[MP AAR] Empire Total War - Ostatnia wojna Burbonów

Słowo wstępne.

Długo się zbierałem do pisania tego AARa. Mimo świadomości, że rozgrywka w MP w grze Total War będzie bez względu na wybór nacji i jakość graczy warta uwiecznienia, to porzuciłem zamysł pisania AARa po kliku turach.
Powodów było kilka. Zaangażowanie w rozgrywkę tak duże, że myślenie o tym co warto byłoby uwiecznić i potem zaprezentować w AARze rozpraszało mnie zbyt bardzo.
Brak możliwości szczegółowego publikowania rozwoju państwa, jego stanu skarbca, składowych dochodów, ruchu wojsk, szpiegów, a nawet działań dyplomatycznych -wszak to kampania multiplayer, z graczem który umie czytać... Wszystkie te informacje objęte są przecież klauzulą poufne/ściśle tajne.

Mimo to po rozegraniu kilkunastu tur (dokładnie 20, około 10% gry) wkraczamy razem ze Stroodusem w etap, w którym początkowy otwarty na ekspansję świat zmniejsza się i robi się ciasny. Przed nami otwarty konflikt i pierwsze prawdziwe emocje.

A za nami mimo braku wspomnianej otwartej rywalizacji, już wiele pięknych bitew, wartych uwiecznienia. Takich w których nie zawsze wygrywał faworyt, w których równie wielkie znaczenie miało zaskoczenie jaki i siła ognia. W których szala zwycięstwa nie wskazywała wygranego do ostatnich minut bitwy.
To właśnie chęć upamiętnienia tych zmagań na polu bitewnym skłaniają mnie do rozpoczęcia AARa.

Nigdy wcześniej nie pisałem AARa, mało tego, nigdy wcześniej nie przeczytałem żadnego AARa od początku do końca. Dlatego nie będę się wzorował się na nikim, aczkolwiek na pewno nie wymyślę nic rewolucyjnego i na pewno AARowi wyjadacze zaszufladkują mnie szybko po kilku postach.

Nie będę fabularyzował w warstwie strategicznej, bo uważam że już gra jest wystarczająco wiarygodna, i klimatu więcej niż screenami budował nie będę.
Będę opisywał rzeczowo dyplomację "oświeconego świata", z uwzględnieniem wszelkich zmian terytorialnych, nowych sojuszów oraz nowych wojen. Szczegóły takie które zdradzić by mogły zbyt wiele, opisywane w drugim akapicie, będą ujawniane częściowo na podstawie informacji jawnych. Na przykład szacowany dochód państwa na podstawie bogactwa regionów, i ilości pieniądza "podróżującego" z portu do stolicy. Potencjał na militarny na podstawie budynków wybudowanych w miastach i ilości stoczni. Itp.
Solą AARa mają być bitwy. To na nich się skoncentruje. To one są przecież siłą serii Total War.

Czy AAR okaże się warty uwagi? Czy gracze staną na wysokości zadania i wciągną potencjalnych czytelników do lektury? And last but not least Czy AAR zostanie ukończony?

Na te pytania odpowiemy sobie sami za kilka tygodni (miesięcy?).[/FONT]

Przedmiotem AARa będą zmagania Wielkiej Brytanii i Francji w grze Empire.


Wielka Brytania - finker (autor)
Francja - Stroodus

Gramy na modzie:
AUM 3.0
Mod dodaje kilkadziesiąt limitowanych nowych jednostek, nowe tekstury, zmienia trochę zasady rekrutacji i wprowadza klika innych małych zmian. Zainteresowanych odsyłam tu: http://www.twcenter.net/forums/showthread.php?t=250655

Zasady gry multi znajdziecie tu:
http://forum.totalwar.org.pl/viewtopic.php?f=15&t=4859

w skrócie z najważniejszych: limitowana artyleria i limitowany transport morski jednostek.


vs

Prolog

W nowy wiek Europa wkroczyła z hukiem armat i zapachem prochu unoszącego się na polach bitwych. Mimo niewątpliwego dobrego znaczenia jaki ma dla człowieka wiek osiemnasty, przynoszący wiele wynalazków, ułatwiających życie ludzi a nawet przynoszący mu więcej wolności. Pierwsze lata nie różniły się niczym od poprzednich 400-tu. Jak świat długi i szeroki, na kontynentach toczyły się ciągłe walki o dominację i pieniądze.



Lata 1700 - 1712 nie przyniosły wielkich zmian dla królestwa Wielkiej Brytanii. Z szeregu konfliktów na kontynencie Brytania dała się wciągnąć tylko w jeden. Zaatakowana przez sojusz Polsko-pruski Austria poprosiła o pomoc i ją otrzymała. Do otwartych starć pomiędzy Prusami a Brytyjczykami doszło jedynie dwa razy, w roku 1706 flota pruska wykorzystała zaskoczenie i udanie zablokowała największy port handlowy w Europie w Greenwich. Blokada nie trwała długo, pośpiesznie zebrana flota bez problemów rozbiła przeciwnika. Nauczka zapadła na długo w pamięci króla Wilhelma, który od tamtej pory rozkazał patrolować wody kanału i to zapobiegło kolejnej blokadzie, którą to zamierzało przeprowadzić królestwo Prus dwa lata później. Flota pruska rozbita została tym razem już u wybrzeży Hanoweru, jak tylko opuściła bezpieczne wody Morza Bałtyckiego.
W konflikcie Holenderskim i Austriacko-Francuskim, Wielka Brytania pozostaje neutralna, choć nikt nie ma złudzenia, że wspiera państwa sprzymierzone przeciw Burbonom.



W Ameryce Płn Brytyjczycy wykonali uderzenie prewencyjne na terytoria Indian z plemiona Cree. Opanowanie terytoriów Huron, trwało dłużej niż zakładano, ponieważ pierwsza wyprawa zakończyła się klęską, dopiero druga ekspedycja zakończyła się powodzeniem i plemię Cree zmuszone zostało do ucieczki na zachodnie krańce Zatoki Hudsona.



W marcu 1713 armia brytyjska zebrana z weteranów walk z Indianami wylądowała na wschodnim wybrzeżu Ameryki Płn, celem operacji jest pacyfikacja plemiona Eskimosów (Inuit Nations).



W pozostałym rejonach świata Brytania nie prowadzi żadnych działań zbrojnych. Rząd prowadzi bardzo aktywną politykę handlową. Zdominował import kości słoniowej z Afryki oraz cukru z Brazylii, flota handlowa jest również obecna w pozostałych rejonach świata, wspierana przez okręty wojenne królestwa. Te ostatnie mają odegrać ważną rolę w przyszłości, według ministra floty, który przewiduje, że ewentualna wojna z Francją szybko się przeniesie w każdy rejon globu, więc wszelkie wysiłku rządu koncentrują się na umacnianiu pozycji mocarstwa o zasięgu światowym, a to ma gwarantować właśnie Royal Navy.



Francja z kolei od samego początku została wplątana w konflikty. Najpierw sojusznicza Hiszpania wciągnęła Francuzów w wojnę z Holandią. Być może to zaangażowanie w konflikt, który póki co nie przyniósł żadnych zmian terytorialnych w Europie, zdecydował o kolejnych ciosach spadających na głowę króla Słońce. Krótko po wybuchu wojny religijnej w Niderlandach, Austria wypowiedziała wojnę Francji. Wraz z Austrią do konfliktu, wciągnięta została granicząca z Francją Wirtembergia. Zaangażowana na wschodzie w wojnie z Prusami i Polską, Austria nie zdążyła pomóc sojusznikowi i ten upadł po krótkim oblężeniu.
Sukces Francji nie spodobał się innemu jej sąsiadowi, Sabaudii. Pełne zaskoczenie Francji doprowadziło do szturmu na Paryż. Niepowodzenie wyprawy dzielnych Sabaudów zawdzięczają jedynie braku umiejętności sabaudzkiego generała.
Jednak na tej pojedynczej wyprawie Sabaudia nie poprzestała i kilka lat później wyprawiła kolejną, mniejszą odrobinę armię. Armia ta z powodzeniem ponad półtora roku pustoszyła południową Francją, aż w końcu kres temu położyła armia gen. Villarsa, który prowadząc zebraną z trudem armię zaatakował sabaudzkie wojska. W pobliżu Lyonu na pagórkowatym terenie, mimo przewagi Francuzi ponieśli bardzo ciężkie straty. Tym razem to gen. Sabadudzki wykazał się kunsztem w boju, niestety dwa doborowe lekkie oddziały piechoty morskiej francuskiej pozbawiły jego piechurów zwycięstwa.



W nowym świecie Francja radzi sobie zdecydowanie lepiej. Pogoniła Holendrów z Ameryki Płd. Rozgościła się na dobre na północnym wybrzeżu. Wolno rozbudowuje flotę, swe ostrze zapewne kieruje ku posiadłościom niderlandzkim na wyspie Curacao oraz piratom, którzy wydają się już przeszłością. Mimo początkowych sukcesów, teraz zostali zmuszeni do ucieczki na Antiguę.



W Ameryce Północnej garnizon stacjonujący w Nowej Fundlandii dał się zaskoczyć Eskimosom, i został wyrżnięty w pień. Dyplomacja francuska stara się przeciągnąć na swoją stronę, protektorat brytyjski 13 Kolonii, któremu coraz bardziej ciąży królewski gubernator.

W handlu Francja, mimo znacznie trudniejszej sytuacji geopolitycznej niewiele ustępuję Wielkiej Brytanii. Zmonopolizowała handel u Wybrzeża Madagaskaru jest także obecna w innych rejonach świata.



W Europie północnej wciąż toczy się konflikt antyszwedzki. Aktualny wynik wojny, jednak budzi zdumienie u obserwatorów. Tu gdzie krzyżują się interesy potęg mianowicie na wybrzeżu Bałtyku, żadnych zmian terytorialnych nie ma. Zarówno Szwecja jak i Rosja oraz Prusy swe wysiłki kierują w innych kierunkach. Szwedzi całkowicie wyparli Duńczyków z Europy kontynentalnej. Rosja zdobyła Krym, jedynie Polska zdaję się być zbyt słaba żeby coś ugrać na wojnie.

Prusy dość szybko zdobyli Śląsk na Austrii. Przebiegłym zagraniem wykazali się
przy zdobyciu Saksonii. Wyczekali aż Saksonia upadnie, pozostawiona sama sobie przez Polaków naprzeciw armii Austriackiej. Po upadku, zaatakowała zmęczoną walką armię i bez wielkich oporów zaprowadziła pruski porządek w Saksonii. Być może to zdecydowało o rozpadzie sojuszu Polsko-pruskiego, który nastąpił później. Pozbawionym sojuszników Prusom nie przeszkodziło to do zajęcia Bawarii i wypowiedzenia wojny Francji. Przebiegły atak nie został jednak poparty zdecydowanym działaniem armii i szturm na francuską Wirtembergię się nie powiódł. Wydaje się że po podpisaniu pokojów ze Szwecją i Wielką Brytanią koncentruje swe wysiłki w kierunku posiadłości austriackich i francuskich w Niemczech. Nie jest to zbyt przemyślana polityka, ponieważ oba kraje są również w stanie wojny, więc wydaje się oczywiste że Prusy powinni się zbratać chwilowo z jednym z nich. Dlaczego tak się nie dzieje? Na to pytanie może odpowiedzieć jedynie król Pruski.




W kolejnych odcinkach, postaram się zawrzeć jakąś ciekawą bitwę oraz być może szczegółowiej opiszę sytuację na szlakach handlowych i półwyspie indyjskim.
Komentarze czytelników odnośnie techniki pisania AARa mile widziane. Jeśli komuś czegoś brakuje, też można pisać.

 

Wow! Naprawdę niezły start.

 

A jaki poziom trudności ?

Jakieś spostrzeżenia dot. rozgrywki ? Konieczność wprowadzenia dodatkowych zasad ?

 

Bardzo udany ale mile bym widział działania szpiegów i dżentelmenów oraz wynik wojny turecko rassijskej(nie wiem jak u ciebie ale u mnie od samego poczatku sa w stanie wojny).

 

Odcinek pierwszy

vs

W końcówce roku 1712 rząd brytyjski zdecydował się na aktywną pomoc konfederacji Marackiej próbującej zdominować półwysep indyjski.
Rok po roku Anglicy podobnie jak i reszta świata mająca podpisane umowy handlowe z Maratami, z rozdrażnieniem przyglądała się jak Mogałowie blokują port handlowy w Vengurli na zachodnim wybrzeżu kontynentu. W końcu wyprawiono flotę 4 okrętów wojennych z nowoczesnym okrętem liniowym Southampton na czele pod dowództwem Georga Rooka na Ocean Indyjski z zadaniem złamania blokady.

Do starcia doszło w końcówce roku 1712. (patrz bitwa pod Vengurlą - 12 listopad 1712)
Dzielni marynarze pokonali słabego przeciwnika, a w porcie wkrótce znów pojawiły się transportowce z przyprawami płynącymi do Europy. Flota brytyjska zaraz po zwycięstwie odpłynęła na wschód, kierując się ku Indiom Wschodnim. Niestety wydarzenia, które wydarzyły się zaraz po tym zmusiły ją do zmiany planów.




Wyprawa Gilberta Daviego na Eskimosów w zimie 1713 dotarła pod osadę pełniącą rolę centralnego ośrodka plemienia.

519 dobrze uzbrojonych Brytyjczyków stanęło naprzeciw ponad 1200 Indianom. Mimo znacznej przewagi tych drugich, to Ci pierwsi mieli większe szanse na zwycięstwo. Górowali wszak w wyszkoleniu i liczbie muszkietów. Davy podjął tragiczną w skutkach decyzję. Zażądał kapitulacji, a gdy odmówiono nie zdecydował się na szturm.* Nie wiedząc o tym że na południu w odległości kilkuset kilometrów znajduję się ponad pół tysięczna bitnych Indian, którzy zmierzali na południe wzmocnić garnizon w Nowej Fundlandii.

Wraz z cieplejszymi dniami, nadeszły posiłki do broniącego się garnizonu. W bitwie zaskoczony Davy musiał zmierzyć się z trzykrotną przewagą Indian i dwukrotną przewagą w broni palnej. Eskimosi zwyciężyli bez dwóch zdań. Wyprawa zakończyła się klęską. Brytyjczycy musieli na chwilę zapomnieć o panowaniu na północnym wybrzeżu. A biorąc pod uwagę wieści płynące z Europy może i na zawsze?

Lato roku 1713 było wyjątkowo gorące.
Pewnej upalnej lipcowej nocy w dzielnicy portowej Grennwich, na wschodnim wybrzeżu Brytanii wybuchł pożar. Gęsta zabudowa portu sprzyjała rozprzestrzenieniu się ognia. Płomienie szalały całą noc. Wreszcie rano następnego dnia zmęczeni pracownicy portowi i okoliczni mieszkańcy opanowali pożar. Przybyła straż królewska rozpoczęła podliczenie strat. Spalone magazyny wraz z towarami, żurawie i inne urządzenia portowe wyceniono na 2100 sztuk złota. Dużo większe straty spowodowało unieruchomienie portu handlowego na ponad pół roku.



Z przeprowadzonego śledztwa wynikało, że zaprószenie ognia nie było przypadkowe. Śledczy z miejsca wykluczyli miejscowe, czy też krajowe wątki. Żaden zdrowy na umyśle Brytyjczyk dla własnych korzyści nie podpalił by portu. To mogło być tylko inspirowane tylko przez obce mocarstwa.
Miejscowi wyjątkowo chętnie współpracowali z policją królewską. Wszak nagrodę za ujęcie sprawcy wystawioną niemałą, a i krew w żyłach każdego Brytyjczyka się zagotowała, na wieść o podpaleniu.
W końcu z przedstawionych królowi Williamowi dowodów wskazywano na na sprawcę inspirowanego przez Francję.

Król William do tej pory przymykał oko na sabotaże dokonywane przez francuskich agentów w Ameryce Północnej. Sam brzydził się takimi akcjami. Właśnie tym tłumaczą dworzanie jego decyzje o wystosowaniu ultimatum do Francji.

Wielce szczęśliwy król Ludwik po otrzymaniu raportów z działań dywersyjnych. Rozkazał wyprawić bal z okazji... wielce udanego polowania.
Nieznacznie zmąciło jego spokój doręczenie noty dyplomatycznej od króla Anglii. Mimo że nikt we Francji nie mógł być zadowolony z reakcji Brytanii, to gdy król Ludwik dyktował odpowiedz, na jego twarzy widniał uśmiech zadowolenia.
Ach zapiekło Cię to drogi Williamie - myślał -Żebyś tylko nie żałował pochopnej decyzji. Od dawna czekałem na ten moment. Teraz zobaczymy kto ma więcej asów w rękawie.

Następnego dnia Wielka Brytania wypowiedziała wojnę Francji.

Ku zdziwieniu obserwatorów Francja nie poprosiła o pomoc Sprzymierzeńców. A miała ich w roku 1714 kilku w tym potężną Szwecję i Hiszpanię.
Za to Francja podpisała pokój z Eskimosami z północy, którzy mający na karku armię brytyjską zgodzili się oddać z powrotem Nową Fundlandię w zamian za pokój.
Kunsztem oraz bogactwem wykazała się francuska dyplomacja, która przekonała protektorat brytyjski, 13 Kolonii, do podpisania szybko pokoju, a nawet zawarcia przymierza.





Działania wojenne

Flota Pruska blokuje port handlowy w Le Havre



Flota Sabaudzka blokuje port handlowy w Marsylii



Pościg głównej floty francuskiej.



W rejonie wybrzeża kości słoniowej doszło do dużej bitwy morskiej. Flota brytyjska zniszczyła lub przejęła ponad 5 okrętów francuskich, tracąc przy tym tylko jeden.



Handel u wybrzeża środkowej Afryki całkowicie zdominowany przez Wielką Brytanię



U wybrzeża Brazylii także nastąpiły czystki. Flota francuska została pogoniona przez dwie fregaty.





Ze światowych wieści:
Polska podpisała pokój z Austrią. Kapitulacja Austrii całkowita. Zostały jej jedynie dwie prowincje!
Wiedeń przechodzi w ręce polskie!



Hszpania wyeliminowała kolejno plemię Indian, tym razem padło na Pueblo Nations od kilku lat nie ma też już Maroka. Wielkie szczęście dla WB że Hiszpania nie sprzymierzyła się z Francją.





Kończący ten odcinek screen z tabelą prestiżu.



W następnym odcinku
reakcja Francuzów

PS
April do zasad podałem link we słowie wstępnych.
CCCP u nas Zarówno Rosja i IO jest bardzo wstrzemięźliwe, jak tylko coś się wydarzy na pewno napiszę.

*Od finkera
Trochę na potrzeby AARa przekłamałem. Davy wcale nie chciał kontynuować oblężenia. Bo doskonale wiedział o tych elitarnych jednostkach na południu. Zdecydował się na szturm, jednak nie wiedzieć czemu nie mogliśmy go rozegrać. Za każdym razem po kilkudziesięciu sekundach pojawiał się błąd DESYNC i nas rozłączało. Więc zdecydowałem się kontynuować oblężenie, licząc żę posiłki z południa nie dojdą na czas. Niestety doszły i w bitwie przeciw 1500 Indianom szans nie miałem.

 

Fajny odcinek Zajrze od czasu do czasu.

 

Fajne. Będę czytał.

 

Bitwa pod Vengurlą - 12 listopad 1712

Ekspedycja Georga Rooka dotarła do wybrzeży Indii, kontrolowanych przez konfederację maracką już na początku listopada. Rooke nie zdecydował się od razu na atak. Marynarze mieli za sobą kilku miesięczny rejs bez postojów. Ostatni raz na brzeg zeszli u wybrzeża Madagaskaru. Zdecydował dać im kilka dni odpoczynku, jednak oznajmił, że następnym portem do którego wpłyną na dłużej będzie Vengarla. Wcześniej należało jednak ten niegdyś pracowity port odblokować.

8 listopada eskadra zbliżyła się do brzegu, na tyle aby uzupełnić najpilniejsze zapasy oraz zasięgnąć języka u Maratów. Wstępne informacje mówiły o 3 okrętach Mogałów patrolujących wody przybrzeżne. Doskonała wiadomość dla Brytyjczyków nie osłabiła czujności Rooka. Doświadczony admirał wiedział, że lekceważenie przeciwnika nie jest cnotą wojownika.

Rooke postanowił zaatakować o świcie, przewaga ognia i zaskoczenie powinno nie dać szans Mogałom. O to ostatnie Rooke postarał się już wcześniej, nie pozwalając bezpiecznie odpłynąć żadnej napotkanej na swej drodze łajbie. Zwycięstwo przede wszystkim. Mogałowie nie mogą wiedzieć o naszej obecności na ich oceanie. Kapitan Valianta mówił, że każdy zaginiony statek konfederatów tylko utrudni negocjacje Imperium, bezskutecznie zabiegających o sojusz z Maratami. Rooke odpowiadał - Jestem żołnierzem, mnie polityka nie interesuje, rozkazy mam jasne - odblokować port w Vengarlę, za wszelką cenę.

12 listopada niedługo po wschodzie słońca dowódca fregaty 5 klasy Sceptre rozkazał oddać pierwszą salwę w kierunku największego okrętu Mogałów.

Od lewej Diomede, Valiant, Sceptre i klejnot marynarki pierwszy okręt liniowy Imperium Southampton.


Okręty Mogałów tuż przed dokonaniem zwrotu na zachód. Od lewej bryg Gulbang-i-Nusrat, sloop Tesrifiye, bryg Ainduie.


Pierwszy kontakt, Sceptre otwiera ogień w kierunku okrętu flagowego Azjatów.


Trzecia salwa z Valianta łamie główny maszt w Gulbangu, odłamek trzaskającego drewna przeszywa gardło admirała Mogałów.


Piąta salwa łamie drugi, ostatni maszt Gulabanga, okręt poddaje się.


Pozbawione admirała i jego okrętu, reszta sił Mogałów jest igraszką dla brytyjskiej eskadry.


Southampton zmusza do poddania się Ainduie.


Ostatni okręt Mogałów poddaje się. Port w Vengarle jest wolny.

 

Odcinek 2

vs

Ludwik XIV, zwany Słońcem obudził się tego dnia z migreną. Służba biegała wokół królewskiego łoża na paznokciach, wiedzieli że najmniejszy hałas wyzwoli w królu furię. Pokojówki, co rusz spoglądały ze współczuciem na nadwornego cyrulika, który próbował zaaplikować królowi magiczne lekarstwo na kaca. Ten jednak z politowaniem patrzył na przyniesioną mu na talerzu, zupę z kury.
- Won mi stąd nieudaczniku! Nie po to Ci płacę grube setki franków, żebyś mnie zupkami leczył! - mówiąc to wytrącił z tacę z rąk kamerdynera.- Gdzie jest mój szef rządu?

(...)

W drugim półroczu 1714 przypieczętowano pokój Francji z Sabadią. Koszt tego pokoju jest tylko częściowo znany. Francja oddała Sabaudii Nową Fundlandię. Dzięki temu ruchowi, Francja odblokowała sobie port w Marsylii oraz zabezpieczyła południową flankę.

W grudniu spłonął już drugi port brytyjski, tym razem w Bristolu, kiedy jeszcze nie ukończono odbudowy Greenwich.


20 grudnia 1714 korpus południowoamerykański, pod dowództwem Rene Biglera rozpoczął szturm Kingston, na Jamajce. Mimo zaciekłemu oporowi stawianemu przez generała McDowella, francuska flaga wzniosła się nad urzędem gubernatora.


U wybrzeży Brazylii, doszło do małej bitwy morskiej o dużym znaczeniu. Dwa francuskie lekkie galeony handlowe zaatakowały dwa okręty handlowe Wielkiej Brytanii. Wynik bitwy zdumiał francuskiego gubernatora. Francuzi przegrali starcie.


W czerwcu 1715 roku wojska brytyjskie dokonały małego desantu w okolice stoczni w Breście. Stacjonujący w mieście trzeci pułk milicji, miał oddać miasto dwom pułkom milicji brytyjskiej. Do walki jednak nie doszło. Francja pośpiesznie ściągnęła posiłki z armii stacjonującej w Orleanie. Forsownemu marszowi poddana została lekka piechota, która przyszła z odsieczą garnizonowi.
W bitwie stoczonej w odległości kilku kilometrów od Brestu milicja brytyjska została rozdarta na strzępy. Cała operacja desantowa poniosła fiasko, produkcja stoczniowa w Breście nie została wstrzymana.


W odpowiedzi na desant, francuski szpieg po raz drugi spalił port w Greenwich! Od ponad dwóch lat z powodu działalności jednego szpiega Urbaina Despreauxa Wielka Brytania ma dochód z handlu obniżony o ponad 80%.


Lato roku 1715 obfitowało w kilka starć u wybrzeży Afryki. W pierwszym dwie fregaty francuskie poległy w starciu z kilkoma okrętami handlowymi pływającymi pod banderą francuską.

W pierwszej fazie bitwy Francuzi zdołali zmusić do poddania statek handlowy Sussex.
W drugiej fazie 3 Indiamany brytyjskie wymanewrowały eskadrę francuską i ta została rozdzielona, admirał brytyjski podjął rozpaczliwą próbę abordażu Charlemagne z pokładu Deane. Ten jednak się nie udał, aczkolwiek unieruchomiona fregata będąca przez kilka minut pod ostrzałem pozostałych statków brytyjskich straciła wolę do bitwy. Uciekający okręt przechwycił szybki Dryad. Poddanie się Charlemagne przesądziło los Interpide.
Tym razem flota francuska nie odniosła zwycięstwa w bitwie.

Miesiąc później na zachód od tego rejonu, flota de Blancesmila, płynąca z Europy rozbiła wielką liczebnie, acz pozbawionej wsparcia dużych okrętów wojennych, flotę brytyjską.


Od Autora
Uważni czytelnicy, których ostatnio obrodziło (co mnie cieszy niezmiernie) mogą zauważyć, że ostatnie w kolejności odcinki są jakby niedokończone. Otóż mam świadomość tego, niestety pisanie AARa kosztuje mnie znaczne ilości czasu i nie zawsze mam czas dokończyć pracę jaką sobie zaplanowałem. W odcinku drugim na przykład brakuje opisu drugiej bitwy u wybrzeży kości słoniowej oraz opisu szturmu Kingston. Ta druga bitwa miała swoją dramaturgię więc postaram się o szczegółowy opis w przyszłości. Chciałbym prosić o wyrozumiałość i cierpliwość, bo ostatniemu odcinkowi zawsze może czegoś brakować. Z tego powodu apeluję do niewytykania mi dziur bo mam świadomość ich istnienia.
Ponad to chciałbym zapowiedzieć wejście do AARa Stroodusa, tudzież króla Ludwika
Jak to będzie wyglądało jeszcze nie omówiliśmy szczegółowo ale mam nadzieje że się spodoba.

 

Bardzo zacny AAR , ale trzymam za slowo z IO i Rassiją.
EDIT:ejno chwila... widze ze chanat krymski jest Rosji wiec musialo cos sie stac miedzy IO a carstwem.

 

W drugim odcinku miałem wrażenie lekkiego chaosu

 

Od początku są w stanie wojny.

 

Tylko żebyś nie porzucił tego AARa ja patrze codzienie czy nie dodales nowego odcinka....

 

Mam nadzieje ze nie porzuci, bo ciekawie sie dzieje.

 

Niestety kontynuacji AARa nie będzie. Przykro mi jeśli kogoś zawiodłem. Ale to było wliczone w koszty. AAR z gry multi potrzebuję jednomyślności. W mojej grze i Stroodusa zabrakło jej. To ja się wyłamałem. Dlatego oddaję grę walkowerem.
Rozegraliśmy ok 40 tur. Poziom prestiżu Wielkiej Brytanii i Francji był zbliżony. Z ok 20 pkt przewagą Francji.

Co do AARa to dziękuje za udzielony kredyt zaufania i przepraszam za zawiedzione nadzieję. Niestety AAR pochłania niesamowite ilości czasu i ostatnimi czasy ciężko było mi się zebrać. Wybitnie nie sprzyjała temu intensywna rozgrywka. Wielce prawdopodobne, że to mój ostatni AAR. Wielkim szacunkiem będę teraz darzył wszystkich aaropisarzy. Jednocześnie chciałbym tu przemycić taki mały apel. Do wszystkich czytających AARy i jednocześnie ubolewających na ich małą ilość.

Wykazujcie większe zainteresowanie. Takie pogardzane w Polsce awesome jest jak najbardziej na miejscu. Być może nie zawsze jest adekwatne do treści ale przynajmniej wpłynie na ilość AARów. A i zmniejszy pewnie odsetek tych nie ukończonych.

Pozdrawiam
I do zobaczenia w innych okolicznościach.

Temat do zamknięcia.

Zgodnie z życzeniem autora.
TmP