Dios, Patria, Fueros, Rey

Gram na:
Victoria: Revolutions + V.I.P. 0.2PL
Poziom trudności: Bardzo trudny
Agresywność: Normalna
ARR bez fajerwerków, po prostu sobie gram i coś tam piszę. Fabularyzować raczej nie będę. Mam tylko nadzieję, że dotrwam do końca gry
Dołączam bonus w postaci ankiety, ale proszę na jej temat nie dyskutować, to jest AAR, a nie kolejna dyskusja o poglądach.

[size=+4]Dios, Patria, Fueros, Rey[/size]

Od prawie dwóch lat trwała wojna domowa w Hiszpanii. Tak zwana wojna karlistowska toczyła się pomiędzy zwolennikami Don Carlosa, króla Hiszpanii na mocy prawa salickiego jako Karol V Burbon i zwolennikami królowej Izabeli II popieranej przez sfery liberalno-masońskie. Izabela II została królową na mocy Sankcji Pragmatycznej promulgowanej przez jej ojca Ferdynanda VII. Karliści jako legitymiści uważali, że królem się jest na mocy sukcesji naturalnej, według reguł prawa zwyczajowego królestwa, a nie zostaje.

Karol V Burbon, król Hiszpanii.

Tak więc 3 X 1833 broń podnieśli Baskowie, a 7 X 1833 Nawaryjczycy. Na początku powstanie miało ograniczony zasięg do niewielkich działań partyzanckich jednak z czasem sytuacja zaczęła się zmieniać i wojna wkroczyła w swą decydującą fazę.

Sytuacja na północy Hiszpanii na początku 1836 roku.

Dwaj głównodowodzący generałowie, Ramón Cabrera y Grinona na północy w Nawarrze i Alejandro Gómez na wschodzie w Katalonii, zdecydowali przejść ofensywy na Madryt. Jednak najpierw należało zabezpieczyć sobie tyły. Gen. Gomez wraz ze swoim 8,5 tysięcznym korpusem miał zająć wybrzeże Katalonii i zniszczyć kilkunastotysięczny garnizon cristinos (od Marii Krystyny – regentki, która rządziła w zastępstwie swojej małoletniej córki) w Barcelonie. Gen. Cabarera i jego 13 tys. żołnierzy miał zająć Bilbao i wyprzeć z Nawarry zwolenników regentki.

28 marca 1836 r.
Gen. Cabarera zajmuje Bilbao i przechodzi do działań defensywnych w celu utrzymania Nawarry, aż do pełnego wyzwolenia Katalonii.
2 kwietnia 1836 r.
Gen. Gomez wkracza do Barcelony.
29 lipca 1836 r.
Cristinios pokonani w Katalonii. Marsz generałów na Sarragosę.
Wrzesień 1836 r.
Z Madrytu wyrusza 60 tysięczna armia rządowa, siły karlistów są mniejsze, jednak 40 tys. karlistowskich powstańców dowodzonych jest przez lepszych oficerów. Połączone siły gen. Cabarery i gen. Gomeza toczą w Aragonii zaciętą walkę o Saragossę.
9 stycznia 1837 r.
Zdobycie przez karlistów Sarragosy.
15 marca 1837 r.
Wojska regentki zostają rozbite pod Huescą. Ponieważ na północy nie pozostały żadne liczące się oddziały cristinos, gen. Cabarera decyduje się ruszyć z Saragossy na Madryt. Gen. Gomez rusza do Bilbao odeprzeć atak niewielkiego korpusu rządowego.

Bitwa pod Huesca.

Północna część Hiszpanii – 27 marca 1837 roku.


Bitwa pod Sigüenza

Pod koniec czerwca gen. Cabarera doznaje klęski pod Siguenza i wraz z pozostałym pod jego rozkazami 7 tysięcznym korpusem musi się wycofać do Saragossy. Po odparciu kontrofensywy ścigających go z Siguenza wojsk rządowych, rusza w sierpniu wraz z gen. Gomezem na Madryt. 22 sierpnia pada Siguenza, a 30 września karliści wkraczają do Madrytu.
5 września 1837 roku Maria Krystyna wraz z córką królową Izabelą II wyjeżdża do Sewilli, a po upadku Madrytu do Anglii. Izabela II abdykuje, a w Madrycie zostaje utworzony Junta Tradicionalista, która do chwili oficjalnej koronacji Don Carlosa ma podejmować najważniejsze decyzje w państwie.

Hiszpania AD 1837.

 

Dobra, postanowiłem zacząć od nowa, tamten AAR był strasznie badziewny, dziwię się, że tak
delikatnie mnie potraktowaliście. Teraz jest mam nadzieję lepiej. Jest więcej tekstu, gram na spritach i screeny nie są w miniaturkach, chociaż co do umieszczania screenów w pełnych rozmiarach nie jestem przekonany.
OK, tyle tytułem wstępu.

Gram na:
Victoria: Revolutions + VIP 0.1 + VIP 0.2PL + VIPowy mod dla interfejsu
Poziom trudności: Bardzo trudny
Agresywność: Normalna
Z okazji ponownego rozpoczęcia tytuł będzie większą czcionką.

[size=+8]

DIOS, PATRIA, FUEROS, REY​

[/size]

​

1. Geneza.
Dwudziestego dziewiątego września roku pańskiego 1833 umiera Ferdynand VII król Hiszpanii. Jego następcą według prawa salickiego był jego brat Don Carlos, jednak według Sankcji Pragmatycznej promulgowanej przez Ferdynanda VII w 1830 roku na tronie hiszpańskim miała zasiąść jego trzyletnia córka Izabela II. Tym dokumentem zostało złamane prawo sukcesyjne. 1 października Don Carlos wydał manifest, w którym ogłasza swoje wstąpienie na tron jako Karol V, 3 października wybucha powstanie zwolenników Karola V zwanych od jego imienia karlistami. Wojna karlistowska była wojną pomiędzy obrońcami monarchii tradycyjnej i poprzez obronę prawa sukcesyjnego de facto legitymistami zrzeszonymi w Comunión Tradicionalista Carlista a pozostającymi pod wpływem rewolucyjnych idei z Francji hiszpańskimi liberałami, których celem były reformy w duchu Oświecenia.

​

Ferdynand VII król Hiszpanii (1813-1833)​

​

Don Carlos, z prawa król Hiszpanii jako Karol V (1833- )​

​

Maria Krystyna Sycylijska, regentka w imieniu królowej Hiszpanii Izabelii II (1833- )​

Początkowo wojna miała charakter walk partyzanckich karlistów z oddziałami lojalnymi Izabeli II, zwanymi krystnosami (cristinos – od regentki Marii Krystyny). Dopiero objęcie naczelnego dowództwa przez Baska Tomása de Zumalacárreguiy de Imaz przekształciło luźne, liczące 8 tys. partyzantów oddziały karlistów w sprawną i zdyscyplinowaną 35 tys. armię zdolną do nawiązania równorzędnej walki z krystynosami. Sukcesy karlistów spowodowały, że Don Carlos nakazał zdobycie ufortyfikowanego Bilbao. Oblężenie skończyło się tragicznie dla Zumalacárreguiy, ranny zmarł z powodu infekcji 24 czerwca 1835 roku.

​

Generał Tomás de Zumalacárregui​

​

Krystynosi​

​

Karliści​

​

Sytuacja na początku 1836 roku.​

2. Wojna
Na początku 1836 roku dowództwo przejmują generał Ramon Cabrera y Griñó w Nawarrze i generał Miguel Gómez Damas w Katalonii. Gen. Cabarera kolejny zdolny karlistowski dowódca, który błyskawicznie awansował na generała. Tak dawał się we znaki polującym na niego krystynosom, że jeden z generałów kazał rozstrzelać w lutym 1836 roku jego 80-letnią matkę razem z trzema siostrami Cabarery. Spowodowało to wściekłość w szeregach karlistów, a sam generał poprzysiągł, że nie spocznie dopóki nie zdobędzie Madrytu. Po konsultacjach z Don Carlosem, generałowie wspólnie ustalili, że należy działać ostrożnie, siły Krystynasów są dosyć znaczne, liczebnie przewyższają armię karlistów i dodatkowo wspierane są przez prawie 8 tysięczny korpus francuski i 2,5 tysięczny brytyjski korpus ekspedycyjny. Liczba żołnierzy armii rządowej to około 60 tys. żołnierzy, natomiast korpus gen. Gomeza liczy 8,5 tysiąca ludzi, a gen. Cabarera ma pod swoim dowództwem 12 tysięcy żołnierzy i liczący ponad 500 żołnierzy kompanię ochotników portugalskich związanych z Michałem I, wygnanym po wojnie domowej prawowitym królem Portugalii. Korpus gen. Cabarery to cztery dywizje piechoty niepełnego stanu osobowego, a gen. Gomeza to dwie dywizje piechoty w tym jedna wyposażona w ciężką artylerię i dywizja kawalerii, także liczące około ¼ normalnego stanu osobowego dywizji. Karliści mieli jednak przewagę w lepszym dowodzeniu i wyższym morale co w przyszłości miało zaowocować zwycięstwem.

​

Rozstrzelanie matki generała Cabarery​

​

Korpus gen. Gomeza​

​

Korpus gen. Cabarery​

Generałowie opracowali prosty w założeniach plan strategiczny: najpierw wyzwalamy północną Hiszpanię i najważniejsze miasta jak Bilbao, Pampelunę, Barcelonę, Huescę i Saragossę, a następnie po zabezpieczeniu tyłów kierujemy się na południe w stronę Madrytu. Największą bolączką karlistów było to, że o ile na terenach wiejskich północy Hiszpanii mieli ogromne poparcie, tak w miastach było ono nikłe. Na terenach kontrolowanych przez karlistów ogłoszono powszechną mobilizację, prawie połowa mężczyzn zdolnych nosić broń w wieku od 21 do 45 lat została powołana pod broń, jednak ochotniczo zgłaszali się i starsi i młodsi gotowi oddać życie za Boga i Króla. We Francji zakupiono żywność i broń dla rekrutów, do początków czerwca po umundurowaniu i przeszkoleniu miały zostać utworzone cztery dywizje liczące po 10 tysięcy żołnierzy. Z zagranicy płynęła niezbędna pomoc finansowa sponsorowana przez państwa należące do Świętego Przymierza, Austrię, Prusy i Rosję. Szczególnie Austria była nastawiona do karlistów przychylnie, kanclerz Austrii i równocześnie minister spraw zagranicznych cesarstwa Klemens książę von Metternich-Winneburg oficjalnie poparł starania Don Carlosa o odzyskanie należnego mu tronu. Sumy pieniężne były dość znaczne, więc karliści nie musieli się już obawiać o brak funduszy na dalsze prowadzenie wojny.

​

Generał Miguel Gómez Damas​

​

Generał Ramon Cabrera y Griñó​

1 stycznia 1836 roku gen. Cabarera rusza na Bilbao, a gen. Gomez na Barcelonę. Obie armie karlistowskie nie napotkały poważniejszego oporu i 11 marca 1836 roku zdobyto Bilbao, a 14 kwietnia padła Barcelona. Stopniowo armia karlistów liczebnie rosła w siłę i pod koniec kwietnia Don Carlos mógł liczyć na 70 tysięcy oddanych jemu żołnierzy. Tymczasem w Madrycie wybuchły spory pomiędzy liberalnymi stronnictwami – moderados (umiarkowanych) i exaltados (radykalnych) co przełożyło się znacznie na sprawność armii rządowej [musiałem jakoś wyjaśnić nieudolność AI ;/ ], naczelne dowództwo podejmowało niezrozumiałe decyzje z punktu widzenia strategicznego i taktycznego. W chwili gdy karliści zaczęli doganiać liczebnie krystynosów nie zdecydowano się na pobór rekruta, brakowało koordynacji w działaniu poszczególnych dywizji, zamiast skoncentrowanych uderzeń kilku dywizji w coraz bardziej przypominającą regularną armię oddziały karlistowskie, dywizje krystynosów wdawały się w bezsensowne bitwy i potyczki, które przynosiły tylko straty. Kiepski zaopatrzenie negatywnie odbijało się na morale żołnierzy regentki. Jedyne zwycięstwo krystynosi odnieśli w prowincji Huesca, gdzie otoczony 20 tys. korpus walczył zaciekle przez trzy miesiące z dwiema dywizjami karlistów, po kilku potyczkach karliści zdecydowali się wycofać aby uzupełnić straty. Jednak to zwycięstwo na niewiele się zdało.

​

Postępy karlistów na froncie, od góry: sytuacja na froncie 4-05-1836r. i niżej 2-09-1836r.​

2 listopada 1836 generał Cabarera wkracza do Madrytu, wojna jest bliska końcowi, regentka z córką i spora część liberalnych polityków ucieka do Sewilli, statystyki notują w armii krystynosów ogromną liczbę dezercji. Karliści ruszają na południe w pościgu jednak 10-01-1837 w związku z ucieczką Izabeli II do Wielkiej Brytanii i totalną rozsypką armii rządowej gen. Cabarera ogłasza w Madrycie zakończenie wojny i powołanie Junta Tradicionalista, która ma sprawować władzę w Hiszpanii do czasu przybycia do Madrytu Don Carlosa.

​

Zdobycie Madrytu 2-09-1836 roku.​

​

Królestwo Hiszpanii – 10-01-1837 rok. ​

AAR nieaktywny od ponad miesiąca. W razie chęci kontynuacji proszę o kontakt.

CRIS