Baśnie Tysiąca i Jednej Tury - Maroko AAR [Civ5 BNW]

Kentucky · 4 Wrzesień 2013

Baśnie Tysiąca i Jednej Tury
Maroko AAR

Odcinek 1. "Rozsądnemu wystarcza znak, głupiemu trzeba pięści."

Tura 0

Mit o Marrakeshu
Dawno, dawno temu, kiedy dominacja człowieka na Ziemi dopiero się rozpoczynała, istniało koczownicze plemię Marokańczyków. Było to jedno z wielu plemion berberyjskich zamieszkujących okolice Pustyni Berberyjskiej, od której właśnie wywodzi się nazwa owej grupy plemion. A może to ta pustynia nosi nazwę zamieszkujących ją ludów? Ale to w tej chwili nie ma większego znaczenia. Ważne jest to, że podczas niekończącej się wędrówki za wodą i jadłem stała się rzecz niesłychana, rzecz której jeszcze żaden z Marokańczyków nie doświadczył, ani ich przodkowie także nie doświadczyli. Nad brzegiem rzeki zwanej Nafisa, gdzie plemię miało rozbić swój obóz, ukazał się złoty byk . Kiedy mężczyźni zbliżyli się do stworzenia celem schwytania go jako pożywienie, ten przemówił ludzkim głosem: “Jam jest Achimi, wysłannik Itherthera, Boga wszystkich Bogów”. Wszyscy wokół zamarli, nie wiedząc co począć w tej sytuacji i czekając na to, co zrobi lub rozkaże wódz plemienia, do którego zwrócił się boski byk. “Marrakeshu, wasza wędrówka właśnie się zakończyła. Itherther żąda, abyś ty i plemię twe zamieszkał na tej ziemi. Zajmował się tą ziemią. Dbał o tę ziemię. Chronił ziemię tę chronił przed wszelkim złem. Wszystko to robił w imieniu Itherthera, który w zamian za wasze posłuszeństwo przyniesie tobie i plemieniu twemu szczęście i dostatek”. Po słowach tych Achimi odleciał w stronę Słońca, miejsca gdzie Itherther mieszkał razem z innymi Bogami. Marrakesh zrozumiał, że jest wybrańcem Boga wszystkich Bogów i powinien zrobić wszystko to co przekazało mu złote zwierzę. Obóz rozbity nad Nafisą po latach zamienił się w osadę, a osada w miasto, jedno z pierwszych nie tylko na Ksarfaii ale też na całym świecie, a nazwa stolicy Maroka słusznie wywodzi się od imienia pierwszego wybrańca Itherthera.
Kliknij aby rozwinąć...

Tutaj zaczynamy wielką przygodę! Okolica jest całkiem przyzwoita: trochę równin, trochę wzgórz, rzeka, od groma soli, pszenica, kamienie i kakao. Wygląda legalnie. W Marrakeszu rozpoczynam trenowanie robotników.

Tura 1
Wśród ruin znajduję mapę, która odsłania praktycznie całą pustynię oraz kawał oceanu.

Tura 2

Aborygeni i ich włości
Za panowania Abana, prawdopodobnego prawnuka Marrakesha, lud Maroka natknął się na pierwszą osadę ludzką która nie była ich domem. Na północnym końcu Pustyni Berberyjskiej, gdzie kończą się wydmy z sawanną i zaczynają gęste i gorące lasy, marokańscy myśliwi trafili na ludzi nie przypominających nikogo z plemion berberyjskich. Byli to ludzie o ciemnym kolorze skóry, tak samo ciemnych, kręconych włosach. Posiadali szersze od Berberów nosy i masywniejsze zęby. Posługiwali się też nieznaną dla Marokańczyków mową, której nauka zajęła sporo czasu. Spotkanym ludem byli Aborygeni, którzy od pokoleń zamieszkują osadę zwaną Melbourne. [...] Przed laty Aborygeni byli nomadami, tak samo jak Marokańczycy, którzy osiedlili się w cieniu góry Synaj. Tam też zajmowali się przede wszystkim uprawą roli, łowiectwem i rybołówstwem. Według nich góra Synaj jest świętym miejscem, a jej kult prowadzili jeszcze za koczowniczego trybu życia. [..] Oczywistą rzeczą jest to, że Aborygeńscy szamani nie pozwolili Marokańczykom nawet zbliżyć się do tej góry. Mimo tego oba ludy nawiązywały ze sobą drobne wymiany handlowe i przez to utrzymały między sobą kontakt.
Kliknij aby rozwinąć...

Znajduję kupieckie miasto Melbourne oraz Górę Synaj znajdującą się o rzut kamieniem od tego miasta. Przy odrobinie szczęścia i wojska podbiję to miasto i zgarnę potężne profity z Góry Synaj.

Tura 7
W ruinach odnajduję mapę pokazującą lokalizację barbarzyńskich obozów. Niedobrze, jeden z obozów jest o kilka heksy (heksów? dunno) od Marrakeszu. Wyczuwam mordownię.

Tura 8
Populacja w Marrakeszu wzrasta!

Tura 9
Kolejne ruiny. Tym razem odnajduję w nich artefakty zwiększające kulturę o 20. To mój ulubiony rodzaj znalezisk wśród ruin.

Tura 10

Starożytna Kultura Maroka
Od czasu, kiedy Marokańczycy opanowali umiejętności związane z garncarstwem, zaczęli oni swoich pierwszych prób w stworzeniu pisma i/lub sztuki. Wytwarzana przez nich ceramika była zdobiona geometrycznymi wzorami oraz wizerunkami zwierząt (np. żyjącymi w Nafisie krokodylami lub dromaderami z pustyni Berberyjskiej) malowanymi lub wyrytymi w glinie.
W tym czasie wykształcił się również rodzaj pochówku. Zmarli byli grzebani w płytkich zagłębiach, zawsze zwróceni w stronę oceanu (wschodu), wraz z częścią lub całością dobytku (przeważnie była to różna biżuteria, naszyjniki lub ceramika, a w przypadku mężczyzn często też broń). W grobach znajdowały się również ofiary dla Yabfira, boga śmierci, w postaci żywności np. owoce lub ryby. Ofiary te miały stanowić zapłatę dla Yabfira, aby ten dał zmarłym żyć dalej w podziemnym świecie zmarłych, znajdującym się pod oceanem (miejscu, gdzie żaden człowiek nie da rady dotrzeć). Właśnie takie czynności, jak zdobienie ceramiki oraz obrzędy pogrzebowe, zaczęły kształtować marokańskie tradycje.
Kliknij aby rozwinąć...

Odkrywam garncarstwo. W Ustrojach Społecznych rozpoczynam rozwój Tradycji.

Tura 11
Kolejna mapa z ruin, prezentująca tym razem (prawdopodobnie) południową cześć kontynentu oraz Cerro de Potosi.

Tura 15

Mądrzy ludzie z Mediolanu
Tego samego czasu Marokańczycy dotarli do krainy zimnej i posiadającej nieprzewidywalną pogodę, a sama kraina znajdowała się na południe od Marrakeszu. Tam też zwiadowcy odnaleźli dwie rzeczy. Pierwszą z nich jest góra, która wyglądała na zbudowaną wyłącznie z dziwnych, białych i na swój sposób miękkich kamieni (chodzi tutaj o skały wapienne). Marokańczykom wyjątkowo spodobał się ten kamień i od razu przypisali mu dużą wartość, bo ‘białe kamienie’ bardzo różniły się od tych kamieni znajdujących się w pobliżu Marrakeszu. Drugą rzeczą znalezioną przez podwładnych wodza Jameela, bo tak się zwał potomek legendarnego Marrakesha, była osada. Osada ta zwała się Mediolanem, a mieszkańcy osady zwali się Mediolańczykami. Z wyglądu bardzo przypominali Berberów, z tą różnicą, że mieszkańcy Mediolanu mieli skórę jaśniejszą. Wydawać by się mogło, że lud ten żyje tylko i wyłącznie z łowiectwa i rybołówstwa, bo klimat jest tam za srogi na uprawę roślin znanych Marokańczykom. Zapytani o ‘górę z białych kamieni’ Mediolańczycy opowiedzieli o niej wiele. Górę tę nazywali Cerro de Potosi, a białe kamienie wapieniem i że kamień ten doskonale się nadaje do obróbki, więc i Marokańczycy też zaczęli nazywać tak górę i kamienie. Zabawną rzeczą podczas tego spotkania było to, że oba plemiona nie dowierzały sobie nawzajem w kwestii zamieszkania. Gospodarze nie mogli uwierzyć, że ich goście pochodzą z tak gorącej i ich zdaniem niegościnnej krainy jaką jest Pustynia Berberyjska. Podobnie zdziwieni i pełni podziwu byli Marokańczycy, bo nie wyobrażali sobie tego, że można żyć w krainie tak mroźnej i zdradliwej. Ostatecznie zwiadowcy z Maroka odeszli w przyjaźni z mieszkańcami Mediolanu, nie mogąc się doczekać tego, jak opowiedzą swym rodakom o przygodzie jaka ich zastała.
Przyszłość miała też przynieść informacje o tym, że Cerro de Potosi skrywa w sobie nie tylko skały wapienne, ale też niezliczoną ilość cennego metalu, a chęć posiadania tego bogactwa może rozpocząć nie jeden konflikt w tej części świata.
Kliknij aby rozwinąć...

Nawiązuję kontakt z Mediolanem (miasto kulturowe). Barbarzyńscy zaczynają się kręcić w okolicy Marrakeszu.

Tura 17

Mit o Mamduhu Obrońcy

Plemię marokańskie nie było jedynym berberyjskim plemieniem zamieszkującym okolice tak samo zwanej pustyni. Plemiona takie jak Kabylowie czy Tuaregowie wciąż prowadzili koczowniczy tryb życia. Wielce nie podobało się reszcie nomadów to, że Maroko prowadzi osiadły tryb życia i zagarnia coraz więcej ziem dla siebie, ograniczając pozostałym grupom tereny wędrówek. Co mniejsze plemiona koczowników, które zapuściły się za bardzo w stronę Marrakeszu, były przez Marokańczyków łapane i wcielane bezpośrednio do plemienia lub jako niewolnicy, a to zależało przede wszystkim od tego, jakie nastawienie mieli schwytani oraz od nastroju wodzów marokańskich. W końcu czara goryczy Kabylów się przelała. Kabylski wódz Raed zebrał ogromną liczbę mężczyzn i ruszył na Marrakesz. Atak był niespodziewany. Raed zdołał splądrować wiele farm nad Nafisą oraz pojmać wielu Marokańczyków w niewolę. Wódz Maroka, Mamduh, był zarazem zdziwiony i rozgniewany postępem plemienia ze wschodu. Dobrze znał rozkazy Itherthera o sprawowaniu opieki nad tą ziemią, które były przekazywane z pokolenia na pokolenie i za punkt honoru uznał pozbycie się barbarzyńców (zwrot ten miał początkowo określać wrogo nastawionych Berberów, ale z czasem pojęcie to zaczęło nawiązywać do wszystkich dzikich i wojowniczych plemion na świecie), choćby miało to kosztować jego własne życie. Mamduh zebrał wszystkich mężczyzn jakich mógł i poprowadził ich w stronę przeciwnika. Krwawa bitwa pomiędzy plemieniem Maroka oraz Kabylów rozgorzała wieczorem, nad północnym brzegiem Nafisy, kiedy to Raed łupił kolejną farmę. Walka była zacięta, a momentem kulminacyjnym był pojedynek między Mamduhem i Readem. Wodzowie skrzyżowali swoje włócznie. Każdym kierowały inne cele. Mamduh chciał ochronić lud swój tak jak Itherther rozkazał, a Raed zdobyć środki pozwalające jego plemieniu przetrwać. Padał cios za ciosem. Krew swoja i przeciwnika coraz bardziej zdobiła ich ciała i broń. Szala zwycięstwa przechylała się to raz w jedną stronę, to w drugą. Nagle Mamduh zorientował się, że jego ludzie zaczęli tracić inicjatywę w walce i zaczęli padać jeden po drugim. Raed także zdał sobie z tego sprawę i szyderczo wyśmiał Marokańczyka. To zamiast złamać obrońcy, dodało mu jeszcze więcej gniewu, siły i determinacji. Zaszarżował i zamachnął się z taką prędkością, że aż zaświszczało i uderzył włócznią w głowę oponenta z taką siłą, że ten aż się zachwiał. Wódz wykorzystał tę chwilę dekoncentracji wroga i z równie wielką prędkością i siłą, jak przy poprzednim ciosie, wbił grot swej broni w serce przeciwnika. Najeźdźca poległ. Mamduh sprawnym ruchem uciął głowę poległego wodza, podniósł ją tryumfalnie i krzyknął tak głośno, aby każdy wojownik go usłyszał. Kabylowie na widok martwego wodza zaczęli uciekać w popłochu ze strachu, że Mamduh też ich zabije. Obraz wycofujących się z powrotem na pustynię koczowników dodał sił Marokańczykom, którzy ruszyli w pościg za nimi. Złapanych wojowników zabijali lub łapali jako swoich niewolników. Jeszcze tej samej nocy Mamduh rozkazał złożyć obfitą ofiarę dla Itherthera w podzięce za przyniesione mu zwycięstwo. Wiele lat później, kiedy wódz odszedł do świata umarłych, Marokańczycy zbudowali nad jego grobem specjalny obelisk, upamiętniający jego bohaterskie czyny. Mamduh jest drugim wodzem, zaraz po Marrakeshu, który zapisał się do panteonu legendarnych bohaterów narodowych Maroka.
Kliknij aby rozwinąć...

Sytuacja wymusza na mnie rozpoczęcie rozwoju Honoru w Ustrojach Społecznych. Trzeba sobie jakoś radzić z wszędobylskimi dzikusami, co nie?

Mamduh mówi: "Tą rzeczą jest honor!"

Tura 23

Rachuba czasu według Marokańczyków;
Krzemień w życiu starożytności
Około trzeciego tysiąclecia przed nasza erą na terenie Maroka zaczął obowiązywać księżycowy oparty na fazach Księżyca. Rok księżycowy posiadał 354 dni i dzielił się na 12 miesięcy, po 29 i 30 dni. Różnica 11 dni w stosunku do roku słonecznego (który wynosi 12 miesięcy księżycowych plus 11 dni) powodowała przesuwanie się pór roku w stosunku do miesięcy roku kalendarzowego. Po trzech latach odmierzania czasu tym sposobem zaczynało brakować aż 33 dni, czyli ponad jednego miesiąca. Aby zwalczyć ten problem, przypisano miesiące konkretnym grupom gwiazd. Kiedy więc jakaś gwiazda nie była widoczna podczas danego miesiąca, kapłani ogłaszali dodanie 13 miesiąca do roku.
W tym czasie zaczęły też powstawać pierwsze kopalnie krzemienia w Maroku, gdyż zbieranie odłamków skalnych z powierzchni ziemi stało się nieopłacalne. Urabianie i wydobycie krzemieni sposobem górniczym przyniosło znacznie więcej surowca niż dotąd stosowana metoda oraz pozwoliło na stworzenie nowych i udoskonalenie narzędzi.
Kliknij aby rozwinąć...

Odkrywam technologię Kalendarzu, a w ruinach poznaję tajniki górnictwa.

Tura 25
Ranking najsilniejszych militarnie imperiów znany także jako 'Ludzie o najostrzejszych kijach'. Jestem na samym dole posiadając marne 13 punktów (w sumie to 13 punktów ma 6 z 10 nacji, więc nie jest aż tak tragicznie.

Tura 27

Berberyjska niezgoda
Okres pomiędzy rokiem 3000 p.n.e. oraz 2600 p.n.e. był niezwykle ciężki dla Maroka. Przez te cztery stulecia Marrakesz był regularnie najeżdżany przez koczownicze plemiona Tuaregów, Kabylów oraz Zajanów. Byli oni niezwykle zazdrośni o ziemie i bogactwa Maroka. Choć nomadzi byli raz za razem pokonywani, to jednak udawało im się ciągle niszczyć osiągnięcia Marokańczyków. Rosnąca populacja w Marrakeszu (Marokańczyków jak i niewolników z innych berberyjskich plemion) oraz posiadająca coraz większe znaczenie kasta wojowników wytworzyły w Maroku system arystokracji i podziału społeczeństwa. Najwyższe i najważniejsze miejsce zajmuje wódz Maroka, później znajdowali się kolejno: kapłani, urzędnicy, wojownicy, rolnicy z rzemieślnikami, a na samym dole niewolnicy.
Kliknij aby rozwinąć...

Barbarzyńcy nie dają ani chwili spokoju. Tymczasem w ustrojach rozwijam Tradycje poprzez dodanie Arystokracji.

Barbarzyńcę bij, bij, BIJ!

Tura 34
Odkrywam technologię Murarstwa (screen gdzieś wcięło). W tym czasie przeganiam ze swojego terytorium ostatnich barbarzyńców.

Tura 39

Salahańskie Prawo
Za panowania wodza Salaha (około 2440 roku p.n.e.) powstał w Maroku pierwszy, zorganizowany system prawny. Starożytni Marokańczycy postrzegali system praw jako ziemskie odzwierciedlenie boskiej sprawiedliwości, uosabianej przez boginię Haadiję. Bogini ta była uosobieniem harmonii i porządku we Wszechświecie. Wódz jako ‘potomek wybrańca Bogów’ stanowił źródło prawa i jego wykonawcą. Rzecz jasna wodzowie nie mogli w pojedynkę egzekwować prawa, bo rzeczą niemożliwą by to było dla jednej osoby. Wezyrowie, czyli wysokim stopniem urzędnicy i jednocześnie kapłani Haadiji, jako przedstawiciele wodza i jego władzy sądowniczej mieli za zadanie dopilnować, aby w Maroku prawo było przestrzegane (krótko mówiąc, byli odpowiednikami dzisiejszych sędziów).
Kliknij aby rozwinąć...

Dodaję do Tradycji kolejne rozwinięcie, tym razem legalizm.

Tura 41

Hindusi i ich herbata
Około roku 2360 p.n.e. Marokańczycy nawiązali kontakt z nowym ludem. Lud ten mieszkał na zachód od Maroka, w głębi kontynentu. Wyglądem bardzo przypominali Berberów, z tą różnicą że ich język i zachowanie bardzo różniły się od berberyjskiego. Byli to Hindusi, mieszkańcy kraju zwanego Indiami, a ich miasto nosiło nazwę Delhi. Miasto te, podobnie do Marrakeszu, znajdowało się nad brzegiem rzeki zwanej Gangesem. Indie znajdowały się w nieco chłodniejszym od marokańskiego klimatu. Hindusi zajmowali się, podobnie do Marokańczyków, rolnictwem. Zwiadowców z Maroka zaskoczyły w Indiach dwie rzeczy. Pierwszą z nich był fakt, że przywódca Indii nie otrzymywał tytułu po ojcu. Kiedy hinduski wódz ginął, zbierali się wszyscy mężczyźni i razem wybierali spośród siebie następnego wodza. Uważali, że tylko wybór najmądrzejszego Hindusa może przynieść porzytek dla nich wszystkich. Drugą rzeczą jaką Hindusi zdołali zaskoczyć Marokańczyków była pewna roślina. Po zamoczeniu liści tej rośliny w gorącej wodzie, woda nabierała ciemnego koloru i niespotkanego dotąd smaku. Roślina ta zwała się herbatą. Zwiadowcy dowiedzieli się także, że dalej w kierunku zachodzącego słońca znajdują się kolejne miasta. Zgodnie z tym co mówili Hindusi, zwiadowcy odnaleźli nowe osady. Pierwsza z osad, Valetta, była zamieszkana przez wojowniczy lud Maltańczyków (wyglądem bardzo przypominali Mediolańczyków). Marokańczycy nie byli tam mile widziani, więc czym tchu pomknęli do drugiej osady. Ormuz, bo tak się nazywa ta druga osada opisana przez Hindusów, wyglądał na biedniejszą wersję Delhi. Żyli tam Hindusi tacy sami jak w Indiach, z tym wyjątkiem, że nie podlegali władzy przywódców indyjskich. Podania mówią, że wiele lat temu w Indiach, kiedy jeszcze nie było wyborów na przywódcę, żyło dwóch braci bliźniaków Sudhir i Anish, a ich ojciec władał Indiami. Kiedy ojciec na łożu śmierci wyznaczył sudhira na swojego następcę, Anish popadł w ogromny gniew i zazdrość. Zebrał tylu ludzi ile tylko mu się udało i opóścił razem z nimi Delhi. Po wielu dniach wędrówki Anish rozkazał swoim towarzyszom założenie nowej osady, gdzie to on będzie władać i tak właśnie powstał Ormuz.
Kliknij aby rozwinąć...

Poznaję Indie, a w kolejnych dwóch turach Valettę i Ormuz. Powinienem się cieszyć, że moim sąsiadem jest Gandhi, a nie ktoś pokroju Attyli.

Tura 44

Rewolucyjny pomysł Arifa
Około roku 2240 p.n.e. wezyr o imieniu Arif opracował zupełnie nowe pismo, mające na celu zastąpienie wcześniej używanego pisma piktograficznego. Praca urzędników i kapłanów była niezwykle trudna z powodu niedoskonałości piktografii oraz niemożliwości opisania niektórych rzeczy lub zjawisk za pomocą tego pisma. Pismo stworzone przez Arifa (umownie ‘pismo marokańskie’ lub ‘arifskie’) jest alfabetycznym pismem spółgłoskowym.Składa się z 28 znaków spółgłoskowych. Samogłoski (a, i, u) oraz ich brak wyraża się za pomocą znaków diakrytycznych, umieszczanych nad lub pod literą. Ciąg pisma arifskiego jest poziomy lewostronny. Nowe pismo szybko zostało przyjęte w Maroku i zrewolucjonizowało ono nie tylko pracę Marokańczyków, ale też życie codzienne.
Kliknij aby rozwinąć...

Odkrywam pismo. Za jakieś 20-40 tur ktoś napisze Koran.

Tura 49 i 50

Mit o Hadym
Około roku 2000 p.n.e. żył marokański kapłan bogini ziemi Ksarfaii o imieniu Hady. Hady miał życie jak każdy inny kapłan. Do czasu. Podczas jednej ze swoich modlitw na pustyni, których celem była Ksarfaya, ukazał się Hademu złoty byk Achimi. Kapłan nie mógł uwierzyć własnym oczom. Nie wiedział też, co legendarne stworzenie może od niego chcieć. Po chwili zwierzę odezwało się do mężczyzny. “Ja jestem Achimi, wysłannik Boga Bogów Itherthera i dobrze wiesz o tym, kapłanie Ksarfaii. Mam dla ciebie ważną wiadomość. Bogowie popadli w konflikt między sobą, gdyż nie wiedzą komu ludzie oddają większą cześć i chwałę. Każdy z nich twierdzi, że to on jest najbardziej uwielbiany. Itherther chce, abyś to ty pokazał, na jakim Bogu najbardziej zależy twojemu ludowi.” Hady po chwili namysłu zapytał przerażonym głosem, bo kto by w takiej sytuacji by się nie przeraził: “Ale jak niby mam to zrobić? I dlaczego na mnie spada to brzemię?” Kapłan nie musiał długo czekać na odpowiedź Achimiego. “W tym oto miejscu z twojego rozkazu powstanie miejsce sakralne, w którym właśnie ty złożysz ofiarę dla wybranego przez ciebie Boga.” Achimi odwrócił się i odleciał w stronę oceanu (wschodu) mówiąc: “Pamiętaj, Bogowie liczą na ciebie!” Hady przez całą noc rozmyślał nad tym, co go właśnie spotkało. O samym świcie pognał do pałacu wodza Imada, aby poinformować go o zeszłonocnym wydarzeniu. Wódz początkowo nie chciał dowierzać w jego słowa, lecz kiedy kapłan zaczął wrzeszczeć, że jeśli wódz go nie wysłucha to Marrakesz spotka kara boska. W ten czas w pałacu pojawili się inni kapłani, przerażeni tym co mówi Hady. Po kilkugodzinnym błaganiu całego szeregu kapłanów Imad zgodził się na budowę specjalnej świątyni. Trudno jednak mówić tutaj o świątyni jako takiej. Według Hadego obiekt ma ogromnym okręgiem zbudowanym z ogromnych głazów. Przeniesienie takiej liczby głazów o odpowiedniej masie i wyglądzie oraz samo ich ustawienie w odpowiednim szyku zajęło sporo lat, gdyż miejsce rozmowy Hadego z Achimim było bardzo daleko od najbliższego kamieniołomu. Przez te lata Bogowie starali się w różny sposób przekupić kapłana podczas nocnych snów, aby ten złożył ofiarę właśnie im. Pierwszą pokusę złożył Yabfir, Bóg śmierci i władca świata umarłych. Obiecał on Hademu, że jeśli to niemu zostanie poświęcona ofiara, to kapłan po śmierci zazna w świecie umarłych życia godnego największych wodzów Maroka. Drugą próbę przekupstwa przeprowadził Itherther, niepewny swego losu. Powiedział, że jeśli to on zostanie wybrany, to obdarzy mężczyznę siłą tak potężną, że będzie mógł podnosić jedną ręką całe góry. Trzecią próbę podjęła Ghada, bogini miłości i szczęścia. Nagrodą od niej miałaby być żona najpiękniejsza na świecie oraz dożywotnie szczęście, wynikające z pierwszej nagrody poniekąd. Gdy przyszedł dzień złożenia ofiary, Hady dobrze wiedział co powinien zrobić. Całe życie poświęcił kultowi Ksarfaii i to właśnie dla nie została złożona ofiara. Rozgniewało to resztę Bogów, gdyż nie przewidzieli takiego rozwoju wydarzeń. Gniew Itherthera poznał cały Marrakesz, kiedy to Słońce, siedziba Bogów, zgasło na pewien czas, wywołując ogromną panikę wśród ludu. Pozostali Bogowie zesłali na kapłana całą masę klątw za brak posłuchu. Od tej chwili Hady miał już nigdy nie zaznać szczęścia, a po śmierci nigdy nie zazna spokoju. Ksarfaya w podziękowaniu za wybranie właśnie jej obiecała całemu ludowi Maroka, że nawet najbardziej jałowe ziemie będą rodzić plony, a pod ziemią znajdą najróżniejsze skarby. Ostatecznie ofiarą poświęconą podczas tamtego obrzędu był kapłan Hady.
Kliknij aby rozwinąć...

Buduję Stonehenge i zaraz po tym przyjmuję Folklor Pustynny (każde pole pustyni generuje 1 punkt wiary). Odkrywam też hodowlę zwierząt.

[HR][/HR]
Ledwo jeden AAR zakończyłem i już biorę się za następny. Tego formata to chyba nigdy nie zrobię przez to. No i chyba w tym jednym odcinku znalazło się więcej tekstu niż w Tropico razem wziętym. Ciekawe, jak długo wytrzymam z tym AARem?
Technikalia:

Rodzaj mapy - Kontynenty II (z mniejszą ilością lodu)
Rozmiar mapy - Duża (10 imperiów, 20 wolnych miast)
Trudność - Normalna/Książę (1. nie jestem pro 2. fakt że muszę wszystko screenować już dość utrudnia)
Szybkość - zwykła
Epoka startowa - starożytność
Wiek świata - 3mld lat
Temperatura - umiarkowana
Klimat - normalny
Poziom morza - średni
Surowce - standardowo

Rodzaje zwycięstw: Czasowe (tylko czasowe, bo chcę pograć na spokoju, a nie ścigać się)
Zaaw. opcje: brak konieczności przyjęcia ustroju przed zakończeniem tury

Mody:
Barbarians - Unlimited Exp (v.2)
Faster Aircraft Animations (v.3)
Less Ice on Maps (v.101)
No Pantheon Cost Increase (v.1)
True ICBM Mod (v.1)
Units - Starting Scout (v.1)
Capture Great People (v.2)
Calypso's Colored Religious Icon (Basic & Extended) (v.4)
More Luxuries (v.121)

pavioniusz · 4 Wrzesień 2013

Jak na mój gust lepiej na początku iść w wolność + honor oraz do filozofii.

Już na samym początku ta wredota:F bij go szybko bo w każdej mojej grze pierwszy startuje do wojenki

Czemu nie Polska!!!

Kentucky · 4 Wrzesień 2013

pavioniusz napisał: ↑

Jak na mój gust lepiej na początku iść w wolność + honor oraz do filozofii.
Kliknij aby rozwinąć...

Od czasu GnK oraz BNW nie przepadam za wolnością, która wiele straciła w moich oczach właśnie na rzecz tradycji. Tradycja bardziej pasuje do mojej 'defensywnej' metody grania. Ale to wszystko jest kwestią przyzwyczajeń

pavioniusz napisał: ↑

Już na samym początku ta wredota
Kliknij aby rozwinąć...

Muszę liczyć na to, że bliżej niego znajdzie się jakieś inne imperium

pavioniusz napisał: ↑

Czemu nie Polska!!!
Kliknij aby rozwinąć...

Bo Polską nie dość że grałem, to jest ona zbyt overpowered ;____; A Marokiem to jeszcze nie było mi dane pograć.

arcyżużel napisał: ↑

łe gra saraceńskimi dzikusami minus
Kliknij aby rozwinąć...

No wiesz co..? ;___;

pavioniusz · 4 Wrzesień 2013

Kentucky napisał: ↑

'defensywnej' metody grania.
Kliknij aby rozwinąć...

O kurcze to w civ da się grać defensywnie?

Kentucky · 4 Wrzesień 2013

pavioniusz napisał: ↑

O kurcze to w civ da się grać defensywnie?
Kliknij aby rozwinąć...

Tak. Po prostu nie lubię wojować (tj nie lubię wojen w epoce renesansu i wcześniejszych, bo od przemysłowej zaczyna się fun) :curve: Tak poza tym to już teraz mogę powiedzieć że ten AAR pokaże czego nie można robić oraz co trzeba robić a nie zrobiłem Przegram ;___;

pavioniusz · 4 Wrzesień 2013

Chyba, że tak

filip133 · 4 Wrzesień 2013

Będę czytał. Ciekawe państwo

Matheos · 5 Wrzesień 2013

O Civka V... I Maroko! Już miałem się zapytać jaki to mod na kakao - ale dojrzałem spoiler na końcu. 50 tur na odcinek - czy to będzie jakiś standard czy później - adekwatnie do postępu tur (a raczej tego ile jedna tura to lat) będziesz zmniejszał ten czas? Nie zapominaj o bonusie Maroka z karawan. Co do trudności "seems legit"

@arcyżużel: widać ktoś lubi średniowieczne standardy... ;P

Kentucky · 5 Wrzesień 2013

Matheos napisał: ↑

50 tur na odcinek - czy to będzie jakiś standard czy później - adekwatnie do postępu tur (a raczej tego ile jedna tura to lat)
Kliknij aby rozwinąć...

Na początek dałem tyle tur, bo jak wiadomo na początku trochę mało się dzieje. Na następny odcinek przewiduję już 25 tur. Z czasem pewnie i to spadnie pod napływem informacji ze świata.

Matheos napisał: ↑

Nie zapominaj o bonusie Maroka z karawan.
Kliknij aby rozwinąć...

Pamiętam, pamiętam. Właściwie to chyba cały handel zagraniczny oprę na karawanach (nie wiem jak będzie wyglądać sytuacja z Nowym Światem)

vimes6 · 6 Wrzesień 2013

Mnie jedynie dziwi zachowanie barbarzyńców. U mnie, jeden z nich zgarnąłby niewolnika znaczy robotnika i uciekł gdzie pieprz rośnie.

Maciej-Kamil · 6 Wrzesień 2013

Mam nadzieję, że rozgrywka będzie ciekawa.

Kentucky · 6 Wrzesień 2013

arcyżużel napisał: ↑

czyli będziesz jednak grac tymi Saracenami wstyd, to w takim razie daj się zapiąć Polsce
Kliknij aby rozwinąć...

Postaram się :v

Zaloguj

Baśnie Tysiąca i Jednej Tury - Maroko AAR [Civ5 BNW]

Kentucky Ten, o Którym mówią Księgi

pavioniusz Znany Wszystkim

Kentucky Ten, o Którym mówią Księgi

pavioniusz Znany Wszystkim

Kentucky Ten, o Którym mówią Księgi

pavioniusz Znany Wszystkim

filip133 Ten, o Którym mówią Księgi

Matheos Ten, o Którym mówią Księgi

Kentucky Ten, o Którym mówią Księgi

vimes6 Guest

Maciej-Kamil Ten, o Którym mówią Księgi

Kentucky Ten, o Którym mówią Księgi

Poleć forum

Zaloguj

Baśnie Tysiąca i Jednej Tury - Maroko AAR [Civ5 BNW]

Kentucky Ten, o Którym mówią Księgi

pavioniusz Znany Wszystkim

Kentucky Ten, o Którym mówią Księgi

pavioniusz Znany Wszystkim

Kentucky Ten, o Którym mówią Księgi

pavioniusz Znany Wszystkim

filip133 Ten, o Którym mówią Księgi

Matheos Ten, o Którym mówią Księgi

Kentucky Ten, o Którym mówią Księgi

vimes6 Guest

Maciej-Kamil Ten, o Którym mówią Księgi

Kentucky Ten, o Którym mówią Księgi

Poleć forum

Szybkie Linki