La Ballada di Savoia - Sabaudia AAR

Ostatnimi czasy stwierdziłem, że zamiast być tylko zwykłym przeglądaczem forum, można by zrobić coś swojego.
A więc rozpoczynam swojego pierwszego AARa. ZAPRASZAM

SABAUDIA

​

​

KILKA SŁÓW OD AUTORA
​

Zacznijmy od ustawień:
-generalnie wszystkie podstawowe, poza:
-zmniejszony poziom trudności(ze względu na moje małe doświadczenie z grą, nie chciałem zostać od razu pożarty, żeby AAR nie upadł )
-wyłączona inflacja(ze względów często technicznych, nie poznałem jeszcze aż tak bardzo tajników zmniejszania inflacji i po prostu nie umiałbym jej zbić)
-wiadomości o odkryciach lądowych z 50lat na 25 lat
-Lucky Nations: losowe(nad czym ok. 3 odcinka będę zaczynał ubolewać)

KRÓTKI WSTĘP DO GRY​

Przed opisywaniem gry zagłębiłem się z lekka w historię Sabaudii i zauważyłem, że gra jest trochę przekłamana. Otóż, król którym zaczynamy rozgrywkę hrabią Sabaudii został w 1391, kiedy miał… 8 lat. Gdy jednak wchodzimy do gry widzimy, ze jego syn i następca tronu – Ludwik ma 16 lat, co w prostej matematyce 1399-16=1383. A jak wiemy w tym roku urodził się Amadeusz VIII. W związku z tym dla potrzeb gry ustaliłem, iż wcześniejsze zdarzenia potoczyły się tak, iż Ludwik faktycznie się urodził w 1383, a jego ojciec w 1367. Mam nadzieje, że zbytnio to wam nie będzie przeszkadzać.

CELE
​

1.Zjednoczyć Włochy
2.Rozprzestrzenić dynastię sabaudzką po Europie
3.Zaprowadzić na całym świecie katolicyzm

CELE DODATKOWE
​

Będą przychodzić same z siebie w ciągu gry(będę je tutaj aktualizować)

PS. Wszelka krytyka mile widziana. Porady również. W piewszym odcinku zobaczycie słabej jakości screeny, więc stąd moje pytanie: Jak robić, żeby screeny były w dobrej jakości, bo robie je Frapsem?

 

Odcinek I - Amedeo VIII di Savoia

ROZDZIAŁ 1
„OD HRABSTWA DO KRÓLESTWA”



Amadeusz VIII Sabaudzki
(it. Amedeo VIII di Savoia)


Hrabia Sabaudii 1391-1399
Król Sabaudii 1399-14​

AMADEUSZ VIII


Amadeusz VIII został hrabią Sabaudii w roku 1391. Władzę odziedziczył po swoim ojcu – Amadeuszu VII Czerwonym Hrabii. Miał marzenie, aby nie być tylko zwykłym władcą, ale stać się królem. Jednak czymże jest król bez poparcia poddanych, zwłaszcza szlachty?


SZLACHTA


Możnowładcy sabaudzko-piemonccy zaczynali odczuwać zagrożenie ze strony coraz prężniej jednoczącej się Francji. Hrabia chciał wykorzystać tę sytuację i zyskać przychylność szlachty. Jego zadaniem było wzmocnienie obronności kraju.




ZJAZD W TURYNIE


Amadeusz VIII zwołał w roku 1399 zjazd w Turynie. Zaprosił na niego przedstawicieli 4 państw: Brabancji(główny pretendent do zjednoczenia Niderlandów), Akwilei (państwo z problemami, „otoczone” przez wychodzące na europejskie mocarstwa: Austrię, Węgry oraz potęgę morską – Wenecję), Lotaryngii(państwo również zagrożone i otoczone mocarstwami, czyt. Burgundia i Rzesza Niemiecka).
Dyplomaci z tych czterech państw podpisali „akt turyński”, w którym zobowiązali się wzajemnie chronić przed napaścią ze strony państw ościennych.


KORONACJA


Po podpisaniu tego dokumentu poparcie w państwie dla Amadeusza gwałtownie skoczyło. Nie zwlekał on z decyzją o koronacji. Dnia 23 października stał się pierwszym królem Sabaudii i Piemontu. W państwie trwała wielka radość związana z nowym ustrojem państwa.


SYTUACJA W PAŃSTWIE


Ludność królestwa Sabaudii i Piemontu była praktycznie zjednoczona kulturowo. Mniejszości narodowe w kraju to: Francuzi, zamieszkiwujący w małych ilościach zachodnią część państwa; oraz Szwajcarzy, którzy mieszkali przy północnej granicy królestwa.
Każdy obywatel w państwie był katolikiem, co było dużym plusem, gdyż nie było prawdopodobieństwa buntu ze strony innowierców.
Kupcy sabaudyjscy handlowali czterema towarami: suknem, winem oraz rybami.

Wykres przedstawiający sytuację gospodarczą, religijną i kulturową państwa w roku 1399.​

PIERWSZE REAKCJE W KRÓLESTWIE


W związku ze wzrostem znaczenia Sabaudii w Europie, szlachta zaczęła marzyć o zawładnięciu Świętym Cesarstwem Rzymskim. Prosili oni króla o poprawienie stosunków z Saksonią, dzięki czemu poparłaby ona kandydaturę Sabaudii do rządzenia w HRE. Król jednak nie skupiał się zbytnio na możliwości rządzenia całym cesarstwem.


MARIAŻE


Chwilę po wstąpieniu na tron zaręczył swojego syna – Ludwika z królewną sardyńską Marią.

​

Amadeusz VIII chciał również zapewnić przyszłość innym swoim potomkom(niekoniecznie legalnym), dlatego postanowił planować również ich przyszłość.


URZĘDY


Król za namową uczonych i szlachty postanowił zmniejszyć swoją władzę poprzez mianowanie pośredników na najważniejsze stanowiska w kraju.

​

LUDWIK


Po zaślubinach swojego syna z Marią d’Arborea król zwołał wielką ucztę na zamku w Turynie. Kilka dni później rozkazał, aby wszyscy poddani przybyli na główny plac w stolicy, aby poznali swego przyszłego władcę.

​

SZLACHTA


W związku z narastającą władzą króla możni zaczęli się niepokoić o przyszłość pod berłem Amadeusza. Było to głównie związane z ulepszaniem jakości armii. Szlachta bała się, iż wojsko przestanie być lojalne wobec swych panów. Przez owe zaniepokojenie szlachty po państwie zaczęły krążyć plotki, jakoby władca był bezwzględnym tyranem i chciał zdobyć władzę absolutną.

​

„Polityka Amadeusza od zawsze budziła wiele kontrowersji; mariaże nielegalnych potomków, dążenie do zwiększenia władzy w państwie, mimo czego tworzył liczne urzędy, które podejmowały wiele decyzji za niego… Z pewnością pamiętnym wydarzeniem jest bal turyńskim, na którym oficjalnie przedstawił swego syna i następcę – Ludwika. Bal był tak huczny, ze następnego dnia w skarbcu nie widniała prawie żadna moneta.
Amadeusz VIII nie przejmował się tym co o nim mówiono w państwie, stąd też wielu plotkarzy, którzy w innych państwach z pewnością wisieliby już na stryczku. Jednak swoim podejściem zyskiwał coraz to większe poparcie w państwie co skutkowało brakiem buntów chłopskich, częstych w tamtym okresie w Europie.”

Na podstawie: Historia średniowiecza w Italii, Bruno De Napoli. Ciamberi 1903​

KRUCJATA


Przez ponad sto lat europejczycy przestali interesować się coraz bardziej rozwijającymi się miejscami, w których rządził islam. Ponownie do pojęcia „świętej wojny” powrócono jednak w roku 1401, kiedy to król Kastylii szukając wsparcia w innych krajach chrześcijańskiej Europy namówił papieża na to, aby ten ogłosił krucjatę przeciw Maroku i Grenadzie. Król Amadeusz VIII, jako że starał się wzmacniać swoją pozycję nie tylko w państwie, ale i w Europie sam postanowił wypowiedzieć wojnę muzułmanom z za Morza Śródziemnego.

Pierwsza bitwa morska z udziałem statków sabaudzkich, połączone z siłami akwilejskimi, przeciwko Granadzie.



Niestety wyprawa chrystianizacyjna nie było tak piękna jak ją zapowiadano…​

Król postanowił nie walczyć z Marokiem, które było dla jego armii zbyt silne. Wydał więc rozkaz, aby jego wojska zaatakowały ostatnią ostoję islamu w Europie – Granadę.

Pierwsza bitwa o Granadę, wygrana przez Sabaudczyków




Po prawie roku udało się zdobyć fort w Granadzie.


​

28 września 1402 zmuszono granadczyków do złożenia hołdu królowi Sabaudii, a Ci którzy tego nie uczynili zawisnęli na stryczku na głównym placu w Granadzie. Był to między innymi ostatni władca muzułmańskiego państwa – Muhammad VII Narsid

GRENADA

Giovanni Ludovico di Cardé
Hrabia chrześcijańskiej Granady 1402-1409



​

Niecały rok po zdobyciu Grenady przez chrześcijan, wybuchł tam bunt prowadzony przez Jamala Ibn Hisama. 6 tysięcy uzbrojonych muzułmanów łatwo poradziło sobie z nielicznymi wojskami Sabaudii pod wodzą hrabiego Grenady – Giovanniego Ludovico di Carde.

​

Król, aby pokonać zbuntowanych muzułmanów musiał wysłać tam wojska stacjonujące na terenach włoskich, stąd musiał pobudować flotę. Opłaciło mu się to, gdyż liczni mieszkanie Nicei i innych przybrzeżnych miast zaciągali się na statki w poszukiwaniu przygody.

Rok po wybuchu buntu wszyscy lojalni Amadeuszowi ludzie zostali pokonani.

​

Dzięki pojawieniu się Sabaudczyków na półwyspie Iberyjskim nawiązano kontakty dyplomatyczne z Portugalią i Aragonią.

​

​

Obywatele Granady szybko jednak wrócili na stronę wojsk Amadeusza VIII, gdyż nie chciali oni już doświadczać terroru ze strony tyrańskiej dynastii Narsidów. W styczniu 1405 Granada znów była prowincją Sabaudzką.

Ostali się jednak i tacy, którym nie podobały się katolickie rządy…
​

W lipcu 1405 roku bunt wzniecił kupiec granadzki – Sakr Ibn Ishaq, jednak jego wojska szybko poniosły i klęskę i uciekły do Almerii, gdzie zostały ostatecznie rozbite przez wojska Giovanniego Ludovica di Carde.





INSTUTYCJE


20 kwietnia 1406 król podpisał przywilej cuneański, w którym powołał instytucje przedstawicielskie.

​

FLOTA VS WOJSKO


Mija 6 lat od zdobycia Granady, król zmotywowany tym zwycięstwem postanawia wzmocnić flotę kosztem wojsk lądowych. Nie podoba się to jednak generałom, którzy domagają się od Amadeusza VIII zwiększenia nakładów finansowych na wojsko.

​

​

24 marca 1409 umiera pierwszy hrabia chrześcijańskiej Granady i zarazem generał armii sabaudzkiej stacjonującej w Hiszpanii – Giovanni Ludovico di Carde. Jego obowiązki przejął jego syn – Pietro Dino.

Pietro Dino di Cardé
Hrabia chrześcijańskiej Granady 1409-1428​

„Amadeusz VIII był ryzykantem. O tyle, o ile ustanowienie Giovanniego Ludovico di Cardé hrabią Granady nie było bezpodstawne, gdyż był to rejon szeroko objęty sunnizmem i bunty wybuchały tam codziennie. Pierwszy przedstawiciel Sabaudii na półwyspie iberyjskim miał za sobą dużą ilość wojsk, co pomagało mu w tłumieniu heretyków. Po 7 latach rządów Giovanni zmarł, prawdopodobnie zabity przez jednego z fanatyków Mahometa. Amadeusz VIII ustanowił wtedy rodzinę di Cardé dożywotnimi pośrednikami w Granadzie. Giovanni Ludovico wiele zawdzięczał królowi, stąd był mu wierny do końca. Jednak nie wiadomo czego można się było spodziewać po jego synu – Pietro Dino, który przecież miał za sobą największy oddział wojsk w państwie. Jednym słowem rodzina di Cardé mogła wykorzystać tę sytuację, zbuntować się przeciwko królowi i przejać całkowitą władzę w Granadzie.”

Na podstawie: Historia średniowiecza w Italii, Bruno De Napoli. Ciamberi 1903



​

Tak o to przedstawia się pierwszy odcinek
Mam nadzieje że się podobał.
Wszelkie skargi, prośby, rady, zażalenia piszcie w komentarzach.

 

ROZDZIAŁ I cz.2




​

Z Lotaryngii przybył poseł, aby poprosić Amadeusza o pomoc w wojnie. Król jednak odmówił, gdyż nie chciał się narażać na utratę terytoriów na rzecz Burgundii czy Szwajcarii, które w sojuszu były o wiele silniejsze od jego armii.

​

20 kwietnia 1412 król ustanowił prawo o przymusowym dniu wolnym od pracy dla chłopów, co oczywiście nie spodobało się szlachcie. Żadnych poważniejszych buntów(poza słownymi) nie odnotowano w żadnej kronice.


Pod koniec października 1412 na tereny Sabaudii przybyła z Gibraltaru armia fanatyków sunnickich domagających się większych swobód dla wyznawców ich wiary. Zostali oni jednak zmiażdżeni przez połączone siły sabaudzko – kastylijskie.
(Screena nie ma, bo limit )


DOKTRYNA

​

Król, który chciał aby jego państwo stało się potęgą morską przyjął za narodową doktrynę skupienie się właśnie na morzu. Dzięki wzrostowi zainteresowania nowymi perspektywami chłopi i mieszczanie z całego kraju przybywali do portów w Nizzie i Antipoli(dzisiejsze Nicea i Antibes) w poszukiwaniu szczęścia. Dzięki temu zaczęto budować coraz więcej statków i ich koszt spadł aż o połowę!


NIEWIERNA SZLACHTA

​

DALLA QUESTO MOMENTO GRANADE E CRISTIANA!

​

Pod koniec marca 1415 na dwór w Turynie przybył posłaniec od Pietro Dino di Cardé, który oznajmił, iż większość jego poddanych w Iberii jest już chrześcijanami. Z racji tej znakomitej nowiny król zlecił zbudować tam piękną świątynię.

WOJNA NA DALEKIEJ PÓŁNOCY

​

W roku 1417 król Sabaudii przystąpił do wojny przeciw Zakonowi Krzyżackiemu, w której uczestniczyły już Austria, Czechy i Akwileja. Żądny władzy na nowym terenie Amadeusz musiał obejść się smakiem, gdyż do Prus wysłał małą flotę, która w cieśninach duńskich została złapana przez flotę Zakonu i Rygi i zatopiona.

​

CZECHY I AUSTRIA




„Sojusz czesko-austriacki na początku XV wieku stanowił wielką siłę w Europie. Po pokonaniu, a wręcz zmiażdżeniu Polski i zabraniu jej większości terenów to samo uczynili z Krzyżakami. Owocami tych wszystkich podbojów był zwołany w marcu 1417 rząd w Mitau, gdzie cesarz Albrecht IV von Habsburg proponował reformy rzeszy. Król Amadeusz VIII, jako że miał bardzo dobre stosunki z samym cesarzem poparł jego stanowisko”

Na podstawie: „Historia państwa czeskiego do roku 1886” Tibor Žáček, Praha 1887​

​

REFORMA MONETARNA 1418

1 maja 1418 król Amadeusz VIII za namową swoich doradców nakazał przeprowadzić reformy monetarne oraz zbudować mennicę królewską, a jej zarządcą ustanowił Giacomo di Nizzę, znakomitego bankiera, który ukończył uniwersytet boloński.

​

3 BUNT GRANADY

​

W kwietniu 1420 lud Granady po 15 latach ciszy znów się odezwał, jednak ten bunt nie był groźny. Hrabia Pietro Dino di Cardé wraz z wiernymi sobie żołnierzami pokonał wojska Sakra Ibn Yahya.

​

W lipcu 1420 Sabaudia zyskała nowego sojusznika.


ŚMIERĆ


25 marca 1422 król Amadeusz VIII umiera w wieku 55 lat. Jak mówił ówczesny główny doradca króla, Gianni di Pasana, zmarł on spokojną, naturalną śmiercią. Jego następcą na tronie został 39 letni syn – Ludwik.]

​

„Podsumowanie panowania Amadeusza VIII Sabaudzkiego:
-pierwszy król Sabaudii
-zwołanie zjazdu w Turynie 1399
-zawieranie mariaży z wieloma królami Europie(niekoniecznie przez legalnych potomków)
-stworzenie w państwie instytucji urzędowych, co spowodowało jednocześnie podział władzy między szlachtę i króla oraz zwiększyło kontrolę władcy nad poddanymi.
-bal turyński, oficjalne zaślubiny przyszłego króla – Ludwika I i księżnej sardyńskiej – Marii d’Arborea, bal wzbudzał wiele kontrowersji, w związku z czym nieprzychylni władcy poddani zaczęli roznosić nieprzyzwoite plotki o wydarzeniach na dworze.
-przyłączenie się do krucjaty marokańskiej, pierwszej od ponad stu lat wojny pomiędzy chrześcijanami a saracenami.
WYDARZENIA KRUCJATY:
-bitwa na Morzu Genueńskim wygrana przez flotę sabaudzko-akwilejską
-sromotna porażka pod Melillą, zrezygnowanie z podboju Maroka, skierowanie się na południe Europy – do Granady.
-dwie bitwy o Granadę, obydwie zakończone zwycięstwem wojsk chrześcijańskich.
-roczne oblężenie Granady
-ostateczne poddanie się Muhammada VII Narsida i przyłączenie jego ziem do Sabaudii(pokój zawarty 28 września 1402)
-uczynienie generała – Giovanniego Ludovico di Cardé pierwszym hrabią Granady.
-zbudowanie na nowych ziemiach trzech miast – Granada Cristiana, Porto Nuovo oraz Citta di Amadeo.
-stracenie kontroli nad Grenadą 1404-1405

-trzy bunty w Granadzie: 1403, 1405, 1420.
-zwiększenie inwestycji w flotę, kosztem wojska.
-polepszenie stosunków z państwami półwyspu Iberyjskiego –Kastylią, Aragonią oraz Portugalią.
-20 kwietnia 1406 – pierwszy przywilej dla ludu(przywilej cuneański), powołujący w państwie instytucje pośrednicze między królem, a poddanymi, co wzmocniło jego prestiż.
-24 marca 1409 umiera hrabia chrześcijańskiej Granady – Jan Ludwik di Cardé. Król mianuje diedzicznymi gubernatorami tego miejsca rodzinę di Cardé, następcą zostaje syn Jana Ludwika – Pietro Dino.
-20 kwietnia 1412(równe 6 lat po przywileju z Cuneo) król nadaje chłopom pańszczyźnianym prawo o jednym dniu wolnym w tygodniu.
-przyjęcie doktryny o wyszkolonych załogach.
-pełne zchrystianizowanie Granady – 1415
-wojna z Zakonem Krzyżackim zakończona białym pokojem w 1417 roku.
-król popierał reformatorskie stanowisko cesarza podczas rządu w Mitau 1417.
-wprowadzenie reform monetarnych i budowa mennicy – 1418.
-zawarcie sojuszu ze Szkocją – 1420.
”

Na podstawie: „Największe dynastie Europy 1400-1800” Guglielmo Tornaghi, Torino 1823.


​

WYKONANIE CELÓW​

1.Zjednoczenie Włoch - Chciałem to zrobić zaczynając od Genui. Ułożyło się znakomicie, bo stracili oni swoje posiadłości nad Morzem Czarnym, więc pozostały im tylko Liguria i Korsyka, jednak gdy chciałem już wypowiadać wojnę, okazało się, że są oni w sojuszu z Państwem Papieskim, które jest w sojuszu z Francją, więc musiałem odpuścić.
2.Rozprzestrzenić dynastię sabaudzką po Europi - mimo licznych mariaży brak efektów.
3.Zaprowadzić na świecie katolicyzm - wykonałem maximum tzn. zchrystianizowałem Granadę, więcej okazji nie było... w tym odcinku
Dziękuję za uwagę
2 rozdział mam już napisany, ale chciałbym zawsze wrzucać tak, że jeden do przodu już mam rozpisany, więc 2 odcinek ukaże się do nast. niedzieli(wiecie, majówka )

Upomnienie za propagowanie piractwa [N]