Kongeriget Danmark - AAR Króllestwem Danii

Jeden aar nie dokończony przez głupotę.. oby teraz było lepiej pierwszy odcinek może jutro a może za tydzień, nie wiem czy się wyrobię.

Dane Techniczne:
Kraj- Dania
Data startu - 1453 r.
Wersja gry - NA 2.1
Poziom trudności i agresywności - najwyższe
Cele :
- zjednoczenie Skandynawii
- Bałtyk wewnętrznym jeziorem
- jakieś pomysły? piszcie

P.S. to nie będzie typowy aar.. Zamierzam go prowadzić w stylu królewskiego dziennika lub coś takiego. Mam nadzieję, że sie spodoba :geek:

 

Christian I Rozważny

​

Portret Christiana w chwili wstąpienia na tron​

1453.06.12
Aktualna sytuacja kraju nie przedstawia się za dobrze. Na północy trwa wojna z Królestwem Szwecji, skarbiec królewski świeci pustkami, a państwa niemieckie coraz częściej patrzą chytrze na poszerzenie swoich wpływów na Skandynawię, kosztem Królestwa Danii. Ja, Christian król Danii, postaram się tą sytuację poprawić. Moje wojska liczą w tej chwili około 4 tysięcy piechoty oraz 2 tysiące jazdy. To za mało, jeśli chce myśleć o zwycięstwie nad Szwecją. Rekrutację rozpoczęto w Skanii. Całość wojska połączyłem w 1 armię, którą sam dowodziłem. Wydałem rozkaz ataku do prowincji Smaland. Tam zawarto niegdyś unię kalmarską, zerwaną przez Królestwo Szwecji. Tymczasem wysłałem posłańców do Meklemburgii, Zakonu Krzyżackiego, Nowogrodu oraz Szkocji z ofertami sojuszu militarnego. Głupcy ci jednak odmówili, sądząc że niepotrzebny im tak słaby sojusznik. Jeszcze zapłacą za swoją pychę...

1453.07.20
Rozkazałem wykonać szturm na Kalmar. Oblężenia trwało już miesiąc, więc był na to najwyższy czas. Przybył dziś także posłaniec z Brandenburgii. Oferował sojusz mojemu królestwu. W tym okresie Brandenburgia to druga, po arcyksięstwie Austrii, siła w krajach niemieckich. Zgodziłem się na tą ofertę, licząc na ich wsparcie w przyszłych wojnach.

1453.08.15
1 armia pod moim dowództwem ruszyła na Vastergotland. Liczyła już około 7 tysięcy żołnierzy. Oblężenie przeprowadzano bardzo sprawnie. Z północy przybyły wieści, że wojska norweskie zdobyły Dalaskogen, i rozpoczęły oblężenia innych szwedzkich twierdz. Wojna nie układała się po myśli szwedów. Przysłali nawet emisariusza z ofertą białego pokoju. Na to już za późno...

​

Sytuacja na froncie​

1453.08.15
1 armia pod moim dowództwem ruszyła na Vastergotland. Liczyła już około 7 tysięcy żołnierzy. Oblężenie przeprowadzano bardzo sprawnie. Z północy przybyły wieści, że wojska norweskie zdobyły Dalaskogen, i rozpoczęły oblężenia innych szwedzkich twierdz. Wojna nie układała się po myśli szwedów. Przysłali nawet emisariusza z ofertą białego pokoju. Na to już za późno...

1453.08.29
Nareszcie! Długo czekaliśmy na ten moment! Zgromadzenie państw hanzeatyckich wydało decyzję o dołączeniu naszego potężnego państwa do tego elitarnego grona. Oczywiście zgodziliśmy się od razu. Ofensywa na północ przebiegała pomyślnie. Podbito twierdze w Vastergotland i Ostergotland. Postanowiłem ruszyć na Sztokholm. To powinno ostatecznie złamać morale wojsk szwedzkich. Armia duńska liczy teraz około 8 tysięcy zbrojnych.

​

Handel hanzeatycki​

1453.12.25
Sztokholm padł! Pomyślna ta wieść z pewnością skróci tą wojnę. Duńczycy także byli zmęczeni przedłużającymi się działaniami wojennymi. Wysłaliśmy do króla szwedzkiego, który ukrywał się w Rydze propozycję pokoju. Zażądaliśmy Smaland, Vastergotland oraz Ostergotland. Odrzucił jednak tą ofertę. Podobno w ataku wściekłości zabił własnego syna. Nieliczne wojska szwedzkie próbowały przeprowadzić kontratak, jednak nieskutecznie. Poczekam 2 miesiące na ich oferty, a jak będą niezadowalające, wydam rozkaz ataku na Finlandię...

​

Sytuacja wojenna niedługo przed podpisaniem pokoju​

1454.02.11
Przybył posłaniec od szwedów! Oferował pokój na następujących warunkach: Królestwo Szwecji zrzeknie się prowincji Smaland oraz Vastergotland. Zrzeknie się także praw do Skanii oraz Hallandu. Zgodziłem się na to, gdyż były coraz bardziej wyczuwalne nastroje antywojenne. Doprowadziło to nawet do buntu chłopskiego w Skanii. Rozkazałem jednak go krwawo stłumić.

​

Ziemie Danii po pokoju Lubeckim​

1456.09.01
Długo nie pisałem w dzienniku ze względu na brak ciekawych zdarzeń w kraju. Te dwa lata przeznaczyliśmy na rozwój marynarki. Duńska flota liczy teraz 10 statków w tym 4 kogi. Zainteresowania odkryciami geograficznymi zaowocowały śmiałymi planami poszukiwania nowych ziem. Stare źródła wikingów opisywały wyspę, rzekomo znajdującą się dalej za Islandią. Bardzo zależy mi na podbiciu tych ziem...

​

Rycina tajemniczej wyspy​

1456.09.05
Przybył posłaniec z Księstwa Pomorza. Oferował sojusz mojemu królestwu. Poważnie rozważyłem tą propozycję. Zgoda na to mogłaby naprzykrzyć nam kłopotów w przyszłości. Jednak Księstwo Pomorza to jedno z najsilniejszych państw tego regionu, i zawarło sojusz z Arcyksięstwem Austrii. Ostatecznie zgodziłem się na tą propozycję, choć nie miałem zamiaru wspomagać ich w trakcie ewentualnej wojny.

1456.10.27
Księstwo Pomorza wypowiedziało wojnę Meklemburgii! Zła to wieść dla naszego państwa. Odmówiliśmy pomocy wojskowej, co spotkało się z powszechną krytyką w Europie. Trzeba było wybrać mniejsze zło, bo wojna z Meklemburgią, z którą utrzymywaliśmy raczej dobre stosunki, na pewno odbiłaby się na zadowoleniu ludu duńskiego...

​

Dokument wypowiedzenia wojny przeciwko Meklemburgii przez Księstwo Pomorza[/I]​

1457.07.27
Trwa ciągła rozbudowa floty. Niedługo planujemy wyprawę w poszukiwaniu legendarnego lądu, o którym wspominają stare ryciny norweskich wikingów. Flota liczy już 12 statków. Wydzielimy do tego także specjalny oddział wojsk lądowych w liczbie około 3-4 tysiące. Trwają jeszcze poszukiwania odpowiedniego dowódcy, zarówno wojsk lądowych jak i floty.

1458.03.12
Flota oraz oddział wojska gotowe do podróży. Flotą dowodził będzie znakomity florencki kapitan, który wsławił się w bitwie morskiej pod Korsyką, Francisco Pallesena. Jako dowódcę armii lądowej najęliśmy angielskiego generała, który już podobno był raz na nowym lądzie, ale jako żołnierz, Thomasa Motha. Oboje wywarli na mnie bardzo dobre wrażenie, zarówno pod względem doświadczenia, jakie posiadali, oraz sposobów wywarcia presji na oficerach niższą rangą. Już niedługo wyruszą... Choć nie jestem pewien czy to się uda. Wojska szwedzkie gromadzą się pod granicą, a niedługo kończy się pięcioletni okres pokoju...

1458.07.05
Doszło do bardzo groźnego i silnego buntu chłopskiego w okolicach Kalmar. Sądzę że maczali w tym palce Szwedzi, zwłaszcza że coraz częściej dostają się do mnie informacja o akcjach dywersyjnych prowadzonych na naszym terenie. Tymczasem na południu Meklemburgia została podzielona przez Arcyksięstwo Austrii oraz Księstwo Pomorza. Teraz największy ośrodek handlowy północnych Niemiec, czyli Lubeka, znajduje się pod kontrolą Austrii.

​

Śmierć dowódcy buntu, Bjoerna Szwedzkiego​

1459.01.13
Odkrywcy dopłynęli do norweskiej Islandii. Niedługo wypłyną na nieznane morza. Dostarczyliśmy im zapasy prowiantu na pół roku. Wojska Szwecji na północy gromadzą się w coraz większej liczbie. Aktualnie liczą około 12 tysięcy zbrojnych. Nie najlepiej to wygląda, biorąc pod uwagę, że moja armia liczy 8 tysięcy żołnierzy...

1459.06.01
Czuję że moje dni mają się ku końcowi... To już koniec... Wszystko przez to piekielne polowanie... Już nie mogę chodzić...mój brat, Wilhelm, sprowadza lekarzy z odległej Wenecji... Ale może zacznę od początku...Byłem z wojskiem w lasach Hallandzkich, gdzie postanowiłem urządzić polowanie... Rozdzieliliśmy się, ja ruszyłem z mym bratem kochanym do południowej części lasu... Gdy tam przybyliśmy zauważyłem olbrzymiego niedźwiedzia... Brat radził się wycofać... Jak głupi byłem, że go nie posłuchałem...Wymierzyłem z kuszy prosto w jego łeb...lecz chybiłem! Niedźwiedź wściekły ruszył na mnie... Zdołałem się uchylić od pierwszego uderzenia, lecz drugi trafiło prosto w szyję... Byłem pewny śmierci... W ten czas Wilhelm podniósł wielki topór, zamachnął się i trafił niedźwiedzia prosto w łeb... Ten padł jak długi... Zaniósł mnie czym prędzej do obozu... Zemdlałem... Przebudziłem się następnego dnia na zamku w Skanii. Teraz jestem w zamku królewskim... Leżę w łożu... Nawet nie doczekałem się potomka... Otrzymałem wieści od odkrywców, odkryli ląd o którym byłą mowa w norweskich legendach. Niedługo rozpocznę wysyłanie tam osadników. Jeśli tylko starczy mi sił...

1459.06.08
Ja, Wilhelm, brat zmarłego władcy królestwa Danii, Christaian I Rozważnego, złożyłem dziś przysięgę królewską. Mój najukochańszy brat zmarł dzisiejszej nocy. Smutna to wiadomość, zwłaszcza zwracając uwagę na jego wielkie dokonania. Ostatnim tchem poprosił o dalsze prowadzenie tego dziennika. Dziś odbędzie się jego pogrzeb... Nadal nie mogę się pozbierać po jego śmierci... Czas stawić czoła nowym obowiązkom królewskim. Postanowiłem wybrać sobie imię Frans.

Sytuacja odkryć geograficznych w chwili objęcia rządów przez Fransa I​

P.S. Mógłby ktoś dobry podać jak przedłużyć życie władców?

 

Frans I Bezradny (1459-1472)

Portret Fransa w chwili wstąpienia na tron​

1459.07.05
Dziś przybył żeglarz z wyprawy odkrywczej. Ze względu na słaby stan zdrowia musiał powrócić do kraju z Islandii na Norweskim statku kupieckim. Opowiedział nam o odkrytym lądzie. Klimat tam panuje surowy, tylko południowa część nadaje się na osiedlenie. Spotkano ludność tubylczą, jednak byli oni bardzo zacofani, nie znali metalu i pisma. Głownie zajmowali się wielorybnictwem. Byli bardzo agresywni w stosunku do odkrywców. Często dokonywali ataków na armię odkrywczą, więc dowódca, Thomas Moth, postanowił zaatakować ich. Bronili się zaciekle, jednak nie mieli szans z naszą nowocześniejszą armią. W końcu żeglarz ów przekazał mi wiadomość od Motha. Ląd jest przystosowany do życia, można się tam osiedlić. Prosił o wysłanie grupy rzemieślników na początek, głównie kowali i budowniczych. Choć wysłanie ich tam tanie nie będzie, zdecydowałem się na to. Poszerzenie granic mojego królestwa da mi duże możliwości rozwoju w stosunku do innych krajów.

1459.08.03
Przybyły kolejne wieści od odkrywców, tym razem od głównodowodzącego floty Francisco Pallesena. Niespodziewanie sztorm nawiedził naszą okręty, z których większość poszła na dno. Sprawny pozostał tylko okręt flagowy „Raae”. Niedobra to wiadomość, bo znów będzie trzeba przeznaczać ogromne pieniądze na odbudowę floty...

1460.04.18
Złe wieści! Nasz sojusznik, Norwegia, rozpoczęła wojnę z królestwem Szwecji... Proszą nas o pomoc... Pomożemy im choć nie spodziewamy się łatwego zwycięstwa...Nasze siły w Europie to tylko 8 tysięcy zbrojnych... Szwedzi posiadają na pewno liczniejszą armię...

1460.06.23
Doprawdy, nie rozumiem taktyki Norwegów. Gdy wojna zaczęła przebiegać po naszej myśli i zajęliśmy parę prowincji przygranicznych, oni zawarli biały pokój, co oznaczało koniec wojny także dla nas. Przynajmniej wieści z Grenlandii, jak nazwano nową wyspę, by zachęcić ludzi do osiedlania się tam, były pomyślne. Pierwsze dwie grupy osadników pomyślnie założyły pierwszą osadę.

Kolonia na Grenlandii​

1460.09.22
Chcąc poprawić chłodne stosunki między moim państwem a naszym północnym sąsiadem postanowiłem wydać moją jedyną córkę za syna króla Szwecji. Jednak król Szwecji odpowiedział poddając w wątpliwość urodę mej córki, Doroty. Dość tych obraz od szwedów! Rozpocząłem mobilizację w Skanii oraz Kopenhadze. Już niedługo rozpoczniemy atak na Szwecję.

1461.09.06
Przybył dziś emisariusz od Branderburgii z prośbą o pomoc wojskową w wojnie z Hesja i Anhalt. Zgoda, przynajmniej na jakiś czas, przekreślałaby możliwość ekspansji na północ. Jednak nie mogliśmy odmówić, gdyż pogorszyłoby to nasz wizerunek w Europie. 1 armię pod moim dowództwem wysłałem do Szlezwiku, na ochronę południowej granicy przed ewentualnymi atakami.

1461.11.01
Finanse państwa znajdują się w fatalnej kondycji. Brakuje środków na odbudowę floty oraz dalsze kolonizowanie. Postanowiłem wziąć kredyt u bankierów gdańskich. Opiewał on na sumę 200 dukatów. Ogromna ta kwota na pewno pomoże w realizacji ambitnych celów, takich jak podbicie całej Skandynawii. Działania wojenne Brandenburgii prowadzone są bardzo sprawnie. Niedługo zapewne zakończą tą niepotrzebną wojnę.

1462.01.13
Norwegia została zaatakowana prze Szkotów! Domagają się naszej pomocy. Wprawdzie unia personalna, łącząca nasze kraje, już się skończyła, jednak nadal utrzymujemy bardzo dobre stosunki. Postanowiłem pomóc Norwegom. Jednakże nie wiedziałem z kim sojusz posiada Szkocja i byłem bardzo zaskoczony i wściekły gdy przybył emisariusz z Norwegii informując, że po stronie Szkocji dołączyła się Anglia... i Francja... Dwa najpotężniejsze państwa w tym czasie w Europie...

1462.03.18
Chyba zarówno Francja, jak i Anglia, ustaliły by nie mieszać się w tą wojnę. Jedyny atak został przeprowadzony na Oldenburg przez 2 tysiące piechurów angielskich. Nie muszę chyba wspominać, że zostali pokonani i większość z nich zginęło w bitwie. Rozpoczęto także oblężenie Gotlandii przez francuzów.

Bitwa pod Oldenburgiem​

1462.08.13
Dziś podpisałem pokój w Hamburgu z Francuskim królem, Armandem I. W ramach traktatu hamburskiego Królestwo Francji wyswobodziło Dauphine jako suwerenne państwo. Nastał czas pokoju dla mojego królestwa. Niedługo wcześniej podpisałem także biały pokój z Hesją. Dzięki tym dwóm posunięciom lud duński wreszcie mógł cieszyć się spokojem... Oby na jak najdłużej...

Dokument I pokoju Hamburskiego​

1463.04.28
Pokój chyba nie będzie trwał długo... Na południu hamburczycy szykują wojska... Nie jestem pewien, ale prawdopodobnie na nas... Hanza coraz chłodniej na nas patrzy... Kraj stał się zacofany pod względem sąsiadów... Nie dzieje się dobrze w Danii...

1464.01.12
Księstwo Pomorza, nasz niedawny sojusznik rozpoczął wojnę z Brandenburgią, naszym obecnym sojusznikiem... Postanowiliśmy pomóc, choć przyłączenie się do tej wojny oznaczało wojnę z Wielkim Księstwem Litewskim i Arcyksięstwem Austrii...Na nasze szczęście Litewski książę zajęty wojną z Moskwą i Krymem. Główne nasze siły stacjonowały w Skanii, więc trzeba było je jak najprędzej przeprowadzić.

1464.07.11
W trakcie przeprowadzania 1 armii do Szlezwiku austriackie okręty przypłynęły i zablokowały wszystkie nasze porty, przez co utknęliśmy w Kopenhadze... Wojska Austrii rozpoczęły inwazję od ataku na Anhalt i Hanower. Nieliczne wojska Brandenburskie prowadziły nieumiejętnie wojnę podjazdową... Klęska coraz bliżej...

Sytuacja w Brandenburgii​

1465.07.03
Austriacy zajęli Hanower, Nową Marchię, oblegają Luneburg, Altmark oraz Berlin. Co najgorsze nie możemy nawet pomóc naszym wiernym sojusznikom, ze względu na blokadę. Brandenburczycy pozostawieni sami sobie ponoszą klęskę za klęską. Przynajmniej kolonizacja przeprowadzana jest w miarę sprawnie. Lud pragnąc się wzbogacić chętnie wypływa zamieszkać na Grenlandii.

1465.11.06
Wczoraj książę Brandenburgii podpisał pakt pokojowy w Hanowerze z arcyksięciem Austrii. Zrzekł się dwóch prowincji oraz wypłacił kontrybucję. Niezadowalająca jest to informacja dla mnie. Znacząco osłabia nasz sojusz. Chyba nadszedł najwyższy czas na rozbudowę armii...

1466.02.02
Przybył dziś do mnie wysłaniec z Grenlandii z prośbą o nadanie pierwszej osadzie,(Eiriksfjord) grenlandzkiej praw hrabstwa (jednostka terytorialna wprowadzona jeszcze przez mojego brata). Żyje tam już około 1050 ludzi. Zgodziłem się na to, gdyż dawało to jeszcze większe możliwości rozwoju Grenlandii. Tymczasem w drugiej osadzie grenlandzkiej, Vestbygden, żyje około 300 ludzi.

Rycina Eiriksfjordu w chwili nadania regionowi praw hrabstwa​

1467.03.28
Przybył emisariusz z Brandenburgii. Królestwo Czech wypowiedziało im wojnę i proszą nas o pomoc. Niestety, mieliśmy już dość ciągłych wojen w pomocy Brandenburgii. Byliśmy zmuszeni ich opuścić w potrzebie, co przyjęło się z ogólną dezaprobatą wśród państw europejskich. Jednak nie mogliśmy sobie pozwolić na kolejną wojnę, zwłaszcza z tak silnym krajem jak Czechy. Teraz mogę śmiało powiedzieć, że Czechy są największą siłą w Niemczech, silniejsi nawet od Austrii.

Ziemie Królestwa Czech​

1467.07.22
Księstwo Mazowsza zaoferowało nam sojusz militarny. Zgodziłem się na to, głównie ze względu na brak silniejszych sojuszników. Oczywiście wolałbym sojusz z Austrią czy Czechami, lecz takie kraje spoglądają na nas raczej jak na łatwy łup, a nie sojusznik...

1468.05.02
Nasz sojusznik, Norwegia znów została zaatakowana przez Królestwo Szkocji. Oczywiście zobowiązałem się pomóc, choć oznaczało to wojnę z Francją i Anglią. Jednak mam nadzieję, iż tak jak poprzednio, nie zaangażują się w wojnę z nami. Tym razem to ja postanowiłem zaatakować pierwszy. Celem miała zostać posiadłość angielska w Irlandii. Atak ów miałby przybliżyć koniec tej wojny.

1468.08.25
Doszły mnie wieści, że moje wojska rozpoczęły oblężenie Meath w Irlandii. Wysłałem tam niewielkie siły, bo tylko 3 tysiące piechoty. Resztę wojska zostawiam do obrony Skandynawii. Mam nadzieję, że wojna zakończy się jeszcze jesienią. Tymczasem osada w Vestbygden liczy już 600 mieszkańców. Inwestuję duże kwoty pieniędzy w kolonizację, więc mam nadzieję że to się kiedyś zwróci.

1468.30.12
Doszły mnie niepokojące wieści z Gotlandii. Wojska Francji w liczbie 3 tysięcy dokonały tam desantu. Rozpoczynają teraz działania oblężnicze. Siły sojuszu Szkocji dokonują także częstych ataków na terytoria norweskie. Zaczynam powoli żałować decyzji przystąpienia do tej wojny...

1469.04.27
Meath zdobyte, pora dokonać desantu na Szkocję. Wprawdzie posiadamy tam tylko 3 tysiżce zbrojnych piechurów, ale chyba szkoci także nie posiadają dużych sił. Przynajmniej mam taką nadzieję... Postanowiłem wysłać 5 tysięczny oddział wojsk na pomoc Norwegii. Coraz słabiej sobie radzą...

Przemarsz wojsk do Norwegii​

1469.08.02
Nasze przypuszczenia nie okazały się trafne. Szkoci posiadali armię około 13 tysięczną, a Anglicy 25 tysięczną. Nasze siły były zmuszone do wycofania. Francuzi rozpoczęli oblegać Meath, zdobyte przez nas od Anglii, oraz Oldenburg. Źle zaczyna wyglądać ta wojna...

1470.02.23
Wojska Francji zdobyły Gotlandię! Oldenburg i Meath kończyły się zapasy pożywienia. Pewnie i oni się niedługo poddadzą. Flota angielsko-francuska blokuje większość naszych portów. Z tych powodów dochody naszego państwa znacząco się skurczyły. Pojawił się deficyt budżetowy, który trzeba było ograniczyć. Zadecydowałem o zmniejszeniu środków przeznaczanych na rozwój handlu. Od czegoś trzeba było zacząć...

1470.07.26
Oldenburg padł! Meath odbite przez wojska Francji! Cholerne francuskie psy przeprowadziły desant na Fyn i Sjaelland, gdzie jest nasza stolica, Kopenhaga. Nie mogę nawet pomóc przez tą pieprzoną blokadę! Wprawdzie moja flota liczy już 8 okrętów, ale nie mam ani jednej karaki, a oni blokują port czterema... Nie wiem co począć... Mam nadzieję, że czas przyniesie odpowiedź...

Sytuacja w Danii...​

1471.03.01
Czas nie przyniósł odpowiedzi... Dochody zmalały niemiłosiernie... Dostałem wieści, że podbito Fyn... Kopenhaga broni się resztką sił...Nic nie mogę zrobić...Nic...

1471.08.16
Kopenhaga zdobyta... Broniła się już ponad rok... Myślałem nad odbiciem Oldenburgu, lecz dowiedziałem się, że stacjonuje tam 10 tysięcy żołnierzy naszych wrogów... Beznadzieja... Nie wytrzymuję już tego... I fizycznie, i psychicznie...

Utrata stolicy..​

1472.03.20
Francuzi zaatakowali Jutlandię i Szlezwik. W tamtym rejonie mam tylko 3 tysięczny oddział piechoty. Pierwszą bitwę w Szlezwiku przegraliśmy z atakującą armią francuzów. Po ucieczce do Jutlandii ponownie żołnierze Francji nas pokonali... Sytuacja wygląda bardzo nieciekawie... Straciłem już pół kraju... Nie ma już środków na badania...

1472.06.15
Francuzi zaatakowali na Skanię. Sam dowodziłem armią duńską, lecz to nie pomogło. Wojska francuskie szybko pokonały naszą liczniejszą armię. Lud duński jest już zmęczony wojną. Ja zresztą także. Nie mam już sił na nic... Jestem już stary... Po wycofaniu do Smaland, przypuszczę atak w celu odbicia Skanii. Zakupię włoskich najemników. Coś muszę zrobić!

Włoski ciężki najemnik​

1472.09.11
Za parę godzin odbędzie się jedna z decydujących bitew tej wojny. Moja armia jest w marszu do Skanii. Doszły mnie dziś wieści o odkryciu kolejnej wyspy, lecz na nieszczęście skolonizowanej już przez Królestwo Kastylii. Choć teraz i tak już nie mam pieniędzy na kolonizację. Dochód zmalał już do trzeciej części naszego normalnego dochodu.

1472.09.13
Ja, Fryderyk I, przyjmuję tytuł króla Danii, ślubuję godnie zastąpić mojego kuzyna, Fransa I. Obiecuję odbić z rąk agresorów, w postaci Francji i Anglii, wszystkie ziemie królestwa Danii. Mój poprzednik zmarł tragicznie w bitwie w Skanii, która dalej trwa. Został ugodzony strzałą prosto w serce. Nie będę ukrywał, że zostawia on państwo w bardzo słabej kondycji. Dlatego ślubuję przed Bogiem przenajświętszym odnowić potęgę Królestwa Danii.

Państwo w chwili śmierci Fransa I​

P.S. Następny odcinek w następny weekend..

 

Fryderyk I Jasnowłosy (1472-1494)

​

Portret Fryderyk I w chwili wstąpienia na tron​

1472.09.23
Mój poprzednik oddał mi kraj w połowie zdobyty, w stanie wojny z Francją, Anglią i Szkocją. Ostatnim naszym bastionem były ziemie w Skandynawii. Doszła mnie wieść, że 1 armia przegrała bitwę o Skanię. Szlezwik został zdobyty przez francuzów. Jednak Anglicy zaniepokojeni sukcesami Francuzów i ich rosnącą pozycją międzynarodową, rozpoczęli montować koalicję antyfrancuską. Ta sytuacja na pewno nam sprzyja. ale wysyłane przez nas propozycje pokoju zostały odrzucane. Oferowałem im wiele, na przykład wyswobodzenie Oldenburga i Gotlandii jako suwerennych państw, lecz oni nie zgodzili się na takie warunki. Oddałbym im nawet te prowincje, lecz nie mogę, bo są zajęte przez francuzów...

1472.10.06
Przybył posłaniec z Królestwa Anglii. Zaoferował pokój na warunkach wypłaty niewielkiej kontrybucji przez nas. Bez zastanowienia się na to zgodziłem. Kraj zmęczony po blisko 5- letniej wojnie wymagał chwili spokoju. I tak nie były to wielkie warunki jak na taki pogrom naszych wojsk. Trzeba teraz zająć się szczegółowo odkrywaniem kolejnych lądów i rozwijaniu floty.

1472.11.26
Moi poprzednicy w ogóle nie wspominali w tym dzienniku o sprawach nie dotyczących Danii. Postanowiłem to zmienić ze względu na dość ważną sprawę. Otóż Arcyksięstwo Austrii dogadało się z Imperium Osmańskie w sprawie rozbioru Polski. Historycy określają to jako „ I rozbiór Polski”. Austriacy zabrali Wielkopolskę, ziemię Lubelską i Sieradzką. Turcy zadowolili się ziemią Podolską. Smutne patrzeć jak taki szlachetny kraj z tradycjami upada...

1473.01.24
Postanowiłem zaplanować wiele mariaży z najsilniejszymi krajami Europy. Na początek z Anglią i Francją, z którymi jeszcze niedawno wojowaliśmy. Także za syna króla Czech wydałem moją urodziwą córkę, Joannę. Tymczasem dochodzą mnie wieści, że cały czas są odkrywane nowe połacie mórz. Odkryto nawet ląd, ale bez oddziałów bali się zawędrować dalej. Jedyna armia wśród odkrywców stacjonuje na Grenlandii i liczy 2 tysiące jeźdźców. Wydałem rozkaz rozpoznania nowego lądu.

​

Miejsce lądowania​

1474.08.09
Po wielu miesiącach przygotowaniach dokonano lądowania na nowym lądzie. Natknięto się na agresywną ludność tubylczą. Obszary te urodzajne w ryby i zwierzynę futrzaną, mogą zostać łatwo skolonizowane. Rozkazałem dalej odkrywać nowy kontynent ( to, że to jest nowy kontynent a nie archipelag wysp dowiedzieliśmy się od kupca z Kastylii, który zagościł na moim dworze na niedługi czas). Tymczasem w Europie wydałem trzech moich przystojnych synów za córki władców Austrii, Litwy i Kastylii, co znacząco poprawiło nasze wzajemne stosunki.

1475.03.19
Pierwsza próba kolonizacji Labradoru, jak nazwaliśmy odkryte przez nas tereny, nie doszła do skutku. Okręt piracki złupił i zatopił okręty kolonistów. Odkryliśmy także, że Kastylia skolonizowała już znaczące obszary Ameryki północnej w sąsiedztwie do nas. Trochę bardziej na południe kolonizację zaczynali Anglicy. Innych krajów na razie tu nie odkryliśmy.

1476.04.09
Odkryliśmy wysoko rozwinięte państwo Irokezów. Spotkanie z nimi odbyło się w miłej atmosferze. Przedstawiciele Irokezów udzielili nam zgody na przemarsz wojsk. Był to jednak lud bardzo pierwotny. Nie znali obróbki metalu i prochu. Nie widzieli nigdy koni. Jednak znali się na polowaniach i uprawie roli. Głównym ich posiłkiem były kukurydzę, dynię i fasola, a także mięso dzikiej zwierzyny. W Europie wydałem mojego syna, Wilhelma, za księżniczkę litewską, Jadwigę.

​

Chaty Irokezów tzw. "Długie domy"​

1477.03.23
Niestety, Kastylia wyprzedziła nas w kolonizacji Labradoru. Pocieszające jest to, że duże połacie ziemi odkryte na południe od Labradoru jeszcze nie są skolonizowane. Kolejną grupę osadników wysłałem do Kespek. W Europie wysłannik Arcyksięstwa Austrii przybył z ofertą mariażu. Zgodziłem się na to, zadowolony z własnej inicjatywy Austrii w tej sprawie. Finanse państwa zaczęły znowu odżywać.

1478.10.11
W końcu! Udało się nam utworzyć drugie hrabstwo w Vestbygden, na Grenlandii. Liczy ona około 1500 mieszkańców. Teraz możemy przeznaczyć więcej pieniędzy na osadnictwo w Kolklandii, jak nazywano u nas nowy kontynent. Za granicą nazywają go Ameryką, jak nazwał go pierwotnie Angielski odkrywca, John Merykeg.

1479.04.18
Ostatnie dni ukazały prawdziwy stosunek Szwecji do nas. Poprosili oni o sąd papieski nad odebranymi przez nas ziemiami w I wojnie Skandynawskiej. Papiescy wysłannicy badali sprawę przez około 3 tygodnie, dokładnie wertując dokumenty. W końcu wydano osąd, który tu zacytuję:
- Prowincje znane jako Smalandia i Zachodni Gotland otrzyma Królestwo Danii.
- Na tych ziemiach ważniejsze funkcje jak burmistrz czy hrabia będą wybierane przez ludność tubylczą. Następnie król będzie musiał zaakceptować owego kandydata.
- Duńczycy zyskują oficjalne prawa do tych ziem.
- Ryby żyjące w jeziorze Vanern są całkowitą własnością Królestwa Szwecji.
Wyrok ten, jak można się domyśleć, był dla nas bardzo korzystny. Była tylko jedna zła strona tego wyroku, a mianowicie hrabia wybierany przez miejscową ludność. W większości te ziemie zamieszkiwali bowiem Szwedzi...

​

Sąd papieski w trakcie obrad​

1480.02.06
Złe wieści z południa : Dauphine, w wyniku wojny Bretańsko -Francuskiej, stało się wasalem Francji, przez co kończy się nasz sojusz z nimi...Najlepiej znaleźć innego sojusznika na ich miejsce, ale sensownych zamienników brakuję...

1480.04.08
W związku z bardzo dobrymi stosunkami z Królestwem Norwegii, postanowiłem wysłać im propozycję wasalizacji. Co mnie bardzo zdziwiło, król Norwegii, Olaf I, zgodził się na to.Głównie dlatego, że nie chce być sam na wojnie, a mamy tych samych wrogów jak Szkocja czy Szwecja. Teraz będzie zobowiązany do comiesięcznej zapłaty drugiej części ich dochodów. Jest jeszcze jedna dobra wiadomość. Król Czech wysłał posłańca z ofertą sojuszu militarnego. Czechy były naprawdę potężnym krajem, lecz często prowadzili wojny, celu poszerzenia granic. Rządził nimi Jiri I, który był także cesarzem. W takim przypadku, możliwości sojuszu z tak potężnym państwem głupotą byłoby odmówić.

1481.07.15
W końcu udało się założyć pierwszą kolonię w Ameryce. Było naprawdę ciężko, głównie ze względu na agresywność tubylców. Byliśmy zmuszeni ich całkowicie wymordować. Powołałem nowe stanowisko, zarządce kolonii. Byłby on odpowiedzialny za wybór terenów pod kolonizację, nadzór wojskiem odkrywczym oraz gospodarowanie na nowych terytoriach. Jako pierwszego powołałem Karla Pedersena. Pochodzi on z szlacheckiej rodziny, z okolic Jutlandii. W wojnie z Anglią dowodził garnizonem w Szlezwiku. Wykazał się wielką odwagą. Liczę, że będzie przyzwoicie pełnił swoje funkcje.

​

Karl Pedersen, Zarządca Koloni​

1481.10.14
Księstwo Mazowsza rozpoczęło wojnę z Zakonem Niemieckim. Kwestią sporną było embargo nałożone przez Zakon na Księstwo Mazowsza. Węgry, inny sojusznik Mazowsza, odmówił udzielenia pomocy. Gdybyśmy ich także zostawili, czekałby ich niechybny koniec. Tego nie chcieliśmy, więc wydałem decyzję o przystąpieniu do wojny. Planowałem wyruszyć z 10 tysiącami zbrojnych.

1482.01.10
Opracowałem już plan ataku. Najpierw przepłynę z armią do Szczecina, następnie przez terytoria Czech przejdę do Mazowsza, gdzie rozpocznę ofensywę na Warmię i Gdańsk. Szczególnie zależy mi na tym drugim, ze względu na zamożność tego nadbałtyckiego miasta. Armia Zakonu wprawdzie mniej liczna, lecz w większości składająca się z rycerzy. Nie zapowiada się łatwo...

1482.06.12
Wylądowaliśmy już w Szczecinie, teraz ruszamy na Śląsk, przez Brandenburgię i Łużyce. Mazowsze jeszcze się broni, ale nie wiem ile mogą wytrzymać. Jeszcze chociaż z dwa miesiące, to już powinienem dojść do Warszawy. Mam ze sobą 10 tysięczną armię. Zapomniałem wspomnieć o sojusznikach, czyli Utrechcie. W tym czasie nie byli zbyt wielcy, do tego byli otoczeni głównie przez wrogo nastawioną w stosunku do nich Burgundię. Na razie nie zamierzam ruszać na Utrecht, większość wojsk zaangażowałem w wojnę na wschodzie.

1482.28.12
Niestety nie zdążyliśmy pomóc Mazowszu. Zostali wcieleni do Zakonu Niemieckiego. Smutna to wiadomość, ale i tak nie był to silny sojusznik. Pod moją nieobecność krajem zarządzał mój syn, Hans. Jednak można było wyczuć jego niedoświadczenie w władzy państwem. Doszła mnie także wieść, że grupa wieśniaków z okolic Kalmar widzieli ciało niebieskie lecące na niebie, co uznali za zły znak dla kraju. Doprowadzili nawet do buntu, który został krwawo pokonany przez pospiesznie zaciągnięte wojska najemne.

1483.02.01
Jestem z armią w Trokach. Zmieniłem plan działania, postanowiłem ruszyć na Inflanty, ze względu na słabą obronę tej części kraju. Przybył także posłaniec od mojego syna. Gdy mnie nie było zgodził się on na sojusz z Królestwem Anglii. Głupi młokos! Od razu się domyśliłem, że Anglicy potrzebują po prostu naszej pomocy w jakimś zbliżającym się konflikcie. Jakbym tam był to oczywiście nie zgodziłbym się.

1483.04.05
Moje przewidywania okazały się trafne. Anglia wypowiedziała wojnę Królestwu Francji. Tym razem mój syn okazał się mądrzejszy. Odmówił przyłączenia się do tej wojny. Wspomnienia poprzedniej wojny z Francją były złe. Moja armia dotarła już Wilna i rusza do Wendenii. Doszła nas także bardzo dobra wiadomość z Austrii. Otóż rozpoczęli oni wojnę z Zakonem Niemieckim. Teraz Zakon podzielony na dwa fronty prawdopodobnie szybko postara się zawrzeć nawet sprzyjający nam pokój.

1483.08.13
Wendenia zdobyta, rozpoczęliśmy oblegać Liwlandię. Co jakiś czas Zakon przysyła niewielkie oddziały wojsk najczęściej po 2-3 tysiące. W kraju doszło do buntu w Jutlandii pod przywództwem miejscowego możnowładcy, Henrika Fritljoffa. Jednak mój syn szybko poradził sobie z tym, pokonując osobiście Henrika w pojedynku. Dowiedziałem się też, iż Gotlandia została zdobyta przez Zakon. Nie mam możliwości odzyskania tej cennej wyspa, ze względu na brak floty w Europie.

​

Sytuacja na Inflantach​

1483.10.02
Dziś podpisałem z Wielkim Mistrzem pokój w Szczecinie. Był on dla mnie bardzo korzystny. Uzyskiwaliśmy część Inflant, którą udało nam się zdobyć. Możnowładcy i duchowni byli zadowoleni z końca wojny, zwłaszcza na tak sprzyjających warunkach. Jednak coś mi mówi, że czeka nas jeszcze coś złego nas czeka...

1483.10.26
Szwedzi wypowiedzieli wojnę Norwegii, naszemu wasalowi! Oczywiście zdecydowałem pomóc Księstwu Norwegii (ranga Królestwa została im odebrana przez porozumienie cesarza z papieżem, ze względu na wasalizację). Nieprzyjemną wiadomością było to, że Szwecja miała za sojuszników króla Polski i władcę Naksos, ale to nie było zbyt duże zmartwienie. Polska po I rozbiorze została dodatkowo zaatakowana przez Czechy przez co straciła znaczenie międzynarodowe. Z kolei władca Naksos od początku nie zamierzał prowadzić wojny, działań wojennych. Główną rolę odegrała tu odległość dzieląca nasze kraje.

1483.12.13
Doszło do pierwszej poważnej bitwy tej wojny. 10 naszych okrętów stanęło do walki z 9 statkami Szwecji. Zwycięstwo nie przyszło nam łatwo. W trakcie bitwy zginął dowódca floty, który miał także bardzo duże zasługi przy odkryciach geograficznych, a mianowicie Francisco Pallesen. Jego zasługi dla Danii zostaną zapamiętane na zawsze... Na lądzie nie doszło do większych wojen poza pogromem szwedów pod Dalaskogen przez norwegów.

1484.01.20
Doszedłem z 6 tysięczną armią do Finlandii. Rozpoczęliśmy oblężenie jednej z twierdz fińskich. Sporadycznie byliśmy atakowani przez niewielkie oddziały szwedzkie. Szwecja miała już dość tej wojny. Z pozostałymi ich koalicjantami podpisaliśmy biały pokój. Ze Szwecją nie zamierzam...

1484.04.09
Dziś rano podpisałem dokument pokoju z królem Szwecji. Negocjacje trwały już około 10 dni. W końcu gdy uzgodniliśmy ostatnie poprawki pokój został podpisany w Nowogrodzie. Szwedzi wyswobodzą Finlandię jako niezależne państwo. To był mój wielki sukces na arenie międzynarodowej. Mam nadzieję, że wreszcie nastanie czas pokoju dla Danii...

​

Godło Finlandii​

1485.03.04
Ponownie zacząłem rozbudowywać flotę. Po wojnie ze Szwecją postanowiłem zająć się bardziej rozwojem gospodarczym państwa. Przeznaczałem dużą część przychodów na budowę warsztatów. Pozostałe pieniądze inwestowałem głównie w kolonizację. Za namową syna postanowiłem rozwiązać regimenty zaciężne. Utrzymanie ich pochłaniało zbyt dużo pieniędzy.

1485.09.30
Wojna znowu nas czeka, tym razem przeze mnie rozpoczęta. Republika Nowogrodzka wypowiedziała wojnę Wielkiemu Księstwu Litewskiemu. Nie zrozumiałem motywów tego, bo Litwa miała sojusz z takimi potęgami (choć ostatnio te dwa kraje nie są w najlepszej kondycji) jak Polska i Szwecja. Więc i ja postanowiłem zyskać kosztem bogatego, lecz słabego militarnie, Nowogrodu. Do mojej wojny dołączyli wszyscy moi sojusznicy, czyli Księstwo Norwegii, Królestwo Czech oraz Księstwo Finlandii.

1486.05.23
Po zakończeniu wojny przez Litwę na warunkach statusu quo trochę się zmartwiłem. Jedyny sojusznik nasz, również walczący aktywnie z Nowogrodem to była Finlandia. Sam poprowadziłem szturm na Nowogród, ale nie byłem pewien czy to ich przekona do podpisania pokoju. Jednak ich sytuacja wewnętrzna ich do tego zmusiła. Pokój był na warunkach: Republika Nowogrodzka zobowiązuje się wypłacać wypłacać co miesiąc drugą część ich dochodu. Także rządzący obecnie książę Mikhail II złoży mi oficjalny hołd wasalny. Zdecydowanie dobrze wyszliśmy po tym pokoju.

​

Hołd Nowogrodzki​

1488.02.20
Czeka nas kolejna wojna... i to nie z byle kim! Anglia! Oczywiście poszło znowu o Orkady między Szkocją a Norwegią. Oba te kraje uważają te wyspy za ich własność. Najchętniej oddałbym te przeklęte wyspy za pokój, ale na to już za późno. Teraz czeka nas wojna z Anglią, Szkocją i jednym z księstw Irlandzkich, Munsterem.

1488.04.14
Zaczęło się tak jak przewidywałem. Angielska flota zablokowała większość naszych portów, ich nieliczna armia z Agder( prowincja angielska z Skandynawii zdobyta po pierwszej wojnie Szkockiej)została pokonana i rozpoczęto oblężenie. Karl Pedersen, zarządca kolonii, zaatakował na angielskie kolonie. Jednak naszych wojsk jest tam 2 tysiące tylko, więc nie wróżę Karlowi sukcesu.

1488.08.02
Anglicy i Szkoci oblegają Gotlandię i Oldenburg. Dokonują też częstych desantów na Norwegię. Norwegowie nie poradzą sobie sami, dlatego podzieliłem armię na dwa oddziały. Pierwszy do obrony naszej części Skandynawii, drugi do pomocy Norwegii. Jeszcze jedna armia broniła Inflant, a ostatnia stacjonowała w nowym świecie. Tak wyglądał podział armijny w moim królestwie.

1489.05.24
Gotlandzka twierdza skapitulowała. Ostatecznie Szkoci ją przejęli. Niedługo podda się zapewne garnizon w Oldenburgu. Słabo przedstawia się sytuacja państwa. Do tego blokady portów znacznie utrudniały ściągalność podatków i całkowicie uniemożliwiały transport między wyspami. Anglicy posiadają większą i lepszą armię. Jednak mam plan: zaatakować na Irlandię i Islandię. Islandia została w poprzedniej wojnie podzielona na część Francji i część Szkocji. Teraz Szkocja nie ma już sojuszu z Francją, więc zdobędziemy tylko część Szkocką.

1489.06.11
Dobra wiadomość z Oldenburgu! Chłopi, zdenerwowani grabieżami Anglików, postanowili wziąć sprawę w swoje ręce! Bunt pod przywództwem Wiktora Eilersa pokonał wojska Angielskie. Niedługo dogadamy się na temat większych praw dla chłopów. W końcu coś im się należy za udział w buncie. Samego Wiktora awansowałbym do rangi generała.

1489.07.21
Jednak okazało się inaczej... Buntownicy chcieli niepodległości Oldenburgu! Trzeba ich powstrzymać... Powołałem 3 tysiące ruskich najemników w celu pokonania Wiktora. Dziś przybył posłaniec z Czech. Proszą o pomoc w wojnie z Imperium Osmańskim. Zgodziliśmy dołączyć się do wojny, ale byliśmy zbyt zajęci własną wojną, by pomóc im...

​

Ruscy konni najemnicy​

1490.02.12
Zdobyliśmy Szkocki Rekykjavik. Teraz przygotowujemy się do ataku na Irlandię. W nowym świecie Karl Pedersen był zmuszony uciec przed przeważającymi wojskami Anglii. Tymczasem wojska Karamanu ( niewielki sojusznik Imperium Osmańskiego z Azji mniejszej) dotarły do Agder! Doprawdy nie wiem jak żołnierze, a raczej ich władca, przyzwyczajeni do ciepłego klimatu, mogli się wziąć na takie przedsięwzięcie. Było ich niewiele, z dwa tysiące. Wysłałem tam już jedną z armii. Wczoraj przybyła grupa najemników z pojmanym przywódcą buntu w Oldenburgu. Rozkazałem go publicznie powiesić. Nie będzie jakiś wieśniak myślał, że stworzy niepodległe państwo, kosztem Królestwa Danii.

1490.11.04
Duńska flaga pięknie powiewała nad zamkiem w Munsterze. Krótko mówiąc jakiś czas temu poddał się garnizon w Munsterze, przez co postanowiłem anektować owo księstwo. Tutejsza ludność przyjęła z zadowoleniem tą decyzję. Powodem była większa możliwość rozwoju i gwarancja ochrony granic. Teraz przygotowuję się na atak na zachodnią Irlandię, gdzie leży prowincja Anglii.

1491.12.09
Szkoci odbili Rekyjavik, a my zdobyliśmy Meath (owa prowincja angielska w Irlandii). Nasze rokowania pokojowe spełzły na niczym. Angielski król nie zamierza podpisać białego pokoju... Jedyne co się dobrze rozwija to flota, ale i tak nie dorównujemy nawet w połowie Anglii. Jakby był jakiś sposób na pokonanie Anglii...

1492.07.12
Porażające wieści z Austrii! Turcy zdobyli Wiedeń! Przez trzy dni go plądrowali i mordowali tamtejszą ludność. Ten akt barbarzyństwa z pewnością przejdzie do Historii. Arcyksiąże był zmuszony uciekać do czeskiego Salzburga. Niecały tydzień przed tym, władca Czech podpisał pokój z władcą Turcji. Był pewien, że Austriacy pójdą w jego ślady. Jednak się mylił. Papież wezwał całą Europę do walki z Muzułmanami. W wielu krajach rozpoczęły się krwawe wojny religijne. Jednak to nie skończyło naszej wojny...

​

Mehmed II, władca Imperium Osmańskiego​

1493.06.23
Anglicy dotarli do Szlezwiku, który zdobyli szturmem... Mój syn błaga mnie bym złożył hołd wasalny królowi Anglii, ale ja się na to nie zgodzę. Choć ponieśliśmy klęskę, nadal jesteśmy w stanie się podnieść! Do tego przejęliśmy ponownie kontrolę nad Rekyjavikiem. Oldenburg wciąż się broni. Nie ruszyli nawet naszych kolonii. Mamy nadal szansę!

1493.09.12
Kolonia w Kespek rozrosła się do 1200 mieszkańców. Dobra to wiadomość, gdyż zostaną im przyznane prawa Hrabstwa. W ogólnym rozporządzeniu ustaliłem, że prawa hrabstwa będzie dostawać każda prowincja o liczbie ludności przynajmniej 1000. Wybór hrabii zostawię Karlowi. Na kontynencie nic nowego poza tym, że chłopi, w liczbie 3 tysiące, zaatakowali Anglików w Szlezwik. Oczywiście przegrali. Niech Bóg czuwa nad ich duszami!

1494.02.13
Oldenburg padł... Źle się dzieje w kraju... Nawet syn przestał mi ufać... Czuję, że spiskuję za moimi plecami... Ale przecież nie zabiję własnego syna! Na domiar złego Szkoci uzgodnili warunki sojuszu z Francją... Ciężkie czasy nas czekają.

1494.05.28
Ja, syn Fryderyka I, obejmuję władzę w państwie. Ze względu na doprowadzenie Danii do ruiny, zostałem zmuszony do zabicia mego własnego ojca. Dzisiejszego dnia wszedłem z grupą szlachty i wojska, którzy chcą zmian w kraju, do komnaty królewskiej, gdzie zakończyłem żywot mego nieudolnego ojca. Sam mnie do tego zmusił. Nie słuchał moich cennych i inteligentnych rad. Obejmuję kraj w bardzo słabej kondycji, ale nie mogę zapomnieć o niewątpliwych zasługach mojego ojca, jak: zdobycie części Inflant i Irlandii, postępy w kolonizacji i wasalizacja Norwegii i Nowogrodu. Ale teraz to jego koniec. Będzie miał należyty pogrzeb...

​

Zamach na króla...​

P.S. Następny odcinek standardowo>> Za tydzień ;]

 

Newwwwww

Hans I Zimny(1494-1515) część 1

​

Portret Hansa I w chwili wstąpienia na tron​

1494.06.14
Wczoraj odbył się pogrzeb mojego ojca. Oficjalną przyczyną śmierci był nieszczęśliwy upadek z konia, ale część dworzan i szlachty domyślała się prawdy... Anglicy razem ze Szkotami zdobyli już połowę kraju. Najlepszym wyjście byłoby szybkie podpisanie pokoju. Jednak Anglicy nie zgadzają się nawet na, i tak porządnie wygórowane, warunki. Zła wieść dziś także przybyła z południa : Królestwo Czech wypowiedziało wojnę Polsce. Oczywiście oczekują wypełnienia naszych zobowiązań sojuszniczych, czyli dołączenia do tej wojny. Z Polakami utrzymujemy dobre stosunki, mamy podpisaną umowę o zgodzie na przejazd wojsk przez terytoria ich państwa. Zmuszeni byliśmy odmówić. Czesi nie omieszkali nam przekazać, że ta zdrada oznacza koniec dobrej więzi między naszymi krajami. Jakby mało mi było problemów...

1495.01.20
Dość już tej wojny! Koniec! Dziś został podpisany dokument pokoju między nami a Anglią. Zdecydowaliśmy się oddać Oldenburg na rzecz Anglii oraz Gotlandię i Orkady(Norweskie) na rzecz Szkocji. Wysoka jest to cena za pokój, ale mamy nadzieję, że w zamian ustabilizują się sprawy w państwie, a spokój na granicach będzie trwać przez długie lata.

1495.01.25
Pokój na granicach trwał całe 5 dni. Po tym na nasze ziemie wkroczyły wojska Hamburgu, rozpoczynając tym samym wojnę. Od dawna planował mój ojciec wojnę z Hamburgiem, ale nie miał do tego należytej okazji. Siłami lądowymi ich przewyższamy, a ich odległy sojusznik, Republika Wenecka, nie kwapi się do udziału w wojnie na drugim końcu Europy.

1495.06.11
Po paromiesięcznych działaniach w końcu zdołaliśmy uzyskać dużą przewagę zdobywając wszystkie miasta wroga. W końcu rozpoczęliśmy negocjacje traktatu pokojowego. Oficjalnie zostanie wprowadzony w życie jutro. Ustalenia pokoju:
Arcybiskupstwo Hamburgu zrzeknie się Bremy i terenów pobliskich na rzecz Królestwa Danii
Ponadto arcybiskup Hamburgu wypłaci kontrybucję w wysokości 50 dukatów
Układ ten był bardzo zadowalający,ale wolałbym skierować ekspansję w innym kierunku. Oczywiście chodzi o Skandynawię i Inflanty.

​

Bogate miasta Inflanckie. Rycina XVI wieczna​

1496.03.22
Pojawiła się kolejna okazja do poszerzenia terytoriów mojego Królestwa. Otóż Zakon Niemiecki wypowiedział wojnę Wielkiemu Księstwu Litewskiemu. W ten sposób zdobyliśmy powód, gdyż niedługo po objęciu tronu przeze mnie, stosunki ze słabym Zakonem były, lekko mówiąc, napięte. Ostrzegałem ich, że na wypadek wypowiedzenia komuś wojny, muszą liczyć się z naszą interwencją. Zignorowali to. Będą jeszcze żałować! Wysłałem dziś posłańca do Zakonu z aktem wypowiedzenia wojny.

1496.07.30
Nie spodziewałem się tak szybkiego zwycięstwa. Po zajęciu Kurlandii, Rygi i Ozylii, postanowiłem rozpocząć rokowania pokojowe. Zakon był atakowany na wszystkich frontach, przez nas i sojusz Litwy. By myśleć o dalszym istnieniu musiał podpisać ciężkie warunki pokoju. Zwłaszcza, że nawet papież zaczął nieprzychylnie się o nich wyrażać. Od czasu nawrócenia się ostatnich pogan w tej okolicy proponował im zmianę miejsca działania na Kretę lub do Nowego Świata. Jednak oni odmówili. Wielki Mistrz Klemens August postanowił złożyć hołd lenny Wielkiemu Księstwu Litewskiemu. Dawało to mu i innym możnym duchownym możliwość zachowania większości dawnego majątku. Wracając do naszych spraw, podpisałem traktat, dzięki któremu uzyskaliśmy wszystkie terytoria dotychczas zajęte. Teraz mam w posiadaniu niemalże całe Inflanty, poza niewielką częścią na północy, należącą wciąż do Zakonu. Męstwem w wojnie wykazali się także nasi marynarze, zdobywając wrogą Karakę, Danzig.

​

Bitwa z Zakonem nad Dźwiną​

1497.07.11
Zaraz spotkam się z przedstawicielem Lotaryngii. Ma dojść między nami do podpisania paktu sojuszniczego. Lotaryngia to dość duże państwo na pograniczu Francji, Austrii i Burgundii. Z tą ostatnią ma także sojusz militarny. Mam nadzieję okażą się oni wiernym sojusznikiem. Powinienem tu także poruszyć pewną sprawę, wprawdzie bezpośrednio nie dotyczącą naszego kraju, ale ważną dla całej chrześcijańskiej Europy. Otóż Imperium Osmańskie zadało ostateczny cios Węgrom, zdobywając Karpaty i Ersekujvar. Wprawdzie Węgry zostały niezależne, ale graniczyli tylko z Turkami. Papież wezwał wszystkie kraje Europy do zażegnania własnych konfliktów i połączenia sił przeciwko Turcji. Z tego co mi wiadomo arcyksiąże Austrii i Król Węgier (a zarazem Cesarz Niemiec) ustanowili pakt o wzajemnym wsparciu w razie ataku Turków.

1499.01.22
Mam kolejną nieciekawą wiadomość od mojego doradcy do spraw zagranicznych, Fransa Kaasa. Europa po raz kolejny staje przed widmem najazdów tatarskich. Chanat Krymski najpierw podbił wszystkie kolonie genueńskie, następnie podbijając Gruzję, a teraz zdobywając (wespół z Księstwem Moskiewskim) Litwę. Ostatecznie w Grudniu 1498 roku podpisano dokument pokoju w Kijowie. Litwini musieli odstąpić Połtawę i Kijów. Rosnąca potęga Chanatu Krymskiego zaczęła niepokoić Papieża. Domyślał się, że jak Litwa nie zostanie pokonana przez Krym to przez Moskwę, a bądź co bądź to ostatni kraj Katolicki na wschodzie. Ciężka sytuacja czeka Europę przez najbliższe lata... Najazdy Tatarów i Turków wydają się nieuniknione...

​

Tatarzy Krymscy​

1501.06.05
Jednak Lotaryngia postanowiła być taka spokojna. Wypowiedzieli wojnę Arcyksięstwu Austrii. Po długim zastanowieniu postanowiłem pomóc. Po naszej stronie dołączyła się Burgundia, po Austriackiej Księstwo Pomorza i Elektor Bawarii. Zapowiadała się zacięta wojna...

1501.11.12
Spotkałem się z władcami Burgundii i Lotaryngii w Bremie. Ustaliliśmy wszystkie szczegóły nadchodzącej wojny. Moje wojska zaatakują Austrię na Mazowszu, Warmii i Lublinie. Burgundczycy zajmą się Hannowerem i Luneburgiem. Wojska Lotaryngii skupią się na obronie własnych granic, bo to tam prawdopodobnie nastąpi główny atak. W tej chwili mogłem liczyć na 8 tysięczną armię na Inflantach, którą osobiście kieruje przez terytoria Litwy na Mazowsze. Czytając moje poprzednie wpisy można by pomyśleć, że zapomniałem o kolonizacji. Jednak po prostu o niej nie wspominałem, gdyż nie widziałem do tego jakiegoś ważnego powodu. Teraz napiszę o tym paroma słowami. Teraz mamy tam 2 kolonie i już jedno hrabstwo. Wydaję na to dość dużą część przychodów, starając się na równi rywalizować z Kastylią i Anglią. Na razie się udaje...

1502.03.12
Wojna rozwija się po naszej myśli. Zajęliśmy Warmię i Mazowsze. Burgundia zajęła Luneburg. Tak o to ujawniła się smutna prawda o Austrii. Kraj to był obszerny, jednak nie posiadał odpowiednio przeszkolonej armii, bo rycerstwo,przechodzące powoli w szlachtę, nie widziało powodów by walczyć za ojczyznę. Aktualny arcyksiążę Maksymilian II nie potrafił sobie z tym poradzić. Większość mieszczaństwa pragnęła silnej władzy królewskiej, a nie samowoli szlacheckiej. Takiego władcę upatrywali właśnie we mnie. Byli gotowi oddać władzę w moje ręce. Doszło do zamachu na arcyksięcia i część możnowładców. Rozpoczęła się otwarta wojna o wpływy w państwie. W końcu po blisko 2 miesiącach walki powstańcy pod dowództwem bogatego Burmistrza Innsbrucku Ferdynanda Wenzela objęli władzę w państwie. Ferdynand był mądrym człowiekiem, wiedział że nie wygra tej wojny. Rozpoczęliśmy rokowania pokojowe, na mocy których król Austrii (Ferdynand zrzekł się tytułu arcyksięcia) zobowiązał się płacić comiesięczny trybut. W praktyce oznaczało to wasalizację. Pokój ten podpisaliśmy w Gdańsku. Jeszcze nigdy w historii nie odnieśliśmy takiego sukcesu... Wasalizacja Austrii, jednego z najpotężniejszych państw w Europie...


ps. Powracam po dłuższej przerwie. Od teraz będą krótsze odcinki ale za to częściej. O sytuacji międzynarodowej będzie po śmierci Hans.

 

neeeeeeeeewwwwwwwwwwwwww

Hans I Zimny(1494-1515) część 2

1503.05.13
Koniec wojny z Austrią nie oznacza spokoju niestety... Nasz odległy sojusznik, Księstwo Mediolanu( wyswobodzone przez Wenecję w warunkach pokoju po wojnie z Hamburgiem), zostało zaatakowane przez Republikę Wenecji. Oczywiście udzielimy im pomocy, głównie ze względu na możliwości zarobienia na tym bogatym państwie. Ich sojusznikami są Królestwo Aragonii i Królestwo Sycylii. Silny to sojusz, zwłaszcza że do wojny nie dołączy Austria, gdyż nie ma sojuszu z Mediolanem. Ale poradzimy sobie!

1503.08.21
Widać, że Bóg nad nami czuwa. Parę miesięcy po rozpoczęciu wojny, Francja zaatakowała Wenecję. Teraz Republikę Wenecji czeka niechybny koniec. Król Francji może spokojnie się nazwać najpotężniejszym człowiekiem Europy. W ciągu ostatnich lat podbił całą Szwajcarię, Moguncję, i wiele innych państw niemieckich. Jedyne państwa które mogą się równać z Francją to chyba Anglia i Czechy. Wenecja była następna do podbicia. Tymczasem zarządziłem marsz przez całą Europę do Brescii. Na szczęście Czechy zgodziły się na przemarsz naszych wojsk.

1504.05.02
Doszedłem z 10 tysięczną armią do Werony ( Brescia została już zdobyta przez Francuzów) gdzie stanęliśmy naprzeciwko 8 tysięcy żołnierzy ( głównie najemników). Osobiście dowodzić będę moją armią. Armia Wenecka, pod dowództwem Marka Modigianiego, urodzonego w Moguncji, początkowo zakonnika w zakonie Niemieckim, jednak po jego upadku postanowił odejść. Pełnił tam funkcję Wielkiego Komtura. Teraz pracował dla Republiki Weneckiej jako Dowódca wojsk zaciężnych. Za parę godzin odbędzie się wielka bitwa. Niech Bóg nad nami czuwa...

1504.05.18
Klęska! Sprytny manewr wojsk Weneckich doprowadził do porażki. Modigiani rzucił do ataku tylko piechotę, a kawalerię ustawił w lesie. Gdy już bitwa przechylała się na naszą stronę rzucił do walki ostatnie posiłki kawalerii, które ostatecznie przechyliły szalę zwycięstwa na ich stronę. Mam kolejną złą wiadomość. Aragończycy rozpoczęli oblegać należące do nas Cork w Irlandii. Nie wygląda to dobrze.

Zasadzka wojsk Weneckich​

1504.06.15
Jednak zwycięstwo!Wprawdzie nie na polu bitwy, ale jednak. Dzięki umiejętnym zabiegom dyplomatycznym Fransa Kaasa Wenecki doża zgodził się podpisać korzystny dla nas pokój. Wielka w tym zasługa Fransa. Zdołał wynegocjować korzystny dla nas pokój. Wielkie zasługi owego dyplomaty dla naszego kraju muszą zostać pokazane ludowi! Niech będzie sławiony! Powróćmy jednak do pokoju. Na jego warunkach Wenecja miała wyswobodzić Republikę Toskanii. W jej skład miały wchodzić obszary a środkowej części półwyspu Apenińskiego. Rozbicie dzielnicowe Włoch było aktualnie w naszym interesie. Niedługo po tym podpisałem zawieszenie broni z Królestwem Aragonii i Królestwem Sycylii.

1505.06.22
Dużo się wydarzyło w sprawach międzynarodowych przez ostatnich parę miesięcy. Zacznę od początku. Zerwałem sojusz z Lotaryngią. Chcieli zaatakować Francję. Było to od początku skazane na porażkę. Szwecja mobilizuję swoje siły blisko granicy. Wojna wydaję się nieunikniona. Ruszyłem tam moją 12 tysięczną armią. Teraz już tylko znaleźć powód... Szwecja ma sojusz z jakimś małym księstewkiem Greckim. Jakby tam dać im pożyczkę, której nie będą w stanie spłacić...?

1506.03.01
Mój pomysł był dobry. Dziś przybył posłaniec z Naksos. Nie są w stanie spłacić kredytu i proszą na o przedłużenie choćby o miesiąc. Jednak pozostałem nieugięty. Wojnę czas rozpocząć! Dogadaliśmy się już z Republiką Nowogrodu i Księstwem Norwegii w sprawie działań wojennych. Szwedzi dysponują niewielką armią, z pewnością nie będą w stanie nam zagrozić.

1506.06.12
Ofensywa przebiegała po naszej myśli. Zajęliśmy ziemie Szwedzkie położone na wschód od Wetter, z wyjątkiem Halsinglandu, gdy Norwegowie zajęli prowincje na zachód od tego jeziora. Jeszcze dalej na wschodzie armia Nowogrodu zajęła Kexholm, także Szwedów. Właśnie ruszam na Sundsvall, ostatnie nie zdobyte miasto Szwedów. Z 12 tysięcznej armii zostało około 10 tysięcy. Nieliczne, zdemoralizowane wojska Szwedów pałętają się po terytoriach Norweskich. Niedługo rozpocznę rokowania pokojowe, bo kraj jest już zmęczony ciągłą wojną.

Sytuacja w Szwecji pod koniec wojny​

1507.01.03
W dzień Nowego Roku rozpoczęliśmy negocjacje pokojowe. Przebiegały one dosyć sprawnie, czym musze przyznać, się zdziwiłem. W końcu ustaliliśmy, że:
-Szwecja zrzeknie się na rzecz Norwegi prowincji Varmland i Dalaskogen
-Nowogród uzyska od Szwecji Kexholm
-Królestwo Danii uzyska Bergslagen i Vastergotland
-Szwecja zrzeknie się wszelkich praw do wszystkich ziem posiadanych przed wojną przez Norwegię i Danię
-Szwecja wypłaci jednorazową kontrybucję w wysokości 50 dukatów.
Dzięki temu pokojowi ( podpisanemu w Kalmarze, jak niegdyś nasza unia) można śmiało powiedzieć, że Szwecja na zawsze utraci status lokalnego mocarstwa na rzecz Norwegii i Danii.

1507.06.08
Dziś miałem spotkanie z grupą mieszczaństwa. Domagają się większych praw dla nich oraz zwolnienia z części podatków. Grozili wszczynaniem buntów. Nie zgodziłem się, co więcej kazałem powiesić tych psubratów. Wiele państw przez początkowe drobne przywileje teraz muszą zmagać się z samowolką szlachecką lub mieszczańską ( np. Austria). Nie chciałem dopuścić do tego. Tymczasem Turkowie w trakcie trwającej wojny z Czechami zajęli już Morawy, Kraków i Lwów. Oby odważni Czesi się nie poddali! Niech im Bóg sprzyja!

1509.02.12
Przez ostatnie miesiące się nie wpisywałem, gdyż nie miałem na to czasu. Król Norwegii, zachęcony zwycięską wojną z Szwecją, przedstawił mi swoją odważną propozycję. W zasadzie sam o tym od dłuższego czasu myślałem. Chodziło o złączenie naszych krajów w jedność. Wprawdzie istniały różnice kulturowe, jednak postanowiliśmy się z tym uporać. Ostatecznie po blisko 4 miesięcznych negocjacjach w końcu doszliśmy do porozumienia. Może tu opisze najważniejsze punkty tego traktatu:
1.Norwegia i Dania stanowią od dziś jedno państwo : Królestwo Zjednoczonej Skandynawii, jednak krócej można używać po prostu Dania, ze względu na ich silniejszą pozycję międzynarodową.
2.Król Norwegii pełni od dziś funkcję Wielkiego Namiestnika ziem Norweskich, natomiast Król Danii – Króla Zjednoczonej Skandynawii.
Nie będę się tu rozpisywał na temat wspólnej waluty, urzędów itd. Po prostu od teraz stanowimy jeden kraj. Długie negocjacje nie były zaprzepaszczone. Wszystko było ustalone, włącznie z najmniejszymi szczegółami. Teraz jesteśmy jednym państwem, to nie jest żadna unia. A przy okazji zostaliśmy najpotężniejszym państwem w tej części Europy.

Królestwo Zjednoczonej Skandynawii​

1510.03.12
Finlandia pragnie uderzyć na Szwecję i w tej sprawie zwraca się do nas z prośbą o sojusz. Szwecji pozostały tylko niewielki tereny nad morzem Bałtyckim. Jednak to nie zmienia faktu, że mamy chęć na te ziemie. Więc po przystąpieniu do sojuszu z Finlandią nie będę musiał długo czekać na wojnę...

1511.03.17
Jednak trochę jeszcze poczekamy. Fini dopiero rozpoczynają mobilizację sił. Dotarły do nas także zatrważające wieści z kolonii. Tubylcy postanowili chwycić za broń. Zaatakowali w nocy zabijając blisko 200 mieszkańców kolonii Penacook. Na szczęście już wyznaczyłem tamtejszą armią do pokonania ich. Ten krok diametralnie zmienił nasze nastawienie do Indian...

1511.08.12
Rebelia! Część szlachty Norweskiej, której nie podobało się powstanie Królestwa Zjednoczonej Skandynawii, ze względu na obawę przed wynarodowieniem Norwegów i przymuszania ich do przyswojenia Duńskiej kultury, ogłosiła się niepodległym Księstwem Norwegii. Bunt wybuchł w Narviku, lecz stopniowo kolejne miasta przechodziły na stronę buntowników. Najbliższa armia stacjonuje w Oslo. Zaraz sam tam ruszę, by osobiście dowodzić armią. Siły rebeliantów liczą około 4-5 tysięcy najemnej piechoty i 2 tysiące przeszkolonego chłopstwa. W Oslo stacjonuje moja 6 tysięczna armia, w tym 3 tysiące kawalerii. Czeka mnie niełatwa bitwa...

Przywódca buntu, Rudolf Foeren​

1512.02.06
Wieści o rebelii były, lekko mówiąc, bardzo przesadzone. W rzeczywistości było tam ogółem 5 tysięcy słabo przeszkolonych najemników. Moje wojska z łatwością ich rozbiły, przy własnej stracie około 450 ludzi. Przy okazji dowiedziałem się o ziemiach na północy, zwanych Laponią, nie zasiedlonych zarówno przez Norwegów, jak i Szwedów. Mieszka tam prymitywna ludność, nazywający się Saamami. Wyznają oni nadal pogańskie bóstwa. Teraz stoi przede mną wielka szansa nawrócenia na Chrześcijaństwo ostatnich pogan w Europie. Wysłałem tam osadników, razem z grupą 20 księży, mających za zadanie nawrócić ich na Katolicyzm.

1513.04.20
Nareszcie! Fiński książę, Albert I, wypowiedział wojnę Szwecji. Oczywiście im pomogę, ale nie zamierzam się z nimi dzielić zdobytymi ziemiami. Dobrze, że blisko stacjonuje moja 8 tysięczna armia. Finlandia może pochwalić się najwyżej 3 tysięczną armią, złożoną z samej piechoty. Na początek rozdzielę armię na 2 części, jedną ruszę na Halsingland, a drugą na Vasterbotten. Sztokholm mogę zostawić do złupienia Finom.

1513.09.13
Po paromiesięcznych działaniach udało nam się zająć wszystkie miasta Szwedów. Mogę rozpocząć negocjacje pokojowe. Dla Finów nic nie będzie. Już to ustaliłem razem z Wielkim Namiestnikiem, co należy wynegocjować. Wasalizacja, odebranie pozostałych prowincji i wysoka kontrybucja powinny wystarczyć. Teraz staniemy się niekwestionowaną potęgą, z którą każdy będzie musiał się liczyć...

Skandynawia i okolice po III wojnie Szwedzkiej​

1514.07.30
Jak nietrudno się domyśleć Szwedzi przystali na nasze warunki. Dziś otrzymałem 2 raporty, jeden od Fransa Kaasa (Doradca ds. Zagranicznych), drugi od Nicolasa Fincego(Doradca ds. Finansów). Ta dwójka to moi najlepsi doradcy, dałem im za zadanie przygotować raporty o działalności kraju. W skrócie mogę powiedzieć tak – jeśli chodzi o Fransa, to jesteśmy postrzegani za liczące się mocarstwo, a ja za szlachetnego człowieka. Zaś z raportu Nicolasa mogę wywnioskować, że sytuacja gospodarcza naszego kraju jest nie najlepsza. Kilkukrotnie przeciągane spłaty pożyczek doprowadziły do inflacji. Trzeba coś z tym zrobić...

1515.05.15
Dzisiejszej nocy zmarł nasz miłościwy władca, Hans I. Niestety nie zostawił on po sobie męskiego potomka. Na czas bliżej nieokreślony władzę w państwie przejmie rada regencyjna. Będzie liczyła 6 osób czyli:
-Olafa II, potomka ostatniego króla Norwegii
-Mnie, czyli Fransa Kaasa
-Henryka Rudbecka, burmistrza Kopenhagi
-Nicolasa Finca, doradcy ds. Finansów
-Gustawa Moerena, Zarządcy Koloni
-Eryka Deresena, Namiestnika Inflant
Rada będzie sprawowała władzę do czasu znalezienia odpowiedniego kandydata na władcę Królestwa Zjednoczonej Skandynawii.

P.S. Następny odcinek postaram się do soboty. Ale to będzie aneks o sytuacji na świecie. Przy okazji macie pomysł kto ma opisywać sytuację w Danii za panowania Rady? Frans jako przewodniczący rady czy ktos inny?

 

Raport o Sytuacji w Europie

Półwysep Iberyjski i Północna Afryka


Królestwo Kastylii​

Bez wątpliwości Kastylia jest najsilniejszym państwem w tym regionie. Po wielu wojnach z muzułmanami w końcu udało im się wypędzić ich z Półwyspu Iberyjskiego. Następnie, za panowania Juana III, rozpoczęli ekspansję na tereny Afryki płn. Dzięki pokojowi podpisanemu latem 1487 roku zdobyli Tanger, Fez i Tlemcen, co dało im bazę wypadową na przyszłe wojny z muzułmanami. Po śmierci Juana władzę przejął jego energiczny i waleczny syn, Filip I. Za jego panowania terytoria Kastylii w Afryce zwiększyły się blisko czterokrotnie. Zaprzysiągł śmierć wszystkim niewiernym. W 1499 roku sprzymierzył się z Królestwem Portugalii, co pozwoliło mu na atak na Aragonię. Wcześniej bał się ataku z dwóch stron, ze strony potencjalnego sojuszu Aragonii i Portugalii. W wojnie uzyskał Saragossę oraz tereny okoliczne. Wzmocniony tym ruszył na kolejną wojnę z niewiernymi. Dzięki wsparciu Portugalii zdołał zdobyć większość terenów Algierii i Tunezji. Następnym władcą został Enrique IV, kontynuujący politykę podbijania Afryki. Już w 1507 zdołał anektować Tunezję. Doprowadził do groźnej wojny z Mamelukami, którą jednak wygrał. Dzięki niej zdobył urodzajne ziemie nad Nilem i część terytoriów Trypolitanii.

Królestwo Portugalii​

Portugalscy królowie próbowali stosować politykę izolacjonizmu, angażując się tylko w kolonizacją zachodniej Afryki i Ameryki Południowej. Jednak taka strategia nie mogła trwać wiecznie. Na lądzie mieli ich wspierać Anglicy, jednak przy kolejnej już wojnie z Francją, panujący wtedy Alfonso VI postanowił odmówić pomocy militarnej i zakończyć ten sojusz. Latem 1499 roku Joao IV sprzymierzył się z Królestwem Kastylii w celu walki z Aragonią i Muzułmanami. W efekcie najbliższej wojny uzyskał Oran, bogate miasto w północnej Afryce, oraz zdołał odzyskać utracone, na rzecz Maroka, Rio de Oro. Portugalia stawia głównie na rozwój kolonialny w północnej części Ameryki Południowej oraz na zachodnią Afrykę. Jednak ten niewielki kraj powinien się obawiać. Nikt nie wie, czy Kastylia okaże się wiernym sojusznikiem. A wtedy ciężko byłoby o silną pomoc...

Królestwo Aragoni​

Aragonia, mająca w posiadaniu większość wysp Morza Śródziemnego, stanowiła łakomy kąsek dla, zarówno Kastylii, jak i Francji. Jednak tzw. Pakt Trzech Walecznych, podpisany w Palermo przez dożę Wenecji, króla Sycylii i króla Aragonii, Joana II w 1475 roku pozwalał na skuteczną obronę przed ewentualnymi najeźdźcami.

​

Znak Paktu Trzech Walecznych​

Jednak sojusz ten został zerwany przez Wenecję w 1495 roku. Kastylia czekała tylko na to. Latem 1500 roku ruszyła ofensywa na Walencję, Saragossę i Barcelonę. Aragonia w końcu skapitulowała. Zgodziła się oddać Sarragossę. Możnowładcy Aragońscy źle przyjęli stratę tych ziem. Latem 1504 roku postanowiono zaatakować Francję, zajętą walką z Wenecją. Wojna trwała niecałe 8 miesięcy. W jej wyniku Aragonia uzyskała południowe terytoria Akwitanii. Około 1510 roku Aragonia postanowiła wysłać pierwszą grupę osadników do Ameryki. Jednak zagrożenie ze strony Kastylii nie minęło...

Algieria i Maroko​

Niegdyś oba te państwa miały status lokalnych potęg, jednak w roku 1460 w Maroku i 1467 w Algierii rozpoczęły się rozruchy chłopskie, które ogarnęły większość kraju. Maroko poradziło sobie z tym problemem, jednak Algieria, której nieliczne regimenty zostały rozwiązane po niedawnej wojnie z Tunezję, nie podołała temu. Najpierw Annaba ogłosiła się częścią Tunezji, po czym nastąpił równoczesny atak Mameluków i Kastylii. W rezultacie Algierii pozostała tylko stolica i tereny okoliczne. Maroko radziło sobie lepiej, jednak przegrana bitwa pod Fezem, w której naprzeciw 12 tysiącom Marokańczyków stanęła 9 tysięczna armia Kastylii, ostatecznie zakończyła ten okres. Strata takich miast jak Casablanca czy Meknes okazała się silnym ciosem dla gospodarki Maroka..

Bałkany, Egipt i Azja Mniejsza

​

Imperium Osmańskie​

Imperium Osmańskie rozpoczęło swoją ekspansję od podbicia całej Anatolii oraz części terenów na Bałkanach w XII-XIV w. Mehmet II kontynuował politykę ekspansywną w kierunku Europy. Najpierw anektował Serbię i podbił Banat. W latach 1460-1470 trwała w państwie Mameluków wojna domowa, co wykorzystał do zagarnięcia części ich ziem, w tym Ziemię Świętą. Następnym władcą został kuzyn Mahmeta, a mianowicie Selim I. Rozpoczął on panowanie od podbicia całej Grecji, z wyjątkiem Naksos. Sprzyjało mu w tym polityczne rozbicie u państw greckich. Następnie skierował się na północ, na Mołdawię. Uczestniczył także w rozbiorze Polski, zabierając Podole. Gdy zmarł w 1487 roku większość władców Europejskich odetchnęła z ulgą. Nie spodziewali się, że jego następca może się okazać jeszcze okrutniejszy. Mahmud I, syn Selima już pół roku po objęciu rządów postanowił zaatakować na Bośnię. Uzyskał od nich większość ziem, pozostawiając im tylko Sarajewo. Na początku 1491 roku ruszył na Węgry i Transylwanię. Nieliczne wojska Węgier nie mogły stawić poważnego oporu. W wyniku pokoju uzyskali wielkie tereny południowych i zachodnich Węgier. Jednak już w 1497 roku Mahmud ponownie ruszył na Węgry. Tym razem przyłączył Karpaty i Ersekujvar, dzięki czemu jedynymi krajami sąsiadującymi z Węgrami były Imperium Osmańskie i Muntenia ( wasal Turków). W 1507 roku wybuchła wojna między Czechami a Imperium. Poszło o parę przygranicznych wiosek. Wprawdzie w jej wyniku Mahmud nie przyłączył nowych ziem, jednak pokazał słabość państw Europejskich, zajmując szybko Morawy, Lwów i Kraków. Teraz, choć panuję pokój, to i tak państwa bałkańskie, takie jak Albania, Czarnogóra czy Bośnia powinny się martwić o swój byt.

Królestwo Sycylii​

Spokojne, dobrze rozwijające się państwo, zarówno pod względem gospodarczym, jak i technologicznym. Jeden z członków Paktu Trzech Walecznych. Za panowania Leopolda I (1479-1483) doszło do konfliktu z Państwem Papieskim, w wyniku którego Wenecja i Sycylia podzieliły się jugo terytorium. Po zdobyciu Rzymu Leopold I ogłosił się władcą Cesarstwa Rzymskiego, jednak niewiele państw to respektowało. Po rozbiciu Wenecji przez Francję i Danię, są najsilniejszym państwem na Półwyspie Apenińskim.

Królestwo Węgier​

To silne państwo już w XV wieku musiało liczyć się z najazdami Niewiernych. W tym celu sprzymierzyli się z Polską, lecz Polska okazała się zbyt słaba. Teraz musieli liczyć tylko na siebie. Jednak silna decentralizacja i niechęć szlachty do walki zdecydowanie działały na korzyść Imperium Osmańskiego. Wielokrotnie zaciągane pożyczki u włoskich państw doprowadziły gospodarkę do upadłości. W trakcie pierwszego najazdu Mahmuda Węgry były całkowicie bezradne. Ulaszlo II, ówczesny król Węgier powołał 7 tysięcy najemników z Italii oraz zarządził pospolite ruszenie w celu odparcia ataku Turków. Do decydującej bitwy doszło pod Erdem, gdzie Ulaszlo dowodzący 11 tysiącami zbrojnych starł się z 30 tysięczną armią, dowodzoną przez samego Mahmuda. Mimo wielkiego męstwa, jakim wykazali się rycerze węgierscy, Ulaszlo poniósł klęskę. W roku 1495 wydał akt inkorporacji Transylwanii do Węgier. Jednak nie pomogło to w starciu z hordami niewiernych. Po drugim najeździe Mahmuda musieli oddać Karpaty i Ersekujvar. Kwestią czasu jest całkowite podbicie Węgier przez Imperium Osmańskie.

Republika Wenecji​

Silne to państwo kupieckie najlepszy okres miało w latach 80-tych XV wieku. Polityka ekspansywna rozpoczęła się za panowania Anselmo Cassandro, który anektował pokojowo Księstwo Mediolanu oraz doprowadził do wojny z Toskanią i późniejszej ich wasalizacji. Dzięki silnemu sojuszowi z Sycylią i Aragonią mogli sobie pozwolić na ciągłe wojny. Latem roku 1483 rozpoczęto ofensywę na Urbino i Sienę. Oba te państwa nie stawiły większego oporu potędze Weneckiej. Za panowania Krzysztofa Pordenone wydano decyzję o włączeniu Toskanii do Republiki Wenecji. Wtedy też w posiadaniu Wenecji znajdowała się większość terytoriów północnej Italii, w tym takie miasta jak Parma, Mediolan, Siena, Florencja czy Pisa. Z terytoriów dalszych wymienię Dalmację, Kretę i Korfu. Lecz wtedy przez sojusz z odległym Hamburgiem doprowadził do upadku Wenecji. Gdy Hamburg wypowiedział wojnę Danii, oczywiście Wenecja zobowiązała się pomóc. Wtedy też pogwałcili jedno z najważniejszych praw Paktu Trzech Walecznych, a mianowicie nie mieszanie się w odległe konflikty, co wiązało się z końcem tego sojuszu. Po pokonaniu Hamburgu przez Danię nastroje w państwie bardzo się pogorszyły. Teraz kraj nie miał żadnych sojuszników, tylko wojnę z Danią i jej sojusznikami. Potężna flota Nowogrodu, wasala Danii, zadała klęskę okrętom Weneckim i rozpoczęła blokadę portów. W związku z tym musieli się zgodzić na wyswobodzenie Księstwa Mediolanu w zamian za pokój. Po paru latach doża Wenecji wydał decyzję o ataku na Mediolan. Jednak im z pomocą znów przybyła Dania, a parę dni później Francja wypowiedziała wojnę Wenecji. Teraz skończyło się na wyswobodzeniu Republiki Toskanii i stracie Brescii i Mantui. Tą datę przyjmuję się jako stratę przez Wenecję pozycji najsilniejszego państwa w Italii.

​

Mamelucy​

Podobnie jak Wenecja, okres świetności tego państwa już minął. Wszystko zaczęło się od wojny domowej, wszczętej przez możnowładcę z Dayr az Zawr, który przez wyrok Barsbaya II, ówczesnego władcy, stracił żonę i dzieci. Nazywał się Mohammad Abbasi. Jako że posiadał znaczny majątek, zatrudnił 4 tysięcy najemników Tureckich, by pomogli mu objąć władzę w państwie oraz zemścić się na Barsbayu. Z czasem coraz więcej mieszczan i chłopów przyłączało się do tego powstania. Słabo przeszkolona armia Mameluków przegrywała kolejne bitwy z armią Mohammada. Jednak nie wszystko układało się po jego myśli. Po zdobyciu Gazy część terenów ogłosiła niepodległość względem Mohammeda i Barsbaya oraz przyłączenie do Imperium Osmańskiego. Później tak zrobiły Gaza, Synaj i znaczne tereny u ujścia Nilu, tyle że ogłosiły zależność od Hedjazu. W końcu latem 1494 doszedł pod Kair, siedzibę Barsbaya. Odbyła się tam także bitwa, w której wprawdzie zwyciężył Mohammad, jednak sam zmarł ugodzony strzałą. Do władzy doszedł jego niepełnosprawny umysłowo siostrzeniec, Shaban II. W tamtym okresie Mamelucy przegrali wojnę z Kastylią, tracąc żyzne ziemie nad Nilem.

​

Europa Zachodnia i Centralna, Wyspy Brytyjskie​

​

Królestwo Francji​

Najsilniejsze państwo na świecie. To nawet nie podlega dyskusji. Wprawdzie koalicja Kastylii, Czech i Anglii na pewno by ją pokonało, lecz na to się nie zapowiada. Spokojne panowanie Karola VII Pobożnego doprowadziło do wzmocnienia władzy królewskiej oraz pokojowego wcielenia Orleanu i Armaniaku. Jego następca, a zarazem syn był jego kompletnym przeciwieństwem. Ludwik XI, bo tak się nazywał, już na początku dał Prowansji i pozostałym wasalom ultimatum, by przyłączyli się do Królestwa Francji pokojowo, bo w przeciwnym razie będą musieli użyć siły. Następnie wyruszył na wojnę z Alzacją i Szwajcarią. W rezultacie tej wojny Szwajcaria została wasalem Francji, a Alzację całkowicie wcielono. Po drodze wplątali się w wojnę z Królestwem Danii, na której jednak nic nie zyskali, głównie ze względu na postawę Anglii. Gdy zmarł, przed jego synem czekało niełatwe zadanie. Było pewne, że wybuch wojny z Anglią to tylko kwestia czasu. Gdy w końcu doszło do niej, Anglicy ograniczyli się do blokady portów francuskich, a Francuzi zajęli ostatnie miasta Anglii na kontynencie. W końcu podpisano bezwarunkowy pokój. Niedługo później po nieoczekiwanej śmierci Ludwika XII, kraj odziedziczył jego daleki krewny, Ludwik XIII. Kontynuował politykę ekspansywną w Niemczech, pragnąc odbudować państwo Karola Wielkiego. Po podziale Arcybiskupstwa Koloni między Francję i Lotaryngię. Przyszedł czas na Biskupstwo Wurzburga i Bremę. Podbicie ich zajęło niecałe 4 miesiące. W roku 1503 zaatakowali na Wenecją, bogate państwo kupieckie w północnej Italii. Po podpisaniu z nią pokoju uzyskali Brescię, Mantuę i wysoką kontrybucję. Jednak w trakcie wojny z Wenecją utracili także południową Akwitanię na rzecz Aragonii.

Królestwo Czech​

Zapędy mocarstwowe Czech rozpoczął Władysław I Pogrobowiec, zajmując Frankonię i Plsen. Wprowadził także szereg reform armii, dzięki czemu jego wojska były w stanie wygrywać bitwy z liczniejszym przeciwnikiem, jak np. Pod Kitzingen z wojskami Palatynatu, Bawarii i Ansbachu ( 1478 ). Zawsze wypłacał żołd i niemal w pełni zrezygnował z najemników. Po jego śmierci na tron czeski wstąpił zasłużony generał wojsk Czech, Boczek I. Dzięki wojskowemu doświadczeniu sprawnie prowadził wojny w Niemczech z Saksonią, Bawarią i Brandenburgią. Zagarnął także od Polski ziemię Sandomierską. W 1473 roku wybrano Boczka cesarzem Zjednoczonego Cesarstwa Rzymskiego. Po jego śmierci tron objął jego syn, Jiri I. W polityce zagranicznej kierował się on przede wszystkim chęcią zdobycia większości terenów Niemiec. W trakcie lat swojego panowania wcielił do Czech Saksonię, Brandenburgię i Wirtembergię. Później zajął się stabilizacją rozległego Królestwa. Gdy umierał, wiedział że zostawia kraj w dobrym stanie. Jego następca Ferdynand I zdołał wcielić resztę Królestwa Polski. Jednak od około 1507 roku Czesi muszą zmagać się z atakami Imperium Osmańskiego. Na szczęście dzięki dobrej organizacji wojska z większości wojen wychodzą zwycięsko.

​

Królestwo Anglii​

Główny rywal Francji. Rzadko miesza się w konflikty na starym Kontynencie. Najsilniejsze państwo, jeśli chodzi o flotę. Dzięki dwóm zwycięskim wojnom z Danią zdołali uzyskać Agder i Oldenburg. Ich wojny z Francją na razie były nierozstrzygnięte, gdyż nie dochodziło do większych bitew. Anglia rządziła na morzu, a Francja na lądzie. Od 1494 roku w sojuszu z Czechami, starali się sformować koalicję antyfrancuską, jednak zarówno Dania jak i Portugalia, gdy już doszło do wojny, odmówiły pomocy. Aktualnie przygotowują się do kolejnej wojny z Francją, jednak muszą uważać na Danię, która wzmocniona wchłonięciem Norwegii może się dopomnieć o Oldenburg i Agder.

Królestwo Austrii (wcześniej Arcyksięstwo)​

Do niedawna pewny wydawał się wybór władcy Austrii na cesarza. Teraz stracili ten tytuł na rzecz Czech, potem Mediolanu. Wielkie podboje zaczęli za panowania Fryderyka I, podporządkowując sobie Wielkopolskę, Mazowsze, Lubekę i Luneburg. Jego następca, Franz I okazał się równie waleczny. Za swojego panowania przyłączył do Austrii Hanower, Gdańsk, Warmię, Turyn i nową Marchię. Pod koniec panowania został koronowany na króla z rąk papieża, Piusa III. Jednak po jego śmierci rozpoczyna się gorszy okres w historii Austrii. Najpierw atak Burgundii, Danii i Lotaryngii, po czym nastąpiło powstanie mieszczan, zaniepokojonych rosnącą pozycją szlachty. Powstaniem dowodził były burmistrz Innsbrucku, Ferdynand Wenzel. Po obaleniu dynastii Habsburgów, sam przejął władzę i złożył hołd lenny królowi Danii, Hansowi I.Od tamtego czasu Austria straciła pozycję prawdziwego zagrożenia, stając się państwem zależnym od Danii.

Królestwo Burgundii​

Potęga na Niderlandach. Już do 1480 roku zdołali sobie podporządkować większość Niderlandów, jedynie Utrecht pozostał niepodległy .Zagarnęli też część państewek niemieckich, rywalizując tam z Czechami, Francją i Austrią. W 1480 zaatakowali siedzibę papieża, czyli Awinion. Od tamtego czasu stał się on letnim zamkiem władców Burgundii. Bogate miasta takie jak Amsterdam czy Antwerpia, pomogły uzyskać Burgundii znaczącą pozycję w Europie. Uczestnik wojny Dynastycznej, dzięki której obalono Habsburgów w Austrii. Współpracują z Lotaryngią, zarówno pod względem militarnym, jak i gospodarczy.

​

Europa wschodnia​

Wielkie Księstwo Moskiewskie​

Poczynając od Iwana I Kality, kolejni władcy usiłowali zjednoczyć ziemie księstw wschodnioruskich. Jedną z najważniejszych dat w tym procesie był z pewnością rok 1467, kiedy to Wielki Książe Wasyl II pokonał sprzymierzone wojska Chanatu Krymskiego i Ordy Kazańskiej pod Umietem. W wyniku wielu wojen Wasyl zdołał przyłączyć Tambow, Twer, Woroneż czy Riazań. W roku 1485, za panowania Wasyla III wybuchła wojna między dwoma najsilniejszymi państwami ruskimi, czyli między Nowogrodem i Moskwą. Dobrze wyszkoleni jeźdźcy moskiewscy z łatwością pokonali wojska najemne Nowogrodu, dzięki czemu zyskali dominującą pozycję na Rusi. Gdy na zachodzie dokonano I rozbioru Polski, Wasyl III zrozumiał, że to jego szansa do ataku na Litwę. Osłabione księstwo brakiem sojuszników nie stawiło większego oporu, zaatakowane równocześnie przez Krym i Moskwę. Wasyl w tej wojnie przyłączył do Moskwy Smoleńsk, Kursk i Orel. Później planował atak na Nowogród, ale chłopi ruscy, zdenerwowani ciągłymi wojnami i ciągle uchwalanymi prawami, ograniczającymi ich wolność, doprowadzili do buntu w okolicach Niżnego Nowogrodu. Armia oddana całkowicie Wasylowi krwawo stłumiła to powstanie. Po śmierci Wasyla III, jego następca Wasyl IV zaatakował na Złotą Ordę, zdobywając Bogutjar, Burtazję i Sarai. Teraz rządzi tam Wasyl V. W planach są ataki na Ordę Kazańską i Republikę Nowogrodu.

Chanat Krymski​

W roku 1427 po rozpadzie Złotej Ordy był to jeden z najsilniejszych chanatów. Jednak ekspansja Moskwy doprowadziły do utraty Woroneża i Tambow. Nie chcąc dopuścić do upadku Chanatu Krymskiego, Bajadur I wypowiedział wojnę Republice Genui, w celu zagarnięcia bogatych miast jak Azow czy Kaffa. Pu wypędzeniu Genueńczyków z basenu Morza Czarnego, Bajadur przygotowywał się już do ataku na Gruzję. Jednak nie zdążył tego dokonać, ze względu na dość zaskakujący przypadek śmierci. W sumie cała ta sprawa jest dosyć tajemnicza. Oficjalnie spadł z konia. Tej wersji może się trzymajmy. Na jego następce wybrano Hajjiego II. Latem 1477 roku ruszyła ofensywa na Gruzja i sprzymierzony z nią Trabzon. Około roku 1486 Hajji porozumiał się z Wielkim Księciem Moskwy, Wasylem III, w sprawie ataku na Litwę. W wyniku tej wojny Hajji zdołał uzyskać Połtawę i Kijów. W 1498 roku porozumiał się z Chanem Kazańskim w sprawie sojuszu. Dawało to możliwość ataku na Moskwę z dwóch stron w razie wojny.

 

Rada Regencyjna (1515-1520)

1515.06.15
Równo miesiąc po śmierci naszego miłościwego władcy, Hansa I, odbyło się pierwsze spotkanie rady regencyjnej. Zebranie to miało charakter czysto organizacyjny. Ustaliliśmy, że przewodniczącym rady będzie Henryk Rudbeck, burmistrz Kopenhagi. Jest to człowiek uczciwy i oszczędny, choć czasem nie potrafi być stanowczy. Z pewnością sumiennie będzie wypełniał swoje obowiązki. Pozostała jeszcze kwestia dziennika królewskiego. W końcu postanowiono bym ja, Frans Kaas, go pisał. Co do spotkań, ustaliliśmy by rada się zbierała co pół roku w Ratuszu w Kopenhadze. Jako główny cel na następne lata wyznaczyliśmy znalezienie godnego następcy tronu oraz uspokojenie, zdenerwowanego ciągłymi wojnami, ludu.

1516.01.20
Na wczorajszym spotkaniu omówiliśmy kwestię polityki zagranicznej. Na najbliższe lata w interesie państwa będzie nawiązanie dobrych stosunków z Francją i Burgundią. Najlepiej by było sprzymierzyć się z którymś z tych mocarstw, w celu odrzucenia Anglików ze Skandynawii, jednak na razie nie ma co na to liczyć. Stosunki między nami a Francją od dłuższego czasu są napięte. Lepiej jest z Burgundią, bo razem uczestniczyliśmy w wojnie z Austrią, w wyniku której obaliliśmy Habsburgów. Ale i tak na razie nie mamy zamiaru mieszać się w wojny, gdyż polityka ekspansywna Hansa przysporzyła nam wielu wrogów w Europie.

1516.07.14
Na dzisiejszym spotkaniu najważniejsza była kwestia oddłużenia państwa. W tej kwestii byliśmy szczególnie skłóceni, gdyż większość z nas miała inne poglądy na tą sprawę. W końcu gdy przeszła propozycja Nicolasa Finca, doradcy ds. Finansów, by wstrzymać sprzedaż ważnych funkcji kościelnych dla ludzi przychylnych szlachcie. Z pewnością wzmocni to naszą pozycję u kleru. Grupa wpływowych duchownych obiecała wypłacić wysoką sumę w zamian za pomoc w tej sprawie.

1516.12.09
Przybył do nas wysłannik z Księstwa Mediolanu. Prosi o pomoc w wojnie z Wenecją, którą zresztą sami rozpoczęli. Po krótkiej dyskusji postanowiliśmy nie pomagać. Jakby chociaż skonsultowali z nami swoje wcześniejsze plany to może byśmy pomogli. Choć przypomnę, że za jeden z celów na najbliższe lata wybraliśmy uspokojenie sytuacji w kraju, a kolejne wojny z pewnością by temu nie sprzyjały.

Książę Mediolanu, Franciszek II​

1517.07.22
Posłaniec z Państwa Papieskiego przybył wczoraj z prośbą o sojusz. Nie zgodziliśmy się, bo nie był to zbyt pewny i silny sprzymierzeniec. Coraz więcej ludzi wypływa zamieszkać w Ameryce, głównie rzemieślnicy i myśliwi. Za granicą spokój, tylko Imperium Osmańskie znów przygotowuję się do wojny. Tym razem chyba z Wielkim Księstwem Litewskim. Mimo zadłużenia postanowiliśmy pobudować fortece na północy, głównie na terenach byłej Norwegii. W razie wojny z Anglią lub buntów musimy być przygotowani.

1518.02.30
Wybuchł bunt w Jamtlandzie! Akurat miesiąc po skończeniu budowy fortyfikacji. Cóż za szczęśliwy zbieg okoliczności. Wysłaliśmy już tam armię pod dowództwem Jana I Augusta, potomka ostatnich niezależnych królów Polski. Został przyjęty u nas na służbę, głównie z uwagi na jego umiejętności dowodzenia i potrzebną charyzmę. Po wchłonięciu Polski przez Czechy jego pojechał na Litwę, gdzie wykazał się odwagą w bitwie pod Krzyczewem, gdzie pod dowództwem 6 tysięcy Litwinów pokonał 8 tysięczną armię Moskwy. Jednak to zwycięstwo nie pomogło w wojnie. Po przegranej Litwy zatrudnił się u nas jako dowódca wojsk lądowych.

Fortyfikacje w Narviku. Obraz z tamtych czasów.​

1519.04.23
Dziś ustaliliśmy termin głosowania w sprawie wyboru króla. Będzie to pierwsze zebranie w 1520 roku. Tymczasem w Europie skończyła się wojna Turecko-Litewska. Imperium Osmańskie zdobyło Chorwację i część terytoriów Litwyi. Rosnący w sile Turcy niedługo mogą zaatakować naszego wasala, Austrię. Trzeba być na to przygotowanym.

Konny wojownik Osmański​

1519.09.02
Wczoraj na spotkaniu rozpatrzyliśmy kandydatury na króla. W końcu zostało ich tylko trzech. Oto oni:
- Jan I August, ostatni przedstawiciel Polskiej linii Jagiellonów
- Eryk Lerssen, hrabia Jutlandzki
- Henryk Rudbeck, Przewodniczący rady i burmistrz Kopenhagi
Głosowanie odbędzie się 4 Stycznia roku 1520. Większość z nas wie już na kogo zagłosuje. Każdy będzie miał dwa głosy. Będzie je można oddać na kogo się chce i np. 1 głos na jednego kandydata a drugi na drugiego. Głosują przedstawiciele rady regencyjnej, zamożniejsza szlachta i bogaci mieszczanie. Ogółem 53 ludzi.

1520.01.05
Głosowanie skończone, głosy podliczone. Podam tu wyniki:
- Jan I August - 48
- Eryk Lerssen - 18
- Henryk Rudbeck - 40
Królem więc zostanie Jan I August. Przyjmie on imię Christiana II. W tym miejscu oddaję mu dziennik.
Wola Boska wybrała mnie władcą Zjednoczonego Królestwa Skandynawii. Postaram się dorównać moim zacnym poprzednikom. Czeka mnie trudne zadanie, ale sądzę że mu sprostam. Oczywiście nie zamierzam uzależniać Danii od Litwy. Ślubuję odzyskać wszystkie ziemie utracone za czasów mojego Wielkiego poprzednika, Hansa I. Tak mi dopomóż Bóg.

P.S. Wiem że odcinek nie najlepszy, ale nudno było... Następny odcinek około środy-piątku.

 

Christian II Jagiellończyk (1520-1532) część 1

​

Drzewo Genealogiczne Jagiellonów​

1520.02.23
Wielki sukces! Elektorzy Modeny, Czech, Toskanii, Korsyki i Genui przegłosowali moją kandydaturę na cesarza! Prestiż mój, jak i mojego państwa z pewnością wzrośnie. Wysłałem też posłańca do księcia Pskowskiego, Wasyla Lykowa, z prośbą o zgodę na przemarsz wojsk. Na szczęście dla nas, Wasyl się zgodził. Wcześniej przybył do nas posłaniec z dalekiego Mediolanu, z prośbą o sojusz. Wydało mi się to dziwne, gdyż za panowania Rady regencyjnej odmówiono im pomocy w wojnie z Wenecją. Ale się zgodziłem i tak, bo w nieuchronnej wojnie z Turkami z pewnością przyda się każda pomoc.

1521.04.12
Niewierni atakują po raz kolejny Litwę! Tym razem Imperium Osmańskie równocześnie z Chanatem Krymskim. W krótkim czasie zdołali zająć większość kraju. Dostałem wieści, że wczoraj Wilno zostało złupione przez Turków. Tatarzy podpisali rozejm na warunkach zatrzymania sobie Czernihowa i Mohylewa. Żal mi się zbiera na sercu, gdy widzę jak te psy muzułmańskie plądrują moją ojczystą ziemię. Teraz na tronie jest mój daleki krewny, Kazimierz V. Byłbym lepszym księciem Litwy! Stoi przede mną szansa na połączenie Litwy z Danią! Muszę ją wykorzystać! Takie wielkie państwo z pewnością byłoby w stanie przeciwstawić się potędze muzułmanów.

1522.05.12
Po miesiącach negocjacji Sułtan, Ahmet II podpisał dokument pokoju na warunkach uzyskania Grodna i Polesia. Litwa się rozpada. Zapewne Moskwa też niedługo uderzy. Trzeba przywrócić Litwie potęgę! Tylko ja to mogę zrobić! Ze spraw państwowych wymienię tylko migrację ludzi z koloni Ameryki do Laponii. Chcą po prostu być bliżej domu. Ale mnie to nie interesuję. Teraz jedyne co mnie interesuję to zdobycie tronu Litwy.

1523.09.02
Kolejny wielki sukces na płaszczyźnie dyplomatycznej! Książę Finlandii złożył mi hołd lenny! Teraz prawie wszystkie kraje w basenie Bałtyku to moi wasale. Umówiłem także z władcami Nowogrodu i Austrii plan ataku na Litwę. Austriacy zajmą Podlasie i Wschodnie Prusy. Nowogród zaatakuję na wschodnie obszary Litwy, aż do Połocku. My zajmiemy się środkową częścią kraju, czyli Żmudzią, Trokami i, Wilnem i Estonią. Ofensywa jest planowana na jesień 1525 roku. Trzeba się dobrze przygotować. Powodem będą moje roszczenia do tronu Litewskiego. Nie chcieli mi oddać kraju dobrowolnie, to wywalczę sobie go mieczem.

​

Sytuacja w Litwie w trakcie najazdu Niewiernych​

1524.08.08
Rozpocząłem mobilizację na Inflantach. Planuję zaciągnąć do armii 10 tysięcy żołnierzy. Do tego będę miał pod dowództwem hufnice. Ogółem na rozpoczęcie wojny oczekuję dowodzić 20 tysiącami zbrojnych. Część arystokracji oburza się mieszaniem Danii w sprawy Litewskie. Głupcy! Nie wiedzą, co mogę osiągnąć! Jaką potęgę będę miał pod władaniem!

1525.07.05
Austriacy proszą o przesunięcie rozpoczęcia wojny na wiosnę 1526 roku. Jako powód podają wybuch buntu chłopskiego w Nicei. By go powstrzymać będą potrzebowali części wojsk przeznaczonych na wojnę. Nie chcę osłabiać ataku, więc wolę poczekać. Nowogród zgromadził już na granicy 11 tysięcy zbrojnych. Litwa ma sojusz z Elektorem Bawarii i Węgrami. Raczej nie będę się nimi przejmował. Bawarię zaatakuję Austria, a Węgry otoczone ze wszystkich stron Imperium Osmańskim ma większe zmartwienia na głowie. Przy okazji zacząłem mieć podejrzenia, że niektórzy ludzie z mojego otoczenia zaczęli spiskować za moimi plecami. Podejrzane...

1526.03.12
Wojna! Wczoraj wysłałem posłańca do Wilna z dokumentem wypowiedzenia wojny. Moje wojska ruszyły na Estonię i Żmudź. Wojska Nowogrodu i Austrii także wypełniają swoje zadania. Dostałem też wieści z dalekiego Mediolanu, że płyną już pomóc nam w tej okropnej wojnie. Finowie także wyruszyli na wojnę, wysyłając swoją 5 tysięczną armię. Władzę w Danii na czas wojny oddałem mojemu oddanemu doradcy, Erykowi Sestoenowi, bo oczywiście sam zamierzam dowodzić armią w trakcie wojny.

1526.04.04
W krótkim czasie zdołaliśmy opanować większość kraju. Do największej bitwy doszło pod Poniewieżem. Naprzeciw 7 tysięcy jeźdźców litewskich stanęła moja 10 tysięczna armia. Dzięki dobremu wykorzystaniu hufnic i piechoty zdołałem osiągnąć zwycięstwo. Wszystko poszło zgodnie z planem, więc my zajęliśmy Estonię, Żmudź i oblegamy Troki. Austriacy zajęli Bawarię. Po tygodniowych negocjacjach ustanowiliśmy, że elektor Bawarski stanie się moim wasale i wypłaci wysoką kontrybucję. Z Węgrami podpisałem pokój na warunkach statusu quo. Niedługo czeka mnie atak na Wilno. Muszę się dobrze przygotować.

​

Oblężenia Tallina​

1526.07.03
Po zajęciu Wilna, Troków i Połocka postanowiłem, że jestem gotowy by stanąć do negocjacji pokojowych. Litwini są pogrążeni... Rozbici... Zaczęły mnie trapić dylematy moralne... Czy dobrze robię, atakując moją ojczyznę? Czy źle myślą teraz o mnie, jeśli uważają mnie za zdrajcę? Tylu moich rodaków już zginęło od mojego miecza... Litwa już nigdy nie odzyska dawnego blasku, a ja się do tego przyczyniłem...

1526.12.25
W dzień Bożego Narodzenia podpisałem dokument pokoju z moim..? Krewnym? Wrogiem? Już sam nie wiem co o tym myśleć... Może przejdę do warunków pokoju. A więc:
- Dania uzyska Połock, Estonię, Troki i Żmudź
- Austria uzyska Podlasie, a Nowogród ziemie wschodnio-Litewskie, oprócz Smoleńska
- Zakon Niemiecki z powrotem uzyska niepodległość
To tyle. Nie mam już ochoty pisać. Szkoda mi Litwinów... Teraz postaram się naprawdę nie mieszać w sprawy... mojej Ojczyzny...

​

Inflanty po wojnie Jagiellońskiej​

PS. druga część jakoś w weekend

 

Christian II Jagiellończyk (1520-1532) cześć 2

1527.05.11
Kolejna wojna o hegemonię w Europie. Tym razem między Królestwem Burgundii a Francją. Nie mieszam się w ten konflikt, bo mam zupełnie inne zamiary. Mianowicie odzyskać Gotlandię, niegdyś duńską wyspę, uzyskaną przez Szkocję za panowania Hansa I. W trakcie koronacji obiecałem odzyskać utracone i zamierzam tego dotrzymać. Poza tym Gotlandia to największa wyspa na Bałtyku, ma więc duże znaczenie strategiczne.

1527.11.09
Jaki niesamowity zbieg okoliczności! Gotlandia, ze względu na swoją odmienność kulturową względem Szkocji i liczne represje postanowiła ogłosić niepodległość. Głównym propagatorem buntu przeciwko Szkocji był Patryk Hindself, bogaty szlachcic. Jednak wiedział, że słaba Gotlandia nie poradzi sobie. Postanowił zostać wasalem Szkocji. Przy okazji napiszę, że wstąpiliśmy w sojusz militarny z Elektoratem Bawarii, ale sądzę że nie ma co liczyć na ich pomoc w wojnie.

1528.06.19
Znowu wieści z Italii. Republika Toskanii wypowiedziała wojnę Genui i oczekują naszej pomocy. Chyba się zawiodą. Nie zamierzam mieszać się w tak odległe konflikty, a szlachta i zamożniejsze mieszczaństwo i tak ma mi za złe atak na Litwę. Teraz dochodzę do wniosku, że trzeba przeprowadzić reformę budżetu. Skarbiec świeci pustkami, a nasze wojska ustępują zbrojnym innych państw. Duża część budżetu będzie przeznaczana na rozwój wojska.

​

Obraz przedstawiający Florencję z XVI wieku​

1529.01.22
Moje śmiałe reformy budżetowe i nałożenie nowych podatków wprawdzie doprowadziły do rozruchów chłopskich, jednak w końcu udało nam się spłacić, przedłużane już od parudziesięciu lat, długi u bankierów z Gdańska. Tymczasem doszły do mnie zatrważające wieści z Inflant. Rozprzestrzenia się tam epidemia jakiejś strasznej choroby, dziesiątkując miasta i wsie. Nie wiem jak temu zapobiec...

Inflanty, na jaśniej zasięg zarazy​

1529.10.10
Rozpocząłem rozbudowę floty, by móc sprawnie przeprowadzić desant na Szkocję i Gotlandię. Ciekawe wieści doszły mnie z południa Europy. Pewien zakonnik z Aragonii napisał książkę "O pracy Kościoła", gdzie podważa na wiele sposobów autorytet kościoła, wytykając mu wiązanie się do polityki oraz brak zainteresowania wiernymi. Papież, Benedykt XIII ekskomunikował Marka Poncheza, jak nazywał się ów zakonnik. Marek postanowił pójść dalej. Publicznie spalił bullę papieską, i wydał swoje kolejne dzieła: "O papieskiej wierze" i "O prawdzie w Biblii". W krótkim czasie jego ruch, nazwany protestantyzmem, zyskał wielu wiernych na północnych Włoszech, zachodniej Hiszpanii i Niderlandach. Na szczęście protestantyzm nie dotarł jeszcze do nas. Zamierzam krwawo tępić każdy przejaw innowierstwa na terytorium Danii. Tak mi dopomóż Bóg!

​

Marek Ponchez​

1530.09.30
Dziś miałem spotkanie z przedstawicielami szlachty i możnych mieszczan. W zamian za poparcie w wojnie ze Szkocją domagają się ustalenie przywileju, nie nakładania dodatkowych podatków bez ich zgody. Zgodziłem się na to, bo nie zadowolenie szlachty i mieszczan to ostatnie czego mi teraz trzeba. Zgromadziłem już 7 okrętów i 18 tysięcy żołnierzy do ataku na Szkocję i Litwę. Niedługo wypłynę do Newcastle w Anglii. Będzie to nasza baza wypadowa do ataku na Szkocję.

1531.08.12
Wszystko przygotowane do inwazji. 15 tysięcy zbrojnych już jest pod granicami Szkocji, a 3 tysiące piechurów czeka na sygnał do desantu na Gotlandię. Przy granicy po szkockiej stronie stacjonuję 8 tysięcy zbrojnych Szkotów. Trzeba się przygotować na trudne starcie...

1532.01.13
Wczoraj wysłałem posłańca z aktem wypowiedzenia wojny do Gotlandii. Szkocja im oczywiście zobowiązała się pomóc.Ruszyłem 12 tysięczną armię na Szkocję, dokładnie na Edynburg. Jednak drogę zagrodziła mi armia Szkocji pod dowództwem Jamesa IV, ich króla. Dzięki dobrym manewrom, zdołałem odnieść zwycięstwo, przy stosunkowo małych stratach. Armia szkocka wycofała się do Glasgow. Moja armia rozpoczęła oblężenie Edynburgu, stolicy Szkocji. Zdobycie go z pewnością osłabi morale Szkotów.

​

Oblężenie Falkirku, jednego z szkockich miast​

1532.03.22
Po zdobyciu Edynburgu ruszyłem na Glasgow. Armia Inflancka rozpoczęła oblegać Gotlandię. Wszystko rozwija się pomyślnie. Doszła do mnie wieść z Kopenhagi, że mój syn, Bolesław, padł ofiarą owej dziwnej choroby, która dotknęła Inflanty. Bardzo smutna to dla mnie wiadomość... Zwłaszcza że więcej dzieci nie mam... Dowiedziałem się trochę więcej na temat tej choroby. Prawdopodobnie przywędrowała z Krymu. Tam ją nazywają Tyfus. Nie wiem tylko jak się ją przenosi. Ale teraz mam inne zmartwienia. Zwiadowcy powiedzieli mi o dużej armii szkockiej w odległości 4 mil. Trzeba się przygotować na kolejną bitwę...

1532.04.01
W związku ze śmiercią Christiana w bitwie ze Szkotami, przy poparciu szlachty i mieszczaństwa ja, Ulryk z Oldenburga, daleki krewny Hansa I, prawdopodobnie ostatni przedstawiciel dynastii Oldenburgów, przejmuję władzę w państwie. Nie mogę się rozpisywać, gdyż nadal trwają walki ze Szkotami, a tam będę najbardziej potrzebny.Przyjmuję imię Ulryk I i obiecuję zwycięsko wyjść z tej wojny.

PS. następny odcinek może w czwartek.
Ps2. Prosiłbym o jakieś komenty...

 

Ulryk I Gruby (1532-1535)​

​

Portret Ulryka I​

1532.06.12
Po koronacji na króla Danii i cesarza Niemiec postanowiłem podpisać pokój z królem Szkocji. Nie znoszę wojen. Nie zajmowałem się negocjacjami, bo byłem zajęty spotkaniem z pewnym szlachcicem, Erykiem Knudsonsennem. Jest jedną z najbardziej wpływowych osób w królestwie.Trzeba będzie się z nim liczyć. Jednak na początek poprosił mnie o ustanowienie przywileju na dowód przyjaźni, a mianowicie by król nie mógł wypowiadać wojen bez zgody szlachty. Zwiększenie władzy szlachty z pewnością będzie dobrym krokiem. Dowiedziałem się, że wynegocjowano od Szkocji skończenie wasalizacji Gotlandii i zrzeknięcie się praw do niej. Dobra kończę pisać, mam wizytę z przedstawicielami rodu Svenssonów, rodziny szlacheckiej z Jutlandii.

1533.02.02
Litwini proszą o zgodę na przemarsz wojsk. Zgodziłem się, gdyż zbytnio nie interesują mnie te całe Inflanty. Najchętniej bym się ich pozbył. Sprawiają tylko problemy. Zamierzam także zmienić nieco organizację kraju. Szlachta wciąż wymaga nowych przywilejów. Gdy im oddam większą władzę chyba nasycę ich apetyty. Coś na kształt republiki z miast włoskich, ale z udziałem szlachty a nie mieszczan. Tam to nazywają republiką kupiecką. To u mnie będzie republika szlachecka!

1533.08.11
Doszły mnie wieści z tej całej Ameryki. Indianie rozpoczęli masowe walki o suwerenność, odłączając od mojego królestwa dwie kolonie. Niejakie Penacook i Masachussets. Śmierć poniosło około 300 Duńczyków! Atak ten zostanie krwawo pomszczony! Widocznie nie można po bratersku z tymi Indianami! Od dziś każdy Indianin znaleziony na terenie mojej koloni poniesie śmierć! Tak się kończy zadzieranie z ludźmi cesarza!

​

Mordy na Indianach​

1534.01.13
Ech te przebrzydłe Inflanty. Zbuntowali się chłopi z Liwlandii. Czego oni oczekują? Żałosne... Ruszyła już tam armia Inflancka w liczbie 4 tysięcy żołnierzy. Kazałem zabić każdego chłopa uczestniczącego w tym powstaniu. Przybył dziś także posłaniec z Francji, z prośbą o sojusz militarny. Początkowo chciałem się zgodzić, jednak delegacja szlachty uświadomiła mi, że byłby to zły pomysł. Teraz jest pokój i spokój, więc po co to zmieniać? Więc postanowiłem odmówić.

1534.08.11
Dziś weszło w życie nowe rozporządzenie. Od dziś żadnej poważnej decyzji nie będę podejmował bez zgody tzw. Rady wielkiej. Będzie tam 330 miejsc i zasiadać tam będą najbardziej wpływowi przedstawiciele szlachty. Poza tym mieszczanie będą mieli 5 miejsc a kler 3. Nie bez powodu największą władzę będzie mieć szlachta. Taka rodzina magnacka Hundsennów ma około 10 zamków i miast i 80 wsi. To u nich spoczywa największa władza. Więc pomaganie im ma swój cel.

​

Pierwsze posiedzenie Rady Wielkiej​

1535.06.13
Dziś odszedł do lepszego świata mój ojciec, Ulryk I. Był to zaiste wielki i spokojny człowiek. Smutna to wiadomość dla całego kraju. Teraz ja obejmuję władzę, pierworodny syn, Ulryk. Przyjmę imię Ulryka II. Postaram się podążyć śladami ojca w polityce wewnętrznej.

PS.Nast. Odc. w weekend

 

Ulryk II Pobożny (1535-1537)​

Portret Ulryka II​

1535.07.20
Pierwsza zła wiadomość. Utraciłem tytuł cesarza Niemiec. Elektorzy postanowili, że nie będą wybierać władcy marionetki, sterowanego przez szlachtę. Głupcy! Ale teraz mam ważniejsze sprawy na głowie. Szlachta wymusiła na mnie zmianę sposobu wyboru władcy. Od teraz po śmierci króla wielka rada będzie podejmować decyzję o wyborze nowego władcy. Będzie to tak zwana wolna elekcja. Przystałem na to głównie ze względu na moje plany ataku na Krym i może w dłuższej perspektywie Imperium Osmańskie, a wtedy poparcie szlachty z pewnością mi się przyda. Tatarzy także często dokonują grabieżczych ataków na pod graniczne miasteczka i wioski. Trzeba temu zaprzestać!

Najazdy Tatarów​

1535.11.09
Dobre stosunki, wspólne cele w polityce zagranicznej i pomyślnie rozwijający się handel między naszymi państwami, skłonił mnie do złożenia Finlandii oferty o przyłączeniu jej do Królestwa Zjednoczonej Skandynawii. Oni jednak odmówili, w obawie przed zbyt wysoką pozycją szlachty w moim społeczeństwie. Trzeba zauważyć, że Finlandia, jak niewiele państw Europy, stawia przede wszystkim na handel, głównie Nowogrodzki. Ciekawy to kierunek rozwoju, jednak może przysporzyć im wielu nieprzyjemności w przyszłości.

1536.03.18
Złe wieści! Te przebrzydłe psy krymskie znowu napadły na Litwę! Tym razem przyłączyli do swego państwa Mińsk i Wołyń. Na południu też niedobrze. Doszły nas wieści, iż wojska Turków stacjonują w pobliżu granic, głównie z Austrią. Można się domyślać, że szykują się na wojnę z moim wasalem. Do tego nie dopuszczę! Krew mnie zalewa, gdy widzę jak innowiercy zalewają z wszystkich stron Europę, moją kochaną Europę! Zamierzam w najbliższym czasie odbyć wizytę u Papieża. Mam taki plan, by stworzyć sojusz państw chrześcijańskich.

1536.09.28
Być może to jest najważniejszy dzień mojego życia. Coś, dzięki czemu przyszłe pokolenia mnie zapamiętają. Otóż postanowiłem dokonać czegoś wielkiego. Najpierw, zaprosiłem najbardziej wpływowych monarchów Europy, czyli królów Francji, Kastylii, Anglii,Portugalii, Burgundii, Czech i Austrii, na spotkanie do mojego pałacu w Bremie. Na tym spotkaniu ogłosiłem powstanie ligi chrześcijańskiej, do którego, mam nadzieję, większość z nich przystąpi. Zadeklarowali się jednak tylko władcy Austrii, Kastylii i Portugalii. Ale największym sukcesem tego zjazdu było pokazanie innym władcom europejskim, że nie zamierzam spokojnie patrzeć na rozwój innowierstwa w Europie. Już zacząłem planować atak na Chanat Krymski.

Pałac królewski z Bremie​

1537.03.11
Zgromadziłem łącznie wojska w liczbie 30 tysięcy zbrojnych w Połocku i Wendenii. Niedługo planuję uderzyć. Zyskałem już poparcie szlachty, więc mam nadzieję, że uda nam się łatwo rozbić wojska pogańskie. Przy granicy stacjonuję także około 17 tysięcy jeźdźców tatarskich. Na moment rozpoczęci konfliktu mogę liczyć na pomoc Nowogrodu, Finlandii, Austrii, Państwa Papieskiego, Księstwa Mediolanu i być może Kastylii i Portugalii, choć na nich zbytnio nie liczę, gdyż są zajęci wojną z Mamelukami. Boże, daj mi siłę, bym mógł cieszyć się zwycięstwem...

Plany ofensywy na Chanat Krymski​

1537.07.14
Wczoraj zostało znalezione ciało Ulryka w lesie, niedaleko obozowiska. Nie mam pojęcia co się stało, ale podejrzenia padły na grupę szlachciców, którym nie jest w smak wojna z Krymem. Zwołana pośpiesznie rada wielka ustanowiła, że to ja zostanę pierwszym królem elekcyjnym. Widocznie sobie zasłużyłem. Pragnę kontynuować politykę ekspansywną względem innowierców, wzorem moich poprzedników. Tak mi dopomóż Bóg...

PS. Następny odcinek w weekend.
Ps2 Mam do was takie pytanie. Elekcja wybrała niejakiego Kaspera Holsteina. Jak mam o nim pisać? Kacper Holsztyn, Kasper Holstein, Kacper Holstein czy Kasper Holsztyn?
Ps3 Czy monarchowie krocej rządzą w republice szlacheckiej? Bo mam takie dziwne uczucie jakby tak :???:

 

Kacper I Holsztyński (1537- 1539)


Portret Kacpra I Holsztyńskiego, pierwszego elekcyjnego króla Danii.​

1538.01.14
Dobre wieści! Czesi i Anglicy postanowili wstąpić do świętej ligi. Jako potwierdzenie tego zaatakowali na Imperium Osmańskie. Czesi zajmują się zajmowaniem byłych terenów Węgier, a Anglicy walczą na morzu. Największe walki toczą się o Kraków i Bratysławę. Król Czech, Boczek II, nie zamierza łatwo odpuścić. Bardziej na południu Portugalczycy i Kastylijczycy walczą w delcie Nilu z Hedżazem i Mamelukami. Teraz sądzę, że atak na Chanat Krymski chwilowo nie ma sensu. Lepiej zaatakować na Turków. Ofensywa na Grodno i Polesie, równoczesna z atakiem sił austriacko-czeskich na Chorwację i Bałkany powinny przynieść szybki zwycięstwo.

1538.05.12
Ciągła mobilizacja wojsk na Inflantach i Żmudzi przynosi efekty. Teram mam już pod dowództwem 22 tysiące zbrojnych, łącznie z hufnicami. Bardziej na południu nadal trwają zaciekłe walki o Bratysławę i Ersekujvar. Czechom w końcu udało się wypchnąć wojska Muntenii i Turcji z okolic Lwowa i Krakowa. Atak na Grodno planuję na początek 1539 roku. Powinienem już mieć pod dowództwem 30 tysięcy zbrojnych. Na zwołanym spotkaniu wielkiej rady, szlachta przegłosowała atak na Imperium Osmańskie, jednak pod warunkiem podziału łupów wojennych po połowie dla szlachty i dla króla.

Walki o Ersekujvar.​

1539.03.14
Dziś wypowiedzieliśmy wojnę Imperium Osmańskiemu. W odpowiedzi sułtan napisał, iż i tak miał chęć podbicia Skandynawii. Tyle, że to my wygramy tą wojnę. Jedyne co mnie zaskoczyło, to nie przystąpienie do wojny Zakonu Niemieckiego. Nie rozumiem co nimi kierowało. Przecież nawracanie pogan to jeden z najważniejszych celów istnienia Zakonu. Kiedyś się z nimi policzymy. Teraz czekają mnie ciężkie walki o Grodno...

1539.04.02
Zdrajcy! Czesi i Anglicy dogadali się z Turkami! Podpisali pokój! I to jeszcze bezwarunkowy! Beznadzieja... Jedyną dobrą wiadomość dostałem od hetmana Uritljoffa. Zdołał wypchnąć Turków z okolic Grodna. Teraz można spokojnie rozpocząć oblężenie. Na zachodzie znów wybuchła wojna o dominację między Burgundią a Francją. Ach, Ci głupcy nie wiedzą co może nam zagrażać. Turkowie i Krym są już tak potężni, że jakby współpracowali, mogliby wchłonąć całą Europę.

Bitwa pod Grodnem. Na pierwszym planie widać Polskie hufce najemne.​

1539.06.11
Turkowie wkroczyli na Styrię i okolice Wiednia, pokonując nieliczne wojska Austrii. Jednak dobra wiadomość to taka, że Chorwacja i Słowenia są już zdobywane przez Bawarię, Mediolan i Austrię. Oblężenie Grodna dalej trwa, co jakiś czas tylko Turkowie atakują nielicznymi siłami. Czuję, że to idzie zbyt łatwo...

1539.09.06
Sytuacja na froncie prezentuję się następująco: Grodno zostało zdobyte przez nas, ale gorzej sprawy się mają na południu. Graz i, co gorsze Wiedeń, w końcu poddały się Turkom. Ta wiadomość z pewnością podłamie morale wojsk Austrii. Teraz zamierzam ruszyć z ofensywą na Polesie. Od szpiegów dowiedziałem się, że stacjonuję tam 7 tysięczna armia turecka. Ciężki czeka nas bój... Dostałem także wiadomość o idących tu posiłkach od Republiki Nowogrodu. Każda pomoc się przyda.

1539.12.03
Jak już wcześniej ustalono, w wypadku śmierci Kacpra, władzę w państwie duńskim przejmuję ja, Antoni Jensen. Wywodzę się ze szlacheckiej rodziny z Trondheimu. Sądzę, w przeciwieństwie do mojego poprzednika, że na razie wojny z Turkami i Tatarami nie są potrzebne. W interesie państwa jest nawiązanie dobrych kontaktów dyplomatycznych. Tak mi dopomóż Bóg...

Sytuacja w środkowej Europie po śmierci Kacpra.​

 

Antoni I "Spokojny" ( 1539 – 1545 ) ​

Portret Antoniego.​

1540.04.19
Turecka ofensywa w Austrii posuwa się coraz dalej. Muzułmańskie hordy rozpoczęły oblegać twierdzę w Krainie i Istrii. Napiszę od razu, że byłem przeciwny tej wojnie. Ale kto słucha średnio zamożnego szlachcica z Irlandii. Nie będę się rozpisywał o moim pochodzeniu, bo tak szczerze nie jest to zbyt interesujący temat. Dostałem wieści od hetmana, Uritljoffa. Rozpoczęto oblegać twierdze na Polesiu. Rezerwy ludzkie są na wyczerpaniu. Ta okropna wojna pochłania coraz więcej ofiar. Najlepiej by było podpisać pokój na warunkach powrotu do statusu quo, ale na to Turkowie się nie zgadzają. Muszę przeprowadzić ofensywę, której się nie będą spodziewać i która doprowadzi do końca tej wojny. Teraz pod dowództwem Uritljoffa jest 18 tysięcy zbrojnych. Jako cel wybrałem Podole, mimo jego sprzeciwu. Jako argumenty podawał silne wojska stacjonujące w pobliżu (Besarabii ) oraz silne ufortyfikowanie Kamieńca Podolskiego, wielkiej twierdzy. Sam garnizon liczy 2 tysiące piechurów. Jednak szybki atak i szturm powinny przynieść skutek.

1540.08.22
Niewierni rozpoczęli oblegać Linz i Klagenfurt. Na szczęście nasza ofensywa idzie zgodnie z planem. Po szturmie udało nam się zdobyć Kamieniec Podolski. Jednak wojska Uritljoffa stopniały do 7 tysięcy. A wojska Turków na Mołdawii liczą 10 tysięcy, głównie janczarów pod dowództwem Onura Cerkusa, zaprawionego w bojach Bułgara. Podobnie jak większość ludności z podbitych przez Turków krajów, przyjął islam. Polityka nawracania na islam jest teraz stosowana na byłych ziemiach Litwy, Węgier i Polski.

1541.01.03
Mimo odparcia pierwszego ataku niewiernych na Podole, powtórna ofensywa wypędziła wojska Uritljoffa z tego terenu. Z wielkiej 18 tysięcznej armii zostało zaledwie niecałe 4 tysiące. Trzeba było szybko podjąć jakieś działania, by pokonać Turków. Wydałem rezerwy pieniężne na zaciąg do armii Duńskiej najemników Tatarskich i Ruskich. Ogółem zgromadziłem 12 tysięczną armię. Planuję atak na Karpaty, a potem na Ersekujvar. Postaram się jeszcze odbić Podole.

Szturm na Kamieniec Podolski.​

1541.06.18
Niestety, nie udało się w pełni zrealizować planów. Świeżo przybyłe posiłki z Anatolii ruszyły pokonały nas pod Kamieńcem Podolskim. Na szczęście Uritljoff zdążył obsadzić fortecę swoimi ludźmi. Nieudane próby szturmów na tą potężną twierdzę podniosły morale naszych wojsk. Atak na Karpaty był dobrze przygotowany. Turkowie, nie znający tych gór, dali się wpędzić w zasadzkę, w wyniku której żaden żołnierz turecki nie zdołał uciec z pola bitwy. Jednak cała wojna nie układa się p mojej myśli. Austriacy nie mają odpowiednich zasobów ludzkich, by móc stawiać opór niewiernym. Turkowie zajęli już wszystkie ziemie na wschód od Tyrolu.

1541.10.12
Jestem zmuszony skończyć tą wojnę. Austriacy długo już by nie wytrzymali, a ja także nie palę się jakoś do kontynuowania tej wojny. Ostatecznie po tygodniowych negocjacjach między mną i królem Austrii a sułtanem Imperium Osmańskiego doszliśmy do porozumienia. Najgorzej na nim wyszła Austria. Była zmuszona do oddania Krainy i wyspy Rodos. My musieliśmy tylko wypłacić kontrybucję, w wysokości 100 dukatów. Ta wojna dała jedną ważną lekcję, zarówno dla mnie, jak i dla moich następców. Nie można ignorować Turków. Na obecną chwilę ich armia jest dużo bardziej rozwinięta od naszej. A z każdą wojną stają się coraz silniejsi...

1542.05.17
Smutne wieści. Frans Kaas nie żyje. Zmarł w nocy. Jego zasługi dla Danii są wprost nie do opisania. To nie koniec złych wiadomości. Objęty buntami Smoleńsk postanowił dołączyć do Wielkiego Księstwa Moskiewskiego. Aktualnie rządzący Borys I zgodził się na to. Moskwa, mimo wielkich rozmiarów, wciąż nie ma dostępu do Morza. Jednak teraz, po osiągnięciu z nami bezpośredniej granicy, moi szpiedzy donieśli mi o planie ataku na Połock, Inflanty i Nowogród. Jeśli to prawda, muszę szybko zarządzić mobilizację. Problem będzie z transportem. Na tą chwilę moja największa armia, 12 tysięczna, stacjonuję w Skanii. Najkrótsza by była droga morska, lecz nie dysponujemy wystarczającą liczbą okrętów. Ostatecznie zarządziłem marsz przez Finlandię.

1542.07.24
Dobra wiadomość! Lud fiński widząc naszą wielką armię i słysząc o bogactwie Danii oraz o odmawianych przez księcia propozycjach aneksji postanowił wziąć sprawy w swoje ręce. Dowodzący powstaniem magnat, Sigruna Pila, dał księciu ultimatum. Albo dobrowolnie zostanie częścią Królestwa Danii, albo zostanie obalony. Książę ostatecznie się zgodził, jednak pod warunkiem sporej autonomii. Tak oto Finlandia stała się częścią Królestwa Zjednoczonej Skandynawii. Korzystając z sytuacji, zaciągnąłem do armii 3 tysiące fińskich piechurów.

Skandynawia. Na brązowo tereny byłej Finlandii, przyłączone do Danii.​

1544.04.15
Zgodnie z przewidywaniami, Wielki książę Moskiewski, powołując się na misję zjednoczenia wszystkich ziem ruskich. Wypowiedzieli nam wojnę. Moje wojska oceniam na 15 tysięcy. Pierwsze ataki Moskwian odbyły się na Połock i Chełm. Ich sojusznikiem jest Czarnogóra. Ich wojska są oceniane na 1000 piechurów w garnizonie. Pokonanie ich nie powinno zająć długo. Z Moskwą będzie gorzej. Ich państwo już od wielu lat główne dochody czerpie właśnie z podbojów i łupów. Dzięki temu ich jeźdźcy opanowali niemal do perfekcji jazdę na koniu. Czeka nas ciężka wojna.

]
Jeździec Moskiewski.​

1545.02.01
Koncentrację wojsk urządziłem na Wendenii. Niedługo ruszę odzyskać Połock. Stacjonująca tam armia moskiewska oceniana jest przez moich szpiegów na 12-16 tysięcy. Rozpoczęto także oblegać Podgorice, stolicę Czarnogóry. Chełm został zdobyty przez Moskwian, a Nowogrodzianie Wołogdę. Dążę do jak najszybszego skończenia tej wojny. Nawet kosztem straty Połocka i innych miast.

1545.05.14
Zwyciężyliśmy bitwę o Połock, lecz już tu nadciąga kolejna armia moskiewska. Tym razem pod dowództwem nowo wybranego księcia, Wasyla IV. Borys I zginął w bitwie z Nowogrodem o Wołogdę dwa tygodnie temu. Wasyl poprzysiągł sobie zabić mnie i księcia Nowogrodu. Nadciągająca armia Wasyla liczy 25 tysięcy moskwian, a moje wojska w Połocku to tylko 15 tysięcy zbrojnych. Przewaga technologiczna jest jednak po naszej stronie, Moskwianie nie używają artylerii, w przeciwieństwie do nas.

Sytuacja na froncie.​

1545.11.14
Mój szlachetny poprzednik zginął w walkach o Połock, a szlachta wybrała mnie na następce. Postaram się jak najszybciej poprowadzić zwycięską ofensywę na Moskwę. Bitwa pod Połockiem została przegrana. Niedobrze to wygląda, ale nie można się załamywać. Przy okazji, nazywam się Sigrun Pil, ów szlachcic dzięki któremu Finlandia dostała się pod panowanie duńskie. Czekają mnie ciężkie rządy, gdyż można śmiało powiedzieć, że Dania ma teraz więcej wrogów niż kiedykolwiek w historii. Imperium Osmańskie, Chanat Krymski, Wielkie Księstwo Moskiewskie, Szkocja, Anglia... Dobrze, że przynajmniej wojnę prowadzimy tylko z Moskwą...

 

Sigrun Pil (1545 – 1552)


Portret Sigruna Pila


Mapa Skandynawii w 1545 r.​

1545.10.16
Wojna nadal trwa. Niedługo wyruszam do Połocku, by osobiście przejąć dowództwo nad moimi wojskami. Trwające wciąż ciężkie walki o tą miejscowość źle wpływają na morale naszych wojsk. Wielu ludzi, zarówno szlachty, jak i żołnierzy, pragnie końca tej wojny. Zwłaszcza że walczymy nie o naszą ojczyznę, a o kraj zupełnie obcy, jakim jest Republika Nowogrodu. Podzielam to zdanie, bo sądzę, że są inne drogi rozwoju niż ciągłe wojny z Innowiercami. Ciągle nie odkryte ziemie Ameryki mogą być dla Danii dobrą inwestycją. Coraz częściej dostajemy wieści o istniejących tam państwach Indiańskich, takich jak Aztekowie i Zapotekowie. Podbój ich nie powinien być trudny.

1546.01.04
Dziś podpisałem dokument pokoju z księciem Moskwy. By nie utrudniać mu jego "swiętej misji" jednoczenia ziem ruskich, postanowiłem oddać mu część ziem i skończyć stosunek wasalny z Nowogrodem. Połock zostanie nasz. W dłuższej perspektywie zamierzam nawiązać lepsze stosunki z Wielkim Księstwem Moskiewskim. Teraz zamierzam się zająć czymś innym, a mianowicie eksploracją środkowej części Ameryki. Od wielu żeglarzy Kastylijskich i Angielskich, goszczących na moim dworze, dowiedziałem się o bogactwie tamtych ziem, zwłaszcza w złoto i tytoń. Początkowo nie wiedziałem czym jest ów tytoń. Teraz już wiem, że jest to rodzaj używki, służący do palenia. Zwyczaj ten pochodzi od Indian, gdzie uchodzi za oznakę pokoju.

Mapa po I pokoju Smoleńskim. Jaśniej nabytki terytorialne Moskwy.​

1546.11.26
Dziś wydałem moją córkę za syna wielkiego księcia moskiewskiego. Małżeństwo to z pewnością ociepli stosunki między naszymi państwami. Wysłałem też 3 grupy osadników do ziem położonych w Ameryce Środkowej. Są to niejakie : Karankawa, Atakapa i Chtimacha. Liczę w powodzenie ich misji. Tymczasem Czechy próbują odnowić ligę chrześcijańską, w obliczu zagrożenia Tureckiego. Nie zamierzam do niej przystępować. Można rozprzestrzeniać chrześcijaństwo innym sposobem niż ogniem i mieczem. Pokojowe nawracanie Indian z pewnością będzie lepiej odebrane niż ciągłe walki z Turkami. Jednak Czesi nie zmienili zdania. Postanowili samotnie zaatakować Imperium Osmańskie. Niech Bóg ma ich w swojej opiece...

1547.08.15
Osadnicy dotarli. Jednak nie wszędzie zostali ciepło przyjęci. W Atakapie Indianie urządzili pierwszej nocy rzeź kolonistów. Jeszcze gorzej było w Chitimachi. Tam moim ludziom udało się osiedlić, jednak niedługo później Indianie postanowili spalić chaty kolonistów. Koloniści w liczbie 140 postanowili zaatakować Indian, jednak ponieśli klęskę. Tylko trzem z nich udało się przeżyć. Ta trójka udała się do Karankawy, gdzie udało się założyć miasto. Tamtejszy wódz Indiański, niejaki Hatakanakate, zgodził się na osiedlenie się moich kolonistów w Karankawie w zamian za udostępnienie części wynalazków Europejskich. Nawiązałem też bezpośredni kontakt z Imperium Azteków.

Wojownik Aztecki​

1549.01.03
Trwające od półtora roku przygotowania do ataku na Azteków dobiegły końca. 9000 jeźdźców zostało przetransportowanych do Karankawy. W trakcie kampanii Azteckiej dowodzić nimi będzie Paul Hoegh, doświadczony oficer. Aztekowie dysponują 10 tysiącami piechoty. Jednak przepaść technologiczna między naszymi armiami jest ogromna. Aztekowie są uzbrojeni w dzidy. Nie znają obróbki metalu. Nigdy nie widzieli koni, co zwiększa ich strach. Atakują bez szyku, w przeciwieństwie do armii Europejskich.

1549.04.28
W obawie przed rosnącą potęgą Danii, ci głupcy Litwini, wraz z dziadami z Pskowa wypowiedzieli nam wojnę. Co oni sobie myślą?! Ruszam już na Inflanty, by osobiście dowodzić wojskami. W nowym świecie Paulowi udało się zająć dużą część ziemi Azteków. Jednak armia została zdziesiątkowana po epidemii syfilisu. Z obserwacji Paula choroba ta przenosi się drogą płciową i najpewniej została rozprzestrzeniona wskutek gwałtów indiańskich kobiet przez żołnierzy. Nieszczęśnicy...

1549.09.30
Wilno i Psków zostały przyłączone do naszego królestwa. Działania te zostały potępione przez zachodnie kraje, jednak nie zostały podjęte żadne działania. Także w Ameryce skończyły się działania wojenne. Po pojmaniu do niewoli wodza Azteków, Axayacatla II, jego syn musiał popisać upokarzający dla nich pokój. Wszystkie ziemie dotychczas zajęte i zapłatę w wysokości 100 dukatów za wypuszczenie Axayacatli II. Teraz planuję atak na Afrykę, a mianowicie na państewko Benin. Zamieszkane jest przez murzynów, nazywanych siebie Fonami. Żyją oni z uprawy jamsu, manioku i palmy oleistej. Zajęcie ich ziem mogłoby ułatwić nam wydobycie złota z nowo zajętych ziem. Mam na myśli użycie niewolników.

Inflanty. Jaśniej zdobycze Danii w wyniku wojny Litewsko-Duńskiej​

1550.04.10
Na początek wysłałem grupę kolonistów na wyspy Zielonego Przylądka. Owe wyspy mają duże znaczenie strategiczne. Na kontynencie Moskwa zaczęła wojnę z Republiką Nowogrodu. Postanowiłem nie udzielać pomocy, głównie ze względu na brak dużych sił w Europie. Poza tym planuje atak na Chanat Krymski. Zwłaszcza, że właśnie prowadzą wojnę z Królestwem Czech. Zarządziłem mobilizację na Inflantach i w Finlandii. W dniu rozpoczęcia wojny chcę mieć co najmniej 30 tysięcy zbrojnych pod dowództwem. Atak na Benin trzeba na razie odłożyć na później.

Piękny krajobraz Wysp Zielonego Przylądka​

1552.02.17
Mobilizacja zakończona. Wojska podzieliłem na 2 armie. Jedna, 18 tysięczna będzie dowodzona przez Gunnara Christiansena, zasłużonego generała. Druga armia liczy 15 tysięcy. Tą sam będę dowodził. Dogadałem się już z Austrią i innymi sojusznikami o ich wsparciu w trakcie wojny. Tymczasem Republika Nowogrodu została krajem zależnym od Moskwy. Pozostawieni sami nie mieli szans na walkę z parokrotnie silniejszym przeciwnikiem.

1552.04.27
Dziś wypowiedziałem wojnę Chanatowi Krymskiemu. Armia Gunnara Christiansena ruszyła na Mińsk. Moja zaś armia rusza na Mohylew. Oba miasta są bronione przez nieliczne siły Krymskie. Szybkie szturmy powinny przynieść dobre efekty. Wojska Czech teraz oblegają Kijów. Klęska Krymu jest pewna. Zadecydowała o tym przestarzałość wojsk Krymu. Piechota niej jest w ogóle przez nich stosowana. Kiedyś dawało im to przewagę nad innymi armiami, ale teraz gdy wzrosła rola piechoty, ich armia nie ma najmniejszych szans w walce z naszymi wojskami.

1552.07.19
Doszło do ogromnej bitwy pod Kirowskiem. Po naszej stronie stanęła początkowo tylko 18 tysięczna armia dowodzona przez Gunnara, a po stronie tatarskiej 16 tysięczna armia, w tym 15 tysięcy jazdy. Wywiązała się zaciekłą bitwa. Jednak decyzja Gunnara o szarży, w liczbie 3000 jeźdźców, na lewą flankę Tatarów, ostatecznie przesądziło o naszym zwycięstwie. Na koniec bitwy zdążyłem nawet dojść z posiłkami z pod Mohylewa. Na szczęście nie były one potrzebne. Teraz czeka nas szturm na mury Mohylewa.

Bitwa pod Kirowskiem​

1552.09.14
Po zdobyciu Mohylewa ruszyłem połączoną armią, liczącą teraz 30 tysięcy zbrojnych, na Czernihów. Czesi zdołali zająć już Kijów. Planuję kolejny szybki szturm, a następnie atak na Połtawę. Tymczasem do Wysp Zielonego Przylądka docierają kolejne grupy kolonistów. Gdy skończę z Krymem zamierzam zaatakować na Imperium Osmańskie. Pragnę ich pokonać, głównie ze względu na chęć zjednoczenia ziem litewskich. Tym razem zwycięstwo będzie po naszej stronie.

Sytuacja na stepach w chwili śmierci Sigruna​

1552.11.09
Mój wielki poprzednik zmarł. Bardzo zła to wiadomość dla wszystkich Duńczyków. Za jego panowania Dania znalazła się w czołówce najbogatszych państw Europy. Ostatnią swoją wolą pragnął abym został jego następcą. Szlachta poparła moją kandydaturę, uważając mnie za szlachetnego człowieka i wielkiego generała. To właśnie ja, Gunnar Christiansen zostałem królem Danii. Obiecuję zwyciężyć wojnę z Krymem i kontynuowanie polityki kolonizacji Ameryki.

 

Gunnar Christiansen ( 1552 - 1576 ) Część 1 z 3

Portret Gunnara w chwili wstąpienia na tron​

1552.12.14
Dzisiejszego pięknego ranka podpisałem został ustalony pokój między naszym ogromnym państwem a Chanatem Kazańskim. Ostatecznie przyjąłem pokój dający niepodległość Gruzji. Walki z Tatarami Krymskimi dalej trwają. Parę dni temu wojska Uritljoffa zajęły Zaporoże. Ofensywa posuwa się cały czas na południe. Po dotarciu Uritljoffa pod Bakczysaraj mogę rozpocząć negocjacje pokojowe.

1553.02.02
Wojna się skończyła. W jej wyniku przyłączyłem do Danii Mińsk oraz otrzymaliśmy wysoką kontrybucję. Oby nareszcie nastały czasy pokoju dla ludności duńskiej. Jedna rzecz mnie jednak szczególnie martwi, a mianowicie coraz silniejsze bunty Finów i Litwinów. Ich walka o niepodległość jest warta podziwu, lecz dla mnie jest sporym problemem. Głównym ich postulatem, poza większą autonomią, jest zwiększenie ilości miejsc ich przedstawicieli w Radzie Wielkiej. Na ten czas tak to wygląda :
- Szlachta Duńska – 200-210 miejsc
- Szlachta Norweska – 130-140 miejsc
- Szlachta Szwedzka – 50-60 miejsc
- Przedstawiciele duńskich miast Hanzy – 22 miejsca
- Szlachta Fińska – 10 miejsc
- Szlachta Litewska – 10 miejsc
- Przedstawiciele z amerykańskich ziem duńskich – 8 miejsc.

1553.08.17
Wielki dzień dla dyplomacji Duńskiej! Udało nam się nakłonić Gustawa II, króla Szwecji, by zgodził się na włączenie Szwecji w obręb naszego królestwa. Teraz będzie pełnił funkcje burmistrza Sztokholmu. Udało nam się zjednoczyć już prawie całą Skandynawię. Prawie... Agder należy wciąż do Anglików. Niedługo i on zostanie odbity z ich rąk plugawych. Zwłaszcza, że ma on duże znaczenie strategiczne (ważnie umiejscowione porty).

Mapa Północnej Europy po Wojnie Krymskiej.​

1554.07.18
Biada nam! Ta przeklęta Korsyka! Nerwy mnie zżerają już od rana. Może zacznę od początku. Otóż książę Mediolanu w testamencie zapisał, iż w przypadku braku męskiego potomka Mediolan ma być rządzony przez króla Danii. Ów książę tydzień temu odszedł do niebios, lecz jego wola nie została spełniona. Część możnych Mediolanu nie chciała króla z odległej Danii. Wtedy wkroczył książę Korsyki. Postanowił, iż to on będzie księciem Mediolanu. Zapowiedział śmierć mi i każdemu Duńczykowi, który odważy się przyjść do Mediolanu. Nie byłoby w tym nic tragicznego, gdyby nie to, że Francja postanowiła pomóc Korsyce w jej ambitnych planach, choć według mnie chodzi im tylko o zdobycie naszych ziemi w Nowym Świecie. Mogę liczyć na pomoc Austrii, Mediolanu, Zakonu Niemieckiego i reszty moich wiernych sojuszników. Na początek zaatakuję na kolonie Francji w Ameryce Północnej. Zamierzam też zaatakować, razem z Austrią na ich ziemie na terenie Rzeszy.

Wojna dynastyczna​

1554.09.15
Zdołaliśmy nakłonić Anglików do zaatakowania Francji. Negocjacje trwały 3 tygodnie, ale w końcu się udało. Tak oto powstała II koalicja Antyfrancuska, w której skład wchodziły państwa, takie jak :
- Austria
- Dania
- Anglia
- Portugalia
- Mediolan
- i inne mniej znaczące państewka
Teraz klęska Francji jest blisko. Nawet taka potęga jak oni nie dadzą rady walczyć na wszystkich frontach. Wojska Mediolanu i Austrii już oblegają Brescię, Mantuę, Berno i Schwyz. Bawarczycy zaatakowali na Bamberg. Moje wojska pod dowództwem Gunnara Adebera maszerują na Lipsk. Dostałem także wiadomość od Zakonu Niemieckiego, że oni podejmą się ataku na Koryskę. Jak widać cała kampania jest już zaplanowana. Portugalczycy i Anglicy skupią się na walce na morzu i ataku na kolonie Francji w Ameryce Płd.

1555.01.26
Kolonie w Bayougla,Chitimachi i Mobile zostały przyłączone do Danii. Osadnicy nawet nie stawiali oporu. Walki dalej się toczą na terenach Rzeszy. W Szwajcarii i północy Italii przewagę uzyskali Austriacy i Mediolańczycy. Jedynie Piemont i Nicea są oblegane przez francuzów. Wojska hetmana Adebera rozbiły wojska Francji pod Lipskiem. Dalszy atak będzie skierowany na Hesję. Wojska Inflanckie, pod dowództwem Uritljoffa maszerują już na Wurzburg. Klęska Francji coraz bliżej...

Kolonie Francji przyłączone do Danii​

1555.08.14
Dziś, po blisko tygodniowych negocjacjach, podpisałem pokój z królem Francji. Ostatecznie postanowiłem by nadać niepodległość wielu państwom Rzeszy Niemieckiej. A więc Badenia, Moguncja, Monastyr, Hesja i Hamburg. Część magnatów kategorycznie się sprzeciwiła tym warunkom. Sądzą (poniekąd sprawiedliwie), że jak oni wydawali pieniądze na powołanie wojsk, to należy się coś Danii z tej wojny. Doszło do powstania, nazwanego przeze mnie Insurekcją Jäskelainena ( w tym miejscu Gunnar zapomniał wspomnieć, iż chodzi o fińskiego, bogatego szlachcica, który od początku sprzeciwiał się przyłączeniu Finlandii do Królestwa Danii – przyp.tłum.). Ma pod komendą nawet 17 tysięcy piechurów! Na szczęście większość z tego to chłopi lub zaciężne wojska ruskie. Dostałem wiadomość od Adebera. Zajmie się wojskami Jäskelainena. Tymczasem dzielni Krzyżacy wciąż oblegają twierdzę korsykańską, Ajaccio, gdzie ukrywa się sprawca całej wojny dynastycznej, książę Korsyki,cesarz Świętego Cesarstwa Niemieckiego, Leopold I. Mam nadzieję, iż już niedługo rycerze z Zakonu Niemieckiego zdołają wymusić kapitulację Ajaccio..

Mapa Rzeszy po wojnie dynastycznej​

1555.10.29
Wojska Jäskelainena zostały rozbite przez Adebera. Nie będę tolerował buntów w moim państwie. Zakończyła się też wojna dynastyczna o Księstwo Mediolanu. Cesarz Niemiecki, Leopold I uznał mnie księciem Mediolanu. Jednak to było dla mnie za mało. Chciałem go upokorzyć. Kazałem mu uklęknąć przede mną i złożyć hołd lenny. Na oczach całego dworu i delegacji z sojuszniczych krajów. Jednak Leopold zrobił to, wiedząc, że jeśli się nie zgodzi, to prawdopodobnie straci panowanie nad Korsyką. Mimo mojego braku szacunku dla niego, muszę przyznać, że zaimponował mi tym. Nie jest jednak tak głupi i gnuśny jak początkowo sądziłem...

Bitwa pod Haoelnem (Finlandia)między Jäskelainenem a Adeberem


Hołd Korsykańskiego księcia, Leopolda I​

Ps.Następny odcinek jakoś pewnie za tydzień, ew. 2

 

Gunnar Christiansen ( 1552 - 1576 ) Część 2 z 3

1557.08.26
Złe wieści dochodzą mnie ze wschodu. Gruzja wstąpiła w unię personalną z Wielkim Księstwem Moskiewskim, w związku z czym jeszcze bardziej umocni się pozycja Moskwy na arenie międzynarodowej. Na szczęście kolonizacja przebiega sprawnie. Dzięki akcjom misjonarskim udało nam się nawrócić część Indian na katolicyzm. Ale nie będę się oszukiwał, że perspektywy stojące przed Danią nie wyglądają radośnie.. Ogólne zacofanie kraju oraz coraz częstsze bunty, tak zróżnicowanego kulturalnie kraju, mogą w końcu przyczynić się do jego upadku. Jednak wciąż jest szansa na poprawę tego wszystkiego. W końcu Duńczycy to nie tylko popijająca przy codziennych ucztach szlachta. Dania to także wojowniczy lud, który był w stanie pokonać Francję! Był w stanie się stawić Moskwie! Po wielu reformach na pewno wciąż będziemy w stanie dorównać innym krajom Europejskim. Jednak nie jestem pewien, czy uda mi się je przeprowadzić...

1558.03.15
Jak podejrzewałem, reformy nie będą łatwe do przeprowadzenia. Zwłaszcza na Litwie.. Chcąc usprawnić system podatkowy na Litwie, postanowiłem wydać decyzję o większych uprawnieniach Namiestnika Litwy. Przyjęło się to jednak z ogólną dezaprobatą ludności litewskiej. Doszło do wielkiego powstania narodowego w Wilnie, gdzie zebrało się 15 tysięcy chłopstwa. By ratować sytuację, wysłałem na Inflanty Waldemara Bielke, jednego z moich zaufanych generałów. Mam nadzieję, że zdoła przywrócić sytuację do normalności..

Rewolta Wilna i wyrzucenie z miasta przedstawicieli króla​

1559.02.14
Powstanie zostało krwawo stłumione, lecz to nie koniec wieści. Czechy prowadzą wojnę z Moskwą. Jest to dobra wiadomość, bo walczą nasi dwaj wrogowie. Wojna powinna osłabić te państwa. Choć w sumie to i tak teraz wojaczka mi nie w głowie.Trzeba umocnić państwo! Nie można dopuścić do podobnych buntów, jak ten na Litwie!

1560.03.15
Zlituj się nade mną panie! Ostatni rok nie był dobry dla Danii. Zaczęło się od Mediolanu. Ruch protestantów religijnych, przepędzany z innych krajów ( a często krwawo tłumiony) , często znajdował azyl właśnie w Italii. Pierwszym sygnałem alarmowym dla katolickich władców była zmiana religii Republiki Weneckiej. I teraz to samu uczyniło Księstwo Mediolanu! Nie muszę chyba wyjaśniać, czemu to tak zła wiadomość. Utrata tronu Mediolańskiego wpłynie ujemnie na nasz wizerunek za granicą. Jest jeszcze gorsza wiadomość... Magnacka rodzina Radziwiłłów, mieszkająca na Litwie, oświadczyła, że odtąd Litwa będzie autonomicznym państwem, jednak po części zależnym od Danii. Nie mogłem się na to zgodzić. Kazałem ściąć Władysława Radziwiłła. Jednak to był dopiero początek. Magnateria, widząc że próbuję umocnić władzę królewską, zaczęła wystawiać swoje prywatne armie do walki z wojskami królewskimi. Doszło do zawiązania tak zwanej Konfederacji Tallińskiej, głównie Fińskiej, Ruskiej, Szwedzkiej i Litewskiej szlachty. Na szczęście w Norwegii i terenach dziedzicznych Danii nie dochodzi do buntów. Ale ostatecznie Litwa pozostała Duńska.

Konfederacja Tallińska​

1560.11.14
By stawić czoła powstańcom, rozpocząłem mobilizację w Oslo, Jamtlandzie i Trondheim. Złe wieści dochodzą także z Ameryki. Ludność indiańska zbuntowała się przeciwko wyzyskowi ich przez Kreole. Mam nadzieję, że aktualny Zarządca Kolonii, Stefan Lunge, z pochodzenia Gdańszczanin, poradzi sobie z nimi. Dobrą wiadomością jest przyjazd na dwór duński Franca Rolkarda, wielkiego specjalistę od technik wojennych, taktyki i skutecznego uzycia artylerii. Jest on z pochodzenia Rosjaninem, jednak urodził się w szlacheckiej rodzinie. W wieku 19 lat wyjechał na studia do Florencji. Po zakończeniu studiów podróżował po zachodnich dworach, ucząc się sztuki wojennej. Został nagrodzony specjalnym medalem od króla Francji, za zasługi w wojnie z Anglią. Teraz, miejąc 48 lat chce wreszcie osiąść gdzieś na dłużej. Na nasze szczęście wybrał Danię.

1562.12.24
Dzięki moim sprawnym reformom, w końcu udało nam się stworzyć sprawny system administracyjny, na wzór Kastylii. Może opiszę to trochę szerzej. Od teraz kraj dzieli się na regiony, takie jak:
- Jutlandzki
- Kopenhaski
- Skanijski
- Sztokholmski
- Norweski
- Lapoński
- Helsiński
- Pskowski
- Wileński
- Kurlandzki
- Kespekiański
- Karankaski
Każdy region dzieli się na prowincje. Głównym urzędem w każdym regionie jest namiestnik, do którego kompetencji należy m.in. Pobieranie podatków, rekrutacja wojsk, zatrudnianie urzędników oraz tępienie bandyctwa. Wybór namiestników należy do moich zadań. Szlachta stanowczo sprzeciwiła się reformom, ze strachu o utratę "złotej wolności", jednak nie mają teraz wiele do powiedzenia. Jako namiestników wybieram tylko swoich zaufanych ludzi, z paroma wyjątkami, gdzie dałem szlachcie przywilej wyboru namiestnika ( Wileńskie, Pskowskie, Ryskie i Helsińskie).

1564.01.13
Nareszcie! Wielkie zasługi naszego kraju w walce z Protestantyzmem i Pogaństwem zostały docenione! Od niedawna kontrolujemy Kurię Rzymską. Wstąpiliśmy także w sojusz z Księstwem Pomorza. To nie koniec wieści z areny międzynarodowej. Następne jednak nie są tak dobre. Czechy zostały pokonane przez Moskwian w wielkiej bitwie na Srebrnych Polach. Teraz parę tygodni po zawarciu z Moskwą pokoju, na warunkach wypłaty 193 dukatów, Imperium Osmańskie napadło na Czechy! Podobno już Praga, Kraków, Wrocław czy Lwów zostały splądrowane przez niewiernych. Czeski władca, Fryderyk III, bezskutecznie próbuję namówić inne kraje do wskrzeszenia ligi katolickiej. Musimy odmówić, gdyż mieszanie się w kolejne wojny w Europie nie jest w interesie Danii.

1565.05.15
Dobre wieści! W jednej z kopalni złota z Ameryki Środkowej natrafiliśmy na wielkie zasoby złota. Nie ma wątpliwości, że to znak od Boga. Za te pieniądze wybuduję świątynie w wszystkich ważniejszych miastach Danii. W ten sposób oddam cześć Bogu. Niestety są też złe wieści. Ostatecznie Turkowie pokonali Czechów, i w pokoju podpisanym w Bratysławie, zagarnęli dwa bardzo ważne miasta, zarówno pod względem handlowym, jak i strategicznym, a mianowicie Kraków i Kijów. Od razu zaczęły się próby nawrócenia tamtejszej ludności na Islam, zarówno pokojowo, jak i bardziej krwawo.

Centrum Europy po wojnie Czesko-Tureckiej. Jaśniej zaznaczone nabytki terytorialne Imperium Osmańskiego.​

1566.06.13
Na wschodzie też źle się dzieje (dla Danii). Moskwa wchłonęła Republikę Nowogrodu, zagarniając także to bogate miasto i zyskując dostęp do Bałtyku. Teraz będą bardziej groźni niż kiedykolwiek. Chęć przyłączenia się do Moskcy wyraził Połock, jednak ten bunt został krwawo stłumiony. Na szczęście chociaż kolonizacja postępuje dobrze. Ludność Wysp Zielonego Przylądka przekroczyła 1200 ludzi. Duńczycy w Ameryce liczą już razem 20 tys. Jesteśmy czwartą co do wielkości nacją w Ameryce, po Anglii, Kastylii i Francji.

 

Gunnar Christiansen ( 1552 - 1576 ) Część 3 z 3​

1567.04.25
Mam powody do zmartwienia... Moskwianie zaczęli mobilizację sił wojskowych, po czym rozstawili je wzdłuż granicy. Widać, że szykują się do wojny. Ich siły łącznie to około 50 tysięcy żołnierzy. Tymczasem na Inflantach stacjonuje moja 19 tysięczna armia, a w Finlandii 12 tysięczna. Martwię się, że już niedługo zaatakują. Już teraz dochodzi do podburzania chłopstwa z okolic Pskowa i Połocka. Buntownicy pod dowództwem Mikhaila Kekonina rozpoczęli oblegać Psków. Na domiar złego w Ameryce wybuchają wciąż bunty ludności Indiańskiej. Chyba będę zmuszony wysłać tam większą liczbę zbrojnych.

Mikhail Kekonin, przywódca buntu​

1568.11.29
Udało mi się zażegnać bunty ruskiej ludności. Do Ameryki wysłałem dodatkowe 5 tysięcy konnych pod dowództwem Wiktora Lovenorna, młodego szlachcica z Jamtlandu, z pochodzenia Norwega. Martwi mnie tylko jego nadmierna pewność siebie i zbytni brak szacunku względem przełożonych. Jednak drugiego takiego dowódcy ze świecą szukać. Znany jest szczególnie ze swojej umiejętności walki na nieznanym terenie.

1569.10.03
Chyba powoływanie Wiktora do Ameryki to nie był najlepszy pomysł... Postanowił na własną rękę zaatakować... Imperium Azteków! Miejąc pod dowództwem 9 tysięcy jeźdźców wkroczył na ich terytorium, zaczynając od ataku na Zacatecas, bardzo ważnego ośrodka handlowego w państwie Azteckim. Będzie to duży cios w ich ekonomię. Dostaliśmy informacje, że armie Majów i Azteków już ruszają na nasze najbliższe miasta. Na szczęście Wiktor obsadził garnizony swoimi najwierniejszymi oddziałami piechoty. Oblężenie ich z pewnością potrwa długo, zwłaszcza dla nie przygotowanych do szturmu Azteków i Majów.

Ścienne malowidło Majów​

1571.11.24
Ofensywa przebiega sprawnie, Wiktor zdobywa kolejne Azteckie miasta. Jest już tylko 4 dni drogi od ich stolicy, Tenotchitlan. Jednak jego zajęcie nie oznacza końca wojny. Przekazałem Wiktorowi ścisłe wytyczne: cały Meksyk ma znaleźć się pod panowaniem Królestwa Danii. Martwią mnie tylko brutalne mordy dokonywane na Aztekach i Majach. Podobno pewien żołnierz rozciął brzuch kobiecie sądząc, że chowa tam złoto...

1573.10.11
Wiktor zajął już całe wschodnie wybrzeże Meksyku. Z Majami już zawarliśmy pokój na warunkach wypłaty niewielkiej kontrybucji przez nich. Zostały im tylko ziemie okoliczne do stolicy oraz niewielki skrawek na południu Meksyku. Z Aztekami nadal trwa walka. 4 tysięczna armia pod dowództwem władcy Azteków, Cuauhtemoca I. Jednak 6 tysięczna armia Lovenorna z pewnością sobie z nimi poradzi.

Wojska Lovenorna atakujące Tenotchitlan​

1575.03.01
Dziś podpisałem pokój, kończący I wojnę Aztecko-Duńską. Zgodzili się wypłacić 700 dukatów kontrybucji oraz zrzec się praw do wszystkich zajętych przez nas terenów. Zdobyte przez nas olbrzymie połacie terenu, obfite wprawdzie w złoto, jednak zamieszkane przez wrogo nastawioną ludność, nie będą stanowiły dużego wzmocnienia dla gospodarki naszego państwa. Martwi mnie tylko możliwy wzrost inflacji, z powodu wprowadzenia do obiegu zbyt dużej liczby złotych monet. Zastanawiam się nad stworzeniem banku centralnego, który by miał za zadanie kontrolowanie inflacji na niskim poziomie.

1575.06.23
Moskwianie dalej rosną w siłę... Po zwycięskiej wojnie z Chanatem Krymskim przyłączyli do siebie Lugańsk, Kubań i Zaporoże. Krym przestał się już liczyć na arenie międzynarodowej. Jako dobrą wiadomość mogę podać przygotowywane przeze mnie reformy w armii. Porównując do wojsk zachodnich, nasza armia jest tragicznie przestarzała. Na początek modernizacji poddam piechotę. W ostatnich czasach rozpowszechniła się nowoczesna broń, jak np.muszkiety. Główną zasługę w tym ma władca Szkocji, Maurycy I. Na jego cześć piechota ta została nazwana piechotą Maurycyjską. Co do moich najbliższych planów, to zależy mi na połączeniu Austrii z Danią, tworząc potężne państwo do walki z muzułmańskimi Turkami. Już od prawie 100 lat Austria jest wasalem Danii. Chyba w końcu przyszedł najwyższy czas na złączenie naszych państw. Co do moich planów odnośnie banku centralnego, to niestety muszę z tym poczekać...

Basen Morza Czarnego po I wojnie Krymskiej z zaznaczonymi zdobyczami Moskwy​

1576.01.05
Niestety, mam tragiczne wieści. Gunnar Christiansen zmarł! Smutna to wiadomość, gdyż za jego rządów znacząco wzrosły terytoria i znaczenie międzynarodowe Danii. Przyłączone zostały tereny Meksyku, dokonane zostały znaczące reformy wojska i administracji, dzięki czemu przestaliśmy być zacofani względem krajów zachodniej Europy. Jednak za największe jego osiągnięcie można uznać pokonanie Francji w otwartej wojnie. Zebrana nadzwyczajnie Rada Wielka wybrała mnie, Fritjofa Brockenhuusa, na nowego władcę Danii. Jako priorytet dla swoich rządów uważam przyłączenie Austrii do Danii oraz pokonanie Imperium Osmańskiego.

 

Fritjof Brockenhuus (1576-1601) część 1 z 3

Portret Fritjofa Brockenhuusa​

1576.10.23
Ja, z bożej łaski Król Danii, Szwecji i Norwegii, Wielki Książe Litewski i Fiński, Książe Estonii, Corku, Ozylii i Pskowu Namiestnik Inflant, Islandii, Grenlandii oraz Meksyku, Władca Quebecu i Laponii, zobowiązuję się wypełniać wszystkie powinności należące do króla oraz całą moją siłę skupić na dobrze Królestwie Zjednoczonej Skandynawii. Nasze państwo stoi przed szansą zdobycia niesamowitej potęgi, związanej ze sprzyjającą sytuacją międzynarodową, której nie możemy zmarnować. Z najsilniejszymi krajami Europy ( Francja, Kastylia, Austria i Czechy) utrzymujemy dobre stosunki, które będą jeszcze bardziej zacieśniane, zarówno pod wzgledem wojskowym, jak i handlowym. Jedyne państwa jakich możemy się obawiać to Imperium Osmańskie i Wielkie Księstwo Moskiewskie. Jednak w razie walki z nimi z pewnością uzyskamy poparcie katolickiego świata.

1577.01.20
W końcu, po wielu latach starań, udało nam się przekonać Anglików do zniesienia embarga na nasze towary, które utrzymywało się już od parudziesięciu lat. W ostatnim czasie w Austrii, podobnie jak u nas, zmieniła się osoba władcy. Obecnie rządzi tam cesarzowa ( władcom Austrii udało się odzyskać tytuł Świętych Cesarzy Rzymskich Narodu Niemieckiego) Maria Teresa II, która podobno swoim pięknem i mową potrafi przekonać każdego do swoich pomysłów. Jednym z jej pomysłów, podobnie jak i moim, jest złączenie Austrii z Danii. Wiedeń czuję się trwale zagrożony przez nawałnicę Turecką, a złączenie naszych krajów pomogłoby umocnić pozycję Danii względem Turcji. Moi doradcy radzili mi, bym poślubił urodziwą cesarzową, jednak wstrzymam się chwilowo z wyborem.. Jestem jeszcze bardzo młody, a jeszcze nie miałem przyjemności jej poznać..

Urodziwa cesarzowa Maria II Teresa​

1577.08.13
W końcu! Wczorajszego dnia poślubiłem Marię II Teresę, cesarzową oraz królową Austrii. Początkowo miałem pewne obiekcje, lecz gdy poznałem bliżej Marię, zrozumiałe, że jest mądrą i ciekawą osobą, z którą naprawdę dużo mnei łączy. Od teraz Austria i Dania będą stanowić jedno państwo: Republikę Duńską. Jako że w Austrii panuje inny podział władzy ( silna władza królewska oraz słabsza magnateria) będzie trzeba zreformować ustrój. Nadal będą rządy republikańskie, jednak teraz więcej do powiedzenia będą miały miasta. Władzę wykonawczą będą stanowiły :
- Rada Namiestnicza
- Wielki Namiestnik.
Rada Namiestnicza będzie wybierana z każdego regionu państwa w następujący sposób :
- 3 miejsca przedstawicieli Danii
- 1 miejsce Szwecji
- 1 miejsce Norwegii
- 1 miejsce Litwy
- 1 miejsce Polski
- 1 miejsce Finlandii
- 1 miejsce Austrii
- Wielki Namiestnik, jako przewodniczący rady.
Funkcja Wielkiego Namiestnika byłaby sprawowana dożywotnio przez osobę wybraną przez Radę Namiestniczą, przy pełnej obecności i przynajmniej 5 głosach. Miejsca do Rady będą wybierane przez przedstawicieli byłych stolic wymienionych narodów ( w przypadku Polski byłby to Gdańsk lub Poznań). Przedstawicielami Danii będą:
- Burmistrz Kopenhagi
- Przedstawiciel Nowego Świata
- Dowolna osoba wybierana przez Wielkiego Namiestnika
- Zreformowany zostanie także system administracyjny. Do poprzednio istniejących regionów dołączą :
- Lubecki ( przyłączony do niego zostanie Jutlandzki)
- Gdański
- Wielkopolski
- Wiedeński.
Władze ustawodawczą sprawować będzie Senat, do którego należeć będą przedstawiciele poszczególnych regionów i miast. Reformom uległ także system sądownictwa. Powołałem istytucję sądów regionalnych, które zajmowałyby się większymi sprawami na danym obszarze. Mam nadzieję, że rządy republikańskie w Danii okażą się dobrym pomysłem. Większość krajów raczej sceptycznie podeszła do powstania Republiki Duńskiej, co może grozić atakiem z ich strony w przyszłości.

​

Środkowa Europa. Zaznaczone tereny byłej Austrii.​

1578.08.14
Zmarł Waldemar Bielke, wielki dowódca z czasów wojny Korsykańskiej. Smutna to wiadomość, nie tylko ze względu na jego walory przywódcze. Swoją obecnością nie raz wymuszał dobre dla Danii decyzje na Inflantach, na których stacjonował. Ku jego cześci postanowiłem wybudować pierwsze uniwersytety w Danii, konkretnie w Kopenhadze i Wiedniu. Nadwyrężyło to znacząco finanse państwa, lecz z czasem sobie się z tym uporamy.

1579.12.05
Wydałem rozkaz o ataku na pozostałe ziemie Azteków i Majów. Nie będzie to trudne, patrząc na liczebność i jakość ich wojsk. Dziki tłum Indiańców z pewnościa nie poradzi sobie z zorganizowanym oddziałem kawalerii. Podjąłem decyzję o pełnym wcieleniu ich w granice Danii. Przy okazji rozkazałem wybudować pierwszą katolicką świątynie w Nowym Świecie.

1580.06.14
Tak jak planowałem, państwa Majów i Azteków zostały wchłonięte przez Danie. Tamtejszy Namiestnik zwrócił moją uwagę na możliwość kolonizacji wielkich połaci terenu na północy. Zastanowię się nad tym, chociaż jestem raczej sceptycznie nastawiony.. Zatrważające wieści dotarły do nas z Italii. Turkowie zdobyli i splądrowali Rzym, gdzie urządzili 5 dniową rzeź mieszkańców. Aktualnie większość Włoch znajduje się pod władaniem Królestwa Sycylii i Aragonii. Dobrą wiadomością jest dla nas hołd lenny złożony przez elektora Heskiego. Po latach umiejętnych zabiegów dyplomatycznych w końcu nam się to udało.

​

Meksyk​

 

Jak już napisałem, nie będe się rozpisywał na tematy miłosne Nie ten AAR, nie ten autor. Co do błędów to prosiłbym w miare możliwości o wytykanie ich
Dobra zaczynam pisać następną część
Pozdrawiam

 

Fritjof Brockenhuus (1575 – 1601) Część 2​

1581.01.25
Dostałem dziś złą wiadomość. Jako Cesarza Niemieckiego wybrano władcę Burgundii, Filipa VI, a nie popieranego przeze mnie elektora Heskiego. Choć w sumie mam teraz ważniejsze rzeczy na głowie. Moskwianie rozpoczęli mobilizację wojsk, a moi szpiedzy donoszą, że to my mamy być celem ataku... Nie zamierzam biernie czekać. Nabór do wojska został już rozpoczęty w Skandynawii. W celu lepszego wykorzystania zasobów żelaza w Varmlandzie, a szczególnie w okolicach miasta Karlstad, wydałem rozkaz budowy manufaktury wojskowej. Przestarzałe warsztaty muszą być wypierane przez efektywniejsze manufaktury.

Manufaktura Wojskowa w Karlstadzie​

1582.05.12
Mobilizacja wciąż trwa, Kozacy, będący na usługach Moskwy, zbuntowali się w okolicach Mińsku. Na szczęście nie było problemów z pokonaniem ich. Wielki Książe Moskiewski zaczął tworzyć koalicję, mającą na celu pokonanie nas... Na dzień dzisiejszy uczestniczą w niej poza Moskwą Gruzja i Genua, choć Wielki Książe Iwan X wciąż stara się namowić inne mocarstwa. Po naszej stronie zapewne opwiedzą się państwa Niemieckie. Większość z nich wciąż pamięta kto dał im niepodległość (i kto im może ją odebrać), więc możemy liczyć na ich pomoc. Papież także jest przychylny do planu ataku na Moskwę. Na dzisiejszy dzień mam pod komendą 70 tysiecy zbrojnych, a Moskwianie 80 tysięcy.

1583.10.16
Nasi wspaniali żeglarze donieśli mi wiadomości o lokalizacji wielu wysp na Oceanie Spokojnym. Szczególnie dobrze opisują Hawaje, niewielki archpelag, bogaty w trzcinę cukrową. Wysłałem tam już pierszą grupę osadników. Miejąc tam bazę wypadową może udałoby nam się zdobyć legendarne Indie i Japonię.

1585.12.28
Niedługo zamierzam rozpocząć ofensywę. Moje wojska w liczbie 120 tysięcy zbrojnych (40 tysięcy jeźdźców) podzieliłem na 6 armii. Jako dowódców mianowałem braci Rantzau : Karla i Piotra. Obaj są rodowitymi Austriakami i mają spore doświadczenie z wojen z Imperium Osmańskim. Sam będe dowodził armią atakującą na Nowogród, bogate miasto handlowe bronione przez samego Iwana X, Wielkiego Księcia. Armie Moskwy liczą w sumie 80 tysięcy żołnierzy z przewagą jazdy.W pierwszym okresie wojny zamierzam odepchnąć Moskwian jak najdalej od granicy.

1586.06.22
Dziś rozpoczynam atak na Moskwę. Pierwszymi celami będą miasta : Chełm, Smoleńsk, Nowogród, Kursk, Newa i Oloniec. Wszystkie są bronione przez parunastotysięczne armie Moskwy. Udziału w wojnie odmówły Hamburg i ...Państwo Papieskie, które wcześniej nas do tego namawiało. Nie rozumiem takiej polityki papieża... Przedtem zachęcał nas do wojny z "heretykami", a teraz odmawia pomocy... Mam nadzieję, że poradzimy sobie sami...

​

Granica Moskiewsko-Duńska przed rozpoczęciem wojny​

1586.08.15
Po początkowej ofensywie udało nam się zepchnąć Moskwian w głąb kraju. Prawie wszędzie... Niestety wycofującym się wojskom Wielki Książe Moskiewski nakazał kontruderzenia na Nowogród, który był celem mojego ataku. Byłem zmuszony do haniebnej ucieczki z pola walki, miejąc na uwadze stratę całej kawalerii oraz pięciokrotną przewagę Moskwian. Kolejną złą wiadomością jest epidemia dżumy panująca w Szlezwiku i Jutlandii. Jednak tym akurat się później zajmiemy.

1587.02.16
Ofensywa postępuje po naszej myśli. Padły twierdze w Smoleńsku, Chełmie oraz Kursku. Niestety, zostaliśmy pokonani w Oloniecu, przez co tamtejsza armia straciła niemal połowę żołnierzy. Na południu rozpoczęto oblegać Czernichówi i Kaługę. Wojska naszego sojusznika, Księstwa Pomorza, planują atak na Orzeł. Ja zaś niedługo zamierzam kontratakować na Nowogród. Tym razem musi się udać..

Plany dalszych ataków Duńskich​

1587.08.15
Ofensywa postępuje dalej, Czernichów i Kaługa padły, a nasze wojska oblegają Twer i Wołogdę. Niestety na północy wciąż nie możemy uzyskać przewagi, a książe Iwan X oblega już Kexholm. Okazało się, że gorszym przeciwnikiem od Moskwy będzie surowa zima, panująca w tym regionie. O ile żołnierze ze Skandynawii nie mają problemów z przywyknięciem do niej, o tyle Austriacy, przyzwyczajeni do cieplejszych klimatów, ciężko sobie radzą. Ostatecznie także dzięki pomocy Mediolanu udało nam się zmusić Dożę Genui do złożenia hołdu lennego.

Podboje Duńskie pod koniec 1587 roku​

1588.01.02
Padły Wołogda i, co ważniejsze, Moskwa! Niemal totalnie rozbiliśmy wojska Wielkiego Księcia Iwana X. Jednak z naszej wielkiej 120 tysięcznej armii pozostało 60. Po zajęciu Kremla jestem skłonny do negocjacji w sprawie pokoju. Niewiele zamierzam żądać, bo tylko połączenia Skandynawii z Inflantami.

1588.03.19
Ostatecznie Iwan X zrzeknie się Nowogrodu i Newy oraz praw do Pskowa. Wypłaci także 150 dukatów jako rekompensatę. Po zajęciu Nowogrodu niestety stracimy możliwość pobierania cła przy wyspach Duńskich. Jakoś z tym przeżyjemy, zwłaszcza że korzyści z tej wojny przewyższają straty. Przy okazji doszła do mnie ciekawa wiadomość z zachodu. Otóż Królestwem Francji od teraz rządzić będzie władca malutkiego Cypru, Filip I. Dość zaskakująca wiadomość, biorąc pod uwagę stosunkowo dobre stosunki Francji z Imperium Osmańskim, w którego strefie wpływów jest Cypr.

 

Fritjof Brockenhuus (1575 – 1600) część 3 z 3​

1589.03.17
Zatrudniłem dziś na naszym dworze Poula Christiansena, syna Gunnara Christiansena, mojego poprzednika. Jest on wielkim znawcą techniki morskiej i z pewnością przyczyni się do zreformowania naszej floty. Jeśli już o niej mowa, trzeba przyznać, że jej stan jest tragiczny. Na zachodzie są już wprowadzane nowe typy okrętów, a mianowicie Galleony i Fregaty, gdy u nas wciąż są stosowane stare typy okrętów, jak Karawele i Barki. A silna flota jest potrzebna chociażby do chronienia kolonii oraz atakowania piratów.

Galleon​

1591.05.14
Węgry.. niegdyś wielka potęga... teraz żałośnie słaby kraj otoczony z wszystkich stron przez Imperium Osmańskie... Może po kolei. Otóż król Węgier, Karol IV, zapisał w testamencie tron władcy Danii, czyli mnie! Rada Namiestnicza była temu przychylna, w przeciwieństwie do mnie. Po co mi rządy nad krajem tak słabym i oddalonym?! Do tego, jak postanowiła rada, nie mogę posługiwać się ich tytułem królewskim. Oddzielne pozostały m.in. instytucje państwowe, budżet i wojsko.

Położenie Węgier​

1592.06.14
Najwyższy czas... Turkowie jak się dowiedzieli o zawiązaniu unii personalnej między nami i Węgrami rozpoczęli przygotowania do wojny... Czas zwołać ponownie Świętą Ligę... Samotnie nie mamy szans z Imperium Ottomanów. Słabą ich stroną jest zacofana administracja, a mocną silna (w trakcie wojny dochodzi do 150 tysięcy!) i nowoczesna armia. Zjazd Ligi Świętej organizuje w Sztokholmie. Zaproszeni zostaną przedstawiciele Cypru, Czech, Anglii, Hiszpanii, Burgundii, Sycylii i Portugalii, czyli przedstawiciele najsilniejszych państw katolickich. Mam zamiar przekonać ich, że krucjata przeciwko Turkom jest teraz niezbędna, bo jeśli my nie zaatakujemy pierwsi, to zrobią to oni...

1595.09.28
Niestety zjazd Ligi Świętej okazał się klęską... Większość z nich nie widzi zagrożenia w Imperium Ottomanów.. Dania jest teraz samotna.. Bez sojuszników... Europa jest zbyt podzielona by stawić czoła nawałnicy Tureckiej.. Trudno.. Czas wziąć sprawy w swoje ręce. Muszę zorganizować silną, przynajmniej 150 tysięczną armię. Nie wiem tylko czy Rada Namiestnicza będzie skłonna poprzeć mój plan ataku...

Armia Turecka​

1596.12.23
Tak jak przypuszczałem, Rada Namiestnicza odmówiła przeważającą większością głosów udziału w tej wojnie. Uważają, że w Turcji należy upatrywać partnera handlowego, a nie przeciwnika.. Ach, jak żałuję dnia, kiedy postanowiłem wprowadzić rządy republikańskie! Danii potrzebna jest silna władza królewska, a nie ciągłe urzekanie się z Namiestnikami. Co gorsza, ci idioci myślą, że wszystko im wolno. Słyszałem, że doszło do konfliktu międzi namiestnikiem Polski, Władysławem Czartoryskim, a namiestnikiem Litwy, Stefanem Kiszką. Doprowadziło to do bitwy między ich prywatnymi wojskami pod Grodnem. Zwycięstwo odniósł Kiszka, ale nie chodzi o sam wynik bitwy. Anarchia się szerzy na niesamowitą skalę. Nigdy wcześniej nie doszło o przypadku wojen wewnętrznych między magnaterią, a tym bardziej między ważnymi urzędnikami państwowymi. Boję się, że tak wielki kraj o tak zróznicowanej, zarówno wyznaniowo, jak i kulturowo, ludności może w końcu się rozpaść...

1597.12.14
Zaplanowałem budowę Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Jeśli nie jestem w stanie ulepszyć Danii pod względem wojskowym, to chociaż postaram się by kulturalnie kraj się rozwijał. Przygotowuję się także do reorganizacji większości fortów na terenie państwa. Pod tym względem wypadamy bardzo słabo w stosunku do sąsiadów. Jednak i to postaram się poprawić...

1601.03.15
Niestety, dzisiejszego ranka zostało odnalezione ciało Gunnara Christiansena, Wielkiego Namiestnika Danii. Wielkim on był władcą, zaprowadzając w Danii rządy republikańskie, pokonując w wojnie Moskwian, przyłączając tereny Austrii, wybudował pierwsze uniwersytety (Kopenhaga i Wiedeń) oraz Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku. Bezsprzecznie należał do najlepszych władców Danii w historii. Pośpiesznie zebrana Rada Namiestnicza wybrała mnie, Wilfreda Harboe, na nowego Wielkiego Namiestnika. Zostanę także w najbliższym czasie koronowany na króla Węgier.


Ps. NAstepny odcinek (przegląd wydarzeń na świecie) w następny weekend

 

Raport o sytuacji międzynarodowej – Europa​

​

Europa Południowo-Zachodnia

​

Hiszpania
Po udanej rekonkwisćie, władcy Kastylii skupili się na podboju słabych państewek muzułmańskich w Afryce Płn. oraz poszerzaniu wpływów w Iberii. Za panowania Henryka V Wielkiego udało im się w końcu pozyskać pożądane tereny nad Morzem Śródziemnym. W roku 1556 udało mu się także uzyskać zgodę papieża na koronację na króla Hiszpanii, tym samym wskrzeszając idee zjednoczonej Iberii. Systematycznie powiększane były tereny zamorskie, głównie w Labradorze i południowej części Ameryki Łacińskiej.

​

Francja
Niegdyś największa potęga na świecie, teraz powoli ustępuje Hiszpanii, Imperium Osmańskiemu i Danii. W trakcie I (1534-1536) i II (1548-1552) wojny Aragońskiej zdołała uzyskać spore tereny wokół Pirenei oraz część terenów Lotaryngii, sojusznika Aragonii. Osłabiona konfliktami Francja została wplątana do wojny o sukcesję Mediolanu między Danią a Korsyką, w wyniku której musiała nadać niepodległość wielu państwom Rzeszy Niemieckiej. Mimo tego wciąż jest uznawana za jeden z najpotężniejszych krajów Europy.

​

Portugalia
Niewielkie, ale prężne i dynamicznie rowzijające się państwo. Nie interesowało ich zakładanie kosztownych kolonii, lecz tworzenie faktorii w ważnych dla handlu miejscach, głównie w Wenezueli, południowej Afryce oraz liczne nadmorskie tereny w Afryce. Na kontynencie skupiali się tylko na pomaganiu Kastylii w walkach z niewiernymi, zajmując Aleppo i Libię.

​

Aragonia
Niegdyś potęga z którą każdy musiał się liczyć, teraz słabiutkie pąństewko, co chwila okrajane przez sąsiadów. Po porażkach w wojnach z Kastylią przyszedł kolejny cios. Broniąc swoich terytoriów w Italii, zostali włączeni do nieudanej wojny z Imperium Osmańskim. Nie dość, że stracili wszystkie ziemie na półwyspie Apenińskim, to musieli się zrzec Sardynii, Balearów oraz części Sycylii. Po koronacji władcy Kastylii na króla Hiszpanii, Aragonii będzie jeszcze ciężej. Niestety to tylko kwestia czasu, kiedy to państwo zostanie wchłonięte przez swoich sąsiadów. Skolonizowali tereny Kolumbii.

​

Sabaudia, Mediolan, Genua
Rozbite państwa włoskie padają coraz częście ofiarą agresji zewnętrznej. Każde z tych państw niegdyś należały do najsilniejszych krajów Italii, teraz wszystkie są podległe Danii. Pierwszym z nich był Mediolan. Następnie Filip II, potomek dynastii Amadeuszy, rządzącej niegdyś w tym kraju, w wyniku przyłączenia Austrii do Danii, zdołał wywalczyć dla Sabaudii pewną autonomię. Ostatnio zaś Genua, po wojnie Nowogrodzkiej, została zhołdowana przez Danię.

Europa Północno-Zachodnia

​

Burgundia
Za panowania Filipa II (1523-1531) oraz Filipa III (1531-1557) poszerzono terytoria Burgundii o Utrecht, Kleve, Moguncję, a w następnym czasie część innych państw wyzwolonych przez Danie. W trakcie wojny o sukcesję Lotaryngii z Francją udało im się przyłączyć Owernie. Od połowy XVI wieku zaangażowali się aktywnie w kolonizację, zajmując Kubę, Surinam oraz część Florydy, czyli tereny obfite głównie w trzcinę cukrową. Za panowania Filipa V zdołali także uzyskać koronę Cesarza Niemiec. Rosnąca pozycja tego państwa powoli sprawia, że powoli Burgundia staje się poważnym zagrożeniem dla Francji.

​

Anglia
Ostatnie lata były dla Anglii okresem spokojnego rozwoju gospodarczego oraz emigracji dużej część ludności do Nowego Świata. Jednak, wbrew planom władców Anglii, wybuchła wojna z Francją. Dobrze zorganizowane i uzbrojone wojska Anglii z łatwością pokonały armie francuskie w Brazylii, zdołano przyłączyć bogate ziemie Ameryki południowej do Anglii. To państwo, dobrze rządzone, jest w stanie zostać najsilniejszym krajem na świecie.

​

Czechy
Potęga... atakowana regularnie przez Imperium Osmańskie... słabnąca coraz bardziej potęga... Po kolejnej wojnie z Niewiernymi zmuszeni zostali oddać Kijów i Kraków, dwa wielkie bogate miasta. Obecnie planowane jest zacieśnianie sojuszu z Anglią oraz zawarcie bilższych stosunków z Danią. W kolonizację to państwo się nie angażuje z oczywistego powodu – braku dostępu do morza poza portami w Kłajpedzie i Newie.

Państewka niemieckie (Badenia, Hesja, Bawaria, Turyngia, Anhalt, Brema)
Przez ostatnie paredziesiąt lat Rzesza Niemiecka ulegała co chwila wpływom państw zewnętrznych. Państewka te były tylko pionkami na arenie międzynarodowej, często znikając i pojawiając się ponownie. Większość z nich została wyzwolona po interwencji Duńskiej, w trakcie wojny z Francją. Jednak stopniowo część z nich zostaje uzależniona od Danii (Badenia, Hesja, Bawaria), część od Czech (Anhalt), a część pozostaje wciąż niezależna (Brema, Turyngia).

Bałkany

​

Imperium Osmańskie
Ogromne, obejmujące tereny na trzech kontynentach państwo, mimo słabej administracji, posiada największą i najlepiej rozwiniętą armię na świecie. Dzięki wojnom z Czechami uzyskali Kraków i Kijów. W trakcie zwycięskiej wojny z sojuszem Duńsko-Austriackim (1539-1541) przyłączyli Krainę i Rodos. Stopniowo rozszerzali także swoje terytoria na Bałkanach przez zajęcie Bośnii (1546), Dalmacja (1578 ) i Chorwacja (1579). W ostatnich latach prowadzili wojny także z państwami włoskimi, atakując Wenecję i Sycylię, zajmując liczne terytoria nad Adriatykiem. Na początek XVII wieku jest to zdecydowanie jedno z najsilniejszych państw świata.

​

Sycylia i Wenecja
Do niedawna potężne państwa , dzielące hegemonie w Italii. Teraz oba pokonane i upokorzone przeze Imperium Osmańskie, Oba zdołały założyć kolonie w Nowym Świecie, Sycylia w Kanadzie, a Wenecja w Falklandach, Barbadosie i innych wysepkach na Karaibach.Obecnie te państwa powinny skupić się na znalezieniu ochrony przed Imperium Osmańskim, gdyż to dla nich olbrzymie zagrożenie.

Europa Wschodnia

​

Moskwa
Olbrzymie państwo, którego najlepszą stroną są ogromne zasoby ludzkie, pozwalające pokonona armie zastępować innymi. Po wielu wojnach z Krymem i Kazaniem ostatecznie złamały ich potęge, zajmując wielkie tereny nad Morzem Czarnym. Wzbogaciło to handel Moskiewski oraz dawało szansę na głębsze kontakty z zachodem. Jednak mimo wielu wojen z Danią nie udało im się uzyskać dostępu do Morza Bałtyckiego, nawet byli zmuszeni oddać Nowogród. Obecnie jest najpotężniejszym państwem Rusi, pokonując resztę krajów rosyjskich i ruskich.

​

Dania
Jedno z najpotężniejszych państw świata. Po licznych wojnach z Litwą i Pskowem udało im się całkowicie przyłączyć te kraje do Danii. Dominację w Skandynawii utwierdziło wchłonięcie Szwecji i Finlandii. Roku 1577 przyłączono tereny Austrii pod władanie Duńskie. Po wojnie z Moskwą udało im się połączyć lądowo Inflanty z Skandynawią, zajmując Nowogród i Newę. Obecnie głównym problemem tego wielkiego państwa jest zróżnicowanie, zarówno kulturowe, jak i religijne.

 

Wiktor Harboe ( 1600 – 1623 ) część 1 z 3​

​

Portret Wiktora w chwili wstąpienia na tron.​

1601.03.14
Ciągle wybuchające bunty i rebelie w naszych posiadłościach w Ameryce środkowej niezbyt dobrze wpływają na gospodarkę naszego państwa. Aktualnie stacjonuje już tam 20 tysięcy zbrojnych, w tym 5 tysięczny oddział niedawno zatrudnionego generała, Waldemara Ellbrechta, którego specjalizacją jest kartografia oraz eksploracja nieznanych terenów. Głównie interesują nas ziemie na północ od Meksyku, dotychczas nie zamieszkane przez ludność europejskiego pochodzenia. Trzeba zauważyć, że osiedleni na zachodzie kontynentu Anglicy coraz bardziej posuwają się na wschód, poszerzając swoje strefy wpływów. Jeśli chcemy zapobiec temu, niedobremu dla Danii biegowi wydarzeń, powinniśmy rozsyłać osadników do owych ziem, aby zahamować Angielską ekspansję ku wschodowi. Rozpocząłem już badania terenów północnych przez Ellbrechta, w celu poznania, które ziemie nadają się do kolonizacji. Co do spraw kontynentalnych, narastają nieporozumienia między Danią a Imperium Osmańskim. Przeniesienie tego konfliktu na pola bitewne to niestety tylko kwestia czasu. Na szczęścia Dania posiada dość silną armię, by móc przeciwstawić się Imperium Osmańskiemu. Jednak nieuzasadniona agresja z naszej strony z pewnością spotka się z niedobrym przyjęciem wśród możnowładców duńskich...

​

Meksyk - najmniej stabilna część Republiki Duńskiej​

1603.01.15
Nuncjusz Apostolski doniósł nam o planie zawiązania ścisłego sojuszu między Danią a Państwem Papieskim. Przystałem na tą szlachetną prośbę, myśląc że papież nie zamierza żadnych podbojów przeprowadzać. Jednak myliłem się. Już trzy miesiące od zawarcia sojuszu papież Klemens IX wypowiedział wojnę Królestwu Czech. Nie udzieliliśmy wsparcia, gdyż nie na rękę była nam wojna z owym potężnym krajem. Za to rozpocząłem przygotowania do wojny z Wielkim Księstwem Moskiewskim. Myślę, że okaże się to łatwy cel dla profesjonalnie wyszkolonej armii duńskiej.

1603.04.18
Nasz wróg rośnie w siłę. Moskwa ogłosiła przyłączenie do siebie ziem Gruzji. Teraz mają otwartą ręke do poszerzania wpływów na Bliski Wschód. Niestety, państwa zachodniej Europy nie chcą wojny z Moskwą. Tylko my czujemy zagrożenie z ich strony. Na południu też niedobrze się dzieje. Imperium Osmańskie w kolejnych wojnach z Sycylią i Aragonią poszerza swoje wpływy w basenie Morza Śródziemnego i na półwyspie Apenińskim. Jedyne co ratuje naszą sytuację jest armia. Reformy przeprowadzone przez Fritjofa Brockenhuusa doprowadziły do unowocześnienia sił lądowych. Teraz zachód czerpie wzorce od nas, nie na odwrót.

1605.05.04
Zgromadziłem już ponad 110 tysięczną armię. Atak na Moskwę odbędze się za parę dni. Dostaliśmy potwierdzenia od naszych sojuszników, czyli od Korsyki, Bawarii, Badenii, Hamburgu, Hesji, Węgier i Pomorza. Tylko zwycięstwo wchodzi w rachubę...

1605.07.01
Tego się nie spodziewałem, choć to w sumie mój błąd. Przez ostatnie lata zaniedbałem akcje dywersyjne i szpiegowskie i teraz są tego rezultaty. Po kolei. Najpierw doszły mnie wieści o ataku na nas Imperium Osmańskiego. Zdziwiłem się, gdyż sądziłem, że prędzej zaatakują na Moskwę, uznając ją za słabszą. Jednak znam już przyczynę tego. Tak zwany Pakt Gruziński, podpisany przez Wielkiego Księcia Moskiewskiego oraz Sułtana Tureckiego. Ów traktat głosi :
1. Strony podpisujące, czyli Imperium Tureckie oraz Wielkie Księstwo Moskiewskie będą teraz współpracowały handlowo oraz wojskowo na warunkach niżej opisanych.
2. (...)
3. (...)
4. W przypadku bestialskeigo ataku na jedno z państw Danii lub Czech, drugie jest zmuszone udzielić pomocy.
5. Udzielona pomoc musi przekraczać połowę wszystkich sił danego państwa.
6. (...)
I teraz mamy wojnę z dwoma potężnymi sąsiadami.. Turkowie już zaczęli oblegać nasze twierdze w Austrii, a Rosja na Rusi i w Inflantach. Muszę wydać stosowne rozkazy, co do obrony kraju. Na razie zaplanowałem ofensywę na tereny Turcji w Italii. Ruszy tam armia Antona Gjeddego, doświadczonego generała, pochodzenia Szwedzkiego.

1606.01.28
Klęska... Wojska Gjeddego zostały osaczone i wybite w okolicach Ankony... A drugi korpus austriacki został wybity w wielkiej bitwie pod Grazem, gdzie 15 tysięczny oddział jazdy tureckiej pod dowództwem Sulejmana Gerlika rozbiła nasz 20 tysięczny oddział. Muszę zaciągnąć niemieckie oddziały zaciężne, by zahamować ofensywę hord niewiernych. Na froncie Moskiewskim też ciężko. Dwie ogromne armie nieprzyjacielskie rozpoczęły oblegać Chełm i Nowogród, okrążając przy tym korpus Fransa Ebbesena, rozbijając go i zmuszając do ucieczki.

Postępy Niewiernych w Austrii


Fragment ucieczki oddziału Fransa Ebbesena​

1606.07.25
Źle się działo przez ostatnie parę miesięcy w Danii... Padadą kolejne twierdz w Austrii (Linz, Graz, Tyrol, Trydent) i Rusi (Połock, Nowogród, Chełm). Kolejne armie są pokonywane, szerzy się dezercja, a nieopłacane oddziały najemnicze plądrują ziemie duńskie.. Rada Namiestnicza jest bezsilna, a lud duński z coraz większą chęcią spogląda na oddanie władzy despotycznej jednej osobie. Jednak na to nie czas. Czas by podpisać pokój. Czas by uspokić narody duńskie. Czas na eksplorację. Czas na spokój.

1607.01.17
Dziś był podpisany trójstronny pokój międzi Danią, Moskwą a Turcją. Upokarzający pokój, co trzeba przyznać. Może zacytuję go :
1. Dania zrzeka się na rzecz Imperium Osmańskiego wszystkich terenów macierzystych Austriackiego narodu, z wyjątkiem Wiednia i Bryzgowii.
2. Dania zrzeknie się na rzecz Wielkiego Księstwa Moskiewskiego Połocku, Nowogrodu i Chełmu.
I tyle jeśli chodzi o straty terytorialne. Nigdy Dania nie była zmuszona podpisać tak upokorzającego pokoju. Nie zamierzam się tak poddać. Jeszcze odbije te ziemie. Ku chwale Danii!

 

Wiktor Harboe ( 1600 – 1623 ) Część 2 z 3​

1608.03.17
Rada Namiestnicza przyjęła dokument pokoju Lubelskiego. Liczyłem, że dostane chociaż zgodę na rekrutacje wojsk. Niestety, większość Rady nie zamierza prowadzić wojen. Musimy odzyskać stracone ziemie! Dopóki Moskwa będzie jednoczyła ziemie Rusi, dopóty będziemy musieli czuć się zagrożeni. Muszę podjąć się reform sił lądowych. Mimo że jakościowo wyprzedzamy inne państwa, to liczebnie zostajemy w tyle. Dotychczas wojsko zaciągało się głównie z średniej i biednej szlachty oraz mieszczaństwa. Sądzę, że chłopi po odpowiednim przeszkoleniu, będą nadawali się do walki. Mam nadzieję, że zarządzone wkrótce zaciągi chłopów do armii zwiększa znacząco liczebność armii i zmienią służbę wojskową na powszechniejszą.

1608.11.06
Niestety, Danii nie jest pisany spokój. Tym razem to wina traktatów międzynarodowych, podpisanych jeszcze przez Fritjofa Brockenhuusa, a na które unieważnienia nie dała zgody Rada Namiestnicza. Konkretnie chodzi o układ dot. stosunków Francusko-Duńskich. Jeden z punktów głosi : „W przypadku ataku na Francję jakiegoś państwa, Dania jest zmuszona udzielić pomocy, w zamian za pomoc finansową”. Dosyć nieopłacalny układ, ale odmówienie pomocy pogorszyło by tylko naszą sytuację międzynarodową. Do wykonania warunków tego układu zmusiła mnie Hiszpania, która wypowiedziała wojnę Francji. Po stronie Francji opowiedziała się Burgundia i my, a po stronie Hiszpanii Portugalia. Przypomnę tylko o objęciu tronu Francuskiego przez rządzącą Cyprem dynastią Poiterów, to wychodzi naprawdę skomplikowana sytuacja. Działania wojenne postaram się prowadzić głównie w obrębie kolonii. Zresztą o to jest ta cała wojna...

Stosunek sił koalicji Hiszpańskiej i sojuszu Francji​

1609.02.03
Waldemar Ellbrecht wraz z 5 tysięcznym oddziałem jazdy już rusza na należącą do Portugalii Florydę. Drugi oddział (5 tysięcy piechurów) rusza na Panamę. Zajęcie jej dałoby nam spore możliwości handlowe oraz kolonizacyjne. Dążę do jak najszybszego zawarcia rozejmu. Hiszpanom nie pójdzie łatwo, zważając na zaciekły opór stawiany przez Francuzów w Pirenejskich przełęczach.

1609.08.29
Pokój podpisany. W związku z nim uzyskaliśmy południową część Florydy oraz Panamę. Musieliśmy także nadać Munsterowi (Irlandia) niepodległość, czego żądała od nas Hiszpania. Wojna toczy się dalej ze zmiennym szczęściem. Od chwili przybycia posiłków Burgundzkich lekka przewaga rysuję się po stronie Francji. Są też złe nowiny. Wybuchło wielkie powstanie ludności indiańskiej w Meksyku przeciwko władzy Duńskiej. Korpus Ellbrechta już wraca z Florydy by krwawo zdławić jakikolwiek opór przeciwko naszej władzy. To niedopuszczalne!

1610.07.30
Po paru miesiącach ciężkich walk Ellbrecht rozbił wszystkie wojska buntowników. Do niewoli dostał się dowódca wojsk rebeliantów, Pillipitzotl. Kazałem go powiesić na głównym placu w Meksyku – największym mieście Ameryki Środkowej, zbudowanym na gruzach Tenotchitlan. Rozpocząłem mobilizację wojsk w Skandynawii w celu odzyskania od Moskwy naszej części Rusi (Psków, Połock itd. ).Wojna wydaję się nieunikniona, zwłaszcza że skończył obowiązywać pakt Gruziński między Turcją a Moskwą. Teraz jest najlepszy moment na atak!

Pillipitozl namawiający Ellbrechta o przejście na jego stronę​

1611.12.09
W ostatnim czasie dyplomacja Duńska święci sukcesy. Przez ten rok udało nam się włączyć do sojuszu Sabaudię oraz Bretanię. Oba te kraje, zagrożone ekspansją ze strony Francji, postanowiły poszukać sobie silnego sprzymierzeńca, jakiego znalazły w Danii. Zdołałem także przegłosować w Radzie Namiestniczej pomysł, by rozpocząć akcje dywersyjne na terenie Moskwy, Nowogrodu i Tweru.

1612.03.17
Moskiewski władca, za zgodą Patriarchatu Moskwy koronował się na Cara Rosji. Nie wiem co o tym myśleć, choć jestem raczej sceptycznie nastawiony, zwłaszcza że roszczenia Iwana V sięgają aż po Bałtyk. Jednak i tak to nie zniechęci mnie od ataku. Muszę zająć ziemie, które od lat należały do Danii! Ku chwale Boga! Wojska na granicy liczą już ponad 100 tysięcy zbrojnych, z czego 40 tysięcy to kawaleria. Na Rosjan!

Zjednoczona Rosja pod berłem Iwana V​