Esplendor de Portugal

Esplendor de Portugal



introdução

Królestwo Portugalii... Niemal 800 lat...
Przeszłość.
5 października 1910 roku w Coimbrze padał lekki deszcz. Wieści roznosiły się szybko.

Na chodniku leżał kapelusz. Nie ulegał podrygom wiatru.

Ten kapelusz. Obudził się.
Widział ten dzień. Ten kapelusz.

Przeciągnął się. Rzucił wspomnienia w niepamięć. Trzeba było zająć się Estado Novo.

​

normalny/wściekły HoI2 vanilla, kampania 1936'

 

Wielkie dzięki dla obermena za wsparcie techniczne jak i duchowe oraz wszystkich, którzy skomentowali prolog.

Esplendor de Portugal



primeiro

Przeciągnął się. Rzucił wspomnienia w niepamięć. Trzeba było zająć się Estado Novo.

Tak...


Siły Zbrojne Pierwszej Republiki nie były imponujące. Tylko marynarka mogła w miarę godnie reprezentować kraj. Armię lądową stanowiły dwie przestarzałe i słabo wyszkolone dywizje, a lotnictwo składało się z jednego dywizjonu Blenheimów.



Rozległe kolonie republiki pozostawały niebronione - jedynie rejon Bissau chroniła słaba flotylla.



Dostrzegł to.

Podjęto odpowiednie kroki i rozpoczęto formować jednostkę garnizonową dla najdalszej znaczącej posiadłości - Makau w niestabilnych Chinach.
Zdecydowano się również na opracowanie nowego wyposażenia dla dwudziestu tysięcy piechurów. Modernizacja armii postępowała.


Kawa.
Kawa.
To już prawie sto dwadzieścia lat.

Wypił w zadumie.
Znowu się przeciągnął.

Rzucił okiem na papiery na biurku.

Zdjęcie.
Twarz.

Zgrzytnął zębami.
Cichutko, ale dźwięk wrzynał się w ciszę ciemnego, zimowego wczesnego poranka Lizbony niczym skalpel w głębokie warstwy skóry.

Będzie musiał znaleźć kogoś nowego.

On.
Posłuszny. Sumienny. Bez ambicji.

Nie będzie sprawiał kłopotów.

Expresso: Nowym ministrem bezpieczeństwa po ucieczce oskarżonego o korupcję i wykorzystywanie stanowiska Mario Pais Sousy za granicę,
najprawdopodobniej do jednego z hiszpańskich portów, został mało znany prawnik Alfonso Lucas z bliskiego otoczenia wodza



W drugiej połowie stycznia w Lizbonie gościła delegacja hiszpańska. Została powitana bez entuzjazmu. Bardzo chłodno.

Wtedy również zmarł król angielski. Ze względu na dobre stosunki z Imperium Brytyjskim, wysłano emisariuszy na uroczystości pogrzebowe.

Dwudziestego ósmego stycznia, w dwunastą rocznicę śmierci pierwszego prezydenta republiki, Teófilo Bragi, reaktywowano hutę w Porto i nadano jej jego imię. Huta będzie produkowała trzysta tysięcy ton stali rocznie i będzie największą w kraju. Rozbudowa, remont i modernizacja placówki kosztowały rząd 6 milionów dolarów.

Stał.
Ręce miał złożone na podbrzuszu.
Kołnierz go uwierał.

Tłum wiwatował.
Gdzieś daleko.
Sześć metrów na wprost.

Był zadowolony.
Jego twarz była zmęczona.

Pierwszy atut.



Trzydziestego stycznia, wykorzystując wielki skok w produkcji stali, sfinalizowano umowy z Brazylią i Polską dotyczące wymiany stali z Porto na energię elektryczną.





Zdjął skarpety.
Rzucił je na fotel.
Poprawił poduszkę.
Zgasił światło.
​

 

Esplendor de Portugal



segundo

Poprawiła poduszkę.
Zgasiła światło.
Wyszła.

I weszła do łazienki.

Skrupulatnie pocierała mokrą szmatką o lustro nad umywalką.
Wypłukiwała wannę.
Czyściła podłogę mopem.
Na koniec spuściła wodę w klozecie.

Maria miała dwadzieścia sześć lat i była pokojową wicegubernatora Makau.
Jej rodzice przybyli tu na rok przed jej urodzeniem z Evory w centrum kraju, w obawie przed niepokojami społecznymi.
Zmarli tragicznie, kiedy dziewczyna miała siedemnaście lat.

Od tego czasu radziła sobie jakoś.
Sama.
Zupełnie.

Posadę pokojówki miała już prawie rok.
Bystra dziewczyna szybko nauczyła się, do których drzwi lepiej nie podchodzić.
Jednak kręcąc się tu większość dnia słyszała to i owo.

Można stwierdzić, że jak na pokojówkę była wyjątkowo dobrze zorientowana politycznie.

Bała się.
Chińczycy nie byli pozytywnie nastawieni do właścicieli tego terytorium.
Lokalni watażkowie spopularyzowali idee nacjonalistyczne.

W Chinach wciąż na dobrą sprawę trwała wojna domowa.
A wszystkich wodzów Kraju Środka zmieść z powierzchni ziemi mogła ekspansywna Japonia.
Jednak incydenty ostatnich dni zachwiały Tokio.
Przewrót wciąż trwa, ale jest bezlitośnie zwalczany przez lojalistów.

Makau.
To nie było bezpieczne miejsce.

Mała posiadłość jakiegoś dalekiego, słabego państwa.
Nawet nie zdążą przysłać pomocy.

Zamiatała korytarz, rozmyślając tak.
Spojrzała przez okno.
Wysoki mężczyzna w zielonym uniformie palił papierosa.
Przyjrzała mu się.
Nie był to milicjant.
Ani żandarm.


Dwudziestego ósmego lutego z ludności portugalskiej Makau sfromowano Corpo do China pod dowództwem generała Costa Lopes sa Silvy, w skład którego wchodzili Conductores do Macao - strażnicy Makau, czyli garnizon miasta.
Zakończono budowę koszar i składnicy broni.



Rozpoczęto natomiast formowanie dywizji piechoty oraz budowę grupy nowoczesnych niszczycieli zamówionych w hongkońskiej stoczni. Tworzono pierwsze podwaliny pod flotę dalekowschodnią.



Półtora tygodnia wcześniej w wyborach w Hiszpanii sukces odniósł Front Ludowy.
Dwudziestego pierwszego stycznia odbyła się krótka rewolucja w Paragwaju i wojskowy zamach stanu w Nikaragui.
Pięć dni później rozpoczął się zduszony przez rząd po trzech dniach przewrót w Japonii.

Expresso: Oddziały niemieckie wkraczają do zdemilitaryzowanej Nadrenii, łamiąc postanowienia traktatu wersalskiego.
Alianci ograniczają się do wysłania not protestacyjnych i skupieniu uwagi na gotowości armii do ewentualnego starcia z ekspansywną nazistowską potęgą.

Niepokój.

Pokazują bicepsy.
Trzeba naprężyć swoje.

Kraj musi być gotowy.
Do interwencji.
Izolacja.
Nie znaczy nietykalność.

Trzeba pójść za przyjaciółmi.

Przyjaciele.

Kapsztad.
Londyn.

Pustka.


Ponownie w Lizbonie gościła delegacja hiszpańska. Ponownie została powitana bez entuzjazmu. Bardzo chłodno.

Planowano też odsprzedać Jugosławii lub Finlandii nieco stali, ale ostatecznie zrezygnowano z tego planu ze względu na nieopłacalność przedsięwzięcia.

Trzynastego kwietnia u partnera handlowego republiki, Polski, nastąpiła nagła zmiana rządu.
Nowy minister spraw zagranicznych zapewnił jednak, że traktaty handlowe zawiązane ze starym rządem nie ulegną żadnym zmianom.

Tydzień później Etiopia została oficjalnie przyłączona do państwa włoskiego. Mussolini zyskał bardzo niewiele, niszcząc biedne miasta i niemal wszystkie kopalnie w drodze do zwycięstwa.



Jeszcze łyk herbaty.

Pusta filiżanka na pękniętym spodeczku.

Jeszcze jeden.
Ostatni.​

 

Esplendor de Portugal



terceiro

Jeszcze jeden.
Ostatni.

Położył kieliszek.
On też położył kieliszek.

Uścisnęli sobie dłonie.
Marszałek wyszedł.

Trzydziestego maja do Exercito do Portugal dołączyła nowo sformowana dywizja - 3o Batalhao de Infantaria. Nowym dowódcą Exercito został marszałek Norton Matos. Rozpoczęto formowanie kolejnej dywizji.



Ponownie w Lizbonie gościła delegacja hiszpańska. Ponownie została powitana bez entuzjazmu. Bardzo chłodno.

Szesnastego czerwca Minho Flotilha złożona z nowoczesnych niszczycieli dała początek flocie Makau. Rozpoczęto produkcję nowych niszczycieli dla floty kontynentalnej.





Dwudziestego czerwca w Szwecji władzę objął tak zwany rząd letni.

Ósmego lipca nastąpił incydent w Xi'an, co zaskutkowało podpisaniem pokoju pomiędzy chińskimi nacjonalistami a komunistami.

Siedemnastego lipca ponownie w Lizbonie gościła delegacja hiszpańska. Ponownie została powitana bez entuzjazmu. Bardzo chłodno.

Dzień później rozpętała się wojna domowa.



Ogień.
Strzały.

Tam.

Cisza.
Spokój.

Tu.

Względne.

Tak blisko.
Strach.

Nie jesteśmy gotowi.
Są blisko.

Trzeba być daleko.
Trzymać się daleko.

Jeszcze nie jesteśmy gotowi.

Być gotowym.
Konieczność.

Wstał.
Potarł czoło.
Westchnął.

Zaparzył kawę.
Kawa.
Kawa.


W rękach nacjonalistów znalazły się wszystkie hiszpańskie posiadłości zamorskie, okolice Sewilli, Malagi, Madrytu oraz północna część kraju bez kawałka Gór Kantabryjskich i Katalonii. Baleary były podzielone - Minorka pozostawała wierna rządowi, reszta wysp była pod kontrolą faszystów.



Dwudziestego pierwszego lipca pomoc włoska dotarła do Sewilli i Tarragony. Cztery dni później pokaźne siły ekspedycyjne wysłał sam Hitler.
Alianci pozostawali bierni w kwestii półwyspu Iberyjskiego.

W Portugalii zakończono natomiast pracę nad nowym wyposażeniem dla piechoty.
Rozpoczęcie modernizacji planowano na koniec lata.



Zajęto się urządzeniami mechanicznymi - planowano rozwinąć je poprzez ulepszenie ich precyzyjności, spieczenie węglików wolframu, unowocześnienie technik spawalniczych i podwyższenie odporności na wysokie temperatury.



Z Transporte de Navio do Portugal wydzielono jednostkę zwiadowczą złożoną z grupy okrętów podwodnych, mających stale patrolować wybrzeża Iberii.



Stało się.

Zamiatała werandę.

Wojna.

Poprawiła wycieraczkę.

Kwang-Si wypowiedziało wojnę Chinom.
Wojna.



Agresor.
Zaledwie dwa kilometry przed nią.

Jak dobrze, że mamy tu już garnizon i okręty.
Jesteśmy bezpieczni.
Przynajmniej tak nam się wydaję.
Tak ma się nam wydawać.

Ani Czang, ani Kwang-si nie odważą się na atak kolonii państwa europejskiego.
Ale Chiny pogrążają się anarchii.
Japonia to wykorzysta.
Na pewno.

Przewrót zduszono bez litości.
Cesarz nie pozwoli sobie na drugi taki incydent.
Ludzie nie mogą w niego wątpić.

I nie wątpią.
Naród fanatycznych wojowników jest strasznym zagrożeniem dla europejskich enklaw w Azji.

Bała się.

Odłożyła miotłę.
Wyjęła pocztę ze skrzynki.
Weszła do willi.
Lekkim krokiem przeszła przez przedpokój i hol, po czym skręciła w któreś z licznych drzwi.
Starannie położyła stertę kopert przeróżnych rozmiarów na starym dębowym biurku.

Wyszła.
Przekręciła gałkę.

Od ostatniego odcinka minęło ponad 30 dni, więc czyszczę i zamykam. W przypadku chęci kontynuowania, zgłoś się do któregoś z moderatorów działu HoI.

Dżemik
​