Historia Teksańskiej Prerii

Historia Teksańskiej Prerii​

Wersja Gry: 1.03 PL
Mod: VIP O.4b
Poziom: Normalna
Agresywność: Normalna
Autosave: Co Pięć Miesięcy

​

Prolog​

Pierwszymi Europejczykami, którym udało się dotrzeć do Teksasu byli Hiszpanie. W czerwcu 1519 roku ekspedycja pod dowództwem Alonso Alvareza de Pinedy po uprzednim odkryciu Florydy dotarła do zatoki Bożego Ciała. Po przybyciu na ląd podróżnik ogłosił Teksas posiadłością hiszpańską. ​

Trasa podróży Alonso Alvareza de Pinedy​

Do lat osiemdziesiątych siedemnastego wieku tereny te były jednak zamieszkiwane niemal wyłącznie przez indian. Swoje siedziby na terenie Teksasu mieli Komancze Lipanowie plemiona Wichita, Tonkawa i Karankawa. Hiszpanie, którzy przybyli do kolonii byli nielicznie przez co większość nadal stanowili pierwotni mieszkańcy tych ziem. W mniej więcej tym samym czasie swoje pretensje do terytorium Teksasu zgłosiła Francja, która równocześnie z Hiszpanami podjęła próbę kolonizacji. Jednak z racji tego iż była ona nieudana terytorium to pozostało przy królach z Madrytu. Wiek osiemnasty to dla Teksasu okres dalszej stagnacji. Z europy przybywało niewielu kolonistów. Założone osady i misję były nieliczne i znajdowały się w większości wzdłuż szlaku handlowego prowadzącego z nad Zatoki Meksykańskiej do wybrzeży Florydy. Przełomowym wydarzeniem dla tego regionu był zakup francuskiej Luizjany przez Stany Zjednoczone w 1803 roku. Od tego czasu na bardzo słabo zaludnione tereny kolonii zaczęli coraz liczniej przybywać osadnicy z Luizjany i Arkansas. W 1821 roku w Meksyku należącym do tej pory do korony hiszpańskiej miało miejsce powstanie w wyniku, którego państwo to uzyskało niepodległość. W jego skład na zasadzie dosyć dużej autonomii wszedł również Teksas. Władze z Meksyku jeszcze bardziej nasiliły akcję propagującą osadnictwo w Teksasie, widząc w tym szansę na rozwój regionu. Na tereny te przybyło wielu Amerykanów, zachęconych bardzo niskimi cenami ziemi. Większość z nich nie spełniała jednak wymogów nałożonych przez meksykański rząd. Byli to bowiem protestanci, a nie katolicy, którzy w dodatku nie uznawali języka hiszpańskiego posługując się w dalszym ciągu angielskim. Pierwsze głosy mówiące o niepodległości pojawiły się wśród osadników już w 1829 roku. Dwa lata później urząd prezydenta Meksyku objął generał Santa Anna. ​

Generał Antonio López de Santa Anna​

Początkowo kreował się on na zwolennika federalizmu, jednak od momentu przejęcia władzy dążył do scentralizowania państwa. Jego zabiegi dotknęły także Teksas. Wysłał on tam Juana Almonte, którego zadaniem było sporządzenie raportu opisującego sytuację w regionie.​

W odpowiedzi na raport Santa Anna zabronił Amerykanom osiedlania się w Teksasie. Skutki tej decyzji okazały się być zupełnie inne niż początkowo zakładano. Na przekór Meksykanom pojawiało się bowiem coraz więcej osadników z USA, którzy już teraz stanowili w regionie przytłaczającą większość. Coraz częściej dochodziło do zamieszek i wystąpień przeciwko władzy centralnej. Zaniepokojony wydarzeniami w Teksasie Santa Anna wysłał tam ośmiuset żołnierzy na czele z generałem Martínem Perfecto de Cosą. Ich zadaniem było stłumienie rozruchów. Misja oddziału nie powiodła się i wkrótce wystąpienia amerykańskich kolonistów przerodziły się w otwartą wojnę z Meksykiem, Teksańską Rewolucję. Za jej początek uznaję się bitwę pod Gonzales, która miała miejsce drugiego października 1835 roku. Doprowadziła do niej chęć odzyskania przez Meksykanów starego działa wypożyczonego milicji teksańskiej. ​

Come and take it – Hasło Teksańczyków z pod Gonzales odnoszące się do żądań Meksykanów​

Jednymi z głównych przywódców rewolucji zostali Sam Houston oraz Stephen Fuller Austin. Drugi z nich od października do grudnia 1835 oblegał Misję Alamo, w której znajdowało się kilkaset Meksykanów. Następnie przyjął ich kapitulacje z rąk generała de Cosy i pozwolił powrócić do ojczyzny. Wraz z tym zwycięstwem został zakończony pierwszy etap wojny, a jej rozwiązanie miał przynieść rok 1836.​

Stephen Fuller Austin​

 

Historia Teksańskiej Prerii​

​

Część Pierwsza​

Już od końca 1835 w Teksasie trwały przygotowania nad oficjalnym ogłoszeniem niepodległości. Od końca listopada tegoż roku władzę w zbuntowanej prowincji sprawował gubernator Henry Smith, który był osadnikiem przybyłym z Tennessee.
W tamtym okresie na terenie Teksasu największą rolę odgrywali plantatorzy był to bowiem region wybitnie rolniczy. Eksportowano głównie bydło, bawełnę oraz drewno. Wraz z bogatymi amerykańskimi kolonistami na teren Teksasu przybyli również należący do nich czarnoskórzy niewolnicy. W prowincji mieszkali ponadto Meksykanie oraz rdzenne szczepy indiańskie. Łączna liczba ludności wynosiła trochę ponad sto pięćdziesiąt tysięcy ludzi. Większość społeczeństwa popierała Teksańską Partię Demokratów, w której skupiali się niemal wszyscy działacze niepodległościowi.

Ludność Teksasu​

Terytorium Teksasu – styczeń 1836 roku​

Szóstego stycznia do najwyższych władz prowincji wpłynęła propozycja od lokalnych kaperów. Wyrazili oni gotowość wsparcia dążeń niepodległościowych osadników w zamian za ochronę prawną i połowę łupów uzyskanych podczas atakowania meksykańskich statków. Władze Teksasu po namyślę odrzuciły ofertę piratów. W tym samym dniu rozpoczęto pracę nad projektem reorganizacji wojska. Jego głównym założeniem było stworzenie armii poborowej, która miała zastąpić oddziały ochotnicze.
Pięć dni później gubernator Smith w wyniku politycznego konfliktu w łonie partii i nadużywania władzy został zdjęty z urzędu. Jego miejsce zajął James W. Robinson. Wydarzenie to na pewno nie pomogło rodzącej się dopiero państwowości. Tym bardziej, że w połowie miesiąca ku preriom Teksasu ruszyła nowa meksykańska ofensywa, którą dowodził sam generał Santa Anna. Armia osadników choć lepiej uzbrojona i wspierana przez rząd USA była o wiele mniej liczna. Przyszły los Teksasu nie był więc pewny. Główne siły prowincji w silę ponad siedemnastu tysięcy ludzi zostały skierowane na północ. Osadnicy pozostawili na południu jedynie kilka małych garnizonów. Jeden z nich, dowodzony przez pułkownika Williama Travisa, znajdował się w nie tak dawno zdobytym forcie Alamo. Do połowy lutego Meksykanie zajęli znaczne połacie terytorium znajdującego się na południe od San Antonio. Pod koniec miesiąca dwa tysiące żołnierzy Santa Anny dotarło pod mury fortu odcinając oddział Travisa.
Drugiego marca w Waszyngtonie nad rzeką Brazos miało miejsce spotkanie piętnastu delegatów, któremu przewodził plantator z Alabamy Richard Ellis. Reprezentanci Teksasu ogłosili niepodległość nowego państwa, a w dniach następnych ustanowili konstytucje i nowe władze krajowe. Powstało nowe państwo Republika Federalna Teksasu.

Władze Republiki Federalnej Teksasu

David G. Burnet - Prezydent
Lorenzo de Zavala – Wiceprezydent
Samuel P. Carson – Sekretarz Stanu
Thomas J. Rusk – Sekretarz Wojny
Bailey Hardeman – Sekretarz Skarbu
David Thomas – Prokurator Generalny

Prezydent i Wiceprezydent Teksasu​

Głównym dowódcą sił teksańskich został natomiast Sam Houston, który otrzymał w tej sprawie poparcie prezydenta USA, Andrew Jacksona. Spotkanie delegatów, które przeszło do historii pod nazwą Konwencji Roku 1836, zostało zakończone siedemnastego marca w wyniku groźby wkroczenia do Waszyngtonu żołnierzy meksykańskich.
Trzy dni później upadł fort Alamo. Żołnierze Santa Anny zabili wszystkich stu osiemdziesięciu trzech obrońców. Kilka dni później Meksykanie zmusili do kapitulacji w Goliad trzystu czterdziestu dwóch amerykańskich osadników, których następnie rozstrzelano. Wydarzenia te spowodowały, że poparcie dla Teksasu w krajach takich jak USA, Francja czy Wielka Brytania znacznie wzrosło. Wezbrała, także nienawiść jaką mieszkańcy nowego kraju darzyli żołnierzy meksykańskich.

Pamiętajcie Alamo! Pamiętajcie Goliad!​

Z początkiem kwietnia Santa Anna rozpoczął opanowywanie wschodnich terenów Teksasu wraz z atlantyckim wybrzeżem. Sam Houston ruszył więc ze swą armią, aby pokonać wroga. Trzy tygodnie później, dwudziestego pierwszego kwietnia, meksykański prezydent zatrzymał się wraz z tysiąc czterystu osobowym oddziałem pod San Jacinto. W pobliżu tego miejsca znajdował się również generał Houston wraz ze swym osobistym oddziałem składającym się z ośmiuset ludzi. Chciał on wykorzystać element zaskoczenia i zaatakować przeciwnika. Tuż przed bitwą skierował do swoich żołnierzy słynne słowa: "Życie, albo śmierć! Pamiętajcie Alamo!".Zaraz potem jego oddział ruszył na zupełnie zaskoczonych Meksykanów. Bitwa zamieniła się w rzeź. Zginęła niemal połowa ludzi Santa Anny, a on sam dostał się do teksańskiej niewoli. Następnie meksykański generał został wysłany jako więzień do Waszyngtonu, gdzie odbył rozmowę z prezydentem Jacksonem.

Sam Houston – zwycięzca z pod San Jacinto​

Biorąc pod uwagę obecną sytuację władze Meksyku zgodził się na zakończenie wojny z Teksasem. Dwudziestego szóstego maja generał Santa Anna oraz David G. Burnet podpisali Traktat Pokojowy w Velasco, na mocy którego Meksyk uznał istnienie nowej republiki, a także oddawał jej tereny leżące na północ od Rio Grande. Rewolucja Teksańska została zakończona.

Teksas po Traktacie w Velasco​

 

Historia Teksańskiej Prerii​

​

Część Druga​

Pokój, który zapanował między Meksykiem, a Teksasem był na pewno sukcesem władz nowego państwa. Pomimo tego przed młodą republiką stało jeszcze wiele wyzwań i niebezpieczeństw. Pierwszym, a zarazem największym był pałający rządzą rewanżu i zemsty Meksyk. Ponadto Teksas posiadała szereg problemów wewnątrz państwowych, z których należało by wyróżnić:

- Brak stabilności wewnętrznej
- Konflikt z rdzenną ludnością, który dał o sobie znać poprzez atak Komanczów na teksański Fort Parker
- Istnienie w granicach republiki wrogo nastawionej mniejszości meksykańskiej

Chcąc zaradzić istniejącym problemom prezydent Burnet w porozumieniu ze swoimi współpracownikami podjął decyzję o zorganizowaniu pierwszych wyborów do Kongresu Teksasu. Ustalono, że odbędą się one 28 lutego przyszłego roku. Do tego czasu na terenie kraju miała trwać kampania wyborcza. Po rewolucji, w Teksasie liczyły się tylko dwie partie:

Teksańska Partia Demokratyczna – to z niej wywodzili się w większości teksańscy patrioci. Dążyła ona do rozwoju kraju w oparciu o liberalną politykę gospodarczą i ścisłe związki ze Stanami Zjednoczonymi.

Teksańska Partia Wigów – była to organizacja, zrzeszająca osoby, które chciały zmniejszyć rolę Stanów Zjednoczonych w polityce Teksasu. Według nich relację pomiędzy oboma krajami powinny przyjąć charakter partnerski. Wigowie byli zwolennikami protekcjonizmu.

Kampania wyborcza wkrótce nabrała tempa. Wigowie zaczęli zyskiwać nieznaczną przewagę. Demokraci starli się odbudować swoją pozycję. Dwudziestego siódmego lipca do San Antonio przybył z wizytą prezydent Jackson, który udzielił im pełnego poparcia.
Drugiego września minęła sześciomiesięczna kadencja tymczasowego prezydenta Burneta. Zgodnie ze wcześniejszymi ustaleniami w ciągu trzech dni wyznaczył on swojego następcę. Został nim Sam Houston. Wybór te został następnie zaakceptowany przez piętnastu delegatów, którzy pół roku wcześniej ogłosili niepodległość Teksasu. Pierwszego listopada sekretarz wojny Thomas J. Rusk wysunął propozycję stworzenia Marynarki Teksańskiej, jednak niemal jednogłośnie została ona odrzucona przez Radę Delegatów z powodu braku odpowiednio dużych funduszy.

Projekt budowy Marynarki Teksańskiej​

Dwudziestego siódmego grudnia zmarł jeden z najważniejszych członków Teksańskiej Partii Demokratów Stephen F. Austin przez wielu nazywany „Ojcem Teksasu”.

Stephen F. Austin​

Wydarzeniem, które najprawdopodobniej zadecydowało o wyniku wyborów do kongresu była wykryta w styczniu 1837 afera korupcyjna, w którą zamieszany był sekretarz stanu Samuel P. Garson. Z tego powodu na jego miejsce został powołanyJames Pinckney Henderson. Mimo zmiany sekretarza miesiąc później, 28 lutego, „partia prezydencka” została pokonana przez Wigów, którzy zdobyli 70% głosów w senacie i 68% w Izbie Reprezentantów. Zgodnie z zapowiedziami nowe władze starały się ograniczyć wpływy Stanów Zjednoczonych, które traktowały Teksas niemal jak swój protektorat.
Dwudziestego szóstego kwietnia do Teksasu przybył John James Audubon. Był to amerykański biolog i ornitolog, który zbierał materiały do, uznanego w latach późniejszych, dzieła Ptaki Ameryki. W czasie swojego pobytu w Teksasie został on przyjęty przez prezydenta Houstona.

John James Audubon​

Drugiego czerwca zostały zakończone prace nad projektami dotyczącymi reorganizacji armii. Za cenę jedenastu tysięcy dolarów efekt pracy teksańskich wojskowych został udostępniony władzom Stanów Zjednoczonych. Dwa dni później ta sama grupa ekspertów rozpoczęła opracowywanie doktryny mobilności strategicznej.
Po zakończeniu rewolucji część ziem Teksasu nadal pozostawała poza granicami republiki. Tereny te pod nazwą Terytorium Indiańskiego, stały się siedzibą przesiedlonych Indian, nad którymi kontrolę sprawowały władze Stanów Zjednoczonych. Wszyscy kongresmani niezależnie od partii opowiadali się za przyłączeniem tych ziem do Teksasu i czternastego czerwca na wniosek sekretarza wojny zezwolili na działanie wojska w tej sprawie. Trzy dni później armia teksańska pod przywództwem prezydenta Houstona wkroczyła na tereny Oklahomy nie napotykając tam zorganizowanego oporu. Wiadomości o działaniach armii Teksasu wywołały w USA duży niepokój. Nowo wybrany prezydent Stanów Zjednoczonych Martin van Buren wyraził swoją dezaprobatę dla działań młodej republiki. Następnie skierował na Terytorium Indiańskie dziesięć tysięcy żołnierzy, którzy jak stwierdził „pomogą rdzennej ludności w obronie ich ziem”. Do połowy października prezydentowi Houstonowi udało się opanować część Oklahomy i Kansas. Kilka dni później przesłał on przedstawicielom indian propozycję pokojową. Zażądał w niej oddania republice ziem, które określił jako „czysto teksańskie”, a także przyznania jej terenów północnego Kansas. Dodatkowym warunkiem pokoju było uznanie przez indian zwierzchnictwa Teksasu. Przedstawiciele rdzennej ludności zgodzili się na proponowane przez Houston warunki. Ich decyzja została uznana także przez prezydenta van Burena, który musiał się liczyć z opinią publiczną w większości sprzeciwiającą się bratobójczym walkom. Po powrocie do Teksasu prezydent Houston wezwał do siebie sekretarza stanu Jamesa Pinckney’a Hendersona. Polecił mu, aby w najbliższych dniach udał się do Europy celem uzyskania oficjalnego uznania republiki przez Francję i Wielką Brytanię. Misja Hendersona zakończyła się sukcesem dzięki czemu wraz z początkiem nowego roku Teksas posiadał swoich przedstawicieli w Paryżu i Londynie.

Misja Jamesa Pinckney’a Hendersona​

Wraz z nadejście 1838 roku okazało się, ze nie tylko amerykańscy osadnicy zapragnęli zerwać z władzą Meksykanów. Piętnastego stycznia na Jukatanie wybuchło bowiem powstanie. W ciągu niecałych dwóch miesięcy buntownicy opanowali całą północną część półwyspu wraz z największym miastem Meridą. Jedenastego marca w Tizimín rebelianci ogłosili powstanie niepodległej Republiki Jukatanu. Dzień później do prezydenta Houstona dotarł list, w którym przywódcy powstania prosili o w wsparcie ich niepodległościowych dążeń. Przywódca Teksasu wysłał odpowiedzi już następnego dnia. Pisał w niej, że popiera dążenia powstańców w całości lecz nie wypowie wojny Meksykowi. Bez jakiegokolwiek wparcia powstańcy mieli bardzo małe szansę na zwycięstwo tym bardziej, że już w kwietniu na Jukatan zaczęli przybywać żołnierze meksykańscy.

Rebelia na Jukatanie​

W pierwszej połowie sierpnia w Nacogdoches wybuchł konflikt na tle etnicznym. Meksykanie wraz z indianami rozpoczęli walki z osadnikami. Powstaniem dowodził Vicente Córdova. Rebelia nie została stłumiona, aby nie prowokować wystąpień w pozostałych regionach kraju. Władze Teksasu rozpoczęły rozmowy z buntownikami. W ich wyniku otrzymali oni możliwość opuszczenia kraju, z której w obawie przed śmiercią skwapliwie skorzystali. Nie było to ostatnie tego typu wydarzenie w tym roku. Szerokim echem odbił się w Teksasie incydent, który miał miejsce piątego października nie daleko osady Larissa. Na amerykańskich osadników napadła wtedy grupa Komanczów. W wyniku tego wydarzenia zginęło osiemnastu kolonistów. Zajście to stało się bezpośrednią przyczyną uchwały jaką podjął Kongres w sprawia przyszłości teksańskich indian. Siódmego listopada zadecydowano, że wszystkie rdzenne plemiona zamieszkujące republikę zostaną przesiedlone do Terytorium Indiańskiego.

Walki w Teksasie i ich skutki​

Cztery dni później zostały zakończone pracę nad doktryną mobilności strategicznej. Następnego dnia decyzją prezydenta rozpoczęto projektowanie nowego rodzaju broni palnej, która mogłaby zdecydowanie poprawić wartość bojową teksańskich żołnierzy. Pod koniec listopada Sam Houston podjął decyzję o wycofaniu się z polityki. Jego miejsce, pierwszego grudnia, zajął należący do Wigów wiceprezydent Mirabeau Buonaparte Lamar. Był to człowiek ugodowy, popierany zarówno przez swoją partię jak i część Demokratów. Wybór nowego prezydenta stał się przyczyną znaczących zmian politycznych. Część kongresmenów z Teksańskiej Partii Demokratów przeszła do Wigów tworząc wraz z nimi pro prezydencką Teksańską Partię Przeznaczenia. Nowe ugrupowanie podniosło podatki. Ich poziom wynosił teraz od 55 do 75% dochodu. Podwyższenie opłat zaowocowało spadkiem popularności TPP. Popierał ją teraz zaledwie co czwarty Teksańczyk. Sytuacji tej nie zmienił nawet fakt wprowadzenia reform socjalnych. Dwudziestego drugiego grudnia podczas wystąpienia przed kongresem nowy prezydent opowiedział się przeciwko możliwości aneksji Teksasu przez Stany Zjednoczone. W swojej przemowie stwierdził, że nowo utworzona republika może się stać państwem silnym sięgającym, aż do Pacyfiku. Sugerował, że w tym celu należy przeprowadzić dalekosiężne reformy wewnętrzne, w tym np. reformę gospodarczą opartą na interwencjonizmie. Pomysły zawarte w jego przemowie przeszły do historii pod nazwą Doktryny Lamara.​

Doktryna Lamara​

Realizowanie jej założeń rozpoczęło się już na początku 1839 roku. Na mocy ustawy organy państwowe skupowały nadmiar towarów dostępnych na rynku, aby w przyszłości mieć kontrolę nad cenami. Kolejnym etapem realizacji jego polityki było zajęcie zachodnich terenów Ameryki, aż po Meksykańską Kalifornię. Tereny te były zamieszkane przez liczne grupy indian, między innymi: Apaczów, Szoszonów oraz Pajutów. Szóstego stycznia Sam Houston wkroczył z armią na obszar Arizony. Zaatakowani indianie zostali poparci przez Meksykanów.
Pierwszego listopada kongres uchwalił zbiór reform prawnych, które miały usprawnić działanie państwa. Powstały one według wcześniejszych, amerykańskich i meksykańskich wzorców.

Reformy Prawne​

Po niecałych dwóch miesiącach generał Houston zajął północną Arizonę. Pierwszego marca na mocy pokoju z idianami do Teksasu zostały przyłączone następujące ziemie:

- Wschodnia Kalifornia
- Newada
- Utah
- Większość terenów Arizony

Przy rdzennych mieszkańcach pozostała jedynie część Arizony oraz Kolorado. Z terenów tych zostało utworzone kolejne Terytorium Indiańskie pod zarządem Teksasu. Na warunki pokoju zgodzili się także Meksykanie, którzy nie angażowali się w walki z powodu tłumienia powstania na Jukatanie.

Teksas - marzec 1839 roku
​

AAR zamknięty i wyczyszczony. W razie kontynuacji prosze o zgłoszenie się do administracji.

CRIS