Hiszpańska historia - Aragonia AAR

Cześć 1 - Prolog



W starożytności ziemie późniejszej Aragonii wchodziły w skład rzymskiej prowincji Hispania Tarraconensis. Od V wieku opanowana została przez Wizygotów.
Królestwo Aragonii powstało w 1135 gdy hrabia Barcelony Ramon Berenguer IV poślubił Petronelę Aragońską. Aragonia rozpoczęła ekspansję na południe, aby wyprzeć Maurów z Hiszpanii. Na skutek tej ekspansji zajęła Baleary i Walencję. W XIV wieku Francja wypiera Katalończyków z Prowansji, zmuszając ich do ekspansji w basenie Morza Śródziemnego. W 1419 roku na tron wkracza Alfons V i zaczyna się nowa era w dziejach Aragonii.


Wierzenia w Aragonii w 1419 roku.

Aragonia mogła się uważać za kraj w którym główną religią jest katolicyzm. Jednakże na wyspach Djerba obywatele wierzą w sunnityzm czyli jeden z trzech odłamów islamu.



Granice Aragonii w 1419 roku

Cześć 2 1/2 - Sojusze i mariaże

Alfons V w styczniu 1419 roku pozapraszał pograniczne państwa do swego sojuszu. Są to m.i.n - Portugalia, Nawarra i Kastylia.

Dzięki buntowi, który wybuchł w Nawarze Aragonia sporo zyskała. Jako iż armia Nawarry była za słaba aby stłumić bunt ,Aragonia pomogła Nawarze. Stosunki bardzo się polepszyły, więc Aragonia zaproponowała Nawarze wasalizację. Nawarra się zgodziła. W najbliższym czasie Alfons zamierza zaanektować Nawarrę.

W tym samym czasie w Królestwie przeprowadzano reformy. Od Katalonii po odległe wyspy Djerba wszyscy mieszkańcy zostali opodatkowani. Dzięki temu nawet w tragicznych sytuacjach państwo będzie dostawać dukaty.

Lata leciały a Królestwo rosło w siłę. Wybudowano około 15 statków w 6 lat. Zebrano także siedemnaście tysięcy piechoty i sześć tysięcy konnicy. Nadszedł koniec roku 1425. Neapol zakończył sojusz i pozostał sam. Alfons zaprosił Neapol do sojuszu. Neapol z chęcią dołączył do sojuszu. Królestwo rozporządzało potężnym sojuszem...​

 

Część 2 - 2/2



Aragonia została uważana za jedno z potężniejszych państw w Europie. Portugalia bez namysłu obdarowała Aragonię swymi odkryciami geograficznymi. Prowadziły one aż do Gór Przylądkowych na południu Afryki. Jako iż Królestwo nie posiadało żadnego konkwistadora który mógł by się wybrać w podróż, postanowiono odebrać tereny afrykańskie siłą. Oczy zostały rzucone na Jolof - słabe państwo afrykańskie. Miało one silny sojusz z Mali, jednak Aragonia miała nadzieję ,że Mali się wycofa z wojny...

Tymczasem na wyspach Djarba wybucha już trzeci bunt podczas panowania Alfonsa V. Forteca została zdobyta przez sunnitów w wyjątkowo krótkim czasie ,pokonując przy tym małą armię Aragońską. Ze stolicy wyruszył dziesięciotysięczny oddział. Armia szybko stłumiła bunt, jednak podczas zdobywania fortecy sunnici wyruszyli z prośbą zdobycia wysp do Tunezji. Tunezyjczycy szybko zdobyli wyspy przekupując i prosząc sunnickich namiestników. Aragonia wściekła na Tunezję wypowiedziała wojnę w przeciągu dwóch miesięcy.

Aragonia wypowiedziała wojnę Jolofowi dokładnie 14 listopada 1438 roku. Statki Aragońskie są bardzo słabe wyruszając w długie podróże, dlatego wojna została wypowiedziana zimą. Nie ma wtedy sztormów, których tak obawiali się Aragończycy. Wystarczyła dziewięciotysięczna armia do zdobycia całego Jolofu. Jak się spodziewano Mali porzuciło sojusz. Dzięki znakomitym stosunkom między Fanto a Aragonią zostały odkryte mapy Afryki Środkowej. W maju 1439 roku Aragonia zaproponowała pokój Jolofowi.



Wojna między Aragonią a Tunezji rozciągnęła się na zachód. Portugalia zdobywała fortece Marokańskie a Kastylia panowała na Cieśninie Giblartarskiej. Aragonia i Neapol zdobywały Tunezję. Neapol zdobył prowincje bez fortecy a Aragonia zdobyła Trypolitanię obfitą w kość słoniową i liczącą ponad dziesięć tysięcy obywateli. Wojna trwała około pięć lat. Próśb o pokój było z dziesięć. W końcu Aragonia wykończona wojną chciała tylko Trypolitanię. Tunezja się zgodziła.


Aragonia w Afryce pod koniec 1441 roku.​

AAR został zamknięty i oczyszczony.
Maciej