Kronika rodu Hauteville CK2 AAR

casanunda · 28 Marzec 2012

Kronika rodu Hauteville

Prolog

911-1066

Nasza kronikę zaczniemy w roku pańskim 911. Co prawda nie stanowi ta data początku rodu, ale historie poprzednie są na tyle nie jasne, ze brak mi odwagi, żeby ja czytelnikowi przedstawić. Roku tego podpisano Traktat z Saint-Clair-sur-Epte pomiędzy Karolem III Prostakiem a Rolfem przywódca wikingów. Norwegowie - bo stamtąd pochodzili Ci wojownicy - grabili północne wybrzeża Francji juz od dłuższego czasu. Krol Francuzów nie mając sil aby pokonać przeciwnika postanowił - w zamian, za chrzest i przysięgę wierności - osadzić na stale na wybrzeżu. Dzieki temu Rolf zwany przez rodaków Hrólfr Rögnvaldsson razem ze swoimi wojami dostał tereny lezące miedzy rzekami Bresle, Epte, Avre i Dives a stolica ich stało sie Rouen.
Jednym z wojów którzy przybyli na nowe tereny byl Ivor potomek Sveida zwanego Królem mórz albo Wikingiem skoligaconego z Krolami Dunskimi. Osiadł on na półwyspie Cotentin gdzie syn jego Hialt urodzony w 920 roku zakłada osade Hialtus Villa od ktorej to nazwy mial następnie wziasc nazwe caly rod.
Roku pańskiego 980 na swiat przychodzi prawnuk jego Tancred Hauteville. W ciągu swojego zycia byl on dwukrotnie żonaty w obu przypadkach byly to córki Ryszarda I Nieustraszonego. Tancred najwyraźniej j znudzony spokojnym życiem w Normandii zostawia swoja rodzinę i udaje sie dla sławy do południowych Włoch.

Roku pańskiego 1035 przybywa tu takze jego syn Wilhelm razem z dwoma swoimi młodszymi braćmi, Dragonem i Humpreyem. Dla szybkiej chwały dołączają oni do oddziałów normańskich hrabiego Awersy, Rainulfa Drengota. W tym czasie służą Pandulfowi IV - władcy Kapui a następnie Guimarowi IV księciu Salerno.
Trzy lata później w 1038 roku Cesarz Bizantyjski, Michał IV Paflagończyk organizuje kolejna wyprawę przeciwko saracenom na Sycylii. Bracia oczywiście dołączają do niej przyłączając sie do oddziałów Salernitanskich. W czasie prowadzenia dziana wojennych, w trakcie oblężenia Syrakuz szczególnie odznaczył sie Wilhelm. Jedna reka zrzucił on z konia i zabił emira miasta - Abdullaha. Właśnie za to zdarzenie nadano mu przydomek Zelaznoreki.
Bracia kontynuują walkę az do roku 1040 gdy to w wyniku obrażenia dowódcy oddziałów salernitanskich - Arduina przez Georgios Maniakes wodza Bizantyjskiego.
Mimo prob załagodzenia sytuacji Arduin wycofuje sie ze swoim oddzialem z wojny dołączając do antybizantyjskiego powstania Longobardów.
w 1042 roku udaje sie w koncu Bizantyjczykom przekupic liderow rewolty - miedzy innymi Atenulfa oraz Argyrusa. Co zaskakujące rewolta sie nie zakończyła, wojownicy postanowili obrać na wiecu nowych wodzów i im przekazać kontynuowanie walki. W ten sposób Longobardzka rewolta przemieniła sie - dzieki zmianie przywódców na rewolte Normańska. Wśród nowo wybranych wodzów byli Wilhelm oraz Drago. Postanowili oni zwrócić sie do Guaimara IV - księcia Salerno o uznanie ich podbojów. Otrzymali oni tereny wokół Melfi natomiast Guimarowi nadano tytol pana Apui i Calabrii. Tereny te podzielono na 20 baroni ktore rozdano wodzom Normanskim.
W 1044 roku bracia rozpoczęli podbój Calabrii gdzie wybudowali piękny zamek Stridula. Niestety rok później zostali pobici w bitwie w okolicach Taranto przez Argyrusa. W roku 1046 Wilhelm Zelazna reka umiera a władza w wyniku elekcji przechodzi w rece Droga. W następnych latach bracia skutecznie toczyli wojny na terenie Apuli oraz Bari.
Rok 1047 byl przełomowym. Nie tylko zdobyto Benewento, a także udało sie przeprowadzić mariaż Droga z córka księcia Salerno Altruda a takze doprowadzić do uznania przez Cesarza Henryka III Salickiego Droga jako Dux et magister Italiae comesque Normannorum totius Apuliae et Calabriae . Byl to pierwszy uznany tytol posiadany przez członka rodziny Hauteville.
W tym czasie w południowych Włoszech pojawia sie kolejny brat - Robert Guiscard.
Jeszcze w tym samym roku Drogo konczy podbój Kalabrii a sam Robert zdobywa zamek San Marco górujący nad dolina Crati. Zamek ten staje sie szybko baza wypadowa do łupieżczych atakow Roberta. Trzy lata pozniej zostaje on oskarżony o herezje, na szczescie oświecony biskup Lotaryngii nie daje wiary tym oszczerstwom. Oskarżenie to stalo sie impulsem dla Roberta ktory chyba poczuł sie zbyt pewnie. Aby wzmocnić swoja pozycje postanowił połączyć sie - dzieki małżeństwu z Aubree - z rodzina władcy Benewentu.
W roku 1051 dochodzi do zabójstwa Droga prawdopodobnie zorganizowanego przez Bizantyjczyków. Następcą zostaje Humphrey ktory szybko i brutalnie karze konspiratorów. Niestety nie udaje sie tym ugasić gniewu normańskich wojowników. Dochodzi do rebelii i grabieży terenow papieskich przeciwko którym zostaje zorganizowana koalicja.

18 czerwca 1053 roku w bitwie pod Civitate spotykają sie normanskie armie braci Hauteville naprzeciw sil papierza Leona IX i Swietego Cesarstwa. Normanom zależało na jak najszybszym pokonaniu tej armi gdyz z poludnia nadciągały juz sily Bizantyjskie. Dlatego tez 3 tysiace konnych normalnow zaatakowało 6 tysieczna armie papieska. Normalnowie podzielili swoja armie na 3 oddzialy. Po prawej Richard of Aversa na srodku Humphrey a na lewej Robert. Armia papieża byla ugrupowana w 2 oddzialy. Po prawej stronie ustawieni w długa linie rycerze ze Szwabii a po lewej dowodzeni przez Rudolfa wojownicy Włoscy. Bitwa zaczęła sie od ataku Richarda właśnie na to skrzydlo. Po przejściu przez wzgórze i ustawieniu sie oddziałów normanskich przed przeciwnikiem Włochów ogarnęła panika tak silna, ze uciekli z pola bitwy bez stawienia jakiegokolwiek oporu. Richard ze swoim oddziałem udal sie w pogoń za nimi. W tym czasie odziały Szwabskie zajęły wzgórze i zaczely napierać na centrum Humphreya, gdzie dzieki przewadze liczebnej zaczęli uzyskiwać przewagę. Robert widzac niebezpieczeństwo obszedł przeciwnika i zaatakował z lewej strony. Atak ten dal czas Humpreyowi na opanowanie sytuacji we wlasnych chwalących sie juz liniach. Bitwa jednak nie byla zakończona. Szwabskie oddzialy usytuowane na wzgórzu dzieki duzej masie mogły sie dlugo i zażarcie bronić, na szczescie w pore zdążył wrócić z pogoni Richard. Jego atak przeważył ostatecznie szale na strone Normańska.

W wyniku porażki papież został jeńcem Humpeya.
6 lat (i trzech normańskich antypapieży) później dochodzi do podpisania traktatu w Melfi w wyniku którego dochodzi do uznania zdobyczy Normańskich w południowych Włoszech. Niestety nie doczekał tego Humprey ktory zmarl w 1057 roku.
W 1059 roku Robert, nowy wladca Normanów, wszedł w przymierze z papieżem Mikolajem II, w synagodze w Melfi ogłosił sie jego wasalem i zdecydowal przestrzegac zasad soborowych. W zamian otrzymał tytul księcia Apuii, Kalabrii i Sycylii.

Historia Rogera I

Urodzil sie 1031 roku w Normandii jako najmłodszy syn Tancreda. Przybyl do Italii w 1055 roku, gdzie Geoffrey Malaterra tak o nim mówił: młodzieniec wielkiego piekna, o wyniosłej posturze, najbardziej elokwentny w mowie i chłodny w radzie. Następne lata mialy dowieść, ze byl on bardzo dalekowzroczny w swoich działaniach, silny i odważny a walce zaciekly. Przez pewien czas żył Roger jak bandyta w zamku Scalea. Następnie wspierał brata Roberta w podboju Calabrii za co później stworzono pewna formę kondominium dzieki któremu mial byc właścicielem polowy każdego zamku w tej prowincji. Następnie Brat skierował zainteresowanie Rogera w strone Sycylii opanowanej przez muzułmanów sprawujących wladze nad greckimi chrześcijanami. W maju 1061 roku bracia zebrali wojska w Regio i wyladowali Messinie ktora następnie zdobywają.

Uwagi

Witam w moim nowym aarze. Jest to mój pierwszy aar z gry CK2 a co za tym idzie (jak nakazuje tradycja z Eu3) jest to także moja pierwsza pełna rozgrywka jaka przeprowadziłem w ta gre. Gram na wersji 1.04c bez zadnych modow, bez zmian w ustawieniach, ani jakichkolwiek modyfikacji seva.
Rozgrywke rozpoczynam jako Roger of Regio hrabiego w Regio i Messynie.
Dla tych którzy nie czytali moich aarow dodam, ze rozgrywka ta nie jest przeprowadzona pod wynik (na którym zależy mi tylko w pewnym stopniu) a raczej dla klimatu. Dlatego tez można spodziewać się roznych nie do końca przydatnych decyzji. Chciałbym tez dodac, ze rod Hauteville panuje już w XIV wieku – wiec ewentualne porady nie będę mógł uwzglednic w aarze.

rozdzial 1

casanunda · 22 Maj 2012

Kronika rodu Hautenville

Rozdzial 3

1147-1157

Krol Fraunk I Hauteville (1147-1157)

28 kwietnia 1147 umiera wielki wladca normanski Lancelin I. Za jego panowania udalo sie nie tylko wydostac z kregu wplywow ksiestwa Apui ale takze dac podwaliny pod przyszle silne panstwo konczac na koronacji krolewskiej w 1140 roku. Jego nastepca juz tydzien pozniej ogloszono brata Fraunka Hauteville. Duma jaka rozpierala nowego wladce nie przeszkadzala w zauwazeniu niecheci z jaka spotykal sie on ze strony synow poprzednika. Fakt, ze jeden z nich wlada ksieswem Trypolitani utwierdzal go w przekonaniu, ze to z tamtej strony nadejda klopoty.
2 pazdziernika tego roku dociera do wladcy informacja o spisku jaki stara sie zorganizowac Osmond hrabia Djerby. Jego szybka reakcja zmusza bratanka do wycofania sie.
We wrzesniu 1148 roku znow daje o sobie znac wladca Apui. Tym razem uzurpuje sobie prawo do tytuowania sie ksieciem Benevento. Byla to kropla przelewajaca czare goryczy. W styczniu nastepnego roku, nie czekajac na nadejscie wiosny ruszaja dzialania wojenne.
Niestety daly sie tu znac braki nowego wladcy w organizowaniu takich dzialan. Nie zdazyl on bowiem na czas zebrac swoich wojsk, a te ktore mial potrafil bardzo latwo trwonic. Nie dosc tego w Catanzaro wybucha chlopska rewolta ktora odciaga sily od glownego przeciwnika.

Efektem tego staje sie porazka do jakiej dochodzi w bitwie pod Amalfi, gdzie Krol z 820 wojami zostaje zmuszony do wycofania sie przed prawie dwukrotnie wiekszymi silami.
Trzy kolejne porazki zmusily Fraunka do sprowadzenia najemnikow. Jego wybor padl na Condottiera Ibrahima ktory razem z 1419 ludzmi mial stanowic glowne sily wojsk Krolewskich.

27 maja przeprowadzaja oni pierwsza operacje. Aby zabezpieczyc swoje przyszle ataki niszcza buntownicza armie w bitwie pod Rossano.

Dalo to szanse zebrania pozostalych wojsk i zaatakowania ksiecia Adelarda pod Acerno.
Zdecydowana przewaga w kawalerii oraz w organizacji daja wyrazne zwyciestwo Krolowi. Jego przeciwnik z resztkami armii wycofuje sie z prowincji zostawiajac m.in. burmistrza Anastazio of Foggia na laske przeciwnika.
Ucieczka ta nie na wiele sie zdaje, gdyz 20 wrzesnia takze ta armia zostaje dogoniona i zniszczona w bitwie pod Taranto. Prowadzenie tej wojny, a takze wplyw Ibrahima zdecydowanie wplynal na umiejetnosci wladcy gdyz Krol staje sie blyskotliwym strategiem. Dobry nastroj Fraunka zwiazany z udanym rozwojem wojny zdecydowanie psuje sie 29 grudnia 1149 roku na wiadomosc o zdardzieckim ataku ksiecia Trypolisu.
Aby nie rozdzielac swych sil wladca zmuszony jest powolac kolejny oddzial najemnikow. Tym razem jego wybor pada na kapitana Bertalana.

7 czerwca dochodzi do wielkiej bitwy w okolicach Miletto. Gdzie 2300 oddzial najemnikow sciera sie z 1850 wojami ksiecia. Bitwa ta nie daje zdecydowanego zwyciescy i Bertalan decyduje sie wycofac.
16 lipca dociera do wladcy informacji o narodzinach syna Humberta.
Dzieki umiejetnemu dowodzeniu wojskami w afryce udaje sie rodzielic sily przeciwnika i w 4 oddzielnych bitwach udaje sie zniszczyc kompletnie armie Ksiecia.
Niestety dzialanie na 2 frontach oraz potrzeba finansowania najemnikow bardzo uszczupla skarbiec krola. Zmusza go to do podpisania zawieszenia broni z Ksieciem Apuii. Pozwala to skupic sie wladcy na dzialaniach w Afryce.

W czasie prowadzenia tych dzialan 2 ksietnia 1151 r. Adele d'Hauteville rodzi syna ktorego nazywa Fraunk. Co bardziej szokujace wladca postanawia uznac go jako prawowitego syna czym pogarsza swoje stosunki z reszta rodziny.
W miedzyczasie dzialania wojenne trwaja ciagle az do konca 1152 roku.
21 grudnia w koncu wojna domowa sie konczy, a ksiaze Niketas I zostaje zamkniety w lochu.

W kwietniu nastepnego roku Fraunk postanawia wykorzystac ostatnie zwyciestwo i rozszerzyc swoja wladze. 28 tego miesiaca oglasza wprowadzenie sredniej wladzy Krolewskiej. Z tej okazji oglasza rozpoczecie wielkiego turnieju oraz wypuszczenie niektorych - glownie muzulmanskich wiezniow.
18 stycznia 1155 roku Fulk Hauteville osiaga dojzalosc i z tej okazji zorganizowane zostaja uroczystosci przy okazji ktorych ogloszone zostaja jego zareczyny z Adrianna z Trapezousu a takze nadany tytol Marszalka Krolestwa.
Sierpien tego roku to z jednej strony zorganizowanie roszczen wzgledem hrabstwa Taranto a takze kolejne awantury i przywlaszczanie sobie tytulow przez Ksiecia Apuii.
Dlatego tez 30 tego miesiaca Fraunk wypowiada mu wojne. Zebranie wojska trwalo az do pazdziernika, co pozwolilo ksieciu Adelardowi zniszczyc pare mniejszych oddzialow.

Pierwsza powazna bitwa odbyla sie 2 listopada w okolicach Castellaneta. Armia Krolewska majac 2500 zolnierzy zdecydowanie zaatakowala 1450 wojow ksiecia. Tak jak i w poprzedniej wojnie ucieczka ksiecia z pola bitwy nie zdala sie na nic gdyz juz pare dni pozniej resztki jego wojsk zostaly dogonione i zniszczone.

26 kwietnia 1156 roku dociera do wladcy plotka o tym, ze jego corka Amburga planuje zamordowac Humberta. Na szczescie udaje sie ja odciagnac od tego zamiaru. Fraunk chcac sie zabezpieczyc przed ewentualnym nawrotem knowan organizuje jej slub z ksieciem Modeny Antonio I. W nastepnym miesiacu umiera w wieku 61 lat mistrz szpiegow w Krolestwie Stephanie d'Erice. Jej nastepca zostaje ogloszony Osmond Hauteville, ktory okazuje sie mistrzem takich dzialan.
11 wrzesnia zdobyta zostaje Castellaneta a w listopadzie Lecce oraz Taranto. Tym razem ksiaze Adelard nie walczy "do ostatniego zamku" i juz w styczniu decyduje sie na podpisanie pokoju. Dzieki niemu Krolestwo Sycyli powieksza sie o hrabstwo Taranto, ksiestwo Salerno oraz Benevento. Pokoj nie trwa jednak dlugo. Juz 30 czerwca 1157 roku buntuje sie Salerno.

Niestety obciazenie organizmu ciaglymi wojnami powoduje, ze Fraunk 3 wrzesnia umiera w trakcie oblezenia stolicy przeciwnika. Jego nastepca zostaje Humbert I ktory obejmie wladze z rak regenta w swoje 16te urodziny.

---------- Post added 22-05-2012 at 17:27 ---------- Previous post was 21-05-2012 at 18:59 ----------

Kronika rodu Hauteville

1157-1172

Regent (1157-1166)
Krol Humbert I (1166-1172)

Zaskakujaca smierc poprzedniego wladcy bardzo silnie wstrzasnela panstwem. Szczegolnie niekorzystny moment w jakim to sie wydazylo powodowal pojawienie sie wielu plotek. Mlody Humbert byl swiecie przekonany o tym, ze jego ojciec zostal zabity. Sytuacje ta postanowil wykorzystac hrabia Djerby. 28 wrzesnia wypowiada on posluszenstwo nowemu wladcy. Spodziewal sie on zapewne, ze duzej oddalenie jego prowincji a takze prowadzenie jednoczesnie wojny z Salerno dawaly szanse z tak duzym przeciwnikiem. Sytuacja poprawila sie dodatkowo 7 maja nastepnego roku gdy do buntu przylaczyl sie hrabstwo Malty. Pod koniec tego miesiaca zdobyte zostaje Salerno. W lipcu zostaje zlapany Wiliam Hauteville. Wojna domowa bardzo sie przeciaga i nawet lojalni wasale zaczynaja coraz bardziej protestowac przeciwko nic nie przynoszacej wojnie. Przelom nastepuje w styczniu 1159 roku. Pod koniec tego miesiaca poddaje sie hrabia Salerno.
W miedzyczasie Humbert zaczyna wykazywac bardzo towarzyskie cechy charakteru. Ze wzgledu na swojego nauczyciela przechodzi takze na prawoslawie.

W kwietniu tego roku Polnocna Armia Krolestwa po oczyszczeniu tamtych terenow przeprowadza inwazje na Malte.
Dokladnie rok pozneij, po stoczeniu duzej liczby bitew, udaje sie zakonczyc wojne z Hrabia Djerby. Uznaje on swoja porazke i zostaje zamkniety w lochu. Wojna toczyla sie juz tylko na terenie Malty. Zanim udalo sie ja w calosci opanowac wybucha kolejny konflikt. Syn wladcy Salerno, ktory zmarl w lochach Krolewskich, wypowiada posluszenstwo Humbertowi. Na szczescie w miedzyczasie 29 lipca 1160 udaje sie podpisac pokoj na Malcie i cala armie mozna wykorzystac w Salerno. W sierpniu udaje sie spreparowac roszczenia do hrabstwa Lecce. W listopadzie w panstwie konczy sie okres wojen domowych. Niestety pokoj trwal tylko 2 lata. JUz 9 grudnia 1162 roku ponownie buntuje sie Malta. Takze w tym przypadku powodem jest smierc poprzedniego wladcy w lochach.
Slabosc Krolestwa powoduje, ze konflikt konczy sie dopiero 14 lutego 1164 roku.
Panstwo jest w oplakanym stanie. W duzej czesci prowincji dzialaja smuglerzy oraz wybuchaja ciagle bunty. Prowincje te sa wyniszcone ciaglymi wojnami a handel nie istnieje. Nie dosc tego sama rodzina Hauteville pogarsza sytuacje ciaglymi knowaniami. Szczegolnie w zlej sytuacji znalazl sie Fraunk Hautevill ktorego duza czesc rodziny nie akceptuje i stara sie z calych sil zabic. Tylko dzieki osobistej ochronie Humberta nie udaje sie im to.
W kwietniu 1164 roku ponownie buntuje sie Djerba. Na szczescie armia krolewska jest na to przygotowana i po roku udaje sie zmusic hrabiego do podpisania kolejnego pokoju.
Aby zabezpieczyc sie przed kolejnymi buntami w Afryce Humbert przekazuje hrabstewo Trypolitani razem z tytulem ksiecia Fulkowi Hauteville. Liczy ze ten okaze sie bardziej wiernym wasalem. Hrabstwo Taranto zostaje przekazane kolejnemu czlonkowi rodziny Fraunkowi z Catanzaro. Takze ksiaze Fraunk otrzymal swoje lenno jakim bylo hrabstwo Foggi. 10 maja 1165 roku wybucha kolejny konflikt na Malcie. Po kolejnym roku udaje sie znow zmusic hrabiego do pokoju.
Pokoj nie trwal nawet miesiaca gdyz juz w kwietniu wypowiada posluszenstwo hrabia Catanzaro.
Juz 16 czerwca dochodzi do bitwy w okolicach Reggio. Przewaga ilosciowa i jakosciowa daje zdecydowane zwyciestwo wojskom Krolewskim. Niestety w bitwie tej powaznie ranny zostaje Fulk.

16 lipca ogloszone zostaja uroczystosci przekazania wladzy przez Regenta Humbertowi.
Humbert Hauteville, urodziony w 1150 roku w przeciwienstwie do swoich poprzednikow jest greckim ortodoksem a przynajmniej za takiego sie uwaza. Ciezkie czasy w jakich przyszlo mu sie wychowywac spowodowaly braki w wychowaniu. Humbert mial szczegolnie duze umiejetnosci w operowaniu pieniedzmi. Wsrod rowiesnikow nazywany byl budowniczym fortun. Niestety mial on problemy z opanowywaniem swojego lakomstwa. Byl niesmialy i troche dziecinny a latwosc wydawania osadow nie poprawiala sytuacji. Nie mozna powiedziec takze zeby zdrowie stanowilo jego duzy atut. Juz w dziecinstwie obawiano sie ze kazda rana moze byc ostatnia.
Taki wlasnei wladca mial przywrocic spokoj w panstwie.
Jedna z pierwszych decyzji bylo zorganizowanie malzenstwa. Jako ze ostatnie wojny zachwialy prestizem panstwa postanowiono wybrac 15 letnia baronowa Ovnach Malushe. Okres kolejnych lat to walka z kolejnymi formulujacymi sie grupami smuglerow i zlodzieii.
12 marca 1167 roku zorganizowane zostaly zaslubiny Humberta z Malusha.
9 maja posluszenstwo wypowiada hrabia Foggi. Na szczescie zanim konflikt wybuch na dobre udaje sie zakonczyc wojne w hrabstwie Catanzaro. We wrzesniu 1168 takze ksiaze Fraunk uznaje swoja porazke. Z tej okazji zorganizowany zostaje wielki turniej.
10 kwietnia 1169 roku na prosbe Fraunka zostaje on uwolniony z lochow i poddany aresztowi domowemu.
W miedzyczasie Humbert mogl wykazac sie swoimi zdolnosciami finansowymi. Zaczal usuwac grupy smuglerow, rozwijal handel a takze znalazl wystarczajaco pieniedzy aby wybudowac nowe miasto w hrabstwie Palermo.
Jego zaangazowanie w rozbudowe kraju spotkalo sie z protestem Malushy ktora uznala, ze jest przez wladce ignorowana. Brak wsparcia swojej zony powoduje u wladcy depresje. Nie poprawia nastroju wiadomosc, ze zamiast oczekiwanego syna powila ona na swiat corke Thomaise.

8 listopada 1172 roku wladca umiera nagle. Nastepczynia tronu zostala 2 miesieczna Corka wladcy.

PS: Stwierdzilem, ze napisze kolejny szybki odcinek (poki mi komp dziala i screanow nie stracilem). Odcinek krotki bo znow mi szybko Krola zabito
Aaaa i mapy brak bo na mapie brak zmian

casanunda · 24 Maj 2012

Odcinek 5

1172-1233

Regent Sayer de Briquessard (1172-1172)
Regent Biskup Ioulianos (1172-1180)
Regent Baron Lancelin (1180-1187)
Regent Ksiaze Alberto z Trypolitani (1187-1188)
Krolowa Thomais I (1188-1233)

Lata 1172-1180

Proces Poprawy stanu prowincji odbywal sie takze po smierci Humberta. JUz w listopadzie podjeta zostaje decyzja o sfinansowaniu rozbudowy ratusza w Mistretcie oraz rynku w Misilmerii. Decyzje ta podjal nowy regent a dotychczasowy kanclerz Krolewski Sayer de Briquessard. Przy okazji zorganizowano takze jego zaslubiny z ksiezniczka niemiecka Gertrunde. Pokoj i powolna robudowa niestety nie trwaly nawet tygodnia. Juz 10 listopada wypowiada posluszenstwo hrabia Djerby a 2 dni pozniej dolacza do niego hrabia Apuii. Aby zwiekszyc swoje szanse zorganizowali oni zabojstwo Sayera. 27 tego miesiaca nowym regentem zostaje Biskup Ioulianos.
Byl on wybitnym uczonym teologiem, przez wiele osob uznawanym za geniusza. Niestety byl on takze gorliwym katolikiem z luboscia spedzajacym noce na torturowaniu niewiernych w swoim prywatnym lochu. Poczatek roku 1173 to wybuch wojny takze z hrabstwem Malty.
14 stycznia dochodzi do pierwszej powazniejszej bitwy. Tysiacosobowy oddzial hrabiego Djerby potyka sie w okolicy Nalut z 1500 oddzialem najemnikow. Udaje mu sie niestety uciec z pulapki na czele 200 wojow.
Kolejny odzial zostaje zniszczony 25 stycznia w okolicy Salerno. 27 marca nadciaga wiadomosc o upadku Ascoli. Na szczescie juz pod koniec maja udaje sie ja odzyskac. 9 czerwca udaje sie podpisac pokoj z hrabia Djerby Anselmem.
Kolejne zdobyte miasta doprowadzily 16 lutego 1174 do podpisania pokoju takze z Salerno. Jego wladca za ciagle bunty zostaje wygnany z kraju. 13 kwietnia zostaje podpisany pokoj z ostatnim przeciwnikiem.
W koncu w panstwie na nowo nastepuje okres pokoju. 14 maja zostaje podjeta decyzja o budowie malego portu w Misilmeri oraz Mistretcie.

1 sierpnia wybucha bunt w Palermo. Jest on na tyle silny, ze odzial wyslany w celu zaprowadzenia spokoju zostaje pokonany w bitwie w okolicach Monreale 26 tego miesiaca.
6 maja 1176 roku zostaje wypedzony takze hrabia Malty. Kolejne lata zajely Regentowi walka z kolejnymi buntami oraz starania o jak najlepsze wyksztalcenie przyszlej krolowej. Jednym z efektow tej ciezkiej pracy bylo uznanie przez Thomais kultury wloskiej jako jej wlasnej.
Przy okazji musze wspomniec o Malcie. Ta piekna wyspa po wypedzeniu ostatniego wladcy zostala przekazana Ioulianosowi. Niestety najwidoczniej tytol ten powoduje ciagla chec wojny poniewaz pierwsza decyzja nowego hrabiego byla proba, na szczescie nieudolna, oslabienia wladzy krolewskiej. Druga ktora zostala ogloszona 6 stycznia 1176 roku bylo wypowiedzenie posluszenstwa.

1180-1200

W czasie prowadzenia dzialan wojennych 18 listopada 1180 roku umiera dotychczasowy Regent. Na jego nastepce zostaje wybrany czlonek rodziny Lancelin z Avranches.
Zmiana ta byla pretekstem do wypowiedzenia ponownie posluszenstwa przez hrabiego Djerby. Nowy rok przynosi, w wyniku zdobcia Malty przez wojska Krolewskie, podpisanie pokoju. Niestety pokonanie ostatniego przeciwnika przedluzalo sie i zakonczylo dopiero 15 maja 1182 roku. Hrabia Himerios z Djerby zostal wtracony do lochu, na co zaczal od razu narzekac. Gdy tylko Lancelin uslyszal o tym, kazal wrzucic hrabiego do najciemniejszego lochu jaki znajduje sie w krolestwie. Aby zabezpieczyc sie przed kolejnymi buntami w Afryce tytol hrabiego djerby oraz Ksiecia Trypolitani zostal przekazany Alberto di Avranches.
Kolejny bunt wybucha 8 wrzesnia 1183 roku. Tego dnia swoje posluszenstwo wypowiada hrabia Taranto a nastepnie przylacza sie do niego hrabia Benevento. Do pierwszej bitwy dochodzi 6 listopada w okolicach MIletto gdzie 2300 wojow Krolewskich starlo sie z 1200 oddzialem hrabiego. Udaje mu sie uciec niestety na czele 200 wojow. Do pazdziernika udaje sie opanowac Consenze oraz Umbriatico. W marcu nastepnego roku pada takze Rossano. pare dni pozneij hrabia poddaje sie. 3 miesiace pozneij poddaje sie takze hrabia Benevento. Zostaje on za bunt ukarany wygnaniem. 20 marca 1187 roku umiera Lancelin, jego nastepca zostaje ksiaze Trypolitani Alberto.

Tylko rok piastowal on tytul regenta gdyz we wrzesniu 1188 roku uroczyscie zdal swoj urzad na rece nowej Krolowej Sycylii Thomais. Sytuacja w jakiej przejmowala wladze nie byla dobra. Pomijajac problemy z wasalami oraz ze stanem gospodarki, sam rod Hauteville chylil sie ku upadkowi. Przedwczesne smierci oraz mala liczba synow spowodowaly, ze z kazdym rokiem malala liczba czlonkow rodu. Dlatego tez pierwsza decyzja Krolowej bylo znalezienie malzonka ktory zgodzilby sie na matrilinealne malzenstwo. Wybor padl na nikomu blizej nieznanego Hesso z Ancony.
Przyjzyjmy sie blizej nowej wladczyni. Byla ona blyskotliwa, majaca szerokie wyksztalcenie wloska katoliczka. Uznawano ja za uzdolniona taktycznie, dumna, gorliwa, sprawiedliwa i zdecydowana. Nie przeszkadzala jej slaba budowa, byla ona wrecz atutem w dyplomacji. Jej malzonek ksiaze Hosso z Sycylii byl takze uzdolniony taktycznie niemieckim katolikiem. Byl on sprawiedliwy, pracowity i spokojny.
Wladczyni, tak jak jej poprzednicy odziedziczyla bezposrednio 7 prowincji wchodzacych w sklad ksiestwa Sycylii oraz Reggio. I to glownie te prowincje byly obecnie rozbudowywane.
Juz 14 kwietnia 1189 roku zdecydowano o budowie nowego miasta w Reggio. W maju zebrano pieniadze na rozbudowe portu w Misilmeri a rok pozniej w Reggio i Squillance. W marcu 1193 rozpoczyna sie budowa Uniwersytetu w Palermo oraz strzelnicy dla lucznikow w Mistretta. 18 listopada udaje sie ponownie sfabrykowac prawa do hrabstwa Lecce. Jeszcze tego samego roku 28 grudnia wybucha nowa wojna przeciwko ksiestwu Apuii.

Do pierwszej bitwy dochodzi 20 marca 1195 w okolicach Taranto. Niestety bledy w dowodzeniu spowodowaly, ze mimo przewagi liczebnej wojska Krolewskie musialy sie wycofac. Po zebraniu wszystkich sil z powrotem kieruja sie one w strone przeciwnika i 24 czerwca dochodzi do bitwy pod Ascolii. Czterokrtna przewaga liczebna nie dala zadnych szans przeciwnikowi. Resztki armii zostaly zniszczone w okolicach Giovinazzo 6 wrzesnia. Kolejny rok rozpoczyna sie zdobyciem Lecce a nastepnie Corvensano. Wojna konczy sie 16 kwietnia 1196 roku podpisaniem pokoju w wyniku ktorego Krolestwo uzyskuje hrabstwo Lecce oraz uzurpuje sobie prawo do tytulu ksiecia Apuii. Miesiac pozneij nagle umiera Hesso. Krolowa nie czekajac na zakonczenie okresu zaloby rozpoczyna kolejne poszukiwania odpowiedniego pretendenta na malzonka. Wybor pada na Rogera de Dunblane a malzenstwo przeprowadzone juz 5 czerwca. 26 stycznia 1197 roku przynosi dobra wiadomosc - krolowa urodzila syna. Hesse byl jego ojcem i aby go uczcic nadano mu imie Ludolf. 3 lata pozniej 5 wrzesnia 1200 roku kolejne dziecko sie rodzi - tym razem corka ktorej nadano imie Matilda.

Lata 1201-1220

Niestety takze Roger umiera szybko 19 maja 1201 roku. Nie doczekuje nawet kolejnego syna Malise ktory urodzi sie w grudniu 1201 roku. Co prawda Krolowa zapewnila sobie nastepce, ale mimo wszystko uznala, ze jest za mloda aby zyc samotnie. Dlatego po raz trzeci szukano dla niej malzonka. Wybor tym razem padl na 47 letniego Ancela de Tilly.
W kwietniu 1202 roku rozpoczeto rozbudowe ratusza w Misilmeri a takze podgrodzia w Gratteri, budynku dla Milicji w Palermo oraz nowych kwater dla wojska w Monreale. Wybudowano takze Universytet w Messinie oraz rynek w Squillace. 17 stycznia 1205 roku wybucha wojna z hrabstwem Bari ktore stanowilo resztki dawnego ksiestwa Apuii. Pierwsza i zarazem ostatnia bitwa tej wojny odbyla sie 16 marca w okolicach Consenza. Po tym zwyciestwie wojska spokojnie skupily sie na zdobywaniu stolicy regionu. Jej upadek 24 czerwca jest jednoczesnie dniem podpisania pokoju.

Krolowa po zabezpieczeniu nastepstwa tronu, a takze upokojeniu sytuacji w panstwie skupila sie na wzmocnieniu wladzy krolewskiej. 6 maja 1207 roku ogloszono wprowadzenia Wielkiego Autorytetu Wladzy. Rok pozniej w czerwcu hrabia Malty wzywa Krolowa do oddania mu, slusznie mu sie nalezacego, tytulu ksiecia Sycylii. Odmowa jaka uslyszal z ust Krolowej bardzo go rozgniewala. Jednak nauczony doswiadczeniami poprzednikow nie dal po sobie tego poznac. 11 listopada za namowa zarzadcy kosztem 21 dukatow poprawiono ekonomie w Reggio.
13 czerwca 1210 wybucha kolejna wojna. Tym razem Krolowa rzadala oddania hrabstwa Capui od wladajacego tam ksiecia. Niestety przeciwnik byl dobrze przygotowany i w koncu zdecydowano sie podpisac zawieszenie broni.
19 wrzesnia 1212 roku wybudowane zostaje kolejne miasto w hrabstwie Messina a nastepnie w Syragusa.26 stycznia nastepnego roku zorganizowana jest wielka uroczystosc - Ludolf osiagnal pelnoletnosc. Ludzie za jego plecami okreslaja go jako podstepnego oszusta.
29 lipca 1215 roku umiera trzeci malzonek Thomais. Niedlugo po jego pogrzebie zostaja ogloszone zaslubiny ze skarbnikiem Krolestwa Comone di Sarno. Nastepny rok rozpoczyna sie budowa kolejnego miasta w Messinie.
Proba odebrania ksieciowi arcybiskupowi Benevento tytulu konczy sie wybuchem wojny 2 lutego 1217 roku. Bunt konczy sie rok pozneij. Niestety nie poprawia to nastroju Krolowej ktora nie moze pogodzic sie ze smiercia swojej corki Matyldy. Rok konczy sie uroczystosciami 16 urodzin ksiecia Malise.
21 maja 1218 roku wybucha ponownie wojna z ksiestwem Capui. Tym razem pretekstem byly roszczenia do hrabstwa Napoli. W miedzyczasie Krolowa przeprowadza ofensywe dyplomatyczna w kierunku swojego wschodniego sasiada w Afryce Ksiecia z rodziny Taronites. Jako ze tamtejszy wladca mial 2 corki Thomais postanowila zorganizowac ich mariaz ze swoimi synami liczac na odziedziczenie w przyszlosci tych prowincji. W czerwcu ogloszone zostaja zaslubiy Ludolfa z Apollonia Taraonites. Wojna z ksiestwem Capui rozpoczyna sie od bitwy pod Consenza 4 sierpnia. Armia Krolewska skladajaca sie z prawie 2500 wojow natrafila na silny 3600 odzial ksiecia. Zaskoczenie i przewaga liczebna wroga doprowadzily do pogromu armii krolewskiej. Ledwie 200 wojom udaje sie wycofac.

Krolowa zmuszona jest wezwac oddzial zaciezny majora Sayyida. Przybywa on w sam raz aby wziasc udzial w bitwie o Urbino 28 pazdziernika gdzie 5500 Sycylijczykow zmierzylo sie z 3100 wojami ksiecia.

Tym razem zwzciestwo bylo po stronie krolowej, a resztki armi przeciwnika zostaly zniszczone w kolejnej bitwie w okolicach Reggio miesiac pozniej. Armie skupily sie na zdobywaniu kolejnych zamkow co zakonczylo sie 29 listopada 1220 roku podpisaniem pokoju w wyniku ktorego Napoli weszlo w sklad Krolestwa.Koniec roku przynosi dobra wiadomosc - Ludolfowi rodzi sie syn. Z tej okazji dostaje on hrabstwo Foggia z tytulem ksiecia Benevento.

Lata 1221-1233

4 stycznia 1221 roku zorganizowane zostaja zaslubiny drugiego syna Malise z Thekla - kolejna corka Taronitesow. 12 lipca umiera czwarty maz Thomaisy Conone. Piatym lazonkiem zostal Bagge af Avaskar 26 letni Szwed. Z okazji zaslubin drugi z synow Krolowej dostaje we wladanie hrabstwo Napoli. 7 grudnia 1230 wybucha druga wojna z hrabstwem Capui. Tym razem jej pretekstem byly roszczenia Ksiazece do tych terenow.

13 marca w okolicach Salerno dochodzi do bitwy. Ponad dwukrotna przewaga ilosciowa spowodowala, ze zaledwie 200 wojow zdolalo schowac sie za murami miasta. 26 kwietnia dochodzi do tragedii. Ksiaze Malise gine od przypadkowej strzaly. Wojska krolewskie zajete sa w tym czasie oblezeniem i tylko szczescio zawdzieczaja, ze nie zostaly zniszczone z zaskoczenia przed odzial najemnikow wynajetych pzez hrabiego. 15 sierpnia dochodzi w okolicach Aquino do bitwy z nimi w ktorej dzieki przewadze liczebnej udaje sie zazegnac niebezpieczenstwu.

O tym jak niebezpiecznym przeciwnikiem byl hrabia niech swiadczy fakt, ze 17 stycznia 1233 dszlo do kolejnej bitwy w okolicach Capui. Byla to najwieksza bitwa do jakiej doszlo na tych terenach w przeciagu ostatnich 200-300 lat. Naprzeciwko siebie stanelo 15 tysieczna armia krolewska zlozona glownie z najemnych wojsk oraz 13 tysiecy wojow hrabiego Capui. Na szczescie udae sie ja wygrac, a przeciwnik z zaledwie 3 tysiacami wojow wycofuje sie z prowincji. 24 lutego resztki tej armi zostaja zniszczone w okolicach Ascoli.

3 maja kolejna armia hrabiego zostaje zniszczona w okolicach Aquino. Wydaje sie, ze wojna jest juz wygrana, jednak hrabia wystawia kolejna armie.

27 czerwca w okolicach Aquino dziesiec tysiecy Sycylijczykow musi odpierac ataki 13,6 tysiaca najemnikow. Dzieki lepszej pozycji udaje sie takze ta bitwe wygrac. Przeciwnik zostawia ponad 9 tysiecy zabitych i rannych na polu bitwy. 4 sierpnia 1233 roku 5 tysiecy sycyliczykow zostaje zaskoczonych przez blisko trzykrotnie wieksze sily. Ledwie 700 wojow daje rade wycofac sie z bitwy. Przez kolejny miesiac armia Hrabiego zjmuje sie polowaniem na mniejsze odzialy Sycylijskie.

Dopiero 13 pazdziernika udaje sie sformowac nowa armie i doprowadzic do bitwy pod Acerno. Na polu bitwy spotyka sie prawie 30 tysiecy wojow. Dzieki przewadze w dowodzeniu to Sycylijczycy wychodza z niej zwyciesko.

12 grudnia 1233 roku nie doczekujac zakonczenia wojny umiera w wieku 61 lat Krolowa Thomais. Zostawia ona swojemu nastepcy Krolowi Ludolfowi panstwo zdecydowanie wzmocnione i przygotowane na kazda sytuacje.

PS: kolejny odcinek za nami. Tym razem troche wiecej sie dzieje. Na mapie zauwazycie mala zmiane, doszlo do podzialu w panstwie Capetow. Jeden odziedziczyl Francje a drugi Krolestwo Afryki. Ogolnie sytuacja nie jest dobra otaczaja ja same silne panstwa. Nad Sycylie nadciagaja czarne chmury.

casanunda · 30 Maj 2012

Rozdzial 6

1233-1246

King Ludolf I (1233-1246)

Koniec roku 1233 przynosi smierc ukochanej Krolowej Thomais I. Mimo ze okres jej panowania nie nalezal do najspokojniejszych udanie panowala ona na terenie poludniowych Wloch. Jej nastepca mial zapewniony spokojny start rzadow.

Nowy 33 letni wladca byl wloskim katolikiem. Od urodzenia uwazano go za podstepnego lobuza, w pozniejszym okresie doszlo do tego gniewnosc i zazdrosc oraz sklonnosc do przemocy. Na szczescie dzieki pracy nauczycieli wyrobil sobie takze pociag do wiedzy, zarliwosc oraz umiarkowanie w pogladach. Tak jak i matka uzyskal wszechstronne wyksztalcenie. Jego zona byla 31 letnia Apollonia z domu Taronites corka ksiecia Bizantyjskiego. Byla Ona bardzo pracowita oraz utalentowana finansowo. Ludzie mowili, ze ma dotyk midasa poniewaz czegokolwiek sie nie dotknie to zamienia w zloto. Nie przeszkadzalo jej to jednoczesnie zajmowac sie bardzo dobroczynnoscia. Niestety byla ona takze szalona oraz miala powazne problemy z lakomstwem. Mieli oni razem czworke dzieci: najstarszego syna oraz trzy corki.
Wladca przejmuje panstwo w czasie prowadzenia wojny z hrabstwem Capui. Zanim jest w stanie zorganizowac dzialnia 20 grudnia wypowiadaja mu poszluszenstwo kolejni dwaj wasale: ksiaze Apui oraz hrabia Malty. Wojne wspiera takze od pewnego czasu Bizancjum chcace odzyskac utracone tereny.

Do pierwszej powazniejszej bitwy dochodzi 15 maja 1234 roku w okolicach Teano gdzie armia najemnikow kapitana Gauchera (10 tysiecy wojow) sciera sie z armia polaczonych sil buntownikow. Prawie 16 tysiecy wojow powoduje, ze to wojska krolewskie schodza z pola bitwy pokonane. Na szczescie wrog zadowolony z wygranej nie sciga resztek armii i pozwala polaczyc sie im z armia krolewska nadciagajaca z poludnia. 23 sierpnia ta polaczona armia w sile 14 tysiecy sciera sie ponownie pod Teano z przeciwnikiem. Zaskoczenie powoduje, ze z pola bitwy udaje sie wydostac ledwie 1500 wojom. Na nic sie to jednak zdalo gdyz juz 15 wrzesnia w okolicach Benevento takze onbi zostaja dokonieni i ponownie rozbici. Pod koniec 1234 roku podpisany zostaje rozejm z Capua. Rebelia jaka dokonala sie na terenie Sycylii oraz stagnacja na froncie polnocnym powodowala, ze nalezalo zawiesic plany podboju.
16 kwietnia 1235 roku nadciaga z Reggio wiadomosc o narodzinach kolejnego potomka - kolejnego LUdolfa. Przez kolejne dwa lata nie udaje sie przewazyc szali zwyciestwa na strone Sycylijczykow.
13 grudnia 1236 roku obchodzone sa 16te urodziny Ksiecia Antonio ktory tak jak babcia i matka mial szczegolne uzdolnienia w finansach. Krol postanawia wykozystac zaslubiny syna dla celow dyplomatycznych. Jego wybor pada na krola Afrykanskiego z rodziny Capetow ktorego 8 letnia corka Marthe w przyszlosci miala stanowic swietna partie dla syna. 23 lutego 1237 roku rodzi sie kolejna corka Ausonia. W koncu 8 kwietnia nastepnego roku ksiaze Apui poddaje sie i podpisuje pokoj z Krolem Sycylii. Za wzniecienie buntu zostaje on zamkniety w lochu a nastepnie wygnany z kraju. Zanim wojska mogly skierowac sie w strone ostatniego wroga 3 czerwca posluszenstwo wypowiada ksiaze Salerno.
W czasie przeprowadzania kolejnych oblezen nadciaga z Reggio wiadomosc o narodzinach kolejnego syna Congrade. W listopadzie do buntu przylacza sie takze hrabia Djerby. Koniec roku przynosi dobra wiadomosc z okolic Amalfi gdzie 13 grudnia dochodzi do bitwy z buntownikami. Przewaga ilosciowa zmusza przeciwnika do wycofania sie z polowa armi z prowincji. Tak jak i w poprzednich sytuacjach wycofanie nie zdalo sie na wiele gdyz juz 21 stycznia nastepnego roku oddzialy te zostaja dogonione i zniszczone.

6 kwitnia dochodzi w okolicach Squillance do bitwy z oddzialami hrabiego malty. Niestety nie udaje sie ich calkowicie zniszczyc. Co gorsza po zniszczeniu 1 maja resztek tej armii okazuje sie, ze wladca zostawil ich a sam uciekl. W pazdzierniku roku 1240 dochodzi do kryzysu. Kasa krolestwa swieci pustkami a kolejne oddzialy najemnikow wycofuja z pola bitwy. Co gorsze wojna nie wyglada jeszcze na wygrana. 17 marca 1241 roku dochodzi do bitwy w okolicach Reggio. Stacjonujacy tam 3 tysieczny oddzial najemnikow zostaje zaatakowany przez 4 tysiace buntownikow. Na szczescie dzieki lepszemu dowodzeniu udaje sie wygrac ta bitwe a przeciwnik z duzymi stratami wycofal z prowincji. Kolejne bitwy swiadcza o tym, ze takze przeciwnik odczuwa trudy wojny. Mimo, ze krolestwo wystawia coraz slabsze armie to i przeciwnikow jest coraz mniej. W koncu 9 listopada 1242 roku Hrabina Malty Aigidia poddaje sie. 13 lipca dolacza do niej ksiaze Salerno. Po wojnie tej rezygnuje on z wszelkich roszczen do tronu Krolewskiego. Wojska Krolewskie zostaja zaokretowane i wyslane w strone Dierby. 15 pazdziernika 1244 roku po poddaniu sie kolejnych zamkow takze tutejszy hrabia sie poddaje.
Niestety okres pokoju trwa bardzo krotko. Juz 17 listopada Krol Afryki wzywa Ludolfa do pomocy w wojnie z muzulmanami. Na szczescie wojna nie trala dlugo i po pierwszych bitwach podpisano pokoj.

Dwa lata pozniej 27 maja 1246 roku konflikt wybucha na nowo. W trakcie przeprowadzania oblezenia jednego z miast w afryce umiera w wieku 51 lat Ludolf I. Jego nastepca zostaje ogloszony Antonio I.