Hanzeatycka perła /Meklemburgia 1399/

Hanzeatycka Perła



Odcinek I





​

W roku Pańskim 1399 w Meklemburgii panował z Bożej Łaski Król Ulrich I. Na tron wstąpił w roku 1392 i już po pierwszych latach panowania dał się poznać jako wielki reformator. Jednocześnie zdając sobie sprawę, że rozwój państwa to proces długotrwały, wielopokoleniowy, starał się wprowadzać swojego syna - Królewicza Albrechta - w sprawy zarządu królestwem. Zachował się, bogato ilustrowany, manuskrypt Elementa, będący zapisem nauk udzielanych następcy tronu.

Królestwo rozwiało się w pokoju przez następne kilka lat. W roku Pańskim 1401 nasz wierny sojusznik wypowiedział wojnę państwu Psków. Honor kazał Ulrichowi I uznać sojusz i włączyć się do walki. Spowodowało to przejściowe niepokoje społeczne, ponieważ przeciwnik był władcą Chrześcijańskim, niektórzy nie rozumieli potrzeby walki. Jak się okazało w obronie niepodległości Pskowa wystąpiły Nowogród, Wielkie Księstwo Moskiewskie i Twer. Zmieniło to znacznie na naszą niekorzyść sytuację na froncie. Na czele 4000 mężów Ulrich I zaokrętował się w Lubece i popłynął do Kurlandii. Z stamtąd lądem udali się pod twierdzę Pskowską. Wsparci przez wojska Krzyżackie stoczyli zwycięską bitwę. Tego dnia po drugiej stronie zginęło ponad 1000 osób, zaś sprzymierzeni nie stracili ani jednego woja. Przystąpiono do oblężenia. Miało się ono ku końcowi, kiedy przyszła nieoczekiwana zmiana. Oto skrytobójca zabił Jego Królewską Mość Ulrika I we śnie! Straż wołała na alarm, ale było już za późno. Spotkany w nieodległym lesie oddział nieprzyjacielski, w rozpaczy, wyrżnięto w pień. Gdy wieść o śmierci ukochanego monarchy dotarła do Meklemburgii kraj pogrążył się w żałobie. Możni jednomyślne uznali prawo do tronu syna Ulrika, który przyjął imię Albrecht V. Na czele 1000 kawalerzystów ruszył on do walki na dalekim wchodzie.

​

Mimo licznych zwycięstw, w tym czterech wygranych bitew pod Pskowem i jednej pod Ingrią, sprzymierzeni nie mogli złamać potęgi Rosyjskich wojsk. Mieli jednak przewagę w sztuce wojennej, toteż wygrywali nawet utarczki z liczniejszym przeciwnikiem. Dominowali również zdecydowanie na morzu Bałtyckim. Flota Meklemburgii zablokowała porty Nowogrodu na dalekim wschodzie. Młody Albrecht przybył wreszcie pod Psków i doglądał oblężenia. Miasto było otoczone już kilka miesięcy i mieszkańcom zaglądał w oczy głód, a może nawet brak pitnej wody. Król nakazał ostrzał miasta podpalonymi pociskami - spowodowało to olbrzymi pożar i poddanie obrońców było już bliskie.

​

Na tym kończy się pierwsza relacja średniowieczne kronikarza. Jak potoczą się dalsze losy Młodego Króla? Kto zwycięży w wojnie o Psków? O tym przekonacie się niedługo...


------------------------------

Europa Universalis III In Nomine 3.1 + mod graficzny Teatrum Orbis Terrarum
Poziom trudności: Normalny
Agresywność: Normalna
Wszystkie inne opcje: standardowo

 

Odcinek II

Odcinek II



​

Powyższa mapa przedstawia zasięg ziem we władaniu Zakonu Krzyżackiego i zależnych od niego. Były to ziemie sprzed wojny o Psków, Pierwszej Wojny Północnej, w której udział wzięły armie państw nadbałtyckich i rosyjskich księstw. Pierwszy pokój Krzyżacy podpisali z Nowogrodem - oddali mu Estonię, z największym miastem regionu - Tallinem. Jednocześnie zgodnie z warunkami pokoju wycofali swoje wojska do Rygi. Razem z nimi odstąpił od oblężenia Pskowa, młody władca Meklemburgii - Albrecht V. Albrecht ustawił swój obóz pod Rygą, niedługo jednak, celem uregulowania spraw wewnętrznych, wrócił drogą morską do Meklemburgii.

​

Jak się okazał wrócił w samą porę, bowiem coraz więcej osób żądało powołania instytucji przedstawicielskich i groziło to rozruchami. Król jednak zarówno swoim majestatem jak i czterema tysiącami konnych wnet uspokoił sytuację i w konsekwencji wzmocnił w państwie centralizm. Jednocześnie starał się zmiejszac podatkowe obciążenia chłopów i krępujące ich mobilność prawa. Nie więcej jak w tydzień po przybyciu Króla do swego zamku, dotarł do niego poseł niosący smutną, lecz jednocześnie obiecującą dla Meklemburgii nowinę. oto zmarł Cesarz - potężny Król Czech, a jego koronę przejął słaby władca Palatynatu. Uregulowawszy szereg mniejszych spraw Królestwa, Albrecht V, po upływie naznaczonego pokojem terminu ponownie zaokrętował się na wciąż rozwijaną flotę i wyruszył kontynuować zmagania z Pskowem, Księstwem Moskiewskim i Twerem.

​

Gdy Albrecht V dopłynął do Rygi czekał już tam na niego tysiąc zaciężnych kopijników ze Szwecji. Okazał się, że armie Księstwa Moskiewskiego oblężyły Krzyżacką twierdzę w prowincji Wenden, przekupiły załogę i rozpoczęły grabic mieszkańców. Natychmiast wysłano zwiad. Wrócił on z informacją, że wojska Moskiewskie mają niskie morale i oddają się uciechom oraz pijatykom. Gdy do grodu szybko zbliżały się wojska Meklemburskie jedynie cześć wrogich sił zdążyło się ukryć za murami - było ich nie więcej niż 200 mężów. Mimo to mądry władca, nie chciał ryzykował życia swych poddanych i nie kazał szturmować umocnień. Po 52 dniach broniący poddali się z uwagi na brak pożywienia. Nie zdołali zebrać zapasów, a niewielkie ilości znajdujące się w Kasztelu przeżarli na ucztach, mylnie oceniając czas dzielący ich od przybycia Moskiewskiej odsieczy. Po opanowaniu miasta i wyłapaniu maruderów, sprzymierzeni wyruszyli w kierunku Pskowa. Miasto było dobrze umocnione i posiadało bogate zapasy. Mury zostały dokładnie otoczone, a Albrecht zmęczony wojaczką udał sie na wypoczynek nad jezioro Pejpus. Tam rozmyślał nad rozwojem swojego państwa. Miasto poddało się po niemal roku, zaopatrzenia wystarczyło im na 291 dni - jak odnotował osobisty kronikarz Króla Meklemburgii. Umęczeni mieszkańcy z radością przyjęli koniec oblężenia, chcąc zaskarbić sobie ich większą przychylność, Wielki Mistrz
Krzyżacki kazał rozdawać ludziom żywność i wyprawiać liczne uczty. Podpisano pokój w myśl którego Psków przeszedł pod panowanie Krzyżaków. Pewne walki toczyły się jeszcze z Księstwem Moskiewskim, te jednak głownie było zajęte ewentualnymi najazdami Złotej Ordy. Jednocześnie wzmocniony po wojnie ze przymierzonymi Nowogród zaatakował Twer, którego wojska szły na odsiecz Pskowa, nie wiedząc, że oblężenie skończone. Pozwoliło to bogatej republice szybko opanować ziemie Tweru, razem z jego stolicą. Zawarty miedzy nimi pokój przekazywał Nowogrodowi Niżny Nowogród oraz Rżew. Wieść te przyniósł Albrechtowi poseł Nowogrodu. Zapewnił on młodego władcę, o życzliwości i powtarzał, że nie chowa urazy za niedawną wojnę, w której przecież ich wojska się nie spotkały w boju. ako, że obydwa państwa były oparte głównie na handlu i ich największe miasta należały do Hanzy, podpisano intratną umowę w myśl której ich kupcy mieli ze
sobą nie konkurować. Nowogród wyraził również zgodę na przemarsz wojsk Meklemburgii, na wypadek wojny na wschodzie, każdorazowo jednak jej król miał składać zastaw w złocie, na wypadek gdyby wojsk nie dało się upilnować...

​

Po zwycięskiej wyprawie Albrecht V wracał do swego domu przez Żmudź, znajdującą się pod panowaniem Krzyżaków. Jak sie okazało silne były tam działania Litewskich powstańców. Zmęczone, choć obłowione łupami wojska musiały stawić czoła dwóm tysiącom mężów dowodzonych przez Stanisława Wiśniowieckiego. Tam swoją siłę pokazała zaciężna piechota.

​

Albrecht V powrócił do stolicy w glorii i chwale. Wojna zakończyła sie sukcesem militarnym i podpisaniem dobrych umów z Nowogrodem. Była też demonstracją siły wśród Państw Cesarstwa. Dobre stosunki z Cesarzem doprowadziły do przyjęcia naszego władcy w poczet Elektorów. Był to wielki dzien. w historii Meklemburgii. Z tej okazji Król wydał chłopom kolejny przywilej pozwalający wyjeżdżać jednej rodzinie rocznie z każdej większej osady do miasta. Sytuacja w państwie uległa jeszcze większemu polepszeniu, gdy w administracji pojawiła się pewna liczba dżentelmenów-farmerów, łączących edukację miejską z wiedzą o problemach wsi. Jednocześnie ukończono rozbudowę floty. Po wybudowaniu dwóch większych jednostek, paru szybkich łodzi pościgowych i szeregu mniejszych transportowców, zostało spełnione życzenie Rady Królewskiej. Jako nowe zadanie dla Albrechta V wyznaczono zawarcie mariażu z władcą Luneburgu!

​

Niestety propozycja ze względu na wątpliwą urodę i znaczną nadwagę Królewny (powiadają ze powóz musiały ciągnąc 44 konie, choć może była to kwestia bogactwa orszaku) została odrzucona! Ta zniewaga oznaczała oziębienie stosunków z nieodległym księstwem. Jednocześnie mądry władca Brandenburgii wydał swego syna za córkę Albrechta V. Kolejną dobrą wieścią było zwiększenie wpływu Meklemburgii w Kolegium Kardynalskim. Większa przychylność Papieża, oznaczała nie tylko wzrost zadowolenia mieszkańców, ale i prestiżu państwa poza granicami.

​

Ostatnią kwestią wobec rosnącej pozycji Meklemburgii w Świecie, a w szczególności Cesarstwie była Korona Cesarska. Udana wyprawa wojenna, szereg mariaży oraz przyjęcie w poczet Elektorów zapełniało duże poparcie dla naszej kandydatury. Zdziwienie budziło jednak poparcie Brandenburgii dla władcy małej Miśnie - bez szans na zainteresowanie tą kandydaturą innych państw. Wobec tego postanowiono nie skąpic grosza i rozdawano podarki nie tylko władcą będących Elektorami, ale i wpływowym osobistościom na ich dworach. Wizja zarysowane przez Ulricha I nigdy nie była tak bliska realizacji.

Temat wyczyszczony i zamknięty
O otwarcie proszę na PW
Paradygmat
​