III Rzesza

Witam, na wstępie kilka słow odemnie To mój pierwszy AAR więc z góry przepraszam za ewentualne niedociągnięcia i nieścisłości. Grałem w HoI + 1.06c PL patch, poziom normalny

Mroźnego styczniowego ranka roku 1936 Hitler zwołał swoich najbardziej zaufanych ludzi do spraw polityki zagranicznej, Alberta Speer’a oraz szefa wywiadu – Wilhelma Canarisa. Miejsce spotkania - nowo powstała siedziba Hitlera – Berghof robiła imponujące wrażenie....
Drodzy panowie w aktualnej sytuacji międzynarodowej w jakiej znajduje się Rzesza, w jak najszerzej pojętym interesie jest destabilizacja aliantów. W tym celu rozkazałem opracowanie planu „Kukułcze jajo”. Prosiłem was o przygotowanie raportów na temat sytuacji w poszczególnych krajach. Teraz chciałbym się dowiedzieć od was, jaka jest sytuacja, oraz jakie są możliwości wykonania planu destabilizacji. Szczególnie interesuje mnie destabilizacja Imperium Brytyjskiego, tak aby Brytyjczycy byli zajęci swym imperium, a nie tym co dzieje się w Europie. Chciałbym aby pierwszy zabrał głos Conrad Patzing

Kontradmirał wstał, poprawił mundur, wyjął ze swej skórzanej teki gruby dokument i zaczął czytać:
- W Imperium Brytyjskim istnieje kilka ognisk zapalnych [...] szczególnie ważne, z niemieckiego punktu widzenia powinny być działania nacjonalistów indyjskich, północno irlandzkich, oraz działania partyzantów w Palestynie, Egipcie i Iraku. [...] Bardzo ważne aby sojusz z Wielką Brytanią opuściła Australia, Nowa Zelandia lub Kanada co jednak aktualnie jest mało prawdopodobne – tu Patzing przez chwile się waha – i wydaje mi się bardzo niebezpieczne – Kontradmirał spojrzał na Fuhrera, lecz ten siedział tylko w głębokim zamyśleniu i po chwili ciszy rzekł – Może jest to nie bezpieczne ale Anglicy to tchórze i prędzej dojdzie do nich do wojny domowej niż do interwencji w Niemczech – Hitler zaczął podnosić głos, ale ochłonął i zmieniając temat powiedział – Teraz najważniejsza jest operacja „Szakal” – wkroczenie do Nadrenii! Jaka będzie reakcja Francuzów admirale Canaris?
Wilhelm Canaris, nowomianowany kierownik Abwehry rzekł: Wydaje mi się mein Fuhrer że Francuzi się po prostu wycofają.... wystarczy im to że siedzą spokojnie za liną Maginota. Tu Canaris wstał i podszedł do wielkiej mapy świata wiszącej na ścianie. Co do operacji „Kukułcze jajo” to wydaje mi się że w stosunku do Francuzów najlepsza będzie destabilizacja we Francuskich Indochinach – mówił Canaris kreśląc koło wokół Francuskich Indochin wskaźnikiem.
Hitler wstał i zaczął przemieszczać się w tą i z powrotem.
- Dobrze panowie szczegóły planu, jego założenia dopracujecie wspólnie z admirałem Canarisem, wyniki waszej pracy przedstawicie mi na początku marca.
Teraz chciałbym przedstawić wam zarys polityki zagranicznej Rzeszy przez następne kilka lat... właściwie to do 1940 roku większość planów tej polityki MUSI być zrealizowane. Dlaczego dowiecie się później.
Dla Niemiec ważne jest zawarcie ścisłego sojuszu z Rumunią, która posiada duże zasoby ropy, Węgrami, Włochami, Bułgarią oraz Japonią lub Chinami. Te dwa państwa mają kluczowe znaczenie w odciągnięciu dużej części armii aliantów do walk w Azji.
Należy także starać się o udostępnienie dla wojsk niemieckich baz wojskowych w Irlandii, Arabii Saudyjskiej, Turcji, Polsce. Bardzo ważną rolę będą odrywać państwa Ameryki Północnej i Południowej.
Do Rzeszy muszą zostać przyłączone Austria, Sudetenland, Memmel i Gdańsk! Ale nie należy robić tego przy pomocy miecza, tylko pióra panowie!
Teraz chciałbym aby Speer przedstawił wam czteroletni plan rozbudowy niemieckiej potęgi wojskowej.
Speer wyciągnął teczkę z pieczęcią „ściśle tajne” – i zaczął czytać:
Plan 4 letni (1 I ’36 – 1 I 1940) zakłada:
- Budowę 26 dywizjonów nowoczesnych myśliwców
- Budowę 16 dywizjonów bombowców nurkujących
- Budowę 6 dywizjonów bombowców morskich
- Rozbudowę Wehrmachtu o 37 dywizji piechoty, 7 dywizji pancernych, 15 dywizji piechoty zmotoryzowanej, 2 dywizji górskich, oraz 1 dywizji spadochronowej.
- Ponadto Kriegsmarine ma być wzmocniona 21 flotyllami transportowców, 2 pancernikami, 5 krążownikami oraz 12 niszczycielami
- Na wybrzeżu niedaleko Hamburga mają powstać fortyfikacje broniące wybrzeże przed desantem
- Na granicy niemiecko – francuskiej ma powstać tzw. Linia Zygfryda – pas umocnień ubezpieczający nas przed ew. wkroczeniem Francuzów do Rzeszy

Gdy Speer czytał zgromadzonym w Berghofie plan rozbudowy niemieckich sił zbrojnych, już formowało się 9 dywizji piechoty (w tym 1 górska) oraz 6 dywizjonów nowoczesnych bombowców Ju-87 „Stuka”, a Wehrmacht szykował się do wkroczenia do Nadrenii.

Piątego lutego ministrem spraw bezpieczeństwa Rzeszy zostaje Heinrich Himmler. W między czasie Agenci Abwehry dostarczają do Belfastu, Kalkuty, Gudżaratu, Cejlonu, Bangladeszu pierwsze partie broni. To miejsc zapalnych docierają pierwsze grupy rebeliantów wyszkolonych w Niemczech. Rebelianci przerzucani są przez granicę z Afganistanem, Iranem lub Chinami i mają za zadanie zorganizowanie ruchu oporu w Indiach i Indochinach.

Jeden z oficerów Hinduskich szkolonych przez Wehrmacht od połowy stycznia 1936
W tym samym czasie powstaje pomysł zorganizowania „legii cudzoziemskich” pod przywództwem SS, lecz na razie pomysł ten zostaje na papierze.
W marcu Wehramacht wkracza do Nadrenii Francja i Belgia oprócz not protestacyjnych nie wykazuje żadnych reakcji, Wielka Brytania milczy...
- Alianci to tchórze – zaśmiał się Hitler, i jeszcze tego gorzko pożałują

1 III 1936 - Wehrmacht Wkracza do Nadrenii

Dnia 11 kwietnia z taśm produkcyjnych zjeżdżają pierwsze samoloty planu 4letniego – Ju – 87 Stuka. Wyrusza drugi kontyngent broni i amunicji dla rebeliantów. Zaczynają się walki w Belfaście i Indiach. Trwają zamachy w Indochinach Francuskich. Na razie to pojedyncze ataki – kolonialna codzienność – ale jest to jedna z nadziei Hitlera
Dwa tygodnie później Hitlerowska dyplomacja odnosi wielki sukces. Niemieccy dyplomaci wynegocjowali udostępnienie baz dla Wehrmachtu i Luftwaffe w Irlandii pod pozorem nie dopuszczenia do przemieszczenia się partyznatów z Irlandii Północnej.

kliknij tu aby powiększyć



W dniu opublikowania traktatu 12 Dywizja Piechoty jest już w Irlandii, zaskoczonym Brytyjczykom zostaje tylko wysłanie kolejnej noty protestacyjnej, rozwija się operacja "Kukułcze jajo"......

...Kolejne cześci w niedalekiej przyszłości

 

Do lipca 1936 sytuacja w Imperium Brytyjskim staje się napięta. Rząd nie daje sobie rady z coraz liczniejszymi wystąpieniami antybrytyjskimi i w koloniach zostaje wprowadzony stan wojenny. Do akcji wkracza brytyjskie wojsko – partyzanci z braku ciężkiego sprzętu wycofują się w góry i dżungle (Indie) lub na czas nieokreślony zawieszają działalność (Irlandia Północna).
Partyzanci, choć w defensywie cały czas odnoszą sukcesy gdyż społeczeństwo zamieszkujące kolonie jest po ich stronie. Giną oficerowie brytyjscy, rojaliści oraz brytyjscy urzędnicy pracujący w koloniach.
Wielka Brytania zajęta sytuacją we własnym Imperium, kompletnie nie interesuje się sprawami na arenie międzynarodowej, które jej bezpośrednio nie dotyczą. Tak, więc Hitlerowi udaje się osiągnąć pierwsze założenie operacji „Kukułcze jajo”.

17 lipca wybucha wojna domowa w Hiszpanii. Hitler kierując się już wcześniej polityką destabilizacji sytuacji na arenie Europy wspierał finansowo Calvo Sotelo i jego prawicową opozycje w parlamencie Hiszpanii. Gdy zaczynają się regularne działania zbrojne Hitler 19 lipca udziela oficjalnego poparcia buntownikom i ich przywódcy generałowi Francisco Franco. Rozkazuje rozpoczęcie operacji „Zoologischer Garten” – wysłania do Hiszpanii oddziałów Luftwaffe i Wehrmachtu. Tego samego dnia ukazuje się oficjalne oświadczenie ministra spraw zagranicznych Rzeszy:

„W wyniku szerzącego się chaosu, anarchii i destabilizacji Hiszpanii, Niemcy czują się zobowiązani do udzielenia jak największej pomocy, która będzie miała na celu ustabilizowanie sytuacji. Nie można patrzeć bezczynnie, gdy komuniści terrorem i gwałtem niszczą to, co Hiszpania osiągnęła przez stulecia swego istnienia! Nie można też pozwolić, aby władzę przejęli komuniści poprzez eksterminację ich przeciwników politycznych (mowa tu o zabójstwie Calvo Sotelo)! Dlatego do Hiszpanii już wyruszyły nasze dostawy żywności, leków i amunicji, oraz ochotnicy. Planowane jest też użycie Wehrmachtu pod Hiszpańskim dowództwem w celu ochrony ludności cywilnej.”
Berlin 19 lipca 1936

Poparcia Franco udzielają także Włosi. Alianci odmawiają pomocy komunistycznemu rządowi Hiszpanii, interweniuje ZSRR. Do Hiszpanii trafiają tysiące ochotników walczących z „faszystami”, co wraz z poparciem ZSRR daje oddziałom rządowym początkowo dużą przewagę.
Aż do sierpnia tego roku. Siódmego sierpnia w ramach „Zoologischer Garten” do Hiszpanii trafiają dwa dywizjony bombowców Ju-87 „Stuka” wyprodukowanych w ramach planu czteroletniego. Z miejsca wchodzą do akcji znacząco opóźniając pochód republikanów, głównie dzięki zastosowaniu nowych taktyk i dowódcy, którym jest Hans Rudel – jak się później okaże najlepszy pilot III Rzeszy.

Przez dziesięć dni „Jastrzębie” Rudla sieją zamęt i zniszczenie niszcząc główne magazyny, węzły kolejowe i nękając oddziały Republikańskie jak i sprzyjającą im ludność cywilną.
Siedemnastego lipca w Bilbao ląduje X Korpus H. Guderiana w składzie 10 dywizji piechoty, oraz 2 i 3 dywizji pancernej.

Korpus z marszu zdobywa Leridę bronioną przez jedną dywizję Republikanów. Piątego września z X Korpusu zostaje wydzielona 3 dywizja pancerna jako XI Korpus Ochotniczy SS pod dowództwem Seppa Dietricha. XI Korpus kieruje się na Madryt, natomiast X Korpus dobywa Barcelonę, desperacko bronioną przez Republikanów. X Korpus kieruje się do prowincji Huesca, po drodze uzupełniając straty niemieckimi i włoskimi ochotnikami.


Niemieccy Piloci odznaczani za powstrzymanie ofensywy Republikanów

Podczas trwania walk Hitler był zajęty jednak czymś innym. Od kilku miesięcy naukowcy mówili mu o planie cudownej broni, zwanej bronią atomową. Hitler mimo nieufności wobec tej koncepcji, zaufał naukowcom. Wiedział, iż jeżeli broń ta stanie się, chociaż w połowie tak silna jak mówią naukowcy to Rzesza uzyska dużą przewagę militarną, zwłaszcza nad Związkiem Radzieckim, który posiadał w tym czasie najsilniejszą armię świata. Dlatego tajną dyrektywą nr X897 wydaje rozkaz rozpoczęcia badań pod kryptonimem „Kraft” (niem. Siła) i Rzesza rozpoczyna 28 XI tajne prace nad bombą atomową.

Tymczasem w Indiach północnych i zachodnich sytuacja pozornie się stabilizuje, gorzej jest
w Bangladeszu. Partyzanci rozbijają tam oddział 400 żołnierzy brytyjskich, co wywołuje szok w Londynie. W tajnych obozach Rzeszy trenuje się już ok. 3000 partyzantów, którzy potem założą identyczne obozy na terenach brytyjskich dominiów. W Australii i Kanadzie prężnie działa niemiecka Abwehra dążąca do przewrotu w tych państwach.

Wojna w Hiszpani trwa. 9 grudnia XI Korpus z fatalnym skutkiem szturmuje położone w górach dobrze ufortyfikowane Castellon de la Plana w prowincji Tortosa. Oddział zostaje zdziesiątkowany i tylko dzięki wsparciu niemieckiego lotnictwa część dywizji się ratuje.

Jako wzmocnienie wykrwawionej 3 dywizji pancernej do Hiszpanii trafia 1 Dywizja Górska pod dowództwem Rommla.

Obrońcy Castellon de la Plana

Nowy rok 1937 to sfinalizowanie budowy umocnień na tzw. Linii Zygfryda oraz umocnień morskich w Hamburgu. Gospodarka Rzeszy dynamicznie się rozwija, finalizowane są umowy gospodarcze z Finlandią, Brazylią, Argentyną i Meksykiem, co ma na pewien czas zapewnić dopływ potrzebnych surowców.
Poprzez Tybet, Afganistan i Iran do Indii trafia 3000 partyzantów, który na granicach tych państw z Indiami zakładają obozy szkoleniowe oraz prymitywne fabryki amunicji. Coraz agresywniej działają partyzanci w Francuskich Indochinach opanowując duże obszary na północy Wietnamu.

Wietnamscy partyzanci w ataku
W Hiszpanii natomiast zostaje sformowany Legion Lotniczy „Condor” w składzie 4 dywizjonów bombowców nurkujących i dwóch dywizjonów nowoczesnych myśliwców Me 109 E.
Tak wzmocnione oddziały niemieckie wraz z buntownikami gen. Franco zajmują po długim oblężeniu Castellon de la Plana ostatni bastion Republikanów w Tortosie. 28 stycznia kapitulują ostatnie odziały republikanów w tej prowincji.
Dobrze wiedzie się tez XI korpusowi, który uzupełniony nowoczesnym sprzętem pancernym zajmuje Cuence masakrując jeńców republikańskich oraz polowe ludności miasta.
Tymczasem do Walencji trafiają dostawy broni z ZSRR i Polski oraz 20. 000 ochotników z Polski, Czechosłowacji, ZSRR, Jugosławii i USA

Jak powiedzie się dalszy ciąg operacji „Kukułcze Jajo”, czy pomoc dla Republikanów pomoże powstrzymać nacierające oddziały gen. Franco?
To okaże się już niebawem