Ja, Generał

JA, GENERAŁ​

Czyli od oficera do premiera​

Dramat w czterech aktach

AKT I
Dzieciństwo​

Znasz ród von Renneburgów? Nie znasz? Nie dziwię ci się. Nie bylismy bogatą rodziną. Ot, średnia, stara austriacka szlachta. Ale wlasnie nasze stare szlachectwo pozwalało nam przeżyć w takim państwie jak Austrio-Węgry. A łątwo nie było. Wszedzie biurokracja, wszędzie trzeba było dawać "w łapę". Ale mój dziad i ojciec nie musieli. Mieli przywileje. Obydwaj byli zresztą oficerami armii cesarskiej. Obydwaj dosłużyli sie stopnia pułkownika. Ja miałem isć w ich ślady.
No i nie poszedłem. Uniemożliwiła mi to wojna. Wojna przegrana

1901. Wrzesień. Ojciec - Konrad von Renneburg, był wtedy w Bośni. Na szczęscie czuwał dogorywajacy już dziadek, Wilhelm. To on wspierał moja matkę. Ojciec podobno rzadko wracał do domu. Szczególnie po 1914 roku. Jego zywiołem była wojna.
I to na wojnie stracił zycie. Pod Caporetto. Gorzkie zwycięstwo. Zostałem bez ojca.
I bez dziadka, którego bóg wział do siebie miesiac po smierci ojca
Rodzina nie była bogata, ale na szczęście nie najbiedniejsza. Wziął mnie do siebie brat matki, Leopold von Gurtz. To pod jego okiem dojrzewałem

Miałem wtedy już 17 lat. Szkoliłem sie w oficerskiej w Innsbrucku. Za dwa lata miałem wstąpic do armii.
Ale pokój znieweczył moje plany. Armia została zredukowana. Byłem bez perspektyw.
Wtedy też zmarła Matka.
Zająłem sie więc zbijaniem bąków. Miałem jeszcze rente po rodzicach. Na szczęście na tyle niską, ze nie mogłem jej przepić.
Zainteresowałem się polityką. Jako szlachcic, miałem pogląd monarchistyczne. Bardzo niepopularne w tym czasie.
Udawalismy z towarzyszami, ze knujemy. Chcieliśmy zwrócić na siebie uwagę policji, zyskać rozgłos. Ale nawet to nam sie nie udało.
Wreszcie skończyła się renta. Na szczęscie, w armii zaczęła się zmiana warty. Odeszło wielu starych, pierwszowojennych oficerów. Udało mi się wstąpić do piechoty w stopniu podporucznika.
Byłem wiec zabezpieczony na czas, który nadszedł. Wielki kryzys. W kraju zamieszki, które musieliśmy tłumic. Dostałem awans na porucznika.
Wojsko - to było moje zycie. W gronie młodszych oficerów omawialismy wszystko, co się działo na świecie. A jako, ze większosc z nas miała "von" po imieniu, mialismy poglądy promonarchistyczne.
Toteż nie spodobał nam sie wybór Engelbert Dollfussa na kanclerza. Ale cóż mogli zrobic młodsi oficerowie? Ano, mogli konspirowac.
W 1933 wsród nas pojawił sie Ludwig von Hester. Był ode mnie o 5 lat starszy. Był niesamowicie enegriczny i charyzmatyczny. Nakłonił nas do przyłączenia się do jego ruchu. Monarchistów Austriackich. Przyjeliśmy zaproszenie.
Na pierwszym spotkaniu przeraziła nas ilośc członków. 30. Rzeczywiscie, potęzny ruch.
Ale von Hester starczył za tysiac. Miał wspaniały dar kierowania słuchaczami. Koledzy byli wprost otumanieni jego występami. Chyba tylko ja nie reagowałem tak entuzjastycznie. Ale z grubsza się z jego poglądami zgadzałem.
Pod koniec 1933 roku przyszedł awans na kapitana.
I 25 lipca 1934 roku. Zamach na Dolfussa.
Do licha, akurat stacjonowałem ze swoją jednostką we Wiedniu. Ba, słyszałem strzały wojska za Planettą. Widziałem go aresztowanego. Moja jednostka pomagała w tlumieniu puczu.
Następce Dolfussa, von Schuschnigga, bardziej lubiliśmy. Wiedzielismy, ze ten wyga nie da Niemcom zając Austrii. A jednocześnie dalej knulismy
W grudniu było nas już 300 w samym Wiedniu.

​

AAR oczyszczony i zamknięty. W celu ponownego otworzenia zgłoś się do HOI Officium.
Shogun