Habemus Papam - AAR Państwem Papieskim

DANE TECHNICZNE:
Kraj- Państwo Papieskie
Data startu- 1453r.
Poziom Trudności – Trudny
Poziom agresywności – wysoki
Wersja – NA 1.1
Cele:
- kolonizacja Ameryk
- Podbicie całej Italii
- coś się wymyśli

P.S. pierwszy odcinek jutro :geek:

 

Część 1 „Módl się i pracuj”

Ostatnie wieści dochodzące do Państwa Papieskiego nie były zadowalające. I nie chodziło tylko o upadek autorytetu Kościoła, co traktowano w Rzymie jak temat „tabu”. Chodziło o sam sens istnienia Państwa. Ludziom się nie podobało, że Duchowieństwo podporządkowuje sobie coraz większa władzę. Coraz częściej dochodziło do podkupywania ważnych funkcji kościelnych. A najliczniejsi wyznawcy Katolicyzmu, czyli chłopi, mieli dość przepychowi kościoła. W tak trudnej sytuacji śmierć Eugeniusza V, który był przykładem nieudolnego papieża, miał być początkiem nowej ery dla kościoła. Długo trwał wybór nowego Biskupa Rzymu. Aż w końcu 6 tygodni po śmierci poprzedniego papieża, ogłoszono radośnie „Habemus Papam”. Wybrano Tomaso
Parentucelliego, kardynała Santa Susana. Przyjął on imię Mikołaja V.



Mikołaj był dobrym władcą i papieżem. Sprowadził do Rzymu najlepszych artystów z całej Italii. Jednak słaby kraj potrzebował sojuszników. Próbował ich pozyskać w całej Italii, grożąc nawet ekskomuniką, ale zgodziły się tylko słaba Modena i jeszcze słabsze Urbino.



Niestety niedługo później Mikołaj zmarł, ale mógł być zadowolony. Chociaż częściowo udało mu się odbudować potęge kościoła. Jego śmierć nie oznaczała końca epoki w dziejach papiestwa, którą on rozpoczął. To był zaledwie jej początek...
Papieżem niemal jednogłośnie został kardynał Julius Cerconelli z Korsyki. Wychowany z chłopskiej rodziny, rozumiał doskonale jak uzdrowić kościół. Przyjął imię Benedykta XIII. Najpierw czekał przed nim wybór idei narodowej. Zastanawiał się czy naród ma bardziej dążyć do dominacji naukowej czy militarnej. W końcu wybrał tą pierwszą. Postanowił także ograniczyć rolę arystokracji.



Cała swoją działalnością Benedykt doprowadził do wzrostu zadowolenia mieszkańców. Kraj także rozwijał się ze strony militarnej. O ile w 1454 papież mógł wystawić około 2 tys. Wojsk to pod na początku roku 1456 liczba ta wzrosła dwukrotnie



Ogólnym, zamiarem Benedykta było nie mieszanie się w konflikty zbrojne, ale musiał być przygotowany i na taką ewentualność. Dnia 8 września 1456 przybył do Rzymu emisariusz z Sycylii z aktem wypowiedzenia wojny. Wieść ta wysoce zaskoczyła i rozgniewała ojca świętego. Kazał powiesić posła. Papież liczył na swoich sojuszników. Zawiódł się. Zarówno Modena, jak i Urbino odmówiły udzielenia pomocy wojskowej. A po stronie Sycylii dołączyły się Królestwo Aragońskie i Republika Wenecka. Wojskowo znacznie przewyższali wojska papieskie. Papież ekskomunikował Króla Sycylii. W odpowiedzi król Scyclii ogłosił, że papież został opętany przez demony.



Parę miesięcy po rozpoczęciu wojny przybył do Rzymu poseł z Urbino z prośbą o ponowny sojusz. Po chwili zastanowienia Benedykt odmówił. Po co sojusznik, który boi się pomóc w wojnie. Tymczasem armia sycylijska podążała w kierunku Rzymu. Papież został pokonany w jednej z decydujących bitew tej kampanii. Musiał uciekać do Ankony. Czarne chmury zbierały się nad Rzymem...




Republika Wenecka nałożyła embargo na Państwo papieskie. To był gwóźdź do trumny Benedykta. Handel stanowił dużą część dochodów państwa. Wojska sycylijskie rozpoczęły oblężenie Rzymu. Papież postanowił kontratakować. Zaatakował na twierdze w Abruzzim i zdobył ją szturmem. Jednak wtedy padł Rzym...



Grabieżcy przez 3 dni plądrowali Rzym dokonując rzezi na jego mieszkańcach. Nie oszczędzano nikogo, nawet kobiet i dzieci. W tym czasie wojska papieskie ruszył na Apulię, a następnie na Calabrię, zdobywając obie twierdz szturmem. W tym czasie przybył posłaniec z Toskanii z ofertą sojuszu militarnego. Papież się na to zgodził.



Flota papieska poniosła klęske w bitwie z przeważają flotą Wenecko-Aragońską. Tymczasem wojska lądowe ruszyły na Napoli, stolicę królestwa Sycylijskiego. Lecz w tym samym czasie powracała tam armia z Rzymu. Papież musiał uciekać. Z jego niemal 8 tysięcznej armii pozostały niecałe 5. 31 Maja przybył emisariusz z Sycylii. Oferował biały pokój. Papież z niechęcią się na to zgodził. Nie oznaczało to jednak końca wojny. To był zaledwie jej początek...




P.S. Następny odcinek do weekendu powinien wyjść.

 

Część 2 „fas est et ab hoste doceri” (Warto się uczyć i od wroga)

Po zakończeniu wojny z Sycylią sztab wojskowy państwa papieskiego (w skrócie SWPP) postanowił z zaskoczenia ruszyć na Sycylię (wyspę, nie kraj) należącą do Królestwa Aragońskiego. By tego dokonać, trzeba było mieć zgodę od Królestwa Sycylijskiego na przemarz wojsk. Tej zgody mimo wielokrotnych próśb nie uzyskano.

​

Dzięki staraniom Benedykta Rzym stał się kulturową stolicą świata. Przybywali do niego artyści i uczeni z całego chrześcijańskiego świata. Najwspanialszym z twórcą z goszczących u papieża był sławny rzeźbiarz i malarz Piero.

​

Przybyła do papieża grupa jego dordadców z pytaniem, czy woli rozsławić Piera w kraju i zwiększyć tym samym zwiększyć zadowolenie ludzi, czy za za granicą, zwiększając sobie prestiż. Talent tego artysty nie powinien zostać zaprzepaszczony, apelowali doradcy. Papież wolał poprawić sobie prestiż, bo miał fatalny wizerunek za granicą.

​

Choć nie odbywały się żadne działania wojenne Republika Wenecka nie zgadzała się na oferty białego pokoju. SWPP podjęło decyzję o ataku na Veronę. Jednak gdy wojska znajdowały się już przy granicy, przybyli zwiadowcy, podążający 2 kilometry przed resztą wojska. Oznajmili „Czcigodny ojcze święty! Jakkolwiek nasze wojska liczne i potężne, nie jesteśmy w stanie pokonać armii Weneckiej! Dojrzeliśmy spore zgrupowanie ich wojsk około 11-14 tysięczna armia.” Wojska wycofały się z powrotem do Rzymu. Tymczasem nadszedł posłaniec z Wenecji. Oferował pokój za kontrybucję w wysokości 21 dukatów. Groził, że jeśli Benedykt się nie zgodzi, Ruszą na Rzym i nie zostawią nikogo żywego. W takiej sytuacji niezadowolony biskup Rzymu musiał się zgodzić.

​

Nastąpił dłuższy okres pokoju, lecz papież już się szykował na następną wojnę. Wiedział, że długofalowo nie będzie miał szans z Sycylią i ich sojuszem bez żadnych zdobyczy terytorialnych. Rada licząca 8 członków miała za zadanie wybrać najlepszy obiekt do ataku. Brano pod uwagę Sienę, Modenę i Szwajcarię. W końcu po 6 tygodniach negocjacji wybrano tą pierwszą. Jednak znowu zawiedziono się na sojusznikach. Zarówno Toskania jak i Ragusa odmówiły udzielenia wsparcia.

​

Ludzie poczuli się mniej zadowoleni. Polityka ekspansyjna Benedykta nie wszystkim przypadła do gustu. Doszło nawet do buntu chłopskiego, w którym wzięło udział około 900-1000 chłopów. Zostało jednak krwawo stłumione. Po paru miesiącach od rozpoczęcia wojny różne poselstwa przybywały do Rzymu z ofertą sojuszu m.in. Ateny, Czarnagóra, Cypr czy Hamburg. Jednak papież odmawiał. Szukano silniejszego sojusznika. Jednak nikt taki się nie zgłaszał. Osamotnienie było gorsze od braku sojuszników, więc kiedy przybył emisariusz z Kolonii zgodzono się.

​

W tym czasie wojska papieskie zdobyły Sienę postanowiono w pełni wcielić ją do naszego państwa. Spotkało się to z wielkim niezadowoleniem za granicą. Następnie wypowiedziano wojnę Raguzie, byłemu sojusznikowi. Szybki desant i szturm pozwoliły zawrzeć szybko pokój. By nie pogarszać jeszcze bardziej reputacji papież zostawił Raguzę. Jednak musiała zapłacić wysoką kontrybucję i złożyć hołd lenny.

​

Można było wyczuć, że największy wpływ na sprawy kościelne ma Francja. Nie podobało sie to papieżowi. Chciał aby kraj był niezależny. Miał jeszcze jednego wiernego kardynała San Paulo. Jednak został on przekupiony także. Papież nie mógł nic uczynić...

​

Po zwasalizowaniu Ragusy postanowiono zawrzeć z nimi traktat o wstąpieniu do sojuszu militarnego i podpisaniu umowy kupieckiej. Oba traktaty zostały zaakceptowane.

​

Czas bez wojen wpływał dobrze na prowadzenie interesów. Ludzie zarabiali coraz więcej, więc byli bardziej zadowoleni.

​

Niestety nie trwało to długo. Na północy, Kolonia wypowiedziała wojnę Mainz. Oczekiwali wsparcia wojskowego. SWPP doradził papieżowi wypowiedzieć na wojnę Mainz, ale się w nią nie angażować. Mainzmiało także konflikt z Arcyksięstwem Austriackim i większością elektorów Świętego Cesarstwa Rzymskiego m.in. Branderburgią i Saksonią. Niedługo później, gdy Kolonia była zajęta wojną z Mainz wyzwał ją na wojnę Munster (chodzi mi o ten niemiecki). SWPP także postanowiła wesprzeć Kolonię. 3 doborowe regimenty piechoty i 1 jazdy wuszyły do Munsteru drogą morską.

​

Wojska przegrupowano w Hamburgu, a następnie ruszono na Osnabruck. Zdobyto go po około pół roku oblężenia. Ale w tym czasie wojska Munsteru zajęły Lippe. Ostatecznie zgodzono się na pokój na warunkach: Munster zapłaci 25 dukatów kontrybucji Państwu Papieskiemu. Munster zrzeknie się praw do Lippe. Dobra nowina z północy przeplotła się ze złą nowiną z Rzymu. Toskania wypowiedziała wojnę papieżowi. Ich armia w liczbie 11000 ludzi ruszyła na Sienę, po czym zdobyła ją szturmem.

​

W odpowiedzi wojska papieskie po połączeniu się w Rzymie ruszyły na stolicę Toskanii. Po zdobyciu jej szturmem ruszono na Pisę bronioną prze 4 tysięcy ludzi. Bitwa była zaciekła, ale w końcu klęska Toskańczyków stała się faktem. Po zdobyciu Sieny Wojska Toskanii stacjonujące w Sienie rozdzieliły się. Część ruszyła na kontruderzenie do Pisy a większa część zbliżała się do Rzymu. Przybył do papieża posłaniec od Kolonii. Poinformował, że wojska Kolonii przechodzi właśnie przez Alpy i rusza na Brescię. Ich armia liczy ok 5-6 tysięcy ludzi. Papież podziękował emisariuszowi za dobrą wiadomość, ale wiedział że w Wenecji stacjonuje kilkukrotnie większa armia.

​

W końcu Toskania zmęczona wojną przysłała poselstwo. Oferowali Piszę i niewielką kontrybucję. Papież przystał na te warunki.

​

Wenecja tymczasem nie próżnowała. Zdobyła Ragusę, wasala Państwa papieskiego. Jednak na atak na Rzym się jeszcze nie odważyli.

​

Papież ruszył do Brescii na pomoc Kolończykom. Bitwa przebiegała po myśli SWPP, lecz wtedy przyszła zła wiadomość... Sycylia wypowiedziała wojnę Państwu Papieskiemu... wojsko papieskie postanowiło uciekać z pola bitwy. Nie mogli dopuścić by znowu te sycylijskie psy zdobyli Rzym.

​

Gdy gwardia papieska ruszała na południe przybyło poselstwo z Kolonii. Austria wypowiedziała im wojnę i proszą o wsparcie militarne. SWPP podjęło decyzję o nie udzielaniu pomocy Kolończykom. Bardzo źle odbiło się to na prestiżu papieskim.W końcu wojska papieskie doszły pod Sienę. Sycylijczycy już zaczęli oblężenie Rzymu. Benedykt osobiście poprowadził wojsko do bitwy. Niestety, wojsko papieskie poniosło klęske, sam Benedykt zginął ugodzony strzałą w oko, flota ponosiła klęske za klęską. Nie wyglądało to dobrze, a w takich warunkach objął władzę Pius II...

P.S. następnym razem już dobrze będzie z tymi obrazkami. Sorry ze tera tak jest ale jakoś przeżyjecie Nastepny odcinek sobota-niedziela :neutral:

 

Część 3 „Pax melior est quam iustissimum bellum” ( pokój jest lepszy od najsłuszniejszej wojny)

Na Piusie II spoczywała wielka odpowiedzialność. W chwili objęcia papiestwa ten 56-letni kardynał z Pisy miał przed sobą wiele zadań. Reorganizacja wojsk, odbudowa floty, i zreformowanie budżetu. Pius był dosyć młody jak na papieża, dlatego sądzono że wystarczy mu sił na wszystkie te zadania. Uchodził za władcę ambitnego, szczodrego i towarzyskiego. Pierwszym celem, jaki sobie wyznaczył, było zawarcie pokoju z Królestwem Sycylii. W przeciwieństwie do swoich poprzedników Pius nie zamierzał osobiście prowadzić wojsk do bitwy. Sprawy bitewne zostawił SWPP, który postanowił skierować wojska na Abruzzi. Po dotarciu rozpoczęto natychmiastowy szturm. Szczególnym męstwem i odwagą wykazał się w tej bitwie Zbigniew z Sandomierza, wyborowy polski szermierz. Po zdobyciu Abruzzi skierował się dalej na południe, na Apulię. Gdy tam dotarto, przybył posłaniec z Królestwa Sycylii. Oferował biały pokój. Pius zgodził się na to.

​

Zmęczone i zdziesiątkowane wojsko wymagało odpoczynku. Pius postanowił na okres paru miesięcy zatrzymać działania wojenne. Jednocześnie papieża naciskała grupa możnowładców, chcąca pokoju na północnej granicy z Republiką Wenecką, więc Pius wysłał emisariusza do Wenecji z ofertą pokoju na następujących warunkach: Republika Wenecka wyzwoli ze swego okupacyjnego jarzma, jako suwerenne państwo, Kretę. Ku powszechnemu zaskoczeniu Republika Wenecka przystała na te warunki. Może dlatego, że miała już dość wojen, osłabiających główne źródło ich dochodu – handel.

​

Pozostała kwestia Aragonii. Po częściowym odbudowaniu floty walne zgromadzenie SWPP po blisko dwutygodniowych obradach zdecydowało się dokonać desant na Maltę, należącą do Królestwa Aragońskiego. Wydzielono do tego celu 3 tysięczny oddział wojsk. Jednocześnie Aragończycy coraz częściej dokonywali desantów na ziemie Państwa papieskiego. Jednak ataki te były nieliczne i słabo zorganizowane. Do największego starcia doszło pod Ankoną, należącą do wasala królestwa Aragońskiego, Urbino.

​

Udany desant na Maltę skłonił SWPP do podobnych działań, więc w Maju 1467 roku rozpoczęto przygotowania do desantu na Baleary. Miesiąc później udało się pomyślnie go przeprowadzić.

​

Jednocześnie ciągłe wojny i coraz wyższe podatki doprowadziły do chłopskich buntów. Do najgroźniejszego doszło pod Pisą w Grudniu 1467 roku. Jednak szybka interwencja wojsk papieskich zażegnała groźbę odejścia Pisy od naszego państwa.

​

Pomyślnie przeprowadzano oblężenia Malty i Balearów. W końcu z braku żywności i wody poddał się garnizon z Balearów. Niedługo później to samo uczynił garnizon z Malty.

​

W końcu przeprowadzono desant na Sycylię. Znajdowała się tam 5 tysięczna armia aragońska. Wojska papieskie tam liczyły 6 tysięcy ludzi, w tym 3 tysiące konnych. SWPP jednak źle oceniło siłę przeciwnika, a wyniku czego poniosła klęske. Z 6 tysięcznej armii pozostały niecałe 2 tysiące. Papież miał już dość tej wojny. Wysłał poselstwo do Valencii z ofertą: Królestwo Aragońskie zobowiązuje się zapłacić Państwu Papieskiemu 50 dukatów kontrybucji. Aragończycy przystali na tą ofertę. Niedługo później Kreta, sojusznik Państwa Papieskiego został zaatakowany przez księstwo Naxos. Papież zobowiązał się udzielić wsparcia wojskowego. Jednak okazało się, że Księstwo to także ma silnego sojusznika, a mianowicie Królestwo Aragońskie...

​

SWPP na walnym zgromadzeniu ustaliło, by wysłać 4 tysiące doborowej piechoty na Naxos po czym ich anektować. Tak też postanowiono. W tamtym czasie flota papieska była bardzo niewielka, bo liczyła tylko 5 kog.

​

Po udanym desancie i szturmie na Naxos postanowiono przyłączyć te wyspy do Państwa Papieskiego. Na froncie pozostały tylko Morea (były wasal Naxos, teraz niepodległe państwo) i Królestwo Aragonii.

​

Antywojenne nastroje w państwie zmusiły papieża do podpisania białego pokoju z Moreą. Pozostała już tylko Aragonia...

​

Postanowiono przeprowadzić desant na Sycylię, lecz w powodu braku floty przełożono te plany o 2 miesiące. Jednak i tak armia desantowa licząca 2 tysiące piechoty została zmuszona do wycofania z powodu informacji o nadciągających posiłkach aragońskich w liczbie 6 tysięcy.

​

Niedługo później sytuacja się pogorszyła, gdyż Toskania ponownie rozpoczęła wojnę z Państwem Papieskim. Za sojusznika mieli Republikę Wenecką, która anektowała pokojowo Milan. W tym czasie w Rzymie stacjonowała tylko 4 tysięczna gwardia papieska, a wojska Toskanii w liczbie 11 tysięcy ruszyły na Sienę...

​

Po dojściu do Sieny wojska Toskańskie rozpoczęły szturm na mury miasta. SWPP postanowiło by zaatakować Florencję, stolicę Toskanii. Tak też uczyniono, a 4 tysięczna armia po paromiesięcznym oblężeniu przypuściła szturm na mury miasta. Po zdobyciu go papież wysłał emisariusza z propozycją pokoju.

​

Niedługo później Aragonia wcieliła Kretę do swojego królestwa. Grupa magnaterii Kreteńskiej zbiegła do Rzymu prosząc papieża o zmuszenie Aragonii do wyzwolenia Krety. Papież przystał na to i wysłał poselstwo do Aragonii.

​

W tym samym czasie 2 tysięczna armia papieska oblegała Corfu. Po zdobyciu go papież postanowił zawrzeć pokój w Republiką Wenecką. Zażądał wyzwolenia prześladowanej ludności Lombardzkiej jako niezależnego księstwa Milan.

​

Następne parę lat upłynęło w pokoju na Półwyspie Apenińskim. Pius II jest przez wielu zapamiętywany jako dobry władca, pomagał uciemiężonemu ludowi, doprowadził do wyzwolenia wielu narodów i przeprowadził ważne reformy ekonomiczne. Jego marzeniem było złączenie kościołów prawosławnego i rzymskokatolickiego. W tym celu chciał razem z Węgrami, Polską i Austrią założyć Ligę Antyturecką. Jednak to nie doszło skutku i Papież musiał liczyć tylko na siebie...Otwarcie także krytykował imperialne zapędy krajów takich jak Austria, Francja czy Polska. Historycy nadali mu przydomek „Wyzwoliciel” ze względu na przywrócenie Milanu czy Krety do życia.


P.S. wiecie moze czy mozna zjednoczyc Państwem Papieskim Włochy??

 

Część 4 „ Per aspera ad astra” (Przez trudy do gwiazd)

Choć spokój panował w Italii, szpiedzy z Królestwa Aragońskiego coraz częściej uprzykrzali życie papieżowi. Szczególnie niepokojące sygnały dochodziły ze Sieny, gdzie najczęściej miały miejsce akcje dywersyjne.

​

Jednak gospodarka państwa pomyślnie się rozwijała. Państwo stawało się coraz bogatsze. Powstania chłopskie prawie się nie zdarzały. Pius II pragnął jak najbardziej wzmocnić handel. Najwięcej pieniędzy przeznaczano na handel genueński, część także na handel wenecki. Jednak napięte stosunki między Państwem Papieskim a Republiką Wenecką zdecydowanie temu nie sprzyjały. Dobry stan państwa i gospodarki trwał przez około 2-3 lata. Późną wiosną roku 1473 przybył do Rzymu wysłaniec króla Sycylii z aktem wypowiedzenia wojny. Po stronie papieskiej do wojny przyłączyły się Republika Raguzy, Kreta, oraz Toskania. Jednocześnie Sycylia poprosiła o pomoc Królestwo Aragońskie oraz Republikę Wenecką. Ich wojska wielokrotnie przewyższały liczebnie wojska koalicji papieskiej. SWPP postanowiło działać szybko. Na samym początku ruszono na Abruzzi oraz Ankonę należąca do Królestwa Aragonii. Obie te twierdze zdobyto szturmem. W tym czasie wojska sycylijskie rozpoczęły oblężenie Rzymu, a armia Wenecka zdobyła Romagnę. Gwardia papieska ruszyła na Neapol, stolicę Królestwa Sycylii. Jednak podczas szturmu na mury Neapol zginął Pius II. Smutna to była wiadomość dla całej Europy, ponieważ Pius cieszył się powszechnym szacunkiem. Na jego zastępce wybrano Sykstusa IV.

​

Xystus IV

Pochodził on z Lombardii, z zamożnej szlacheckiej rodziny. Początkowo ojciec chciał go ćwiczyć na rycerza, lecz on się nie zgodził. Czuł powołanie do kapłaństwa od dziecka. Jednak, co było niespotykane dla papieża nie stronił od wojny.

​

Po pomyślnie zakończonym oblężeniu Napoli, nowo obrany papież postanowił zawrzeć pokój z Królestwem Sycylii. Zażądał wysokiej kontrybucji oraz oddania prowincji Abruzzi. Po zaakceptowaniu tych warunków przerzucono wszystkie wojska na północ, do Brescii. Zdobyto ją szturmem, podobnie Weronę. Lud był wykończony wojnami, co zmusiło Sykstusa do zawarcia białego pokoju z Republiką Wenecką. Z Aragonią podpisano pokój na warunkach oddania Ankony pod panowanie Państwa Papieskiego. Sykstus przeprowadził także zmiany na dworze. Zatrudnił wybitnego malarza, artystę, architekta i anatoma jakim był Leonardo Da Vinci. Jego wspaniałe dzieła są podziwiane do dziś. Poglądy, które on przedstawiał, niejednokrotnie nie zgadzały się z kościołem. Mimo wielu głosów sprzeciwu, wobec jego postaci, Sykstus nie zmienił swojego zdania, że ta genialna osoba znajdzie miejsce jako doradca papieski.

​

Autoportret Leonarda

Wielu ludziom podobała się niezależność papieża wobec przekupnym kardynałom. Wprowadził liczne reformy gospodarcze, dzięki czemu udało się wybudować warsztaty w większości miast. Szlachta była także zadowolona z swojej pozycji pośród innych stanów, jednak następstwem tego była szerząca się korupcja. Ją także papież próbował ograniczyć, raczej z miernym skutkiem.

​

Coraz częściej dowiadywano się także o nowych odkryciach geograficznych. Najczęściej przywozili je żeglarze kastylijscy, francuscy oraz angielscy. Plotki mówiły o wielkim kontynencie, leżącym za tą wielką wodą. Podobno tamte ziemie są szczególnie bogate z złoto. Kościół wstrzymał się ze zdaniem na ten temat do czasu uzyskania żelaznych dowodów.
Po wielu latach pokoju doszło do Trzeciej wojny sycylijskiej. SWPP znowu postanowiło działać błyskawicznie. Ruszono na Napoli, gdzie pokonano 6 tysięczną armię Sycylijską. Po zdobyciu stolicy Sycylii, ruszono bardziej na południe, zdobywając a końcu wszystkie miasta należące do Sycylii. Papież był gotowy negocjować warunki pokoju. W końcu ustalono: Królestwo Sycylijskie zrzeknie się praw do prowincji Abruzzi. Ponadto odda Apulię, zapłaci kontrybucję w wysokości 50 dukatów oraz zgadza się zostać wasalem Państwa Papieskiego. Pokój został podpisany dwudziestego Listopada 1480 roku w Florencji.

​

Dokument pokoju florenckiego

Na froncie pozostały Królestwo Aragońskie oraz Republika Wenecka. Choć na północnej granicy nie działy się żadne działania wojenne, Republika Wenecka ponownie zgodziła się na podpisanie niekorzystnego sobie pokoju. Musiała wypuścić ze swej okupacji Ferrarę i Corfu jako suwerenne państwa. Z królestwem Aragońskim podpisano biały pokój. Niedługo po wojnie podpisano akt militarnego sojuszu z Królestwem Sycylijskim. Latem 1481 roku nowy sojusznik Państwa Papieskiego, Corfu, rozpoczął wojnę z Moreą. SWPP zadecydowało o szybkim desancie na ziemie greckie. Po zdobyciu wszystkich miast postanowiono podpisać pokój, na warunkach którego Morea zostawała wasalem Państwa Papieskiego oraz była zmuszona do zapłaty wielkiej kontrybucji. Jednak wielu krajom nie podobał się imperialne zapędy Sykstusa, a to mogło przyczynić się do wielu zagrożeń w przyszłości...Wiosną 1482 roku kolejny sojusznik Państwa Papieskiego, Ferrara, rozpoczął wojnę z Mantuą. Ze względu na dobre stosunki dyplomatyczne, łącznie z umową o przemarszu wojsk, papież odmówił udzielenia wojskowego wsparcia. Pozostawiona samotnie Ferrara została pokonana przez wojska Mantui i jej sojuszników.

​

Długi okres pokoju sprzyjał prowadzeniu interesów i nauce. Kontrowersyjny doradca dokonał wielkiego odkrycia astronomicznego. Odkrył i opisał wiele gwiazd układu słonecznego, co w tamtych czasach było epokowym odkryciem. Jego dziełem zainteresowała się cała Europa. Księga ta nosiła tytuł „ Gwiazdy i inne obiekty”. Coraz głośniej mówiło się także o teorii heliocentrycznej, lecz kościół kategorycznie sprzeciwiał się jej. Burzyło to nie tyle ich wyobrażenie świata, co mit o nieomylności kościoła.

​

Bolączką Państwa Papieskiego był także nacjonalizm. Ważniejsze funkcje w państwie pełnili tylko rodowici mieszkańcy Rzymu lub tej części Italii. Z czasem jednak poradzono sobie z tym problemem, bo ludności tzw. starorzymskiej coraz mniej przeszkadzały ich zwyczaje i kultura. Uzyskano także oficjalne prawa do Sieny oraz ziem okolicznych. Od tamtego czasu tolerancja papieska, była znana w całej Europie. Sykstus krytykując także ekspansywną politykę Francji postanowił wysłać im ostrzeżenie, za pośrednictwem posłańca.

​

Sykstus zreformował budżet, by odpowiadał aktualnym wymaganiom państwa. Pragnął rozwinąć technologię lądową, ponieważ armia papieska, choć liczna, była zacofana. Dlatego około 30% pieniędzy z budżetu wydawano właśnie na to. Przekształcił także armię w inny sposób, usuwając pułki najemne, a w ich miejsce powołując wojska zawodowe. Mógł być zadowolony ze swoich rządów. Uczynił z Państwa Papieskiego najsilniejszy kraj z półwyspu apenińskiego. Zamartwiał się, czy taki stan może być utrzymany długo. Zwłaszcza, że na północy rosła siła Arcyksięstwa Austriackiego i Królestwa Francji. Możliwe, że niedługo właśnie na Italię będą chciały poszerzyć swoje strefy wpływu. Za początek tego okresu historycy uznają wypowiedzenie wojny Milanowi przez Królestwo Francji...

P.S. Następny odcinek około weekendu

 

Nieee.. :/ Save przez moja glupote usunalem.. to chyba koniec tego aar-a..Pomylily mi sie savy i usunalem nie tego co chcialem.. szkoda...Prosilbym administracje o usunięcie tego tematu...Przepraszam czytelnikow, którym spodobał się ten aar (choć chyba nie było ich za duzo )
P.S. tak sobie myślę, że chyba zaczynam nowego aara Jeszcze dzis
Ps 2 Chciałbym też podziękować Netzachowi za cenne rady Przydadzą się przy nowym projekcie