Kamczatka - od Unii do Carstwa Wschodniego

Na samym początku zaznaczę, że to mój pierwszy AAR, więc proszę o wyrozumiałość Wszystko, co tu będzie napisane absolutnie mija się z prawdą, jest to tylko wytwór mojej wyobraźni. proszę też o uwagi, wszystkie są dla mnie cenne i postaram się do takowych stosować.
a więc zaczynamy:

PROLOG​

Historia zorganizowanych form państwowych na Kamczatce nie jest dokładnie znana. Jest to połączenie zachowanych dokumentów, legend i mitów oraz wyobraźni bajarzy i osób, które tę opowieść przekazywały.
Pierwszymi osobami, które przybyły prawdopodobnie z Mandżurii lub Syberii byli dwaj bracia: Subiednik oraz Pietr Pawłowski. Przybyli oni na te ziemie około 1390 roku kalendarza juliańskiego. Subiednik osiadł w centrum Półwyspu i zajął go aż do połączenia z kontynentem. Pietr Paweł I (bo takim imieniem się obwołał) założył miasto na południu, nazywając je Kam-Czatja (w staromadżulskim dialekcie oznaczało "wysunięty", "na granicy"). Subiednik zaś mało oryginalnie nazwał je Subiednów. Bracia stworzyli 2 osobne państwa - Księstwo Kam-Czatji na południu i państwo Subiednika na północy. Wszystko układało się pomyślnie aż do roku 1415. Wybuchł wtedy bunt tubylców na Północy Półwyspu. Pietr Paweł ruszył ze swoją armią na pomoc bratu. W bitwie pod Wieniastopolem starły się olbrzymie siły - 13000 tubylców stanęło naprzeciw 8000 wojsk Państw Kamczackich (sojuszu wojskowego obu krajów). Pomimo zwycięstwa nad buntownikami straty były olbrzymie - armia południa została zdziesiątkowana, a Pietr poległ. Władzę przejął jego syn - Aleksandr, który zmienił nazwę miasta na Pietropawłosk. Zyskał dzięki temu przydomek Dobroduszny, który został przypieczętowany w późniejszym czasie. Subiednik zaś po śmierci brata popełnił samobójstwo - podobno od wyrzutów sumienia dostał choroby psychicznej. Po jego śmierci wybuchła wojna o tron - generałowie rzucili przeciwko sobie ogromne siły. Państwo rozpadło się na Księstwo Północne i Państwo Subiednika, znacznie uboższe i niemogące być już Głównym graczem w regionie. Księstwo Północne również, mimo kontroli nad całym regionalnym handlem futrami. Sytuację wykorzystał Aleksandr - wkroczył ze swoimi wojskami na tereny obu państw pod pretekstem stabilizacji owych regionów. Tak naprawdę chciał sobie podporządkować cały Półwysep, nazwany Kamczackim (od nazwy miasta założonego przez ojca Aleksandra). Nie anektował jednak państw, powołał jednak Unię Kamczacką. Kraje na północ musiały złożyć hołd lenny i podpisać sojusz wojskowy. Zrezygnowały też z jakichkolwiek roszczeń między sobą i zrezygnowały z jakiejkolwiek samodzielnej polityki zagranicznej. To już całkowicie przytwierdziło do Aleksandra przydomek Dobroduszny. Unia była wyjątkowo trwała. mimo, że Krajom północy ewidentnie nie podobała się dominacja Księstwa Kamczatki, musiały uznać ich dominację.

Sytuacja polityczna na Kamczatce w 1419 roku​

_________________________________
Jeszcze w tym roku zacznę pisać Akt I - jak wyżej napisałem proszę o uwagi - postaram się do nich zastosować.

 

Rozdział 1. Zjednoczenie Kamczatki.
​

Należy zacząć od tego, że Aleksandr zamierzał poznać jak najwięcej terenów. Jego ekspedycja dotarła aż do Chin. Rozpoczął więc handel z mieszkańcami, podpisując w sierpniu 1419 porozumienie handlowe.

​

W październiku 1419 roku nastąpiło spotkanie władców krajów Unii w celu rozszerzenia współpracy. Aleksandr wynegocjował od wasali przejście swoich wojsk przez ich terytorium.

​

Sytuacja polityczna Półwyspu była wbrew pozorom wyjątkowo skomplikowana. Jarzmo Królestwa Kamczatki było coraz większe - królowie północy byli nieprzychylni Aleksandrowi. Musiał działać jak najszybciej, by utrzymać w kontroli tereny na północ od Pietropawłoska. Pierwszą rzeczą, jaką uczyniono w tym kierunku to zbliżenie się do Chin - pomimo dziwnej strategii okazała się sukcesem. Bliskie relacje doprowadziły do zastraszenia wasali - domyślali się, że jeżeli wybuchnie wojna, to zaangażują się w nią Chiny. Byłoby to dla małych państw niewyobrażalną katastrofą. Aleksander powołał więc gubernatora, który był łącznikiem między nim a Cesarzem Chin oraz sędziego, przed którym gubernator odpowiadał. Wymiana dóbr z Chińczykami doprowadziła również do wzbogacenia mieszkańców i wzrostu dochodów z podatków.

​

Największym sukcesem polityki pro-chińskiej była wymiana map. Dokonano tego oficjalnie w Nankinie 25 grudnia 1419 roku. Podpisano również porozumienie o możliwości uzupełniania zapasów w portach chińskich flot Unii. Wkrótce rozszerzono je również do możliwości stacjonowania jednostek lądowych na terenie Cesarstwa.

​

Porozumienie w Nankin spowodowało jednak burzę w samej Unii. Wasale zapowiedzieli, że nie będą współpracować, jeżeli bliskie stosunki z Chinami będą powodować odwrócenie uwagi od spraw Sojuszu Kamczackiego. Aleksandr uznał, że musi użyć podstępu. 1 marca 1420 roku zaprosił przedstawicieli państw Unii do swojego zamku. Po ich przybyciu twierdza została otoczona przez oddziały królewski, a dyplomatów zmuszono do podpisania Traktatu Pietropawłowskiego - aktu scaleniowego Unii.

​

Od tej pory problemem stała się religia - byłe kraje Północne wykształciły inne wierzenia niż południe. Wszystkie jednak podbiegały pod pogaństwo, nie było więc nieporozumień na tle religijnym. Aleksander miał jednak problem - priorytetowy cel został osiągnięty - co dalej?...

 

2. Spajanie religijno - administracyjne państwa.​

Z dziennika królewskiego:
1 styczeń 1421:
Minął prawie rok od zjednoczenia Półwyspu, a dzieło rozpoczęte przez mojego Ojca i Stryja nie jest gotowe. Trzeba zrobić coś, co będzie wspólne dla całego narodu. Nie można dopuścić do buntów - zniszczą nas i moją Koronę szybciej niż najgorsze wojny. Mam do siebie pretensje, że nie mogę nic zrobić żeby bez drastyczności zjednoczyć kraj... obawiam się tego, co nadchodzi. Trzeba ryzykować - reformy są potrzebne.

Pierwszą rzeczą, której się podjęto były zmiany polityki wewnętrznej. Brak realnego zagrożenia wojną lądową spowodował większe zainteresowanie marynarką.

​

Król uznał, że należy zmienić religię. Pogaństwo w perspektywie czasu nie dawało dużych możliwości budowy silnego państwa. Dobre relacje z Chinami spowodowały poznanie europejskich centrów handlu, z którymi Chiny wymieniały towary : Nowogrodu i Lizbony. Znano także Ganges, który pomimo przynależności do islamskiego państwa zachował swoją hinduistyczną autonomię.
Zdecydowano się przyjąć prawosławie od Nowogrodu. Tamtejszy Patriarchat wybudował Cerkiew w Pietropawłosku, opłacił i przysłał misjonarzy.

​

Zdecydowanie poprawiło to relacje z Nowogrodem. Teraz to ich tereny były celem ofensywy dyplomatycznej. 1 kwietnia 1421 roku odbył się ślub księcia Nowogrodu Jurija i córki Aleksandra Swietłany Pawłowej. Wymieniono również mapy, dzięki czemu Król miał ogromną wiedzę o Europie.

​

Wkrótce kupcy japońscy zaczęli wypierać kamczackich ze swojego centrum handlu. Aby temu zapobiec, podpisano porozumienie handlowe 24 maja 1421 roku.

​

Bliskie kontakty z Europa Wschodnią opłaciły się. Technologia niebywale staniała, gdyż znano więcej metod jej rozwijania. W czerwcu 1421 otwarto elitarną Akademię Oręża, co zdecydowanie wzmocniło armię lądową. Miesiąc później opatentowano lepsze materiały do produkcji statków, co również było rewolucją.

​

Wkrótce do Pietropawłoska przybyła grupa architektów i malarzy chcących się tu osiedlić. Przywieźli innowacje używane w innych krajach, dzięki czemu poziom infrastruktury znacznie wzrósł.

​

Koniec roku przyniósł 2 wielkie śluby - syna Aleksandra Mariana z córką króla Suzdalu Marią i córki Franciszki z synem władcy Państwa Moskiewskiego

​

Były to niewątpliwe sukcesy dyplomacji. Umocniły Aleksandra w przekonaniu, że wybór prawosławia to dobra decyzja. Gospodarka jednak na tym ucierpiała - północne prowincje wciąż były nawracane, więc dochód był mniejszy. Dodatkowo pieniądze przesłane na chrystianizację nie wystarczyły i król musiał dołożyć z królewskiej kasy, która powoli zaczynała świecić pustkami... Sytuacja diametralnie się zmieniła, kiedy Akademię Oręża ukończył pierwszy rocznik...

_____________________________________________
najbliższa część wkrótce.