Credere, Obbedire, Combattere

Pierwszy i pewnie ostatni AAR [zebym go tylko skonczyl ]
Wlochy: od 1936
Poziom: Normalny/Wsciekly

=======
Zasadniczo AAR ten ma za zadanie opisanie jednej wojny (kto wie co bedzie dalej), niemniej wypada najpierw dokonac pewnej (ubogiej bo ubogiej ale jednak) retrospekcji.
Z gory mowie ze nie jestem fanem pisania w stylu: "w srode dwoch zolnierzy pelniac warte przeziebilo sie", dlatego warstwy fabularnej jako takiej praktycznie nie planuje(z malymi wyjatkami). Mam tez nadzieje ze nikomu nie bedzie przeszkadzal brak pol-fontow. W razie czego w nastepnym odcinku moga zaczac sie pojawiac
========

Odcinek I​

Retrospekcja cz.1​

Credere, Obbedire, Combattere -=- Wierzyć, Słuchać, Walczyć​

5.11.1942
​

Pierwszym terytorialnym sukcesem Mussoliniego stala sie podbita w 1936 r. Etiopia. Sukces bardziej poprawiajacy morale niz gospodarke, jednakze Wlochy nie mogly pozostawac w tyle za europejskimi potegami kolonialnymi. W tydzien po ustanowieniu swojego protektoratu nad nowa czescia Wloskiej Afryki Wschodniej, siły zbrojne zostały wycofane z kontynentu.



Kolejna ofiara nowej polityki podbojow stala sie Albania, ktora juz w pare miesiecy pozniej nie oddajac nawet jednego strzalu w walkach obronnych, podpisala akt kapitulacji. Opinia miedzynarodowa mimo oburzenia sie taka zuchwaloscia Il Duce nie zareagowala. Zwyciezyla znieczulica jaka poczela panowac wsrod krajow zachodu.

Transport wloskiego wojska przez Tirane przy jednoczesnym przesiedlaniu rdzennej ludnosci.


W momencie wybuchu rewolucji w Hiszpani, Mussolini podobnie jak inni europejscy przywodcy krajow totalitarnych wspomogl w walkach generala Franco. Nie kryl jednak ani przez chwile swego niezadowolenia:
"To nie do pomyslenia bysmy gineli w imie niepodleglosci naszej koloni".
Niebawem Wlochy wypowiedzialy wojne Republice Hiszpani. Desant i zajecie okolo 40% powierzchni kraju ktorego pozostale ziemie zostaly zaanektowane przez nacjonalistow.



Franco wiwatowal i cieszyl sie ze zwyciestwa, gdy nagle i jemu zostala wypowiedziana wojna. Konieczne stalo sie przetransportowanie kolejnych dywizji w rejony Barcelony i Huelvy. Nastepnie dlugie walki w gorach, ale i upragnione zwyciestwo, majacej zdobyc doswiadczenie armii wloskiej.




Opanowanie Grecji bylo ze wzgledow historycznych sprawa kluczowa i najwyzej wagi. Z tego powodu, gdy tylko gwarancje niepodleglosci ulegly przedawnieniu, od strony Albani ruszyla potezna ofensywa uzbrojonej w dziala artyleryjskie piechoty. Grecy z przynalezna sobie heroiczna wola walki stawili twardy opor, jednakze nie ustrzegli sie bledow - wylom w lini frontu i Ateny zostaly zdobyte brawurowym szturmem III dywizji gorskiej.




***
W panstwie przeprowadzano wowczas wiele reform dozacych glownie do poprawy stanu armii. Unowoczesnienie posiadanego sprzetu, oraz doswiadczenie jakiego nabyli dowodcy procentowalo w postaci nowych rekrutow zaciagajacych sie do nowego zawodowego wojska.

Stara i nowa wizja legionisty.

Rozwijala sie gospodarka, zwiekszono znacznie wydobycie ropy. Mussolini wiele ryzykowal pompujac ogromne ilosci pieniedzy w rozwoj wloskiego przemyslu, nauki i techniki. Ryzyko bylo o tyle duze iz srodki z jakich korzystal nie pochodzily ze stabilnej acz jeszcze malo wydajnej gospodarki, a z dobr zagarnietych podczas podbojow.
***


Rok 1939 przyniosl duzo korzystnych zmian dla Duce. Atak Rzeszy na Jugoslawie byl idealnym momentem na odzyskanie naleznych Wlochom ziem, a takze zdobycie kolejnych. Pomimo obaw koalicji (wszak mimo braku oficjalnej wspolpracy, Wlosi dokonywali rozbioru Jugoslawii wraz z panstwami Osi) Mussolini odcial sie od nazistow, a podpisany nie tak dawno Pakt Antykominternowski nazwal jedynie "manifestacja wloskiego niezadowolenia wobec narastajacych w swiecie nastrojow komunistycznych". Zachod odetchnal, nie odpuszczajac jednak obsadzenia terenow granicznych swoim wojskiem.


Panowanie nad Morzem Srodziemnym wymagalo kolejnej agresji - Liban i Syria. Pierwszy z krajow odpierajac inwazje Wlochow osmieszyl tych przed calym swiatem. Druga inwazja przeprowadzona poprzez podbite tereny Syrii i zaplanowana z wieksza dokladnoscia okazala sie skuteczna.

Podczas ofensywy w Syrii pierwszy raz uzyto nowych czolgow M13/40.


Zgodnie z duchem polityki odzyskania dawnej swietnosci, armia wloska wkrotce zajela Istambul, a po pelnej aneksji Turcji ruszyla na dawnego wroga calego starozytnego swiata morza srodziemnego - Persje.

Propagandowy plakat odwolujacy sie do wizji zwycieskiego Imperium.

Dalszy marsz w kierunku Afganistanu zostal wstrzymany. Nikly zysk w postaci slabego afganiskiego przemyslu nie mogl zrekompensowac ogromnego ryzyka powstalego w wyniku powiekszenia i tak sporych granic z ZSRR i Wielka Brytania.

Sytuacja na balkanach:


Sytuacja na bliskim wschodzie:

 

Odcinek II

Ostatnia część retrospekcji. Kolejna wojna będzie juz opisywana z większą dokładnością i w kilku częściach.
Odcinek III poświęce sytuacji na świecie
===

Odcinek II
Retrospekcja cz.2


Cum Deo et victribus armis -=- dzięki Bogu i zwycięskiemu orężu
Gustaw II Waza
​

Imperialistyczne dążenia Mussoliniego nie mogły pozostać niezauważonymi. Wlochy w świecie postrzegane były jako kraj wojowniczy, czego konsekwencją z kolei było znaczne pogorszenie się stosunków z zachodem Europy.
Do własnych cełów pragnął wykorzystać to Hitler zapraszając włoskiego szefa rządu do Berlina. W stolicy Rzeszy przedstawiono wiele planów szeroko zakrojonej współpracy, jednakże wszystkie pochodziły od ministrów niemieckich. Fuhrer nie krył swojej irytacji gdy Mussolini odrzucał propozycję za propozycją, by w końcu odmowić też wstąpienia do koalicji militarnej. Irytacja była tym większa, że biorący w tej części rozmów przedstawiciel cesarza Hirohito na wieść o odmowie wloskiej skontaktowal się ze swoim przełożonym, i po krótkiej rozmowie z tymże, także wypowiedzial współpracę wojskową.
Il Duce zapewnił ponadto, że w handlu Niemcy są równorzędnym partnerem jak Wielka Brytania czy pozostałe państwa alianckie. Jedynym ukłonem w stronę polepszenia stosunków między krajami był szereg umów zakładających wykupienie nadmiaru produkowanej w Rzeszy energii w zamian za rope i rzadkie materiały wydobywane w koloniach wloskich.


Hitler gości Mussoliniego na paradzie Wehramchtu.


Propagandowy plakat, który miał powstać na zlecenie Fuhrera jeszcze przed przyjazdem Mussoliniego do Berlina.

***

Wczesną wiosną '42 Wlosi niespodziewanie wypowiedzieli wojnę Szwajcarii. Wojna ta była o tyle ciekawa, iż nauczone doświadczeniem krajów z rejonu morza śródziemnego, szwajcarskie władze same zabiegały o jak najszybszy kontakt z Duce w celu poddania kraju. Niestety część dywizji górskich nie zgodziła się na kapitulację i prowadziła wojnę na własną rękę. Po tygodniu walk wszyscy partyzanci którzy nie zgineli dostali się do więzień.
Pech broniących, a spryt agresorów polegał na tym, iż kilka dni wcześniej wygasły gwarancje niepodległości nałożone na ten neutralny kraj. Nie mogąc oczekiwać pomocy od graniczacych Rzeszy i Vichy partyzanci szybko zostali odcięci od dostępu do jakiegokolwiek zaopatrzenia. Wygłodniali zeszli z gór do zajętych w dolinach wiosek.
Zajęcie trudnego i górzystego terenu nie do końca było zrozumiałe przez zwykłych mieszkańców Włoch. Mimo braku ofiar, aneksji nie można było uznać za w pełni udaną. W Europie aż grzmiało, i gdyby nie zapewnienie Mussoliniego na temat nietykalności wszystkich szwajcarskich kont, któryś kraj mógłby nie wytrzymac napięcia...
Fakt, iż pod panowaniem włoskim znajdowała sie duża część alp, zdawał się podsycać dodatkowo nastroje wokół popularnego w tamtym czasie hasła: "odrodzenie".

***
Pierwsze podboje włoskie (Hiszpania, Grecja, Liban, Syria) były dość chaotyczne nie mogły się one pochwalić precyzją w planowaniu. Zmusiło to sztabowców i generalicję włoską do utworzenia specjalnej komórki, wydziału zajmującego się opracowywaniem planów zarówno ataku jak i obrony. Była to jedna z ważniejszych i trafniejszych decyzji okresu sprzed powstania Nowego Cesarstwa. Gdyby nie ona, mogłoby ono nigdy nie zaistnieć.
Od momentu powołania, w głowach ludzi pracujących w sztabie narodziło się wiele planów, część mniej, część bardziej prawdopodobnych. Wszystko miało na celu posiadanie w sytuacji krytycznej opracowanego schematu działania.
Np:
-Alexander - atak na ZSRR od strony Turcji i Persji.
-Herjólfsson - atak na USA poprzez Nowa Funlandie i Kanade
-Poitiers - konfrontacja z aliantami po ich ewentualnym desancie na płn Francji.
Teczek zawierających podobne plany powstawało coraz więcej, i co widać na przykładzie, wiele z nich było mocno fantastycznych. Zasadą było jednak zaskoczenie każdego ewentualnego przeciwnika poprzez przemyślany plan ataku/obrony.
Niemniej sztab powołano głównie po to by realizowac cele Il Duce, i w zwiazku z tym, stratedzy przystąpili bardzo szybko do pracy nad schematem ich wypełnienia...

Lebor Gabála Érenn​

Lebor Gabála Érenn to zbiór gawęd pisanych wierszem i prozą, opowiadających o mitycznym pochodzeniu i historii mieszkańców Irlandii. Tłumaczenie tej wiele nie mówiącej nazwy ujawnia jednak powód jej użycia:
Księga Podbojów, lub też Księga Inwazji. Pod takim hasłem ukryty był przygotowany plan ataku na zieloną wyspę...

Plan zakładał desant dwoch armii, wspieranych ostrzałem pozycji obronnych z pokładów floty, na plażach na południu kraju, a następnie zajęcie miasta Cork. Kolejnym etapem był szybki transport w kierunku Dublina, a po zdobyciu miasta pertraktacje z rządem irlandzkim.
Zgodnie z tymi założeniami, 12 dywizji piechoty podzielonych na dwie 6-dywizyjne armie, ruszyło na transportowcach z portu w La Coruna w otoczeniu większośći floty włoskiej. Atak prowadzil wysłany wcześniej pojedyńczy niszczyciel, który miał za zadanie zweryfikowanie ostatecznych danych wywiadu i w razie nieprawidłowości poinformować sztab o konieczności odwołania akcji. Tak się jednak nie stało, a jedyny faktyczny punkt oporu w czasie inwazji znalazł sie w Cork w drodze ze śródmieścia do centrum. Na moście św. Patryka ufortyfikowała się liczna grupa irlandzkich żolnierzy, która najwyraźniej dostała rozkaz niemożności opuszczenia. posterunku.

Most św. Patryka

Walki trwały jeden dzień, po którym to zza ustawionych w poprzek mostu worków z piachem wychyliły sie postaci z uniesionymi do góry rękoma. Droga do Dublina stała otworem, tymbardziej, iż pozostała część wojska była dopiero w drodze z północy kraju.
Poza kilkoma osamotnionymi próbami zatrzymania pochodu przez mieszkańców stolicy, ta została zdobyta w pare godzin, a cała operacja polegała jedynie na pacyfikacji uzbrojonej w pistolety lub krótkie karabinki policji. Po tym wydarzeniu władze państwa zgodziły się na poddanie kraju.


Wybrzeże Irlandii.


Wyspa podbita.

Wydarzenie to wzbudziło duży niepokój wśród aliantów, a w szczególności poddenerowana tym faktem była Wielka Brytania, która miała rzekomo rozważać wówczas wypowiedzenie Włochom wojny. Tak się jednak nie stało, a Belfast i Portadown nie zapełnily się też wojskiem. Decyzja ponoć podyktowana była raportem wywiadu o odmowie jakiej Mussolini udzielił Hitlerowi.
Niemniej, w okolice Irlandii wysłano alianckie samoloty zwiadowcze, które miały za zadanie patrolowanie wybrzeża i informowanie o ewentualnych ruchach wojsk. Te miały niebawem nastąpić jednak w trochę inną stronę...

Eryk Zwycięski​

(Eryk Zwycięski - władca Szwedów w X wieku).
Plan desantu na terenie Szwecji był kontynujacją zajęcia Irlandii. Po zajęciu baz wojskowych na wyspie, przetransportowano tam kolejne dywizje, w tym cenne pancerne. Reszta miała wyglądać bardzo podobnie - desant w Jonkoping, umocnienie przyczółka, i po dostarczeniu posiłków z wyspy - marsz w kierunku kluczowych prowincji w celu ich zajęcia.
W przeciwieństwie do takich portowych miast jak Malmo czy Stockholm, tutaj miano nie napotkać ani umocnień wybrzeża, ani dużej ilości wojska gotowego go bronić. Dzięki temu właśnie, nim zdołano w Szwecji zmobilizować i zorganizować wojsko, żołnierze włoscy parli już w stronę min. stolicy. Podobnie jak przy operacji w Irlandii, było tylko jedno miejsce gdzie Szwedzi przygotowali silniejszą akcję zaczepną. Ta jednak musiała ulec po wprowadzeniu do Falun czołgów.
Gustaw V podpisał akt bezwarunkowej kapitulacji.

Mimo agresywnej postawy wojska podczas ataku, Mussolini pozostawił dużo swobody swej skandynawskiej prowincji. Co ciekawe, wiedział dobrze o współpracy Szwedów z podziemną Polską, o przerzucaniu jeńców, o przewozie paczek na szwedzkich transportowcach, a także o stacjonujących w Vaxholm polskich okrętach podwodnych. Nie zapadła jednak w tej sprawie żadna decyzja.

Użyta również pod Falun artyleria polowa.


Flota włoska docierająca do szweckich wybrzeży.


ORP Ryś intwernowany w Szwecji.


Kolonia skandynawska.

***
Zajęcie Szwecji zakończyło "ere podbojów pokojowych". Myląca nazwa została użyta w artykule w Corriere della Sera w '42, a wynikała z polityki podbojów państw nie zrzeszonych w żaden sojusz. Faktycznie jednak, o ile kolonia na wyspach mogła byc zrozumiała, o tyle ciężko było doszukać sie logiczności w posiadaniu ziem w odległej Skandynawii. Przeciwnicy takiego działania wytykali konieczność zaopatrywania stacjonującej tam sporej armii w zaopatrzenie. Mussolini jednak milczał, i tylko nieliczni poza nim zdawali sobie sprawę, iż wszystko podporząkowane jest jednemu z planów sztabu oznaczonego kryptonimem Attila...

5.11.1942


Koniec odcinka II
Koniec retrospekcji​

 

Hoho, pora zamknąć kilka malkontenckich ust Chciałbym:
- nieczytającym tego co pisze przypomnieć, że "zadaniem" AARa jest opisanie jednej wojny(dla nie wtajemniczonych - jeszcze jej nie było), a wszystko inne to ogolnikowy wstęp do niej i wprowadzenie w klimat
- marudom oświadczyć, że ewentualna utrata save'a nie robi mi różnicy gdyż to co chciałem dawno mam przegrane.
- życzliwym podziękować za pokrzepiające słowa
- wszystkim oświadczyć że AARa dokończe, aczkolwiek nie mam pojęcia jak to czasowo wyjdzie, szczególnie, że kiedys wypada zacząć się uczyć do matury Niemniej postaram się potraktować tę sprawę jako główną możliwość spędzania wolnego czasu

Dzisiaj odcinek tak jak obiecałem poświęcony streszczeniu sytuacji na świecie. Krótko, ale pewnych rzeczy nie mogę tu zamieścic, gdyż zostaną użyte przy innej okazji.
Następna część będzie relacją z prac wraz z jednoczesnym przedstawieniem wspomnianego już gdzieś planu Attila...
===

Odcinek III
Nowy porządek świata​

Bellum omnium contra omnes -=- Wojna wszystkich przeciwko wszystkim
Thomas Hobbes​

Agresywna polityka III Rzeszy została prostacko zignorowana przez mający stać na straży demokratycznych wartości zachód. Anschluss Austrii, kwestia czechosłowacka, Kłajpeda, czy naciski wywierane na Polskę względem Gdańska nie były wyraźnym powodem do interwnecji.
Zapewnienia prezydenta Francji i premiera Wielkiej Brytanii o przystąpieniu tychże do obrony państwa polskiego w wypadku agresji nań ze strony Niemiec były jak się okazało bardzo powierzchowne.

1 września 1939 roku ruszyła ofensywa wojsk Osi w kierunku lewego brzegu Wisły. Do tego sojuszu oprócz oczywiście Niemiec należały wówczas także Słowacja (marionetka powstała na zgliszczach praskiej walki o wolność), Rumunia, oraz
Węgry. Niejasna stała sie postawa ZSRR, które pod pretekstem obrony ziem polskich zajęła ich znaczną część (wschód od lini Narew - Wisła - San). W ten sposób, niespełna dwa miesiące od rozpoczęcia walk państwo polskie zniknęło z mapy Europy.


Realizacja taktyczna paktu Ribbentrop - Mołotow


Bierność zachodniej pseudo-inteligencji zadziałała jak ser na mysz. Tym razem jednak na gryzonia miała nie czekać żadna pułapka.
Mimo 5-cio krotnej przewagi liczebnej na granicy, Francuzi nie zdecydowali sie na przekroczenie lini Maginota, ograniczając się jedynie do przelotów stricte patrolowych ponad terytorium niemieckim.
Z kolei pełne roztoczenie protektoratu ponad zagarniętym terytorium Polski umożliwiło Hitlerowi kolejną agresję. Tym razem łupem padli Duńczycy, którzy tak naprawdę poddali się bez stawienia jakiegokolwiek oporu. Tuż przed 5 rano, trzy małe statki transportowe, weszły do kopenhaskiego portu. W tym samym czasie zdobyto Oslo, co zapewniło Niemcom kontrolę nad korytarzem morskim wiodącym z ich własnych portów na południe Norwegii, i to właśnie ten kraj stał się kolejnym celem na nazistowskiej mapie podbojów. Ponowny desant, co przy ciągłej niefrasobliwości aliantów, umożliwiło w szybkim czasie zajęcie Narwiku i aneksje tego skandynawskiego państwa.

Rozpoczynająć natarcie na Zachód, Niemcy dysponowali w tym rejonie siłami mniejszymi od sił przeciwnika. Jedyną ich przewagą była nowoczesna, już wypróbowana na froncie polskim, taktyka Blitzkriegu. Kraje Beneluxu przy nikłym alianckim wsparciu poddawały się jeden po drugim. Na nic zdała się francuska pomoc armi holenderskiej. Hitlerowskie siły pancerne wdarły się wgłąb, łącząć z oddziałami spadochroniarzy zrzuconymi przez niemieckie samoloty nad Rotterdamem.
Otwarcie przed wojskami niemieckimi drogi ku Ardenom było sprawą kluczową. Koncentracja sił francuskich na południu kraju umożliwiła szybkie wdarcie się na terytorium Francji i zajęcie sporych połaci ziem, co stało się tym łatwiejsze, iż wyposażenie armii przeciwnika było przestarzałe, a wszelkie jednostki pancerne były rozproszone wśród dywizji piechoty.


Defilada Wehrmachtu w Paryżu


Utworzenie francuskiego, satelickiego państwa nazistowskiego ze stolicą w Vichy zakończyło na jakis czas zmagania piechoty na kontynencie.
Rzesza prowadziła z Anglią wojnę zarówno w powietrzu jak i w wodzie. Żadna ze stron nie była jednak w stanie przechylić szali zwycięstwa na swoją stronę.

===
Hitler mocno lobbował za przyłaczeniem się Włoch do sojuszu, co z kolei jeszcze bardziej Mussoliniego od mieszania sie w wojnę odpychało. Wódz Rzeszy jednak zagrał w tej sprawie bardzo sprytnie i namówil do wstąpienia w szeregi państw Osi, neutralną dotychczas Portugalię. Wiedział jednak, iż zostanie ona szybko zmuszona do kapitulacji, co też niebawem się stało.
Desant wojsk brytyjskich i zajęcie całego portugalskiego terytorium miało być prztyczkiem dla ambicji Duce, i jednocześnie oznaczać miało: "chcesz półwyspu iberyjskiego? Wyrwij go Anglii."
===

Świat zaczął pogrążać sie w wojnie totalnej. Cesarstwo Japońskie prowadziło liczne wojny z sąsiadami, a także zaczęło coraz śmielej patrzeć na wyspy na Pacyfiku; Alianci wysłuchawszy Polaków zrozumieli intencje komunistów i w chwili gdy Hitler zajmował Holandie, w Anglii ogłoszono stan wojny z ZSRR; Armia Czerwona natomiast, szturmowała już od paru miesięcy fińską granicę, i nie przejmując się niczym i nikim - wcieliła w swe szeregi Litwe, Łotwe i Estonie; Włosi, dążąc do stania się mocarstwem, wywołali spore poruszenie wśród światowych przywódzców. Ich zapewnienia co do odcięcia się od polityki Rzeszy nie były przekonujące, ale z drugiej strony wciągnięcie w wojnę państwa z półwyspu apenińskiego rozgrzałoby europejski kocioł do niewyobrażalnej temperetury. Stąd tylko krok do średniowiecznej samowolki w dziedzinie wojen i powoływania do życia nowych państw. Sytuacja, w której wszyscy ludzie na kontynencie musieliby sie opowiadać za którąś ze stron prawdopodobnie doprowadziłby do buntów i ogłoszenia niepodległości przez małe państewka, księstwa, królestwa. Sytuacji tej jednak wszyscy woleli uniknąć.

Pod koniec roku '41 czarny scenariusz zdawał się sprawdzać. USA zaatakowane przez Japonie, zostało przekonane przez przedstawicielstwo Wlk. Brytanii co do konieczności walki z faszyzmem na wszystkich możliwych frontach. Stany Zjednoczone, mimo braku przystąpienia Japonii do państw Osi, znalazły się w obozie alianckim, co oznaczało też ofensywę w Europie.
W czerwcu tegoż roku Rzesza zaatakowała niespodziewanie ZSRR (skłaniając jednocześnie Finlandie do uznania sojuszu) co doprowadziło do niesamowitego chaosu na liniach frontu:
Alianci -> ZSRR, Japonia, Oś;
ZSRR -> Alianci, Oś;
Oś -> Alianci, ZSRR;

Zdobycie przez yankesów w 1943 roku Casablanki, oraz pewne zawirowania w związku z niestałą polityką Vichy, doprowadziły do uzyskania przez Nowe Cesarstwo całego pasa wybrzeża Afryki północnej, wraz z ziemiami przyległymi.
Był to bez wątpienia polityczny sukces Mussoliniego, na który alianci niechętnie ale musieli się zgodzić


Dominacja w basenie Morza Śródziemnego

Koniec odcinka III​

 

Od ostatniego odcinka minęło 30 dni. AARa zamykam, zgłoś się do HoI Officium w celu otworzenia AARa.

Pozdrawiam
H.