Advance Australia Fair

Witam wszystkich czytelników. Jest to moja pierwsza próba stworzenia ARR na tym forum. W swojej ocenie proszę być szczerym, bowiem "prawdziwa cnota krytyki się nie boi" :]. Zatem do dzieła, prolog i część pierwsza powinny się jeszcze dzisiaj ukazać.

Dane techniczne: HoI2 DD, 1.3a, SKIF.
Poziom: Normalny/Agresywny

 

Prolog

Prolog


​

Australia uzyskała niepodległość w 1901 w konsekwencji ratyfikowania przez brytyjski parlament Australian Commonwealth Act. Wedle tego aktu prawnego głową państwa został panujący król lub królowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii. Przedstawicielem króla/królowej w Australii jest gubernator generalny, pełniący w rzeczywistości funkcje doradcze wobec premiera Australii. Mimo wprowadzenia systemu politycznego na wzór brytyjski, szybko system dwupartyjny stał się wielopartyjnym. Polityka zagraniczna nastawiona była na ścisłą współpracę ze Zjednoczonym Królestwem, co zaowocowało w czasie I wojny światowej opowiedzeniem się państwa australijskiego po stronie aliantów. Wysiłek militarny poniesiony przez to młode państwo było większe niż innych aliantów. Łącznie podczas wojny w armii służyło 421 tysięcy, z czego 330 tysięcy w Europie, na Bliskim Wschodzie i w Afryce. Straty bojowe wyniosły 65% (54 tysiące Australijczyków zginęło, 137 tysięcy odniosło rany). Do dziś dnia pamięta się o tych żołnierzach australijskich, którzy zginęli w czasie bitew na półwyspie Gallipoli. W wyniku fatalnego przygotowania i dowodzenia zginęło łącznie podczas walk 8 tysięcy żołnierzy, a 19 tysięcy zostało rannych.

Pod względem gospodarczym Australia w latach 1914-1929 rozwijała się szybko, sprzedając duże ilości pszenicy i wełny. Nic co piękne, nie trwa długo. Wielki Kryzys przyniósł ogromne bezrobocie, ponad 1/3 pracujących zwolniono. Dodatkowo strajk górników w zimie 1929r. położył gospodarkę na kolana. Rządząca Australian Labor Party nie potrafiła skutecznie przeciwdziałać zapaści. Wskutek różnicy zdań co do metod wyjścia z kryzysu gospodarczego, ALP podzieliła się na 3 części: New South Wales Labor Party (zwaną też Lang Party, przywódcą został Jack Lang), United Australia Party (w jej skład weszła opozycyjna Nationalist Party, przywódca został Joseph Lyons) i Australian Labor Party (James Scullin). Nie było państwowego centralnego planu podobnego do amerykańskiego "New Deal" Roosvelta czy reform Mickey`a Savage w Nowej Zelandii. Poszczególne stany organizowały roboty publiczne w postaci budowy mostów czy dróg, jednak było to za mało, aby przeciwdziałać kryzysowi. Konieczne stało się reformowanie bankowości i finansów czy socjalizowanie gospodarki. Wybory z 1932 roku przyniosły władzę UAP oraz CP (Conservative Party), które podjęły się trudu wyprowadzenia państwa na drogę prostą.

Nadchodzący rok 1936 to czas dalszego wychodzenia z kryzysu.

 

Rozdział I
Odbudowa

część 1 styczeń-luty 1936​

Rząd Australii jeszcze w listopadzie 1935 roku podjął decyzję o rozbudowie przemysłu, co powinno przyspieszyć wyjście z kryzysu gospodarczego. Przyjęte założenia o wstrzymaniu modernizacji i rozbudowy wszystkich rodzajów sił zbrojnych zostały wprowadzone w życie wraz z nadejściem nowego roku. Podczas tamtego posiedzenia Lyons jako szef sztabu, razem z szefami armii lądowej, floty i lotnictwa, postanowił o przekształceniu armii w pełni zawodową. Lepsze wyszkolenie i wyższe morale pozwoli wg przeprowadzonych analiz na skuteczniejsze prowadzenie działań wojennych.

​

Przebywający w ZPA minister spraw zagranicznych George Pearce wraz z ministrem zbrojeń Robertem Parkhillem doprowadzili do podpisania umowy gospodarczej o dostarczaniu energii elektrycznej w zamian stal. Australia mając deficyt energetyczny postanowiła zakupić energię tylko od państwa zaprzyjaźnionego, które nie będzie sprawiało problemów z realizacją umowy.

Rząd Wielkiej Brytanii pomny udziału Australii w czasie pierwszej wojny światowej, 6 stycznia zaproponował przekazanie wyników badań nad niektórymi technologiami wojskowymi. Po długiej analizie rząd australijski podjął decyzję o zaaprobowaniu propozycji brytyjskiej. Szczególnie cenne dla armii stały się projekty organizacji i wyposażenia piechoty morskiej oraz górskiej.

​

Ministrowie Pearce oraz Parkhill wciąż nie próżnowali, w dniu 20 stycznia podpisano z Nową Zelandią umowę o sprzedaży stali australijskiej w zamian za żywność.

​

Dzień później ze Zjednoczonego Królestwa dotarły smutne wieści. Głowa państwa brytyjskiego król Jerzy V zmarł w dniu 21 stycznia po długiej chorobie. List kondolencyjny rządu Australii został przekazany na ręce gubernatora generalnego jako przedstawiciela Wielkiej Brytanii na kontynencie.

16 lutego rząd australijski przesłał oficjalny protest przeciwko aneksji Etiopii. Premier Joseph Lyons wspominał w nim, że Liga Narodów nie wyraziła zgody na tego typu działania. Według niego, destabilizowanie sytuacji geopolitycznej może przynieść kolejną wielką wojnę i śmierć wielu ludziom, w tym cywilom. Włochy pozostawiły protest bez odpowiedzi.

​

17 lutego w wyborach w Hiszpanii wygrywa Front Narodowy, Manuel Valladares został mianowany premierem. Wedle informacji od ambasadora z Madrytu uspokoiło to częściowo nastroje społeczne.

 

Rozdział I
Odbudowa

część 2 marzec-czerwiec 1936

​

7 marca 1936 roku
BBC: „W dniu dzisiejszym do strefy zdemilitaryzowanej wkroczyły jednostki wojsk niemieckich, łamiąc tym samym ustalenia Traktatu Wersalskiego. Rządy brytyjski i francuski wyraziły swoje zaniepokojenie obecnością armii III Rzeszy w Nadrenii. Przesłały one noty protestacyjne do ambasadora Rzeszy Niemieckiej w Londynie oraz Paryżu. W Norymberdze Adolf Hitler w swojej płomiennej przemowie wyraził zadowolenie z faktu oswobodzenia kolejnego kawałka ziemi niemieckiej spod jarzma dyktatu narzuconego siłą niemieckiemu narodowi. Jednocześnie zapewnił, iż poczynione kroki nie są skierowane przeciwko pokojowi i bezpieczeństwu państw Europy Zachodniej. Jako powód zajęcia Nadrenii przywódca III Rzeszy podał złamanie postanowień z Locarno przez Francję. Miało się to stać poprzez ratyfikację traktatu ze ZSRR. Jak się dowiedzieliśmy, wkrótce ma się zebrać Rada Ligi Narodów w celu podjęcia decyzji co do dalszych kroków.”

14 marca, Kair.
Fragment rozmowy premiera Australii Josepha Lyonsa z brytyjskim ministrem spraw zagranicznych Anthony Edenem podczas spotkania przywódców Wspólnoty Brytyjskiej.

Eden – W związku z nierozważnym posunięciem Niemców sprzed tygodnia, premier Zjednoczonego Królestwa zapytuje, jakie jest stanowisko Australii w tej sprawie?

Lyons – Jako premier Australii pokładam nadzieję w Lidze Narodów. Organizacja ta ma wszelkie prerogatywy do podjęcia każdej decyzji w tej sprawie. Co prawda III Rzesza wystąpiła z Ligi, ale wspólna presja na Hitlera może go skutecznie powstrzymać przed podejmowaniem kolejnych kroków grożących zaognieniem sytuacji. Australia samotnie nie będzie wnosić o ukaranie Niemiec za złamanie Traktatu Wersalskiego.

Eden – A jeśli poprzemy stanowisko Francji w sprawie podjęcia działań odwetowych, czy Australia będzie oponować? Czy jesteście gotowi gospodarczo i militarnie wspierać działania wojenne w Europie?

Lyons- Panie ministrze, mój kraj jako członek wspólnego sojuszu będzie walczył ramię w ramię przy boku Wielkiej Brytanii. Jest tylko mały problem. Australia wciąż nie może otrząsnąć się z Wielkiego Kryzysu. A udział w długotrwałej wojnie będzie dla nas samobójstwem gospodarczym. Nie mówiąc o tym, że militarnie jesteśmy nieprzygotowani. Obecnie posiadane środki budżetowe wystarczają nam na jedynie zlecanie badań do dwóch ośrodków badawczych. Jeśli Wielka Brytania i Francja utworzą sojuszniczą komisję ds. współpracy naukowej, która będzie nam przekazywać gotowe opracowania i dokumentację projektów, to szybko Australia nadrobi zaległości naukowe i militarne. Jest to w naszym wspólnym interesie. Mój kraj jest jedynym gwarantem ochrony kolonii brytyjskich i francuskich w Azji.

Eden – W Azji, ale nie w Europie. Proszę zauważyć, że III Rzesza nie ma żadnej możliwości prowadzenia działań wojennych w pobliżu pańskiego kraju. Przecież nie przelecą pół świata specjalnie, aby was podbić.

Lyons – Powtarzam panie premierze, wysyłanie nieprzygotowanej armii australijskiej na wojnę spowoduje tylko niepotrzebne problemy. Straty będą duże, korzyści ze słabo wyekwipowanych żołnierzy bardziej niż mizerne. W czasie wojny światowej my was wspieraliśmy militarnie, wesprzyjcie nas teraz naukowo.

Eden – Rozumiem, rozumiem. Przekonanie premiera Baldwina co do powstania komisji nie będzie łatwe, podobnie z Francuzami, ale mam nadzieję, że Australia nie będzie się ociągać, kiedy przyjdzie czas na naładowanie karabinu i obronę wspólnych wartości.

Australia:
W dniu 24 marca podpisano kolejną umowę gospodarczą, tym razem z Rumunią. W zamian za stal Australii będzie otrzymywać zaopatrzenie. Pozwoli na to uzupełnianie opustoszałych magazynów wojskowych. Jest to konieczne z uwagi na przesunięcia budżetowe skierowane na budowę drugiego kompleksu przemysłowego w Adelajdzie.

​

Pierwsze efekty prac komisji sojuszniczej. Wielka Brytania oraz Francja w ciągu 3 miesięcy przekazują kolejne projekty, wg tych krajów potrzebne gospodarce i armii Australii. Rząd Lyonsa jest sceptycznie nastawiony co do wartości części przekazanych projektów.

​

W kwietniu zespoły badawcze z firm Ford Motors oraz De Havilland opracowały zlecone im przez rząd Australii projekty naukowe. Zgodnie z ubiegłorocznymi wytycznymi, te same zespoły podjęły kolejne badania nad wydajnością przemysłu oraz upraw rolnych.

​

Niezależnie od istnienia komisji sojuszniczej, ministrowie Pearce oraz Parkhill na polecenie premiera Lyonsa przekonali swoich brytyjskich odpowiedników o zawarciu umowy dodatkowej umowy naukowej o wymianie naukowej. Potwierdzili oni jednocześnie, iż działalność anglo-francuskiej komisji jest w dalszym ciągu potrzebna.


Europa:
Czerwiec jest miesiącem wyborów w Europie. W Czechosłowacji wciąż premierem jest Milan Hodza, we Francji wygrała lewica (nowym premierem Leon Blum), zaś w Szwecji władze przejął tzw. Rząd Letni z premierem Axelem Pehrssonem-Branstorpem na czele.

Ameryka:
Ludność Kostaryki w wyborach parlamentarnych wybrała lewicę. Premierem nowego rządu został Tobias Zuniaga Montufar. Pod koniec czerwca na Kubie prawicowi wojskowi obalili dotychczasowy rząd i ustanowili nowy z Gerardo Machado jako premierem.

Azja:

​

Nacjonalistyczne Chiny w połowie marca zawarły pokój z Komunistycznymi Chinami po incydencie Xi`an. Niestety nie było dane Czang Kajszekowi zaznać spokoju, gdyż inne państwo chińskie z dniem 2 czerwca wypowiedziało wojnę swojemu sąsiadowi. W toku prowadzonych działań wojennych do końca czerwca armia Kwang-Si zajęła Ganzhou, Nanchang i Kaili.

 

Rozdział I
Odbudowa

część 3 lipiec-sierpień 1936​

Australia:
W ciągu tych miesięcy rząd australijski podpisał szereg umów gospodarczych w celu zapewnienia rozwoju gospodarki z takimi państwami jak Kanada, Francja, USA, Wielka Brytania i Nacjonalistyczne Chiny. Podobnie jak przed Wielkim Kryzysem, tak i teraz główną pozycję w eksporcie australijskim zajmuje żywność oraz wełna. W zamian otrzymujemy stal, energię i ropę.

Europa:

​

W Hiszpanii wybucha wojna domowa. Mimo zwycięstwa w wyborach Frontu Narodowego, dla wielu prawicowych polityków istnienie ustroju republikańskiego i działalność partii socjalistycznej i komunistycznej jest ością w gardle. Od paru miesięcy hiszpańskie ulice były areną krwawych potyczek bojówek obu stron. 18 lipca przywódcy rewolty ogłosili powstanie nowego państwa hiszpańskiego, a jednostki wojskowe podporządkowane gen. Franco zajęły obszar północnej-centralnej Hiszpanii. Kontrolowały również Sewillę i Malagę. Mocarstwa europejskie zajęły skrajne stanowiska, od entuzjastycznego poparcia jednej ze stron konfliktu (III Rzesza, Włochy, Związek Radziecki) po stanowisko neutralności (Francja i Zjednoczone Królestwo). Władze Republiki po otrzymaniu pomocy gospodarczej i militarnej ze strony ZSRR, zajęły się przygotowaniem operacji militarnej w celu zduszenia rebeliantów. Armia wierna prawowitemu rządowi, przy słabym oporze wojsk frankistowskich, dość szybko zajęła Vallaloid (25 VII), a następnie Salamankę (28 VII) i Siguenzę (5 VIII). Pochód wojsk republikańskich został zatrzymany końcem sierpnia, kiedy Nacjonaliści odzyskali Siguenzę (26 VIII).

sytuacja na froncie w dniu wybuchu rewolty oraz na koniec sierpnia 1936 r.​

Ameryka:
22 lipca rewolucyjny zapał ogarnia tym razem mieszkańców Paragwaju, którzy zmieniają rząd na socjaldemokratyczny. Nowymi przywódcami zostają Eugenio Garay i Rafael Franco.
Za przykładem sąsiadów podążyła Boliwia, w której nastąpił 12 sierpnia zamach stanu określany jako demokratyczny, a władzę przejęli socjaldemokraci Enrique Finot oraz David Toro Ruilova. Nowe rządy w obu tych państwach zapewniają o konieczności utrzymywania przyjacielskich stosunków z Australią.

Azja:
Chiny Nacjonalistyczne otrząsnęły się z zaskakującego ataku armii Kwang-Si i do końca sierpnia odzyskały wcześniej utracone Nanchang i Kilię. Z informacji uzyskanych od ministra spraw zagranicznych Chin Zhang Zuna, armia Czang Kajszeka w najbliższym czasie zamierza zadać decydujący cios agresorowi, m.in. dzięki dostawom australijskiego zaopatrzenia. Rząd Australii z zaniepokojeniem obserwuje rozwój sytuacji w Japonii, z uwagi na faszystowski przewrót jaki dokonał się w tym kraju. Nowy premier Hirohita Koki zapowiedział odzyskanie terenów dla Azjatów spod jarzma białego człowieka pod sztandarem armii japońskiej.

 

Rozdział I
Odbudowa

część 4 wrzesień-grudzień 1936​

Australia:

stan badań na 3 IX, 20 X i 9 XII​

Tempo prac nad projektami naukowymi zaskakuje członków rządu. Nikt nie spodziewał się, że w ciągu półtora miesiąca uda się opracować na podstawie dokumentacji brytyjskiej prototyp wczesnej armaty polowej. Z uwagi na możliwość udziału Australii w konflikcie zbrojnym, minister zbrojeń polecił rozpoczęcie badań nad kolejnym brytyjskim projektem naukowym podstawowego niszczyciela.

​

Z uwagi na konieczność zapewnienia ochrony powietrznej kraju, Australia zawarła umowę o wymianie projektów naukowych z Wielką Brytanią. Dodatkowym argumentem na zawieranie takich umów jest zaprzestanie prac komisji sojuszniczej.
Wielka Brytania oraz Francja solidarnie 3 listopada zerwały wcześniej zawarte umowy gospodarcze. Oznacza to zmniejszenie dostaw stali i energii. Szczególnie dotkliwy może okazać się niedostatek tego drugiego surowca. Minister spraw zagranicznych nie próżnował, efektami jego ciężkiej pracy są podpisane traktaty handlowe z Kanadą (4 XI, stal i ropa za zaopatrzenie), z Nacjonalistycznymi Chinami (11 XI, ropa za stal), Wielką Brytanią (28 XI, ropa za zaopatrzenie oraz 21 XII ropa i materiały rzadkie za zaopatrzenie). Ta ostatnia umowa jest bardzo ważna dla dalszego rozwoju przemysłu Australii, gdyż oddanie kompleksu przemysłowego w Mount Gambier do użytku oznacza zwiększone zapotrzebowanie na materiały rzadkie.

Europa:
W Szwecji z dniem 26 września zakończył działalność Rząd Letni, nowym szefem gabinetu został mianowany Per Albin Hansson. Zmiany polityczne nie ominęły sąsiedniej Finlandii, wybory z 11 października wygrywa lewica, a na czele rządu staje Kyösti Kallio. Grudniowe wybory w Irlandii wygrywa lewica, Eamon de Valera premierem.

sytuacja na froncie na dzień 1 IX, 1 XI i 31 XII​

W Hiszpanii działania wojenne prowadzone są w żółwim tempie. We wrześniu Republikanie po raz drugi zajmują Siguenzę (10 IX), a trzy dni później Saragossę. Nacjonalistów stać jedynie na skromną odpowiedź w postaci zdobycia Oviedo (22 IX). Problemy z dostawami sprzętu są widoczne u obu stron, szczególnie jednak u rebeliantów, którzy na razie tracą więcej terytorium niż go zdobywają. Wysiłek armii frankistowskiej w postaci odbicia Saragossy (17 X) jest zbyt mały, aby przeważyć szalę zwycięstwa na stronę Nacjonalistów. Na odpowiedź oddziałów wiernych rządowi nie trzeba było długo czekać. Stolica rebelianckiego państwa – Burgos – zostaje zajęta w dniu 29 października.Wykorzystując impet natarcia, siły Republiki 19 listopada zajmują La Coruňa. Na więcej sił nie starcza. W grudniu obaj przeciwnicy odbijają stracone wcześniej terytoria tj. Nacjonaliści Burgos (12 XII), a Republika Saragossę (15 XII). Cały czas aktywność militarna skierowana jest na północnym odcinku frontu. Sevilla i Malaga pozostające pod władzą Franco, nie są niepokojone przez siły republikańskie.

​

W Wielkiej Brytanii abdykował Edward VII (powyżej telegram przesłany z Zjednoczonego Królestwa). Z uwagi na podjętą przez króla decyzję dotyczącą zawarcia małżeństwa z amerykańską rozwódką, p. Simpson, rząd brytyjski wymógł na młodym monarsze decyzję o zrzeczeniu się korony. Wtajemniczeni podają jeszcze inny powód abdykacji. Edward VII jest germanofilem, będącym pod urokiem Hitlera. Taki monarcha mógłby doprowadzić Zjednoczone Królestwo na skraj przepaści.

Ameryka:
Jedynie 5 miesięcy przetrwał rząd Gerardo Machado na Kubie. W wyniku niezadowolenia generałów z sytuacji politycznej, powołany został nowy rząd socjaldemokratyczny z Fulgencio Batista jako premierem i Federico Laredo Bru jako prezydentem. Analitycy z ministerstwa spraw zagranicznych Australii sugerują, iż należy się spodziewać kolejnego przewrotu na tej gorącej wyspie.

 

Rozdział I
Odbudowa

część 5 styczeń-maj 1937​

Australia:
Następuje zbliżenie dyplomatyczne w związku z inicjatywą Nowej Zelandii, premierzy obu krajów spotkali się w celu omówienia możliwości prowadzenia wspólnej polityki obronnej w razie wrogiej inwazji.
Rząd australijski starając się być neutralnym, zawiera umowy gospodarcze nie tylko z rządem republikańskiej Hiszpanii, ale również z rebeliantami generał Franco. Dostarczanie surowców obu stronom wojny domowej nie podoba się opozycyjnej Australian Labour Party. Rząd Lyonsa odmawia wielokrotnym prośbom faszystowskich Włoszech o zawarcie umów handlowych, pokazując tym samym swoje niezadowolenie z faktu aneksji Etiopii.

​

Najważniejszym jednak wydarzeniem w polityce wewnętrznej było zorganizowanie strajku pracowników nowo wybudowanych kompleksów przemysłowych. Związek zawodowy "Industrial Workers of the World" zażądał podwyższenia płac, skrócenia dnia pracy oraz zatrudnienia większej ilości bezrobotnych. Jako powód podają widoczną poprawę sytuacji gospodarczej oraz zmniejszającą się inflację.


Europa:

​

Działania wojenne w Hiszpanii nabierają tempa. Wskutek podpisywania nowych umów gospodarczych, obie strony mają coraz więcej surowców do prowadzenia wojny. Pierwszym efektem tego jest opanowanie Mauretanii przez jednostki rebeliantów. Zaś w kontynentalnej Hiszpanii, o ile południowy odcinek frontu wcześniej nie był priorytetowym dla Republikanów, to w lutym to się zmieniło. W wyniku dobrze przygotowanej ofensywy w ciągu tygodnia zajęte zostają Malaga (11 II) oraz Sewilla (17 II). Teraz wojska wierne rządowi mogą zostać przerzucone na północ kraju w celu podjęcia kolejnej ofensywy. Walki o La Coruna, Burgos i Saragossę angażują wszystkie siły obu stron. Prowincje te przechodzą z rak do rąk. Większe sukcesy odnoszą rebelianci generała Franco. La Coruna zostaje odbita przez Nacjonalistów 10 I, następnie utracona przez nich 12 III, a w połowie kwietnia ponownie zostaje odbita. Podobnie Burgos, które zostało utracone na rzecz Republikanów 13 II, znów znalazło się w rękach wojsk gen. Franco 10 V. Jedynie Saragossa w wyniku półrocznych przetasowań na froncie pozostała na razie we władaniu Republiki. (utracona przez nią 8 II, została odbita 29 V). Wiosenne sukcesy na lądzie Nacjonalistów są zrównoważone zatopieniem przez republikański pancernik „ARE Jaimel” lekkiego krążownika „ARE Miguel de Cervantes” podczas patrolu wzdłuż Costa Brava.

W Grecji władzę przejęli prawicowi wojskowi pod przywództwem Ioannisa Metaxasa, który objął tekę premiera. Można określić 29 kwietnia jako dzień przewrotów i rewolucji, gdyż w tym samym dniu w Panamie dochodzi do zmiany władzy w sposób nagły. Wybory majowe w Szwajcarii wygrywa Giuseppe Motta, przedstawiciel mniejszości włoskiej.

"Правда", 6 maja 1937r.
„ (...) knowania burżuazyjnej i kapitalistycznej Ameryki znów spełzły na niczym. Próba przekupienia uczciwych radzieckich obywateli to próba zadania ciosu w budowanie komunistycznej jedności państwa i obywateli, to próba wbicia klina pomiędzy ludźmi nauki i pracy a władzę radziecką, to próba zahamowania rozwoju nauki zaangażowanej w budowę nowego państwa radzieckiego. My tym działaniom mówimy stanowcze nie. Jest to też dowód na amerykański strach przed wynalazkami ludzi nauki radzieckiej (...)”

Ameryka:
W styczniowych wyborach w Hondurasie wygrywa prawica. Jest to na razie jedyna demokratyczna zmiana władzy w tej części świata. Nowym premierem zostaje konserwatysta Carlos Alberto Ucles.
Pod koniec kwietnia w Panamie dokonuje się rewolucja, kolejna w Ameryce Środkowej. Nowo powstały rząd z Carlosem Zavala jest nastawiony przyjaźnie w stosunku USA.

 

Rozdział I
Odbudowa

część 6 czerwiec-lipiec 1937​

Canberra, 14 czerwca 1937r.
Fragment rozmowy premiera Australii Joseph Lyonsa oraz ambasadora Zjednoczonego Królestwa Malcolm McDonalda.

(...)
McDonald: Panie premierze, informuję, że rząd Jego Królewskiej Mości jest zaniepokojony zaistniałą sytuacją w związku z zawarciem tzw. Paktu Antykominternowskiego. Przewidywana współpraca między III Rzeszą a Cesarstwem grozi coraz bardziej realnym niebezpieczeństwem naszych kolonii w Azji i na Pacyfiku.

Lyons: Jak na razie wypadki potwierdzają zwiększające się zagrożenie ze strony Japonii. Nalezy zadać pytanie: Czy Japonia poprze działania niemieckie w Europie? Czy wypowie wojnę naszemu sojuszowi, jeśli staniemy na drodze Hitlerowi?

McDonald: Premier Chamberlain uważa, że w imię ochrony naszych kolonii należy w miarę możliwości nie drażnić Japończyków i jednocześnie miękko opierać się Hitlerowi. Jak na razie poza zajęciem Nadrenii do niczego złego nie doszło.

Lyons: Cisza przed burzą nie może nas uśpić. Japończycy dość sprawnie dają sobie radę w Chinach. Mimo pomocy Stanów Zjednoczonych, armia chińska nie stanowi równorzędnego przeciwnika dla wojsk cesarskich. Widać to było już na początku lat trzydziestych podczas wojny o Mongolię Wewnętrzną.

McDonald: Owszem, możemy liczyć jedynie na długotrwały opór Czang Kaj-szeka, gdyż wtedy Japonia raczej nie wplącze się w kolejny konflikt.

Lyons: Oby tak się stało, bo mój kraj jest dopiero na początku drogi przebudowy gospodarczej i militarnej.

McDonald: Muszę panu premierowi zakomunikować, że premier Eden polecił przesłanie kolejnych projektów naukowych dla waszego kraju poprzez komisję sojuszniczą. Mamy nadzieję, że w ten sposób wspomożemy wydatnie wasz wysiłek.
(...)

​

Australia:

​

Specjalna misja dyplomatyczna zakończyła się sukcesem. Nie dość, że Australia uzyskała nowe projekty naukowe, to jeszcze otrzymała dużą ilość materiałów rzadkich, co zwiększa bezpieczeństwo gospodarcze kraju. Takie uzyskiwanie surowców jest ważne z uwagi na problemy z realizacją umowy gospodarczej przez Holandię. Zakończono również kolejne badania naukowe (Zaawansowane narzędzia mechaniczne oraz Podstawowe urządzenia szyfrujące). Z uwagi na wzrost zagrożenia ze strony Japonii w tej części świata, minister zbrojeń polecił opracowywanie projektów związanych bezpośrednio z armią.

Europa:

​

Najważniejszym wydarzeniem było zawarcie paktu antykominternowskiego między III Rzeszą, Włochami i Japonią. Ostrze tego paktu skierowane jest na zwalczanie komunizmu na świecie. Jednak niektórzy politycy uważają, że ta współpraca może się rozszerzyć, a celem tego paktu mogą stać się kraje Europy Zachodniej, głównie Francja i Zjednoczone Królestwo.

​

Obserwując sytuację w Hiszpanii, można dojść do wniosku, że nie ma tam żadnej wojny domowej. Prowadzone kampanie obu stron są rachityczne. W ciągu lipca obie strony miały siły tylko na zajęcie po jednej prowincji. Saragossa w dniu 8 lipca została zajęta przez Nacjonalistów, zaś do Burgos Republikanie wkroczyli 20 lipca. Tarragona w okresie 14-29 lipca znajdowała się we władaniu sił republikańskich.

Czerwcowe wybory parlamentarne w Belgii wygrywa prawica, Paul Emil Janson nowym premierem.


Ameryka:
W odpowiedzi na wybuch wojny japońsko-chińskiej, w dniu 22 czerwca Kongres uchwalił ustawę zwaną „Pitman Act”, pozwalającą na wymianę chińskiego srebra na amerykańskie złoto i możliwość zakupu sprzętu wojskowego i zaopatrzenia. Od tej pory chińska armia będzie korzystać z pomocy amerykańskiej, co skutecznie wydłuży opór wojsk Czang Kaj-Szeka przeciw Cesarstwu.
Kolejny wojskowy zamach stanu w Ameryce Łacińskiej, tym razem w Boliwii. 11 lipca do władzy doszła grupa wojskowych o poglądach socjaldemokratycznych z Germanem Buschem Beccerą na czele.

Azja:

​

W dniu 18 czerwca Japonia w odpowiedzi na incydent na moście Marco Polo (wg opinii niektórych analityków była to prowokacja mająca na celu usprawiedliwienie wkroczenia armii japońskiej do Chin) wypowiedziała wojnę Nacjonalistycznym Chinom, Szansi i Kwang-Si. Dalej sytuacja potoczyła się szybko. Do końca czerwca strony wojujące powiększyły się o Mandżukuo, Xibei San Ma, Komunistyczne Chiny, Sinciang-Ujgur i Junnan. Państwa chińskie poczuły więź łączącą je z innymi dopiero w obliczu zagrożenia japońskiego, wcześniej prowadziły między sobą wojny. Wojska japońskie, dobrze przygotowane do kampanii chińskiej, 27 czerwca zajęły Tjanjin. Następnie armia Cesarstwa wkroczyła do Pekinu (3 lipiec), Kalgan (12 lipiec), Baoding (12 lipiec), Shijianzhuang (15 lipiec). Dopiero zajęcie Yucheng w dniu 21 lipca wyrwało wojska Nacjonalistycznych Chin z marazmu. Prowincja ta 2 dni później została odbita, jednak nie udało się jej do końca utrzymać. Japończycy ponownie wkroczyli do Yucheng 26 lipca oraz w tym samym dniu do Jinning.

 

Rozdział I
Odbudowa

część 7 sierpień-wrzesień 1937​

Canberra, 24 sierpnia 1937r.
Fragment rozmowy premiera Australii Joseph Lyonsa, przewodniczącego Australian Labour Party Jamesa Scullina, przewodniczącego Liberal & Country League sir Richarda Laytona Butlera

Australia:

​

Rząd Lyonsa wycofał się ze swojej propozycji postawienia na zawodową armię. Wskutek negocjacji z dwiema partiami – ALP i LCL, doszło do kompromisu. Liberałowie poparli wniosek rządowy w zamian za ustalone ustępstwa. Wobec wzrastającego zagrożenia ze strony Japonii, kontrwywiad wojskowy zwiększa wciąż pole działania. Prawdopodobne jest, iż niektóre kraje posiadają swoich szpiegów w Australii. Pozycję gospodarczą wzmacniają zawierane korzystne umowy ze Zjednoczonym Królestwem oraz Republikańską Hiszpanią. Kolejne badania naukowe nie pozwalają Australii zostać w tyle w wyścigu cywilizacyjnym za potęgami gospodarczymi.

Europa:

​

W dalszym ciągu to marazm jest głównym aktorem na scenie wojennej w Hiszpanii. Jedyna zmiana terytorialna to zdobycie Saragossy przez Republikanów 26 września oraz zatopienie lekkiego krążownika Nacjonalistów ARE Mendez Nunez przez pancernik ARE Jaime I.

W połowie sierpnia Związek Radziecki zaoferował pomoc wojskowo-gospodarczą Chinom Czang Kaj-Szeka. Brak sowieckiego poparcia Mao wynika ze słabości chińskiego ruchu komunistycznego oraz niechęci Stalina wobec Mao, który nie uległ presji poddania chińskiej partii komunistycznej pod wpływy Kominternu. Rząd chiński z radością przyjął radziecką pomoc, która pomoże mu w walce z japońskim najeźdźcą. Wrześniowe wybory parlamentarne w Norwegii wygrywa lewica, a premierem zostaje Johan Nygaardsvold.

Azja:

​

Yucheng staje się prowincją o znaczeniu nie tylko militarnym, ale też prestiżowym. Wpierw Chiny odzyskały 5 sierpnia tę krainę, jednak 16 Japończycy na krótko ją odbili, by dzień później ją stracić. Obie strony konfliktu w sierpniu zdobyły po jednej prowincji – Japonia Datong (19 VIII) a Chiny Shijianzhuang (23 VIII). Wrzesień przyniósł aktywizację militarną japońskiej armii, która odważnym desantem zajęła 1 września Nantong, 2.IX Lianyungang i Yantai. Kolejno łupem Cesarstwa padają Qingdao (9.IX), Yanzhou (10.IX), Taiyuan i Shijianzhuang(14.IX) i Yucheng (24.IX). Nacjonalistyczne Chiny stać jedynie na odbicie Yanzhou 25 września.
Poza lądem, również na morzu trwa wojna japońsko-chińska. W ciągu 2 miesięcy zostały zatopione następujące statki chińskie: transportowiec 1.Yunshujian Dadui (katem został krążownik liniowy IJN Haruna), lekki krążownik Ning-Hai (pancernik IJN Yamashiro), flotylla niszczycieli 2.Quzujian Dadui i lekki krążownik Hai-Chen (ciężki krążownik IJN Furutaka). Dodatkowo wskutek uszkodzeń doznanych w bitwie chiński lekki krążownik Chao-Ho został opuszczony i zatopiony przez własną załogę.

 

Rozdział I
Odbudowa

część 8 październik-grudzień 1937​

Australia:

​

Listopadowe wybory nie przyniosły zmiany rządu. Wygrana rządzącej partii UAP pozwala na dalsze kontynuowanie wytyczonego kursu. Premier Lyons w przemówieniu do nowo wybranego parlamentu, zaznaczył, iż Australia w dalszym ciągu będzie kroczy drogą odbudowy gospodarczej i walki z bezrobociem jako głównymi celami nowego rządu.Trwająca rozbudowa kompleksu przemysłowego w Mount Gambier pozwala na zwiększenie produkcji przeznaczonej na eksport. Decyzją rządu, w Perth zostaną zlokalizowane nowe ośrodki produkcyjne z uwagi na odległość od Nowej Gwinei, potencjalnego kierunku inwazji japońskiej.

Europa:

​

Wojna domowa w Hiszpanii prawdopodobnie dobiega końca. W ciągu tych trzech miesięcy Republikanie poczynili kolejne ważne kroki ku zduszeniu rewolty generała Franco. Wpierw wojska rządowe 12.X października zdobyły Bilbao, co podzieliło obszar Nacjonalistów na dwie połowy. Następnym celem było Oviedo, zajęte 22 listopada. Oczyszczanie Galicji zakończyło się wkroczeniem sił republikańskich do La Coruna 27 grudnia. Wydaje się, że Nacjonaliści okupujący Katalonię oraz północną Aragonię długo nie wytrzymają i prawdopodobnie do końca marca obszar ten dostanie się pod władanie Republiki Hiszpanii.

Irlandzkie wybory grudniowe wygrywa lewica, co skutkuje objęciem stanowiska premiera przez Edmona de Valera. Douglas Hyde pełni funkcję prezydenta.

Ameryka:

Jesienne wybory w Brazylii wygrywają partia lewicowa, której przewodniczący Getulio Vargas obejmuje dwa stanowiska – głowy państwa oraz premiera.

Azja:

​

Pogoda oraz teren zaczyna się dawać we znaki armii cesarskiej. Ich ataki nie są już takie śmiałe, a zdobycze trwałe. Armia chińska potrafi skutecznie kontratakować oraz przechodzić z obrony do natarcia na kierunkach dotychczas spokojnych. Rejon Xuzhou dwukrotnie został zajęty, wpierw przez Japończyków 8.X , by po tygodniu znalazły się tam wojska chińskie. Na ofensywę i zajęcie przez Cesarstwo Jinan (15.X) i Yangzhou (16.X), wojska Czang Kaj-Szeka odpowiedziały odbiciem Lianyungang (21.X). W ciągu kolejnych 5 dni nastąpiły przetasowania co do posiadanych prowincji. Zaczęło się od wkroczenia Japończyków do Handan (23.X), by przez odpowiedź Chin w postaci odzyskania Yangzhou (24.X) i Jinan (25.X), skończyć się na zdobyciu Hohhot 26 października. Dzień później okupanci japońscy proklamowali powstanie nowego państwa Mongolii Wewnętrznej, która oczywiście stanęła po stronie swoich mocodawców w wojnie japońsko-chińskiej. Dodatkowym problemem dla strony chińskiej jest możliwość prowadzenia natarcia japońskiego na terytorium Xibei San Mai.

​

Armia cesarska po raz kolejny wkroczyła do Lianyungang (6.XI), by półtora tydzień później oddać Chinom po przegranej bitwie stolicę Mongolii Wewn. Hohhot. Na osłodę Japończycy 21 listopada zajęli Yangzhou, stracone miesiąc wcześniej. Wskutek niekorzystnej pogody prowadzone działania wojenne uległy spowolnieniu. Obserwując grudniowe zapasy obu armii, można dojść do wniosku, że następowały znaczne wymiany terytorialne pomiędzy stronami konfliktu, Japończycy zajęli Hohhot – 4 grudnia i Suzhou – 17 grudnia, a Chińczycy Yangzhou – 5 grudnia, Suzhou – 18 grudnia, Taiyuan – 22 grudnia. Ostatnie skuteczne wysiłki wojsk Czang Kaj-Szeka unaoczniają jak bardzo pomoc wojskowo-gospodarcza ZSRR i USA wzmacnia wydatnie opór broniących się państw chińskich. Skazywane na porażkę, są w stanie zatrzymać Japończyków, a miejscami skutecznie ich kontratakować. Wojna na Dalekim Wschodzie prawdopodobnie długo potrwa. Działania morskie nie przyniosły żadnych strat po obu stronach.

 

Rozdział II
Przygotowanie do wojny

część 1 styczeń-marzec 1938


​

Ambasador Australii we Wiedniu, Henry Richardson, długo patrzył na plakat trzymany w ręku. Już wiedział jaki będzie wynik referendum, zbyt gorliwie obecny rząd faszystowski agitował za połączeniem Austrii z niemiecką macierzą. "Jack, prześlij ode mnie do Pearce`a prośbę o rozpoczęcie likwidacji ambasady we Wiedniu" - powiedział do młodego pracownika. "Ale, panie ambasadorze, na jakiej podstawie? Nie ma przecież żadnego powodu denerwować ministra spraw...." - zaoponował Jack Houston. "Wykonaj, zdaj się na mój stary nos. O nic się nie martw" - przerwał mu jego zwierzchnik. Młodszy referent ze zdziwieniem w oczach wyszedł z pokoju. Stojąc przy oknie i patrząc na ulicę, Henry Richardson sam siebie zapytał. "Dlaczego tak łatwo Niemcy odzyskują, to co straciły po wojnie światowej? A nawet więcej, one zyskują jeszcze. Obyśmy nie wyszli na tym jak pod Gallipoli"

Australia:

​

Współpraca naukowa w ramach sojuszu obejmuje nowe kraje. Tym razem Nowa Zelandia zaproponowała podzielenie się planami nowego samolotu nurkującego. Rząd australijski przyjął propozycję, jednak Richard Williams na posiedzeniu sztabu generalnego zauważył, iż jedyny teatr wojenny, gdzie armii australijskiej ten typ bombowca będzie przydatny, to Europa. W Azji czy Afryce jest za mało lotnisk, a znając brytyjskie nawyki posyłania Australijczyków do największych dziur, tam należy się spodziewać walk toczonych przez Aussich. Bardziej przydatne tam będą bombowce taktyczne czy też morskie.
Wskutek wydarzeń w Azji i w Europie, Wielka Brytania zrywa wcześniej zawarte umowy handlowe. Mimo wszystko gospodarka Australii rozwija się dalej, czego potwierdzeniem jest oddanie do użytku kolejnego zakładu przemysłowego w Adelajdzie.

Europa:

​

Przerwę w działaniach wojennych w Hiszpanii obie strony wykorzystywały do uzupełniania zmęczonych dywizji oraz przygotowań do wiosennych operacji. Strona rządowa wydaje się bliższa zwycięstwu, gdyż kontrolując 3/4 kraju trudno przegrać.

​

Wszystkich zelektryzowała niepotwierdzona wiadomość z Moskwy jakoby aresztowano część wyższych oficerów Armii Czerwonej. Agent brytyjski poinformował o tym wydarzeniu MI6 w sposób odbiegający od dotychczasowej praktyki. Ambasador Związku Radzieckiego w Berlinie zapytany przez australijskiego odpowiednika zaprzeczył tym, jak to określił, insynuacjom. Jeszcze Europa nie ochłonęła, a już tydzień później w referendum społeczeństwo Austrii wypowiedziało się za przyłączeniem do III Rzeszy. Hitler powoli zaczyna przejmować inicjatywę na europejskiej szachownicy geopolitycznej.

​

Ameryka:

Stany Zjednoczone mimo wysiłków dyplomatycznych i prasowych doniesień o zbrodniach popełnionych przez wojska gen.Franco na terenach okupowanych, nie są w stanie zaszkodzić Nacjonalistom.

Azja:

​

Podczas tych trzech miesięcy armii Japonii i Nacjonalistycznych Chin bardziej zmagały się z pogodą niż ze sobą. Wojna straciła na swojej sile, wskutek zawiei śnieżnych i mrozu. Chińczycy wyzwolili Nantong 22 stycznia, będący pod okupacją japońską od ponad 4 miesięcy. Pozwoliło to na podniesienie morale wojsk chińskich, które jak na razie dobrze trzymają się. Japońska riposta dopiero 6 lutego nadeszła w postaci zajęcia Jinan. Spokój na szerokim froncie w Azji został przerwany w połowie marca, gdy pogoda pozwoliła na dłuższe prowadzenie operacji wojennych. Posiadający inicjatywę strategiczną Japończycy 13 marca wyparli chińską armię i wkroczyli do Xuzhou. Mimo udanego kontruderzenia w dniu następnym i wyparcia cesarskich żołnierzy z tego rejonu, Chińczycy nie zdołali na dłużej tam utrzymać się. Ostatecznie wycofali się i opuścili Xuzhou 15 marca. Japońska próba przeniesienia działań wojennych w kierunku południowych Chin, spaliła na panewce. Początkowym sukcesem zajęcia Kaifeng w dniu 21 marca Cesarstwo cieszyło się raptem 4 dni. Wojska Czang Kaj-Szeka oprócz wspomnianej wcześniej prowincji, oswobodzili 28 marca Lianyungang. Poza tymi sukcesami, wojska chińskie zanotowały też porażkę. Musiały oddać Fuyang, otwierając tym samym możliwość kontynuowania japońskiego natarcia w głąb kontynentalnych Chin.
Flota cesarska w dalszym ciągu jest nie do ugryzienia przez swój chiński odpowiednik. W pojedynku lekkich krążowników zwycięskim okazał IJN Suzuya, który zatopił Ying-Swei, zaś lotnictwo marynarki Cesarstwa zatopiło transportowiec Kwang-Si 1.Yunshuji Dadui.
Poza tymi stratami terytorialnymi Czang Kaj-Szek stracił doradców i pomoc niemiecką, gdyż III Rzesza w lutym uznała państwowość Mandżurii Wewnętrznej i wycofała misję von Falkenhausena. Współpraca niemiecko-japońska zaczyna przynosić owoce, na razie w Azji.

 

Rozdział II
Przygotowanie do wojny

część 2 kwiecień-czerwiec 1938​

Australia:

​

Obserwujący sytuację w Chinach Brytyjczycy zrozumieli, że jedynym państwem, które może szybko wspomóc ich w walce z Imperium Japońskim jest Australia. Wobec tego przesłali dwie propozycje przekazania swoich dokonań naukowych oraz zawarli umowę o wymianie gospodarczej na warunkach zaoferowanych przez swoich sojuszników. Wydatnie pomoże to państwu australijskiemu we wdrożeniu osiągnięć naukowych w przemyśle oraz w armii. Zespoły naukowe w okresie kwiecień-czerwiec opracowały następujące projekty naukowe: 'Kontrola produkcji', 'Ulepszona maszyna licząca' oraz 'Okręt podwodny bliskiego zasięgu'.
Zaniepokojenie Londynu wywołało podpisanie umowy handlowej z III Rzeszą, jednak premier Lyons zdołał uspokoić swojego brytyjskiego odpowiednika, iż jest to jedynie wyjątek, czego potwierdzeniem są odmowy zawarcia podobnych umów z sojusznikami Hitlera tj. z Włochami czy Japonią. Wedle raportu ministra wywiadu, kontrwywiad australijski jest w pełni przygotowany do przeciwdziałania przenikaniu obcych szpiegów. W tajnym raporcie min.MacLachlan podał szczegóły nowej operacji pod kryptonimem „Tajfun”. Ma ona celu złapanie co najmniej dwóch obserwowanych szpiegów w ciągu najbliższych 2-3 miesięcy.

Europa:

​

Zwycięstwo rządu w walce z rebeliantami poprzedzone zostało zajęciem Katalonii w ciągu dwóch tygodni (Tarragona w dniu 26.VI oraz Barcelona 9.V). Urzędujący w północnej Aragonii gen. Franco w dniu 15 V oficjalnie podpisuje kapitulację wiernych jemu wojsk i oddaje się do dyspozycji hiszpańskiego sądu wojskowego. Ambasador Australii w nieoficjalnej rozmowie z ministrem spraw zagranicznych Hiszpanii Augusto Barcia Trellesem, uzyskał informację, iż gen. Franco zostanie oskarżony i prawdopodobnie skazany na śmierć za bunt, dezercję oraz za zbrodnie popełniane przez jego wojska. Drugi rządowy pancernik ARE Espana zatopił transportowce z 2a Flotilla de Transporte Naval, którymi próbowali uciec do Afryki Północnej niektórzy członkowie wyższego korpusu oficerskiego wraz z żołnierzami z rozbitych jednostek frankistowskich. Jak widać honor okazał jedynie wojskowy przywódca rebelii generał Franco. Tym samym wojna domowa w Hiszpanii kończy się.
Korzyści polityczno-wojskowe ze zwycięstwa republikańskiej Hiszpanii odnosi jedynie Związek Radziecki, co może skutkować wzmocnieniem potencjału wojennego tego kraju.
Wybory we Francji nie przynoszą rozstrzygnięcia, wygrywa dotychczasowa koalicja rządowa. Za to w majowych, w Szwajcarii do władzy dochodzi przedstawiciel niemieckiej części społeczeństwa, Johannes Baumann.

Ameryka:

Na kontynencie amerykańskim spokój. Odnotować należy jedynie czerwcowe wybory parlamentarne, które wygrała lewica – w Chile rządzi obecnie Pedro Aguirre Cerda, a na Dominikanie Elias Brache (premier) i Alberto Garcia Vienda (prezydent).

Azja:

​

Początkiem kwietnia (9 dnia) armia chińska oswobadza Fuyang. Na kolejne sukcesy Czang Kaj-Szeka trzeba będzie poczekać, gdyż inicjatywę na okres 2 miesięcy przejęła armia japońska, która w ciągu tego okresu zajmuje 5 prowincji. W ujęciu chronologicznym są to: Taiyuan (26.IV), Kaifeng (27.IV), Changzhi (11.V), Handan (26.V) i Xuzhou (27.V). Po takim ciosie w wykonaniu żołnierzy cesarskich, Chiny odpowiedziały jedynie próbą odbicia ostatniej zajętej prowincji. Po kilkukrotnym przechodzeniu Xuzhou z rak do rąk, ostatecznie armia chińska utrzymała kontrolę. Nie powstrzymało to agresora japońskiego od zajęcia kolejnych ziem. Ich łupem padły Anyang (17.VI) oraz Lianyungang (23.VI). Tym samym obszar zajęty przez Cesarstwo jest mniej podatny na odcięcie linii zaopatrzeniowych walczących wojsk bądź na próbę zorganizowania okrążenia w celu zniszczenia poszczególnych dywizji japońskich.

​

Rząd chiński w dniu 22 czerwca podjął decyzję o zniszczeniu grobli w Huayuankow w celu zatopienia terenów położonych wzdłuż Żółtej Rzeki. Wedle sztabowców chińskich powinno to zastopować dynamikę natarcia wojsk cesarskich. Na jak długo zobaczymy już wkrótce.
Chińska flotylla niszczycieli 1.Quzujian Dadui tonie na podwodnych skałach. Prawdopodobnie korzystano z nieprecyzyjnych map wybrzeża południowych Chin.

 

Rozdział II
Przygotowanie do wojny

część 3 lipiec-wrzesień 1938




powitanie wojsko niemieckich przez Niemców sudeckich


mapa kulturowa Czech z uwzględnieniem terenów zamieszkanych przez mniejszość niemiecką

​

Australia:

​

Operacja kontrwywiadowcza „Tajfun” kończy się wielkim sukcesem. Ujęto dwóch japońskich szpiegów, zakonspirowanych wśród tutejszych emigrantów oraz jednego amerykańskiego, który pod przykrywką korespodenta nazbyt interesował się kwestią obronności Australii. Wysłanie wywiadowcy przez kraj mocno izolacjonistyczny jakim są Stany Zjednoczone, może świadczyć o próbie zwiększenia wpływów amerykańskich w tej części świata.

​

Przez kraj przetoczyły się demonstracje wojenne, gdzie nawoływano do bojkotu towarów japońskich oraz doszło do pobić wielu osób o wyglądzie azjatyckim. Opozycja parlamentarna wezwała rząd do radykalnych kroków względem Cesarstwa, w tym uznanie ambasadora Kraju Kwitnącej Wiśni za persona non grata i wydalenie wszystkich pracowników ambasady tego państwa.

​

Australia wciąż przygotowuje się do ewentualnego konfliktu zbrojnego z Japonią. Dokonywane zakupy materiałów rzadkich u sojuszników mają na celu zabezpieczenie na okres wojny, kiedy obecni kontrahenci mogą mieć problemy. Badanie naukowe związane są głównie z armią lądową, gdyż to ona weźmie na siebie główny ciężar wojenny. Wedle przyjętego programu mają powstać w przeciągu roku-dwóch lat dywizje wyspecjalizowanej piechoty, określanej jako piechota morska. To ona działając w warunkach ekstremalnych takich jak dżungla w Nowej Gwinei, będzie musiała powstrzymywać agresora od kontynentu.

Europa:

Poza konferencją monachijską, w trakcie której Chamberlain podrygiwał w rytm pałeczki trzymanej przez Hitlera, należy odnotować zmianę rządu w Rumunii, gdzie do władzy doszły siły konserwatywno-prawicowe, a tekę premiera objął Miron Christou.

Ameryka:

Wybory sierpniowe w Kolumbii wygrywa lewica, której przywódca Eduardo Santosa Montejo obejmuje stanowiska głowy państwa i premiera. Inne państwa południowe-amerykańskie – Argentyna – w połowie września przeżywa kryzys polityczny, zakończony nagłą zmianą rządu. Robert Ortiz jako głowa państwa i szef gabinetu dokonuje reorientacji polityki na bardziej konserwatywną i autorytarną. Czy ten świeży powiew prawicowych rządów wpłynie na sąsiednie kraju??

Azja:

​

Wojnę japońsko-chińska można określić jak walkę dwóch bokserów okładających się pięściami, gdzie popadnie. Japońska armia cały czas zmienia taktykę. Raz próbuje opanować wybrzeże wschodnie, raz próbuje wedrzeć się w głąb interioru chińskiego. Tym razem, sztab generalny Cesarstwa postawił na wypieranie wojsk Czang Kaj-Szeka w głąb azjatyckiego kontynentu. Jednak okres ten zaczął się od mocnego uderzenie, gdyż Chińczycy wskutek 3-tygodniowej ofensywy odzyskali Taiyuan (1.VII), Kaifeng (9.VII) oraz Lianyungang (18.VII). Spowodowane było to m.in. Zatopieniem terenów poniżej zapory na Żółtej Rzece w Huayuankow. Niestety, armia cesarska dość szybko i sprawnie ponownie zajęła utracone wcześniej prowincje – Taiyuan (28.VII) oraz Kaifeng (5.VIII). Sierpień upłynął pod znakiem starć o Xuzhou oraz Changzhi. Ta pierwsza kraina w przeciągu tygodnia trzykrotnie zmieniała właściciela w dniach 8, 13 i 15 sierpnia. Zażarte walki ostatecznie rozstrzygnęli na swoją korzyść Japończycy, którzy w połowie tego miesiąca wkroczyli do Xuzhou. Los bywa przewrotny i podobne walki o drugą prowincję – Changzhi – wygrali ich przeciwnicy. Walki toczone w dniach 20.VIII-6.IX na swoją korzyść przechylili Chińczycy. Wciąż żadna ze stron nie może wreszcie uzyskać na stałe inicjatywy strategicznej. Jak cesarskie wojska zajmują (Fuyang – 12.IX i Yuling – 18.IX), to chińskie odzyskują (Fuyang – 23.IX i Anyang – 30.IX). Pat trwa na lądzie, zaś na morzu nikłe siły chińskie nie są w stanie przeciwstawić się wrażym i dlatego ukrywają się w portach.

​

Poza tym rosnące zainteresowanie Azją przez japońskie państwa zaniepokoiło inne mocarstwo, Związek Radziecki. Armie tych dwóch państw stoczyły potyczkę nad jeziorem Chasan. Incydent ten nie przyniósł rozpoczęcia nowego konfliktu militarnego z udziałem wojsk cesarskich.

 

Rozdział II
Przygotowanie do wojny

część 4 październik-grudzień 1938​

Australia

​

Zjednoczone Królestwo podsyła kolejne projekty, które tym razem są bardzo potrzebne Australii. Rozbudowa potencjału przemysłowego trwa, w Perth oddano kolejny zakład, co pozwoli na zwiększenie produkcji zaopatrzenia, które jest na razie magazynowane na przyszłą wojnę. Zespoły naukowe CSIRO, de Havilland oraz pod nadzorem Richarda Williamsa opracowały nowe projekty "podstawowego urządzenia deszyfrującego", "podstawowego bombowca taktycznego Vickers-Armstrong Wellington" oraz sformułowano "doktrynę ostrzeliwania". Na razie armia wstrzymuje się z modernizacją sprzętu z uwagi na konieczność opracowania kolejnego nowszego modelu bombowca.
Wprowadzone embargo na faszystowskie Włochy jest dla tego kraju męczące, gdyż ambasador Petruzzi wciąż próbuje namówić ministra spraw zagranicznych na podpisanie umów handlowych.

Europa

Duńskie wybory listopadowe nie przyniosły zmiany rządu, funkcję premiera dalej pełni Thorvald Stamning. Na razie w Europie nie ma zagrożenia pokoju, gdyż Hitler dostał to co chciał. Premier Wielkiej Brytanii uważa, że na tym się skończy apetyt III Rzeszy.

Afryka

Wybory w ZPA wygrywa lewica, co przynosi zmianę we władzach. Jan C. Smuts zostaje pierwszym ministrem rządu, zaś przedstawicielem króla w tym kraju został sir Patrick Duncan.

Azja

Turcja ogłosiła żałobę narodową po śmierci Atatürka czyli "Ojca Turków". Ten, który stworzył państwo tureckie po przegranej przez Imperium Osmańskie wojnie światowej, zmarł 11 listopada. Cały kraj pożegnał tego największego przywódcę Turków. Tydzień po śmierci premierem został Mahmud Cekal Bayar, zaś głową państwa został Ismet Imönü.

20 grudnia niespodziewanie w Mongolii Ludowej doszło do zmiany rządu ze stalinowskiego na radykalnie lewicowy. Brak reakcji ze strony Moskwy utwierdza obserwatorów, iż zamach ten został dokonany za zgodą Stalina. Władzę przechwycili Dansrabilegyin Dogsam jako przewodniczący Rady Państwa oraz Dashiyin Damba jako premier. Z uwagi na utarczki wzdłuż granicy japońsko-radzieckiej, Związek Radziecki prawdopodobnie chce ustabilizować sytuację w Mongolii, gdyż przymusowa kolektywizacja i uprzemysłowienie wywołują niepokoje społeczne.

​

Jesienne słoty i początek zimy jedynie zmniejszyły tempo walk, które w odróżnieniu od ubiegłorocznych nie były tak gwałtowne. Chińczycy kontynuowali rozpoczętą w ostatnim tygodniu października ofensywę. Japończycy musieli ustąpić z Xuzhou (7.X) i Qingdao (14.X). Trzytygodniowa ofensywa wyczerpała możliwości zaczepne wojsk Czang Kaj-Szeka, co zaowocowało tydzień później zajęciem przez Cesarstwo Changzhi (21.X), Xuzhou (2.XI), Anyang (5.XI), Lianyungang (16.XI), Qingdao (23.XI). Dalsze postępy imperialnych żołnierzy zostały zastopowane przez pogodę. Spadająca temperatura oraz wichury śnieżne skutecznie uniemożliwiały toczenie walk. W tych warunkach jako nadludzkie należy określić odbicie przez Nacjonalistyczne Chiny Xuzhou (1.XII) i Changzhi (14.XII) oraz po raz kolejny zajęcie Xuzhou przez Japończyków (28.XII). Pogorszenie warunków pogodowych na morzu utrudniło prowadzenie patroli bojowych, dzięki czemu żadna ze stron nie straciła okrętów.

 

Rozdział II
Przygotowanie do wojny

część 5 styczeń-marzec 1939​

Australia

​

Komisja sojusznicza przekazała Australii projekt dotyczący współdziałania bombowców strategicznych z osłoną myśliwców. Jak widać, nie powinno się patrzyć darowanemu koniowi na zęby, ale trudno oczekiwać wystawienia przez państwo australijskie dywizjonu bombowców strategicznych. Na szczęście zespoły naukowe opracowują to co chce rząd. W styczniu zakończono prace nad "Planowaniem produkcji" (Ford Motors) oraz "Doktryną uderzenia w linie zaopatrzenia" (pod przewodnictwem Richarda Williamsa). Rząd australijski powziął decyzję o wybudowaniu zakładów przemysłowych w Port Augusta. Czas zakończenia to połowa 1942r.

Europa

​

Cały kontynent wbrew optymizmowi premiera Zjednoczonego Królestwa przygotowuje się do nowej wojny. Prym w tych przygotowaniach wiodą Związek Radziecki, Włochy oraz III Rzesza. Wiara w pokój została zachwiana. Od teraz należy tylko przygotowywać się do wojny i jednocześnie opóźniać jej wybuch.

​

​

Wyścig ku wojnie rozpoczęły faszystowskie Niemcy wysuwając pretensje wobec reszty Czechosłowacji. Mimo obietnic z września zeszłego roku o niewysuwaniu kolejnych żądań terytorialnych, Hitler znów postanowił sprawdzić rządy alianckie. Wobec braku wsparcia ze strony rządu brytyjskiego oraz francuskiego, rząd czechosłowacki ugiął się i zaaprobował inkorporację ziem czeskich, utworzenie nowego państwa Słowacji oraz przekazania Rusi Zakarpackiej sojusznikowi Niemiec Węgrom. Rządy brytyjski oraz francuski zdały sobie sprawę, że konferencja monachijska to nie był triumf pokoju, lecz słabości demokracji i od teraz to Hitler dyktuje warunki oraz tworzy nowy stan rzeczy.

​

Następną ofiarą III Rzeszy była Litwa, która zaszantażowana wypowiedzeniem wojny, oddała Kłajpedę Hitlerowi, mimo iż był jej to jedyny port. Scalanie "odwiecznych ziem niemieckich" weszło w etap końcowy. Jedynymi krajami, wobec których Niemcy mogły wysuwać swoje pretensje o ziemie to : Francja (Alzacja i Lotaryngia), Polska (polska część Pomorza Gdańskiego, Wielkopolska i polska część Górnego Śląska) i Włochy (Południowy Tyrol). Państwo Mussoliniego będące członkiem Paktu Antykominternowskiego, było spokojne, gdyż Hitler nie chciał tracić sojusznika mogącego przeciwstawić się brytyjskiemu państwu w obrębie Morza Śródziemnego. Pozostałe dwa nie. Na pierwszy ogień poszła Polska. Oferta Hitlera była jasna: Gdańsk dla III Rzeszy, eksterytorialna autostrada do Prus Wschodnich w zamian za korzyści gospodarcze oraz sojusz z Niemcami. Dyplomacja brytyjska z niepokojem obserwowała umizgi niemieckie do wschodniego sąsiada. Wejście Polski do bloku sojuszników Hitlera utrudniłoby wygranie ewentualnej wojny oraz pozwoliłoby na zaatakowanie Francji, zanim sojusz brytyjski byłby gotowy. Jedynym wyjściem była kontroferta w postaci zaproszenia Polski do sojuszu ze Zjednoczonym Królestwem i pomoc w razie napaści. Rząd polski z westchnieniem ulgi i nadzieją przyjął ofertę brytyjską.

​

Próbę odbudowy Imperium Rzymskiego podjął Mussolini, który na razie bohatersko wypowiedział wojnę małej Albanii. Oczywiście jest kwestią czasu, kiedy państwo bałkańskie zostanie wchłonięte w struktury Włoch.

​

Misja dyplomatyczna brytyjskiego ministra spraw zagranicznych względem Polski zakończyła się sukcesem. Udało się uniemożliwić Hitlerowi wciągnięcie jego wschodniego sąsiada w orbitę swoich wpływów. Ceną było zaproponowanie sojuszu militarnego ze Zjednoczonym Królestwem i innymi państwami wchodzącymi w skład bloku alianckiego.

Pół roku jedynie utrzymał się autorytarny konserwatywny rząd w Rumunii. 11 marca 1939 liberałowie wraz z socjalistami dokonali przewrotu parlamentarnego i utworzyli rząd z premierem Armandem Calinescu.

Azja

​

Okres zimowy w Chinach ochłodził nieco gorące głowy cesarskich generałów. Tym razem Japończycy nie utrzymali swoich zdobyczy. Walki o Xuzhou wygrały ostatecznie Chiny, jednak początkowy okres walk (21 styczeń-12 luty) zakończył się utrzymaniem prowincji przez ich wrogów. Podobnie było z Fuyang, zajęte 17 lutego przez cesarską armię, odbite w wyniku udanej kontrofensywy z końcem lutego. Pogoda utrudniała operacje morskie w wyniku czego nie doszło do zatopienia okrętów floty chińskiej czy japońskiej.

 

Rozdział II
Przygotowanie do wojny

część 6 kwiecień-czerwiec 1939​

Australia

Najważniejszym wydarzeniem w Australii była śmierć uwielbianego przez wszystkich premiera Josepha Lyonsa w dniu 7 kwietnia 1939r.. Powodem zgonu był zawał serca. Przedstawiciel króla, Isaac A. Isaacs, nakazał opuszczenie flag państwowych do połowy masztu na okres tygodnia. Cały naród pogrążył się w rozpaczy. Nowy premier, Robert Menzies, wygłosił mowę pogrzebową ku czci swojego przyjaciela. Nie przeprowadzono żadnych korekt w składzie rządu.

skład rządu po śmierci premiera Josepha Lyonsa



​

Jednak nowy szef rządu nakazał zmianę z kursu pokojowego na wojenne przygotowania. W przeciwieństwie do przeciwnika, Menzies jest zwolennikiem twardego kursu wobec Hitlera i jego pomagierów. Nowy styl rządzenia szybko przynosi efekty w postaci przeprowadzonych szkoleń dywizji piechoty i wymiany wyposażenia oddziałów artyleryjskich na nowsze modele.

​

Również badania ukierunkowane są głównie na te związane bezpośrednio ze zbliżającym się konfliktem w jaki Australia może wkroczyć.

​

Dużym sukcesem zakończyła się operacja wywiadowcza w III Rzeszy, skutkiem czego działa tam australijski szpieg. Przesłał on pierwszy raport na temat tego państwa. Oczywiście z racji krótkiego czasu pobytu nie jest zbyt dokładny.

​

Komisja sojusznicza w sprawie przekazywania projektów naukowych wciąż działa, tym razem to Australia wsparła nowego sojusznika - Polskę - interesującymi ją planami.

​

Jednocześnie Wielka Brytania i Francja przekazały potrzebne projekty.

​

Nowe nieznane sojusznikom projekty naukowe Australia sprzedaje za cenne surowce - rzadkie minerały. Taka polityka to kontynuacja linii wyznaczonej przez zmarłego premiera Lyonsa.

Europa

​

Dwa najbardziej wojownicze reżimy wciąż podgrzewają sytuację w Europie. Związek Radziecki kroczy ścieżką ku wojnie, a faszystowskie Włochy wzorem hitlerowskich przyjaciół anektują Albanię. Wyraźnie można zauważyć możliwość wybuchu konfliktu pomiędzy Włochami a Wielką Brytanią o panowanie na Morzu Śródziemnym.

Wywiad włoski próbował dokonać zniszczenia jednego z laboratoriów brytyjskich.

​

Z wiadomości bardziej pokojowych: Wybory kwietniowe w Holandii wygrywa prawica, nowym premierem zostaje Pieter Gerbrandy.

​

Wybory majowe w Szwajcarii, przywódcą państwa zostaje przedstawiciel niemieckiej mniejszości Philipp Etter.

Azja

​

Postępy japońskie w Chinach są niewielkie. Nakładem dużych sił armia cesarska zdobywa nowe prowincje i jednocześnie musi walczyć o utrzymanie dotychczas zajętych. Armia Czang Kaj-Szeka, mimo wcześniejszych obserwacji, walczy fanatycznie i skutecznie. Kolejny raz Xuzhou, jako strategiczny rejon, jest miejscem uporczywych walk. Japończycy wkroczyli tam 19.IV, by po niespełna połowie miesiąca 5.V musieć oddać tę prowincję. Przez cały czerwiec armie cesarska i chińska walczyły zażarcie o Xuzhou, ostatecznie na koniec czerwca zwycięscy okazali się Chińczycy, którzy odbili tę prowincję 30.VI. Jednak wojna toczyła się również w innych rejonach. Changzi znów zostało zajęte przez Japończyków 20.IV, podobnie jak Kaifeng (8.VI). Napór wojsk cesarskich powoduje opuszczanie przez armię chińską nowych prowincji - Luoyang (21.V). Nie zanotowano żadnych strat przez flotę japońską i chińską.

 

Rozdział II
Przygotowanie do wojny

część 7 1 lipiec - 29 sierpień 1939​

Australia

Rozbudowa przemysłu australijskiego trwa. To co zapoczątkował nieżyjący premier Lyons, jest kontynuowane za Menziesa. Wojsko potrzebuje silnej gospodarki, bez tego nie można skutecznie prowadzić wojen. Wskutek głębokiego kryzysu z początku lat 30-tych, Australia nie może szybko nadgonić straty wobec innych państw z Europy i Azji.​

Reforma wojskowa w postaci wymiany sprzętu i szkolenia wedle nowych regulaminów objęła drugą i trzecią dywizję piechoty. Po zakończeniu przeszkalania i przezbrajania pozostałej reszty sił zbrojnych, minister Lavarack zaproponuje wystawienie jednej lub dwóch dywizji piechoty morskiej z uwagi na konieczność zabezpieczenia i ewentualnej obrony Nowej Gwinei i wysp okolicznych.​

​

Kolejne zakończone badania naukowe pozwalają nadgonić dystans wobec najnowocześniejszych armii europejskich. Rząd Australii w większym stopniu wspiera teraz badania bezpośrednio powiązane z armią niż gospodarcze, szczególnie te z dziedziny wojsk lądowych i lotnictwa.

Wywiad australijski tym razem zanotował dwie porażki. Abwehra aresztowała dwóch agentów "Ausich" w dniach 13 lipca i 1 sierpnia. Ambasada niemiecka złożyła notę protestacyjną na ręce premiera Menziesa, który nakazał szefowi wywiadu McLachlanowi wstrzymanie na czas nieokreślony działań na terenie III Rzeszy.​

​

Zjednoczone Królestwo wciąż poprzez komisję aliancką wspiera Australię. W tej dziedzinie drugi ważny aliant, Francja, trochę się ociąga. Wedle informacji uzyskanych od ambasadora Francji, nowe projekty przesłane przez ten kraj będą dotyczyć broni pancernej i artylerii.

Europa

Dla naszego alianta Polski stała się rzecz straszna. Dwa sąsiednie państwa, wrogo nastawione do niej, podpisały pakt o wspólnej pomocy gospodarczej i ustanawiający nowy porządek w Europie. Informacje te zostały przekazane z ambasady amerykańskiej, która postanowiła powiadomić kraje alianckie o możliwości wybuchu nowej wojny w Europie. Premier Menzies nakazał przelot jedynej eskadry bombowej do Polski oraz w jego imieniu ambasador Australii w Londynie spotkał się z ministrem spraw zagranicznych Polski, Józefem Beckiem w sprawie podpisania umowy dzierżawy jednej z wysp na Pacyfiku.

​

Podpisanie wspomnianej umowy dzierżawy wyspy Bougainville. Zostało to wcześniej omówione z dowództwem Zjednoczonego Królestwa, które postanowiło wspomóc swoje siły w Azji. Wielka Brytania obiecała wybudować małą bazę dla marynarki i lotnisko na wyspie. Do czasu ukończenia budowy ewentualne siły polskie w tym rejonie świata mogą stacjonować na brytyjskiej wyspie Rabaul lub w Porcie Moresby.

Ameryka

Agent amerykański w Niemczech próbował podpalić biura projektowe zakładów lotniczych Messerschmitta. Mimo szczerych chęci i dużego zapału, skończyło się na spaleniu drewnianych dwóch hangarów, gdzie były trzymane naprawiane samoloty treningowe oraz na osmaleniu stróżówki.​

​

W kolejnym państwie południowoamerykańskim, po Argentynie, następuje gwałtowna zmiana rządu. Tym razem konserwatywnie usposobieni wojskowi sterroryzowali parlament, który wybrał na stanowiska premiera i prezydenta Boliwii Carlosa Quintanilla Quirogę.

Azja

​

Wojna chińsko-japońska zaczyna przypominać pole bitew Europy z lat 1914-1918. Mozolne zdobywanie kolejnych prowincji, utrata ich w ciągu następnych tygodni lub miesięcy, kolejne odbicie i tak dalej. Tym razem większe postępy zanotowały wojska Czang Kaj-Szeka, które odzyskały tymczasowo Kaifeng na 3 tygodnie (15.VII-9 VIII) oraz Lianyungang (15. VIII) i Luoyang (20. VIII) do końca miesiąca nie odbite przez japońską armię. Agresor imperialny opanował Xuzhou (1.VIII) i po raz kolejny odbił Kaifeng. Nie zanotowano strat w marynarce wojennej państw uczestniczących w starciach.


W następnym odcinku:

​

 

Rozdział III
Wojna

część 1

30 sierpnia 1939

​

Australia

Polska

Jedyna australijska eskadra bombowa wspiera działania wojsk polskich. Otrzymała ona rozkaz bombardowania nacierających wojsk niemieckich z rejonu Prus Wschodnich. Już pierwszego dnia wojny zapisała ona kartę wojenną Australii.

Nalot przeprowadzony w rejonie Elbinga [Elbląga]. Skutki mizerne, bardziej propagandowe.​

.

​

Pierwszego dnia wojny już widać, iż Polska przegrywa bitwę graniczną. Armie polskie z rejonu Bydgoszczy tj. 29 Armia pod dowództwem Orlicz-Dreszera [9 DPiech., 8 DPiech. i Poznańska Dywizja ON], 31 Armia Werobeja [15 DPiech., I DStrzelców Pieszych i 85 DPiech.], 34 Armia Piaseckiego [20 DPiech.] oraz Armia Warszawa Szylinga [dowództwo armijne] wycofują się. Taka sama sytuacja jest w rejonie zachodniej Małopolski, gdzie Armia Łódź Sikorskiego Władysława [22 DPiech.Górskiej, Warszawska Dywizja ON, 10 DPiech., 79 DPiech., 35 DPiech.(Rezerwowa), 30 DPiech., IV DPiech. i 2 DPiech.], 13 Armia Andersa [18 DPiech.] i 11 Armia Bora-Komorowskiego [Nowogródzka BKaw.] są w odwrocie w kierunku północno-wschodnim. Jedynie w rejonie Koszyc 17 Armia Dąba-Biernackiego udanie naciera w głąb Słowacji.

​

Na Zachodzie bez zmian. Jedynie lotnictwo brytyjskie bombarduje bazę morską w Wilhemshafen.


W następnym odcinku:

​

 

Rozdział III
Wojna

część 2

1-15 września 1939


​

Brytyjskie gazety informujące swoich czytelników o wybuchu wojny i bombardowaniach polskich miast.​

Australia

​

W dalszym ciągu trwa modernizacja sprzętu artyleryjskiego dywizji piechoty. Od zakończenia tego etapu uzależnione jest wystawienie nowych kolejnych jednostek armijnych. Australijski rząd z uwagą obserwuje zachowanie Włoch, gdyż ewentualne wypowiedzenie wojny Sprzymierzonym przez ten kraj, spowoduje konieczność wysłania kontyngentu na kontynent afrykański celem wsparcia wojsk brytyjskich.

Polska

Jedyna australijska eskadra bombowa wspiera dzielnie działania wojsk polskich. W ciągu tych piętnastu dni, jedynie 2 dni przeznaczone były na odpoczynek. Z uwagi na wielość bitew, jednostka używana była do wspierania wojsk sojuszniczych wzdłuż całego frontu, począwszy od Prus Wschodnich (Elbląg, Królewiec) przez Polskę centralną (Radom, Łódź, Częstochowa) po Słowację (Bratysława). Z uwagi na zbliżanie się frontu i możliwość zajęcie lotniska przez wojska niemieckie, wydano rozkaz o zmianie lokalizacji na egipskie lotniska w razie dojścia Wehrmachtu do linii Wisły.

​

Wojska polskie przegrywają bitwy obronne, jednak z powodzeniem atakują na skrzydłach, co powoduje rozciągnięcie linii frontu. Już 2 września Niemcy wkraczają do Bydgoszczy. Dwa dni później następuje utrata Gdańska. To nie koniec ofensywy Wehrmachtu, który do 7 września wkracza do Wielkopolski, Torunia i Łodzi. Powoduje przesunięcie linii frontu w kierunku stolicy. Na szczęście szybkie tempa natarcia wyczerpuje dywizje niemieckie i wydłuża linię zaopatrzenia. W odpowiedzi dywizje polskie wkraczają zajmują Koszyce i kierują się na stolicę sojusznika III Rzeszy. Niemcy wznawiają natarcie po dwóch dniach odpoczynku i 11.IX pada Radom. W wyniku ofensywy polskiej (24 Armia gen. Kasprzyckiego) Niemcy tracą Królewiec (11 września) i okrążone zostają dywizje niemieckie w Kłajpedzie. Na tym Wojsko Polskie nie poprzestaje, gdyż już kolejnego dnia oddziały 17 Armii Dąba-Biernackiego wkraczają do Bańskiej Bystrzycy. Z uwagi na zbyt szczupłe siły tego zgrupowania bojowego, ofensywa na Bratysławę nie zostaje podjęta. Niestety 13 września zostaje zajęta przez Wehrmacht zachodnia Małopolska wraz z Krakowem. 17 Armii grozi odcięcie, co wymusza planowany odwrót w kierunku Koszyc.

Dotychczasowe bitwy ukazują Wehrmacht jako armię dobrze wyposażoną, wyekwipowaną i dowodzoną, ale jednak możliwą do pobicia. Zajęcie przez Polaków Królewca oraz Koszyc wraz z Bańską Bystrzycą, obala mit niezwyciężonej armii niemieckiej. Niestety większość polskich dywizji jest w stanie wymagającym dłuższego odpoczynku. Rozprzężenie psychiczne daje się we znaki, co może spowodować konieczność wycofania się za linię Wisły w wyniku dalszej ofensywy niemieckiej. Państwo polskie przed klęską uratowałaby ofensywa wojsk francuskich, co jednak jest niemożliwe z uwagi na doktrynę sojusznika Polski.

Linia frontu w Polsce na dzień 15 września 1939r.​

Na Zachodzie bez zmian. Wielka Brytania i Francja ograniczają się jedynie do przeprowadzania nalotów na centra przemysłowe w całych Niemczech (Frankfurt, Linz, Praga, Schweinfurt). Wojska francuskie na razie koncentrują się wzdłuż granicy z III Rzeszą. Prawdopodobnie natarcie armii Francji nie nastąpi, mimo dogodnych warunków (większość dywizji III Rzesza ma na wschodzie).

Azja

Wojna chińsko-japońska zamiera. W ciągu tych 15 dni, obaj przeciwnicy zażarcie walczyli o kontrolę nad Xuzhou. Wpierw Chińczycy odbili ją 5 września, by 14-ego ją utracić na rzecz cesarskiej armii. Żadnych strat w obu flotach.


W następnym odcinku:

AAR zamknięty i oczyszczony. Jeżeli będziesz chciał napisać nowy odcinek to daj znać.

Thomas_PL