Jak szybko mozna przegrac wygrana wojne? EU3 DW Bizancjum aar

odcinek 1
1405-1411








Manuel II -1411
Imperator Bizancjum 1391-1411



Dyplomacja​

Imperator na poczatku XV wieku znalazl sie w bardzo ciezkiej sytuacji dyplomatycznej. Jego kraj byl otoczony przez wrogow, a potencjalni sojusznicy nie chieli nadstawiac karku za Bizancjum. Dlatego tez staral sie jak najszybciej utworzyc mozliwie skuteczne podwaliny duzego sojuszu ktory pomoglby przeciwko koalicji arabskiej. Podstawa do niego miala byc siec mariaży jaka zapoczatkowal Manuel. Juz w styczniu 1405 roku dochodzi do takiego mariazu z Mantua, W lutym udaje sie go przeprowadzic z Dania, Ferrara, Epirusem i co najwazniejsze z Gruzja. Ten ostatni kraj mial stanowic glowny cel dyplomatyczny a w przyszlosci wazny obszar sojuszu. Udaje sie tego dokonac w grudniu 1408 roku gdy kraj ten dolacza do sojuszu. Aby utrwalic sojusz 3 miesiace pozniej Gruzja wyraza zgode na przemarsz wojsk Bizancjum na ich terenie. W tym samym roku Munteana podpisuje sojusz z Bizancjum. Sojusz ten przypieczętowany zostaje mariazem. Podobne umowy zostają uzgodnione także z Czarnogora (dwukrotnie), Urbino oraz Ferrara.

Wojna z Turcja​

2 stycznia 1405 roku Manuel II wypowiada wojne Turcji. Kraj ten jest ogarniety walkami wewnetrznymi, co wydaje sie idealnym momentem do dzialania. Jej większość sil walczy na wschodniej granicy z buntownikami. imperator ma prosty pomysl na walke: flota ma zablokowac dostep do europejskiej czesci armii przeciwnika, a w tym czasie armia bizantyjska pokona pretendenta do tronu Tureckiego i zdobedzie znajdujace sie po tej stronie ciesniny prowincje.
Juz 27 stycznia wojska Manuela oblegaja stoloice prowincji Burgas. Tego samego dnia do Imperatora dociera wiadomosc o dolaczeniu do wojny po stronie przeciwnika Jemenu. Wladca nie przejal sie tym zbytnio. Póki przeciwnicy znajdowali sie po Azjatyckiej czesci ciesniny czul sie on bezpieczny.
15 lipca zdobyta zostaje pierwsza prowincja a armia kieruje sie na Silistrie. W miedzyczasie dolacza do koalicji Nadzad.

​

29 listopada udaje sie zdobyc takze ta prowincje. Jest to o tyle latwe, ze buntownicy wyraznie zadowolili sie opanowanymi terytoriami i bali sie zaatakowac Bizantyjczykow. Takim zachowaniem pozwalaja w lipcu wyzwolic Bulgarie a 6 sierpnia w prowincji Nisz atakuja Tureckich buntownikow. Suleyman Osmanli wycofuje sie pod koniec dnia zostawiajac na polu niecale 2 tysiace piechoty. Imperator zamiast scigac przeciwnika postanawia zdobyc takze ta prowincje. Liczy, ze Suleyman bedzie mial problemy ze zorganizowaniem swych wojsk z powrotem. 1 marca w czasie przeprowadzania oblezenia dociera do wladcy posel Turecki z oferta pokoju. Wladca Turecki jest wdzieczny za zniszczenie buntownikow i w zamian oferuje powrot do status quo. manuel nie chcac zniewazyc posla grzecznie dziekuje i odmawia podpisania pokoju na takich warunkach. W czerwcu podobna oferte przysyla Nadzad i tym razem umowa zostaje podpisana. Bizancjum narazie nie ma interesow w prowadzeniu wojny z tym krajem i z wdziecznoscia zgadza sie na pokoj.
W miedzyczasie Armia Bizantyjska sciga buntownikow i 13 czerwca 1407 roku stacza bitwe o Burgas. Niestety Suleyman ponownie wycofuje sie z resztka wojska.
7 lipca scigany przeciwnik stawia - z podobnym efektem - opor w okolicach Adrianopola .

​

W tym momencie wladca byl juz wlasciwie pewny zwyciestwa w tej czesci Turcji. Niestety obawial sie, ze przeciwnik moze starac sie przeciagac wojne dluzej liczac na wyczerpanie slabego panstwa. Dlatego tez na poczatku 1408 roku wysyla na azjatycka czesc Turcji wyslannikow ktorzy za odpowiednia sume mieli znalesc i namowic do powstania buntownikow. Co prawda organnizatorzy zostali zlapani, ale akcja sie udala i juz w pare miesiecy pozneij na wschodniej granicy Imperium Osmanskiego pojawily sie silne armie buntownikow.

​

30 pazdziernika tego roku konczy sie ostatnie oblezenie na europejskiej czesci Turcji i wladca podpisuje pokoj. W jej wyniku Bizancjum staje sie posiadaczem 9 prowincji.

Eventy


​

29 sierpnia 1407 roku Manuel II ze wzgledu na powiekszajace sie panstwo zostal zmuszony do rozbudowy sieci urzednikow. Niestety wiazalo sie to ze zwiekszonymi kosztami, ale mialo dac lepsza organizacje pracy w panstwie. Zwyciestwo nad Turcja wykorzystal Manuel do poszerzenia swojej wladzy. Zwieszenie wladzy Imperatora mialo dac efekty w przyszlosci. Niestety na razie wiazalo sie to z wybuchem buntu pretendenta w Bulgarii.

​

4 grudnia dochodzi do pierwszej zwycieskiej bitwy przeciwko Gregoriosowi Doukasowi. Druga zakonczyla sie 3 stycznia nastepnego roku, ale do pelnego zwyciestwa potrzebna byla jeszcze jedna. 30 stycznia w Macedonii ostatni buntownik zostal zabity i Manuel mogls ie zajac innymi sprawami.

​

15 marca 1411 roku w Salonikach wybudowano placowke handlowa. Wladca liczyl, ze zwiekszy ona dochody panstwa a takze zmniejszy ryzyko buntu w prowincji.

Wojna z Trapezunt​

25 czerwca 1409 roku Manuel wypowiada wojne Trapezunt. To male panstewko bylo skazane na porazke i jedyna niewiadoma bylo kto je przejmie: Gruzja, Turcja czy Bizancjium. Imperator postanowil nie czekac na rozwoj wydarzen tylko samemu wpierw zaatakowac. Ku jego zdziwieniu dowiaduje sie ze miesiac pozniej do wojny dolacza Gruzja, tyle, ze nie po stronie swojego sojusznika, ale w obronie swojego sasiada. W ten sposob dzialania dylomatyczne ostanich lat poszly na marne. Wladca nie mogl uwierzyc ze ze wzgledu na jakas nic nie znaczaca prowincje Gruzja rezygnuje z sojuszu. Jeszcze wieksze zdziwneinie zaczyna malowac sie na twarzy wladcy gdy w przeciagu nastepnego roku do wojny dolacza: Panstwo Moskiewskie (08.1409), Nowogrod (03.1410) oraz Riazan (05.1410).
Sytuacja Bizancjum staje sie coraz gorsza. Co prawda wrogowie sa daleko, ale ich sila jest wielokrotnie wieksza niz armia Manuela. Gdy wladca przekonuje sie, ze jednak wojny te nie stanowia duzego obciazenia dla panstwa decyduje sie na przeprowadzenie ofensywy w Trapezunt gdzie 22.08.1410 dochodzi do zwycieskiej bitwy a nastepnei do oblezenia twierdzy. W polowie stycznia wrog probuje sie wydostac z oblezonej twierdzy za pomoca floty. W bitwie do ktorej dochodzi 15 stycznia 1411 roku zniszcona zostaje cala flota przecinwika a wladca ginie. tego samego dnia obrocy poddaja sie i wpuszczaja Bizantyjczykow do stolicy. jedna wojna byla juz zakonczona - teraz nalezalo sobie poradzic z Gruzja ktora juz syzkowala sie do ataku.

​

Zgodnie z przewidywaniami 15 marca armia gruzinska pojawia sie w prowincji i dochodzi do bitwy. Gulikho Chkhenkeli jest tak przekonany o sile swoich wojsk, ze atakuje bez zadnej finezji. Bizantyjczycy znajdujący sie w lepszej pozycji pokonuja jego sily wlasciwie bez strat wlasnych.
W grudniu 1411 roku udaje sie podpisac pokoj z pierwszym panstwem. Riazan mial wystarczajaco swoich klopotow, zeby martwic sie jesze o jakies nieistniejace panstewko. 12 tego miesiaca oglaszaja powrot do status quo. 19 grudnia 1411 umiera w niewyjasnionych okolicznosciach Manuel II. Jego nastepca zostaje Ioannes VIII.

​

PS: No i dlugo nie wytrzymalem i znow zabralem sie za pisanie. Mialem pare pomyslow na drugiego aara, ale wiekszosc byla zbyt trudna jak na moje umiejetnosci w EU3 i na wymagania rozgrywki do aara. Takze wybor padl na Bizancjum. Jest to moja pierwsza rozgrywka w DW, a mniej niz dziesiata w ogole w EU3.
Jako ze raczej jestem kiepskim graczem, rozgrywke zaczynam w 1405 roku a nie standartowo. dzieki temu sytuacja tego kraju jest o wiele lepsza.
Ci ktorzy czytali mojego poprzedniego aara wiedza czego sie spodziewac. Narazie dotarlem w rozgrywce do 1500 roku. Jest ciekawie, ale juz widze problemy jakie mnie beda czekac w przyszlosci. Takze nie moge obiecac, ze tym razem tez uda mi sie tak dlugo utrzymac kraj.
Jakby tego bylo malo, to nie moge obiecac, ze odcinki beda pojawiac sie czesto. Ale mam nadzieje, ze nie bedzie takich przerw jak ostatnio.

PS2: bylbym zapomnial. Gram na poziomie normla/normal bez szczesliwych panstw. reszta ustawien standartowa. Gra EU3 DW. Modow brak

 

za pozno - pochwale sie, ze juz dobrnalem do 30

To jest o tyle dziwno, ze od dawna suwak pieniadza jest ustawiony na -10 i poza momentami braku stabilnosci utrzymuje sie tak.

---------- Post added 06-11-2011 at 15:11 ---------- Previous post was 05-11-2011 at 20:39 ----------

odcinek 2
1411-1428








Koniec wojny z Gruzja​

19 grudnia 1411 roku dochodzi do koronacji nowego wladcy. Zostaje nim Ioannes VIII. Nie jest to najlepszy moment na objecie wladzy. Nie dosc, ze kraj nie jest silny, ani zjednoczony, to na dodatek jest w trajkcie wojny z silniejszymi przeciwnikami. Na szczescie dla bizantyjczykow, najsilniejsi wrogowie znajduja sie na tyle daleko, ze nie moga silniej wspierac dzialan wojennych. Juz 9 stycznia dociera do Ioannesa wiadomosc, o wygraniu bitwy morskiej na Wschodnim Morzu Czarnym. Na tym etapie armia Gruzinska jest pokonana, a sily Bizantyjskie rozproszone w celu zdobywania fortow i zamkow. Imperator juz jest pewny zwyciestwa i jedynym jego problemem jest co zrobic z bylym sojusznikiem. 7 listopada dochodza zle wiadomosci W prowincji Adygeja pojawila sie silna armia Gruzinska wracajaca z wojny z Orda. 2 tysiace bizantyjskiej piechoty zostaje zaskoczone pod murami stolicy prowincji i wyciete w pien. Krol wystraszony pojawieniem sie tej armii, a takze obawiajac sie wiekszych kosztow wojny postanawia podpisac pokoj, do ktorego dochodzi pare dni pozniej. Mimo, ze wojna nie byla rozstrzygnieta warunki sa bardzo ciezkie dla Gruzji. Traci prowincje Imeretie. Musi anulowac wszystkie traktaty z Nowogrodem oraz Panstwem Moskiewskim oraz musi zaplacic 25 dukatow.
Przez kolejne pol roku nie dochodzilo do zadnych powazniejszych bitew i w koncu 28 sierpnia 1413 roku Panstwo Moskiewskie decyduje sie podpisac pokoj na zasadach status quo.
2 miesiace pozniej taki sam pokoj podpisuje Nowogrod.

Druga wojna z Turcja

​

Mlody Ioannes dobrze wiedzial, ze poki istnieje Imperium Osmanskie (chocby bardzo slabe) póty nie bedzie bezpieczne Bizancjum. Dlatego tez mimo podpisania pokoju przez jego ojca, wiadomym bylo, ze dojdzie do nowej wojny. Dlatego tez cale starania krola skupialy sie na zwieszeniu potencjalu wojennego swojego panstwa. W koncu 8 sierpnia 1415 roku uznal, ze jest wystarczajaco silny, a sytuacja na swiecie odpowiednia do ataku. W wyniku blednej polityki dyplomatycznej prowadzonej w Imperium, doszlo do kryzysu w jego stosunkach z Memelukami i chwilowo jedynym sojusznikiem jaki im pozostal byla Zlota Orda. Byl to swietny moment do uderzenia.
Flota wyplynela na morze aby blokowac ewentualne ruchy przeciwnika i zabezpieczyc zachodnie prowincje Bizancjum. Natomiast silna armia wkroczyla do Bitynii. W Anatolii doszlo 18 listopada do pierwszej bitwy. Cihangir Alemdar - dowodca wojsk Osmanskich staral sie wycofac na wschod liczac na posilki. W trakcie tego marszu udalo sie go zaskoczyc i zaatakowac Ioannesowi prowadzacemu osobiscie odzialy do starcia. Cihangir postanowil poswiecic kawalerie i wycofac sie z resztka piechoty na dogodne do obrony pozycje. Dzieki temu udalo mu sie uratowac prawie polowe sil. Niestety na niewiele to pomoglo. Miesiac pozneij 16 grudnia w prowincji Yazgod dochodzi do drugiej - ostatniej bitwy. Armia Osmanska zostaje pokonana, a oddzialy skupiaja sie na zdobywaniu kolejnych prowincji.

​

Zanim wojna sie zakonczyla udalo sie wrogom sfinansowac bunt w salonikach. Mimo, ze armie rebeliantow udalos ie pokonac, to przez kolejne 10 lat w prowincji tej panowal wyrazny nacjonalizm i separatyzm.
26 marca 1417 roku pada Bursa ostatnia kontrolowana przez Turkow prowincja. Tego samego dnia ich flota probuje przedrzec sie przez blokade. W koncu udaje sie jej to tracac przy okazji 2 okrety. 30 marca dochodzi do podpisania pokoju z Imperium osmanskim w wyniku ktorego dochodzi do pelnej aneksji.

Wojna z Subaudia i Algierem​

4 lipca 1420 roku Bizancjum zostaje wmieszane w kolejna wojne. Ich sojusznik Wegry poprosil o pomoc przeciwko sojuszowi Subaudii, Austrii i Wintembergii.
27 kwietnia dochodzi do pierwszego desantu na tereny Bizancjum. Na szczescie armia ta byla mala i zostala szybko zniszczona. Abyzabezpieczyc sie przed kolejnymi Krol decyduje sie wyslac flote aby patrolowala Morze Egejskie. 1 marca dochodzi do tragedii, mimo przewagi liczebnej zle dowodzone okrety wpadaja w pulapke, traca 4 ciezkie okrety i musza uciekac do portu.
W tym samym czasie dociera do krola kolejna zla wiadomosc. Do wojny dolacza Algier razem ze swoimi sojusznikami (Kandar, Ramazan i Dulkadir).
Na szczescie nie sa oni przygotowani zbyt dobrze do tej wojny. Armia Bizantyjska szybko wkroczyla do prowincji Algierskich: Smyrny i Hamidu. Zostawiono tam male oddzialy piechoty majace nadal oblegac najwieksze zamki a reszta armi skierowala sie w kierunku kolejnych przeciwnikow.

​

20 czerwca 1422 roku w prowincji Bitynia udalo sie zaatakowac maly oddzial wojsk Kandaru i bez strat wlasnych zniszczyc. W listopadzie Bizanjum kontroluje Hamid oraz Kastamon. 11 listopada 1423 Ioannes kontroluje takze Synope oraz Smyrne niestety przeciwnicy w międzyczasie zdolali opanowac Angore. W lipcu 1424 roku Krol anektuje Kandar. 4 sierpnia Ioannes zmuszony jest podpisac pokoj z Subaudia. W jego wyniku traci Moree i musi zaplacic 71 dukatow. Pokoj ten byl niezbedny, zeby z sukcesem zakonczyc wojne z Algierem. 10 sierpnia tego roku zostaje podpisany kolejny pokoj, tym razem z Dulkadir. Imperator zarzadal pelnej aneksji i przeciwnik przystal na ta propozycje.

​

14 grudnia dochodzi do wielkiej bitwy w Smyrnie. Wojska Algierskie Khadra Khaira ad-Din Essaida w sile 13 tysiecy zaatakowaly Armie Ioannesa. Dzieki przewadze w kawalerii udaje sie ta bitwe wygrac. 14 stycznia udaje sie zniszczyc resztki jego armii w prowicnji Hamid.

​

12 maja 1426 roku do kolejnej porazki dotarlo na morzu. Nie dosc, ze przeciwnik wygral bitwe i opanowal morze to odplynal z 6 bizantyjskimi okretami. Krol byl wsciekly. Jego kosztujaca mnostwo pieniedzy flota plywala pod obca bandera.
Mimo ogromnej przewagi Bizancjum na obecnym etapie wojny, krol przekonals ie ze bez silnej marynarki nie jest w stanie pokonac przeciwnika i dalsza wojna nie ma sensu.

​

1 lipca 1426 doszlo do podpisania pokoju. Algier zrzekal sie Smyrny i Hamidu a takze zaplacil 25 dukatow.

Dyplomacja​

Mlody imperator postanowil kontynuowac polityke dyplomatyczna swojego poprzednika. Juz 27 marca 1412 roku dochodzi do krolewskiego mariazu z Toskania i Ferrara.
W miedzy czasie Ioannes postanowil poprawic stosunki z Gruzja. Nadal mial nadzieje na sojusz z nimi. W trzech kolejnych wizytach dzieki darom udalo sie je zdecydowanie poprawic. W 1417 krol zainteresowal sie Atenami. Postanowil taze z nimi poprawic kontakty. Wymagalo to 9 wizyt, ale na koniec udalo sie podpisac sojusz. Dwa lata pozniej udaje sie zorganizowac mariaz z Ukraina Szwecja, Dania, Sycylia i Atenami oraz poprawic stosunki z Wegrami. Kraj ten byl istotnym dla polityki Bizancjum. Byl silnym sasiadem, niestety roznice w religii wymuszaly ciagla prace nad poprawa stosunkow.
Kolejnym celem Ioannesa stala sie Archaja. Co prawda na sojusz jeszcze bylo za wczesnie, ale zdecydowane poprawienie stosunkow bardzo sie przydalo i mialo dac w przyszlosci zyski. W maju 1425 roku Pskow takze wchodzi w krolewski mariaz z Bizancjum.

​

W 1427 Docieraja do Ioannesa dwie niedobre wiadomosci. Kastylia i Wenecja ostrzegaja przed kolejnymi podbojami. Bylo to o tyle kuriozalne, ze przeciez to Bizancjum bylo jednym z nielicznych krajow walczacyc z islamskim naporem. No coz po raz kolejny okazalo sie, ze w europie liczy sie tylko interes swojego wlasnego kraju.

Technologie

​

Koniec wojen dal okazje Imperatorowi do skupienia sie na wewnetrznych sprawach kraju. Postanowil takze sfinansowac wprowadzenie paru nowinek technologicznych. Narazie finanse pozwolily na wprowadzenie jednej w kazdym dziale, ale w przyszlosci mialo byc ich znacznie wiecej. Szczegolnie wazna byla zmiana w strefie rzadowej. Dala ona mozliwosc wprowadzenie nowej doktryny w panstwie.

Decyzje

​

Wojny jakie staczalo Bizancjum na poczatku XV wieku spowodowaly, ze gospodarka i administracja zostaly troche zapomniane. Dopiero w 1417 po podpisaniu pokoju z Turcja mial Ioannes mozliwosc zastanowic sie i podjac swoja pierwsza decyzje. Uznal on, ze kultura Turecka jest integralna czescia panstwa Bizantyjskiego i ze ma byc ona akcepowana w calym kraju. ich jezyk i kultura stanowi integralna czesc naszego dziedzictwa i tak ma byc traktowana. druga decyzja bylo nalozenie cla na statki przeplywajace przez ciesnine Bofors. Mialo to dac panstwu zwieksznie dochodu z handlu o 15%
Mimo akceptowania kultury tureckiej uznal Ioannes, ze nalezy nawrocic mieszkancow na religie panstwowa. Dlatego tez wyslano misjonarzy do: Bursy, Bityni, Anatolii, Yazgod, Angora. O tym, ze byla to dobra decyzja mozna sie bylo przekonac juz rok pozneij, gdy do stolicy dotarla wiadomosc, ze Anatolia przyjela nowa religie. Juz w 1419 roku kolejna prowincja: Yazgod takze przeszla na prawoslawie.
2 stycznia 1420 ogloszono rozbudowe biurokracji w kraju. Imperator uznal, ze zwiekszona liczba urzednikow wplynie na wiele aspektow w tak duzym kraju.
A szczegolnie na sciaganie podatkow ktore mialy dzieki temu wzrosnac o 10%. tego samego dnia krol wykorzystal sprzyjajace okolicznosci aby poszerzyc swoja wladze. Zwiekszenie centralizacji tym razem nie zakonczylo sie buntem, ale spadek stabilnosci byl rownie bolesny. Pol roku pozniej wladca postanowil wzmocnic dzialania misjonarzy. Z okazji pokonania panstwa islamskiego wybudowano piekna bazylike w Konstantynopolu a 3 miesiace pozneij w Salonikach.
Ostatnia z decyzji do ktorych doslzo po zakonczeniu wojny z Algierem, bylo wyslanie dwoch kolejnych misjonarzy do Smyrny i Hamidu.

Ewenty

​

Nieangazowanie sie panstwa w dzialania prowincji mialo czasami pozytywny wplyw. Przykladem tego byly Saloniki w 1415 roku. Okazalo sie ze prowincja swietnie prosperuje sama. 12 siernia Imperator decyzuje nie ingerowac dalej w ta prowincje co przynosi zwiekszenie dochodow o 10%. Niestety zwiekszy to koszty stabilnosci w wypadku jej spadku.

​

26 lutego 1416 roku dociera zaskakujaca wiadomosc z Toskanii. Okazuje sie, ze polityka mariazy prowadzona przez krola doprowadza do narodzenia sie nowego legalnego nastepcy tronu. W styczniu 1419 roku umiera jeden z najbogatszych kupcow z Konstantynopolu. Zmarl bezdzietnie i wladca postanowil przejac jego majatek. Pieniadze jakie mial z tego uzyskac mialy wyraznie poprawic stan panstwa. 1 sierpnia tego roku nadeszla kolejna zla wiadomsoc. jedna z kopalni rudy zelaza natrafila na zanieczyszczony surowiec, co spowoduje zwiekszony kosz budowy jednostek.
21 sierpnia 1420 roku w prowincji Doros zostaje zbudowana Wenecka placowka handlowa. Dwa lata pozneij podobna placowka powstaje w Yazgod.
17 grudnia 1422 roku dochodzi do rebelii Bulgarskiej. Powstancy wybieraja sobie idealny moment na bunt. W momencie gdy Imperator walczy jednoczesnie, ze Zlota Orda, Subaudia oraz Algierem nie ma wyjscia jak tylko negocjowac z nimi. W efekcie zostaja zmneisjzone podatki w tej prowincji.
Pod koniec 1424 nastepca tronu zapada na dziwna chorobe. Mimo sciagniecia najlepszych lekarzy nie udaje sie uratowac mlodego Ioannesa ktory umiera 7 listopada. Na szczescie juz w nastepnym roku rodzi sie nowy nastepca. 5 listopada 1425 roku dochodzi do rewolucji rolniczej w Salonikach dzieki czemu mozna zwiekszyc podatki bez ryzyka buntu. 16 pazdziernika 1427 roku dochodzi do rebelii w Macedonii. Nikomedes Angelos ktory podwaza sukcesje Ioannesa z 5 tysiacami rebeliantow wznieca bunt. 8 kwietnia tego roku zostaja pokonani w bitwie. Dokladnie rok pozniej Krol Ioannes umiera. Z racji tego,z e nastepca nie jest pelnoletnii w jego imieniu wladze przejmuje rada Regencyjna.

​

PS: jak zawsze przepraszam za wszelkie literowki, przeinaczenia nazw panstw i inne bzdurki ktorych nawet nie zauwazylem. Postaram sie je poprawic w tygodniu.
Zamieszczam takze mapke swiata:

 

odcinek 3

1428-1443








Decyzje


​

9 lutego 1431 roku Rada postanowila przeprowadzic kolejny etap umacniania wladzy. Zwiekszenie centralizacji mialo wplynac na rozwoj kraju poprzez stosowanie odgornych zunifikowanych dla calego imperium decyzji. Nawet spadek stabilnosci do jakiego doszlo w wyniku tej decyzji nie wplynal na Rade powodujac zawieszenie tego procesu do czasu koronacji mlodego wladcy. W tym samym roku umiera jeden z bogatszych bizantyjskich kupcow. Brak potomkow dal okazje radzie do przejecia wlasnosci. Dzieki temu do skarbca wplynelo prawei 100 dukatow. Kolejna kluczowa decyzje podjeto juz rok pozniej. 17 grudnia Bizancjum wycofalo sie z Ligi Handlowej organizowanej przez Wenecje. Niestety mialo to powazne konsekwencje dyplomatyczne i na dluzszy okres zamrozilo dzialania dyplomatyczne miedzy krajami. Powod tej decyzji stal sie jasny jeszcze tego samego dnia. Kosztem 500 dukatow w prowincji Tracja stworzono nowe centrum handlowe.
Rada uznala, ze decyzja ta jest niezbedna poniewaz, silny merkantylizm panujacy w Bizancjum nie dawal szansy kupcom na skuteczna rywalizacje na innych rynkach. Utworzenie wlasnego pozwala wykorzystac zalety rodzimych kupcow.

​

Wenecja wsciekla, z powodu wycofania sie z Ligi postanowila zamknac wszystkie placowki Handlowe znajdujace sie na terenie tego kraju, takze te swiezo powstale. Rada miala nadzieje, na szybkie naprawienie wzajemnych stosunkow.

​

8 Czerwca 1442 roku doswiadczenia jakie zebrali kupcy w nowym osrodku handlowym pozwolily na poprawienie przepisow ktore kierowaly sie bardziej w strone wolnego handlu. Co prawda nie wszyscy kupcy byli z tego zadowoleni i czesc w formie protestu postanowila wycofac sie z dzialanosc. Na szczescie dla wiekszosci byly to zmainy idace w dobrym kierunku.

​

W marcu 1435 roku buntownicy prawoslawni w prowincji Nakos niezadowoleni z dzialan wladcy postanowili wzniecic bunt. W przeciagu nastepnych paru miesiecy zdolali, przy silnym wsparciu ludnosci miejscowej, opanowac grupe wysp. Zgodnie z przewidywaniami 5 grudnia postanowili sie oni podporzadkowac administracji Bizancjum, stajac sie jedna z prowincji.

​

Ostatnia kluczowa decyzja podjela Rada w styczniu 1437 roku. Byla to najciezsza decyzja jaka musieli do tej pory podjac. 11 tego miesiaca doszlo do dyskusji o potrzebie rozpoczecia reform monetarnych. Mistrz mennicy zaoferowal swoje uslugi. Niestety decyzja nie byla prosta. Z jednej strony mozna bylo zignorowac sprawe ryzykujac duzy skok inflacji albo zatrudnic specjaliste kosztem powaznego spadku stabilnosci w kraju. W koncu rada zdecydowala sie na ta druga opcje. Panstwo przez nastepne lata staralo sie poprawic nadszarpnieta ta decyzja reputacje kraju.
Rada regencyjna wpierala caly czas proces dzialania misyjnego na terenach Imperium. Wpieranie tego procesu przez administracje zdecydowanie zwiekszalo jego skutecznosc. Juz 17 grudnia 1432 roku ogloszono nawrocenie sie prowincji Hamid na prawoslawie. Rok pozniej taka sama informacja dociera z prowincji Bursa.
7 sierpnia akcja misyjna zostaje rozszezona na kolejne prowincje. Byly to Kastamon, Adana, Mus i Angora.

​

Niestety nie wszedzie nawracanie przyjmowalo tak spokojny obrot. 14 pazdziernika 1440 roku dochodzi do silnego buntu w prowincji Bitynia. Ludnosc miejscowa niezadowolona z procesu misyjnego a takze podburzana przez wrogie siatki szpiegowskie wznieca rewolucje. Juz 1 listopada dochodzi do peirwszej bitwy. Bizantyjska Armia Konna znajdujaca sie w tej prowincji postanowila zaatakowac wroga liczac na szybkie zwyciestwo. Jakiez bylo ich zdziwienie, gdy naprzeciw stanelo 9 tysiecy swietnie uzbrojonych przeciwnikow. Dowodca bizantyjski po stoczeniu krotkiego boju, nie bedac pewnym zwyciestwa, wycofuje sie z pola bitwy.
10 dn pozniej buntownicy dowodzeni przez Jema Lale sa ponownie zaatakowani przez Bizantyjczykow. Tym razem naprzeciwko maja 11 tysiecy konnicy. Jednak ponownie dzieki lepszym pozycjom obronnym oraz dowodzeniu udaje im sie wygrac bitwe. Nie dosc tego tracac 300 zolnierzy udaje im sie zabic 3 tysiace bizantyjskich rycerzy. Do czerwca nastepnego roku dochodzi do trzech kolejnych bitew. Kazda z nich jest wygrana, ale straty zwyciescow 10krotnie przekraczaja straty buntownikow.

​

Jema Lale zostaje zmuszony do lawirowania pomiedzy prowincjami Bursa a Bitynia i staczania kolejnych bitew. Kazda z nich mimo strasznych strat przeciwnika przegral. W koncu 30 grudnia 1441 roku udaje sie otoczyc jego sily w prowincji Bityni. 23 tysiace rycerzy bizantyjskich nie daje szans i pod koniec dnia na polu bitwy lezy ponad 7 tysiecy cial buntownikow.

Okres dzialania Rady Regencyjnej byl takze okresem rozbudowy prowincji. W tym czasie rozbudowano budynki Konstabli w prowincjach: Tracja, Saloniki, Adrianopol, Kozani, Anatolia, Macedonia, Smyrna, Burgas, Bursa i Yazgod oraz rynek w Kozani (w wyniku buntu dwukrotnie), Doros i Tracji.

Spoiler

​

Dyplomacja​

Nadal silny nacisk w kontaktach z innymi krajami byl nastawiony na mariaze. Dlatego tez zorganizowano kolejne malzenstwa z Gruzja, Mediolanem, Toskania, Litwa, Ferrara, Modena, Pskowem, Niznym Nowogrodem i Neapolem. Takze z ksiestwami greckimi utrzymywano koligacje rodzinne. Dlatego tez rodziny panujace w Muntenii i Atenach byly celem kolejnych zaslubin.
Ciagle ponawiane wojny ze Zlota Orda zmusily Rade regencyjna do zapewnienia sobie drog przemarszu przez inne sasiednie kraje. Mialo to tez miec drugi efekt. Liczono, ze panstwa takie bedqa mniej chetne do atakowania Bizancjum. Dlatego tez w 1434 roku podpisano taka umo0we z Moldawia, bedaca teoretycznie wasalem Zlotej Ordy. Umowa dala swietna pozycje do ewentualnego przyszlego ataku. Kolejnym etapem przygotowywania sie do konfliktu ze Zlota Orda byly negocjacje z Gruzja. W grudniu 1439 roku Rada podjela decyzje by zagwarantowac niepodleglosc temu krajowi. Liczono, ze da to pretekst do wybuchu wojny a byc moze zaciesni stale pogarszajace sie kontakty miedzy tymi krajami. Niestety juz miesiac pozniej Gruzja doprowadza do zniewagi dyplomatycznej nastawionej na pogorszenie kontaktow. Bylo to o tyle zaskakujace, ze kraj ten byl w bardzo cezkiej sytuacji dyplomatycznej i nie potrzebowal kolejnego wroga. Szczegolnie, ze Bizancjum udowodnilo juz niejednokrotnie swoja supremacje w tym regionie.

Ewenty​

Ciagle wojny, wysokie podatki a takze roznice kulturowe i religijne powodowaly ciagle wybuchanie mneijszych lub wiekszych powstan. Do jednego z takich doszlo w lipcu 1429 roku w prowincji Nisz. Buntownicy w sile 8 tysiecy wojska postanowilo opanowac prowincje. Na szczescie 3 miesiace pozneij dociera tam armia bizantyjska. 17 pazdziernika dochodzi do bitwy w wyniku ktorej wojska Andrei Sorkochovicha zmuszone zostaja do ustapneia.
31 lipca 1430 roku dochodzi do powaznego kryzysu miedzynarodowego. Na szczescie sily dyplomatyczne znajdujace sie w regionie szybko reaguja uchraniajac panstwo od nowego konfliktu. Szybkosc dzialania spowodowal zwiekszneie szacunku i poprawe relacji z sasiadami. 28 kwietnia 1432 roku dociera do Rady informacja o buncie w prowincji Mus. Nie jest to ostatnia zla wiadomosc. Okazuje sie, ze bunt byl tak dobrze przygotowany, ze jeszcze tego samego dnia cala prowincja i wszystkie zamki zostaja opanowane przez nacjonalistow. Dopiero 25 stycznia 1433 roku udaje sie pobic sily Iskendera Bayrama. Ale mimo tego zwyciestwa kolejne 10 lat trzeba bylo uwaznym okiem pilnowac prowincji zanim ruchy nacjonalistyczne na nowo przycichly.
Rok pozniej dochodzi do kolejnego buntu. Polityka centralistyczna prowadzona przez Rade dawala sie coraz bardziej w kosc biedniejszym i bardziej oddalonym od centrum prowincjom. 14 stycznia 1434 roku dochodzi do takich protestow w prowincji Adana. Rada bojac sie dac zly przyklad postanawia ostro ukarac protestujacych czym powoduje wybuch buntu. W wyniku trzech kolejnych bitew w prowincjach: Adana, Angora oraz Anatolia udaje sie w koncu zniszczyc zbuntowana armie. W tym czasie doszlo takze do dwoch wasni rodowych. Rada bojaca sie przerodzenia tego konfliktu w wojne domowa zmuszona zostala do interwencji. Przekupstwo i dzialania dyplomatyczne doprowadzily do zawieszenia konfliktu.

Wojna z Gruzja​

27 listpada 1431 roku Gruzja wypowiada wojne Bizancjum. Prawdopodobnie chca wykorzystac okazje, ze wladca jest niepelnoletni i odzyskac utracana reputacje. Gruzja spodziewala sie, ze Bizancjum skupione na potyczach ze Zlota Orda nie bedzie w stanie jednoczesnie bronic sie przeciwko ich wojskom. Na szczescie sojusznicy: Ateny oraz Ak Koyunlu przylaczaja sie do wojny po stronie Rady regencyjnej. Niestety 19 grudnia dociera do Konstantynopola zla wiadomosc - do wojny przylacza sie Mediolan.

​

7 stycznia nastepnego roku w zatoce Odessy flota gruzinska przechwytuje wracajaca flote transportowa. Na szczescie poswiecajac 1 okret udaje sie uratowac reszte floty. W kwietniu na widok Armii Bizantyjskiej wkraczajacej do Adygeji szybko oferuja zawieszenie wojny. rada Regencyjna obawiajac sie sily Mediolanu przystaje na ta propozycje.

Wojna z Mamelukowie


​

Do kolejnej wojny dochodzi juz w kweitniu 1437 roku. Ciagle konflikty, a takze finansowanie buntownikow po obu stronach granicy, doprowadzilo w koncu wybuchu konfliktu przeciwko Panstwu Mamelukow oraz ich sojusznikom: Jemenowi oraz Suahili. Przewaga liczebna wroga wymusila na Radzie Regencyjnej defensywna taktyke. wojska zostaly wycofane w glab kraju i zgrupowane w wieksze oddzialy. Zanim wroga armia zdolala wkroczyc udalo sie znisczyc wybuchle w miedzyczasie buntownicze armie. Udalo sie nawet wzniecic bunty w prowincjach: Delta, Nadzaf oraz Mosul.
Do pierwszej bitwy dochodzi 23 lutego 1438 roku w prowincji Mus.
Armia Bizantyjska Stefanosa Mikrulakesa w sile 19 tysiecy wojska starla sie z silami Muzulmanskimi Kujuka Bey z 25 tysiacami. Przewaga liczebna wroga zmusila Stefanosa do wycofania sie z prowincji. Na szczescie wrog byl na tyle niepewny, ze nie atakowal dalej i armia wlasciwie bez strat wlasnychzdolala wykonac ten manewr. 1 lipca tego roku dochodzi do kolejnej bitwy w Adanie. Tym razem 31 tysiecy zolnierzy Stefanosa atakuje 13 tysiecy mameluków ktorzy liczac na lupy dostali sie za daleko w glab wrogiego terytorium. Po zniszczeniu tej armii calosc sil Bizantyjskich maszeruje w strone prowincji Mus gdzie 28 sierpnia sciera sie z pozostala armia przeciwnika. Niestety tym razem wrogowi udaje sie wycofac z bardzo malymi stratami na wlasne terytorium. Stefanos nie chcac zostawic przeciwnikowi czasu do zebrania posilkow atakuje dalej. 29 wrzesnia w Dajr Az Zor Armia Mamelukow zostaje dogoniona i zniszczona.
Mimo tych zwyciestw Rada z ulga przyjmuje 9 grudnia oferte pokojowa. powrot do Status Quo wydaje sie marna umowa, jednak kraj nie byl gotowy na koszty dalszej wojny.

​

PS: szybki update. Odcinki sa czeste bo i wladcy szybko gina Tak jak ostatnio sponorem odcinka jest osoba ktora nie zawraca mi glowy na tyle, zebym odcinka nie mogl napisac. Natomiast sponsorem mapki jest thrashing mad ktory w poscie pokazal jak latwo i przyjemnie tworzyc mapki

PS2:

Spoiler

 

wiesz - w moich aarach zawsze planowana jest jakas katastrofa

---------- Post added 14-11-2011 at 19:43 ---------- Previous post was 13-11-2011 at 09:09 ----------

odcinek 4

1443-1460






Imperator Ioannes IX 1443-1451

Rada Regencyjna 1451-1460



Decyzje​

Nowy wladca juz w dniu swojej koronacji musial podjac pierwsze wazne decyzje. Grupa doradcow zaproponowala Ioannesowi wprowadzenie licencjonowanego druku. Ta nowa technologia a szczegolnie jej szybki rozwoj niepokoila czesc arystokracji przyzwyczajonej dostarych porzadkow. To wlasnie oni zaczeli namawiac Imperatora na probe kontrolowania tej nowej dziedziny. Nie bylo to jednak zgodne z jego planami. panstwo mialo juz i tak dosyc klopotow z arystokracja, zeby jeszcze dodakowo dawac im wladze. Takze innowacyjnosc w ktora mialo dazyc Bizancjum moglo byc zagrozone.
Natomiast jeszcze tego samego dnia wprowadzono Akt o Alkoholu. Regulacje dotyczace sprzedarzy a szczegolnie wprowadzenie licencji na handel mialy dac powazne zyski do skarbca panstwa.
W styczniu nastepnego roku Ioannes zaczal przemysliwac o skierowaniu panstwa bardziej w strone kultury zachodniej. Niestety nie byl to latwy proces. Wymagal powaznych zmian w kraju i nalezalo sie spodziewac, ze potrwa to wiele dziesiecioleci.

​

Pierwszy etap tego procesu zakonczyl sie w pazdzierniku 1453 roku gdy ogloszono wprowadzenie ustaw wprowadzajacych bardziej innowacyjne zasady dzialania panstwa.

​

Mialo to przelozenie takze na wprowadzanie nowych technologi do ktorego doszlo w handlu, produkcji, strefie rzadowej oraz marynarce wojennej.
19 stycznia 1444 roku rozpoczeto rozbudowe siedzib konstabli w prowincjach: Hamid, Imeretia oraz Kastamon.
W lutym 1460 roku udalo sie takze zebrac srodki na rozbudowe zbrojowni w Tracji, Bityni, Doros, Imeretii i Yazgod. Byly one neizbedne gdyz ciagle wojny bardzo uszczuplaly srodki panstwa. Obawiano sie, ze kolejne wojny ze Zlota Orda lub Mamelukami postawia panstwo w sytuacji braku rekrutow i uzbrojenia dla nich.

​

Wladca staral sie poprawic takze kulture jaka panowala w kraju. Ciagle wojny toczone od pol wieku zdecydowanie zahamowały jej rozwoj. Aby cofnac ten proces Ioannes postanowil 9 maja 1445 roku zamowic piekny gobelin. Mial to byc pierwszy z wielu zamowionych przez wladce dziel.
W lutym 1446 roku rozpoczeto budwe pieknych rynkow w Smyrnie i Niszu. W prowincjach tych swietnie rozwijal sie handel i postanowiono go dodatkowo umocnic.
Imperator nie zapomnial takze o ciagle dzialajacym procesie nawracania poddanych z bylych prowincji islamskich. W czasie panowania wladcy udało sie ten proces zakonczyc w Adenie, Synopie i Bityni. Ta druga byla szczegolnie wazna, gdyz konczyla ona proces nawracania w Azji Mniejszej co bylo zlecone przez poprzendich wladcow. Takze nowi misjonarze zostali wyslani do Kastamon. LIczono, ze dzieki ich ciezkiej pracy w koncu zakoncza sie ciagle bunty wybuchajace w tych prowincjach.

​

Aby dodatkowo umocnic prawoslawie a takze dac dodatkowe mozliwosci dyplomatyczne w styczniu 1450 roku ogloszono Bizancjum obronca wiary.

Ewenty


​

W grudniu 1445 roku umiera Thomas nastepca tronu. Co prawda wladca ma takze corke - Helene, ale bedzie mogla ona przejac wladze dopiero w 1460 roku. Stary wladca wcale nie byl pewien czy starczy mu sil na rzadzenie panstwem przez tyle lat.

​

Lepsze wiadomosci przyszly w pazdzierniku 1448 roku. Stworzenie osrodku handlowego w Konstantynopolu nadal powodowalo rozwoj kupcow w kraju. W tym miesiacu dzieki doswiadczeniom zebranym przez nich udalo sie zmniesjzyc merkantylizm co pomagalo w rywalizacji z obcymi kupcami.

​

W kwietniu 1450 roku doszlo do sporu granicznego z Moldawia. Odkryte niedawno dokumenty dawaly pretekst do uznania prowincji Budziak jako narodowa dla Bizancjum. Wladca postanowil to wykorzystac i nie ustepowac w sporze. Przy nadazajacej sie okazji panstwo upomni sie o te tereny.
25 stycznia 1451 roku umiera wladca. Jako ze nastepca nie jest pelnoletni na 9 lat wladze przejume Rada Regencyjna.

​

W sierpniu 1455 roku zaczely pojawiac sie skargi na poborce podatkowego. Ludnosc miejscowa uwazala go za chciwca i okrotnika. Rada uznala jednak ze dobrze wykonuje on swoja prace i nie zaakceptowala petycji. Doprowadzilo to niestety do spadku stabilnosci. jednak bylo to lepsze niz utrata dochodu z podatkow.
Udalo sie takze radzie zakonczyc proces asymilacji kulturowej w trzech prowincjach. Mieszkancy prowincji Anatolia, Synopa i Yazgod od teraz uwazali sie za Greków co bardzo pozytywnie wplywalo na stabilnosc panstwa.

​

29 lipca 1458 roku arystokracja postanowila wykorzystac slabosc Rady a takze nastepcy tronu i uzyskac dla siebie nowe przywileje. Niestety mimo, ze bylo to sprzeczne z polityka poprzednikow to musiano zaakceptowac te zadania.
W sierpniu 1459 roku udaje sie w koncu podpisac pokoj ze Zlota Orda. MImo wielu wygranych bitew, a takze przejeciu paru prowincji przeciwnika nadal nie udalo sie uzyskac zadnych trwalych zyskow. Mala liczba osad i fortow powodowala, ze jak tylko armia bizantyjska wycofywala sie z danego terenu natychmiast przejmowala nad nim kontrole Orda.
Kolejna zla wiadomoscia bylo przybycie poslow z Anglii, Ak Koyunlu, Maroka a takze Francji i Kastylii. Panstwa te ostrzegly Bizancjum przed rozpoczynaniem kolejnych wojen. O ile dzialania Maroka i Ak Koyunlu byly zrozumiala - dbaly o swoje interesy i o oslabienie sasiada, to polityka panstw chrzescijanskich byla niezrozumiala dla Rady. Nie dosc, ze to Bizancjum jest caly czas atakowane to spotyka ja to ze strony panstw Islamskich przed ktorymi broni reszte europy. Prawdopodobnie zauwazono wzmocnienie tego panstwa i najwidoczniej panstwa boja sie jego dalszego rozwoju. 29 grudnia 1460 roku dzialanie Rady zostaje zakonczone a nowym wladca zostaje Helene I

Analiza panstwa​

Bizancjum jest Imperium w ktorym wladca pelni swe rzady dozywotnio. Sprawowal on wladze w 24 prowincjach znajdujacych sie po obu stronach Ciesniny Bofors. Blisko 85% terytorium byl traktowane jako narodowe. Na jej terenach zylo pare znacznie rozniacych sie kultur. Wiekszosc to kultura grecka (ponad 50%), druga najsilniejsza i zarazem akceptowana w imperium byla turecka (30%). Pozostale to gruzińska oraz bułgarska. Wiekszosc, poniewaz blisko 75% jest przywiazana do prawosławia ktore jest traktowane jako religia narodowa a panstwo uwaza sie za obronce wiary.
Imperium jest mocno scentralizowanym panstwem o wyraznej przewadze arystokracji. Mimo skupienia sie na wprowadzaniu innowacji panstwo jest nadal zacofane. Sytuacji nie poprawia silny Merkantylizm pogarszajacy szanse kupcow w rywalizacji.
Od poczatku 1400 roku panstwo toczy ciagle wojny z panstwami islamskimi. Na szczescie wiekszosc z nich zwycieskie. Wymusza to jednak posiadanie silnej armii. W jej sklad wchodzi 33 tysiace piechoty(9) i kawalerii(24) zgrupowanych w 4 armiach. Jest to o blisko 1 tysiac wiecej niz stanowi limit panstwa. W jej sklad wchodza glownie jednostki stworzone na sposob arabski. Armie ladowa wspiera marynarka w ktorej sklad wchodza 22 okrety. w tym 12 silnych karak. Niestety slabosc dowodcow oraz neiznajomosc nowoczesnych taktyk powoduja, ze w kolejnych wojnach formacja ta przynosi duze straty i wymaga powaznych nakladow finansowych. Bizancjum nie wykorzystuje pelnego limitu utrzymania floty ktory stanowi 37 okretow. O ile sily ladowe stanowia 9 sile w europie i sa porownywalne z ich najwiekszymi wrogami o tyle marynarka stanowi dopiero 11-12 sile i jest slabsza od floty Mamelukow.
Glownym produktem wytwarzanym w panstwie jest zboze (25%), wino oraz sukno (po 20%), a nastepnie juz w mniejszych ilosciach: miedz, ryby, wyposazenie okretowe zelazo oraz welna.
Glownym przychodem sa podatki dajace 198 dukatow a takze opodatkowanie (161 dukatow) oraz produkcja (100 dukatow). W mniejszym stopniu rozne rodzaje cla oraz handel dajacy tylko 25 dukatow. Na najwieksze koszty sklada sie utrzymanie w pelnej gotowosci armii (180d) oraz wydatki na manufaktory (100d). Misjonarze nie stanowia duzego wydatku zadowalajac sie 20 dukatami. Koszty dzialania i utrzymania floty sa jeszcze mniejsze.
W panstwie panuje silna inflacja utrzymujaca sie w 1460 roku na poziomie 16.9
Bizancjum kontroluje osrodek handlu w Tracji ktorego wartosc stanowi prawie 400 dukatow co plasuje go na 5 miejscu. Z racji wysokiego merkantylizmu kupcy skupiaja sie na rywalizacji tylko na terenie swojego kraju.

PS: bardzo krotki odcinek. Mam nadzieje, ze mimo wszystko sie spodoba. Jesli bedziecie chcieliw iecej informacji o gospodarce to dajcie znac to zedytuje post.

 

odcinek 5 i 6
1460-1488



Imperatorka Helena I (1460-1467)
Imperator Ioannes X (1467-1488)



Wojna z Memelukami​

17 stycznia 1464 roku Panstwo Memelukow wypowiada wojne Bizancjum. Po ich stronie do wojny dolaczaja Jemen, Karaman oraz Nadzad, natomiast Imperatora wspieraja wierni sojusznicy Archaja oraz Ateny. Mimo, ze wojna nie byla sprowokowana, to wladca byl na nia przygotowany. Wlasciwie to czekal na okazje do przejecia kolejnych prowincji ktore historycznie nalezaly sie jemu. Dlatego tez postanowiono jak najdluzej opozniac marsz armii Memelukow, zablokowac wszelkie ruchy obcych flot i w miedzyczasie rozbic sojusznikow. Dopiero pozniej doprowadzic do serii bitew z glowna armia agresora.
Do pierwszej bitwy dochodzi juz 30 marca w prowincji Karaman. 8 tysieczna armia Bizantyjska niszczy tego dnia stacjonujace w tej prowincji sily wroga.
9 lipca konczy sie oblezenie w prowincji Konya ktora przechodzi we wladanie Bizancjum. Niestety zle wiesci nadciagaja z prowincji Mus ktora 18 wrzesnia zostaje opanowana przez memelukow. Na szczescie juz 2 tygodnie pozniej opanowana zostaje druga prowincja - karaman - przez co panstwo to zmuszone zostaje do zaakceptowania aneksji.

​

3 stycznia 1465 roku udaje sie zlapac w prowincji Angora silna armie Timurburgha I Burji ktory ze swoja straza przednia za daleko oddalil sie od glownych sil. Mimo, ze po stronie Memelukow byla to ledwie czesc ich armii dla Bizancjum byla jedna z wiekszych w tym stuleciu.
Diogenes Gabras razem z 27 tysiacami zolnierzy zmusil do stoczenia bitwy 23 tysieczy oddzial przeciwnika. Dzieki skutecznej taktyce a takze zaskoczeniu z pola bitwy udaje sie uciec zaledwie 3 tysiacom konnicy przeciwnika. Niestety straty wsrod Bizantyjczykow wynoszace 50% stanu armii nie pozwalaly na pogon za przeciwnikiem.
Aby wesprzec starania armii wladca postanowil przekazac czesc funduszy na wspieranie buntow na dalekich kresach panstwa Memelukow. Pierwszy taki bunt sfinansowano w lutym 1465 roku w Kairze, nadzaf oraz Judeii. W miedzyczasie muzulmanie opanowuja kolejna prowincje - Adane.
W miedzyczasie Armia Diogenesa zbierajaca sily po ostatniej walce zaskakuje maly 2 tysieczny oddzial Armii Jemenskiej. Dwa miesiace pozneij podobny los spotyka tym razem 3 tysieczny podjazd memelukow.
17 grudnia 1465 roku udaje sie oslabic przeciwnikow zawierajac separatystyczny pokoj z Nadzad a 3 dni pozniej z Omanem. Niestety Jemen nie zgadza sie na odstapienie sojusznika. Mimo kolejnych bitew wygranych przez Bizancjum 22 maja 1466 roku kolejna prowincja - Yazgod poddaje sie przeciwnikowi.

​

4 dni pozniej udaje sie znow wymanewrowac przeciwnika i stoczyc bitwe w prowincji Karaman z Timurburgha w sytuacji gdy nie zdolal sciagnac calosci swych sil. 21 tysiecy Bizantyjczykow mialo zaskakujaco duzo problemow z pokonaniem 13 tysiecznej armii Memelukow. Pod koniec dnia przeciwnik razem z 10 tysiacami zolnierzy wycofuje sie na lepsze pozycje. Co gorsza byla to kolejna bitwa w ktorej wladca traci duzo wiecej sil niz przeciwnik.
Helena widzac powazne zagrozenie dla swojego kraju, wyczerpujace sie zasoby ludzkie a takze slabosc swojej armii postanawia zawrzec pokoj. Kosztuje ja to 225 dukatow co raczej jest malym kosztem i nalezy uznac za sukces dyplomatyczny.

Wojna ze Zlota Orda oraz Litwa​

Fakt, ze od poczatku panowania Heleny toczono ciagle wojny ze Zlota Orda nikogo juz nie dziwily. Wlasciwie, poza mieszkancami prowincji Doros nikt nie odczuwal tej wojny. A i sami mieszkancy przyzwyczaili sie do faktu, ze raz na pare dziesiecioleci ordyncy opanowuja ichs tolice, ale zaraz zostaja zmuszeni do wycofania sie. Niestety kolejne wojny nie przynosily zadnych kozysci dla Bizancjum. Armia nie potrafila na stale opanowac ogromnych pustych przestrzeni jakie tam wystepowaly. Zwykle zaraz po opuszczeniu terenu przez armie imperium pojawiala sie na nim jazda koczownicza.
W drugiej polowie XV wieku zaczely sie pojawiac nowe pomysly na zaradzenie tej sytuacji. Imperatorka postanowila pojsc w slady swojego sojusznika wladcy Pskowa i zorganizowac grupy uzbrojonych kolonistow ktore w zmaian za zwolneinie z podatku mialys ie osiedlac na podbitych terenach i w razie potrzeby bronic okolicznych terenow. Siec takich koloni miala dac zabepieczenie przed jazda ordyncow. Niestety Imperium nie bylo przygotowane do tego typu akcji i organizowanie kolonistow bardzo powoli sie rozwojalo. Ogolny rozwoj panstwa i duze niezagospodarowane przestrzenie powodowaly slaby odzew wsrod ludnosci.
W marcu 1472 roku Bizancjum zostalo wezwane na pomoc przez swojego sojusznika Polotsk. Bronil sie on przed atakiem Litwy, Smolenska, Bosni i Pomorza.
Co prawda wladca nie mial mozliwosci wlaczyc sie do wojny, ale zeby nie zawiesc sojusznika postanowil 10 tego miesiaca wypowiedziec wojne agresorom.
Nie planowano ofensywnych interwencji, ale mimo wszystkoa rmie zostaly przerzucone do Doros, a nastepnie wkroczyly na tereny Zlotej Ordy gdzie mialy oczekiwac ewentualnych atakow Litwinow. Drugim kierunkiem dzialan zbrojnych bylo pogranicze greckie. Jednak tam sily sojusznikow Greckich byly na tyle duze, ze nie bylo potrzeby wzmacniania garnizonow.

​

Do pierwszej bitwy doszlo dopiero 25 czerwca gdy odzialy Diogenesa Gabrasa zlozone z 11 tysiecy jazdy i 4 tysiecy piechoty natrafily na maly podjazd Ahmada Touiluna. Niestety mimo znacznej przewagi udało sie przeciwnikom przy malych stratach umknac. Ponownie okazalo sie, ze wojska - a szczegolnie jazda bizantyjska nie stanowi rownorzednego przeciwnika dla ordyncow.

​

13 lipca w prowincji Jedysan udalo sie dopasc Dionizesowi kolejny oddzial przeciwnika. Tym razem dowodzil nim Kebek Bora Chinua. Nie wykazal sie on rowna przezornoscia co jego poprzednik i dal otoczyc. W efekcie pod koniec dnia oddzial zostal wybity co do jednego. 18 maja nastepnego roku udalo sie zaskoczyc kolejnego dowodce ordyncow. Tak jak i poprzednik zostal on otoczony a jego 5 tysieczny oddzial zniszczony. W tym momencie sytuacja wydawala sie bardzo kozystna. Bizancjum kontrlowalo Zaporoze i Jedysan. Polotsk kontrlowal Kijow i Podole, co zabezpieczalo polnocna granice imperium. Bylo to o tyle latwiejsze, ze wasal Ordy - Moldawia zawarla cichy rozejm z Bizancjum gwarantujac bezpieczenstwo przygranicznych terenow.
W lutym 1474 roku imperium kontrolowalo takze Kuban, natomiast meisiac pozneij udalo sie zniszczyc silny podjazd w prowincji Zaporoze.

​

5 kwietnia zostaje podpisany pokoj z Litwa. Ioannes byl juz zmeczony ta wojna ktora nie przynosila zadnych korzyści wiec z zadowoleniem przyjal oferte w wyniku ktorej panstwo zyskalo choc troche dukatow. Przez kolejne miesiace armia bizantyjska zajmowala sie kontrolowaniem zdobytych prowincji i niszczeniem wykrytych podjazdow.

​

Niestety pierwszego dnia 1475 roku w Burtazji 8 tysiecy bizantyjskiej piechoty zostaje zaskoczonych przez 12 tysiecy ordyncow pod wodza Kuchuka Muhammada Bayangge. Zaskoczenie i slabe dowodzenie spowodowaly panike w odzialach ktora zakonczyla sie szalona ucieczka. Niestety 4 tysiace jazdy Kuchuka tylko czekaly na to i nie pozwolily nikomu wydostac sie z pola bitwy.

​

Do grudnia 1476 roku udalo sie opanowac takze Burtazje. 27 tego miesiaca doszlo do duzej bitwy o Kuban. Devlat Berdi I Chagatayid razem z 18 tysiacami jazdy starl sie z armia Diogenesa. 28 tysieczna armia bizantyjska nie dala sie zaskoczyc i mimo duzych strat dala rade pokonac przeciwnika. Devlat wycofal sie z pola bitwy na czele 5 tysiecy ocalalch ordyncow. 23 kwietnia 1478 roku pierwsze odzialy kolonistow byly gotowe do wyslania na Krym i Kuban.
10 wrzesnia tego roku poprawiajaca sie sytuacja Zlotej Ordy zmusila Imperatora do zawarcia pokoju. Mimo, ze opanowal on wiele prowincji nie byl w stanie ich kontrolowac. Dlatego tez zamiast zyskac tereny Ioannes postanowil zmusic Orde do uwolnienia Moldawii oraz Murom, a takze nakazac placenie corocznej daniny.

Pokoj nie trwal jednak dlugo. Juz 2 lata pozneij w czerwcu dochodzi do wznowienia dzialan wojennych. Tym razem to Ioannes sprowokowal agresje ordyncow liczac na to ze ich sojusznik Mentese przylaczy sie do wojny. Do pierwszej bitwy doszlo juz 24 czerwca w prowincji Antalya gdzie Imperator zniszczyl 3 tysiace piechoty przeciwnika. 19 lipca dokonal podobnego czynu w Smyrnie. 23 pazdziernika po zdobyciu ostatniego miasta przeciwnika Bizancjum dokonalo aneksji Mentese. Zlota Orda atakowana caly czas przez Polotsk nie miala mozlisoci wsparcia swoich sojusznikow i na polnocnej granicy panowal wzgledny spokoj.

Decyzje​

W sierpniu 1461 roku rozpoczeto drugi etap wzmacniania infrastruktuty wojennej. W prowincjach: Macedonia, Synopa, Naksos, Saloniki i Adana rozbudowano zbrojownie. W czerwcu nastepnego roku rozbudowano takze budynki konstabli w Bitynie oraz dalsza zbrojownie w Mus.
Proces wzmacniania potencjalu wojennego panstwa zakonczyl sie w 1467 roku dalsza rozbudowa zbrojowni w Angorze, Kazani, Adrianopolu, Bulgarii, Anatolii, Smyrnie oraz Bursie. Byla to bardzo droga inwestycja, ale juz w nastepnych latach miala przyniesc swietne efekty w postaci gotowego uzbrojenia dla nastepnych tysiecy zolnierzy.
Ioannes X kontynuowal rozbudowe kraju zapoczatkowana przez poprzedniczke. Znow zbrojownie byly pierwszym celem. Dlatego tez juz w marcu 1470 roku rozbudowano je w Burgas, Hamid i Karaman. Dwa lata pozniej dolaczyly do nich Nisz, Silistria, Trapezunt oraz ropzbudowano budynek konstabla w Angorze i Doros.
W styczniu 1475 roku wybudowano w Karaman pierwsza Ambasade. Rok pozniej do prowincji posiadajacych rozbudowana zbrojownie dolaczyla Sivas. Natomiast Karaman, Nisz, Naksos i Adana uzyskaly rozbudowane budynki Konstabla. Rok 1481 byl kolejnym etapem wielkiej budowy. Nadal wladca skupiny byl na wzmacnianiu Konstabli - tym razem w Armeniakon, Chaldii, Mus, Silistrii i Sebasteia oraz zbrojowni w Kibyrrhaiotai.
Od roku 1482 pieniadze byly przekazywane na rozbudowe rynkow w prowincjach. Juz w tym roku stalo sie to w Doros. Dwa lata pozniej w styczniu dolaczyly do nich Boukellarion oraz Optimatoi a takze w pazdzierniku Naksos, Anatolikon, Opsikion, Bulgarii, Yazgod, Mus i Silistria,
Rozbudowa zakonczyla sie w 1487 roku zakonczeniem budowy rynkow w Iconium i Adanie.
Obydwaj wladcy nie zapomnieli takze o wspieraniu misjonarzy w ich procesie nawracania heretykow. Mimo duzych nakladow srodkow i czasu w panstwie nadal duzy procent stanowili innowiercy. Ciagly rozwoj kraju nie pomagal w poprawie tego stanu. Na szczescie w styczniu 1464 roku ogloszono nawrocenie sie gheretykow w Angorze. Dwa lata pozneij kolejjni misjonarze byli gotowi dlatego tez wladca wyslal ich do Konya oraz Karaman.

​

Ta ostatnia prowincja nawrocila sie juz w 1470 roku. Pod koniec 1483 roku misjonarze pojawili sie takze w prowincji Kibyrrhaiotai. W 1487 roku prowincja Iconium przechodzi na wiare panstwowa.

​

Poza wysylaniem misjonarzy Ioannes postanowil takze w innej formie wesprzec kosciol. Na swoj dwor sprowadzil teologa Eirenaiosa Doukasa.

​

Juz w 1482 roku namowil on Imperatora na wprowadzenie podatkow koscielnych. Mimo zwiekszonego ryzyka buntu mialo to dac calkiem spory zastrzyk pieniedzy. Mialy byc one przeznaczone na dalsza walke z innowiercami. Teolog ten ciagle namawial wladce na wspieranie prawoslawna ludnosc takze poza granicami kraju. Dlatego tez Imperator postanowil wesprzec ich w prowincji Rodos.
Wladcy myslac o obronie i wspieraniu religii nie zapomnieli o wplywaniu na rozwoj kraju. Nalezalo tego dokonac poprzez rozne inicjatywy, takie jak nowe technologie, ale takze nowe mysli i sposoby rzadzenia. W sierpniu 1466 roku zwiekszono innowacyjnosc. Wspieranie wolnosci wypowiedzi daje podatny grunt dla nowych ideii. Dzieki temu na dworze pojawil sie nowy mysliciel Nikomedes Diasorenos. Dzieki zatrudnieniu go jako doradcy rozwoj strefy rzadowej mial zdecydowanie wzrosnac.

​

Skutecznosc tego zabiegu spowodowala, ze w 1478 roku jeszcze raz wzmocniono innowacyjnosc. Niestety pozwalanie na zwyklym ludziom na dyskutowanie nie spotkalo sie z dobrym odbiorem na swiecie przez co prestiz kraju spadl.

​

23 pazdziernika 1480 roku podjeto ostatnia wazna decyzje administracyjna. Odzyskanie wszystkich prowincji pozwolilo Bizancjum na powrot do systemu administracyjno - militarnego zwanego Tem. Zarzadcy Tem podlegali bezposrednio Imperatorowi i laczyli w swojej wladzy tak militarne jak i cywilne srodki w prowincji. Dzieki scentralizowanej wladzy wojskowej sila ludzka dostepna dla armi znacznie sie zwiekszyla. Przy zmianie tej wprowadzono takze dawne nazewnictwo prowincji. Moglo to poczatkowo spowodowac lekkie zamieszanie, ale mialo scementowac wladze i udokumentowac swiete prawa Bizancjum do tych terenow.

Dyplomacja​

Okres sprawowania wladzy przez obydwoje Imperatorow nie nalezal do najspokojniejszych. Jak na ilosc lat przez jakie rzadzili liczba problemow, wojen i rozruchow jakie spotkaly Bizancjum byl niebezpiecznie duzy. Nie dosc tego, mimo, ze kraj ten nie byl prowodyrem tych konfliktow to caly czas w europie byl tak traktowany. Dlatego tez od 1464 roku jest on caly czas ostrzegany przez kolejne kraje przed kolejnymi awanturami. Pierwszym krajem byla Norwegia.
O ile z racji odleglosci nie stanowilo to problemu to ostrzezenie przez Mentense czy tez Wenecje nalezalo traktowac serio. Do grupy tych panstw dolaczyl w 1466 roku Zakon ktory najwidoczniej zapomnial, ze panstwo to walczy z innowiercami.
Aby poprawic stosunki z niektorymi sasiadami Imperatorzy wysylali chojne dary m in do Polotska oraz Wegier. Wpieranie osob zwiazanych z wladcami tych panstw mialo doprowadzic do poprawy stosonkow. Panstwo mialo wystarczajaco wrogow na wschodzie i polnocy oraz buntownikow na wlasnych terenach, zeby martwic sie takze o pozstale granice. Dlatego tez na nowo wspierano proces mariazy z innymi wladcami. Do takich doszlo w Polotsku, Moldawii a takze Archaii, Aten i Morei.

Eventy​

30 listopada 1462 roku doszlo do sporu granicznego z Serbia. W wyniku bledu kartografow na starych mapach Bizancjum Kosowo bylo umieszczone w granicach Imperium co powodowalo wscieklosc miejscowego wladcy. Zadal on oficjalnego zrezygnowania z Kosowa i uznania swoich praw do tej prowincji. Helena uznala, ze to swietny powod do wypowiedzenia w dogodnym czasie wojny temu panstwu i nie uznalala pretensji Serbskich za sluszne.
Do podobnej sytuacji dochodzi w listopadzie 1466 roku. Tym razem spor dotyczyl prowincji Sivas nalezacej do Ak Koyunlu. Sytuacja byla o tyle specyficzna, ze w prowincji tej zyla w wiekszosci ludnosc prawoslawna. Helena nie mogla pozostawic ich w rekach islamskich i oglosila, ze tereny te naleza do Bizancjum.
Co prawda tereny te kontrolowala armia islamska ale imperatorka liczyla, ze przy sprzyjajacych okolicznosciach uda sie przywrocic wladze imperium na tych terenach. O slusznosci tej decyzji mozna bylo sie przekonac juz w 1475 roku. W lutym tego roku wybucha w tej prowincji powstanie na tle religijnym.
Po opanowaniu okolicznych terenow buntownicy 5 marca poprosili Helene o przyjecie w sklad imperium i ochrone, ktora od razu zlecono wysylajac do prowincji wojsko.
10 marca 1472 roku dochodzi do rozruchow chlopskich w jednej z prowincji. Imperator ktory byl w poblizu postanowil zainteresowac sie blizej ta sprawa. Okazalo sie, ze warunki w jakich musieli oni pracowac zatrwozyly do tego stopnia wladce, ze postanowil od razu wesprzec ich zmieniajac prawo.
W wyniku zmian zwiekszono wolnosc poddanych, niestety spowodowalo to zmaieszanie w panstwie przez co ucierpiala stabilnosc Bizancjum.

​

5 kwietnia 1487 roku wladca musial zazegnac kolejny spor. Tym razem, to kupcy byli jego prowodyrami. Okazalo sie, ze prawo nie jest dostosowane do szybkiego rozwoju handlu. Zreszta kupcy sami nie byli w stanie dogadac sie w ktora strone prawo powinno byc zmienione. Czesc z nich przyzwyczajona do rywalizowania tylko na terenie bizancjum kompletnie nie rozumiala zmian jakie chcieli wprowadzic kupcy rywalizujacych w obcych panstwach.
W koncu, wpierajac wolny handel, konflikt zazegnal sam Imperator.
Wladca umiera 1 kwietnia 1488 roku.

​

PS: odcinek mial byc wczesniej napisany, ale konto premium na World Of Tanks skutecznei mnie odciagalo od pisania. A pozneij mialem dziwne problemy z narysowaniem mapy. Najwidoczneij tak zadko daje odcinki ze zpominam jak sie to robi.

 

Odcinek 7
1488-1510



Imperator Andreas I 1488-1507
Imperator Demetrios I 1507-1510


Wojna z Syria​

5 kwietnia 1488 roku Syria postanawia wykorzystac slabosc nowego wladcy i wypowiada wojne Bizancjum. Jest to o tyle niewdzieczne zagranie, ze panstwo to powstalo tylko i wylacznie dzieki funduszom plynacym z Konstantynopola.
Zanim armie ladowe udadza sie na granice z Syria wyslana zostala zostala w tamtym kierunku flota. Juz 5 maja dopada ona mala flote przeciwnika. Przewaga liczebna i jakosciowa dala pewne zwyciestwo Bizantyjczykom. Wszystkie okrety zostaly zniszczone.
24 sierpnia dochodzi do twoch bitew. W prowincju Mus Diogenes Gabras dopada wrogi odzial konnicy. Bitwa nie trwa dlugo i bez strat wlasnych przeciwnik zostaje calkowicie zniszczony.

​

Niestety w tym samym momencie 2ga armia Bizantyjska zlozona z 10 tysiecy konnych nie dala rady armii al-Nasr III Hashima. Mimo wyrownanych sil, dobrze ustawiona piechota nie pozwolila na wykorzystanie przewagi w kawalerii. W koncu Bizantyjczycy zostawiajac 1300 zabitych wycofuja sie z pola bitwy.
10 pazdziernika w czasie przemarszu ginie zabity w zasadzce Diogenes.

​

Mimo tak powaznej straty jego armia pokonuje miesiąc pozniej w prowincji Sebasteia glowna armie wroga. Niestety przeciwnik szybko wycofuje sie unikajac powazniejszych strat.
Nowy dowodca Bizantyjski Pavlos Melissinos miesiac pozneij dopada resztki armi przeciwnika w prowincji Mus. Cala armia Hashima zostaje unicestwiona.
Przez kolejne miesiace armia skupia sie na odzyskiwaniu zamkow przejetych przez wroga, az 1 czerwca 1489 roku przekracza granice i wchodzi na tereny przecinika. Czeka tu w okolicach Dajr Az Zor tysieczny oddzial kawalerii. Zaskoczeni nie stawiaja dlugo oporu i Nikomedes Psellos moze kontynuowac marsz. 5 sierpnia informuje on wladce o opanowaniu pierwszej syryjskiej prowincji.

​

Niestety tego samego dnia w prowincji Aleppo Pavlos zostaje zaskoczony przez o blisko polowe mniejsze sily Hashima. Zaskoczeni i przerazeni bizantyjczycy uciekaja z pola bitwy zostawiajac prawie 3 tysiace poleglych.
Jest to ostatni sukces Hashira, poniewaz juz 26 tego miesiaca dopada go Andronikos ze swoimi 12 tysiacami konnych. Tak samo 12 pazdziernika kolejny oddział kawalerii zostaje zniszczony Tym razem przez Pavlosa.
11 czerwca 1490 roku Syria zmuszona zostaje do podpisania pokoju w wyniku ktorego traci 5 prowincji oraz rezygnuje ze swoich roszczen.

Wojna z Mamelukami​

17 maja 1498 roku Wybucha kolejna wojna. Tym razem jej prowodyrem byli Mamelukowie. Razem ze swoimi sojusznikami: Ak Koyunlu, Tunezja oraz Etiopia postanowili wykorzystac okres buntow jaki od zakonczenia ostatniej wojny nawiedzal poludniowo wschodnie pogranicze Bizancjum, dla wlasnych celow.
Imperium juz wczesniej zagrazajace Mamelukom po wojnie z Libia stolo sie zdecydowanie zbyt silne. W sytuacji gdy Zlota Orda faktycznie stracila juz na znaczeniu byl to ostatni dzwonek dla koalicji islamskiej w walce przeciwko ludom prawoslawnym.

​

Juz 13 sierpnia dochodzi do duzej bitwy. Armii Saliha II Sayfuddina liczacej 30 tysiecy jezdzcow i piechoty przeciwstawilo sie 24 tysiace jezdzcow Hektora Melisurgosa. Niestety brak piechoty, a takze bledy do jakich w czasie bitwy doszlo przechylily szale zwyciestwa na Mamelukow. Hektor tracac prawie cala armie zostal zmuszony wycofac sie pod koniec dnia z prowincji.

​

Niestety opieszalosc z jaka przeprowadza ten manewr powoduje, ze 22 wrzesnia resztki jego armi zostaja otoczone i zniszczone.

​

25 marca 1499 roku dochodzi do zaskakujacego ataku ze strony Ak Koyunlu. ODdzial kawalerii ktory pilnowal granicy zostal nagle zaatakowany przez 9 tysieczny oddzial. Tylko dzieki zaangazowaniu dowodcy udalo sie resztkom odzialu wycofac. Nieudolnosc dowodcow tak zdenerwowala wladce, ze juz 4 kwietnia podpisuja pokoj w wyniku ktorego sytuacja wraca do stanu sprzed wojny. Co prawda Andreas chcial zniszczenia tego kraju, ale zle rozwijajaca sie wojna na poludniu zmusila go do tego.

​

W koncu w Lipcu nadchodza lepsze wiesci z frontu. 6 lipca Nikomedes Phrangopoulos atakuje niczego niespodziewajacego sie krola Mamelukow. Jego 14 tysieczny oddzial dzielnie stawial opor 20 tysiacom bizantyjczykow. W koncu zadajac duze straty Salih na czele 8 tysiecy wycofuje sie z pola bitwy uznajac swoja porazke. Bizantyjczycy nie chcac dac odsapnac przeciwnikowi caly czas go atakuja i 4 wrzesnia w koncu zmuszaja do wydania bitwy.

​

Jego 13 tysiecy starlo sie odpieralo ataki oddzialow Nikomedesa. Tak jak i w poprzedniej bitwie Mamelukowie zmuszeni zostaja wycofac sie. Niestety ponownie zadajac duzo wieksze straty niz sami dostali.
W pazdziernika 1499 roku Salih wysyla oferte pokoju. Co prawda wydaje sie, ze Bizancjum jest w dobrej sytuacji do ataku i ze powinno kontynuowac atak, ale Aleksander wie, ze zyski z takiej wojny beda niewielkie, a koszty moga doprowadzic do zapasci w panstwie. Dlatego tez 20 tego miesiaca Imperator podpisuje pokoj.

Wojna z Epirusem​

Pokoj w Bizancjum nie trwal dlugo. 16 grudnia 1500 roku dociera do Konstantynopola poselstwo z Archaii. Prosza oni swojego sojusznika o pomoc w wojnie z Epirusem. Co prawda, to oni byli prowodyrem wybuchu wojny, ale Imperator nie chcial oslabiac swoich greckich braci. Jeszcze w tym samym miesiacu do wojny dolacza sie Gruzja ktora gwarantowala bezpieczenstwo Epirusowi. Co prawda sytuacja ta byla nieplanowana, ale na reke Andreasowi. Co prawda tak jak poprzednicy chcial utrzymywac dobre kontakty ze swoim polnocnym sasiadem, ale historyczne zaszlosci nie pozwalaly gruzinom na pokojowa koegzystencje obu narodow. gruzini nie stanowili duzego wyzwania dla armi Bizantyjskiej zaprawionej w bojach z armiami islamskimi.

​

W zadnej z bitew nie wystawili wiecej niz 5 tysiecy wojska i bunty ktore w okolicy wybuchaly byly wiekszym zagrozeniem niz sama ich armia. Takze ich flota nie stanowila klopotu. Przez cala wojne chowali sie oni w portach i dopiero zajecie Abchazji zmusilo ich do stoczenia bitwy. Ich 7 okretow nie stanowilo problemu dla 31 okretow Bizantyjskich. Niestety przeciwnik wolal zniszczyc swoje okrety niz pozwolic na ich przejecie. 1 listopada 1501 roku podpisany zostaje pokoj. Gruzini zgadzaja sie na aneksje ich panstwa.

Decyzje

​

26 czerwca 1490 roku Imperator postanowil oglosic zmiany w prawie. W ich wyniku wzrastal nacisk na innowacyjnosc. Nie mozna juz bylo powiedziec, ze panstwo jest zacofane, jednak problemow i zadan stojacych przed wladca wcale nie ubywalo. Dwa lata pozneij ogloszono Akt o Sufraganach. Akt ten co prawda zmiejszal przychody z podatkow, ale w zamian dawal wieksza stabilnosc w panstwie. Co przy jego coraz wiekszych rozmiarach zaczelo stanowic najwiekszy problem. W tym samym roku aby poprawic stan kultury zapomnianej w czasie trwania ciaglych wojen Andreas zamawia piekny obraz.

​

W 1502 roku ponownie przeprowadza zmiany w prawie. Tym razem nacisk jest skierowany na wolny handel.
Poza zmianami w prawie wladca nie zapomnial o rozbudowie swoich prowincji. Juz w lipcu 1490 rozbudowuje zbrojownie w nowo zdobytych prowincjach: Iconium oraz Sidon a takze rozbudowe rynku w Chaldia, Armeniakon i Seleukeia. W dwa lata później rozbudowano budynki konstabla w Iconium oraz Sidon. A takze rynek w Imeretii, ebasteia oraz w salonikach.
W ciagu kolejnych lat rozbudowywano zbrojownie w Wan, Hammah, Bejrucie, Armenii, Kardii, Akanii, Adygeii, Abchazji, Erzerum; rynek w Sidon, Kartlii, Paphlagonii, Alanii, Adrianople a takze rozbudowa konstabla w Erzerum, Alanii, Kartlii, Kibyrrhaiotai oraz budowa Ambasady w Kibyrrhaiotai. Nowym budynkiem ktory zaczeto budowac w prowincjach byly skladnice handlowe. Pierwsza taka wybudowano w Kozani a nastepnie w Tracji, Alani, Paphlagonii, Boukellarion, Iconium oraz Niszu.
Mimo takiego wysilku prowadzonego przeciez w czasie ciaglych wojen nie zapomniano takze o rozwoju kosciola. Mimo, ze dotychczasowy wysilek zuzyl juz prawie cala energie i srodki to zdolano jeszcze wyslac misjonarzy do nowozdobytych prowincji: Aleppo, Hammah, Dajr Az Zor oraz Bejrut. Nie starczylo ich na wszystkie prowincje, co moglo w przyszlosci odbic sie zwiekszona liczba buntow. W 1493 roku przyszla dobra wiadomosc z Hamah w ktorym akcja misjonarska sie powiodla. Trzy lata pozneij taka sama wiadomosc przyszla z Kibyrrhaiotai a w 1508 z Dajr Az Zor.
17 lipca 1508 roku wprowadzono Akt o Bluznierstwie. Zaostrzenie polityki przeciwko innym wyznaniom mialo doprowadzic do nawrocenia sie pozostajacych na terenie Bizancjum wyznawcow islamskich.

​

3 sierpnia 1509 roku Demetrios wprowadza nowy system rzadow. Jest on tak zaciekawiony monarchia feudalna, ze postanawia zastapic nia rzady Imperialne. Niestety decyzja ktora na poczatku wydaje sie sluszna, powoduje duze zamieszanie w panstwie. Dodatowy chaos prowokuje zbytnia centralizacja oraz wplyw na wladze arystokracji.

Dyplomacja​

W czerwcu 1490 roku Imperator oglasza, ze Ateny od tej pory sa w strefie wplywow Bizancjum i sa przez nich szczegolnie chronione. Rok pozneij mlody wladca wykorzystuje chwile pokoju i zawiera krolewskie mariaze z Polotskiem, Archaja, Atenami, Szwecja i Moldawia. W sierpniu nastepnego roku martwiac sie swoim slabym zdrowiem postanowil Andreas przedstawic swojego nastepce. Mialo to ukrocic niepotrzebne rozwazania i zminimalizowac szanse na wybuch powstania po swojej smierci. Ciagla wojna domowa jaka trwala na terenie Ak Koyunlu pomiedzy wyznawcami roznych religii z każdym rokiem nabierala sily. Wladca ze swojejs trony postanowil zadbac o bezpieczenstwo swoich wyznawcow i finansowal dozbrojenie ich jednostek, a takze wyslal generalow aby ich prowadzili w boju. dzieki tej decyzji oddzialy prawoslawne od poczatku lat 90tych zaczely wygrywac i kontrolowac coraz wieksze tereny. W podziekowaniu za wparcie, w latach 93-96 2 prowincje poprosily o ochrone Bizancjum. Imperator tylko czekal na taka informacje w pare dni po niej wkroczyl na te tereny wojskiem zapewniajac swoje prawa do nich.
W roku 1503 ponownie zawiazany zostaje sojusz z Polotskiem. Co prawda, jest on czesto zrywany, gdy jednej lub drugiej stronie nie pasuje wziasc udzial w wojnie. Jednak wzajemne interesy powodowaly, ze nalezy traktowac ten sojusz jako trwaly. W tym samym roku Bizancjum zostaje ostrzezone przed "dalszym awanturowaniem sie w regionie" przez Joanitow, Muntenie oraz Persow. Co prawda przeciwnicy Ci nie stanowili duzej sily, a wojna z Joanitami bylaby nawet na reke Andreasowi, ale sam fakt, ze w srodku boju z islamem dostaje taka wiadomosc od zakonu stworzonego do walki z nimi.

Ewenty​

Zmiany w prawie jakie wladca zapoczatkowal spowodowaly pojawienie sie na terenie kraju specjalistow w roznych dziedzinach ktorzy mieli mozliwosc wykazac sie w administrowaniu prowincjami. Takie osoby czesto później trafialy do administracji centralnej, a nawet byli zatrudniani jako doradcy.
Jedna z takich osob byl Prokopios Psellos - swietny skarbnik. Jego umiejetnosci spowodowaly, ze bardzo szybko bo juz w 1490 roku trafil do grupy najblizszych doradcow wladcy. Coraz to nowe zmiany wprowadzane w panstwie zaczynaly eczyc nawet najzagozalszych zwolennikow. Kazdy tesknil za powrotem starych czasow.
Sczegolnie dobitnie dalo sie to odczuc w lutym 1492 roku gdy aby powstrzymac protesty panstwo musialo wydac sume 500 denarow.
Inwestycje w jednosc tak kulturalna jak i religijna w koncu pod koniec XV wieku zaczely przynosic pozytek. W listopadzie 1492 roku w prowincji Imeretia wiekszosc mieszkancow stanowily osoby utozsamiajace sie z kultura grecka. W styczniu nastepnego roku znow skarbiec zostal uszczuplony. Tym razem powodem byla stara rodzina szlachecka ktora wpadla w klopoty finansowe. Uratowanie jej kosztowalo kolejne 200 dukatow. W koncu w pazdzierniku 1496 roku przyszly lepsze wiadomosci. Zmiany jakie zaczely sie pojawiac na prowincji spowodowaly takze rozwoj nowych technik w rolnictwie. Dzieki temu rozwojowi udalo sie podniesc podatki na terenie Adrianopola oraz Tracji bez wzbudzenia sprzeciwu miejscowej ludnosci.

​

We wrzesniu 1498 roku nastepca tronu Demetrios zapada na nieznana chorobe. Na szczescie najlepsi medycy po jakich poslano uratowali chorego.

​

XVI wiek nie roznil sie bardzo od konca poprzedniego. W kraju strona w jaka dazyly zmiany utrzymywala sie. W grudniu w stolicy pojawio sie nowy mysliciel. Jego tezy byly bardzo nowatorskie i akceptowane tylko przez czesc spoleczenstwa. Andreas ktory mial mozliwosc przedyskutowania ich z filozofem tak bardzo zgadzal sie z nimi, ze od razu wprowadzil je w panstwie. Zwiekszalo to w dalszym ciagu innowacyjnosc, niestety powodowalo takze spadek stabilnosci.

​

W czesrwu 1504 roku ogloszono wprowadzenie reform finansowych. Nie wszyscy zgadzali sie z nimi i mimo zwiekszonych wplywow z podatkow mocny upadek stabilnosci dal sie bardzo mocno odczuc w panstwie. Gdyby nie ryzyko wzrostu inflacji wladca nigdy by sie nie zgodzil na nie.
3 lata pozniej rozeszla sie pogloska po stolicy o pewnym wstydliwym sekrecie rodziny panujacej. Niestety nie udało sie go utrzymac w tajemnicy na czym ucierpiala reputacja wladcy.

​

W pazdzierniku tego samego roku sasiedzi uznali, ze "kolos na glinianych nogach" jak nazywali Bizancjum, ma najwidoczniej fundamenty mocniejsze niz sie wydawalo i nie ma zamiaru upadac. Uznanie tego faktu zapewnilo spokoj w panstwie i zmniejszyło koszty utrzymywania stabilnosci.
Przez caly okres panowania wladcy jego armie musialy toczyc walki z kolejnymi podjazdami ordyncow. Sto lat walki z nimi w koncu wyksztalcilo odpowiednie mechanizmy wlaki. Zaraz za armia kontrolujaca coraz wieksze polacie prowincji poruszali sie kolonisci budujacy ufortyfikowane osady pozwalajace na kontrole okolicznego terenu. Dzieki temu w latach 1505-1506 udalo sie calkowicie opanowac prowincje Astrachan. BYla ona o tyle wazna, ze na jej terenie znajdowal sie osrodek handlowy oraz kopalnia zlota. Kupcy oraz osadnicy zaraz zaczeli zalewac prowincje czujac sie bezpiecznie pod okiem stacjonujacej tam silniej armii bizantyjskiej.

Wojna z Persja.​

Pod koniec zycia wladcy znow wrog pojawil sie u granic. W marcu 1507 roku Persowie oraz ich sojusznik Hedzaz wypowiedzieli wojne bizantyjczykom.

​

Do pierwszej bitwy dochodzi 27 maja 1507 roku w prowincji Mosul. 10 tysiecy zolnierzy Aineiasa Choumnosa nie dalo rady wytrzymac atakow Shaha Walada II Ahmada. Zaskoczenie z jakim 14 tysiecy persow pojawilo sie w prowincji spowodowalo, ze dowodca bizantyjski dal sie otoczyc i wybic swoja armie. mimo tego poczatkowego sukcesu - szybko zblizajace sie armie Bizantyjskie spowodowaly, ze wrog zrezygnowal z walki i 10 pazdziernika podpisano zawieszenie broni.
2 miesiace pozneij Wladca umiera. Jego nastepca zginie z niewyjasnionej przyczyny 3 lata pozniej.

​

PS: Staralem sie w miare szybko dac kolejny odcinek bo niestety teraz bedzie przerwa 2-3 tygodniowa. Raz, ze z racji tygodniowego konta premium bede farmil ile sie da a dwa, ze musze rozegrac gre bo narazie sie zatrzymalem na 1530 roku.
Osoby ktore glownie przychodza tutaj zeby dowiedziec sie jaki rekord moja inflacja podbila informuje, ze przekroczylem juz 32%. Ale na szczescie juz wiem dlaczego tak jest. Nie ma to jak miec kopanlie zlota w okolicy i nie zwrocic na to uwagi
Mimo ze co miesiac mam -10 -20 dukatow to caly czas inflacja wzrastala

 

odcinek 8



Andreas II Krol Bizancjum 1511-1526
Demetrios II Zaccaria Krol Bizancjum 1526-1530
rada regencyjna 1530-1544


Decyzje​

1 stycznia 1511 roku dochodzi w Konstantynopolu koronacje nowego Krola - Andreasa II. Tego samego dnia, nowy wladca zarzadza budowe skladnicy handlowej w Kardii i Doros oraz rynek w Erzerum. Zostaje takze odnowiony sojusz Polotnskiem. Przy okazji, aby go umocnic postanowiono zorganizowac krolewski mariaz pomiedzy oboma krajami. W tym samym roku Biznacjum zostaje ostrzezone przez Wegry przed prowokowaniem kolejnych wojen. Rok pozneij rozpoczeta zostaje budowa 2 kościołów w Optimatoi i Adrianopolu. W 1517 do prowincji tych dolaczaja Kazanii, Samos, Seleukeia oraz Boukellarion. Na tym etapie widac, ze nowy wladca skupia sie na rozbudowie kosciolow. Mialo to w zalozeniu dac wieksza kontrole nad stabilnością panstwa w ktora mial sie zaangazowac kosciol panstwowy. Dwa lata pozneij kolejne koscioly zostaja wybudowane w Anatolikon, Kibyrrhaiotai, iconium Astrachaniu, Dajr Az Zor, Paphlagonia, Opsikion oraz Hamid.
W listopadzie 1513 roku Andreas postanowil wesprzec patriotow w Achaii. Niestety naklady przeznaczone na to byly zbyt male i bunt po paru miesiacach upadl. Wladca przekonal sie, ze do zdobycia kontroli nad tym panstwem bedzie musial sie mocniej przygotowac.
w 1514 roku Krol po raz pierwszy wprowadza zmiany w prawie. Jest zdecydowany, ze arystokracja ma zbyt duzy wplyw na stan panstwa i bedzie hamulcem zmian jakie mialo przyniesc najblizsze polwiecze. Dlatego tez zwiekszenie plutokracji stalo sie wazne dla Krola.
W miedzy czasie ogloszono Akt o Milicji. Stwierdzal on, ze Krol i tylko Krol jest najwyzszym dowodca wszystkich oddzialow wojskowych na terenie Bizancjum. I kazda jego decyzja musi zostac spelniona.

​

W 1521 roku Krol oglasza powstanie Banku Narodowego. Ciagly wzrost inflacji spowodowany w duzej mierze kopalnia zlota dzialajaca na terenie Bizancjum musial zostac zahamowany, zanim calkowicie zdestabilizuje panstwo.

​

Nie byla to jednak najwazniejsza decyzja Andreasa. Podjal ja w lutym 1523 roku. Ogloszenie Westernizacji, czyli przyjecia kultury zachodniej jako wlasnej mialo powazne konsekwencje dla panstwa w nastepnym polwieczu. Wladca spodziewal sie, ze prawdopodobnie decyzja ta spotka sie z silnymi protestami, liczyl jednak, ze uda sie instytucji panstwa kontrolowac sytuacje.
Przez okres sprawowania wladzy przez Andreasa asymilacja kulturowa bardzo dobrze przebiegala. Hamid, Paphlagonia, Seleukeia, Iconium, Samos, Sebasteia byly prowincjami ktore zaakceptoway kulture grecka i traktowaly ja jako swoja. Bardzo pomagalo to w utrzymywaniu spokoju na terenie panstwa.
Aby wesprzec dzialania kulturalne krol caly czas wspieral malazy finansujac kolejne dziela.
Wprowadzenie westernizacji mimo przekazywania wszyskich srodkow na poprawe stabilnosci spowodowalo pojawienie sie nowych technologii w panstwie.
Co prawda, wiedza ta na zachodzie byla juz od dawna znana, ale Bizancjum toczace ciagle wojny i zwrocone raczej na wschod nie mialo raczej czasu i srodkow aby je wprowadzac. W przeciagu 15 lat panowania krola wprowadzono 5 zmian. Nigdy wczesniej w panstwie tak szybko nie wprowadzano technologii.
25 maja 1527 roku nowy wladca podejmuje decyzje o zwiekszeniu centralizacji w panstwie. Robi to mimo protestow i informacji o tym ze juz jest ona zbyt duza jak na forme rzadu. Mial on jednak wyzszy cel. Mimo, ze co dopiero ogloszono przejecie kultury zachodniej chcial, zeby jak najszybciej armia takze przejela zachodni styl. Po ostatniej decyzji pozostalo mu czekac tylko na poprawe stabilnosci i mogl oglosic swoja nowa decyzje. Jak sie pozneij okazalo, na decyzje ta trzeba będzie bardzo dlugo czekac.

​

19 pazdziernika 1531 roku Rada regencyjna oglosila ujednolicenie systemu miar i wag. Szybki rozrost panstwa bizantyjskiego spowodowal szczegolnie problemy z iloscia rodzajow monet oraz jednostek wag. Bylo to problematyczne dla Imperium i powodowalo zamieszanie w handlu. Ujednolicenie tego systemu na terenie calego panstwa stalo sie niezbednym.

​

6 kwietnia 1534 roku podjeto kolejna decyzje - wprowadzono akt o monopolach.

​

W pazdzierniku 1538 roku Rada Regencyjna zwieksza wladze kosciola na terenie Bizancjum. Ich ciagle wspoldzialanie ulatwialo prace wladzy i mialo dalej umacniac stabilnosc.

​

1 wrzesnia 1540 roku Rada Regencyjna zmienia prawa w strone wiekszej plutokracji.
W kwietniu 1542 roku ogloszona zostaje budowa kosciolow w Macedonii, Kartlii, Imeretii, Yazgod oraz Burgas.

Ewenty​

W sierpniu 1515 roku dyplomacji zaproponowali Krolowi wylaczenie ze strefy wplywow Morei. Maly prestiz jaki mialo panstwo powodowalo bardzo powazne problemy i decyzja ta miala ulatwic dzialania dyplomatyczne. Krol jednak nie zgodzil sie na to. Bral pod uwage, ze jego nastepcy beda pewnie chcieli odzyskac grecje i nie nalezy utrudniac im tego. jeszcze tego samego miesiaca ogloszono, ze Flota jest Duma panstwa, a jej wielkosc stanowi zagrozenie dla kazdego kraju ktory sprobuje zaatakowac Bizancjum. Informacja o tym spowodowala wzrost tradycji morskich i zwiekszona liczbe ochotnikow stepujacych do floty.
Pod koniec tego roku kolejna prowincja skonczyla przechodzic rewolucje rolnicza. Tak samo jak w poprzednich sytuacjach Krol zdecydowal, ze zwiększy podatki w prowincji. Niestety w 1517 roku spadku stabilnosci w panstwie. Bardzo rozbudowana administracja dawala pole dla korupcji ktora rozwinela sie zatrwazajaco w panstwie. Niestety wszelkiem proby jej powstrzymania powodowaly tylko zamieszanie w okolicznych terenach.
W 1520 roku kraj obiegla pogloska o swietnym specjaliscie dzialajacym w jednej z Bizantyjskich prowincji. Jego umiejetnosci powoduja, ze produkcja w okolicy znacznie wzrosla. Krol postanowil wykorzystac umiejetnosci Gregoriosa Choumnosa i jeszcze bardziej chwalic jego czyny. W tym samym roku znow maly prestiz kraju stal sie powodem dyskusji. Tym razem dyplomaci proponowali wylaczenie Achaii ze strefy wplywow. Tym razem krol zgodzil sie ze swoimi wspolpracownikami. Ciagly spadek prestizu nie dawal szans utrzymania tych stref wplywow.
Duza dlugosc granic morskich, mimo silnej floty, powodowala duze klopoty. Grupy smuglerow zaczely coraz silniej atakowac i nalezalo ukrocic ich dzialania. Niestety wszelkie dzialania panstwa powodowaly tylko zamieszanie, spadeks tabilnosci i zwiekszone koszty.
W 1523 roku dochodzi do zabojstwa popelnionego na glowie jednego z najsilniejszych rodow. krol postanowil interweniowac i nie pozwolil na samosady. Dzieki temu znow udalo sie zmneijszych sile arystokracji. 13 sierpnia 1526 roku umiera krol. Jego nastepca zostaje Demetrios II Zaccaria.

Poczatek oporu przeciwko przyjmowaniu kultury zachodniej​

O tym, ze ludnosc zle zniesie odstapienie od tradycji i przyjecie kultury zachodniej bylo pewne. Ale chyba nikt z rodziny krolewskiej nie spodziewals ie, ze reakcja bedzie tak silna. Juz 20 wrzesnia 1526 roku dochodzi do pierwszych protestow w wyniku ktorych legalnosc rodu panujacego zaczela malec. W nastepnym roku w czerwcu dochodzi do kolejnego buntu - tym razem reakcjonistow. W prowincji Kibyrrhaiotai ich 10 pulkow zaczelo oblezenie stolicy prowincji.
26 listopada dochodzi do pierwszej bitwy z buntownikami. Palaemon Rhangabe i jego 22 tysiace bizantyjczykow byly pewnych zwyciestwa. Niestety ku zdziwieniu wladcy pod koniec dnia na polu bitwy lezalo 9,5 tysiaca jego zolnierzy w tym wiekszosc kawalerii. Buntownikow zginelo zaledwie 300.
3 lipca do prowincji tej wkracza kolejna armia bizantyjska. Tym razem jej wodzem byl Prokopios Paraspondylos ale takze jego 12 tysiecy nie dalo rady buntownikom. Znow to duzo wiecej bizantyjczykow zginelo. 7 wrzesnia Palaemon ponownie atakuje. Niestety i tym razem nie udaje mu sie pokonac przeciwnika. Jedyny plus byl taki, ze tym razem buntownikow zginelo tyle samo co bizantyjczykow. W 3 kolejnych bitwach w Samos i znow w Kibyrrhaiotai w koncu udalo mu sie pokonac buntownikow i nie doposcic do przejecia prowincji.
W miedzyczasie kolejne bunty zaczely sie rozwojac. 15 kwietnia 4 pulki nacjonalistow buntuja sie ztego samego powodu w Burgas. 12 lipca tym razem patrioci probuja opanowac Hammah. Na szczescie 2 polki jakie wystawili nie stanowia klopotu dla wladcy.
W pazdzierniku do buntownikow dolaczaja kupcy. W formie protestu zamykaja swoje firmy i przenosza sie do innych krajow. Rok 1528 koncza reakcjonisci probujacy opanowac Kozani. Wydawalo sie, ze moze nowy rok bedzie lepszy. Moze, bunty sie zakoncza, albo zmiejsza. Z blednego tego myslenia postanowili wyleczyc doradcow nacjonalisci ktorzy w sile 4 regimentow wznieniacaja bunt w Opsikion. Do kwietnia byl to jedyny bunt. Niestety w tym miesiacu wybuchly one ze zdwojona sila. Prowincje coraz ostrzej zaczely dolaczac sie do buntownikow zmuszajac wladce do wiekszej decentralizacji. Takze sami nacjonalisci postanowili przypomniec o sobie i w listopadzie znow sie buntuja. Tym razem ich celem Erzerum. Co prawda 4 regimenty nie stanowiluy klopotu dla armii, ale ciagle utrzymywanie w pelnej gotowosci wojska przynosilo coraz wieksze ksozty w panstwie i nie pozwalalo wlaczyc z inflacja. 24 grudnia kupcy znow daja znac o sobie. Kolejna ich grupa opuszcza Bizancjum.
W maju 1530 roku ludzie caly czas protestuja podwarzajac coraz bardziej legalnosc panowania rodziny krolewskiej.
Na przelowie listopada i grudnia 1530 roku bunty sie ponawiaja. Wpierw reakcjonisci rozpoczynaja bunt i 9 pulkow wznieca powstanie w prowincji Dajr Ar Zor. Zanim armie krolewskie zdazyly interweniowac kolejny protest sie zaczal. Tym razem mieszkancy Konstantynopola zaczeli rozruchy podwazajac legalnosc panujacycej rodziny. Przez kolejny rok panowal w miare spokoj. Ten stan skonczyl sie w lutym 1532 roku. Znow o sobie dali znac reakcjonisci oraz ich 15 tysiecy zolnierzy oblegajacych Doros. Dopiero w maju udalo sie tam wyslac jednostki Prokopiosa Paraspondylosa a dopiero w lipcu zniszczono ostatnich niedobitkow. Tydzien wczesniej fala kolejnych buntow rozlala sie po regionie. Tym razem mieszczanie okazywali swoje niezadowolenie zwiazane z ostatnimi zmainami. Efekt byl podobny do poprzednich - zwiekszony chaos i spadek stabilnosci. Zanim uda sie naprawic szkody, w grudniu wybuchnie kolejny mieszczanski bunt. Takze teraz zakonczy sie spadkiem stabilnosci. W pazdzierniku 1533 roku kolejne protesty powoduja spadek legalnosci.
W marcu nastepnego roku do buntu dolacza arystokracja. Wykorzystujac sprzyjajace okolicznosci postanowili oslabic wladze Krola. Na szczescie tym razem zadowolili sie decentralizacja wladzy. W maju 1534 roku do buntu dwukrotnie przylaczaja sie kupcy - w formie protestu opuszczajacy kraj.
29 marca 1535 roku do buntu przylacza sie Bartholomaios Romanos - doradca krolewski. W lipcu tego roku wladza zalicza kolejny spadek legalnosci a w grudniu bunt arystokracji. Tym razem nie zadowolili sie decentralizacja chcieli przejecia calosci wladzy w Salonikach. Armia ledwo zdazyla opanowac sytuacje w tej prowincji gdy tym razem w Chaldii kolejna grupa miejscowych wladcow postanowila sie wyzwolic i z 7 pulkami zaczeli zdobywac okoliczne miasta i zamki.
W lutym 1537 roku legalnosc bedaca juz od dawna zerowa zaliczyla kolejny uszczerbek (i to dwukrotny) a w lipcu kolejny upadek stabilnosci.
W styczniu 1538 roku tatarzy opanowuja prowincje Astrachan. Zanim armia zdazy dotrzec do tej prowincji gry w Selekueia dochodzi do kolejnego buntu arystokracji. W kwietniu tego roku odchodzi z grupy doradcow Ramiro de Nebrija. W lipcu przypominaja o sobie rakcjonisci ktorzy w Samos razem z 9 pulkami szaleja po prowincji. W listopadzie standardowo zostala podwazona legalnosc wladzy.
W kwietniu 1539 roku reakcjonisci probuja opanowac Saloniki. W listopadzie ponowny spadek legalnosci a w lipcu 1540 roku 7 pulkow nacjonalistow postanowilo zbuntowac sie w Alanii. A 5 dni pozniej w Astrachaniu i w Erzerum. W maju 1541 roku nacjonalisci buntuja sie w Bulgarii. Miesiac pozneij arystokracja w Kibyrrhaiotai wznieca bunt a 3 tygodnie pozniej 4 regimenty patriotow w Sidon. 1542 rok zaczyna sie od spadku stabilnosci w lutym. W kolejnym roku do buntownikow dolacza doradca - Esteban de Cordoba. We wrzesniu dochodzi do spadku legalnosci.

PS:

Jak juz w koncu uporam sie z "drobnymi problemami" to postarams ie wrocic do jakiegos slusznego systemu rzadow. Choc prawde mowiac marzy mi sie prawdziwe cesarstwo

Byla okazja to ja wykorzystalem. Tak po prawdzie wszystko co robilem na polnocy bylo forma eksperymentu

PS2: troche malos creanow, nie chcialem dawac za duzo o buntach. Same bunty tez sa napisane troche bez wirtuozerii. Ale raz, ze rozgrywka mnie mocno meczy, sami rozumiecie, ze to malo przyjemne sie tak caly czas przepychac, a jeszcze o tym pisac. Poza tym o buntach w XVI wieku moglem napisac 3 odcinki a nie pol :|
Swoja droga jak mis ei znudzi pisac o ciaglych buntach to moze dam odcinek o ekonomii. Ale z 2giejs trony chwalic sie inflacja nie ma po co

PS3:

Spoiler

Dla tych co narzekaja, ze nic o europie nie ma

 

odcinek 9

1544-1570






Andronikos V Zaccaria Krol Bizancjum 1544-1560



Andronikos VI Zaccaria Krol Bizancjum 1560-1570


Decyzje​

Mimo bieżących kłopotów z buntami nowy wladca postanowil caly czas rozbudowywać panstwo oczywiscie na miare mozliwosci i potrzeb.
Juz w pazdzierniku 1544 roku zdecydowal o rozbudowie kościołów w Doros, Alanii, Armenii oraz Bulgarii. A w 10 lat później w Wan, Aleppo, Armeniakon, Nisz, Adanie i Adygeji. W 1566 zostaja wybudowane kolejne kościoły w Sebasteii, Chaldii, Naksos, Erzerum oraz Bejrucie. Jedna z pierwszych decyzji - jeszcze w 1544 roku bylo zatrudnienie Aleksandros Mikrulakesa sedziego specjalizującego sie w obniżaniu ryzyka buntow w prowincjach. Sedzia ten zwrocil uwage Andronikosa na problem piractwa.

​

W 1551 roku ogloszony zostaje Akt o Piractwie. Dzieki niemu panstwo bylo lepiej postrzegae w regionie. Niestety samo w sobie nie zabezpieczało wybrzezy przed atakami band.

​

Dwa lata później Krol zajal sie takze zmianami w prawie. Dzieki nim ponownie zwiekszyla sie wolnosc poddanych w panstwie.

​

Jego nastepca w 1566 roku postanawia przeciwdzialac decentralizacji. Zmiany w prawie na szczescie powoduje tylko wybuch malej rewolty.

​

Zaraz przed swoja smiercia wladca wprowadza takze przepis o powstaniu wywiadu krolewskiego. Czarne chmury nadciagajace nad panstwo beda wymagac takze skutecznego dzialania szpiegow, do ktorego ma doprowadzic właśnie powstanie tego urzedu.
Rozwijano takze kulture. Uwazano, ze to miedzy innymi dzieki niej ludzie bardziej przychylnie beda patrzec na nowy styl zycia w Bizancjum.
W 1550 roku finansuje komedie Dell'Are. Popularność z jaka sie spotkala w stolicy spowodowala zwiekszenie prestizu i znajomosci sztuki, co wydatnie wplynelo na spokoj w regionie. Jeszcze w tym samym roku wladca zamawia 5 obrazow ktore maja w przyszlosci stac se wielkimi dzielami sztuki. Sukces tych decyzji spowodowal, ze 8 lat pozniej w 1558 roku ponownie zostaje przedstawiona komedia Dell'Arte a takze zostaja zamowione kolejne 3 obrazy. Takze kolejny wladca Andronikos VI Zaccaria postanawia zamowic 3 obrazy uswietniajace jego koronacje. W 3 lata pozniej ponownie zostaje pokazana komedia Dell'Arte a takze zostaja zamowione 2 kolejne obrazy. Ostatni raz za panowania tego wladcy komedie Dell'Arte pokazuje sie w 1568 roku.

Dyplomacja​

Nowy Krol nie zapominał takze o dyplomacji. Juz na poczatku rozeslal swoich przedstawicieli szukajac rodzin krolewskich chetnych do zawarcia mariazy. Mialo to pomóc panstwu w poprawieniu swojej sytuaji miedzynarodowej. Niestety dyplomaci nie byli tak skuteczni jak dawniej. Mimo wszystko udalo sie zawrzec takie umowy z Achają, Neapolem oraz Niżnym Nowogrodem. W grudniu 1550 roku Kastylia oraz Francja wprowadzily embargo handlowe na Bizancjum. W 5 lat pozniej dolaczaja do nich Mamelukowie. Trzy miesiace później w koncu dobre wiesci dotarly do Konstantynopola. Udalo sie zawrzec sojusz ze Szwecja. Co prawda jest to panstwo bardzo oddalone od Bizancjum jednak z braku lepszych/blizszych sojusznikow i taki byl potrzebny. Przy okazji wladca uzmyslowil sobie w jak zlej dyplomatycznie sytuacji jest jego kraj. Jest otoczony przez panstwa islamskie oraz katolickie tylko czychajace na mozliwosc przejecia kontroli nad ciesnina. Panstwa prawoslawne, z ktorymi utrzymywane sa dobre kontakty wlacza miedzy soba i skutecznie nawzajem oslabiaja.
W marcu 1557 roku w wyniku powstania patriotow w prowincji Astrachan dochodzi do wyzwolenia sie jej spod bizantyjskiego panowania.

​

W czerwcu 1558 roku doradcy proponuja krolowi zmiejszenie strefy wplywow, co mialoby poprawic prestiz panstwa. Krol zmuszony jest wyrazic zgode na to. W koncu i tak nie jest teraz w stanie wykorzystać ich.

​

W styczniu 1549 dochodzi do konfliktu dyplomatycznego z Joanitami. Wladca liczac, ze w przyszlosci (gdy w panstwie nastanie juz spokoj) pretekst do wojny o Rodos bardzos ie przyda postanawia dodatkowo rozbudzic ten konflikt. W efekcie zyskuje casus beli na wojne z Joanitami.
W 1560 roku Szwecja wzywa Bizancjum do pomocy w wojnie z Wielka Brytania. Andronikos wysyla swoja flotte i zaczyna blokowac porty. Sila okretow bizantyjskich jest tak duza, ze wrog nie odwaza, sie wyplynac na otwarte morze, dzieki czemu jest skutecznie zablokowany. Szwecja kozystajac z tej sytuacji przejmuje kolejne prowincje w Danii i zawiera w koncu bardzo dobry pokoj. Flota Bizantyjska podzielona na 2 grupy wraca na morze śródziemne. Niestety jedna z nich dopada gwałtowna burza w wyniku ktorej utraconych zostaje 10 okretow. Wojna ta stala sie przez to bardzo kosztowna dla Andronikosa.

​

W styczniu 1561 roku dochodzi do sporu granicznego z Wegrami dotyczacego Serbii. Wladca dzieki dzialaniom dyplomatycznym uzyskal Casus belli na wypadek konfliktu z tym panstwem. W lutym 1562 roku Bizancjum traci casus beli na Moree ktora nie jest dluzej traktowana jako czesc kultury bizantyjskiej.

Technologie​

Po okresie XV wieku gdy panstwo Bizantyjskie coraz bardziej tracilo dystans technologiczny do panstw zachodnich okres XVI wieku byl tego zdecydowanym przeciwienstwem. W koncu westernizacja ktora powodowala tyle klopotow zaczela przynosic pozytywne efekty. Mimo, ze z powodu ciaglych buntow i spadkow stabilnosci panstwo nei bylo w stanie lozyc funduszy na rozwoj tych dziedzin, to i tak udalo sie doprowadzic do wielu odkryc i zdecydowanie poprawic sytuacje panstwa. Tendencja ta nie zmienila sie takze za panowania Andronikosa. W czasie jego 16 letniego panowania udalo sie wprowadzic 5 kluczowych zmain w marynarce, przemysle oraz strefie rzadowej. A takze 2 w handlu i armii ladowej. Przez okres 10 lat panowania kolejnego wladcy dochodzi do wprowadzenia po 1 nowince do kazdego dzialu.

Ewenty​

W lutym 1545 roku w Burgas konczy sie rewolucja rolnicza. Nowo wprowadzone technologie spowodowaly zdecydowana poprawe sytuacji na wsi co pomoglo zwiekszyc podatki w tej prowincji bez zwiekszenia ryzyka buntow. W kwietniu nastepnego roku kosciol prawoslawny po raz piewszy postanawia pokazuje swoje rzadania. Chodzi o filozofa ktory w Konstantynopolu przedstawia swoje zdanie mieszczanom. Poczatkowo kosciol nie traktowal go powaznie, ale gry zaczal zbierac coraz wiecejj sluchaczy i gdy zaczal coraz ostrzej wypowiadac sie o wladzy duchownej, postanowili interweniowac. Krol postanowil wysluchac go i po rozmowie przyznal mu racje w niektorych tematach. Zmiany prawa wprowadzone po tym czasie spowodowaly dalszy wzrost innowacyjnosci w panstwie. Niestety protesty kosciola zawiedzionego decyzja wladcy spowodowaly dalszy spadek stabilnosci.
W 1552 roku dotarla do Konstantynopola dobra wiadomosc. Wiekszosc ludnosci Opsikion, a nastepnie Erzerum, Abchazja, Wan oraz Adana akceptuje obecnie kulture grecka jako swoja wlasna. W kwietniu 1553 dociera kolejna dobra wiadomosc. Tym razem powstala w prowincji Nisz, gdzie administracja tak dobrze dziala, ze dochodzi tam do bumu ekonomicznego. Wladca cierpiacy na klopoty finansowe postanawia opodatkowac ich dodatkowo. Sytuacje finansowa poprawiaja znacznei kupcy. W Tracji, Astrachaniu, Aleksandrii oraz Samarkandii stanowia oni zdecydowanie najwieksza sile czasowo utrzymujac monopol na danym rynku. Niestety ich umiejetnosci pozwalaja tylko zaistniec w Wenecji, gdzie rywalizacja jest duzo ciezsza.

​

W grudniu 1556 roku dochodzi do kryzysu w banku narodowym. wladca zmuszony zostaje do wydania 200 dukatow na ratowanie sytuacji. 14 wrzesnia 1560 roku serce wladcy nie wytrzymuje stresu. Mimo, wezwania natychmiast lekarzy nie udaje sie wladcy uratowac. Jego nastepca zostaje Andronikos VI Zaccaria.
W lutym 1562 roku Bizancjum traci kulture turecka jako akceptowana. Akceptowanie coraz wiekszej liczby ludnosci na podbitych terenach kultury greckiej powoduje, ze wspieranie innych kultur przestaje przynosic zyskow, a wrecz jest niekorzystne.
We wrzesniu 1566 roku dochodzi do rewolucji rolniczej w Dajr Az Zor. Wladca postanawia podniesc tutaj podatki.

Opor przeciwko westernizacji​

Opor jaki sie pojawil w 1523 roku wcale nie zelzal po 21 latach. Wrecz mozna powiedziec, ze sie nasilil. Na nic sie zdalo pokonywanie kolejnych buntowniczych armii czy tez rozwijanie kultury. Jak bunty wybuchaly tak wybuchaja. Nalezy dziekowac losowi, ze zaden z sasiadow narazie nie wykorzystal okazji i nie zaatakowal Bizancjum.
protesty za panowania Andronikosa rozpoczely sie juz w 3 miesiace po koronacji. Wladca na dobre nie zdazyl sie przyzwyczaic a juz jego legalnosc zostala podwazona. W 2 lata pozniej dolacza do nich doradca - Pavlos Apokaukos ktory w formie sprzeciwu opuszcza dwor. W czerwcu 1556 roku protesty mieszczan koncza sie spadkiems tabilnosci. Styczen nastepnego roku zaczyna sie od ponownego podwazenia legalnosci rodziny panujacej. W lutym w koncu pojawiaja sie reakcjoniści. ich armia zlozona z 13 pulkow postanawia opanowac Kartlie. Zaraz po zazegnaniu sytuacji w pazdzierniku 1548 roku swoj glos w sporze zabieraja prowincje, a wlasciwie ich administracja. Aby zalagodzic sytuacje wladca zmuszony jest przekazac im czesc wladzy. W maju nastepnego roku do buntu przylaczaja sie kupcy ktorzy w formie protestu wycofuja sie z dzialania na bizantyjskich rynkach. We wrzesniu 1551 roku kolejna ich grupa przylacza sie do buntu. W marcu 1552 roku dochodzi do wielkiej rewolny mieszczan w Konstantynopolu. Mimo szybkiej interwencji rewolta skutkuje bardzo powaznym (blisko dwukrotnie wiekszym niz najciezszy poprzedni) spadkiem stabilnosci. W sierpniu dochodzi do kolejnego oslabienia legalnosci wladzy. W lutym 1553 roku ponownie dochodzi do buntu reakcjonistow. Tym razem jest on slabszy. 9 regimentow probuje zdobyc Sidon. Szczesliwie w 2 kolejnych bitwach udaje sie ich zniszczyc. Jest to o tyle szczesliwe, ze 25 maja tego samego roku dochodzi do duzego buntu arystokracji. Wystawia ona 14 regimentow w prowincji Imeretia.
10 tysiecy wojska bizantyjskiego stacjonujacego w tej prowincji przegrywa bitwe do ktorej doszlo 13 czerwca i naszczescie przy malych stratach wycofuje do Erzerum. Po sciagnieciu kolejnych 20 tysiecy wojska w wyniku kolejnych bitew udaje sie pokonac przeciwnika. jednak zanim uda sie odzyskac pelna kontrole nad Imeretia dochodzi do ponownego ataku arystokracji. Tym razem 7 regimentow atakuje w Chaldii. Prawdopodobnie mieli oni uderzyc jednoczesnie, na szczescie dla Krola dochodzi do poslizgu i udaje sie obie armie zniszczcy osobno. Sytuacje ta wykorzystuja na poczatku 1554 roku administracja w prowincjach, zyskujac wieksza decentralizacje. W maju tego samego roku przypominaja o sobie reakcjonisci. Ich 9 tysiecy wojska pojawia sie w Adanie. 5 miesiecy pozniej kolejni kupcy opuszczaja kraj. Koniec roku zamykaja protesty mieszczan podwazajacych po raz kolejny legalnosc wladcy. Rok 1555 zaczyna sie tak samo jak konczyl poprzedni. Kompletny brak legalnosci wladzy prowokuje mieszczan do kolejnych buntow sprowokowanych tym. W marcu dochodzi do kolejnych rozruchow w Konstantynopolu. Tak samo jak poprzednim razem dochodzi do drastycznego spadku stabilnosci.
W pazdzierniku kolejni kupcy opuszczaja Bizancjum. A pod koniec tego samego miesiaca dochodzi do buntu arystokracji w Adrianopolu gdzie 12 regimentow postanawia opanowac prowincje. W sierpniu 1556 roku reakcjonisci atakuja Yazgod. Natomiast w grudniu dochodzi do buntu chlopstwa skutkujacego spadkiem stabilnosci oraz do ataku Arystokracji w prowincji Boukellarion. W maju nastepnego roku dochodzi do kolejnych atakow zwiazancyh z legalnoscia wladzy. Miesiac pozneij prowincje powoduja kolejny raz zdecentralizowanie wladzy. W listopadzie rozruchy mieszczan powoduja spadeks tabilnosci. A w kwietniu 1558 roku odchodzi kolejny doradca - Andreas Tornikes. W tym samym miesiacu reakcjonisci atakuja Kartlie. W czerwcu znow mieszczanie powoduja rozruchy. W efekcie stabilnosc ponownei spada. W styczniu 1559 roku doradca Herakles Monomakos nie mogac pogodzic sie z westernizacja a takze nie bedac w stanie przestac sluzyc panstwu popelnia samobujstwo. W lutym dochodzi do kolejnej decentralizacji sprowokowanej przez prowincje. A w czercu kolejni kupcy odchodza. W padzierniku legalnosc znow zostaje podwazona.
W marcu 1560 roku reakcjonisci znow sie pojawiaja. 8 regimentow probuje opanowac Anatolikon. Miesiac pozneij dolacza do nich 14 regimentow arystokratow z prowincji Alania. W maju ponownei spada stabilbosc. Rok konczy sie odejsciem kolejnych kupcow. W marcu 1561 roku bunt mieszczan powoduje ponownie spadek stabilnosci. Miesiac pozneij arystokracja z prowincji Doros wzmieca bunt. A jej 15 regimentow probuje opanowac stolice. W maju kolejna grupa kupcow odchodzi. A w czerwcu artysta oraz doradca - Andronikos Palaiologos w formie protestu przeciwko zmianom odchodzi. Miesiac pozneij kolejna grupa kupcow zamyka swoje filie w Bizancjum. W sierpniu buntuja sie nacjonalisci bulgarscy. Na szczescie armia 6 regimentow nie stanowi klopotu dla Bizancjum. W listopadzie w Sidon pojawia sie armia reakcjonistow zlozona z 9 tysiecy zolnierzy. Styczen 1563 zaczyna sie od odejscia kolejnych kupcow a takze, 3 miesiace pozneij, doradcy - Theodorosa Boumbalisa. W czercu podwazona jest ponownie legalnosc wladcy. A w pazdzierniku odchodzi nastepna grupka kupcow. pod koneic listopada dochodzi do powstania w Armenii. A w marcu 1565 roku reakcjonistow w Aleppo. Miesiac pozneij przylaczaja sie do nich nacjonalisci w Kartlii. 1566 zaczyna sie, tak jak wiekszosc kolejnych lat, od podwazenia legalnosci wladcy. Rok konczy sie rewolta 9 tysiecy reakcjonistow w prowioncji Nisz. Nastepny rok ponowna decetralizacja. W kwietniu 1568 roku odchodzi doradca - Herakles Psellos. 2 miesiace pozneij podwazona jest ponownie legalnosc wladzy.


PS: odcinek ten dedykuje wszystkim ktorzy lubia decyzje o westernizacji. W koncu dzeki niej juz od dluzszego czasu, a i pewnie jeszcze dlugo w moim panstwie nic dobrego sie nie bedzie dziac
PS2: mapka swiata zaraz tutaj sie pojawi

Spoiler

PS3: mam nadzieje, ze czytanie o buntach bedzie rownie meczace jak ich pokonywanie w grze

 

Odcinek 10
1570-1629



Konstantinos XI Zaccaria - Imperator Bizancjum 1570-1583



Zoe II Zaccaria - Imperatorka Bizancjum 1583-1629





Decyzje

​

Pierwsza decyzja Konstantinosa było przyjecie administracji Imperialnej. Biorac pod uwagę, ze zakończenie procesu westernizacji wymaga calkowitej centralizacji władzy został zmuszony do zmiany systemu rzadow na bardziej podatny na takie dzialnia. Dodatkowym powodem były protesty doradcow poprzednich krolow którzy uważali, ze tytuł ten jest nieodpowiedni dla tak dużego państwa. W 9 lat później udało mu sie zmienić prawo na dające większe skupienie władzy. O dziwo tym razem nie doszło do buntu pretendenta, skonczylo się na drobnych rozruchach w Chaldii. W tym samym roku rozpoczęto rozbudowę kościołów w prowincjach: Mus, Silistria, Abchazja, Sidon oraz Hammah.
Za panowania władcy dwie kolejne prowincje uznawaly kulture grecka za wlasna. Były to: Mus w 1573 roku oraz 3 lata później Armenia.
Zoe od początku skupila się na rozbudowie infrastruktury. Już w 1584 roku rozbudowane zostają warsztat w Alanii, Optimatoi, Salonikach i Adrianopolu a także wybudowany dom rachunkowy w Tracji. 3 lata później stworzony zostaje urząd skarbowy w Tracji, dom rachunkowy w Alanii oraz Optimatoi a także warsztat w Macedonii. W 1590 rozpoczyna się rozbudowa kanalow rzecznych w Tracji, Alanii oraz Kozanii. Rozbudowane zostają także skladnica handlowa w Optimatoi oraz warsztat w Anatolikonie. Trzy lata później dolacza do nich rozbudowa drog w Tracji, Alanii oraz Kozanii kanalu w Optimatoi oraz marketu w Aleppo. Także w 1596 roku podstawa był rozwój handlu i produkcji. Aby tego dokonać rozwinięto urzędy skarbowe w najbogarszych prowincjach – Alani oraz Optimatoi. Do tego dodano warsztat w Kozanii oraz Kartii a także dom rachunkowy w Anatolikonie. Rok 1601 zmusil Imperatorke do zawieszenia rozbudowy potencjalu ekonomicznego. Nowe prowincje wymagaly wsparcia kościoła. Dlatego tez państwo przeznaczylo poważne sumy pieniędzy na powstanie pięknych kosciolow w Karabachu, Szirwan oraz Dagestanie. Zakonczono także budowę domu rachunkowego w Salonikach. Pomiedzy 1606 a 1609 rozbudowano ostatnie ośrodki wpierające handel. Były to urząd skarbowy w Kozanii, Anatolikon i Salonikach oraz dom rachunkowy w Kartlii, Aleppo oraz Kozanii. Warsztat wybudowano w Amos, Iconium, Nisz oraz Aleppo.
W następnych latach – pomiędzy 1611 a 1626 rokiem Zoe rozpoczela wielki proces rozbudowy fortow na terenie całego Bizancjum. W czasie projektowania tej inwestycji doszło do ostrej dyskusji na temat tego które prowincje powinny mieć pierwszeństwo. Oczywiście każdy z dowodcow myslal glownie o swojej prowincji i jej zagrozenie uznawal za największe. W końcu Imperatorka uznala, ze rozbudowę zacznie się od prowincji w których znajduje się najwieksza liczba poborowych. Miało to dac odpowiednia liczbe zolnierzy do zabezpieczenia nowych budowli. Prowincje które w pierwszej kolejności zostały rozbudowane to: Optimatoi, Aleppo, Armenii, Wan oraz Alanii. Nastepnie Kartlii, Imeretii, Doros, Astrachaniu, Sebasteii oraz Salonikach, Adrianopolu, Erzerum, Macedonii i Kibyrrhaiotai. W 1619 dolaczyly do nich: Kozani, Yazgod, Boukellarion, Seleukeia, Adygeja a w 1623 Armeniakon, Naksos, Adana oraz Mus. Przed smiercia Zoe udało się w 1626 roku zakonczyc budowę w Opsikion, Bejrut, Bulgaria, Hamid, Chaldia. Mimo, ze inwestycje nie zostały zakończone w całym kraju to i tak poziom na jakim się to odbylo za panowania władczyni był niespotykany u zadnego z jej przodkow. Dlatego już pod koniec zycia zaczęto ja nazywać Zoe Wielka Budowczyni. Koszty jakie państwo poniosło miały sie bardzo szybko zwrocic dzięki zwiększonemu poczuciu bezpiecznstwa w prowincjach.
W 1604 roku zakończono budowę wielkiego uniwersytetu w Konstantynopolu. Jego powstanie było zaskoczeniem dla sąsiednich krajów które nie spodziewaly się, ze Bizancjum jest w stanie przy takich problemach zewnętrznych jak i wewnętrznych zainwestować tak duże pieniądze w nauke. Zoe była jednak przekonana, ze 1300 dukatow jakie wydala bardzo szybko się zwroci. 16 lat później dolacza do niego manufaktura w Anatolikonie.

​

Poza rozbudowa Imperatorka nie zapomniala także o ciaglym dazeniu do wzmocnienia władzy. Już w 1591 roku zostaje wprowadzona dalsza centralizacja. Protesty przeciwko tej decyzji prowokują bunt w prowincji Nisz. Na szczęście znajdujaca się w pobliżu armia szybko usuwa zagrozenie. 12 lat później ponownie przeprowadza wzmocnienie władzy. Tym razem żaden bunt się nie rozwoja, za to dochodzi do spadku stabilności na terenie całego kraju. Także w 1615 oraz 1628 roku ten sam proces jest ponawiany. Za pierwszym razem dochodzi do spadku stabilności, za drugim buntu w Bejrucie. Na szczęście silna armia tam stacjonujaca już w pierwszej bitwie zniszczyla przeciwnika.

​

W 1610 roku Zoe wprowadza akt o szkołach. Dzieki tej inicjatywie czesc pieniędzy przekazywanych przez prowincje za pomocą podatkow miała wracac do nich w postaci rozbudowy sieci państwowych szkol. Co prawda już wcześniej istniała siec szkol przykościelnych, ale władczyni uznala, ze wielkość państwa wymaga aby także no zajelo się rozwojem swoich poddanych. Liczono, ze dzięki temu bardzo szybko wzrośnie efektywność produkcji a także koszty stabilności.

​

Jedna z ostatnich decyzji prawnych jakie oglosila Imperatorka była reforma armii. Już od dłuższego czasu kolejni władcy martwili się ograniczonymi możliwościami administracyjnymi które limitowaly armie do 60-65 tysiecy wojska. Nowa reforma miała zdecydowanie poprawić organizacje i działanie armi dzięki czemu jej limit powinien zwiekszyc się o 35% Operacje ta zakończono w 1621 roku i od razu ropoczeto formowanie nowych jednostek. Specjalisci zwrócili przy okazji uwagę na wyraźny podzial w doktrynie wojennej armii ladowych na zwykle: zlozone z kawalerii i piechoty oraz na nowe zwane armiami oblężniczymi skladajacymi sie z silnej piechoty wspartej 4 pulkami nowoczesnej artylerii. To wlasnie te ostatnie miały być obecnie tworzone.
W czasie panowania Zoe dwie kolejne prowincje zaakceptowaly kulture grecka. Były to Hammah oraz Kibyrrhaiotai.

Dyplomacja​

Konstantinos staral sie rozwijać działania dyplomatyczne, które w wyniku ciągłych buntow spowodowaly pogorszenie się kontaktow z zachodem. Aby tego dokonać postanowil w pierwszej chwili umocnić stosunki na polnocy. Temu celowi miały sluzyc królewskie mariaże z Ukraina, Nowogrodem, Niznym Nowogrodem oraz Achaja. Także Pskow mimo pierwszych nieudanych kontaktow przyjal taki mariaż w 1578 roku. Niestety nie udało sie to w Twerze. Mimo 3krotnych wizyt państwo to odmawialo caly czas zawarcia jakichkolwiek umow z Bizancjum. Także Riazan je odrzucal. Nie było to jednak dużym problemem. Wladca wiedział, ze kontakty z największymi państwami tamtego regionu zabezpiecza z tamtej strony. Konstantinos probowal także odbudowac dobre kontakty ze Szwecja. Jednak zaszlosci nie pozwalaly jeszcze na zmiane myslenia tamtejszego władcy o Bizancjum. Podobna sytuacja miała się z Neapolem. Państwo które stanowilo powazna sile na terenie morza srodziemnego nie widziało wiekszych interesow w zajemnych bliższych kontaktow.
Tak jak i poprzednik tak i Zoe rozpoczela swoje panowanie od kontaktow z polnocnymi sąsiadami. Ukraina, Pskow, Nowogrod, Moldawia oraz Nizny Nowogrod były pierwszymi z którymi odnowiono królewskie powiazania. Szybko dolaczyly do nich Murom, Achaja oraz Toskania. Niestety także imperatorka (tak jak konstantinos) spotkala się z negatywnym przyjęciem na zachodzie. Próby nawiazanai bliższych kontaktow z Austria (3krotny), Neapolem (3krotny), Szwecja, Urbino, Czechami a także 2krotnie z Moskwa skonczyly się niepowodzeniami. Nawet jeśli z tymi państwami Bizancjum utrzymywalo dobre kontakty to niechcialy one koligacji rodzinnych. Jedynym państwem które dzięki działaniom dyplomatycznym udało sie namowic na bliższe powiazania było Riazan ktory w 1599 w końcu zgadza się.
Jednym ze skuteczniejszych dzialan dyplomacji tamtego okresu było podpisanie umowy z Austria. Panstwo to bardzo mocno rozwijające się w strone wschodnia zaczelo powoli zagrażać Bizancjum. Co gorsza było ono silniejsze tak pod względem wielkości jak i wyszkolenia armi a nawet pod względem technicznym. Zoe uznala, ze aby nie zostać zaskoczonym nagłym atakiem trzeba przedwsieziac działania. Przez caly okres jej panowania szukano nowego sojusznika graniczącego z Austria który bylby chetny do współdziałania. Niestety zla ocena państwa a przede wszystkim roznice religijne spowodowaly niemozliwosc osiagniecia tego. Szczególnie bolesnym była postawa Polski która nie chciała w ogole slyszec o współpracy przeciwko swojemu sojusznikowi. Z braku możliwości zawracia sensownych ukladow imperatorka zdecydowala się rozpocząć bezpośrednie rozmowy z Austria.
W wyniku długich rozmow udało sie uzyskac układ w wyniku którego Bizancjum wyrazalo zgode na przemarsz wojsk przez swój kraj. Części doradcow wydawalo sie, ze jest to bardzo slaby układ. Jednak władczyni wiedziała, ze uniemozliwia on przeciwnikowi nagly atak którego najbardziej sie obawiano.
Podobne układy podpisano z Ukraina. W tym przypadku oba państwa laczyly problemy z krymskimi buntownikami atakującymi przygraniczne prowincje obu krajów. Ostatnim państwem na którym skupiono działania dyplomatyczne było Panstwo Moskiewskie. Zoe obawiala się, ze państwo to jest na tyle silne, ze może pokonać pozostale państwa w regionie i tym samym nagle na polnocnej granicy Bizancjum może stanac bardzo silny wrog. Aby się zabezpieczyć przed tym postanowiono podpisac wzajemne układy. Niestety mimo tej samej religii przeszkadzaly temu wzajemne zle relacje obu państw. Zaradzono temu wysylajac 5 kolejnych misji dyplomatycznych. Dzięki wsparciu finansowemu udało sie wyraźnie poprawić sytuacje. Nastepny wladca ma przygotowane pole do podpisania poważniejszych ukladow.

Technologie

​

Mimo krotkiego okresu sprawowania władzy, Konstantinowi udało się wprowadzić nowe tendencje do swojego państwa. Szczególnie wplynal na Armie ladowa oraz handel i produkcje które uwazal za kluczowe. W każdej z nich wprowadzić po 2 nowinki. Nie zapomnial także o marynarce oraz strefie rzadowej które w tym czasie wprowadzily po 1 zmianie.
Jego następczyni w przeciągu nastenego cwiercwiecza udało sie jeszcze bardziej poprawić sytuacje. W każdej dziedzinie wprowadzono po 2 nowe technologie. Jedynym wyjątkiem były sily ladowe które z racji ogolnych reform były w stanie przyjąć tylko 1 kolejna nowinke techniczna. W czasie panowania Zoe nie obeszlo sie jednak bez strat. Niestety bledne decyzje spowodowaly, ze 2 tysiace dukatow przeznaczonych w inwestycje przemyslowe oraz marynarke imperialna zosaly wyrzucone w bloto.

Ewenty​

Zatrudnienie przez poprzedniego władcy swietnego sędziego zaczelo przynosić zyski za panowania Konstantinosa. Ludzie na prowincji coraz bardziej zaczynali wierzyc w system jaki on stworzyl. Zwiekszylo to prestiż państwa a także spowodowalo zmneisjzenie ryzyka buntow.
Koncowka XVI wieku była niedobra dla winiarzy. Zla pogoda oraz ciagle przemarsze wojsk spowodowaly ze pare roczników win z których znane było Bizancjum były uznane, za bardzo slabe przez co ich sprzedaż spadla.
W 1576 roku nastepca tronu Ioannes zapada na dziwna chorobę. Mimo wezwania najlepszych lekarzy umiera on 18 kwietnia. Aby nie tworzyć dodatkowego zamieszania bardzo szybko Zoe zostaje ogloszona nastepczynia Konstantinosa. Nie jest to pierwszy raz gdy państwem ma rządzić kobieta, ale nikt nie miał pewności czy ta 12 letnia dziewczyna poradzi sobie z problemami jakie nadciagaja na państwo.

​

26 marca 1577 ropku wladca musial podjąć wazna decyzje. Okazalo sie, ze rozwój państwa, a co za tym idzie stolicy powoduje, zeduza migracje ludności do Konstantynopola. Z jednej strony było to pozytywne bo najsilniejsze państwo w Bizancjum zyskiwalo jeszcze więcej energii do rozwoju. Jednak jednoczenie inne silne miasta na prowincji zostawaly poważnie osłabione. Co moglo w pozneijszym czasie wplynac niekorzystanie. Szczegolnei w sytuacji gdyby doszlo do konfliktu z ktoryms z państw zachodnich. Taktyka opracowana przez generalicje na wypadek takiego konfliktu mowilo o wycofaniu się za oslone kanalu i ograniczenie się do wlaki na morzu. Mimo tych wszystkich powodow, wladca postanowil, ze nie może ograniczać swobody ludnosci miejscowej do pracy w miejscu gdzie chcą. Oczywiście o ile było to na terenie jego kraju.
W lutym 1581 roku Konstantinos postanowil wesprzeć kulture. Zamowil 5 obrazow związanych tematycznie z wielkimi zwycięstwami jego poprzednikow przeciwko islamowi. Jego następczyni zaplacila za 4 kolejne. Końcem tych dzialan było zamówienie przez Zoe epopeji narodowej mającej wychwalać tamte wydarzenia. Konstantinos zatrudnil jako doradcę wielkiego filozofa - Petriosa Mikrulakesa. Miał sie on zajac zwiększeniem prestiżu państwa na arenie międzynarodowej.
Decyzja o daniu wiekszej swobody ekonomicznej prowincjom zaczela przynosić zyski. Już w 1583 roku państwo zaczelo zyskiwać z podatkow więcej pieniędzy w niektórych prowincjach.
Mimo, ze wladca panowal zaledwie 13 lat i jego nie ominely kłopoty związane z westernizacja. Już w lutym 1571 roku dochodzi do protestow ludności która podważa legalność nowego władcy. W październiku roku następnego Petros Akropolites – doradca Imperatora w formie protestu ucieka z kraju. 19 maja 1573 roku prowincje sprzeciwiają się zmianom w kulturze. O ile poprzednicy Konstantinosa twardo odmawiali jakichkolwiek dyskusji z buntownikami to nowyw ladca postanowil to zmienić. Jego chlodna analiza pozwolila na stwierdzenie, ze przez najblisze 20-30 lat państwo tak czy tak nie będzie gotowe na zakończenie procesu westernizacji. Dlatego tez pozorne zgodzenie się na zawieszenie tego procesu na 10 lat niczym nie szkodzilo. Dawalo wręcz więcej szans na jego pozytywne zakończenie. Dziesiec lat później dochodzi do podobnej ugody z prowincjami.
12 pazdziernika 1583 roku wladca umiera nagle. Niestety jego nagle odejście nie pozwolilo dokonczyc rozpoczętych inicjatyw. Bizantyjczycy z niepewnoscia spoglądali na nowa Imperatorke Zoe II Zaccarie.
Już w 1588 dotarly do nowej władczyni pierwsze zle informacje. Okazalo sie, ze jakość nowych mundurow przeznaczonych dla armii jest dużo gorsza niż wcześniej, co skutkowało spadkiem morale zolnierzy. Pojawienie się kobiety na tronie przyniosło za to szczęście winiarzom. W porównaniu do poprzednich lat, kolejne zbiory okazaly sie szczególnie dobre. Dzieki czemu wina bizantyjskie odzyskaly swoja swietlnosc. Zmiany w prawie, szczególnie zwiększenie innowacyjności a także przekazanie części uprawnien ekonomicznych prowincjom zaczelo przynosić pozytywne efekty. Co pare lat kolejne prowincje informowaly o szczególnie dobrych wynikach które były zaraz przekazywane w postaci podatkow do Konstantynopola.
W lipcu 1584 roku postanowily przeciwko temu zaprotestować prowincje. Pretekstem była westernizacja. Jednak Zoe dobrze wiedziała, ze to o pieniądze tak naprawdę chodzilo. W wyniku negocjacji udało się jednak zawrzeć kompromis który raczej nie krzywdzil zadnej ze stron. Rok później Petros Mikrulakes stal sie sławny dzięki swoim nowym filozoficznym teoriom. Wladczyni postanowila wykorzystać ta sytuacje do zwiększenia prestiżu państwa.
W styczniu 1603 roku dochodzi do rewolucji rolniczej w prowincji Astrachan, Dajr Az Zor oraz Slaoniki. Zyski jakie z niej osiagnela wies postanowiono opodatkować.

​

30 czerwca 1604 roku przyszla zla wiadomość. Nowe kontynenty a szczególnie towary jakie z nich dostarczano spowodowaly, ze Bizancjum przestalo być jedynym pośrednikiem w otrzymywaniu przez zachod szczególnie popularnych towarów. W efekcie tego spadly zyski z handlu powodując potrzebe wprowadzania ciec. Do pierwszego z nich doszło wlasnie w 1603 roku i zdecydowano sie okroic inwestycje w strefe rzadowa. Sytuacja ta powtarza się także w 1609, 1616 oraz 1619 roku.
W listopadzie 1604 roku mieszczanie Konstantynopola wznieśli bunt przeciwko nowej kulturze. W efekcie tych protestow drastycznie spadla stabilność. Rok pozniej dochodzi do kolejnego wybuchu takich samych protestow kończącego się kolejnym spadkiem stabilności. W lipcu tego roku w wyniku następnego buntu ludności podwazona zostaje legalność władczyni.
W czerwcu 1607 roku dochodzi do buntu arystokracji w prowincji Alania. Ich 14 regimentow stanowi na tyle powazna sile, ze 3 armie zostają skierowane do zniszczenia przeciwnika.
12 maja 1608 roku Zoe musi podjąć decyzje w jaki sposób sfinansować rozbudowę stolicy. Można przeprowadzić ja za pomocą wojska lub placac specjalistom. W końcu władczyni uznaje, ze sila ludzka jest jej na tyle potrzebna, ze nie można sobie pozwolić na jej strate i decyduje się zaplacic specjalistom. Podobna decyzje podejmuje także w 1625 roku. W czerwcu 1608 grupa kupcow wycofuje się z Bizancjum. 26 nastepnego miesiąca prowincje protestują przeciwko zmainom w kraju. Tak jak i w poprzednich sytuacjach zamiast decentralizacji Imperatorka wybiera układy i czasowa rezygnacje z westernizacji. Ponowny układ zostaje podpisany w 1619 roku. 5 lutego 1629 roku ku rozpaczy bizantyjczykow umiera Zoe. Jej nastepca Theodoros I Khilkov mimo swietnej sytuacji w kraju będzie miał poważne problemy, żeby uzyskac podobny sukces.

Wielka Swieta Wojna Obronna ​

Spokoj na granicach Bizancjum skonczyl się 12 stycznia 1596 roku. Tego dnia doszedł do skutku zorganizowany atak państw islamskich. Oficjalnie Dżihad został ogłoszony przez państwo Mamelukow, do którego dolaczyly Qara Koyunlu i Oman. Poza nimi do wojny, utrzymując samodzielność w działaniu, przylaczyly się Irak i Syria.
Mimo, ze każdy z osobna przeciwnik był dużo slabszy od Bizancjum to razem zdecydowanie przeważali obroncow liczebnie. Armie islamskie mogly łącznie wystawić 21 tysiecy konnicy, 55 tysiecy piechoty i pulk artylerii. Przeciw nim Zoe mogla uzyc 29 tysiecy kawalerii i tylko 36 tysiecy piechoty. I to tylko przy zalozeniu, ze nikt nie będzie bronil pozostałych granic państwa tak przed silami zewnętrznymi jak i buntownikami. Miedzy innymi z tego powodu nie zdecydowano się na ogłoszenie podatkow wojennych.
Sytuacja na morzu była zdecydowanie lepsza. Napastnicy mogli wystawić tylko 8 ciezkich i 11 srednich okretow oraz 15 transportowych. Gdzie flote Bizancjum stanowilo 20 ciezkich okretow oraz 10 transportowcow. To własnie ta przewaga miała dac Zoe zwycietswo.
Dlatego tez do czasu zebrania armii flota stanowila glowna sile w tej wojnie. Pewnosc siebie Zoe spowodowala, ze wszystkie okrety wyplynely w morze. Floty okretow transportowych miały blokować mniej ważne porty w czasie gdy glowne sily będą gonic i niszczyc okrety przeciwnika na morzu.
Do pierwszej bitwy doszło 5 lutego u wybrzeży Palestyny gdzie flota bizantyjskich transportowcow napotkala transportowiec mameluków osłaniany przez sredni okret wojenny. Zaskoczenie strony przeciwnej było pelne i już w pare godzin pozneij oba okrety tonely.
Nastepna bitwa odbyla się 4 dni pozneij na Morzu Marmara. Tym razem glowne sily Bizantyjskie napotkaly samotny okret przeciwnika zmierzający do portu. Nie dane było mu tam dotrzec.
10 dni pozneij w okolicach zatoki aleksandryjskiej flota transportowa napotkala silniejszego przeciwnika. Tym razem droge zagrodzily im 2 ciezkie 4 srednie i 1 okret transportowy. Ale i tym razem wyższe umiejetnosci bizantyjskich marynarzy daly zwycięstwo. Niestety przeciwnik zdolal wycofać się bez strat.

​

Po tej ostatniej bitwie przeciwnik postanowil swoje okrety schować do portow, dzięki czemu jednostki Zoe rozpoczely blokadę całego południowego wybrzeża morza śródziemnego.
Z początkiem marca rozpoczely się działania na ladzie.
Ogolny plan wojny bizantyjskich generalow był prosty. Glowne sily miały czekac na Mamelukow w Aleppo. A w międzyczasie pozostale armie miały pokonać pozostałych przeciwnikow (glowie Qara Koyunlu) zmusic do podpisania separatystycznych pokojow i przesunąć się na glowny teatr dzialan.

​

Już 8 marca doszło do pierwszej bitwy. Stacjonujaca w Dajr Az Zor armie Bizantyjska (5 tys konnicy oraz tyle samo piechoty) zaatakowalo 20 tysieczne polaczone sily Iracko - Syryjskie. Dowodzil nimi Saif II al-Said jednak robil to na tyle nieumiejętnie, ze pod koniec dnia jego armia uszczuplona o 5,5 tysiaca zolnierzy wycofywala się pobita z terenu bitwy. Straty bizantyjczykow zatrzymaly sie o dziwo na sumie 1,5 tysiaca zabitych. Bitwa ta udowodnila wyzszosc technologiczna nad armiami islamskimi i upewnila generalicje w ich planie dzialan. 20 kwietnia Mamelucy zdobywają prowincje Sidon.
Dwa dni pozniej w prowincji Wan została zaatakowana kolejna bizantyjska armia. Tym razem przeciwnikiem byli turkmenczycy. Sily były wyrównane – obie armie miały po 10 tysiecy zolnierzy. Także tym razem napastnicy musieli wycofać się z pola bitwy pokonani.
4 czerwca maly oddzial Bizantyjski wkracza do Astrachania. W bitwie z miejscowymi wojskami znow wychodzą zwycięsko a miesiąc później zdobywaja stolice regionu. 21 tego miesiąca syryjskie wojska Saif II al-Saida znow wkraczają do Bejrutu. Tym razem natykają się na dwie armie Bizantyjskie które nie maja zadnego problemu z kompletnym zniszczeniem jego 7 tysiecznej armii. 2 dni pozneij oddzialy te natykają się na 3 tysiace syryjski podjazd zmierzający do Kartlii. Ponownie cala armia zostaje zniszczona.

​

22 sierpnia docierają w końcu do Bejrutu glowne sily Mameludzkie. Ich 17 tysiecy wojownikow naciera na 10 tysiecy Bizantyjczyków. Pod koniec dnia Shaik al-Mahmudi Kansur zostaje zmuszony do wycofania się z pozostala polowa armii. 12 pazdziernika dociera do tej prowincji 2ga armia tym razem pod przywództwem al-Musta’in Ali znow w sile 17 tysiecy. Tym razem Petros Choinates został wzmocniony 2ga armia i to on miał przewagę liczebna nad przeciwnikiem. Poprzednie zwycięstwo dalo mu taka pewność siebie, ze nie zastanawiając się zaatakowal nic nie spodziewającego się przeciwnika. Po bitwie stwierdzono, ze straty Bizantyjczyków wynosily tylko 260 zolnierzy gdy mamelucy zostawili 7 tysiecy poległych zolnierzy.
11 stycznia 1597 roku dochodzi do podpisania zawiedszenia broni z Syria. Co prawda generalicja była z tego niezadowolona, ale Zoe uznala, ze nic na przedluzaniu tej wojny nie zyska. Przy braku misjonarzy nie interesowaly ja tereny Syryjskie, a nic innego cennego to państwo nie miało.
Dwa dni pozneij dociera do Konstantynopola informacja o odzyskaniu kontroli nad prowincja Sidon.

​

24 tego samego miesiąca przypominają o sobie wojska Iraku. Ich 11 tysieczna armia wkraca do prowincji Wan gdzie czekaja już na nia Bizantyjczycy. Mimo wyrównanych sil Sulayman II al-Quasimi przy dużych stratach musi wycofać się z pola bitwy. 30 stycznia dochodzi do kolejnej bitwy. Tym razem Bizantyjczycy tocza bitwe z resztkami armii Shaik al-Mahmudi Kansura. Przewaga liczebna nie daje zadnych szans na nawiązanie walki mamelukom. Pokonanie tej armii daje także zwycięzcom kontrole nad Dagestanem. 4 lutego zostaje opanowana także prowincja Szirwan.

​

26 tego miesiąca dochodzi do dwóch ciężkich bitew. Do prowincji Sidon wraca al-Musta’in Ali z 18 tysiacami wojska. Także tym razem Bizantyjczycy sa przygotowani i zagradzają mu droge silami 20 tysiecy zolnierzy. Tak jak i poprzednio mamelucy wycofują się z bitwy z zaledwie polowa sil.
2ga bitwa odbyla się w prowincji Mosul. Tym razem resztki armi Irackiej Sulaymana II al-Quasimi zostają zniszczone nie zadając prawie zadnych strat. Porazka ta pozwolila 7go marca zdobyc ta prowincje. Miesiąc pozniej pada Murgan a 5 maja Karabach.
23 maja z nowa armia pojawia się w prowincji Sidon Shaik al-Mahmudi Kansura. Także tym razem kieruje 17 tysiacami mameluków i także tym razem wycofuje się z pola bitwy dotkliwie pobity.
27 sierpnia pada ostatnia prowincja turkmenska. Dzien pozneij podpisany zostaje pokoj. Qara Koyunlu traci w wyniku jego 4 prowincje (w tym Astrachan) oraz musi zaplacic 50 dukatow.
Dzień pozniej pokoj podpisuje Oman. Tym razem Bizancjum nie zyskuje nic na nim.
30 tego miesiąca także Mamelukowie prosza o pokoj. Generalicja chciała dalej walczyc – zdobyc pare prowincji na niebroniacym sie przeciwniku. Jednak Zoe wiedziała, ze państwo jest bardzo osłabione tak dluga wojna i ze w każdej chwili może pojawić się kolejna fala buntow. Nalezalo podpisac pokoj poki przeciwnik był slaby. Dodatkowym powodem była zla opinia jaka zebralo Bizancjum w ciągu tej wojny na zachodzie Europy. Dodatkowe tereny jakie zdobylaby mogly sprowokować ktores z państw do ataku. Dlatego zadowolila się rezygnacja z roszczeń do terenow już opanowanych przez Bizancjum oraz do zaplacenia 25 dukatow.
Ostatnim krajem z jakim toczyla się wojna był Irak. 13 sierpnia także on podpisal pokoj. W wyniku niego musial anulować swoje umowy z Jemenem, Algierem, Mamelukami, Omanem oraz Syria. Panstwo było kompetnie spustoszone przez armie Bizantyjskie i tylko kwestia miesięcy było jak ktorys z sasiadow je zaatakuje.

Sytuacja Bizancjum na poczatku XVII wieku​

Bizancjum w tym okresie moze sie pochwalic najwiekszym przychodem na swiecie w wysokosci 2179 dukatow. Nastepna w kolejnosci Francja traci 400 dukatow. Takze pod wzgledem prestizu panstwo dzieki ostatniom wojnom zajmuje pierwsza pozycje. Calkiem niezla efektywnosc handlu (na poziomie 70%) powoduje, ze z kadym rokiem zyski rosna. Niestety ogolna sytuacje psuje mocno inflacja, ktora mimo ciaglej wlaki spada strasznie powoli i obecnie wynosi 33%
O dziwo takze technologicznie panstwo nie odstaje za bardzo od zachodnich rywali. Mimo duzej wielkosci oraz niedawnej oraz neizakonczonej westernizacji w kazdej dziedzinie roznica do najbardziej rozwinietego panstwa wynosi mniej niz 4 poziomy.
Takze wojsko mimo, ze dane pochodza sprzed modernizacji stanowilo 5 sile na swiecie z armia 65 tysiecy. Niestety ogolna sytuacje pogarsza fakt, ze sasiad Bizancjum - Austria posiada prawie 110 tysiecy. To oraz roznica technologiczna powaznie zmniejsza szanse w potencjalnym konflikcie. Natomiast statystyki potwierdzaja potrzebe rozbudowy floty. 30 okretow w tym 20 ciezkich stanowi wystarczajaca sile przeciw panstwom islamskim, ale przeciw Castylii (69 okretow), Francji (31 okretow) czy tez Wenecji (30 okretow) moze to nie wystarczyc.
Najbogatsza prowincja jest zdecydowanie Tracja (56 dukatow z podatku) nastepne: Optimatoi (19d), Saloniki (15d) przynosza parokrotnie mniej. Zdecydowanie bardziej wyrownane statystyki sa w produkcji. Najsilniejsza prowincja tutaj jest Alania (54d) oraz Kozani (33d), Optimatoi (30d), Samos (25d).
Ciagle dzialanie kosciola prawoslawnego oraz misjonarzy przynioslo bardzo pozytywne efekty. Mimo uzyskania kontroli nad nowymi islamskimi prowincjami nadal ponad 80% spoleczenstwa wierzy w religie panstwowa. Takze ok 70% uwaza sie za grekow. Pozostalymi sa kultury: arabska, bulgarska oraz gruzinska.
Glownymi towarami produkowanymi w prowincjach sa: welna, kamien, wino oraz ubrania.
Glownymi przychodami do budzetu sa: produkcja (527d), podatki (417d) oraz handel (381d). Oczywiscie wydatki to glownei utrzymanie armi ladowej (386d), budowa manufaktow (320d) oraz flota (35d).
Panstwo juz od wielu lat nie skupia sie tylko na handlu na wlasnym terytorium> jednak nadal jest to oczkiem w glowie wladcy. Dlatego tez w Tracji i Astrachaniu kupcy bizantyjscy maja monopole, natomiast w Achaji, Nowogrodzie, Cyprze i Aleksandrii stanowia najwieksza i najmocniejsza sile. Przegladajac te statystyki mozna zauwazyc, ze kupcy bizantyjscy skupiaja sie na centrach handlowych znajdujacych sie w poblizu a ignorujac te bardziej oddalone.

 

Odcinek 11
1629-1652





Theodoros I Khilkov - Imperator Bizancjum 1629-1635



Konstantinos XII khilkov - Imperator Bizancjum 1635-1638



Rada regencyjna 1638-1652



Wojna ze Zlota Orda​

W czerwcu 1630 roku do Konstantynopola dociera zaskakujaca wiadomość. Okazuje się, ze na granicy Bizancjum pokazala się znow Zlota Orda. Buntownicy przejeli kontrole nad prowincjami Krym oraz Jedysan i zaczeli wojne podjazdowa z sąsiadami. Było to bardzo na reke Theodorosowi wiec bardzo szybko wyslal dwie armie aby skierowaly się na te tereny. Do 1632 roku wszystkie oddzialy przeciwnika zostają pokonane, a prowincje kontrolowane przez bizantyjskie oddzialy. Dlatego tez w grudniu zostaje ze stolicy wyslana pierwsza grupa kolonistów która ma osiąść na Krymie.

​

Do lutego 1635 roku liczba kolonistów w tej prowincji jest tak duza, ze oficjalnie prowincja zostaje przyłączona do Imperium. Co prawda sytuacja nie jest jeszcze opanowana i bezpieczeństwo kolonii wymaga stalej obecności wojsk w tej prowincji, ale o ile nie wydarzy się nic niespodziewanego to Krym będzie już na stale Bizantyjski.
W marcu 1636 roku wyslany zostaje pierwszy oddzial kolonistów do Jedysan. Doswiadczenia poprzednich wypraw powodują, ze obecni koloniści maja dużo latwiej na trasie jak i na terenie samej prowincji.

​

Już 4 lata pozneij także ta prowincja przechodzi pod administracje Bizantyjska. Bezpieczeństwo obu prowincji zabezpiecza 10 tysieczna armia stacjonujaca tutaj na stale.

Wojna z Morea​

18 pazdziernika 1636 roku Konstantinos wypowiada wojne kolejnej prowincji greckiej. Jej chwilowe odosobnienie, a także osłabienie ostatnimi wojnami daje swietna okazje do przejecia kontroli i odzyskania tych terenow. Co zaskakujące w jego obrone zaangazowaly sie Wegry, Modena, Korsyka oraz Neapol. W przeciągu dwóch kolejnych miesięcy armia bizantyjska pokonuje kolejne oddzialy przeciwnika.

​

Aby zabezpieczyć oblezenie stolicy tej prowincji na teren morza egejskiego wyslana zostaje flota bizantyjska. Decyzja ta okazuje się sluszna ponieważ w przeciągu 2 kolejnych miesięcy dochodzi do trzech bitew morskich z flotami desantowymi kolejnych krajów. Przewaga ilosciowa i jakosciowa spowodowala jednak, ze każdy z tych okretow został zniszczony. W końcu 12 pazdziernika 1637 zaglodzeni obroncy poddają stolice i tym samym przegrywają wojne. W wyniku podpisanego w dniu następnym pokoju Bizancjum dokonuje aneksji tego panstwa.

Decyzje​

Theodoros rozpoczal wladanie Bizancjum od dokończenia rozbudowy fortow zapoczątkowanej przez jego poprzednika. Już 28 lutego 1629 roku zarzadzil ich sfinansowanie w Iconium, Burgas, Paphlagonia, Abchazja i Silistrii. 3 lata później dolaczyly do nich Achaja, Sidon, Astrachan, Nisz oraz Hammah. Pomiedzy 1633 a 1635 zakonczono takze budowę w Dagestanie, Dajr az Zor, Szirwan, Karabachu, Krymie, Korfu i Alanii.
Po tym okresie poważnych inwestycji w obronność państwa kolejne budowy przeprowadzono dopiero w lutym 1638 roku przez Rade Regencyjna. Wybudowano wtedy skladnice handlowa w Anatolikonie oraz Aleppo, rozbudowano siec drog w Optimatoi a także kanaly w Kartlii i Iconium.
W 1640 zakonczono bardzo wyczekiwane inwestycje w Tracji oraz Salonikach gdzie wybudowano mennice. Także w tym roku wybudowano siec fortow w Jedysan. Trzy lata później zostaja wybudowane kolejne mennice tym razem w Anatolikonie oraz Kozani. Zakonczona zostaje budowa urzędu skarbowego w Adrianopolu oraz Kartlii a także domu rachunkowego w Nisz.
W czerwcu 1646 roku rozbudowana zostaje siec kanalow w Anatolikonie, Aleppo oraz Nisz. Siec drog w Kartlii oraz skladnica handlowa w Erzerum. Przez trzy ostatnie lata działania Rady skupionos ie na rozbudowie drog. Szczególnie w Anatolikonie, Nisz, Aleppo, Erzerum oraz Iconium. Kanalow w Samos oraz Erzerum a także mennicy w Kartlii i urzędu skarbowego w Nisz. 31 stycznia 1652 roku zakończono budowę manufaktury w Aleppo.
Nie tylko rozbudowa infrastruktury żyli w tamtym czasie władcy Bizancjum. W czerwcu 1636 roku Konstantinos oglosil rozpoczęcie drugiej części reformy wojska. W wyniku tej decyzji zostały rozwiązane wszystkie jednostki muzułmańskiego autoramentu. Były one zbyt slabe w działaniach jakie obecnie czekaly kraj i nalezalo je jak najszybciej zastapic nowymi. Wladca miał nadzieje, ze nie zostanie zaskoczony w czasie przeprowadzania tych dzialan przez wybuch naglej wojny lub dużego buntu.

​

4 lata pozneij Rada Regencyjna oglosila ponowna centralizacje. W wyniku protestow przeciwko tej decyzji doszło do buntow w Boukellarion oraz Jedysan.
W tym czasie zamówiono także 3 obrazy u znanego artysty. Mialy one poprawić stan kultury zaniedbanej przez ostatnich wladcow. Na pare lat przed koncem działania Rady ogłoszono, ze prowincje Szirwan, Karabach oraz Dagestan sa od tej pory traktowane jako narodowe.

Dyplomacja​

Theodoros rozpoczal działania dyplomatyczne od umocnienia sytuacji na polnocy. Tylko tam państwa przychylnie patrzyly na Bizancjum i nalezalo zadbac o to żeby ta sytuacja się nie zmienila. Dlatego tez już w lutym 1629 roku zawarte zostają królewskie mariaże z Achaja, Nowogrodem, Pskowem, Ukraina oraz Niznym Nowogrodem. A w 5 lat później dolaczaja do nich Moskwa, Krym oraz Murom.
Zaraz po koronacji nowego władcy Irak wysyla ostrzeżenie grożąc interwencja w wypadku kolejnych podbojow. Theodorosowi wydalo się to zabawnym. Szczególnie jeśli wezmie się pod uwagę, ze państwo to istnieje tylko dzięki lasce Imperatorki Zoe.
W listopadzie tego samego roku wladca zleca swoim dyplomatom zorganizowanie sieci wywiadu w Achaji. Szybkosc z jaka udaje się to zorganizować powoduje, ze w przeciągu kolejnych 2 miesiecy zostają wyslane 4 kolejne grupy szpiegow mających zorganizować bunty patriotow bizantyjskich. Co prawda 2 znich zostają wykryte w tym jedna zanim wypelnila swoja misje, jednak pozostale swietnie wykonaly swoje zadanie. Już w październiku 1630 roku buntownicy oddaja prowincje Theodorosowi we wladanie.
Skutecznosc dzialan była tak duza, ze wladca od razu zapragnal w ten sam sposób zdobyc Moree. Niestety ilość mieszkancow uważających sie nadal za Bizantyjczyków albo wiernych kościołowi prawosławnemu była tak mala, ze nie było mowy o skutecznym działaniu. Dlatego tez imperator zadowolil się wyslaniem ostrzeżenia, które miało dac casus belli do wojny w razie nieostrożności przeciwnika.
W 1637 roku Austria wyraza zgode na przemarsz wojsk bizantyjskich przez ich teren. Było to o tyle dziwne, ze Konstantinos nie prosil o to wcale. Można się było domyslic, ze Austriacy chcieli uzyskac ta sama forme zabezpieczenia na wypadek nagłego ataku jaka ma ich rywal na wschodzie. Wladca uznal, ze dla dobra wzajemnych stosunkow należy zgodzić się na to. Bizancjum nie miało szans pokonać ich na kontynencie europejskim i ew. odzyskanie pozostałych prowincji greckich nalezalo odlozyc na później. Druga decyzja w tym roku była Zaporoza na przemarsz ich wojsk przez tereny Bizancjum. Tym razem nie chodzilo o zagrozenie nagłym atakiem. Rozne grupy koczowników mieszkających pomiędzy prawosławnymi państwami lubowały się w nagłych atakach na przygraniczne osady. Dla własnego dobra państwa zaczely podpisywać układy w wyniku których armie miały prawo scigac koczowników także na terenie obcego kraju tak aby nie dac im możliwości ucieczki. Z tego samego powodu w 1640 roku Ukraina poprosila o taka zgode.
W tym samym roku patrioci w prowincji Korfu wzniecają bunt. Po krótkim oblezeniu zdobywają stolice prowincji. Jeszcze przed koncem roku wysylaja misje do Konstantynopola z prosba o przyjecie wyspy w skład Imperium.
Siedem lat pozneij dochodzi do podpisania sojuszu z Moskwa. To nad czym przez caly okres panowania pracowala Zoe udało się w końcu Radzie regencyjnej 18 lat pozneij.

Ewenty

​

26 czerwca 1630 swiat obiega historia dzielnego marynarza bizantyjskiego który tylko dzięki swoim umiejętnościom przezyl rozbicie statku oraz pozneijsza tulaczke po morzu na tratwie.
Historia ta podnosila prestiż marynarki bizantyjskiej.

​

5 lat pozneij w listopadzie nowy wladca Konstantinos zapada na ciezka chorobę. Na czas jego nieobecności władze przejmuje arystokracja na co kraj reaguje spadkiem stabilnosci.

​

W marcu 1637 roku ponownie trzeba ograniczyć wydatki na strefe rzadowa. Niestety ciagly rozwój nowych drog handlu coraz bardziej oslabia gospodarke Bizancjum. Sytuacja ta powtarza sie takze 2 lata pozneij.

​

W maju tego roku jedna z dworek rodzi dziecko. Juz wczesniej plotkowano w Konstantynopolu, ze Konstantinos spotyka sie wieczorami z jakas kobieta. Jednak nikt nie spodziewal sie, ze Wladca nie majacy prawowitego potomka uzna go za nastepce tronu.

​

W marcu 1637 roku doradcy probuja namowic krola na reforme monety. Galopujaca inflacja powoduje, ze uzywanie starej jest coraz mniej oplacalne. Niestety oslabiony Imperator nie decyduje sie powodujac dodatkowy wrost inflacji. Niestety Imperator nie odzyskuje już zdrowia i w końcu w styczniu 1638 roku po zaledwie 3 latach rządzenia umiera. Wladze po nim przejmuje w imieniu Konstantinosa XIII Khilkova Rada Regencyjna.

​

W styczniu 1642 roku dochodzi do zaskakującego problemu. Nacisk na innowacyjność i prawo do wolności myslenia spowodowalo, ze ludzie zaczynają domagać się wolności religijnej. Mimo, ze Rada uważa, ze takie prawo ludziom się należy nie mogla zgodzić się na osłabienie kraju otoczonego przez innowierców wrogo nastawionych do nich. Dlatego tez kosztem osłabienia innowacyjności zostaje utrzymana religia panstwowa. W kwietniu tego roku dochodzi do zakończenia rewolucji rolniczej w Burgas. W jej wyniku wprowadzono nowe technologie uprawy na czym zdecydowanie wzbogacila się wies. Panstwo nie omieszkalo opodatkować dodatkowo tych zyskow.

Poziom technologii w Bizancjum w 1652 roku

Opor przeciwko westernizacji​

Już w maju 1629 roku dochodzi do buntu arystoktacji w Adygeji. Na szczęście stacjonujaca w okolicy armia bizantyjska w 2dwoch bitwach zniszczyla przeciwnika. 31 pazdziernika 1630 roku dochodzi do rewolty w Astrachaniu. Przez kolejne lata panuje spokoj na prowincji.

​

Jednak w październiku 1641 roku dochodzi do buntu mieszczan Konstantynopola przeciw westernizacji. Ugaszenie rozruchow kosztowalo poważny spadek stabilności w kraju. Miesiac później wybucha kolejny bunt. Tym razem podważone zostaje prawo do działania Rady regencyjnej. W lutym następnego roku znow mieszcanie się buntują. Znow rozruchy koncza się spadkiems tabilnosci. W czerwcu prowincje opierają się westernizacji. Tym razem konczy się decentralizacja. Koniec roku to dwa ataki reakcjonistów. Wpierw 9 regimentow probuje opanować prowincje Adana a następnie kolejnych 14 stolice prowincji Imeretia. W styczniu 1644 roku ludzie znow zaczynają się buntować. Ponownie ich celem jest legalność Rady. Dwa miesiące pozneij reakcjoniści probuja opanować Achaje. W przeciągu tego roku dwukrotnie kupcy opierają się westernizacji i wycofują z działania na terenie Bizancjum.
A w padzierniku znow prowincje daja znac o sobie. Także tym razem Rada decyduje się na decentralizacje.

​

We wrześniu 1645 roku dochodzi do poważnego buntu arystokracji w Konstantynopolu. Tym razem bunt jest swietnie zorganizowany, a buntownicy z 39 regimentami kierują się na Konstantynopol.

​

Już w następnym miesiącu niszczą armie bizantyjska tam stacjonujaca. Na szczęście w strone stolicy keiruja się już następne armie bizantyjskie. Już w marcu 1646 roku dochodzi do drogiej bitwy o Tracje. Tym razem 36 tysiacom buntownikow droge zastepuje armia Pavlosa Melisurgosa w sile 40 tysiecy. Przewaga w artylerii i piechocie zmusila buntownikow do wycofania się z dużymi stratami. Po raz pierwszy miała okazje wykazac się 1sza Armia Uderzeniowa nowego typu. Wyniki jej działania były nadspodziewanie dobre. W kwietniu i maju dochodzi do kolejnych bitew na terenie Adrianopolu oraz Macedonii. W tej ostatniej prowincji udaje się w końcu zniszczyć do końca armie buntownicza.
W czerwcu tego roku kolejna grupa kupcow wycofuje się z bizantyjskich rynkow. Natomiast pod koniec 1646 roku dochodzi do dwóch kolejnych buntow artystokracji. Do pierwszego dochodzi w prowincji Nisz a drugi w Achaji. Obie armie posiadaja po 8-9 regimentow co nie stanowi zbyt dużego problemu dla oddzialow bizantyjskich. Bunty koncza się w 1648 roku sprzeciwem prowincji. W wyniku negocjacji Rada decyduje się na zawieszenie westernizacji na kolejnych 10 lat.

​

PS: tak sobie pomyslalem, ze trzeba wykorzystac zly humor i napisac kolejny odcinek. Jako ze nastroj sie utrzymywal to odcinek pojawil sie szybko. Znajac zycie bedzie teraz przerwa, bo materialu mam tylko na 0,5 odcinka - wiec trzeba bedzie znow zasiasc do EU3
PS2: w odcinku moglo pojawic sie pare niescislosci. Czesc screanow mi "zniknela" i trzeba bylo pisac na sucho

 

Odcinek 12
1652-1683

​

Konstantinos XIII Khilkov Imperator Bizancjum 1652-1683

​

Wojna z Mamelukami​

Panstwo Mamelukow już od dłuższego czasu nie stanowilo poważnego zagrozenia, ale posiadalo Judee, która stanowila kluczowa prowincje dla planow Konstantinosa. Dlatego tez już w listopadzie 1652 roku wkracza On na tereny swojego południowego sąsiada. Do wojny przylaczaja się arabscy sojusznicy: Qara Koyunlu, Irak oraz Aceh. Mimo embarga handlowego dla bizantyjskich kupcow wladca kontynuowal wojne.

​

Tak jak i w poprzednich konfliktach pierwszeństwo miała flota która zablokowala wrogie porty. Niestety blokada była na tyle nieskuteczna, ze 30 listopada bizantyjskie transportowce zostają zaatakowane przez silna flote przeciwnika. Nie dość, ze Konstantinos stracil wszystkie okrety, to jeszcze 2 zostaly przejęte przez wroga.
Dwa tygodnie później w zatoce tej pojawia się glowna flota i dochodzi do drugiej bitwy. Przewaga ilosciowa i jakosciowa powoduje, ze po paru godzinach wszystkie okrety mameluków leża na dnie.
Tydzień pozneij udaje się przechwycić kolejna flote przeciwnika. Tym razem było to 6 srednich okretow. Także one zostały otoczone i zniszczone. W tym momencie flota mogla się skupic z powrotem na blokowaniu portow, a glowny nacisk przeniosl się na sily ladowe.
19 stycznia zostają opanowane 2 prowincje: Damaszek oraz Murgan. W tej pierwszej prowincji zostają zebrane glowne sily bizantyjskie.

​

20 lutego dociera tu armia IIyasa Zangi w sile 16 regimentow kawalerii oraz 27 piechoty a także pułk artylerii. Ta silna armia miała zniszczyć kolejne armie Konstantinosa skupione na zdobywaniu zamkow i fortow. Na szczęście udaje się w prowincji zebrac 15 regimentow kawalerii oraz 20 piechoty a także 4 pulki artylerii. Mimo słabszej liczebnie armii przewaga a artylerii mogla przewazyc szanse na strone bizantyjska. IIyas przekonany o sile swoich wojsk postanowil zaatakować centralnie i rozbic jednym uderzeniem Bizantyjczyków. Na szczęście ustawione na dobrych pozycjach obronnych wojska wytrzymaly ten atak i zadały nieprzyjacielowi poważne straty. Kolejne nieudane ataki zmusily pod koniec dnia armie mameluków do wycofania się. Na miejscu bitwy zostawili oni prawie 11 tysiecy zabitych gdy straty bizantyjskie zamknely się w liczbie o polowe mniejszej. Niestety mimo zwycięskiej bitwy to nadal przeciwnik miał przewagę liczebna i kolejna bitwa wcale nie musiala być rownie udana.
Mimo wszystko wyznaczona zostaje armia w sile 30 tysiecy która będzie podazac za przeciwnikiem i w dogodnym momencie zaatakuje go.
Taka okazja nadazyla się 6 marca. IIyas postanowil podzielić armie na 2 oddzialy i wycofać się na tereny dogodniejsze do odzyskania sil. Jego odzial miał ruszyc jako drugi i wlasnei w tym momencie Bizantyjczycy postanowili zaatakować. 15 tysiecy mameluków dzielnie się bronilo, bardzo liczono na przewagę w artylerii której armia Konstantinosa nie wziela, żeby nie spowalniac marszu. Jednak przewaga w sile armii spowodowala, ze już pare godzin później wszyscy wojownicy Ilyasa byli martwi.

​

W kwietniu inny region państwa skupia uwagę władcy na sobie. Kolejna armia mameluków pod wodza Abu Bakr Aybaka wkroczyla do Dajr Az Zor. Na szczęście udaje się tam sciagnac na czas armie z sąsiednich prowincji. Dzieki temu w bitwie do której doszło 16 kwietnia naprzeciw siebie staje 33 tysiace Bizantyjczyków (z 4 pulkami artylerii) oraz 15 tysiecy mameluków (glowie piechota).
Dzieki skutecznym manewrom Abu udaje się z polowa armii wydostać. Na nieszczescie dla muzułmańskiego dowódcy poswiecenie kawalerii na nic się nie zdalo. Już 28 w okolicach Damaszku jego armia jest ponownie zaatakowana oraz zniszczona.

​

22 maja pada ostatni punkt oporu w prowincji Azerbejdzan. Dwa dni później podpisany zostaje pokoj w wyniku którego Qara Koyunlu staje się wasalem Bizancjum. Musi taze zrezygnować z roszczeń do prowincji straconych w poprzednich wojnach oraz zerwać wszystkie umowy z państwami muzułmańskimi.
W czerwcu konczy się oblezenie prowincji Judei oraz Badiyat. W tej drugiej dochodzi do bitwy 1 lipca z armia Iracka. Bizantyjczycy skupieni na zdobywaniu kolejnych zamkow i utrzymywaniu kontroli w prowincji zostali zaskoczeni przez uderzenie 12 tysiecznego odzialu. Pod koniec dnia zostają zmuszeni do wycofania się z części prowincji. 3 października do kontrolowanych prowincji dolacza Hawran. Niestety w tym samym miesiącu do wojny wlacza się Algier.

​

2 tygodnie pozneij zostaje podpisany pokoj z Irakiem. Panstwo to przyznaje się do porażki a w zamian nie traci zadnych prowincji.
W listopadzie Nadzaf, Synaj, Tabuk i Damietta poddają się sile Bizancjum. Ulatwia to dalsze ataki Bizantyjczykom ponieważ większość armii można przerzucić w strone Aleksandrii.
11 kwietnia pada Kair a dwa dni później Delta. Na tym etapie nie ma już wojsk które moglyby zagrozić Bizantyjczykom, pozostaje tylko zdobyc kolejne prowincje. Miesiąc pozneij poddają się Asjut, Aleksandria oraz Nil. 9 sierpnia dolaczaja do nich Libia oraz Kargah. Wojska bizantyjskie coraz bardziej slabna. Ponad roczna wojna na bardzo niesprzyjających terenach powoduje duże straty. Jednak Konstantinos nie chce już teraz zawrzeć pokoju. Wie, ze im więcej teraz zdobędzie tym mniej będzie musial zdobywac w następnej wojnie. Bo o tym, ze do takiej dojdzie był pewien. Do końca roku 1654 padaja Syrta, Cyrenejka oraz Nubia.

​

18 stycznia Mamelukowie podpisują pokoj. Traca tylko 2 prowincje Judee oraz Gaze. Rezygnują z roszczeń do prowicji wcześniej straconych a także musza uwolnić państwa: Najd, Syrie oraz Tripoli. Konstantinos wiedział, ze państwa te tylko chwilowo będą wspierać Bizancjum, ze wcześniej czy pozneij wroca do islamskich sojuszy. Miał jednak nadzieje, ze tymczasowo oslabia swojego glownego przeciwnika na tyle, żeby nie miał sily się podnieść.

Decyzje​

W maju 1655 roku Konstantinos postanawia rozbudowac siec fortow w Gazie. A także mennice w Nisz, warsztat w Erzerum oraz dom rachunkowy w Iconium oraz Samos. Trzy lata później rozbudowany zostaje rynek w Astrachaniu oraz Archaji. Skladnicy handlowej w Salonikach oraz Adrianopolu oraz urzędu pocztowego w Aleppo. W 1660 wybudowano gielde papierów wartościowych w Tracji, Salonikach oraz Optimatoi, urząd pocztowy w iconium oraz rozbudowano drogi w Samos. 2 lata później w prowincjach Korfu, Morea, Gaza, Judea, Saraj, Bogutjar, Burtazja oraz Achaji rozpoczęto budowę kosciolow. W 1665 dolaczaja do nich Krym, Jedysan oraz Rodos oraz gielde w Alani oraz Kartlii. 2 lata później kolejne giełdy powstają w Kozanii, Anatolikonie oraz Niszu. Dom rachunkowy powstaje w Aleppo oraz Iconium. 1669 powstaja urzędy skarbowe w Samos oraz Iconium. W 1671 roku zostają rozbudowane forty w Saraj, Bogutjar oraz Burtazji. W Adrianopolu wybudowana zostaje mennica a w Burgas warsztat. OD 1674 roku rozpoczyna się budowa konstabli w prowincjach. Jeszcze w tym roku zaczynają one dzialac w Korfu, Morei, Armenii, Dagestanie oraz Wan. Dwa lata pozneij dolaczaja do nich Astrachan, Achaja, Dajr az Zor, Bejrut, Adygeja,
Bogutjar oraz Burtazja. W 1680 powstaje siec warsztatow w Achaji, Dajjr az Zor oraz Selekueli. A także mennica w Samos oraz dom rachunkowy w Erzerum. Trzy lata pozneij zakonczona zostaje budowa konstabli w Gazie, Abchazji oraz na Krymie. Zostaje także wybudowana gielda w Samos oraz dom rachunkowy w Achaji.

​

27 kwietnia 1655 roku zostaje zwiekszona wladza centralna w państwie. Zmiany te koncza się buntem pretendenta w Yazgod. Na szczęście Jest on w stanie wystawić tylko 5 regimentow które zostają szybko zniszczone.

​

Bizancjum wchodzi w nowy rok 1656 razem z nowa Akademia Sztuki wybudowana w Adanie. W grudniu 1663 roku Konstantinos ogłasza wsparcie dla muzyki barokowej w Bizancjum. Kosztem straty wpływu z części podatkow wladca miał nadzieje, ze pabstwo zyska spokoj od buntow oraz wpłynie na rozwój kultury w Bizancjum.

​

W 1668 roku zostaje wsparty wolny handel.

​

8 lat później ponownie wsparta zostaje muzyka barokowa oraz
wystawiona komedia Dell’Arte.

​

W 1779 roku zostaje wybudowana manufaktora w Astrachaniu.

​

Rok później w końcu przedstawiony zostaje powod wypowiedzenia wojny Mamelukom. Ogloszona zostaje bowiem Boska Supremacja. Ma ona dac wieksza liczbe misjonarzy tak potrzebna w Bizancjum.

​

W polaczeniu z ogłoszeniem zdobycia Jeruzalem powinno to dac tyle nowych misjonarzy, żeby co 2 lata wysylac kolejne grupy do islamskich prowincji. Spodziewano sie, ze do polowy XVIII wieku wszystkie tereny Bizancjum miały być prawosławne.

​

W listopadzie 1680 roku ogłoszono dalsze poszerzanei wolności poddanych. Decyzja ta miała dac w przyszłości pokazne zyski, jednak na razie zakonczyla się spadkiem stabilności. Ludzie nie byli przygotowani na taka wolność i ich działania nie wzmacnialy państwa.

Dyplomacja​

Wladca zaraz po koronacji postanowil umocnić kontakty z zaprzyjaźnionymi państwami. Dochodzi do mariazy z Moskwa, Nowogrodem, Pskowem oraz Niznym Nowogrodem. Probowal także poprawić stosunki z Ukraina, jednak trzykrotne odrzucenie wszelkich propozycji wyraźnie okreslalo wzajemne stosunki na następne dziesięciolecia. W następnych latach drzucaja podobne umowy także Walachia, Moldawia i Austria. Przy okazji królewskiego mariażu z państwem Moskiewskim doszło do negocjacji w sprawie poszerzenia współpracy. Sila tego państwa a także pogarszające się stosunki z Ukraina spowodowaly, ze 19 czerwca zawarty zostaje sojusz.
Dobre wyniki dzialan szpiegowskich za poprzednich wladcow Bizancjum spowodowalo, ze także Konstantinos zapragnal w tak latwy sposób dzialac. W czasie jego panowania, wspierano patriotow oraz prawosławnych wiernych na Cyprze, Atenach, Joaninie oraz w Kosowie. Nie liczac wyspy Rodos - ktora patrioci zdobywaja w 1661 roku - akcje te spowodowaly tylko potrzebe utrzymywania wiekszych sil w tych prowincjach.
1669 roku dochodzi do nagłego kryzysu w kontaktach z Panstwem Moskiewskim. Nieporozumienie powoduje, ze Bizancjum nie wspiera Moskwy w wojnie obronnej przeciwko jej sąsiadom i wlasciwie sojusz przestaje dzialac. Aby poprawić ta sytuacje od 1671 roku wysylane zostają kolejne misje dyplomatyczne majace poprawić sytuacje. Mimo 10 kolejnych wizyt udaje się tylko trochę poprawić sytuacje. Zamiast sojuszu zostaje podpisany układ o wzajemnej pomocy i możliwości przemarszu wojsk przez tereny przeciwnika.

​

W 1672 roku doświadczenia zdobyte poprzez działania szpiegowskie spowodowaly wprowadzenie nowych technik działania w takich akcjach. Dzieki nim ich skuteczność miała wzrosnąć o 10%
Przydalo sie to

Eventy​

W czerwcu 1653 roku Konstantynopol obiega swietna nowina: wladca ma nowego potomka, tak jak przodkowie nazwanego Konstantinos. Trzy miesiące później Imperator znow zmuszony zostaje do korygowania budżetu. Tak jak i w poprzednich przypadkach postanowil oszczedzic na strefie rzadowej. 2 lata pozneij konczy sie rewolucja rolnicza w Tracji. W jej wyniku wies na tyle się wzbogaca ze państwo może sobie pozwolić na podniesienie podatkow.
W lutym 1661 roku wladca czuje się słabiej. Doradcy uwazaja ze chwilowo nie jest on sam wladac państwem. Dlatego tez osoby odpowiedzialne za działanie administracji zastepuja go w części jego obowiazkow. Neistety decyzja ta powoduje spadek stabilności, prestiżu państwa oraz kosztuje prawei 300 dukatow. Mimo wszystko sa to prawdopodobnie mniejsze koszty niż pozwolenie władcy na popełnianie błędów.

​

W czerwcu 1662 roku dochodzi do kryzysu granicznego z Zaporozem. Wladca postanawia naciskać na sąsiada, dzięki czemu uzyskuje pretekst do wypowiedzenia w przyszłości wojny. W październiku 1664 roku arystokracja zada zwiększenia ich praw. Odrzucenie tych zadań na szczęście nie konczy się buntem, ale spadek stabilności także jest bolesny.
W marcu 1667 roku Konstantinos wypowiada wojne Zlotej Ordzie która znow pojawila się na granicy państwa. Co prawda nie ma zadnego oficjalnego powodu co skutkuje poważnym spadkiem stabilnosci. Dobrze wie jednak, ze wcześniej czy później Orda zaatakuje wiec lepiej uprzedzić ten atak. W sierpniu zdobyta zostaje Burtazja, niestety mimo pokonania przeciwnika wojna konczy sie dopiero 3 miesiace pozniej.
W wynku podpisanego pokoju Bizancjum uzyskuje 3 nowe prowincje: Burtazje, Saraj oraz Bogutjar. Nie sa to bogate prowincje, prawdopodobnie będą kosztowac więcej problemów niż przyniosą zysku. Jednak wladca uważa za kluczowy spokoj na polnocnych granicach a takowego nie może dac Zlota Orda.

​

4 grudnia 1673 roku arystokracja zada wprowadzenia większych pensji dla osob służących na dworze. Odrzucenie tych zadań powoduje spadek stabilności. W sierpniu 3 lata pozniej Uniwersytet w Tracji oglosil wypuszczenie szczególnie wybitnego rocznika studentow. Wiekszosc z nich została wykorzystana w administracji.

​

W czerwcu 1679 roku umiera bezdzietnie bardzo znany kupiec Bizantyjski. Z racji braku spadkobiercow jego wlasnosc została przejeta przez państwo które zyskalo na tym ponad 700 dukatow. W 1681 roku dochodzi dwukrotnie do kryzysu miedzy dwoma arystokratycznymi rodzinami. Aby usmiezyc w zarodku ryzyko buntu państwo musiało interweniować co za każdym razem kosztowalo 100 dukatow.

​

W czasie panowania Konstantinosa bardzo wyraźnie rozwinely się nowe technologie. Szczególnie rozwonely sie one w silach ladowych gdzie wprowadzono 3 takie zmiany (miedzy innymi nowe formacje piechoty i kawalerii). Po 2 zmiany wprowadzono w Marynarce Imperialnej oraz handlu i produkcji. W strefie rzadowej dotkniętej tak poważnymi cieciami udalos ie wprowadzić 1 zmiane dzięki której udało się oglosic Boska Supremacje.
17 wrzesnia 1683 roku wladca umiera, jeszcze tego samego dnia jego nastepca zostaje ogłoszony nowym Imperatorem.

​

PS:W sumie wczesniej nie dawalem mapy swiata poniewaz strasznie duzo sie zmeinia i juz po 10 latach mapy sa nieaktualne zwykle.

Spoiler

PS2: Rozegrane mam juz do 1725 roku. Takze zostalo tylko pare odcinkow przed nami. Jak dobrze pojdzie to akurat aar sie skonczy jak CK2 zostanei wydane

 

Odcinek 13
1683-1721





Konstantinos XIV Khilkov Imperator Bizancjum 1683-1691

​

Ioannes XI Khilkov Król Bizancjum 1691-1721

​

Wojna z Austria​

Okres spokoju w państwie konczy sie już w 1690 roku. Nowy wladca Bizancjum naciskany wciąż, przez doradcow w sprawie odzyskania pozostałych prowincji Greckich w końcu ugina się i wyraza zgode na przygotowania. W końcu lepiej samemu wypowiedzieć wojne gdy się jest silnym niż gdy przeciwnik wybierze go za nas. Aby tego dokonać, wladca musial zakonczyc wcześniejsze umowy o zgodzie na przekraczanie granicy prze zoba państwa. Pretekstem do tego stał się atak Austriaków na patriotów z prowincji Kosowo zbierających sily do dalszej walki o wolność po bizantyjskiej stronie granicy.
Zanim doszło do wybuchu wojny Konstantinos długo debatowal z generalicja nad sposobami prowadzenia dzialan. Jednym z problemów było skuteczne wykorzystanie floty a także sieci szpiegow. O ile w pierwszej sprawie zdecydowano się na pelna blokadę wrogich portow to z 2giej zrezygnowano. Tereny na których będzie się toczyc wojna pelne sa organizacji patriotyczno- nacjonalistycznych i wcale nie ma pewności czy po zwycięskiej wojnie udaloby się te tereny przejąć.
W końcu zdecydowano się, przeprowadzić smialy marsz wojsk do prowincji Zeta, gdzie miały być rozbite kolejne armie przeciwnika w czasie opanowywania prowincji znajdujących sie za frontem.
W wyborze terminu wybuchu wojny pomogla sytuacja międzynarodowa. Na początku 1690 roku Wielka Brytania toczaca wojne z Austria zdesantowala się na terenie prowincji Budziak i następnie opanowala te tereny razem z Transylwania. Aby wykorzystać sprzyjające okoliczności Król decyduje się na wypowiedzenie 18 stycznia wojny. Niestety do wojny po stronie Austriackiej przylacza się Polska, Litwa, Badenia oraz Murom.
Niestety w momencie rozpoczęcia dzialan wojennych Wielka Brytania zawarla pokoj komplikując sytuacje Bizancjum. Dlatego tez zniszczenie 28 tysiecy Austriackiego wojska dowodzonego przez Aleksandra von Esterhazego w Transylwanii stało se kluczowym.

​

Już w marcu dociera tam glowna armia bizantyjska i 18 tego meisiaca zmusza przeciwnika do stoczenia bitwy. Prawie 90 tysiecy zolnierzy nie dalo zadnych szans przeciwnikowi niszcząc w pare godzin cala armie. Nastenie szybkim marszem Konstantinos skierowal sie do Zety zostawiając 1 armie do obrony na polnocy.



Niestety Gregorios Boumbalis daje się zaskoczyć Igorowi Grodzickiemu który na czele 20 tysiecy pojawil sie w Silistrii. 26 czerwca w końcu zmuza on bizantyjczykow do stoczenia bitwy. Na szczęście silna artyleria oraz dobre pozycje obronne pozwolily Bizantyjczykom wycofać się z bitwy tylko z nieznacznymi stratami. Jednostki które wycofaly sie do prowincji Budziak zostały 4 sierpnia ponownie zaatakowane przez Polaków. Na szczęście także tym razem udało się większości sil wycofać. Te dwie nieudane bitwy, a także problemy wewnętrzne Polski spowodowaly, ze zaoferowala ona 3 tygodnie później zawieszenie broni które Konstantinos szybko przyjal. Wyczuwajac dobry moment wyslal podobne oferty pozostałym sojusznikom Austrii. Z wielka ulga przyjal informacje o ich zaakceptowaniu.
W tym momencie udalos ie przejąć kontrole nad prowincja Zeta a jedna armia została wyslana do przejecia prowincji greckich których obleganiem zajeli się sojusznicy Bizantyjscy.
We wrześniu 1690 roku kontrole nad Albania przejmują partioci którzy miesiąc pozneij oglaszaja niepodleglosc. 5 listopada glowna armia zdobywa prowincje Zahumlie a 2 tygodnie później Bosnie i Kosowo. 24 kwietnia 1691 roku dochodzi do bitwy na terenie Bośni. Wolfgang Frantsits razem z 24 tysiacami Austriakow postanowil wykorzystać okazje i opanować ta prowincje. Na szczęście Bizantyjczycy byli przygotowani i szybko wkroczyli do tej prowincji z glownymi silami. Niestety mimo dużej przewagi liczebnej przeciwnikowi udaje się wycofać bez dużych strat. 19 czerwca udaje się ich dogonić w Chorwacji. Niestety silna austriacka artyleria nie pozwala na zniszczenie całkowite przeciwnika. 4 dni później prowincja zostaje opanowana.
19 wrzesnia Bizantyjczycy zmuszeni zostają do szybkiego marszu z powrotem do Bosni która atakuje Ludwig Sulerzycki.

​

W wyniku bitwy zostaje on zmuszony do wycofania się, jednak ponownie to Bizantyjczycy doznają większych strat. 29 nastepnego miesiąca w końcu udaje się zlapac armie konna Ludwiga von Kapfenberga. Jego 14 regimentow kawalerii zostaje zatrzymanych w okolicach krymu przez dwie armie Aleksandrosa Botaneiatesa. Austriakom udaje się z polowa sil wycofać z powrotem do prowincji Jedysan gdzie 24 pazdziernika zostają zniszczeni. W międzyczasie 3 listopada Ludwig Sulerzycki zostaje zaatakowany przez Bizantyjczyków w Osijek. A następnie 16 listopada zniszczona w Samogy. Niestety z kazda kolejna bitwa przewaga Austriakow w technologii i artylerii daja coraz bardziej znac o sobie.

​

14 marca 1692 roku w Kosowie Ioannes zostaje zaatakowany i musi sie wycofać. Na szczęście w między czasie udaje się opanować ponownie Budziak i Transylwanie dzięki czemu 2 armie mogly zostać przeslane na pomoc władcy. Dzieki temu 26 czerwca wladca wraca do Kosowa i zmusza przeciwnika do wycofania się wpierw do prowincji Zeta a następnie Raguzy.
5 czerwca opanowana zostaje Bratyslawa, Sopron, a tydzień poznej Wiedeń. 11 lipca 1693 roku Austria podpisuje pokoj w wyniku którego traci Ateny, Janine, Kosowo, Budziak i Transylwanie. Musi także uwolnić Bosnie.

Wojna z Trypolisem​

Fakt, ze w wyniku pokoju z Austria Ateny oraz Janina dostaly się w rece Trypolisu spowodowal, ze tym samym państwo to samo sprowokowalo kolejna wojne. Jego wladca najwidoczniej uznal, ze i tak dojdzie do konfliktu ponieważ zerwal sojusz z Bizancjum i podpisal nowy z Mamelukami. Mimo, ze wojska były zniszczone i nie stanowily nawet 10% sily sprzed wojny to konflikt wybuchl już 27 lipca 1693 roku. Do wojny przylaczaja się państwo Mamelukow oraz Maroko . Tak jak i w poprzednich wojnach w pierwszej kolejności zostały wyslana flota dzięki której kontrolowano cala wschodnia czesc morza Srodziemnego. Już 4 sierpnia zostają zniszczone pierwsze okrety Trypolisu.

​

10 pazdziernika doszło do bitwu na terenie Morza Jonskiego. Niestety przewaga liczebna Maroka spowodowala, ze Bizantyjczycy musieli wycofać się zostawiając 1 okret na pastwe wroga. Na szczęście przeciwnik był tak pewny siebie, ze nie wycofal sie w pore i już 2 tygodnie pozneij zostaje zaatakowany przez kolejna flote bizantyjska. Jego wszystkie okrety zostają zniszczone, a Basileous Leon zostaje odzyskany. 18 lutego 1694 roku zostaja opanowane Ateny.

​

2 tygodnie później nadchodzi zla wiadomosc z Judei gdzie armia Bizantyjska daje się zaskoczyć nagłym marszem Mamelukom pod wodza al-Nasr Faraj I Sayfuddina. Dzieki poswieceniu kawalerii udaje się Bizantyjczykom wycofać z małymi stratami mimo ponad 2,5 krotnej przewagi przeciwnika.
4 marca sily marokańskie które wyladowaly w Achaji zostają zaatakowane i pokonane przez Ioannesa.
Miesiac później Janina zostaje opanowana a przeciwnik prosi o pokoj. W jego wyniku greckie prowincje zostają odzyskane przez Bizancjum a Trypolis zostaje wasalem.
18 czerwca Bizancjum traci Sidon a 9 lutego Gaza. W końcu w marcu rusza kontrofensywa Bizantyjska. Już 1 kwietnia dochodzi do bitwy o Judee. Ioannes i jego 45 tysiecy żołnierzy niszczy 20 tysieczny oddzial al-Nasr Faraj I Sayfuddina.
5 maja 1695 roku wszystkie Bizantyjskie prowincje zostają na nowo opanowane, a armia wkracza na tereny przeciwnika. W czerwcu opanowują Damiette, Delte, Aleksandrie oraz Asjut. Do końca roku opanowane zostają także Kair oraz Synaj. 15 lutego 1696 zostaje opanowany Liban, a miesiąc pozneij podpisany pokoj. Co prawda Ioannes był bardzo zainteresowany przejeciem kontroli nad Aleksandria, ale było na to jeszcze zbyt wcześnie. Dlatego tez wladca zadowolil się zmuszeniem mameluków do rezygnacji z roszczeń oraz uwolnieniem Algietu oraz Etiopii. Co prawda państwa te pozostawaly w kulturze arabskiej i dobre kontakty zapewne szybko się zakoncza, sle Ioannes uznal, ze nawet czasowe oslabienei swojego wroga będzie dobrym posunieciem.
Po tym czasie wszystkie oddzialy ladowe zostały wycofane na własne tereny w celu odzyskania sil, natomiast flota została skierowana do portow przeciwnika które miała następnie blokować.
14 sierpnia Maroko zostaje zmuszone do podpisania pokoju w wyniku którego zostaje uwolniona Tunezja.

Wojna o Aleksandrie​

Pokoj na południu trwal tylko 16 lat. Konflikt wybucha na nowo w październiku 1712 roku. Do wojny dolacza także Zlota Orda oraz Aceh.

​

Już 17 wrzesnia Bizantyjczycy wkraczają do prowincji Synaj gdzie 17tego dochodzi do pierwszej bitwy. Gregorios Boumbalis razem z 7 regimentami piechoty i 3 artylerii został zaatakowany przez 22 tysiace Mamelukow Quasima Ali. Mimo przewagi liczebnej to Bizantyjczycy wygrali bitwe a wrog z poważnymi stratami wycofal z powrotem do Kairu gdzie zostają zniszczeni przez glowna armie Ioannesa. 4 pazdziernika zostaje opanowana prowincja Hawran a 5 dni później Kair. Do końca roku zostają opanowane także Nagew, Synaj, Nadzaf, Delta, Aleksandria oraz Asjut. Do marca następnego roku opanowane zostają także Kargah, Libia oraz Damietta.
15 marca 1713 roku zostaje podpisany pokoj z Aceh a w przeciągu kolejnego miesiąca opanowane Ibrim oraz Suakin. 29 kwietnia zostaje podpisany pokoj z Mamelukami. W jego wyniku Bizancjum przejmuje Delte, Damiette oraz Aleksandrie razem z tamtejszym osrodkiem handlu. Przeciwnik zostaje zmuszony do rezygnacji z roszczeń oraz do zerwania umow z Tunezja.

Decyzje​

Mimo prowadzenia ciągłych wojen udało sie na przełomie wiekow dalej rozbudowywać infrastrukturę w prowincjach. Miedzy innymi wybudowano: urząd pocztowy w Erzerum, Boukellarion, Bulgarii, Opsiktion, Yazgod, Morei, Krymie, Gazie oraz w Doros, budowa domow gościnnych w Boukellarion, Paphlagonii, Bulgarii, Opsiktion, Yazgod, Morea, Krym, Gaza, Doros, składnicy handlowej w Achaji, Bulgarii, Opsikion, Yazgod, Morei, Krym, Gaza, Adygeja, Naksos, Astrachaniu. Wybudowano także giełde papierów wartościowych w Adrianopolu, urząd skarbowy w Achaji, Paphlagonii, mennice w Achaji oraz domu rachunkowego w Boukellarion, Morei, Erzerum. Szczególnie ważnym byla rozbudowa drog w Paphlagonii, Boukelarion, Bulgarii, Achaji, Opsiktion, Yazgod, Morei, Krymie, Gazie, Doros, kanalow splawnych w Boukellarion, Paphlagonii, Bulgarii, Achaji, Opsikion, Yazgod, Morei, Krymie, Gazie, Doros, Adygeja oraz rynku w Morei, Gazie, Krymie, Adygeji, Abchazji, Kibyrrhaiotai. Nie zapomniano także o obronności. Rozbudowano forty (poziom 2) w Budziak oraz Janinie i pól treningowych w Tracji, Optimatoi, Wan, Kartlii, Armenii.
Pod koniec 1708 roku rozpoczęto dwie poważne inwestycje. Wladca postanowil rozbudować królewskie winnice w Kozani oraz Samos i wybudować na ich terenie nowe rafinerie.
Krolowie Bizantyjscy nie zapominali także o wspieraniu religii. Zdobycie Jerozolimy spowodowalo wrost zainteresowania praca misjonarska. Dzięki temu co 2 lata państwo moglo wysylac kolejna grupe majaca nawracać niewiernych na terenie Bizancjum. W 1687 roku zostaje wyslane pierwsze grupy do Bejrutu, Sidon i Judei. Szczególnie nawrócenie tej ostatniej było ważne z powodu wybuchających tu często buntow. 7 lat pozneij dolaczaja do nich Jedysan, Krym, Budziak oraz Astrachan.
W sierpniu 1687 roku na krymie ogłoszono zakończenie pracy misjonarskiej. Szybkie nawrócenie ludności na wiare panstwowa dawalo nadzieje, na podobnie skuteczne działania w innych regionach.
W 1698 roku kolejna grupa zostaje wyslana do Janiny. Rok pozneij do krymu dolacza jego sąsiad – Jedysan oraz Astrachan. Bardzo ulatwia to prace wojska na polnocnym pograniczu.
W 1701 roku dochodzi do najszybszego procesu nawracania. Grupa która we wrześniu zostaje wyslana do Aten już w listopadzie informuje o zakończeniu swojej pracy. W 1705 roku misjonarz zostaje wyslany do Transylwanii a 2 lata pozneij do Achaji, Morei oraz Saraj. 4 lata później Morea jest już w pelni prawoslawna. W 1712 dolacza do niej Transylwania oraz Budziak. 2 lata pozneij do Dagestanu zostają wyslani kolejni misjonarze. Szaraj nawraca się na prawosławie w 1716 roku. W tym samym roku kolejni misjonarze zostają wyslani do Szirwan. W 1718 roku także Kosowo wraca do religi swoich przodkow. W 1720 roku mosjonarze zostają wyslani do Karabachu, Bejrutu oraz Sidon.

​

W 1693 roku Ioannes decyduje się ona wzmocnienie armii poprzez jej dalsze uzawodowienie.

​

W 1697 roku wladca postanawia wesprzeć sztuke i finansuje komedie Dell’Arte.

​

Wystawienie jej 12 listopada ma być uświetnieniem zmiany ustroju państwa na Monarchie Absolutna.
W następnym roku zaczyna się powolne opuszczanie Cesarstwa przez prowincje: Budziak (1698), Kosowo, Transylwania (1703) W 1699 roku wprowadzony jest Akt o religii.

​

Miesiac później wladca ulega naciskom arystokracji i ogłasza wprowadzenie systemow kontroli Monarchii Absolutnej. Zbieranie się co pare lat sejmu miało zabezpieczyć państwo przed dalszym samowolnym wzmacnianiem władzy centralnej przez Króla. W 1705 ogloszono Gaze oraz Judee jako prowincje narodowe.

​

Rok później w państwie wzmocniona zostaje innowacyjność. Wiaze się to niestety ze spadkiem stabilnosci. W 1716 roku ponownie wzmocniona zostaje jaksoc wojsk Bizantyjskich. W tym samym roku do prowincji narodowych dolaczaja Burtazja, Saraj oraz Bogutjar.

Dyplomacja​

W 1684 roku zorganizowane zostają królewskie mariaże z Moskwa, Ukraina, Nowogrodem oraz Niznym Nowogrodem. 6 lat pozneij Francja zgłasza prosbe o zgode na przemarsz jej wojsk przez terytorium Bizancjum. Wladca zgadza się na to bardzo chętnie.

​

W tym samym roku dochodzi do sporu granicznego z Serbia. Konstantinos postanawia wykorzystać sytuacje i naciska na sąsiada. Dzieki temu sporowi uzyskuje pretekst do wypowiedzenia wojny w przyszłości. W 1693 roku w czasie trwania wojny z Austria Ukraina trzykrotnie wysyla obraźliwe noty dyplomatyczne do Konstantynopola. Ioannes już wie, ze w przyszłym konflikcie miedzy Moskwa a Ukraina będzie wspieral tych pierwszych. Szczególnie w sytuacji, gdy prowincjami Azow oraz Kuban Bizancjum jest szczególnie zainteresowane. W 1698 roku dochodzi do kolejnych mariaży. Tym razem sa to Bosnia, Moskwa, Nowogrod, Yaroslaw oraz Nizny Nowogrod.
W 1701 roku doszlo do przypadkowego zdarzenia w wyniku którego relacje z Walachia się zdecydowanie poprawily. Rok pozneij Austria wprowadza embargo handlowe dla kupcow z Bizancjum. Najwidoczniej nie biora pod uwagę, ze daje to pretekst do wypowiedzenia im kolejnej wojny.

Eventy

​

W lipcu 1684 roku ogłoszone zostaje zakończenie rewolucji rolniczej w Tracji. Nowe technologie wprowadzone w tej prowincji a co za tym idzie wzrost zyskow wśród mieszkancow wsi pozwolil podnieść podatki o 2 punkty. Rok ten był także okresem konfliktow miedzy dwoma możnymi rodzinami. Walka o wpływy w państwie rozwijala się miedzy nimi tak bardzo, ze wladca został zmuszony do dwukrotnej mediacji.

​

Bardzo pozytywnie został zaskoczony Konstantinos w 1687 roku. Okazalo sie, ze niezatrudnieni mieszkancy Morei postanowili sami zorganizować się i wybudować warsztaty w tej prowincji. W grudniu 1689 roku znow trzeba ograniczyć budżet państwa. Tak jak i w poprzednich sytuacjach wiazalo sie to z ograniczeniem inwestycji w strefe rzadowa. Niestety sytuacja ta za panowania Ioannesa ponawia się 4 razy.
11 stycznia 1691 roku przypominają o sobie reakcjoniści. Wladca skupiony na wojnie z Austria zmuszony był do zaakceptowania ich żądań. 12 lutego tego roku w czasie oblezenia Kosowa Wladca umiera, jego nastepca zostaje Ioannes XI Khilkov.
8 kwietnia 1694 roku po zakończeniu wojen z Austria oraz Trypolisem nowy wladca mógł w końcu oglosic odzyskanie Grecji. Jego kolejnym zadaniem wyznaczonym doradcom było wzmocnienie floty tak, żeby była równorzędnym przeciwnikiem dla Kastylii. 10 sierpnia tego roku afera korupcyjna jaka zatrzesla Konstantynopolem spowodowala poważny spadek stabilności w państwie.
8 lutego 1696 roku dochodzi do buntu nacjonalistow w prowincji Nisz. Na szczęście 4 regimenty jakie buntownicy mogli wystawić, nie były poważnym przeciwnikiem dla Bizantyjskiej armii. 13 marca 1698 roku arystokrata z jednej z przygranicznych prowincji zarzadal zmian w działaniu państwa grozac poważnym buntem. Osłabienie państwa spowodowane ciaglymi wojnami spowodowalo, ze Ioannes zdecydowal sie na osłabienie władzy centralnej.

​

Wojny jakie prowadzilo w ostatnim czasie Bizancjum, a takze zmiany w systemie działania armii spowodowaly jej dalszy wzrost jakości. Niestety razem z jakoscia armia ta została zmuszona do wydluzenia treningu nowych jednostek. Powoduje to, ze formowanie nowych oddzialow będzie trwalo dużo dluzej. Jeszcze przed śmiercią władcy zostanie przeprowadzony kolejny etap wzmacniania jakości wojska.

​

We wrzesniu 1699 roku wladca postanowil wykorzystać reputacje jaka na swiecie ma jego najlepszy dyplomata – Andreas Gabras. Dziki tym działaniom udało się wzmocnić prestiż państwa atakze zmniejszyć ocene jego agresywności. 5 marca 1701 roku arystokracja buntuje się przeciw westernizacji. Tak jak w poprzednich przypadkach wladca decyduje się na negocjacje.
Na początku 1703 roku oficjalnie ogłoszono zakończenie rozbudowy sil morskich. Marynarka Wojenna wprowadzila nowe jednostki Galeony wojenne oraz rozbudowala flote transportowa.
Ioannes zadowolony z tempa tych zmian oglosil nowy cel. Poza granicami pozostalo już niewiele prowincji w zamierzchłych czasach należących do Bizancjum. Jednymi z ostatnich były południowe Wlochy należące obecnie do Neapolu. Ostatnie działania tego królestwa dowiodły, ze nie zależy im na dobrych kontaktach z wschodnim sąsiadem. Dlatego tez przy pierwszej nadarzającej sie okoliczności zostaną wlaczeni w skład prawosławnego królestwa a następnie nawróceni na wiare przodkow. W sierpniu 1705 roku w wypadku na polowaniu ginie nastepca tronu.

​

W październiku tego roku ponownie wzrasta prestiż państwa. Tym razem jego powodem jest Andronikos Choniates szef mennicy królewskiej. Jego niespotykane umiejetnosci powodują zazdrość u innych państw europejskich.

​

W styczniu 1706 roku ponownie ludzie domagają się wolności religijnej. Brak zgody władcy powoduje, ze wolność w państwie słabnie. W lipcu 1711 roku dochodzi do ponownego buntu arystokracji. Także tym razem Ioannes decyduje się na kompromis. 5 lat pozneij w listopadzie kolejny potomek władcy umiera. W styczniu 1718 roku w prowincji rodos zostaje wybudowany przez bezrobotnych warsztat. Coraz częstsze takie inwestycje upewniają wladce w kierunku w jakim zmierza Bizancjum. Jeszcze w tym samym roku trzeci kolejny syn umiera. Ponownie dochodzi do wypadku na polowaniu. Ioannes coraz bardziej podejrzewa swoich sasiadow o spowodowanie tych śmierci. W 1720 roku pojawia się kolejny genialny rocznik na uniwersytecie w Tracji. Wladca decyduje, ze zostaną oni wykorzystani w administracji królewskiej.
Przez caly okres panowania wladcow w dalszym stopniu przeprowadzane sa inwestycje w nowe technologie. Bizancjum ma jak najbardziej zblizyc się do państw europejskich w każdej dziedzinie. Do 1721 roku udaje się wprowadzić 4 takie zmiany w handlu. Po 3 w armii ladowej oraz administracji a po dwie w marynarce i przemysle. Może wydawac się, ze szczególnie przemysl ucierpnial w ostatnich latach na znaczeniu. Jednak jego rozwój u poprzednich wladcow wymusil zwolneinie obecnie. Panstwo po prostu nie było w stanie wykorzystać kolejnych technologii. Także marynarka nie była oslabiona. Co prawda doszło tylko do 2 zmian. Jednak samo wprowadzenie Galeonów wojennych było na tyle kosztownym przedsięwzięciem, ze wykorzystanie kolejnych było niemożliwe. Ogolnie dystans technologiczny do najbardziej rozwiniętych krajów wynosi w marynarce - 5, handlu (-4), armii ladowej (-3). W administracji oraz przemysle jest ona najmniejsza i wynosi tylko 2 poziomy.
13 wrzesnia 1721 roku umiera Ioannes. Z racji tego, ze jego nastepca jest niepełnoletni władze przejmure tymczasowo Rada Regencyjna.

Odzyskanie południowych Wloch​

Zgodnie z planem nakreślonym przez wladne po odzyskaniu Grecji kolejnym celem miały stać się południowe Wlochy. Odzyskanie tych prowincji miało umocnić Bizancjum na Morzu Śródziemnym.
Aby tego dokonać wyslano w padzierniku 1719 roku flote w celu całkowitego zablokowania portow. 11 tego miesiąca zostaje oficjalnie wypowiedziana wojna Krolestwu Neapolu a co za tym idzie także Krecie oraz Węgrom.

​

30 listopada laduja wojska Bizantyjskie w Kalabrii gdzie dochodzi do bitwy z miejscowymi wojskami. 2 stycznia 1720 roku prowincja ta a w 3 tygodnie pozneij także Messyna sa kontrolowane przez Bizancjum. 31 marca dochodzi do dużej bitwy w okolicach Neapolu. 20 tysieczna armia Giovaniego I Tuccimei stara się odeprzeć ataki przewazajacych sil bizantyjskich. Zostaja ni zmuszeni do wycofania się czym przyczyniają się do poddania prowincji 27 maja. 9 czerwca flota Neapolitanska probuje się przebic przez blokadę. Praktycznie wszystkie okrety zostają zatopione.
Resztki armi Giovaniego zostają zmuszone do kolejnej bitwy 10 lipca w prowincji Apulii. Co prawda oddzialy Diogenesa Aoinosa wygrywają ja jednak straty jakie im zadaje przeciwnik nie pozostawiają najlepszego wrazenia o stanie armii Bizantyjskiej. Tydzień później także ta prowincja się poddaje.
12 sierpnia ostatnia prowincja zostaje opanowana a Neapol zmuszony do podpisania pokoju.
W jego wyniku Apuja, Kalabria oraz Messyna zostają przekazane Bizancjum. Obie strony dobrze wiedza, ze niedługo dojdzie do kolejnej wojny jednak na razie na terenie tym zapanowal rozejm.

Bizancjum na przełomie wiekow​

W roku 1701 Bizancjum jest państwem o największym prestiżu na swiecie. Druga na liscie Francja ma prawie dwa razy mniej. Także pod względem przychodów jest Także pod względem inflacji (24%) sytuacja się poprawia i panstwo wyprzedzilo Kastylie (41), Polskę (38), Neapol (35), Mameluków (30) oraz Francje (29). Najwieksza armie ladowa posiada Francja (237k), następne sa Manchu (140k), Kastylia (113k), Bizancjum (110k) oraz Austria (107k). Także w marynarce najsilniejsza jest Francja z 103 jednostkami (25 ciezkich). Nastepne sa: Wielka Brytania -83 (55), Kastylia -73(20), Bizancjum -60(50).
Najwiekszy zysk z podatkow dostarcza Tracja (85) oraz Saloniki (35). W produkcji najwięcej dociera z Kartlii (73), Erzerum (70), Nisz (67), Alani (59), Alepo (58), Anatolikonie (57).
Ciagle wspieranie prawosławia powoduje, ze mimo ciaglyc podbojow innowierców religie ta praktykuje 70% Bizantyjczyków. Kolejnymi najważniejszymi religiami sa: Katolicy (5) oraz Sunni (4).
Panstwo traktuje ponad 83% swojego terenu jako prowincje narodowe. Zdecydowana większość mieszkancow to Grecy (65%), a następnie al Suryah Arabic (5), Bulgarzy (5)oraz Tatarzy (5).
Panstwo produkuje glownie welne (27%), wino oraz zboze (po 15%), ubrania oraz ryby (po 10%).
Wplywy do budżetu najwięcej daje produkcja – 1200d oraz podatki (630d) opłaty (555d) oraz handel (520d). największe koszty to jak co roku armia ladowa (620d), budowa manufaktor (400d), oraz flota (75d). Najbogatszym ośrodkiem handlowym jest Andaluzja (1116d) oraz Nowogrod (730d). Trzecia jest Tracja z suma 728 dukatow. W ośrodku tym tak jak i w Achaji (296d) oraz Astrachaniu (400d) kupcy Bizantyjscy posiadaja monopol. Kolejnymi ośrodkami w kotrych kupcy Ci maja najwieksza sile sa: Korsyka (275d), Wenecja (301d) oraz Aleksandria (222d). Tak jak i w poprzednich latach kupcy Bizantyjscy skupiają się na ośrodkach znajdujących się w miare blisko ich państwa. Zreszta kolejni władcy starają się kontrolować terytorium każdego ośrodka w którym skupia się handel z jakiejkolwiek Bizantyjskiej prowincji.
W 1701 roku panstwo utrzymuje siec sojuszy z Algierem. Bosnia, Etiopia, Najdem oraz Tuskania.
Qara Koyunlu oraz Trypolis jako wasali tez należy traktować jako sojusznikow na wypadek wojny.



PS: troche inaczej zaplanowalem sobie ten odcinek. Mialo byc wiecej przytupu - jako, ze wybitnie dawal on mozliwosci. Niestety jakos nie moglem przelac moich planow na komputer wiec macie standartowy odcinek niestety. Mam nadzieje, ze mimo wszystko sie spodoba.
Mozliwe, ze nastepny odcinek bedzie mial dluzszy poslig. Nie jest w ogole jeszcze rozegrany i nie wiem za bardzo kiedy bede mial mozliwosc to zrobic.
PS2: Nie, imperium nie wroci - chyba ze w formie prawdziwego cesarstwa

 

PS3: paskudy znow mnie limitem obrazkow straszyly - wiec mapas wiata w nowym poscie

 

Odcinek 14 "wiatr zmian"
1721-1764



Konstantinos XV Khilkov Król Bizancjum 1733-1739


Andronikos VII Khilkov Krol Bizancjum 1749-1752


Rada Regencyjna 1721-1733
1739-1749
1752-1764



Decyzje​

Pól wieku panowania tych wladcow było okresem wielkiej rozbudowy wewnętrznej imperium. Kazda z wielu prowincji została rozbudowana. W pierwszym rzedzie rozbudowano forty (w 5 prowincjach) oraz koscioly (w 12). Nie zapomniano także o transporcie. Siec drog była caly czas naprawiana i ulepszana w 14 prowincjach. Nie dość tego w 13 kolejnych przeprowadzono rozbudowę kanalow rzecznych które miały sluzyc w przyszłości ułatwieniu handlu. Zakonczono także w tym okresie rozbudowę rynkow w miastach ostatnich 7 prowincji. Aby ulatwic prace i zycie mieszkancow Bizancjum przeprowadzono także rozbudowę urzedow pocztowych (10 prowincji), składnic handlowych (11 prowincji) a także warsztatow (18 prowincji). Aby wzmocnić możliwości administracji poszerzono siec urzedow skarbowych oraz domow rachunkowych w 18 prowincjach a także zakończono budowę konstabli w 5 ostatnich prowincjach. Ostatnimi budynkami jakie wybudowano były: dom gości (w 6 prowinchach), gielda (3) oraz mennica (2).
W kwietniu 1750 roku Andronikos postanowil wybudować w Konstantynopolu nowy budynek dla Wielkiego Urzędnika Podatkowego. Dzieki tej inwestycji spodziewno się dalszego spadku inflacji. Jeszczego tego samego roku przeprowadzono druga powazna inwestycje. Tym razem w Optimatoi a polegala ona na wybudowaniu wielkiej manufaktury tekstylnej.
W 1724 roku udało się nawrocic na prawdziwa wiare mieszkancow Karabachu oraz Szirwan a rok później w Sidon. W tym samym roku zaczynają się pojawiać protesty przeciwko narzucaniu przez wladce religii swoim poddanym. Rok 1726 to konwersja Achaji oraz Judei. 3 lata później dolaczaja do nich Gaza oraz Bejrut. W 1734 roku wyslano nowych misjonarzy do Apulii. W tym samym roku do Konstantynopola przybyli poslancy z informacja o zakończeniu takiego samego procesu w Aleksandrii, Dagestanie oraz Damiettie. W 2 lata pozniej swoja prace rozpoczęli w Neapolu oraz Abruzji. Ilosc zwolennikow w tej pierwszej była tak duza, ze jeszcze w tym samym roku ogłoszono ta prowincje prawoslawna. Rok pozneij wyslano misjonarzy do Messyny. Do 1739 roku zakończono nawracanie Apulii, Delty i wlasnie Messyny. W 1753 roku wyslano kolejna grupe misjonarzy do Rzymu. Jego nawrócenie na prawosławie było jednym z wymogow wprowadzenia jedności religijnej. 7 lat pozneij zakończono proces nawracania w Kalabrii.
W roku 1726 przeprowadzono centralizacje w państwie.

​

Trzy lata pozneij wprowadzono nowa idee. W odległych ladach zwano ja Smithian Ekonomy i miała dac, dzięki zmianom, wzrost produkcji o 20% Miedzy 1736 a 1747 przeprowadzona zostaje dwukrotnie centralizacja władzy.

​

10 lat pozneij wprowadzono zmiany w prawie faworyzujące działania ofensywne armii.

​

W grudniu 1762 roku wprowadzono nowa idee. Dzieki niej udało sie blisko dwukrotnie zwiekszyc skuteczność blokady morskiej – która od teraz miała być glowna sila w przyszłych wojnach.

Opor przeciwko westernizacji​

W grudniu 1722 roku pojawily się pierwsze protesty przeciwko westernizacji. Ich działania spowodowaly wyraźny spadek legalności wladzy. Rok później do protestow dolaczyly prowincje. Tym razem Rada zdecydowala się negocjować. W 1734 roku prowincje znow opierają się westernizacji. Tak jak i poprzednim razem Konstantinos postanawia negocjować.
10 lat pozneij ponownie przypominają o sobie prowincje. Ich protesty powodują decentralizacje w państwie. Jeszcze w tym samym roku dochodzi także do buntu reakcjonistów w prowincji Sidon. Na szczęście ich 9 regimentow nie stanowilo poważniejszego wyzwania dla amii bizantyjskiej. Większym problemem był bunt arystokracji w 1746 roku. 16 regimentow jakie wystawiono w Armenii jeszcze przez kolejny rok powodowaly chaos i zamieszanie w tej prowincji. W maju tego roku także kupcy sprzeciwili się westernizacji. W formie protestu opuścili oni Bizancjum.
Rok później państwo ponownie zostało zmuszone do negocjacji z prowincjami. Także w padzierniku 1757 roku podpisana zostaje z nimi podobna ugoda.

Wojna z Neapolem​

Wojna rozpoczyna się 17 lipca 1734 roku przygotowanym atakiem Bizantyjczykow na Neapol. Brak armii przeciwnika zniszczonych przez buntownikow ulatwily działanie Konstantinosovi. W lutym 1735 roku opanowana zostaje pierwsza prowincja. W styczniu następnego pada ostatnia, dzięki czemu można podpisac pokoj. Do dużego zdziwienia doszło w trakcie negocjacji. Okazalo sie, ze Neapol ma silne kolonie w Ameryce Poludniowej i właściwie należy się cieszyc, ze sa skorzy do podpisania pokoju. Nie było mowy, żeby w innym przypadku flota Bizantyjska dotarla do ich zamorskich terenow.

​

W wyniku podpisanego pokoju tracili oni wszystkie europejskie prowincje oraz musieli zrezygnować z roszczeń do części z tych terenów.

Wojna z Państwem Kościelnym ​

W kwietniu 1749 dochodzi do wybuchu kolejnej wojny. Świeżo upieczony wladca Andronikos VII Khilkov postanowil odzyskac Rzym i odnowić Pentarchie. Bizancjum które w swoich granicach miało prawosławny Konstantynopol, Judee, Aleksandrie, Aleppo oraz Rzym w końcu mogloby zakonczyc schizmę wśród chrześcijan. Aby tego dokonać nalezalo zdobyc swietnie ufortyfikowany Rzym. Jako, ze nie miał on silnej armii, a i flota nie była przeciwnikiem dla Bizancjum szybko doszło do oblezenia miasta. Niestety było ono swietnie przygotowane do wojny i udało się je zdobyc dopiero 6 lat pozneij.
Jeszcze tego samego dnia zawarto pokoj w wyniku którego państwo to przestalo istnieć. Bizancjum dzięki temu ugruntowalo swoje zdobycze w południowych Włoszech.

Wojna z Marokiem, Granada i Algierem​

W sierpniu 1759 roku Rada regencyjna została zmuszona do rozpoczęcia kolejnej wojny. Tym razem powodem do niej był atak Maroka na wasala Bizantyjskiego. Dosyc szybko zostały przerzucone przez morze 3 armie a flota wyplynela blokować porty. Już 20 stycznia 1760 roku dochodzi do pierwszej bitwy o Zatoke Gabes. Flota Bizantyjska natknela się w niej podczas patrolowania na oddzialy transportowe Granady. 10 galer które oslanialy okrety transportowe nie stanowilo wyzwania dla nowoczesnych okretow i w przeciągu paru godzin wszystkie one lezaly na dnie.
W czerwcu 1761 roku doszło do pierwszej poważniejszej bitwy. Wojska bizantyjskie zostały zatrzymane w prowincji Marrakesz przez 18 tysieczny odzial marokański. Przewaga ilosciowa oraz jakosciowa spowodowaly, ze mniej niż 1/3 z nich zdolala opuscic pole bitwy. W pare dni pozneij w kolejnej bitwie także te resztki zostały zniszczone. Kolejne 2 lata zajelo opanowywanie kolejnych prowincji. W sierpniu 1763 roku podpisano pokoj z Granada. Radzie wystarczylo zmuszenie tego państwa do przyjęcia wiary prawosławnej.

​

W czerwcu następnego roku także Maroko podpisalo pokoj. Bizancjum które nie było zainteresowane w tym momencie zdobywaniem kolejnych prowincji, szczególnie tak bardzo oddalonych od granic państwa. Dlatego tez zadowolilo sie odebraniem im wszystkich roszczeń a takze uwolnieniem Tunecji oraz zerwaniem wszystkich umow dyplomatycznych.

Eventy​

Szybki rozwój nowych technologii powodowal, ze nie wszystkie inwestycje były trafione. Tylko w 1722 roku z tego powodu państwo stracilo ponad 700 dukatow. Jeszcze w tym samym roku kraj obiegla informacja, ze nowo zaciagnieci rekruci sa tak słabej postury, ze mimo toczenia wojen zrezygnowano z dalszego ich szkolenia i odesłano do domow osłabiając tym samym armie. Informacja o tym spowodowala zamieszanie i spadek stabilnosci w kraju.

​

W grudniu 1727 roku dochodzi do wybuchu pierwszego (i niestety nie ostatniego) poważniejszego buntu w Karabachu. Jak miała pokazac przyszlosc, jedność o jaka staralo się Bizancjum z powodu swojej zbyt dużej wielkosci nie miało prawa się spelnic. Bunt w Karabachu był tylko pierwszym z wielu jakie miały dotknąć te tereny.

​

Rok później swiat obiegla wiadomość, o niezwyciężonej Bizantyjskiej marynarce. Szacunek z jakim się ona spotykala na morzach i oceanach podnosiła prestiż państwa.
W 1732 roku doszło do pierwszego problemu z wprowadzaniem nowej ekonomii. Zmiany były tak dalekosiężne, ze powodowaly chwilowe osłabienie produkcji. 2 lata pozneij pojawia się kolejny problem z gospodarka. Okazuje się, ze coraz większe zyski jakie przynosily rynki Bizantyjskie spowodowaly zainteresowanie nimi coraz lepszych kupcow. Dlatego tez z każdym rokiem rywalizacja na nich stawala się ciezsza a zyski coraz mniejsze. W 1736 roku ponownie flota Bizantyjska była na ustach wszystkich ponownie powodując wzrost prestiżu.

​

2 lata pozneij zakończono reforme wojska. Konstantonos który był autorem tych zmian zdecydowal się na zwiększenie jakości wojska, nawet kosztem wydatków i czasu potrzebnego na rekrutacje. Przy okazji spowodowalo to wzrost prestiżu u sasiadow którzy jeszcze bardziej bali się bizantyjskiej armii. W 1742 roku dochodzi do ostrej dyskusji miedzy doradcami w sprawie nowych zmian w działaniu rządu. Rada Regencyjna zdecydowala, ze należy jeszcze raz przeanalizować sens dalszego inwestowania w tych kierunkach. W związku z tym państwo stracilo 1500 dukatow wydanych już wcześniej na nie. Rok pozneij w końcu udało się przelamac kłopoty związane z wprowadzaniem nowej ekonomii.
W 1744 roku ogłoszono zakończenie procesu zmian w rolnictwie w prowincji Dajr Az Zor. Jego wyniki przeszły najśmielsze oczekiwania i pozwolily zwiekszyc wyraźnie przychod z podatkow. W tym samym roku dala o sobie znac arystokracja zadając większych uprawnień. Niestety Rada została zmuszona do ustąpienia tym zadaniom. Dwa lata pozneij Rada musiala rozwiazac kolejny kłopot. Pojawiające się nowe drogi handlowe powodowaly ciagly spadek zyskow dla Bizancjum. Z tego tez powodu postanowiono ograniczyć wydatki na strefe rzadowa. W listopadzie tego roku w wyniku blednej polityki rządu państwo stracilo 1400 dukatow. Na szczęście w listopadzie 1748 roku udało sie odzyskac ta kwote przejmując majatek zmarłego bezpotomnie kupca bizantyjskiego.
Dla lata pozneij pojawily sie inne problemy z kupcami. Coraz wieksza ich liczba zaczela narzekac na brak ochrony ze strony państwa. Mimo, ze przychody były bardzo duże i panowalo ogolne zdanie, ze należy zadbac o ich utrzymanie, wladca nie zgodzil się na żadne takie działania. Uznal, ze wolność kupcow jest jedna z podstaw działania tego państwa i jeśli jakiś kupiec jest slaby to nie można go wspierać tylko dlatego, ze urodzil się na terenie imperium.
W lutym 1751 roku drugi raz Bizancjum zostało ostrzeżone o zmianch jakie się zaczynają rozwijać wewnątrz ich kraju. Tym razem doszło do buntu nacjonalistow bułgarskich. Co prawda szybko udało sie ich pokonać, ale kolejny tak potężny bunt (20 regimentow) zle wrozyl przyszłości panstwa.
W grudniu 1751 roku pozytywnie zaskoczyl Rade kosciol prawosławny. Klopoty jakie nadciagaly spowodowaly, ze kosciol wezwal wiernych do wsparcia oraz jedności przed wrogami. Ich wezwanie wplynelo na wzrost stabilności w państwie.
Smierc Andronikosa spowodowala zamieszanie w państwie które probowaly wykorzystać prowincje. Już w listopadzie 1752 roku dochodzi do buntu spowodowanego brakiem autonomii. Na czele buntu staje Aleksandria gdzie wystawiono armie zlozona z 21 regimentow. Wynik 3 kolejnych bitew sprawia wrażenie ze bunt jest zakonczony. Niestety w maju następnego roku wybucha on ze zdwojona sila. Tym razem prowincje nie udaja, ze chodzi im o autonomie. Sojusz południowy (Aleksandria, Damietta, Delta, Gaza, Judea, Bejrut, Sidon) najwidoczniej postanowil się uwolnić spod panowania Bizancjum, a namiestnikowi tam panującemu marzy się korona krolewska. Tymczasowo udaje się opanować sytuacje.
W listopadzie tego roku wybucha kolejny bunt. Tym razem rozpoczyna się on w Doros i swoim zasięgiem obejmuje wszystkie byle prowincje Krymskie. Na szczęście także te bunty zostają zdławione. W 1754 roku arystokracja przypomina o sobie. Na spotkaniu z Rada przedstawiają żądania powrotu dawnych praw. Brak zgody powoduje spadek stabilnosci.

​

W sierpniu 1755 roku zostaje ogłoszone odbudowanie Pentarchii. Kosciol prawosławny kontrolując 5 najwazniejszych miast starego swiata ogłasza zakończenie schizmy i jedność kościoła. Jedność ta ma objac w przyszłości także protestantow oraz inne nowe odlamy religijne.
W czerwcu następnego roku dzięki skutecznemu działaniu biurokracji wzrastają przychody z podatkow o 2,5% Niestety w listopadzie tego samego roku znow arystokracja żąda rekompensaty co konczy sie ponownie spadkiem stabilnosci.
W listopadzie 1757 roku dochodzi do buntu nacjonalistow greckich. Co prawda ich sily nie były zbyt liczne, ale nieprzystępne tereny powodowaly utrudnienia w ich gonieniu. Na szczęście w końcu udało sie je wszystkie pokonać. W tym samym miesiecu dotarlo do Konstantynopola poselstwo Burgundzkie z ostrzeżeniem, ze jakiekolwiek działania zbrojne będą potraktowanie jako atak na ich państwo. W grudniu 1758 roku Wielka Brytania ogłasza embargo handlowe dla naszych kupcow. 3 lata później dolacza do nich Kastylia zaniepokojona pojawieniem się Bizanckiej floty w okolicach Gibraltaru. W marcu 1763 roku dochodzi do wybuchu buntu na wschodniej granicy państwa. W ten sposób przypomniały o sobie byle prowincje Qara Koyunlu. Co prawda ludność miejscowa już od wiekow była wierna religii prawosławnej, ale nadal wiekszosc nie zgadzala się na oddzielenie ich prowincji od ich własnego państwa. Bunty na szczęście w miare szybko udało sie ugasic.
XVIII wiek był w Bizancjum wiekiem technologii. Odbilo sie to szczególnie na produkcji która zdecydowanie górowała nad pozostałymi działami uzyskując poziom 48. Także sily ladowe były oczkiem w glowie kolejnych wladcow. Poziom technologiczny armii wynosil 42 i był on porównywalny z największymi armiami przeciwnikow. Pod tym wzgledem trochę odbiegal handel (38) który mimo przynoszenia dużych zyskow opieral się glownie na umiejetnosciach kupcow a nie na inwestycjach lub ochronie prawnej. Najbardziej zapomnianymi i niedofinansowanymi technologiami była marynarka (34) oraz strefa rzadowa (33). Obie one spelnialy swoje zadanie i nie było potrzeby ich dodatkowego rozwijania.
1 lipca 1764 roku odbyla się w Konstantynopolu koronacja nowego króla Ioannesa XII Khilkova na wladce Bizancjum. Wieszcze przepowiadali mu wielkie zwycięstwa i odzyskanie przynajmniej Wloch i południowej Afryki jeśli nie całego terytorium Cesarstwa. Jego sprawność i inteligencja dawala pewność dokończenia westernizacji. Znajomosc sztuki wojennej zabezpieczala sile i znaczenie armii. Jego panowanie miało być zlotym wiekiem Bizancjum.

Bizancjum w polowie XVIII wieku​

Pod względem przychodu z suma 7535d jest to najpotężniejsze państwo. Nastepna jest Burgundia uzyskująca 3500d, Francja 3200d oraz Austria 2700d. Także pod względem prestiżu jest to najpotężniejsze państwo, a prawie mu dorownuje Persja (94), Fujiwara (80) oraz Wielka Brytania (70). Pod względem wielkości armii najpotezniejsza jest Persja (185k), Francja (154k) Austria (151k) oraz Bizancjum (137k). Panstwo to zdecydowanie goruje pod względem wielkości floty (102 okrety w tym 82 ciezkie) nastepna jest Wielka Brytania (93-65) oraz Persja (56-11).
Najwiecej przychodu z podatkow przynosi Tracja (105d), Achaja (43d) oraz Saloniki (38d). Duzo większe przychody daje produkcja. Szczególnie ta w prowincji Kartlia (152d), Erzerum (146d), Nisz (142d) oraz Boukellarion (121d).
W prowincjach praktycznie w 100% mieszkancy sa wyznawcami prawosławia. Blisko 55-60% z nich uważa się za Grekow. Kolejnymi kulturami sa arabska oraz sycylijska. Praktycznie wszystkie prowincje sa traktowane jako narodowe. Glownymi produktami sa welna, zboze oraz wino.
W budżecie największe zyski przynosi produkacja (3500d), handel (1200d) rozne rodzaje podatkow (1100d oraz 800d) oraz cla (900d). Z racji ciągłych buntow i wojen największe koszty przynosi armia (650d) oraz flota (600d).
Tracja stanowi trzeci najbogatszy rynek na swiecie (963d) wyprzedza ja tylko Mohawk (2100d) oraz Kaceh (1300d). Bizancjum jest także właścicielem rynkow w Aleksandrii (211d), Astrachaniu (417d) oraz Achaji (518d). Jej kupcy opanowali także Emilia Romania (330d) oraz Gobir, Cypr, Wenecja, Korsyka, Fryzja (wszędzie posiadaja najwieksza liczba kupcow). Inflacje udało się obnizyc do 18%



PS: No troche mi zajelo rozegranie ostatnich lat gry. Ale spiesze doniesc, ze gra juz jest zakonczona, screany porobione i opisane. Czekaja na was jeszcze odcinki 15 oraz 16 Czyli ostatnie 50-60 lat panowania wladcow Bizancjum. Ten odcinek chcialem zrobic troche bardziej skupiony na tekscie. Dlatego tak malo jest screanow a takze nie ma mapki na koniec posta. W nastepnym odcinku wszystko wroci do normy. Mam nadzieje, ze nie zameczylem was opisem budynkow jakie wybudowalem. Chcialem wam pokazac ogromz main do jakich doszlo w tym czasie. Nastepny odcinek powinine sie pojawic w tygodniu (n chyba, ze bedzie mis ei nudzic i napisze go juz w niedziele.
Nie chcialem was zanudzac szczegulowymi opisami buntow. Niech wystarczy wam informacja, ze praktycznie caly czas w jakiejs prowincji mam wroga armie ktora musze zniszczyc. Dlatego tez o zmniejszeniu wydatkow na armie w ogole nie mysle.
Moglem to bardziej opisac w tym odcinku - ale wtedy zrobilbys ie on 2 razy dluzszy a przeciez i tak juz maly nie jest.

PS2:

Spoiler

I teraz pytanie do was. Jak sadzcie co sie stanie w tych ostanich 2 odcinkach? Jakei tereny zdobedzie Bizancjum? Na jakim panstwie sie zatrzymam?

 

Odcinek 15
„Sztorm, jakiego nigdy wcześniej nie było”
1764-1794



Ioannes XII Khilkov Król Bizancjum 1764-1794





Decyzje​

Jedna z pierwszych decyzji nowego władcy było dokończenie rozbudowy rynków w większych miastach Bizancjum. Dzieki zyskom z handlu oraz produkcji było możliwe sfinansowanie tego w 26 prowincjach. Zaraz po zakończeniu rozpoczęto w 13 z nich rozbudowę składnic handlowych. W Rzymie wybudowano piękny kościół, postawiono budynek konstabla a także rozbudowano siec dróg.
W 6 prowinchach rozpoczęto tworzenie sieci kanałów spławnych. W 5 innych pojawily się domy rachunkowe. Wybudowano także urzędy pocztowe (2 prowincje), warsztaty (2 prowincje), urzędy skarbowe (2 prowincje) oraz domy gości (także w 2 prowincjach).

​

W 1767 roku młody wladca oglosil zakończenie ostatniego etapu westernizacji Bizancjum. Od tego momentu państwo to w pelni utożsamiało się z kultura zachodnia.

​

Jeszcze w tym samym roku Ioannes przeprowadził ponowna centralizacje, która została oslabiona ostatnimi decyzjami administracji.

​

10 lat później wprowadzono akt o edukacji. Miał on wplynac na poprawe edukacji u osob które pozneij miały pelnic zadania w systemie sadowniczym. Był to pierwszy etap wprowadzania nowego systemu sadowniczego którego rozpoczęcie działania ostatecznie ogłoszono w październiku tego roku podpisaniem aktu o sadownictwie.
W lutym 1777 roku ponownie rozwinięte zostają mechanizmy majace poprawić ofensywne możliwości armii.

​

Operacja ta zostaje także powtorzona w 1788 roku.

​

2 lata później Ioannes oglosil wprowadzenie nowej idei. Można powiedzieć, ze państwo już od dawna do niej dojrzewało i kolejne protesty tylko upewnialy nowego władcy o celowości podążenia ta droga. W październiku tego roku ogloszona zostaje idea: Liberte, egalite, fraternite. Mowila ona, ze każdy człowiek jest rowny względem prawa, a obywatele Bizancjum odmiennej religii maja prawo uczestniczyć w pracach administracji.
Wieksza tolerancja dla herezji miała być pierwszym krokiem do usuniecia instytucji religii państwowej.

Eventy​

W sierpniu 1764 roku ogłoszono zwiększenie kosztow produkcji jednostek. Niestety wielka nowoczesna armia wymagala większych nakladow srodkow na jej działanie. W październiku tego roku marynarka wojenna znow była powodem wzrostu prestiżu państwa. Sytuacja ta powtarzala się cyklicznie co pare lat.

​

30 listopada doszło do wielkiego buntu wprowincji Saraj. Miejscowy arystokrata postanowil sprzeciwić się decyzjom państwowym. Na szczęście szybko jego armie pokonano.

​

W listopadzie 1766 roku przyniosły zyski inwestycje w drukowanie książek. Okazalo się, ze pojawianie się ich w coraz większej ilości wpływa pozytywnie na rozwój nowych technologii. 1 grudnia 1768 roku odbyly się festowale w całym kraju. Pretekstem do ich organizacji była chęć podziękowania za szczególnie dobre plony. We wrześniu 1772 roku doszło do ponownego spowolnienia produkcji. Jak sie okazało, nie wszystkie problemy związane z nowa ekonomia zostały rozwiązane. Miesiąc później ogłoszono, ze dzięki dobrym decyzjom administracji udało sie zaoszczedzic 1600 dukatow.
We wrześniu 1773 dochodzi do wybuchu rewolucji w Gruzji. 23 regimenty buntowników zaczęły oblegać miasta i forty w okolicznych prowincjach. Na szczęście udało sie te bunty stłumić.

​

1 wrzesnia 1774 roku z zaskoczeniem stwierdzono braki w kasie państwowej. Aby zabezpieczyć obecny oraz przyszły budżet Ioannes zdecydowal sie na sprzedaż części tytulow. W wyniku tego działania udało się uzyskac 3500 dukatow a także oslabic sile arystokracji. W kwietniu następnego roku znow trzeba było obcinac wydatki w budzecie. Tak jak i w poprzednich sytuacjach najbardziej ucierpiała strefa rzadowa. Ponownie taka decyzja zostanie podjeta w 1777 roku. W lipcu 1776 roku Burgundia odmawia dostępu do swoich rynkow dla kupcow Bizancyjskich. Lepsze wiadomości nadchodzą w grudniu.

​

Okazalo sie, ze zbiory były tak duże, ze państwo zyskalo dodatkowych 1600 dukatow.
19 sierpnia 1777 roku dochodzi do wybuchu powstania w Neapolu. Na szczęście silna akcja misyjna powoduje, ze powstanie nie zdobywa zbyt dużego poparcia i zostaje stłumione. W grudniu następnego roku przypominają o sobie kupcy. Ponownie chcą większego wsparcia ich przez rząd. Tak jak i w poprzednich sytuacjach ich prośby zostały odrzucone. W czerwcu 1779 roku rozprzestrzenia się po państwie afera korupcyjna w administracji. W grudniu tego roku dochodzi do wielkiej plagi w Adanie. W jej wyniku populacja w tej prowincji spada o 20%
26 lipca 1780 roku doradca królewski Michael Tornikes publkuje swoja nowa ksiazke „Duch prawa” która to staje się uznana za epokowe dzielo w Europie. Dzieki temu rośnie prestiż państwa a także inwestycje w administracje. W grudniu wladca spotyka się z przedstawicielami kościoła prawosławnego. Sa oni bardzo zaniepokojeni ostatnimi tendencjami w państwie. Aby ich udob****** Ioannes zgadza się na ich prośby.
21 wrzesnia 1788 roku dochodzi do dużej rewolty na Karabachu. Na szczęście buntownicza armia zostaje już w 1 bitwie rozbita. W grudniu 1790 roku w wyniku dzialan administracji udało sie zbic 1% inflacji. W marcu 1792 roku ponownie zostaje ogłoszone podniesienie kosztów rekrutacji nowych regimentów. W grudniu tego samego roku zmiany wprowadzane w armii przynoszą pozytywny skutek. Prestiż jaki ona zdobywa wpływa na ocene Bizancjum. 22 kwietnia 1794 roku wladca umiera. Jego nastepca zostaje Andronikos VIII Khilkov.
W czasie panowania Ioannesa doszło do kolejnego skoku technologicznego. Tym razem oczkiem w glowie była zapomniana przez poprzedników marynarka. W czasie panowania władcy dokonano 12 kluczowych zmian w jej funkcjonowaniu. Wprowadzono nowe typy okretow a także zmieniono taktykę. Nie zapomniano także o handlu oraz strefie rzadowej, która dzięki większemu dofinansowaniu z budżetu zaczela odzyskiwac odpowiedni poziom. W obu tych działach wprowadzono po 9 zmian. Jedna niej pojawila się w silach ladowych. Najgorzej pod tym względem wypadala produkcja gdzie tylko 6 zmian dokonano. W tym jednak przypadku ilość zmian do jakich doszło przez ostatnie 50 lat samoistnie spowodowala zwolnienie tempa. Wszystkie te technologie musiały zostać wdrożone w produkcje a na przykładzie nowej ekonomii wiadomo było, ze nie będzie to latwe.

Wielka Wiosna Ludów​

Wydarzenia roku 1779 mialy swoje początki dużo wczesniej. Można powiedzieć, ze caly XVIII wiek na terenie Bizancjum to był okres drastycznych zmian. Części z nich nikt się nie spodziewal. Bardzo religijny naród, którego podstawa jedności było prawosławie nagle zapragnął wolności wyznania. Osoby walczace o powrot dawnych praw częstokroć byli bardziej pozytywnie nastawieni do reform niż administracja krolewska. Kolejnym powodem była coraz wieksza slabosc rodu królewskiego. Przez ostatnie 100 lat przez większość czasu władze sprawowaly Rady Regencyjne, a tylko przeplatane były one krótkimi panowaniami Khilkov. Niestety sytuacja się nie poprawiala i nalezalo cos z tym zrobić. Wszystkie te działania zle wrozyly następnym dziesięcioleciom ale nie mogly być powodem do strachu. Początkiem końca Imperium było zawiązanie tajnego stowarzyszenia przez czesc arystokracji, generalicji a także administracji. Osoby te, niezadowolone z przyjęcia kultury zachodniej, odchodzenia od kościoła prawosławnego, ale przede wszystkim z osłabienia swoich wplywow, postanowily wziasc sprawy w swoje rece. Z początkiem XVIII wieku zaczęto przygotowywać się do przejecia władzy. Pretekstem do tego miała być smierc następnego władcy. Przy okazji postanowiono wykorzystać ruchy niepodleglosciowe jakie się pojawily na terenie państwa. Na nieszczęście dla spiskowców gdy pojawil się wyczekiwany moment nie byli oni gotowi.
Dlatego tez dopiero gdy Ioannes przejal władze spiskowcy byli na tyle gotowi, ze mogli wypowiedzieć posluszenstwo władcy. Zapalnikiem stał sie wybuch powstan zwanych później Wiosna Ludow. Oczywiście były one wspierane przez spiskowców. W roku 1779 w końcu były na tyle silne, ze mogli się oni opowiedzieć po stronie regionalnych nacjonalistow.
Z początkiem roku pojawili się w Konstantynopolu posłańcy z odległych części imperium z informacja o wypowiedzieniu posluszenstwa przez gubernatorow. Pierwszym z nich był Konstantinos Kantakozenos sprawujący władze w Grecji. Oglosil on, ze jest przede wszystkim przedstawicielem miejscowej ludności która nie chce być dluzej czescia imperium. Aby ich ochronić przejal w ich imieniu władze na tych terenach i nadal sobie tytol Króla. Nastepnym był jego sąsiad Todor Kosovic sprawujący rzady w Bulgarii. Także on za pretekst do buntu oglosil wole swojego ludu. Trzecim buntownikiem był David Natadze sprawujący w imieniu króla władze administracyjna w Gruzji. Ostatnim buntownikiem jaki przyslal swojego poslanca był Gregorios Romanus zarzadca Trebizondu. Przekazal on krolowi, ze jego celem jest tylko bezpieczeństwo ludności zajmujaca jego prowincje i ze nie pragnie niczego więcej. Było to sprytnym kłamstwem gdyż tak naprawdę większość sil Romanusa stacjonowala w Aleksandrii i tylko czekala na ogłoszenie utworzenia państwa, aby wzniecić bunt i schronić się następnie pod skrzydla Georgiosa. Nie był to koniec spiskowcy dobrze wiedzieli, ze z takimi buntami Ioannes bez problemu by sobie poradzil. Nawet gdyby zostali oni wsparci przez Austrie, Burgundię oraz Kastylie. Dlatego tez bunty wzniecono także na terenie Krymu – gdzie buntownicy przyłączyli się do Muhammada II Subegai. Wschodnie prowincje także wziecily powstanie i przylaczyly się do Qary Koyunlu w której władał Sultan Iskander IV Turmush. Z sytuacji skorzystała od razu Persja oglaszajac slusznosc roszczeń Qary do tych terenow. Ostatni bunt wzniecono w Neapolu. Po zdobyciu wszystkich prowincji patrioci oddali władze swojemu poprzedniemu królowi który od czasów ostatniej wojny przeniosl się do Ameryki Poludniowej.
Ioannes wiedział, ze taka ilość buntow a także przedstawienie ich jako dążeń niepodległościowych patriotów nie daja mu szansy w wypadku wybuchu wojny. Wiedzial dobrze, ze potężni sąsiedzi czekaja tylko na pretekst, żeby oslabic Bizancjum. Krolowi pozostało tylko zaakceptować sytuacje i wzmocnić dyplomacje starając się zmniejszyć straty jak najbardziej.
Uleglosc władcy postanowili wykozystac wasale Bizancjum. Ogłosili oni, ze slabosc tego państwa nie pozwala im dluzej liczyc na jego opieke i zmuszeni sa poszukać sobie innego protektora. W ten sposób Trypolis oraz Qara Koyunlu staly sie wolnymi państwami.
30 marca wyslal wladca dyplomatów do Bulgarii, Trebizondu, Gruzji i Grecji z prosba o zgode na przemarsz swoich wojsk. Szczesliwie władcy tych państw zgodzili się na to. Najwidoczniej wcale nie czuli się tak pewni swojej sytuacji i starali sie zabezpieczyć.

Wojna z Persja​

O tym jak ten bunt wpłynie na stabilność regionu mógł sie Ioannes przekonać już 30 kwietnia 1781 roku gdy Bizancjum zostało zaatakowane przez Zlota Orde. Już 3 dni później dolaczyli do nich Persja, Sybir, Madurai, Travanacore oraz Malwa.
Plan wojny jest taki jak zawsze. Mimo ze wrog wlasciwie nie może zagrozić na morzu to i tak zostaje tam wyslana marynarka która ma patrolować i blokować wszelkie ruchy przeciwnika. Na ladzie postanowiono wykorzystać zalety terenu. Wrog może zatakowac Bizancjum tylko poprzez Karabach oraz Armenie. Utrzymanie tej drugiej jest kluczowym dla bezpieczeństwa państwa.
Dlatego tez wieksza czesc wojska stacjonuje tam umacniając teren w momencie gdy pojedyncze armie robią wypady na tereny przeciwnika. 1 sierpnia 1782 roku pada Karabach.

​

14 listopada Neapol ostrzega Bizancjum przed wypowiadaniem kolejnych wojen. 8 grudnia dochodzi do pierwszej bitwy. Na terenie Armenii spotykają się 28 tysiecy zolnierzy Iskandera IV Turmush z 10 tysiacami Bizantyjczyków. Przewaga taktyczna i jakosciowa spowodowala, ze mimo znacznej przewagi to Iskander pod koniec dnia musi wycofać się z pola bitwy pokonany. 26 stycznia następnego roku dochodzi do drugiej bitwy. Tym razem odbyla się ona w Karabachu gdzie 43 tysiace Persow zostało zaatakowanych przez 21 tysiecy Bizantyjczykow. Nader Mirza Ansari pod koniec dnia mógł sie przekonać o sile zachodniego wyszkolenia. Na polu bitwy pozostawil ponad 22 tysiace martwych zolnierzy w czasie gdy straty wojsk Ioannesa zatrzymaly sie na 400 zabitych. 7 lutego postanawia ponownie zaatakować przeciwnika. Tym razem zbiera ze sobą 50 tysiecy Persow i spodziewa się, ze 20 tysiecy zmęczonych Bizantyjczykow nie dadza mu rady. Tym razem jego straty sa mniejsze – zaledwie 10-12 tysiecy jednak ponownie zmuszony zostaje do wycofania się. Straty grekow zamykają się 50 zabitymi. Nie mogąc pokonać przeciwnika w Karabachu postanowil Nader zaatakować w Armenii. Jednak także tam natyka się na oddzialy przeciwnika. 18 tysiecy obroncow zastepuje droge 34 tysiacom Persow. Tak jak i w poprzednich bitwach wrog wycofuje się pokonany z poważnymi stratami. Sytuacji nie zmieniają kolejne bitwy. Dopiero 1 maja 1783 roku udaje się Persom zmusic Bizantyjczykow do opuszczenia Karabachu. Tego dnia 21 tysiecy obrońców musiało stawic czola 65 tysiacom Persow. Grecy wycofali sie tracac tylko 1500 zabitych a zdobycie prowincji kosztowalo zycie 23 tysiace Persów. Wojska wycofały sie do Armenii gdzie 9 czerwca pojawia się przeciwnik licząc, ze osłabione wojska nie wytrzymają jego atakow. Z pogromu dalo rade wydostać się tylko 10 tysiecy perskiej jazdy. Niestety ciagle toczenie bitew powodowalo coraz większe zmeczenie wojska. 29 wrzesnia dochodzi do kolejnej bitwy Armenie. Persowie do ataku zgromadzili tym razem 85 tysiecy wojska a stawic im czola miało 31 tysiecy Greków. Pod koniec dnia Fath Ali Daei odetchnal z ulga widzac jak Bizantyjczycy się wycofują. Gdy jednak przeglądnął dane o stratach zaczal sie zastanawiać, czy to na pewno on wygral ta bitwie. Tym razem stracil 33 tysiace zolnierzy gdy grekow padlo 2 tysiace. Liczac, ze uda mu się popchnąć ofensywę dalej postanowił scigac wycofujące się wojska do prowincji Wan. Dochodzi tam 1 listopada 1783 roku do kolejnej wielkiej bitwy. 37 tysiecy grekow stawia czola 47 tysiacom Persow. Tym razem straty sa dużo wieksze. Na polu bitwy zostaje 5 tysiecy grekow. Jednak ponownie to oni zostają zwycięzcami zabijając 27 tysiecy napastnikow.
12 kwietnia następnego roku dochodzi do kolejnej bitwy o prowincje Wan. Tym razem napastnikiem była Qara Koyunlu razem z 16 tysiacami zolnierzy. 2 armie Bizantyjskie które stacjonowaly tam w celu nabrania sil po ciężkich bojach nie miały zadnych problemów z pokonaniem przeciwnika. Tylko 1/3 wrogow zdolala wycofać się z pola bitwy. Po tych bitwach Aria Bizantyjska wrocila do Armenii i ponownie zbierala sily na kolejne ataki. Tak jak pierwotnie planowano glowne sily zostały na pozycjach obronnych a jedna armia (10 tysiecy) zlozona z kawalerii i lekkiej piechoty postanowiła nękać przeciwnika na jego terytorium.

​

23 maja 1785 roku doszło do bitwy miedzy ta armia a 41 tysiacami Persow. Przeciwnik liczyl, ze uda mu się otoczyć pojedyncza armie i ja zniszczyć. Jakież było jego zdziwienie gdy pod koniec dnia grecy wycofali sie z pola bitwy zostawiając tylko 3 tysiace zabitych. Na froncie panował zastoj. Przeciwnik zbieral sily po poprzednich kleskach natomiast Bizantyjczycy nie czuli sie jeszcze na silach atakować. Dopiero 12 stycznia 1786 roku dochodzi do wiekszej bitwy. Ponownie celem ataku jest armia znajdujaca się w Azerbejdzanie. Tym razem jednak nie dość ze przeciwnika nie udaje się otoczyć i zniszczyć to jeszcze zadaje on o wiele większe straty niż sam uzyskal. Armia po stoczeniu bitwy wycofuje się bezpiecznie do Armenii. Nader byl tak wsciekly na tego Bizantyjskiego dowódcę ze wyznacza za jego glowe nagrodę.
Po uzupełnieniu strat oraz odzyskaniu energii armia ta zostaje ponownie wyslana do Azerbejdzanu. Tym razem jej zadaniem jest poważniejsze. Tym razem nie tylko ma irytować przeciwnika ale także odciągać jego sily od Karabachu który próbują zdobyc Bizantyjczycy. 7 czerwca zostaje on zaatakowany przez samego Iskandera IV Turmush. Pod koniec dnia jego cala armia jest zniszczona a grecy traca 200 zabitych. Wiadomosc o tym tak wkurzyla Ismaila Sabiri, zez cala swoja armia kieruje się on do Azerbejdzanu zamiast do Karabachu który jest bardziej zagrożony. Na wiesc o tym także glowna armia Bizantyjska kieruje się tam spodziewając się wielkiej bitwy. Dochodzi do niej 24 lipca a naprzeciw 31 tysiecy Persow staje 28 tysiecy Greków. Niestety rozdzielenie armii Bizantyjskich powoduje, ze nie można w pelni wykorzystać równowagi sil dlatego tez az 17 tysiacom Persow udaje się wydostać. Kolejne miesiące mijaja na wzajemnych manewrach oraz probach sprowokowania przeciwnika do bledu. 24 listopada 1786 roku dociera z Armenii straszna wiadomość. Okazuje się, ze jedna armia przedostala się na tyly Bizantyjczykow i opanowala ta prowincje. Szybko zostaja przesunięte 2 armie na tyly. Tym razem przeciwnik nie stacza bitwy i wycofuje się. Do końca lutego 1787 udaje się opanować Azerbejdzan oraz Mugan. 9 marca odzyskana zostaje Armenia.
5 maja dochodzi do bitwy w Azerbejdzanie gdzie 20 tysiecy Bizantyjczykow starlo sie z 33 tysiacami Persow. Persowie zdołali się wycofać tracac cala piechotę oraz polowe kawalerii i artylerii.
10 listopada dochodzi do kolejnej bitwy w tej prowincji. Tym razem Bizantyjczykow atakuje Tamashp Ansari razem z 31 tysiacami wojska. Dowodca Bizantyjski decyduje się wycofać z prowincji co udaje się wykonać praktycznie bez strat własnych gdy tymczasem Persowie stracili 10 tysiecy zolnierzy.
2 tygodnie później zakończone jest w końcu oblężenie Karabachu. Niestety już 31 grudnia Bizantyjczycy wycofuja się z tej prowincji. znow udaje się to wykonac bez strat wlasnych gdy tymczasem przeciwnik traci kolejne 10 tysiecy.

​

Niestety 17 kwietnia 1788 roku przeciwnik znow atakuje Armenie. Jego 51 tysiecy zolnierzy pokonuje 30 tysiecy bizantyjczykow. Na szczęście podobnie jak poprzednim razem w tej prowincji to Pers zastanawia się, czy zwycięstwo mu sie oplacalo. Na polu bitwy lezy martwych 31 tysiecy zolnierzy gdy tymczasem straty Bizantyjczykow były 10 krotnie mniejsze. 22 maja zostaje zniszczona armia Perska w prowincji Wan.
Do końca 1788 roku zostaje podpisany pokoj z Sybirem, Madurai, Travanacore oraz Malwa. Panstwa te były kompletnie wyczerpane wojna, jednak Bizancjum było na tyle osłabione, ze nie bylow stanie tego wykozystac. 23 lipca zostaje odzyskana Armenia. Kolejnych 19 tysiecy persów ginie w wyniku bitwy. 28 kwietnia 1789 roku dochodzi do kolejnej bitwy o Azerbejdzan. Tak jak i w poprzednich sytuacjach Bizantyjczycy wygrywają praktycznie bez strat własnych podczas gry Persowie stracili 26 tysiecy zabitych. Wynik tej bitwy zostaje także powtórzony 9 listopada oraz 22 maja następnego roku.
O kolejnych bitwach nie będę spominal. Powiem tylko ze Persowie atakowali z zaangazowaniem wartym lepszej sprawy. W każdej bitwie tracac minimum 10 tysiecy wojska.

​

Dopiero w polowie 1791 roku zebrali sily wystarczające do zepchnięcia Bizantyjczykow do obrony. Mimo wygrania paru bitew nie zdołali przedrzeć się przez Armenie i po 2 miesiącach Bizantyjczycy wrócili do zdobywania następnych prowincji. 27 stycznia 1792 roku zostaje podpisany pokoj z Qara Koyunlu. Wydarzenia na innych frontach nie pozwalaly toczyc dluzej tej wojny. Dlatego tez wladca zadowolil się dukatami.
Pokoj z persami został w końcu podpisany w padzierniku 1795 roku. Bizancjum nic nie zyskiwalo na tej wojnie. Nic nie licząc zniszczenia armii przeciwnika.

Wojna z Austria​

24 czerwca 1789 roku wybucha kolejna wojna. Klopoty jakie spotkaly Bizancjum były na reke jej sasiadom. Persja pierwsza wyciągnęła rece po „latwa zdobycz”. Nastepna była Austria chcąca zachować swoja hegemonie na Bałkanach. Do wojny przylaczyla się Flandria, Litwa oraz Albania.
Wojne ta postanowila wykorzystać Grecja która 14 lipca także zaatakowala Bizancjum. 10 marca dolacza do nich także Gruzja.
Dotychczas wojne ta zwano dziwna. Bizancjum zadowolilo się wysłaniem swoich okretow na morze. Skutecznie blokowało to wszelkie ruchy przecinika. Ciche wspacie Ioannesa przez Todora II Kosovica który utrzymał neutralność Bułgarii zabezpieczając tym samym Konstantynopol dawala czas potrzebny władcy na pokonanie Persow. Sytuacja zmieniła się w momencie rozpoczęcia wojny z Gruzja. Kraj ten znajdowal się w regionie konfliktu. Nie trzeba było tam wysylac wojsk Bizantyjskich dlatego tez szybko ich armie wkroczyly do Imeretii.
9 maja zostaje podpisany pokoj z Grecja. Ioannes nie był zainteresowany obecnie tymi terenami. Wiedzial, ze nie bylby w stanie ich utrzymać bez buntow, a kazda armia zajmujaca się buntownikami oslabia jego sily toczące wojne z groźniejszymi przeciwnikami.
Tego samego dnia przybywa do Konstantynopola wysłannik Moskwy z propozycja sojuszu. Wladcy Bizantyjscy przez ostatnie dziesięciolecia powstrzymywali sie od sojuszu z tym awanturniczym państwem. Jednak w obecnej sytuacji taki sojuszni był lepszy niż żaden.
17 listopada 1790 roku wojne wypowiada także Neapol oraz jego sojusznicy. Już 12 sierpnia 1791 roku dochodzi do podpisania pokoju z Holsztynem oraz Modena. Bizancjum przyznaje się w nim do swojej porażki. 15 wrzesnia 1791 roku pada ostatnia twierdza w Imeretii.
16 grudnia tego roku wladca zostaje pozytywnie zaskoczony. Przybywa bowiem poseł Bawarski z oferta finansowego wsparcia państwa w trakcie trwania konfliktu.

​

Tydzień później nadciąga bardzo zla wiadomość. Okazuje się, ze doszło do wielkiej bitwy morskiej na Morzu Jońskim. Austria widzac 30 starych Bizantyjskich okretow postanowiła zaatakować. Stare okrety które już dawno miano wycofać ze służby nie mogly stanowic wyzwania dla nowoczesnych fregat austriackich. Pod koniec dnia wszystkie okrety Ioannesa (poza jednym przejętym) tonely.
Reakcja króla była szybka. Jeszcze tego samego dnia polecił dopaść ta flote i ja zniszczyć a także odzyskać swój okret. 2 stycznia dochodzi do 2giej bitwy o morze jońskie. Tym razem przeciwnikiem Austriaków sa nowoczesne okrety i tym razem pod koniec dnia to ich wszystkie okrety tona.
1 stycznia 1793 roku podpisany zostaje pokoj z Gruzja. 18 listopada podobny zostaje podpisany z Neapolem który zorientował sie, ze na wschodniej części morza śródziemnego nie jest w stanie sprostać marynarce Bizantyjskiej. 18 lutego 1794 roku subsydia wojenne wysyla także Kastylia.
Śmierć Ioannesa nie kończy konfliktów. Jego nastepca już w dniu koronacji musi myśleć o wojnie.
Teoretycznie sytuacja jest opanowana. Żaden przeciwnik na zachodzie nie jest w stanie zdobyc przewagi póki Bulgaria pozostaje neutralna. Żadna flota nie jest w stanie pokonać Bizantyjskiej a w inny sposób nie można dostać się do jej terytoriów. Przeciwnicy na południu i północy sa zbyt słabi i dobrze o tym wiedza. Natomiast na wschodzie wrogowie maja niekorzystna sytuacje topograficzna do ataku. Jak pokazala ostatnia wojna Nie ma sily zdolnej pokonać Armie stacjonująca w Karabachu, Armenii oraz Wan. Jedynym zagrożeniem jest dalsze przeciąganie wojny. Na razie mieszkancy nie odczuwają jej ale jeśli w końcu nie zapanuje pokoj to może dojść do buntow.

Sytuacja gospodarcza Bizancjum po Wiośnie Ludów. ​

Państwo doznało wielkiego kryzysu związanego z rozpadem państwa. Nie chodzi tu tylko o utrate najbogatszych prowincji, chodzi także a może przede wszystkim o załamanie się systemu dystrybucji towarów,relacji pomiędzy kupcami itp. Wszystkie one musza zostać na nowo utworzone a na to potrzeba czasu. Na przełomie wieków najbogatszym państwem jest Burgundia (5486d), następne jest Bizancjum (3741d), Persja (3515d) oraz Wielka Brytania (3440d). Największego spadku prestiżu doznało Bizancjum. Z 100 punktow w 1750 roku spadlo do -100 pkt w 1779 aby obecnie utrzymywać się w okolicach -10.
Największa armie ma Austria (315k), Burgundia (201k), Persja (192k). Największy spadek w tej dziedzinie także dotyczył Bizancjum które obecnie ma 50k wojska. Bunty, rozpad imperium a także mniejsze limity okrojonego państwa nie pozwalają na utrzymywanie większej armii. Obecnie ma ona dopiero 14 miejsce pod względem wielkości. Pod względem marynarki najsilniejsza jest Wielka Brytania (106-67), Persja (88-16), Kastylia (57-9) oraz Bizancjum (53-35). Co prawda ponownie to Bizancjum najwięcej straciło, jednak należy wspomnieć, ze zniszczono jej bardzo stare okrety które tak naprawdę powodowały tylko większe koszty a nie sile.
Największe zyski z podatkow przynosi Tracja (102d), Optimatoi(32d), Anatolikon (24d) oraz Samos (22). Najbardziej produktywnymi sa Erzeum (150d), Boukelarion (135d), Yazgod (122d) oraz Samos(97d).
Nadal praktycznie wszyscy mieszkancy sa wyznania prawosławnego. Blisko 80% z nich uważa się za Greków. Najczesciej wytwarzanymi towarami sa ubrania, welna oraz zboze.
Najwięcej przychodu daje produkcja (1400d), handel (1034d), cla (380d) oraz rozne rodzaje podatkow (500d, 340d).
Bizancjum posiada tylko 1 własny rynek – Tracje (946d). Kontroluje także Astrachan (450d) oraz Aleksandria (225d) a także Cypr (152d) i Achaja (305d). Wenecja (220d) i Korsyka (180d) sa centrami o które caly czas walczą Bizantyjscy kupcy.

​

PS: sponsorem dzisiejszego odcinka zostal Zilick. Dzieki jego umiejetnosciom udalo mi sie zepsuc wam AARa Zamiast welkiego imperium macie sredniej wielkosci panstewko z wielkmi problemami. Przy okazji chcialbym przypomniec, ze nie lubie wielkich molochow. Im panstwo jest wieksze tym wiecej powinno miec problemow a skoro gra tego nie uwzglednia to postanowilem sam to zmodyfikowac. Dlatego jeszcze raz dzieki za pomoc i napisanei odpowiendich eventow Zilick.
Przy okazji szkoda, ze nie moglem wam pokazac tych eventow w poprzednim odcinku - ale balem sie, ze wtedy ktos moglby wyczuc, co szykuje.

PS2: Nigdy bym nie pomyslal, ze 1 event moze tak zepsuc sytuacje w panstwie. Dobrze ze mialem na koncie pare tysiecy zlota, bo bez niego nie dalbym rady stanac na nogi. Takze strata 60-70% armii bardzo zabolala, ale koszty jej utrzymania byly monstrualne. W odcinku oppisalem moze 1/4 bitew jakie sie odbyly, uznalem jednak ze nie ma sensu was nimi zanudzac.

 

Odcinek 16
Po burzy nadchodzi slonce
1794-1821



Andronikos VII Khilkov Król Bizancjum 1794-1807
Prezydent Republiki Bizantyjskiej 1807-1811

Andronikos Mouzalon Prezydent Republiki Bizantyjskiej 1811-1821


Decyzje​

W czasie panowania Andronikosa oraz jego następcy w dalszym ciagu przeprowadzano rozbudowę infrastruktury miejskiej. Okazalo się, ze polityka rozbudowy najbogatszych prowincji zle skonczyla się dla centralnych prowincji. Jako biedniejsze dostawaly one mniej pieniędzy i tym samym były bardziej zaniedbane. Postanowiono to naprawić z początkiem XIX wieku.
Rozbudowano siec drog w 9 prowincjach. W 7 z nich wybudowano także siec kanalow spławnych. W az 12 prowincjach trzeba było wybudować urzędy pocztowe. Troche lepiej wygladal stan budynkow wplywajacych na handel i produkcje. Tylko 3 prowincje wymagaly rozbudowy składnic handlowych, domow rachunkowych czy tez warsztatow. Tylko w 2 zbudowano Mennice oraz konstabla. Na koniec w 7 prowinchach wybudowano domy gości a w 5 urzedy skarbowe.
Przy rozbudowie nie zapomniano także o bezpieczeństwie państwa. Już w lutym 1800 roku powstala w Konstantynopolu agencja szpiegowska. Miala ona zabezpieczyć stolice przed infiltracja obcych mocarstw.

​

W 1797 roku Andronikos postanowil wzmocnić innowacyjność w państwie.

​

Decyzje ta powtórzono także w 1806. W następnym roku doszło do epokowego wydarzenia w Bizancjum. Decyzja podjeta w tym roku była podsumowaniem zmian jakie zaszly w państwie pod koniec XVIII wieku. Od kwietnia 1807 roku Bizancjum nie było monarchia absolutna w której pelnie władzy miał Król. Zastapila ja Republika w której to prezydent wybierany co 4 lata sprawowal władze. Co prawda nadal rzady były bardzo scentralizowane ale przerzucalo odpowiedzialność za państwo z rak Rodziny Krolewskiej na przestawicieli społeczeństwa. Mimo, ze wladce miała wybierac Izba wyzsza parlamentu w formie glosowania, to w uznaniu zasług postanowiono oglosic Andronikosa prezydentem I Republiki Bizantyjskiej. Sprawowal on władze jeszcze przez 4 lata a w 1811 w pierwszych wyborach prezydentem został stronnik militarystow Andronikos Mouzalon. Konflikty w jakie popadalo osłabione państwo wymagaly aby kierowala nim osoba znajaca się na sprawach wojskowych.

​

W 1814 roku zdecydowal on o zwiększeniu zdolności ofensywnych armii. Rok później w uznaniu zaslog został on wybrany ponownie na Prezydenta.

​

W 1818 roku ponownie ingerowano w armie. Reforme ta nazwano: Esprit de Corps. W następnym roku po raz 3 zostal wybrany Andronikos Mouzalon na prezydenta.


Eventy

W grudniu 1794 roku przy okazji koronacji nowego wladcy doszlo do jego spotkania z arystokracja. Liczyla ona, ze Andronikos ugnie się pod ciężarem naciskow i zrekompensuje im „straty” jakie ponieśli dla dobra kraju. Spotkalo ich wielkie zaskoczenie, gdyż nowy Król nie zamierzal sie uginac. Wiedzial, ze jest to test i jeśli ulegnie to już do końca jego zycia będzie musial ustepowac roznym grupom.
W grudniu 1798 roku ogłoszono zakończenie szczególnie dobrego roku w produkcji. Udalo się w nim zyskac dodatkowe 100 dukatow oraz zwiekszyc dochody z podatkow przez następny rok o 25%
W maju 1802 roku zakończono rewolucje rolnicza w prowincji Hamid. Dzieki niej wzrosły podatki jakie państwo zyskiwalo.

​

W styczniu 1805 roku dochodzi do drastycznego spadk wartości monety Bizantyjskiej. Na szczęście szybka reakcja Rzadu doprowadza do uratowania sytuacji. Udaje się dodatkowo zmniejszyć inflacje. Niestety odbywa się to kosztem poważnego spadku stabilności oraz zmnieszonym prestiżem. W czerwcu 1806 roku rewolucja rolnicza zostaje zakonczona także w Dajr Az Zor. Także tu zostają zwiększone podatki. W marcu następnego roku Burgundia oraz Grecja odmawiają dostępu Bizantyjskim kupcom do swoich rynkow. 18 maja dochodzi do wprowadzeni usprawnień w produkcji w Bizancjum dzięki czemu zwieksza się ona o 5%
8 czerwca 1808 roku państwo obiega wiadomość o skorumpowanej administracji. Traci na tym produktywność która zmniejsza się o 2,5% W styczniu 1810 roku zla polityka Rzadu doprowadza do spadku stabilnosci. 9 stycznia 1814 roku ogłoszone jest powstanie kolejnej szkoły wojskowej. Miala ona prowadzic nacisk na wzmacnianei ofensywnych zdolności zolnierzy.
31 marca następnego roku dociera wiadomość o szczegolnei dobrej jakości win produkowanych w jednej z winnic. W efekcie tego zwiesza się stabilność w kraju.

​

11 stycznia 1816 roku swietne decyzje rządu powodują dodatkowe wpływy do skarbca w wysokości 2000 dukatow. 24 pazdziernika 1816 roku zostaje wyslany misjonarz do prowincji Mugan.

​

13 stycznia 1818 roku umieja jeden z bardziej znanych kupcow. Z braku potomkow państwo przejelo jego wlanosc dzięki czemu państwo zyskalo 1100 dukatow.
Przez ostatnie 26 lat państwo nadrabialo zaleglosci technologiczne. Znow największe zmiany zaszly w produkcji gdzie wprowadzono 12 nowinek. We wszystkich pozostałych działach wprowadzono po 8 takich zmian. Panstwo z każdym rokiem nabieralo większego tempa rozwoju i umacnialo się na pozycji jednego z najwiekszych poteg swiata.


Wojna z Burgundia

W momencie koronacji wladca otrzymywal państwo toczące ciężkie boje z sąsiadami. Co prawda wojna z Persja konczyla się już w 1795 roku, ale caly czas trwal konflikt z Austria i jej sojusznikami.
W lutym 1795 troku dolacza do nich Burgundia chcaca wykorzystać slabosc nowego władcy. W maju dolacza do nich po raz kolejny Grecja. W pazdzienriku od dobrej strony pokazal sie wladca Bavarii ponownie przysylajac subsydia wojenne. W styczniu następnego roku ponownie dochodzi do podpisania pokoju z Grecja. Tak jak i w poprzednich sytuacjach wladca zawowolil sie zakonczeniem konfliktu. Jednak tym razem wyraźnie dal do zrozumienia dyplomatom greckim, ze jesli jeszcze raz odwaza się oni zaatakować Bizancjum to będzie ich ostatnia wojna.
W polowie roku blokada morska zaczela przynosić zyski. Dwukrotnie udało się przechwycić floty przeciwnikow zmierzające w strone Konstantynopola.
W lutym 1798 roku Gruzja wypowiada wojne Bizancjum. Wojska Andronikosa zostały od razu wyslane do Imeretii. W sierpniu tego roku udało się zniszczyć oddzial Burgundczykow który zdesantowal się na wyspie Naksos. Jeszcze w tym samym miesiącu oblezenei Imeretii konczy się.
W listopadzie wojne wypowiada Neapol. W tym momecie Bizancjum toczylo wojne z Burgundia (Kolonia i Gelre), Austria (Flandry, Litwa i Albania), Neapolem (Szwecja oraz Morena) oraz Gruzja.
Mimo przygniatającej przewagi żadne z tych państw nie było w stanie skorzystac z sil ladowych. Marynarka Bizantyjska skutecznie je blokowala i niszczyla kazda flote na tyle glupia, żeby stoczyć pojedynek. Czasami pozwalano na ladowanie obcych sil na wyspach takich jak Naksos oraz Rodos. Tylko po to, zeby zaraz zablokować te wyspy i zniszczyć przeciwnika. 8 lutego 1799 roku dochodzi do bitwy z 20 tysiacami zolnierzy Gruzinskich. Pod koniec dnia tylko polowa znich zdolala się wycofać z bola bitwy. 22 marca dochodzi do kolejnej tym razem w prowincji Szirwan. Także tym razem biozantyjczycy wygrali, a z pogromu udaje się wycofać tylko 3 tysiacom kawalerii Gruzinskiej.
12 kwietnia także oni zostali zniszczeni w prowincji Karabach. Kleski tez musily wladce Gruzińskiego do podpisania pokoju.
23 lutego 1800 roku dochodzi do podpisania pokoju z Litwa. Przez kolejne dwa lata wojna toczy się tylko na morzu. Armia ladowa zmuszona jest tylko gasic kolejne zarzewia buntow.
7 lutego 1802 roku podpisany zostaje pokoj z Austria. Była ona potwornie wyczerpana wojna. W kraju panowaly ciagle bunty. Miesiac pozneij także Burgundia zrozumiala swoja bezsilność i poprosila o pokoj.

​

18 maja dochodzi do tragedii w okolicach zatoki Wielka Sytra. 13 Bizantyjskich galeonow spotyka się z flota Moreny skladajaca się z 5 dwupokladowych okretow liniowych oraz 6 nowoczesnymi fregatami. Odwaga i umiejetnosci nie były w stanie zrownowazyc roznic technologicznych. Pod koniec dnia wszystkie okrety Bizantyjskie tonely.
W marcu 1803 roku flota transportowa zbierajaca wojna Bizantyjskie z prowincji Neapol została zaatakowana przez 11 szwedzkich okretow. Na szczęście na czas dociera tu flota wojenna. Przeciwnik zostaje zniszczony a Bizantyjczycy traca tylko 2 transportowce. Co ważniejsze udaje się przetransportować cala armie bez szwanku. Tydzien pozneij udaje się dopaść kolejna flote Moreny. Także te okrety zostają zniszczone. W lipcu zostaje podpisany pokoj także z Neapolem.
Panstwo w końcu odczuwa upragniony pokój.


Kolejna wojna

W sierpniu 1809 roku okres pokoju sie konczy. Burgundia razem z sojusznikami wypowiadają kolejna wojne. Na wiesc o tym dolaczaja do wojny także Gruzja oraz Qara Koyunlu.
Andronikos nie przejal sie tym bardzo. Jego plan na wojne był kalka poprzedniego. Marynarka została wyslana do blokowania morza srodziemnego. Tylko z ta roznica, ze tym razem została oddelegowana 1 flota do blokady Gruzji. Wojska ladowe miały zablokować przecinwika w Imeretii a następnie zajac caly teren Qary Koyunlu.
W kwietniu 1810 roku upada pierwsza prowincja – Karabach. 24 lipca dochodzi do pierwszej poważniejszej bitwy. Armernia zostaje zaatakowana przez Persow. Na ich nieszczęście stacjonowalo tam 30 regimentow Bizantyjskich co praktycznie dawalo rownowage sil. Efektem tego było 400 zabitych Bizantyjczykow i 18 tysięcy Persow. Mohammada Kodabanda Sabiri po tej bitwie zastepuje sam wladca Safi I. Zbiera on na nowos woje sily i 17 sierpnia atakuje ponownie Armenie. Tym razem ma ze sobą 63 tysiace zolnierzy. Opor ponownie stawia mu 30 tysiecy zolnierzy Andronikosa. Po bitwie Safi I z polowa sil wycofuje się z prowincji. Jest to tylko chwilowy ruch ponieważ już 30 wrzesnia wkracza do niej ponownie. Tym razem jego 71 tysiecy pokonuje zmeczonych Bizantyjczykow ktorzy prawie bez strat wycofują się z prowincji. Persow z tej bitwie pada blisko 28 tysiecy.
10 pazdziernika dochodzi do bitwy w prowincji Erzerum gdzie 10 tysdiecy Bizanctyjczykow zostaje zaatakowanych przez 20 tysiecy Gruzinow. Także tym razem prawie bez strat udaje się odep[rzec atak przeciwnika. 1 listopada 1810 roku dochodzi w prowincji Wan do bitwy z silami Adela Shah Aziziego. Jego 32 tysiace zolnierzy atakują 26 tysiecy Bziantyjczykow. Pod koniec dnia Adel zostaje zmuszony do wycofania się z resztkami armi. Do końca roku udaje się zniszczyć 2 koeljne armie Persow a następnie wrocic do Armenii. W prowincji tej w maju 1811 roku dochodzi do kolejnej bitwy. Tym razem napastnikiem jest Nader Mirza Fatemi dowodzący polaczonymi silami Persow i Qary w sile 25 tysiecy. Naprzeciwkos talo 30 tysiecy Bizantyjczykow. O dziwo tym razem przewaga liczebna nie dala spodziewanych efektow. Dowodcy Bizantyjscy przyzwyczajeni do bitew z przewazajacymi silami wroga nie potrafili wykozystac swojej własnej przewagi. W związku z tym przeciwnikowiudaje się wycofać z miare małymi stratami. 13 czerwca 1811 roku dochodzi do podpisania pokoju z Burgundia. Miesiac pozneij dochodzi do kolejnej bitwy z Gruzja w prowincji Imeretia. 20 tysiecy Bizantyjczykow atakuje tam podobne sily Gruzinow. Dowodca Gruzinow pod koniec dnia wycofuje się zostawiając na polu bitwy 8 tysiecy zabitych. Kolejna porazka zmusila Gruzinow do podpisania pokoju. Na początku 1812 roku dochodzi na terenie Qary do buntu prawosławnych mieszkancow. Powoduje to zamieszanie w szeregach przeciwnika. Mimo to 7 lutego Persowie przeprowadzają kolejny atak na Armenie. Ich 64 tysiace zolnierzy mierzy się z 30 tysiacami Bizantyjczykow. Nader Mirza Fatemi wycofuje się pod koniec dnia zostawiając 23 tysiace zabitych.
W grudniu tego roku, po zniszczeniu kolejnej armii Qary dochodzi do ponownego szturmu na pozycje Bizantyjczykow w Armenii. Ponownie dowodca persow jest Nader i ma tym razem ze sobą 33 tysiace zolnierzy. Opor stawia mu armia Manuela Apokaukesa w sile 20 tysiecy. Pod koniec dnia 1/3 Persow wycofuje sie z prowincji. Caly okres 1813 roku to zastoj na froncie w Armenii związany z oslabeiniem Persow oraz skupienei się armii Bizantyjskiej na niszczeniu kolejnych buntow finansowabnych przez Burgundie. Spokoj konczy się 20 listopada atakiem 37 tysiecy Persow na 20 tysiecy Bizantyjczykow. Tak jak i w poprzednich bitwach Armia Andronikosa pozostala niezwyciezona. 30 grudnia dochodzi do ponownego sztumu. Tym razem atakiem Persow dowodzi Mohammad Kodabanda Sabiri, a jego 34 tysiace wojska zmusza Bizantyjczykow do wycofania się.
Wojska te zatrzymaly się w prowincji Wan, gdzie 31 stycznia 1814 docieraja Persowie Mohammada. W wyniku bitwy cala piechota i polowa kawalerii Perskiej zostaje zniszczona a resztki armi wycofują.
Andronikos zajęty wojna z Persja nie zwracal uwagi na sytuacje panujaca w innych regionach. Dlatego tez był bardzo zaskoczony gdy 2 marca 1814 roku dotarla do niego wiadomość, ze prawosławni powstańcy opanowali Messyne i następnie oddali ja we wladanie Bizancjum. Wladca z zadowoleniem przyjal ten dar i wsparl finansowo armie w walce o wyzwolenie pozostałych ziem. Niestety nie mógł wyslac wojsk zajętych walka na wschodzie.
22 marca udaje się przejąć kolejna flote Perska. Przewaga ilosciowa i jakosciowa powoduje, ze juz po paru godzinach cala ona leży na dnie.
7 lutego 1815 zostaje opanowana Kartlia a w sierpniu Alania. W październiku Bizancjum kontroluje także Murgan oraz Dagestan. 10 sierpnia 1816 roku dolacza do nich Szirwan. Dzieki temu cala armia zostaje przesunieta do prowincji Murgan przez która musza atakować Persowie.
24 pazdziernika 1816 roku po odparciu kolejnych atakow Perskich zostaje podpisany pokoj z Qara Koyunlu. Kara, za wzmieszanie Bizancjum w dlugotrwale wyniszczające wojny jest wielka. Panstwo to zostaje wymazane z map swiata a tereny wlaczone do republiki.


PS: Mapa swiata z 1818 roku. Po tym czasie Bizancjum uzysa takze pozostale tereny Neapolu we Wloszech.

Spoiler

PS2: To juz ostatni odcinek aara. Bizancjum na przelomie XVIII i XIX wieku przechodzi drastyczne zmiany. Koszty ich maja przyniesc zyski juz w kolejnych latach.
Mam nadzieje, ze nie meczylem was za bardzo. Narazie odstawiam EU3 ale moze keidys wroce do pisania o nim. Ale zeby do tego doszlo to musze w koncu nauczyc sie grac Leinterem