Królestwo Włoskie 1861 AAR

Królestwo Włoskie 1861-1920 AAR
Victoria 1.03, poziom: normalny

1. Wstęp
Sytuacja Królestwa Włoskiego w 1861 r.

Zdecydowałem się na grę Włochami, ponieważ jest to świeżo powstałe państwo. Można więc zacząć budować jego potęgę od podstaw.
Marsz Garibaldiego, plebiscyty w Parmie, Modenie i Toskanii i w końcu klęska Austrii pod Magentą i Solferino zaowocowała zjednoczeniem Włoch. Przede mną misja utworzenia silnego europejskiego państwa, z dobrze rozwiniętą gospodarką, silną, nowoczesną armią, oraz liczną flotą. Ale póki co, sam proces jednoczenia Włoch nie został jeszcze zakończony. W rękach Austrii znajduje się Wenecja, a w Państwo Kościelne nadal jest niepodległe. Na szczęście mam silnego sojusznika w postaci Francji, który na pewno pomoże odzyskać te ziemie.

Sprawdzając statystyki można stwierdzić, że Włochy posiadają dosyć dobrą pozycję wyjściową: 7. miejsce w prestiżu, 9. siła militarna. Trochę gorzej jest z przemysłem, dlatego budowę potęgi Włoch należy zacząć właśnie tutaj. Jeśli chodzi o stosunki międzynarodowe, to sytuacja jest także dobra: +120 z Francją, +50 z Wielką Brytanią. Stosunki z Austrią i Państwem Kościelnym: –100. Więc póki co, potencjalne źródło zagrożenia stanowią te dwa kraje. We Włoszech jest dziewięć fabryk, dosyć zróżnicowanych pod względem typu produkcji. Większość z nich znajduje się w północnej, lepiej rozwiniętej części. Niepokojąca może być natomiast siła ludzka, która wynosi –215.
Analizując obecną sytuację postawiłem sobie następujące cele:
1. Wzmocnienie gospodarki oraz infrastruktury państwa.
2. Przeprowadzenie drobnych reform ustrojowych i politycznych.
3. Zawiązanie wielu gwarantujących bezpieczeństwo sojuszy z potęgami europejskimi.
4. Odzyskanie Wenecji, oraz ew. ekspansja wzdłuż wschodniego wybrzeża Adriatyku.
5. Przyłączenie Państwa Kościelnego.
6. Rozpoczęcie ekspansji kolonialnej.

Dalsze cele zostaną opracowane później, w zależności od rozwoju sytuacji.

Już wkrótce dalsze części.

 

2. /1861-1866/
Rozwój wewnętrzny kraju, umacnianie pozycji międzynarodowej

Na początek ustalenie budżetu. Nie było to zbyt trudne. Podniesienie ceł do wartości 150 i obniżenie o połowę wydatków na utrzymanie armii, no i bilans +50. Pozwoliło mi to na zachowanie dosyć niskich stawek podatku (33%). Da mi to brak ryzyka buntu, oraz pole manewru w razie wzrostu wydatków.
Pierwszy okres miał być spokojny i przeminąć bez wojen. Błyskawicznie, bo po jednym dniu, trzeba było skorygować ten plan. Powód? Event we Francji i wojna z Meksykiem. Nie chcąc stracić sojusznika, Włochy przystępują do wojny. Nie mam jednak zamiaru prowadzić żadnych działań militarnych.
- Kwiecień 1862 – zmiana partii rządzącej z Liberal na Moderate (Konserwatyści). To pójście na rękę społeczeństwu, które w 90% stanowią konserwatyści.
- Maj 1862 – zamknięcie nierentownej fabryki broni ręcznej w Parmie/Modenie. Planowane jest ponowne otwarcie w czasie zbrojeń militarnych.
- Lipiec 1863 – koniec wojny z Meksykiem, Francja ustanawia tam państwo marionetkowe.
- Sierpień 1863 – Imperium Osmańskie proponuje mi sojusz. Zgadzam się.
Później przez dłuższy okres czasu niewiele się działo: budowa linii kolejowych, rozbudowa przemysłu itp.
- Marzec 1865 – Siła ludzka w końcu osiągnęła wartość dodatnią. Na razie skromnie (+4), ale zawsze coś. – Ponowne otwarcie fabryki w Parmie/Modenie.
Wszystkie zmiany, choć na razie kosmetyczne zaowocowały dużym wzrostem gospodarczym i pokaźną sumką do dyspozycji.

Już wkrótce dalsze części.

 

3. /1866/
Wojna prusko-austriacka.

W styczniu 1866 r. rozpoczęła się wojna o hegemonię w Rzeszy pomiędzy Prusami i Austrią. Ja wykorzystując tą sytuację, przystąpiłem do sojuszu z Prusami i wypowiedziałem Austrii wojnę, w którą udało mi się również wplątać Francję. Niestety Turcy zhańbili sojusz i plan ataku na Austrię z trzech stron upadł. Lecz sytuacja była i tak dobra, więc rozpocząłem sytuowanie moich wojsk na granicy z państwem Habsburgów.
Ku mojemu zdziwieniu trzy austriackie armie stacjonujące na granicy rozpoczęły marsz na północ pozostawiając prawie niechronione prowincje przygraniczne.
Plan ataku przewidywał wkroczenie trzech sporych jednostek na terytorium wroga:
- Pierwsza z nich miała zająć Tyrol, a następnie uderzyć na Bawarię.
- Druga miała zająć Weronę i Treviso.
- Trzecia za zadanie miała zająć Wenecję i Triest, a następnie wszystkie habsburskie prowincje wzdłuż wybrzeża Adriatyku.
Atak rozpoczął się w połowie marca. Szybko jednak okazało się, że plan nie wypali. Siły austriackie w tym rejonie okazały się większe niż się spodziewałem. Po zajęciu Trento, Werony, Padwy i Wenecji moja armia, posuwając się do przodu, napotkała silny opór. Została zmuszona do przerwania marszu, zajęcia pozycji obronnych w nowo zdobytych prowincjach i czekania na rozwój wypadku na froncie.
Później wielokrotnie moja armia była nękana kontrofensywami Austriaków. Wszystkie one kończyły się pomyślnie dla mnie. Sytuacja radykalnie się zmieniła, kiedy Prusy zajęły habsburskie Czechy. W grudniu został podpisany pokój pomiędzy Prusami a Austrią, na mocy którego Werona i Padwa zostały przyłączone do Włoch.
No cóż. Spodziewałem się więcej, ale dobre i to.

Już wkrótce dalsze części.

 

4. /1867-1870/
Dalszy rozwój. Początki kolonializmu.

Po zakończeniu wojny zostały utworzone marionetkowe państwa: Północno- (zależne od Prus) i Południowoniemieckie (zależne od Austrii). Ja postanowiłem jednak na jakiś czas odwrócić swą uwagę od Austrii.
Postanowiłem rozpocząć budowę stolarni (na nowo zdobytych terenach), oraz fabryki nawozów (w Umbrii). Lecz nie tylko gospodarcza sytuacja Włoch stawała się coraz lepsza, także polityczna. Sojusz z Francją i Prusami, bardzo dobre relacje z tymi państwami i odnowiony sojusz z Imperium Tureckim pozwalały swobodnie planować kolejne kroki w polityce międzynarodowej. Jednakże w roku 1867 niewiele się działo. Standardowe zajęcia: rozbudowa przemysłu, badania naukowe itp.
Natomiast w lutym 1868 roku Włochy zrobiły pierwszy krok w kierunku polityki kolonialnej. Został założony punkt handlowy w Namibii. Na razie jeden, ale to z braku pieniędzy i niektórych surowców. Wszystko zmierza jednak w dobrym kierunku. Po dwóch miesiącach mam już kolejny punkt handlowy w Namibii.
W listopadzie 1868 roku przepływ gotówki nagle został zahamowany. Zdecydowałem się na zwiększenie podatków do 55%. Na razie pomogło.
W 1869 roku zbudowałem kilka fabryk i 2 nowe punkty handlowe w regionie Rio de Oro. ... Minęło trochę czasu, aż nadszedł rok 1870. Rok, który miał przynieść istotne zmiany...

Już wkrótce dalsze części.

 

5. /Czerwiec 1870/
Początek wojny prusko-francuskiej. Decydujący wybór.

Czerwiec 1870: Francja wypowiada wojnę Prusom. Naprzeciwko siebie stają dwa państwa, z którymi Włochy mają stosunki +200. Czas dokonać wyboru: Stanąć po stronie Francji, Prus, czy zhańbić obydwa sojusze i pozostać neutralnym?

Sytuacja skomplikowała się jeszcze bardziej, dlatego, że do wojny po stronie Prus, przystąpiła Rosja i Belgia. Wybór strategii nie był prosty. Od razu odrzuciłem neutralność, uważając, że nie można zmarnować doskonałej okazji do umocnienia swojej pozycji międzynarodowej. Druga opcja też padła. Francja została opuszczona przez wszystkich swoich sojuszników (nawet Państwo Kościelne!). Wybór stał się jasny, zwłaszcza, że klęska Francji jest de facto przesądzona. 90% moich wojsk zostaje przerzucone do Piemontu, wypowiadam wojnę Francji! Mój sojusznik – Turcja też przystępuje do wojny.
Plan ataku był prosty. Ponieważ do tej pory stosunki włosko-francuskie dobrze się układały, granica nie była chroniona. Trzeba jak najszybciej zająć południową Francję, tak aby osłabione przez pruski atak żabojady nie były w stanie rzucić na front jakiejś poważniejszej armii. Przydałoby się też zająć Korsykę, ale do tego potrzebna będzie dominacja na morzu.
Niespodziewanie po trzech dniach, gdy moje wojska rozpoczęły marsz na Francję, rozpoczął się prawdziwy „kocioł”. Wojnę Prusom wypowiada Dania, w sojuszu ze Szwecją. Wszystkie państwa, które poparły Prusy w wojnie z Francją (w tym Włochy), teraz przystępują do konfliktu z Danią. Qrde! To wygląda na przedwczesną pierwszą Wojnę Światową!

Już wkrótce dalsze części.

 

6. /1870-1872/
Wojny ciąg dalszy.

Pierwsze dni wojny to atak Prus na Danię i Francji na Belgię. Moje wojska rozpoczynają okupację Nicei, Annecy i Grenoble. Pod koniec lipca Annecy i Nicea są już moje. Turcy przeprowadzają desant w Tulonie.
W grudniu Dania zostaje pokonana. Viborg zostanie przyłączony do Królestwa Pruskiego. Francuzi przeprowadzają śmiały, choć na szczęście nieskuteczny atak na Turyn. Styczeń przynosi wyparcie Francuzów z Belgii i rozpoczęcie działań ofensywnych przez wojska prusko-belgijskie. W lutym 1871 rozgrywa się najważniejsza, jak do tej pory bitwa w południowej Francji: 20 dywizji włoskich odnosi wspaniałe zwycięstwo nad osiemnastoma francuskimi, odpierając gigantyczną ofensywę Francji w Annecy. Od tego momentu armia francuska zaczyna się regularnie kurczyć. Do końca lipca 1871 r. udaje mi się zająć 3 kolejne prowincje. Co ciekawe, Turcy zajmują Marsylię. Ofensywa prusko-belgijska też odnosi spore sukcesy.
W październiku Belgia wycofuje się z wojny, zawierając rozejm z Francją. W praktyce oznacza to, że cały ciężar działań wojennych biorą na siebie Prusy i Włochy.
Luty 1872 r. i znowu gigantyczna bitwa, tym razem w Grenoble. Dwadzieścia włoskich dywizji pokonuje dziewiętnaście francuskich. Od tego momentu moja ofensywa odnosi duże sukcesy, kolejne prowincje dostają się pod moją okupację. W tym momencie Francja jest już praktycznie bez szans. Dlatego też we wrześniu podpisany zostaje pokój, na mocy którego Annecy i Nicea zostają przyłączone do Włoch. Prusy nadal męczą się z Francją, ale mają coraz bliżej do Paryża.

Już wkrótce dalsze części.

 

7. /1872-1874/
Odbudowa gospodarki. Aneksja Państwa Kościelnego.

Włoski przemysł bardzo ucierpiał na wojnie. Wszystko było produkowane na potrzeby wojny. Fabryki traciły także pracowników, którzy masowo byli zaciągani do wojska. Na przestrzeni trzech lat udział procentowy żołnierzy w społeczeństwie wzrósł z 9% do 22%. Teraz trzeba będzie odbudować przede wszystkim przemysł. Ważnym sukcesem wojennym było przyłączenie Annecy. Nareszcie własne źródło węgla. Już w listopadzie 1872 r. rozpoczęła się budowa dwóch fabryk na przyłączonych terenach.
W lutym 1873 r. postanowiłem wykorzystać ogólnoeuropejskie zamieszanie i bezradność Francji, której klęska z Prusami była tylko kwestią czasu. Do końca kwietnia, bez jakichkolwiek działań militarnych zostało zajęte i zaanektowane Państwo Kościelne. Już w maju Rzym został ustanowiony nową stolicą Królestwa Włoskiego.
W sierpniu kończy się wojna francusko-pruska. Efekt dobrze znany: utworzenie zjednoczonych Niemiec. Jeszcze w tym samym miesiącu podpisany zostaje akt sojuszniczy pomiędzy Niemcami i Włochami.
Co ciekawe, podczas jednoczenia Niemiec, zaszło do niecodziennego zdarzenia. Otóż w skład zjednoczonych Niemiec nie weszło państewko Hesja-Darmstadt. Dziwne... ale w Victorii cenię zgodność z historią... :lol:

Już wkrótce dalsze części.

 

8. /1874-1876/
Rozwój gospodarczy. Plany ataku na Austrię.

Dalszą część gry rozpocząłem od podniesienia podatków do wartości 68%. Było to spowodowane niezbyt dużym przypływem gotówki w ostatnim czasie. Podjąłem się także solidnej rozbudowy armii. Było to spowodowane chęcią ostatecznego zniszczenia Austrii.
Zacząłem planować strategię ewentualnej agresji na Austrię. Plan miał być niemal doskonały: Przeciwko Austrii mieli wystąpić wszyscy jej sąsiedzi. Do sojuszu włosko –niemiecko - tureckiego miała wkrótce przystąpić także Rosja, z którą Włochy miały coraz lepsze stosunki (+100).
Tymczasem wciąż otwieram nowe fabryki, rozbudowuję infrastrukturę. Do stanu +120 polepszyły się także stosunki włosko – francuskie. Poza tym w 1875 r. nie dzieje się nic godnego szczególnej uwagi. Turcja wypowiada wojnę kolonialną Egiptowi, ale dla mnie nie ma do żadnego znaczenia, gdyż Turcja nawet nie prosi mnie o pomoc.
A w Namibii zbudowano dwie nowe fortece kolonialne. Już 75% tego regionu jest pod moją kontrolą. Pierwsza połowa 1876 roku mija pod znakiem sporego rozwoju gospodarczego. W czerwcu natomiast Austria, zaniepokojona zgromadzeniem wojsk włoskich w Lombardii, a tureckich w Bośni, próbuje się ratować, zawierając sojusz z Grecją.
Mimo to sytuacja Austrii staje się coraz gorsza. Na początku września bowiem zawarty zostaje sojusz Włoch z Rosją. Teraz wojna jest tylko kwestią czasu.

Już wkrótce dalsze części.

 

9. /1876-1877/
Przygotowania i wybuch wojny austriackiej.

Mimo iż już we wrześniu 1876 r. wojska włoskie, niemieckie i rosyjskie były w stanie zaatakować Austrię, decyzję o ataku przełożyłem. Wpływ miała na to m.in. budowa kilku jednostek piechoty, oraz kilku statków floty wojennej. Chciałem zaczekać też, aż Turcy stłumią dosyć poważny bunt w Bośni. Chodziło także o przeczekanie zimy 1876/77 i zaatakowanie na wiosnę. Jednakże i ten termin został przesunięty, gdyż Rosja zaangażowała się w wojnę kolonialną z Persją.
Choć problemy się mnożyły postanowiłem nie zwlekać. 3 maja 1877 r. Włochy wypowiadają wojnę Austrii. Naprzeciwko Austrii, Grecji i Hesji-Damstadt stają Włochy, Niemcy, Turcja, Rosja i Rumunia. 7 maja flota austriacka zostaje pokonana przez połączone siły włosko-tureckie na Adriatyku. Otwiera mi to drogę do desantu w Dalmacji. Na północy armia włoska rusza na Wenecję i Treviso. Zmuszona do walki na kilku frontach Austria niezbyt dobrze sobie radzi. Do końca lipca ciężar wojny spoczywał na mnie, gdyż dopiero od sierpnia Rosja i Niemcy przeszły do ofensywy. Tymczasem Austria uderzyła na Bośnię, Rumunię i Królestwo Kongresowe. We wrześniu Niemcy zajmują niemal całe Czechy, Ruski przygotowują się do kontrofensywy Kongresówce, a moja armia dociera już do Triestu.
W grudniu 1877 r. Niemcy anektują Hesję-Darmstadt. Tymczasem do końca roku pod moją okupacją znalazły się następujące prowincje: Trento, Treviso, Wenecja, Udine, Triest, oraz słoweńskie Idrsko.

Już wkrótce dalsze części.

 

10. /1878/
Wojna austriacka, część II

Druga część wojny rozpoczęła się od włoskiego ataku na armię austriacką stacjonującą w Bozen. Jeszcze podczas trwania walk w tej prowincji Austria przysyła pierwszą propozycję pokoju. Na razie śmieszną (1 prowincja dla Niemiec, Wenecja dla... Rumunii(!!!)), ale wszystko zmierza w dobrym dla mnie kierunku. Oczywiście propozycja zostaje odrzucona. W połowie marca Bozen zostaje wyzwolone. W kwietniu część armii Austriaków zostaje uwięziona w Innsbrucku pomiędzy dwoma frontami. A Niemcy powoli podchodzą pod Wiedeń.
5 maja 1878 r.- warto wspomnieć, że tego dnia wybuch we Włoszech pierwszy bunt od początku gry – w Nicei. Na razie nie mam jednak czasu, żeby go stłumić. Pod koniec miesiąca Grecja prosi mnie o rozejm. W sumie mógłbym się zgodzić, ale odrzucam ofertę idąc na rękę Turcji, która prowadzi w Grecji ofensywę. W lipcu Rumunia zawiera pokój z Austrią: Fogaras zostaje przyłączone do Rumunii. W sierpniu rusza atak na Klagenfurt, Salzburg i Lubljanę, mający na celu zniszczenie uwięzionych jednostek austriackich i skrócenie długości frontu. Zanim ta ofensywa dobiega końca , rozpoczyna się gigantyczna, niemiecko-austriacka bitwa o Wiedeń. Wygrywają ją Niemcy.
Do końca 1878 r. moja ofensywa odnosi sukces i ustanawia się nowy front wzdłuż granic prowincji: Maribor, Zagrzeb, Wiedeń, Bratysława, Kraków. Stolica Austrii jest już w rękach Niemiec.

Już wkrótce dalsze części.

 

11. /1879/
Upadek Austrii.

Mimo iż na początku 1879 r. stan wojny z Austrią wynosił +65%, Wiedeń upadł, tak samo jak Praga i Bratysława, a armia włoska dochodziła już do Dalmacji, postanowiłem dalej prowadzić działania wojenne. Chciałem wykorzystać nieustającą chęć do walki moich sojuszników, aby zagarnąć jak najwięcej prowincji i ostatecznie wyeliminować Austrię z areny międzynarodowej.
W lutym rozpoczyna się marsz wojsk niemieckich na Węgry i Słowację, włoskich na Chorwację, a rosyjskich na Galicję. 20 marca Turcja podpisuje pokój z Austrią, który przewiduje przyłączenie Wenecji i Treviso do Włoch. To dobre rozwiązanie, bo już zagarnąłem 2 prowincje, mimo, że nadal prowadzę wojnę z Austrią.
Postanowiłem skorzystać z przedłużającej się wojny, aby przeprowadzić szybkie i sprawne uderzenie na sojusznika Austriaków, Grecję. Pod koniec czerwca na granicy turecko-greckiej pojawia się pięć dywizji włoskich. Gdy zostaje zajęta prowincja Mesolongion, drugi oddział uderza od południa, desantując się w Pilos. Armia grecka szybko zostaje rozbita i rozpoczyna się okupacja kolejnych prowincji.
W październiku 1879 r. Rosja zawiera pokój z Austrią. Znów zostają do Włoch przyłączone dwie prowincje (Trento i Udine), choć wojna dalej trwa. Choć już niedługo. W pierwszych dniach listopada armia austriacka przestaje istnieć. Upada także Grecja. Podpisany zostaje pokój z Grekami, który stanowi o przyłączeniu Pilos, Patry oraz dwóch archipelagów wysp na Morzu Egejskim (Chalkis, Naxos) do Królestwa Włoskiego.
Dzień później kapituluje Austria!!! Warunki, które przyjmuje Austria są wielkim sukcesem polityki włoskiej. Od tej pory w skład Włoch będą wchodzić: część Tyrolu (Bozen, Lienz), Triest, Słowenia (bez Mariboru), część Chorwacji, oraz cała Dalmacja.
Austria traci dostęp do morza, bo Adriatyk staje się morzem wewnętrznym Królestwa Włoskiego!!!


Już wkrótce dalsze części.
________________________________________________________________________________________

OT skasowano - AAR zamknięty - w celu kontynuowania proszę zgłosić się do administracji forum.
Raferti