Kongeriget Danmark AAR

Oto mój zapowiedziany AAR Danią, korzystając z wolnej chwili rozpoczynam. Aktualizację będą rzadkie ale bardzo długie (2-3 miesiące gry), początkową historię traktuję troszkę po macoszemu bo od 1918 roku ale i tak mało kto ją czyta :wink: Gram oczywiście na patchu 1.3, ustawienia Normalny/Agresywny + moje własne ikonki


[glow=orange:b7515cf66e][center:b7515cf66e]Kongeriget Danmark AAR[/center:b7515cf66e][/glow:b7515cf66e]
[center:b7515cf66e] [/center:b7515cf66e]
[center:b7515cf66e]________________________________________________________________[/center:b7515cf66e]

W pierwszej wojnie światowej Dania dzięki wysiłkom króla Chrystiana zdołała zachować neutralność i niepodległość. Kraj skorzystał na tym i już w trakcie wojny rozpoczął się proces rozwoju przemysłu i zmniejszania ogromnego znaczenia rolnictwa. Od 1918 roku Islandia była związana z Królestwem tylko unią personalną. W roku 1920 po plebiscycie do Danii dołączoną północną część straconego w 1864 r. Szwelzwiku, południowa została przyznana Niemcom ale oba państwa miały roszczenia do części sąsiada. Gospodarka duńska opierała się na eksporcie produktów rolnych, dlatego napływ tych produktów zza oceanu doprowadził do kryzysu w latach 1929-33. Od tego czasu wciąż narastała presja ekonomiczna i polityczna rosnących w siłę Niemiec ...

[center:b7515cf66e]________________________________________________________________[/center:b7515cf66e]

CZĘŚĆ PIERWSZA

Król Chrystian wstawał z łóżka w swoim kopenhaskim pałacu. W głowie kołatały mu się wspomnienia z wczorajszego, hucznego balu sylwestrowego i dopiero przy rozmyślaniach nad planem pierwszego dnia 1936 roku przypomniał sobie o corocznych raportach ministrów. Powinny one przyjść za parę godzin a król już wiedział czego się z nich dowie - kraj był słaby i pozostawał w tyle za europejskimi standartami, skutki kryzysu wciąż były odczuwalne a zagrożenie ze strony Niemiec narastało. Postanowił przeanalizować je wraz z premierem Stauningiem ale dopiero po południu. Najpierw musiał odpocząć.

O godzinie 15 pojawił się Thorvald Stauning wraz z raportami. Po przywitaniu z zachowaniem etykiety, rozpoczęto czytanie raportów. Na pierwszy ogień poszedł raport ministra spraw zagranicznych Petera Muncha.

Następny raport dotyczył stanu armii według ministra Erika Witha i też nie był różowy.

Zdanie Witha potwierdzał też minister Alsing Andersen, odpowiedzialny za zbrojenia i przemysł.

Według lakonicznego raportu Hjalmara Rechnitzera lepiej niż wojsko miała się marynarka :

Tak przedstawiała się sytuacja Królestwa Danii w dniu 1 stycznia 1936 roku. Po analizie tych raportów król obiecał sobie że dokona głebokich reform i przyszłoroczne będą opiewać potęgę Królestwa i jego władcę.

________________________________________________________________

Tak się kończy ten wstępniak Kolejna część za tydzień, może dwa. Proszę o wysyłanie informacji lub stron na pw bo strasznie opornie idzie mi ich szukanie. Z góry dziękuje

 

Jako że dziś dalej chorowałem i miałem troszkę czasu, nowa część pojawi się już teraz
_____________________

CZĘŚĆ DRUGA

Raporty ministrów bardzo poruszyły zarówno króla jak i premiera. Pod ich wpływem już 2 stycznia nakazano organizację uzupełnień dla armii oraz dodatkowe szkolenia dla poborowych aby podwyższyć wartość bojową jednostek duńskich. Folketing przegłosował także ustawę o reformie rolnictwa. Jedyną ofertę dotyczącą agrochemii zgłosiła firma Novo Nordisk która niezwłocznie rozpoczęła prace. Braki surowcowe postanowiono rozwiązać umowami z sąsiadami - już 7 stycznia Szwedzi zgodzili się dostarczać nam swoją stal w zamian za materiały wojenne i pieniądze, zaś 11 stycznia Finowie podjęli się sprzedaży rzadkich materiałów na podobnych warunkach. Niepokojący incydent miał miejsce tego samego dnia, gdy równocześnie z wizytą ministra spraw zagranicznych Rzeszy w Kopenhadze pod duńską granicę podjechała niemiecka dywizja pancerna. Mimo to, rezultaty podjętych rozmów były mizerne. Rezultaty podjętej z dużym rozmachem akcji werbunkowej były ogramne - już 18 stycznia jednostka osiągnęła połowę stanu osobowego i tymczasowo wstrzymano jej powiększanie.




Żołnierz 1. Jydske Division w ekwipunku bojowym

Dzięki podpisanej tego samego dnia umowie handlowej z III Rzeszą kraj osiągnął stabilność surowcową a nawet nadmiary trafiające do rezerw państwowych. 21 stycznia w swoim pałacu umarł król Wlk. Brytanii Jerzy V, oczywiście do Anglii niezwłocznie popłynęły duńskie kondolencje. Dwa dni później Niemcy zerwały umowę handlową tłumacząc się własnymi brakami co było oczywistym kłamstwem. Brak surowców skłonił Duńczyków do szukania partnerów handlowych poza własnym sąsiedztwem i już 1 lutego podpisano kontrakt z Anglikami. Wznowiono także rekrutację do 1. Jydske Division.



Aktualne umowy handlowe

17 lutego odbywające sie w bardzo nerwowej atmosferze wyborzy z Hiszpanii dobiegły końca - zwyciężył bliski ideologicznie rządowi duńskiemu Front Ludowy. Z racji złego stanu zdrowia gen. von Harbou zastąpił słabiej przygotowany, głoszący konieczność oszczędności w wojsku gen Jørgensen. 23 lutego rozpoczęto budowę lekkich umocnień w południowej części Jutlandii. Niestety, z racji małych funduszy prace będą się posuwać o połowę wolniej niż wg planu i zakończą się prawdopodobnie w roku 1938. 26 lutego zakończył się proces uzupełniania armii i 1. Jydske Division stała się pełnoprawną dywizją. Jej kompania honorowa wraz z oddziałami ochrony królewskiej przedefilowała dziś w Kopenhadze.



Czołowa kolumna defilady

7 marca Niemcy potwierdziły najgorsze oczekiwania dotyczące swojej polityki zagranicznej i wkroczyły do zdemilitaryzowanej strefy Nadrenii. Reakcja Aliantów była zdecydowana - Francuzi przesunęli swe dywizje nad granicę a Anglicy przeprowadzili ograniczoną mobilizację. Równocześnie minister von Neutrach przybył z wizytą do króla uzasadniając postępowanie swojego rządu. 19 marca wykańczająca wojna domowa w Chinach skończyła się bez korzyścia żadnej strony - Nacjonaliści i Komuniści powrócili do swojego statusu quo.

____________________
Zgodnie z obietnicą 3 miesiące na więcej nie mam sił Na następną część sobie poczekacie bo zdrowieję a zakazu komputera rodzice szybko mi nie zniosą :roll:

 

O nie, tydzień minął dopiero teraz ;-) Więc teraz daję kolejny tekst i włączam się w rywalizację AAR-ową :lol:
_____________________

CZĘŚĆ TRZECIA

Budowa fortyfikacji nie trwała długo. Już 4 kwietnia po stwierdzeniu ministra gospodarki że umocnienia rujnują gospodarkę a i tak nie mogą być budowane w odpowiednim tempie i opinii ekspertów ze Sztabu Generalnego że słabym siłom na granicy nie pomogą nawet fortyfikacje zarzucono ich budowę. Zamiast tego przystąpiono do organizacji flotylli niszczycieli (głównie dość przestarzałego typu Dragen) które miały osłaniać ciężkie okręty floty podczas walki. Wg planu najpierw zorganizowana miała być 1. Destroyer Flotille (okręt flagowy Glenten) a następnie 2. Destroyer Flotille (okręt flagowy Laxen). Obie flotylle po zorganizowanie zostaną włączone w skład Den Danske Flade.



Najlepszy nisczcyciel 1. Destroyer Flotille - Glenten

10 kwietnia nad naszą południową granicą pojawił się związek taktyczny rozpoznany jako niemiecka dywizja piechoty. Do tego stopnia zaniepokoiło to sztab że rozkazał wysłać nad granicę całą 1. Jydske Division. Na szczęście okazało się to tylko niemiecką wymianą sił i gdy trzy dni później żołnierze dotarli w okolice Kolding dywizja pancerna obecna w pobliżu od stycznia odjeżdzała już na wschód. Wielki wysiłek duńskich naukowców pozwolił 10 maja na wprowadzenie do rolnictwa nowych rozwiązań. Sztuczne nawozy i środki chemiczne pozwoliły na zmniejszenie zatrudnienia w rolnictwie i większe zbiory. Rząd ogłosił także kolejny projekt, tym razem reformy wojska. Wyznaczono do tego Dansk Industri Syndikat który miał opracować nowe środki ogniowe piechoty, poprawić mundury i broń, przygotować intrukcje dla małych oddziałów piechoty i ustalić regulaminowy skład dalekich batalionów zwiadu. 14 maja podjęto kolejną próbę zwiększenia potencjału floty, tym razem poprzez organizację 3. Ubåds Flotille, nowocześniejszej od poprzednich dwóch jednostki wyposażonej w okręty podwodne typu Daphne i włączenie jej do floty stacjonującej w Kopenhadze. 5 czerwca, jednego dnia doszło do dwóch zamachów stanu. W Grecji prawicowi politycy pod wodzą J. Metaksasa przejęli władzę, analogiczne przy poparciu USA w Nikaragui władze obalił G. Somoza i sam ją przejął. Pierwsze efekty prac duńskich naukowców przyszły szybko - już 7 czerwca zaprezentowali swoje propozycje przeróbek w używanym od 1889 karabinie Krag-Jørgensen pozwalające na strzelanie lepszą amunicją i rozpoczęli prace nad działem kalibru 50 mm.



Karabin Krag-Jørgensen

Kolejne wydarzenia polityczne były już pozytywniejsze dla lewicowego, duńskiego rządu. We Francji na mocy wyborów z 12 czerwca władzę objęła lewica, co dawało szanse na lepsze stosunki, a skład rządu czechosłowackiego nie zmienił się. 20 czerwca władzę w Szwecji przejął rząd letni. 25 czerwca władzę w Paragwaju przejęli rewolucjoniści. Pokój w Chinach nie trwał długo i po ledwo co skończonej wojnie z komunistami, Nacjonaliści musieli podjąc walkę z państwami Xibei San Ma i Kwang-Si które wypowiedziały im wojnę. 4 lipca dokonał się los walczących z wielkim poświeceniem Etiopczyków, ich państwo zostało wchłonięte przez Włochów, na szczęście cesarz zdążył opuścić kraj i zapowiedział dalszą walkę o niepodległość Etiopii. Tego samego dnia naukowcy zakończyli prace nad lekkim działem piechoty kalibru 50 mm i zajęli się organizację batalionów dalekiego zwiadu.



Nowe działo armii duńskiej na pozycji strzeleckiej

14 lipca po raz kolejny w Kopenhadze pojawili się wysłannicy rządu Rzeszy, tym razem w sprawach handlowych. Uregulowano kilka spornych kwestii między państwami i na tym się praktycznie zakończyło, widać Niemcom zależy na przychylności Danii bo wizyty ich wysłanników są coraz częstsze. Delegacja została zaproszona także na pokaz jednostek 1. Flotylli Niszczycieli której organizację tego samego dnia zakończono.

_____________________
Tyle na razie, kolejna część PRAWDOPODOBNIE w tym tygodniu, ale jak widzę jak mało osób ten aar czyta to mi się nie chce :|

 

A teraz kolejna część
_____________________

[shadow=black:c470ce9ecf]CZĘŚĆ CZWARTA [/shadow:c470ce9ecf]

Postępowanie rządu pozwoliło przy niewielkich ustępstwach zyskać bardzo wiele w stosunkach z Niemcami którzy stali się ważnymi partnerami handlowymi i dyplomatycznymi. Pozorny spokój w Europie skończył się 18 lipca gdy w Hiszpanii wybuchła rebelia przeciwko rządom lewicowego Frontu Ludowego prowadzona przez gen. Jose Sanjurjo i gen. Francisco Franco. Wojska Nacjonalistów jak sami siebie nazwali opanowały znaczną część kraju i przy częstym wsparciu ludności walczyli z żołnierzami Republiki. Natychmiast z pomocą lewicy hiszpańskiej pospieszył ZSSR organizując pomoc zaopatrzeniową i wysyłając ochotników. Pomocy Republice odmówiła Francja i Wielka Brytania usprawiedliwiając się anarchizmem republikańskiego rządu. Włochy i Niemcy udzielili wielkiej pomocy nowemu państwu widząc w tym szansę na sojusznika pozwalającego otoczyć Francję. Ich lotnictwo przetransportowało trzon wojsk nacjonalistów z Maroka wprost na front i wsparło działania lądowe, dodatkowo część formacji wojskowych Rzeszy zaatakowała wojska lewicowców. 16 sierpnia w Danii pojawiła się delegacja rządowa Litwy chcąca ustalić zasady połowu i handlu rybami na Bałtyku oraz szukająca sojuszników w dyplomatycznych przepychankach z Polską. Król obiecał Litwinom takie wsparcie z zamian za drobne ustępstwa dla duńskich rybaków. 22 sierpnia kolejna wojna w Chinach zakończyła się bez korzyści terytorialnych żadnej ze stron. Podpisany pokój ma uspokoić napięte stosunki w tym terenie. 27 sierpnia wspaniali duńscy naukowcy przedstawili swój projekt organizacji batalionów dalekiego zwiadu. Według ich projektu batalion ma poruszać się na motocyklach Nimbus, póki wystarczająca ilość Nimbusów nie zostanie przygotowana, jedna kompania będzie poruszała się na rowerach.



Motocykle Nimbus w rękach duńskich żołnierzy



Członek kompanii cyklistów, już w nowym mundurze

Kolejnym przedsięwzięciem naukowców będzie projekt moździerza kalibru 50 mm. 5 września zakończono organizację 3. Ubåds Flotille. Ciąg prób wykazał wyższość nowych okrętów nad starymi, flotylle oddano pod rozkazy nowego dowódcy Den Danske Flåde, wiceadmirała Vedela.



Nowy okręt podwodny podczas prób zanurzenia

24 września zakończono opracowywanie lekkigo moździerza i zajęto się instrukacjami treningu małych jednostek piechoty, końcowym elementem niezbędnym do powstania nowego standardtu dywizji piechoty. 1 października w Kopenhadze odbył się poważny strajk robotników narzekających na swoje przepracowanie i militaryzację kraju. Uspokoił ich premier Thorvald Stauning, który sam był działaczem związkowym, pzekonał robotników że poziom życia w Danii jest bardzo wysoki a większość dochodów państwa idzie na dobra dla jego obywateli zaś poziom militarycji kraju jest znikomy. 11 października władzę w Finlandii objął lewicowy rząd co jeszcze bardziej pogłebiło relacje między naszymi państwami. 19 października flota oficjalnie przyjęła na stan niszczyciele tworzące 2. Destroyer Flotille. Dzięki działaniom rządu flota duńska jest zdolna do stawienia silnego oporu zarówno na Bałtyku jak i na Morzu Północnym. W jej skład wchodzą dwa ciężkie krążowniki, 3 flotylle podwodne i 2 flotylle niszczycieli zgrupowane w Kopenhadze pod dowództwem w-ce admirała Vedela.

_____________________
Tak, tak wiem że krótko ale tak jakoś wyszło Dałem zdjęcia których chcieliście, mółby ktoś mi podpowiedzieć czy taka flota ma szanse ewentualnie zniszczyć lub trwale uszkodzić Kriegsmarine na Bałtyku?

 

Dorabiać nic nie będe, poradzę sobie, mam około 20 MP więc spokojnie starczy Przepraszam za przerwę, wyjazd rodzinny :mrgreen:
_____________________

[shadow=black:e323464629]CZĘŚĆ PIĄTA[/shadow:e323464629]

4 listopada w USA odbyły się wybory prezydenckie, wygrał je kandydat Demokratów Franklin Delano Roosevelt który utrzymał urząd otrzymany w 1933 roku. 11 listopada brygada p-lotnicza dołączyła pod rozkazy dowódcy 1. Jydske Division. Miała (wspólnie z bateriami w Aalborgu i Kopenhadze) stanowić osłonę dla pozbawionej własnego lotnictwa Danii. Żmudny proces opracowywania nowego typu dywizjii piechoty dobiegł końca 17 listopada. Na przezbrajanie i wprowadzanie nowych instrukcji przeznaczono spore środki z nadwyżki powstałej po zorganizowiu brygady p-lot. Nowym przedsięwzięciem duńskich naukowców (a konkretnie zespołu Sadolin & Holmblad) było unowocześnienie maszyn pracujących w krajowych fabrykach i zwiększenie ich możliwości produkcyjnych. Tymczasem na Półwyspie Iberyjskim siły nacjonalistów były w odwrocie a inicjatywę przejmowali żołnierze Republiki przy wydatnej pomocy Brygad Międzynarodowych. Październik na świecie przeminął bez ważnych wydarzeń, postępująca modernizacja 1. Jydske Division 7 grudnia osiągnęła półmetek i jest wciąż kontynuowana. 11 grudnia po dramatycznej rozmowie w której król angielski Edward VIII postawił sprawę na ostrzu noża grożąc abdykacją, królowa Elżbieta Matka i premier Baldwin zgodzili się na małżeństwo króla z Wallis Simpson. Po wyborach parlamentarnych w Irlandii objąła władzę tamtejsza prawica, zaś 16 grudnia na Kubie doszło do przewrotu wojskowego. 25 grudnia, na defiladzie z okazji Świąt Bożego Narodzenia żołnierze 1. Jydske Division zaprezentowali swój nowy ekwipunek - dywizję skończono modernizować dwa dni wcześniej. Do dywizji dołączono batalion zwiadu przezbrajając dawny oddział kawalerii dywizyjnej, wzmocniono jej siłę ogniową i zmniejszono stosunek służb do oddziałów bojowych co pozwoliło na znaczne polepszenie szans dywizji w razie ewentualnego konfliktu.



Umudurowany i uzbrojony wg nowych standardtów oddział piechoty

1 stycznia przyszedł czas corocznych podsumować. Tym razem zasiadający do czytania raportów król i premier mieli znacznie optymistyczniejsze nastawienie - reformy przeprowadzone podczas tego roku były rozsądne i powinny przynieść efekty. Tym razem pierwszy raport wystosował Erik With, odpowiedzialny za stan duńskiej armii.

Minister Alsing Andersen który swoimi wielkimi zdolnościami zarządzania doprowadził do poprawy większości gałęzi gospodarki, raportował:

Marynarka pod dowództwem Hjalmara Rechnitzera też miała się nieźle:

Ostatni meldunek przyszedł z MSZ, od Petera Muncha i nie różnił się zbytnio od zeszłorocznego:

Zgodnie z zaleceniami ministrów Witha i Andersena 1 stycznia podjęto organizację 2. Sjćllandske Division przeznaczając do kadry dowódczej część oficerów 1. Jydske Division. Dywizja miała być zorganizowana według tego samego wzoru co 1.JD i włączona potem w struktury Den Danske Hćr pod dowództwem innego oficera niż Jørgensen który jednak miał dalej dowodzić 1. Jydske Division. 8 stycznia w Kopenhadze pojawiła się kolejna delegacja niemiecka, tym razem upewniająca się jakie powody ma tak duża aktywność Danii w sprawach wojskowości i zapewniająca o pokojowych zamiarach III Rzeszy. 11 grudnia doszło do kolejnego przejęcia władzy przez prawicę, tym razem w Hondurasie. 15 grudnia ze stanowiska ministra bezpieczeństwa odwołany został Steincke a jego stanowisko zajął lubiany (zwłaszcza w środowiskach robotniczych) premier Stauning. Uchwalono także nową ustawę zwiększającą uprawnienia rządu przy ustalaniu gospodarki. Wyszły na jaw ,,drobne oszczędności'' zapowiadane prze Andersena które okazały się tak naprawdę codziennym zmniejszaniem stanu skarbca aby utrzymać szybkie tempo organizowania dywizjii. Szansą na zmniejszenie tego deficytu będzie zwiększenie zdolności produkcyjnych kraju i renegocjacja umów handlowych.

 

Wolę jednak pierwszą wersję ;-)

Artyleria nadbrzeżna kryjąca ogniem bardzo duży obszar o sporym kalibrze i jakości którą Duńczycy blokowali cieśninę, łodzie podwodne mogące atakować spokojnie w takich warunkach (problemy jedynie ze słabym zanurzeniem) i ciężkie krążowniki o wcale nie takich złych parametrach ;-) Ogółem przejście były niewykonalne bez wielkich strat lub zajęcia cieśniny z lądu.

A po co? W jakim stopniu dotyczy to Danii?

Dzisiaj będzie trochę dłużej

_____________________

CZĘŚĆ SZÓSTA

Protestujących robotników premier Stauning przekonał obietnicą większych wydatków socjalnych które i bez tego utrzymywały się w okolicach połowy wydatków państwa. Dzięki tym środkom 24 lutego szefowie związków zawodowych podpisali porozumienie z premierem a niezadowolenie społeczne ostatecznie wygasło. 29 lutego delegacja niemiecka zjawiła się w Kopenhadze negocjując dodatkowe miejsca dla mniejszości niemieckiej w Folketingetu. Premier obiecał rozpatrzyć tę sprawę ale niemieccy dyplomaci odjechali z kwitekiem. 1 marca władzę w Nikaragui objęła wojskowa junta pod przewodnictwem Somozy Garcii który ogłosił się prezydentem. 29 marca delegacja litewska przybyła do stolicy próbując zacieśnić więzy z Danią. 2 kwietnia z obawy przed ewentualnymi ukrytymi dywizjami niemieckimi w-ce admirał Vedel nakazał ,,Glentenowi'' wypad nad brzegi niemiecki zezwalając na ewentualne naruszenie wód terytorialnych Niemiec. Zwiad nie wykrył większych zgrupować żołnierzy ani w okolicach Bremy ani Rostoku co oznaczało że nad granicą duńską stacjonuje tylko jedna dywizja piechoty. 6 kwietnia zakończył się wielki bunt w Hiszpanii. Wojska republikańskie zajęły La Corunę, ostatni kontynentalny bastion Nacjonalistów i zmusiły oddziały powstańców które opanowały kolonie do podporządkowania się rozkazom z Madrytu. Dowódcy powstania - min. gen. Franco - zostali po krótkiej obławie schwytani, osądzeni i skazani na karę śmierci którą wykonano. Wśród żołnierzy Brygad Międzynarodowych znajdowało się około 150 Duńczyków którzy po zakończonej wojnie osiedlili się w Hiszpanii ponieważ rząd nie wydał im pozwolenia na powrót. 24 kwietnia Niemcy ponowili swoją wizytę, tym razem z lepszym skutkiem - król zezwolił na wprowadzenie do parlamentu jednego posła mniejszości niemieckiem co uradowało delegację i zdecydowanie poprawiło obustronne relacje. 27 kwietnia zakończyła się organizacja 2. Sjćllandske Division włączonej w struntury Den Danske Hćr. Nowym dowódcą został dowódca wojsk lądowych, gen. Wieth preferujący walki obronne i wykazujący się większymi zdolnościami niż Jørgensen. Wojska duńskie tym samym przekroczyły barierę 25 tyś. żołnierzy i przebiły liczebnie znajdujące się w sąsiedniej prowincji wojska niemieckie co w zrozumiały sposób wpłynęło na poczucie bezpieczeństwa w narodzie.



Szeregowy z 2. Sjćllandske Division na patrolu

29 kwietnia w Paragwaju dotychczas ukrywający się w górach rewolucjoniści opanowali resztę kraju i wprowadzili tam swoje rządy. 12 maj zakończył się proces wprowadzania nowych maszyn i narzędzi do duńskich fabryk co wydatnie wpłynęło na wydajność - specjaliści oceniają tą wartość na 4-6%. Ten nagły wzrost zaskoczył rządowych ekonomistów którzy nie przewidzieli takiego wzrostu zapotrzebowania na surowce co spowodowało niedobór surowców. Kolejnym przedsięwzięciem duńskich naukowców miało być opracowanie przystosowanej na duńskie warunki doktryny wojennej pozwalającej na zwolnienie poczynań wroga w bitwie granicznej i ciągłe wiązanie go walką. Na szefa zespołu wojskowych teoretyków wyznaczono gen. Carla Hjalfa. Brak surowców zmusił rząd do pospiesznego sformułowania oferty skierowanej do Niemców która 14 maja została odrzucona z adnotacją że niewielkie podniesienie wartości duńskiej części oferty spowoduje jej akceptację. Poprawioną ofertę wysłano do Berlina 21 maja i została ona zaakceptowana. Oferta zakładała uzależnienie dostaw stali od Niemiec i mniejsze dostawy pozostałych surowców w zamian za dostawy sprzętu wojennego. Oferta jest szalenie korzystna w porównaniu z poprzednimi umowami, dlatego zerwaliśmy umowę ze Szwecją która nadmiernie obciążała budżet. Ze środków które zwolniły się po stworzeniu nowej dywizji piechoty rozpoczęto tworzenie brygady ciężkiej artylerii uzbrojonej w działa 15 cm M.1917 produkowane na licencji Szwedzkiego Boforsa.



Działo M.1917 z zaznaczonymi elementami

6 czerwca potyczka na moście Marco Polo rozkręciła wielką machinę wojenną w Azji - Japonia ruszyła na podbój państw chińskich. Prawdziwym powodem były wielkie japońskie braki surowcowe spowodowane amerykańskim embargiem. Zagrożony przemysł Nacjonaliści wielkim wysiłkiem przenieśli do centrum państwa, poza zasięg Japońskiego lotnictwa. W obliczu wielkiego niebezpieczeństwa państwa chińskie zawarły wielki sojusz tworząc blok obrony przeciw Cesarstwu. Tego samego dnia w wyborach w Belgii zwyciężyła prawica kierowana przez Paula-Emila Jansona. Uważając że wzmocnienie Japonii nikomu nie pomoże, amerykański Senat przyjął projekt pomocy dla Chin ochrzczony nazwą ,,Pictman Act''. Było to wielkie wzmocnienie dla słabych gospodarczo Chin i trudny orzech do zgryzienia dla Japonii. 26 czerwca w kopenhaskiej Akademii Wojennej gen. Hjalf wygłosił odczyt dotyczący opracowanej przez siebie teorii organizacji wsparcia ogniowego dla średniego eszelonu. Zaczął już pracę nad sposobami spowolnienia posuwania się wroga i wiązania go walką, jednej w ważniejszych części nowej doktryny. 29 maja Cesarstwo Japonii, III Rzesza i Królestwo Włoskie zawarły skierowany przeciwko ZSSR Pakt Antykomiternowski. 11 lipca wojska Nacjonalistów zajęły ostatnie rejony Szansi i zaanektowały to państwo, równocześnie na północy kraju szła wielka ofensywa japońska której Chińczycy zablokować nie umieli. Kolejny wykład gen. Hjalf przeprowadził 3 sierpnia prezentując swoją koncepcję wojny obronnej. W jego ideii ważne miejsce miało skoncentrowanie się na obronie obiektów a nie powierzchni które miał zamiar dokładnie sformułować w kolejnym odczycie. 13 sierpnia na ziemiach zajętych przez Japonię powstała kierowana przez De Noyana marionetkowa Mongolia Wewnętrzna. 20 sierpnia zakończono wreszcie szkolenie artylerzystów oraz przydzielanie im sprzętu a brygadę przydzielono operacyjnie do 2. Sjćllandske Division.

[ Dodano: Pon Lut 20, 2006 19:17 ]
No, tak jak mówiłem wznawiam AAR-a, uznałem że będziecie zadowoleni jak walnę dłuższy odcinek, rozegrałem rok i ... zgubiłem zapiski :wall: Teraz gram od nowa bo sejwa na szczęscie mam i wkrótce pojawi się tutaj nowa część Kongerit Danmark AAR Więc do zobaczenia niedługo

Poprzedni post (złączanie oczywiście działa wtedy kiedy go nie potrzeba):

 

Napisałem kolejny, chyba najdłuższy (ponad rok gry) odcinek tego AAR-a, mam nadzieję że przypadnie wam do gustu. Proszę o opinie.
_________________
[shadow=black:f78a8e709b]CZĘŚĆ SIÓDMA[/shadow:f78a8e709b]

Pod koniec 1936 roku minister With korzystając ze świetnych stosunków duńsko-brytyjskich podjął rozmowy na temat możliwości dokształcania młodych duńskich oficerów w szkołach Wielkiej Brytanii w zakresie nowoczesnych taktyk wojennych. Rozmowy zakończyły się powodzeniem, i po niecałym roku do Danii wracali oficerowie z nieporównywalnie większym doświadczeniem, zapoznani z nowoczesnym sposobem prowadzenia wojny. Jednym z nich był generał brygady Albrechtsen który powrócił do Danii zafascynowany pojazdami pancernymi i zaczął naciskać na swoich przełożonych przekonując o konieczności stworzenia jednostki czołgów lub przynajmniej samochodów pancernych działających przy piechocie. Wskazał także na niskie nasycenie oddziałów piechoty działami p-panc. Uzyskał obietnicę rozpatrzenia propozycji w ciągu miesiąca. W tym samym czasie Carl Hjalf zakończył opracowywanie instrukcji dotyczących kierowania ogniem artylerii. 1 stycznia po kancelarii królewskiej dotarły raporty najważniejszych ministrów otwierające rok 1938. Pierwszy raport wystosował Erik With, odpowiedzialny za stan duńskiej armii, którego notowania w rządzie ostatnio znacznie wzrosły.

Minister Alsing Andersen informował o stanie gospodarki:

Ostatni meldunek przyszedł z MSZ, od Petera Muncha i nie był zbytnio optymistyczny:

Tego samego dnia minister Erik Mertz stracił stołek w związku z ujawnionymi przez jego podwładnych machinacjami finansowymi i niedokładnymi informacjami dostarczanymi do sztabu. Jego miejsce zajął Laust Jensen Moltesen, dawny przemysłowiec i zaufany człowiek premiera. 11 stycznia Carl Hjalf zakończył pisanie ostatnich instrukcji dla podoficerów oraz oficjalnie zakończył swoje badania. Zgodnie z ustaleniami rząd zlecił teraz badania nad nowymi maszynami przemysłowymi firmie Sadolin & Holmblad. 11 lutego runęły zaś przekonania o dobrotliwości niemieckich nazistów. Po serii porwań, morderstw i zamachów wspieranych przez Hitlera bojówkarzy oraz nacisków dyplomatycznych austriaccy ,,towarzysze'' w błyskawicznej akcji obalili legalny rząd, który bojąc się ataku niemieckich wojsk i przelewu krwi nie podjął walki. Całkowitą władzę w Austrii przejęli naziści kierowani przez nowego premiera, Artura Seyssa-Inquarta. Drugie ważne wydarzenie miało miejsce 2 marca, gdy do Danii doszły informacje spisku wojskowych radzieckich współpracujących z niemieckim wywiadem. Spiskowcy mieli zamiar wymordować czołowych działaczy partii bolszewickiej jednak zostali schwytani, a ich obciążające zeznania zaczęły zataczać coraz szersze kręgi. Jeśli informacje przekazywane przez bolszewików były prawdziwe to rodziły spore zagrożenie dla sąsiednich państw i mogły zniszczyć je w takim samym stopniu jak dywizje Wermachtu. Trzy dni po tym wydarzeniu w Folketingu miała miejsce ważna debata w której przedstawiciele skrajnej lewicy, nacjonaliści i liberałowie zaatakowali rząd za sztywne trzymanie się przestarzałej konstytucji i rezygnacji z wprowadzania w Danii znaczących zmian. Socjaldemokraci nie zgodzili się jednak na żaden z postulatów skrajnych partii i przeczekali kryzys mimo sporego poparcia postulatów wśród Duńczyków. Równocześnie - chociaż chyba na pokaz - obiecali przeznaczenie lwiej części dochodów państwa na potrzeby obywateli, obiecali również obywatelom 100 tysięcy nowych mieszkań do końca roku. Marionetkowy rząd austriacki nie utrzymał się długo przy władzy i 6 marca, po parodii referendum narodowego Austria weszła w skład III Rzeszy zachowując wszelkie pozory dobrowolności tej aneksji. W ciągu kilku godzin niemieckie wojska bezkrwawo zajęły całe terytorium Austrii i obsadzając kluczowe rejony kraju. Wdrożony przez socjaldemokratów plan trwał tylko do uspokojenia nastrojów wśród ludności i gdy tylko krytyka rządu zelżała cała gospodarka przestawiła się z powrotem na rozbudowę przemysłu w Kopenhadze. 14 kwietnia w parlamencie zakończyła się dyskusja na temat zaproponowanej przez ministra Witha reformy armii. Posłowie zgodzili się z jego argumentami mówiącymi o konieczności przedłużenia procesu szkolenia rekrutów i równoczesnego zmniejszenia ilości powoływanych do wojska roczników. Miało to poprawić wyszkolenie żołnierzy oraz zmniejszyć wydatki na ich utrzymanie. 8 czerwca w Rumunii miejsce premiera Octaviana Gogi zajął Miron Cristea, zabierając się za umacnianie swojej władzy i wprowadzając swoje autokratyczne rządy. We Francji wybory wygrali przedstawiciele lewicy pod wodzą Edouarda Daladiera, hołdujący tym samym wartościom co rząd Thorvalda Stauninga. Państwowe inwestycje w zaniedbywanych dotychczas sektorach gospodarkii doprowadziły do wysypu nowych przedsiębiorstw i wzrostu potencjału gospodarczego Danii - na razie w niewielkim stopniu ale są to dobre rokowania na przyszłość. 27 czerwca zakończono studiowanie procesów z użyciem nowych narzędzi przemysłowych i zdecydowano się na wprowadzenie ich w duńskich fabrykach. Zareagowano także na zgłoszone przez armię zapotrzebowanie na unowocześnienie armat polowych w dywizjach piechoty polecając opracowanie nowej armaty polowej kalibru 75 mm wraz z osprzętem. Zakupiono także licencję na przeznaczoną do przewozu takich armat ciężarówkę półgąsienicową Forda.


Artilleritraktoren

Po wprowadzeniu nowych metod pracy w fabrykach wzrosło zapotrzebowanie na surowce które wypełniono poprzez umowę z Australią - nawet wliczając koszty przewozu surowców ta właśnie oferta była najkorzystniejsza. 4 września zawalił się zwycięski, miażdzący Chińczyków rząd japoński. Ojciec tych sukcesów, Hiroka Koki został odsunięty w cień przez Hayashiego Senjuro, powszechnie kojarzonego z prawą stroną sceny politycznej. 24 września zakończyło się największe przedsięwzięcie duńskiej gospodarki lat 30-tych: zakończona została budowa kompleksu fabryk w południowej części Kopenhagi. 30 września na mocy układu monachijskiego na teren czeskich Sudetów wkroczyli Niemcy. W swojej opinii Brytyjczycy i Francuzi ratowali w ten sposób pokój w Europie za cenę skrawka Czechosłowacji. Czesi zamieszkujący tereny Sudetów zostali zmuszeni do ucieczki z tych terenów, armia czeska straciła całe swoje umocnienia nadgraniczne a gospodarka 40% zakładów. W tej sytuacji w Danii nastała grobowa atmosfera - jeśli Alianci nie chcieli walczyć za Czechosłowację to czemu mieliby się narażać za Danię? Niemcy nigdy nie zrezygnowali z odzyskania północnej części Szwelzwiku i Duńczycy w odpieraniu ich zapędów na tę część kraju musieli liczyć tylko na siebie. W tej atmosferze 3 października rozpoczęto organizację 3. Fynske Division, kolejnej wielkiej jednostki piechoty mającej wejść w skład korpusu stacjonującego na południu kraju. 12 października w Danii odbyły się powszechne wybory do Folketingu w których zwycięstwo odniosła lewica rządząca w kraju od 1929 roku zaś premier Stauning miał rozpocząć swój 11 rok rządów.


Oczyszczony i zamkniety
T55