Auld Lang Syne, czyli historia rodu MacSevów

Auld Lang Syne[SUP]*[/SUP]


Odcinek 1 (i oby nie ostatni)
​

Buchan, zabita dechami dziura. Mocno na północy, a mimo to ciągle jako część Lowland. Wokół nic tylko owce, kozy i ci cholerni Szkoci – zakała Szkocji. No i ród MacSevów, earlów Buchan od pokoleń. Pewnie nawet od czasów króla Artura, a może od paru lat – kto by w to wnikał. Nie zmienia to faktu, że earl Severus MacSev miał ambicje wykraczające daleko poza swoje rodzinne Ellon. Bardzo daleko poza nie. Właściwie jego ambicje pierwszy przystanek miały w Moray, gdzie rządził jego senior, diuk Hugh, niewydarzona kreatura, której nie można odmówić zdolności dyplomatycznych. Ambicie diuka Severusa sięgały jednak wyżej – do Gowrie, gdzie na tronie szkockim siedział król Konstantyn I, kolejna średnio wydarzona kreatura stojąca na drodze do potęgi. Oczywiście obydwaj wyżej wspomniani nie zdawali sobie sprawy, że dla earla Severusa są przeszkodami na drodze. Raczej wyobrażali sobie siebie jako całkiem poważnych władców, a Severusa za jednego z mniej ważnych lenników. Nie przepadali za nim od czasu, gdy lokalny durny biskup earla Buchan ekskomunikował. W sumie nie wiadomo za co. Przecież ten żałosny klecha dworski, którego mu biskup przysłał do umoralniania, sam się o to prosił. No może przegięciem było wytarzanie biskupa w smole i pierzu, a potem puszczenie go pod lodem, ale każdemu mogą puścić nerwy. W każdym razie biskup Duncan z St Machar był pojętniejszy, niż jego poprzednik i nie pakował się z buciorami w życie earla. Niestety, ekskomunika została, bo podobno tylko papież może ją ściągnąć. Trudno.

​

W wieku lat 28 earl Severus ciągle nie był żonaty. Rodzice zmarli mu dawno temu, więc matka nie truła, że chce synową, a ojciec, że potrzebuje spadkobierców. Sytuacja dosyć komfortowa, ale po diabła walczyć o te korony, skoro nie ma ich komu przekazać? Cóż, należało zebrać informacje na temat możliwych ożenków – wszystko, co miało trochę oleju w głowie i urodą przewyższało kozę mogło być wzięte pod uwagę. Ostatecznie zostały trzy kandydatki: Włoszka, Niemka i Hiszpanka. Każda miała swoje plusy, a wyjątkowo Niemka nawet taka szpetna nie była, chociaż starawa. Severus zdecydował się na Niemkę, chociaż na imieniu Liutswind można było sobie język połamać. Najwyżej jakby się okazała za stara do rodzenia, to się ją puści pod lodem, że wypadek niby...

​

3 stycznia 867 roku posłaniec od króla Konstantyna przyniósł pismo – jako, że Severus, jak na porządnego władcę przystało, nie skalał się umiejętnością czytania i pisania, więc odczytał je skryba. Ten wariat w Scone wymyślił sobie, że podniesie autorytet korony. To zdecydowanie było nie na rękę earlowi, więc wyraził swój sprzeciw. Podlizywanie się królowi w tej sprawie mogłoby tylko sprawić dalsze problemy.

​

16 stycznia odbyły się huczne zaślubiny earla Severusa z Liutswind. Państwo młodzi wtedy pierwszy raz się zobaczyli, nie przypadli sobie do gustu i żyli dalej jako małżeństwo. Severus na wszelki wypadek schował wszelkie noże, jakie mogły się znaleźć w sypialni. Nadmiar żelaza w plecach zdecydowanie szkodzi zdrowiu.


Rozpoczynając realizację swoich ambicji Severus rozpuszczał delikatnie plotki, że byłby idealnym zarządcą księstwa Moray. Oczywiście postarał się, aby plotki dotarły do uszu księcia Hugh, który musiał przyznać im rację. Nikogo lepszego od Severusa na to stanowisko nie miał, więc nie chcąc urazić jego dumy musiał poprosić go o objęcie urzędu, na co łaskawie earl się zgodził.

​

W czerwcu 867 roku u wybrzeży Buchan pojawiło się pięć długich łodzi Wikingów targających niemal trzystu skandynawskich wojowników, którzy od razu przystąpili do blokady miasta i plądrowania prowincji. Earl Severus mógł tylko zgrzytając zębami ze złości obserwować ze szczytu palisady unoszące się dymy. Jego drużyna liczyła nieco ponad dwie setki wojów i jej poderwanie do walki z Wikingami zakończyłoby się masakrą. Do tego pomocy nie mógł udzielić ani książę Hugh ani król Konstantyn, gdyż obaj zajęci byli wojną z królem Ivarem, która wybuchła z jakiegoś nieistotnego powodu. Wikingowie w Buchan zabawili jakieś dwa miesiące i udali się w swoje strony obładowani łupami.

​

W marcu 868 roku earl Severus niespodziewanie silnie podniósł opodatkowanie miejskie. Burmistrz Robert z Aberdeen nie wyglądał na zachwyconego, gdy otrzymał decyzję hrabiego, jednak musiał się jej podporządkować. Trzeba na drania uważać. Na pewno coś będzie knuł, bo teraz będzie musiał więcej oddawać z tego, co do tej pory pobierał bezprawnie.






-------------------------------------
* (szkoc.) Ongiś, dawnymi laty


W CK2 jestem mocno przeciętny, więc zamierzam sobie beztrosko ponoobić. Hrabstwem i to jeszcze w tej części świata gram pierwszy raz. Nie mam pojęcia jak grać hrabstwem itd. Może być wesoło Władca oczywiście stworzony w Ruler Designerze.


DLC: Legacy of Rome, Ruler Designer, Sunset Invasion, The Old Gods, The Republic, The Sword of Islam

Cóż, niech się zacznie Mam nadzieję, że się spodoba.

 

Że jak ? Bu -cha -cha ?? :champagne:


Normalnie powiedziałbym : " i tak przegrasz" , ale w tej grze wyjątkowo masz na to szasne

 

A jak Ci jeszcze Medek powiem, że piszę właśnie jedenasty odcinek?

 

W tym momencie zacząłeś mnie rozśmieszać. Nie bierz tego za krytykę, ale za pochwałę. Po przeczytaniu reszty twierdzę: Oby tak dalej.
Gdyby był rep już byś go dostał.

 

to juz wiem dlaczego sevciu non stop siedzi na CK2 na steamie

 

Rozgryzłeś mnie Casa

 

Typowy world conquest, czy coś innego?

 

Wyjdzie w praniu.

 

Skądś znam ten tytuł... a już wiem! Z F:NV

 

Nie grałem w Fallouta 3

 

Heh, taką samą logiką.
Skąd znam ten nick... a już wiem! Z F:NV! : p

 

Ojoj, że się tak wyrażę. No chyba, że jest to ze staroszkockiego i po prostu nie zrozumiałem

A poza tym - publikuj następne i się nie czaj.

 

Oczywiście, że staroszkocki - przecież użycie tutaj literki "j" spowodowałoby nadmierne zużycie atramentu, a jakie to byłoby niekorzystne dla budżetu hrabstwa! evil:

 

2 krolem bedzie Severus II Germanus?

 

Auld Lang Syne[SUP]*[/SUP]


Odcinek 2 (nadal nie ostatni)


​

Earl Severus uznał, że nadeszła pora na rozpoczęcie starań w kierunku przejęcia dla siebie księstwa Moray. W tym celu najpierw wysłał na królewski dwór swego kanclerza, by ten rozmawiając z odpowiednimi osobami wkupił się w królewskie łaski i podniósł notowania MacSevów. Jednocześnie złożył dymisję ze stanowiska zarządcy księstwa. Książę Hugh wyglądał na zaskoczonego. W tym samym czasie do Rzymu udał się posłaniec z odpowiednią ilością złota i uprzejmą prośbą earla o zdjęcie ekskomuniki. Papież Mikołaj I nie świnia, złotem nie gardził nigdy, więc odpowiedni papierek w watykańskiej kancelarii wypisano i podbito. Zaiste, zadziwiające jak decyzja tak wydaje się błaha może wpłynąć na postrzeganie człowieka przez innych. Wszyscy zdawali się go z miejsca polubić tak, jakby wcześniejsze wyklęcie z łona Kościoła równoznaczne było z trądem czy czymś równie mało przyjemny. Korzystając z tego Severus poczynił działania mające na celu przekonanie księcia Hugh, że lepiej się sprawdzi na stanowisku mistrza szpiegów, niż zarządcy. Biedny Hugh uznał to za wyborny pomysł i przekazał szpiegowanie w ręce earla. Severus wtedy szeroko i paskudnie się uśmiechnął widząc jak książę Hugh pięknie kręci sznur na swoją szyję.

​

W międzyczasie earl Severus niezadowolony z pożycia małżeńskiego, a właściwie z powodu braku jego efektu pod postacią dziedzica, rozpoczął działania w kierunku pozbycia się żony. Miało to oczywiście wyglądać na nieszczęśliwy wypadek – ugryzienie węża, zatrucie pokarmowe czy upadek z konia. Wybór metody był mało ważny. Ważne było pozbycie się żonki i zafundowanie sobie nowej, lepszej, która w prawie trzy lata związku będzie w stanie się postarać i dać mu syna.


W październiku 870 roku lordowie Szkocji przyjęli prawa podnoszące autorytet koronny. Było to nie w smak earlowi Severusowi.


W grudniu 870 roku przydarzył się większy najazd Wikingów na ziemie earla Buchan. Prawie siedem setek wojowników wylądowało na brzegu, lecz tym razem rozpoczęli oni regularne oblężenie. Zaniepokojony Severus w marcu 871 poprowadził część swojej drużyny do walki z najeźdźcami, lecz nie mogło się to skończyć dobrze. Prawie połowa z jego wojowników poległa, ale za to udało się pochwycić w niewolę Barida, jednego z wrogich dowódców. Wyrwawszy się z twierdzy Severus przybył na dwór królewski, gdzie rozgościł się już eks-książę Hugh. Niespodziewana śmierć Konstantyna wyniosła Hugh do królewskiego stolca. Earl przez bardzo długi czas nie mógł uzyskać posłuchania u króla. Hugh w parszywej zemście za niepoparcie podniesienia praw koronnych swego poprzednika długo zwlekał z udzieleniem pomocy oblężonemu miastu. Dopiero we wrześniu 871 roku, po niemal rocznym pobycie Wikingów na szkockiej ziemi, Hugh poprowadził ośmiuset wojów na pomoc. Zaatakowani z dwóch stron wrogowie ponieśli sromotną klęskę. Earl Severus miał jednak zamiar zapamiętać ten królewski afront i zapłacić za niego w odpowiednim momencie.

​

Jeszcze w listopadzie 871 roku earl Malbride z Cathness otwarcie zaczął mówić o tym, że Hugh otrzymał koronę bezprawnie i powinna ją dostać jego kuzynka, księżna Morag Szkocka. Twierdzenia earla z Cathness padły na podatny grunt. W styczniu 872 wybuchła wojna domowa przeciwko królowi Hugh. Malbride namawiał Severusa do opowiedzenia się przeciwko Hugh, jednakże królewski mistrz szpiegów postanowił tym razem zostać przy władcy. Gdy jednak zorientował się jakimi siłami dysponuje Hugh, a jakimi Malbride, to szybko pożałował tej decyzji. Młody król miał przynajmniej o połowę mniej wojska, a do tego na jego czele postawił earla Severusa z Buchan. Do tego spisek mający na celu zamordowanie żony szedł jak po grudzie. Przez półtora roku nie udało się zdziałać nic. Jedyna nadzieja była w tym, że cholerna Niemka umrze na gruźlicę, ale stał się cud – wybrała się na pielgrzymkę do jakiegoś cudownego sanktuarium i wyzdrowiała. Pielgrzymka chyba jej pomogła nie tylko z gruźlicą, bo w kwietniu 872 roku zaszła w ciążę. Można było zawiesić plany jej zamordowania.

​

10 listopada 872 narodził się pierworodny syn earla Severusa MacSeva, Morgan. Ród MacSevów doczekał się kontynuatora w linii męskiej.


Król Hugh na wojowaniu się niekoniecznie wyznawał najlepiej. Po zebraniu armii, której niemal czwartą część stanowili żołnierze earla Severusa, rozłożył się obozem w Buchan i siedział tam do lipca 873 roku zupełnie ignorując doniesienia o oblężeniu Ross i Moray. Hugh korzystał z życia zapominając, że toczy się wojna o jego sukcesję. Nie obeszło go nawet splądrowanie stołecznej prowincji przez Wikingów. Wolał zajmować się piciem i obmacywaniem obozowych dziewek niczym zwykły łachudra. Doszło do tego, że przeważające siły buntowników przybyły do Buchan, aby wydać bitwę gnuśnemu Hugh. Severus widząc nieuchronnie przeważającą się na stronę wroga szalę zwycięstwa zaryzykował i rzucił do walki swoje własne, prywatne wojska w liczbie niemal półtorej setki. Dopiero to pozwoliło wygrać bitwę, lecz Severus był zniesmaczony sposobem prowadzenia wojny przez Hugh.

​

W sierpniu earl Malbride jeszcze raz usiłował przekonać Severusa do zmiany stron. Po bitwie pod Aberdeen stało się jasnym, że Severus jest języczkiem u wagi w tej wojnie domowej. MacSev wiedział o tym, lecz postanowił trzymać się raz obranej linii. Nie zmieniało to faktu, że Hugh w ciągu ostatnich miesięcy i lat nagrabił sobie wystarczająco w oczach earla Buchan.

​

-------------------------------------
* (szkoc.) Ongiś, dawnymi laty

 

Zdobyłeś stanowisko mistrza szpiegów- Król ma problem, bo kto wykryje twój spisek? Ciekawi mnie, czy ma potomstwo- jak nie ma, to po jego śmierci książęta będą pewnie toczyli wojnę domową. Oczywiście ciekawie by było zobaczyć MacSevów u tronu.

 

Królewska rodzinka jest na tyle liczna, że wybicie ich wszystkich to zadanie rzędu wyplenienia królików z Australii

 

Jestem ciekaw czy niedługo Wikingowie będą twoimi panami.

 

Mógłbym powiedzieć, ale po co psuć niespodzianki? Rozgrywkę mam opisaną już do czternastego odcinka.

 

A jak powszechnie wiadomo, wszystko co żyje w Australii ma pasek hp nad głową, jest jadowite lub zmutowane, albo napierdala laserami z oczu.

 

Cóż... kontynuując tradycję wieszcza:

PRZEGRASZ!!!!1

 

Zaniepokojony Severus w marcu 1871... To Severus może zjednoczył Niemcy, a nie żaden Bismarck?

Nice, AAR Sci-fi

 

Ciii Nie jestem przyzwyczajony do dat z bez jedynki na przedzie

 

wygrasz

 

podłe kłamstwo !

Podoba mi się sposób narracji.