Gorin-no Sho - Czyli Japonia w czasie 2 Wojny Swiatowej oczami europejczyka

Prolog




"Nikt nie może oskarżać Japonii o imperializm, o to, że powoduje nią żądza zysku, ponieważ sumy, jakie pompuje ona w rozwój zacofanych ludów, są o wiele większe niż zysk, na który mogłaby liczyć." Hideki Tojo​

O świcie 6 czerwca 1936 roku w porcie Sasebo przypadkowy przechodzień mogl zapewne z zapartych tchem oglądać wyjście w morze okretow Japońskiej Cesarskiej Floty Wojennej. Co prawda widok ten dla mieszkańców tej największej w regionie bazy morskiej byl codziennością jednak zwykle wszystkie okręty stały zacumowane.
Szczególna dumę mógł powodować pancernik Nagato. Ten zwodowany w 1919 roku okręt właśnie zakończył gruntowny remont w stoczni w wyniku którego znacznie poprawiono jego wartość bojowa. Kompleksowej zmianie poddano kadłub w wyniku którego rufa znaczeni sie wydłużyła, a takze zainstalowano podwójne dno oraz wymieniono kotły mieszane na olejowe. Udało sie także wymienić artylerie przeciwlotnicza ktora dotychczas byla słaba strona tego okrętu. Właśnie wypływający Nagano przewodził flocie 6 okrętów.

Mutsu w czasie stacjonowania w Sasebo​

Poza nim byl to także jego brat bliźniak Mutsu - wyremontowany w tym samym okresie - oraz najnowsze ciężkie krążowniki: Ashigara oraz Myoko. Do osłony wybrane zostaly krążowniki lekkie Oi oraz Nagara.

Admiral Jisaburo Ozawa​

Flota ta dowodził Admirał Jisaburo Ozawa dotychczasowy członek Sztabu Połączonej Floty specjalnie na ten rejs wyznaczony do tej funkcji przez Admirala Osumi Mineo. Oficjalnie okręty miały wziasc udział w wielkich manewrach w których miano ocenić zmiany wprowadzone na nich. Jednak osoby związane z marynarka wiedziały, ze taka ocenę juz przeprowadzono i byla ona tylko pretekstem dla wyjścia okrętów w morze. Co prawda admirał niczym sie nie zdradzał ale marynarze czuli w powietrzu jakiś specjalny nastrój.
Dlatego tym bardziej zdziwieni byli gdy okręty przez kolejne dni zajmowały sie tylko patrolowaniem okolic na południe od wyspy Tsushimy oraz ogłaszaniem ciaglych alarmów treningowych. szczególne meczące byly, ze względu na nowy nieznany sprzęt, alarmy przeciwlotnicze. Duzo czasu zajelo marynarzom sprawne opanowanie nowych urządzeń.
Rutyna i beztroska zniknęły nagle 25 lipca, gdy w godzinach popołudniowych nadeszła wiadomość o incydencie na moscie Lugou. W wyniku braku dyplomatycznych checi ze strony chińskiej do niezaogniania konfliktu Wojsko Japońskie zostało zmuszone do interwencji. W związku z tym manewry floty zostają przerwane i okrety przejść maja od razu do wykonywania operacji "Nisshi Jihen" Co zaskakujące, koperty z planami owej operacji byly juz przekazane wszystkim dowódcom flot z poleceniem otwarcia tylko w wypadku otrzymania odpowiedniego rozkazu. Dziwnie zadowolony Admiral Ozawa kazal skierować flotę w stronę Haizhou Wan, gdzie spodziewano sie zaskoczyć przeciwnika.

Japonia oraz Chiny na poczatku 1936 r.​

Witam wszystkich z nowym aarem. Jest to właściwie reklama gry skierowana do jednego użytkownika tego forum - mam nadzieje, ze niedługo zobaczę jego wersje. W każdym razie w zwiazku z alergia jaka złapałem na slowo Hauteville (moj aar z CK2) rozpoczynam pisanie aara z calkiem innej epoki. Zgodnie z zasada moich opowiadań Japonia w HOI3 jest dla mnie praktycznie nieznana. Gralem w nia tylko raz i zakończyło sie jeszcze przed wybuchem wojny. Znajomość rozgrywki Niemcami czy tez Francja nie na wiele sie nada. A kompletna nieznajomość realiów z okresu po 1940 roku na pewno utrudni zycie. Co do samej gry to jest to Hearts of Iron 3 For The Motherland. Nie zainstalowałem żadnych modów, a poziom trudności jest niezmieniony (normal). Nie wiem jak często bede wrzucał odcinki, na razie rozegrałem okres do stycznia 1939 roku. Byc moze aar szybko sie skończy jesli mocno spartaczę i przegram wojne. Co do dotychczasowej rozgrywki to nie bedzie ona historyczna (mimo moich checi) - ale to raczej niezamierzony wypadek.
Aar nie bedzie fabularyzowany - jak to mowi moja siostra - będzie sie to czytac jak podręcznik do historii (znajac mnie ). Zanim rozpocząłem rozgrywkę wiedziałem ze robienie screanow i ogarniecie tematu nie bedzie łatwe i czasami byc może bede pozbawiony odpowiedniej ilosci danych o bitach itp. Dlatego tez wybaczcie jesli pojawia sie nieścisłości, na pewno nie bedzie to dotyczyc samej rozgrywki a raczej tylko nazw i miejsc. Takze ze wzgledu na ułatwienie używam angielskich nazw jednostek a nie japońskich.

Do zobaczenia przy czytaniu 1 epizodu

PS; byc moze jeszcze bede edytowal post jesli przypomne sobie o jakis zapomnianych tematach.


Spis Tresci:

odcinek 1
odcinek 2 specjalny
odcinek 3
odcinek 4
odcinek 5
odcinek 6 specjalny
odcinek 7
odcinek 8a
odcinek 8b
odcinek 8c
odcinek 9 specjalny
odcinek 10
odcinek 11
odcinek 12A specjalny
odcinek 12B specjalny
odcinek 12C specjalny
odcinek 13
odcinek 14
odcinek 15
odcinek 16A specjalny
odcinek 16B specjalny
odcinek 16C specjalny
odcinek 17 oraz 18
odcinek 19
odcinek 20
odcinek 21
odcinek 22 - epilog

 

Nie czytaj - tam jest napisane jak zaatakuje w jutrzejszym odcinku

---------- Post added at 23:52 ---------- Previous post was at 22:16 ----------

Odcinek 3
lipiec 1937 - pazdziernik 1937







Wojna o supremacje w Chinach (Nitchu-senso)​

Wojna wybucha w wyniku incydentu Lugouqiao 25 lipca 1937 roku. Juz dwa tygodnie wczesniej Armia Cesarska przeprowadza cicha mobilizacje - dzieki ktorej stany wojsk zostaja uzupelnione. Szybkosc reakcji sztabu przekonuje Premiera w zdaniu, ze to jego wlasni dowodcy sprowokowali konflikt. Niestety mimo tej wiedzy nie ma mozliwosci wycofania sie, intryga byla na tyle dobrze przygotowana, ze bez utraty honoru Japoni nie bylo mozliwosci tego dyplomatycznie zalagodzic. Gospodarka cesarstwa juz pierwszego dnia przecodzi na wojenny tryb dzialania, a na wyrazne polecenie Okady szczegolnym priorytetem oznaczone zostaja wszelkie uzupelnienia dla oddzialow toczacych walki.

Operacja Taiháng Shan​

Cele: w fazie pierwszej podstawowym celem jest ochrona granic Japonskich. Dowodztwo Kwangtunskiego teatru przewiduje mozliwosc kontratakowania jesli wrog okaze sie slabszy w jednej z prowincji. Druga faza rozpoczyta sie jednoczesnie z Operacja Tsingtao przeprowadzana przez Central China Army. Jego glownymi elementami bedzie uderzenie na Thangshan dzieki ktoremu uda sie odciac wysuniete jednostki przeciwnika. A nastepnie po ich zniszczeniu otoczenie i zniszczenie jednostek w portowej prowincji Dagu. Zadanie to ma przeprowadzic 4 korpus piechoty przy wsparciu trzeciego. W czasie przeprowadzania tej operacji centrum frontu ma zachowac postawe pasywna, natomiast polnocna - kontrolowana przez 1 korpus piechoty ma nacierac na przeciwnika na calej dlugosci wydzielonego odcinka. Ze wygledu na ciezkie warunki terenowe, po przelamaniu polnocnego odcinka frontu 1 korpus zamiast dalej uderzac na zachod ma skrecic na poludnie i wesprzec dzialania centrum. Sztab rezygnuje w tym miejscu z okrazajacych uderzen na szersza skale na rzecz prowadzenia szerokieo frontu. Operacja zostanie uznana za zakonczona w momencie dotarcia oddzialow do granicy z Komunistycznymi Chinami.

Sily: Operacja ta zostanie przeprowadzona silami 1. Hendan (16 dywizji piechoty) wspartego 2 flotami bombowcow taktycznych oraz 1 przechwytujaca. Niestety ze wzgledu na slaba infrastrukture lotnicza wykorzystanie tych sil bedzie problematyczne.

​

Wykonanie: Zgodnie z planem 1. Hendan zajmuje defensywna-wyczekujaca postawe. Przeciwnik o dziwo nie stara sie wykorzystac tej biernosci. Jedyny ruch na froncie polnocnym pojawia sie w jego poludniowej czesci, ktora kontroluje 4 korpus piechoty. Do 4 sierpnia zajmuje on Thangshan blokujac mozliwosc wycofania sie 3 dywizjom milicji.

​

Czego nie przewidzial general Nishio, wrog w tej sytuacji, odciety od zaopatrzenia postanawia atakowac dalej, co skutkuje zagrozeniem dla sztabu korpusu. W trybie przyspieszonym polecenie wymarszu dostaje dywizja garnizonowa do tej pory trzymajaca sie na tylach frontu. Jednak jej przybycie bedzie na tyle opoznione, ze wrog byc moze zdola zadac duze straty. Dwa dni pozniej wrog kontroluje Leting i Changli. Na szczescie czolowa dywizja szybko wchodzi w kontakt z wracajaca sie z Tjanjin 17 dywizja piechoty. Wrog szybko decyduje sie wycofac z powrotem do Leting, ktore na tym etapie jest atakowane przez inna Japonska dywizje. 9 sierpnia dochodzi do powazniejszych starc. 26 dywizja piechoty stacjonujaca obecnie w Tangshan jest atakowana przez 3 dywizje Chinskie (w tym 2 milicji) natomiast 11 dywizja stacjonujaca w Leting jest atakowana przez 71 dywizje piechoty. Kolejny tydzien zajmuje 4 korpusowi zamkniecie okrazenia i zniszczenie dywizji, a nastepnie powrot na linie frontu. Na szczescie w miedzyczasie inicjatywa wykazal sie 1 koprus generala Okamury. Zdolal on do tego czasu przelamac slaby opor wroga oraz opanowac: Airgin Sun, Siziwang Qi, Xandin Hural oraz Tomortei. W tym momencie dolaczyl sie do uderzenia 2 korpus generala Nishio wygrywajac bitwe o Kalgan. Nastepnego dnia udalo sie 4 korpusowi opanowac Tianjin, ktory byl brama do otoczenia Dagu. Wiedzac o tym wrog sciagnal do tej prowincji prawie 50 tysiecy zolnierzy. Jednak dzieki wsparciu lotnictwa udaje sie opanowac ta zalesiona prowincje przy malych stratach. Do 26 sierpnia generalom wiekszosc czasu zajmuje doprowadzenie do utworzenia na nowo lini frontu, ktora zostala rozerwana dzieki udanym atakom na niektore prowincje. Niestety tego dnia wrog zauwaza slaby punkt oporu w prowincji Tomortei gdzie atakuje silami 28 dywizji milicji.

​

Sytuacja sie komplikuje, poniewaz korpus jest zdecydowanie zbyt rozciagniety i nie moze kontratakowac. Do konca sierpnia trwaja proby przelamiania kolejnych atakow przeciwnika. W międzyczasie 4 korpusowi udaje sie opanowac Yongquin. Dzieki temu pozostaje juz tylko zdobycie Huanghua aby zamknac pierscien okrazenia wokol portu Dagu. Ze wzgledu na ciagle ataki operacja ta zostaje zakonczona dopiero 6 dni pozniej. Z koncem miesiaca mija takze kryzys w 1 korpusie. W 4 kolejnych bitwach o LiangCheng, Wuchan, Guyang oraz Jining udaje sie zatrzymac atakujace dywizje a takze - dzieki tej ostatniej - zniszczyc 28 dywizje.

​

Na poludniu 8 wrzesnia udaje sie w koncu opanowac port w prowincji Dagu. PO czasie potrzebnym do podciagniecia oddzialow 4 korpus przy wsparciu trzeciego wygrywa bitwe o Huanghua (14.09) a pare dni pozniej wielka parodniowa batalie o Renqiu. Po zabezpieczeniu sytuacji na polnocnej czesci frontu dowodca 1 korpusu znow pozwolil sobie na odwazniejsze ataki. W kolejnych uderzeniach na Hohhot (09.09), Shanyin (13.09) oraz Togtoh (16.09) udaje mu sie mocno przesunac front. Sprowokowalo to takze centrum do odwazniejszego atakowania. Do 14 wrzesnia zdobyte i obronione zostaje Laiyuan, a niecaly tydzien pozniej Yuxian i Datong. 23 tego miesiaca dochodzi do zdobycia, a w nastepnych dniach obrony Fanshi ktora komunistyczne dywizje zaciekle probuja odzyskac. Po ostatnim ataku dywizja japonska kontratakuje w kierunku Fuping ktore zdobywa 25.09. W ciagu kolejnych dwoch tygodni dochodzi do pokonania resztek armii na froncie polnocnym. Wiodaca role w tym czasie odgrywaja 2 i 3 korpus piechoty ktore doprowadzaja do otoczenia Taiyuan ktore zmusza Shanxi do poddania sie. Pozostale jednostki Chinskie w wyniku problemow z zaopatrzeniem ktorego wydania odmawiaja miejscowi urzednicy bardzo powoli probuja sie wycofac. Pomoglo to Armii Japonskiej zniszczyc je zanim zdolalyby sie wydostac na bardziej przyjazne tereny. Operacja Taiháng Shan zakonczyla sie 11 pazdziernika zdobyciem Yushe. Jednostkom polnocnego frontu kolejne dni zajela reorganizacja i przemieszczanie zgodnie z kolejnymi zadaniami.

Uwagi koncowe: Zgodnie z przewidywaniami najwieksza przeszkode stanowil ciezki teren, ulatwiajacy obrone i wycofanie sie, ale nie atak. Jednostki nasze, wyraznie lepsze organizacyjnie i technologicznie nie byly wystarczajaco mobilne aby zadac koncowe uderzenie. Nalezy zastanowic sie, nad zastosowaniem na terenie chin bardziej mobilnych jednostek kawalerii w znacznie wiekszej ilosci. Nalezy zwrocic takze uwage, na niektorych dowodcow kopusow ktorzy niedostatecznie dokladnei wypelniali polecenia dowodcy armii. Spowodowalo to chwilowy kryzys polnocnego odcinka frontu.

Operacja Tsingtao​

Cele: Wyladowanie na tylach wojsk Chinskich w porcie Qingdao. Po opanowaniu polwyspu nalezy ustawic na poludniu linie obrony wzdloz lini wzgorz i rzeki, a nastepnie reszta sil przejsc do ofensywy na polnocy. Zaleca sie jak najczestsze wykorzystywanie oskrzydlania i okrazania wroga. Glownym zadaniem wojsk, konczacym operacje, jest polaczenie sil obu frontow ktore planowane jest gdzies na granicy Chin Nacjonalistycznych z Shanxi.

Sily: Central China Army ktorej przekazano polecenie desantu wykona je silami Korean Army. Calosc sil - czyli 4 korpusy piechoty oraz jeden kawalerii ma wyladowac w porcie Quingdao. A nastepnie wydzielone korpusy przejma zadania obrony i ataku. Z racji slabosci infrastruktury armii tej nie zostana przydzielone zadne sily lotnicze. Jednak aby to zrownowazyc dostaje ona wsparcie jednej floty zadaniowej, dwoch ASW oraz okretow podwodnych a takze flote desantowa.

​

Wykonanie: Szybkosc dzialania marynarki umozliwila desant juz o swicie 27 lipca. Zaskoczenie jest kompletne i mimo oporu bezposrednio w porcie oddzialu milicji (Hunan Sheng Baoan) do godziny 23 cale miasto zostaje opanowane. Do konca miesiaca udaje sie opanowac takze Longkou oraz Jiaonan przecinajac tym samym polwysep na pol. Wrog byl na tyle zdesperowany aby przedrzec sie z okrazenia, ze atakowal silami pojedynczej dywizji milicji prowincje w ktorej stacjonowaly 2 korpusy Japonskie. 4 sierpnia udaje sie w calosci przelamac slaba obrone przeciwnika i oddzialy dostaja polecenie nieprzerwanego ataku w kierunku zachodnim. W ciagu nastepnych 11 dni udaje sie stworzyc linie frontu na prowincjach: Junan, Weifang oraz Changyi. Tego dnia wrocily takze jednoski kawalerii ktore dotychczas zajmowaly sie opanowywaniem kolejnych miast na zapleczu frontu. Do tego czasu wrog zdolal podciagnac rezerwy z innych frontow i mial nadzieje na utworzenie stabilnej lini obrony. 18 tego miesiaca jednak juz bylo wiadome, ze nie sa w stanie zatrzymac rozpedzonej armii. Linyi i Laiwu stanowia kolejne wylomy przez ktore zaczynaja przelewac sie cale korpusy. Morale wojsk jest swietne. W kolejnych bitwach wlasciwie wygrywaja bez strat wlasnych, zadajac za to bardzo powazne uciekajacemu przeciwnikowi. Dowodztwo ma nadzieje utrzymac tempo ataku przynajmniej do czasu opanowania calego pogorza.
Co prawda generalowie nie zamierzaja jeszcze zatrzymywac bardzo pomieszanych oddzialow, ale juz na tym etapie zadecydowano, ze to 7 korpus bedzie mial za zadanie obrone poludniowej flanki. Przy okazji nalezy wspomniec o 2 samodzielnej brygadzie mieszanej ktora bardzo wykazala sie w bitwie o Linyi gdzie przez dluzszy czas odpierala kontratak 3 dywizji. Niestety do konca sierpnia widac zauwazalne spowolnienie dzialan wojennych. Wrog wycofuje sie, nie dajac okazji do okrazenia. Co gorsza stara sie caly czas wycofywac na polnoc - przeczuwajac, ze tam skierowane jest glowne uderzenie. Natomiast 7 korpus napotykajac tylko slaby opor dwoch dywizji mlicji ustala linie obrony na prowincjach Ganyu, Xuzhou oraz Dangshan wzdluz rzeki Qiangwei.
Pozostale korpusy sa bardzo poplatane, ale mozna powiedziec, ze linia frontu ciagnie sie poprzez prowincje Shangqiu, Dingdao (9 i 11 korpus piechoty) oraz Jining (8 korpus kawalerii). Binzhou oraz Zibo sa kontrolowane przez 10 korpus.

​

Sytuacja na polnocnej czesci frontu centralnego nie jest najlepsza. Co prawda wrog sie caly czas cofa, ale teren jaki ma kontrolowac pojedyncza dywizja jest zbyt duzy. Stanowi to szczegolnie powazny problem w sytuacji, gdy za plecami w Tangfang nadal stacjonuje dywizja milicji, a prowincja Zhanhua w ogole nie jest obsadzona oddzialami.
Z poczatkiem wrzesnia, po czesciowym uporzadkowaniu frontu, oddzialy znow ruszaja do walki. 9 korpus generala Nishihary dostaje zadanie zdobycia Fengqiu (05.09), a po obronieniu go przed silnym kontratakiem przeciwnika dnia nastepnego kontynuowania natarcia na Changyuan. ktore to zostaje zdobyte 07 wrzesnia. Centrum ktore organizuje 11 korpus ma za zadanie zdobyc Haze. Udaje sie to dokonac juz 04.09 Niestety ciagle kontrataki, szczegolnie te z 13 i 14 wrzesnia nie pozwalaly na kontynuowanie marszu.
Ze wzgledu na zadania obronne na pozostalych kierunkach coraz wiekszy nacisk ofensywny byl nakladany na polnocny kierunek frontu centralnego. 10 Korpus generala Kanina zdolal, wspierany kawaleria z 8 korpusu na szczescie opanowac rozciagniety front i nieprzerywajac atakow skrocic go na tyle, zeby zabezpieczyc sobie tyly. Dlatego tez po obronieniu Binzhou rusza silny atak na Zhanua, ktore zostaje zdobyte 07 wrzesnia, a nastepnie kontynuowane na Yucheng ktore pada dzien pozniej. Dalszy napor powstrzymuja kontrataki z 10, 11 i 14 wrzesnia. Po ostatnim z 15 wrzesnia udaje sie zdobyc slabo bronione Haixing. Sytuacje ta stara sie wykorzystac armia chinska uderzajac na Binzhou liczac na odciecie najbardziej wysunietych dywizji. Na szczescie w wyniku 3 dniowej bitwy udaje sie obronic pozycje przez 53 dywizje piechoty.

​

Nastepnego dnia udaje sie w koncu zniszczyc dywizje ktore zostaly okrazone w okolicach Jinan. Wkroczenie brygady kawalerii do tej prowincji i posiadanie kontroli nad tamtejszym lotniskiem zdecydowanie poprawia sytuacje Japonczykow. 19 wrzesnia po raz kolejny dochodzi do ataku na Binzhou, na szczescie takze tym razem dywizja wychodzi obronna reka z klopotow. W ciagu kolejnych 3 dni udaje sie opanowac takze Cangzhou oraz Daicheng co wyraznie przyspiesza polaczenie sie wojsk obu frontow. Przeciwnik widzac to zamierzenie silnie kontratakuje starajac sie odbic te prowincje. Do konca miesiaca udaje sie poszerzyc wspolny front zdobywajac Dezhou oraz Baoding (23.09) oraz LingShan (25.09). w ciagu nastepnych 2 dni padaja takze Hengshui (26.09) oraz Handan (29.09). Operacja konczy sie zdobyciem przez 9 korpus prowincji XinXiang ktore to finalnie laczy obie grupy.

Uwagi koncowe: Dysponujemy bardzo silna piechota. Nie jest ona bardzo szybka, ale za to jest w stanie wytrzymac kazdy napor przeciwnika. Niestety w sytuacjach gdy nie bylo w poblizu kawalerii okrazanie przeciwnika staje sie niemozliwe. Za kazdym razem zdolal sie on wycofac, zanim nasze jednostki zamknely pierscien okrazenia. Na froncie brakowalo wsparcia lotnictwa ktore zostala wyslane na inny kierunek. Flota bardzo szybko przestala byc przydatka w dzialaniach ladowych.

Dzialnia Cesarskiej Floty w operacji Dai-toa-kyoeiken​

Operacja ta byla idealnym testem dla zreorganizowanej floty. Nie dosc, ze przeciwnik byl duzo slabszy, to dodatkowo kompletnie zaskoczony. Juz 26 lipca okrety Cesarskie blokuja cale wybrzeze Chinskie. JUz nastepnego dnia pojawily sie pierwsze straty po stronie Chinskiej. W rejonie wschodniego morza zostal wykryty i zniszczony konwoj zmierzajacy do San Francisko.
O 9 rano 28 lipca, gdy flota transportowa zblizala sie z powrotem do portu maciezystego (po udanym desancie w Quingdao), ze spozniona interwencja pojawila sie marynarka Chinska. Jej okrety zostaly wykryte przez flote niszczycieli jeszcze zanim zblizyli sie do opanowanego portu.

​

29 lipca o 2 w nocy rozpoczelo sie starcie obu marynarek. Japonskimi okretami dowodzil admiral Shimada ktory wezwany, zdazyl dotrzec na pole bitwy razem ze swoja flota zanim niszczyciele zostaly wykryte. Jego flota zlozona, ze starszych okretow (3 krazowniki ciezkie 2 generacji i 3 krazowniki lekkie 1 generacji), wygrala bitwe. Niestety wrog zdolal wycofac sie bez strat wlasnych. Wsciekly Shimada jeszcze tego samego dnia zatopil 2 kolejne konwoje ktore przypadkiem natrafily na jego flote.
Do konca lipca nie udalo sie wiecej natknac na marynarke wojenna przeciwnika. Brak kontaktu z wrogiem udalo sie za to powetowac na konwojach ktorych udalos ie zniszczyc 18 w tym czasie. Po ponad miesiecznej ciszy w dzialaniach na morzach, gdy marynarka chinska nie miala odwagi wyplynac w koncu 30 sierpnia nadchodzi wiadomosc radiowa z 3rd Surface Action Groups: Kontakt z nieprzyjacielem na wschodnim morzu chinskim. 5 godzin pozniej ta sama flota ponownie odnajduje sygnal floty przeciwnika. Tym razem z zatoki Kagoshima. W koncu o godzinie 14 dochodzi do kontaktu obu flot. Okazuje sie, ze przeciwnikiem jest krazownik lekki Chao-Ho. Niestety zanim flota weszla w zasieg dzial zdolal on ponownie umknac. o 21 dochodzi do kolejnego kontaktu na morzu Amakusa, tak jak w poprzednich przypadkach przeciwnik zdolal sie wycofac. W koncu o 5 rano dnia nastepnego natyka sie on na Japonskie lotniskowce. 3 godziny pozniej zostaje wyslany meldunek o zatopieniu przeciwnika. 3 wrzesnia flota admirala Mikawy natknela sie na kolejny chinski krazownik tym razem byl to Ying-Swei. Niestety przeciwnik zdolal uciec i nie udalo sie ponownie uzyskac z nim kontaktu. 11 dni pozniej Task Force Fukudone lapie kontakt z flota admirala Shackuana. W jej sklad wchodzily 2 lekkie krazowniki 2 niszczyciele oraz transportowiec. Niestety admiral nie zdolal zatopic zadnego okretu.
Tego samego dnia dochodzi do 2 kolejnych kontaktow. Wpierw ASW II oglasza kontakt z flota przeciwnika, a godzine pozneij Japonskie lotniskowce przeprowadzaja nalot na port w Shanghaiu gdzie skryl sie krazownik Ying-Swei. Nastepnego dnia o 6 rano ASW II ponownie lapie kontakt.

​

Praktycznie od razu pojawia sie na miejscu Admiral Fukudone i rozpoczyna uderzenie. o godzinie 16 przeciwnik wycofuje sie zostawiajac za soba tonacy krazownik Ning-Hai. 16.09 ponownie floty wchodza w kontakt niestety mimo powaznych uszkodzen przeciwnik zdolal sie ponownie wycofac. Nastepnego dnia ASW II informuje o kolejnym kontakcie. Tym razem przeciwnikowi nie udaje sie wymanewrowac admirala i o godzinie 22 po zapadnieciu zmroku wycofuje sie zostawiajac 2 kolejne plonace okrety. Tym razem byl to niszczyciel i okret transportowy. Kolejny kontakt wytropil ASW III. Tym razem pierwszy w zatoce Hanghou pojawil sie admiral Mikami. Niszczy on pozostalosci floty ktora tak dlugo uciekala przez admiralem Ozawa. Przez ostatnie 2 miesiace flocie udalo sie zatopic kolejnych 8 konwojow konczac ten okres wojny z liczba 26 zniszconych. Takze od poczatku wojny marynarka zatopila 4 krazowniki lekkie, 2 niszczyciele oraz transportowce wroga. Admiralicja przekonana o tym ze byla to ostatnia proba zaistnienia na morzu floty Chinskiej wycofuje swoje najsilniejsze jednoski do portow. Koszty ciaglego patrolowania okoliczych murz powanzie zachwialy zapasami ropy jaka posiadala marynarka. W celach bezpieczenstwa pozostawiono partolowanie flotom ASW oraz Task Force.
Mimo sukcesu marynarki Admiralicja nie jest zadowolona ze skutecznosci flot. Szybkosc dzialania przeciwnika przy niedostatku okretow wlasnych powodowala, ze wrog zbyt czesto mial mozliwosc wycofac sie w celach naprawy uszkodzen. Niezbedne jest wprowadzenie do sluzby kolejnych flot taktycznych. Nalezy takze zastanowic sie nad rozpoczeciem budowy wiekszej liczby niszczycieli ktore tak dobrze sprawdzaja sie we flotach ASW.

Sytuacja ogolna


​

Z rozpoczeciem wojny rzad oglosil kolejne zmiany w prawie. Oczywiscie bylo to ogloszenie oficjalnej mobilizacji, obowiazku sluzby wojskowej oraz systemy prawne dzialnia gospodarki w czasie wojny. 30 lipca wprowadzono nowa organizacje baz morskich ktore mialy zwiekszyc efektywnosc o 20% 8 sierpnia Niemcy zaproponowaly Japoni przylaczenie sie do paktu, na co premier wyrazil zgode. Co prawda nie spodzierwal sie on, aby nagle armia Niemiecka miala przyjsc z pomoca Japonii, ale liczyl, ze przynajmniej nie beda wspierac Chin z ktorymi mieli zawsze dobre kontakty handlowe. Niestety przylaczenie sie spowodowalo, ze kraj nasz nie jest juz traktowany jako pokojowo nastaiony do swiata.
Mimo skupienia sie przemyslu na dostarczaniu wojsku posilkow i zaopatrzenia udaje sie nadal kontynuowac produkcje. Jako, ze armia nasza juz w pelni zostala wyposazona w brygady artylerii skupiono sie na innych rodzajach wojsk. Byla to miedzy innymi rozbudowa konwojow i eskortowcow oraz budowa lekkich krazownikow Kumano i Kashima - mialy byc one gotowe w styczniu '38 roku. Takze caly czas prowadzono tworzenie 1 armii piechoty morskiej. Przy okazji Okada postanowil sprawdzic jakimi efektami moze sie poszczycic wywiad. Okazalo sie, ze mimo ciaglego tracenia agentow udalo sie w USA doprowadzic przyjazna nam partie do 31% poparcia. Jeszcze w tym samym miesiacu udalo sie poprawic dzialanie kontroli lotow oraz organizacji uderzen bombowcow taktycznych. We wrzesniu w koncu rozpoczely sluzbe dwa pierwsze dywizje piechoty morskiej. Tydzien pozneij zlecono produkcje kolejnych 6 dywizji tego typu (w 2 rundach). 15 wrzesnia wprowdzono nowe zasady dzialnia edukacji mlodziezy. 3 dni pozniej ogloszono przejecie kontroli nad ciesnina Chihli (dzieki czemu poprawilo sie zaopatrzenie jednostek). Wiazalo sie to z kontrola: Penglai, Dailan, Dagu, Haixing, Huanghua, Tangshan, Weihai oraz Ongin. Tego samego dnia dotarla do Japoni wiadomosc o koncu wojny domowej w Hiszpani. Bliski nam general Franco zdolal w koncu pokonac swoich wrogow i moze skupic sie na wspieraniu naszej misji. Byl to takze dzien w ktorym Shanxi sie poddalo, wycofujac swoje wsparcie dla Chin Nacjonalistycznych. 25 wrzesnia Japonski rzad decyduje o powstaniu marionetkowego panstwa Mengkukuo. Ostatniego dnia wrzesnia naukowcy w koncu poinformowali o skonczeniu opracowywania nowych kotlow dla krazownikow lekkich. 10 dni pozniej zakonczono takze prace nad nowym uzbrojeniem glownym i przeciwlotniczym dla tych krazownikow. W pazdzierniku dzieki przejeciu kontroli nad prowincja Pizhou zdobylismy dostep do aluminium. To powinno przyspieszyc budowe samolotow.

PS: qrde udalo mi sie dzisiaj skonczyc odcinek - wiec od razu wrzucam (w nagrode za dzisiejszy spam w watku).
Mam nadzieje, ze bedzie sie podobal.
PS2: qrde nie spodziewalem sie, ze tyle tego wyjdzie :O
Ale nie chcialem sztucznie przerywac operacji w polowie.

 

Odcinek 4
pazdziernik 1937 - grudzien 1938 r.
Wojny w Chinach cd






Operacja Zhongguó Gongchandang ​

Cele: Zdobycie Yan'an i zmuszenie do zawarcia separatystycznego pokoju.

Sily: Wykonanie tego zadania zostaje powierzone 1 Korpusowi Piechoty. Ze wzgledu na teren na jakim toczyc sie beda walki przeprowadzone zostanie uderzenie wspierajace na poludniu silami 2 Korpusu Piechoty. Po ustabilizowaniu sytuacji na froncie centralnym zostanie oddelegowany w to miejsce 8 Korpus Kawalerii.

Realizjacja: Operacja rozpoczela sie od zdobycia Fangshan, dywizja tam stacjonujaca musiala 12.10 odpierac kontrataki 17 dywizji piechoty. dzieki opanowaniu tej prowincji udaje sie w ciagu 2 nastepnych dni wygrac bitwe o Daning ktore graniczylo bezposrednio ze stolica Chin Komunistycznych.

​

4 dni pozniej opanowane zostaje Yulin. Do 21 pazdziernika pada Shilou a przez tydzien wojska komunistyczne usilnie kontratakuja ta prowincje oraz Yulin chcac odsunac zagrozenie od stolicy. 27 pazdziernika 2 korpus piechoty zdobywa Yuncheng, ktore w nastepnych dniach musza bronic przed silnymi kontratakami.

​

1 listopada 9 dywizja piechoty wkracza do Yan'an co powoduje poddanie sie wojsk komunistycznych dnia nastepnego. Do 8 listopada opanowane zostaja takze Zichang oraz Zhidan, co pozwala skrocic front przeciwko Xibei San Ma. Jeszcze przez 2 dni przeciwnik usilnie kontratakuje w kierunku Yulin, ale w koncu wycofuje sie.

Uwagi koncowe: Mimo malej (stosunkowo) liczby dywizji opanowanie Komunistyczncyh Chin zajelo caly miesiac. Niestety spowodowane to bylo zacietymi walkami i gorami na jakich przeciwnik sie bronil.

Operacja Wuling ​

Cele: Odzialy uczestniczace w operacji maja dwa bezposrednie cele. Pierwszy to zdobycie lotniska w prowincji Changde. Drugim jest utrzymanie kontaktu z wojskami operujacymi na zachodzie oraz z frontem centralnym.

Sily: uderzenie przeprowadzi 1. Hendai (z wylaczeniem 1 korpusu piechoty), przy wsparciu oddzialow z 10 i 11 korpusu piechoty. Jako, ze sily sa okrojone, armia dostaje na wylacznosc obie floty taktyczne oraz przechwytujaca.

Realizacja: Ofensywa rozpoczyna sie zdobyciem Huomy 20 pazdziernika. Po odparciu 2 kontratakow jednostkom udaje sie takze zdobyc Hangcheng. Tydzien pozniej przeprowadzony zostaje silami 8 i 25 dywizji atak na Yuncheng. Kolejnych pare dni zajmuje korpusowi odpieranie kolejnych kontratakow. Mimo coraz silniejszego oporu udaje sie 5 dni pozniej opanowac Luanchuan, a do 15 listopada takze Xiangfan oraz Ankang. W tym momencie prawe skrzydlo frontu musialo zatrzymac uderzenie ze wzgledu na potrzebe uszczelnienia luki pomiedzy glownymi silami a 1 korpusem piechoty a takze opanowaniem pojedynczych osrodkow oporu na tylach wojsk. Zastopowanie prawego skrzydla wykorzystaly oddzialy wydzielone z 1 Armii Koreanskiej.

​

Do 12 listopada zdobyly one Zhumadian i Tanghe oraz Zaoyang 2 tygodnie pozneij. W pierwszym tygodniu grudnia wojska stacjonuja takze w Xinyang oraz Suizhou. Niestety na tym etapie dalszy marsz byl niemozliwy. Coraz bardziej rozciagniety front powodowal, ze ryzyko przelamania stawalo sie nazbyt mozliwe.

​

Na szczescie w miedzy czasie prawe skrzydlo uporzadkowalo swoje sily i jeszcze tego samego dnia zdobylo Wuduhe a dwa dni pozneij Baodong. Zdobycie tego ostatniego spowodowalo silne kontrataki ktore trwaly nastepne dni. Na szczescie zaden z nich sie nie powiodl.
Ostatnie sukcesy pozwolily na tyle skrocic dlugosc frontu, ze po 15 grudnia przygotowano kolejna ofensywe. Lewe skrzydlo w ciagu 2 dni opanowalo Anlu.

​

Po stoczeniu szeregu bitew o to miasto w przeciagu nastepnych 5 dni udaje sie wznowic uderzenia zdobywajac Xiaogan (25.12) oraz Xianning (30.12). W tym czasie 23 grudnia prawe skrzydlo zdobywa Qianjiang oraz Yichang. Do konca roku udaje sie zebrac sily na jeszcze jedno uderzenie. Padaja Wanxian oraz cel operacji Changde.

​

Uwagi koncowe: Z koncem roku udaje sie wykonac powierzone zadanie. Niestety coraz bardziej rozciagniety front, a takze zmeczenie dotychczasowymi bitwami powoduje, ze oddzialy sa coraz mniej efektywne. Okres zimy dodatkowo utrudnia dzialnia. Niestety po nowym roku potrzebna bedzie kolejna ofensywa ktora zada ostateczne uderzenie Chinom.

Operacja Huating​

Cele: Bezposrednim celem jest zdobycie ostatniego Chinskiego portu: Shanghai. A nastepnie utworzenie obrony okreznej i oczekiwanie na polaczenie z oddzialami frontu centralnego.

Sily: Operacja zostanie przeprowadzona przez 1 korpus piechoty morskiej przy wsparciu marynarki wojennej. W pozniejszym etapie obrony nie przewiduje sie wsparcia lotniczego.

Realizacja: Flota oslaniajaca wojska pojawia sie w okolicach portu 20 pazdziernika i od razu przechodzi do prowadzenia ostrzalu artyleryjskiego. Lotniskowce utrzymywane sa jak narazie w odwodzie by zbyt wczesnie nie informowac wroga o ich obecnosc w tym rejonie.
O swicie dna nastepnego pojawily sie na nadbrzeżu czolowe oddzialy desantowe w skladzie 4 brygady piechoty morskiej na pojazdach amfibijnych Type 2 Ka-Mi. BYla to amfibijna wersja czolgu lekkiego Type 95 Ha-Go i jako taki srednio nadawal sie dla marynarki. Jego mobilnosc w wodzie byla znikoma (10 kmh) i opierala sie na 2 pontonach oslonietych stalowymi blachami ktore byly przyczepione do wlasciwego czolgu. O 5 rano oddzialy brygady zaczely opanowywac dzielnice Zhabei. Trzeba przyznac, ze zaskoczony wrog nie stawial dotychczas prawie zadnego oporu.

​

Pierwsza probe powstrzymania napastnikow przeprowadzono na moscie Bazi, gdzie obroncy wsparci mozdziezami na tyle odwaznie przeciwstawiali sie, ze ich dowodztwo nawet przewidzialo kontratak na dzien nastepny. Planowano zepchnac napastnikow do rzeki Huangpu, a nastepnie opanowac wybrzeze, dzieki czemu piechota morska zostalaby pozbawiona zaopatrzenia. 22 pazdziernika Chinczycy uderzaja w centrum Zhaibei (gdzie spodziewaja sie natrafic na sztab brygady oraz, aby odciac go od posilkow na fabryke Kung Ta. Okazuje sie jednak ze obrona Japonska jest o wiele mocniejsza niz przewidywano. Sztabowcy uzbrojeni w karabiny maszynowe Levisa mieli przygniatajaca przewage ognia. W trakcie dnia postanowiono zmienic taktyke i okrążyć odseparowane punkty oporu a nastepnie pojedynczo je niszczyc.

​

Do konca dnia udaje sie dzieki tej taktyce odzyskac duza czesc dzielnicy. Na szczescie przed sama noca pojawiaja sie pozostale brygady oraz saperzy, a przede wszystkim zwolnione zostaja amfibje ktore idealnie nadaja sie do blokowania drog ataku wojsk Chinskich. Dzien konczy sie ponownie patem. Nastepny to ponowne ataki wojsk Chinskich. Tym razem rozpoczynaja sie one uderzeniem na doki Hueishan. Rozciagniete sily japonskie nie sa w stanie odeprzec tego ataku, szczegolnie, ze jest wspierany przez samoloty oraz czolgi.

​

Na szczescie, dowodztwo korpusu widzac zagrozenie i skupienie sie wroga w centrum, desantuje nastepna dywizje (Sasebo Rikusentai) w Chuanshakou oraz Shizilin. Ladowanie na terenach podmiejskich kompletnie zaskakuje Chinczykow ktorzy nie sa w stanie reagowac. Sily w dokach zostaja odciete i zniszczone, a samo miasto otoczone. 23 pazdziernika o godzinie 13 garnizon Chinski, nie majac mozliwosci dalszej obrony, poddaje sie. Nie jest to jednak koniec walk o miasto.
Jeszcze tego samego dnia uderza Dywizja milicji ktora miala wspierac garnizon. Opoznienie w dotariu do miasta (spowodowane ciaglymi atakami powietrznymi na kolumny transportowe) powoduje, ze przybywaja za pozno. Dywizje, po ugaszeniu ostatnich źródeł oporu ustawiaja linie obrony wokol miasta. W godzinach popoludniowych Chinczycy przeprowadzaja silne uderzenie od strony miasta Luodian (25 km od centrum Shanghai). Jednak brak zgrania z czolgami wspierającymi atak powoduje, ze piechota spoznia sie i zastaje juz tylko dymiace wraki. Po krotkiej walce wycofuja sie z powrotem na pozycje wyjsciowe. Sytuacja wojsk Japonskich nie byla w cale dobra. Miato wokol ktorego przeciwnik ustawil obrone bylo centrum transportu, laczacym okoliczne miasta z pobliska autostrada. Powodowalo to, ze przeciwnik moze w kazdej chwili spodziewac sie wsparcia, a takze szybciej je relokowac na inne pozycje. Dlatego tez Yokohama Rikusentai dostaje polecenie zdobycia tych pozycji. Intensywnosc i masakra jakia w przeciagu nastepnych godzin wynikla z toczenia walk zostala nazwana "mlynem z krwi i kosci"
O swicie 24 pazdziernika, po ciezkim bombardowaniu lotniczym i morskim, przy wsparciu czolgow atakuje przy wykorzystaniu zaslon dymnych japonskie umocnienia. W czasie tego ataku nadciaga druga fala samolotow ktore dzieki lacznosci radiowej z piechota dostaja dokladne cele do zniszczenia. Mimo tej przygniatajacej sily ognia oddzialy milicji nie poddawaja sie, wlaczac o kazdy skrawek wzgorza. W koncu pod koniec dnia zostaja jednak wypchnieci ze swoich pozycji.

​

W przeciagu nastepnych 2 tygodni udaje sie opanowac Hangzhou, a nastepnie Changzhou, HuzHou oraz Zhuji. Na tych trzech ostatnich ustawiono obrone polwyspu. Sztab Korpusu (w tym czasie zreorganizowany juz do poziomu sztabu Armii zajmuje z odwodami miasto Shanghai. Mimo duzego potencjalu, dowodcy postanawiaja dostosowac sie do wczesniejszych planow i nie atakowac dalej. Ryzyko utraty jednostek, a przede wszystkim miasta bylo zbyt duze.

Uwagi koncowe: Piechota morska swietnie sprawdzila sie w walkach miejskich. Bardzo przydatne okzalaly sie afibje, ktore przeciwko tak slabemu przeciwnikowi mogly "udawac" prawdziwe czolgi. Trzeba przyznac, ze wsparcie marynarki bylo bardzo skuteczne. Zdecydowanie potrzebujemy wiecej takich korpusow.

Koniec wojny​

W styczniu sytuacja Chin byla zdecydowanie przesadzona. Armie na zachodzie i w centrum caly czas sie cofaly. W tym momencie wrog postanowil przeprowadzic ostatnia ofensywe. Wfont wschodni mial jednoczesnie zaatakowac Shanghai (od strony Changzhou) oraz Pizhou (a nastepnie odciac wojska od portu i sztabow w Qingdao.
Ta pierwsza czesc ofensywy rusza juz na poczatku stycznia. Zaskoczone oddzialy 7 korpusu, sa zbyt rozciagniete, aby skutecznie stawic opor. 19 dywizja ktorej zadaniem byla obrona tej prowincji musis ie wycofac, przed przewazajacymi silami wroga. Na szczescie dowodca 7 korpusu zachowuje spokoj i natychmiast wysyla w powstala luke 1 dywizje piechoty, natomiast wycofujaca sie jednostka, po reorganizacji ma zajac pozycje obronne ktore opuscily atakujace oddzialy. Sztab armii widzac zagrozenie dla wschodniej czesci frontu wysyla w to miejsce obie floty bombowcow. Ich atak jest druzgocacy dla przeciwnika. Do konca miesiaca udaje sie odzyskac terytorium, a nawet kontratakowac. 26 stycznia rusza spozniona ofensywa na Shanghai. Tego dnia zaatakowane zostaja dywizje w Changzou oraz Zhuji. O ile ta druga zostaje obroniona, to przewaga 4 do 1 zmusza Sasebo Rikusentai do wycofania sie. Manewr ten zmusza takze Maizaru Rikusenta, zagrozonego oskrzydleniem, do wycofania sie. Co prawda nowe pozycje byly silne i obrona trwala, ale bylo ryzyko przelamania frontu. Dlatego tez 1 korpus piechoty morskiej z ulga przyjal wiadomosc z 31 stycznia o poddaniu sie Rzadu Chin Nacjonalistycznych.

Sytuacja ogolna​

14 pazdziernika udaje sie poprawic opancerzenie naszych krazownikow lekkich. Tydzien pozniej pojawiaja sie nowe metody pierwszej pomocy a dzien pozneij wprowadzono nowe nawozy w rolnictwie oraz zreorganizowano zaopatrzenie. 24 tego miesiaca wprowadzone zostaje nowy system sciagania rannych zolnierzy z pola walki. 2 listopada poddaja sie Komunistyczne Chiny. A 3 dni pozniej wybucha w prowincji Kuye He powstanie. Na poczatku grudnia kolejne konwoje i okrety eskorty zostaja zamowione w stoczniach. W tym samym okresie rzad oglasza wprowadzenie efektywniejszego zarzadzania przemyslem. Przed samym koncem roku udaje sie wprowadzic nowy typ dzial przeciwlotniczych dla miast oraz poprawione szkolenie pilotow morskich i ich sluzb naziemnych.
1 stycznia ogloszono, ze nasze sily ladowe, dzieki liczbie stoczonych bitew, uzyskaly status armii veteranow. Tego samego dnia zlozono zamowienia w stoczniach na 3 nowe krazowniki lekkie. Byly to Kashiwara, Agano oraz Noshiro. Mialy one wejsc do sluzby przed koncem roku. W miedzy czasie dzieki opanowaniu prowincji Zhushan armia Japonska przejmuje tamtejsze stadniny. Konie zarekfirowane z nich wydatnie wplyna na szybkosc dzialania zaopatrzenia w regionie.
Na poczatku stycznia wsparcie dla "naszej" partii w USA wzroslo do 36% W tyms amym okresie wprowadzono nowe celowniki dla artylerii. Do konca miesiaca wprowadzono, nowe systemy artylerii plot oraz kotly i opancerzenie dla nowych krazownikow ciezkich. Nowa artyleria plot zostala zastosowana takze na lotniskowcach.



PS: To byly ostatnie zlomowane okrety

Choc musze przyznac, ze mialem wielka ochote pozbyc sie takze niczycieli 1 poziomu (strasnzie ich nie lubie). Ale posluchalem glosu rozsadku i teraz zwraca mi sie to z nadwyzka. Floty ASW swietnie spotuja mi akweny


PS2: I najwazniejsze, sponsorem dzisiejszego odcinka jest McFlash's ktory dba (jak tylko posty zedytuje) o to, zeby moj aar byl w jezyku polskim.

 

odcinek 5
luty - grudzien '38





Ostatni etap opanowywania terytoriow Chinskich


Operacja Qióngyá​

Cele: bezposrednim celem jest zniszczenie armii Guangxi. Zostanie ono przeprowadzone poprzez skupienie sie na odcinaniu duzych czesci armii od zaopatrzenia. Aby tego dokonac, zostanie wyprowadzone uderzenie 10 korpusu piechoty w strone Shantou, 9 KP na Shanwel oraz desantu na najwazniejszy port przeciwnika: Haikou, a nastepnie w str Guiping gdzie desant ma sie polaczyc z Armia Koreanska.

Sily: Na terenie Guanxi operowac bedzie 1 Armia wzmocniona 3 korpusem piechoty (majacym zadania defensywne). Desant na poludniu przeprowadzony zostalnie silami 1 armii marines w skladzie 2 korpusow.

Przebieg: Tak jak i w przypadku poprzedniej wojny, atak zostal poprzedzony silnymi manewrami floty takze 21 kwietnia byla ona na pozycjach gotowa do pelnej blokady. Byla ona tak skuteczna, ze w przeciagu miesiaca zniszczono 21 Chinskich konwojow. 30 kwietnia ASW V wykrywa flote przecinika. jeszcze tego samego dnia kontakt z nia uzyskuje admiral Nagano na okrecie Kirishima. Przeciwnikiem okazuje sie grupa niszczycieli ktora w ostatniej chwili ucieka. Na szczescie swietowanie bylo przedwczesne. Admiral dobrze odczytuje kierunek w jakim ucieka flota przeciwnika i 1 maja znow lapie z nia kontakt. Tym razem przeciwnik nie ma szans uciec a jego okrety zostaja zniszczone. Po tej bitwie, tak jak i poprzednio flota zostaje wyslana do baz (dla bliskosci do portu na Tajwanie). dalsza blokade przeprowadzaja niszczyciele oraz krazowniki, a takze okrety podwodne.

​

Na ladzie operacje zaczynaja sie od atakow 7 KP na Changsha, ktore zdobyte zostaje o godzinie 12. Jednoczesnie przeprowadza uderzenie takze 10 KP ktory do konca tego samego dnia zdobywa Zhongxin. Niecaly tydzien zajmuja obu armiom kontrataki. Po 5 dniach 7KP zdobywa Wuhue, a do 5 maja takze Jieyang i Lianhua Shan. 10 KP mimo ciaglych atakow na Zhongxin daje rady je odeprzec i nawet Guandu oraz Longchuan. I znow to wlasnie na tym korpusie skupiaja sie glowne kontratai przeciwnika. Do 15 maja padaja Jiexi, Chaozhou oraz Zijin. Nastepne 10 dni sa bardzo intensywne dla obu korpusow. Zdobyte zodtaja Shantou, Kuitan, Lufeng oraz Zhao'an, a takze odparte kontrataki na Jiexi i 2 kolejne na Chaozhou.

​

Razem z atakiem wschodniego skrzydla frontu atakuje tez zachodnie. 4 KP zdobywa juz pierwszego dnia Liuzhou, tak jak w innych przypadkach kolejne tygodnie poswiecone zostaja na odpieranie atakow dywizji Chinskich. Dopiero 13 maja udaje sie zajac kolejna prowincje - Hochi a 4 dni pozniej Heshan. PO raz kolejny korpus musi sie zatrzymac i odpierac ataki.
Dopiero 2 czerwca udaje sie zdobyc Giugang.
Jako ostatnie, zeby docenic ich wklad w ta kampanie, opisujemy dzialania 9 i 11 KP w centrum frontu. Ruszaja oni do ataku dopiero 2 dni pozniej i w pierwszej kolejnosci zdobywaja Guilin. Tak jak i na zachodzie, takze i tu ofensywa szybko sie zatrzymuje przytloczona zaciekloscia przeciwnika.

​

Pomoc pojawia sie 4 maja, gdy czolowe oddzialy piechoty morskiej zdobywaja port w Haikou. Od razu przechodza oni do dalszych atakow. W przeciagu 2 dni udaje im sie ustawic obrone na polnocy na wysokosci Anpu, oraz na poludniu w Danzhou. Do polowy maja wszystkie oddzialy przecinwika na poludniu zostaja otoczone i zniszczone, a dywizje kieruja sie na polnoc gdzie front jest bardzo slabo obstawiony.
16 maja udaje sie zdobyc Shinan. W przeciagu kolejnego tygodnia 9 i 11 KP udaje sie zdobyc Zhaoping oraz Tengxian.

​

Do konca maja padaja: Henxian i Guiping przecinajac sily przeciwnika na pol. Jest on tak zdeterminowany, aby uwolnic sie, ze do konca miesiaca Japonczycy zmuszeni sa tylko sie bronic.

​

W koncu sily przeciwnika sie wyczerpuja i pojedyncze dywizje zaczynaja sie poddawac. Do 3 czerwca wojna jest wygrana i w koncu rzad chinski rezygnuje z prowadzenia dalszego oporu.

​

Podsumowanie koncowe: Tak jak przewidywalismy, byl to bardzo ciezki przeciwnik, ktory stawial bardzo powazny opor. Szczesliwie, nie przylaczyl sie do wojny po stronie Chin Nacjonalistycznych, bo moglby przewazyc szale zwyciestwa na ich strone. Cieszy zdobycie kolejnych portow i uzyskanie pozycji wyjsciowych do dalszych ofensyw.

Pozostale operacje​

Nie chcac sie za bardzo rozpisywac wspomnimy tylko, ze jeszcze w czasie trwania poprzedniej wojny - 30 maja wojska Japonskie wkroczyly do Yunnan. Mimo slabej postawy przeciwnika teren bardzo opoznial dzialania. Do tego stopnia, ze zwyciestwo ogloszono dopiero 23 czerwca. Kolejne miesiace zajelo doprowadzanie zolnierzy i sprzetu do stanu sprzed wojen. Trzeba przyznac, ze armia Japonska wychodzila ztej wojny zwycieska, ale w oplakanym stanie. Sprzet, a przede wszystkim ludzie i ich zorganizowanie bylo na bardzo slabym poziomie. W koncu w pazdzierniku sztab uznal, ze ich stan jest wystarczajacy do przeprowadzenia kolejnej operacji. 23 tego miesiaca wypowiedziano wojne Xibei San Ma. Japonczycy pamietali po czyjejs tronie wystapilo to panstwo w poprzednich wojnach i zaatakowano je jak tylko nadazyla sie taka okolicznosc. Glowne sily zostaly podzielone na 2 oddzielne zgrupowania. Jedno(zachodnie) zlozone glownei z piechoty mialo za zadanie zdobyc stolice, drugie (wschodnie), poprzedzane dywizjami kawalerii, mialo zatakowac 2 najwazniejsze miasto. Mimo poznej pory roku i ciezkich warunkow udalo sie zakonczyc wojne 22 grudnia 1938 roku. Rzad w koncu mogl oglosic demobilizacje, a takze wyslac swoje wojska na zimowe leza.

Sytuacja ogolna​

​

Rzad mial coraz wieksze problemy. Przedluzajaca sie wojna, a co za tym idzie mobilizacja, zle wplywala na nastroje w Japonii. Wojska wymagaly strasznych ilosci surowcow, ktore coraz ciezej bylo zdobyc. Minister spraw zagranicznych wlasciwie nie wysiadal z samolotu podpisujac kolejne umowy. Niestety, za kazdym razem gdy wydawalo sie, ze udalo sie zbilansowac potrzeby, okazywalo sie, ze armia potrzebuje wiecej i wiecej. Co gorsza skarb panstwa tez zaczynal swiecic pustkami.
W lutym 1938 roku pojawiaja sie nowe konstrukcje hangarow i kotlow dla lotniskowcow a takze organizacje wszelkich rodzajow artylerii. 7 marca Japonscy naukowcy mogl pochwalic sie przed premierem nowa maszyna deszyfrujaca. W tym samym miesiacu do sluzby wchodza kolejne dywizje piechoty morskiej. Obecnie rzad ma ich lacznie 8.
1 kwietnia oglosozna zostaje czesciowa nacjonalizacja sektoru prywatnego. Co prawda powoduje to niezadowolenie przemyslowcow, ale daje zastrzyc potrzbnego panstwu potencjalu przemyslowego. Tego samego dnia Tokijska Uczelnia panstwowa oglosila nabor na kierunek Zaawansowanych kontrukcji inzynieryjnych. W kwietniu ponownie poprawiona zostaje organizacja przemyslu, a takze wprowadzone nowe technologie wydobycia wegla, surowcow rzadkich oraz ropy. Wojsko moglo sie pochwalic nowym systemem planowania centralnego dla sztabow, ktore to wprowadzono na podstawie doswiadczenn wojennych. Mialo to poprawic skutecznosc atakow i kontratakow. Pod koniec tego miesiaca organizacja zaopatrzenia, dzieki zmainom, weszla na kolejny wyzszy szczebel.30 tego miesiaca dochodzi do incydentu tzw Changkufeng Lake. Na granicy ze Zwiazkiem Radzieckim doslzo do wymiany strzalow i wzajemnej proby sil. na szczescie obie strony wycofalys ie zanim doszlo do powazniejszego konfliktu. Jednak sztab Japonski byl zaskoczony silnym zaangazowaniem wojsk Rosyjskich.
1 maja Francja oglasza wprowadzenie embarga przeciwko naszemu panstwu. 7 dni pozniej poprawiono po raz kolejny organizacje pracy sztabow zmniejszajac okres potrzebny na przygotowanie oddzialow do kolejnych atakow a takze zwiekszajac ich szybkosc. 27 maja ogloszono wprowadzenie kontroli nad ciesnina Tajwanska. Spowoduje to kolejna poprawe obiegu zaopatrzenia. 2 tygodnie pozniej zmieniono sposob treningu pilotow oraz obslugi naziemnej CAS oraz CAGow. Oraz poprawiono wydajnosc radarow na lotniskach dla lepszej kontroli mysliwcow. 13 czerwca wprowadzono nowe rodzaje uzbrojenia (tak lekkiego jak i artyleryjskiego) dla wojsk ladowych. Poprawiono dzialanie taktyczego dowodztwa sil lotniczych. Tydzien pozniej wybuchaja strajki robotnikow w Tokio. Do konca czerwca dzieki wprowadzeniu nowych dzial przeciwpancerntych oraz broni wsparcia dla piechoty ogloszono wprowadzenie dywizji piechoty nowego typu (typ 38). Tego samego dnia wprowadzono poprawiona organizacje uderzen na lotniska, instalacje, logistyke, porty oraz przechwytywanie a takze taktyke morska. 16 czerwca wprowadzono wsparcie dla przemyslu. 2 sierpnia takze Holandia oglasza embargo.
Pod koniec tego miesiaca premier przeglada stan produkji w Japoni. Do lutego przyszlego roku gotowe beda kolejne 2 ostatnie dywizje piechoty morskiej. Ciagle produkowane sa konwoje (5) i eskorta dla nich (2) a takze 3 krazowniki lekkie. Produkowane sa takze lotniskowce: Amagi (02.1940), Soryu(03.1940), Hiryu(07.1940) oraz Shokaku.
Zakolejkowanych jest kolejnych 6 krazownikow lekkich.
We wrzesniu zatwierdzono projekty nowych krazownikow ciezkich. Wprowadzono takze kolejne usprawnienia dla pierwszej pomocy i medycyny wojskowej w ogole. Jeszcze tego samego miesiaca ogloszone zostalo zakonczenie organizowania 4 korpusu piechoty morskiej. dzialnia wojenne spowodowaly, ze wojsko postanowilo zatwierdzioc nowe systemy uzbrojenia dla arktycznych, pustynych i gorzystych terenow walki a takze sama organizacje oddzialow specjalnych. Po raz kolejny poprawiono takze systemy artylerii plot w miastach.
Z koncem wrzesnia nowy typ lotniskowaca zostaje zatwierdzony. 16 listopada ponownie usprawniona zostaje organizacja artylerii. tydzien pozneij Anglia przylacza sie do panstw ktore zatwierdzily embargo przeciw Japoni. Jest to boleska informacja, gdyz duza czesc surowcow byla kupowana w tym kraju. Na poczatku grudnia dzieki nowym technologiom udaje sie poprawic dystans z jakiego przeciwnik bedzie wykryty. W tym samym okresie sztab wprowadzil nowe ulatwienia dla organizacji dowodzenia i kierowania atakami duzych mas piechoty.

​

Sytuacja w europie​

10 marca 1938 roku Niemcy decyzuja sie anektować Austrie. Tydzien pozniej do paktu przylaczaja sie Wlochy. Ogloszony zostaje Pakt trzech panstw. 29 kwietnia Niemcy atakuja Danie, w obronie ktorej staje Wielka Brytania i Francja. Powoduje to atak oddzialow pancernych na Belgie, Holandie i Luksemburg, co ma dac im szanse na oskrzydlenie glownych sil Francuskich. 24 maja Dania sie poddaje. Natomiast w polowie sierpnia Czechoslowacja oglasza mobilizacje.
W nastepnym miesiacu Francja podbija Etiopie.




PS: poprzedni post:

 

odcinek 6 specjalny
pocatek 1939 roku





Potencjal Japonii​

Obecnie na nasz kraj odzialywuja 4 czynniki wplywajace na dzialanie kraju. Sa to:
Pakt stali (zaopatrzenie +5%, efektywnosc odkrywania nowych technologii +5%)
Armia veteranow (+5% lidership, odzyskiwanie organizacji oraz sam jej poziom)
Kontrolowanie ciesniny Chihili oraz Tajwanskiej (lacznie efektywnosc odkrywania +30%, przepustowosc zaopatrzenia +30%)
Panstwo nasze jest w sojuszu z Niemcami i Wlochami. Embargo na nasz kraj nalozyly: Francja, Anglia, Norwegia i Holandia. Dlatego tez skupiamys ie na handlu z Niemcami, ZSRR, USA, RPA, Turcja, Syjam i Meksykiem. Niestety obecnie surowce jakie otrzymujemy sa zdecydowanie niewystarczajace dla potrzeb kraju. Mamy dzienny deficyt: energii na poziomie - 192, Metalu -97, metali rzadkich -32. Na szczescie uzyskujemy nadwyzke tak ropy jak i okresloncych paliw. Takze nasze finanse sa na tyle dobre, ze mozemys obie pozwolic na 2-3 wieksze transakcje.
produkcja nei zmienials ie od ostatnich informacji za bardzo. Konczymy budowe ostatniej dyziwji piechoty morskiej. reszte potencjalu skupiamy na marynarce tak handlowej jak i wojennej. Gospodarka radzi sobie na tyle dobrze, ze wykorzystujemy az 30 IC na rzecz unowoczesniania armii a i tak zostaje nam kolejne 20 na podjecie nowej budowy. Premier jak narazie nei zdecydowal, co biedzie priorytetem. Sily ladowe sa mocne, ale potrzebuja duzej liczby oddzialow zandarmerii konnej. Z 2giej strony marynarka potrzebuje znacznei wiecej okretow i to wszystkich typow. Trzeba bedzie to dobrze zbalansowac.
Technologie stoja na calkiem wysokim poziomie. Obecnie prowadzone sa prace nad przepustowoscia zaopatrzenia, nowym radarami (planowane zakonczenie w styczniu tego roku) oraz obrony cywilnej. W teoriach wojsk ladowych opracowywane jest tylko wojna piechoty. Sily powietrzne opracowuja taktyke przechwytywania oraz kontroli z ziemi (dla CAGow), uderzenie i celowanie dla bombowcow morskich, oraz caly zestaw doktryn dla bombowcow taktycznych. takze marynarka zajmuje sie teoriami. Sa to: ulepszony system treningu dla naszych ciezkich okretow, oraz caly zestaw teorii dla lotniskowcow.
Dodatkowo sily ladowe opracowuja nowe bronie szturnowe oraz specjalne wyposarzenie do wojny w dzungli. Jako ze nasze sily pancerne wlasciwie nieistnieja, a artyleria stoi na dobrym pozmiomie nie nalezy spodziewac sie tutaj zmian. W marynarce jest presja, zeby stworzyc nowy typ niszczyciela, ale neistety projekt ten musi poczekac na lepsze czasy. W najblizszym czasie zostanie opracowany za to nowy typ krazownikow lekkich a nastepnie ciezkich. Oczywiscie caly czas rozwijany jest projekt lotniskowcow.

Potencjal wojskowy​

Obecnie Japonskie sily ladowe odpoczywaja po trudach ostatnich operacji. W polowie roku nalezy spodziewac sie, nowej organizacji sil zwiazanych zmianami terytoarialnymi i nowymi celami. Podstawa Armii nadal bedzie dywizja piechoty

​

(obiecnie typ'38), wsparta artyleria i bombowcami taktycznymi

​

(Kawasaki Ki48 jest co prawda przestarzale, ale nie bedzie zmieniane w najblizszym czasie). Nalezy spodziewac sie, ze odzialy te beda operowac na kontynencie. Do sugerowanych dzialan morskich przydzielone marynarce zostaje 1 Armia Marines

​

(obecnie typ IV). Przy okazji nalezy zwrocic na niedostatki odecnych dywizji ktore nalezy naprawic wprowadzajac usprawnienia w medycynie, wyposazeniu oraz w wsparciu.

​

Zadaniami wspierajacymi zajma sie nasze bombowce morskie (Mitsubishi G3M Chukon). Zwraca uwage fakt, ze jednostki te potrzebuja zdecydowanie wiecej zainteresowania rzadu jesli aja stanowic praktyczna sile. Flota niestety niewiele zmienial sie od czasu ostatniego raportu.

​

Jej glowna sila uderzeniowa nadal jest 1st Carier Task Force z lotniskowcami Akagi, Kaga i Ryujo, wsparte przez krazonwiki lekkie: Noshiro, Agano, Kashiwara (wszystkie typu'38). wsparcie im maja dac 3 floty SAG - tutaj bez zmian w jednostkach. Oraz 4 floty taktyczne.

​

Tutaj pojawia sie nowa grupa: Taks Force Kondo w skladzie: krazownikow lekkich: Mogami, Mikurna (typ'36) oraz Suzuya, Kurnano oraz Kashima (typ'34)
Oceniajac ogolne sily armii nalezy powiedziec, ze mamy obecnie 328 brygad piechoty(75%), 19 jednostek lotniczych i 97 okretow. troche inaczej wyglada zuzycie plaiwa ze wzgledu na rodzaje wojsk. Tutaj zdecydowanie najwiecej pobieraja sily powietrzne (50%) - jak tylko opanujemy sytuacje z buntami nalezy uziemic jednostki. W zuzyciu zaopatrzenia z powrotem prym wioda sily ladowe (w tym 1/4 zuzywana jest przez piechote) zuzywajace prawie 80% calego zapotrzebowania wojska. W marynarce najwiekszymi "pozeraczami paliwa sa okrety transportowe (33%) oraz lotniskowce (25%), natomiast zaopatrzenie w najwiekszym stopniu zuzywaja lekkie krazowniki (33%)

Plany operacji na przelomie 1939-40​

Rzad przekazale sztabowi przeprowadzenie analizy operacji na poludniu. Przewidujac wygrana Niemiec we Francji i Holandii nalezy zadbac o interesy Japoni.
Sztab analizujac sytuacje wojenna zaleca opracowanie szczegulowych planow dla atakow na: Indonezje, Nowa Gwinee, Nowa Caledonie, Australie, Hong Kong oraz Indochiny (choc nalezy spodziewac sie, ze uda sie je opanowac dzieki dyplomacji. Sztab przy okazji zwraca uwage, na mozliwosc wsparcia poczynan naszych sojusznikow atakiem na Indie, a nastepnie w strone pol roponosnych.
Wedlug analizy sil przeciwnika mozna stwierdzic, ze 1 Armia Marines powinna sobie bez problemow poradzic z kazdym przeciwnikow (przy zachowaniu neutralnosci USA).

PS:

Spoiler

PS2: czy taka odpowiedz Cie zadowala?

 

odcinek 7
grudzien '38 - czerwiec '40





Cisza przed burza


​

Zakonczona wojna z Chinami pozwolila Japonii zlapac chwile oddechu. Czas ten mial zostac spożytkowany szczegolnie na przywrocenie gotowosci bojowej piechocie ktora najbardziej odczula trudy wojny a takze przygotowanie panstwa do kolejnych kampanii. Aby tego dokonac premier oglosil reforme rzadu. W jej wyniku wprowadzono 2 nowych ministrow: nowym szefem sztabu zostal general Abe Nabuyuki, natomiast wywiadem zajal sie Kano Jigoro. Przy okazji zmniejszono ograniczenia dla przemyslu a takze wprowadzono na nowo 3 letnia sluzbe wojskowa. Okres pokoju a co za tym idzie zmniejszona potrzeba przemieszczania jednostek, oraz zużycia zaopatrzenia spowodowala renegocjacje omów międzynarodowych. W jej wyniku udalo sie odzyskac tak duze ilosci pieniedzy, ze niepotrzebnym stalo sie sprzedawanie zaopatrzenia Ameryce. To z kolei pozwolilo skupic sie przemyslowi na zamowionej produkcji i modernizacji wojska.
18 stycznia 1939 roku Niemcy pokonaly Francje. W jej miejsce utorzono marionetkowe panstwo Francja Vichy. Ta decyzja dala okazje dyplomacji Japońskiej do dzialania. Zaproponowano szybko Rzeszy ochrone Indochin francuskich przez Cesarstwo. Te bogate w rzadkie surowce prowincje byly zbyt daleko aby Niemcy mogly skutecznie je bronic i wykorzystywać, dlatego Hitler przystal na propozycje. Uklad ten mial takze tajna czesc. W niej Cesarstwo Japonii decydowalo sie przylaczyc do wojny z Anglia przed koncem 1940 roku. Aby dodatkowo przygotowac sie do tego ataku rozpoczeto negocjacje z Siamem. Poczatkowo rozmowy dotyczyly tylko sojuszu militarnego skierowanego przeciw Aliantom (ktorzy wczesniej zmusili to panstwo do ustepstw terytorialnych). Jednak zaraz po wkroczeniu wojsk Japonskich na te tereny, dokonano puczu w wyniku ktorego wladze uzyskali bardziej przychylni Cesarstwu politycy. Kontrolowanie ich doprowadzilo do sytuacji w ktorej Siam stal sie wlasciwie marionetka, a nie wolnym panstwem. Ostatnie zmiany terytorialne zmuszaja generala de Gaulle do ogloszenia "Wstydu porazki" i wycofania sie Francji z azji poludniowo wschodniej.
Do konca stycznia udalo sie zakonczyc tworzenie 4 korpusu piechoty morskiej. Dwa miesiące pozniej ogloszono zamowienie na sprzet dla 6 wzmocnionych brygad kawalerii ktore mialy zajac sie kontrola wielkich terenow w Chinach.

​

19 marca Niemcy atakuja Czechy a Polska oglasza mobilizacje. Zaskoczony przeciwnik nie jest w stanie stawic oporu i 5 kwietnia poddaje sie. Tego samego dnia ogloszono nastepny etap nacjonalizacji przemyslu.
Pod koniec lipca zakonczenie budowy kolejnych statkow i okretow zwiekszylo stan marynarki do niespotykanych nigdy rozmarow. Dzieki temu stala sie jedna z najsilniejszych na swiecie, a rzad nadal jej tytol Wielkiej Floty. Tego samego dnia niestety wybuchł skandal parlamentarny w wyniku ktorego nowym szefem sztabu zostal Hajime Sugiyama.
17 sierpnia w wyniku negocjacji pomiedzy Niemcami a Zwiazkiem Radzieckim doszlo do podpisania paktu Ribentrop - Molotow. Ustalal on podzial europy wschodniej w przypadku nowego konfliktu. W efekcie tego Finlandia i Szwecja oglaszaja mobilizacje.
W lutym 1940 roku do sluzby wprowadzone zostaja kolejne 5 krążowników lekkich. Razem z krążownikami ciężkimi Ashigara oraz Kako tworza one 4th Cruisser Fleet pod dowództwem admirala Nashimury. Miesiac pozniej marynarka wojenna powieksza sie o 4 nowe lotniskowce. Trzy z nich: Amagi, Soryu,Shokaku tworza razem z 5 krążownikami lekkimi 2nd Carrier Task Force, natomiast ostatni Hiryu razem z CVL Zuiho oraz 3 krążownikami lekkimi tworza rezerwe lotniskowcow.
Przez caly okres pokoju usilnie pracowano nad wprowadzeniem usprawnien dla wojsk i dzialania panstwa. Kluczowym bylo uzyskanie w styczniu '39 roku dzialajacego radaru. Dalsze prace nad ta techonologia pozwolily wprowadzic do konca roku radary dla okretow, a takze samolotow. Niestety okres ich budowy i wprowadzania do jednostek przedluza sie i nie wiadomo, czy zakonczy przed wybuchem wojny. Udalo sie takze, dzieki nowej maszynie zwanej komputerem, rozwinac nasze sluzby zajmujace sie szyfrowaniem i deszyfrowaniem meldunkow tak naszych jak i wrogich.

Spoiler

​

Mimo nacisku na flote i marynarke udalo sie wprowadzic na poczatku 1940 roku nowa piechote zwana dalej typem 40. Razem z nia przygotowano dla niej specjalne nowe bronie osobiste jak i moździerze i artylerie a takze specjalne wyposazenie do walki w dzungli. Saperzy dostali 2 nowe typy mostow ulatwiajacych przeprawy. Ogloszono takze koniec prac nad nowymi teoriami walk ladowych a w szczegolnosci wielkim planem bitwy. Wprowadzono takze nowy typ czolgow lekkich oraz pojazdow amfibijnych a w maju 1940 roku ogloszono zakonczenie prac nad wojskami spadochronowymi. Mialy one stanowic dodatkowy korpus piechoty morskiej. Jednak ich budowa zostaje zawieszona z braku wolnych środków produkcji.

Spoiler

​

Okres ten byl szczegolnie pracochlonny dla lotnictwa. Przez caly czas, na podstawie doswiadczen z walk, wprowadzano nowe zasady dzialania i uderzania na wszelkie obiekty ladowe i morskie. Szczegolie skupiano sie na atakach na porty - ktore to mialo byc bardzo przydatne w nastepnej wojnie. Poza teoriami oraz zasadami treningu i organizacji dzialania wprowadzano takze nowe modele samolotow i wyposazenia dla nich. Nowy typ bardziej wszechstronnego mysliwca, a takze nowe silniki i zbiorniki paliwa zdecydowanie rozwinely mozliwosci uderzeniowe. W lutym 1940 roku udalo sie w koncu zbudowac radary na tyle male, zeby mozna je bylo pomiescic w samolotach.

Spoiler

​

Natomiast marynarka skupila sie glownie na wprowadzaniu nowych typow jednostek.
W czerwcu '39 roku pojawia sie nowy krążownik lekki natomiast miesiac pozneij krążownik ciężki oraz lotniskowiec. W listopadzie udaje sie takze wprowadzic nowy typ krazownika liniowego.

Spoiler

​

Poza tym wprowadzono takze reforme rolnictwa, obrony cywilnej oraz parokrotnie zaopatrzenia tak jego produkcji jak i rozdzielania.

Wojsko w przededniu wybuchu wojny​

Mimo ciezkiej pracy nie udalo sie w pelni przygotowac armii na przyszly konflikt. Niestety nie wszystkie okrety uzyskaly radary, a piechota zostala przezbrojona w nowe bronie. Sztab bedzie zmuszony korzystać z tego co obecnie ma. Oczywistym jest, ze kolejnym celem wyznaczonym wojsku bedzie pokonanie floty brytyjskiej, ewentualnie zmuszenie jej do ucieczki do portu i tam przeprowadzenie blokady. Po tym przeprowadzenie ofensywy w strone Singapuru oraz ustawienie silnej obrony w kierunku Indii. W międzyczasie piechota morska ma opanować wszystkie porty w Indiach Holenderskich. Zadanie to wyznaczone zostaje nowo utworzonemu Teatrowi Bangkok pod dowództwem generała Tokuno. W jego sklad wchodzi South Japan Army generała Jamagity w sile 3 armii (w tym piechoty morskiej) i korpusu kawalerii. 3. Hendan (8 dywizji piechoty) generala Matsudy ma za zadanie utworzyc front na zachodzie, odciac jednostki brytyjskie od lini zaopatrzenia w Indiach oraz zdobyc port Rangoon. 4. Hendan generala Maedy w sile 6 dywizji ma za zadanie pokonanie sil na polwyspie a nastepnie zdobycie Singapuru. Piechota morska zostanie rozdzielona. 2 korpusy zajma sie zdobyciem Sumatry i Javy. Przewiduje sie tutaj ciezkie walki ze wzgledu na obecnosc sil wroga oraz bardzo slaba infrastrukture drogowa nie pozwalająca na szybkie manewry. Pozostale 2 korpusy zostana rozdzielone na pojedyncze dywizje z zadaniem opanowania Borneo, Sulewasi oraz Melukken.
2. Hendan wchodzacy w sklad Centralnej Japonskiej Armii ma za zadanie opanowac port Hong Kong. Po wykonaniu tego zadania zostanie przeniesiona do Indii gdzie nalezy spodziewac sie glownych sil przeciwnika. Podpisania umowy pomiedzy Niemcami a Zwiazkiem Radzieckim pozwala nam na zluzowanie wojsk stacjonujących na granicy w wypadku większych problemow na poludniu. Zadaniem Lotnictwa bedzie wspieranie wojsk w Indiach oraz ciagle nekanie okretow w porcie Singapur.
Najciezsze zadanie dostaje maryarka wojenna. Musi ona pokonac obecne sily brytyjskie na tym akwenie a nastepnie przygotowac sie na kolejne uderzenie głównych sil ktore przybędą po paru miesiacach. Nalezy byc przygotowanym na wielka bitwe morska w sytuacji opanowania Singapuru przez nasze sily.
Z tego tez powodu przeprowadzono reorganizacje marynarki.

​

Zreorganizowano obie floty lotniskowcow. Posiadaly one obecnie po 3 lotniskowce oraz 5 krazownikow lekkich starszego typu. Zmiany zaszly takze w obu flotach SAG.

​

Obecnie skladaly sie one z 1 pancernika 2 krazownikow liniowych, 1 ciezkiego oraz 3 lekkich. Spodziewano sie, ze floty te beda dzialac przy wsparciu lotniskowcow co da im skuteczna oslone powietrzna.

​

Wsparciem dla nich maly byc 4 floty krążowników. Skladaly sie one z 2 ciezkich i 5 lekkich roznych typow. Osłoną wod wewnetrznych zajmowalo sie 7 flot niszczycieli (ASW). Rezerwę stanowily 3 krazowniki ciezkie oraz rezerwowa flota Lotniskowcow. W rezerwie stacjonowalo takze 1 skrzydlo samolotow pokladowych. Jest to liczba zdecydowanie zbyt mala, ale spodziewano sie w kazdej chwili pojawienia kolejnych eskadr.

​

PS: krotki odcinek. Duzo czasu zajelo ogarniecie sytuacji w 1940 roku. probowalem walczyc z anglikami w 1939 - ale dostawalem baty. W nastepnym roku penwie nie bedzie duzo lepiej, ale moze jednak mimo wszystko czegos sie nauczylem

 

odcinek 8a
czerwiec - sierpien 1940






Wojna przeciwko Aliantom​

Zgodnie z umowa dyplomatyczna z Niemcami 13 czerwca 1940 roku wybucha ponownie wojna. W celu zmniejszenia negatywnego oddzwieku glownym przeciwnikiem zostaje Holandia. Cesarstwo Japonskie zmartwione niepewna sytuacja mieszkancow azji poludniowo wschodniej (zwiazana z wojna w europie) postanawia sama zadbac o ich bezpieczenstwo. Niestety Alianci nie docenili dzialan Rzadu i uznali to za wypowiedzenie im wojny. Cesarskie oddzialy zostaja zmuszone do przeprowadzenia dzialan wojennych w celu zabezpieczenia sytuacji w regionie.

​

Tak jak i w poprzednich konfliktach w przededniu przeprowadzone zostaja manewry floty. W ciagu nich jednostki ASW kontroluja Morze Filipinskie oraz Poludniowo Chinskie. Glowne sily skupily sie na manewrach w okolicach Singapuru oraz morza Jawajskiego oraz Floresa.

Operacja Xianggang​

Cele: Glownym celem tej operacji jest zdobycie portu Hong Kong czym zmniejszymy mozliwosci operacyjne wrogiej floty i zapewnimy wieksze bezpieczenstwo naszym transportom.

Sily: Z racji braku wiarygodnej informacji o silach przeciwnika do wykonania tego zadania wyznacza sie 2. Hendan w sile 8 DP. Co prawda przewiduje sie maly opor niewielkiego garnizonu, ale w razie przerwania blokady, mozliwe jest dotarcie duzo silniejszych posilkow.

Przebieg: Jeszcze przed wybuchem wojny oddzialy wydzielone 19. Hoheishidan przekroczaja o godzinie 8.00 rzeke Shenzhen stanowiaca granice panstwowa.

​

Po opanowaniu mostow (w tym szczegolnie kolejowego) i zabezpieczeniu sie przed ewentualnym kontratakiem pozostale sily zaczynaja przekraczac granice godzine pozniej. Oddzialy te dziela sie na 3 sily uderzeniowe. Pierwsza (zachodnia) kieruje sie poprzez nowe terytoria w strone wyspy Tsing YI. Centralna kieruje sie na Tai Mo Shan - wzgorze gorujace nad portem. Ostatnia najslabsza grupa zabezpiecza wschodnia czesc polwyspu kierujac wzdloz torow kolejowych na poludnie.

​

Do konca dnia oddzialy docieraja na wyznaczone pozycje. Wrog jak narazie stawia tylko slaby opor. Zaskakujacym jest pojawienie sie ochotnikow Kanadyjskich oraz Hindusow ktorych dowodztwo wcześniej nie stwierdzilo na tym obszarze.

​

Co gorsze, jak zameldowala grupa centralna jedyne przejscie w kierunku portu jest zablokowane reduta Shing Mun broniona przez 2 batalion Royal Scots ppłk S. White. Nastepnego dnia od rana oddzialy Japońskie przeprowadzały kolejne zmasowane uderzenia na te pozycje. Jednak umiejetna obrona Angielska nie pozwalala na odniesienie sukcesu. Dopiero podciagniecie dzial i bardziej zorganizowany atak dnia nastepnego zmusil po 5 godzinach batalion do wycofania sie na Zlote Wzgorze. Szybki atak przeprowadzony przez sily Cesarskie zepchnął brytyjczykow z tych pozycji. Na ich szczescie kompania D tak skutecznie kontratakowala, ze do konca 15 czerwca udalo sie obroncom ja utrzymac. Nastepnego dnia o 10 rano wzgorze jednak zostalo ponownie zdobyte przez Japońskie oddzialy. Udane odparcie kolejnych kontrataków hinduskich zmusilo obroncow do wycofania sie do miasta. Dzieki opanowaniu wzgorza artyleria kontrolowala cala okolice Nowych terytoriow a takze czesc Kowloon.

​

17 czerwca ostatnie oddzialy Hinduskie wycofuja sie na wyspe, niszczac po drodze urzadzenia portowe. Posuwajace sie zaraz za nimi oddzialy Cesarskie opanowaly Diabelski Szczyt. Artyleria prowadzaca ostrzal z tego szczytu miala w swoim zasiegu caly port i zaraz rozpoczela nekanie wroga. Brytyjski dowodca podzielil pozostaly garnizon na brygady wschodnia i zachodnia. Jednak jego sily byly zbyt male aby kontrolowac cala dlugosc frontu. 18 czerwca po silnym ostrzale artyleryjskim oddzialy Japońskie laduja w okolicach Tai Koo. Mimo malych strat jakie zadano Japonczykom dokonali oni nastepnie masakry zalogi baterii Sai Wan, oraz personelu medycznego miejscowej salezjańskiej misji. Do konca dnia udaje sie takze zniszczyc sztab zachodniej brygady. W czasie jej obrony ginie brygadier John K. Lawson.

​

Do konca 20 czerwca caly port zostaje opanowany, a gubernator Sir Mark Aitchison Young w imieniu pozostałych sil brytyjskich poddaje sie. Mimo tego, dochodzi do zabójstw i torturowania rannych w szpitalu polowym w Kolegium sw Szczepana.

Uwagi koncowe: Zaskoczone sily brytyjskie nie stawialy zbyt duzego oporu. Tak jak przewidywano, na ladzie sa zdecydowanie slabsi niz na morzu.

Operacja Xinjiapo​

Cele: Opanowanie półwyspu Malajskiego ze szczegolnym uwzglednieniem Singapuru. Przy opanowywaniu portu nalezy zwrocic uwage, na okazje do zniszczenia floty brytyjskiej. Bedzie to główny test dla naszej floty. Po wycofaniu sie jednostek brytyjskich nie zaleca sie przeprowadzania dalszego poscigu.

Sily: Ladowa czesc operacji zostanie przeprowadzona silami 4. Hendan generala Maedy (6 DP). W czesci morskiej wezma udzial obie floty lotniskowcow oraz pancernikow a takze 3 krazownicze.

Przebieg: Przeciwnik w ogole nie spodziewal sie tego uderzenia. Brytyjczycy nawet nie starali sie kontrolowac granicy ladowej liczac na to, ze miano niezdobytej twierdzy zniecheci przecinikow. Szczegolnie, ze dzungla na polnocy wydawala sie nie do przebycia. O tym jak błędne bylo to zalozenie przekonała sie dywizja brytyjska w prowincji Bertam 7 lipca zaskoczona naglym atakiem obu dywizji 21 korpusu. Niestety ciezki teren nie pozwolil okrazyc tej jednoski i zdolala sie ona wycofac. Mimo wykrycia sil Japonskich przeciwnik nie wydaje sie planować wyslania posilkow. Do konca miesiaca wojska posuwaja sie do przodu a jedynym przeciwnikiem jakiego spotykaja to dzungla.

​

Ostatniego dnia miesiaca w prowincji Kuntan oddzialy 11 korpusu natykaja sie na niebroniony sztab Brytyjski ktory zostal szybko rozbity.


W miedzyczasie obie floty zaczely prowadzic dzialania na morzu. Ilosc jednostek jakie wprowadzily obie floty powodowala, ze kazdego dnia dochodzilo do paru starc. Jednak wiekszosc z nich konczyla sie tylko na uszkodzeniach. Inaczej bylo 26 czerwca gdy samoloty 1st CTF nawiazaly kontakt z wroga flota. Do uderzenia na niszczyciele przeciwnika przystąpiła 1st SAG admirala Mikawy. Wyrazna przewaga ognia spowodowala, ze juz 2 godziny pozniej wrogie okrety tonely.

​

3 dni pozniej doszlo do bitwy floty admirala Kagi przeciw lotniskowcowi admirala Ramseya. Mimo zadania poważnych uszkodzen okretom brytyjskim wycofujacy sie wrog zdolal zniszczyc atakiem torpedowym krazownik lekki Kashiwara. Dzien pozniej admiral Yamamoto natrafia na kolejny lotniskowiec Venerable. Przewaga Japończyków zmusza admirala Philipsa do wycofania sie. Aby uniknac poscigu wysyla w samobójczym ataku 30 flotylle niszczycieli. Na szczescie dzieki ogniu krążowników nie udaje im sie podejsc na odleglosc skutecznego ataku torpedowego. Co prawda flotylla zatonela, ale spelnila swoje zadanie. 2 lipca Admiral Ozawa atakuje wykryte okrety podwodne. Ku jego zdziwieniu dwie godziny pozneij zostaje zaatakowany przez uciekający przed Yamamoto lotniskowiec Venerable. Tym razem admiral George Lyster traci 13 flotylle niszczycieli. Tydzien pozneij admiral Yamamoto atakuje flotę Harwooda. Po pierwszym starciu z godziny 9 rano obie grupy okrętów traca ze soba kontakt, szczescie Japonskiego admirala powoduje jednak, ze o 19 ponownie udaje sie je zaatakować.

​

O 22 wrog sie wycofuje zostawiajac tonacey HMS Exeter. W przeciagu nastepnnych dni nie dochodzi do powazniejszych starc. Prawdopodobnie jest to spowodowane wyslaniem niektorych okretow do portow w celu naprawy. Mimo to admirałowi Ozawie udaje sie dopasc 21 lipca 54 flotylle niszczycieli. Do 3 w nocy nastepnego dnia wszystkie one zostaja zniszczone. 12 sierpnia zostaja zniszczone takze 6 i 7 flotylla okretow podwodnych. 2 tygodnie pozniej 2nd CTF admirala Kagi wykrywa krazowniki brytyjskie HMS Devinshire oraz HMS Dunedin. Dwu godzinny boj konczy sie zatonieciem obu okretow. 2 dni pozneij admiral natrafia na kolejna flotte. Tym razem jest to HMS Sussex oraz HMS Berwick wsparce 32 flotylla niszczycieli admirala Cunninghama. O 11 rano niszczyciele tona a brytyjczycy sie wycofuja. Mimo utraty kontaktu Japonczycy nie rezygnuja z poscigu. O godzinie 21 natrafiaja na nich ponownie. Tym razem brytyjczycy wsparci sa 1, 35 oraz 48 flottyla niszczycieli. Przeciwnik ponownie wycofuje sie, wysylajac w ostatnim momencie niszczyciele do ataku torpedowego. Szybkosc manewru oraz ilosc niszczycieli zapewnily im mozliwosc skrocenia dystansu. Pancernik Mutsu zostal zagrozony atakiem torpedowym 35 floty.

​

W ostatnim momencie linie ataku przecina IJN Yubari. Ten zbudowany w 1923 roku lekki krazownik przyjal na kadlub wszystkie torpedy skierowane na pancernik skutecznie chroniac go przed uszkodzeniami. Niestety dla niego samego oznaczalo to koniec. Flottyla przeciwnika po nieudanym ataku probowala sie wycofac, jednak skuteczny ogien Japonskich artylerzystow doprowadzil do szybkiego zniszczenia wszystkich niszczycieli.

​

Do 7 sierpnia wojska Japońskie docierają do Singapuru. Jeszcze tego samego dnia o godzinie 20 przeprowadzone zostaje uderzenie w kierunku plazy Sarimbun.

plan uderzenia na plazy Sarimbun​

​

Australijscy zolnierze z 22 brygady otworzyli bardzo celny ogien do lodzi przeplywajacych ciesnine Johore. Aby osłonić oddzialy desantowe odezwala sie zebrana w okolicy artyleria. Przy jej wsparciu, oraz braku posilkow dla brygady oddzialy laduja na plazy przecinajac poszczegolne bataliony. Brigadier Harold Taylor zostal zmuszony wycofac sie z resztaki brygady wpuszczajac przeciwnika glebiej na wyspe.

​

Na nic nie zdal sie ten manewr gdyz juz nastepnego dnia doszlo do kolejnego ladowania w okolicach Kranji. Przeciwnikiem byla 27 brygada Australijska. Jej dowodca Brigadier Duncan Maxwell's lepiej przygotowuje sie do oporu. W momencie gdy pierwsze sily zaczely ladowac na plazach nagly silny ostrzal mozdziezy i artylerii masakruje japonskie oddzialy. Ich wsparcie nie jest w stanie dotrzec poniewaz zapalony zostaje olej wylany wcześniej do wody. Resztki oddzialow desantowych zaskoczone agresywnoscia przeciwnika nie moga nic zrobic. Ten sukces obroncow zostaje zaprzepaszczony przez kiepsko dzialajaca lacznosc. Z braku informacji o sasiadach oraz przy konczacej sie amunicji brygadier zmuszony zostaje do wycofania sie. Manewr ten pozwolil na bezpieczne zdesantownaie sie 9 sierpnia piechoty i czolgow a nastepnie odciecie 22 brygady i szybkie zniszczenie jej resztek. Przeciwnik byl kompletnie zaskoczony.

​

11 dywizja Hindyuska nie poinformowana nie zareagowala na czas na manewr japonski na jej skrzydle. Niestety zmeczenie zolnierzy oraz braki w zaopatrzeniu zachamowaly pochod oddzialow uderzeniowych zanim wkroczyly do miasta. Japonski dowodca swiadomy slabego stanu zaopatrzenia i duzej sily przeciwnika postanawia blefowac. Nastepnego dnia wzywa dowódcę Angielskiego do poddania sie grozac w innym wypadku zniszczeniem miasta. Mimo nalegania pozostalych generalow Percival decyduje sie dalej walczyc bojac sie podjecia takiej decyzji. Tego dnia chwilowo ustabilizowany front znow zostaje przerwany. Co prawda linie udalo sie szybko zalatac, ale w miedzyczasie oddzialy japonskie zdolaly zniszczyc pare magazynow. Braki zaopatrzenia i wody pitnej zaczely sie dawac mocno we znaki. Wlasciwie umilky juz dziala przeciwlotnicze, a amunicja do karabinow byla na wykonczeniu. Pod koniec dnia we Forcie Canning zorganizowano konferencje wyzszych dowodcow. Uznano, ze w sytuacji braku mozliwosci uzyskania amunicji nalezy poddac sie. 11 sierpnia wyslana zostaje delegacja majaca omowic warunki. Wroca ona szybko z poleceniem aby sam Percival przybyl na negocjacje.

​

O godzinie 17 przytloczony sytuacja general poddaje Singapur Japonczykom.

Krytyczna sytuacja portu w Singapurze spowodowala, ze brytyjskie okrety probowaly codziennie przerwac blokade Japonska i wydostac sie z pulapki. Ataki te szczegolnie nasilily sie w sierpniu. Niestety bliskosc portu powodowala, ze wypady te konczyly sie tylko uszkodzeniami.

​

1 sierpnia probuje takiego wypadu znany nam HMS Sussex oraz HMS Berwick wsparty 1 i 48 flotylla niszczycieli. Do kontaktu z flota admirala Kagi doszlo o godzinie 11. Siedem godzin pozneij HMS Sussex oraz 1 flotylla tonely a reszta okretow wycofywala sie do portu. Pod koniec nastepnego dnia HMS Berwick ze swoimi niszczycielami probowal ponownie sie wymknac.

​

Tym razem odbywalo sie to poznym wieczorem. Najwyrazniej Anglicy nie spodziewali sie wiele po Japonskich radarach. O godzinie 22 okrety te - oraz pancernik Queen Elizabeth zostaly zaatakowane przez Admirala Kage. Wydawalo sie, ze bitwa bedzie wygladala podobnie do poprzednich. Dlatego tez IJN Katori wysforowal sie przed reszte okretow liczac na zatopienie albo uszkodzenie pancernika. W tej sytuacji dowodca Berwika bez konsultacji z admiralem Vian zrobil zwrot razem z niszczycielami i zaatakowal. Katori - nowoczesny krazownik klasy M byl zbyt blisko i nie zdolal wymanewrować torped. Salwa w przeciagu 2 minut zniszczyla ten okret. Pancernik zdolal sie wycofac, gdy pozostale okrety brytyjskie tonely. Admiral Kaga nie zdolal odetchnac po ostatniej bitwie gdy o 8 rano dnia nastepnego zlapal kontakt z kolejna flota. Tym razem jego przeciwnikiem byl admiral Toney na lotniskowcu Vangeance wspieranym 3 flotyllami niszczycieli. Mimo agresywnego ataku pilotow Japonskich nie udalo sie przedostac lotnikom do glownego okretu, dzieki czemu anglik po raz trzeci uciekl smierci. Na morzu pozostawil jednak tonace 35 i 51 flotylle niszczycieli.

​

Szczescie admirala trwalo niecaly dzien gdyz popoludniem nadlecialy samoloty z lotniskowca Amagi. Na tyle skutecznie atakowaly, ze okret musial sie zatrzymac. Na to tylko czekaly krazowniki ktore szybko osaczyly wroga. O 23 nadano komunikat o zniszczeniu lotniskowca. Admiral powaznie nadgryziony przez wroga postanowil wycofac sie do portu w celu napraw. 4 sierpnia odbiera sygnal, o wyjsciu w morze admirala Ramseya, jednak nie odwaza sie stoczyc z nim powazniejszej bitwy. Anglicy z powaznymi uszkodzeniami wycofuja sie z pulapki. Nastepnego dnia udaje sie za to dopasc Holenderski krazownik Sumatra. Jego dowodca admiral Furstner wycofywal sie w kierunku Brunei co bylo powaznym bledem. Jego okret zostaje zatopiony o 5 nad ranem.

Uwagi koncowe: Cele wyznaczone Armii zostaly w calosci wykonane. Port z jego urzadzeniami juz niedlugo bedzie pracowal na rzecz naszego panstwa. Silom ladowym nie zadano zbyt duzych strat dzieki czemu moga wesprzec sily na innych frontach. Co bardziej cieszy Cesarska Marynarka pokazala sie z dobrej strony na tle silnego przeciwnika jakim sa brytyjczycy. Kosztem utraconych 3 krazownikow lekkich udalos ie zniszczyc 3 flotylle okretow podwodnych, 11 niszczycieli oraz 5 krazonikow i lotniskowiec. Co prawda marynarka Cesarska jest mocno oslabiona i wymaga powaznych napraw, ale wyglada na to, ze kontrolujemy szlaki morskie wokol Indonezji. Przy okazji warto wspomniec, ze nasze floty zatopily takze 68 konwojow morskich oraz 7 grup eskortowcow. Niestety nie obeszlo sie bez straty we wlasnych konwojach. W przyszlosci trzeba bedzie utorzyc bardziej gesta linie ASW.

PS: w koncu doczekaliscie sie wojny (prawdziwej)
Odcinek bedzie podzielony na 2-3 czesci poniewaz tak duzo tekstu napisalem, ze przegladarka przestala wyswietlac bledy. A poza tym limit zdjec mnie troche ogranicza.
Postaram sie nie pogubic w tym pisaniu w paru odcinkach o tym samym okresie. Jakby co to prosze o uwagi jelsi jednak gdzies sie zdubluje.

 

Odcinek 8b
czerwiec - grudzien 1940





Operacje desantowe piechoty morskiej


Operacja Kalimantan​

Cele: Opanowanie portów oraz infrastruktury wydobywczej rzadkich materialow ktore w duzej liczbie znajduja sie na wyspie.

Sily: Operacja zostanie przeprowadzona silami 3. Korpusu Piechoty Morskiej. Aby zabezpieczyc transport oraz dzialania wyznacza sie na czas operacji flote krazownikow jako wsparcie w dzialaniach na wyspie.

Przebieg: 15 czerwca zespol inwazyjny dociera w okolice Borneo. Ladowanie mialo sie odbyc jednoczesnie w Miri (Kuala Belait) oraz Kuching. Pierwszy zespol skladal sie z 7 DPM a zaskoczony wrog nie stawial prawie zadnego oporu. regionalne lotnisko bronione bylo przez zaledwie 50 policjantow. Po umocnieniu przyczółka dwie kompanie zostaly skierowane do Serii oraz Lutong. Ta druga miejscowosc byla szczegolnie wazna ze wzgledu na jej instalacje naftowe. W trakcie walk ginie 40 japońskich żołnierzy, ale operacja konczy sie sukcesem.

​

Do tego momentu dowodztwo SAFOR zostalo poinformowane o ladowaniu, jednak z braku wystarczajacych rezerw bylo w stanie wyslac tylko lotnictwo w ramach jednorazowego bombardowania. Na szczescie poza lekkimi uszkodzeniami nie doprowdzil on do poważniejszych strat.

​

W miedzy czasie 9 DPM przeprowadzila ladowanie w Kuching. Tutaj opor byl zdecydowanie silniejszy. Przede wszystkim w porcie stacjonowaly oddzialy piechoty brytyjskiej 14 dywizja Hinduska. Na szczescie po dwudniowych walkach udaje sie opanowac region. Niestety wycofujaca sie dywizja niszczy wszystkie srodki transportu nie pozwalajac na ich wykorzystanie. Dywizja po zapewnieniu bezpieczenstwa i kontroli nad zdobytym terenem wydzielila oddzialy pościgowe ktore mialy nekac Brytyjczyków i spychać ich w strone 2giej dywizji.

​

W miedzy czasie 17 czerwca opanowany zostaje Pontianak (przez 6 DPM) a 4 dni pozniej Tarakan oraz Balikpapan (obie 3 DPM). szczególnie zdobycie tego drugiego bylo wazne, gdyz znajdowal sie tam najwiekszy port na Borneo przystosowany do obsługiwania duzych zbiornikowców.

​

Zniszczenie urzadzen portowych zawiesiłoby wykorzystanie wydobytych na wyspie surowcow. Poz dobyciu wszystkich portow korpus zostal na wyspie w celu ochrony. Przez kolejne miesiace prowadzono operacje w celu opanowania coraz wiekszych terenow dzungli.

Uwagi koncowe: Z racji braku wiekszych sil Brytyjskich czy tez Holenderskich operacja nie byla zbyt ciezka. Niestety opanowanie calej wyspy jest niemozliwe zew zgledu na agresywna ludnosc miejscowa. Dowodztwo zaleca skupienie sie na kontrolowaniu najważniejszych portow i infrastruktur.

Operacja Medan​

Cele: operacja bedzie skladac sie z 2 faz. W pierwszej zadaniem wojsk bedzie opanowanie wschodniej czesci Sumatry ze szczególnym uwzgledniemiem portu Oosthaven oraz lini kolejowej. A nastepnie zdobycie Palembang gdzie znajduja sie wazne kopalnie. W drugiej fazie, ktora zostanie przeprowadzona dopiero po zdecydowanym odepchnieciu marynarki brytyjskiej, celem beda porty Padang, Medan oraz Dumai. W portach tych ze wzgledu na bliskosc przeciwnika nalezy zostawic sile odzialy piechoty.

Sily: Operacja ta zostanie przeprowadzona silami 1 Korpusu Piechoty Morskiej wspartej tak jak i w poprzednich sytuacjach flata krazownikow.

​

Przebieg: Bardzo szybki przebieg zdobywania Borneo spowodowal, ze juz 16 czerwca flota inwazyjna zaczyna wyladowywac swoje wojska w prowincji Umbulan Padulmanan. Co prawda prowincja ta znajduje sie daleko od glownego celu, ale sztab liczy na mozliwosc odciecia od niego duzych sil broniacych instalacji w prowincji Palembang.

​

Nastepnego dnia udalo sie opanować Kayuagung ktorego broni Holenderska 7 dywizja piechoty. 21 czerwca udaje sie opanowac takze Palembang gdzie stacjonuje sztab korpusu. Niestety tego samego dnia rusza kontratak 2 i 3 dywizji piechoty majacy za zadanie odciac sily japońskie ktore wysforowały sie do przodu. Zadanie obrony dostaje Maizaru Rikusentai. Niestety pojawiajace sie braki w zaopatrzeniu oraz przewaga liczebna wroga zmusza dowodce do wycofania sie.

​

W miedzyczasie 2 dywizje kieruja sie w strone portu. Yokohama Rokusentai udaje sie pokonac sily broniace sie w okolicach Oosthaven, niestety brak zaopatrzenia ich tez zmusza do zatrzymania sie 30 km od portu. Kłopoty z zaopatrzeniem staja sie coraz wiekszym problemem, a sztab zaczyna analizować mozliwosc wycofania wojsk z wyspy.

​

Ostatkiem sil 23 czerwca Kure Rikusentai udaje sie zdobyc glowny cel operacji. Natychmiast wyslane zostaja w ten rejon konwoje z zaopatrzeniem. Tego samego dnia oddzialy zmuszone zostaja do wycofania sie z Kayuagung. Przeciwnik dalej naciera wyczuwając slabosc przeciwnika. Yokohama Rikusentai zatrzymuje go w koncu 24 czerwca w prowincji Djepara.

​

Dwa dni pozniej Holendrzy przeprowadzaja kolejne ataki w prowincjach Kayuagung oraz Umbulan Padulmanan. O ile pierwsza konczy sie zwycięstwem Japońskim to w drugiej dochodzi do kolejnej porazki. Na szczescie w miedzyczasie zaopatrzenie zaczyna docierac w wiekszej ilosci na wyspe i juz 1 lipca mozna przeprowadzić udana kontrofensywę w tym regionie.

​

Kolejne dni zajmuje odpieranie kolejnych atakow i zbieranie sil do przeprowadzenia wlasnych uderzen. 5 dni pozniej przeprowadzony zostaje udany atak wiekszoscia korpusu na 7 dywizje piechoty w prowincji Kotabumi. 14 lipca opanowany zostaje kayuagang, a 10 dni pozniej Umbulan Padulmanan. Dwa dni pozneij rozpoczynaja sie walki o Palembang ktorego broni Koninklijk Nederland wsparta resztkami pozostałych dywizji. W ciagu 2 dni udaje sie Yokohama Rikusentai wypchnąć przeciwnika i ponownie opanowac kopalnie. Do konca miesiaca zostaje opanowana cala wschodnia czesc wyspy.
Ofensywa zostala wznowiona dopiero ponad miesiac pozneij. Co prawda Singapur pada juz 11 sieprnia, ale operacje marynarki trwaly do konca miesiąca. Flota inwazyjna zlozona z 1 Korpusu Piechoty Morskiej wsparta bombowcami morskimi w przeciagu tygodnia opanowuje porty Pedang i Medan. 21 wrzesnia docieraja do portu Dumai gdzie prowadzona jest blokada. Jeszcze tego samego dnia dywizje laduja na zachod od portu i naglym atakiem opanowują miasto.

Uwagi koncowe: Co prawda operacja zakonczyla sie sukcesem. Udalo sie ograniczyc mozliwosc operacyjne wrogiej floty a takze zdobyc wazne dla przemyslu surowce. Niestety nalezy zwrocic uwage na problemy z zaopatrzeniem jakie spotkaly korpus. W nastepnych atakach nalezy jednak zrezygnnowac z dluzszych operacji przeprowadzanych w oddaleniu od baz zaopatrzenia na rzecz szybkich ataków na porty.

Operacja Jawa-wut​

Cele: Opanowanie wyspy ze znajdujacymi sie na niej portami (w szczegolnosci port Batavia) a takze zdobycie ośrodków w ktorych produkuje sie gumę oraz chininę

Sily: Operacja zostanie przeprowadzona silami 2 Korpusu Piechoty Morskiej. Z racji pobliskich sil morskich nie przewiduje sie bezpośredniego wsparcia tej operacji.

​

Przebieg: Operacja rozpoczyna sie razem z dzialaniami na Sumatrze. Juz 13 czerwca sily pierwszego rzutu laduja w Zatoce Bantam. Szybkim marszem nie napotykajac na przeciwnika opanowuja Merak oraz Eretan Wetan. Następnego dnia nie napotykając wroga wojska japońskie wkraczają do Batavii. Zapewnia to powstanie bazy zaopatrzeniowej dla wojsk.

​

4 dni pozniej oddzialy wkraczaja do Bogor a 23 czerwca do Sukabum i Selat. W tym momencie oddzialy Holenderskie wydaja sie byc odciete na zachodnim skrawku wyspy. Udaje ims ie jednak przeprowadzić kontruderzenie silami szwadronu Queen's Royal Hussars wspartego batalionem pionierow australijskich i do 30 czerwca odzyskują prowincje Bogor. Na szczęście do konca tygodnia udaje sie otoczyc te sily.

​

Co prawda Armia Holenderska byla teoretycznie silna, dobrze uzbrojona formacja, jednak jej slabe wyszkolenie powodowalo, ze byla wiekszym ciezarem niz skuteczna ochrona. W zwiazku z tym general Hein ter Poorten dowodca Nederlands Indisch Leger zmuszony zostaje do poddania sie. W tej sytuacji pozostało tylko opanować kluczowe miasta i zapewnic wzmowienie produkcji na wyspie. Operacja ta zostala zakończona na poczatku lipca.

Uwagi koncowe: Ponownie okazalo sie, ze na ladzie jednostki alianckie nie stawiaja poważnego oporu. Nalezy jednak jak najszybciej przetransportować na wyspe garnizony ktore zajma sie dzialaniami policyjnymi.

Operacja Irian Barat​

Cele: Opanowanie pozostalych elementow Indonezji oraz pozostalych wysp w regionie ktorych wlascicielami sa alianci. Szczegolna uwage nalezy poswiecic na te regiony w ktorych znajduja sie porty. Zadaniem Piechoty morskiej jest wypchniecie alianckiej marynarki z powrotem do baz w Indiach gdzie bedzie latwiej ja kontrolowac. Z racji braku odpowiedniej ilosci garnizonow, czesc wysp nalezy po zdobyciu zostawic bez ochrony.

Sily: Operacja zostanie przeprowadzona silami 4 KPM a po uwolnieniu od innych zadan takze 2 KPM. Aby zapewnic bezpieczenstwo floty zostaja wydzielone do przeprowadzenia tych operacji obie floty SAG.

​

Przebieg: Zaraz po opanowaniu Borneo oraz po wyladowaniu wojsk na Sumatrze i Jawie flota transportowa zostala wyslana z powrotem do bazy w porcie Haikou, gdzie czekaly dywizje 4 Korpusu Piechoty Morskiej. 20 Czerwca oddzialy desantowe pojawiaja sie z okolicach Makassar ktore zostaje zdobyte bez jednego wystrzalu przez 12 Rikusentai. 2 dni pozniej podobny manewr powodzi sie w Manado przy udziale 11 Rikusentai. W tym momencie wyspa Sulewasi byla opanowana, a co wazniejsze dalo nam to kontrole nad zatoka Bone patrolowana do tej pory przez okrety podwodne wroga.

​

W ciagu nastepnych 3 dni udaje sie takze opanowac Ambon oraz Weda (10 Rikusentai). Nastepnie silami 2 Korpusu Piechoty Morskiej Opanowana zostaje 26 czerwca Nowa Gwinea. Jedyny opor stawiony zostal w porcie Mankowari 8 Rikusentai przez Holenderska dywizje piechoty. Nastepnego dnia dywizja ta zostala zniszczona w prowncji Sorong.

​

7 pazdzienrika o godzinie 23 wlasnie w zatoce Bone flota admirala Nishimury natrafia na Francuskie okrety. Admiral Kahn dowodzi pancernikami Ocean oraz Bretagne wspartymi krazownikiem Algiere oraz 3 flotyllami niszczycieli. O 6 rano dnia nastepnego kontakt sie urywa. Nie mogac odnalesc wroga flota skupia sie na kolejnym celu jakim byla Nowa Caledonia. Operacje przeprowadzono w polowie miesiaca silami 2 KPM. 19 pazdzienrika 1 Rikusenia zdobyla Numee, a tydzien pozneij Thio gdzie zostaly zniszczone resztki dywizji francuskiej. Jednoczesnie ze zniszczeniem tej dywizji kolejne oddzialy laduja w Archipelagu Nowych Hebryd.
16 pazdziernika admiral Ozawa natrafia na krazownik Algiere niestety razem z nadejsciem nocy przeciwnik ucieka.

​

3 dni pozneij patrolujacy okoliczne akweny admiral natrafia na kolejna flote francuska. Tym razem jest to admiral Barois dowodzacy okretami Lorraine, Provence, Colbert, Dupleix, Emilie Bertin wspartych 3 flotyllami krazonwikow. Po calym dniu wyiany ognia z nadejsciem zmroku Francuzi sie wycofuja. Tydzien pozneij Admiral Mikawa natrafia na okret Algiere oraz 5 flotylle niszczycieli. 5 godzin pozneij wszystkie wrogie okrety tona. 7 listopada zniszczona zostaje kolejna flotylla niszczycieli francuskich. Pozostale okrety Provence oraz Colbert uciekaja. Nastepnego dnia 16 brygada piechoty morskiej szybkim atakiem opanowywuje port Fiji.

​

Zaskoczona takim obrotem sytuacji Flota Francuska probuje o 2 w nocy 9 listopada przebic sie na morze. Czekaja tam na nia okrety admirala Ozawy. Jest on na tyle zaskoczony manewrem, ze zbyt pozno reaguje i pozwala przeciwnikowi przebc sie. Nie udaje sie ten manewr Colbertowi ktory powanzie uszkodzony w poprzednich bitwach nie jest w stanie utrzymac wystarczajacej predkosci. O godzinie 4 nad ranem zaczyna tonac w okolicach Ellice Ridge.
Admiral chcac naprawic swoj blad postanawia scigac przeciwnika. Udaje mu sie go dopasc 11 listopada nad ranem. w wyniku bitwy jaka rozgozala celnym atakiem torpedowym zostaje zatopiony IJN Sakawa. 7 flotylla niszczycieli ktora wykonuje ten manewr zostaje nastepnie zatopiona przez pozostale krazowniki. 13 listopada zostaje opanowana Levuka miasto portowe na wyspie Ovalau. Francuski sztab jaki sie tam znajdowal wycofuje sie na wschodnia czesc wyspy gdzie ostatecznie 2 dni pozneij zostaje zniszczony.

​

Koniec roku to ostatnia operacja floty uderzeniowej. Przy wsparciu 1 SAG piechota morska laduje 23 listopada na wyspie Nauru. Tydzien pozneij dochodzi do krotkiej potyczki z Emille Bertin ktora konczy sie ucieczka Francuza. 5 dni pozneij Algiere z zaskoczenia atakuje flote transportowa plynaca w kierunku Polinezji Francuskiej. Na szczescie na tyle szybko przybywa admirał Ozawa, ze nie dochodzi do zniszczenia statkow. 8 grudnia Admiral Mikawa niszczy w koncu Emille Bertin. Do konca roku udaje sie opanowac Atol Funafuti, Archipelag Gilberta oraz wyspe Tahiti. Wrog traci wszystkie porty sojusznicze na terenie azji Poludniowo wschodniej oraz oceanu spokojnego.

Uwagi koncowe: Operacja konczy sie powodzeniem. Przeciwnik nie stawial zbyt duzego oporu. Niestety duza czesc wysp zostaje niebroniona. Nalezy jak najszybciej umiescic na nich garnizony. Nalezy takze rozbudowac siec ASW ze wzgledu na rozciagniete linie transportowe. Ze wzgledu na brak kontaktu z flota aliancka zaleca sie przeprowadzenie gruntownych remontow w naszej flocie.

​

PS: drugi z 3 odcinkow gotowy. pozostal jeszcze jeden. Zobaczymy kiedy uda mi sie go napisac.

 

Odcinek 8c
czerwiec - grudzien 1940





Operacja Pyain​

Cele: W pierwszej fazie dzialan podstawowym celem jest przeciecie lini zaopatrzenia w prowincjach Thaton oraz Kyaikto, a nastepnie utworzenie lini obrony. Sztab zaleca prowadzene ofensywy w miare mozliwosci, jednak podstawowym celem jest utrzymanie lini obrony. W drugiej fazie, po opanowaniu Singapuru oraz Hong Kongu, po otrzymaniu posiłków nalezy uderzyć pelna moca na Birme, a następnie Indie. Ze wzgledu na dlugie linie zaopatrzenia zaleca sie jak najszybsze opanowanie portów.

Sily: Zadanie to zostaje przekazane specjalnie do tego celu utworzonej South Japan Army generala Yanagity. W jej sklad poczatkowo wschodzi 3. Henden (8 DP) bedzie ono wsparte dzialaniami 3 korpusu wydzielonego piechoty ktory ma zaatakowac Birme od polnocy. Po zdobyciu Singapuru zostanie ona powiekszona o kolejne 4 DP. Po wyzwoleniu Hong Kongu cala 2. Hendan zostanie przydzielona do SJA. Z racji malych sil jakimi dysponuje general zostaje mu przydzielone lotnictwo. Niestety nie nalezy sie spodziewac, zeby w pozniejszej fazie dzialan marynarka mogla wspierac sily ladowe. Ryzyko stoczenia duzej bitwy morskiej przez nieprzygotowana flote jest zbyt duze.

​

Przebieg: Dzungla i brak infrastrukruty bardzo ogranicza mozliwosci manewru obu armi, dlatego tez Japońskie dywizje zostaja zebrane na niewielkim terenie. Przez pierwszy miesiac armia ograniczyla sie do opanowania wybrzeża oraz utworzenia obrony na lini rzeki Salween.
Z poczatkiem lipca rozpoczeto przeprowadzanie operacji przeciecia lini kolejowej Toungoo - Rangoon a nastepnie otoczenie dywizji broniacych tego portu. Do 14.07 dywizje opanowany Daik oraz Myitkyina. Wrogie oddzialy wycofały sie zgodnie z przewidywaniem na poludniowy zachod.

​

Tydzien pozneij udaje sie w koncu oddzialom 9 KP przeciac linie kolejowa na wysokosci Tangoo, a nastepnie poprowadzić uderzenie do Prome. W tym samym czasie 4 KP wyprowadzil uderzenie z Mawchi polnocny zachod.
W sytuacji gdy w centrum operacja generala Nishio przebiega bez problemow, na poludniu na nowo zostaja zorganizowane dywizje. Trwa to do 28 lipca.

​

Tego dnia zadanie odcięcia wroga dostaje Gwardia Cesarska. Pozostale jednoski maja sie kierować w strone Rangoon wywierając caly czas presje na przeciwniku. Do konca miesiaca udaje sie opanowac w centrum Pyinmana, Meiktile oraz Allanmyo.
W tym czasie dowodzacy ABDA marszalek Archibald Wavell poleca zebrac sily w porcie i przygotować obrone. Mimo sprzeciwu rzadu Australijskiego, zabraniajacego udzialu ich sil w działaniach wojennych, organizuje posiłki Brytyjskie i Hinduskie wchodzace w sklad 7 brygady czolgow oraz 63 brygady piechoty hinduskiej. General Harold Alexander organizuje kontratak na Pegu lezace 60 km na polnoc od portu, szybko jednak przekonuje sie o bezcelowości obrony. 30 lipca oglasza ewakuacje Ragoon. Wycofujace sie oddzialy niszczą infrastrukturę przemysłową oraz terminale naftowe w porcie. W mieście wybucha panika i nikt nie gasi pozarow.

​

Nastepnego dnia Japonskie odzialy wkraczaja i zaprowadzaja porzadek w porcie.
Zdecydowanie poprawia to sytuacje z zaopatrzeniem ktore musiało docierać dotychczas pojedyncza nitka linii kolejowej przez cale Indochiny. Przez kolejny tydzien opanowane zostaja takze Maubin, Pyapon oraz Bassein. W centrum udaje sie odeprzeć kontratak Brytyjczykow z 05.08 w prowincji Pyinmana. 2 dni pozniej dociera dobra wiadomosc z dalekiej polnocy. 3 wydzielony KP opanowuje Tamanthi czym kompletnie zaskakuje dowodztwo brytyjskie.

​

9 sierpnia obie brytyjskie brygady wycofujace sie z Rangoon zauwazaja, ze sa odciete. Dowodcy próbują przedostać sie z oddziałami z powrotem do portu. W przeciągu kolejnych 3 dni przeprowadzają ciagle kontrataki w Bassein oraz Bogale.
12 sierpnia widzac, ze ten kierunek jest silnie broniony próbują przebicia sie przez Thabaung. Ostatni kontratak przeprowadzony zostaje 15.08 W tym czasie general Aleksander lecial juz na spotkanie z marszalkiem Wavellem. gdyby oddzialy Japonskie szybciej przeprowadziły uderzenie byc moze zostalby zmuszony do poddania sie, tak jak zrobil to general Adam z resztkami jego oddzialow. Do konca miesiaca na polnocy opanowane zostaje Imphal bronione przez Royal Nepalese Lifeg. Ci odważni wojownicy nie byli w stanie wytrzymać ataku 4 dywizji piechoty. Na południu zakończono wyłapywanie niedobitków wroga i uformowano nowy front.

​

Oddzialy zaczynaja przemieszczać sie wzdloz wybrzeża. Glowny ciężar ofensywy spoczywa obecnie na centrum frontu, gdzie general Nishio ma za zadanie zdobyć Mandalay odcinając północna czesc Birmy.
7 wrzesnia przeciwnik przeprowadza rozpaczliwy kontratak silami Household Division nacierającej na 11 i 17 dywizje 4 KP w prowincji Kayukse. W połowie miesiąca opanowane zostają Pinlebu i Imphal na polnocy.

​

23 wrzesnia pada w koncu Mandalay. Wojska Japonskie atakuja na calej dlugosci lini frontu. Przeciwnik w obecnej chwili jest slabszy liczebnie, pobity i brakuje mu zaopatrzenia. Do konca wrzesnia oddzialy 3 oraz 9KP nawiazuja kontakt kończąc proces opanowywania polnocnej i wschodniej części Birmy. W tym okresie pojawiają sie tak bardzo wyczekiwane nowe dywizje. Sztab przeprowadza reorganizacje dowodzenia.
3 Hendan generala Matsudy w sile 4, 9 oraz 11 (przybyłego z Singapuru) KP mial uderzać na południowym odcinku frontu. natomiast 2. Hendan generala Minami w skladzie 3 (wydzielonego) oraz 7 i 10 KP Ma za zadanie przejąc północny kierunek. South Japan Army dostaje takze do wykorzystania przez sztab 23 KK w celach zabezpieczenia tylow.
Do listopada 3. Hendan wkracza do Bangladeszu, natomiast 2. Hendan do Bhutanu.

​

3 grudnia Imperial Guard wkracza do Calcutty nie oddając 1 strzalu. W polowie grudnia sztab zatrzymuje ponownie ofensywe. slabosc oddzialow przeciwnika spowodowaly, ze niektore dywizje wysforowały sie zdecydowanie za bardzo do przodu. Oddzialy generala Minami maja wyrównać front. Do tego czasu pozostale dywizje maja odzyskac sprawność bojowa.

​

Okres spokoju zostaje wykorzystany przez piechotę morska, która 21 grudnia atakuje wyspe Nicobar. 13 brygada stanowiaca element 3 Rikusentai generala Tanaki opanowuje w nocy port przy stracie zaledwie 11 żołnierzy.

​

Do konca dnia caly 2 KP zostaje wyładowany na wyspie. Co prawda Brytyjczycy wycofali swoje okrety z tego portu, ale mogl on stanowić bazę wypadowa w kierunku Indochin. Obecnie beda mogly używać go Japońskie okręty podwodne.

​

Uwagi koncowe: Przeciwnik jest zaskakująco slaby. Byc może jest to spowodowane stratami zaopatrzenia jakie nagly atak pozostawił za liniami frontu. Szczęśliwie brytyjska marynarka kuruje sie po ostatnich działaniach i nie sprawia kłopotów. Nalezy jednak spodziewac sie w najblizszcym czasie jej silnych konratakow.

PS: dzis krotki odcinek. Postanowilem jednak oddzielic operacje od gospodarki. Nie wiem jak wygladaja standartowe rozgrywki Japonia. Ale zatrzymanie sie na granicy Indii juz pod koniec 1940 roku zaskoczylo mnie. szczegolnie, ze ostatnie 2 miesiace bylem kompletnie skupiony na wyspach oceanu spokojnego (walki z Francuzami). I wydawalem nowe rozkazy dla SJA tylko jak sobie przypomialem.

 

odcinek 9 specjalny
styczen 1941






Sytuacja gospoczarcza Cesarstwa


​

Gospodarka: Dzieki transportom z USA udalo sie zbilansować dostawy oraz uzycie surowcow. Prudukcja energii w 100% zabezpiecza potrzeby naszych fabryk. W razie poważniejszego kryzysu mamy zmagazynowane ponad 90k jednostek. W kwestii tak potrzebnych metali, a szczególnie stali, udaje nam sie dziennie uzyskać dodatkowe 13 jednostek ponad wymagane minimum. Pozwala to powiększać ciagle zmagazynowane prawie 60k tego surowca. Najlepiej stoimy obecnie z rzadkimi materiałami.

mapa surowców w Azji południowo wschodniej stworzona na zlecenie Niemieckiego rzadu​

Dzieki opanowaniu calej azji poludniowo - wschodniej uzyskujemy codziennie 30 jednostek ktore na dzien dzisiejszy daja nam 58k w magazynach. Najgorzej stoimy w kwestii ropy naftowej. co prawda mamy zmagazynowane ponad 25k jednostek, ale nasza obecna produkcja tworzy dzienny deficyt prawie 100 jednostek.
Potencjał przemysłowy jaki mozemy wykorzystać, dzieki odpowiednim technologiom i prawom zostaje zwiększony o 70% Mamy zmagazynowane ponad 95k jednostek zaopatrzenia (+342 dziennie) takze dobrze stoimy z paliwem ktorego posiadamy 51k (+342 dziennie).

Aichi D1A2 type 96​

Obecnie w produkcji mamy 16 skrzydel myśliwców pokladowych, 12 lekkich krążowników, 9 flotyll niszczycieli, 3 lotniskowce (koniec produkcji w grudniu tego roku), 6 garnizonów, 4 konwoje oraz budujemy infrastrukturę do testowania silników rakietowych (zostanie ona oddana do uzytku w sierpniu tego roku).
Naszej gospodarce pomaga kontrolowanie niektórych kluczowych prowincji. uzyskujemy w nich: aluminium (1/3) w Pizhou, guma (2/3) Kuantan oraz Samerang, czarna sol (1/2) My Tho, chinina (1/3) Melang, zloto (1/3) Serang, konie (1/3) Zhushan, infrastruktura stoczniowa (1/3) Tokyo, rafineria naftowa (1/3) Palembang.

​

Dyplomacja: Obecnie toczymy wojne z Czechosłowacja, Norwegia, Wielka Brytania, Holandia, Francja, Irakiem, Omanem, Yemenem, Bhutanem, Nepalem, Luksemburgiem oraz Szwecja. Wiekszosc państw europejskich jest dyplomatycznie przyciągana w strone naszej ideologii.
Do naszego sojuszu naleza Niemcy, Wlochy, Rumunia, Siam, Etiopia, Manchukuo oraz Mengkukuo. Sluzby dzialajace w USA dzieki wspieraniu finansowemu doprowadziły bliska naszym interesom partie do poziomu 37% popularności.

Sytuacja wojenna: Niemcy obecnie kontrolują najwięcej ważnych prowincji na świecie (262), drugie jest nasze państwo (192) a trzeci Zwiazek Radziecki (170). Nastepne w kolejności panstwa maja juz zdecydowanie mniej takich prowincji: Wielka Brytania (103), Wlochy (62), USA (55).
Porównując armie naszych sojuszników najwięcej brygad piechoty posiadaja Niemcy -518, nasze państwo posiada 341, a Wlochy 157. Pod względem marynarki stanowimy zdecydowanie piewsza sile sojuszu. Posiadamy 113 okrętów, w porównaniu do 29 Wlochow (3 BB, 5 CA) i 26 Niemcow (1 BC, 1 CA). W lotnictwie ponownie przewagę maja Niemcy z 52 eksadrami w porownaniu do 27 naszych i 21 Włoskich.
Dotychczas nasza marynarka zatopiła 44 okrety w tym 5 krążowników ciężkich (Berwick, Devonshire, Exeter, Sussex, Colbert (F)) i 1 lotniskowiec eskortowy (vengeance). Najwiecej zatopień na koncie posiada nasz lotniskowiec IJN Ryujo (5) oraz Akagi (4) a takze pancernik Mutsu (4).

Wojska Cesarskie: Najwieksze zuzycie zaopatrzenia potrzebne jest wojskom lądowym (264j) i stanowi 75% calego zapotrzebowania dla armii. Ponad polowe dziennego zapotrzebowania w paliwo idzie dla naszych samolotów (80). Glownie jest ono używane przez samoloty pokladowe (32j) oraz bombowce taktyczne (20j). Nasza marynarka najwięcej paliwa zużywa na okręty transportowe (23j) oraz krazowniki lekkie (22j).

Zmiany technologiczne​

projekt przejściowy nowego krążownika liniowego​

W okresie tym wprowadzono nowy typ krążownika liniowego (czerwiec). Niestety jest to nadal przestarzała jednostka w porównaniu do rywali. W polowie lipca opracowano plany (dzieki wsparciu naukowców Niemieckich) infrastruktury do testowania silnikow rakietowych. Na początku sierpnia opracowano pierwszy japoński czolg średni.

projekt przyszlego samolotu trasnsportowego Nakajima Ki-34​

Do konca tego miesiąca opracowano takze pierwszy 4 silnikowy samolot. Projekt ten mial doprowadzić do skonstruowania samolotu transportowego odpowiedniego dla desantu. Wprowadzono takze nowy typ lekkich bomb lotniczych oraz pierwszy radar przeznaczony dla malych i średnich samolotów. W pazdzierniku pojawil sie nowy typ torped a w grudniu nowy komputer, oraz nowy silnik do samolotów. Rok konczy sie wprowadzeniem dalszych zmian w systemie edukacji.
Poza tym przeprowadzono szereg zmian w teoriach wojskowości. Dotyczyly one tak sil ladowych (m in poprawa dzialania sztabow w czasie trwania operacji) jak i powietrznych (nowe treningi dla pilotow mysliwcow, systemy dzialania kontroli naziemnej). Najwieksze zmiany ponownie zaszly w marynarce. Bylo to spowodowanie przeanalizowaniem ostatnich operacji morskich. Co prawda zakonczyly sie one pozytywnie dla sil japońskich, ale jednak mozna bylo narzekać, na jej umiejętności zatapiania wrogich okrętów. Wprowadzono zmiany w zasadach podejmowania decyzji przez dowódców, treningu oficerów pracujacych na dalmierzach. Stworzono tez caly nowy zestaw treningów dla marynarzy na krążownikach i lotniskowcach. Ponownie skupiono sie takze na efektywności ataków na porty.

​

PS; dorzucam jeszcze jedna mapke o ktorej zapomnialem wczensiej.

 

odcinek 10
styczen - pazdziernik 1941






Dziania cesarskich sil ladowych w Indiach


Operacja Maha-Amba​

Cele: Celem stawianym wojskom jest przelamanie frontu oraz zdobycie miasta Bombaju. Czym przetniemy sily brytyjskie na pol. Nastepnie nalezy dazyc do zniszczenie ich odcietej czesci. Po opanowaniu portow, nalezy zajac wyspy znajdujace sie na poludniu.

Sily: Dzialania przeprowadzone zostaja silami South Japan Army skladajacym sie 6 KP oraz KK na tylach wojsk.

Przebieg: Po blisko 2 miesięcznej przerwie ofensywa rusza na poczatku lutego informacja o poddaniu sie królestwa Bhutanu. Do 6 lutego udaje sie opanować 2 DP Ranchi.

​

Tego dnia zostaje ona zaatakowana przez 42 dywizje pancerna. Szybkie przesłanie posiłków w sile kolejnej DP pozwala odeprzeć po 4 dniach walk to uderzenie. Byl to pierwszy kontakt wojsk Japońskich z Brytyjskimi czołgami. Mimo zwycięstwa należy powiedzieć, ze nasze wojska nie sa przygotowane do takich walk i nalezy przeprowadzić w wolnej chwili dodatkowe szkolenia.
12 lutego wybucha powstanie na Fiji. Z racji braku garnizonu Japońskiego wyspa na nowo zostaje opanowana przez Brytyjczyków. Tego samego dnia zostaje przeprowadzony kontratak silami 4 dywizji piechoty na wrogi pancerny zagon. Wróg zmuszony jest wycofać sie z tej prowincji. 5 dni później odparty zostaje atak Japoński na Janakpur. 20 tego miesiąca nasze oddziały w Raigarh zostają zaatakowane przez Hinduska 2 dywizje piechoty. Na szczęście udaje sie odeprzeć ten atak. Do konca miesiąca zdobyte zostają Patna, Sambalpur, Naurath Bhanjan oraz Dhamtari. W tej ostatniej szybki kontratak przeciwnika zmusza Japończyków do wycofania sie. Tego samego dnia 12 dywizja górska "Eastern" atakuje elementy 5 KP w prowincji Sambapur. Na szczęście general Kawagishi dowodzący gwardia Cesarska skutecznie odparł Brytyjczyków. Następnego dnia także Puri zostało zaatakowane. General Miller dowodzący 7 DP takze zostal odparty. Pare dni pozneij ta sama dywizja atakuje tym razem Cuttack. Takze tutaj robi to nieudolnie. 12 marca rozpoczynają sie 4 dniowe walki o Allahabad. W 3 kolejnych bitwach udaje sie nam opanować ta prowincje. W przeciagu kolejnego tygodnia udaje sie opanować Jabalpur, Raj Nandgaon oraz Naraipur.
19 marca 42 dywizja pancerna pojawia sie w Kawardha, gdzie atakuje 2. Hoheishidan. Dzielna postawa Japońskich obrońców nie dopuszcza do przełamania frontu. Z końcem miesiaca w koncu rusza ofensywa na północy. 4 dywizje piechoty atakują Jaunpur w ktorym to znajduje sie sztab 2 korpusu. Wrog zostaje zmuszony do wycofania sie. Tego dnia sztab główny postanawia otworzyć nowy teatr wojenny. Zostal on nazwany Calcutta od początkowego miejsca stacjonowania sztabu) a jego dowódca został general Yanagita. W sklad tego teatru weszla cala South Japan Army. Do konca miesiąca udaje sie opanować Bissamcuttack, Jagdalpur oraz Nabarangapur. Początek kwietnia to zwycięskie bitwu o Bramhapuri, Janakpur oraz Kathmandu. 14 kwietnia znana nam 42 dywizja pancerna nieskutecznie atakuje 17 DP stacjonująca w Chhindwarze.

​

2 dni pozniej 12 gorska "Eastern" ponownie atakuje gwardie Cesarska w Bijarpur. Mimo ponawianych ataków nie sa w stanie przełamać silnych pozycji obronnych Japońskiej dywizji. Szczęście kończy sie 25 kwietnia gdy 19 i 13 DP w trakcie przemieszczania zostaja zaatakowane przez czolgi generala Broada. Nie sa w stanie odeprzeć tego ataku i obie jednostki zmuszone zostają do wycofania sie z prowincji. Początek maja to zaskakująca cisza na froncie. Obie strony zbierają sily po bardzo wtczerpujacych 3 miesiacach walk.

​

Cisza kończy sie 10 tego miesiąca skoordynowanymi atakami 79 pancernej generala Leese na Orai oraz 18 górskiej na prowincje Banda. Szczególnie ten 2gi atak byl bolesny, gdyz w tej prowincji stacjonował tylko sztab 7 KP zmuszony bez walk wycofać sie. W prowincji Oraj powiodlo sie wojskom Japońskim duzo lepiej. Dzielny opór stawiła tutaj znana nam z walk w Chinach 2. Samodzielna Brygada Mieszana. Ci zaprawieni w bojach weterani wytrwali na tyle długo, aby 1 DP zdazyla zaatakować odsłoniętego przeciwnika z flanki. 4 dni pozniej na północy dochodzi do kolejnego ataku. General Horiji na czele 4 dywizji piechoty atakuje 2 Nepalska DP.

front w polowie maja​

W przeciągu kolejnych 2 tygodni dochodzi do szeregu zwycięskich bitew otwierajacych front do szerszego ataku. Jedyna próba przeciwstawienia sie tej ofensywie nastapila 26 maja gdy 79 pancerny ponownei atakowal Orai. Na szczescie takze tym razem udalo sie ich powstrzymać. 2 czerwca ponownie Orai stanelo w ogniu. tym razem przeciwnikiem byla 18 gorska. Na szczęście kolejne ataki Japończycy z coraz większa łatwością odpieraja. Następnego dnia podobny atak przeprowadza 8 DP gen. Hiltona. Jest on rownie nieskuteczny.
3 czerwca rusza trzeci kontratak. Tym razem jego obiektem jest Nandet i stacjonująca tam 2 DP gen Makino. Napastnikiem jest znana nam 12 górska "Eastern". Tego samego dnia 5 i 26 DP przeprowadzają uderzenie na Lonar. Hinduska 25 DP zmuszona zostaje do wycofania sie.

​

3 dni pozniej Gwardia Cesarska oraz 2 DP rozpoczynają tygodniowe boje o Bider. Ich przeciwnikiem jest 8 Hinduska DP gen Hiltona. Bitwa konczy sie odparciem 14.06 ostatniego brytyjskiego kontrataku przeprowadzonego silami 25 DP. Koniec miesiąca to kolejna ofensywa Brytyjska. 11 DP generała Inagaki została zaatakowana w Bhokardan przez 42 pancerna, 12 górska oraz 23 i 25 Hinduska DP. Mimo przewagi ilościowej dzielna dywizja bronila sie 2 dni zanim zmuszona zostala do wycofania. Na polu bitwy pozostało ponad 1100 zabitych Japońskich żołnierzy. Jest to jedna z bardziej krwawych bitew obecnej operacji.

Front na poczatku lipca​

12 lipca udaje sie jednak odzyskać ta prowincje a takze odeprzeć kolejny kontratak 42 pancernej w prowincji Aurangabad. Ciagle ataki 4 i 9 KP doprowadzają do przełamania do konca lipca frontu w centrum.

​

3 sierpnia 18 górska przeprowadza nieudany atak na Lucknow. Kolejne 2 tygodnie to wygrane bitwy w Agrze, Bareilly oraz Cuddapah.

front na dzien 10.08​

23 rusza kolejny silny kontratak przeciwnika. 12 górska oraz 8 DP zmuszają do wycofania sie 13 DP z Tonk oraz Pune. W tym momencie wojska Japońskie nie wlacza tylko z udziałami lądowymi przeciwnika, a takze z coraz bardziej rozciągniętymi liniami zaopatrzenia a takze z coraz silniejszym RAFem. Bliskość lotnisk brytyjskich powoduje, ze moga one operować zdecydowanie blizej frontu niz ich Japonscy odpowiednicy.

​

Koniec miesiąca to dwa dobre wydarzenia. Pierwszym bylo dotarcie 4 KP do wybrzeża - czym odcieli dywizje na poludniu od głównych sil. Drugim byl nieudany kontratak 42 pancernej oraz 29 Hinduskiej na prowincje Khandwa bronionej przez 3 DP generała Asaki. Wrzesień zaczyna sie zdecydowanie gorzej. Na froncie pojawia sie nowa dywizja. Jest to 15 "Scottish" dywizja zmotoryzowana. Przy wsparciu 5 Hinduskiej wypiera 17 DP z prowincji Indore. Następnego dnia Brytyjczycy ponownie opanowują Tonk. Nie dosc tego 9.09 rusza kolejne uderzenie 18 gorskiej oraz 23 Hinduskiej na 3 pozbawione zaopatrzenia dywizje piechoty w prowincji Bareilly. Szczęśliwie general Colelt nie wykorzystuje okazji. Jego atak rozwija sie na tyle powoli, ze Japończykom udaje sie zorganizować obrone. Tego samego dnia rusza kolejny atak brytyjski. Takze tym razem jest ono prowadzone przez nowa dywizje. Jest to Królewska Dywizja wsparta 6 DP. Atakują oni 2 DP generała Kimury wsparta 2 garnizonami. General zmuszony zostaje do wycofania sie na poprzednie pozycje. 13 wrzenia ruszają kolejne uderzenia. 12 Hinduska atakuje Latur natomiast 3 HDP Ahmadnagar. Następnego dnia 2 DP wycofuje sie z Latur pod naporem przeciwnika. Udaje sie natomiast przez 3 kolejne dni powstrzymywać ataki na prowincje Bharuch. 17 września Japończycy wycofują sie z Indore.

linia frontu w dniu 23.09​

Sytuacja zaczyna byc krytyczna. Co prawda cześć wojsk brytyjskich została odcięta, ale Japończycy nie posiadają sil aby zniszczyć oddziały w wielkim kotle. Natomiast coraz poważniejsze braki w zaopatrzeniu powoduja, ze wiekszosc jednostek jest niezdatnych do uzycia. Tego samego dnia udaje sie powstrzymac 12 gorska w prowincji Kota. Niestety w przeciagu kolejnego tygodnia utracone zostaja latur oraz Vadodara.

​

24 wrzesnia odparte zostaje kolejne uderzenie na prowincje Kota. Tym razem przeciwnikiem jest 15 "Scottish". Do 26 udaje sie opanowac ponownie a nastepnie powstrzymac kontratak 3 HDP na Latur. 29.09 pada w koncu Bombay oraz Pune. W tym momencie wyraznie widac, ze napor przeciwnika slabnie. Wojska Japonskie zdolaly utrzymac wiekszosc prowincji. Szczegolnie wazne bylo ustabilizowanie i powiekszenie korka blokujacego droge ucieczki dywizjom na poludniu. Co szczegolnie pozytywne 2. Hendan po przedarciu sie przez bardzo ciezkie tereny w koncu zaczyna brac wiekszy udzial w walkach z Brytyjczykami. Dodatkowo zostaje wyslany jeszcze 1 rezerwowy KP stacjonujacy dotychczas na polnocy Chin. 5 pazdziernika Brytyjczycy udanie kontratakuja 8 i 22 Hinduska w prowincji Gangapur.

​

4 dni pozniej kolejna nowa dywizja 43 "wessex" DP zdobywa Dobra.

​

Ofensywa konczy sie tydzien pozneij nieudanym atakiem 15 "Scottish" na pozycje Japonskie w Mandsaur.

linia frontu 25.10​

Japonskie dywizje przez kolejne tygodnie odzyskuja prowincje i zaczynaja przygotowywac kolejna ofensywe na polnocy gdy nadciaga wiadomosc o wybuchu powstania w Myanuag.

Oceny koncowe: Po udanym zakonczeniu operacji katera glowna ocenia, ze wojska Japonskie wcale nie sa w dobrej sytuacji. LInia frontu jest bardzo napieta a wszystkie rezerwy sa juz wykorzystane. Co gorsza linie zaopatrzeniowe sa tak rozciegniete, ze do wojsk nie dociera ono prawie w ogole. Sztab oceniajac sytuacje, bierze pod uwage mozliwosc taktycznego wycofania sie dla uzupelnienia strat w wojsku. Ew. skrocenie frontu na tyle, zeby mozna bylo czesc wojsk na jakis czas wycofac.

​

PS: Troche duzo materialu i troche za bardzo namieszane, ale naprawde nie chcialem dzielic tej operacji na pol. Mam nadzieje, ze bedzie w miare zjadliwe do czytania.

 

odcinek 11

Styczen - pazdziernik 1941






Operacje morskie Cesarskiej Floty Wojennej


​

Juz 26 stycznia w okolicach zatoki Bone wykryta zostaje Francuska Flota. W jej sklad wchodza Lorraine oraz Duplex. Dochodzi do szybkiej potyczki z partolujacymi ten akwen okrętami Japońskimi. Jednak wróg na tyle szybko wycofuje sie, ze posilki nie docierają na czas. Pare dni późnej Francuzi ponownie próbują sie przedrzeć w tym samym miejscu. Takze tym razem przeciwnikowi udaje sie wzcofac.

​

3 lutego w okolicach wyspy Cejlon grupa okretow podwodnych admirala Sakonga natrafia na partol brytyjski dowodzony przez admirala Dilona na okręcie flagowym HMS Ramilles. Podwodniacy z powaznymi stratami wycofuja sie. Jest to pierwsza porazka Japończyków na morzach. Dwa dni pozniej trzeci raz Francuzi probuja sie przedrzeć, tym razem przez cieśninę Alor. Natrafiają o godzinie 18 na partolącą ten akwen 3rd Carrier reserve Fleet. Poważnie uszkodzeni wycofuja sie z nadejściem zmierzchu. o godzinie 2 w nocy urywa sie sygnal radarowy.

​

O 11 rano dochodzi do ponownego kontaktu, niestety takze tym razem nie udaje sie zatopic żadnego okrętu. O 19 dochodzi do kolejnego kontaktu radarowego. Admiral Nagano natychmiast wysyla w powietrze samoloty z lotniskowca Hiryu. Juz godzine pozniej powracający piloci melduja zatopienie Duplexa. Przez kolejny tydzien flota sciga Lorraine niestety nieskutecznie. 19 marca o polnocy w okolicach wysp Nikobar 4 flota krążownicza nawiązuje kontakt z wrogimi okretami. Szybko okazuje sie, ze jest to poszukiwany wszędzie Lorraine wsparty 3 flotyllami okrętów podwodnych. Francuzowi prawie udaje sie przedostać na bezpieczne wody. Jednak silny atak krążowników zmusza go do wycofania sie.

​

Kolejny tydzień okret ten jest ścigany w czasie wycofywania sie w strone Singapuru. Po dwukrotnych atakach samolotów pokładowych dopada go i zatapia w koncu 26 marca nad ranem 2 SAG. Duma Francuskiej marynarki tonie przez pare godzin.

​

12 kwietnia flota krążownicza admirala Nishimury sciera sie z partolącym ten akwen HMS Rodney osłanianego przez HMS Cairo oraz 2 flotylle niszczycieli. Następnego dnia rano nawiązany zostaje ponowny kontakt z Brytyjczykami. W wyniku bitwy do jakiej doszlo tonie krążownik oraz cala 56 flotylla niszczycieli. Admiral Ozawa kontynuuje poscig za Rodneyem, ale w bitwie do ktorej dochodzi 14.04 nie udaje sie zadac poważniejszych strat. Lepiej konczy sie kolejna bitwa odbyta dzien pozneij. Tym razem Admiral Boyd aby uratować swoj okret zmuszony jest poświecić 40 flotylle. Kolejne potyczki nie przynoszą rozstrzygnięcia.

​

Dopiero 14 kwietnia o 11 gdy do bitwy włączyły sie lotniskowce dociera do sztabu informacja o zatopieniu tego okretu. Powracająca z oblawy flota 3 dni pozniej natrafia na dwie flotylle okretow podwodnych. Obie zostają zatopione. Na początku maja Flota przeprowadza blokade Cejlonu. Okazuje sie, ze stacjonuje tam duza czesc floty brytyjskiej. Szczesliwym zbiegiem okoliczności większość z nich ma baze na wschodniej części wyspy w porcie nieprzystosowanym do tak duzej liczby jednostek.

​

Juz 11 maja HMS King George V razem z HMS Enterprise oraz dwoma flotyllami niszczycieli próbują przerwać blokade. Po utracie HMS Enterprise reszta okretow wycofuje sie.

​

6 dni pozniej ponawia ta akcje HMS Kent, HMS Dorsetshire, HMS Despatch oraz Amerykańska 3rd Destroyer Flotilla. Okrety zmuszone zostaja do wycofania sie. Dwa dni pozneij z portu wyplywa HMS Queen Elizabeth wsparta przez HMS Royal Sovereign, HMS Warspite oraz HMS Colombo. Okręty te takze nie byly w stanie przerwać kordonu blokady. O ile wcześniej admiralicja planowała wycofanie flot z tych terenów, o tyle informacja o tym jak ciężkie sily tam stacjonują doprowadziła do planu wzmocnienia blokady i wymiany uszkodzonych flot na inne. Lotniskowce dostają polecenie przeprowadzania uderzeń na porty. Po kazdym takim ataku kolejne okrety próbowały przełamać blokade - na szczescie zadnemu sie to nie udalo. 26 maja swoja okazje próbuje wykorzystać 26 flotylla niszczycieli. Zostaje ona przechwycona przez admirala Ozawe i następnie zniszczona. To samo dzieje sie 4 dni pozniej gdy 2 kolejne flotylle próbują tego manewru. Tym razem na konto admirala Yamamoto zapisana zostaje 1 flotylla niszczycieli amerykańskich.

​

1 czerwca zatopione zostaja przez tego samego admirala HMS Emerald oraz 48 flotylla a dzien pozniej HMS Colombo. 4 czerwca zatopione zostaja 1 i 22 flotylle okretow podwodnych.

​

9 tego miesiąca Anglicy probuja przedrzeć sie silniejsza flota. Admiral Leatham na czele HMS Prince of Wales, Cumberland, Hawkins, Danae oraz trzech flotylli niszczycieli wypływa o 11 z portu. 8 godzin pozniej wycofują sie z powrotem pozostawiając tonacy HMS Hawkins. 24 czerwca zatopiona zostaje 19 flotylla okrętów podwodnych a 29 33rd niszczycieli.
Przez kolejny miesiąc Brytyjczycy wydawają sie byc ostrożniejszymi. Co jakiś czas tylko sprawdzają sile blokady w rożnych miejscach i porach dnia. 20 lipca udaje sie jednak zatopić 9 i 10 flotylle okrętów podwodnych.

​

13 sierpnia dopisana do listy zostaje 24th niszczycieli a tydzień pozniej HMS Suffolk. Po 4 dniach tonie także HMS Curlew oraz 15th niszczycieli.

​

26 sierpnia dochodzi do kolejnej poważniejszej proby przełamania blokady. Admiral Martin na czele HMS Anson, Duke of York, Renown, Ceres oraz 5 flotylli niszczycieli oraz okrętu transportowego nieudanie atakowali. 28 sierpnia Anglicy w takim samym układzie floty ponownie próbują sie przedrzeć. Tym razem traca HMS Cares oraz 28 flotylle niszczycieli.
13 września Admiral Burrogn próbuje swojego szczęścia. Jego HMS Norfolk wspierany 4 flotyllami niszczycieli przedziera sie w nocy. O 5 nad ranem na polu bitwy zostają okręty 3 flotylli niszczycieli.

​

Tydzień pozneij zatopiona zostaje kolejna flotylla niszczycieli amerykańskich a dzien pozniej HMS Durban. 24 wrzesnia tonie 47th niszczycieli a dzien pozniej 46th oraz 25th. 5 dni pozniej zatopione zostaja okrety 55 flotylli niszczycieli. Nowy miesiąc zaczyna sie zatopieniem 36th niszczycieli oraz 24th i 26th okrętów podwodnych. Dzien pozniej dołączają do nich 14th, 17th, 21st i 22th okrętów podwodnych a także 18th niszczycieli. 20 października dołącza do nich 41st flotylla niszczycieli. Dzień pozniej w bitwie z HMS Hood zatopiony zostaje Japoński krążownik lekki, mimo tego Anglicy zmuszeni zostają do wycofania sie. 22 października zatopione zostaja 7th i 55th flotylla niszczycieli oraz okręt transportowy. Dwa dni pozniej dołączają do nich 9th, 52nd niszczycieli i kolejny okret transportowy.

​

29 tego miesiąca w kolejnej wielkiej bitwie zatopiony zostaje IJN Yasoshima, a u przeciwnika HMS Leander oraz 2 okrety transportowe. 3 listopada zatopiona zostaje takze 25th flotylla okretow podwodnych. W tym roku Okrety Japonskie zatapiają lacznie 1 pancernik, 4 krążowniki lekkie, 18 flotyll niszczycieli, 12 okrętów podwodnych oraz 2 transportowe. Od początku 1936 roku stracono 7 krążowników lekkich. W miedzy czasie wprowadzono 3 nowe floty ASW. Pojawia sie takze pod koniec roku 5th Cruisser Fleet admirala Nomury. W jej sklad wchodzą krążowniki ciężkie: Kinugasa oraz Aoba oraz 5 nowoczesnych krążowników lekkich (typ 6).

Sytuacja Japoni w 1941 roku​

Kawanishi H8K3​

Technologie: Tak jak i w latach poprzednich główny nacisk jest postawiony na sily morskie oraz powietrzne. Marynarka wprowadza dwa nowe typy krążowników liniowych (06.01 oraz 15.09), pancerników (08.02, 11.10 (klasa H)) oraz krążownik ciężki (11.06). Nie zapominają także o swoich CTF. Wprowadzony jest nowy lotniskowiec, zdecydowanie górujący nad poprzednikami oraz dla wsparcia nowy typ krążownika lekkiego.

A6M3 reisen​

Przez caly rok lotnictwo wprowadza nowe typy silników, zbiorników paliwa i bomb dla swoich samolotów. Pojawiają sie miedzy innymi nowe samoloty pokładowe: A6m3 Reisen. Lotnictwo przechwytujące otrzymuje Nakajima Ki-43, morskie bombowce uzbrojone zostają w Kawanishi H8K3 natomiast taktyczne w Nakajima Ki-49.

Nakajima Ki-49​

Najważniejsze zmiany zachodzą jednak w szkoleniu i taktyce walki powietrznej oraz wprowadzenie nowych typow radarów dla samolotów. Sily lądowe skupione na przeprowadzanych operacjach wprowadzają mniej zmian. Głownie dotyczą one wprowadzania nowego uzbrojenia dla rozwijanych sil spadochronowych.

Yokouka G3M Type96 na ktorego podstawie stworzono wersje L3M​

Ze wzgledu na rozwoj tej broni stworzono nowy samolot transportowy Yokosuka L3M, A takze nowe teorie prowadzenia walki. W pazdzierniku udaje sie wprowadzic nowa organizacje dystrybucji zaopatrzenia. Co ma zdecydowanie pomodz silom w Indiach. Rzad nie zapomina takze o gospodarce. Pod koneic stycznia wprowadzonyz ostaje caly pakiet zmian w firmach wydobywczych.

Nakajima_Ki-43-IIa
​

Dyplomacja: 18 stycznia Niemcy podbijaja Norwegie. 2 tygodnie pozniej poddaje sie Bhutan. W marcu ze wzgledu na wybuchajace bunty na wyspach oceanu spokojnego, zostaje wyslana tam piechota morska z misja policyjna. 21 marca rzad Japonski podpisuje umowe z Rumunia w wyniku ktorej kraj ten moze dokonywac zakupow placac za nie w pozniejszym okresie. 16 maja poddaje sie Nepal.

 

odcinek 12A specjalny

koniec 1941 roku






Statystyki Japonskie​

Wlasciwie to nie jest formalnie nowy odcinek - ale nie chcialem, zeby te screany ze stastystykami gdzies sie zagubily. dlatego przyjalem taka forme. Swoja droga powoli zbierams ie do dalszego grania. Choc przychopdzi mi to z trodem prawde mowiac

Statystyki wielkosci armii








Rodzaje armii oraz zaopatrzenie











Surowce rzadkie i modyfikatory




​

PS: Pyt za 100% atakowac Persje?

​

PS2: za chwile wrzuce kolejne statystyki

 

odcinek 12B specjalny

koniec 1941 roku





Statystyki Brytyjskie


Armia








Rodzaje oddzialow i ich zaopatrzenie










Zatopione okrety​

Spoiler

​

mam nadzieje, ze nic nie przegapilem

 

odcinek 12C specjalny

koniec 1941 roku





Statystyki Amerykanskie
​

Armia​

Rodzaje i zaopatrzenie












Statystyki ZSRR
​

Armia​

​

Rodzaje i zaopatrzenie​

​

---------- Post added at 09:54 ---------- Previous post was at 09:50 ----------

dzieki. tylko boje sie o moje linie zaopatrzeniowe. Bo jest z nimi bardzo zle. Ale z 2giejs tr musze nacierac, zeby odciazyc Wlochow.

PS: zobaczcie na ilosc metalu w WB.

PS2: juz podjalem decyzje co, gdzie i kiedy zaatakuje. Wojska wlasciwie sa juz na pozycjach

 

odcinek 13

10.1941-01.1942






Operacja Malayalam​

Celem operacji jest zniszczenie Brytyjskich sil stacjonujących w południowych Indiach. Do jej przeprowadzenia zostaje wydzielona 3. Hendan w sile 9 i 11 korpusu generałów Nishimury oraz Uedy. Ten drugi korpus zostaje takze wsparty 2 garnizonami ktore maja zabezpieczyc zdobyte porty.

​

W poczatkowej fazie operacji glowny nacisk położony jest na dzialania 9 KP generala Nishimury na prawym skrzydle. Jego celem jest zdobycie portow Mangalore oraz Cochin. Juz 5 listopada 5 DP generala Komatsubara atakuje w prowincji Solapur oddzialy brytyjskie. Z duzymi stratami wrog zmuszony jest do wycofania sie zostawiając czesc sil odciętych. Brytyjska 2 DP w przeciagu kolejnych dni, probujac przebicia sie, ponawia kontrataki jednak w koncu w wyniku braku zaopatrzenia zmuszona zostaje do poddania sie. 14 listopada oddzialy japońskie wygrywają bitwe o Pangim. Ze wzgledu na skupienie 9 KP na zachodnim wybrzeżu general Ueda zmuszony zostaje, w celu utrzymania wspolnego frontu, do poważnego rozciągnięcia udziałów swojego 11 KP. Skutkuje to kontratakiem brytyjskim z 17 listopada w kierunku Chittor. Tego dnia zaatakowaly ta prowincje oddzialy 6 DP oraz 18 DPZmot. Na szczęście udaje sie go odeprzeć przy malych stratach wlasnych.

​

W przeciagu kolejnych dni udaje sie uporządkować oddzialy 9 KP i wznowić ofensywe. 21 listopada znana nam juz 18 DPZmot ponawia uderzenie tym razem w prowincji Hindupur. Na szczescie takze tym razem udaje sie te oddzialy wyprzec. 2 dni pozniej nasze sily garnizonowe stacjonujace w Tirupatii zostaly zaskoczone naglym manewrem Royal Division i zmuszone do wycofania. Sytuacje ta postanawia wykorzystac 16 DP. General Yanagawa uderza na linie zaopatrzenia brytyjskiej dywizji i odcina ja. General ma nadzieje, ze mimo wycofania sie garnizony beda w stanie stawic wystarczająco skuteczny opor, zeby uniemożliwić Brytyjczykom przebicie sie z okrążenia.

​

W przeciagu kolejnego tygodnia oba Korpusy staraja sie wyrównać linie frontu przygotowując sie do kolejnego przelamania. Niestety dowodca Royal Division general Namgyal Bahadur zbyt szybko orientuje sie w swojej sytuacji i wycofuje sie do portu Chennai. 1 grudnia 18 DPZmot atakuje Bangalore w ktorej stacjonuje dywizja Sendai. Na szczęście coraz większe problemy z zaopatrzeniem jakie spotykają brytyjczykow poważnie zmniejszając możliwości tej jednostki.

​

Grudzień rozpoczyna sie od przełamania brytyjskiego frontu w centrum oraz od zdobycia Chennai z ktorego przeciwnicy wycofuja sie 7.12 Niestety słabość oddziałów Japońskich na lewym skrzydle nie pozwala otoczyć i zniszczyć oddziałów stacjonujących w tym porcie. General Matsuda (3. Hendan) ma nadzieje, ze otwarcie tego portu poprawi zaopatrzenie jego jednostek, ktore więcej czasu spędzają na oczekiwaniu na zapasy niz na walce. 11 grudnia 5 DP wkracza do Cochin co stanowiło główny cel dla 9 KP. Wrog caly czas wycofuje sie oddając kolejne prowincje. jedyny kontratak przeprowadza Royal Division w kierunku Chengalpattu. Na szczescie 2 DP stacjonująca tam przy stracie zaledwie 10 zolnierzy odpiera ten atak. Do konca grudnia udaje sie otoczyć resztki armii brytyjskiej w prowincji Nagapattinam.

​

1 stycznia, 6 DP generala Giffarda, ostatnia stawiająca tam opor dywizja zostaje zaatakowana przez 2 DP. Dowodzący nimi general Makino w przeciągu 3 dni lamie opor i zmusza Brytyjczyków do poddania sie. Odbywa sie to w kluczowym momencie, gdyz oddziały japońskie nie posiadają prawie w ogole zaopatrzenia. Sa tak slabe, ze nie nie ma mozliwosci zajac pozostałych wolnych od wroga prowincji na południowym skrawku Indii.

​

PS: siedze przeziębiony w domu wiec postanowiłem naskrobać maly odcinek. Mysle o zmianie slylu tego aara (ze wzgledu na sama rozgrywke) ale zobaczymy jak to wyjdzie.

 

odcinek 14

11.1941 - 05.1942






Operacja Bandar gah Karaci​

Operacja ta ma na celu opanowanie zachodnich krańców Indii Brytyjskich z ich ostatnim duzym portem: Karachi a takze zniszczenie resztek armii przeciwnika. Zostanie ona przeprowadzona silami 2. Hendan generala Minami wzmocnionymi przez 4 KP generala Nishio oddelegowanym z 3. Hendan. Armia generala Minami sklada sie z 3, 7 oraz 10 KP

​

Juz 4 listopada udaje sie wygrac 2 bitwy z okolicach Delhi. Następnego dnia 4 KP zmuszony jest wycofac sie z prowincji Godhra. 8 listopada z prowincji Vadodara zostaje zaatakowana przez 5 i 7 Hinduska DP Japońska 11 DP generala Inagaki. Mimo dzielnej postawy, zostawiając ponad tysiac zabitych general zmuszony zostaje do wycofania sie. 5 dni pozniej 19 DP generala Sakabara wygrywa bitwe o prowincje Tonk.

​

21 listopada wrog przeprowadza silny kontratak. 5 HDP atakuje Bansware broniona przez 17 DP natomiast 42 DPanc generala Broada atakuje Mandsaur ktorego broni general Asaka ze swoja 3 DP. Pierwsza z tych bitew udaje sie szybko wygrac, niestety w drugiej po 3 dniach walk to Japończycy sie wycofuja. Tydzien pozniej ta sama dywizja pancerna atakuje Delhi. Jego obrona zajmuje sie 7 DP z korpusu generala Kanina. Dzieki ściągniętym na czas posilkom udaje sie tym razem powstrzymać uderzenie przeciwnika. 1 grudnia preciwnik przeprowadza kolejny kontratak. Tym razem celem 25 HDP jest Makrana. Na szczęście dzieki przewadze liczebnej udaje sie przy duzych stratach wroga odeprzec atak.

​

6 grudnia silne uderzenie zostaje przeprowadzone przez Crockera w kierunku Alwaru. Jego 49 Dp wzmocniona elementami 79 DPanc atakuja 48 DZmot generala Kawabe. Przewaga wroga i brak wsparcia powoduje, ze po trzech dniach Japonczycy zmuszeni zostaja tracac ponad 400 zabitych wycofac sie. Tego samego dnia oddziałom 1 DP udaje sie zaatakować sztab 4 Grupy Armii. 17 grudnia 42DPanc atakuje dywizje japońska stacjonującą w Dhrangadhra. Na szczęście tym razem odzialy sa przygotowane na atak i odpieraja go przy malych stratach wlasnych. 3 dni później kolejna dywizja pancerna (tym razem 79(generala Leesa) atakuje ponownie Nagaur gdzie stacjonują 1 i 13 DP. Wrog szybko przekonuje sie o niemożliwości przełamania lin Japonskich i wycofuje sie. Z koncem roku Brytyjczycy przeprowadzają jeszcze jeden silny kontratak. 42 Pancerna atakuje prowincje Rapar natomiast 43 dywizja "Wessex" wsparta 5 HDP naciera na Jodhpur.
W tym samym czasie takze prowincja Disa zostaje zaatakowana przez 12 górska "Eastern" oraz 4 HDP. Mimo takiego dużego zgromadzenia elitarnych jednostek udalo sie odzialom Japońskim utrzymać linie obrony.

​

5 stycznia 12 "Eastern" skutecznie atakuje Khawde. Jednostki Japońskie maja coraz większe problemy z zaopatrzeniem. Z braku możliwości uzupełnień oddziałów przeciwnik zaczyna uzyskiwać przewagę. 17 stycznia Bombay HQ generala MacDonalda zostaje nagle zaatakowany przez 9,12 i 25 DP Pojawienie sie tego nowego korpusu jest dla Brytyjczykow kompletnym zaskoczeniem. Niestety pospiesznie ściągnięte 23 "Northumbria" oraz 12 górska na czas ratuja miasto i sztaby w nim sie znajdujące.

​

31 stycznia zdobyta zostaje prowincja Lahorel a tydzien pozniej Chrishtian Mandi. 9 lutego pada Nawabshah oraz Shrnagar. 2gi tydzien lutego zaczyna sie od silnego uderzenia 4 KP mającego na celu otoczenie Karachi.

​

18 lutego kolejny kontratak przeprowadzaja brytyjczycy. Wpierw Chrishtian Mandi zostaje zatakowany przez 79 pancerna a nastepnie Shanghar zostaje zaatakowany przez 43 "Wessex". Na szczescie w obu przypadkach obrona byla na tyle dobrze przygotowana, zeby bez problemu odeprzec ten atak. Tydzien pozneij po zebraniu uzupelnien 43 "Wessex" ponownie atakuje tym razem prowincje Nawabshah. Takze i tym razem nieskutecznie. 6 marca ta sama prowincja zostaje zaatakwoana przez 15 "Scottish" Division.

​

8 marca Japonczycy zmuszeni zostaja do wycofania sie z prowincji Rawalpindi. W przeciągu następnych 2 dni udaje sie wygrac bitwy o Nawabshah oraz Rahimyar Khan.

​

13 marca Brytyjczycy atakuja Multan silami 18 Górskiej. Natrafiają tam na silny opór 48 i 52 DP i zmuszeni zostaja do wycofania sie. Tego samego dnia udaje sie ponownie odeprzec atak na Rahimyar Khan. Dzien pozniej sily brytyjskie zostaja przedzielone w prowincji Quetta na 2 czesci.

​

21 marca wrog przeprowadza kolejny atak tym razem obiektem 8 DP jest prowincja Saruna broniona przez 12 i 25 DP. Tydzien pozniej dochodzi do największej bitwy przeprowadzonej w trakcie tej operacji. brytyjczycy atakuja prowincje Omara silami 25 HDP wspartej 15 "Scottish" oraz 45 Zmotoryzowana. Ich przeciwnikiem byly 9, 12, i 25 DP z 4KP. Juz po paru pierwszych godzinach wrog zostal zmuszony do wycofania sie.

​

4 kwietnia zdobyte zostaje Murt. 4 dni pozniej kolejny silny kontratak brytyjski zostaje przeprowadzony w kierunku Durbun. Napastnikami byly te same 3 dywizje co poprzendnio. Za skuteczna obrone odpowiadaly 1 i 13 DP. Do 20 kwietnia zostaja pokonane wszystkie jednostki na zachodzie. Ostatnia poddala sie tego dnia w prowincji Murt.
2 maja dochodzi do ostatniej duzej bitwy tej operacji. W prowincji Mongora 52 i 53 DP natrafia na resztki armii brytyjskiej w postaci 23 HDP, 79 Pancernej oraz sztabow 1 i 8 korpusu, 1 armii, 1 i 2 grupy armii. W przeciagu 3 kolejnych wszystkie te oddzialy zmuszone zostaly do poddania sie.

​

PS: w odcinku wkradł sie mały blad rzeczowy (pomijajac inne poważniejsze ) Ciekawy jestem kto go wylapie

PS2:

Fajnie to w Hoi3 zrobili - teraz naprawde czuc o czym myslal Romel w afryce. Tutaj kazdy port jest na wage zlota i w Tokio moge miec tryliardy ton zaopatrzenia, w portach moge miec miliony okretow tylko co z tego skoro do wojska to nie dociera.
Juz goliatowi mowilem, ze duzy blad popelnilem, ze gralem bez modow. Brak elementarnych eventow jest po prostu szokujacy dla kogos kto wczesniej grywal w Hoi2.

 

odcinek 15

11.1941-06.1942






Operacja インド洋​

Udane operacje ladowe w Indiach zmusily flote cesarska do opuszczenia bezpiecznych cieśnin wokol portu Singapur. Po poczatkowych bardzo ostroznych patrolach, potrzeba oslony konwojow zmusila Admiralicje do odważniejszych ruchów. Szczesliwie, dzieki jednemu z patroli okazalo sie, ze glowne sily brytyjskie stacjonuja w portach na wyspie Cejlon. Co bardziej zaskakujace, wiekszosc okretow utrzymywanych bylo po wschodniej stronie tej wyspy. Co prawda zapewnialo to szybsze wyjscie floty w kierunku wroga, ale jednoczenie infrastruktura tych portow nie byla przygotowana do pomieszczenia takiej liczby okretow. Admiralicja Japońska postanowila wykorzystać ta sytuacje, zablokowac wyspe i zaglodzic przeciwnika. Dawalo to pewnosc, ze Japońskie szlaki handlowe beda duzo bezpieczniejsze. W tej czesci zajmiemy sie 2ga ostatnia faza tej blokady.

​

Ciagla silna blokada, a takze ponawiane bombardowania portow powodowały coraz wieksze zaniepokojenie admiralicji brytyjskiej. Dlatego tez pod koniec 1941 roku zaczely coraz czesciej pojawiac sie proby przerwania obrony. Juz 6 listopada probe taka przeprowadza admiral Burnett na pokladzie krazownika lekkiego Arethusa wspieranego 4 i 17 flotylla niszczycieli oraz 3 flotyllami transportowcow. Po 2 godzinnym ostrzale z okretami admirala Kogi brytyjczycy wycofuja sie zostawiajac tonaca flotylle Empire Captain.
3 dni pozniej admiral Ozawa natrafia na samotnie przedzierajacego sie HMS Despatch. Przewaga ogniowa spowodowała, ze przeciwnik nie zdazyl nawet zawrocic w strone portu gdy zaczynal tonac.

​

14 listopada admiral Koga wykrywa kolejna samotna probe przelamania blokady. Tym razem śmiałkiem jest HMS Caledon ktory standartowe 2 godziny po wykryciu zaczyna tonac. Jeszcze tego samego dnia tonie IJN Kashii zaatakowany przez 58 flotylle niszczycieli. Smierc japońskich marynarzy zostaje pomszczona wieczorem tego samego dnia gdy ostatni z niszczycieli zostaje zniszczony.

​

15 listopada Admiral Dunbar-Naismith probuje wykorzystac zla pogode i wypływa w morze. Na jego nieszczęście niektore okrety Japonskie sa juz wyposażone w najnowsze radary i szybko wychwytują przeciwnika. Okazuje sie, ze admiral na pokladzie HMS Curacao oslania 2 flotylle transportowe. Pare godzin pozniej do portu powraca tylko Maloya Flottlla. Dwa dni pozniej w celu przeprowadzenia rozpoznania wyslana zostaje 31 flotylla niszczycieli. Zostaje ona szybko wykryta i zniszczona przez samoloty admirala Kogi. 19 listopada ten sam los spotyka takze 10 flotylle niszczycieli.

​

26 listopada okrety patrolowe natrafiaja na samotna Essex Flotille. Te okrety transportowe zostaja przejete bez oddania strzalu. 3 dni pozniej wieksza flotylla wyplywa z portu. Admiral Studholme na czele HMS Dauntless oraz 37 i 54 flotylli niszczycieli oslaniajac flotylle transportowa Hororata zostaje zmuszony do stoczenia walki z okretami admirala Kogi. Aby uratowac reszte floty wysyla niszczyciele 37 flotylli na pewna smierc. Następnego dnia w trakcie patrolu zostaje zniszczona 4 flotylla niszczycieli admirala Grettona.

​

5 grudnia swojego szczescia probuje HMS Dragon. Zostaje on przechwycony i zniszczony przez okrety admirala Nishimury. 2 dni pozniej admiral Yamamoto w trakcie partolu natrafia na HMS Neptune. Przechwycony przez IJN Kinugasa zostaje szybko zniszczony. W przeciagu nastepnego tygodnia zostaje takze zatopiona Suffolk Flotylla.

​

20 grudnia admiral Ozawa natrafia na partolujace okolice portu niszczyciele z 16 flotylli. Zostaja one zniszczone przez Japonskie krążowniki. Nastepnego dnia o swicie wyplywa z portu flota admirala Caseya. Sa to lotniskowce Courageous oraz Unicorn wsparte przez krążownik Caradoc oraz 39 flotylle niszczycieli. Admiral Kaga natrafia na nie o 5 rano. Zanim jednak zdolaja nadciągnąć posiłki klucze Fairey Swordfishow nadlatuja i przeprowadzają ataki torpedowe na 2 lekkie krążowniki. o 13 tego samego dnia oba okrety tona, a przeciwnik wraca spokojnie do portu.

​

25 grudnia wyplywa flota z drugiego (głównego) portu - Dehiwary znajdującego sie na zachodniej stronie wyspy. Admiral Cunningham przeprowadza szybki wypad na czele lotniskowców HMS Glorious, HMS Furious osłanianych przez 4 flotylle niszczycieli. O 4 nad ranem zostaja one wykryte przez okrety admirala Takasu. Niestety zanim nadciągnęła oslona lotniskowców tonely juz IJN Agano, IJN Noshiro oraz IJN Natori. 31 grudnia zatopiony zostaje HMS Dorsetshire. Admiralicja Japońska ma coraz wieksze klopoty z utrzymaniem blokady. Większość okretow jest poważnie uszkodzona i nalezy przeprowadzić natychmiastowe naprawy. Dlatego tez zostaje przeprowadzona reorganizacja calej floty. Z drugorzędnych kierunków zostaja wycofane pozostałe okrety ktore maja podmienić najbardziej uszkodzone floty na czas ich remontów w porcie Singapur.

​

Rok 1942 rozpoczyna sie od zaskakującego ladowania Japonskiego 3 Korpusu Piechoty Morskiej na wyspie Cejlon. Do 6 stycznia port i okoliczne tereny zostaja opanowane, a dywizje przemieszczają sie w strone drugiego portu. Brytyjskie okrety probuja przerwac blokadę. 12 stycznia o godzinie 2 w nocy admiral Kato wykrywa wroga flote. Sa to HMS King George V, HMS Anson oraz HMS Renown admirala Crutchleya. W wyniku ciężkiego ostrzału ginie od wybuchu magazynu amunicyjnego jeden z japońskich krążowników lekkich. Następnego dnia wycofujaca sie flota Japonska natrafia na 2 floty podwodne. Ciezko uszkodzony wcześniej IJN Kinu zostaje zatopiony. Na szczęście obie floty brytyjskie zostaja zniszczone. Do 15 stycznia oba porty na Cejlonie zostaja opanowane przez Japończyków, a resztki oddziałów brytyjskich okrywają sie na poludniowym wybrzeżu wyspy. 4 dni pozniej w nowe rejony zostaja wysłane obie floty okrętów podwodnych. Maja one obecnie kontrolować jedyne dwie cieśniny jakimi przemieszcza sie zaopatrzenie brytyjskie dla calego rejonu oceanu Indyjskiego (okolice Yemenu oraz Omanu). 25 stycznia zostaje zatopiona kolejna flotylla transportowa.

​

2 lutego admiral Kano natrafia na patrolujące okolice okręty admirala Chatfielda. W wyniku całodziennej walki blisko 70 okrętów zostaje zatopiony HMS Effingham.

​

2 dni pozneij admiral Nagano natrafia na czesc tej floty dowodzonej tym razem przez admirala Pounda. Niestety mimo przewagi w okrętach wrogowi udaje sie wycofać tracac tylko 2 flotylle niszczycieli. Na szczęście jeszcze tego samego dnia udaje sie ponownie nawiazac kontakt z wrogimi okrętami. Tym razem zatopiony zostaje takze HMS Kent.

​

Dwudniowe szachy kończą sie dla admirala Pounda 6 lutego gdy jego slad wykrywa admiral Koga. W wyniku 4 godzinnej walki zatopiony zostaje lotniskowiec HMS Colossus. Jeszcze tego samego dnia udaje sie na chwile nawiązać kontakt z wroga flota. Jednak nie udaje sie poważniej zaangażować okrętów i jedynym efektem bylo zatopienie 3 floty okretow podwodnych.

​

Na szczescie o 6 rano dnia następnego admiral Yamamoto natrafia na ścigane okrety. Po 3 godzinnej walce wrog wycofuje sie zostawiając tonacy HMS Renown. Ucieczka wroga jest na szczęście nieskuteczna. Jeszcze tego samego dnia admiral ponawia atak czego efektem jest zatopienie HMS Malaya, HMS Prince of Wales oraz HMS Queen Elizabeth.

​

Czarny tydzień brytyjskiej marynarki jednak sie nie kończy. Juz następnego dnia dopada przeciwnika admiral Mikawa. Po krótkim 3 godzinnym pojedynku ogniowym zaczynają tonac HMS Valiant, HMS Warspite oraz HMS Duke of York. O godzinie 11 tego samego dnia Admiral Yamamoto natrafia na 3 samotnie płynące okrety. Sa to HMS Ramillies, HMS Anson oraz HMS King George V. Po paru godzinach pierwszy z tych okretow zostaje zniszczony. Do konca dnia zostaje takze zatopiony HMS King George V. Tak duze straty Brytyjczyków spowodowały, ze admiralicja mogla swobodniej poruszać sie po oceanie. Wokol Indii utworzono kordon ochronny złożony z niszczycieli. 22 lutego 9 Rikusentai generala Saito z zaskoczenia przeprowadza lądowanie na Mauritiusie.

​

26 lutego admiral Yamamoto natrafia na flote brytyjska zmierzająca do portu Karachi. W wyniku 4 godzinnej walki kosztem kolejnego lekkiego krążownika zostaja zniszczone 5 i 39 flotylla niszczycieli, 23 okrętów podwodnych a co najważniejsze lotniskowiec HMS Unicorn. 3 marca kolejne japońskie oddziały piechoty morskiej lądują na Madagaskarze. Zmusza to do wycofania sie flote Francuska, co powoduje do jej przechwycenia przez admirala Yamamoto. 18 marca zatopiony zostaje krazownik Dougay-Trouin.

​

20 maja nawiazany zostaje kontakt z flota Francuska. Tym razem admiral Yamamoto zatapia krazownik Algerie.Dwa dni pozneij zatopione zostaja pozostale 2 okrety Foch oraz Tourville.

​

12 czerwca admiral Hyakutake w czasie patrolowania natrafia na samotnie plynacy HMS Dauntless. Dwie godziny pozniej zostaje on zatopiony.

​

Do konca czerwca zostaja takze zatopione: Flota transportowa, 2 floty niszczycieli oraz dwie okretow podwodnych. wszystkie okrety nalezaly do floty Francuskiej. Zniszczenie flot Francuskiej i Brytyjskiej spowodowalo, ze wiekszosc okretow Japonskich zostala wyslana do Singapuru w celu przeprowadzenia potrzebnych napraw i modernizacji. Pozostale okrety dostaly zadanie pelnego zablokowania dostepu do oceanu oraz opanowania wszystkich wysp znajdujacyh sie na nim.

dzieki

 

odcinek 16A specjalny

12.1941-04.1942





Unternehmen Seelöwe


​

Postronny mieszkaniec Lowestoft ogladajacy o swicie 24 listopada wybrzeże mogl miec wrażenie, ze jest to najspokojniejsze miejsce na swiecie. Mieszkancy południowej Anglii od paru tygodni uskarżają sie na Niemieckie samoloty ciagle bombardujące okolice. Co prawda, atakuja oni glownie lotniska, porty i infrastrukturę, ale wsrod mieszkańców pojawia sie takze bardzo duze straty. Wszyscy martwia sie możliwością inwazji, szczęście w nieszczęściu polega na tym, ze raczej dojdzie do niej w innym miejscu. Lowersoft jest zbyt malym portem znajdującym sie w zbyt ciężkim do zdobycia terenie. Zreszta kierunek bombardowań wyraźnie wskazuje, gdzie kieruje sie wzrok najeźdźcy. Tak tez myslal starszy szeregowy Terry Gallagher patrolujący promenadę Wall Street. Jego służba dopiero co sie zaczela, a juz zmarzł na kosc. Gdy oficer rozprowadzał ich godzinę temu na niebie ukazal sie klucz spitfireow. Byla to jedyna oznaka zycia i zaraz po tym jak samoloty zniknęły miasto zapadlo w niemal martwa cisze. Nie pomagalo to w walce ze snem, ale Terry wiedział, ze w razie przyłapania sierżant Manners obedrze go ze skory. Dlatego tez postanowił skupic sie na wszystkim, nawet krajobrazie, tylko nie na snie. Nawet zaczal sie wiecej ruszac chcąc jak najbardziej sie zagrzać. Zreszta szybko pomogla mu w tym Frances Best mloda mieszkanka okolic Oulton Road. Mysl o wieczornym spotkaniu z Nia odepchnęła resztki snu na dobre. O dziwo patrol szybko uplynal i mrok nocy zaczynał na dobre odchodzić, a na miescie zaczeli sie pojawiać pierwsi ludzie. Wlasnie mijal droge do starej latarni gdy jego uwage ponownie przykuło niebo, na ktorym pojawily sie male punkciki. Czyżby to wracaly mysliwce z patrolu? Najwidoczniej ich skrócony patrol nie byl przypadkowy - w pierwszym samolocie potężnie dymiło sie z silnika. Piloci musieli spotkać Niemcow - na szczęście wygląda na to, ze tym razem to oni wyszli zwycięsko. Samoloty powoli zblizaly sie do Terrego i juz można bylo nawet rozpoznac pierwsza sylwetkę. Teraz zdecydowanie samolot przypominal Spitfirea i nawet widoczne były oznaczenia VZ na ogonie.

​

Uwage Brytyjczyka przykuły nagle pozostałe samoloty. Juz wcześniej powinien zorientować sie, ze nie leca w formacji, a pierwszy zdecydowanie próbuje uników. Teraz juz byl pewien przed soba mial 3 Niemieckie Messerschmitty Bf-109E. Samoloty szybko minęły szeregowca i skryły sie za zabudowaniami miasta.

​

Jednak mimo to wielki dym jaki nagle wzniósł sie w zachodniej czesci Lowestoft z okolic Normanston Park dawal pewność, ze właśnie armia utraciła kolejnego pilota. Terry zastanawiał sie, czy opuścić rejon patrolu i sprawdzić miejsce katastrofy gdy na niebie od strony morza zaczelo sie słyszeć miarowy odgłos powoli przechodzący w huk. Minelo ledwie pare minut gdy niebo nad jego glowa zaczerniło sie od wrogich bombowców. Byly to prawdopodobnie Henschel He-111 osłaniane przez Fw-190D.

​

Wygląda na to, ze spokoj we wschodniej Anglii jest juz historia. Gallagher zastanawiał sie czy celem jest Norwich albo inne większe miasto w regionie, gdy nagle samoloty rozpoczęły bombardowanie centrum jego małego Lowestoft. Leząc w zagłębieniu wokol wybuchających bomb nie mogl zrozumieć, jaki cel moga miec Niemcy w zniszczeniu tego malo znaczącego miasta.

Aby ten sens zrozumieć musimy sie cofnac troche czasu. Po wygranej wojnie z Francja, Niemcy nie mogli przeprowadzić ostatniego etapu wojny - ladowania w Anglii - z racji zbyt duzej przewagi Brytyjczyków na morzu. W pierwszej chwili planowano zmusić ich do poddania sie za pomocą ciaglych nalotow bombowych. Niestety okazało sie, ze Luftwaffe nie jest przygotowana do tego typu dzialan. Szybko okazalo sie, ze straty jakie ponosza nie moga byc dluzej tolerowane. W zwiazku z tym operacje przerwano a na froncie doszlo do impasu.
Okres ten poswiecono, na reorganizacje armii oraz na szkolenie potrzebne przy ewentualnej inwazji. Bardzo przydatne tutaj byly doświadczenia Japońskie. Analiza taktyki i środków spowodowała rozpoczęcie prac nad produkcja wyspecjalizowanych jednostek.

​

Poważniejszym problemem bylo wybranie terenu walki. Przez dłuższy czas w sztabie generalnym priorytet mialo ladowanie na południu Anglii. Szczególnie, ze pomiędzy Dover a Calais byla naprawdę mala odległość. Dawalo to nie tylko krotki czas transportu, ale także znacznie wieksze wsparcie lotnicze dla walczących oddziałów. Po początkowym ladowaniu w Dover, Bringhton oraz Portsmouth należało utworzyć ciagla linie obrony wzdloz wybrzeża az do Ramsgate. Po odparciu ewentualnych kontrataków nalezalo rozszerzyć przyczółek do wysokości Southampton-Rochester a następnie przy wykorzystaniu kolejnych lądowań ustalic linie obrony na Gloucester-Maldon. Ten świetnie przygotowany plan zostal jednak odrzucony. Byl on zbyt oczywisty dla Brytyjczyków ktorzy większość swoich sil wlasnie na tym kierunku zostawili.
Aby tego uniknac postanowiono wykorzystać 2gi plan. Bylo nim lądowanie na wschodnim wybrzeżu Anglii pomiędzy Lowestoft-Grimsby. Po utworzeniu bezpiecznego przyczółka wojska mialy uderzyć w kierunkach Liverpoolu oraz Londynu. Na strone tego planu świadczyła nie tylko slaba obrona tamtego kierunku, ale takze defensywne ulokowanie Royal Navy, ktore nie pozwalało na szybka reakcje. Aby zapewnić sukces operacji postanowiono utrzymywać wroga z bledzie. Dlatego ulokowano na wybrzeżu grupe Armii A generala Rundstedta w skladzie 9 i 16 Armii. W tym kierunku takze utrzymano wiekszosc samolotów. Takze najcięższe okrety Niemieckie caly czas stacjonowały w porcie Brest.
Samo ogloszenie rozpoczęcia operacji zostalo zawieszone do czasu zrównoważenia przewagi brytyjskiej na morzu. W czasie oczekiwania na to przeprowadzono organizacje nowej 14 Armii. Armia ta pod dowództwem generala Eppa miala przeprowadzić pierwsza faze lądowania. W jej sklad wchodziły 3 korpusy piechoty (9 DP i 3DZmot), oraz 29 korpus specjalny.

​

Armia Niemiecka nigdy nie miala wyspecjalizowanych oddziałów desantowych. Przy okazji operacji w Norwegii, Danii, Krety stosowano mieszaninę klasycznych dywizji piechoty oraz spadochroniarzy. Dopiero plany opanowania Malty zmusiły sztab do szerszego rozpatrzenia tego problemu. Postanowiono przeszkolić do takich działań pojedyncza dywizje. Była nia 217 dywizja piechoty dowodzona przez generala Volckersa. Mimo, ze dywizja ta utrzymywała stan klasycznego oddzialu piechoty, zostala ona gruntownie przeszkolona w kierunku przekraczania wiekszych zbiorników a w szczególności desantów morskich.

​

Dywizja ta skladala sie z 29 i 30 brygady piechoty uzbrojonych w karabiny samopowtarzalne Gew43 wspieranych przez oddzialy uzbrojone w mozdzieze 12cm gRW42 oraz 20 cm leichter Ladungswerfer. Dywizja miala w swoich strukturach takze brygadę przeciwlotnicza (11 brygada) uzbrojona z dziala 8,8 cm oraz specjalnie przystosowana 7 brygade pancerna. Armia Niemiecka starala sie, umozliwic swoim oddziałom pancernym pokonywanie jak największych przeszkod wodnych. Pierwszym etapem bylo wprowadzenie do sluzby Schwimmpanzer II. Byl to przerobiony Panzer II (wersje A, B i C) i mogacy poruszac się w wodzie z predkoscia 5,7 km/h W czasie swojej krótkiej sluzby szybko wyszly braki konstrukcyjne uniemożliwiające szersze wykorzystanie tych czolgow.

​

Dlatego tez specjalnie dla nadchodzącej operacji przeprowadzono kolejna modernizacje czolgow ktore uzyskaly nazwe Tauchpanzer (znane tez jako Unterwasser Panzer) III oraz IV.
Ćwiczenia jakim poddano 217 dywizje oraz analiza sil wroga upewniły sztab niemiecki o potrzebie wzmocnienia 1 rzutu desantowego. Ze wzgledu na koszty postanowiono jednak zrezygnować z modernizacji kolejnych dywizji na rzecz przeszkolenia w tym rodzaju dzialan 2-3 dywizji. Wybór padl na elitarne 6 i 7 Gebirgsjager Division do ktorych dolaczyla w późniejszym czasie także 188 dywizja. Odzialy te mialy korzystać, ze swojego standardowego uzbrojenia.
Przez caly okres 1941 roku brytyjska Royal Navy zbyt dobrze sie pilnowała, aby umozliwic Niemcom uderzenie. Sytuacja zaczela sie zmieniać w drugiej polowie roku. Nie wiadomo, czy przyczyna bylo stacjonowanie w Lille oraz Charburgu 25 flot myśliwskich oraz 14 bombowych stanowiących ciagle zagrożenie dla okretow brytyjskich czy tez powodem byla coraz gorsza sytacja w Indiach. Faktem jest, ze osłona morska Anglii z dnia na dzien stawała sie coraz slabsza. W koncu mimo bardzo zlych warunków atmosferycznych na morzu postanowiono rozpocząć operacje Seelöwe w dniu 24 listopada 1941 roku.

​

Po 20tym listopada brytyjskie stacje nasłuchowe zauważyły wzmożony ruch w komunikacji radiowej miedzy jednostkami stacjonującymi w północnej Francji. Z rozszyfrowanych wiadomości wyglądało na poważne manewry w ramach 1 Grupy Armii A generala Rundstedta. Sztab brytyjski podejrzewał, ze jest to proba zamaskowania przygotowań do inwazji. Postanowiono zwiększyć liczbe lotow zwiadowczych w kanale. Jednak narazie zadnych większych ruchow okrętów jednak nie stwierdzono. 23 listopada wieczorem ponownie zaalarmowany zostalo brytyjskie dowództwo. Tym razem wzmożony ruch radiowy odbywał sie wsrod okrętów i jednostek w okolicach portu Le Havre. Wysłany zwiad zauważył wyjście w morze floty transportowej.
Zaalarmowana Royal Navy wypłynęła z portu w Angsley w sile 3 lekkich lotniskowców (Hermes, Eagle, Argus) osłanianych przez krążownik HMS Cornwall oraz 8 flotylle niszczycieli. W momencie gdy mijali Le Havre z portu w ich kierunku wypłynął KMS Koln wspierany przez 1 i 7 flotylle niszczycieli. Brytyjski admirał pewny swojej przewagi lotniczej postanowił zaatakować. Gdy angielskie Swordfishe przygotowywały sie do ataku nagle znad ladu nadleciały FW-190D z Jagdgeschwader 103. Brytyjczycy, przy duzych stratach, zostali zmuszeni do wycofania sie na lotniskowce. Zblizajac sie do nich natrafili na kolejne pole bitwy.

​

Okazało sie, ze Seeaufklarungsgruppe 125 i 126 uzbrojone w samoloty Fw-200c "Condor" zaatakowały lotniskowce. Sworsfishe atakowane caly czas przez JG 103 oraz JG 5 "Eismeer" dotychczas osłaniające bombowce morskie zostaly zniszczone zanim zdolaly wycofać sie w kierunku ladu. Uszkodzone lotniskowce wycofały sie zanim do bitwy włączył sie KMS Bismark oraz KMS Deutchland. W czasie bitwy prawdziwa flota inwazyjna dowodzona przez admirala Donitza wypływała z Roterdamu.

​

Wojny z USA nie bedzie z 2 powodow. Raz, ze przegapilem okres w ktorym dostaje bonus +50% do atakow portowych. A dwa (co tak naprawde jest jedynym prawdziwym powodem) moja partia ma ponad 40% popularnosci w USA. Prowadze z nimi swietne biznesy i uwazam, ze zaden Japonski premier nie wypowiedzialby im wojny w takiej sytuacji. Zreszta tak jak juz tu ktos napisal kazdy aar Japonia konczy sie wojna z USA. Ten bedzie inny

PS; prawde mowiac, gdy planowalem, ze napisze tego aara myslalem, ze bedzie on bardziej w stylu: MP Iron Cross 1.02"LAGRIMAS DE SANGRE I"(Zeldt vs Himly)
Jak widzicie - cos poszlo nie tak

 

odcinek 16B specjalny

11.1941-04.1942



​

Wrocmy jednak do naszego szeregowca. Po blisko godzinnym bombardowaniu, gdy w koncu ucichło dudnienie w uszach Terry powoli zaczal rozglądać sie po okolicy. Chował sie w leju po bombie w pobliżu szpitala przy Milton Road. Co prawda byl caly przemoczony od ciągłego lezenia w wodzie, ale jednocześnie szczęśliwy, ze najgorszy moment jego zycia właśnie sie zakończył. Miasto bylo w opłakanym stanie - port sie palił, a molo Claremont w ogole przestało istnieć. No coz i tak pewnie nie dalby rady wybrać sie tam z Frances. W koncu zebrał sie na tyle sobie, ze odważył sie wyjść z leja i skierować w strone koszar na Clapham Road. Co prawda nie byly one daleko, ale zniszczone domy i rozprzestrzeniające sie pożary zdecydowanie utrudniały poruszanie sie. W okolicy skrzyżowania z Alexandra Road wsrod mieszkańców wybuchła kolejna panika. Na niebie pojawiły sie kolejne bombowce. Terry rozglądał sie po okolicy ale nic nie przypominało mu solidnego bunkra. Tchnięty przeczuciem postanowił jeszcze raz spojrzeć na samoloty. W przeciwienstwie do poprzednich mialy 4 silniki, ale poruszały sie duzo wolniej i prawdę mówiąc Galagher pierwszy raz widział je na oczy. Jeszcze większe zdziwienie obmalowało sie na jego oczach gdy zamiast bomb na niebie pojawiły sie spadochrony. I to nie pojedynczy lub tez pare sztuk to byly setki spadochronów. Nie zastanawiając sie dluzej pognał pełnym pędem w strone koszar. Do tej pory nie wspomnieliśmy o tym w jakiej jednostce sluzyl szeregowy. W listopadzie 1941 roku był to 1 batalion "Lojalistow" z 3 brygady zmotoryzowanej w dywizji "Welsh" generala Horrocksa.

​

Spadochroniarze ktorych zauważono w Lowestoft nalezeli do Sturmgruppen Beton Hauptmana Altmanna. Byla to pierwsza jednostka jaka miala wejść do walki w Anglii. Ich zadaniem bylo po wylądowaniu w okolicach Kirkley Fen Park opanować północna czesc dzielnicy razem z mostem w okolicach Pier Terrace oraz pobliskimi urządzeniami portowymi.

​

Sturmgruppen Eisen Hauptmana Sussmanna lecąca zaraz za nimi miala opanować okolice Fixton i utworzyć tam rejon obrony okrężnej w oczekiwaniu na reszte Sturmabtailung Ramcke. Spadochroniarze lądowali w centrum miasta, w środku dnia, w regionie gesto przeciętym rzekami i kanałami. Az dziwne, ze początkowe straty byly symboliczne i spowodowane głownie zawiśnięciami na dachach i drzewach oraz utonieciami w rzekach. Szczególnie duze żniwo tutaj zgarnal staw w Fixton na ktory wiatr zepchnął duza czesc spadochroniarzy.

​

Ale tak jak napisałem wcześniej, straty byly duzo mniejsze niz zaplanowano. W mieście opanowanym przez panikę ciężko bylo zauważyć oddziały wojskowe. Do tego stopnia bylo spokojnie, ze żołnierze Hauptmana Altmana martwili sie, ze w ogole nie powalczą tego dnia.

​

Na ich nieszczęście 3 brygada w koncu zaczęła reagować. Domyślając sie, ze atak jest preludium do lądowania z morza 1 i 2 batalion zostały wysłane do obsadzenia umocnień nadbrzeżnych. Natomiast 3ci batalion dostal polecenie opanowania sytuacji w mieście z naciskiem na wypchniecie spadochroniarzy z terenu portu.

​

Pierwsze walki rozpoczęły sie o godzinie 5 rano, gdy czołowe odziały 1. kompanii próbowały przekroczyć Swing Bridge. Zanim żołnierze dotarli do polowy mostu z rejonu kościoła na Balvedere Road odezwały sie karabiny maszynowe. Po krótkiej wymianie ognia Brytyjczycy zmuszeni zostali wycofać sie. Kompania przeniosła sie do dworca kolejowego i stamtąd starala sie kontrolować most, natomiast pozostałe kompanie skierowały sie w strone mostu w Oulton.

​

W tym czasie nad Fixton nadciagnely pozostale Niemieckie transportowce i szybowce. Wpierw w strone polany skierowały sie ciężkie Me 321 Gigant a następnie Gotha Go 242. Dopiero po ich wylądowaniu nadciągnęły samoloty Ju-52 z których wysypały sie pozostałe elementy Surmabtailung Ramcke.

​

W tym samym czasie obserwatorzy brytyjscy w polnocnej czesci miasta wykryli pojawienie sie okrętów transportowych. Juz bylo wiadomo, co jest celem Niemcow. O godzinie 6 nadciągnęła 2ga fala bombowców He 111. Tym razem ignoruja one miasto i kieruja sie bezpośrednio na umocnienia. Po bombardowaniu ogien otwierają Niemieckie okręty wojenne. Co prawda nie stanowią zbyt dużej sily, ale przeciwnik "zmiękczony" poprzednim atakiem jest na skraju wytrzymałości.

​

Sztab brytyjski ma jeszcze nadzieje, na skuteczny atak podwodniaków, natrafiają oni jednak na patrole złożone z samolotów Hs-129, Me-110 oraz Fw-200c i nie docierają do floty transportowej na odległość skutecznego ataku.

​

Kontrolując sytuacje w powietrzu, a na morzu i w części portu admiral Donitz zarządza rozpoczęcie wylądowania wojsk. W tym miejscu należy sie uwaga, mimo wsparcia doradców japońskich przemysł Niemiecki nie produkował na szersza skale okrętów desantowych. Dotychczas oddziały Niemieckie były wyładowywane w portach opanowanych w całości przez spadochroniarzy lub nie spodziewających sie ataku.

​

Tym razem jednak nie bylo takiej możliwości, dlatego tez zastosowano po raz pierwszy barki desantowe: Pionierlandungsboot, amfibie: Landwasserschlepper oraz lodzie szturmowe: Sturmboot. Od razu można bylo zauważyć, ze formują sie 2 mniejsze floty. Pierwsza złożona głownie z barek oraz lodzi kierowała sie w strone portu, natomiast druga zlozona z amfibii płynęła w strone plazy na północy. Zadanie wylądowania w porcie dostała 4 brygada górska z 6 GJD. Dzieki skutecznym działaniom spadochroniarzy straty pośród tej brygady były zaskakująco male. Dosyć szybko przeprowadzano wyładunek kolejnych oddziałów. Trzeba przyznać, ze stało sie to w kluczowym momencie, gdyz kompanie brytyjskie, po przekroczeniu mostu w Oulton coraz bardziej naciskały na Surmgruppen Beton. Po przybyciu brygady uzbrojonej w artylerie, a takze w wyniku kontrataku Sturmgruppen Stahl - ktora wylądowała w 2 fazie – Brytyjczycy zmuszeni zostali do wycofania sie w kierunku przedmieści.

​

29 brygada piechoty ktora miala zadanie uderzenia jako pierwsza na plaże angielskie dostała sie pod ciężki ogień artyleryjski. Okazało sie, ze silne bombardowanie powietrzne nie potrafiło wyeliminować dział których zalogi wróciły na pozycje i właśnie rozpoczęły ostrzał. Co gorsza amfibie okazały sie bardzo malo odporne na ostrzał ciezkich karabinów. Gdy w koncu przy dużych stratach pododdziały wylądowały na plażach okazało sie, ze czolgi mające je wspierać nadal nie dotarły. Co gorsza czesc Tauchpanzers zostala wyładowana na zbyt głęboką wode i zatonęła. Jedyne pozostałe czołgi: Schwimmpanzer II ze względu na swoja prędkość sa spokojnie niszczone przez celny ogień brytyjski.
Żołnierze na plażach pozbawieni wsparcia, poddani ciągłemu ostrzałowi zapadają w jamy i zagłębienia niezdolni do ataku. Gdy wydaje sie, ze natarcie sie załamie nadciąga 3cia fala samolotów. Tym razem sa one naprowadzane z ziemi przez pozostałych przy zyciu oficerów lotnictwa. Ataki te sa duzo celniejsze, co zdecydowanie poprawia sytuacje brygady. Jednak o jakimkolwiek ataku nie moze byc mowy do czasu przybycia posiłków w składzie 30 brygady, ktore maja sie pojawić godzine później.

​

Ta faza lądowania udaje sie zdecydowanie lepiej. Słabszy ostrzał brytyjski pozwala podciągnąć okrety blizej plaż, dzieki czemu czolgi wyładowane zostaja na odpowiedniej głębokości. Dodatkowo przeciwnik zostaje coraz bardziej naciskany od strony miasta silami 4 i 5 brygady górskiej.

​

Wróćmy na chwile do naszego dzielnego żołnierza. Szeregowy Terry Gallagher razem ze swoim oddziałem walczy w okolicy Corton. Tym razem ma szczęście, o ile można tak powiedzieć, gdyż należy do drużyny osłaniającej potężny bunkier. Jest to jeden z nielicznych w okolicy rejonów umocnionych. W jego skład wchodzi główny bunkier z bateria ciężkich dzial, bunkier z dalmierzem oraz siec mniejszych bunkrów uzbrojonych w karabiny maszynowe. Całości systemu dopełniają siec okopów z rozbudowanymi schronami. Co prawda obecność dział powoduje, ze przeciwnik dużo częściej strzela w tym kierunku, jednak w porównaniu z innymi kierunkami, tutaj żołnierz ma dużo większa szanse na unikniecie ataku samolotu, czy tez kuli karabinowej.

​

O ile pierwsza faza lądowania napawała Terrego otucha, to z każda godzina zaczyna słabnąc jego wola. Niewystarczające sily jakimi obsadzony został ten kierunek, brak odwodów powoduje, ze czarne myśli nadciągają do jego głowy. Wczorajsza wiadomość, przeczytana w dzienniku, o kolejnym udanym uderzeniu przeciwko oddziałom Włoskim w Afryce nabrała nowego sensu. Czy te dywizje nie przydałyby się teraz tutaj bardziej? Akurat gdy myślał o nich z morza zaczęły wyłaniać się te śmieszne amfibie transportujące żołnierzy. Jak tylko poczuly piasek pod gasienicami, z bokow zaczeli wyskakiwać Niemcy ubrani w dziwne czarne mundury. Biorąc pod uwagę ich upór a takze uzbrojenie to musi być jakaś specjalna jednostka. Terry nie miał czasu na dłuższe przemyślenia, wycelował karabin i zaczął posyłać jeden za drugim strzały. Nie był najlepszym strzelcem w batalionie, ale ciężko było nie trafić w kogoś w tej masie ludzi.

​

Nawet przez chwile pomyślał, ze i ten atak odeprą, gdy nagle pare metrów od niego wybuch pocisk. Po chwilowym zamroczeniu szeregowy zebrał się i na czworakach zaczął pełzać w tylko sobie znanym kierunku. Jeszcze chwila i wyszedłby z resztek okopu stanowiąc świetny cel dla Niemców. Na szczęście oprzytomniał i cofnął się. Rozgladnal sie naokoło, nie bardzo jeszcze rozumiejąc co sie przed chwila zdarzyło. Jego okop nagle w połowie się urywał, a w miejscu gdzie dotychczas stal karabin maszynowy z obsługa ziała wielka dziura. To strzelił właśnie wyjeżdzający na plaże Tauchpanzer IV. Niemcy uskrzydleni tym nagłym wsparciem rzucili sie w kierunku wyłomu. Terry zdążył jeszcze chwycić swój, jak sie okazało uszkodzony karabin i rzucić posiadane granaty w kierunku przeciwnika. W momencie gdy wstawał, aby się wycofać, z za okopu wyjrzała czarna postać i seria skosiła wycofującego sie Brytyjczyka.

​

 

odcinek 16C specjalny

11.1941-04.1942


​

Do końca 24 listopada udaje sie opanować cala plaze od Lowestoft do Great Yarmouth. W przeciągu 2 kolejnych dni powstają na tym terenie tzw mosty Kruppa, wybudowanych w tych zakladach tymczasowe betonowe porty. Na 3ci dzień zaczynają byc wyładowywane w tym miejscu wojska.

​

W tym czasie powstaje obrona w sile 217 DP, 6 i 7 GJD oraz spadochroniarzy generala Ramcke pomiędzy Great Yarmouth-Reedham-Beccles-Lowestoft. Sily przeciwnika składają sie z 38 dywizji "Welsh" oraz czeskiej 5. dywizji generala Svatka. General Grun dowodzący 29 korpusem na tym etapie jest juz spokojny o lądowanie. Niemożliwość utworzenia przez Brytyjczyków lini obrony skutkuje wlaniem sie dywizji Niemieckich w glab kraju. W przeciągu następnych 2 dni udaje sie opanować Norwitch z lotniskiem oraz zmagazynowanymi tam zapasami paliwa.

​

Co prawda ludność miejscowa zorganizowała bataliony obrony kraju, jednak nie byly one wstanie stawić oporu elitarnym Niemieckim oddziałom. Do 1 grudnia udaje sie zdecydowanie odepchnąć przeciwnika od Norwich co umożliwia przeniesienie tam duzej czesci lotnictwa, ktore dotychczas musiało latac przez kanal i moglo tylko przez chwile wspierać sily lądowe. Lotnisko umożliwiło takze przetransportowanie za pomocą Me322 oraz Me323 ciężkiego uzbrojenia.

​

Czytelnik moze sobie tutaj zadac pytanie: po co używać samoloty, zamiast przetransportować wszystko morzem? Otóż należy zwrócić uwage, ze Royal Navy po pierwszym policzku zadanym jej przez Niemców za punkt honoru przyjęła zatopić kazdy statek jaki wypłynie w morze. Mimo ciosu jaki przyjęła nadal byla duzo silniejsza od Niemieckiej marynarki. Dlatego tez do czasu opanowania portów i zepchnięcia RN do defensywy kazdy możliwy transport nalezalo przeprowadzić droga powietrzna.

​

Do 1 grudnia w Anglii do walki wprowadzony jest nie tylko 29 korpus generała Gruna ale takze 30 korpus generala Hansena oraz 31 generala Kabischa. W przeciągu następnych 3 tygodni cala 14 armia generala von Eppa zostaje wyładowana w Anglii. Do tego czasu 6 GJD generala von Stulpnagela zdobywa Grimsby oraz Birmingham. General von Epp w sytuacji gdy jego północne skrzydło jest pilnowane przez 29 korpus, nakazuje reszcie korpusów przemieszczenie na południe w celu uderzenia szerokim frontem w kierunku Londynu Ze względu na to, ze odzialy generala Horrocka zostały odcięte na północy. Obronę stolicy zlecono dwóm dywizjon Czeskim. Mimo, ze generałowie Igr oraz Svatek byli przekonani o niemożności obrony stolicy postanawiają nie wycofywać sie. Zresztą gdzie mieli uciekać, skoro cala europa była w rekach Niemców. Obrone ustawiono w regionach Ipswich-Cambridge. Szczęśliwie, już wcześniej dywizje te przeprowadzały w tych regionach manewry i miały przygotowane pozycje obronne. Naprzeciwko ich staly świeże dywizje Niemieckie. W kierunku na Ipswich miały nacierać 231 DP generala Winenberga, 183 DP generala Schlomera oraz 5 GJD. Natomiast w stronę Cambridge 11 i 217 DP. 27 DP miała kierować się w strone Oxford.

​

Uderzenie przeprowadzono 26 grudnia, a poprzedziło je ciężkie bombardowanie lotnicze oddzialow generala Igra. Zolnierze kierujacy się wzdłuż wybrzeża byli dodatkowo wspierani przez artylerie strzelająca z okretow wojennych. Trzeba przyznać, ze zdobycie portu w Lowestoft oraz lotniska w Norwich bardzo ulatwilo działanie wojska. Brytyjskie samoloty właściwie przestały sie pokazywać w rejonie desantu. W przeciągu 2 dni zostaje przełamana obrona Czeskiej 5 DP. 231 DP kieruje się poprzez Ipswitch w strone Londynu. Zagrożona okrążeniem 2 DP wycofuje się w strone stolicy. Obaj dowódcy próbują utworzyć nowa linie obrony pomiędzy Londynem a Dover. Niestety szybki desant Niemieckiej 5 GJD w Maidstone odcina Czechow od tego portu. W tym momencie współpraca obu dywizji konczy sie. Oddziały generala Ingra pozostają w stolicy podczas gdy 5 Dp kieruje się w strone Portsmouth. 3 stycznia 1942 roku otoczone oddziały czeskie w stolicy poddają się. Do miasta jako pierwsza wkracza 78 DZmot. Dwa dni później, silnym atakiem 386 DZmot, druga Czeska dywizja zostaje wypchnięta z portu w strone Bristolu. Do 14 stycznia opanowana zostaje cala południowo wschodnia czesc Anglii.

​

Po parodniowym przegrupowaniu natarcie zostaje ponowione. Na tym etapie można wyróżnić 3 kierunku natarcia. Pierwszy – południowy ma za zadanie opanować wszystkie tutejsze porty wojenne. Drugi – centralny ma kierować się w strone Walii a po jej zdobyciu przesunac wojska na północ. Trzecia grupa dotychczas broniąca północnej strefy desantu ma ostrożnie poruszać się w kierunku Szkocji. Jej glownym celem jest opanowanie najważniejszego Brytyjskiego portu w Scapa Flow. W przeciągu kolejnego tygodnia udaje się praktycznie zakończyć proces opanowywania południowego wybrzeża Anglii. Marsz grupy centralnej na terenie Walii o dziwo jest zaskakująco powolny. Dowódcy skarżą się na ciągle ataki partyzanckie, do jakich dochodzi na tych małych dróżkach. Mimo tych problemów w przeciągu tygodnia caly ten teren ma być opanowany.

​

20 stycznia 29 korpus opanowuje Hull oraz Scheffield. Na początku lutego 217 DP przeprowadza atak na Isle of Man. Desant ten przeprowadzony zostaje w okolicy miejscowości Ramsey przez 29 brygade. Jednoczenie aby odciąć wrogowi możliwość ucieczki 30 brygada desantuje się w Douglas. Do 6 lutego atakowany z 2 kierunków wrog zmuszony jest poddać się.

​

Przez caly miesiąc 7 oraz 48 DP prowadzi natarcie od strony Liverpoolu wzdłuż zachodniego brzegu wyspy. Do końca miesiąca opanowane zostaje Blackpool oraz Preston. Ostatniego dnia miesiąca pada Morecambre, następnie rozpoczyna się atak na Workington. W tym samym czasie 29 korpus opanowuje Middlesbrough oraz Newcastle.

​

W przeciągu kolejnego tygodnia zostaje otoczone, a następnie zdobyte Glasgow. Do miasta wkracza 7 GJD. Mimo, ze na wyspie nie stacjonują już żadne wolne oddzialy brytyjskie to marsz przebiega bardzo powoli. Uparci Szkoci niszczą każdy most, każdą drogę, czy tory kolejowe jakie może użyć armia Niemiecka. Nie dość tego coraz częściej pojawiają się ataki na żołnierzy Niemieckich. Szczególnie zagrożeni sa oficerowie. Aby temu zapobiec dowództwo 14 armii wydalo zakaz poruszania się pojedynczych nieuzbrojonych żołnierzy na zdobytych terenach.

​

W połowie tego miesiąca przeprowadzony zostaje desant w Irlandii Północnej, gdzie skryla sie czesc sztabów. 3 kwietnia general von Epp składa meldunek o zakończeniu operacji Seelöwe

​

Qrde jak googlowalem to musial sie wkrasc do nieodpowiedniego folderu, a pozneij gdy pracowalem z miniaturami to wzialem go automatycznie za czlonka niemieckiej piechoty morskiej :|

PS; swoja droga, nadal nikt nie zauwazyl chochlika ktory wkradl mi sie bodajze 2 odcinki temu. To tez byl rosjanin :|

 

Odcinek 17

07.1942-11.1942






Operacja Perushia​

Dlugo sztab Japonski debatowal czy posuwac sie dalej na zachod. W koncu jednak przeważyło zdanie, ze Brytyjczykom nie wolno odpuścić, bo po wzmocnieniu wroca do Indii. Na decyzje mial takze wplyw sytuacja sil Włoskich w Afryce. Sily Duce dzielnie bronily sie w okolicach Trypolisu, jednak z kazdym dnie widac bylo ich słabniecie. Gdy juz uzgodniono wznowienie ofensywy doszlo do kolejnej komplikacji. Co prawda do Iraku mozna bylo przesłać oddzialy droga morska. Prawdopodobnie wrog zostalby calkowicie zaskoczony tym manewrem. Jednak przesylanie zaopatrzenia jednym szlakiem morskim bylo niedopuszczalne. Dlatego tez uzgodniono, ze 25 czerwca ruszy ofensywa w Persji i bedzie ona poprzedzać inne dzialania wojsk Japońskich. Tak jak juz tu napisano dzialania wojenne wznowiono z koncem miesiąca. Co prawda uderzenie mialo zostac przeprowadzone caloscia 3. Hendan. Pięć korpusow to bylo o wiele za duzo jak na wątle sily Perskie. Jednak juz pierwszego dnia okazalo sie, ze do ataku ruszyly tylko 7KP oraz wspierajacy go (choc przy poważnych problemach z zaopatrzeniem) 4 KP. Pozostałe korpusy poruszaly sie bardzo powoli co chwila zatrzymujac w oczekiwaniu na zaopatzrenie. Mimo tych problemów z poczatkiem lipca udaje sie wkroczyc do 2 prowincji.

​

Po tygodniowym odpoczynku, uderzenie zostaje wznowione. 6 lipca wygrana zostaje bitwa o Khash a dzien pozneij o Bam. Trzy dni pozniej udaje sie w tej prowincji odeprzeć kontrofensywę sil Perskich. 12 lipca pada Kerman ktore przez kolejne 2 dni jest bronione przed zażartymi kontratakami przeciwnika. Tydzień później zostaje zdobyte Konarak przez dywizje 4 KP.

​

12 sierpnia zdobyty zostaje Jiroft a 6 dni pozniej Bandar e Abbas. 19 udaje sie w tej prowincji odeprzeć kolejny kontratak przeciwników. Do tego momentu ofensywę nadal prowadza tylko dwa korpusy. Pozostałe nadal nie przekroczyły granicy. Sztab widząc niemożliwość zaopatrzenia calej armii decyduje sie na razie prowadzić natarcie tylko obecnymi jednostkami trzymając trzeci korpus w odwodzie na południu.

​

22 sierpnia IV korpus wygrywa kolejna bitwę o Bandar e Abbas. Dwa dni później 5DP generała Mirghoolama została zaatakowana przez cztery japońskie dywizje w prowincji Darband. Opór trwał tylko 10 godzin a wycofujący sie wrog musiał zostawić na polu bitwy prawie tysiac zabitych i rannych.

​

28 sierpnia sily japońskie zdobywają po krotkiej bitwie Sirjan. Po krótkim postoju na reorganizacje ofensywa po 2 dniach zostala wznowiona. Sily Japońskie mialy odważniej atakować. VII KP mial skupić sie na północno-zachodnim skrawku Persji. Natomiast IV KP nie zwracając uwagi na utrzymywanie kontaktu z pozostałymi oddziałami mial przeć centralnie na zachod w strone stolicy przeciwnika. W tym samym czasie sztab zalecał trzeciemu KP jak najszybsze zbliżenie sie do przeciwnika na poludniu i wypełnienie luki we froncie.

​

4 wrzesnia zdobyte zostaje Robat e Khan oraz Khur. 3 dni pozniej pada Dastgardan. Po ponad tygodniu czasu ktory zajelo poruszanie sie po tych kompletnie pustych przestrzeniach, 19 wrzesnia Japończycy docierają i zdobywają Yazd. Dzien pozniej padają także Pudanu oraz Bezameh. 28 września udaje sie odeprzeć silny kontratak w kierunku Robat e Khan.

​

Na poczatku października ponownie wojska Japońskie musiały stanąć z braku zaopatrzenia.

​

Na szczęście do tego czasu dotarły na południowa czesc frontu 1 i 11 KP. Miały one na tyle duzo zapasów, zeby rozpocząć w połowie miesiąca ofensywę. 19 października wygrana zostaje bitwa o Baiazeh oraz Yazd. 22 października 1 i 13 DP atakują Torud gdzie stacjonuje 5 DP generała Mirghoolama. Pod koniec dnia przeciwnik zostaje zmuszony do wycofania sie. Ponownie straty jakie otrzymuje sie o wiele większe od japońskich.

​

24 października zdobyte zostaje Anarak a 3 dni pozniej obroniona prowincja. Miesiąc kończy sie bitwa o Qomsheh w której wróg bardzo szybko zmuszony zostaje wycofać sie. 2 listopada zdobyte zostaje Sabzevar a 5 dni pozniej Semnan oraz Kashan. 7 listopada 4 DP próbuje kontratakiem odzyskać Sabzevar. Stacjonująca tam 2 mieszana brygada piechoty nie miala żadnego problemu w odparciu tego ataku. Nastepnego dnia pułkownik Fujie postanawia wykorzystać ostatni sukces i kontynuuje atak w kierunku Kavus gdzie stacjonuje pobity wróg. Do 10 listopada przeciwnik zostaje zniszczony.

​

Do konca miesiąca oddziały Japonskie niszczą pozostałe ośrodki oporu i wkraczają do stolicy państwa. Przedstawiciele rządu nie maja innego wyjścia jak oddac wladze silom Japońskim.

---------- Post added 10-10-2012 at 10:56 ---------- Previous post was 09-10-2012 at 20:53 ----------

odcinek 18

04.1942-11.1942






Ladowe operacje w Arabii i Afryce


Operacja Iemen


​

7 kwietnia nagle w okolicach Dubaju pojawila sie Japońska flota desantowa. Zanim przeciwnik zdążył sie
zorientować w strone ladu kierowały sie 8 i 10 DPM. Po opanowaniu miasta wylądowały tam takze 11 i 12 DPM.

​

Do 21 sierpnia jednostki piechoty morskiej bez problemów pokonuja pozostałe sily stacjonujące w Omanie. Pozostala w okolicy dywizja brytyjska wycofywała sie w strone ostatniego wolnego portu. W ciagu kolejnych potyczek udaje sie w koncu oddzialy te otoczyc i zniszczyć je. Do polowy października caly półwysep zostaje opanowany.

Operacja Iraku no


​

Na poczatku października kolejna flota transportowa pojawila sie na Irackim wybrzeżu. Jedyna brytyjska dywizja jaka bronila wybrzeża stacjonowała w sąsiedniej prowincji i zanim zdazyla zareagować 10 i 14 DP atakowały ja z boku podczas gdy kolejne 2 dywizje lądowały na wybrzeżu. Do 9 października, cale wybrzeże jest opanowane. Tego dnia zostaje wygrana takze bitwa o Al Basrah. W przeciagu następnego tygodnia zostaja wyładowane na lad wszystkie pododdziały 2 i 10 KP. Ten pierwszy korpus mial za zadanie poruszać sie zachodnia strona państwa w kierunku Palestyny, natomiast 10 KP
mial zdobyc stolice.

​

23 października dochodzi do bitwy o Al Kut. Prowincji tej broni 3 Iracka DP a nacierały oddziały 14, 23 i 24 DP Tego samego dnia wygrana zostaje takze bitwa o Baghdad.

​

10 listopada praktycznie caly Irak jest opanowany. Tego dnia dochodzi do bitwy o El Hamad ktory atakuje 7 i 53 DP. Po wkroczeniu japońskich oddziałów do Palestyny cala ofensywa zostala zatrzymana ze względu na braki w zaopatrzeniu.

​

W lipcu przeprowadzony zostaje desant na Socotre. 1, 2 i 4 DPM rozpoczynają inwazje 16 tego miesiąca. Ich przeciwnikiem jest 7 HDP. W przeciągu 7 dni cala wyspa jest kontrolowana przez Japończyków a stacjonujące tam okrety ociekają.

Operacja Echiopia


​

Ostatnia wieksza ofensywa roku 1942 byla inwazja w afryce. Rozpoczęła sie ona 15 października od ostrzału artyleryjskiego przeprowadzonego przez Japońskie pancerniki. O godzinie 3 w nocy rozpoczyna sie desant w Daddatoa przeprowadzał go elitarny 1 Korpus Marines z Yokohama Ricusentai na czele. 1sza mobilna dywizja górska generała Blaizot stacjonująca na wybrzeżu opierała sie przeważającym silom tylko przez pare godzin. Złamani ciężkim ostrzałem z dzial pancerników a następnie atakami samolotów zolnierze nie byli w stanie przeciwstawić sie.

​

Po 3 dniach przeprowadzone zostaje uderzenie z obu zdobytych prowincji. 19 października wygrana zostaje bitwa o Djibouti a 5 dni pozniej Serdo. Do konca miesiąca Japończycy mieli opanowane 8 prowincji. 31 wygrana zostaje takze bitwa Maych'ew.

​

Listopad rozpoczyna sie zwycięska bitwa o Bati. 2 dni pozniej ponownie Japończycy wygrywają bitwe o Maych'ew. 6 listopada Francuzi przeprowadzają kontratak w kierunku Dese oraz Bati. 11 listopada pada takze Gallabat, a 6 dni później po raz trzeci Maych'ew. Koniec listopada to wygrana bitwa o Bahir Dar. Przez kolejne 2 tygodnie udaje sie opanować resztę Etiopii oraz Włoskiego wybrzeża.


PS: Screany ze swiata wrzuce w specjalnym odcinku za jakis tydzien.

 

Odcinek 19

03.1942-10.1942






Operacje morskie w 1942 roku​

Japońska flota wojenna po przeprowadzonych naprawach szykowała sie do kolejnego starcia z Royal Navy. Co prawda wrog wydawał sie byl byc na klęczkach po ostatnich, ale szybko mogl sie podnieść i nalezalo temu przeszkodzić.

​

20 lipca flota partoląca wybrzeże morza Arabskiego oraz zatoki Aden natrafiła na 1ere Flottille de Convoi. jeszcze tego samego dnia wszystkie jej okręty tonęły.

​

2 dni pozniej w czasie inwazji na Socotre flota natrafiła na ociekającą flotylle wroga. Na szczęście partolujace w poblizu floty zostaly na czas ostrzeżone i zdążyły przyjść z pomocą walczącym okrętom. W wyniku całodniowego boju zatonęły miedzy innymi HMS Dauntles oraz HMS Carliste. Niestety pozostałe okrety zdołały uciec z pułapki.

​

Następnego dnia w czasie pogoni za tymi okrętami jedna z flot Japońskich natrafiła na mala flotylle brytyjska ktora postanowiła sie przedrzeć. Mimo przewagi przeciwnika w sile ognia to samoloty z Japońskich lotniskowców pierwsze uderzyly. Zanim Brytyjczycy sie wycofali zaczął tonac HMS Revenge.

​

25 lipca patrole natrafiają na Francuskie okręty. Tym razem przeciwnik ma szczęście i kosztem 5 flotylli kontrtorpedowców zdołały uciec.

​

Dwa dni później Udaje sie dopaść ta flote. Niestety takze tym razem główne okręty przeciwnika maja okazje uciec. Japończykom na pocieszenie pozostały tonące okręty 8 flotylli kontrtorpedowców oraz 10 i 13 flotylle okrętów podwodnych.

​

W sierpniu w koncu udaje sie dopaść ociekające okręty angielskie w okolicach wyspy Madagaskar. W wyniku całodniowej bitwy przeciwnik doznał sromotnej kleski. Pod koniec dnia tonęły okrety dziewięciu flot niszczycieli a takze HMS Achilles oraz HMS London.

​

Dzien pozniej ponownie scieraja sie obie floty. Przeciwnik jest mocno uszkodzony jednak jego sila jest nadal powazna. Tym razem jednak Japończycy skuteczniej atakuja. Ich samoloty udanie przeprowadzają atak torpedowy na HMS Glorious ktory tonie jeszcze tego samego dnia. Do tego okretu dołączają takze HMS Norfolk, HMS Orion oraz HMS Calcuta i HMS Capetown.

​

Bitwa przeciągnęła sie na 4 sieprnia. Przeciwnik juz tylko stara sie uciec. Jednak jego szanse coraz bardziej maleja. Szczególnie, ze zmuszony jest wycofywać sie w strone Japonii. tego dnia Brytyjczycy traca HMS Repulse.

​

5 sieprnia jedna z flot Japońskich natrafia na ociekający pojedynczo HMS Hood w asyście 2 okretow. Aby uratować Hooda dowódca Cumberlanda przeprowadza samobójczy atak. Zanim ma on okazje przeprowadzić skuteczny ostrzał zostaje zniszczony przez japońskie krążowniki. Niestety czas poświęcony na niego daje okazje wycofać sie pozostałym dwom okrętom.

​

Dzien pozniej potyczka jest wznowiona. Tym razem krążowniki japońskie za cel obierają sobie HMS Hood. Jeszcze tego samego dnia duma brytyjskiej floty tonie, a lotniskowiec HMS Furious wycofuje sie z pola bitwy.

​

Japońskie krążowniki wyczuwając okazje do zatopienia lotniskowca po 2-3 godzinnej przerwie w boju ponawiają zaciekle ataki. Tym razem dowódcy krążowników z myśliwych stali sie nagle zwierzyna. Przeciwnik zdążył zatankować i uzbroić ponownie samoloty. Gdy Japończycy przeprowadzają atak nagle nadlatują nad nie brytyjskie Swordfishe. Efekt ich ataku jest opłakany. W czasie gdy lotniskowiec spokojnie sie wycofuje Japończycy przeprowadzają akcje ratunkowa przy tonących IJN Kitikami oraz IJN Yura.

​

Kolejne dni to ciągle polowanie na ostatni brytyjski lotniskowiec. Cala marynarka wojenna za punkt honoru uznała, zatopić HMS Furious. W koncu 10 sieprnia lotniskowce IJN Akagi, IJN Kaga oraz IJN Ryujo w koncu zatapiają Brytyjczyka.

​

Sierpień konczy sie dopadnięciem kolejnych uciekinierów. 30 tego miesiąca tona HMS Temeraire oraz HMS Royal Oak.

​

W przeciągu kolejnych 2 dni tonie takze ostatni z tych okrętów HMS Howe.

​

Działania na morzu koncza sie w polowie października zatopieniem 3 flot francuskich okrętów podwodnych. Flota byla w opłakanym stanie. Co prawda potyczki byly zwycięskie ale bardzo wymagające, a ich intensywnosc nie pozwalała na remonty. Teraz w koncu wiekszosc floty trafiła do portów na potrzebne remonty i modernizacje. Szczególnie w opłakanym stanie byly krążowniki lekkie. Cześć z nich byla tak uszkodzona, ze zachodziły obawy zatonięcia przy większym sztormie.

 

Odcinek 20

11.1942-12.1942






Operacja Fall Weiss​

Posterunkowy Tobias Greitemeyer patrolujący okolice Gleiwitzer Sender 2 listopada uwazal sie za szczęściarza. Jak do tej pory dzieki wsparciu swojego wujka Waltera Schellenberga udawało mu sie ominąć wszelkie zyciowe niebezpieczeństwa. Szczególnie Wermacht, ktory juz parokrotnie chcial go wysłać na front, komplikował bezproblemowe zycie Tobiasa. Obecnie od pol roku ochraniał Gliwicach. To male spokojne miasteczko, co prawda znajdowało sie blisko przyszłego frontu, ale Tobias byl pewny, ze w razie wojny z Polska, to Niemcy beda strona atakującą. Zresztą sam fakt liczby różnych oddzialow stacjonujących w okolicy potwierdzał, ze na wiosnę moze tutaj byc gorąco. Do tego czasu załatwi sobie u wujka przeniesienie, byc moze do Francji. Tobias slyszal od kolegów niesamowite opowieści o sluzbie w tym kraju i sam chcial w koncu tego zasmakować. Ale narazie patrolował ulice Tarnogórska listopadowym wieczorem. Jak na ta pore roku nie bylo wcale zimno, a wśród mieszkańców przechadzających sie jeszcze po miescie nie dalo sie odczuć nadchodzącej zimny.

Tobias Greitemeyer w czasie pelnienia sluzby​

Rozmyślania Tobiasa przerwała nagle czarna ciężarówka Opel Blitz 3,6 podjeżdżająca pod tyly miejscowej rozgłośni radiowej. Nie wiedząc jeszcze dlaczego zdecydowanie zainteresował go ten pojazd. Właśnie zamierzał przeprowadzić kontrole kierowcy i jego ładunku gdy z tylnej klapy zaczęli sie wysypywać uzbrojeni żołnierze w Polskich mundurach. Zdążyła mu tylko przemknąć mysl: skad w Gliwicach Polskie wojska, gdy odruchowo zaczal ściągać z ramienia swoj karabin. Niestety polscy żołnierze szybko go zauważyli i oddali piersi celne strzały. Tobias odczuwając błogie ciepło w klatce piersiowej zaczął sie osuwać na ziemie. Zanim stracił przytomność katem oka zauważył ze żołnierze przeskakiwali ogrodzenie i kierowali sie w strone zabudowań rozgłośni.

Niemieccy żołnierze świętują po odbiciu radiostacji​

Wedlug oficjalnej wersji grupa prawdopodobnie samodzielnie działających polskich żołnierzy opanowała chwilowo rozgłośnię radiowa w Gliwicach, gdzie nadala audycje w jezyku Polskim. Żołnierze ci zostali zabici w następstwie szturmu na zabudowania oddzialow SS. Jak sie później okazało nie byli to, choc tak oświadczyły państwa osi, Polscy żołnierze.
O czym wiedziała tylko grupka najbliższych współpracowników Okade Keisuke oraz Kano Jigoro za cala operacja stal Saburo Kurusu. Premier Japońskiego rządu juz od początku 1942 roku planował kolejne posunięcia jego armii. Po wygraniu wojny z Anglia mial do wyboru skierować sie na północ lub na wschód. Oba kierunku mialy duzo przeciwników. Z USA, w którym rządziła America First Committee, łączyły Japonię świetne stosunki podtrzymywane szeroko rozwijającym sie handlem. Poza tym mimo inwestycji w marynarkę byla ona nadal duzo słabsza od swojej amerykańskiej wersji. Atak Zwiazku Radzieckiego wcale nie byl duzo lepszym wyjściem. Piechota Japońska byla zdecydowanie mniej liczna od Radzieckiej. Mimo zaangażowania i doświadczenia przeciwnik mogl zalac Japońskie oddziały swoja masa.

​

Saburo Kurusu w trakcie podróży do Belina​

W koncu Keisuke uznal, ze zanim podejmie decyzje trzeba doprowadzić do posiadania wspólnej granicy przez Niemcy i Zwiazek Radziecki. Puki istniała Polska Hitler mogl czuc sie bezpiecznym od strony wschodniej. I tutaj pojawia sie Saburo Kurusu - berliński dyplomata. Dostał on polecenie zorganizowania prowokacji w wyniku ktorej Niemcy zostałyby zmuszone do rozpoczęcia dzialan wojennych.
Zgodnie z przewidywaniami, Hitler potraktował ten atak bardzo osobiście. Ze wzgledu na gotowość Wermachtu mimo bardzo poznej pory roku zdecydowano sie przeprowadzić atak juz 4 listopada o 4.45

Fall Weis rozpoczęło sie atakiem 212 DP wspieranej przez 3 Ciezka DPanc na Rogozno oraz znajdujące sie tam lotnisko wojskowe. Jednocześnie 14 oraz 36 DZmot atakowały od strony Launeburg w kierunku na Kosciezyne oraz Gdańsk.

​

Do 6 listopada prowincje te oraz Opalenica sa kontrolowane przez szybko posuwające sie oddzialy Niemieckie. W tym czasie na południu utrzymywana jest równowaga. Gory pod koniec roku sa bardzo ciężkim terenem do ataku. Mimo to, do 8 tego miesiąca nagłym atakiem dywizji górskiej SS "Prinz Eugen" generala Jodla udaje sie opanować Nowy Sacz. 1 Pulk Strzelców Podhalańskich osłaniający przełęcze gorskie w wyniku przewagi ogniowej zmuszony jest wycofać sie w kierunku Tarnowa.

​

Tym samym droga do centrum Polski stoi otworem. W tym samym czasie 18 DZmot generala Neulinga opanowuje Rybnik. Obrona Polska peka w szwach z powodu zbyt długiego frontu, a czarę goryczy przelewa pod wieczór tego dnia atak oddzialow generala Nikodelu Costu w sile 2 dywizji piechoty w kierunku Horodenki.

​

W ciagu 3 kolejnych dni mozna juz dokładnie określić rejony koncentracji wojsk. Na kierunku Allestein-Lotzen panuje kompletny spokoj.

​

Az dziwne, ze Polacy ktorzy maja tutaj przewagę 2:1 nie próbują tego wykorzystac. Natomiast Wojska broniące dotychczas kierunku Bydgoszcz-Chelmno cofają sie w panice w stronę Torunia. Wydaje sie, ze szybko dojdzie tutaj do przelamania.

​

Na południu, do 13 listopada, zgodnie z przewidywaniami front sie załamuje. Przewaga Niemców jest tak duza, ze wróg cofa sie na całym odcinku. General Kasselring na czele 268 DP opanowuje juz 10 listopada Bielsko-Biala. Po opanowaniu Katowic caly 11 oraz 14 KP kierują sie w stronę Krakowa. 13 listopada dywizja generala Jodla w pogoni za 1 PSP dociera i opanowuje Tarnow. Następnego dnia oddzialy Rumuńskie podchodzą pod Stanisławów.

​

W przeciagu kolejnych 7 dni zgodnie z przewidywaniami front północno-zachodni kompletnie sie załamuje.

​

Odzialy uciekają w kierunku Modlina oddając bez walki Kutno i Mławe. Kolejne dywizje Niemieckie sa wysyłane na północ. Polacy przegapili możliwość ataku w kierunku Konigsberga. Teraz zmuszeni sa wycofać sie z Suwalk. Do 20 listopada caly front południowo-zachodni ustępuje bez stawiania większego oporu.

​

18 listopada zdobyty zostaje przez generala Kesselringa Kraków. Lotniska znajdujące sie na jego terenie bardzo przydają sie Luftwaffe której zasieg obecnie znacznie sie poprawia. Na poludniu pętla wokół Lwowa i lotniska w Jaworowie sie zaciska. Jej trzonem jest 1 DPanc Generala Schimdta oraz 93 DP generala Grassnera. Wpierają ja liczne dywizje Rumunskie.

​

Wydaje sie, ze oddziały Polskie moga jeszcze utworzyć linie obrony na rzece Bug. Jednak aby tego dokonac oddzialy na północy i zachodzie musza oderwać sie od wroga. Na szczęście akurat w tamtym kierunku Niemcy zgromadzili duza liczbę oddzialow zmotoryzowanych oraz pancernych ktore przeprowadzają ciagle proby okrążenia kolejnych polskich dywizji. W przeciągu kolejnego tygodnia większość z nich zostaje zniszczona. Niemcy bez problemów docierają do lini Wisły oraz Warszawy ktorej bronia niedobitki roznych dywizji Armii Lodz oraz Poznan. Niemcy otaczaja takze 2 inne zgrupowania wojsk. Jedno w okolicach Suwalk, a drugie w Lwowie. Mimo zapewnien wojska o obronie stolicy do ostatniego zolnierza 3 grudnia Warszawa a tym samym panstwo sie poddaje.

​

PS:

Jestem zbyt leniwy zeby to robic. Choc pewnie moje wojska w Azji by tego bardzo chcialy
PS2: wytłumaczenie niektorych rzeczy w nastepnych 2 odcinkach.

 

Odcinek 21

listopad 1942






Japonia i swiat pod koniec 1942 roku​

Japońska gospodarka nigdy nie miala sie lepiej. Jej potencjał mozna określić na 241 IC. Takze surowce nie stanowiły problemu. Co prawda na screanie wygląda to na deficyt, ale takowym nie jest. W chwili pisania raportu nastąpiła chwilowa przerwa w zbieraniu tych materiałów. Japonia zmagazynowała niespotykane ilosci surowców. Nie dosc tego dzięki podbojom nie musiała juz wiecej handlować w celu ich uzyskania. W przeciągu najbliższych paru dni miala zostać wznowiona z pelna prędkością produkcja nowych jednostek. W tym 3 nowoczesnych krążowników liniowych blisko 15 krazownikow lekkich oraz 3 korpusy milicji majace zajac sie bezpieczeństwem na tylach.

Technologie opracowywane w Japonii​

Spoiler

​

ilosc kluczowych prowincji jakie kontroluja panstwa


porownanie wojsk Japońskich w stosunku do ich sojuszników​

porownanie skladu oddzialow oraz ich dzienne potrzeby na paliwo i zaopatrzenie​

jednostki ladowe​

sily powietrzne​

sily morskie


Imperium Japonskie w 1942 roku​

Spoiler

​

swiat w listopadzie 1942 roku[/​

I]

PS: ten odcinek mial wygladac troche inaczej, ale w koncu uznalem, ze screany same powiedza jak wyglada sytuacja.
A ew tekst bylby tylko komentarzem do obrazka. Surowce sa na czerwono bo screany byly robione zaraz po odpaleniu gry.