Dzieje Imperium Romanum - A4K Bizancjum

Medievista · 6 Wrzesień 2010

Bizancjum mimo , że dni największej potęgi miała juz dawno za sobą , nadal zaliczała się do państw , które coś znaczą na arenie miedzynarodowej. Dzięki zawarciu koalicji państw prawosławnych przez poprzedników cesarza Aleksego VI udało się powstrzymac chrześcijańskie hordy i utrzymac status qou na Bałkanach. Kilkakrotnie oblegany Konstantynopol nie został ani razu zdobyty. Gorzej przedstawiala sie sytuacja w Azji Mniejszej - gdzie Imperium utraciło wiele miast, jednak po wygaśnięciu dynastii Osmańskiej , napór z tego kierunku osłabł , a lokalni watażkowie rozpoczeli walki o władze miedzy sobą.

Panowanie Cesarza Aleksego VI (ok 1380 - 1429)

Mapa Cesarstwa ok. roku 1420

Cesarz odziedziczył po swoim ojcu Michale VII olbrzymią armie, gotowa w kazdej chwili oddac swoje życie za niego i jedną z największych na świecie flot wojennych. Gospodarczo cesarstwo było bardzo dobrze rozwinietę. W stolicy swoje przedstawicielstwa handlowe miały prawie wszystkie państwa włoskie , a i samo miasto było bardzo bogate.

Na poczatku roku 1429 do pałacu przybyło poselstwo od naszego wasala - Króla Krety Manuela I . Prosił on cesarza o pomoc militarną w jego konflikcie z despotą Epiru , który porwał dla okupu jego jedynego syna.

Generał Barys postanowił podzielic swoje wojska na 3 cześci. Ta bezpośrednio pod jego dówództwem miała sie zmierzyc z głównymi siłami Epiru , druga miała ruszyc by oblegac Epir , zaś ostatnia czesc miała zabezpieczac drogi zaopatrzenia dla pozostałych wojsk.

Na poczatku listopada na przedpolach Tirany doszło do bitwy głównych sił Epiru z wojskami bizantyjskimi.

Mimo ogromnej przewagi liczebnej wojska bizantyjskie poniosły porażkę. Zwycięstow grecy zawdzięczają uzyciu dziwnych machin miotajacych ogniste pociski. Spowodowało to panikę w oddziałach Generała Barysa , który musiał zarzadzic taktyczny odwrót.

Mniej wiecej w tym samym czasie , z Serbii przybył posłaniec od Króla Stefana III z prośbą o przyłaczenie się do wojny z Księciem Chorwacji , który najechał jego ziemie.

Tymczasem despota Epiru wezwał swoich włoskich sojuszników , by Ci pomogli mu w nierównej walce z Cesarzem . Flota Sycyli zaatakowała trzon floty bizantyjskiej , blokującej dostęp do portu statkom z zaopatrzeniem , siejąc zamęt . Włosi staranowali jedną galerę , zaś flota Bizancjum zatopiła dwie takie same jednostki wroga. Niestety blokada została przełamana i do Epiru zostało dostarczone zaopatrzenie. Kilka dni później - sycylijska flota popłynęła z powrotem do Włoch z despotą Epiru na pokładzie.

Gdy wojska nasze wojska wciąż oblegały Epir i Tiranę , Królestwo Serbii znów najechały wrogie wojska - tym razem niemieckich sojuszników Księcia Chorwacji . Serbskie i Bizantyjskie siły odparły jednak najeźdców zadajac im przy tym ciężkie straty.

W lecie 1421 roku despota Epiru zrozumiał , że jego włoscy sojusznicy mu nie pomogą . Wysłał on więc poselstwo do cesarza , które miało wynegocjowac pokój. Cesarz postawił twarde warunki - despota musiał natychmiast odesłac królewskiego syna , zrzec się cześci swoich ziem , a równiez zapłacic kontrybucje Bizancjum i Krecie.

Tymczasem na północy Generał Barys postanowił rozbic trzon wojsk wroga wydając im bitwę pod Zagrzebiem. To zwycięstwo zapewniło wolną drogę dla wojsk serbskich pragnąc za swą krzywdę złupic wroga stolicę.

Chorwacki książe wraz z swoimi niemieckimi sojusznikami musiał zacząc sie układac z Cesarzem

~~
Trochę dużo mi tego wyszło ... reszta w nastepnym odcinku. Aar będzie miał formę miniaar-a ( wiec bedzie coraz mniej tekstu , a wiecej obrazków)

Medievista · 6 Wrzesień 2010

Panowanie Cesarza Aleksego VI (ok 1380 - 1429)

Na początku 1424 Cesarz Bułgarii Michał IV wezwał swoich sojuszników do pomocy w konflikcie z władcami Wołoszczyzny i Mołdawi.

Wojska bizantyjskie rozbiły główne siły wołoskie pod Sofią , gdy Car Michał IV uderzył swoją armią na domenę wołowską.

Kilka tygodni później armia bizantyjska rozbiła w proch próbującą się przeprawic przez dunaj armie modławską.

Wbrew wcześniejszym zapewnieniom Car Michała to Bułgarzy obsadzili zamek w Dobrudży . Spowodowało to napięcie miedzy władcami oraz wycofanie się wojsk bizantyjskich z tego teatru wojennego.

Na tej wojnie Bizancjum zyskało niewiele - mimo , że to ono wzięło na siebie główny ciężar walk. Cesarz czuł sie oszukany - pogorszenie stosunków było nieuniknione . Mimo wszystko , Aleksy VI nie był jeszcze na tyle silny , by samemu stawic czoła chrześcijańskiemu zagrożeniu - tylko dlatego nie zerwał sojuszu z Carem Bułgarii.

Wraz z upływem czasu Cesarz zapomniał o tym nieprzyjemnym incydencie i skoncetrował sie na polityce wewnętrzenej. Od czasu do czasu na dwór przybywali posłańcy z zachodnich krajów , jednak od serbskiego podróźnika Cesarz dowiedział sie o nowym trendzie w wojskowości. Postanowił on wiec wykorzystac względny spokoj na granicach , by zreformowac na wzór zachodni imperialną armie. Okazja do jej przetestowania w praktyce miała niedługo nadejśc.

Król Stefan III znów wysłał poselstwo do Cesarza o pomoc w konflikcie. Zanim Cesarz zgodził się przyłaczyc do wojny ustalił z Stefanem III i Michałem IV - podział ewentualnych zysków . Bułgaria i Serbia mogły sobie grabic i rabowac co chciały w Bośni - Cesarza bardziej interesował sojusznik tego malutkiego kraju - bogata kupiecka Raguza.

Jednak dostępu do tego kraju broniły niedostępne góry - do jego zdobycia prowadziła tylko droga morska . Zanim flota cesarska zdąrzyła wypłynąc z morza egejskiego zaskoczyła ich flota Raguzy. Wrogi dowódzca był już o krok od zwycięstwa , ale jego śmierc pozwoliła zwyciężyc flocie bizantyjskiej. Po tej wiktorii postanowiono gonic pozostałe statki wroga , by juz ostatecznie wyelimowac ją z wojny.

Tu jednak bizantyjskiego dowódce spotkało niemiłe zaskoczenie. Wroga flota nie uciekała w bezładzie , tylko wycofała się do miejsca , z którego mogła sie lepiej bronic. Udało się jej zatopic parę galer , tracac przy tym swoje 2 główne statki.

Mimo tej porażki , flota bizantyjska kilka miesięcy później doszczętnie rozbiła wrogą flotę niedaleko wysp jońskich - zwycięstwo to zapewniło dominacje na wodzie Bizancjum.

Jednak nie wszystko szło po mysli Cesarza. Król węgierski Zygmunt widząc wzrost potęgi "Sojuszu Prawosławnego" postanowił przyłaczyc się do wojny. Stanowiło to poważne zagrożenie dla przebiegu całej wojny..

... jednak nie dane było doczekac jej końca Cesarzowi Aleksemu. Jego synowie przy jego łożu śmierci przyrzekli ojcu , że nie pozwolą by Wielka Koalicja sie rozpadła - nie dopóki Bizancjum zagraża chrześcijańskie hordy.

Kalendarium
wrzesień 1419 - wybuch wojny z Epirem i koalicja państw włoskich
listopad 1419 - wybuch wojny z Chorwacją i koalicja państw niemieckich
28 listopada 1419 - bitwa z wojskami greckimi na przedpolach Tirany
1 sierpień 1420 - rozbicie wojsk niemieckich na polach Belgradzkich
marzec 1421 - pokój z Epirem
23 lipiec 1421 - rozbicie posiłków niemieckich pod Zagrzebiem
grzudzień 1422 - zawarcie pokoju w Zagrzebiu
kwiecień 1424 - wojna z Wołoszczyzną i Mołdawią
8 sierpień 1424 - rozbicie wojsk wołoskich pod Sofia
26 października 1424 - zatrzymanie przeprawy wojsk modławskich przez Dunaj
kwiecień 1425 - pokój z koalicją wołowska-modławską
wrzesień 1428 - wybuch wojny z Bośnią i Raguza
czerwiec 1429 - dołączenie do wojny Węgier
wrzesień 1429 - śmierc cesarza

Medievista · 7 Wrzesień 2010

Panowanie Jana VI (1429 - ?)

Po śmierci Aleksego VI na tron wstąpił Jan VI.

Uszanował on ostatnia wolę swojego ojca i po objęciu tronu odnowił z Carem Iwanem VII i despotą Duradem przymierze.

Sytuacja po przyłączeniu się Węgier do wojny diametralnie się zmieniła - mimo wszystko Cesarz kazał kontynuowac atak na kupiecką Raguzę - kluczem do zwycięstwa w tej kampanii było opanowanie wysp jońskich. Stacjonował tam potężny raguski garnizon , którego pozostawienie w spokoju skutkowałoby brakiem bezpiecznej drogi zaopatrzenia dla floty blokującej port w Raguzie.

Węgierski Król Zygmunt nie pozostawał bierny i juz w pierwszych miesiącach wojny uderzył potężna armią na stolicę Serbii . Spowodowało to wycofanie się serbskich i bułgarskich wojsk z Bośni . Zostały one rozbite w proch podczas wielkiej bitwy na Lechowym Polu. W Bośni pozostał niewielka bizantyjska armia , która miała za zadanie zdobyc wrogą bośniacką stolicę.

Po upadku Belgradu bułgarski Car postanowił najechac węgierskie posiadłości w Dalmacji . W tym samym czasie bizantyjskie wojska pokonały garnizon raguski na wyspach jońskich i mogły przystapic do oblężenia miasta.

Na poczatku 1431 wydawało się , że połaczone siły bizantyjsko-serbsko-bułgarskie dadzą opór węgierskiej nawale. Siły bośniackie i raguskie zostały całkowicie rozbite , z sojuszem walczył tylko król Zygmunt.

Król węgierski miał równiez inne zmartwienie - jego kraj najechali Taboryci ...

... a kolejni sojusznicy opuszczali jego stronnictwo. Po księciu bośniackim równiez rada miasta Raguza postanowiła układac się z Cesarzem.

Cesarz wysłał poselstwo do króla Zygmunta z ofertą pokoju. Król Wegierski przyjął propozycje Cesarza , ale od ponownego oblężenie Belgradu nie odstąpił . Wywołało to konsternacje Jana VI ,bo nie spodziewał się takiego obrotu sprawy. Sytuacja się bardzo skomplikowana , a intryge było czuc na odległośc. Król Zygmunt słał poselstwa do Konstynopola twierdząc przy tym , że pokój zawarł on tylko z Cesarzem Bizantyjskim . Jan VI stanowczo zaprotestował i wręcz rozkazał Zygmuntowi uszanowac warunki pokoju , które obejmowac miały cały sojusz. Postawiony w takiej sytuacji Zygmunt zaproponował arbitraż papieski , na który Jan VI się nie godził. Cała ta sytuacja wymiana poselstw i listów dała niezbędny czas na zdobycie Belgradu Zygmuntowi.

Car Bułgarii postanowił rozpoczac ponowną wojnę z sojuszem wołosko-modławskim. Bardzo to zaniepokoiło Cesarza - przecież Bułgarią wciąż była w stanie wojny z Węgrami! Było to bardzo zastanawiajace. Kilka dni później do Cesarza dotarły pogłoski o tajnej umowie węgiersko-bułgarskiej. W zamian za rzekome niemieszanie się Cara Iwana VII w konflikt z Serbią miał on otrzymał węgierką Dalmacje w władanie.

Dosłownie kilka dni później król Bułgarii wypowiedzial wojnę sojuszowi księstw włoskich. Jan widząc , że Car Iwan przekłada własny interes nad dobro sojuszu zerwał z nim sojusz.

Tego samego dnia przybył posłaniec z Gruzji z ofertą sojuszu , Cesarz bez zastanowienia sie zgodził.

Z Serbii dotarły do Cesarza niepokojące wiadomości . Skrytobójcy zamordowali całą rodzinę Durada . Ludzie mówili , że maczał w tym palce car Iwan .

Pogłoski okazały się jednak prawdziwe. Bułgarzy musieli juz od dawna spiskowac z Węgrami ! Szpiedzy donieśli Cesarzowi o spotkaniu Cara Iwana z Zygmuntem - zawarli oni przymierze i dokonali podziału Serbii. Jan VI poprzysiągł zdrajcy zemstę !

Mapa Bałkan około 1436 roku

~~
Oli - było z pozycji Serbii , bo tak ładnie wszystko widac , a cory psują ten odbiór , ale w następnym odcinku wrzuce tą mapę z corami.
Kurczaczek- już zmieniłem sojusz , ale pewnie ponownie go zmienie , bo jednego z nowych sojuszników nie lubie

Medievista · 8 Wrzesień 2010

Panowanie Jana VI (1429 - ?)

Na początku 1436 roku Król Jerozolimski Filip wypowiedział wojnę lokalnemu tureckiemu watażce. Cesarzowi nie w smak była kolejna wojna , jednak nie uchylił się od sojuszniczych zobowiązań

Po stronie Karamanu opiedział się pobliski Candar , Teke i potężny Kalifat. Wojna w początkowej fazie była dosyc wyrównana. Żadna z stron nie mogła uzyskac wyraźniej przewagi.

Zupełnie innaczej przedstawiała się sytuacja na południu , gdzie wojska Kalifatu zmiotły armię króla Filipa.

W ostatnich dniach września doszło do bitwy z wojskami Karamanu. Mimo wyraźniej przewagi liczebnej wojska bizantyjskie przegrały tą bitwę. Na szczeście kilka tygodni później z Bałkan przybyły posiłki , które przegoniły wrogie wojska.

Tymczasem Bałkany pogrążyły się w wojennej pożodze. Król Zygmunt zadowolił się co prawda złożeniem mu hołdu przez władce Serbii , jednak inne kraje walczyły nadal z sobą . Niewiele można się pomylic , jezeli stwierdze , że każdy walczył z każdym.

Sytuacja na fronie może nie była różowa , jednak pozwalała na optymistyczne spojrzenie w przyszłośc. Armie Candaru , Teke i Karamanu były już prawie rozbite.

Kilka dni póżniej do Jana VI dotarł posłaniec z wieściami , że Kalifat wycofał sie z wojny po tym jak król Filip zrzekł się na praw do Jerozolimy. Cesarz z jednej strony był rad , że już nie musi walczyc z tym potężnym państwem , zaś z drugiej żałował , że to poteżne miasto dostało się w ręce wroga . Kalifat uczynił z tej zdobyczy sukces propagandowy . Imię wielkiego kalifa było na ustach całego świata arabskiego !

Kolejne wrogie kraje podpisywały pokój z królem Filipem.Król "Jerozolimski" robił to bez wcześniejszej konsultacji z cesarzem. Irytowało to Jana VI , ponieważ ten nie przywykł do podrzędnego traktowania jego osoby. Relacje pomiedzy Filipem i Janem staly się napięte.

Czarę goryczy przelała sprawa Aleppo. Wojska bizantyjskie pragnęły zając to ważne miasto na chwałę cesarstwa. Jednak Filip pragnąc je dla siebie , a nie posiadający w chwili obecnej wystarczających sił do zajecia miasta , na złośc cesarzowi podpisał pokój z Candarem . Spowodowało to napad furii u Jana VI.

Medievista · 9 Wrzesień 2010

Panowanie Jana VI (1429 - 1459)

Przez kilka następnych lat na granicach Bizancjum panował tak upragniony spokój. Imperium stawało się coraz ludniejsze , a Jan VI skoncetrował się na rozwoju ekonomicznym kraju. Wydał on ludności Izmiru przywilej ważenia własnego piwa ( Browar ), prowadził szeroką akcje zaludniania wysp morza egejskiego oraz wspierał kościół prawosławny w krzewieniu wiary (udane nawrócenie w prowincji Hum) Rozbudował on również zamki na granicy przy granicy z Kalifatem ( budowa fortyfikacji w Adanie).
Na Bałkanach zagościł pokój , a sojusz bułgarski-wołosko-modławski hamował zapędy władców Węgier oraz ich marionetek : Serbii , Bośni i Raguzy.

W 1447 wybuch niespotykany na dotychczasową skalę konflikt . Zaprzyjaźniony z Cesarzem dwór w Kijowie najechały jednocześnie prawie wszystkie ościenne państwa. Cesarz długo się zastanawiał jak zachowac równowagę sił w regionie.

Postanowił on uderzyc na jednego z przeciwników Wlk. Księstwa Kijowskiego , by wspomóc zaprzyjaźniony dwór. Wybór padł na Złotą Ordę. Flota bizantyjska sprawnie wspierała desant głównych sił , które uderzyły na nadmorskie wrogie twierdze.

Bizancjum sprzyjał los , bowiem kilka miesiecy później zmarł, nie wyznaczając następcy, chan Złotej Ordy i w całym kraju zapanowała anarchia.

[/CENTER]

Zwycięstwo było całkowite. Nowy chan Złotej Ordy postanowił układac się z Janem VI. Zrzekł się on prawa do nadmorskiej twierdzy Kaffy - niegdyś znanego ośrodka handlowego.

Co prawda ten sukces nie przyczynił się do zwycięstwa Wlk. Ks. Kijowskiego , jednak na pewno ograniczył rozmiary porażki tego kraju.

Zachęcony tymi sukcesami Jan VI skupił teraz swą uwagę na basenie morza czarnego. Wkrótce wielkie wysiłki dyplomatyczne przyniosły upragniony skutek i władca Gruzji uznał zwierzchnosc Cesarza. Był to kolejny krok w planach Jana VI , aby uczynic tak jak dawniej z Morza Czarnego wewnętrzene morze Imperium.

W 1452 nadażyła sie okazja do ponownego poszerzenia wpływów Bizancjum w regionie. Cesarz wspomógł wasala swojego wasala - władce Armenii w jego konflikcie z Złotą Hordą. Jan VI liczył na bardzo łatwę zwycięstwo i przyłaczenie nowych ziem do Imperium.

Wszystko układało się po myśli Cesarza. Zdobył on przygraniczne fortyfikacje , a armie gruzińskie i armeńskie zapuściły się w głab terytorium wroga palac i grabiac co tylko popadnie.

Widząc , że sukces "II wojny krymskiej " jest bliski Jan VI postanowił , zbudowac na Naxos fort , który zabezpieczałby miękkie podbrzusze Imperium od ataku morskiego.

W ostatnich dniach kwietnia zmarł Cesarz Jan VI. Przez 30 lat swojego panowania zwiększył on znacząco wpływy Bizancjum w regionie , przyłaczył wiele nowych ziem i zadbał o rozwój ekonomiczny kraju jak zaden z dotychczasowych władców. Na tron po jego śmierci wstąpił jego syn - David I .

Panowanie Davida I (1459 -1463)

Cesarz David chciał jak najszybciej skończyc konflikt z Złotą Ordą . Sukces połaczonych sił bizantyjsko-gruzińsko-armeńskich był bezapelacyjny. Wojskom Jana VI udało się im opanowac większosc wrogiego kraju , a nawet zając jego stolicę, mimo to chan Złotej Ordy ani myślał o rokowaniach pokojowych. Dawid postanowił zdobyc 2 co do wielkości ( po stolicy) twierdze Ordy - Astrachań . Wojską imperium mimo ogromnych strat ( z wyprawy wrócił co 3 żołnierz) udało się zajac miasto. Na wiosnę jednak chan zebrał olbrzymią armie , która zepchnęła nasze oddziały do defensywy.

Imperium traciło tak szybko zajete przez Jana VI terytorium, w niesamowitym tempie. Kolejne twierdze padały , a armie bizantyjskie były rozbijane w proch. David I wydawał olbrzymie sumy na pobór nowych żółnierzy. Spowodowało to pustki w skarbcu. Cesarz musiał zapożyczyc sie u Mediolańczyków. Na dworze zaczęto szeptac i knuc intrygi. Nie dało się ukryc , że David I poniósł spektakularną poraźkę. Niektórzy z arystokracji mówili , że Dawid nie nadaje się na władcę . Czarę goryczy przechyliła kleska "wyprawy gruzińskiej" , która miała za zadanie odbic ważny zamek , strzegacy drogi na Tibilisi

David I był zmuszony do podpisania z chanem upokarzającego pokoju. Zrzekł się on zdobytej przez jego ojca Kaffy oraz zobowiązał się do wypłacenia poteznej kontrybucji.

Kilka tygodni później ciało Davida I znaleziono w jego komnacie. Dworski lekarz stwierdził , że przyczyną zgonu było pękniecie serca wskutek stresu . Ludzie , mimo to plotkowali , że Cesarza otruto. Kto wie ? Może mieli racje.

Na tron wstąpił Konstantyn XI Laskaris. Miejmy nadzieje , że będzie rządził dłużej niz jego poprzednik.

Medievista · 9 Wrzesień 2010

Panowanie Konstantyna XI Laskarisa (1463 - ? )

Pozycja nowego władcy nie była zbyt pewna na dworze. Konstantynowi potrzebne było do ugruntowania swojej władzy szybkie i niepodważalne zwycięstwo. Postanowił on wypowiedziec wojnę małemu państwu na wybrzeżu morza adriatyckiego - Istrii . Posiadała ona bowiem port , który zapewniłby bezpośrednie połaczenie z enklawą zdobytą jeszcze za Jana VI na księciu bośniackim.

Do wojny przystąpiły równiez po stronie wroga księstwo Epiru oraz królestwo Sycylii. Niestety w pierwszej fazie wojny nie udało się skutecznie rozbic armii epirskiej. Skomplikowało to znacznie sytuacje strategiczną Bizancjum.

Armia Epiru przegrupowała sie i rozpoczeła oblężenie Aten , w tym samym czasie desant sycylijski rozpoczął blokadę Tirany.

Na szczeście armii bizantyjskiej udało się przerwac oblężenie oraz rozbic w proch główne siły wroga.

Wojna z zmiennym szcześciem była również prowadzona na morzu. Sycylijska flota mimo , że mniejsza stanowiła nie lada "orzech do zgryzienia" dla bizantyjskich dowódców.

Mimo tych trudności Cesarz czuł , że wygrywa tą wojnę.

Udało mu się wynegocjowac zrzeczenie sie praw księstwa Istri do ziem Dalmacji.

Zaś od Sycylijczyków udało mu się uzyskac ogromną kontrybucje. Cesarz odniósł spektakularny sukces zarówno na arenie miedzynarodowej jak i krajowej. Dzięki temu na dworze ucichły wrogie cesarzowi frakcje , a sama jego pozycja się wielce umocniła.

Jeszcze tego samego tygodnia cesarz wyraził przyrzekł wasalowi swojego wasala pomoc w walce z Złotą Ordą . Przyrzekł on publicznie , ze upokorzy Złotą Ordę tak jak kiedyś ona upokorzyła Imperium.

Wojna rozpoczeła się od dwóch szybkich desantów przy ważnych fortyfikacjach .

Armia bizantyjska szybko postępował w głąb lądu - zdobywając przy tym ważne zamki. Chan był zaskoczony takim obrotem sprawy i słał poselstwa z propozycjami pokoju.

Cesarz posiadając ogromną nadwyżkę złota z wojny z Sycylią postanowił wydac ją na artystów przybyłych z Italii.

Jednak chan znowu pozostawał nieugięty na propozycje pokojowe sugerowane przez cesarza. W końcu doszło do tego , że chan proponował wiecej ziem niżby Konstantyn chciał uzyskac z tej wojny. Cesarz jednak odrzucał te propozycje , bowiem wiedział , że islamska ludnosc tych terenów przy pierwszej lepszej okazji wystąpi przeciw mu . Pat trwał ponad rok , a wtedy koleje wojny znów zaczęły sprzyjac chanowi. Cesarz nie chcac popełnic tego samego błedu co jego poprzednik , wiec zgodził się na to by w ramach pokoju przekac pod jego władanie tylko Kaffę. Było to bardzo mało w stosunku do tego co można było zarządac w pierwszych latach wojny , jednak dostatecznie dużo by Krym znowu nie stał synoninem klęski Bizancjum.

Mapa terytorium Ukrainy około roku 1473

Medievista · 10 Wrzesień 2010

Panowanie Konstantyna XI Laskarisa (1463 - 1475 )

Konstantyn widząc wzorst potęgi sąsiadów , a w szczególności sojuszu węgiersko-bawarskiego oraz Kalifatu zrozumiał , że obecny sojusz nie jest w stanie zagwarantowac mu bezpieczeństwa. Gruzja i Armenia stanowiłyby tylko niepotrzebne obciążenie z wojnie z Kalifatem. Na pomoc tych państw w ewentualnym konflikcie na Bałkanach nie można byłoby liczyc. Konstantyn spróbował więc zbliżyc się do sojuszu bułgarsko-modławsko-wołoskiego . Jednak Konstantyn umarł na kilka dni przed tym jak miano podpisac sojusz z tymi krajami.

Panowanie Michała IX (1475 - 1483 )

Nowy cesarz nie chciał kontynuowac polityki równowagi swojego ojca. Już w pierwszych dniach swojego panowania zarzucił zamysł sojuszu z państwami bałkańskimi , a cały wysiłek imperium skupił na reformie wojskowej i zaciągu nowych armii.

Michał IX postanowił przygotowac się do przyszłej nieuniknionej wojny z Kalifatem. Wypowiedział , więc wojnę ostatnim lokalnym tureckim watażkom , by zdobyc najważniejsze zamki. Szczególnie zależało mu na twierdzy w Aleppo , która była pod kontrolą władcy Candaru.Po stronie watażków opowiedzieli sie Mamemulkowie . Cesarz jednak się ich nie obawiał , ponieważ od tego potężnego kraju dzieliła ich jedna z bizantyjska flota. Niestety plany szybkiego rozbcia wroga sie nie powiodły. Armia tekańska zaczeła pustoszyła pogranicze , gdy amie bizantyjskie działały na innych frontach

Flota sułtana nie zasypywała jednak gruszek w popiele. Co kilka tygodni atakowała flotę imperium . Straty po obu stronach były duże. Sułtan stracił około 12-14 okrętów , zaś imperium około 10. Jednak to temu pierwszemu udawało się skutecznie blokowac ważne porty , a w apogeum wojny udało mu się nawet zablowakoc na pare dni port w Konstantynopolu.

Po kilku bitwach armia tekeńska wykrawiła się na świezych posiłkach przybyłych z całego imperium. Przestała sie ona liczyc w tej wojnie. Za to władca Candaru powołał pod broń wszystkich zdolnych do noszenia broni męźczyzn . Wynajął również najemników z całego świata islamskiego.

Flocie bizancjum udało się przerwac mamelmucką blokadę Aleppo . Umożliwiło to przerzucenie wielu żołnierzy na front z Candarem.

Cesarzowi udało się zebrac 45 tys żołnierzy przy granicy z Candarem . Wtedy władca tego kraju postanowił zaatakowac. Został on rozbity w bitwie granicznej . Jednak armia , która udała sie w poscig za resztkami jego wojska została zdziesietkowana przez chorobę , a następnie pokonana. Z Candaru nie wróciło 20 tys. żołnierzy. Mogło to znacznie opóźnic zakończenie wojny.

Cesarz w przypływie szału po tej klęsce rozkazał stracic cała rodzinę tekeńskiego władcy i jego ziemie wcielic do Cesarstwa - choc podczas rozpoczęcia wojny nie miał tego w planach. Spowodowało to oburzenie w całym świecie arabskim.Watażka Candaru , obawiajac sie , że jego spotka podobny los postanowił jednak petraktowac z Cesarzem i zaaproponował bardzo korzystne warunki pokoju , na które Michał przystał.

Panowanie Jana VII (1483 - ? )

Rok później Michał IX zmarł z powodu zapalenia płuc w swoim pałacu.Na tron wstąpił Jan VII .

Młody władca postanowił kontynuowac politykę ekspansji swojego ojca. Odziedziczył on spora , bo liczącą 40 tys. weteranów armie. Zdecydował się więc on wykorzystac ją do połaczenia domeny chorwackiej z resztą kraju . Na drodze do tego celu stała malutka nic nie znacząca , za to obrzydliwie bogata republika Raguzy. Cesarz nie wahał sie i wypowiedział radzie miasta wojnę.

Ogromna armia bizantyjska pokonały wojska Raguzy , jednak nie rozbiła jej do cna . Wycofała się ona do Chorwacji , gdzie zaczeła zdobywac lokalne twierdze. Tymczasem w armii bizantyjskiej oblegającej Raguzę wybuchła straszliwa zaraza. Chorobę przeżywał co 5 zarażony ! Sytuacja stała się katastrofalna.

W tym samym czasie w Azji Mniejszej wybuch bunt skierowany przeciwko Cesarzowi.

Wobec katastrofalnej sytuacji w wojnie Raguzą , ryzykiem rozszerzenia sie rebeli oraz pustym do cna skarbcem - Jan VII postanowił zgodzic sie na upokarzajace warunki Raguzy i to co zostało z niegdyś wielkiej armii skierowac do stłumienia buntów w Anatolii.

~~

Teraz lepiej z tą flagą? Zrobiłem jak najładniej potrafiłem.

Medievista · 11 Wrzesień 2010

Panowanie Jana VII ( 1483-1509 )

Po klęsce w wojnie z Raguzą - cesarz zrozumiał , że jego państwo jest zbyt słabe ekonomicznie , by udźwignąc ciężar kosztownej wojny przez dłuższy czas. Postanowił nałożyc specjalny podatek , w wysokości 1/5 zarobków każdego obywatela w imperium (suwak przesunięty maksymalnie do skarbca). Pieniądze w ten sposób uzyskane miały byc przeznaczone na budowę dróg , mostów i innych budowli pańtwowych ( mogłem juz awansowac sędziów). Jednak życie zweryfikowało szybko plany Cesarza.

Był on zmuszony lwią czesc owych pieniedzy przeznaczyc na nowy zaciąg żołnierzy.

[FONT="Lucida Sans Unicode""]Główny ciężar walk z wrogiem wzięła na siebie Armenia i Gruzja. Wojska bizancjum za to oblegały pozostawione wsparcia twierdze chana.[/FONT]

Po upadku stolicy , cesarz wobec nieugiętej postawy władcy Złotej Ordy - rozkazał zdobyc Astrachań. Jego upadek odciąłby chana od poważnego źródła dochodu - jakie to miasto przynosiło z handlu z wschodem.

Po upadku Astrachania, chan był zmuszony przyjąc twarde warunki Jana VII. Musiał zrzec prawie wszystkich ważnych portów u wybrzeża Morza Czarnego.

Jan VII po tym wielkim zwycięstwie nad Złotą Ordą postanowił przyporządkowac sobie ostatniego niezależnego watażkę w Azjii Mniejszej. Weterani wojny z chanem rozbili w proch armie Candaru , a później właczyli ten kraj w granicę Imperium.

Dwór cypryjski nigdy nie pojał szczególną życzliwością do Cesarzy bizantyjskich. Król Jerozolimski miał za złe Janowi, że okupuje Aleppo. Uważał on , że miasto powinno byc pod jego jurysdycją , gdyż kiedyś było w granicach królestwa. Janowi VII nie na rękę był kłopotliwy sojusznik , wiec gdy odmówiono mu pomocy w walce z Candarem bardzo się z tego powodu ucieszył.

Agresywna postawa mistrza krzyżackiego wobec państw prawosławnych zaniepokoiła Jana VII. Ogłoszenie krucjaty wobec prawosławnych nie przyczyniła sie jednak do powstania wspólnego frontu antykrzyżackiego. Obóz ortodoksyjny już dawno był podzielony - niektóre państwa skupiały się wokół Cesarza ( Armenia , Kreta, Gruzja , Mołdawia , Bułgaria) , zaś pozostała cześc wokół Króla finladzkiego ( Twer , Suzdal , Smoleńsk). Ośrodki te rywalizowały miedzy sobą o przewodzenie wszystkim krajom prawosławnym. Na szcześcia dla Jana VII wielki mistrz krzyżacki nie był zainteresowany ekspansją na południe - tylko na wschód .

Tymczasem w Grecji wybuchła epidemia zabierająca życie tysiącom ludzi. Spowodowało to niepokoje w kraju oraz spadek dochodu z handlu.

Trzynaście lat po haniebnym pokoju z Raguzą Jan VII ponownie najechał ten kraj , by odebrac to co do niego kiedyś należało. Tym razem nie popełnił błedów z młodości i zapewnił swoim oddziałom stałe dostawy żywności.

Wreszcie po wielomiesiecznym obleżeniu padło miasto. Rada musiała przyjąc warunki cesarza , który oprócz oddania utraconych prowincji zarządał sporej kontrybucji.

Jan VII widząc zmiany jakie zachodza w sztuce wojennej krajów ościennych równiez próbował na własną rękę zreformowac armie. Wymagało to sporych nakładów finasowych - jednak miało to przyniesc wymierne owoce w przyszlości.

Poprzednicy Jana VII wprowadzili Gruzje w swoją strefę wpływów , za życia obecnego Cesarza ten proces jeszcze sie pogłębił . W końcu król gruziński przestał prowadzic samodzielną politykę - za sporą rekompesatę zrzekł się on korony , przyjął tytuł książecy , a jego ziemie zostały właczone do Imperium.

Mapa Imperium Romanum około roku 1500

Cesarz na kilka miesięcy przed śmiercią dokonał ogromnego zaciągu. Celem nowej armii miał byc Cypr - siedziba Króla Jerozolimskiego. Zdobycie tej wyspy byłoby niewątpliwie wielki sukcesem propagandowym Imperium oraz wzmocniłoby pozycje Cesarstwa w basenie morza śródziemnego. *

Panowanie Teodora I (1509 - ?)

Jednak nie dane było doczekac Janowi VII zdobycia wyspy - zmarł on z starości w Efezie. Pochowano go w Konstynopolu obok innego wielkiego władcy - Jana VI .

~~

* - ten Cypr stoi mi ością w gardle. Ai zbunkrowało sie na wyspie z super wypasionym dowódcą ( który już żyje 40 lat) . Dla mnie to jest bug jak państwo , które liczy 10 k mieszkanców wystawia 34 k żołnierzy .

Medievista · 13 Wrzesień 2010

Panowanie Teodora I (1509 - 1514)

Wojna z Królestwem Jerozolimskim, która wybuchła jeszcze za Jana VII , była katastrofą dla armii bizantyjskiej . Po rozbiciu pierwszego desantu , armia cypryjska nie okazała litości . Dowódca cypryjski rozkazał wbic wszystkich jeńców na pal , którzy się podali - pragnąc uniknąc rzezi. W następnym roku , jeszcze większa armia została w podobny sposób rozbita. Podjęta pół roku później 3 próba zdobycia tej małej wysepki skończyła się podobnie. Lawrence - dowódca wojsk cypryjskich został bohaterem narodowym i przyczynił się do jednej z największych klesk militarnych jakich widziała Europa. O rozmiarach porażki niech świadczy fakt , że z 150 tysięcy męźczyzn powołanych podczas tej wojny do kraju wrócił co 6 żołnierz.

Istnym darem z niebos było nieporozumienie jakie zaszło pomiedzy wrogami. Król Finladzki - przywódca wrogiego sojuszu postanowił zadbac tylko o własny interes , żadając za pokój mało znaczący kawałek stepu na Ukrainie. Cesarz widząc , że dalsze prowadzenie wojny może doprowadzic Imperium do ruiny ( 2 pożyczki , inflacja 10 % , dukatów tyle w skarbcu , że ledwo co by starczyło "na waciki") zgodził się na te i tak korzystne z naszego punktu widzenia warunki.

Teodor postanowił się skupic na odbudowie słabej gospodarki. Doradcy rozciagali przed nim wizje niebotycznych dochód jakie mozna uzyskac z handlu. Kluczem do tego sukcesu było zdobycie monopolu na handel przyprawami.

Panowanie Dawida II ( 1514 -1524 )

Cesarz w ostatnich dniach życia próbował wymusic na władcy Armenii złożenie mu hołdu lennego. Ten jednak odwlekał przyjazd do stolicy Imperium . Teodor zniecierpliwiony tą sytuacją sam wybrał się w podróź do sojusznika , gdzie jak liczył dojdzie do złożenia hołdu. Niestety trudy drogi i jesienna pogoda dały znac o sobie - cesarz zachorował na zapalenie płuc . Tydzień później zmarł w Kaffie. Na tron wyniesiono 7-letniego syna cesarza Dawida II.

Różne stronnictwa dworskie walczyły faktyczną władze nad imperium.Były to frakcje "wojskowa" , "kupiecka" oraz "patriachalna" . Pierwsza z nich chciała zerwac sojusz z królem Armeńskim , a następnie zbrojnie podbic ten kraj . Druga planowała kontynuowac reformy gospodarcze zaczęte przez poprzednika Dawida II. Trzecia pragnęła przyłaczyc sie do sojuszu bułgarsko-mołdawsko-wołoskiego. Ostatecznie zwyciężyła frakcja kupiecka.

Nietety wraz z biegiem czasu frakcja kupiecka słabła na rzecz wojskowej. Ostatecznie Ci ostatni namówili niespełna 10 letniego Dawida do wypowiedzenia wojny Bawarii. Posiadała ona ziemie w Chorwacji. Wojskowi planowali ja złupic , a następnie wrócic na zimę do domów.

Bawaria była uwikłana już w inne wojny , a ziemie ich pozostawały bez żadnej ochrony . Jednak kupcy z zachodu twierdzili , że armia bawarska jest dużo lepiej wyposażona . Miała ona posiadac przedmioty rażące wroga na odległośc.

Gdy na dwór cesarski przybył posłaniec od Cara Borysa III wszystkie stronnictwa sie zgodziły , że należy poprzec tą anty-węgierską krucjatę , a również samemu wypowiedziec temu odwiecznemu wrogowi cesarstwa wojnę .

Wojska bizantyjskie złupiły pogranicze węgierkie , a dwór zadowolił się poteżna kontrybucją (250 dukatów) od Króla węgierskiego. Niestety do Chorwacji przybyła mniej wiecej w tym samym czasie ogromna armia , wyposażona w bombardy i hakownice. Rozbiła ona w proch trzon wojsk cesarstwa , a następnie z marszu odbiła Zagrzeb , a również zajeła cesarskie zamki położone w Dalmacji.

Mimo olbrzymiej przewagi liczebnej nie udawało się złamac oporu wroga.

Wobec beznadziejnosci sytuacji ( miałem 4 LT ) dwór zgodził sie na ustępstwa , by ratowac armię przed całkowitą anihilacją.Z bólem serca zgodzono się zrzec na rzec króla bawarskiego kilku zamków u wybrzeży Dalmacji.

Wojska bułgarskie po początkowych , bardzo dobrze zapowiadających się sukcesach została zepchnięta do defensywy , a połaczone wojska węgiersko-ślaskie zdobywały to coraz nowe twierdze. Wszystko to budziło wielki niepokój na dworze - jednak nie podjęto żadnych otwartych działań z pomocą dla Borysa III.

W 1524 roku w wieku 17 lat zginął , podczas niefortunnej przejaźdzki konnej , młody cesarz. Nie pozostawił on potomka , mimo usilnych prób małużonki. Dwór znowu podzielił się na frakcje ; ta skupiona wokół Manuela miała poparcie Genui i dworu kreteńskiego , zaś frakcja z Aleksym na czele pragnęła utrzymania status qou w polityce Imperium.

~~
Sam nie wiem kogo wybrac . Pora więc wprowadzic element interaktywny do tego Aar-a . Jezeli chcesz , żeby do nastepnego odcinka przeszedł Manuel pisz : MANUEL pod numer 7727 ( cena 2,44 + Vat) , a jeżeli chcesz , zeby wygrał Aleksy pisz ALEXY pod te sam numer. O zwycięstwie zdecydują 3 pierwsze wskazania.

Medievista · 4 Październik 2010

Panowanie Aleksa IX Kantakuzena (1524-1546)

Aleksy zdobył tron dzięki wsparciu genuańskich kupców. W zamian za obietnicę monopolu na handel towarami bizantyskimi w Europie stali się jego wiernymi sojusznikami. Młody cesarz postanowił kontynuowac reformy wojskowe zapoczątkowane przez swoich następców.

Sojusz z Genua wkrótce przyniósł inne wymierne korzyści. W tajnym traktacie podzielono Włochy na strefe wpływów. Północna miała należec do nich , zaś południe do nas. Chwilowo jednak Aleksy nie miał w planach zbrojnie zdobywac tych terenów - jego uwaga była skupiona na czymś innym..

... a właściwie mówiąc na Krecie. Cesarz rozpoczął równiez dyplomatyczne zabiegi pozyskania do swojego sojuszu tego kraju. Wkrótce zaowocowaly one sojuszem.

Książe kreteński Dawid II pozyskując tak poteżnego sojusznika postanowił wykorzystac sytuacje do krawego rozwiązania konfliktu , który toczył się już od ponad 100 lat z dworem cyprysjkim.

Wojna była krawa . Aleksy widząc , że nie kolejne szturmy wojsk bizantyjskich kończą się niepowodzeniem postanowił zmienic strategie i pozbawic wroga możliwości uzupełniania strat wsród miejscowej ludności. Kazał odcinac każdemu cypryjskiemu chłopcu powyżej 10 roku życia 2 palce prawej ręki. W końcu przeciwnik musial się poddac w związku z brakiem ludzi zdolnych trzymac broń.

Niedługo po tym wybuchła kolejna wojna . Jednak cesarza już ona zbytnio nie obchodziła. Teraz jego uwaga była skierowana gdzie inndziej.

Na zaporożu wybuchł bunt lokalnej ludności przeciwko muzułmańskim uzurpatorom. Cesarz wysłał duże fundusze prawosławnym braciom. Jednak rebelia została szybko stłumiona , a jej przywódcy udali się na dwór cesarski szukajac pomocy.

Aleksy postanowił nie zostawiac tak sprawy i wypowiedziec wojnę Złotej Ordze. Wkrótce armie bizantyjskie z niedawnymi uciekinierami z Zaporoża wkroczyły na jej terytorium.

Niestety wojska cesarskie były zbyt nieliczne i zostały szybko pokonane. Wtedy Aleksy postanowił rzucic do boju swoje najlepiej wyszkolone wojska - gwardie wareską.

Koleje wojny szybko się obróciły. Gwardia wareska (9 LT) mimo , że mniej liczna gromiła przeważające siły wroga ( 5 LT ) . Wkrótce sojusznicy chana ordyńskiego błagali o pokój (350 dukatów). Cesarz przystał na te warunki , lecz działań przeciwko chanowi nie zaprzestawał. Wkrótce padły najważniejsze twierdze tego kraju. Chan jednak nie przystawał na liczne oferty pokojowe Bizancjum.

Zrzekł się on ziem zaporoskich , obiecał już nie prześladowac prawosławnej ludności oraz stwierdził , że wszystkie niezamieszkane ziemie na wschód od jego państwa bedą należec do Aleksego.

Aleksy postanowił wówczas wynieśc do godności księcia Dymitra - jednego z przywódców zdławionej wcześniej rebelii , a teraz poplecznika cesarza.

Dwa lata później w 1542 widząc , że nastał moment słabości Bawarii ( nieustane wojny doprowadziły do uwalniania się państw ) cesarz postanowił zaatakowac i odebrac to co do niego nalezało - ziemie chorwackie - stracone przez jego poprzedników.

Wojna była dosyc wyrównana . Szale zwyciestwa zapewniło nam jednak wybuch wojny węgiersko-bawarskiej. To juz skutecznie uniemożliwiło wrogowi prowadzenie jakichkolwiek działań obronnych. Korzystny dla nas pokój był nie unikniony.

Panowanie Konstantyna XII (1547 -?)

Mimo usilnych zabiegów ku przyłaczeniu Krety w odręb Bizancjum plany Aleksego spełzały na panewce . Nawet tuż przed śmiercią cesarz dopytywał się , dlaczego książe kreteński nie chce uznac jego zwierzchności. Jego syn Konstantyn XII obiecał ojcu na łożu śmierci , że przyłączy te ziemie na chwałe Boga i Cesarstwa.

Bizancjum około 1550 r.

~~
Knight_in_Fire- konkurs był przeprowadzony do 3 głosów , wiec wybacz , że nie uwzględniłem Twojego głosu

~~

Mam taki problem , który nie wiem jak obejsc - jakby ktoś miałby jakies pomysły to byłbym wdzięczny za pomoc. Następnego odcinka spodziewajcie sie za jakiś dłuższy okres czasu.

Chodzi oczywiście o aneksje .. tylko dlaczego nie moge kliknac tej opcji ? ;(

Medievista · 29 Listopad 2010

Panowanie Konstantyna XII (1547 -?)

Nowy cesarz był bardzo ambitny - chciał przejśc do historii . W jego głowie kiełkował już plan jak z Bizancjum stworzyc największe państwo świata.

Pierwszym krokiem ku temu , było znalezienie pretekstu do przyszłych podbojów. Gdy na dwór cesarza dotarła wiadomośc o odnalezieniu map sprzed 500 lat , na których to Armenia była wasalem Cesarstwa - Konstantyn nie wahał sie ani chwili . Ogłosił się Królem Armenii i wysłał do tamtejszych książat wezwanie do złożenia hołdu lennego. Oczywiście nic takiego się nie stało , lecz w świat poszła wiadomośc , że Bizancjum rości sobie do tych terenów prawo.

Okazje do powiększenia terytorium pojawiały się same. Uwage cesarza przykuł słaby despota Epiru - był on skłócony z wszystkimi europejskimi władcami, zaś jego państwo było ruiną.

Wojna , która wybuchła była krótka , a dobrze wyszkolone oddziały bizantyjskie rozniosły armie Epiru , zanim jakikolwiek władca chrześcijański zdąrzył zaprotestowac.

Koniec był oczywisty.

Konstantyn na łożu śmierci obiecał ojcu , że przyłaczy Krete do Cesarstwa. Gdy zabiegi dyplomatyczne nie przyniosły skutku Konstantyn postanowił zadziałac niestandardowo. Wiedział , że obecny władca Krety nie ma następcy. Spróbował więc skrócic jego życie . Niestety asasyni , których Konstantyn wynajmował nie sprawdzali się. Czwarty z koleji zabójca wyjawił kto go nasłał , więc wojna była nieunikniona. Było to na rękę Cesarzowi , choc pozostawiło pewien niesmak , wsród innych państw prawosławnych.

Kilka lat później Cesarz uznał , że nastał doskonały moment na odebranie ziem , które należały niegdyś do sojusznika Bizancjum - Cesarstwa Trapezuntu. Kalifat miał poteżnych sojuszników , lecz byli oni daleko . Należało więc szybko działac.

Ilosc była co prawda po stronie naszych wrogów , jednak jakosc po naszej. Nie raz zdarzało się , że nasze wojska musiały stawac na przeciw 4 czy 5 krotnie liczniejszemu wrogowi . Jednak broń palna , z którą muzułmanie się jeszcze nie oswoili zawsze przynosiła nam zwycięstwo ( mieli 6 lt , ja bodajże 11).

Ostatecznie wroga armia została rozbita , a wszystkie przygraniczne twierdze zajęte.

Władca kalifatu w końcu przysłał propozycje , która bardzo zadowalała Konstantego. co prawda pod władzą sułtana znajdował się jeszcze przymorski Kamaran - jednak cesarz uznał , że i na niego zdobycie przyjdzie jeszcze pora.

Mapa Europy ok 1560r.

Niespodziewanie w roku 1565 wojnę wypowiedziała nam "koalicja panstw północnych".
Finlandia , która to przewodziła koalicji , widząc wzrost wpływów Bizancjum na Ukrainie - postanowiła zagarnąc coś dla siebie. Trudno powiedziec jednak , że ta wojna przeszła do historii - obie strony ograniczyły się tylko do działań zaczepnych.

Gdy Królestwo Finlandi stało się celem ataku kilku sąsiednich państw , cesarz zgodził się za drobną kontrybucją natychmiast przerwac ten konflikt. Król Finladzki uznał prawa Cesarza do ziem ukraińskich , zaś Konstantyn uznał jego prawa do ziem rosyjskich.

Kilka miesięcy później Cesarz wydał swoją córkę za Cara Bułgarii - był to kolejny krok ku zbliżeniu obu zwaśnionych od dekad krajów.

W roku 1570 nowy Kalif bagdadzki wypowiedział Cesarstwu wojne - chciał on odzyskac zabrane niespełna 10 lat temu ziemie i oswobodzic uciskanych muzułmanów spod władzy Konstantego.

Mimo olbrzymich armii jakie zebrał Kalif - nie udało mu się przebic , przez strzegące granicy nieliczne wojska bizantyjskie.

Dostrzegając nieporadnosc wroga - Cesarz postanowił zebrac armie i zdobyc upragniony Karaman . Jednak wyprawa ta została rozbita pod Aleppo , przez połaczone hordy muzułmanskie , które według niektórych historyków liczyły 100 tys. ludzi.

Gdy obie z stron znacząco się wykrawiły - zasiadły do rozmów pokojowych. Kalif -możliwe , ze bał się o swoja pozycje w Bagdadzie i dlatego pragnął jak najszybciej wrócic do stolicy. Podpisał on pokój , który przyznawał Cesarstwu nieznaczną kontrybucje i zrzekł się praw do podbitych 10 lat wcześniej ziem.

~~

Coś mi event o przejęciu Krety nie chciał działac, wiec musiałem rozegrac to innaczej. W sumie pograłem troche bardziej do przodu , ale wyszło tego za dużo , wiec podzieliłem panowanie Konstantego na 2 cześci.

Medievista · 30 Listopad 2010

Panowanie Konstantyna XII (1547 -20 I 1590)

Sytuacja na Bałkanach stawała się coraz bardziej skomplikowana . Po wybuchu szeregu powstań i buntów w Bułgarii - car Borys był zmuszony przenieśc stolicę do bezpiecznej Warny. Osłabienie tego kraju wykorzystał Król Węgier - Uszlo IV najeźdzając państwo Borysa w 1575 r. Wojskom węgierskim nie udało sie jednak złamac armii bułgarskiej. Car Borys , którego żoną była najstarsza córka Konstantyna - zwrócił sie do Cesarza z prośbą o pomoc. Konstantyn długo się wahał , ponieważ obawiał się konfliktu z Zakonem Krzyżackim. Gdy widmo tej wojny wreszcie oddaliło się , przez zawiązanie sojuszu z książetami Suzdalskim ( co notabene było zerwaniem wcześniejszych układów co do podziałów Rusi z Królem Finladzkim ) Car Borys podpisał pokój , w którym zrzekł się Serbii na rzecz Węgier. Była to niewielka cena dla Borysa , który dzięki temu zyskał czas na ostatecznie rozprawienie się z buntownikami. Cesarz Konstantyn postanowił jednak działac i rozpoczął przygotowywanie armii. Pretekstem do wojny miało byc prześladowanie ludnosci prawosławnej w tej prowincji.

W marcu 1577 armie bizantyjskie przekroczyły granicę węgierską. Zdobyły przygraniczne twierdze , jednak Węgrom podstępem udało się odbic z rąk bizantyjskich Belgrad , który był głównym celem Cesarza. Bardzo utrudniało to pozycje negocjacyjną , dyplomatów słanych z ofertami pokojowymi do Budy. Wojna zapowiadała sie na długą i krawą , ponieważ król Uszlo nie chciał słyszec o odebraniu mu świeżo co zdobytej prowincji.

Sytuacja polityczna zmieniła się kilka miesiecy później , gdy Węgry , przez sojusz z państwami włoskimi uwikłały się w wojnę z Czechami i koalicją państw niemieckich. Na dwór w Konstantynopol przybyli dyplomacii z bardzo korzystną ofertą pokojową. Uszlo IV zrzekał się w niej wszelkich praw do ziem ,do których rościło sobie prawo Cesarstwo. Bardzo to ucieszyło Konstantyna i uśmiechem na ustach podpisał traktat pokojowy.

Mapa Bizancjum około 1580 r.

Po latach wojen Konstantyn postanowił zapewnic chwilę wytchnienia dla kraju. Na wzór zachodni zreformował system poboru podatków ( gubernatorzy) , sprowadzał zagranicznych kupców i rzemieśliników. Rozkazał rozpocząc budowę największego i najpiękniejszego kościoła prawosławnego w stolicy , który przycmi swoim blaskiem kościoły w Rzymie. Gdy na jego dwór przybył włoski inżynier - Bragadin z pomysłem przebudowy fortyfikacji Konstantynopola- nie wahał się i dał mu na ten cel olbrzymie sumy. Wszystkie te działania doprowadziły jednak do spadku zawartości złota w skarbcu i wymusiły koniecznosc "psucia" monety ( inflacja 15 %)

W 1586 roku ukończono inny z projektow Marcantoniego Bragadina - fortyfikacje Cypru. Odtąd wyspa stała się jednym z największych obok Ultrechtu i Roztoku portem wojenym na świecie.

W 1587 r. schorowany już Cesarz postanowił wypowiedziec wojnę Kalifatowi - by odbic Karaman - ostatnie tureckie miasto w Anatolii. Ponieważ wiek już nie pozwalał mu osobiście sprawowac kontroli nad armia - oddał ją swoim generałom.

Pierwotny cel wojny został szybko osiągniety i Karaman wraz z pasem przygranicznym znalazł się w rękach bizantyjskich. Wtedy jednak Konstantyn zmienił zdanie - celem wojny nie było już tylko zdobycie Karamanu - zapragnął on upokorzyc najpotężniejszego władcę na półwyspie apenińskim , a byc może i na świecie.

Konstantyn rozkazał za wszelką cenę zdobyc Jerozolimę - święte miasto dla chrześcijan . Byłby to niewątpliwy policzek dla papieża Jana XXI , który co nóź podnosił na forum europejskim koniecznosc odbicia Jerozolimy z rąk niewiernych.

Kalifat wobec bezsprzecznej porażki swojego państwa wysłał dyplomatów , którzy oprócz zrzeczenia sie kilku przygranicznych miast oraz Karamanu i Jerozolimy wynegocjowali pokój na 25 lat .

W celu stłumienia możliwych buntów religijnych na terenie Anatoli - gdzie większosc stanowili wyznawcy religii muzułmańskiej - cesarz postanowił rozpocząc masowe wcielenie tutejszych meźczyzn do armii. Wysyłał owych rekrutów do armii stacjonujacych na Bałkanach. Za namową swoich greckich doradców nie odważył się jednak tworzyc z owych męźczyzn odrębnych formacji bojowych . Może i razem są silni , ale nam te siły nie potrzeba - stwierdził.

Cesarz by zapewnic sobie przychylnosc ludnosci świeżo co podbitych terenów postanowił odnowic Patriachrat Antochii. Nowym biskupem został Teofilakt. Fakt ten wzmocnił pozycje Bizancjum w całym świecie prawosławnym.

20 stycznia 1590r. Konstantyn XII zmarł pozostawiając 2 synów i 2 wnuków , bardzo to różniacych sie charakterem . Wybór jednego z nich na cesarza zaważy na przyszłym losie całego kraju.

~~
Ponieważ znowu staje przed wyborem to pozostawiam wam decyzje ( możecie głosowac do następnego odcinka).
Tak jak w tekscie :
Michał - zbliżenie z Genuą , wzrost znaczenia handlu
Jan - pogorszenie stosunków z Genuą i Bułgaria , reformator wojskowy
Manuel - reformator administracyjny
Iwan - zblizenie z Bułgarią , Bułgaria staje sie wasalem