България - Odrodzenie Cesarstwa Bułgarskiego.

​

Odrodzenie Cesarstwa Bułgarskiego​

PROLOG​

SPIS TREŚCI
Odcinek I - "Serbia na kolanach..."
Odcinek II - "Sojusz Bałkański"
Odcinek III - "Wielka Wojna Bałkańska"
Odcinek IV - "Unia belgradzka"
Odcinek V - "Jeden na wszystkich, wszyscy na jednego"



W roku 1018 ostatni z władców Bułgarii został pokonany przez Bizantyjczyków. Los jego państwa był przesądzony. Bizancjum wchłonęło tereny Bułgarii, a państwo zniknęło na długie lata z map ówczesnej Europy. Przez lata Bułgarzy wyczekiwali odpowiedniej chwili, aby wyzwolić swoje państwo, ich tożsamość narodowa nie ulegał zmianie. Wiedzieli, że do nich należą Bałkany i to oni, a nie Bizancjum będą władać tymi ziemiami. Sytuacja w XII wieku uległa zmianie. Bizancjum przeżywało kryzys. Teraz nadszedł czas Słowian.

Potężna i silna od narodzin, aż do upadku swego Bułgaria była. Oswobodzenie się z rąk Bizancjum było znakiem. Teraz nadszedł czas, aby odtworzyć dawną potęgę, opanować Bałkany i zniszczyć dawnego oprawcę. Młode państwo stoi przed ogromnym trudem odbudowania dawnej potęgi. Czas pokaże czy wojowniczy Słowianie poradzą sobie z tym ogromnym wyzwaniem.

W 1337 roku Bułgaria odzyskała część dawnych ziem. Sytuacja nie była łatwa... Na Bałkanach było już kilka państw, lecz nie było żadnego hegemona. Walki trwały, jedynym silnym państwem w okolicy były Węgry, które posiadały znaczne tereny oraz posiadało lenników na Bałkanach. Bułgaria otoczona była z każdej strony wrogami, Bizancjum czekało, aby odzyskać utracone ziemie, Węgrzy wciąż naciskali na południowych Słowian.



Bałkany w 1337 roku

Sytuacja wewnątrz państwa też nie była najlepsza, kraj był zdecentralizowany, zacofany, a armia była znacznie osłabiona. Jej głównym atutem była ilość, a nie siła i jakość.



Bułgarzy kontrolowali 4 prowincje, jednak nie charakteryzowały się one bogactwem. Największe miasta w Bułgarii to Turnovgrad, który był stolicą państwa, Filippopel, Silistria oraz Varna.



Niestety, Bułgaria dopiero się odradzała, więc sytuacja wewnętrzna, ziemie oraz armia była bardzo słaba. Już niedługo miało okazać się, czy młode państwo poradzi sobie i przetrwa czekające je wyzwania. ​

CDN​

________________________________________________________________________________________________

To tyle słowem wstępu. Mam nadzieję, że tym razem uda mi się zakończyć AAR'a i nie będę miał żadnych nie kontrolowanych formatów. Przepraszam jeszcze raz za to, że przerwałem AAR Krzyżakami. Myślę, że ten będzie równie ciekawy, a może nawet i bardziej. Zachęcam do czytania i komentowania. Ustawienia gry są identyczne jak ostatnio, nie będę ich opisywał. Przedstawię jeszcze tylko zadania jakie sobie postawiłem.

CELE BUŁGARÓW:
1) Przetrwać
2) Zjednoczyć Bałkany ( albo, stworzyć potężny sojusz państwa Bałkańskich, albo wchłonąć państewka i stworzyć potężne państwo bałkańskie)
3) Zniszczyć Bizancjum i podpić Konstantynopol (może być ciężko)
4) Oprzeć się Turkom
5) Złamać Węgrów i przejąć ich ziemie
6) Może kolonizacja wybrzeży Morza Śródziemnego oraz Czarnego

Może jeszcze coś wymyślę Jak by nie było to władcy Bułgarii tytułowali się mianem Cara ^^ (może być ciekawie)

Pozdrawiam​

 

ODCINEK I​

"Serbia na kolanach..."​

Sytuacja państwa Bułgarskiego nie była łatwa. Młode oswobodzone spod okupacji bizantyjskiej państewko nie było w stanie odebrać zagarniętych przed laty ziem. Niezbędny był czas, który pozwoliłby odzyskać silę i dawną potęgę Bułgarom. W 1337 roku na tronie bułgarskim zasiadał Car Ivan Aleksander V. Nie był wybitnym władcą, został wybrany naprędce, gdyż niezbędny był ktoś kto poprowadzi naród. Mimo, że plany miał wielkie, nie był w stanie ich zrealizować. Dominacja szlachty w państwie była zbyt duża, a władza Cara zbyt mała. Niezbędne były reformy, które postanowił wcielić w życie. Z początkiem roku 1337 postanowił wprowadzić reformę, która nieznacznie, ale jednak zwiększała rolę władcy w państwie. Mimo oporów szlachty udało się. Mimo, iż sytuacja w państwie pogorszyła się, to sytuacja pozostawała nadal stabilna.
Ivan Aleksander V widząc, że wpływy do jego skarbca są niewielkie, postanowił za zgromadzone pieniądze powołać pierwszego w państwie poborcę podatkowego. Car wiedział, że niezbędne są większe podatki, które pomogą państwu przetrwać.







Reformy mimo, że nie były szokujące to były udane. Służyły państwu, a to było najważniejsze. Niestety pozostawał problem armii. Oddziały bułgarskie liczyły zaledwie 8 tysięcy wojowników, kasa państwa była uszczuplona o połowę co nie pozwalało na utrzymanie, a zwłaszcza powołanie większej ilości wojsk. Niestety kraj bez armii jest słabym krajem, a jak się okazało w marcu potężni Węgrzy nie spali. Już 28 marca razem z Czechami, Austrią i mniejszymi księstwami wypowiedzieli wojnę Serbii, w której Bułgarzy pokładali swoje nadzieję. Ivan Aleksander V, którego żona pochodziła z serbskiego rodu, planował z końcem roku podpisać sojusz Bułgarsko - Serbski, który mógłby stawić się najeźdźcą. Bezradna Serbia stanęła do walki, a Bułgarom pozostało przypatrywać się walczącej o przetrwanie Serbii.


Państwa biorące udział w operacji przeciwko Serbii.

Początek wojny był do przewidzenia. Wojska węgiersko - austriackie ruszyły na stolicę Serbii, którą 30 maja zaczęły oblegać.




Mimo, że stolica broniła się długo, bo aż do 10 stycznia następnego roku, Węgrom udało się zdobyć miasto i ruszyć w głąb Serbii. 15 stycznia posłaniec oznajmij, że 20 tysięczna armia węgierska rusza na prowincje Nis, która posiadała bogatą kopalnię złota. Wojska serbskie czekały na maszerujących Węgrów, lecz mimo przewagi liczebnej musieli uznać wyższość Węgrów. Serbowie wycofali się do Kosowa a następnie na wybrzeże Morza Adriatyckiego gdzie zbierali siły do kontrofensywy. Niestety w listopadzie 1338 roku wojska węgierskie oblegały już 3 prowincje Serbii, a w lutym 1339 roku w mieście Cetinje wybuchł bunt, a buntownicy zmusili oddziały serbskie do wycofania się do Albanii. Sytuacja Serbii była okropna. Nie było szans na wygranie walki z tak silną koalicją, do tego w grudniu 1339 roku wojska koalicji kontrolowały już wszystkie tereny Serbii.



Serbowie chcąc zachować niepodległość musli zgodzić się na warunki Węgrów którzy zażądali dla siebie Kosowa oraz Nis. zagarnięcie tych terenów podzieliło państwo Serbów na 2 części i uniemożliwiło swobodny przemarsz wojsk po ziemiach serbskich. Bułgarzy byli załamani. Nie mogli zwlekać z podpisaniem sojuszu. Po podpisaniu przez Serbów pokoju Car bułgarski wysunął propozycję sojuszu serbsko - bułgarskiego. Mimo, że Serbia była osłabiona, nie było w koalicji państwa dominującego. Układ był prosty. W razie wojny oba narody zobowiązały się do wspólnej walki w celu utrzymania niepodległości oraz wzmocnienia swoich państw.

​

Podpisanie sojuszu bułgarsko - serbskiego​

Po zaledwie 3 latach sytuacja polityczna bardzo się zmieniła, a wielki kocioł jakim były Bałkany przedstawiał się następująco.

​

Sytuacja nie była za ciekawa. Silni Węgrzy jeszcze bardziej wzmocnili swoją pozycje na Bałkanach, najbliższy sojusznik Bułgarów został osłabiony, a inne państwa bałkańskie czekały tylko na chwilę słabości. Niezbędne było poczynienie drastycznych kroków, które miały za zadanie wzmocnić siłę Bułgarów i Serbów...

_______________________________________________________________________________________________

Jest pierwszy odcinek, może nie powala i mało opisuję, ale jest niezbędne, aby historia Serbii była opisana oddzielnie. Jak widać do listy zadań doszło kolejne - pomóc Serbom, a wraz z nimi walczyć w obronie niepodległości.

Postaram się jutro na noc dodać kolejny odcinek. Pozdrawiam i zachęcam do czytania i komentowania

 

Najpierw odpowiedzi:

1995 - serwis to imageshack
Co do zarzutu, że Bułgarzy to nie Słowianie... Hymm masz rację, ale uznawani są za Słowian Południowych.

Dobra jedziemy

ODCINEK II​

"Sojusz Bałkański"​

Wojna serbsko - węgierska przyniosła Serbom ogromne straty. Państwo zostało podzielone i bardzo okrojone terytorialnie. Podpisanie sojuszu z Bułgarami miało pozwolić na zemstę i odzyskanie utraconych ziem.
Już 1 września Serbowie wysłali pismo do władcy Bułgarii, które przedstawiało plan działania na najbliższe lata. Bułgarski władca Ivan Aleksander V zaakceptował pismo potwierdzając gotowość Bułgarów.
Według planu Serbowie w pierwszej kolejności musieli połączyć swoje terytoria kosztem Bośni podbijając prowincję Hum. Kolejnym celem miało być księstwo Durazzo, które miała zaanektować Serbia. Po wzmocnieniu Serbów, przyszedł by czas na Bułgarów, którzy mieli pozbawić wolności Wołoszczyznę. Mimo, że Bułgarzy wraz z Serbami mieli przewagę, istniała pewna obawa. Bośnia oraz Wołoszczyzna były lennikami Węgrów. Możliwe było, że Węgrzy wystąpią zbrojnie w obronie swoich lenników. Mimo obaw, koalicja serbsko - bułgarska postanowiła pod koniec września rozpocząć akcję ataku na Bośnię. Bułgarzy otrzymali 20 września informację zawierającą prośbę o pomoc w wojnie z Bośnią.



Bułgaria oczywiście zgodziła się pójść z pomocą sojusznikowi. Tego samego dnia 8 tysięczny oddział carski wyruszył pod stolice Serbii. Pierwotnie oddział ten miał osłaniać stolicę przed Bośniakami, a Serbowie w tym czasie mieli podporządkować sobie prowincję Hum, a następnie stolicę Bośni. Plan zakładał, że będzie to szybka wojna, jednak obawy sojuszu okazały się słuszne. Pomocy finansowej Bośniakom udzielali Węgrzy przez co w szybkim czasie udało się Bośni zaciągnąć spore ilości wojsk. Jak się okazało Węgrzy nie wypowiedzieli wojny, tylko dlatego, że nie chcieli łamać Traktatu z Kosowa, w którym to pokój z Serbami został podpisany na 10 lat.

Uderzenie 17 tysięcznej armii Serbskiej nie powiodło się. Bośniacy odparli atak, po czym przerzucili większość swych sił w stronę Serbskiej stolicy, licząc, że uda im się oblegać miasto. Nie przewidzieli jednak, że w stolicy Serbii stacjonować będzie oddział Bułgarski. Bułgarzy wiedząc, że Bośniacy idą w pułapkę wysłali gońca z wiadomością do Serbów, w której oznajmili, że większość bośniackich oddziałów wyruszyła na północną część Serbii. Serbowie postanowili natychmiast ponowić atak na prowincję Hum. Tym razem nie spotkali się z większym oporem ze strony Bośniaków i szybko przeszli do oblężenia. W tym samym czasie pod Belgradem rozpoczęła się bitwa bułgarsko - bośniacka. Przeważający oddział Bośniaków niestety musiał uznać wyższość Bułgarów. Dowódca bułgarski postanowił stawić czoła 19 tysięcznej armii Bośni tuż za rzeką, przez co zmęczone przeprawą wojska bośniackie zostały szybko rozgromione. Dowódca Bułgarów, szlachcic z Varny sir Karposh postanowił ruszyć w pościg za uciekającymi oddziałami Bośniaków. Plan się nieco zmienił, wojska Bułgarskie planowały rozbić pod stolicą Bośni uciekające wojska a następnie oblegać miasto.


Zwycięstwo Bułgarów pod Belgradem


Rozgromienie Bośniaków i oblężenie stolicy Bośni.

Tak oto na koniec marca cała Bośnia stała w ogniu. Północ oblegali Bułgarzy, natomiast południe Serbowie.



Teraz Bośniaków mogli uratować już tylko Węgrzy. Niedobitki armii Bośniackiej wycofywały się pod Belgrad, który nieudolnie próbowały oblegać. I tak po upływie półtora roku Bułgarzy wspólnie z Serbami kontrolowali całą Bośnię. Car Ivan Aleksander V postanowił wysunąć propozycję pokojową, na mocy której Bośniacy mieli oddać Serbom prowincję Hum oraz zapłacić Bułgarom kontrybucję w wysokości 30 denarów. Bezbronna Bośnia musiała zgodzić się na upokarzający ją pokój, dzięki czemu sytuacja Serbii polepszyła się, a co najważniejsze znów stanowiła ona jedno, połączone państwo.

​

Sytuacja polityczna na Bałkanach w 1342 roku.​

Serbowie wspólnie z Bułgarami świętowali zwycięstwo na zamku w Belgradzie. Władca Serbii podziękował Carowi Ivanowi Aleksandrowi za udzieloną pomoc i przysiągł, że jego kraj wesprze Bułgarię za każdym razem, gdy będzie taka potrzeba. Ponad to ofiarował Carowi relikwie świętego Savy. Był to bardzo cenny prezent, zwłaszcza, że święty Sava był najważniejszym świętym w Serbii. W czasie uczty posłaniec wpadł do izby, w której odbywała zabawa. Bez zbędnych grzeczności powiedział:

Po tych słowach król serbski wstał od stołu, wzniósł kielich i powiedział:

Uczta trwała do północy...


Zachwyceni Serbowie postanowili wesprzeć walczących na Węgrzech w prowincji Kosowo rebeliantów. Wysłane pieniądze pozwoliły uzbroić walczących Serbów i zdobyć Kosowo. Bezsilni Węgrzy, którzy nie mogli przerzucić swoich wojsk przez Serbię musieli pogodzić się z tym, że już niedługo utracą niedawno zdobyte ziemie.
Na wspomnianej uczcie koło godziny 23 w kaplicy na zamku spotkali się władcy obydwu sojuszniczych państw. Zachęceni sukcesem postanowili kontynuować plan. Uzgodnili, że jeszcze przed końcem roku wypowiedzą wojnę księstwu Durazzo. Wojna ta miała być dużo łatwiejsza, gdyż księstwo nie posiadało, ani znacznych ziem, a ni dużej i silnej armii. ​

Tak się stało 9 grudnia wojnę wypowiedziała Serbia, a zaraz po niej Bułgaria.

Plan przewidywał, że w pierwszej kolejności Serbowie rozgromią wojska Durazzo, po czym Serbowie dotrą pod stolicę księstwa wspierając oblężenie miasta. Wszystko poszło zgodnie z planem, w marcu Serbowie pokonali Durazzyjczyków, przeszli do oblężenia, po czym wsparły ich oddziały Bułgarskie. Po 6 miesiącach na dwór carski przybył goniec z Serbii z nową informacją. ​

Informacja ta bardzo zadowoliła bułgarskiego Cara. Postanowił on wycofać swoje oddziały spod Durrazo, które już upadało. Wiedział, ze Serbowie sobie poradzą. Wracające oddziały wiedziały, że teraz należy zdobyć coś dla siebie. Osłabiona wojną z Mołdawią Wołoszczyzna musiała być włączona do odradzającego się Cesarstwa.

Według przewidywań Cara Serbowie zdobyli, a następnie anektowali Durazzo dzięki czemu uzyskali pierwszy port morski na Adriatyku. W dodatku serbskie Węgry jak nazywali pogardliwie Węgrzy prowincję Kosowo i Nis były w pełni opanowane przez rebeliantów.



Kolejne zwycięstwo Bułgarzy postanowili uczcić wraz z Serbami podpisując porozumienie handlowe, na mocy którego kupcy Bułgarscy, jak i Serbscy nie będą rywalizować ze sobą na rynkach światowych. Ponad to towary przewożone przez granice bułgarsko - serbską nie będą objęte cłem. Miało to na celu poza wzmocnieniem obydwu państw, wzmocnić relację pomiędzy sojusznikami.




Po 3 latach udało się Serbom przyłączyć zbuntowaną prowincję Kosowo do swojego państwa. Uczty nie miały końca zwłaszcza gdy rok później do Serbii przyłączyła się prowincja Nis. Państwo serbskie odzyskało niegdyś zagarnięte prowincje, a nawet uzyskało 2 nowe​

.

Sytuacja na Bałkanach była już nieco bardziej ustabilizowana.




Większość planu była wykonana. Serbom udało się zyskać więcej niż zakładali. Nadszedł czas na Bułgarów, którzy jak na razie tylko wspierali Serbów, nie uzyskując nic w zamian. Car Ivan Aleksander V postanowił na koniec roku 1348 zreformować armię. Reforma ta wprowadzała do armii nowy ekwipunek. Dzięki temu zaciąg oddziałów był droższy, jednak były one lepiej przygotowane do walki.



Car Ivan postanowił, że spróbuje zakończyć plan serbsko - bułgarski w 1350 roku. W maju tego właśnie roku wypowiedział wojnę Wołoszczyźnie. Mimo, że poprosił o pomoc Serbów, nie oczekiwał jej. Zadaniem Serbów było osłanianie wojsk bułgarskich i gotowość militarna w razie niepowodzenia.

Kampania przeciwko Wołoszczyźnie rozpoczęła się 1 maja 1350 roku.



Nowo zaciągnięty 8 tysięczny oddział piechoty został wysłany w pierwszej kolejności na Wołoszczyznę. Car wysłał oddział piechoty gdyż kawaleria w lasach była bezwartościowa. Wolał zaczekać w stolicy na wojska wołoszczyńskie. Pierwszy oddział dotarł na niebronioną Wołoszczyznę i natychmiast rozpoczął oblężenie. Car widząc, że oblężenie już trwa wycofał oddziały spod stolicy na prowincję Dobruja. Widział, że miasto może długo wytrzymywać oblężenie, a w razie potrzeby oddziały carskie ruszą na odsiecz. Wołoszczenia widząc, że jedyna ich prowincja jest zalana wojskami bułgarskimi postanowili część oddziałów wycofać na własne ziemie. Niestety był to wielki błąd. Podzielona armia Wołoszczyzny stała się łatwym łupem da Bułgarów. Wojska stacjonujące w Dobruja wyruszyły pod stolice w celu rozbicia oddziałów osłaniających oblężenie. Jak przewidział Car Ivan bitwa była szybka i łatwa. Zwycięskie wojska wyruszyły na Wołoszczyznę, aby od tyłu zaatakować wojska maszerujące na odsiecz stolicy Wołoszczyzny. Zaatakowana z dwóch stron armia wołoszczyńska nie miała szans i została doszczętnie rozgromiona. Oddziały Bułgarów po kilku miesiącach zdobyły stolicę Wołoszczyzny i kontrolowały jej terytoria.



Podbita Wołoszczyzna zmuszona była przystać na warunki Bułgarów, którzy zagarnęli wszystkie ziemie i zlikwidowali Wołoszczyznę z mapy świata.
W momencie podpisania pokoju, plan serbsko - bułgarski został wykonany. Oba państwa wywiązały się ze swoich zadań i poprawiły swoją sytuację. Połowa Bałkanów była już kontrolowana przez Sojusz Bałkański jak zaczęto nazywać przymierze serbsko - bułgarskie.

​

Mapa Bałkanów w roku 1351​

CDN​

_________________________________________________________________________________________________
No i tyle. Jest drugi odcinek. Jak byście zauważyli jakieś błędy to piszcie, będę je na bieżąco poprawiał.
Mam nadzieję, że odcinek się podoba. Czekam na komentarze

EDIT:
1995 nawias poprawiony Thx

Pozdrawiam

 

ODCINEK III​

"Wielka Wojna Bałkańska"​

Cały naród bułgarski i serbski się radował widząc zwycięstwa i podboje Sojuszu Bałkańskiego. Serbowie zachwyceni postawą sojuszu postanowili pójść krok na przód. Przepełnieni dumą zuchwale wypowiedzieli potężnym Węgrom wojnę. Czy był to szalony pomysł? Na pewno, ale Serbowie czuli, że są w stanie walczyć z najlepszymi. Nie chcieli nic wielkiego w tej wojnie uzyskać. Miał to być jedynie pokaz sztuki wojennej Sojuszu Bałkańskiego. Poza tym w skarbcu nigdy nie jest za dużo dukatów.
Zaledwie miesiąc po wojnie z Wołoszczyzną Serbowie wypowiedzieli wojnę Węgrom.



Skarbiec bułgarski nie zawierał za wielu denarów, ale zaprawiona w bojach armia była gotowa rozprawić się z Węgrami. Marszałek bułgarski postanowił wysłać wszystkie jednostki na granicę z Węgrami, gdzie miała odbyć się pierwsza bitwa - obronna, po której planowany był kontratak na Transylwanię. 26 sierpnia osłabieni marszem Węgrzy zaatakowali ustawione na pozycjach obronnych wojska bułgarskie.



14 tysięczna armia Bułgarów pokonała 16 tysięcy wojowników węgierskich po czym ruszyła na północ, na terytoria wroga. W tym samym momencie Serbowie walczyli pod Belgradem z napierającą armią węgierską. Kolejna klęska Węgrów dodała jeszcze więcej motywacji Sojuszowi Bałkańskiemu. W październiku wojska bułgarskie dotarły i rozgromiły w Transylwanii, po czym przeszły do oblężenia miasta. W tym samym czasie z frontu serbskiego doszły wieści o kolejnym ataku Węgrów na stolicę serbską.



Niestety tym razem wojska serbskie uległ, a Węgrzy w szybkim czasie zajęli Belgrad. Nie wiedzieć czemu po zdobyciu miasta wycofali się na własne ziemie zostawiające niebronione miasto. Serbowie wykorzystali to i odbili własną stolicę, natomiast Bułgarzy zdobyli prowincję Transylwania i ruszyli dalej na stolicę Węgrów zdobywając po drodze prowincję Vard.



jak dotychczas wszystko szło po myśli Sojuszu Bałkańskiego, lecz w momencie dotarcia wojsk bułgarskich pod Budapeszt goniec doniósł iż Węgrzy zostali wsparci przez Czechów, Austriaków i Ślązaków. Nie była to dobra wiadomość. Lokalna wojna rozrosła się na sporą część Europy, a państwa sprzymierzone z Węgrami należały do najsilniejszych w środkowej Europie. Trzeba to było szybko zakończyć. W czasie oblężenia stolicy Węgier po ziemiach węgierskich maszerowały już oddziały wrogich Sojuszowi Bałkańskiemu państw.



Sytuacja robiła się bardzo groźna, mimo, ze Węgrzy nie radzili sobie i w październiku 1353 roku upadłą ich stolica to wojnę trzeba było jak najszybciej przerwać. Wojska Bułgarskie postanowiły wrócić na Serbie i zagrabić co się da, przy okazji podbijając dwie graniczne z Serbią prowincję Węgier. Sojusznicy Węgrów postanowili w pierwszej kolejności odbijać utracone Węgierskie miasta, lecz Bułgarzy wysunęli propozycję pokojową zanim zostały one odbite dzięki czemu udało się zagarnąć Węgrom Transylwanię oraz Temeswar.





Niestety wbrew oczekiwaniom wojna nie została zakończona. Sojusznicy Węgrów postanowili walczyć dalej. Do tego miesiąc po pokoju w Budapeszcie wojnę Bułgarom wypowiedziała Mołdawia, która wyczekiwała odpowiedniego do ataku momentu.



Sytuacja była okropna. Walka na 2 frontach nie zadowalała Bułgarów i Serbów. Oddziały wycofujące się z Węgier postanowiono wysłać na Mołdawię, a Serbowie zaatakowali samotną prowincję mołdawską. Do wojny po kolejnym miesiącu przyłączyła się Polska, Zakon Krzyżacki oraz Litwini, na szczęście przeciwko Mołdawii, która przeliczyła się wypowiadając wojnę Sojuszowi Bałkańskiemu.
Oddziały carskie walczyły w Mołdawii, lecz potrzebne były siły także na terytorium Bułgarii. Wyczerpana wojną i odpieraniem ataków Austriaków Serbia nie była w stanie pomóc Bułgarom. Jedynie podbili oddzielną prowincję mołdawską, tak aby uniemożliwić Mołdawskim zdrajcom tworzenie nowych oddziałów w tej części Bałkanów. Postanowiono więc odesłać mały 3 tysięczny oddział w celu osłabienia oddziałów z środkowej Europy. Niestety wojska okazały się za silne, a Bułgarzy ponieśli sromotną klęskę.



Sytuacja z dnia na dzień stawała się coraz gorsza. Jedynie z Mołdawii otrzymywano dobre wiadomości. Skromne posiłki z Serbii pomogły zdobyć stolicę Mołdawii, dzięki czemu Bułgarzy mogli zająć kolejną mołdawską prowincję. Car postanowił stworzyć w stolicy specjalny oddział, którego zadaniem było pokonanie panoszących się po ziemiach bułgarskich Czechów i Austriaków. 10 tysięczny oddział, w skład którego wchodziło 8 tysięcy ciężkiej jazdy rozbiło armię wroga w prowincji Muntenia, po czym wsparli oblężenie Bunjaku w Mołdawii. Ocalało zaledwie 4 tysiące rycerstwa z Moraw, które postanowiło uciec nad wybrzeże Morza Czarnego.
Sytuacja zaczynała się stabilizować. Polacy podbili północne terytoria Mołdawii, natomiast oddziały serbsko - bułgarskie przejęły kontrolę nad resztą kraju. Pokonana Mołdawia musiała przyjąć pokój, który bardzo okroił jej granice.
Mimo, pokonania Mołdawii, wojna nie została zakończona.

Mapa polityczna wyglądała tak, a wojna trwała dalej...


Żadne państwo nie chciało podpisać pokoju. Mimo, że walki ustały wojna trwała. Wreszcie po 3 latach Czesi wysunęli bardzo korzystną dla Bułgarów propozycję pokojową. Zaoferowali sumę 325 denarów co było ogromną kwotą dla zmęczonej Bułgarii. Car Ivan Aleksander V bez wahania przyjął ofertę Czechów. Jak się później okazało w Czechach i na Śląsku zaczęły wybuchać bunty. Tamtejsza ludność nie była zadowolona z tego iż Czesi walczą w tak odległych zakątkach Europy nie za swoją sprawę.



Za uzyskane pieniądze Car postanowił zmienić prawo podatkowe w całej Bułgarii i mianował w najważniejszych miastach poborców podatkowych, co miało zwiększyć przypływ pieniędzy do skarbca.

Wojna, która rozpoczęła się w 1351, a zakończyła się w 1362 została nazwana Wielką Wojną Bałkańską. Szacowane straty ludności wynosiły 500 000 wśród żołnierzy jak i cywili. Niestety, za straty te oskarżone zostały Serbia i Bułgaria, które papież określił wrogami prawdziwego chrześcijaństwa. Prawosławie zostało po raz kolejny ośmieszone, a reszta państw katolickich przysięgła zemstę za zamordowanych chrześcijan...

Losy Serbii i Bułgarii były od tej pory niepewne...​

_________________________________________________________________________________________________
Jest nowy i nowy odcinek. Jeszcze raz chciał bym powiedzieć, że nie gram na kodach... Mam nadzieję, że AAR Wam się podoba. Powiem tylko tyle. Aktualnie jestem w grze około roku 1500 i wojny ciągną się nieubłaganie, więc bitew i walk nie zabraknie
Komentujcie.
Pozdrawiam

 

ODCINEK IV
"Unia belgradzka"


Lata 60 XIV wieku nie zapowiadały się dobrze. Po zwycięskiej Wielkiej Wojnie Bałkańskiej, Sojusz Bałkański został oskarżony o spowodowanie śmierci wielu chrześcijan. Nowo wybrany papież Urban V wezwał wszystkie państwa katolickie do zemsty na, jak to określił - "zdrajcach chrześcijaństwa". Kraje europejskie od tej pory patrzyły na Prawosławnych jak na wrogów. Cesarz bizantyjski, który był zwierzchnikiem Prawosławia , nie chcąc narazić się na gniew katolickiej Europy posunął się do najdrastyczniejszych środków. W 1366 roku nałożył na Serbie oraz Bułgarię ekskomunikę, która miała obowiązywać, aż do zmiany władcy. Krok ten miał zmusić ludność do usunięcia władców, co wykorzystało by Bizancjum ustawiając swoich ludzi na tronach serbskim i bułgarskim. Zaskoczeni takim obrotem spraw Bułgarzy postanowili jak najszybciej wzmocnić sojusz. Car bułgarski przewidywał, że już niedługo, może dojść do kolejnej wojny, w której Bułgarzy będą musieli bronić swojej niepodległości..

Bułgarzy i Serbowie pozostawieni sami sobie musieli jeszcze bardziej zacieśnić swoje stosunki, dlatego w 1367 roku w Belgradzie podpisany został specjalny pakt sojuszniczy. Polegał on na złączeniu obydwu państw unią realną. Od tej pory Serbia i Bułgaria posiadały to samo prawo i stosowały identyczną politykę zagraniczną. Odrębne zostało wojsko, urzędy oraz skarb i administracja. Najważniejsze jednak, że nie doszło do wyłonienia jednego władcy. Dzięki tej unii obydwa państwa powiązane zostały partnerstwem strategicznym, co zmuszało Serbów oraz Bułgarów do działania w wspólnych celach, które miały przynieść dobrobyt jednym jak i drugim. Pakt ten został nazwany Unią belgradzką, od nazwy miasta w którym została podpisana.

Z Bizancjum natomiast dochodziły pogłoski, że wojska Cesarza Bizancjum zbliżają się do granic bizantyjsko - bułgarskich. Nie wróżyło to niczego dobrego. Ludność Bułgarska była już bardzo zmęczona nieustannie toczącymi się wojnami. Kolejna wojna groziła poważnym załamaniem się stabilności kraju. Na nieszczęście Cara Ivana Aleksandra V kolejna wojna wybuchła zaledwie po 6 latach od podpisania ostatniego pokoju. Cesarz Jan V Paleolog, zmuszony był do dania nauczki wyznawcom swojej religii, dlatego chcąc przedstawić Prawosławie w lepszym świetle postanowił zaatakować Bułgarów.



Nadszedł czas stoczyć pierwszą po oswobodzeniu się Bułgarii z rąk Bizancjum wojnę z tym właśnie krajem. Sojusz Bałkański początkowo przymierzał się do poproszenia Turków Osmańskich o pomoc, jednak plan ten został odrzucony, gdyż bratanie się Chrześcijan z Islamem mogło by być po raz kolejny źle zrozumiane przez Europejczyków. Bułgarzy wraz z Serbami musieli sami stanąć do walki z Cesarzem. W tym samym czasie na tronie bułgarskim doszło do zmiany władcy. Dawny Car Ivan Aleksander V zrzekł się swojej władzy, oddając ją w ręce Joannes'a V, którego przydomek został przejęty od wcześniejszego władcy.


Joannes V

Nowy władca mimo, że był dobrym dyplomatą to nie był w stanie nakłonić Cesarza Bizancjum do zaprzestania walk. Już po miesiącu wojska bizantyjskie wdarły się w głąb Bułgarii i Serbii atakując prowincję Rumelia w Bułgarii oraz Albanię należącą do Serbów. Serbowie wraz z Bułgarami postanowili skupić wszystkie siły na granicy z Bizancjum pozostawiając jedynie patrole na granicach z innymi krajami. Sojusz Bałkański szybko przekonał się dlaczego Bizancjum trwa już tyle lat. Doskonale uzbrojone wojska, które przeważały także liczebnością szybko zdominowały tą wojnę. Zupełnie nie przygotowani Bułgarzy jak i Serbowie przegrywali wszystkie bitwy. Po 3 miesiącach walk stała się rzecz niespotykana i straszna. Na Bułgarię powróciło 10 tysięcy jeńców bułgarskich. Car widząc to ucieszył się, lecz jego radość nie trwała długo. Wojska, które powróciły były bezużyteczne. Wszyscy którzy powrócili byli oślepieni, a jedynie co 100 wojownik miał sprawne lewe oko. Jan V postanowił załamać w ten sposób bułgarskie morale i zastraszyć ludność widzącą okaleczonych wojowników bułgarskich. Joannes V widząc to nie załamał się lecz rozkazał walkę do ostatniej kropli krwi w celu pomszczenia okaleczonych braci. Cesarz bizantyjski mógł teraz liczyć na zemstę ze strony bułgarskiego narodu.

Walki trwały, kolejne oddziały przegrywały bitwy. Ludność cierpiała, miasta i wsie były grabione przez Bizantyjczyków. Gwoździem do trumny okazała się kolejna wiadomość. 25 maja upokorzeni w poprzedniej wojnie Węgrzy postanowili odebrać zagrabione przez Bułgarów ziemie. Bezsilny Sojusz Bałkański nie miał szans zwłaszcza, że do wojny po stronie Węgrów przyłączyły się inne katolickie państwa...



CDN​

_________________________________________________________________________________________________

Odcinek, krótki, ale tylko dlatego, że rozpoczęta wojna będzie trwała bardzo długo (następny odcinek będzie chyba najdłuższy ze wszystkich). Mam nadzieję, że mimo wszystko będzie się podobał
Jak by ktoś zauważył jakąś literówkę, lub błąd niech pisze, postaram się wszystko poprawić.
Chciałbym także podziękować za wszystkie miłe słowa Motywuje mnie to do pisania kolejnych odcinków
Komentujcie,
Pozdrawiam

 

ODCINEK V
"Jeden na wszystkich, wszyscy na jednego"


Po wypowiedzeniu wojny przez Węgrów sytuacja dyplomatyczna wyglądała dramatycznie. Bułgarzy wspólnie z Serbami skazani byli na walkę na kilku frontach. Z południa walki trwały z Bizancjum, które bardzo łatwo przekroczyło granice obu państw, z północy natomiast atakowali Węgrzy, Polacy, Mazowszanie, Pomorzanie oraz Krzyżowcy, których papież najął do walki z "wrogami chrześcijaństwa".



W pierwszej kolejności zaatakowali Polacy na prowincję Bunjak, w której stacjonował przygraniczny oddział 4 tysięcznej piechoty. Mimo zwycięstwa ataki nie ustawały. bezpośrednio po ataku Polaków do boju ruszyli Węgrzy, którzy wysłali swoje oddziały na rodzime prowincje węgierskie, które aktualnie należały do Bułgarów. I tak w lutym 1369 roku Bułgarzy musieli wycofać się w prowincji Bunjak, oraz oddać w ręce Węgrów prowincję Temeswar. Równocześnie na południu kraju Bizantyjczycy atakowali stolice Bułgarii oraz kontrolowali Rumelię.



Serbowie, którzy utracili większość swoich wojsk także nie byli w stanie pomóc Bułgarom. Sojusz Bałkański przegrywał wszystkie bitwy, tracąc pieniądze i wojowników.
Po kolejnych miesiącach Car bułgarski otrzymał wiadomość, że poddała się stolica. 3 z pośród 8 prowincji Bułgarskich było pod kontrolą innych narodów, a 4 była obleganą przez Polaków. Połowa terytoriów bułgarskich płonęła.



W styczniu 1370 roku Bizantyjczycy wysunęli propozycję pokojową, proponując, aby w zamian pokoju Bułgarzy zrzekli się Rumelii oraz Varny. Sojusz Bałkański nie mógł dopuścić do wzrostu potęgi Bizancjum, dlatego odrzucił żądania wroga.
Odrzuceni przez cały katolicki świat Bułgarzy postanowili pertraktować z Turkami. Tajne spotkanie ministrów Turcji oraz Bułgarii odbyło się 1 lutego w cytadeli w Ankarze.


Miejsce tajnego spotkania.

Przedstawiciel Sułtana oraz Poseł Bułgarski podpisali tajny pakt, w którym to Turcji zobowiązali się pomóc Bułgarom. Nie była to jednak bezinteresowna pomoc. W zamian Sojusz Bułgarski musiał dalej prowadzić wojnę z Bizancjum, po ewentualnym zwycięstwie i zajęciu ziem Bizantyjskich zrezygnować z korzyści terytorialnych, oraz robić wszystko, aby to Turcy zagarnęli jak najwięcej ziem. Dodatkowo Car bułgarski musiał zapłacić 100 denarów Sułtanowi tureckiemu, na wystawienie armii. Turcy zobowiązali się wypowiedzieć wojnę Bizancjum w przeciągu tygodnia, gdyż byli do niej przygotowaniu już od kilku lat. I tak oto 8 lutego Turcy wkroczyli na ziemie Bizancjum. Po ataku turków Bizantyjczycy natychmiast wycofali się z Bułgarii, na własne ziemie, zostawiając podbite miasta bez znacznych garnizonów obronnych.


Odwrót Bizantyjczyków z Bulgarii

Mimo to sytuacja nie była najlepsza. Sojusz Bałkański nie dysponował silną armią, która mogła by stawić czoła najeźdźcą z północy, dlatego pod koniec lutego 1370 roku Bułgarzy podpisali pakt pokojowy, w którym to musieli zrzec się Temeswaru na rzecz Węgrów, oraz zapłacić 16 denarów kontrybucji. Strata ziem, była ogromnym ciosem, ale było innej nadziei dla bezsilnych Bułgarów.



Była to pierwsza przegrana wojna Sojuszu Bałkańskiego, lecz walki trwały. Nie można było teraz rozpaczać nad utratą ziem. Należało bronić niepodległości obydwu krajów.
Tak przedstawiała się sytuacja polityczna na Bałkanach:



Bizantyjczycy zarządzili odwrót także z terenów Serbskich, co pozwoliło na zmobilizowanie armii Sojuszu. Dzięki nakładom znacznej sumy denarów udało się zorganizować 34 tysięczną armię. Pierwszym jej zadaniem było odbicie stolicy Bułgarskiej z rąk wroga. w styczniu 1371 roku udało się odbić miasto. Informacja ta musiała rozdrażnić Cara bizantyjskiego, który rozkazał ponowić atak na Bułgarię. Tym razem zaatakowano Varnę. Oddziały Sojuszu Bałkańskiego ruszyły do otwartej bitwy. W czerwcu udało się pokonać po raz pierwszy siły Bizantyjskie, wypychając ich poza granice Bułgarii. pozwoliło to na ruszenie w kierunku okupowanej Rumelii.Udało się to po kilku miesiącach.



Ziemie bułgarskie były oswobodzone. Niestety w Serbii sprawy toczyły się nieco gorzej. W prowincji Durazzo doszło do buntu tamtejszej ludności, co spowodowało wykształcenie się nowego państwa. Serbowie poprosili o pomoc w szybkim stłumieniu buntu i zdobycia zbuntowanej prowincji.



Wojna ciągnęła się już ponad 5 lat. Wyczerpanie wojną odczuwalne było po obydwu stronach. Bizantyjczycy przekonali się co oznacza walka na kilku frontach. Turcy szli jak zdobywając kolejne miasta. W tym momencie Bułgarzy postanowili ruszyć na Bizancjum. Zaledwie 7 tysięczny oddział zdobył kontrolę w Macedonii. Było to ogromnym sukcesem, z Serbii natomiast odstano wiadomość, że Durazzo zachowa niepodległość, ale będzie wasalem Serbskim. W trakcie tej wojny Sojusz Bałkański stracił już 2 prowincję, co nie było korzystne dla żadnego z państw. Macedonia była pod kontrolą Bułgarów, dlatego postanowiono ruszyć na Konstantynopol co miało zmusić Bizantyjczyków do poddania się. Maszerujący Bułgarzy zdobyli także Trację, po czym zaatakowali stolicę. W kwietniu 1378 roku Rozegrała się ogromna bitwa na przedpolu Konstantynopola. 12 tysięczna armią bułgarska, wspierana przez 10 tysięczny oddział Turków, zaatakowała 25 tysięczny oddział Bizantyjczyków. Dzięki zwycięstwu w tej bitwie Bułgarzy mogli zakończyć wojnę. Jednak Turcy nie zgodzili się na zagrabienie ziem Bizantyjskich. To właśnie oni przejęli 3 prowincję bizantyjskie, a Bułgarzy musieli zadowolić się niewielką sumą 84 denarów. Bułgarzy musieli być posłuszni, gdyż podpisanie tajnego paktu zmuszało ich do odstąpienia z ewentualnych korzyści terytorialnych. Gdyby jednak zagarnęli ziemie bizantyjskie mogli by liczyć na gniew Turków, co nei było pożądane w Bułgarii.



Wojna została zakończona. trwała ona 9 lat, w czasie których Sojusz Bałkański utracił swoją dominację na Bałkanach. Po raz kolejny nie było potęgi, która mogła by stworzyć w tym regionie Europy silne państwo. Utrata terytoriów także była ogromnym ciosem. Przed Sojuszem widniało widmo kolejnych wojen, tym razem nie ekspansywnych, a obronnych...


Mapa Bałkanów po wojnie 9 letniej.


Mapa Europy w 1378 roku.

Sytuacja w Europie także nie przedstawiała się zachwycająco. Jedynym potężnym państwem była Francja, która prowadziła swoją politykę ekspansji na wschód co mogło być kolejnym zagrożeniem......


________________________________________________________________________________________________

No i jest... Kolejny odcinek, mam nadzieję, ze dzięki niemu ruszę z kolejnymi. Przepraszam jeszcze raz, ale na prawdę mam bardzo mało czasu... Na razie musi ten odcinek wystarczyć, nie jest on najdłuższy tak jak obiecywałem, ale nie miałem nawet kiedy napisać dłuższego, a obiecywałem, że w piątek się pojawi. Postaram się raz w tygodniu wrzucać kolejne
Zachęcam do komentowania.
pozdrawiam​