Groß Deutschland

Styczeń 1936

Hitler w swojej kwaterze głównej omawiał końcowe szczegóły dekoracji stołu, kiedy to do pomieszczenia weszli Rommel, von Rundstedt, von Brauchitsch, von Bock, Keitel, List, von Reichenau, Sperrie, Kesselring, von Greim, Lorzer, Forste i Donitz.
- Panowie, prosze do pokoju narad
Wszyscy lekko się poddenerwowali słysząc stanowczy ton wodza. W sali narad Hitler wskazał na wielką mape na stole, na której była cała europa i strzałki na granicy Polskiej, Francuskiej i na Bałkanach. Wszyscy wiedzieli już o co chodzi. Narada trwała ponad 3 godziny. Ustalono plan "Fall Red", który mówił iż Rommel siłami 3 dywizji (pierwszy korpus pancerny) zajmie Litwę, Łotwę i Estonię, wspomagany przez bombowce Sperrie`a i Kesselring`a. Osłonę lotniczą miały stanowić 4 dywizje lotnicze von Greim`a i Lorzer`a. Hitler wydał dyrektywę nr. 27, mówiącą o rozbudowie baterii przeciwlotniczych we wszystkich prowincjach nadgranicznych z Francją oraz wgłąb Niemiec w ośrodkach przemysowych i oczywiście w Berlinie. Donitz do końca 1938 miał dostać 6 U-bootów, a jeśli starczyło by czasu nawet 12. Admirał Forste miał dostać do końca 1938 5 pancerników nowej klasy.

30 stycznia 1936

Po koncentracji sił na granicy z Litwą, w nocy 1 na 2 lutego Rommel przypuszcza szturm 3 dywizjami na Kowno. Rozpoczynają się walki o miasto. Rommla wspierają 2 dywizje bombowców taktycznych Sperrie`a i dywizjon Stukasów Kesselring`a. Ponieważ opór przeciwnika jest silny, OKW wysyła I armię marszałka von Brauchitsch`a do wsparcia frontu i uderzenia na północ wzdłuż wybrzeża w kierunku Łotwy. Liczy się czas, należy zająć kraje nadbałtyckie zanim upomni się o nie Stalin. Po dwóch dniach walk, 4 lutego pada miasto, a rząd Litwy dostaje się w ręce Niemców. Nie mając wyjścia rząd litewski zgadza się na okupację kraju. OKW kieruje dywizje Rommla w kierunku Szawle, aby uderzyć na Dynenburg a nastepnie na Rygę. Pomocnicze uderzenie ma zrobić I armia, uderzając na Lipawę. W nocy z 7 na 8 lutego rozpoczyna się uderzenie na Łotwę. Rommel szybko rozprawia się z wojskami nadgranicznymi i rusza na Rygę. 11 lutego I armia zajmuje Lipawę. 15 lutego Rommel dociera do Rygi i znowu nastają walki o miasto. 16 lutego miasto pada, rząd znów wpada w ręce Niemców i kolejne państwo wpada w ręce Hitlera. Nie tracąc czasu, OKW nakazuje natychmiastowy szturm na Estonię. Uderzenie ma zrobić sam Rommel, wspierany wszystkimi dostępnymi samolotami. Decyzja jest koniecznością, po to aby uniemożliwić ewakuację rządu. 17 lutego po południu Rommel dociera do Tallina i po krótkich walkach zajmuje miasto. Niemcy rozpoczynają okupacje Estonii.

Po zajęciu krajów nadbałtyckich, OKW po przeanalizowaniu sytuacji militarnej kraju i raportów wywiadu podjeło decyzję o zbrojeniu kraju. Raport podpisał sam Hitler. Rozpoczęto produkcję U-bootów, pancerników, szkoleniu nowych dywizji, czołgów, grmoadzenie zapasów i doskonalenie technologii i strategii. Początkiem maja powstaje pierwszy korpus górki, dowództwo nad nim obejmuje gen. Rosener (w skład korpusu wchodzą 3 dywizje). Końcem maja zostaje sformowana druga grupa pancerna w składzie 3 dywizji, dowódzctwo nad nią obejmuje Guderian. W lipcu swoją niepodległość deklarują nacjonaliści hiszpańscy. Hitler naturalnie rozakuzje wesprzeć generała Franco, sądząc że nie zapomni tego gestu w przyszłości (Hitler ma nadzieję, że Franco przyłaczy się do wojny, w razie problemów na froncie zachodnim). We wrześniu powstaje 2 korpus górski, dowództwo nad nim obejmuje gen. Beyer (w skład korpusu wchodzą 3 dywizje). W październiku zostaje zformowany 3 korpus pancerny w składzie 3 dywizji, dowódzctwo nad nim obejmuje Manstein. W styczniu 1937 zostaje wypełonie około 80% założeń dyrektywy nr 27. Powstaje też 3 korpus górski, dowódzctwo nad nim obejmuje gen. von dem Bach-Zalewski (w skład korpusu wchodzą 3 dywizje). OKW wydaje plan "Fall Weiss", którym jest napaść na Polskę. Plan ten zawiera następujące założenia:

I. W prusach wschodnich zostają osadzone 2 korpusy pancerne Guderiana i Mansteina oraz dwie armie von Bocka i von Brauchitscha. Guderian ma uderzyć na Toruń, Manstein na Suwałki. 10 Armia von Bocka i 1 armia von Brauchitscha uderzają na Wilno, następnie możliwie jak najszybciej mają wyjść na tyły w centrum Polski. Zadaniem 2 korpusów z Prus Wschodnich jest zorganizowanie ataku na Warszawę od północy.
II. 2 armia von Rundstedta ma za zadanie zdobyć Gdańsk, a następnie ruszyć na południe.
III. 1 korpus pancerny Rommla wraz z 6 armią Keitela ma uderzyć na Poznań i Bydgoszcz, aby uniemożliwić wycofanie się wojsk z Gdańska.
IV. 5 armia Lista i 13 armia von Reichenaua mają uderzyć na Częstochowę, poczym rozdzielić uderzenie na dwa kierunki: 5A na Kraków, a 13 armia nacierać na Lwów, w celu zdobycia Polskich złóż ropy.
V. Po zdobyciu Krakowa i Bydgoszczy 6A, 1KP oraz 5A mają uderzyć na południe od Warszawy w celu dezorganizacji wojsk Polskich i uniemożliwienie koncentracji sił.
VI. Po zajęciu Warszawy, Krakowa, Lwowa, Gdańska, wszystkie armie mają ruszyć na wschód, niszcząc wszelkie próby oporu, aż do granicy Radzieckiej.

 

Ogólnie okay , ale obrazki mógłbyś wstawiać w forum a nie jako linki , to taka rada ( przez )

ps : Skąd takie strzałki wytrzasnołeś ?

 

Styczeń 1937

OKW ustala datę ataku na 1 kwietnia. Donitz protestuje, twierdząc, że 4 dywizjony myśliwskie będą dziłać tylko w Polsce, podczas gdy stocznie nad morzem Północnym będą narażone na ataki brytyjskiego lotnictwa, w razie ewentualnego wypowiedzenia wojny przez zachód. Donitz twierdzi, że jeśli Kriegsmarine ma osłaniać niemieckie wybrzeża, nie można pozwolić na swobodę działań RAF-u. Hitler nakazuje przeniesienie daty inwazji, do czasu sformułowania kolejnych 4 dywizjonów myśliwskich.

Kwiecień 1937

Zostają wykonane postanowienia dyrektywy nr 27, tereny Niemiec przecinają linie baterii przeciwlotnicznych. OKW ustala datę ataku na Polskę na 20 czerwca.

Czerwiec 1937

Przy granicy z Francją zostają osadzone 3 korpusy górskie. Hitler przesuwa plan "Fall Weiss" o 10 dni, na 10 czerwca. W tym samym dniu nd Hamburgiem i Essen mają się znaleść dywizjony bf109. 10 czerwca niebo nad Essen partoluje dywizjon Moldera, a nad Hamburgiem dywizjon Udeta. Tego samego dnia o godzinie 8:00 wojska niemieckie rozpoczynają atak na Polskę. 10 czerwca o 8:00 Guderian dociera do Torunia, Manstein do Suwałk. 11 czerwca o 14:00 krążowniki admirała Forste atakują polskie okręty na zatoce gdańskiej. O godzinie 16:00 Keitel wspierany przez 1KP Rommla atakuje Poznań i po krótkiej bitwie kieruje się na Bydgoszcz. Na południu 5 i 13 armia rozpoczynają szturm z marszu Częstochowy. 12 czerwca o 18:00 dochodzi do pierwszego spotkania Luftwaffe z Polskimi siłami powietrznymi nad Cieszynem. Niemieckie bf109 ponoszą klęskę, zaskoczone siłami aż 5 polskich dywizjonów. 13 czerwca pada Toruń, Guderian nie przewidując tak szybiego zajęcia miasta, po przeglądnięciu raportów wywiadu, decyduje się na atak na Warszawę. Tego samego dnia Alianci zachodni wypowiadają wojnę Niemcom. Po południu Manstein raportuje że podbił Polaków w Suwałkach. Sztab natychmiast rozakuje mu uderzyć w kierunku Ostrołęki, aby wesprzeć Guderiana. 14 czerca o 4:00 Guderian szturmuje Warszawę. Mastein otrzymuje niepokojący raport wywiadu o zbliżających się wojskach Polskich z Grodna na jego pozycje. Postanawia okopać się i odeprzeć atak. Pada Częstochowa, 5 i 13 armia otrzymują zadanie zlikidowania wycofujących się w ich kierunku wojsk z Poznania. Po południu niespodziewanym atakiem Polacy zajmują Kowno, zagraża to tyłom wojsk Mansteina, dlatego sztab nakazuje 4 flocie powietrznej Speeriea zniszczenie ugrupowania. Pada Bydgoszcz, Rommel kieruje się na Łódź. 15 czerwca 1 i 10 armia docierają do Wilna. O 7:00 Romell szturmuje Łódź i po krótkiej bitwie zajmuje miasto. O 10:00 2 armia rozpoczyna szturm Gdańska. Po południu pada Wilno, Brauchitsch i Bock kierują się na południe. Wieczorem armia Polska uderza na pozycje Mainsteina, który przygotował się na atak. Nad ranem 16 czerwca kapituluje Gdańsk, Hitler nakazuje von Rundstedt`owi przemieszczenie się na granicę z Francją. Późnym wieczorem po ciężkich wlakach ulicznych pada Warszawa. Guderian okopuje się w mieście. 6 armia po przemarszu przez Toruń rozpoczyna natarcie na Ostrołękę. Rommel rusza na Radom. 5 i 13 armia uderzają na Cieszyn. 17 czerwca o 10:00 Mainstein odpiera ostatnie natarcie wojsk polskich i rusza w pogoń za wycofującymi się dywizjami. 18 czerwca pada Grodno. W tym samym dniu nad Berlinem i Wrocławiem słychać alarm przeciwlotniczy, dwie eskadry bombowców strategicznych przedarły się przez niepatrolowany rejon Hanoweru i zbombardowały miasta. Hitler jest wściekły i nakazuje natychmiastowe przebazowanie dywizjonów von Greima i Lorzera do środkowych Niemiec. Sztab kieruje Guderiana na Lublin, a Rommla na Kraków. 5 i 13 armia po zdobyciu Cieszyna kieruje się na przemyśl. 19 czerwca Guderian zajmuje Lublin bez żadnych walk. Wieczorem Rommel rozpoczyna szturm Krakowa. Guderian zostaje skierowany na Sandomierz w celu uniemożliwienia wycofania się wojsk z Krakowa na wschód. Rommel toczy ciężkie walki w mieście, Guderian wyrusza mu z pomocą. 6 armia po zajęciu Ostrołęki prakrycznie bez większych walk, rusza na południowy-wschód. Kiedy tylko Guderian wkracza od wschodu do Krakowa, zaskoczeni obrońcy kapitulują po kilku godzinach. Guderian rusza na Lwów. Mainstein zostaje odwołany od pogoni za polskimi dywizjami i skierowany do zlikwidowania resztek wojsk w Kownie. 1KP zostaje sierowany na front zachodni. 22 czerwca 5 i 13 armia zajmują przemyśl. Nieoczekiwane wieczorem 12 Franacuskich dywizji wkracza do Saarbrucken. Stacjonujące tam 3 dywizje piechoty górskiej wycofują się do Kilonii. W Krakowie pojawiają się partyzanci, którzy ukryli się w podziemiach i zajmują środkową część miasta, 5 i 13 armia ostrzymuje zadanie oczyszczenia miasta ze wszelkich prób oporu. Mainstein po kilkugodzinnej bitwie zajmuje Kowno i natychmiast otrzymuje rozkaz wyruszenia na front zachodni. OKW ustala ostatnie poprawki do planu "Fall Gelb". 23 czerwca pada Lwów. 4 i 2 flota powietrzna zostają skierowane na front zachodni celem wspomożenia likwidacji powstałego kotła na granicy z Francją. 25 czerwca po kilkugodzinnych walkach, Kraków zostaje oczyszczony z partyzantów. Widząc nieublagalny koniec, reszta armii Polskich kapituluje. Niemcy przerzucają wojska na zachód.

Lipiec 1937

Po koncentracji sił i analizie raportów wywiadu, 3 korpusy pancerne są kierowane do Stuttgartu, w celu wzmocnienia obrony. Wywiad donosi że w tym miejscu uderzą Francuzi, ale atak nie ma miejsca. 2 lipca na zatoce gdańskiej niemieckie krążowniki niespodziewanie natrafiają na 17 okrętów francusko-brytyjskich. Po 3 godzinnej wymianie ognia, niemieckie okręty po licznych trafieniach wycofują się do doków Gdańska pod osłone baterii nabrzeżnych. Mimo niepełnej koncetracji sił do operacji "Fall Gelb", Rommel prosi o przeprowadzenie natarcia na południową flankę fortyfikacji lini Maginota, sądząc iż francuzi musieli skądś przerzucić wojska aby zaatakować Saarbrucken. Twierdzi że na tym odcinku linia będzie obsadzona przez mało liczne wojska. Hitler zgadza się na plan. 4 lipca o 7:00 trzy KP ruszają na zachód w stronę Colmar, wspierane przez korpus górski Bach-Zalewskiego. 5 lipca niespodziewanie kolejny nalot bombowy tym razem na Kilonię wścieka Hitlera. O godzinie 15:00 nad Hamburgiem bf109 atakują nadlatujące bombowce, jeden z samolotów lecących wyżej dostrzega drugą grupę bombowców lecącą w stronę Berlina. Naczelne dowódzctwo Luftwaffe kieruje dywizjony Lorzera nad Berlin. Kiedy samoloty bombowe mijają Berlin celem okazuje się Wrocław, samoloty Lorzera zostają skierowane nad miasto. Niestety dolatują spóźnione, bowiem nalot już trwa. Hitler jest w furii, nakazuje wycofanie wszystkich myśliwców nad granicy z Francją nad tereny przemysłowe Niemiec. Goring protestuje, ale nie potrafi przeciwstawić się decyzji wodza. 4 lipca uderzenie Rommla na linię Maginota rozbija się i Niemcy są zmuszeni do odwrotu. Hitler nakazuje natychmiastową likwidację powstałego kotła w Saarbrucken i odzyskania cennych kopalń. 1, 2 i 10 armia nacierają od północy, 6 armia naciera od strony Kilonii, 13 i 5 armia od strony wschodniej. Rommel ponawia atak na linię Maginota. 13 lipca okręg Sarbrucken zostaje zaatakowany. Naprzeciw siebie staje 40 dywizji Niemieckich i 26 Francuskich. Na południu Rommel tym razem wbija się pod same bunkry lini obronnej zaskoczonych drugim szturmem francuzów i rozpoczyna desperacką próbę przebicia się przez nie. W Sarbrucken rozpoczynają się wyczerpujące walki o każdy dom, każdą ulicę. Niemcy walczą bez wsparcia z powietrza. Krążowniki admirała Forste próbują przebić się przez blokadę francuską złożoną z 6 okrętów. Po krótkiej walce okręty kierują się do stoczni Hamburga. Na wodach zatoki Pomorskiej napotykają kolejną blokadę z 11 okrętów brytyjskich, ale dzięki nowej taktyce, polegającej na klinowym uderzeniu, krążowniki Kriegsamire wdzierają się między okręty brytyjskie. Zdezorganiowana flota Royal Navy nie wie co robić. Okręty Forste`a uciekają w stronę cieśniń Duńskich, a nastepnie Hamburga. 20 lipca oddziały Niemieckie w Saarbrucken powoli przejmują inicjatywę, spychając wojska francuskie w stronę granicy. Francuskie dywizje jednak tak łatwo się nie poddają i ciągle prowadzą działania zaczepne. 3 Korpusy Pancerne: Rommla, Guderiana i Mainsteina po zniszczeniu punktów obrony przeciwpancernych próbują utarasować sobie drogę przez pozostałe fortyfikacje. 24 lipca Francuzi otrzymują posiłki 2 dywizji górskich. Korpusy Pancerne wycofują się. 27 lipca Hitler nakazuje korpusom pancernym wkroczenie do Saarbrucken w celu wspomożenia tamtejszych armii. 2 sierpnia o godzinie 3:00 czołgi korpusów pancernych wkraczają do Saarbrucken i natychmiast przechodzą do manewru oskrzydlającego. Po 6 godzianch od wkroczenia czołgów Francuzi znajdują się pod linią Maginota. Ale podsumowania są katastrofalne. Stan atakujących armii spadł nawet o 70% stanu początkowego.

Spierpień 1937

Hitler rozakuzje zająć Luxembrug. 2 sieprnia korpus górski Beyer`a wkracza do Luxemburgu. Po krótkiej wymanie oginia rząd przyjmuje okupację kraju. Rommel ponownie wpada na pomysł ataku na linię maginota, tym razem od północy i od strony Luxemburga. Hitler widząc iż armie francuskie są osłabione, pozwala na szturm. Po początkowych sukcesach 8 sierpnia Francuzi sprowadzają dodatkową dyzwizję, co pogarsza sytuację. Nieczekiwanie 11 sierpnia Rommel melduje do Berlina: "Nadajemy z głównych fortyfikacji". 13 sierpnia cała eskadra brytyjskich bombowców zostaje zdziesiątkowana nad Hanowerem. OKW wydaje poprawiony plan "Fall Gelb", jego założenia są następujące:

Faza 1:
I. Korpus pancerny Rommla, Guderiana i Mainsteina mają nacierać w stronę granicy Francusko-Szwajcarskiej. Zdobyte pozycje mają zająć 1 i 16 armia oraz wszystkie 3 korpusy górskie.
II. Po odcięciu lini maginota, celem wszystkich armii jest zniszczenie okopanych w niej dywizji:
a) 2 i 10 armia mają uderzyć na Colmar od wschodu, 3 KP ma zaatakować od zachodu
b) po zdobyciu Colmar wszystkie dostepne dywizje mają unicestwić pozostałe armie Francuskie w Strasburgu

Faza 2:
III. Kiedy linia maginota zostanie zdobyta, należy przeprowadzić frontalne uderzenie w kierunku Vichy i Paryża, rozdzielając francuską armię w Lyon od armii na północy. Natarcie zostanie zorganizowane w 2 grupy armii:
a) Grupa A, w składzie 1, 13 i 6 armii, wspieranych przez 1 i 2 korpus pancerny po zajęciu Paryża, mają skierować uderzenie w kierunku Normandii, nastepnie uderzyć w stronę Brestu
b) Grupa B, w skałdzie 2 i 5 armii wspieranych przez 3 korpus Mainsteina oraz 3 korpusy górskie po zdobyciu Vichy mają uderzyć w kierunku południowym, następnie skierować się na Bordeux

====================

Ale jak wstawie obrazki to tekst głupieje i ogólnie sporo zamieszania jest, a nie chce m się bawić w osadzanie tego tekstu.

Znaczy się że są do kitu?? Wziołem je z clipartów w corelu...

---
Strzałki są wielce okay , szkoda , że Corela nie mam

Hands

 

Bardzo fajny aar Dobrze, ze to nie ty dowodziłeś podczas mojego ataku na niemcy
: P

 

15 sierpnia w kwaterze głównej dochodzi do sporów między generalicją. Marszałkowie są podzieleni co do odcięcia lini maginota. Część uważa iż należy poczekać na dodatkowy korpus pancerny, który wkrótce zostanie sformowany. Hitler jednak stanowczym głosem nakazuje rozpocząć plan "Fall Gelb". 17 sierpnia o 19:00 mimo nieprzygotowania północnej flanki, 3 korpusy pancerne wdzierają się do prowincji Nancy i napotykają wycofujące się z lini maginota jednostki francuskie. Guderian uderza jako pierwszy, twierdząc, że wycofanie się wojsk pogorszy sytuację w późniejszym etapie "Fall Gelb". 19 sierpnia francuskie dywizje przypuszczają niespodziewany szturm na Luxemburg, ale mimo zaskoczenia, osłabieni francuzi zaprzestają ataku po dniu walki. Po zwycięstwie w Nancy, Guderian i Mainstein wracają na północ, ale wcześniej zdobyte pozycje zajmują niespodziewanie francukie 2 dywizje. 21 sierpnia korpusy pancerne odzyskują wcześniejsze pozycje. 22 sierpnia 2 i 10 armia w Fryburgu odpierają atak francuskiej dywizji zmechanizowanej. Wywiad i rozpoznanie lotnicze donoszą, że Francuskie armie na linii maginota przesuwają się na południe, celem ewakuacji z kotła. Generalicja wydaje natychmiastowy rozkaz ataku na południe wszystkimi dostępnymi siłami, celem uniemożliwienia ucieczki z okrążenia franuskich dywizji. 25 sierpnia 3 KP docierają do Dijonu i rozpoczynają szturm miasta, oraz wypoczywających w niej ewakuowanych 5 dywizji z lini maginota. Nazajutrz pada Dijon a do Metz docierają trzy korpusy górskie, z czego dwa są kierowane dalej na południe, celem załatania frontu. Guderian otrzymuje rozkaz zajęcia granicy Francusko-Szwajcarskiej. Rankiem 26 sierpnia ostatnie linie zaopatrzeniowe do linii maginota zostają odcięte. Hitler nakazuje 4 dni wypoczynku na zdobytych pozycjach i koncentrację sił do unicestwienia uwięzionych 31 dywizji. Między 26 a 30 sierpnia armia niemiecka odpiera kilka desperackich prób przebicia się uwięzionych dywizji.

Wrzesień 1937

Hitler zwleka ze zniszczeniem okrążonych dywizji, ale wkońcu 3 wrzesnia pada rozkaz do ataku. Korpus Rommla i Mainsteina, 6 armia i trzy korpusy górskie rozpoczynają szturm południowej flanki linii maginota. Chcąc wspomóc okrążone armie, francuskie dywizjony bombowe atakują nacierjące niemieckie korpusy pancerne, ale wezwane w porę dywizjony Lorzera rozganiają francuskie samoloty. 6 września klejny atak bombowy na Berlin doprowadza Hitlera do Furii, nakazuje przebazowanie dywizjonów pilnujących północnych Niemiec. 7 września niemcy szturmują linię maginota, ale po całym dniu walk nie zdobywają ani stopy francuskiej ziemi, generalicja chcąc uniknąć strat zarządza odwrót. Nie mogąc nic zdziałać, Niemcy rozpoczynają ostrzał artyleryjski francuskich pozycji i bombardowania. Pierwsza faza "Fall Gelb" zostaje przełożona o 7 dni, OKW wydaje poprawiony jej plan. 12 września zostaje powołany samodzielny korpus generała HeiBmeyer`a w składzie 3 dywizji, korpus po zajęciu francji ma zająć pozycje w Normandii. 13 września nad Berlinem kolejne 2 dywizjony generała Simona zaczynają partolować niebo. 14 września samoloty Lorzera ponownie odganiają franuskie bombowce. 2 i 10 armia zamieniają się pozycjami. 17 września generalicja nakazuje ponowny szturm na południową flanke lini maginota. Rankiem 21 września niemieckie wojska rozpoczynają atak. 24 września atak zostaje ponownie odwołany. Opór przeciwnika jest silny. Francuzi zajmują drogi zaopatrzeniowe w Nancy więc 6 armia rusza z północy celem odbicia cennych lini. Cel zostaje osiągnięty bez większych przeszkód. Hitler zarządza blokade linii i odwołuje na czas nieokreślony fazę pierwszą "Fall Gelb". Dywizjony Geinm`a zastępują samoloty Lorzer`a w wyłomie.

Październik 1937

Pierwsze 10 dni wygląda jak I wojna światowa, niemieckie wojska stoją w miejscu nie mogąc się ruszyć. Walki toczą się jedynie w powietrzu. Dywizjony Geinm`a skutecznie likwidują wszelakie próby przedarcia się samolotów francuskich na linię maginota, celem zrzutu zaopatrzenia. Do 20 października próby transportu maleją, a zwiady lotnicze nad tereny planowanej inwazji "Fall Gelb" donoszą iż koncentracji sił nie ma, nawet wojska brytyjskieo, co uspokaja generalicję. 25 października zwiad lotniczy znad linii maginota donosi iż żadne franuskie działo przeciwlotnicze nie oddało ani jednego strzału. Hitler nakazuje natychmiast uderzyć, bowiem wywiad donosi o sprowadzaniu dywizji z Kanady i Australii na tereny Francji. 29 października o 7:00 niemieckie wojska przypuszczają trzeci z kolei szturm na fortyfikacje i po niespełna 2 godzinach walki zajmują całą południową linię. Żadne francuskie działo nie miało już amunicji aby wsytrzelić. Sztab nakazuje Rommlowi natychmiast wracać do pozycji w Dijonie, a pozostałym armiom rozpocząć szturm na środkową linię umocnień francuskich.

Listopad 1937

Ostatnia część I fazy operacji "Fall Gelb" jest już tylko formalnością. Na Strasburg spada uderzenie 6 niemieckich armii, 2 KP i 3 korpusów górskich, ze wszystkich stron. Po zaledwie jednogodzinnym szturmie, wszystkie armie spotykają się w centrum linii. Hitler wreszcie jest zadowolony. Sztab przegrupowuje armie do rozpoczęcia drugiej fazy operacji "Fall Gelb". Niestety z powodów opóźnienia pierwszej fazy operacji, plan drugiej części zostaje zmieniony, gdyż nadciąga zima. Druga faza "Fall Gelb" zostaje podzielona na 3 podfazy:

Faza A: Zgrupowanie Południe (Korpus Rommla, Guderiana, 3 korpusy górskie) mają uderzyć wzdłuż Rodanu i zająć francuskie wybrzeże w Nimes w celu okrążenia francuskich zgrupowań na południowym-wschodzie, a nastepnie przejść do ich likwidacji. Zgrupowanie Środek (Korpus Mainsteina, 1 i 6 armia) mają za zadanie uderzyć w kierunku Vichy. Zgrupowanie północ (13, 5, 2 i 10 armia) mają wyprowadzić uderzenie na zachód w kierunku Paryża.

Faza B na północy: Zgrupowanie północ po zajęciu Paryża ma skierować uderzene na Normandię, a następnie uderzyć na Brest.

Faza B na południu: Zgrupowanie Środek i Południe frontalnym atakiem na całej linii frontu ma uderzyć w kierunku Bordeux.

Ponad miesiąc. Zamykam. Zgłoś się jeśli będziesz chciał go kontynuować.
Tomo55