swej ogłady z początku przerażona była wizją zamążpójścia za osobę którą uważała za wielce grubiańską, a etykieta na dworze dotąd zarządzanym przez matkę Bolesława, tylko potęgowała jej niechęć. Po przybyciu na Wawel szybko jednak przekonała się do roli królowej i wprowadziła wiele zmian by uczynić dwór sprawniejszym. Bolesław rad był z jej zaangażowania jako iż sam nie przywykł do zajmowania się tego typu sprawami, zezwolił małżonce by ta objęła obowiązki kanclerza.[/size]

Ważniejsi dworzanie na dworze Bolesława.​

[size=+1]Aby jeszcze wyraźniej zaznaczyć siłę swojego państwa, za złoto uzyskane dzięki małżeństwu zorganizował on w kolejnym roku wyprawę przeciw plemionom Pomorzan, które to jeszcze niedawno należały do jego królestwa.[/size]

​

[size=+1]Pierwsze łupem padło Pomorze Gdańskie zdobyte przez marszałka Wacława przy pomocy księcia Władysława Hermana. Gdy tylko gród upadł obie armie razem wyruszyły w kierunku Słupska, które już oblegał Bolesław wraz z arcybiskupem wielkopolskim. Trzecią armią dowodził Wszebor Włostowic, Książę Śląska oraz bliski towarzysz polowań Bolesława, zdobył on Szczecin oraz pobliskie grody. Przewaga Bolesława była oczywista, tak więc kampania zakończyła się ponownym przyłączeniem Pomorza.[/size]

Chrystianizacja polegała także na wycięciu i zaoraniu Świętych Gajów.​

[size=+1]W roku 1070 Bolesław wydał przyjęcie na Wawelu mające uczcić narodziny swego trzeciego syna, podczas owego bankietu Iurii Koślawy, hrabia Włodzimierza Wołyńskiego będąc świadkiem sprzeczki pomiędzy biskupem Stefanem ze Szczepanowa a królem, na temat brutalności w nawracaniu Pomorzan. Hrabia wziął stronę dostojnika kościelnego w dosadnych słowach wytykając Bolesławowi jego czyny. Zaowocowało to rzuceniem wyzwania hrabiemu, ten jednak uciekł czym prędzej do swego grodu, skąd ośmieszony potajemnie wspierał działania przeciw Bolesławowi.[/size]

Iurii Koślawy hr. Włodzimierza Wołyńskiego.​

[size=+1]Sytuacja ta niestety doprowadziła także do pogłębienia się niesnasek pomiędzy biskupem krakowskim Stefanem, a Bolesławem do tego stopnia, że w roku 1072 ten pierwszy za wsparciem pieniężnym Iuriiego Koślawego, najął armię i wypowiedział posłuszeństwo suwerenowi. Reakcja Bolesława była natychmiastowa, zwołał on królewskich wojów i w bitwie pod Sieradzem rozgromił buntowników, nie udało się królowi jednak pojmać Stefana, który z częścią wojsk wycofał się do Kalisza. Gdy królowi udało się dotrzeć do grodu okazało się iż Stefan ma poparcie także w hrabim kaliskim, któren odmówił wydania biskupa. Król rozpoczął oblężenie miasta, trwało ono zaledwie tydzień jako że gdy wojacy na murach zauważyli zbliżające się chorągwie Mazurskie, Śląskie i Wielkopolskie sami pojmali hrabiego i wydali go Bolesławowi. Biskup Stefan raz jeszcze jednak zdołał się wymknąć wojskom królewskim, dla Bolesława stało się jasnym iż ktoś z jego podwładnych musiał mu pomóc w ucieczce, odtąd starał się za wszelką cenę odnaleźć zdrajcę w swych szeregach.[/size]

Stefan ze Szczepanowa, biskup krakowski​

[size=+1]Kilka kolejnych lat upłynęło spokojnie, stabilność państwa wzrosła wraz z stłumieniem buntów pogan oraz ustaleniem się grzywny polskiej o wadze 213 gram srebra. Bolesław wprowadził także ujednolicony system sądownictwa na swych ziemiach, ponadto rozbudowano posterunki poczty królewskiej. Coraz większy dochód pozwolił także na ufundowanie zamków w Cieszynie i Sączu. Król spędzał czas na polowaniach wraz z przyjaciółmi, a jedynie czeskie żądania w sprawie trybutu ze śląska mogły zmącić spokój Bolesława, jednak Wratysław został śmiertelnie raniony podczas jednego ze swych polowań, a tron przejął po nim dwunastoletni Bożywoj który zaprzestał żądań wysuwać. Jedynym niezadowolonym był brat Wratysława, Oto Przemyślid hr. Opawy, który to wezwał Bolesława do płacenia trybutu właśnie jemu. Jednakże Oto także wkrótce podupadł na zdrowiu, a po nim nikt nie odważył się już kwestii tej poruszać.[/size]

​

[size=+1]Roku pańskiego 1075 spokój w państwie zmąciła wiadomość z Watykanu, Papież wzywał wszystkich władców by ci wyzwolili Jerozolimę spod panowania niewiernych. Wielu mężnych wojów marzyło o chwale i możliwym bogactwie, wielu czekało na to co zrobi Bolesław…


Dokonania (1066 - 1075):

- Zaprzestanie płacenia trybutu Czechom
- Przywrócenie Piastom Korony Królewskiej
- Podbój Pomorza.
- Stłumienie buntu Biskupa Stefana ze Szczepanowa.

Mapa Polski (1066-1075):



# - Tereny początkowe
# - Tereny zdobyte
# - Granica pod koniec okresu​

[/size]

 

[size=+4]

AAR Pospolity​

[/size]

[size=+4]Księga I[/size]


[size=+3]Bolesław II Śmiały[/size]
[size=+1]z Bożej łaski król Polski, książę małopolski, kujawski i pomorski, hrabia ziem Krakowskiej, Cieszyńskiej, Sandomierskiej, Sieradzkiej, etc. etc.[/size]
[size=+2]Część II
1076 – 1079[/size]​

[size=+1] Na wieść ze stolicy apostolskiej, król wezwał rycerstwo by te szykowało się do wyprawy przeciw poganom. W ciągu dwóch tygodni zebrali się na ziemi krakowskiej rycerze ze swymi drużynami, co pozwoliło Bolesławowi wyruszyć na czele ponad sześciotysięcznej armii w kierunku Szczecina, do którego przybyć miały łodzie duńskie, przez teścia Bolesława przysyłane.[/size]

​

[size=+1] Gdy wojowie przybyli na miejsce, okazało się iż łodzie przypłyną dopiero wraz z nowiem, król nakazał więc rozbić obóz pod grodem. Wojsko niecierpliwe bitwy, spędzało czas na hulankach i polowaniach w gęstych lasach nadodrzańskich. Taki stan rzeczy postanowił wykorzystać władyka pogański Wrzecisław, który opłacił liczne szajki aby te nękały obóz Bolesława. Liczne podchody bandytów, wspieranych przez ludzi Wrzecisława, miały zmęczyć polskich wojów. Wszelkie próby pogoni spisane były na porażkę, jako że Polacy nie znali terenu tak dobrze jak miejscowi bandyci.[/size]

​

[size=+1]Jednej z nocy kilku ze zbójców zdołało się dostać niezauważonym do obozu, a kiedy rozpoczął się kolejny alarm, ruszyli ku namiotom królewskim. Zabijając zaskoczonych strażników weszli do środka chcąc pojmać Bolesława, ten jednak stał już z mieczem w dłoni czekając na bandytów. Dzielnie walcząc, Bolesław szybko pokonał dwóch zbójców, jednak kolejny nożem rozciął mu przedramię, tak że król wypuścił miecz. Króla ocalił młody rycerz, który wbiegł do namiotu i przebił mieczem bandytę atakującego króla, drugiemu zaś skręcił kark swym niedźwiedzim uściskiem. Król za ten czyn obdarował Mustafę złotem i herbem, oraz przyjął na swój dwór jako swego przybocznego[/size]

Mustafa Szeliga, rycerz z górnego śląska.​

[size=+1]Jeden z napastników pożył na tyle długo by na męczarniach opowiedzieć wszystko o intrydze Wrzecisława. Wściekły Bolesław postanowił ruszyć przeciw poganinowi. Wiedząc dobrze że czyn ten doprowadzi do wojny z resztą plemion pogańskich przeszedł przez Odrę, zrazu napotykając na półtysięczną armię Wrzecisława. Po oczywistym zwycięstwie Bolesław rozpoczął oblężenie grodu, w którym ukryły się niedobitki armii pogańskiej, jeden tylko szturm starczył by gród został zdobyty, a Wrzecisław pojmany i ścięty. Król ani myślał o zakończeniu swej zemsty, widząc zagrożenie we wszystkich poganach ruszył z całą armią na zachód zdobywając kolejne grody, by dojść aż do Meklemburgu.[/size]

​

[size=+1]Gdy plądrowano kolejne grody, wielu pogański władców zdało sobie sprawę ze swej sytuacji, zaproponowali więc Bolesławowi iż w zamian za wolność i zachowanie swych włości, przyjmą chrzest z ręki polskiej oraz przysięgną wierność Bolesławowi. Król przystał na ich warunki, nadając jednak władzę książęcą nad tymi terenami polskiemu rodzie Lewici.[/size]

Henryk Lewici, książę Meklemburski.​

[size=+1]Natomiast władzę w księstwie Nadodrzańskim złożył w ręce Kunegundy, która w ramach chrztu Pomorzan wyszła za władcę z rodu Gryfa.[/size]

Kunegunda Gryf, księżna Nadodrzańska.​

[size=+1]Czyny takie spowodowały niezadowolenie wśród innych książąt, którzy także liczyli na zyski podczas tej wyprawy, Bolesław musiał przeto odłożyć swą wyprawę na Jerozolimę by zająć się sprawami państwa…[/size]


[size=+1]Dokonania (1066 - 1075):

- Chrzest Pomorzan i Połabian.

Mapa Polski (1076-1079):


# - Tereny początkowe
# - Tereny zdobyte
# - Granica pod koniec okresu​

[/size]


// Wiem, wiem. Z takim tempem to będzie AARa nie skończę przed wyjściem CK2, ale chciałem spróbować takiego pseudo-fabularyzowanego odcinka i zobaczyć jak się spodoba. Swoją drogą nadal mam nadzieję iż zaczniecie mi podsuwać jakieś pomysły np. jak spolszczyć nazwę księstwa Meklemburgi? jak nazwać kolejne prowincje? I gdzie do jasnej się zmienia nazwy prowincji i tytułów . Jak ktoś ma pomysł na polski herb Meklemburgi też byłbym wdzięczny