Kroniki Państwa Polskiego - Crusader Kings 2 AAR

Rok 867 - czas gwałtownych wojen, zawieruch politycznych oraz religijnych. Państwo Franków podzielone, Półwysep Iberyjski opanowany przez arabów. Tymczasem na wschodzie Europy rządzą się plemiona słowiańskie. Jednym z takich ludów są Polanie, przewodzeni przez Piasta I.

Sytuacja kulturowa oraz religijna w Europie


Religie rozwijające się w Europie. Dominuje katolicyzm, prawosławie oraz wierzenia Słowian. Sunnizm wkracza i powoli udomawia się na Półwyspie Iberyjskim.


Na Półwyspie Iberyjskim istny zlepek różnych kultur, głównie muzułmańskich. Grecy są wypychani powoli z Apenin, Włosi zaś garściami czerpią z ich kultury.

Gniezno,1 Styczeń 867 - Przygotowania do wojny


Kolorem czerwonym zaznaczono Wielkopolskę, zaś pomarańczowym teren ekspansji.

​

Piast był zdenerwowany. Wojna pewnie pójdzie łatwo, ale Sobiesław nie był przeciwnikiem, którego należało lekceważyć. Chodząc po obozie wojskowym czuł iż bez odpowiedniego planu nie obejdzie się bez strat. Miał wielu żołdaków - siedmiuset gotowych do walki, wyszkolonych odpowiednio i zaopatrzonych.
Stanie na czele jazdy, jego kanclerz, Gniewomir, będzie dowodził piechotą, zaś Lord Świetosław łucznikami. Oby się udało, jutro wymarsz.
Tymczasem reszta rady miała inne zadania. Każdemu została przydzielona jakaś robota. Przede wszystkim - poprawić stosunki z Czechami. Byliby potężnymi sojusznikami, dlatego Piast za wszelką cenę chciał mieć w nich przyjaciela.
Kolejnym celem było stworzenie siatki szpiegowskiej oraz rozwój kultury i nauki. Jeżeli Wielkopolska miała stać się wielkim mocarstwem, nie mogli myśleć tylko o wcielaniu chłopów do armii.

---
​

Siemanko. Wyszło wreszcie The Old Gods to wróciłem do CK2. Postanowiłem zrobić z tego małego aara, mam nadzieję, że Wam się spodoba.
Gram Wielkopolską bo nie mam zbyt wielkiego doświadczenia z tym dlc, a poza tym wydaje się być ciekawą propozycją. Zajmę swoich sąsiadów i będę walczyć z Lędzianami, którzy mają kraj podobny do mojego.
Poza tym graniczę z Morawią, która na tym etapie jest bardzo silna.

Technicznie:
Przepraszam za jakość zdjęć, od teraz będę tworzyć je frapsem czy cuś. Poza tym, dzisiejszy odcineczek trochę bardziej zapowiedziowy. Jutro albo jeszcze dzisiaj późno wieczorem będzie walka z Kujawią (nie taka prosta jak może się wydawać).
Och, no i w sprawach historycznych - na tym okresie prawie się nie znam, trochę może coś kojarzę, dlatego przygotujcie się na wiele przeinaczeń z mojej strony. Już teraz mam problemy z tłumaczeniem niektórych nazw.

DLC wszystkie (może oprócz portretów) z wyjątkiem Sunset Invasion.

Spis Treści:

Piast I
1. Ekspansja Polan
2. Chwała Piastom!
3. Pierwsza defensywa!​

 

867-871 A.D.
Ekspansja Polan
Piast I



​

Nad ranem, 2 stycznia 867 roku, oddziały z Wielkopolski przeszły przez Wisłę i przypuściły szturm na Płock. Twierdza bardzo szybko upadła, a Polacy mieli otwartą drogę do reszty włości. Nie zwlekali i w ciągu kilku miesięcy nadeszło rozwiązanie wojny. W bitwie pod Kruszwicą zginął przywódca Kujawian - Sobiesław I. Lud wybrał nowego władcę, który jednak postanowił się poddać i oddał jego dotychczasowe ziemie - Sieradzkie oraz Kujawy.
Piast nie spodziewał się, iż cała wojna pójdzie tak szybko - wygrali ją w niespełna rok. Teraz Polanie mieli o wiele większe możliwości ekspansywne - pogańskie plemię Prusów lub Mazowsze.

​

Piast powrócił do Gniezna, gdzie zwołał swych lordów. Rozpoczęto głosowanie nad nowym prawem - przywódca Polan oferował oddanie im grodów oraz wiosek z nowo nabytych ziem wzamian za poparcie pomysłu niskiego opodatkowania wasali.
Po kilku dniach zdecydowano się oficjalnie wprowadzić ten obowiązek i skarbiec szybko zaczął się zapełniać.

​

Tymczasem następca i jedyne dziecko Piasta, chłopiec imieniem Siemowit, rósł na miłego i sprawiedliwego człowieka. Mimo przykrych sytuacji zawsze słuchał się ojca, był dobry i skromny. Zwracał się do służby tak, jakby byli na równie wysokiej pozycji co on, nie było dla niego problemem użycie zwrotu - "przepraszam", "proszę" czy też "dziękuję". Z niebywałym za to szacunkiem traktował za to do kapłanów.

​

Syn odziedziczył te cechy po Piaście, jednak ten nie dopuszczał do siebie takiej myśli. Wszystko przypisywał swej żonie. Przywódca Polan także cechował się pobożnością, prawdomównością i pokorą.

​

W pewnym momencie Piast zdecydował się trochę opróżnić skarbiec. Zlecił budowę rynku w Łeknie - jednym z jego grodów. Powinno to przynieść zyski, szczególnie że chłopi do tej pory musieli szukać innych miejsc na sprzedaż plonów. Często wyjeżdżali na południe, do Śląska.

​

Kilka miesięcy później jeden z wasali Piasta - Zygmunt - zgłaszał swoje niezadowolenie, iż chłopi są przeszkodą dla wędrownych kupców z innych krajów. Przywódca Polan odesłał go z kwitkiem - uważał iż wieśniacy mają takie same prawo sprzedawać swoje towary w mieście jak wszyscy inni ludzie.

Wojna z Prusami



​

Piast prowadził bardzo agresywną politykę. Siedemnastego grudnia 868 roku A.D., Polanie zaatakowali Chełmno. Plemię Prusinów nie zdążyło odpowiednio szybko zareagować, i wkrótce ich armia została rozbita w bitwie pod Toruniem. Polacy zdobyli prowincję, a wkrótce plemię Krywiczów zajęło pozostałe terytorium Prus.

​

Kolejne zwycięstwo Piasta przyniosło mu wiele chwały i prestiżu. Kraje sąsiadujące zaczęły patrzeć na Polan jak na równych sobie. Niestety, wysiłki w zyskaniu przyjaciela w Czechach spełzły na niczym - w wyniku ich buntu o niepodległość, król Morawski, Rościsław, postanowił zabrać księstwu jakiekolwiek autorytety i przywłaszczył sobie jego ziemie.

Sytuacja polityczna Polan w 871 roku A.D.
​

---
@predek Dzięki wielkie. Poprawione.
@Grochu Masz rację. Błąd. Polska kultura nachodzi na Czeską. Naprawione.
Mam nadzieję, że AAR się spodoba. Staram się, bo nigdy wcześniej nie pisałem nic w tych czasach czy cuś.
Oh, i nie wiem czy dobrze przetłumaczyłem Pruthenians na Prusów.
@down Zmienione na grody, danke. Tylko w niektórych miejscach to nie pasuje, więc zostawiłem jak było.
@Rienzi Poprawione, dzięki.
Kurde, całej historii się z Wami nauczę.

 

871-878 A.D.
Chwała Piastom!
Piast I


​

Piast I nie czekał długo z kolejnymi podbojami. Jego zachodni sąsiad - Sorbowie - osłabł w ciągu tych kilku lat. Około 28 lipca 871 roku, 700 wojów wyruszyło z Poznania na Lubusz. Szybko zajęto prowincję, zaś Pomorzanie - którzy również przymierzali się do ataku na plemię Sorbów - opanowali resztę terytorium przeciwnika Polan.
Po szybkim i prostym zakończeniu wojny, Piast wrócił do Gniezna aby wreszcie uporządkować trochę jego państwo. Podzielił terytorium między trzy główne siły - Wielkopolskę (Gniezno, Poznań, Lubusz) w której władał on sam, Kujawy (Kujawy, Chełmno) w których władzę sprawował Warcisław, oraz Kalisz gdzie panował Świetosław. Każdy jednak musiał mu płacić podatek.

​

Kilka miesięcy po wojnie okazało się iż żona Piasta, Rzepicha, jest w ciąży. Z tego też powodu władca Polan zorganizował przyjęcie w Gnieźnie, na które przybyli wszyscy co zamożniejsi wasale. Przyniosło mu to trochę prestiżu - on sam jednak bardzo się cieszył, iż ma w drodze kolejne dziecko.

​

​

W ciągu kolejnych paru miesięcy wydarzyło się kilka ciekawych rzeczy. Piast uświadomił sobie jak Siemowit jest cierpliwy (i zastanawiał się po kim odziedziczył tę cechę), wrócili wysłannicy od upierdliwego sąsiada, oraz zbudowano rynek w Czarkowie. Państwo rozwijało się i zbroiło, chociaż na tę chwilę panował względny pokój.

​

W końcu Rzepicha urodziła syna, którego wraz z Piastem nazwali Popiel.

Wojna z Morawią
​

​

Gdy Rzepicha poczęła kolejne dziecko - tym razem córkę imieniem Aldona - Piast zdecydował się nie czekać dłużej. Królestwo Morawii było w tym momencie osłabione przez ciągłe bunty. Przygotował posłańca, który miał zawiadomić Rościsława o wypowiedzeniu wojny. Wcześniej także Piast wysłał szpiega do Moraw, który informował go na bieżąco o wszystkim.
Gdy minął tydzień od wyjazdu emisariusza armia Polan licząca około 1100 ludzi wtargnęła do Dolnego Śląska. Niestety, król był już przygotowany i w tym momencie jeszcze większa armia Morawska wstąpiła do Kalisza.
Przywódca Polan zdecydował się na wycofanie, przejście przez Opole i atak na przeciwnika.

​

Chwalebne było to zwycięstwo, armia Wielkomorawska licząca o pięćset chłopa więcej została rozbita, podczas gdy Polanie stracili tylko dwustu wojów.
W zasadzie nic już nie dzieliło Piasta od zwycięstwa, więc szybko zajął Dolny Śląsk oraz Opole. Król Rościsław bał się że może stracić o wiele więcej, tak więc postanowił poddać się.
Polanie zagarnęli tylko ziemię Śląską, zaś inne regiony zgrabili. Wygrana w tej wojnie była nie tylko zyskiem w regionach i złocie ale także wielkim osiągnięciem - rzadko zdarza się by plemię tak mocno pobiło lepiej wytrenowaną i zaopatrzoną armię.

​

Późniejszy okres w kraju to już długi pokój, podczas którego nastąpił skok technologiczny oraz gospodarczy. Grody były rozbudowywane i dbano o nie. Piast bojąc się zachodniego sąsiada - Pomorzan - zdecydował się na budowę murów miejskich w Łeknie.

​

Wczesnym marcem 878 roku zorganizowano w Gnieźnie festiwal na tegoroczne święto Jaryły (jedno z bóstw słowiańskich, zwiastuje nadejście wiosny) które znów przyniosło Piastowi wiele chwały.Mimo kilku incydentów, wszystko się udało - lordowie byli wdzięczni za zaproszenia, zaś respekt innych państw słowiańskich do Wielkopolski wzrósł. Kapłani uznali Piasta za człowieka pobożnego, co przynosiło kolejne korzyści.

Mapa przedstawiająca terytoria państwa Polan oraz okolice w 878 roku A.D.
Węgry mogły stanowić nowe zagrożenie, Morawia osłabiona buntami.

​

---
Jest i Śląsk, Basileus. Co prawda nie cały, ale na razie nie chcę ryzykować wojny z Morawią (wtedy mieli naprawdę słabą sytuację) więc poczekam na rozwój sytuacji.

 

878-882 A.D.
Pierwsza defensywa!
Piast I



​

"Niechże twój pogański lud wie, iż nie zamierzam poddać swoich ziem bez walki! Piaście, Nikczemniku i Barbarzyńco, twe dni są już policzone! Spotkamy się na polu bitwy.

Król Rościsław Wielkiego i Chwalebnego państwa Morawskiego."

Piast z trudem zachował cierpliwość, wiedząc iż patrzą na niego dzieci. Wygnał królewskiego posłańca - armia napastników prawdopodobnie już ruszyła na jego ziemie. Czym prędzej zwołał swoich doradców, zorganizował wojów i obrał za cel Górny Śląsk, który przyłączył się do wojny jako sojusznik Polan. Tam była najlepsza sytuacja do obrony, szczególnie jeżeli chodzi o manewrowanie.
Kilka dni po przybyciu wojsk Piasta Morawianie zaczęli oblężenie.

Po trzech dniach rozpoczęła się bitwa. Król Rościsław kolejny raz miał pod swoją wodzą około sześciuset chłopa więcej niż Polanie. Piast opracował taktykę - zaatakuje z flanki, konno, kiedy łucznicy będą ostrzeliwać nieprzyjaciela z murów. Wymagało to niezwykłej dyskrecji - gdyby Morawianie dowiedzieli się o takim manewrze, prawdopodobnie państwo Polan już by nie istniało.
Nie wiadomo do końca jak wyglądał przebieg bitwy z powodu wielkiego chaosu, jednak po czterech godzinach było po wszystkim. Armia Wielkomorawska wycofała się czym prędzej - odnieśli kolejną hańbiącą porażkę. Polscy chłopi, wdzięczni Piastowi za wszystko, mówili iż ich pan jest ulubieńcem bogów i dlatego posiadł takie umiejętności bitewne.

​

Ten jednak nie zwlekał i czym prędzej ruszył na ziemie nieprzyjaciela. Zajął Opole i ruszyłby w głąb kraju gdyby nie wieść iż Rościsław się poddał. Piast wycofał wojska - nie było sensu dalej walczyć.

​

Siemowit patrząc na ojca widział w nim ideał dowódcy. Marzył aby być takim samym żołnierzem jak on. Stał się nieco agresywny, coraz częściej wybuchał złością. Piast był zaniepokojony - jego syn dotychczas był przecież miłym i cierpliwym chłopcem, skąd ta nagła przemiana? Zignorował to jednak twierdząc iż to efekt dojrzewania.

​

Co prawda Piast był dumny iż kolejny raz rozgromił Królestwo Morawian - ale jednak oficjalne wypowiedzenie wojny jego państwu nieco go zaniepokoiło. Otworzyły mu się oczy na to z kim sąsiaduje, głównie od zachodu i północy - germańskie państwo Franków oraz normanowie (w wyniku najazdów na Pomorze zajęli całe ich terytorium). Niestety, skarbiec państwa także nie był już tak zapełniony jak jeszcze do niedawna. Przywódca Polan postanowił obciążyć nieco mieszkańców bogatych grodów - którzy i tak wiedli życie lepsze od zwykłych chłopów. Wprowadzono wysokie podatki i złota szybko zaczęło przybywać.
Na pierwsze decyzje o wzmocnieniu jego ziem nie trzeba było długo czekać - rozkazał zbudować mury w Gnieźnie oraz ulepszyć mobilizację wojsk z Łekna.

Zdobycie Śląska


​

Rok później Piast za namową swego kanclerza wypowiedział wojnę Górnemu Śląsku, który uzyskał niepodległość w wyniku jego niedawnej wojny z Morawią . Wratysław jednak nie obraził się na przywódcę Polan, z którym zresztą miał dobre stosunki. Rozkazał zaprzestać działań wojennych i doszedł do porozumienia - Piast I przyłączy Śląsk do terytorium swojego państwa, jednak Wratysław zachowa swoje prawa do zarządzania we Wrocławiu. Przystano na tę propozycję.

​

W 882 roku w Gnieźnie stało się niezwykle ważne wydarzenie w dziejach pogańskiego plemienia Polan. W wyniku wojen prowadzonych przez Piasta z innowiercami, jego pobożności i dbania o rozwój religijny - został uznany, w ciągu życia, za świętego. Zjechali się wszyscy najważniejsi przedstawiciele państw Słowiańskich.
Przyniosło to nie tylko mnóstwo chwały i rozgłosu dla Piasta, ale także dla całego państwa. Niestety, była też gorsza strona medalu - katolickie kraje graniczące z ludem znad Wisły bardzo się nim zainteresowały. Oznaczało to w przyszłości możliwość wojen religijnych z o wiele silniejszymi sąsiadami.

Nikt jednak nie zważał na to, w końcu teraz włada Piast I Święty!

​

---
Jak pisałem w drugim aarze - odcinka nie było ze względu na dłuuugi brak internetu. Mam już przegrane do 891 roku około, więc jeszcze trochę będzie się działo w państwie Piasta.
Podwyższyłem poziom trudności do Very Hard, ale nie widzę wielkich zmian. Nadal wygrywam z Morawią jak chcę.

Mam nadzieję, że się podobało.

 

882-888 A.D.
Dzieci Piasta
Piast I Święty



​

Był ciepły, słoneczny dzień. Dokładnie 20 sierpnia doszło do ślubu syna Piasta - Siemowita - z jego dworzanką - Stanisławą. Wszyscy byli schludnie ubrani, bawili się i cieszyli. Niedługo później para przystąpiła do oficjalnej swaćby i doszło do najważniejszego w tym roku wydarzenia w państwie Polan.
Piast był dumny z syna, miał nadzieję iż nie zagubi się po przejęciu władzy. Ciągle go wspierał i uczył, jak rządzić.

​

Tymczasem drugi jego syn ciągle spędzał czas w obecności służby... w kuchni. Ponad naukę walki i i sztuki zarządzania przekładał słodycze i inne smakowite dania. Piast był zaniepokojony, więc pewnego dnia zabrał syna na plac treningowy. Dał mu prawdziwy miecz i kazał "walczyć" z drewnianym manekinem. Mimo początkowej niechęci, Popielowi spodobała się zabawa. Zaczął machać bronią robiąc różne pokraczne ruchy. Zdawał się nie czuć sporego ciężaru zdobionego miecza.
Niedługo potem cały wolny czas spędzał z Polskimi wojami.

​

W 883 roku A.D. Piast po raz kolejny zaatakował królestwo Morawii, widząc ich słabą sytuację - aktualnie prowadzili już wojnę z Mazowszem, którą zresztą przegrywali. Mimo początkowych sukcesów i szybkiego zajęcia Opola, Polanie musieli się wycofać - nie mieli odpowiednich zapasów na zimę, a szpieg Piasta informował o wielkiej armii zbliżającej się do nich.
Tak też się stało.
Doszło do wielkiej bitwy pod Żmigrodem - dwutysięczna armia Wielkomorawska starła się z zupełnie zaskoczonym oddziałem Polan, który liczył tylko tysiąc chłopa.
Walki trwały cały dzień, w złej pogodzie - lał deszcz. Obydwaj oponenci bali się wykonać pierwszy ruch, od czasu do czasu tylko formowano się i czegoś próbowano, podczas gdy wtedy przeciwnik wymyślał coś zupełnie innego. I wszystko wracało do punktu wyjścia.
Dopiero późnym wieczorem armia Piasta zaatakowała, wyrzynając po kolei słabo wyszkolonych, głodnych i przemokniętych wojowników z Morawii.

​

Tym samym wojna zakończyła się kilka dni później, król Morawski poddał się i bez wahania oddał Polanom Opole. Musiał jeszcze poradzić sobie z Mazowszem - prowadzili bardzo wyrównane pojedynki, żadna ze stron nie mogła zdobyć znaczącej przewagi nad przeciwnikiem.

​

Tymczasem Piast zajmował się swoim synem, Popielem, którego kochał równie mocno co Siemowita. Codziennie nauczał go wszystkich ważnych umiejętności. I chociaż często były między nimi spory, to równie często był z niego dumny. Popiel był silny, inteligentny i nie bał się postawić na swoim.
Idealne cechy przywódcy.

​

Jak zawsze, Piast starał się rozbudowywać grody i dbać o bezpieczeństwo jego poddanych. Każde pieniądze które wpływały do skarbca państwowego wydawał na infrastrukturę miejską.
Sąsiedzi Polan uznali to za godne podziwu - wielu z nich głowiło się nieustannie, a szczególnie Mazowszanie, jak można przebić się przez tak zabezpieczone włości.

​

Oprócz tego iż dbał o swoje grody, nie bał się zabierać ich tym poddanym, którzy nie traktowali ich dobrze. Przykładem tego jest odebranie Chełmna Warcisławowi, który jedynie zbierał podatki i wydawał je na swoje własne zachcianki.
Mimo niechęci, Warcisław zgodził się na to bez walki. I tak nie miał szans w starciu z Piastem.

Późniejsze lata były spokojne, Piast działał teraz o wiele bardziej spokojnie. Nie atakował swoich sąsiadów i pozwalał rozwijać się słabszym państwom.

Na mapie zaznaczono państwo Polan oraz Mazowsze - naturalnego i najniebezpieczniejszego przeciwnika Piasta. Widać także olbrzymie Węgry, z którymi liczy się każde państwo Europejskie.
​