Budzący się olbrzym... USA na drodze do wojny...

New deal

​

Słowem wstępu...

Stany Zjednoczone na początku 1934 roku nie były krajem, który można określić mianem państwa o ustabilizowanej polityce wewnętrznej i zewnętrznej. Wiele obszarów gospodarki, zdominowanych przez prywatnych przedsiębiorców, wciąż nie było w stanie dojść do siebie po traumie związanej z wielkim kryzysem, który rozpoczął się od „Czarnego czwartku” na nowojorskiej giełdzie, kiedy to doszło do masowej paniki na nowojorskiej giełdzie. Część inwestorów, w wyniku „załamania” rozpoczęło masowe wycofywanie udziałów z giełdy i zamrażanie ich w kruszcach. Panika na Wall Street spowodowała masowy wzrost bankructw i zadłużenia, co dla wielu ludzi oznaczało utratę pracy, a co za tym idzie – jedynego źródła utrzymania.

​

Po raz pierwszy od lat Ameryka stała się krajem ludzi biednych, zaś w miejscach gdzie jeszcze kilka lat temu nie było śladu biedy, na początku roku 1933, istniały całe osiedla nędzy, zamieszkiwane przez nędzarzy, którzy rodzili się i umierali w tak przerażającej biedzie, że nie było ich nawet stać na zakup lekarstw i innego rodzaju artykułów pierwszej potrzeby, takich jak dobra żywność, ubrania etc. Niemal całkowicie zamarł przemysł rozrywkowy, zaś drogi, zarówno żelazne, jak i te bite, pokryły się wianuszkiem bezdomnych tułaczy, którzy krążyli po całych Stanach Zjednoczonych i licząc na okazję do zdobycia łatwych pieniędzy godzili się na wszystko.

​

W tej sytuacji, zaciągnięcie się do marynarki, lub wojska stawiało człowieka w dość niekorzystnym świetle, zaś w świadomości narodowej, ludzie, którzy trafiali do wojska byli głównie darmozjadami, liczącymi na darmowe posiłki i tak zwany święty spokój. O ile w latach poprzednich, z zawodem żołnierza wiązał się pewien prestiż, o tyle na początku lat 30, żołnierz, zwłaszcza ten zawodowy, był uznawany przez większość społeczeństwa za „zbędnych wydatek”. Bardzo często w niezależnych od rządu mediach pojawiały się nawoływania do likwidacji Marynarki Wojennej, która pozostawała najsilniejszą marynarką wojenną świata.

​

Pozostający u władzy prezydent Franklin D. Roosevelt nie był w zbyt dobrej sytuacji. Wobec tego lata przypadające na jego prezydenturę miały przynieść wielkie zmiany. Jednym z wyznaczników jego polityki nowego ładu. Polityka ekonomiczna lansowana przez prezydenta Roosevelta, znalazła gorącego orędownika w Harry’m Hopkins’ie, który z czasem stał się jednym z najbardziej zaufanych doradców prezydenta, który podobnie jak prezydent Roosevelt uważał, ze do dobrego funkcjonowania państwa, i przywrócenia mu dawnej pozycji giganta na światowych rynkach, potrzebna jest duża interwencja państwowa.
Na początku 1933 roku w Stanach Zjednoczonych panował względny spokój. Część społeczeństwa wciąż miała w pamięci obietnice wyborcze prezydenta Roosevelta i korzystając z pozornego unormowania sytuacji postanowiła dać mu trochę czasu na ogarnięcie sytuacji. Nowy gabinet wciąż jeszcze cieszył się kredytem zaufania…

​

Badania prowadzone przez rząd Stanów Zjednoczonych, na początku 1933 roku musiały stanowić kompromis pomiędzy żądaniami zgłaszanymi do Waszyngtonu przez armię, marynarkę i lotnictwo, potrzebny przemysłu oraz… potrzeby zwykłych ludzi, robotników z wielkich miast, takich jak Nowy Jork, czy chociażby Chicago, a dążeniami prostych farmerów, dla których podstawową wartością była ich farma i proste niewymagające zbyt wielkiego zaangażowania w sprawy, reszty kraju życie. Zgodnie z poglądem prezentowanym przez znaczną część dowództwa armii, z szefem sztabu generałem Malin’em Craig’iem na czele podstawową koniecznością, przed jaką po raz kolejny w ciągu swojej nie takiej znowu długiej historii, stanęły Stany Zjednoczone, jest zwiększenie swojego potencjału militarnego i objęcie roli lokalnego hegemona, który przy byle „wyskoku” ze strony państw Ameryki Południowej i Łacińskiej, rusza do boju i w ciągu zaledwie kilku tygodni jest w stanie zmieść z powierzchni ziemi, każdego przeciwnika uzurpującego sobie prawo do zmian panującej na kontynencie amerykańskim sytuacji międzynarodowej. Zgodnie z „Planem Rozwoju Sił Zbrojnych” i „Schematem mobilizacyjnym Armii Stanów Zjednoczonych”, głównym zadaniem armii amerykańskiej miało być „tworzenie sytuacji do współdziałania, i likwidowania sił nieprzyjacielskich w ramach obrony terytorium Stanów Zjednoczonych”.
W tym celu, resort sił zbrojnych na początku 1933 roku, skierował do prezydenta memorandum, w którym generałowie, oraz kadra profesorska z West Point wskazywali na konieczność rozwoju jednostek piechoty górskiej, oraz na tworzenie nowych rodzajów artylerii, która nie na darmo, nazywana była często „Bogiem wojny”.
Jednocześnie rząd postanowił po raz pierwszy od roku 1929, dofinansować badania nad przemysłem, które po krótkich debatach w najbliższym gronie doradców FDR, zlecono firmie Texas Oil Company, oraz OUPONT.

​

2 stycznia 1933 roku, po długich debatach w Kongresie, pomimo sprzeciwów licznych kół katolickich i lewicowych, w Stanach Zjednoczonych w życie wchodzi nowe prawo, mówiące iż każda osoba poważnie chora, cierpiąca z powodu niepełnosprawności oraz innego rodzaju, jak to ujęto nieszczęść, będzie sterylizowana, w celu ograniczenia ilości ludzi cierpiących z powodu różnego rodzaju dolegliwości, które zdaniem ówczesnych lekarzy były chorobami dziedzicznymi. Decyzja ta, wywołała szeroki oddźwięk, wśród najuboższych, którzy obawiali się, że ustawy o „kastracji” jak potocznie nazwano nową zmianę w prawie może objąć również ich, co delikatnie mówiąc niezbyt przypadło im do gustu. Wiadomo – każdy prawdziwy facet, a za takich uważali się liczni włóczędzy i powsinogi pałętający się po dworcach i podróżujący z jednego stanu do drugiego w wagonach towarowych „na gapę”, nie rozstanie się dobrowolnie z jedną z najważniejszych części swojego ciała.

3 stycznia, zgodnie z decyzją generała Craig’a, rozpoczęło się formowanie 24 th „Victory Division”. Była to zwykła dywizja piechoty, którą zamierzano rozlokować na dawnych terenach Konfederackich. Jednostka została skierowana do szkolenia w West Point, skąd wywodziła się większość jej kadry oficerskiej. Żołnierze pochodzili z różnych części Stanów Zjednoczonych, co nieco „kłóciło się” z tradycją skupiania w jednej dywizji ludzi z tego samego stanu.

​

Tego samego dnia, prezydent powołał nowego sekretarza skarbu. Choć początkowo na stanowisko to proponowano niemal murowanego kandydata, promowanego przez administrację prezydencką niemal na każdym kroku, Henry’ego Morgenthaua, to jednak pod wpływem chwili FDR nominował ostatecznie Henry’ego Kaisera. Swoją decyzję wytłumaczył wielkim zaufaniem jakim darzy budowniczego tamy Hoovera. Dla postronnych obserwatorów wybór na tak ważne stanowisko osoby tak, mało związanej z polityką mógł być nieco „zadziwiający”, jednak po krótkim okresie przeznaczonym na przedstawienie każdemu czytelnikowi historii życia nowego sekretarza skarbu, media postanowiły zająć się formowaną dywizją piechoty, która dla wielu amerykanów stanowiła kolejny dowód na głupotę rządu. Mało kto wiedział, że do „Dwudziestej czwartej” trafiają głównie aresztowani za włóczęgostwo młodzi ludzie, zatrzymani przez policję i armię na stacjach kolejowych i w czasie „lotnych kontroli”, przeprowadzanych w pociągach towarowych. Do niektórych pododdziałów trafili więźniowie, których poddawano procesowi resocjalizacji. By uniknąć „zbrojenia bandytów” do formowanej dywizji trafiali głównie odsiadujący wyroki za kradzieże i drobne przestępstwa finansowe.

​

7 stycznia podczas spotkania z doradcami, prezydent Roosevelt, podjął decyzję o przygotowaniu kraju do sięgnięcia po „światową supremację”, która zdaniem prezydenta miała położyć kres dławiącemu kraj kryzysowi gospodarczemu. Niestety, wobec zainwestowania wszystkich środków finansowych, przeznaczonych przez rząd na badania w przemysł i armię, jasnym dla wszystkich współpracowników prezydenta, stało się, że należy uzbroić się w cierpliwość i „pokornie” czekać, na wprowadzenie w życie, śmiałych planów.

​

Jednym z ludzi, którzy „na całej linii” odstawali od programu propagowanego przez prezydenta i jego gabinet był nazywany potocznie, szefem wywiadu William F. Friedman, który jak każdy przygotowany na wiele dawny agent wywiadu, najbardziej na świecie obawiał się, spenetrowania Stanów Zjednoczonych przez obcy wywiad. Dlatego też, od chwili gdy prezydentem został FDR, zwiększył naciski na swoich przełożonych, którzy na początku trzeciej dekady stycznia pozwolili mu spotkać się z prezydentem Rooseveltem, który po krótkiej rozmowie, dość „lekko” zgodził się na stworzenie nowej służby „anty szpiegowskiej”, którą postanowiono skierować również do rozwiązywania spraw kryminalnych. Tak oto powstało FBI…


Technikalia WtV 1.2 beta.
Poziom trudności normalny

AAR oczyszczony i zamknięty, w razie chęci kontynuacji proszę się kontaktować z funkcyjnymi działu.

Pozdrawiam
Goliat