Bayern uber alles

[size=+2]Bayern uber alles[/size]
Historia Bavariae pro duce deique scripta
​

Słowem wstępu
Z góry informuję, że raczej nie dam rady prowadzić tego AARa regularnie. Jednakże postaram się jak mogę doprowadzić go do mniej, lub bardziej szczęśliwego końca.
Z kwestii technicznych, gram na patch'u 1.04 (czy jakoś tak). Zaczynam w roku 1066. Zarówno poziom trudności jak i agresywność AI nastawiona na 'normalny'.

Część pierwsza

Otto von Nordheim Aedificator(Budowwniczy), książę Bawarii
1025-1080
lata 1066-1070​

Pierwsza wzmianka o urodzonym w 1025 księciu Bawarii pochodzi, z datowanego na 1066 rok, spisu lenników cesarskich oraz ziem im podległych. Z tego właśnie źródła wiemy również o tytułach jakie nosił ów władca w chwili wydania dokumentu, a były to kolejno: Książę Bawarii (Dux Bavariae), pan ziem Kempteńskiej (comes Cemptenensis) i Innsbruckiej (comes Innsbruckensis) oraz Górnej Bawarii (Comes Altae Bavariae). Dokument wspomina również, że Otto miał za wasali biskupa Salzburga, Hrabiego Tyrolu, Norymbergi oraz Dolnej Bawarii.

Ziemie Księcia Ottona, oraz jego wasali​

Co ciekawe, w sprawie wszelkich działań władcy przed wspomnianym rokiem 1066, kroniki milczą. Nic również nie wiemy o jego przodkach. Zupełnie jakby w wielkiej księdze dziejów, ktoś świadomie wyrwał stronice dotyczące przeszłości tego rodu. Pozostaje nam tylko przypuszczać, że Otto odziedziczył tron od swoich znamienitych przodków i do owego przełomowego roku trwał cicho w cieniu wielkich dworskich dramatów...
Na całe szczęście zachowały się zapiski kronikarskie, dzięki których możemy dowiedzieć się jakim człowiekiem był władca, od którego zaczynamy naszą wędrówkę przez dzieje.

​

Z tego jak i wielu innych źródeł wyłania się obraz człowieka dumnego, bardzo wrażliwego na punkcie swojej osoby, która jednak obdarzona była biegłością w wielu dziedzinach działalności.
Wiemy dobrze, z książęcych dokumentów datowanych na lata 1067-1070, że rozpoczął on budowę nadleśnictw, by wyciągać większe korzyści z eksploatacji lasów znajdujących się na terenie jego domeny.

​

Wiadomo też, że władca ów z radością witał w granicach swojego władztwa, wszelkiej maści luminarzy nauki i aktywnie ich wspierał. Najlepiej niech świadczy o tym pochodzący ze stycznia 1070 roku akt fundujący książęcą bibliotekę w Monachium, gdzie miejsce swoje miały znaleźć cenne manuskrypty zawierające wiedzę pierwszych doktorów kościoła, jak i też te, dotyczące tzw sztuk wyzwolonych [artes liberales].

W zimowym świetle owego roku światło nauki po raz pierwszy zabłysło nad księstwem Bawarii...​

Oczywiście wydarzenie to nie pozostało bez echa na świecie. Wraz z pierwszymi szkolarzami, którzy przekraczali progi Monachijskiej biblioteki, wzrósł prestiż książęcej dynastii, uważanej za otwartą 'na wiedzę dla rozumu chrześcijańskiego zbawienną' jak to określił anonimowy dziejopis...
Postęp nie ominął również wojskowości. W roku 1067 łucznicy z Górnej Bawarii zaczęli porzucać swoje krótkie łuki, na rzecz łuków dłuższych, które z większej odległości i z większą siłą razić mogły nieprzyjaciela.

​

Zresztą, poprzez budowę strzelnic i miejsc do ćwiczenia fechtunku, dał Otto swoim wojakom okazję, by ćwiczyć się mogli w marsowym rzemiośle.

w następnym odcinku:
-Życie dworu bawarskiego po 1066 roku
-plany Księcia Ottona
-opis dalszych lat jego chwalebnych rządów

 

[size=+2]Bayern uber alles[/size]
Historia Bavariae pro duce deique scripta

lata 1066-1070

życie dworskie

Dwór Bawarski w roku 1066​

W początkowych latach dwór Bawarski nie należał do najludniejszych w cesarstwie, nawet kiedy późniejszych miesiącach pojawiły się na nim nowe postać, trudno było Ottonowi dobrać ludzi do pełnienia ważnych funkcji administracyjnych.
Zatem przez najbliższe lata instytucje mistrza szpiegów i metropolity istniały tylko z nazwy.
Jak widać z zamieszczonej powyżej ryciny, Otton nie musiał martwić się o dziedziczenie tronu książęcego, gdyż, z łaski bożej, doczekał się dwóch zdrowych synów, którzy w chwili rozpoczęcia naszej gawędy, wciąż jeszcze kształcili się, by w przyszłości godnie bronić honoru rodziny.

​

Starszy syn - Heinrich, od najwcześniejszych lat wykazywał się tężyzną fizyczną. Widząc to kazał ojciec szkolić pierworodnego w sztuce wojennej, by mógł poznać wszystkie jej arkana, a żeby w sercu dziedzica tronu żywe były cnoty prawdziwego niemieckiego rycerza, rozkazał na dwornym bardom i kronikarzom opowiadać mu historie najznamienitszych wojowników teutońskich. Fakt, że w sławetnym tym gronie widnieli głównie wojownicy pogańscy, jak Zygryfd czy Beowulf wzburzył trochę obecnych na dworze członków kościoła, lecz Otton (jak już wspominaliśmy zdolny dyplomata) wyjaśnił klerkom, że owi wojownicy, choć obce im było słowo zbawiciela, w pełni realizowali cnoty odwagi i męstwa, tak zbawienne dla każdego spośród miles Christi

​

Być może ta mała dyskusja z kościołem sprawiła, że młodszy syn- Kuno przeznaczony został do służby Najwyższemu, chociaż równie dobrze, Otton, w akcie politycznej mądrości, wolał nie wzbogacać drzewa rodzinnego o kolejną gałąź, by uniknąć rozproszenia się książęcej domeny.
Niezależnie od przyczyny, faktem było, że młody Kuno przeznaczony został do civitas Dei

​

Otton miał również córkę, która już od małego lubowała się we wszelkiego rodzaju spiskach i knowaniach. Kiedy była małym dzieckiem sprowadzało sie to do robienie innym dworzanom psikusów, z czasem jednak, kiedy już stanie się dorosłą kobietą, świat pałacowych intryg stanie przed nią otworem...
W ciągu omawianych czterech lat, niewiele godnego uwagi zostało odnotowane w dworskich kronikach. oto jedyne wzmianki o jedynych ciekawszych wydarzeniach:

​

Chociaż wiadomo, że w latach 1067-1070 księstwo Bawarii nie uczestniczyło, w żadnej wojnie, ani nie prowadziło jakichkolwiek większych działań dyplomatycznych, nie ulega wątpliwości, że książę Otton miał w swoich planach ekspansję, głównie w jednym kierunku

Któż by wzgardził zasobnymi ziemiami północnych Włoch...​

 

Skoro aż tak Ci zależy, proszę bardzo. Granice wyznaczyłem ładnym różowym kolorkiem :

 

[size=+2]Bayern uber alles[/size]
Historia Bavariae pro duce deique scripta


Część pierwsza

Otto von Nordheim Aedificator(Budowwniczy), książę Bawarii
1025-1080
lata 1070-1080​

1.Gospodarka
Kolejne lata panowania bawarskiego księcia upływały pod znakiem dalszego rozwoju ziem mu podległych. W całej domenie powstawały nowe drogi, dzięki którym wszelkiego rodzaju handlarze i posłańcy mogli łatwo się przemieszczać po księstwie. Nowo zbudowane tartaki zwiększyły zyski, płynące książęcych lasów, a otwarta już w rok po śmierci władcy manufaktura ceramiczna miasta Innsbruck zwiększyła potencjał rozwojowy regionu.
Książę nie zapomniał również o bezpieczeństwie swoich poddanych. Szczególnie docenili to mieszczanie, którym władca zapewnił dostęp do nowych instytucji sądowych, gdzie mogli domagać się swoich praw. Wszelkie w nich (sądach miejskich) urzędy obsadzone były przez mieszczan o największym prestiżu i znajomości lokalnego prawa. Obdarzeni taką forma samorządu mieszkańcy miast zaczęli jeszcze większym szacunkiem darzyć swojego władcę.

Kilka przykładów rozwoju infrastruktury​

Tak dobry stan gospodarki przyspieszył pojawianie się nowych technologii w księstwie Bawarii. Handlarze i koloniści z sąsiednich krajów przynosili do swojej nowej ojczyzny wyniesioną z domu wiedzę, zaś lokalni szkolarze wzbogacali kraj własnymi innowacjami, zarówno technologicznymi jak i kulturowymi. Ta dekada XI wieku, upłynęła więc pod znakiem rozwoju i prosperity.

postęp i rozwój​

2. Dyplomacja i życie dworskie
O ile źródła z poprzedniego okresu, przekazują niewiele informacji, na temat działalności dworu w Monachium, o tyle lata 70te XI wieku, dostarczają relatywnie więcej danych.
Pochodząca z roku 1072 korespondencja dyplomatyczna pomiędzy księstwami Bawarii oraz Szwabii dowodzi, że w tym roku ostatecznie podjęta została decyzja dotyczącą zawarcia związku małżeńskiego między Ethelinde von Nordheim i Baldwinem Rheinfelden, bratem księcia Szwabii i marszałkiem na jego dworze.

​

Z raportów finansowych wiemy również, że Otton pobrał tradycyjny podatek z okazji ślubu najstarszej córki.
Wiadomo także, dzięki zachowanej korespondencji dyplomatycznej, że w ciągu ostatnich dziesięciu lat panowania Ottona, wiele pomniejszych hrabstw podejmowało próby zawarcia sojuszy z księstwem. Nie wszystkim się udało.

​

Co się zaś tyczy życia dworskiego, oto co relacjonuje nam Herman z Ratyzbony:

Oraz Hagiograf Saksoński z roku 1130:

Quiesces in pace, dux Bavariae​

Sam władca pożegnał się z tym światem kilka miesięcy później, zostawiając całe swoje władztwo w rękach najstarszego syna Heinricha, który...
ale to już inna historia...

 

[size=+2]Bayern uber alles[/size]
Historia Bavariae pro duce deique scripta


Heinrich I von Nordheim Tristis [smutny], książę Bawarii
1060-1094
Dzieciństwo i młodość​

Jak już wspomniano wcześniej najstarszy syn księcia Ottona budził w nim wielkie nadzieje i oczekiwania. Młody chłopiec dobrze radził sobie z orężem i nie obce mu były obowiązki władcy. Tym bardziej więc spodziewano się, że wyrośnie z niego postać na miarę sprawnego zarządcy jakim był jego ojciec. Inna jednak była wola Wszechmogącego....

Młody Heinrich​

Smutna historia następcy tronu rozpoczęła się zimnego styczniowego dnia, roku pańskiego 1071, gdy chłopca zmogła choroba. Nie wiemy dokładnie co doprowadziło organizm Heinricha do tak silnego osłabienia, z którego nigdy nie wyzdrowiał, chociaż wielu historyków przypuszcza, że mógł on paść ofiarą pasożyta np. tasiemca.

początek...​

Następca tronu osłabiony chorobą nie mógł uczestniczyć w ćwiczeniach szermierczych, ze względu na osłabienie ciała, zaś jego osłabiona wola nie pozwalała mu się skupić na innych zajęciach. Wciąż się uczył, ale osiągał coraz gorsze wyniki.
Początkowo, nuda dni spędzanych w łóżku i brak zabaw z kolegami, budził w nim gniew i żądze zemsty, które żyły w nim już od jakiegoś czasu. Z czasem jednak, być może pod wpływem młodszego brata, który bawił go historiami o świętych męczennikach, odnalazł swój sposób na spędzanie samotnych dni...

​

Była nim religia.
Heinrich spędzał całe godziny na modlitwach i rozmowach z duchownymi, którzy, wedle swoich możliwości, tłumaczyli młodemu księciu kolejne prawdy wiary. Otton, widząc zachowanie syna, nie ingerował. Być może liczył, że w kulcie Najwyższego znajdzie młody Heinrich ukojenie...

Jednakże, wraz z upływem lat, religijny zapał najstarszego z książęcych synów osłabł. Heinrich powoli wkraczał w okres dojrzewania i inne pragnienia kierowały jego działaniami. Niestety, ojciec w obawie o dobro syna, który wciąż był słaby i chorowity, nie dopuszczał syna do kontaktu z rówieśnikami i zamykał go przed światem, którego młodzieniec tak łaknął.

​

Zdaje się, że właśnie ta ojcowska decyzja, była przysłowiową kroplą, która przelała czarę goryczy.:

To wszystko zaważyło na edukacji książęcego następcy. Dobrze zapowiadający się rycerz i strateg, skończył jako zwykły siepacz.

Heinrich wchodzi w dorosłe życie, choć już wygląda jak starzec​

Jako ciekawostkę, można wspomnieć fakt, że zachowały się, przypisywane właśnie Henrykowi, krótkie wiersze, dotyczące smutku ludzkiej egzystencji. Znawcy tematu (i nie tylko oni) podkreślają jednak, że są to wersy dosyć niezgrabne. Można więc twierdzić, że Heinrich był również niespełnionym poeta grafomanem.

cdn...

 

[size=+2]Bayern uber alles[/size]
Historia Bavariae pro duce deique scripta


Heinrich I von Nordheim Tristis [smutny], książę Bawarii
1060-1094
Tuż przed wstąpieniem na tron​

Zanim omówione zostaną wszystkie działania , podjęte za rządów 'ponurego' władcy, warto jeszcze wspomnieć o ostatnich działaniach jego starego już ojca Ottona. Nie będzie to jednakże odejście od głównego tematu, gdyż sprawa tyczy się bezpośrednio księcia Heinricha.
Czując nad sobą zimne ostrze trupiej kosy, podjął Otton wszelkie ruchy, by znaleźć małżonkę dla swojego pierworodnego syna. W tym celu, wysłał na wszelkie, bliższe i dalsze, dwory posłańców, którzy mieliby szukać tej właściwej kandydatki. Starzejący sie władca wiedział, że będzie to zadanie trudne. Przeliczył się tylko co do stopnia tejże trudności...
Mówiąc szczerze zahaczała ona o niemożliwość...

kilka spośród zaświadczonych ofert małżeńskich, które zostały odrzucone​

Fakt, że żaden szanujący się władca nie chciał mieć mieć w swojej rodzinie rozdygotanego emocjonalnie, chorowitego mięczaka, który ledwo swoją głowę potrafił utrzymać, że o czymś większym niż wioska nie wspominając, nie powinien nikogo dziwić. W końcu jednak, po długich poszukiwaniach, odnalazła się ta, która miała stać się żoną nowego księcia Bawarii...

​

Nie do końca wiadomo, na ile była to decyzja podjęta po długim namyśle, a na ile w wyniku desperackiego impulsu chylącego się nad grobem władcy...

Jak się potem okazało, na tle niezwykle 'aktywnej' postawy jej małżonka, było to dosyć ważne...
I tym wątkiem, zakończyć można prolog kolejnego rozdziału historii tego niemieckiego księstwa.
od autora:
Przepraszam za długość tego odcinka, ale chciałem po prostu zamknąć już motyw dorastania książęcego następcy, by potem przejść do części właściwej, której ukazania się nie znam dnia, ni godziny , głównie w związku z ilością screenów do obrobienia i ograniczonymi zasobami mojego wolnego czasu.

 

[size=+2]Bayern uber alles[/size]
Historia Bavariae pro duce deique scripta


Heinrich I von Nordheim Tristis [smutny], książę Bawarii
lata 1080 - 1094​

1.Infrastruktura
Trudno jest mówić o powyższym okresie jako panowaniu samego księcia, który większość życia spędził w swojej sypialni, otoczony starymi księgami i lekarstwami. Na całe szczęście dla księstwa, reszta rodziny jak i dworzanie zdolni byli utrzymać cały kraj w porządku.
Jednakże w dziedzinie infrastruktury zrobiono niewiele, a prawie cały rozwój technologiczny przypisać można rozprzestrzenianiu nowinek przez przybyłych do królestwa handlarzy i osadników.

postęp, zawdzięczany nieżyjącemu ojcu​

Można jednak powiedzieć, że brak jakichkolwiek inicjatyw ze strony władzy miał również swoją dobrą stronę. Zaoszczędzone w ten sposób pieniądze okazały się niezwykle przydatne pod koniec panowania władcy, o czym będzie później.
Co nie oznacza, że wpływy do skarbca te zawsze były tak samo wysokie.
Dzięki dokumentom zachowanym w archiwach miasta Innsbruck, wiemy, że okolice tego miasta, zostały w tym czasie ogarnięte plagą dezynterii, która znacząco przyczyniła się do osłabienia tego regionu.

Dla ponurego króla to i tak bez znaczenia...[/i]​

Pod względem gospodarczym, czas panowania Heinricha Smutnego, był okresem bierności władz i stabilnego rozwoju, za którym stali przedsiębiorczy poddani.
2. Zycie dworskie
W kwestii życia monachijskiego dworu, oddajmy głos kronikarzom:

3.
Liche osiągnięcia Heinricha w powyższych dziedzinach jego działalności, nie przeważają jednak, pod względem doniosłości tego co za jego przyczyny, ale również i wbrew jego woli stało się, gdy do zamku Von Nordheim przybył posłaniec z czerwonym krzyżem na piersiach...

​