HoI3 Niemcy AAR- Historia pewnego oficera...

Prolog​

Nazywam się Otto Runge. Urodziłem się 2 czerwca 1910 w Wilhelmshaven. Nie pochodziłem z rodziny o tradycjach wojskowych. Mój ojciec pracował w zakładach optycznych Zeissa zaś matka w drukarni. W dzieciństwie uwielbiałem oglądać U-Booty które nieraz wizytowały nasz port. W moje 18 urodziny zaciągnąłem się do Reichsmarine, na początku skierowano mnie do służby na torpedowcach lecz Po kilku latach zostałem oficerem wachtowym na dość nowoczesnym okręcie jakim był lekki krążownik Emden. Nie cieszyłem się gdy w '33 Hitler wygrał wybory jednak trafnie przeczuwałem że odbuduje on potegę morską Niemiec. W '33 skierowano mnie do Kilonii a konkretniej do "Szkoły Zwalczania Okrętów Podwodnych" gdzie nabyłem umiejętności niezbędne do dowodzenia U-Bootem. 16 marca 1935 był dla mnie ważnym dniem, Adolf Hitler zatwierdził decyzję o masowej budowie okrętów co oznaczało że niedługim czasie miałem zobaczyć U-Boota broń którą po raz ostatni widziałem w dzieciństwie, następne wydarzenia potoczyły się błyskawicznie. 29 czerwca wprowadzono do służby U-1, pierwszy okręt podwodny zwodowany po I Wojnie Światowej zaś 27 września utworzono 1. Flotyllę U-Bootów "Weddingen".


U-1

Wtedy też poznałem swojego najwyższego przełożonego- Karla Donitza z którym szybko się zaprzyjaźniłem. W styczniu '36 objąłem dowództwo nad 1. Flotyllą U-Bootów Weddingen.


1. Flotylla U-Bootów Weddingen dowodzona przez naszego fikcyjnego oficera

Karl Donitz twierdził że pomimo iż Adolf Hitler mówi o pokoju z Wielką Brytanią wojna i tak wybuchnie. Aby U-Bootwaffe była gotowa do walki w pierwszych dniach wojny walczył w OKM o fundusze na nowe U-Booty. Ja w tym czasie poznawałem załogi nowych okrętów. Po południu 2 stycznia dowiedziałem się że Donitzowi udało się przekonać Raedera i OKM w sprawie budowy 3 nowych flotylli U-Bootów


U-Bootwaffe się powiększy

 

Zobaczysz w aar-rze koncepcje Raedera

- - - - - - - - - - DODANO / AKTUALIZACJA - - - - - - - - - -

Odcinek 1​

Jako dowódca flotylli miałem przydzielonego U-Boota wraz z załogą więc postanowiłem się zapoznać ze swoimi towarzyszami broni. Gdy wszedłem spostrzegłem marynarzy i podoficerów z którymi się przywitałem, następnie poszedłem do centrali gdzie stali dwaj oficerowie z którymi postanowiłem się zapoznać
-Witam
[Oficer stanął na baczność]
-Witam pana kapitana na pokładzie
-Z kim mam przyjemność rozmawiać?
-Johenn Sholl, pierwszy oficer
[Podchodzę do kolejnego oficera]
-Witam również pana
-Hans-Jurgen Kahler, oficer wachtowy
-Miło pana poznać
Po poznaniu załogi i okrętu wyszedłem. Ciągle zastanawiałem się kiedy wybuchnie wojna, obecna sytuacja była bardzo podobna do tej z przed wybuchu wielkiej wojny . Następnego dnia postanowiłem zorientować się co do sytuacji na świecie. Nasza dyplomacja skłaniała Polskę i USA do sojuszu z nami, Hitler wiedział co robić, Polska była mu potrzebna jako strefa buforowa pomiędzy Rzeszą a ZSRR. Na USA wpływ był sensowny tylko pod jednym względem- trzeba było pilnować aby Roosevelt nie zdobył poparcia amerykanów aby przyłączyć się do ewentualnej wojny którą Hitler planował bardzo powoli i ostrożnie. Kiedy nasza U-Bootwaffe zaczynała się tworzyć dowódca Kriegsmarine, Erich Raeder postanowił przystosować flotę nawodną do działań korsarskich, pierwszym okrętem stworzonym z myślą o tych działaniach był KMS Graf Spee



Zapewniał on pośrednią pomoc dla U-Bootów. W pobliżu kolonii bazowały słabe i nieliczne flotylle, jedynym wyjątkiem był Egipt. W przypadku natknięcia się na taką słabą flotę posyłał jej okręty na dno co zmniejszało zagrożenie dla U-Bootów. Jednak na wojnę trzeba było jeszcze długo poczekać





- - - - - - - - - - DODANO / AKTUALIZACJA - - - - - - - - - -

Przepraszam że odcinki takie krótkie ale mało się dzieje (ja na razie:mrgreen jak wybuchnie wojna odcinki będą dłuższe

- - - - - - - - - - DODANO / AKTUALIZACJA - - - - - - - - - -

Zachęcam do dyskusji

- - - - - - - - - - DODANO / AKTUALIZACJA - - - - - - - - - -

Oto dalsze plany aar-a:
2 Odc. : Anschluss Austrii i Traktat Monachijski
3 Odc. : Wybuch wojny, patrol naszego oficera na Atlantyku w pierwszych dniach wojny

Dalszych losów nie zdradzę aby nie spoilerować

 

Odcinek 2​

W 1937 kiedy rozwiązano flotylle Weddingen zostałem dowódcą 4. Unterseebootsflottille. Flotylla ta była wyposażano w nowoczesne okręty typu IX które charakteryzowały się większym zasięgiem i lepszymi torpedami niż VIIC w które były wyposażone 3 pozostałe flotylle. Okręty te były zdolne do operacji na Środkowym Atlantyku i były wstanie poważnie zakłócić import Wielkiej Brytanii.



13 marca 1938 nasze wojska wkroczyły do Austrii. W Linzu Hitler ogłosił przyłączenie Austrii do Rzeszy, większość Austriaków poparła Anschluss. Obawiałem się najgorszego, wypowiedzenia nam wojny przez Brytyjczyków i Francuzów w chwili gdy U-Bootwaffe nie była w pełni gotowa do działań na szeroką skalę. Jednak ku mojemu zdziwieniu to nie miało miejsca, alianci uznali Anschluss. W kwietniu w Monachium spotkali się przywódcy Francji, Wielkiej Brytanii, Włoch i Rzeszy gdzie uzgodniono że do naszego kraju włączony zostanie Sudetland który zostanie odebrany Czechosłowacji. 5 Dni po aneksji Sudetlandu Adolf Hitler, Hirohito i Ignacy Mościcki podpisali w Magdalence pod Warszawą sojusz




2 dni po podpisaniu sojuszu zostałem wezwany na naradę w sztabie Kriegsmarine. Wszedłem do pokoju gdzie czekali już na mnie Admirał Donitz, Grossadmiral Raeder, dowódcy grup ciężkich krążowników i dowódcy pozostałych flotylli U-Bootów (Czyli: Wolf, Nordeck i Assman)
[Usiadłem przy stole]
Raeder: Czy to wszyscy pana dowódcy flotylli panie Donitz
Donitz: Tak
Rader: Zatem przedstawię plan działań wojennych na morzu




Raeder: KMS Graf Spee będzie polować na alianckie konwoje na Środkowym Atlantyku zaś KMS Deutschland w okolicach Gibraltaru. KMS Admiral Sheer i KMS Admiral Hipper będą pozostawały w rezerwie, kwestię U-Bootów pozostawiam w pana rękach panie Donitz
Donitz: 1. 2. i 3. Unterseebootsflotille będą operowały na Wschodnim Atlantyku w pasie od Hiszpanii do Irlandii zaś 4. Unterseebootsflotille będzie działać w okolicach Azorów



Raeder: Dobrze, koniec narady



- - - - - - - - - - DODANO / AKTUALIZACJA - - - - - - - - - -

W następnym odcinku wojna! :mrgreen:

- - - - - - - - - - DODANO / AKTUALIZACJA - - - - - - - - - -

i zmiana poziomu trudności zgodnie z decyzją ankiety

 

Odcinek 3​

Była noc 5 maja 1938, obudził mnie telefon:
-Otto?
-Tak jest panie admirale
-Wybuchła wojna, wszyscy dowódcy mają stawić się na nadzwyczajnej naradzie OKM
-Zrozumiałem
Natychmiast pojechałem swoim prywatnym autem do Dowództwa Kriegsmarine, czekaliśmy chwilę na Assmana który stawił się 5 minut później. Raeder przemówił:
-Fuhrer wypowiedział wojnę aliantom aby przywrócić nam honor i ziemie utracone po I Wojnie Światowej. Plany co do wojny pozostają niezmienione.
[ Assman przemówił]
-Panie Grossadmirale moja flotylla nie jest w pełnej gotowości bojowej.
[Raeder popatrzył na Donitza, ten przemówił]
-Skoro jedna z trzech flotylli przeznaczonych do działania na Wschodnim Atlantyku nie jest gotowa do działań nie widzę sensu aby wysyłać pozostałe dwie.
[Raeder przemówił]
-Dobrze, ciężkie krążowniki wyruszą zgodnie z planami, koniec narady
Rano doprowadziłem flotylle do stanu gotowości bojowej, przyjechali oficerowie i podoficerowie z przepustek, załadowano torpedy itp. O 10.00 przyszedł rozkaz od Donitza:

Rozkaz Bojowy #1​

Z powodu nieprzygotowania 1., 2. i 3. Unterseebootsflotille do działań bojowych na Środkowy Atlantyku zostaje skierowana 4. Unterseebootsflotille. Ma ona atakować wszystkie napotkane konwoje pływające pod banderami brytyjską lub francuską. Unikać należy incydentów ze statkami państw neutralnych, szczególnie należącymi do USA.
Karl Donitz

Wtedy to w głowie zaświtał mi pewien pomysł, chciałem dowodzić swoim wilczym stadem bezpośrednio z morza, a nie ze sztabu więc zawitałem do swojego U-Boota.
Na patrol wyruszyliśmy rankiem 6 maja z Wilhelmshaven wraz z 11 innymi okrętami. Płynięcie przez kanał La Manche było wykluczone z powodu sił brytyjsko-francuskich na tych wodach więc musieliśmy dopłynąć na Atlantyk trasą przebiegającą w okolicach Orkadów. Morze Północne pokonaliśmy w wynurzeniu przy prędkości ekonomicznej 6 węzłów, odcinek w okolicach Orkadów pokonaliśmy szybciej ze względu na pobliską bazę Royal Navy w Scapa Flow. Na Atlantyk dotarliśmy 10 maja, wtedy zaczęliśmy polowanie. Już 3 dni później w pobliżu Rockall natknęliśmy się na brytyjski konwój składający się z 5 statków handlowych bez eskorty. Grupa rozpoznawcza podała kierunek kurs i prędkość do grupy uderzeniowej po czym ta uderzyła na konwój w wynurzeniu, Kretschmer zatopił 2 okręty, Ja również 2 a Schepke 1. Wiele było takich konwojów jak i płynących samotnie statków, po 4 tygodniach wróciliśmy do portu. W porcie zostaliśmy bardzo entuzjastycznie przywitani, rzucano nam kwiaty a na lądzie czekał admirał Donitz który odznaczył mnie Krzyżem Żelaznym pierwszej klasy zaś pozostałych dowódców U-Bootów Krzyżami Żelaznymi drugiej klasy. Podczas pobyty w kraju dowiedziałem się od Donitza że Raeder wstrzymał się z wysłaniem krążowników na Atlantyk z powodu zagrożenia ze strony Royal Navy. 1., 2. i 3. Unterseebootsflotille które w końcu były gotowe miały wyruszyć wraz z moją flotyllą na drugą ofensywę na Atlantyku.
Tradycyjnie wyruszyliśmy z Wilhelmshaven 1 lipca i pokonaliśmy Morze Północne przy prędkości 6 węzłów, jednak Atlantyk zmienił się przez dwa miesiące o 180 stopni. Około 60 mil na zachód od Rockall napotkaliśmy konwój. Statki handlowe osłaniały korwety uzbrojone w bomby głębinowe, niestety miały zbyt małe zanurzenie i nasze torpedy zwyczajnie przepływały by pod nimi toteż postanowiliśmy ich nie atakować. Wieczorem konwój wpłynął w zasadzkę zastawioną przez grupę uderzeniową.


Jedna z moich zdobyczy

Z dziennika pokładowego U-50 (Otto Runge)​

20.00- Zapada zmrok, drogą radiową komunikuje się z resztą grupy uderzeniowej, omawiamy plan
20.10- Plan ustalony. Kretschmer w zanurzeniu wpłynie pomiędzy statki w konwoju po czym wynurzy się aby atakować je z bliska torpedami, następny zaatakuje Schepke zaatakuje on jakieś statki aby ściągnąć na siebie eskortę konwoju, gdy eskorta będzie szukać Schepkego wszyscy zaatakują pozostałe statki
20.30- Rozpoczyna się atak, Kretschmer wynurza się pomiędzy statkami w luźnym konwoju, jednak po zatopieniu kilku z nich musi zejść pod wodę gdyż korwety atakują go z małokalibrowych aczkolwiek groźnych dla nas dział
20.45- Atakuję Schepke, zgodnie z planem zanurza się i zaczyna szukać go eskorta
21.30- Kilkanaście statków na widelcu, wszyscy atakują, posyłamy na dno wszystkie statki

Wiele razy przyszło na atakować tak liczne konwoje w ten sposób. Sam atak odbił się szerokim echem, jak później się dowiedzieliśmy brytyjscy faszyści organizowali w Londynie z tego powodu demonstracje anty-wojenne. Do Wilhelmshaven wróciliśmy 20 lipca ludność jak dwa miesiące wcześniej rzucała nam kwiaty, sam Grossadmiral Raeder wysunął moją kandydaturę do Krzyża Rycerskiego Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu a pozostałych dowódców do Krzyża Żelaznego pierwszej klasy.


Od Autora: Odcinek całkowicie fabularny aby przybliżyć czytelnikom wojnę podwodną




- - - - - - - - - - DODANO / AKTUALIZACJA - - - - - - - - - -

Zachęcam do dyskusji

 

Odcinek 4​

23 lipca 1938 dowiedziałem się że zostałem skierowany do sztabu U-Bootwaffe. Odpowiadałem za planowanie operacji U-Bootów na Atlantyku. Moim pierwszym zadaniem było zaplanowanie nowej ofensywy na Atlantyku:



U-Booty typu VIIC z 1. 2. i 3. Unterseebootsflotille miały zostać wysłane na Wschodni Atlantyk. 4. Unterseebootsflotille wyposażone w okręty typu IX które miały większy zasięg miała zostać wysłana w okolice Azorów gdzie przepływały konwoje idące z Indii. Okręty wyruszyły z Wilhelmshaven 25 lipca, miałem nadzieję że nowa ofensywa na Atlantyku się uda.
28 lipca dotarł do mnie pierwszy meldunek:



Po tygodniu sytuacja wyglądała tak:



Ogółem nasze okręty po tygodniu działań zatopiły 29 statków handlowych. Co jakiś czas w rejonie operacyjnym pojawiali się Brytyjczycy



Pierwsze znaczne sukcesy naszej floty podwodnej napawały mnie optymizmem, z raportów wynikało że Brytyjczycy nadal nie mogą się otrząść z szoku po nagle wypowiedzianej przez nas wojnie. 7 sierpnia rozmawiałem z admirałem Donitzem:
-Fuhrer nakazał dyplomatą zdobyć dostęp militarny do któregokolwiek z państw leżącego w obrębie Atlantyku
-Ktoś na niego z tym nalega?
-Nie, sam stwierdził że Kriegsmarine ma działać na całym Atlantyku
-A co z krążownikami Raedera?
-Na razie chce wysłać tylko Deutschlanda na wody Gibraltaru
-Zagrożenie ze strony Royal Navy?
-Tak, Raeder dba o swoich korsarzy więc nie chce wysyłać ich wszystkich bez rozeznania w sytuacji
-A co z naszymi U-Bootami?
-Będą polować do upadłego, jeżeli zostaną poważnie uszkodzone wrócą do portu
[Donitz spojrzał na zegarek]
-Przepraszam Cię Otto ale muszę już iść na radę ministrów
-Ja też muszę iść już do sztabu pracować na nowymi planami
-Powodzenia!

 

Dziękuje za szczerość

- - - - - - - - - - DODANO / AKTUALIZACJA - - - - - - - - - -

Odcinek 5​

Pierwsza połowa sierpnia upłynęła mi na planowaniu nowych ofensyw z wykorzystaniem nowych U-Bootów na Środkowym Atlantyku. Pewnego dnia gdy piłem kawę do sztabu wszedł admirał Donitz:
-Otto, ciekawe wieści z OKM - Powiedział Donitz z uśmiechem na twarzy
-Jakie? - Również z uśmiechem zapytałem przeczuwając że na pewno dobre
-OKM podjęło decyzję że w związku z tym iż U-Bootwaffe odpowiada za ataki na szlaki handlowe i zaopatrzeniowe aliantów Deutschland ma przekazywać meldunki zarówno do OKM jak i naszego sztabu, U-Bootwaffe zaś ma meldować do OKM o wszystkich zauważonych ruchach Royal Navy
-Z chęcią będę czytał meldunki Lutjensa, pewnie bryt. wyślą prędzej czy później flotę na niego i po zabawie koło Gibraltaru - Powiedziałem z pogardą
-Pożyjemy zobaczymy
-A czy fuhrer wynegocjował coś w sprawie zagranicznych baz?
-Nie, pytano Urugwaj, Argentynę, Brazylię i Wenezuelę nikt nie wyraził zgody - Powiedział Donitz któremu nagle odjęło uśmiech z twarzy niczym komuś kto je banana w cieście i dowiaduje się że banan pochodzi z hodowli w Turcji
-Czyli pozostaje nam tylko Wilhelmshaven - Powiedziałem znudzony
-Myślę Otto- że nawet z Wilhelmshaven będziemy mogli toczyć skuteczną wojnę podwodną przeciwko Anglikom jeżeli usprawnimy okręty - Powiedział z lekkim u śmiechem Donitz
-Czyli? - Spytałem z zaciekawieniem
(Ręką Donitz wskazał sam środek Atlantyku)
Fuhrer wysłuchał moich próśb i nakazał budowę 3 nowych flotylli okrętów typu IX, dzięki nim przeniesiemy wojnę na sam środek Atlantyku
Po rozmowie z Donitzem byłem bardzo zadowolony, niedługo wojna podwodna miała się toczyć na samym środku Atlantyku gdzie mniejsze było zagrożenie ze strony Royal Navy. O 2.00 odebrano meldunek z Deutschlanda:

Meldunek Deutschland #1​

Dotarliśmy do rejonu operacyjnego, rejs przebiegał bez przeszkód. Rozpoczynamy ataki na konwoje.

Gunther Lutjens, (18.08.38)

O 10.00 rano przyszedł nowy meldunek:

Meldunek Deutschland #2​

Zaatakowaliśmy konwój, 1 statek handlowy
Konwój płynął prawdopodobnie z Indii
Gunther Lutjens, (18.08.38)

Do sztabu napływały kolejne meldunki:

Meldunek Deutschland #3​

W nocy z 24 na 25 sierpnia brytyjskie zaatakowały nas brytyjskie samoloty, uszkodziły Stuttgarta
Gunther Lutjens, (25.08.38)

Meldunek Deutschland #4​

Wieczorem, 26 sierpnia samolot zwiadowczy doniósł o brytyjskiej flocie płynącej z zamiarem wpłynięcia na Morze Śródziemne przez Gibraltar, we flocie tej był 1 pancernik dobrze że się na nich nie natknęliśmy
Gunther Lutjens, (27.08.38)

Ogółem do końca sierpnia Deutschland zatopił 10 statków handlowych