Azjatycki Tygrys(Mughalistan)

Azjatycki Tygrys (Mughalistan)

Azjatycki Tygrys

Wstęp



Imperium Mogoła(Mughalistan)
Victoria Revolution + V.I.P. + Własne Modyfikację​

Wielcy Mogołowie, muzułmańska dynastia, założona przez Babura, potomka słynnego Czyngis-chana i Timura (Tamerlana).Dynastia Mogołów Wielkich stworzyła potęgę islamskiego państwa Wielkiego Mogoła, ze stolicą w Agrze, a następnie w Delhi.

Drugiego podboju Indii dokonał w latach 1556-1605 Akbar (trzynastoletni syn Babera), najwybitniejszy cesarz, twórca imperium Wielkiego Mogoła.

Piąty z kolei władca Imperium Mogołów Szachdżahan zasłynął ze wzniesienia w roku 1654 w Agrze mauzoleum zwanego Tadź Mahal, na pamiątkę przedwcześnie zmarłej ukochanej żony Mumtaz Mahal.

W latach 1612-13 rozpoczęła się angielska ekspansja kolonialna w Indiach - w Suracie powstała wówczas bowiem pierwsza faktoria, wydarzenie to spowodowało powolne uzależnienie się Indii od Imperium Brytyjskiego...

 

Azjatycki Tygrys

Część 1: Powstanie Sipajów

​

W Roku 1857, Indie znajdowały się pod nadzorem Barona Auckland, gubernatora Indii. Już w 1855 w Indiach pojawiły się pierwsze zamieszki, w większości miały one podłoże ekonomiczne i dotyczyły drobnej szlachty oraz mieszczaństwa, w przeciągu paru miesięcy wzrosło jednak niezadowolenie u żołnierzy spowodowane plotką, że nowe naboje mają łuski nasączone tłuszczem zwierzęcym. Naboje te skonstruowane, były tak, że przed załadowaniem broni, żołnierz musiał odgryźć część łuski. Ci, którzy byli muzułmanami mieli zakaz brania do ust wieprzowiny. Wyznawcy hinduizmu stawali się nieczyści, gdy dotknęli ustami jakiegokolwiek mięsa, szczególnie wołowiny. Ta pogłoska spowodowała powolne rozpowszechnianie się buntu i niezadowolenia wśród sipajów (żołnierzy indyjskich służących w armii brytyjskiej).

Ziemie Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej przed powstaniem Sipajów.
​

Bunt zaczął się 29 marca 1857 r. gdy żołnierz z bengalskiego pułku piechoty stacjonującego w Delhi , Mangal Pandey, zabił angielskiego oficera. Wydarzenie to spowodowało wybuch powstania w czasie którego wymordowano większość oficerów angielskich wraz z ich rodzinami. Przeżyło tylko kilku nielicznych, którzy stanęli po stronie powstańców. Wśród nich znalazł Adam Poniatowski dowódca Dywizji Lekkiej Kawalerii Bengalskiej, polski emigrant, generał dywizji będący na usługach Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Człowiek ten zasłynął z walk w Omanie i Burmie, jego dywizje uważano za najlepiej zadbaną i zdyscyplinowaną, sam Poniatowski nie był popularny i lubiany wśród reszty oficerów, jednak jego podwładni go ubóstwiali. W czasie gdy wybuchło powstanie Poniatowski postanowił walczyć o niepodległość Indii przeciwko Brytyjczykom.

Przywódcy powstania którzy opowiedzieli się po stronie Bahadura Szaha II​

Rebelia wzmocniona została przez lokalne powstania chłopskie i ogłoszenie przez ludność muzułmańską dżihadu przeciwko Brytyjczykom. Powstańcy uznali za swojego przywódce i przyszłego władcę Indii mogolskiego władcę Bahadur Szaha II. Dnia 5 maja ogłoszono deklaracje o zerwaniu wszelkich stosunków łączących Mughalistan z Brytyjczykami, to wydarzenie spowodowało nagłe bunty okolicznych szachów oraz wojnę z Pendżabem i Burmą, zbuntowali się Radżowie Holkar-Sindhia i Radżputany oraz sułtan Hajdarabadu. W 26 czerwcu 1857 roku zbuntowana armia składająca się 13 zbuntowanych dywizji dowodzonych przez Jawaharla Patna zajęła Bombaj, po tym wydarzeniu cześć wojska ruszyły w stronę Holkar-Sindhia by połączyć się z sojusznikami. Sytuacja w okolicach Delhi miała się inaczej, Brytyjskie wojska wycofały się z powodu buntu oraz ataków poszczególnych wrogich nacji. Armia jaka znalazła się pod dowództwem Mughalistanu składała się z 1 dywizja kawalerii, 4 dywizji dobrze uzbrojonej piechoty oraz 20 jednostek nieregularnych. Armia Szacha znalazła się pod dowództwem Adama Poniatowskiego oraz Muhammada Popata. W lipcu zbuntowane tereny Luckonow dołączyły się do kraju. Rewolta trwał 3 lata, w tym czasie wojska Mughalistanu zajęły okoliczne prowincje oraz Nepal gdzie ustanowiono marionetkowy rząd. Zaś dnia 2 marca 1859 podpisano zawieszenie broni mające obowiązywać do 23 stycznia 1864 roku. Mughalistan zatrzymał część zdobytych ziemi: Delhi (stolice imperium), Lucknow, Gorakhpur, Agrę i Allahabad. Wydarzenie to uznaje się za początek nowożytnych Indii.

 

Azjatycki Tygrys

Część 2: Wojny Wschodnioindyjskie


​

Wraz z Mughalistanem pokój z Brytyjczykami zawarła też Radżputana oraz Pendżab otrzymując Panipat i Semle. wydarzenie to pozwoliło Kompanii Wschodnioindyjskiej zająć się resztą zbuntowanych ziem. Buntownicy i Sipaje którzy, nie zdążyli na czas przedrzeć się do Mughalistanu, zostali powieszenie bądź rozstrzelani poprzez przywiązywanie ich do luf armatnich. Bahadur Szah II wiedząc, że pozostało mu tylko kilka lat zanim wrócą Brytyjczycy postanowił wzmocnić kraj za wszelką cenę. Dowódcą wojsk mianował Adama Poniatowskiego. Ziemie które otrzymał znajdowały sie w opłakanym stanie, 95% ludności było analfabetami.Kraj nie posiadał żadnego przemysłu, jedynym przejawem nowoczesności byłą krótka eksperymentalna linia kolejowa nieopodal Delhi, która miała być częścią planowanej przez Brytyjczyków linii Delhi-Kalkuta. Sam władca mimo tego, że był muzułmaninem ogłosił powszechną tolerancje religijną. miało to na celu zwalczenie antagonizmów pomiędzy sunnitami,szyitami, hinduistami, sikhiztami i nielicznymi chrześcijanami. Postanowiono też przeznaczyć dużą część budżetu na wydatki związane z edukacją oraz na walkę z przestępczością. Kolejnym krokiem jaki dokonano była demobilizacja i rozwiązanie wszelkich nieregularnych jednostek wojskowych, na ich miejsce wznowiono produkcję regularnych jednostek. Jedyne jednostki jakie pozostał to sławna Dywizja Kawalerii Bengalskiej, oraz trzy świetnie uzbrojone dywizje piechoty.

Egzekucja Sipajów złapanych przez wojska Brytyjskie
​

Dnia 6 sierpnia 1859 zerwano sojusz jaki łączył Mughalistan z Radżputaną i wypowiedziano jej wojnę. Armie dowodzone przez Poniatowskiego oraz Popata ruszyły wgłąb kraju. Wojska Radżputany zaskoczone i zniszczone wcześniejszą wojna nie były w stanie przeciwstawić sie dywizją które był niegdyś elitarnymi oddziałami Kompanii Wschodnioindyjskiej. Świętnie wyposażona Armia Mughalska zdołała do dnia 8 grudnia 1860 zająć wszystkie Radżputańskie ziemie, w tym czasie nie przegrano ani jednej bitwy. W czasie tej wojny Brytyjczycy zdołali pokonać i anektować kolejno: Bhutan, Hajdarabad, Burme oraz Hokar-Sindha.

Oddział Ghurków służących w Armii Mughalskiej
​

Dowództwo Mughalistanu postanowiło w tej sytuacji wywołać kolejną wojnę, następnym celem Armii Mughalskiej stał się Sind któremu wypowiedziano wojne dnia 12 lutego 1861 roku, a zakończono ją 14 sierpnia 1861 włączając wszystkie jego ziemie do Wolnych Stanów Mughalskich. W czasie wojny jedyny większy i zdecydowany opór Sindu napotkano 20 lipca pod Sukkurem, bitwa ta pozwoliła zniszczyć większość armii wroga która zebrał się w jednym miejscu, po tym zdobycie stolicy (Karachi) było już tylko formalnością. Po niecałych dwóch miesiącach wojska Mughalistanu przekroczyły granice z Kaltem który był najłatwiejszym z dotychczasowych wrogów. Dnia 2 czerwca 82 dokonano aneksji tego kraju.

Mapa Mughalistanu po Aneksji Kalatu
​

Po tych wszystkich wydarzeniach Wolne Stany Mughalskie zamieszkane były przez około 35 miliona ludzi stając się 7 co do ludności krajem na świecie tuż za Japonią. (Jeśli Kompanie Indyjską liczono jako część Imperium Brytyjskiego)

Wykres kołowe przedstawiające podstawowe informacje na temat ludności
​

W okresie po wojennym Mughalistan zajął się szkoleniem nowych wojsk, liczne manewry i ćwiczenia miał na celu dorównanie Brytyjczykom. Armia Mughalistanu składała się z licznych narodowości wśród nich duża cześć stanowili najemni Gurkhowie (Nepalczycy) z których usług korzystali również Brytyjczycy, jednak od czasu odkąd Nepal stał się marionetka w rekach Bahadur Szaha II, coraz mniej Nepalskich żołnierzy służyło w Kompani Indyjskiej. W czasie szkolenia wojsk dowództwo zajmowało się planami dotyczącymi podboju Afganistanu i Pendżabu oraz obroną przed Brytyjczykami.

 

Azjatycki Tygrys

Część 3: Wojna Afgańska i I Wojna z Kompanią Brytyjską

​

Po zakończeniu Wojen Wschodnioindyjskich, Mughalskię dowództwo zdecydowało skierować siły kraju na Afganistan, z ziem tych niegdyś wyruszył na podbój Indii sam Babur - założyciel dynastii Wielkich Mogołów. Kraj ten zamieszkany był w większości przez wojownicze plemiona Pasztunów. Fundusze potrzebne na wojnę spłynęły na kraj nieoczekiwanie z powodu śmierci ostatniego potomka bocznej linii rodziny królewskiej, cały majątek przeszedł w ręce szacha.

Dnia 9 grudnia 1862 roku wojska Mughalskie przekroczyły grancie z Afganistanem, 20 grudnia miała miejsce wygrana przez Mogołów bitwa o Kandahar. Mimo zaciętego oporu, armia Afgańska była za bardzo zacofana by mieć jakiekolwiek szanse.

Sher Ali Khan - Ostatni Emir Afganistanu​

Koniec stycznia 1863 przyniósł do Mugalistanu wiadomości o wybuchu w Polsce powstania styczniowego, Poniatowski planował wyruszyć do ojczyzny, lecz po namowach szacha zdecydował zostać, jedyne co mógł zrobić było wygłoszenie 'Odezwy Styczniowej' która mówiła o wsparciu ze strony władz Mughalskich. Samo powstanie upadło rok później.

Wojna Afgańska przebiegała dość sprawnie, szybkie zdobycie Kandaharu i Farah spowodowało wielką dezorganizacje wojsk Afgańskich. 25 Kwietnia 1863 miała miejsce zwycięska bitwa pod Kabulem której następstwem było zajęcie całego Afganistanu oraz jego oficjalnie włączenie do Mughalistanu dnia 20 czerwca 1843. Wydarzenie to zwiększyło populacje imperium o 6,5 miliona.

Mapa Mughalistanu po Aneksji Afganistanu​

Mughalistan rozwijał siew tym czasie bardzo prężnie, zaczęto szkolić nowe dywizje oraz demobilizować niepotrzebnych żołnierzy, w tym czasie miała miejsce też mała emigracja do Kalatu która znacznie zwiększyła ludność tego pustynnego stanu. Niestety sielanka nie mogła trwać długo powodem, był wygasające 24 stycznia 1864 zawieszenie broni z Kompanią Wschodnioindyjską. Dnia 28 marca 1864 roku, wojska Kompani przekroczyły grancie z Mugalistanem i ogłosiły wypowiedzenie wojny, Pierwszym krokiem jakiego dokonali Brytyjczycy była Aneksja Nepalu, kolejnym krokiem było wygranie przez Brytyjczyków kilku bitw z Mughalistanem, Wystraszony i rozczarowany szach zawarł pokój 14 lipca z Kompanią Brytyjską oddając im Udaipur, Gorakpur oraz Allachabad.

Zmiany granicy po I Wojnie z Kompanią Brytyjską​

 

Azjatycki Tygrys

Część 4: Wojna z Pendżabem i Konflikt z Rosją

Rozczarowanie i rozgoryczenie po wojnie było ogromne, przez kraj przeszły fale niezadowolenia, w tym czasie szach wraz z doradcami zajęty był reformami mającymi na celu unowocześnienie i zwiększenie armii. Pierwszym krokiem było zwiększenie sztabu którego nowym członkiem został generał Ajmer. Dowódcy armii planowali szczegóły przyszłego ataku na Pendżab. Samą wojnę wypowiedziano 15 lutego 1866, klęska wojsk Pendżabu była druzgocąca. Kolejnym razem Mughalistan ukazał swoja potęgę, kraj anektowano 16 września. Po wojnie zauważono liczne emigracje w stronę Kalatu oraz Afganistanu.​

Mapa po aneksji Pendżabu​

Dnia 29 marca 1867 hucznie obchodzone pierwsze 10lecie niepodległości, niestety radość nie trwała długo kolejne dni przyniosły wiadomość o chorobie szacha który umarł 7 października 1867. Następca został jego trzydziestoletni syn który przybrał imię Bahadur Sach III. Było to człowiekiem nowoczesnym, który planował otworzyć Mughalistan na wpływy europejskie, pragnął reform które spowodują unowocześnienie kraju. Pierwszym rozkazem była demobilizacja wojsk z Kalatu, co miała no celu zmniejszeniu strat tego mało ludnego terytorium.

Obchody Niepodległości
​

Listopad przyniósł wiadomość o ataku Rosji na Buchare i Chiwe, pierwszy kraj został okrojony terytorialnie, drugi zaś przyłączony do Carstwa. W grudniu Mughalistan wysłał dyplomatę do Rosji co miał na celu zbliżenie się do nowego sąsiada, a być może nawet współprace.

Bahadur Szah II​

W tym czasie nadal zajmowano sie rozbudową Armii Mughalskiej, sztab uważał, że 50 dywizji piechoty oraz 10 dywizji kawalerii, będzie w stanie zatrzymać armię Indii Brytyjskich. Posiadano wtedy 16 dywizji piechoty i 4 dywizje kawalerii, lecz według obliczeń Mughalistan był w stanie wyprodukować 6 dywizji miesięcznie. Wojska te był świetnie wyszkolone, lecz niestety brakowało im nowoczesnego uzbrojenia.

Struktura etniczna i religijna Mughalistanu​

Jednak dnia 9 stycznia w kraju wybuchła panika spowodowana wypowiedzeniem Mughalistanowi wojny przez Rosję, pierwszym krokiem jak zrobiono było wysłanie całej armii do Afganistanu, początkowo Rosjanie zmusili stacjonujące tam 22 i 23 Dywizje piechoty do wycofania sie. W późniejszych dniach wojny do Afganistanu dotarła główna Armia Mughalska, która pokonała Rosjan a sama ruszyła na tereny byłej Chiwy. Po ich zajęciu wyruszono do Kazachstanu gdzie 7 maja zmieciona kolejną Armia Rosyjską, wydarzenia te spowodowały szybkie zawarcie białego pokoju. Wojna ta ukazała potęgę Armii Mogołów, w kraju rozpoczętą przygotowania do kolejnej wojny z Brytyjczykami, która tym razem miała być wygrana...




AAR zamknięty i wyczyszczony. W razie czego, prosze o odzew. Jak wspominal autor, AAR ma byc dalej prowadzony, wiec prosze dać mi zanc a otworze.

CRIS