Erzherzog aus Habichtsburg

Część I (1419-1439)


1. Albert V Książę Austrii
znany też jako Albrecht II Habsburg



​

I WOJNA WENECKA​

Było to w Prima Aprilis piętnastego roku panowania jaśnie oświeconego Księcia Austrii Alberta V, jednak tego dnia na dworze panował śmiertelnie poważny nastrój. Zbliżał się sezon letni, a Księstwo Austryjackie nie posiadało żadnego nadmorskiego kurortu, ba nie posiadało nawet dostępu do morza. Dodatkowym bodźcem, a może głównym była konieczność interwencji w wojnie między Wenecją, a Chorwacją i Węgrami. "Przyszli poddani nasi nie mogą się wciąż wzajemnie zabijać" - ogłosił 22-letni wówczas Albrecht i postanowił to zmienić. Zgromadził po 20 tys. rycerstwa w Tyrolu i Styrii w celu rozwiązania tej kwestii.

​

Ponieważ z początku wojska weneckie związane były ze sprzymierzonymi siłami węgiersko-chorwackimi w Dalmacji główny atak poszedł na stolicę. Kupcy nie byli w stanie długo powstrzymywać dzielnych wojów pod przywództwem Alberta V. Gdy druga armia walczyła z niedobitkami w Dalmacji, Albrecht przeniósł się do Istrii. W lutym 1420r. Wirtembergia, Bawaria i Wurzburg, które dostrzegły zagrożenie ze strony Austrii postanowiły zabezpieczyć się sojuszem wojskowym. W kontekście wydłużającej się wojny z Wenecją i rosnące jej koszty Albert przyjął tą propozycję, ponieważ było to jakieś zabezpieczenie pleców w wypadku ataki zdradzieckich Czech. W lutym 1421r. Albert został zmuszony do wzięcia pożyczki na poczet wojny. W dwa lata później przyjął nie do końca satysfakcjonujące go warunki pokoju: Austria dostała rekompensatę w wysokości 125 talarów i sporną Istrię.

POLITYKA SCHYŁKU ŻYCIA​

Dokładnie po kolejnych 3 latach miejsce miało Homagium, Książe Bawarski złożył uroczystą przysięgę wierności, zobowiązując się do niesienia pomocy swojemu seniorowi (Albrechtowi II Habsburgowi) w radzie i ofiarując pomoc zbrojną.

​

24 Grudnia 1436r. gdy Wenecja kontynuując swą ekspansywną politykę agresji zaatakowała bezbronną Mantuę zaniepokojony losem własnego księstwa Książę Bawarii poprosił Albrechta o inkorporację oraz nacjonalizację przemysłu browarniczego. Jak można się domyśleć Książę Austrii nie czekał długo z decyzją:

​

Koniec roku 1437r. przyniósł pierwszą klęskę na arenie politycznej Państw Niemieckich, która odbiła się także na stanie zdrowia monarchy:

​

Jednak już rok później na sejmie Rzeszy w Norymberdze Albrecht wydawał się być w dużo lepszej kondycji fizycznej, przeprowadził nawet ważne regulacje ustanawiające sędziów rozsądzających spory pomiędzy 280 organizmami prawno-politycznymi z których składała się wówczas I Rzesza. Pozwoliło to rozpocząć ograniczanie feudalnej anarchii w Niemczech. Jednak rok później zmarł.

Część II (1439-1493)



2. Władysław Pogrobowiec

​

Władysław urodził się 4 miesiące po śmierci ojca, stąd też jego przydomek. Po nieudanej próbie przejęcia węgierskiej korony, matka musiała Władysława, wówczas jeszcze niemowle oddać pod opiekę wuja, króla niemieckiego Fryderyka III Habsburga, który to w rzeczywistości trzymał Władysława jako więźnia na Zamku Orth i sam rządził Austrią. W Czechach jako regent rządził Jerzy z Podiebradów, a na Węgrzech - Jan Hunyady. Już w 1439r. Fryderyk rozpoczął rozszerzanie terytorium Austrii. Zwasalizował Wurzburg,

​

następnie przeprowadzając pokojową aneksję.

​

Od roku 1450 rósł nacisk wywierany przez arystokrację na cesarza by uwolnił dziecko. W roku 1452 znaczący posiadacze ziemscy dołączyli do konfederacji ustanowionej w mieście Mailberg pod przywództwem Ulricha z Eyczing i Ulricha Cillei, przy pomocy której uwolnili go siłą. Cellei, kuzyn matki Władysława, zwyciężył Eyczinga i sam został obrońcą dziecka, jednak decyzją możnych 13 letni Władysław miał już samodzielnie rządzić Austrią. Oczekiwali, że na młodym, niedoświadczonym władcy łatwo będzie wywierać presję i wymuszać zadowalające rozwiązania różnych spraw. Okazało się jednak, że mimo młodego wieku Władysław pobrał bardzo dobre wykształcenie będąc więźniem swego wuja. Te przykre doświadczenia wykształciły u niego także mocny i niezłomny charakter, ale także nienawiść do świata. Ulice Wiednia spłynęły krwią, możni szybko przekonali się o błędnej decyzji, którą podjęli, chociaż dla niektórych było już za późno. Władysław podjął próbę kontynuacji polityki swego ojca. Niedługo po rozprawieniu się z możnymi wypowiedział wojnę Wenecji.

II WOJNA WENECKA​

Pierwsza faza wojny wypadła niespodziewanie niepomyślnie, początkowo porażka w Istrii oraz oblężenie Tyrolu były powodem włączenia się Mediolanu do wojny. Władysław gdy tylko dowiedział się o niepowodzeniach wpadł w szał. Skazawszy na śmierć Feldmarszałka, zmusił około 35 tysięcy do wcielenia do armii i rzucił na front. Po kilku miesiącach cała lądowa część Wenecji była pod okupacją Aystryjacką, jedynie Mediolańczycy nękali przygraniczną prowincję.

​

Mediolan został błyskawicznie ukarany. Chłopi, dewianci i inne szumowiny ze świeżo utworzonych przez Władysława oddziałach po udanym szturmie dostali wolną rękę przez 3 dni po zdobyciu Mediolanu. Grabili, gwałcili, palili, dali upust swoim zwierzęcym żądzom. Po 3 dniach w zrujnowanym Mediolanie pojawił się Pogrobowiec, osobiście dokonał egzekucji co ważniejszych schwytanych urzędników i dowódców wojskowych. Wieść o bestialskim mordzie w Mediolanie rozeszła się po całej Europie, nie przysporzyło to powodów do dumy Austryjakom i negatywnie odbiło się na reputacji wiedeńskiego dworu.

W międzyczasie Austryjacy przejęli pełną kontrolę nad Mantuą i Dalmacją, a mury Wenecji kruszyły się w błyskawicznym tempie. Do obozu oblegającej armii tryumfalnie wjechał Władysław Pogrobowiec. Odbył się przegląd wojsk oraz władca zapowiedział próbę szturmu na miasto w przeciągu tygodnia co miało zaowocować zakończeniem wojny oraz nadaniami szlacheckimi najdzielniejszym żołnierzom. Jednak szturm nie powiódł się i został okupiony wielkimi stratami. Wywołało to ogromny niepokój i zamieszki w obozie, władca musiał uciekać ponieważ jego życie było zagrożone. Jeden ze stacjonujących tam magnatów zaproponował pomoc w ucieczce i schronienie w jego zamku mieszczącym się raptem kilka dni drogi od oblężenia. Niestety okazało się, że był zdrajcą i uprowadził arcyksięcia, a następnie zamordował go, podstępnie tworząc okoliczności wskazujące na zbójecki atak.

3. Friedrich V
znany też jako Fryderyk III Habsburg




​

Po bezpotomnej śmierci młodego Władysława Pogrobowca na tron Austryjacki wrócił Fryderyk V. Zarówno sytuacja wewnętrzna jak i zewnętrzna państwa jakie zastał pozostawiały wiele do życzenia. Wojna z Wenecją, zadłużenie oraz kiepska stabilność były pierwszymi problemami, z którymi musiał się uporać. Na rozstrzygnięcie pierwszego problemu nie musiał długo czekać. Gdy tylko Książęta Weneccy dowiedzieli się o zmianie władcy w Austrii licząc na "dobre pierwsze wrażenie" złożyli bardzo hojną ofertę zawarcia pokoju.

​

Fryderyk niedługo myśląc przyjął propozycję weneckich możnowładców. Pierwszą sprawę już miał załatwioną, rozwiązywało to też sprawę niezadowolonych możnych ponieważ zdobyte ziemie można było poświęcić na nadania. Ułaskawienie możnych oraz zdobyte bogactwa pomogły też przywrócić stabilność w państwie.

​

Następnie Fryderyk postanowił zająć się polityką.

​

Po elekcji Fryderyka I Zwycięskiego, elektora Palatynatu postanowił przejąć ten tytuł i licząc na zastraszenie reszty elektorów liczył, że dla zachowania spokoju wybiorą go.

​

Jednak elektorzy nie przejęli się tymi działaniami i znów doszło do elekcji... i znów wybrany został Elektor Palatynatu!!!

​

Fryderyk musiał podjąć bardziej zdecydowane kroki:

​

I co? Następne posunięcie Elektorów wyprowadziło Fryderyka z równowagi.

​

Szczęśliwym zrządzeniem losu, pozycja Habsburgów w Europie Zachodniej zaczęła się wzmacniać.

​

Fryderyk III Habsburg: Co tu ma być?! Czy oni robią sobie z mnie pośmiewisko?! Łajdaki! Bezbożne psy. Bękarty Europy!

Majordomus: Panie, zalecałbym spokojną analizę całej sytuacji.

Fryderyk III Habsburg: Analizę?! ANALIZĘ?! Co tu analizować. Jaki mamy stan skarbca?

Majordomus: Obecnie...

Fryderyk III Habsburg: Mniejsza z tym. Nakazuję by cały dochód z podatków, a także rezerwy budżetowe zostały przeznaczone na unowocześnienie naszej armii, a także na dodatkowy pobór!!! Niech każda prowincja ma obowiązek wystawienia 15 tysięcy żołnierzy na moje wezwanie! Nie, 20 tysięcy!!! I nie tylko pieszych! Niech co 5 rycerz będzie konny!!!

Majordomus: Tak jest Panie...

​

Fryderyk rozpoczął przygotowania do wojny, jednak... nie starczyło mu czasu...

​

 

Część III

Część III (1493-15)





4. Maksymilian I Habsburg
(1459-1519)


​

Urodzony 22. marca 1459 w Wiener Neustadt. Syn cesarza Fryderyka III Habsburga i Eleonory Aviz. Ojciec Filipa I Pięknego. W 1477 r. poślubił Marię - księżnę Burgundzką, córkę Karola Zuchwałego (Śmiałego). W 1490 r. hrabia Tyrolu Zygmunt Habsburg zrzekł się władzy, a hrabstwo odziedziczył Maksymilian. W 1490 r. Maksymilian zaaranżował swoje małżeństwo z córką księcia Bretanii - Anną Bretońską. Maksymilian interesował się głównie powiększaniem domeny dynastycznej Habsburgów, sprawy niemieckie przyciągały jego uwagę tylko, gdy zmuszała go do tego sytuacja. W 1489 r., podczas obrad Sejmu Rzeszy we Frankfurcie, Maksymilian I obiecał książętom ustanowienie cesarskiego sądu najwyższego, a w czasie następnego sejmu w Norymberdze w 1491 r. zapowiedział wprowadzenie wiecznego pokoju ziemskiego. Podczas sejmu w Wormacji w 1493 r. Maksymilian I przyjął niektóre postulaty reformy Rzeszy, sformułowane przez arcybiskupa-elektora Moguncji, Bertholda Hannenberga. Wprowadzono powszechny wieczny pokój ziemski, zakazano prowadzenia wojen prywatnych i ustanowiono stały podatek uiszczany na rzecz cesarza. Maksymilian I utworzył także Cesarską Radę Nadworną w Wiedniu, która miała pełnić rolę centralnej instytucji sądowniczej i administracyjnej dla Niemiec.
14.04.1499r. mianował Georga von Frundsberga Głównodowodzącym Północnych Wojsk Inwazyjnych stacjonujących w Hesji.
26.01.1508r. Maksymilian I Habsburg zdecydował się uczynić Fuggerów "głównymi księgowymi" wiedeńskiego dworu.

​

10.12.1508r. Maksymilian po raz pierwszy od dawna opuścił swój pałac w Wiedniu. Udał się do francuskiego miasteczka Cambrai by spotkać się z Papieżem Juliuszem II, Królem Francji Ludwikiem XII, władcą Hiszpanii, Ferdynandem Katolickim i władcami drobnych państw włoskich. Liga powstała z inicjatywy Juliusza II, który szczerze nienawidził Wenecji.

Następnie Maksymilian zajął się fundamentami pod stworzenie z Austrii potęgi militarnej. By mieć spokój w polityce doprowadził do kilku znaczących mariaży oraz organizował liczne bankiety i bale w Wiedniu.

Relacje Austrii z państwami europejskimi​

Niedługo później pojawił się pewien szaleniec, Marcin Luter. Na początku nikt dokładnie nie wiedział o co mu chodzi, lecz mógł być ciekawą kartą przetargową w rozmowach z papieżem, więc Maksymilian postanowił chwilowo dać mu odrobinę swobody.

​

22.03.1518r. oddanie do użytku ufundowanej przez Maksimiliana I Habsburga Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu oraz zapowiedź budowy takiej samej uczelni w Monachium.

5. Karol V Habsburg
(1500-1558)






​

Karol urodził się w Gandawie w Niderlandach, w których mieszkał do 1517. Wychowywał się w Mechelen pod opieką swojej ciotki, Małgorzaty. Znał język francuski i język flamandzki, później nauczył się także języka hiszpańskiego (na prośbę Kortezów kastylijskich). Znał też język niemiecki i język włoski.
Trudno jest orzec, jaka była narodowość Karola. Jego ojciec był Habsburgiem i Niemcem, ale sam Karol za Niemca się nie uważał. Słynne jest jego powiedzenie: Mówię po hiszpańsku do Boga, po włosku do kobiet, po francusku do mężczyzn, a po niemiecku do mojego konia. Jego pierwszym językiem był francuski, ale on sam spędził niemalże całe życie walcząc z Francją. Jego matka była Hiszpanką i Hiszpania tworzyła jądro jego królestwa, mimo to nie był on też Hiszpanem, choć prawdopodobnie w Hiszpanii czuł się najbardziej w domu ze wszystkich krajów swojego wielojęzycznego imperium.

Został ochrzczony 8 kwietnia 1500 r. W młodości często odwiedzał Paryż. Powiedział nawet, że Paryż nie jest miastem, ale całym światem. Jego wychowaniem zajmował się biskup Adrian Florisz Dedel. Później opiekunami Karola byli Wilhelm de Croÿ, Jean Sauvage i Mercurino Gattinara. Regencja ciotki zakończyła się w 1515 r. i Karol objął wówczas bezpośrednie rządy w Niderlandach. W 1549 r. wydał sankcję pragmatyczną, która zapewniała dziedziczenie jego niderlandzkich posiadłości przez jego potomków.

W styczniu 1519r. odniósł pierwszy sukces dyplomatyczny, zaaranżował mariaż swojego syna Filipa I Pięknego i Joanny Szalonej.

Filip i Joanna
​

Rok później, a dokładnie 07.01.1520r. doszło do kolejnego wydarzenia na które warto zwrócić uwagę. A dokładnie reforma, którą wprowadził Karol.

​

18.03.1523r. Maksimilian osobiście nawiązał pierwsze kontakty z zagranicą. Niestety, nie bł to żaden sukces na arenie politycznej, jednak pierwszy w historii Austrii kontakt z Meklembergią.

​

Jednak Karol postanowił wykorzystać już pierwszą nadarzającą się sytuację by udowodnić jak silnym władcą będzie... Wojnę zakończył w roku 1525 zdobywając Anhalt, Magdeburgię i Hanover.

​

Rozpoczął też wewnętrzne reformy państwa kładąc nacisk na wojska lądowe i ich ofensywną doktrynę... jak lubił mawiać "szykował Blitzkrieg"...

​

Kolejny sukces zanotował na koniec sierpnia 1526 roku. Czesi zaakceptowali Habsburgów jak królów dziedzicznych. W związku z czym były to kolejne zdobycze terytorialne za jego życia.

​

Upłynął miesiąc i następuje zamknięcie aara, w razie kontynuacji PW

Aux Teergois