Cesarstwo Indii

Droga ku Zjednoczeniu, część pierwsza odbudowy-budowy Cesarstwa Indyjskiego


Cesarstwo Indii cz. I



Wilhelm August von Greis, bądź odkąd zabył w Londynie na służbę u JKM Wilhelma IV władcy Wlk. Brytaniii oraz Hanoweru, jako sir William Gris, lub Grey.
1 I 1936 przybywa on do Indii Brytyjskich by objąć tytuł zastępcy Wicekróla Indii. Celem wywiedzenia się jak najwięcej o kraju, wierności Wicekróla dynastii hanowerskiej, oraz zorganizowania placówki dla kupców hanowerskich. W planie samego Greisa, owi kupcy- jego krewni, przyjaciele, bądź inne w jakimś stopniu powiązane z nim osoby mieli całkowicie wyprzeć Anglików z co zyskowniejszych ich posiadłości i pozyskać je dla Hanoweru ale nie dla dynastii hanowerskiej. Pech lub nie, chciał by akurat w ostatnich dniach grudnia Indie stanęły w ogniu. Wicekról poważył się na zbezczeszczenie miejsca świętego i dla hinduistów i buddystów, w rezultacie wszyscy brytyjscy sprzymierzeńcy na subkontynencie staneli z Wicekrólem do walki. Powstał luźny sojusz radżów z całych Indii, do których dołączyli się nawet muzułmańscy władcy. Rozpęłała się wojna domowa w Pakistanie, i jednocześnie walka z brytyjczykami w samych Indiach. Greis zaraz po przybyciu udał się w roli mediatora do Radży Hyderabadu, który uznano za najistotniejszy kraj do zjednania sobie na nowo.


Świątynia w Hyderabadzie
Wizyta obfitowała na przemian w zamachy bądź próby ich na życie Podwicekróla, oraz wydawanie mu fantastycznych przyjęć i składanie niemal boskich hołdów. Greis widząc szansę na wzbogacenie samego siebie, oraz wszystkich których z sobą zabrał postanowił to wykorzystać wbrew interesom korony brytyjskiej, a ku interesom własnym.

Centrum stolicy, współcześnie
A nadaryła się mu okazja fantastyczna, otóż stary radża Hyderabadu miał tylko córkę, niespełna 15letnią, brakło mu męskiego potomstwa przez co szukał ratunku dla siebie i swojego ludu. Oddanie jej w ręce Greis a w takiej chwili mogło by spowodować załamanie potęgi brytyjskiej w Indiach kompletne, oraz spowodować że Europejczycy walczyli by
sami z sobą. Pozatym przekazując Europejczykowi ale nie anglikowi, choć poddanemu króla, była szansa na to że jego pańśtwo zostanie uznane przez świat nie za podległe brytujczykom barbarzyńskie państewko lecz jako samodzielny organizm państwowy z europejską głową koronowaną. Greis miał przed sobą szansę niesamowitą i nie mógł odmówić na taką ofertę. Stary radża nie zrzekł się władzy ale zamknął sie w swoich komnatach zaś nowy radża miał teraz za zadanie walczyć z brytyjczykami...
Hindusom udało się tymczasem namówić Birmę na przyłączenie się do wojny przeciw brytyjczykom, co wydaję się przechliło nieco szansę na sukces w stronę buntowników. Do wojny dołąćzył się też Sikkim.

Indie w chwili wybuchu wojny z brytyjczykami

Jak wyglądała armia Hydrabadu? Nie najlepiej, kompletnie zacofane siły Radży nie mają większych szans w starciu z uformowanymi na wzór brytyjski wojskami Wicekróla, należy podjąć niezbędne reformy ale na te brak czasu, wojna już trwa.
Greis decyduje się na atak. Jego kraj liczy 7.752 tys. ludzi, można więc sworzyć całkiem sporą armię, nie jest to co prawda ponad 90 mln którymi dysponują brytyjczycy, ale są oni zaskoczeni i nie mają sojuszników.
Wilhelm pragnął w gruncie rzeczy pozostać poddanych Wilhelma IV hanowerskiego i wyszła list w którym stwierdził że dotychczasowa forma rządów jakie reprezentował Wicekról, doprowadziła do katastrofy i kraj nie jest w stanie przynosić zysków koronie brytyjskiej, dlatego jako jego następca uznał że należy związać się z najpotężniejszą z lokalnych dynastii i wspólnie obalić Wicekróla, oraz wprowadzić nową formę zarządzania Indiami, bardziej odpowiadającą miejscowym i zarazem przynoszącą większe zyski koronie. Nie należy zatem postrzegać go jako buntownika lecz jak najbardziej za lojalnego i zwrócić się przeciw Wicekrólowi który działa na szkodę i Indii i Anglii.
Król nie miał pojęcia jak zareagować, ale zaregoał za niego rząd, utrzymując Wicekróla przy władzy i wysyłając wojsko do pomocy, choć nie wypowiadając wojny państwom hinduskim. Wszystko wskazuje na to że trzeba będzie dowieść hindusom swych praw orężem...
Wilhelm opracował plan działań, i rozesłał go do innych władców by postępować zgodnie z nim, był to oczywisty błąd gdyż brytyjczycy świetnie szybko wiedzieli gdzie się znajdą hindusi i w jakiej liczbie. Do walki udało się Wilhelmowi nastawić prawie 200tys. Avadhów, jest to ogromne wsparcie, armia Hyderabadu w krótkim czasie będzie mogła stać się na tyle liczna by móc walczyć z brytyjczykami na równi. W lipcu armia była już gotowa do działania, zebrano 19 dywizji z pułkami gwardyjskimi, które ruszyły do ofensywy na wszystkich odcinkach frontu, wojska Radżputany i Bastary obroniły swoje terytoria, zaś Nagpur oddał się pod opiekę radży Hyderabadu Wilhelmowi. W tym momencie najpotężniejszemu człowiekowi Indiach.

Działania do sierpnia 1836 roku.

W marcu 1836 roku sytuacja stała się dość krytyczna, po anexji Sikimu i Awadhu, oraz porażkach Nagpuru, cały ciężar zdaje się stawać na barkach Hyderabadu. Armia Brytyjska jest ogromna i walczy także zwycięsko od czasu do czasu, aczkolwiek południowa część subkontynentu jest pod kontrolą Wilhelma. Decyduje się on na głęboką współpracę z Rosją.
Otóż Rosjanie obużenie brystyjską interwencją w Bucharze chętnie przyglądają się osłabieniu roli brytyjczyków a Azji wo góle. Decydują się wysłać niewielką pomoc do Indii, pomoc logistyczną, opłaconą bardzo intratnymi przywilejami handlowymi, oraz po prostu złotem.



Działania na VI 1837 roku

Armia Hyderabadu pobiła wojska brytyjskie na południu całkowicie, niestety brytyjczycy dysponujący ogromnym wciąż północno wschodnim rezerwuarem mięska ludzkiego tworzą ciągle nowe wierne sobie oddziały i przesyłają na front. Dziesięciokrotna przewaga liczebna nad buntowniczymi państewkami jest mocnym atutem, który już wyłączył z wojny najmniejsze państwa Indysjkie. Pozostali najsilniejsi i tylko oni mogą jeszcze ocalić sytuacje, o ile to jeszcze możliwe... Rozgrywa isę kilka większych bitem w tym pod Nagpurem oraz największa w Hyderabadzie pod Amravati. Zwycięstwo Hyderabadu, osłabiło na druga połowę roku 1837 brytyjczyków zmuszając ich do małej defensywy. Był to wielki sukces samego Wilhelma który przybrał mundur zołnierski.
Sytuacja wstrząsnęła poważnie Londynem, uznano zatem że najlepsze rozwiązanie to będzie usunąć Wicekróla. I tak się stało we wrześniu 1837 przysłano wysłannika który rozkazał Wicekrólowi powrót do Londynu. Brytyjskie Indie zostały zaanektowane, posiadłości w danym momencie pod kontrolą buntowników się znajdujące stały się częścią ich niezależnych państw. Nastał pokój, pokój tak naprawde dobry dla brytyjczyków i wszyscy o tym wiedzieli....


Indie po odwołaniu Wicekróla.

Hyderabad ma teraz 28.851 mln.ludzi jest więc już dużym niezależnym państwem.
W marcu 1839 roku Jemen zawiera specjalny sojusz z Hyderabadem, jest to sprawa niezwykle ważna ze względu na położenie tego kraju, uczynienie z niego dobrowolnie wasala Hydrabadu daje Wilhelmowi kontrolę nad Morzem Czerwonym i ewentualnym wsparciem przez brytyjczyków działań w Indiach przez wojska z Europy. A przynajmniej obcięcie możliwości podróżowania krócej, co też ma znaczenie. Owe dwa lata od zakończenia wojny to okres porządkowania kraju. Wiele prowincji musi się pogodzić z nową władzą, władzą która ustanwia wysokie podatki, a nie daje wiele w zamian. Należy oddać wiele Rosjanom za ich pomoc, przygotować sie do brytyjskiej wojny rewanżowej. W efekcie armia stoi cały czas w pełnej gotowości bojowej, co trzyma finanse kraju na krawędzi. W VI 1839 wybuchła wojna Brytyjsko Chińska, dla państw Indyjskich jest to idealna okazja do pozbycia się brytyjczyków z subkontynentu, postanowiono przygotować się do wojny.
W listopadzie Wilhelm I Kriszna, decyduje się na rozpoczęcie budowy 8 żaglowców, mających spełniać rolę floty transportowej w razie potrzeby desantu na Cejlon.
1 IV 1840 armie Hyderabadu Radżputany i Birmy uderzają na brytyjczyków znajdujących się w Indiach północnych. W tym samym czasie trwają cięzkie walki brytyjsko chińskie w okolicach Szanghaju. Wilhelm ma więc wielką nadzieję zwyciężyć. Brytyjczycy jednak zastosowali skuteczną w Indiach polityke przekupiania i zastraszania i w efekcie Radżputana i Birma szybko się z wojny wycofały a Hyderabad został sam na placu boju...


z całą brytyjską armią przeciw sobie...Armia Hyderabadu odniosła jednakże same sukcesy sytuacje popsuły jedynie rozruchy na samym południu i wielka rewlucja przeciw Wilhelmowi, brytyjczycy z racji skomplikowanej sytuacji w Chinach, musieli ustąpić i oddać sporo ziemi Wilhelmowi.
W styczniu 1841 roku Hyderabad pozyskuje nowe ziemie dla siebie, stając się już niekwestionowaną potęgą w regionie. 18 I w ręce Hyderabadu przechodzi Kalkuta, a to cios dla Brytyjczyków najboleśniejszy.


Cesarstwo Hyderabadu po zwycięskiej wojnie opiumowej


Po tej wojnie Radża Kriszna Wilhelm I Geis, przyjmuje z łaski Bogów, przy oparciu się o Buddhę oraz przy przychylności Allaha tytuł Cesarza Hyderabadu i Indii.
Co prawda jest to z deka na wyrost jak na obecną chwilę ale robi swoje. Hyderabad został prędko zaakceptowany przez wszystkie kraje Azjatyckie, i większośc Europejskich, poza Wlk. Brytanią, Portugalią i Hanowerem... Wilhelm nie zapomniał jednak o swoich korzeniach i postanowił ściągnąć z Niemiec jak najwięcej specjalistów, by modernizować swoją armię.
Niestety owa armia okazało się bardzo kosztowna i rychło zaczeło brakować pieniędzy, trzeba było spowolnić rozwój kraju, po to by mógł w ogóle istnieć. Aż do 2 V 1844 nie dzieje się nic, poza ciągłymi rewoltami na południu kraju, który chce być niezależny od Hyderabadu. Problem w tym że Maharadża Wilhelm, Cesarz Indii nie może na to pozwolić, dotychczas reformował on armię i tworzył nowe struktury. Wprowadził nawet odważną pomysłową jak na Azjatycki front jednostkę dragonów artyleryjskich. W Indiach po raz pierwszy działającą, właśnie w armii Hyderabadu. Dragoni obsługujący lekkie działa są niczym czołgi , wozy pazerne- strzelają małą bronią i artilerią, poruszają się niezwykle szybko, są niezastąpieni na polu bitwy. Podobnie jak wielkie formacje gwardyjskie będące podstawą armii Indyjskiej.
Pierwszy sprawdzian dla armii Cesarza Wilhelma to wojna z Mysorem. Ten mały niemal bezbronny kraj napsuł wiele krwi Cesarzowi w ostatnich latach będąc siedliskiem wielu uciekinierów z rozbitych buntownichych oddziałów, czas dać Kreis tym działąniom i podbić to państewko. 2 V armia Hyderabadu przekracza granicę.


Wojna Mysorska

Kampania przebiegłą wzorowo, 24 VII Mysor wraz ze swoimi 3 milionami ludzi jest już częścią Indii.
Do eoku 1845 udało się poprawić Wilhelmowi poziom wykształcenia hindusów aż do 12 %. Jest to najszybszy przyrost na świecie osiągnięty dzięki pomocy Prusaków, którzy chętnie za wielkie sumy i ilości barwników zgodzili się wysłać wielu swoich nauczycieli. Jednocześnie szerzyli oni kulturę i język niemiecki wsród ludności miejscowej. Miało to wielkie znaczenie w przyszłości. Poprawieniu uległy stosunki z Portugalią, dotychczas doć słabo określone ze względu na niemiedzę tych o zamierzeniach Wilhelma odnośnie Goa. Ale w zamian za pomoc techniczną, mogą oni zatrzymać swoją posiadłość. Stosunki z brytyjczykami nie są dobre jak wiadomo, ale nie czują się oni eraz zbyt pewnie, są więc mili...
Rosjanie zaś dotarli już do Afganistanu, więc mogą sie stać w przyszłości dobrą równowagą...oby nie problemem. Państwo Indo Hyderabadzki jest gotowe zdaje się na każdą próbę. Samemu Wilhelmowi rodzi się zaś syn. Fakt że dość późno na jak ta wczesny ożenek ale nie widywał się z żoną zbyt często no i pierwsze potomstwo nie było odpowiedniej płci także. 24 VIII 1845 rodzi się mały Friedrich Krischna Greis. Na cześć narodzin następcy Wilhelm wydał polecenie budowy dwóch fortec, w Kanpurze i Kakucie- czyli pogranicznych strategicznie najcenniejszych miastach Imperium. Wydaje też rozkaz budowy aż 13 okrętów liniowych mających chronić flotę handlową i transportową Indii. Oraz samego wybrzeża. Tymczasem doszły do Wilhelma wieści że Hanower zerwał więzi z brytyjczykami, i że boczna linia dynastii hanowerskiej rządzi teraz krajem. Wysłał niezwłocznie do kraju swoich dyplomató by nawiązać jak najściślejszą współpracę. 10 VI Wlk Brytania atakuje Indie, wybucha nowa wojna, z początku zaskoczony Wilhelm nie jest w stanie przygotować skutecznego planu działań, ale decyduje się na podjęcie decyzji o budowie wielkiej koalicji antybrytyjskiej. Pozytywnie odpowiedziała jednak tylko Radżputana i to ograniczając się do sojuszu z Hyderabadem. W efekcie w czerwcu 1847 roku, wojska Wilhelma muszą ponownie samotnie stanąć do walki z wrogiem...


Mapa kampani 1847

W styczniu doszło do zwycięskiej bitwy morskiej, Anglicy kompletnie nie spodziewali się że Hindusi mają flotę wojenną. W efekcie dali się zaskoczyć i zatopić, stracili jednostek w tym rajder. Niestety zdążyli otworzyć drugi front, czyli środkowo Indyjski, co kosztuje Wilhelma wiele wysiłku i upokorzenia w oczach poddanych. Wielkim wstrząsem było zajęcie 10 II przez brytyjczyków samego Hyderabadu, i spalenie stolicy Imperium.
NA szczęście udało się Wilhelmowi dzięki zatopieniu floty Brytyjskich Indii opanować sytuacje, i rozpić większość wojsk wroga na całym subkontynencie.


Mapa roku 1848

Brytyjczycy przekonali się że już nic nie uwalczą a jedynie mogą tracić w tym momencie. Zaczeli się zastanawiać jak zawrzeć teraz pokój z Wilhelmem. Całkowita utrata kontroli nad Oceanem Indyjskim nie wydaje się zachęcająca do zaakceptowania, 15 VI rozegrała się bitwa u wybrzeży Coromodaru, zadecydowało owo starcie morskie o dalszych losach wojny. Hindusi stracili 2 a Brytyjczycy 9 okrętów, stracono możliwość wycofania zagrożonych jednostek na bezpieczne pozycje na Cejlonie w efekcie czekała je masakra. 6 doborowych dywizji unicestwiono pod Machilipatanam. 5 IX 1848 pomimo że Wilhelm tak naprawde był już prawie całkowicie wycieńczony wojną i sam był gotowy pertraktować nie najprzychylniejszy wynik wojny dla siebie, Brytyjczycy poprosili o pokój całkowicie kapitulując. Chciano ocalić w ten sposób około 20 dywizji odciętych od świata gdzieś w północnych Indiach lub na wybrzeżach ale nie mogących liczyć na flotę bo ta nie istniała. Stroną rozjemczą okazał się ... Hanower, zostało to państwo nagrodzone posiadłością na Sri Lance wraz z miastem Colombo. Nad resztą wyspy Hanower sprawuje protektorat, ale oficjalnie należy ona do Hyderabadu. Podobnie jak całą reszta Indii, gdzie władza Wilhelma jest pełna.


Indie po pokonaniu Brytyjczyków

Teraz Wilhelm może przejść do innego nie mniej ważnego zadania, zjednoczenia Subkontynentu.

Wojna z Bastarem, krajem który już od dłuższego czasu przeszkadzał Wilhelmowi w końcu mogła się rozpocząć. Uderzono prawie całą siłą jaką Imperium dysponowało w tym najnowocześniejszymi jednostkami dragonów artyleryjskich wprawiających w popłoch zacofane armie przeciwnika. 16 III 1849 Bastar został przyłączony do Hyderabadu.
25 VIII Wilhelm atakuje Holkar Sindha, pare dni pozniej Berode. Kampania idzie latwo, panstewka niemal kapituluja bez walki. 19 XII 1849 nastepuje tez atak na Trwancor, na samym południu kraju, nie było walk. Po prostu wkraczano do opustoszałych miast. Wojnę zakończyło dopiero zdobycie Karaczi 1 XII 1850 roku. Po tej wojnie krajem wstrząsają setki buntów, utrzymanie władzy na takim terytorium wobec oporu separatystów wydaje się być niemożliwe, mimo to władza centralna decyduje się tłumicz wszelki przeciw oporem i jednocześnie rozpocząć ostatnią wojnę o zjednoczeni, czyli starcie z Radżputaną...Najpotężniejszym obok Hyderabadu, teraz ostatnim organizmem pańśtwowym. Pendżab, nie jest zaliczany do Indii obecnie.

30 IV 1851 rok. Armia Hyderabadu przekracza granicę i prze ku stolicy Radżputany, wojska przeciwnika nie dysponujące porównywalną nawet siłą stawiają ale niewielki w porównaniu z siłą najeźdźcy opór. Przemarsz przez Radżputanę jest swoistą wojną błyskawiczną. 18 II 1852 roku, Radżputana stała się częścią Imperium Wilhelma. Indie są zjednoczone, i wolne...
Choć nie słychać wielkiego Hurra, a wręcz ciągle toczą się lokalne wojny domowe, a Pendżab, wydaje się być bardzo wrogo nastawiony, to Wilhelm skupia się na jakiś czas na zasłużonym świętowaniu.

 

Kłopotów z Indochinami cz.1

Lata wojny krymskiej, to okres wolny od jakichkolwiek zewnętrznych interwencji. Hindusi wykorzystali to do załątwienia porachunków wewnętrznych. Krew się lała tysiącami. Muzułmanie wybijali się nawzajem z hinduistami a choć Wilhelm bardziej wpiera hinduistów, to cała jego armia składa się z plemienia Avadhi które jest w większości muzułmańskie. Pozatym jego żona jest muzułmanką, nie wiadomo co robić z dziećmi...do jakiej mają przynależeć religii. Psuje to wiele krwi w sprawach wewnętrznych i budzi ciągłe bunty. Podjęto decyzję że należy wykorzystać chwilową słabośc europejczyków i zaatakować kogo się da by zwycięskimi wojnami uspokoić narody Indii. Pierwszy cel to kraja najbardziej narażone na ingerencje Europy, czyli Indochiny. Indie atakują swojego jak dotychczas sojusznika- Birmę.Jednocześnie Wilhelm na wzór pruski, tworzy szkoły oficerskie chcą mocno wzmocnić klasę swej armii poprzez posiadanie wielu dobrze wyszkolonych dowódców. 14 V 1855 Armia Indyjska rusza do ataku, Birmańczycy są zdezorganizowani i niezdolni do poważniejszej obrony. Zwycięstwo jest całkowicie pewne i bezbolesne. 30 XI Birma jest już w całości hinduska. Teraz rozpoczęto przygotowania pod inwazję na Syjam.


1 VI 1856 rusza ofensywa na Syjam, działają trzy główne zgrupowania, niestety Malezja jest już pod kontrolą brytyjską więc ofensywa zatrzyma się na granicy Syjamsko Malezyjskiej, oraz u progu Kambodży, Laosu i Anamu. We wrześniu 1857 jeszcze tuż przed zaanektowaniem Syjamu brytyjczycy wypowiedzieli Indiom wojnę, rozpoczęła się wielka walka o przetrwanie Imperium...18 XII 1857 wybuchła wojna z Chinami, do tego rozpętała się w samych Indiach krwawa wojna domowa. Hindusi uznali że nie będą rządzeni przez muzułmańską mniejszość na której opierał się rząd Wilhelma, wdzięcznego przecież muzułmańśkiemu władcy za swój tron. W rezultacie sytuacja stała się nadzwyczaj dramatyczna, granica z Chinami stała otworem, wojna z brytyjczykami zaangażowała prawie wszystkie siły a wojna domowa zablokowała wszelkie dostawy z ojczyzny dla żołnierzy na froncie. Sam władca spanikował i udał się na hanowerską część Cejlonu. Zostawiając wszystko na głowie wielkiemu wezyrowi oraz paszy...by się kłócili z sobą o włądzę nie zaś obalili jego. W efekcie Indie zostały sparaliżowane. Gdy pod Quedah 30tys. Korpus brytyjski, stawiał długo opór 100tys. Hinduskiej armii stało się jasne że wojny nie da się wygrać przy obecnej technice. Należy więc proponować brytyjczykom co tylko sie da, i skupić sie na walce z Chinami, z której mogły by wyjśc niezłe profity. W II 1859 tuż po wielkiej porażce pod Imphal Chiny proszą o pokój, choć korekta granic jest dla Indii niekorzystna i wiąże się z przekazaniem prowincji Schan, to jednak jest to sukces.


Armia chińska okazała się niebywale niesprawna do odnoszenia skucesów nad hindusami, problemem pozostają brytyjczycy. Którzy właśnie zatopili hinduską flotę pod Malakką.

 

Losy dalsze

Działania Wilhelma doprowadziły w końcu do tragedii, wojna domowa rozgorzałą z niezwykłą siłą w chwili gdy większość armii rządowej znalazła się na linii frontu z brytyjczykami. Po klęsce floty hinduskiej u wybrzeży Malezjii stała się realna groźba desantu wroga na Subkontynencie i nawet rozbicia chwilowo ciężko chorego państwa.
Wobec brytyjskich desantów w Birmie, oraz na południowych krańcach Subkontynentu, wojska hinduskie nie wyły w stanie zaradzić zbyt wiele.

Przewaga techniczna i bardzo duża liczba przeciwnika wobec rozprzestrzeniającej się wojny domowej budzą wielkie wątpliwości w samym Wilhelmie co do sensu dalszego stawiania oporu wrogowi. Ale z drugiej strony co poczynić...kapitulacja była by równie głupia i zaprzepaściła by setki poległych którzy walczyli za wolność swego kraju...W lipcu 1860 odrodził się Sułtanat Berody, w takiej sytuacji wojna domowa przeradza się już w wojnę międzynarodową... a to może się skończyć dla Indii koszmarnie...Wilhelm widzi że wobec ciągłych intryg brytyjskich nie utrzyma władzy nad całym krajem. Skoro podbicie Syjamu doprowadziło do wojny z brytyjczykami, Wilhelm postanowił swojemu młodszemu synowi nadać królestwo Thailandii jako dziedziczne władztwo. Rezygnując co prawda z posiądłścia bezpośredniej kontroli nad Indochinami ale uzyskując spokój w starciu z brytyjczykami- teraz nie będą mogli ingerować, bo nie mają pretekstu. Syjam- jako Thailandia jest wolny- oficjalnie, bo praktycznie jest satelitą Indii rządzoną przez dynastię Wilhelma. Ale jednak pańśtwo jest.
Niestety nie zapobiegło to wybuchowi wojny ze stanem Radżputana, oraz katastrofalnej bitwie pod Chai Ya w Thailandii gdzie brytyjczycy unicestwili 200tys. Indyjską armię. W lutym 1861 brytyjczycy wkraczają do Hyderabadu. W maju niepodległość ogłosiła Holdar-Sindha, nastały czasy pełneg zwycięstwa separatyzmu i ...brytyjczyków. Nie trzeba długo było czekaoć na dalsze wyzwolenia, Birma, Avadh, Sikkim, Bastar...

Nie wróżyła ta sytuacja niczego już dobrego na przyszłość, brytyjczycy całkowicie odżucali możliwość zawarcia pokoju. Stało się jasne że dążą do aneksji Hyderabadu.
W sierpniu 1861 coś jednak zmusiło wroga do zaoferowania pokuju Hyderabadowi. Najprawdopodobniej utworzenie 120 tys. Armii dragonów z jednostkiami najnowocześniejszej artylerii... W każdym bądź razie, w zamian za przekazanie brytyjczykom Indyjskiego Cejlonu oraz Wysp Andamańśkich zawarto pokój. Niestety Sułtan musiał pogodzić się z powstaniem wszystkich pańśtewek jakie się w między czasie narodziły. Choć pewne jest że nie pogodzi się ze wszystkimi z buntowniczych Książątek.

7 VII 1862 roku Wilhelm rozpoczyna wojnę w której unicestwia kolejno 3 największe z nowo powstałych państewek, wszystkie inne są Satelitami i system ten pozostanie, gdyż Sułtan nie chce bardziej drażnić brytyjczyków.

By nie dopuścić do powtórki sytuacji Wilhelm rozpoczął bezwzględne reformy. Postanowił wybudować największą flotę morką na świecie, oraz stworzyć pierwsze w Idniach faktorie. W Hyderabadzie manufakturę szkła postawił, zaś w Bombaju likieru, a w Circaras wina.
Rusz przemysł w Indiach!!!

Indie w roku 1864

 

Pozytywistycznie


Reformy Wilhelma

Wilhelm w końcu wykazał się wielką desperacją we wdrążaniu swego zacofanego kraju do kręgu cywilizacyjnego. Choć śmiesznie to brzmi...w końcu mówimy o Indiach jednej z najstarszych cywilizacji...
Budowa przemysłu i armii i floty powodują że kraj szybko się wzmacnia, choć okrojony nieco terytorialnie, to jednak silniejszy niż kiedykolwiek się stał. Zaś Wilhelm steruje wszystkim niczym prawdziwy Wschodni despota. Nie licząc się z niczym i nikim- ale za to przyspieszając rozwój kraju najbardziej jak to tylko możliwe.
Jednocześnie udało się Wilhelmowi wymusić na Birmie, w zamian za uznanie niepodległości przekazanie spornych terytoriów. W efekcie Birma stałą się dla Indii krajem buforowych przeciw Chinom i dzięki temu i tak miałą gwarantowane przeżycie. Ale nikt tam nie zdawał sobie sprawy ze strachy Hyderabadu przed Pekinem...
W końcu udało się zakońćzyć reformowanie systemu i... Idnie można było uznać za naród w pełni cywilizowany...
Niestety miało to też swoje złe strony- dla Wilhelma. Reformy, uprzemysłowienie- choć skromne ale jednak, doprowadziły do wzrostu nastrojów liberalnych. Nikomu sie nie podobała bezkarność armiii, szczególnie że żołnierzami mogli być tylko muzułmanie. Muzułmanie zasiadali też na wszystkich stanowiskach urzędowych w chwili gdy stanowią zaledwie 18% społeczeństwa. Wybuchła zatem rewolucja liberalna, skierowana przeciw zbyt despotycznej władzy Wilhelma ale przede wszystkim przeciw muzułmanom. Wielkim problemem Indii jest gigantyczne bezrobocie. Ludzie nie mają co z sobą zrobić, szansą dla nich jest powstanie przemysłu ale to i tak nie wystarcza, a faworyzowani są oczywiscie muzułmanie. W efekcie wszystkie narody Indii staneły do walki...

11 III 1869 roku Sułtan zgodził się na rozmowy, zawarto Pakt przymierza z ludami Indii.
Sułtan przyjął od ludów Indii tytuł Cesarza zaś w zamian przyobiecał bodowe wielkiej liczby przeróżnych manufaktur w których będzie zatrudniony każdy kto tylko chce pracować.
Siłą rzeczy było to na rękę Wilhelmowi gdyż dawało szansę na oddolny zapał ludu do produktywnosci i wręcz zalania towarami indyjskimi rynkó światowych- czyli wzbogacenia się samego Wilhelma.
Tymczasem w Thailandii obalono rząd młodszego syna Wilhelma, ex króla wysłąno do Indii i ogłoszono powstanie Republiki...usytuaowało to ten kraj w roli całkowicie wolnego i do tego mającego wsparcie Europy państwa...
Wilhelm rozpoczął tymczasem rozbudowywanie istniejących już manufaktur, oraz budowę nowych- tartaków oraz fabryk mebli. Następnie fabryki płótna, ubrań, ubrań luksusowych i wszystkiego czego dusza zapragnie
13 I 1873 roku Wilhelm I umiera, na tronie zasada jego syn Wilhelm II.
Młodzieniec pełen werwy, niezwykłą osobowość dość znacznie różniący sie od swojego ojca. Będący prawdziwym człowiekiem nowej epoki.

Wilhelm II Cesarz Indii

Nowy Cesarz w odróżnieniu od ojca oczywiście stawia nowe fabrytki i rozbudowuje nadal przemysł, ale koncentruje się na rynkowości. Jest niezwyle zdolny w ekonomii, tworzy nowy sytem monetarny, wprowadza bank państwowy, buduje podstawy ekonomiki Indyjskiej. W efekcie w 1876 roku Cesarz wydaje rozporządzenia pozwalające utworzyć w Indiach klasę kapitalistów. I wydaje nakaz by byli oni rozmieszczeni po wszystkich prowincjach kraju. W 1078 Wilhelm II pozwolił na utworzenie banków prywatnych dając całkowita swobodę kapitalistom. Wobec ciągłej rozbudowy przemysłu, Indie awansowały w tej dziedzinie na 16 miejsce w świecie. Co jest bardzo dobrym wynikiem. Wyprzedzono w ten sposób Persję czy Chiny ale pozostano wciąż w tyle za Japonią.
Tymczasem 21 IV 1879 roku Bhutan ogłasza bankructwo. Wilhelm II ulokował w tym państwie całkiem spore oszczędności w obawie przed ewentualną utratą władzy w Indiach. Stracił te pieniądze i się oczywiście wściekł. Rozpoczął przygotowania do inwazji. Już tydzień później Armia Indyjska przekracza granicę. 20 VI Bhutan zostaje zaanektowany a jego populacja w liczbie 86 tys. Ludzi włączona do Indii. Do kwietnia liczba imigrantów w byłym Bhutanie wzrosła tak bardzo że zaczęli oni stanowić większość ludnosci w prowincji- kolonialnej, Bhutanu nie uznano za stan. W efekcie w kwietniu wybuchło powstanie Bhutańczyków i w wyniku walk liczba ludności miejscowej spadła do 25%.
W chwili gdy liczba Bhutańczyków spadłą do 16% uznano Bhutan za stan Indii.
W styczniu 1892 rozpoczęto wielką budowę wielkiej kolei Transindyjskiej, zaczęto łąćzyć wszystkie miasta Subkontynentu. Sam Cesarz pracował w nadzorze przy projektowaniu tras, mostó. Sprawdził się jako całkiem niezły architekt. Prace nad koleją trwały całe lata 80te. Ale za Indie zostały wręcz wstrząśnięte szybkością postępu cywilizacyjnego jaki dały jej stalowe konie. W efekcie wzrosło niepomiernie bogactwo całego kraju. Władcy wasalnych pańśtewek powstałych po wielkiej klęsce ledwo mogą utrzymać swój lud w spokoju, gdyż ten widzi bogactwo sąsiadó a swoją biedę. Co gorsza Cesarz wydał rozkaz budowy granic i zabronił bez wiz przekraczania ich. W ten sposób próbując doprowadzić do wojen domowych w owych państewkach i w efekcie przyłączyć je na nowo do Indii. Jednocześnie decyduje sie też na budowę nowoczesnej armiii lądowej i podbój Pendżabu.
Ciągle trwa rozbudowa przemysłu, w tym pierwszej huty stali, fabryki cementu czy nawozu.
W efekcie do 1883 roku Indie wyprzedziły Japonię i znalazły się na 10 miejscu na świecie. Pod względem potencjału wojskowego na 16stym.
W VI 1883 roku, wojsko Indyjskie przekracza granicę z Pendżabem.
Walki trwały do 18 XII kiedy to włądca Pendżabu abdykował i udał się na dobrowolną emigrację do Afganistanu.

Armia Indyjska nie przegrała nawet jednej potyczki, przewaga w sprzęcie, ilości i organizacji- technice walki była tak duża że nie było mowy o jakimkolwiek skutecznym działaniu przeciw tej wielkiej machinie Cesarza Wilhelma. Na wiosnę wybuchła jeszcze wojna z Sindhem. Małe państewko u byłej granicy z Pendżabem sprawiało wielkie problemy w trakcie tej kampanii, i nawet jego wojska zajęły Hydarbad- największe przygraniczne miasto. Stąło sie to powodem do zerwania przez Wilhelma umowy wasalnej i wypowiedzenia wojny.
Efektem była oczywiście aneksja. Nowe prowincje nie uzyskały statusu stanów. Są obiektem szeroko zakrojonej kolonizacji ale nie są modernizowane, uznaje sie je za zdobycz wojenną i oczyszcza z bogactw.
Armia Indyjska awansowała na 10 miejsce potęg w skali świata!


Indie w roku 1884


Status Indii w roku 1884, tuż po aneksji Sindhu.

 

Złoty Wiek Wilhelma II

Indie, Mughalistam Sikhim, Bastar, Orissa, Avadh.
Te państwa zorganizowały w Kalkucie wielki kongres ogólnoindyjski.
Pojawili się wszyscy władcy tychże indyjskich państw i uzgodnili że oweż powracają na łono matjuszki Indiny i wszyscy ichż dotychczasowi władcy Cesarzowi Indii oddają swe ziemię, pozostają jednak na stanowiskach namiestników Stanów. Nic ponad to.
Kongres zamknął się wraz z dniem 15 V 1886 roku, zaś pięć dni później totalnie przerażona Persja wypowiada Indiom wojnę. Rozpoczęła się długa krwawa wojna...
22 IV 1887 Persja po porażce pod Makranem prosi o pokój, Wilhelm II uznaje że jest to dobre i rozsądne, gdyż w jego interesie nie jest długa i kosztowna wojna z tym pańśtwem a potrzebuje pokoju...i spokoju wręcz.


Niestety w lipcu 1888 Persja zaanektowała Afganistan, szykuje się zatem kolejna wojna z tym państwem...
Cała pierwsza połowa lat 90tych to utarczki z secesjonistami i rozbudowa kolei Indyjskiej.
W efekcie niezwykle ciężkiej pracy jakiej podjęły się wszystkie narody Indii kraj w roku 1892 awansował w sile armii na 8 i sile przemysłu na 9 miejsce w świecie, takiego wyniku nikt nawet sie nie spodziewał uzyskać...
W efekcie kraj nazbierał takiej energii że musiał ją jakoś rozładować, a uczynił to w Nepalu w 1893, uznano że mały poligon w górach przyda się do ćwiczeń przed spodziewaną kolejną wojną z Persją.
W 1895 otworzono Zagłębie Bengalskie, komplex 6 fabryk ciężkiego sprzętu wojennego. Największy taki i jedyny w całych Indiach. Konsekwentnie będzie jeszcze rozwijany na potrzeby przyszłych potencjalnych wojen. Jest to największa inwestycja ostatnich lat obok rozbudowy kolei.
Przynosi Indiom wiele wiele niezależności w porównaniu z przeszłością.

Do połowy 1901 roku ustabilizowała się sytuacja w świecie. Wyklarowały się ostatecznie państwa tzw. Pierwszej Ligi, Drugiej Ligi i kraje podległe bądź uzależnione tak czy inaczej.
Indie załapały się do Pierwszej dziesiątki a zatem są w Pierwszej Lidze, choć na przedostatnim miejscu.
Ustabilizowała się całkowicie sytuacja w Europie, upadła Turcja i Schweizaria. Choć państwa te de facto przetrwały to stały się zależne od sąsiadów i przestały się liczyć.
A trwająca wciąż wojna Włosko- turecka pokazała słabość tego byłego imperium.

Europa wraz z basenem Morza Śródziemnego

Ameryka Północna, wciąż ważna i silnie się uprzemysłowywująca, z silną dominacją USA.

Kolejna jest Ameryka południowa która przeżywa okres dość silnego wzrostu potęgi Peru, które stało się wraz z Argentyną i Brazylią dominantem kontynentu.

Następnie mamy Afrykę, która jest oczywiście podzielona na liczne kolonie europejskie. Terytorialnie najprawdopodobniej największe są posiadłości Francji, ekonomicznie najlepiej zorganizowane Anglii- ale najprawdopodobniej najsilniejszą armię w Afryce mają Niemcy- no i nie mało ziemi też.

Oceania i Australia są oczywiście pod dominacją brytyjsko- Hiszpańską.

NA deser zostaje Azja...W ostatnich latach dotychczas stosunkowo cicha Japonia przebudziła się. Toczyła 33 wojny z Rosją ale bez rezultatów. Dwie z Koreą zakończone aneksją tego kraju i jedną z Chinami zakończoną wielkim zwycięstwem i aneksją Mandżurii.
W efekcie nastąpiło zbliżenie między Chinami i Indiami.
Cesarz Wilhelm długo się zastanawiał jakie przyjąć stanowisko do Japonii. Czy lepiej wykorzystać ją i wspólnie zmiażdżyć Chiny, czy raczej wspierając Chiny zbudować sobie silną strefę w tamtym regionie z dominacją chińską czy też doprowadzić do sojuszu trzech mocarstw przeciw Europie i USA. Tyle że Chiny na sojusz Indyjsko Japoński by się nie zgodziły nawet jakby same do niego należały- zbyt duże ryzyko rozbioru. Siłą Chin jest jej ludność, Japonii technika, Indii...???W gruncie rzeczy i jedno i drugie choć ciut słabiej i od jednego i drugiego państwa. Na przymierze między Japonią i Chinami nie ma za bardzo co liczyć. Ale podbój Chin nie jest Indiom do niczego potrzebny.
Co do spraw wewnętrznych, w Indiach spokój jak nigdy...
Silna władza Wilhelma nikomu nie przeszkadza, naród jest zadowolony, powstają ciągle nowe miejsca pracy, społeczeństwo po prostu się bogaci. W efekcie nikt nie zwrócił uwagi na to że państwo faktycznie od roku 1836 w ogóle się nie zmieniło. Nie przeprowadzono kompletnie żadnej reformy. Wszystko stoi tak jak za ostatniego sułtana. Mimo że już nie jest Hyderabadem lecz Indiami. Wilhelm II nie czuje jednak kompletnie potrzeby wprowadzenia chociażby reform socjalnych które by mogły ulżyć jego ludowi...ale pozostawmy tą kwestię.

Indie u progu XX wieku weszły w epokę silnej industrializacji. Pierwsze dziesięciolecie to ciągła rozbudowa sieci kolejowej. Już kolei żelaznej....
Reżim Cesarski jest zarazem modernistyczny i przyzwala na wszelkiego typu działalność kapitalistyczną. Panuje tolerancja religijna. Państwo faktycznie nie potrzebuje wojen, podbojów ani niczego bo jest całkowicie zaspokojone na obecną chwilę przy obecnych potrzebach. Z tego powodu okres ten jest nazywany złotym.
Irytująca jest tylko dominacja Avadhów nad innymi narodami, wciąż widoczna. Cesarz nie może nic temu zaradzić- cały jego dwór to Avadhzi... nie może się ich po prostu pozbyć nie narażając życia.
Istotne stały się przemiany zawodowe w państwie, rzemyślnicy stali się trzecią grupą zawodową pod względem siły ilościowej. Świadczy to też o wielkim wzroście gospodarczym. Ale i o możliwościach- gdyby dodać 15% ludności rolniczej do fabryk- Indie miały by najpotężniejszy przemysł na świecie. W 1902 roku doszło do 3 spotkań dwóch Cesarzy. Indyjskiego i Japońskiego. Choć państwa te nadal sobie nie ufały to jednak wzajemne relacje uległy ogromnemu ociepleniu. A kulminacją sukcesów dyplomatycznych była Indyjska gwarancja niepodległości Japonii. Wilhelm II wydał tym samym wyrok na Chiny uznając że z racji że potencjał Indii i Japonii jest dość zbliżony zaś Chin jest dużo większy ze względu na rozmiar kraju oraz liczbę ludności- to lepiej będzie sprzymierzyć się z Japonią i dokonać małego rozbioru Chin. W miarę możliwości szybko. Bo choć przemysł Japoński jest mocno w tyle za Indyjskim to jednak siła armii Japońskiej przebija dwukrotnie Indyjską. Japońskie siły zbrojne są na 4 miejscu na świecie. Problemem stało się przymierze Persji, Rosji i Chin...Japonia wobec takiego stosunku sił nie może liczyć na sukces, Indie zaś nie wyobrażają sobie walki na całej swej długości granicy lądowej- gdyż bierze się pod uwagę możliwość ataku Chińczyków przez Tybet. Wobec tej wojny Indie pozostają neutralne.
Tymczasem na wiosnę 1903 sytuacja finansowa tak się poprawiła że Cesarz zmniejszył dla klas najniższych podatki o 1%. Po raz pierwszy w historii...
W 1904 Indie były już tak pewne swego że zawarły przymierze z Japonią która natychmiast to wykorzystała i wypowiedziała Rosji wojnę. Armia Indyjska była kompletnie nie przygotowana do takich działań...nieopatrznie wplątano w walkę także Birmę i Oman.
Walki toczyły się głównie w Mandżurii i na Kamczatce, Persowie zaliczyli ofensywę na Fazarabad, zaś Hindusi aż pod Kabul, ale nie zajęto ani jednej prowincji.

Japonia nie widząc szansy na przebicie się zawarła pokój, zaś Persja wplątała Rosję w wojnę z Turcją Francją i Wlk. Brytanią. Spacyfikowało to nastroje w Azji na jakiś czas. Same Indie jeszcze w czasie wojny awansowały zaś pod względem siły przemysłu na miejsce 7. Militarnie obroniono miejsce 9.

Ranking światowy

 

Indie i kolonializm

Co uważniejszy czytelnik zapewne zauwarzył że w posiadaniu Indii znalazł się prawie cały Subkontynent indyjski naturalnie. Ale prawie...czyli coś pozostało nadal nieindyjskie. I owo coś to Goa. Kolonia portugalska z którą Hyderabad jak i później Cesarstwie Hindu nie miało ani jednej sprawy spornej a wręcz przeciwnie. Przez Goę szły kontakty i wymiana towaró w najbardziej burzliwych czasach walk z brytyjczykami. Owa kolonia była oazą spokoju, korzystającą z dobrej koniunktury Indii bądź wykorzystująca kryzysy. W efekcie kipiała od bogactw. Wilhelm całkowicie akceptował niezależnosć tego skrawka ziemii i nigdy by nie doszło do sporu gdyby nie Portugalczycy... Otóż... Między 1901-1905 Portugalia toczyła zwycięskie walki z Niemcami w Angolii następnie z murzyńskimi państewkami a Afryce południowej łąćząc w efekcie Angolę z Mozambikiem w jeden ścisły pas oddzielający kolonie brytyjskie od Niemieckich.
Gdy zakończono podój Afryki okazało się że na świecie nie ma już łatwego do zdobycia skrawka ziemii. Pamiętając porażki Indyjskie z brytyjczykami a nie chcąc czekać aż ten kraj jeszcze bardziej się wzmocni Portugalczycy postanowi zaatakować... i zając jak najwięcej sąsiadujących z Goą ziem- wiedząc też jakżesz są bogate i jak bardzo mogą się przysłużyć portugalskiemu imperium kolonialnemu w budowie potęgi. Nie przewidziano tylko jednego...że od czasu pamiętnej wojny z brytyjczykami Indie awansowały do roli wielkiego mocarstwa...do tego cywilizowanego- zaś Portugalia uczyniła niewielkie postępy na przód.

Wojna o Goę

W listopadzie 1907 po desancie Indyjskim na Timor Portugalia niespodziewanie prosi o pokój...przekazując Indiom większoś swoich kolonii, jest to zaskoczenie dla samego Wilhelma, który absolutnie się nie spodziewał czegoś takiego- z rozkoszą przyjął oczywiście Portugalską ofertę.

Kapitulacja Portugalii

W efekcie Indie teraz moają swoje kolonie.

Indyjska Afryka południowa

Indie stały się zatem mocarstwem kolonialnym, Japonia zaś ciągle walczy z Chinami z większymi to mniejszymi sukcesami.
Jak się można było domyśleć natychmiast zareagowali brytyjczycy. Wybuchła wielka wojna, wojna w któej Indie nie mogły przegrać...nie tracąc wizerunku ciężko zdobytego. Postanowiono uczynić zatem wszystko by roztrzygnąć ją na swoją korzyść. Cesarz ustanowił stan wojny narodowej przeci kolonizatorom brytyjskim, powodując wrzenie społeczne i wielka nienawiść względem tychżę. Ale obróciło się to też przeciw Europejczykom w ogóle, tylko Niemców oszczędzano...

 

Nie wyzwalaj. Jak Europa ma jaja i kolonie, to czemu Azja nie powinna ich mieć?

 

Tych kolonii nie uda się utrzymać zbyt długo - zaraz jakieś mocarstwo europejskie się na nie połakomi, a wojska w Afryce za bardzo nie masz...

 

Okres modernistyczny

Do marca 1908 wojnę Indiom wypowiedziały kolejno Wlk. Brytania, Niemcy Holandia. Te trzy mocarstwa kolonialne uznały że niemożliwe jest by Indie stały się potęgą kolonialną i postanowiły unicestwić wszelką siłę jaką zrodził ten kraj. W czerwcu Wybuchła wojna z Francją.
Sytuacja szybko stała się oczywiście dramatyczna. Najlepsiej ukazuje to depesza Cesarza do dowódcy floty Ahmada Ahadinożaby ( Persa z pochodzenia )-
Drogu Admirale Ahmadzie bla bla,
nasz kraj tonie w powodzi armii Europejskich, Szkolimy ciągle nowe wojska ale wróg porusza się w zastraszająco szybkim tempie, uniemożliwiając mi zorganizowanie skutecznej obrony na jakimkolwiek obszarze. W bezpośrednim zagrożeniu znajduje się zatem pana ( Nasza ) flota.
Holendrzy ale takie brytyjczycy zajmują wszelkie porty indyjskie, niedługo więc będzie pan wbrew moim wcześniejszym rozkazom musiał stoczyć bitwę morską. Nasza flota jest niesłychanie zacofana... Przeciw nowoczesnym stalowym parowcom mamy jedynie pływające drzazgi...Zwycięstwo więc nam nie pisane. Pozostaje w takiej sytuacji jedyne rozsądne rozwiązanie. Opuścić statki i posłać je jako płonące pochodnie na flotę wroga z nadzieją że choć kilka ich okrętów się zapali ( mowa o około 100 indyjskich jednostkach pływających ).
Imperator Wszech Indii stron, Wilhelm der II von Greis
Sułtan Hyderabadu, Mysoru, Radżputany bla bla bla


Czyż może stać się jeszcze coś gorszego?? Kraj podzielon na holendersko-brytyjską strefę, oraz mniejszą francusko-niemiecko-kanadyjską?
Czy upadnie monarchia?
Wilhelm nie może do tego dopuścić, to rzecz oczywista. Mimo całego potencjału Indie okazały się bezbronne wobec najeźdźców ze względu na zacofaną flotę. Kolonie w afryce będą stracone to jest pewne, teraz chodzi tylko o to by zachować kontrolę nad tym samymi Indiami, by nie dopuścić do tego by Europejczycy osiedli znów na Subkontynencie gdyż hindusi nastawieni już bardzo bojowo są przeciw wszystkim białym. Zaczynają w wielu miastach wybuchać zamieszki chcące obalić białego Cesarza, sprzyjającego do tego muzułmanom- a wprowadzić hinduskiego, hinduistycznego władcę ludu.


Faza kryzysowa walk z europejską koalicją

19 II 1909 Indie oficjalnie kapitulują przed Cesarstwem Niemieckim. Wilhelm nie chce walczyć ze swoimi braćmi, czuje się wciąż Niemcem w jakimś stopniu. W zamian za przekazanie wszystkich afrykańskich posiadłości chce rękę córki Wilhelma II Hohenzollerna.
Tamten zgadza się gdyż w ten sposób ziemie zajęte przez brytyjczyków nie wpadną w ich ręce tylko będą musiały być przekazane Niemcom. Francuzi otrzymali małą faktorię w Bissao u wybrzeży Guinei. Był to ich jedyny nabytek- ale bardzo cenny wbrew pozorom.
Rozpoczęła się częśc wojny którą nazwano brytyjską, gdyż t głównie z tą armią się potykano. Brytyjczycy zalali Indie równie szybko co wcześniej Holendrzy i Francuzi.
Indie zaś mimo ciągłej budowy nowych wojsk nie nadążały z wystawieniem odpowiednio licznej siły by zwyciężyć.

Do połowy 1910 brytyjczycy zajeli praktycznie cały kraj, Wilhelm uciekł do Birmy gdzie sterował partyzantką antybrytyjską Kraj znalazł się pod okupacją, przemysł przestał działać- miasta popadły w ruinę rabowane przez brytyjczyków.
W IV 1911 wybuchła woja z Persją ale że cała granica była już obstawiona przez brytyjczyków raczej nie było mowy o walkach z Persami.

7 IV 1912 roku brytyjczycy zorientowali się że nie dadza rady pokonać jeszcze Indii. Pozycje obronne w góach były nie do przełamania a ciągłe rewolty w miastach kosztowały życie zbyt wielu żołnierzy. Postanowiono wycofać się z tegoż kraju, zabierając w ręce co tylko dalo się zapakować. Wiele skarbów Indii zostało wywiezionych i straconych bezpowrotnie. Pałac Cesarski w Hyderabadzie kompletnie zniszczony i ograbiony. Nowy, Wilhelm II postawi już nie w Hyderabadzie lecz Delhi. Tymczasowej swej nowej siedzibie.
Brytyjczycy zgodzili ię jednak na zawarcie owego rozejmu za pewną cenę...Madras będzie brytyjskim wolnym miastem na subkontynencie. Oczywiście było to nie do zaakceptowania w szerszej perspektywie, ale na ten moment tak. Wręcz- niezbędne.
Tymczasem Persowie rzucili gigantyczne siły na Indie, na całej granicy po prostu zabrakło wojska by ochronić kraj, do tego rozpętała się wojna domowa. Pojawili się liczni buntownicy żądający obalenia Cesarstwa i powołania Republiki.

Dopiero 27 VIIII 1913 roku udało się wypędzić Persów z kraju i zawrzeć rozejm.
Ale wciąż nie pokój, więc nie wiadomo kiedy kolejna wojna wybuchnie...
W wyniku wojny państwo znalazło się w tak trudnej sytuacji gospodarczej że należało zmniejszyć stan liczebny armii do minimum. Doprowadziło to do buntu zwolnionych ze służby żołnierzy...
6 XI doszło do zamachu stanu, generał Mendawiszna wraz z oddziałami gwardii królewskiej zajęli pałac w którym przebywał Wilhelm II i ogłosili że jest tymczasowo pod ich opieką.
Efektem zamachu stanu było utrwalenie systemu panującego wcześniej ale z drobnymi zmianami. Otóż państwo Indyjskie jest teraz nie konserwatywne lecz reakcyjne, a zatem jeszcze bardziej restrykcyjne w stosunku do obywateli. Armia przejeła kontrole nad owym pańśtwem i będzie teraz siłą rządzącą także Cesarzem. Szef armii to nieoficjalny szef państwa. Owy szef przyjmuje tytuł Emira, czyli Kanzlera Cesarskiego.
Emir jest Avadhem więc rolę dominującą przejmuje znów mniejszość muzułmańska.

Jego zadanie zaś, to robienie wszystkiego dla armii, bo jego życie zależy od popularności w niej. Cesarz staje się faktycznie marionetką bez wpływu na władzę.

Takie oto były skutki wojny o kolonie, w efekcie których Indie same o mało znów nie stały się kolonią. Na jakiś czas polityka imperialna zostaje zastąpiona sprawami wewnętrznymi. Nalezy odbudować kraj ze zniszczeń...
W prowincjach południowych po raz pierwszy zabrakło rąk do pracy. Ziemie te były zajęte na samym początku wojny jeszcze przez holendrów i ciągłe walki partyzanckie oraz egzekucje doprowadziły do spadku liczby klasy robotniczej np. W Tranvakorze o 50%...
Junta wojskowa jednocześnie w latach 1914-1916 rozpoczeła długi żmudny proces spłacania długu pańśtwowego. 11 X 1917 państwo uzyskało tak wysoką nadwyżkę budżetową że nie tylko rozpoczęto budowę gigantycznej armii ale i obniżono podatki do 40% dla wszystkich klas społecznych. W efekcie Junta która przywłaszczyła sobię władzę uzyskała teraz pełne poparcie społeczeńśtwa. W latach 1919-1921 rozbudowano OZS w całych Indiach. Jednocześnie poważnie rozbudowano linie obronne na granicy z Persją, rozbudowano armię. Ale nie odbudowano floty. Pojawiły się w końcu problemy finansowe. Gdyż koszta odbudowy przemysłu po wojnie zaskoczyły nawet bogatych Juntistów.
Do VII 1924 sytuacja tak się poprawiła że po raz pierwszy obniżono nieco cła, oraz obniżono podatki do 38%. Pomimo to przez cały czas na terytorium całych Indii ciągle buntuje się ludność. Dla silnej armii nie jest to problem...ale...w połowie 1925 bunty stały się powszednie i zwróciło to uwagę Junty, gdyż zaczęto się obawiać rewolucji. Rozpoczęto krwawe represje.
W efekcie 12 IX w porcie w Berodzie wybuchł mały bunt, około 1000 robotników miejskich ruszyło na ratusz z hasłem wolności dla ludu pracującego...Lecz nie byli to hinduscy komuniści zaś demokraci. Wybuchła rewolucja pro demokratyczna, walki trwały do końca 1927 roku, i pochłonęły około 100-200 tys. Ofiar. Konsekwencją było spowolnienie rozwoju gospodarczego gdyż walczącymi byli rzemyślnicy...
Powstańcy nie uzyskali wsparcia Cesarza, walczyli więc w całkowitym osamotnieniu. Cesarz zresztą widząc że Junta w gruncie rzeczy działa na dobro państwa i to tak jak jemu się nie udało, przestać spiskować przeciw generałom na czele z Generalissimusem i sprzymierzył się z nimi całkowicie.

21 IX 1926 Junta była tak przerażona że uznała że nalezy wprowadzić niskie przepisy BHP. Było to pierwsze i jak na razie jedyne możliwe ustępstwo względem ludu pracującego. Koszt był przeogromny i zaskoczył zarówno Junte jak i Cesarza. Wszyscy zaczeli oszczędzać po tej reformie.
19 IX 1929 roku, Junta z racji że pomimo stłumienia głównej siły rewolucyjnej nie jest w stanie opanować sytuacji decyduje się na niecodzienne rozwiązanie. Nie mogąc przeprowadzić więcej reform socjalnych z powodów finansowych, postanowiono na zezwolenie odbywania się wieców publicznych. Na których lud będzie miał prawo demonstrować swoje niezadowolenie.. Wbrew pozorom jest to bezpieczne gdyż robotnicy będą dobrowolnie pod eskortą policji i wojska. Więc nie dojdzie do rewolty, a jeśli tak to się ich wybije.
W XII 1931 roku, niedługo po zakończeniu wojny z Komunistycznymi Chinami ( Komuniści obalili Republike przed paroma laty ) Persja wypowiada wojnę Indiom...
ale czy jest to Perska pewnosc siebie czy głupota...trudno orzec...


28 III 1936 roku umiera Wilhelm II, jest to data przełomowa w historii Indii gdyż jego syn nie zostaje przez Juntę uznany za prawowitego następce tronu.


Status Indii w chwili śmierci Wilhelma II

 

Indie okresu przed Wielką Wojną

Nowe państwo jakie się narodziło z obalenia monarchii i zaprowadzenia dyktatury było zarazem silne jak i słabe. Możliwości były ogromne lecz bardzo mały obszar uznawany przez muzułmańskiego dykatora za narodowy nie sprzyjał zwiększaniu siły przemysłowej pańśtwa.
Jest się ono w tyle nawet za Chinami...
Armia jet stosunkowo nowoczesna i dobrze by było to wykorzystać szybko uderzając na Persję, póki ta nie wzmocni się jeszcze bardziej. Na szczęście ta ma siłę przemysłu niemal równą zeru. Więc w tym wypadku czas będzie działął na korzyść Indii.
Najpotężniejsze pańśtwo świata to Niemcy, od 1933 już nie Cesarstwo lecz jak Indie w trzy lata później dyktatura. Niezadowolenie z postępowań Cesarza doprowadziło do wysunięcia na szczyty władzy austryjaka- Adelajzego Hiltera. W Rosji z kolei Car także został obalony w tym okresie i powstała Republika Rad. W Japonii Cesarz został zdominowany przez Juntę jak wcześniej było w Indiach. Chiny stały się państwem komunistycznym, ale rządzonym przez nacjonalistycznie nastawiony rząd Czang Kai Szejka.
Był to szczytowy sukces muzułmanów w Azji. Pod imieniem Allaha znalazły się i Indie i Chiny. Do tego istnieje wielka potężna Persja.
Problemem okazało się jednak coś innego. Otóż rozwój przemysłu doprowadził do wzrostu zapotrzebowania na gumę...materiał którego w Indiach nie ma. Z racji że inne pańśtwa też zużywają duże jej ilości zaczęło brakować tegoż materiału na rynku światowym bardzo szybko. W efekcie przemysł tak Indii jak i wielu innych krajów nie mógł pracować z pełną wydajnością, co opóźniało produkcje armii, na której Indiom bardzo obecnie zależy.
Sprawa stała się tak paląca że ustalono iż na wrzesień 1937 roku Indie muszą rozpocząć działania wojenne przeciw Syjamowi, gdyż ten- największe zagłębie gumy w Azji prawie całą produkcję przekazuje Wlk. Brytanii, zaś Indie mają wielki niedostatek materiału. W ramach wyścigu zbrojeń w Wlk. Brytanią powróćił więc po prawie 100 latach projekt podboju Syjamu...
18 VIII 1938 roku o pierwszej w nocy, armia Indyjska rozpoczyna operację SPADEK GREISÓW.
Czyli zajęcie Syjamu w celu zdobycia ogromnych pokładów gumy.
Przed opisem kampanii należało by się na chwilę zatrzymać na ogólnej sytuacji panującej w świecie.
Zacznę od Ameryki Północnej, oczywiście pod przewodem USA. Więc nie ma się nad czym rozpisywać. Ważne jest to że nie jest to najsilniejszy kraj świata.

Ameryka Południowa dla odmiany jest zdominowana przez trzy kraje. Brazylię, Peru i Argentynę- czy coś się zmieniło od ostatniego zestawienia???

Europa. Czy raczej Niemcy i reszta. Gdyż przewaga tego kraju, w dodatku od 4 lat rządzonego przez owego psychopatę całkowicie zakrywa inne pańśtwa kontynentu. Ten człowiek nie wróży niczego dobrego. Indie widzą w Niemczech naturalnego sojusznika. Ale czy okaże się ów Hilter człowiekiem skorym do współpracy???

Afryka, czyli wielka kolonia Niemiec.

W końcu Azja czyli strefa Indii.juz od jakiegoś czasu, dziwnej potęgi...

I Azja Daleka, potencjalna strefa Indii, a jeśli tak to zarzewie konfliktu z Europą.


Spadek Greisów


Głównodowodzący, gen. Delemai.
Siła armii 44 dywizje na granicy i kolejnych 7 odwodu ( nie licząc jednostek garnizonu ).
Brak sił powietrznych, brak floty.
Wojska to piechota zwykła i kawaleria, uposarzone w brygady artylerii, lekkich pojazdów panzernych, saperów.


Stan ogólny armii Indyjskiej na dzień wypowiedzenia wojny Syjamowi można obejżeć na wykresach



Z początku przewaga armii indyjskiej zdawała się być tak wielka że niebywałe zdawało się by Thajowie mogli stawić jaki kolwiek opór. Ale szybko okazało się że to tylko indyjskie bajki.
Syjamscy wojownicy pod Chian Rhai stawiali z bolywoodzką scenerią i odwagą opór w zaciętej bitwie która rozciągnęła się do ponad miesiąca w czasie i w której zmusili armię indyjskie ( swoimi niezwykle małymi siłami ) do uznania swojej porażki. Do tego zdziesiątkowano niektóe dywizjie do tego stopnia że zostały wycofane z walki w ogóle.
Na szczęście dla hindusów, na innych odcinkach, choć np. W Bangkoku także nie za łatwo- udało się przebić obronę Thajską i zająć kraj.

Pamięć wielkiej porażki jednak, nałożyła ciemny mit na zdolnośc bojową armii Indyjskiej.

21 XI Syjam zostaje zaanektowany ale około 60% produkcji zostaje zahamowane, więc w efekcie Indie wcale wiele nie zyskały. Do tego armia została pohańbiona wstydliwą porażką.
Junta, ma teraz poważny problem, gdyż nie za bardzo wiadomo co dalej robić.
Junta by rozładować ciężkie nastroje po owym sukcesie, decyduje sie zainwestować w prace. Postanowiono doprowadzić wszystkie prowincje kraju do poziomu infrastruktury równego 100%. MA to zapewnić pracę ludziom na parę ładnych lat. Jednocześnie zebrać pokaźniejszą siłę ludzką gotową do wcielenia do armii w chwili gdy Indie będą miały bardziej specjalistyczną technikę. Trwają już pracę nad wprowadzeniem dywizji górskich, oraz myśliwców i bąbowców.

 

Okres przedwojenny


Indie stały się bezapelacyjnie wielką siłą Azji, aczkolwiek w porównaniu do potęg Europejskich nie mającą większych szans. Dlatego hinduskie władze szukają, szukają , szukają sojusznika. Wielkim przyjacielem wydają się być Chiny. Chiny któe są ludne, mają więc wielką armię i możliwośc rozwoju przemysłu. Drugim sojusznikiem zdaje się być Japonia ze swa nowoczesną techniką, i sporą flotą. Trzy pańśtwa azjatyckie współpracując mogą się nawzajem uzupełniać. W efekcie mogą obronić Azję przed Europejczykami.
Konkretnie przed brytyjczykami któzy ciągle widzą w Azji swoją strefę wpływów oraz coraz potężniejszej Rosji, a od niedawna państwa Rad.
Cóż może poczynić Junta w tejchże chwili. Modernizacja armii...ale armia nawet po modernizacji jak już sie okazało nie będzie zbyt wybitna w boju. Rozwinąć siły powietrzne...to wydaja się najrozsądniejsze wyjście. Stworzenie wielkiego lotnictwa któe zaleje wroga bombami oraz utworzenie Armii Panzernych.
Sily Panzerne tak wielkie jakich świat nie widział które swą liczbą będą powodować trzęsienia ziemii!!! Takaż jest wizja Junty!!! I tak też zaczęto budować nową Armię Nowoczesnych Sił Zbrojnych Republiki Indyjskiej.
5 VII 1938 roku Armia Indyjska rozpoczyna operację Daj Lame.
Czyli ofensywę przeciw Persji na całej linii granicy. Walki w Tybecie, Afganistanie i samej Persji.

W zamierzeniu do wojny w ciągu pierwszego miesiąca działań ma dołączyć Republika Chińska. Tymczasem dopiero 12 VIII, po zajęciu Babulu i ciężkiej bitwie pod Aksu gdy okazało się że Persowie nie są w stanie wygrać z Hindosami nawet gdy mają przewagę liczebną Chiny zareagowały. Ale nie zareagowały tak jakby tego oczekiwały Indię. Reakcja Chin to...podpisanie paktu o nieagresji z Indiami...

Wielka bitwa rozegrała się pod Heratem, dzięki broni panzernej Persowie zostali zmieceni z powierzchni. Hindusi uwierzyli w siłę nowoczesnej armiii po tej bitwie.
23 VIII doszło do przewrotu w najbliższym otoczeniu Czang Szejka i Chiny zaczęły się przygotowywać do wojny. Uznano że nie można dopuścić do zajęcia przez hindusów Junanu i zachodnich Chin. 4 IX Chiny wypowiadają wojnę Persji.
9 X czołgi indyjskie wjechały do Theranu. To zakończyło wojnę.
Persja stała się czasowo satelitą Indii. Po około pół roku ma zostać niezależnym ale zaprzyjaźnionym z Indiami krajem. Indie zdominowały Azję w tym momencie całkowicie. Zwycięstwo jest przeogromne!

 

Pierwsze próby przed wielką wojną

W końcu Japonia dołącza do sojuszu i powstaje blok państw azjatyckich, który będzie za pewne trudny do pobicia przez kogokolwiek. Indie Chiny i Japonia wraz z pomniejszymi państewkami dysponują mocą która odpowiednio wykorzystana będzie mogła zmieść każdego...
I Europa świetnie sobie z tego zdaje sprawę tak jak i USA.
Indie nie mogą jednak sie bardziej rozwijać bez surowców naturalnych, a tych coraz bardziej brak...
Rok 1939 jest przełomowy dla Indii, nie tylko ze względu na uzyskanie Japońskiego sojusznika ale głownie na sprawy wewnętrzne. Otóż...uznano że nie ma sensu rozbudowywać armii liczebnie na jakiś czas natomiast jest wielki sens dokonać ulepszeń w tejże armii i to nie tylko taktyce ale po prostu klasie sprzetu. Rozpoczyna sie wiec wielki proces modernizacji który wyniesie armie indyjską ponad dotychczasowe poziomy.
Podjęto sie także innych reform państwa z których główna w końcu usunęła zależność prznależności do Avadhów a możliwością zrobienia kariery w aparacie państwowym. Rozpoczęło się usuwanie muzułmanów z najwyższych stanowisk ale też i z tych niższych.
Związało to w końcu wszystkie narody z państwem je zamieszkującym i wzmocniło morale także armii.
Indie zainwestowały ogromne sumy w rozwój lotnictwa, w tym momencie głównie myśliwskiego z racji potrzeby bardziej ochrony kraju i armii aniżeli atakowania przeciwnika, póki co nie ma w planie wojen.
Owa flota powietrzna składa się na razie tylko z owych myśliwców ale powstał w szeregach sztabu Ogólnoindyjskiego pomysł na ... budowę wielkiej floty transportowej * lotniczej, oraz wielkiej ilości jednostek desantowych. Owa taktyka wojny powietrznej ma zastąpić całkowity brak floty i sił morskich jaki doskwiera Indiom. W efekcie w ciągu najbliższych 5 lat ma powstać cała powietrzna armia.
Jednocześnie rząd indyjski podejmuje się wielkiej kontynuacji rozbudowy infrastruktury całęgo kraju, w efekcie do października 1939 roku udało się uzyskać takie sukcesy na tym polu>


Następuje także czas wielkich inwestycji w kino i muzykę indyjską które się to exportuje do innych krajów. Buduje się opery i teatry ale nie na wzór europejski lecz przypominające kształtami starożytne świątynie. Jednocześnie przyjmuje się też co nieco z zachodu. Na zaproszenie ministra spraw zagranicznych przylatuje do Indii Richard Strauss by dyrygować osobiście Elektrę. Hindusi nie szczędzą pieniędzy na wznoszenie swego prestiżu.

21 XI doszło w Niemczech do zamachu stanu w wyniku którego pełnię władzy uzyskał niejaki Adolf Hitler, człowiek który chciał ułożyć całą Europę podłóg siebie tak jak przed 150 laty rozprawiała się z nią Francja pod Napoleonem. Oczywiście musi więc dojść do wielkiej wojny, Indie wykazały się niebywałą brawurą i zawarły pełne przymierze z dyktatorem niemieckim.
W takiej sytuacji blok Azjatycki zamienia się w Eurazjatycki blok, którego celem jet zdobycie syberyjskich złóż surowców. Wszyscy członkowie sojuszu uderzą na Rosję Radziecką a po sukcesie podzielą się nią niczym tortem. A wszyscy członkowie sojuszu Eurazjatyckiego potrzebują surowców na gwałt by ich rodzime przemysły mogły pracować z pełną wydajnością i być poprzez to konkurencyjnymi wobec zdecydowanej przewagi USA nad resztą siata.
4 XII do sojuszu przystąpiły Włochy po czym cojusz wypowiedział wojnę Turcji, krajowi którego pokonanie jest
niezbędne do poruszenia przemysłu Włoch oraz Persji, strategicznym krajom których rola w pokonaniu Rosji ma być znacząca.
15 XII do sojuszu dołączył Egipt.
Sytuacja na froncie Tureckim * ogólnie, na dzień 16 XII 1939 roku

W lutym 1940 do wojny przystępuje Etiopia, Jemen i Bułgaria.
Niewiele później Rumunia i Grecja.W połowie marca do wojny dołącza się Monarchia Habsburska. Co prawda nie ma to już większego znaczenia dla przebiegu działań wojennych bo Turcy utracili wszelkie pozycyjna Bałkanach ale jednak wzmacnia sojusz. Wraz z początkiem wiosny front ów wygląda następująco>

Niestety wbrew oczekiwaniom sztabu Indyjskiego wojska Eurazjatyckiej koalicji nie rozgromiły Turków na Bliskim Wschodzie, w efekcie z racji że Indie potrzebują skarbów Syberii niemalże już na gwałt, zdecydowano się przesłać na pomoc Persom 4 eskadry myśliwców i 7 dywizji lądowych * sztab, dwie górskie i 4 zmotoryzowane.
22 VII 1940 roku wojska te przybywają pod Bagdad, gdzie rozpoczynają swoje działania przeciw wrogowi.
Dopiero 24 VIII rozpoczęto poważne działąnia przeciw wrogowi. Uderzono pod Hillą by okrążyć parę tureckich dywizji a następnie stanowić awangardę uderzenia na Jerozolimę oraz Suez.

Niestety atak pod Hillą nie należał do największych sukcesów i bynajmniej nie pomógł w zaskakujący sposób przełamać tejż wojny pozycyjnej na froncie Irackim. Sztab Indyjski zastanawia się wiec nad podjęciem się przetransportowania 2 armii pancernych i kilku zwykłych na linie frontu i po prostu zmiażdżenia turków.
Zgromadzenie większych sił będzie jednakże dużo kosztowało a Indie są w ciężkiej sytuacji gospodarczej, nie brakuje tak na prawde tylko paliwa...
Dopiero IV listopada po przybyciu posiłków udało się przełamać front i rozpocząć operację postępując taktycznie według wytyczonego wcześniej planu.
Pomimo sukcesu i zajęcia całego Iraku Palestyny i Synaju, niezdobyte pozostały rejony Vanu...bramy do Anatolii. A to może przedłużyć wojnę nawet do jesieni 1941 roku....co jest bardzo Indiom nie na rękę.


AAR zamknięty i wyczyszczony.

CRIS