Era Smoka - Kom. Chiny od 1936r.

Technikalia:
- ARMA 1.3 BETA 2 - Normal/Furious - Przejecie PP/TT
- Cold War Tech Tree Extension Project
- SKIF
- GIP 0.8
- KerSev mod
- Post Axis War Mod
House Rules:
- zakaz przejmowania kontroli nad sojusznikami;
- okupacja terenów nienarodowych maksymalnie 18 miesięcy od przejęcia kontroli nad regionem mogącym istniec samodzielnie;
- zakaz używania spadochroniarzy do inwazji na wyspy macierzyste (UK/JAP) i zdobywania przyczółków na kontynencie;
- używanie bombowców morskich dozwolone jedyne do ochrony prowincji narodowych

Spis Treści​

I. Wstęp
II. Przestrzeń Życiowa
III. „Wu dao xiong mao”
IV. Sekret warty Wojny
V. Ryk Tygrysa
Między młotem a kowadłem

Wstęp​

Sytuacja na Styczeń 1936 roku nie wyglądała najlepiej. Komunistyczne Chiny były w stanie wojny z Republika Chińska oraz ich marionetka Xibei San Ma, którzy ilościa wojsk przeważali nad nami. Jednak, jak zapewniał Mao, ta sytuacja miała być wkrótce rozwiązana.
Większym niepokojem nastawiało wydobycie surowców które na stan dzisiejszy nie było wstanie sprostać zapotrzebowaniu przemysłu a zgromadzone zasoby nie starcza na długo. Zdobycie surowców droga handlowa było mocno ograniczone faktem że wszystkie państwa ościenne były wrogo nastawione.

​

Postanowiono, że jedyną możliwością na zdobycie surowców jest podbój. Pierwszym krokiem w ta stronę byla reorganizacja armii, według systemu, który sprawdził się podczas walk w Jiangxi oraz Długiego Marszu. Wojska podzielono na autonomiczne jedno-dywizyjne korpusy dowodzone przez wprawionych w boju generałów. Rozkazów co do przemieszczenia wojsk jak na razie nie wydano obawiając się że jakikolwiek ruch wojsk na granicy może zaniepokoić przeciwnika.

​

===========================================================
To mój pierwszy w zyciu AAR więc proszę o łagodne traktowanie

 

Przestrzeń Życiowa​

Dopiero po dwóch tygodniach rozmów pokojowych udało się zawrzeć kompromis. Głównym argumentem, który przekonał Chiang Kai-sheka do zaprzestania walk była rosnąca obecność wojsk Japońskich na kontynencie. Obawiano się że Japonia, która już zdobyła Mandżurię będzie chciała poszeżyć swoją strefę wpływów przez atak na państwa chińskie. Dlatego też za naciskiem Chianga oba państwa zagwarantowały sobie nawzajem niepodległość.

​

13 stycznia rozpoczęto I etap przygotowań do operacji „Zhua Hu”*. Ponad 80% przemysłu zostalo przekierowane na ten projekt, co przy produkcji dóbr konsumpcyjnych rzędu 15% pozostawiło niewiele fabryk produkujących zapasy dla wojska. Z tego też powodu Mao pozwolił na wykorzystanie strategicznych zapasów w celu jego utrzymania. Każda skrzynia z zaopatrzeniem miała być uważnie rozdysponowana a za jakąkolwiek kradzież bądź nieodpowiednie wykorzystanie miały grozić surowe kary, do kary śmierci włącznie.

​

W obawie przed wyczerpaniem zapasów zaczęto negocjacje handlowe z państwami ościennymi. Niestety żaden z naszych sąsiadów nie chciał przystać na handel z nami. W tym samym czasie do stolicy zawitały korpusy dyplomatyczne z państw europejskich, Francji i Anglii oferując nam uczciwą wymianę handlowa o ile zabezpieczymy transport tychże surowców z prowincji nadmorskich do naszego kraju.

Na początku lutego postawiono zaatakować Shanxi. Oficjalny powód ingerencji na tym terenie było zabezpieczenie granicy Chińsko-Japońskiej. Republika Chińska wystosowała notę dyplomatyczną potępiając nasz atak, jednak był to akt bardziej teatralny aniżeli jakakolwiek groźba. Obaj przywódcy wiedzieli dobrze że w Shanxi ruch pro-japonski zdobywał coraz większe poparcie i groźiło do wybuchu wojny domowej w tym kraju, która zapewne rozpowszechniła by się na całe Chiny, a do tego nie można było dopuścić.
Tylko członkowie komitetu centralnego i nieliczni dowódcy wiedzieli że ta akcja to „być albo nie być” dla ruchu komiunistycznego w chinach, już za pół roku skończa się zapasy i przemysł stanie.

​

================================================
Na końcu miała być mapka z planami ataku na Shanxi ale Corel mi się nie chciał zainstalować poprawnie więc będzie w nastepnym odcinku.
* Zhua Hu - Szpony Tygrysa
** Huang He - Rzeka Żółta
*** Wu dao xiong mao - Tańcząca Panda

 

„Wu dao xiong mao”​

Taktyka mająca zapewnić zwycięstwo w przeciągu pół roku.​

Atak na pozycje nieprzyjaciela rozpoczął się o świcie 4 marca. Przeciwnik nie stawiał dużego oporu i już po 3 godzinach wycofał się. Jednak zajęcie górzystego terenu jakim jest prowincja Changzhi zajęło prawie miesiąc, w tym czasie wróg kilkukrotnie próbował zatrzymać armie komunistów jednak w obliczu przeważających liczebnie i technologicznie wojsk musiał dać za wygrana.

Elitarne dywizje górskie utrzymują prowincję do czasu przybycia głównych sił.​

Po zajęciu Changzhi pozostawiono trzy dywizje do obrony, które miały być wzmocnione dywizja Generała Chen’a nadchodzącą z południa. Pozostałe dziewięć dywizji miało kontynuować natarcie w kierunku Yucheng zabezpieczając tym samym granicę z Rep. Chińska, która jak na razie zachowywała bierną postawę. Pierwsza faza operacji zakończyła się 17 marca.

Pierwszy Etap planu zakończył się sukcesem.​

Celem drugiego etapu ataku było zajęcie uprzemysłowionych terenów Shanxi oraz zepchnięcie przeciwnika na tereny pustynne. Liczono, że przebywające na pustyni wrogie wojska, odcięte od zapasów nie będą stawiać zaciętego oporu i szybko się poddadzą.
Punktem kulminacyjnym tego natarcia była bitwa o Pekin która trwała ponad 10 dni, od 20 maja do 1 lipca. W bitwie tej po raz kolejny wykazała się Pabing „Lao Hu” dowodzona przez Mo de si tou. Druga faza zakończyła się 11 maja.

Parada po zdobyciu Pekinu.​

Kilka dni później zaczęto trzecią i ostatnią część planu, który zakończył się 12 czerwca poddaniem wojsk Shanxi po krótkiej walce na pustyni.

Po zdobyciu prowincji nadbrzeżnych postanowiono uzupełnić zapasy surowców poprzez handel z innymi państwami. Pierwszy kontakt nawiązano z Wielka Brytanią, która już wcześniej zapewniała o chęci wymiany handlowej. Zawiązano z nimi dwie bardzo korzystne umowy handlowe zapewniając tym stabilność surowcową.

Brytyjczycy dotrzymali słowa i zgodzili się na bardzo korzystne dla nas warunki wymiany handlowej.​

W czasie jak wojska zdobywały nowe terytoria trwało odbudowywanie przemysłu na zajętych ziemiach. Ludność cywilna zapoznawszy się z teorią „zasad równości we wszystkich dziedzinach życia społecznego” bardzo chętnie przyłączała się do partii tworząc nowe lokalne jej oddziały.
Korzystając ze zwiększonych mocy produkcyjnych postanowiono podwoić ilość fabryk przeznaczonych do produkcji sprzętu na operacje „Zhua Hu”. Fabryki te były najściślej strzeżonymi miejscami w państwie a produkcja była dokładnie nadzorowana.

Zajęcie Pekinu było ogromnym zwycięstwem KPCh*, tak duża metropolia ze swoimi uniwersytetami pozwoliła na zwiększenie nakładu na naukę i edukację młodego pokolenia. Przewodniczący Mao Zedong osobiście spotkał się z władzami Uniwersytetu w Pekinie i zapewnił ich o wsparciu rządu dla uczelni. Na spotkaniu tym zrodził się pomysł stworzenia nowego centra badawczego. Jego pierwszym zadaniem była modernizacja założeń dotyczących uzbrojenia piechoty według planów technologicznych otrzymanych od Związku Radzieckiego.

​

Podczas operacji „Wu dao xiong mao” zdobyto po uciekających żołnierzach Shanxi pokaźną ilość sprzętu, niestety większość z nich była przestarzała i do niczego się nie nadawała. Zdobyto także, co było szczególnie ważne, dane wywiadu na temat wielkości i organizacji wojska Japońskich w Mandżurii. Ich liczba była zatrważająca, na samej granicy Japonia posiadała dwa razy więcej wojsk niż cała armia Komunistycznych Chin. Postanowiono ze zaraz po zakończeniu produkcji dla potrzeb Operacji „Zhula Hu” rozpocznie się szkolenie nowych dywizji piechoty.

​

W międzyczasie by zredukować nieprzyjazne stosunki miedzy Japonią a Komunistycznymi Chinami oraz zmniejszyć napięcie na granicy skontaktowano się z lokalnymi przedstawicielami rządu Japonii. Na spotkaniach tych nierzadko dochodziło do ofert przekupstwa ze strony Komunistów. W ten sposób relacje między tymi dwoma państwami zaczęły się polepszać.

​

Jednak ocieplanie stosunków szło bardzo powoli i zostało jeszcze bardziej utrudnione po tym jak 3 czerwca 1936 roku Japonia sprowadziła dodatkowe siły na kontynent. Japończycy uzasadnili tą akcję potrzebą wzmocnienia sił policyjnych w regionie spowodowaną dużą ilością rewolt i skorumpowanymi władzami. Oba kraje chińskie wiedziały ze prawdziwy powód tej akcji jest inny. Nowy konflikt Japońsko-Chiński był już tylko kwestią czasu.
W odpowiedzi na zwiększenie sił militarnych w Mandżurii Republika Chińska wystosowała protest dyplomatyczny. Wielu generałom się to nie spodobało, uważali oni ze jedyną odpowiedzią na takie działania powinien być atak na Mandżurię.
Nastroje te były szczególnie popularne w Guangxi Clique. Tamtejszy rząd nakazał mobilizacje armii i zagroził rządowi Republiki Chińskiej ze jeśli ten nie przepuści ich wojsk przez swoje terytorium to będzie to oznaczało wojnę.
Komunistyczne Chiny wywiązując się z paktu jaki mają z Republiką Chińska wypowiedziało wojnę Guangxi. Oczekiwano podobnego aktu ze strony Republiki Chińskiej jednak ta nie zamierzała się angażować w ten konflikt.

​

==========================================
Informacje:
*KPCh - Komunistyczna Partia Chin
Usunełem także niezadowolenie za wywolenie wojenz Shanxi jak i Guangxi Clique, bezsensem jest wzrost niezadowolenia za "jednoczenie kraju"

 

Sekret warty Wojny

​

Reszta 1936 roku nie obfitowała w żadne ważniejsze wydarzenia. Nadal prowadzono akcje przekupywania dygnitarzy japońskich, która pod koniec roku zaczęła przynosić pożądane sukcesy.

Zakupione od Wielkiej Brytanii surowce slużą do przekupienia Japonii​

Uwieńczeniem tej akcji było spotkanie 17 stycznia 1937 roku Moa Zedonga i cesarza Hirohito w bazie cesarskiej marynarki wojennej w Dalian. Omawiano na nim przyczyny konfliktów japońsko-chińskich oraz możliwości ich zażegnania. Na spotkaniu tym Japonia przekazała Komunistycznym Chinom rząd Shanxi, który ukryl się, po zajęciu Pekinu w Mandżurii.
20 stycznia Mao Zedong wydał dekret o aneksji Shanxi, tego samego dnia sąd skazał władze Shanxi na śmierć a wyrok odbył się wieczorem.

​

W ciągu kolejnych kilkunastu dni na granicy obu państw chińskich doszło do serii małych starć. Brukowce rozpisywały się możliwości wybuchu nowej wojny domowej jednak co poważniejsze gazety, które stać było na ekspertów, pisały iż celem tych starć jest nacisk na Rep. Chińska by ta wypowiedziała wojnę Guangxi Clique albo conajmniej pozwoliła na przemarsz wojsk komunistycznych przez swoje terytorium. Okazało się bowiem że w tych dniach w parlamencie Rep. Chińskiej omawiano właśnie tą sprawę. Po zaprzestaniu walk oraz decyzji rządu o nie włączaniu się do konfliktu jedna z największych gazet Rep. Chińskiej na pierwszej stronie zamieściła artykuł o tym jak działania komunistów obróciły się przeciwko nim wysuwając teorie że właśnie powiększenie napięcia na północnej granicy przekonało rząd do pasywnej postawy względem południowego sąsiada.

======================================================================
W tym momencie zmienilem plik difficulty dodajac państwa OSI modyfikator +40% do surowców i +100% do MP.

 

Ryk Tygrysa​

Plan Taktyczny Operacji "Zhua Hu"​

Atak rozpoczyna się 2 lutego o świcie, kilka dni później zajęto całą prowincje a transportowce (4) wracają z powrotem do Tianjin z zadaniem przetransportowania reszty wojsk na front. Natychmiast po odzyskaniu mobilności przez wojska desantowe rozpoczyna się drugi etap planu, który kończy się całkowitym sukcesem na początku marca.
Ostatnią fazę wykonano jak tylko jednostki odzyskały pełną organizację. Atak na Liuzhou przebiega bez żadnych problemów. Niestety pierwszy atak na Guangzhou pod dowództwem Feldmarszałka Mao się nie powodzi, próbuje on 2 tygodnie później wykorzystując do tego celu 2 razy większe siły. Tym razem natarcie przełamuje linie defensywne obrońców i atak się powodzi. Jednak wykorzystanie większych sił niż początkowo planowano znacznie osłabia obronę w Zhanjiang a błędne oszacowanie sił nieprzyjaciela w Maoming doprowadza do bardzo groźnej sytuacji gdy wojska Guangxi przejmują kontrole nad tą kluczową prowincją.

Drugi atak na Guangzhou oraz nieudana obrona Zhanjiang.​

Zajęcie Zhanjiang odcięło wojska znajdujące się w głębi terytorium wroga od zapasów. Natychmiast obmyślono plan kontrofensywy, który zakładał uderzenie na Maoming z Guangzhou wspierane atakiem ze strony Nanningu. Celem tego manewru było zabezpieczenie szlaków transportowych do Liuzhou by doprowadzić zapasy do uderzających na Guilin wojsk generała Mo de si tou.

Atak na Guilin​

Stolicę wrogiego kraju zdobyto 30 kwietnia 1937 roku a kilka godzin później Guangxi Clique przestało istnieć anektowane przez Komunistyczne Chiny.

Sytuacja na froncie kilka godzin przed aneksja​

Po tej operacji Republika Chińska wystosowała protest jednak było już za późno, nawet jeśli Komunistyczne Chiny opuściłyby tereny Guangxi to nie zatrzymałoby to rewolucji chłopskiej. Poglądy wygłaszane przez komunistów szybko rozeszły się wśród lokalnej uciskanej przez burżuazję społeczności. Wycofanie teraz by w najlepszym przypadku doprowadziły do powstania nowej komunistycznej frakcji wewnątrz terenów chińskich.

Sytuacja Polityczna na dzień 30 kwietnia 1937r.​

Z upadku sąsiada chciał skorzystać Yunnan wkraczając do Bose jednak ich wojska zostały szybko wyparte przez zaprawione w bojach jednostki komunistów. Na wskutek tej agresji postanowiono zaatakować Yunnan, operacje tą nazwano „Liaoya Hu”*** i zaczęto ja 3 czerwca 1937 roku.

Plan Taktyczny operacji "Liaoya Hu"​

Atak w stronę stolicy kraju Kunning przeszedł bez większych problemów. Druga faza zaczęła się 21 czerwca we wszystkich kierunkach na raz. Wojska przeciwnika będąc słabo wyszkolone i zorganizowane szybko wycofywały się w głąb kraju. 7 lipca zajęto Jinghong. Natarcie przebiegało modelowo i spodziewano się zająć całe górskie państewko do końca października.

​

=================================================================================
* li - jednostka miary używana w chinach, 1 li = 500 metrów
** yin - jednostka miary używana w chinach, 1 yin = 33,3 metrów
*** Liaoya Hu - Kły Tygrysa

 

Między młotem a kowadłem​

28 lipca 1937 roku Japonia wypowiedziała wojnę Republice Chińskiej. Oficjalnym powodem wybuchu wojny był incydent z 23 lipca który wydarzył się na morzu chińskim. Chińskie niszczyciele otworzyły ogień i zatopiły dwa japońskie okręty transportowe, które odmówiły poddania się rutynowemu przeszukaniu.

​

Krótko po rozpoczęciu wojny japońska delegacja przybyła do Yan’an domagając się przemarszu wojsk przez terytorium Komunistycznych Chin. Na żądana te nie odpowiedziano tłumacząc się nieobecnością części członków gabinetu centralnego i poproszono o przybycie w innym czasie.
Na wieść o wojnie Mao wydał rozkaz zakończenia walk z Yunnan. Szybko podpisano traktat pokojowy a wojska komunistów dostały rozkaz powrotu do Shanxi. Postanowiono jednak zostawić kilka dywizji dla obrony nowych terytoriów.

​

Mao Zedong, Mo de si tou wraz z sztabem za zgodą rządu w Nanjing zostali przetransportowani pociągiem do Yan’an gdzie mieli się spotkać z kolejną delegacją z Tokio. W drodze odbyło się tajne spotkanie z Chiang Kai-shek’em na którym omawiano możliwość przystąpienia komunistów do wojny przeciwko japończykom i sposoby na utrudnienie im desantu na terenie Chin. Pierwsza runda rozmów z japończykami nie przebiegła po ich myśli, chociaż udało im się wynegocjować neutralność Komunistycznych Chin w konflikcie to główny cel wizyty nie został nawet omówiony. W kolejnych tygodniach odbyły się jeszcze dwie tury negocjacji jednak ostatecznie, mimo bardzo szczodrych propozycji ze strony japończyków, nie dostali oni pozwolenia na przemarsz wojsk.
Jak się później okazało sztuczne przeciąganie rozmów przez stronę chińska pozwoliło Chiangowi na wzmocnienie prowincji nadbrzeżnych uniemożliwiając japończykom jakikolwiek desant.

​

Po niespełna kilku tygodniach od początku wojny do Republiki Chińskiej zaczęła nadchodzić pomoc materialna od innych krajów. Amerykanie i Związek Radziecki wspomógł ich swoimi dywizjami a Wielka Brytania surowcami.

​

W międzyczasie Mo de si tou został mianowany głównodowodzącym siłami lądowymi. Jego pierwszym rozkazem było rozpoczęcie szkolenia dodatkowych dywizji piechoty. Łącznie na raz produkowanych było 6 dywizji piechoty model ’36.

​

Obie strony konfliktu zdawały sobie sprawę że impas będzie się utrzymywał tak długo aż Komunistyczne Chiny będą neutralne.
Rząd republiki chińskiej zniecierpliwiony pasywna postawą komunistów wypowiedział pakt o nieagresji i zaczął gromadzić wojsko przy granicy z komunistami. Akcje te miały na celu wymuszenie reakcji ze strony Mao.

​

Japończycy też nie próżnowali, nie było tygodnia w którym nie słyszano o wizycie jakiegoś ministra japońskiego w Kom. Chinach. Próbowano wszystkich sposobów by zyskać poparcie społeczeństwa i rządu, odbywały się wiece i happeningi gdzie rozdawano odzież, jedzenie i ulotki a to wszystko na koszt rządu Japonii. Na początku maja do Yan’an przybyła kolejna delegacja dyplomatyczna z Japonii. Na spotkaniu tym zaproponowano dotychczas najlepszą propozycję. W zamian za atak na Republikę Chińska komuniści mieli dostać ogromne ilości surowców i pieniędzy. Na czas operacji pod dowództwo Mao Zedonga miały być oddane ponad 50 dywizji japońskich stacjonujących w Mandżurii a po zakończeniu walk całość terenów chińskich, oprócz Mandżurii, miała przypaść komunistom. Po wojnie Japończycy mieli oddelegować swoich specjalistów do pomocy przy odbudowie zniszczonej infrastruktury oraz budowie nowych fabryk. W zamian Komunistyczne Chiny miały wspierać Japonie surowcami, ochotnikami oraz udostępnić swoje bazy powietrzne i morskie dla potrzeb Japonii.
Propozycja ta była nad wyraz hojna, pozwoliła by ona na uzyskanie ponad dwukrotnej przewagi liczebnej nad wojskami Chianga co pozwoliłoby na zjednoczenie kraju w przeciągu roku. Po pierwszej turze rozmów zebrał się gabinet centralny, omawiano na nim głownie propozycje japońską. Na spotkaniu jednogłośnie ustalono że pora już dołączyć do wojny.

======================================================================
Update późno bo małe zainteresowanie.
Słaby tekst bo nie miałem zbytnio weny.
Następny odcinek niewiem kiedy, pisanie AAR'a to dużo cieższa praca niż mi się wydawało a brak zainteresowanie zbytnio nie dodaje sił. Prawdopodobnie od nastepnego odcinka zginie cała ta "fabularna" otoczka (już w tym odcinku nie ma dialogów a pomysłów było na kilka - rozmowa w pociągu z Chiangem, negocjacje z japończykami).


AAR wyczyszczony i zamknięty. Gdy wena powróci, kontaktować się z funkcyjnymi działu.
Biedrona