Maroko - przedmurze islamu

Specyfikacja gry:

• EU3 + NA + IN 3.2
• bez modów i dodatkowych eventów
• normal / bez lucky nation
• bez fake warów
• bez reloadów

Cele gry:

• krzewienie islamu, głównie w basenie morza śródziemnego
• muzułmański półwysep iberyjski
• kolonizacja całej Afryki
• zdobycie Rzymu

To mój pierwszy AAR, zatem wszelkie sugestie i porady są mile widziane. Liczę też na waszą wyrozumiałość. Będzie dużo screenów z gry i zero dialogów. Mam nadzieję, że dotrwam do końca rozgrywki. Zaczynamy.

Wstęp​

​

Maroko - kraj muzułmański położony w północo-zachodniej części Afryki. Na jego terytorium obowiązują dwie kultury: dominująca maghrebska oraz berberyjska.

​

Terytorium:
W skład Maroka wchodzi 11 prowincji:

Są to prowincje stosunkowo biedne. Jedynie Sus ze swoimi złożami złota daje spory przychód dukatów do królewskiego skarbca.​

Aktualna sytuacja państwa:

Niski stab ale i przyzwoity dochód oraz TE.​

Władca:
W Maroku obowiązuje monarchia despotyczna, a władzę sprawuje sułtan Abu-Sa’id.

Jest nadzieja, że będzie z niego dobry dowódca armii lądowej.​

Wojsko i flota:


Siły wojskowe nie prezentują się zbyt dobrze. Wymagana będzie ich szybka rozbudowa. Chrześcijanie mogą zaatakować w każdej chwili.​

Technologia:

Póki co wyprzedzamy innowierców w każdej dziedzinie technologicznej. ​

Polityka wewnętrzna:

Kraj za bardzo zdecentralizowany, ale ze sporymi możliwościami na rozwój handlowy. Idea National Conscripts, czyli +50% mp.​

Polityka zagraniczna:
Największym zagrożeniem dla państwowości Maroka stanowią Portugalia oraz Kastylią. W możliwej wojnie przeciwko nim kluczowe będzie panowanie na morzu. Jedyny lądowy sąsiad, Algieria może okazać się potencjalnym sojusznikiem w krucjacie przeciwko chrześcijanom.​

Kolejny odcinek już niebawem

 

Odcinek 1​

październik 1399 – luty 1402​

​

Polityka wewnętrzna i bunt (październik 1399)​

Sułtan Abu-Sa’id doskonale rozumiał, że aby prowadzić świętą wojnę dżihad, będzie potrzebował większej władzy nad swoimi ziemiami. Realizując swoje marzenie o potężnym kraju muzułmańskim i wbrew opiniom doradców narzucił reformy zwiększające centralizację. ​

​

Jeżeli na północy kraju, taka polityka była dla większości zrozumiała, to na południu pojawiały się głosy niezadowolenia. Jeden z możnowładców w prowincji Ifni, wykorzystując sytuacje i obiecując powrót utraconych przywilejów, rzucił wyzwanie sułtanowi i poderwał pod broń 1000 piechurów.​

​

Władca Maroka Abu-Sa’id osobiście stanął na czele armii. Pod swoją komendą miał 3000 żołnierzy oraz formujące się 2 dywizje kawalerii.​

​

Buntownicy nie mieli żadnych szans i szybko ulegli armii sułtańskiej.​

Sheikh ul-Islam (październik 1399)​

​

Wprowadzenie urzędu sheikh ul-Islam znacząco podniosło rangę religii muzułmańskiej w Maroku.​

​

Spadek i tak już znacznego stabcosta.​

Handel (październik 1399 – luty 1402) ​

Wykorzystując wysoki poziom wolnego handlu już na początku 3 kupców wysłano do islamskiej Aleksandrii. Przy 14 wolnych miejscach nie mieli problemów w zyskaniu udziałów w handlu. Czwarty posłany kupiec przy 3 wolnych slotach także powiększył wpływy. Z czasem pojawiły się dwa pojedyncze miejsca w Antwerpii i w Lubece. Mimo sporych odległości dwóch kupców zdobyło udziały w rynkach. Na 6 wysłanych kupców, wszyscy odnieśli sukces i utrzymali swoją pozycję. ​

​

Maroko w całości znajduje się w granicach wpływu wrogiego CoTa kastylskiej Andaluzji.​

Doradcy ​

Jak widać, bez szału ​

Technologia i finanse​

Po nabiciu do stabilności +3, wszelkie środki przeznaczone zostały na rozwój handlu. Kolejny poziom prędko nie nastąpi zważywszy na karę wyprzedzenia technologii o 9 lat. Roczny dochód:​

​

Misja​

Na pewno przyda się później ​

Polityka (październik 1399 – luty 1402)​

W październiku 1399 Kastylia zaatakowała muzułmańską Grenadę.​

​

Ostoja islamu na półwyspie iberyjskim była w poważnym zagrożeniu. Dużo liczniejsza armia kastylijska przystąpiła do szturmu. Kwestią czasu było kiedy upadną grenadyjskie miasta. Sułtan Maroka Abu-Sa’id mógł się temu tylko bezczynnie przyglądać. Ani flota ani armia nie byłyby w stanie przeciwstawić się innowiercom. Tym bardziej, że Kastylia za główny cel ustanowiła sobie podbój Grenady.​

​

Tymczasem Portugalia, sojusznik Anglii i Kastylii, nie przystąpiła do wojny z Grenadą. Jej pożądliwe oczy skierowane były na marokański Tangier. ​

​

Sułtan Abu-Sa’id szybko podjął dyplomatyczne kroki zwiększające bezpieczeństwo kraju. Zawarto sojusze z Algierią i Tunezją.​

​

Poparte małżeństwami między królewskimi rodami i pozwoleniami wojskowego dostępu do terytorium Maroka.​

​

​

Przeprowadzono koncentrację wojsk. Armia lądowa została rozmieszczone w Fezie, natomiast flota przebazowana do odległej prowincji Ifni. Rozwój marynarki był zbyt drogi i czasochłonny, jedyną możliwością było pokonanie chrześcijan na marokańskiej ziemi. ​

​

Każdy dukat był bezcenny. Zmniejszono koszt utrzymania wojsk, by za zaoszczędzone pieniądze zrektrutować nowe dywizje. ​

​

Chwilami zaczynało brakować funduszy na roczne utrzymanie państwa. Minimalne zwiększenie inflacji było lepsze niż wyniszczające pięcioletnie pożyczki.​

​

W grudniu 1400 roku padła stolica Grenady. Narzucony pokój przez Kastylię oznaczał bliski koniec tego muzułmańskiego państwa.​

​

​

Państwo Kościelne, ze stolicą w Rzymie, również pokazało swój agresywny charakter i powiększyło swoje terytorium o Ankonę i Abruzję. Mapa ze stycznia 1401 roku.​

​

Rok 1401 przebiegał na mobilizacji oraz w oczekiwaniu na wojnę. Grudniowe porównanie sił.​

​

​

​

​

Marynarka sprzymierzonych, muzułmańskich państw nie miałaby najmniejszych szans z flotyllą chrześcijan. O ile angielskie statki mogłyby zawitać nad marokańskie wybrzeże, to desant Anglików wydaje się bardzo mało realny. Z pewnością wojska jednoczącej się Francji szachują angielską armię lądową. ​

Do skutecznej obrony, Maroko potrzebuje jeszcze kilku nowych oddziałów kawalerii.​

Abu-Sa’id jednak nie przejdzie do historii jako obrońca islamu, w styczniu 1402 roku niespodziewanie umiera. Nowym sułtanem został jego syn, 'Ali I. ​

​

Czy powstrzyma innowierców ???​

1. Na moje oko brakuje jeszcze trochę harmonii w kolejności, ale to kwestia czasu kiedy opracuję odpowiedni system pisania.
2. Kombinuję w photoshopie gotowca do obróbek map. Może ktoś ma jakieś porady, żeby to wszystko porządnie i schludnie wyglądało.

 

Odcinek 2​

luty 1402 – grudzień 1404​

​

Armia​

Nowy sułtan 'Ali I zamierzał kontynuować dzieło swojego ojca. W niespełna trzy miesiące po objęciu władzy do Fezu przybyły dwie nowosformowane dywizje kawalerii. Marzenia o podbojach stały się coraz realniejsze.​

Sułtan 'Ali I stanął na czele 1wszej Armii Maroka​

​

​

Odkrycia i mapa​

W maju 1403 roku dokonano odkrycia Tuatu, a w grudniu 1404 Rio de Oro. To jeszcze nie czas na kolonizację, ale w umysłach wielu Marokańczyków pojawiła się myśl o ekspansji na południe.​

​

​

Handel i finanse​

Dotychczasowe sukcesy marokańskich kupców rozbudziły nadzieje na łatwe i szybkie bogacenie się. Na podbój chrześcijańskich rynków z Maroka wyruszyła armia handlarzy. Czterech kupców przybyło do Antwerpii a pięciu do Wenecji. Niespodziewanie tylko jednemu nie udało się utrzymać na rynku i z pustymi rękami wrócił do ojczyzny. Tymczasem polityka wkroczyła na kupieckie areny. Obawiając o wprowadzeniu zakazu handlu w Antwerpii sułtan 'Ali I niechętnie, ale zgodził się dać gwarancje Burgundii.​

​

W maju 1403 z Aleksandrii przybył posłaniec z zaskakującą wiadomością, Mamelukowie wprowadzili embargo na nasze towary. Sułtan 'Ali I natychmiastowo wysłał misję dyplomatyczną do nadnilowego kraju. Gildia kupiecka liczyła na szybkie otwarcie aleksandryjskiego rynku.​

​

Kwiecień 1403 przyniósł bankructwo jednego z kupców. Nowowysłany handlarz odzyskał utracone obroty w Antwerpii. W międzyczasie do Wenecji przybył kolejny kupiec i przy wsparciu już istniejącej tam marokańskiej gildii kupieckiej odniósł sukces.​

​

Handel:
​

Finanse:
​

Polityka wewnętrzna​

W ciągu tych dwóch lat w kraju panował względy spokój. 26 marca 1403 roku władca Maroka musiał jednak zainterweniować, po tym jak jeden z wielmożów został zamordowany.​

​

Dyplomacja​

Odnowienie królewskich międzypaństwowych mariaży.
​

Zyskanie dostępu wojskowego do terytorium Algierii.
​

W kwietniu 1402 roku sojusz państw chrześcijańskich powiększył się o Aragonię, która to z kolei miesiąc wcześniej zwasalizowała Nawarrę.​

​

Siły wojskowe Aragonii.​

​

​

Przewaga innowierców nad siła muzułmańskimi była już znaczna. Sułtan 'Ali I wzmógł z wytężoną siłą działania mające na celu przyłączenie do sojuszu Imperium Osmańskiego.​

Pewne nadzieje w osłabieniu paktu chrześcijan wiązała się z agresją Anglii na Connacht i Brytanię lutym 1403 roku. Niestety Portugalia murem stanęła za swoim sojusznikiem i przystąpiła do wojny. Zaatakowane kraje nie miały szans i po pewnym czasie stały się częścią angielskiego królestwa.​

Mieszkańcy północnego wybrzeża Maroka z obawą oczekują kiedy to następnym celem agresji będą ich domy, ich ojczyzna.​

W grudniu 1404 roku młody sułtan 'Ali I zapadł na tajemniczą chorobę, która przykuła go do łóżka. Do Marakeszu przybili najwybitniejsi doktorzy z całego kraju, jak i zza granicy. Ale żaden nie potrafił pomóc choremu i po tygodniu władca Maroka zmarł. Nowym sułtanem został jego brat Ahmad I.​

(Trzeci sułtan w ciągu 5 lat, miło)​

Czy nowy sułtan pokona zbliżającą się nawałę chrześcijan ?

​

 

Dodatek:
Mapa Maroka z podziałem administracyjnym​

​

Wobec braku odzewu ze strony autora po miesiącu od ostatniego "normalnego" odcinka AAR zamknąłem i wyczyściłem.
W razie kontynuacji (mam nadzieję!) proszę o pw.
Pozdrawiam, konserw.