"Niepodległości nie dano nam raz na zawsze..." Kaisserreich 1.5, Polska i Świat'36

Niepodległości nie dano nam raz na zawsze..." Kaisserreich 1.5, Polska i Świat'36

Niepodległości nie dano nam raz na zawsze..."



PROLOG

Akt 5 listopada 1916 roku, kiedy to Cesarstwo Niemieckie potrzebowało do walki polskich rekrutów, dał Polsce przynajmniej formalną niepodległość. 5 lat później po zakończeniu Wielkiej Wojny granice odrodzonej Polski ukształtowały się jednak nie do końca w takim kształcie jakim życzyłby sobie tego naród polski oraz niepodległościowe koła polityczne. Polska została włączona do koncepcji Mitteleuropy, choć formalną niepodległość miał jej zapewnić wybór króla. Przez prawie 20 lat wskutek sporów i braku przyzwolenia ze strony niemieckiego cesarza, do niczego takiego nie jednak nie doszło. Rada Regencyjna pod przywództwem hrabiego Lubomirskiego nadal sprawowała władzę na terytorium Królestwa. Socjaliści i Polska Organizacja Wojskowa pod przywództwem Józefa Piłsudskiego nie cieszyli się zaufaniem niemieckiej generalicji i jako element niepewny zostali w końcu pozbawieni wpływu na rządy w Polsce. Podobnie traktowano prorosyjskich endeków, a ich koncepcja odrodzenia Polski w ramach idei panslawizmu - upadła wraz z uznaniem przez rząd "białej" Rosji Traktatu Brzeskiego. Polska w 1936 roku cieszy się jednak względną niezależnością wobec Cesarstwa jako, że oficjalnie nie jest złączona sojuszem z Cesarstwem, a jedynie Wilhelm jest jej "gwarantem niepodległości".​

Rząd Królestwa Polskiego

Krótka charakterystyka rządu Królestwa (Tymczasowej Rady Stanu):

Przewodniczący Tymczasowej Rady Stanu - Książe Zdzisław Lubomirski

Lubomirski nie jest zdecydowanym przywódcą wiedzącym w którą stronę prowadzić politykę państwa. Reprezentuje koła ziemiańskie, niemniej jednak nie określa się jako zwolennik tej czy innej koncepcji. Nie chce też brać na siebie zbyt wielkiej odpowiedzialności przez co nie podejmuje się roli Głowy Państwa. Ze względu na niegdysiejszą pracę charytatywną cieszy się jednak przychylnością ludności Królestwa.

Dyrektor Departamentu Spraw Zagranicznych - Hrabia Jan Szembek

Człowiek kompromisu, który sprawuje funkcje na podobnej zasadzie co Książe Lubomirski. Nie jest zwolennikiem radykalnych posunięć, a raczej stara się wszelki konflikt łagodzić w zarodku, metodami dyplomatycznymi. Ceniony wśród przedstawicieli innych państw za znajomość języków. Zna bardzo dobrze konflikt rumuńsko-węgierski jako, że był Ambasadorem Królestwa Polskiego w obu tych państwach.

Dyrektor Departamentu Gospodarki - Andrzej Wierzbicki

Znany jest z sympatii w stronę nacjonalistów, aczkolwiek jako Dyrektor Departamentu nie miesza się w politykę na obrzeżach lecz stara się skonsolidować wysiłki raczkujących jeszcze polskich przedsiębiorców. Uważa, że państwo nie powinno stawiać przeszkód gospodarce, a takimi w jego przekonaniu są idee etatystyczne czy syndykalistyczne.

Dyrektor Departamentu Spraw Wewnętrznych - Stanisław Bukowiecki

Bukowiecki w przeciwieństwie do Wierzbickiego jest przeciwny wszelkim nacjonalizmom za to skupia się głównie na stworzeniu w Polsce nowoczesnego systemu prawnego. Zwolennik równouprawnienia mniejszości żydowskiej przez co endecja przypisuje mu łatkę "zdrajcy narodu". Jego aktywność na scenie politycznej jednak jest niewielka, a zajmuje się głównie swoim resortem.

Dyrektor Departamentu Informacji - Marian Rejewski

Technik, naukowiec, profesjonalista. Wybitny znawca nowoczesnych szyfrów przez co robi szybką karierę w strukturach państwowych Królestwa. Politycznie niezaangażowany.

Szef Sztabu Królewskiego Wojska Polskiego i Dowódca Wojsk Lądowych - Generał Władysław Sikorski

Zwolennik unowocześniania armii poprzez tworzenie szybkich jednostek zdolnych do podjęcia dynamicznych akcji taktycznych. Posiada w samym wojsku wielu sprzymierzeńców jak i przeciwników, jednak mało kto jest wobec niego obojętny.

Dowódca Królewskich Wojsk Powietrznych - Generał Józef Zając

Przekonany, że walka w powietrzu może być kiedyś kluczem do zwycięstwa w konflikcie. Zabiega o utworzenie jak najsilniejszej floty myśliwców.

Dowódca Królewskiej Marynarki Wojennej - Kontradmirał Jerzy Świrski

Stanowisko utworzone jako demonstracja wobec Cesarstwa Niemieckiego, co ma symbolizować dążenia Polski do uzyskania granicy morskiej. Na komentarze niemieckich jastrzębi oficjalnie odpowiedziano, że ideą tego stanowiska jest utworzenie Floty Rzecznej na Warcie i Wiśle co jest celem typowo obronnym. Sama postać Świrskiego, jako dawnego oficer Floty carskiej Rosji i zwolennika Ententy jest jednak przeszkodą na drodze do polsko-niemieckiego porozumienia.​

Skład i uzbrojenie Królewskiego Wojska Polskiego

Wojska lądowe podzielona są na trzy Armie:

1. Armia Warszawa pod dowództwem Generała Władysława Sikorskiego, złożona z Dywizji Dowodzenia, czterech Dywizji Piechoty i jednej Dywizji Kawalerii wzmocnionej o brygadę saperską. Stacjonuje w warszawskim garnizonie.

2. Armia Łódź pod dowództwem Generała Pricha, złożona z trzech Dywizji Piechoty, z których jedna ma na wyposażeniu brygadę przeciwlotniczą. Stacjonuje na linii Warty.

3. Armia Lublin pod dowództwem Generała Bora-Komorwskiego, złożona z trzech Dywizji Piechoty, z których jedna ma na wyposażeniu brygadę pancerną. Stacjonuje blisko granicy z Hetmanatem Ukrainy i Autonomicznym Księstwem Galicji i Lodomerii.

Wojska powietrzne złożone są z dwóch Dywizjonów Brygady Pościgowej (myśliwce) i jednego Dywizjonu Bombowców Ciężkich. Stacjonują na wojskowym lotnisku w Warszawie.​

Podział administracyjny Królestwa Polskiego

Reforma administracyjna Królestwa Polskiego z 1932 roku stworzyła podział Polski na 7 województw + wydzielone Miasto Stołeczne Warszawa.

1. Wydzielone Miasto Stołeczne Warszawa - Obejmujące aglomerację warszawską, administrowane przez Dzielnicę Śródmiejską.

2. Województwo Mazowieckie - Obejmujące tereny m.in. Siedlec i Ostrołęki. Administracja znajduje się w Warszawie.

3. Województwo Podlaskie - Położenie na ziemi łomżyńskiej i północno-wschodniej rubieży Królestwa. Ze stolicą w Białymstoku.

4. Województwo Lubelskie - Teren ziemi chełmińskiej i lubelskiej. Stolica w Lublinie.

5. Województwo Łódzkie - Obejmujące ziemie łódzką i wyżynę krakowsko-częstochowską. Ze stolicą w Łodzi.

6. Województwo Radomskie - Rozciągnięte od południa Mazowieckiego po granicę z Galicją-Lodomerią, opartą na Wiśle. Stolica w Radomiu.

7. Województwo Kujawskie - Obejmujące historyczne Kujawy, ze stolicą we Włocławku.

8. Województwo Dąbrowskie - Położone od Zagłębia Dąbrowskiego po Kielce. Stolica w Sosnowcu.

Reforma sprzed 4 lat była przedmiotem wielu sporów dotyczących granic jak i nazewnictwa. Koła ludowe sprzeciwiały się już od samego początku zrównaniu dzielnic Warszawy z powiatami w województwach. Nalegały na większe rozdrobnienie i przekazanie kompetencji powiatów do gmin. Zwolennicy mówili jednak o strategicznym położeniu stolicy kraju jak i... konieczności parzystej liczby województw. Spory odnośnie umieszczenia administracji Województwa Mazowieckiego w Warszawie nie odbiły się większym echem gdyż nie było tam na tyle rozwiniętego ośrodka miejskiego by istniała inna opcja. Niemniej jednak obawy siedlczan i ostrołęczan się potwierdziły gdy warszawiacy zdominowali struktury urzędnicze. Nie było większych sporów o podział wschodni choć miała miejsce debata czy połączenie Lublina i Chełmu nie tworzy zbyt dużej jednostki. Batalia o nazwę Województwa Radomskiego (spowodowana włączeniem doń całkiem sporej historycznej Małopolski) była i tak niczym przy wojnie o Województwo Dąbrowskie. Kielczanie nie mieli nic przeciwko w powiązaniu z dość bogaty regionem, ale domagali się uwzględnienia tego w nazwie. Doprowadziło to do sporu wśród w ogóle narodowców z których ci pozakieleccy żądali przede wszystkim nazwania tego terenu "ŚLĄSKO-dąbrowskim". Nieoficjalnie wiadomo jednak, że Niemcy naciskali na brak takiego nazewnictwa stąd zostano przy Dąbrowskim. Pretensje przy nieuwzględnieniu nazwy mieli też Wielkopolanie i Częstochowianie w wypadku kreślenia Województwa Łódzkiego, ale znów przestraszono się niemieckiej interwencji dyplomatycznej przez utożsamienie Wielkopolski z Poznaniem. Lewica walczyła przede wszystkim o odrębność Kujaw i samego Włocławka, który uważany jest za polityczny bastion socjalistów. Nadzieja ta nie okazała się płonna bo w zarządzie jednostki znajduje się sporo aktywistów PPSu. ​

Jeden z endeckich plakatów rozklejanych w czasie kampanii o "śląskość" Województwa Dąbrowskiego

Co czeka więc Królestwo Polskie i jakie powinno postawić przed sobą cele? Zjednoczenie z Galicją-Lodomerią? Odtworzenie Rzeczpospolitej Obojga Narodów? Powstanie przeciwko niemieckiej dominacji? Sojusz z Rosją i odzyskanie zachodnich granic? A może tylko obrona mniejszości? A może też połączyć wyzwolenie narodowe i społeczne czerpiąc z doświadczeń odwiecznych przyjaciół Polski z Francji?​

​

 

Niepodległości nie dano nam raz na zawsze..."



BONUS NR 1 - EUROPA W 1936 ROKU​

Nie tylko wynik Wielkiej Wojny ukształtował Europę taką jaką jest obecnie. Warto wobec tego przyjrzeć się po kolei państwom oraz tym większym jak i mniejszym "graczom" polityki kontynentu. Bonus stworzony z myślą o tych, którzy nie do końca orientują się w rzeczywistości Kaiserreicha.

​

1. Cesarstwo Niemieckie - Zwycięzca Wielkiej Wojny i główny sprawca niepowodzenia rewolucji socjalistycznej w Rosji. Hegemon europejski jak i światowy. Za wyjątkiem obu Ameryk posiada wszędzie swoje kolonie, także pod pozornie obcym zarządem. Kluczem do polityki Cesarstwa jest koncepcja Mitteleuropy, obecne zrealizowana z nawiązką. Biała Rutenia, Zjednoczone Księstwo Bałtyckie, Flandria-Walonia, a po części Litwa i Królestwo Polskie - stanowią zaporę przed ewentualnym najazdem. Nieco rozluźniona przyjaźń z CK Monarchią to efekt nacisku Niemiec na przejęcie do swej strefy wpływów państwa ukraińskiego (obecne Hetmanat Ukrainy) co spowodowane było patem w negocjacjach między Austrią, a Węgrami w roku 1927. Potężna armia lądowa, największa flota pancerna i lotnictwo bombowe - nieprzerwanie stanowią o sile imperium.

2. Zjednoczone Komuny Francji (zwyczajowo: Komuna Francuska) - Luźny związek gmin/komun utworzony po rewolucji w 1919 roku. Niemcy zgodzili się na pokój, który oddawał im Alzację-Lotaryngię, a także wspominaną wcześniej Flandrię-Walonię. Komuna Francuska wygnała wcześniej rządzących, którzy postanowili walczyć o odzyskanie Paryża z terenów byłych kolonii. Kraj będący przedmiotem wewnętrznych sporów o istotę państwa. Niemniej jednak uznawany obecnie za stolicę syndykalistycznej międzynarodówki.

3. Królestwo Hiszpanii - Państwo będące cieniem dawnego imperium hiszpańskiego. Ciągły konflikt między zwolennikami dynastii królewskich i wzrastająca popularność anarchosyndykalistycznego Confederacion Nacional Trabajadores stawiają przed przyszłością Królestwa znak zapytania. Przestarzała gospodarka nie zostanie zreformowana na tyle szybko by załagodzić spory. Być może szansą na przetrwanie jest pomoc Cesarza Wilhelma?

4. Unia Brytyjska - Państwo powstałe na fali rewolucji we Francji. W 1925 roku kiedy to protesty związkowców rozlały się na cały kraj, a bunt wewnątrz armii doprowadził do ucieczki króla Jerzego V. Pomimo bardzo dobrych stosunków między Unią, a Komuną, Anglicy, Szkoci i Walijczycy do tej pory prowadzili raczej politykę izolacjonistyczną, chcąc jedynie zapewnić sobie bezpieczeństwo przed ew. najazdem rojalistów. Nie przeprowadzono też aż tak radykalnych reform społecznych jak we Francji.

5. Republika Rosyjska - Pomimo zwycięstwa białej armii nad bolszewikami, Rosja również jest cieniem dawnej potęgi. Demokracja i trudny komrpomis między eserowcami, a kadetami wprawdzie wystarczająco legitymizują Prezydenta Kiereńskiego, ale jest on przedmiotem ataku zarówno ze strony syndykalistów jak i militarystów czy zwolenników restauracji imperium. Rosja utraciła ziemie z każdej strony świata, a jej gospodarka nadal nie jest dostosowana do potrzeb ludności.

6. Orda Ałaska - Terytorialnie duże państwo powstałe w wyniku rewolucyjnego chaosu. Turkmeni, Kazachowie i Rosjanie z tamtych rejonów stworzyli jednak słabą organizację w której wszyscy chcą rządzić i wszyscy czują się poniżani.

7. Unia Dońsko-Kubańska - Kozacy Dońscy i mieszkańcy Kubania pozostali wierni carowi i nie chcieli wiązać się federacją z Republiką przez co stworzyli, jak sami twierdzą, przejściowo funkcjonujące państwo. Posiada ono mobilną armię kawaleryjską, ale i problem z uznaniem przez sąsiadów, którzy mogą wykorzystać samotność kozaków...

8. Imperium Ottomańskie - Zwycięstwo w Wielkiej Wojnie wcale nie oznaczało końca kłopotów dla Ottomanów. Zatargi z Ormianami, perskie ambicje i rosnący w siłę Egipt, wyrastający na lidera Arabów - wydają się być zagrożeniem dla chwiejącego się w posadach Imperium. Brak reform, skostniały system religijny i dyskryminacja mniejszości, których nie brakuje; nie przepowiadają dobrej przyszłości.

9. Monarchia Austro-Węgierska - Kraj wielki terytorialnie, ale wewnętrznie rozbity przez coraz większą federalizację. W skład oprócz dwóch głównych członów państwa wchodzą dominia austriackie: Bohemia, Galicja-Lodomeria i Bośnia oraz Węgierskie czyli Chorwacja. Niemniej jednak słabość Monarchii powoduje coraz silniejsze tendencje odśrodkowe dlatego nadchodząca renegocjacja Ausgleichu w 1937 roku da odpowiedź na pytanie co w istocie czeka Austro-Węgry.

10. Królestwo Szwecji - Izolacjonistyczne państwo w Skandynawii w którym jednak narasta spór polityczny. Nacjonaliści i syndykaliści straszą się nawzajem jednak Król wierzy w zwycięstwo zdrowego rozsądku w nadchodzących wyborach.

11. Królestwo Finlandii - Państwo w którego głównym interesie leży przede wszystkim słabość Rosji. Rosjanie nie mogą Finom wybaczyć nie tylko interwencji podczas rewolucji, ale aneksji Karelii, którą nawet rosyjscy gołębie uznają za swoją. Finowie na pewno będą zabiegać o poparcie skandynawskiej rodziny, ale jeśli będzie trzeba to być może i Niemców.

12. Królestwo Norwegii - Niewielkie państwo, ale położone w strategicznym miejscu Europy. To właśnie stamtąd brytyjscy republikanie obawiają się ataku Ententy. Wkrótce wybory w których lewica wcale nie stoi na straconej pozycji...

13. Carstwo Bułgarii - Jeden z większych beneficjentów Wielkiej Wojny dzięki której Bułgarzy powiększyli swoje terytorium w niemal każdym kierunku. Nie jest jednak wasalem Mitteleuropy, ale równorzędnym partnerem. Pewnym zagrożeniem byłoby jednak rumuńsko-grecko-serbskie porozumienie o którym coraz częściej słychać w Belgradzie. Tymczasem Bułgaria musi postawić na modernizację kraju, a nie na kolejne wojny.

14. Hetmanat Ukrainy - Ukraińcy zawdzięczają swoją wielkość głównie zabiegom o jak najdalsze odsunięcie Rosji od granic Niemiec i Austro-Węgier. Przez 6 lat po Wielkiej Wojnie pod nadzorem Austrii, jednak po negocjacyjnych problemach państwo przejęli pod swoją "opiekę" Niemcy. Ukraina to jednak nadal problem z narodową świadomością, społecznym niedorozwojem, a piekielnym zagrożeniem dla niemieckiej dominacji może okazać się tęsknota za Caratem.

15. Biała Rutenia - Dwukrotnie większy kłopot z samoświadomością narodową niż na Ukrainie, ale młode państwo cieszy się niemieckim wsparciem. Tyle tylko, że przywódcy Białej Rutenii czują, iż ich kraj ciągle stoi na granicy imperium, a coraz częściej mówi się o rewizji własnej polityki. Czy to będzie jednak możliwe i kto na tym skorzysta?

16. Socjalistyczna Republika Włoch - Państwo powstałe po sprzeciwie południa wobec centralizacji pod berłem papieża. Woda na młyn dla teorii Antonio Gramsciego, który rozwija syndykalistyczne teorie. Eksperymentalny system społeczny jest jednak wspierany przez francuską Komunę i o ten sojusz opiera swoje istnienie. Popularna ciągle jest jednak myśl o nowy Risorgimento.

17. Włoska Federacja - Po porażce Ententy, przy udziale CK Monarchii doszło do restauracji rozbicia państwa na małe księstwa. Niemniej jednak papieskie zabiegi o utworzenie federacji zakończyły się sukcesem i mimo pewnych oporów Włosi starają się uniezależniać od polityki Austro-Węgier. Zagrożenie od południa zdaje się być jednak wysokie, więc papież musi lawirować między emancypacją, a bezpieczeństwem młodej federacji.

18. Nowe Państwo Portugalskie - Zarządzane przez Antonio Oliveirę Salazara terytorium straciło swoje geopolityczne oparcie o Brytyjskie Imperium po Wielkiej Wojnie. Centralizacja władzy i dobre stosunki z Królestwem Hiszpanii zdają się jednak przynosić efekty, ale jedyny sąsiad zdaje się mieć problemy i wkrótce Portugalia będzie musiała zadecydować co dalej.

19. Konfederacja Szwajcarska - Tradycyjna niezależność Szwajcarii i jej izolacjonizm stanął pod znakiem zapytania po utworzeniu francuskiej Komuny. Szwajcarzy muszą liczyć się z perspektywą utraty samodzielności przez coraz częstsze zapowiedzi jastrzębi Komuny o konieczności przyłączenia Genewy do związku...

20. Zjednoczone Księstwo Bałtyckie - Utworzone w celu realizacji koncepcji Mitteleuropy państwo jest całkowicie zależne od Cesarstwa Niemieckiego, ale sami Niemcy wskutek własnego osadnictwa mogą naciskać na ograniczenie samodzielności państwa.

21. Królestwo Litwy - Litwini odgrywają rolę marionetki Cesarstwa, ale od dłuższego czasu starają się prowadzić bardziej niezależną politykę. Król Mindaugas jest zwolennikiem połączenia się z Polską i Białorusią oraz odbudowania Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Napotyka jednak na opór młodego litewskiego nacjonalizmu, a i cesarz Wilhelm może patrzeć podejrzanie na tę koncepcję.

22. Legionowe Państwo Rumuńskie - Porażka w Wielkiej Wojnie osłabiła legitymizację rządów królewskich, a to doprowadziło do przejęcia władzy przez militarystyczną Gwardię Żelazną pod przywództwem Corneliu Codreanu. Rumunia nie ukrywa swoich ambicji terytorialnych i pragnie zająć siłą zdemilitaryzowaną strefę Oltenii. Nie może być jednak pewna reakcji Monarchii CK ani Bułgarów. Na wszelki wypadek zagranica przygotowuje scenariusz powrotu króla...

23. Królestwo Serbii - Serbom udało się zachować niepodległość, ale sny o bałkańskiej dominacji brutalnie zderzyły się z rzeczywistością. Serbowie muszą być ostrożni w swojej polityce wobec sąsiadów bo nadal obarczona jest ryzykiem interwencji. Przez 15 lat od Wielkiej Wojny kraj jednak nie próżnował budując umocnienia na całej granicy.

24. Królestwo Grecji - Mała Grecja pomimo utraty sojuszników nie chowa swoich ambicji, a może się okazać, że Ottomani są za słabi by ją usidlić. Cypr, Kreta i Macedonia to wciąż tereny gdzie Grecy chcieliby posiadać swoją władzę.

25. Gruzińska Socjalistyczna Republika Radziecka - Rządy socjalistów w Gruzji zapanowały jeszcze podczas rewolucji bolszewickiej w Rosji, jednakże zdominowane były przez mienszewików. Sprawna polityka Ławrientija Berii doprowadziła jednak do przejścia państwa na pozycje radykalne. Udało się obronić niezależność poprzez izolację od Dońsko-Kubańskiej Unii jak i dystans do azersko-ormiańskich konfliktów. Syndykalistyczne jastrzębie pragną jednak utworzyć totalistyczne państwo na całym zakaukaziu.

26. Demokratyczna Republika Azerbejdżanu oraz Republika Armenii - Małe państwa będące jednak w ciągłym konflikcie dyplomatycznym, nieuznające siebie nawzajem. Ormianie są tradycyjnie prorosyjscy (choć zwasalizowani przez Ottomanów), a Azerowie szukają wsparcia ze strony Persów.

27. Królestwo Danii - Mimo poprawnych stosunków z Niemcami Duńczycy zdają się mieć problemy z utrzymaniem integralności terytorium. Islandia domaga się niepodległości co jednak może spowodować regionalny kryzys ze względu na bliskość Unii Brytyjskiej i zakusy niepogodzonego z porażką brytyjskiego Monarchy.

28. Królestwo Holandii - Formalnie niezależna Holandia jest gospodarczo uzależniona od Niemiec. Ze względu na dość liberalne prawodawstwo wewnątrz kraju rozwija się też szybko ruch związkowy. Dodatkowym problemem jest polityka kolonialna w tzw. Indiach Holenderskich. Monarchia musi lawirować by utrzymać niepodległość.

29. Republika Irlandii - Irlandczycy odpowiednio wykorzystali zamęt u zamorskiego sąsiada dzięki czemu anektowali obszar Ulsteru. Obawiają się jednak ingerencji ze strony Unii Brytyjskiej co może zagrażać niepodległości państwa.

30. Księstwo Albanii - Bufor niemiecko-ottomański wciśnięty w strefy będące przedmiotem żądań Serbii i Grecji co ma być zabezpieczeniom interesów Mitteleuropy na bałkanach. Słabość Konstantynopola uruchamia jednak dążenia do uniezależnienia kraju.

=======================================================

OD AUTORA: Pytanie do ewentualnych czytelników, czy życzycie sobie takich bonusów odnośnie świata teraz czy dodawać je między pierwszymi odcinkami regularnej rozgrywki?

 

Niepodległości nie dano nam raz na zawsze..."



ODCINEK I - STYCZEŃ 1936
Nie ma ludzi niezastąpionych

​

Uruchomione projekty badawcze w Królestwie Polskim​

Nowy Rok w Królestwie rozpoczął się od szkolenia zorganizowanego przez Polsko-Niemiecką Kompanię Transportową. Program ten ma na celu poprawienie jakości pracy inżynierów, a jest finansowany przez państwo, choć sama Kompania ma charakter firmy prywatnej. Na prośbę Dyrektora Departamentu Informacji, Mariana Rejewskiego, rozpoczęto też pracę nad zwiększeniem skuteczności polskiego wywiadu wojskowego. Może mieć to nieocenione znaczenie w przyszłości, gdyby Królestwu przydarzyła się konieczność uczestniczenia w konflikcie.

Spotkanie przodujących totalistów w Birmingham​

Z broszury Oswalda Mosleya, "Totalizm - droga do wyzwolenia":

"(...) jest więc rzeczą znamienną, że postulowana przez anarchistów i część syndykalistów, słabość państwa, w gruncie rzeczy jest ukłonem w stronę wszelkiego reakcjonizmu. Jeśli porównamy pod względem skuteczności rządy choćby towarzyszy gruzińskich z rządami brytyjskimi i francuskimi, to gołym okiem widać, że ta nieświadomie totalistyczna Gruzja pod wodzą Berii jest dużo lepiej ugruntowana w swoim regionie niż kraje o których wspomniałem. Walka klasowa z konieczności jest walką narodową i nie jest tylko walką na słowa (...)"

W Birmingham Mosley (nieformalny lider frakcji maksymalistów w Unii Brytyjskiej) spotkał się z George'm Valois (przywódca Sorelian w Komunie Francuskiej) oraz Benito Mussolinim z narodowo-syndykalistycznej organizacji południowych Włoch. Beria, którym Mosley zdaje się być zachwycony, również pojawił się na posiedzeniu. Prasa radykalna na niemal całym świecie opublikowała pełne zachwytów komentarze pod adresem Mosleya, a dziennikarze "czerwonych" gazet masowo przemieszczają się do Tbilisi z chęcią zrobienia reportażu. Znalazły się jednak osoby, które były od razu krytyczne wobec tych teorii, a najpoważniejszą zdaje się być szef rządu Socjalistycznej Republiki Włoch, Antonio Gramsci:

Antonio Gramsci, w porannym wydaniu "Rosso Napoli" 7 stycznia:

"(...) Organizowanie władzy robotniczej nie może nastąpić od strony państwowej, ani też władza robotnicza nie może stać się państwową w burżuazyjnym znaczeniu tego pojęcia, a tym jest właśnie silnie scentralizowana struktura. Ideą rewolucji i syndykalizmu w ogóle jest przeniesienie ośrodka władzy ze stolicy ku ludowi pracującemu. Jeżeli pokazujemy światu wyższość naszego ustroju to właśnie przez to, że odrzucamy przeżytki monarchii absolutnej (...)"

​

Morderstwo Kierenskiego i przetasowania na szczycie władzy​

Rankiem 7 stycznia, świat coraz szybciej zaczęła obiegać szokująca wiadomość. W zamachu zginął Prezydent Rosyjskiej Republiki Aleksander Kierenski. Delegacje z całego świata zaczęły zapowiadać swój przyjazd na pogrzeb, ale komentatorzy m.in. w Niemczech rozpoczęli debatę o przyszłości Rosji.

Berliński "Kaiserliche Zeitung" w popołudniowym wydaniu wywołał burzę:

"(...) Ach tak! Nagle okazało się, że rosyjscy eserowcy są w stanie w jednej chwili odejść od kompromisu z kadetami na rzecz socjalistycznych rządów w Rosji? Strzeżmy się rodacy! Każdego dnia, w domu i w pracy jesteśmy żołnierzami naszego Cesarstwa. Co powiedzielibyśmy gdyby kula dosięgła cesarza, a "towarzysze" z SPD w jednej chwili uchwaliliby swoją władzę?!"

Nie trzeba było czekać długo na odpowiedź socjaldemokratów, Otto Wels zwołał w berlińskim Wedding wiec żałobny:

"(...) Kto ucierpiał na śmierci Kiereńskiego? Reakcja, militaryści? Protestancka i katolicka hierarchia? Nie! Prezydent Rosji był symbolem demokratycznych przemian w tamtym kraju! Podłe insynuacje, że to wymarzony scenariusz dla SPD to żałosny atak propagandy. Nikt inny, a właśnie eserowcy mają nie tylko prawo, ale i obowiązek - kontynuować politykę Kierenskiego!(...)"

Sukcesy niemieckich osadników w Zjednoczonym Księstwie Bałtyckim?​

9 stycznia w Rydze, podjęto decyzję, że księstwo będzie dążyć do unifikacji z Cesarstwem Niemieckim. Nie było to niespodzianką bo niemieccy osadnicy praktycznie dominują na tamtym terenie. Niemniej jednak wydawało się, że samo utworzenie marionetkowego państwa było wybiegiem mającym odrzucić oskarżenia o imperializm. Czy taki los może czekać inne kraje Mitteleuropy?

Nowy Dyrektor Departamentu Gospodarki i nowy Szef Sztabu KWP.​

9 stycznia, Warszawa, Zamek Królewski. Pierwsze w roku posiedzenie Dyrektoriatu Królestwa Polskiego na czele z Przewodniczącym Rady Stanu, hrabią Zdzisławem Lubomirskim.

(...)

Hrabia Zdzisław Lubomirski: Zdecydowałem się jednak odciążyć generała Sikorskiego, a także powierzyć stanowiska Szefa Sztabu generałowi Szyllingowi, którego pierwszym zadaniem będzie przegrupowanie armii i stworzenie doktryny obrony naszego terytorium na wypadek konfliktu. Jednocześnie chciałbym by generał Sikorski zachował stanowisko Dowódcy Wojsk Lądowych. Z dniem dzisiejszym zdecydowałem się też powołać nowego Dyrektora Departamentu Gospodarki, którym będzie Jan Stecki. Dyrektor Wierzbicki moim zdaniem zbyt mocno obstawał przy ideałach rozdziału państwa i gospodarki. Chciałbym by było Panom wiadomo, że Dyrektor Stecki odpowiadać będzie głównie za uprzemysłowienie państwa, które uważam za konieczne w chwili obecnej.

(...)

Warszawski "Express Wieczorny" (zbliżony do lewicy) jeszcze tego samego dnia komentował:

"Zmiana w rządzie jest oczywiście zapowiedzią bardziej aktywnej polityki państwa co na pewno witamy z radością, ale Przewodniczący Lubomirski nadal obstaje przy lawirowaniu i ukłonach w kierunku endeckim. Stecki to także ich człowiek. Nie wiemy natomiast co zapowiada zmiana na stanowisku Szefa Sztabu, ale wielu spośród nas pamięta jeszcze walkę generała z byłym caratem"

Narodowe Państwo Legionowe triumfuje.​

10 stycznia rząd Codreanu złamał postanowienia międzynarodowe i wojska rumuńskie wkroczyły na teren Oltenii, która miała być terenem zdemilitaryzowanym. Posunięcie nie pozostało niezauważone przez Węgrów, Bułgarów i Niemców, ale jak do tej pory nie zdecydowano się na żadne poważniejsze kroki.

​

Mongolia i nowy Czyngis-Chan?​

Komentarz Imperiariu Shinbun, prosto z Tokio:

"Ułomność rosyjskiego państwa jak widać pozwala także innym myśleć o dominacji w naszym regionie. Miłościwy Hirohito na pewno zrobi wszystko by nie dopuścić do obcych najazdów na nasze tereny(...)"

Marceau Pivert ogłasza rezygnację​

16 stycznia Marceau Pivert, z frakcji robotniczej, ogłosił rezygnację ze stanowiska szefa rządu Zjednoczonych Komun Francji. Zgodnie z tamtejszym prawem w przeciągu dwóch tygodni zostanie zorganizowany zjazd delegatów ze wszystkich regionów.

Wieści z Moskwy. Druga rewolucja bolszewicka?​

Nikołaj Bucharin, nieoficjalny lider bolszewickiej frakcji na lewicy, został ogłoszony Premierem Republiki Rosyjskiej. Reakcje świata są dość paniczne bo jeśli dojdzie do sojuszu rosyjskich bolszewików i francuskich komunardów to zagrożenie spadnie na całą Mitteleuropę, w tym chcąc nie chcąc, Królestwo Polskie.

Przemówienie Hetmana Pawła Skoropadskiego, szefa rządu Hetmanatu Ukrainy:

"(...) żaden rosyjski imperializm, ani nacjonalistyczny, ani ukryty pod płaszczykiem wyzwolenia, syndykalistyczny - nie przekreśli już zdobyczy niepodległej Ukrainy. Nie znamy przyszłości, ale dzisiejsza informacja uświadamia nam jak ważna jest współpraca niepodległych państw z Cesarstwem Niemieckim. Na każdą recydywę bolszewizmu jesteśmy w stanie odpowiedzieć!"

Pierwsze efekty pracy generała Szylinga​

Rozdrobnienie armii, tak by wypełnić całą granicę Królestwa, ma poprawić skuteczność Królewskiego Wojska Polskiego w przypadku ataku, bądź zatargów z którąkolwiek ze stron. Z drugiej strony tak małe jednostki nie są w stanie z sukcesami operować na froncie tak więc możemy się spodziewać dalszych kroków. Kontrowersją było rozwiązanie dywizji kawalerii co jest zapowiedzią na pewno innej koncepcji wojskowej niż ta obowiązująca dotychczas. Podział lotnictwa na bombowe i myśliwce to zapewne inicjatywa generała Zająca.

Na emigracji w Kanadzie, zmarł Król Imperium Brytyjskiego, Jerzy V​

Radio Ottawa, okolicznościowe przemówienie Sir Williama Lyona Mackenzie Kinga, Premiera Kanady i szefa Partii Liberalnej:

"(...) Król Jerzy był i na zawsze pozostanie przyjacielem Kanady. To właśnie my, Kanadyjczycy mamy zaszczyt współpracy z królewską administracją i to właśnie na naszych barkach spoczywa ciężar przywrócenia prawowitej władzy na Wyspach Brytyjskich. Ententa jest i będzie silna tak długo jak będziemy potrafili zrównoważyć bezpieczeństwo Kanady i konieczność powrotu nowego Króla do Pałacu Buckingham"

i...

Republikańskie Radio Londyn, przemówienie Artura Hornera, Przewodniczącego Trade Union Congress:

"Cios dla imperializmu, nie dla brytyjskiego ludu. Cios dla marzeń jaśnie panów o odbiciu Londynu z rąk mieszkańców. Cios dla kapitalistycznych pasibrzuchów pragnących zaprzęgnięcia górników Liverpoolu do własnego wozu. Symbol dla Unii Brytyjskiej bo oto odchodzi ze świata żywych naczelny pomysłodawca przelania krwi brytyjskiej dla własnej władzy (...)"

Budowa drogi Radom-Łomża i industrializacja wschodniej rubieży Królestwa​

Z wywiadu Dyrektora Steckiego dla Królewskiej Gazety Polskiej, 22 stycznia 1936.

Jan Stecki: Budowa tej drogi nie potrwa dłużej niż rok. Komunikacja to podstawa nowoczesnego państwa (...) Wie Pan zawsze byłem zwolennikiem wyrównywania szans w regionach. Województwo Lubelskie i Podlaskie nie mogą być czarnymi plamami na gospodarczej mapie Polski.

Nie tylko Mongolia wschodzi na Dalekim Wschodzie​

27 stycznia Cesarz Pu-Yi ogłasza nową Reformację w cesarstwie Quingów. Czy to oznacza zerwanie dotychczasowej współpracy z Niemcami?

Książę Edward nie chce określać swojej polityki przed koronacją​

W Kanadzie, co było spodziewane, wybuchła debata na temat przyszłości państwa między brytyjskimi jastrzębiami zabiegającymi o inwazję na Wyspy, a rdzennymi Kanadyjczykami chcącymi skupić się przede wszystkim na ugruntowaniu własnej niepodległości. Na 1 lutego wyznaczono koronację Edwarda toteż przyszły król nie chciał jeszcze zabierać stanowiska 3 dni wcześniej.

Trwają wybory w Komunie Francuskiej​

31 stycznia, artykuł w L'Humanité:

"Do tej pory wybory pokazują siłę jedności w różnorodności. Każda Komuna nadal dysponować będzie obowiązkiem mobilizacji wojska w wypadku konieczności obrony kraju, to koncepcja anarchistów, podobna do status quo. Swoich przedstawicieli w nowym rządzie będą mieli jednak zarówno Sorelianie jak i frakcja robotnicza w postaci samego towarzysza Piverta. Ku chwale Komuny czekamy na dalsze wieści z Paryża!"

===============================================

Uff. Długi mi ten odcinek wyszedł, ale wierzcie, że i tak z ogromu możliwości wybrałem to co najważniejsze Będę wdzięczny za ewentualne poprawki i upomnienia ponawiam też prośbę o polecenie programu do robienia screenów, to bardzo ważne bo f11 nie zawsze działa.

PS. Wyedytowałem poprzedni bonus nr 1 zgodnie z zaleceniami czytelników. Miłego czytania!

 

Niepodległości nie dano nam raz na zawsze..."



BONUS NR 2 - AFRYKA I AZJA MNIEJSZA W 1936 ROKU

​

1. Mittelafrika - Rejon wydzielony z Cesarstwa Niemieckiego. Honorowy Pokój zawarty między Trójprzymierzem, a Ententą zawierał podział kolonii w Afryce dzięki czemu Niemcy stały się jednym z liderów także na tym kontynencie. Jednakże koszty utrzymania kolonialnej administracji z każdym rokiem rosły przez co koła rządzące postanowiły przyznać Mittelafrice status odrębny, z własnym budżetem. Rządy niemieckich nacjonalistów muszą przeto liczyć się z głosem murzyńskich robotników, zrzeszających się w związki zawodowe, choć sama generalicja planuje rozszerzenie terytorium.

2. Królestwo Egiptu - Upadek Imperium Brytyjskiego spowodował szybki wzrost znaczenia Kairu. Zajęcie bez większych problemów terytorium Sudanu i panarabskie ambicje nowego państwa są przyczyną traktowania Egiptu jako wyrastającego lidera regionu, który może pokusić się o rywalizację z Ottomańskim Imperium.

3. Republika Francuska (zwyczajowo: Narodowa Francja) - Rząd emigrował do Afryki skąd chce nadzorować działania przeciw Komunie, pozostając w ścisłym sojuszu z dawnymi posiadłościami Imperium Brytyjskiego i jego królem. Wśród elit popularny staje się postulat przywrócenia upadłej monarchii.

4. Trypolitania - Terytorium zależne od Ottomanów, będące strategicznym sojusznikiem imperium w rejonie Maghrebu.

5. Królestwo Abisynii - Jedno z niewielu niezależnych państw w Afryce, choć z popularną ideą utworzenia regionalnego mocarstwa.

6. Portugalska Afryka (Angola i Mozambik) - Portugalia zachowała kolonie, dzięki swojemu niezaangażowaniu w walki w Europie. Niemniej jednak po dawnym imperium pozostało niewiele co każe przewidywać niepewność kolonii w obliczu ekspansji Mitteleuropy.

7. Związek Południowej Afryki - Państwo pozostało niezależne w zamian za porzucenie Ententy i wyrzeczenie się terytorialnych ambicji. Nie wiadomo jednak czy lobbyści dawnego Imperium Brytyjskiego nie zechcą pozyskać z powrotem dawnego sojusznika.

8. Niemiecki Madagaskar - Cesarstwo nie zdecydowało się na przekazanie terenu Mittelafryce, być może ze względu na położenie przy strategicznym szlaku transportowym, podobnie zresztą jest z Kanałem Sueskim.

9. Hiszpańska Afryka Zachodnia (Sahara Zachodnia) - Niewielki skrawek ziemi, pozostający pod zarządem Królestwa Hiszpanii.

10. Niemieckie Maroko - Również posiadłość pod zarządem berlińskim. Istnieje tam jednak silny ruch niepodległościowy.

11. Imperium Ottomańskie - Zwycięstwo w Wielkiej Wojnie wcale nie oznaczało końca kłopotów dla Ottomanów. Zatargi z Ormianami, perskie ambicje i rosnący w siłę Egipt, wyrastający na lidera Arabów - wydają się być zagrożeniem dla chwiejącego się w posadach Imperium. Brak reform, skostniały system religijny i dyskryminacja mniejszości, których nie brakuje; nie przepowiadają dobrej przyszłości.

12. Arabia Haszymicka - Zarządzana przez islamskich arystokratów część Azji Mniejszej, nie będąca w strefie wpływów Ottomanów. Potencjalny sojusznik Egiptu w walce przeciwko konstantynopolskiej władzy.

13. i 14.: Oman i Jemen - Ottomańskie marionetki, podobne swoim statusem do Trypolitanii.

15. Liberia - Zależne od USA terytorium, coraz częściej jednak elity liberyjskie mówią o niepodległości w obliczu chronicznego kryzysu w Stanach.

 

Niepodległości nie dano nam raz na zawsze..."



ODCINEK II - LUTY 1936
Wielki kryzys!



Edward VIII nowym Królem... Imperium Brytyjskiego?​

Fraszka z berlińskiego kabaretu:

Wielki Imperator świata
Co swe berło wszędzie kładzie
Będzie walczył tak jak tata
Koronował się w... Kanadzie

Mimo pewnego zaangażowania ze strony rządu, w krótkim czasie kolejki bezrobotnych pojawiły się wszędzie...​

W Cesarstwie Niemieckim wybuchł kryzys. Okazało się, że bańka inwestycyjna z dnia na dzień pękła. Ludzi nie stać na konsumpcję zwiększonej podaży wielu produktów. Firmy masowo obniżają pensje, lub zwalniają pracowników. Banki proszą rząd o pomoc, a związki zawodowe żądają organizacji robót publicznych i wypłacania zasiłków. Tąpniecie niemieckiej gospodarki może mieć katastrofalne skutki dla wszystkich partnerów handlowych Niemiec. W tym Polski.

"Kaiserliche Zeitung", wydanie z 2 lutego:

"Rozbudzanie niepotrzebnej paniki na pewno nikomu nie pomoże, a jedynie będzie idealną reakcją dla wszystkich wywrotowych ruchów. Niemiecka jedność nie może zostać zachwiana poprzez chwilowe problemy. W całej historii Cesarstwa zdarzały nam się różne wypadki, a mimo to zawsze potrafiliśmy wyjść z opresji."

Z ulotki Frei Arbeiter Union Deutschlands (komuniści):

"Bracia robotnicy! Krach kapitalistycznej gospodarki to ostateczny przykład porażki polityki rządu cesarskiego! Dziś to my, klasa robotnicza, mamy płacić za rozdmuchane potrzeby posiadaczy! Dosyć już ciągłe poniżania! Za zachodnią granicą pracownicy żyją bez kapitalistów, za to kapitaliści nigdzie nie mogą żyć bez robotników! (...)"

Przemowa Heinricha Brunninga w Monachium, Przewodniczącego katolickiej partii Zentrum:

"(...) Bóg w Trójcy Świętej jedyny ma i będzie nas miał w opiece bo nigdy się od nas nie odwróci. Sprawiedliwość stoi po naszej stronie i wszyscy, niezależnie od tego czy jesteśmy przedsiębiorcami czy pracownikami, włościanami czy urzędnikami - stoimy dziś w obliczu sprawdzianu jaki na nas zsyła. Tylko trzymając się razem jesteśmy w stanie przetrwać najgorsze"

​

Ostra reakcja rządu na strajki w Sao Paulo​

W Brazylii najwidoczniej związki zawodowe postanowiły uprzedzić nadchodzące wieści o kryzysie. 3 lutego robotnicy Sao Paulo zażądali ustąpienia rządu. Popularność idei syndykalistycznych w Brazylii od dłuższego czasu rośnie. Swoją odpowiedź na kryzys kapitalizmu mają też jednak integryści. Kto zwycięży walkę o władzę w Brazylii?

Policja Królestwa postawiona w stan gotowości​

4 stycznia, Łódź. Z przemówienia Feliksa Dzierżyńskiego, lidera SDP (Syndykaliści dla Polski):

"Lubomirski jest tylko marionetką w rękach cesarskiego imperializmu! Czy ktoś potrzebuje lepszych dowodów? Jak to jest, że pojutrze od spadku notowań niemieckich firm nagle wycofuje się produkcję z polskich miast?! Co może zrobić rząd na którego czele stoi hrabia? Posłuchać żądań ludu czy może za wszelką cenę bronić swoich włości? Towarzysze! Przyjazna nam od zawsze Francja rozwija swoją produkcję, a każdy robotnik żyje godnie i nie stoi nad nim żaden posiadacz! Jednoczmy się i żądajmy robotniczo-chłopskiego rządu Polski Radzieckiej!"

Warszawskie "Odrodzenie Narodowe", wydanie z 4 stycznia, artykuł Romana Dmowskiego:

"Każdy kryzys jest szansą na zmiany. W naszym przypadku to przede wszystkim konieczność odejścia od marzeń o koherencji niemiecko-polskiej. Pierwszy okupant właśnie pokazuje, że Polska służy mu głównie jako rezerwuar siły roboczej i konsument nadwyżki produkcyjnej. W krótkim czasie państwa centralne, jako wspólny organizm gospodarczy, znajdą się w permanentnym rozpadzie. Wolna Polska - oto nasz cel. Nie czas na bajania socjałów o lepszym świecie ani na kłanianie się niemieckiemu cesarzowi. W Rumunii kryzys stworzył Narodowe Państwo Legionowe. Pora na Polskę!"

Zamek Królewski, posiedzenie Tymczasowej Rady Stanu i Dyrektorów Departamentów:

Hrabia Zdzisław Lubomirski: Dyrektorze Bukowiecki, jak wygląda sytuacja w kraju?
Stanisław Bukowiecki: Panie Przewodniczący, w Łodzi szykuje się wielki strajk, obawiam się agitki komunistów. Pewnie zaraz po Łodzi wybuchnie nam Zagłębie i czerwony Włocławek.
Lubomirski: A co z socjalistami?
Bukowiecki: Nie liczył bym na to, że zaczną nawoływać do powrotu do pracy. W ten sposób cały zachód kraju może stanąć na kilka dni. Dodatkowo endecja już zaczęła antyrządową kampanię i nacjonalistyczni związkowcy na pewno będą chcieli strajki przejąć, lecz nie wygasić je...
Lubomirski: Panie Hrabio, jakiej reakcji możemy spodziewać się ze strony Niemiec?
Hrabia Jan Szembek: Na pewno nie interwencji wojskowej, ale jeśli nie uspokoimy nastrojów to z pewnością przyśpieszymy tylko wycofanie ich aktywów i produkcji z naszych terenów.
Jan Stecki: Panowie wprawdzie nie stać nas teraz na organizację jakiś większych robót publicznych, ale wierzcie mi, że nasze projekty na pewno przyniosą w końcu poprawę.
Lubomirski: Co więc proponuje Departament Spraw Wewnętrznych? Sytuacja jest ciężka, jeśli będzie to konieczne, możemy zawsze podać się do dymisji i rozpisać wybory.
Bukowiecki: Ryzyko zwycięstwa wywrotowców jest zbyt wielkie. Póki co nie trzeba oczywiście używać wojska, ale na pewno przyda się zauważalna obecność policji.

Życiowe wyzwanie Piusa XI?​

8 lutego chcąc uniknąć uderzenia kryzysu we Włoską Federację, Papież Pius XI zobowiązał zrzeszonych do wspólnego sfinansowania projektu osuszenia bagien pontyjskich.

Ostatnie decyzje zjazdu i nowy lider Komuny Francuskiej, Niemcy wydają się być zaniepokojeni​

10 lutego, Algier. Rozmowa Prezydenta Republiki Francuskiej, Petaina z Premierem Darlanem.

Philippe Petain: I co Pan sądzi Panie Premierze?
Jean-Francois Darlan: Guerin zaskoczył. Dostał we władanie gospodarkę co oznacza właściwie jej słabość bo to ideolog, ale, że wybrano go też na głównego komisarza to już chyba efekt jakiegoś pata.
Petain: Skąd taki pomysł? Przecież już wcześniej na szczycie było sporo anarchistów.
Darlan: Wydawało się, że Sorelianie i Jakobini będą w stanie przeforsować kogoś od nich, ale najwidoczniej skończyło się na kolejnym pociesznym ideologu, Cachinie.
Petain: Ten zdaje się bardzo zmartwił Cesarza Wilhelma tak jak nowością byłaby agresja ze strony komunardów.
Darlan: Na pewno przez to nie znajdziemy się po jednej stronie, ale jeśli wrogowie nasi mieliby wziąć się za łeb to akurat my na tym stracić nie powinniśmy.

(...)

Przebudzenie greckiego rewanżyzmu?​

12 luty, New York Times, krótka informacja w rubryce "Europa":

"Bałkany do tej pory były zdominowane przez cieszącego się poparciem Niemiec i Austro-Węgier Cara Bułgarii. Ostatnimi czasy jednak ta pozycja zdaje się być zachwiana. Rumunia odważnie zajęła Oltenię, a nowy grecki premier zapowiada zerwanie z polityką skulonego ogona. Wprawdzie Serbia nie zdecydowała się na zerwanie stosunków z Bośnią, ale może to być tylko dobra mina do złej gry. Zdobycie austriackiej przychylności kosztem obojętności wobec Bułgarii"

Europa szybko odczuła uderzenie recesji​

Nie trzeba było długo czekać na rozlanie się kryzysu na cały kontynent. Ograniczenie niemieckiej produkcji pociągnęło za sobą podobną reakcję w Austrii co jest uderzeniem również w gospodarkę CK Monarchii. Region będzie bacznie obserwować sytuację gdyż nadchodzący Ausgleich w lutym 1937 roku interesuje niemal każdego kto ma styczność z Austro-Węgrami. Rosja z premierem Bukharinem również staje w obliczu gospodarczej depresji i być może dlatego nowy premier zrezygnował z inwestycji w służby państwowe, co miało być jego pierwszą decyzją. Może to być jednak tylko dobra mina do złej gry.

​

Nowy sojusz na Dalekim Wschodzie
​

Mongołowie ledwo zapowiedzieli zjednoczenie narodu, a już pokazują zęby. Tybet to nie jest silne państwo, ale nie trudno zauważyć, że Xibei Lianbang Yiyuan zostali właśnie okrążeni od północy i południa. Jaki będzie następny krok nowych aliantów i co na to sąsiedzi?

Zmiana rządu w Galicji​

Oficjalna nota Przewodniczącego Tymczasowej Rady Stanu Królestwa Polskiego do Premiera Galicji i Lodomerii:

Szanowny Panie Premierze!

Gratulując Panu objęcia posady Prezesa Rady Ministrów, pragnę życzyć jak największych sukcesów na drodze do pokonania gospodarczej recesji. Pomny wkładu pańskich przodków w dobro naszego wspólnego narodu, wierzę, że Polska i Galicja krocząc jedną drogą, mają również wspólny cel!

Przewodniczący Tymczasowej Rady Stanu Królestwa Polskiego, Hrabia Zdzisław Lubomirski

​

Nieudana próba wywarcia presji na Portugalii...​

...zakończyła się swoistym zamachem stanu w Mittelafrice​

Ernst Rohm, jeden z liderów Ligi Pangermańskiej, na wiecu w Hamburgu:

"Dawni działacze kongijskiej administracji kolonialnej są zagrożeniem dla dalszego istnienia Niemiec na kontynencie afrykańskim! Wierne cesarzowi jednostki jeszcze dziś są w stanie przepędzić to murzyńskie barachło tam skąd przybyło! Nasze obawy są uzasadnione także dlatego, że w pobliżu czają się już żądni zemsty francuscy agresorzy, a Afryka południowa czym prędzej może zostać wykorzystana przez marzycieli z Kanady. Precz z rządem Lumumby!"

Nacjonalizacja rumuńskiej ropy to tylko pokłosie większej afery​

Horia Sima, zastępca Conducatora Codreanu, na sesji rumuńskiego Zgromadzenia Narodowego:

"Mam tu w ręce dowody na to, że minister Cuza spotkał się na początku miesiąca z radcą Ambasady Cesarstwa Niemieckiego w Rumunii, który przekazał mu dane konta bankowego w Szwajcarii. Oto prawdziwa przyczyna zaangażowania ministra w umowę niemiecko-rumuńską! A oto zdjęcie radcy i ministra! Ci, którzy są tak przeciwni nacjonalizacji to agenci upadającego imperium Mitteleuropy!"

Wizyta Wilhelma II jako pozór czy realny sukces?​

Wywiad radiowy Kanclerza Niemiec, Franza von Papena:

Dziennikarz: A więc zaprzecza Pan Kanclerz pogłoskom o utracie wpływów w środkowej Afryce?
von Papen: Oczywiście, pangermaniści znowu zrobili hucpę tak jakby stało się coś poważnego. Dla nich każde takie zdarzenie, a przypomnę, że podobnie było tydzień temu po wybuchach w Azji, jest powodem by domagać się nowej Wielkiej Wojny. Kasavubu i Lumumba nie przyjęli by naszego Cesarza z takimi zamiarami.
Dziennikarz: Nie tylko pangermaniści o tym mówią Panie Kanclerzu. Także Hugenberg wyraził zaniepokojenie.
von Papen: Rozumiem oczywiście próby podkopania autorytetu konserwatystów przez narodową opozycję, ale naprawdę nie ma powodu do obaw. Ufam naszemu Cesarzowi i nie zamierzam działać wbrew jego woli.

Irlandia Bogiem silna​

Irlandczycy ciągle czują zagrożenie. Nie ma mowy o bezpieczeństwie ze strony Ententy po aneksji Ulsteru, ale republika może się okazać niewygodna także dla Unii Brytyjskiej. Podkreślenie tradycyjnego katolicyzmu to na pewno oczko w kierunku Włoskiej Federacji jak i hiszpańskich karlistów, a może nawet monarchistów wewnątrz francuskich kolonii? Irlandia musi szukać sojuszników bo katolickie Austro-Węgry nie są morską potęgą i w te rejony na pewno się nie zapędzą.

Rozstrzelanie byłego ministra Cuzy.
​

Odczytany wyrok przed egzekucja:

"Sąd Najwyższy Narodowego Państwa Legionowego decyzją z dnia 25 lutego 1936 roku po rozpoznaniu sprawy Alexandru Cuzę, urodzonego 8 listopada 1857 r. w Jassach, uznał go winnym zdrady stanu i skazał na śmierć przez rozstrzelanie. Conducator Narodowego Państwa Legionowego, Corneliu Zelea Codreanu, nie skorzystał z prawa łaski. Wyrok zostanie wykonany natychmiast!"

Śmierć ostatniego karlistowskiego pretendenta do tronu Hiszpanii​

Ze wspomnień Piusa XI:

"Naciskał on by Królestwo Hiszpanii przetrwało jako organizm, by nie zapominać, że hiszpańska ziemia jest dobrem istniejącym niezależnie od władcy. Wspominał też, że czerwone berety zdają się tego nie rozumieć, a zbyt często ulegają własnym gorącym sercom.

Aktualny stan sprzętu wojskowego...


...i projektów badawczych w Królestwie Polskim.​

28 lutego, Sztab Główny Królewskiego Wojska Polskiego, Warszawa:

(...)

Szef Sztabu KWP, Generał Antoni Szylling: Wezwałem Pana ponieważ pilne jest opracowanie projektu rozwoju naszej armii, oczywiście wg możliwości.
Generał Tadeusz Kutrzeba: Oczywiście, opracowanie techniki wsparcia artyleryjskiego pozwoli usprawnić nasze wojsko tak pod kątem ofensywnym jak i obronnym. Myślę, że efekty przedstawię Panu Generałowi już niedługo.

(...)

======================================================

No to drugi odcinek przed Wami, mam nadzieję, że nie zanudzi, ani nie zawiedzie. Na wszelkie pytania/sugestie/poprawki postaram się odpowiedzieć gdyby oczywiście takie były

 

"Niepodległości nie dano nam raz na zawsze..."



BONUS NR 3 - AZJA W 1936 ROKU

​

1. Republika Rosyjska - Pomimo zwycięstwa białej armii nad bolszewikami, Rosja również jest cieniem dawnej potęgi. Demokracja i trudny kompromis między eserowcami, a kadetami wprawdzie wystarczająco legitymizują Prezydenta Kiereńskiego, ale jest on przedmiotem ataku zarówno ze strony syndykalistów jak i militarystów czy zwolenników restauracji imperium. Rosja utraciła ziemie z każdej strony świata, a jej gospodarka nadal nie jest dostosowana do potrzeb ludności.

2. Mongolia - Państwo będące geopolitycznie związane z Rosją. Wielkie terytorium, niezamieszkane jednak przez zbyt wielką liczbę ludności. Każde załamanie państwa rosyjskiego może być wykorzystane do uniezależnienia się gdyż w Mongolii żywe są tradycje dawnego imperium.

3. Orda Ałaska - Terytorialnie duże państwo powstałe w wyniku rewolucyjnego chaosu. Turkmeni, Kazachowie i Rosjanie z tamtych rejonów stworzyli jednak słabą organizację w której wszyscy chcą rządzić i wszyscy czują się poniżani.

4. Cesarstwo Japonii - Po dawnych czasach została już tylko nazwa. Hirohito ma problem nie tylko z różnymi siłami politycznymi wewnątrz kraju, ale też z narastającymi ruchami niepodległościowymi na Tajwanie i w Korei.

5. Imperium Quingów - Okres idealnego "pożycia" z Cesarstwem Niemieckim zdaje się powoli dobiegać końca. Imperium ma ambicję objęcia władzą wszystkich dawnych posiadłości.

6. Delhi - Jedyna część dawnego Imperium Brytyjskiego pozostająca wierna Królowi Jerzemu V i będąca aktywnym uczestnikiem działań Ententy. Niemniej jednak wewnętrzne problemy, a także wzrastająca siła Bartyjskiej Komuny mogą się okazać przeszkodą na drodze odbudowania dawnej siły sojuszu.

7. Persja - W tym przypadku dawne czasy to też przeszłość. Istnieje jednak możliwość ekspansji na tereny słabego Imperium Ottomanów jak i sojuszu z Azerbejdżanem, lecz sąsiedni Turkiestan, rządzony przez islamskich fanatyków, chętnie widziałby Persów w swoim imperium.

8. Federacja Książęca - Porozumienie lokalnych władców z południa dawnych Indii Brytyjskich. Prowadzi politykę uniezależnienia, bardzo możliwa jest próba sojuszu z Mitteleuropą celem odsunięcia regionalnych wpływów i planów Ententy.

9. Syjam Słabe państwo, które jednak w przyszłości może być przedmiotem japońskiej i chińskiej gry o wpływy w regionie. Bezpośrednie sąsiedztwo z niemieckimi koloniami może okazać się kluczowe dla przyszłości.

10. Birma - Sytuacja podobna jak w poprzednim przypadku. Geopolitycznie jednak państwo może posłużyć raczej jako sojusznik Niemiec, ale bliskość Komuny Bartyjskiej wymusza baczną obserwację poczynań radykałów.

11. Komuna Bartyjska - Założona na terenie Bengalu Komuna zewsząd otoczona jest wrogami syndykalizmu przez co musi zabiegać o wsparcie ze strony Międzynarodówki.

12. Tybet - Duże, ale również słabe państwo w regionie, będące jednak języczkiem u wagi dla mongolskich imperialistów.

13. Xibei Lianbang Yiyuan - Terytorialnie największe państwo regionu, ale politycznie i militarnie jedno ze słabszych. Odrodzenie mongolskich aspiracji może być początkiem końca tego kraju.

14. Emirat Turkiestanu - Zarządzane przez islamskich radykałów państwo, nieukrywające planów ekspansji w imię szerzenia mahometańskich idei i "Świętej wojny".

15. Afganistan - Tradycyjnie wrogi wobec dawnego brytyjskiego imperializmu może stać się przedmiotem ataku ze strony Dehli. Od lat jednak spokojny ze względu na słabość Ententy.

16. Republika Zaamurska - Kraj pod japońską dominacją, utworzony w wyniku trwającej wojny domowej. Zarówno Japończycy jak i przywódca Republiki, Kołczak; nie chcieli połączenia ze słabą Republiką w Piotrogrodzie.

17. Republika Fengtieńska - Podobny do Zaamuru bufor japoński przed rosyjską ekspansją.

18. Kraj Podniebny - W ideologii państwa łączy się regionalne wierzenia, bezwzględną karność i równość społeczną, która ma wyzwolić w przyszłości Chiny od okupacji.

19. Yunnan - Państwo powstałe po rozpadzie Chin i niemieckiej interwencji. Względnie niezależne.

20. Niemieckie posiadłości w Azji - Mowa o zarządzanych z Berlina Indochinach i Dalekowschodnim Obszarze Gospodarczym z osobną władzą, utworzone po interwencji Cesarstwa.

21. Republika Madrasu - Autonomia wewnątrz Książęcej Federacji.

22. Filipiny Tradycyjnie obszar rozgrywek między imperiami, Japończycy mogą w najbliższym czasie podjąć się próby pozyskania tam sojusznika.

23. Miasta Wydzielone - Konkurencyjny w stosunku do niemieckiego (ale również pod także niemieckim nadzorem) obszar gospodarczy utworzony po interwencji w 1926 roku. W przeciwieństwie do DOG jest jednak obszarem wspólnym tak dla krajów Mitteleuropy jak i Ententy.

24. Bhutan i Nepal - Tradycyjnie niezależne kraje położone w górskim paśmie. Nieangażujące się zbytnio w wydarzenia w regionie.

 

Niepodległości nie dano nam raz na zawsze..."



ODCINEK III - MARZEC 1936
Umarł papież - niech żyje papież!


Niedoszły zamach stanu w Australazjatyckiej Konfederacji​

2 marca 1936 roku doszło do nieudanej próby przewrotu w Australazji. Po śmierci Stanleya Bruce'a władzę próbowali przejąć zwolennicy wycofania się kraju z Ententy. Inspiracją dla nich mogła być albo możliwość współpracy z Japonią albo syndykalistyczna międzynarodówka próbująca rozszerzać swoje wpływy. Były szef rządu, ponad 70-letni Billy Hughes bardzo szybko ogłosił się jednak przejściowo dyktatorem i zapobiegł, ku ucieszę Windsorów, zmianie polityki Konfederacji. Wkrótce wydalił też z kraju konspiratorów.

Niespokojnie w stolicy​

Polskie Radio, wieczorna audycja 3 marca:

Dzisiejszego dnia w godzinach porannych zdetonowano kilka bomb w pobliżu Banku Gospodarstwa Królewskiego. Do tej pory potwierdzono 50 ofiar śmiertelnych, a około 200 jest rannych. W gruzach budynku trwa poszukiwanie ciał i tych, którzy ewentualnie przeżyli. Policja zapowiada wnikliwe śledztwo, ale z pierwszych informacji wynika, iż w dniu wczorajszym wokół gmachu BGK kręciło się kilku agentów znanych z działalności wywrotowej. Przewodniczący TRS, Hrabia Zdzisław Lubomirski ogłosił w związku z tymi wydarzeniami dzień jutrzejszy dniem żałoby narodowej. Niech dobry Bóg ma w opiece ofiary zamachu.

Pius XI odszedł do domu Ojca. Kto go zastąpi?​

Hangja a szabadság, budapesztański tygodnik o orientacji liberalnej:

(...) Nadchodzące konklawe może mieć jednak także, a może przede wszystkim wymiar polityczny. Kardynałowie odmawiają odpowiedzi na wszelkie pytania, ale ze źródeł zbliżonych do Watykanu wiemy, że jest 4 głównych kandydatów do objęcia stanowiska. Pacelli chciałby kontynuować politykę równowagi Piusa XI z zachowaniem niezależności federacji. Francuski kardynał Lienart znany jest zaś ze swoich pokojowych kazań w których twierdził, że miejsce kościoła jest po stronie krzywdzonych, a nie wyzyskiwanych. Jakże inną opinię prezentował Innitzer, który wręcz głośno domaga się walki w imię wiary z syndykalizmem. Apolityczna część hierarchii może jednak lansować sędziwego Elia Dalle Costę, który zdaje się być przeciwnikiem łączenia Kościoła z polityką (...)

Ukłon w stronę francuskojęzycznego Quebecu czy pozory?​

Georges Vanier został pierwszy w historii Kanady francuskojęzycznym Szefem Sztabu Armii. Dodatkowy wydźwięk ma tu oczywiście fakt iż kanadyjska armia to dziś główna siła rojalistów dążących do odzyskania władzy nad Wyspami Brytyjskimi. Taki wybór na pewno spotka się z pozytywnym oddźwiękiem u marszałka Petaina jak i może wygasić niepodległościowe, podsycane przez syndykalistów, aspiracje Quebecu.

Komuna Bartyjska skręca w lewo​

L'Humanite, 13 marca:

Z radością witamy zmiany na stanowiskach rządowych w Komunie Bartyjskiej. Śmiertelne zagrożenie ze strony obszarników z południowego zachodu i imperialistów z północy zachodu, wzmacnianie jest ciągle przez zakusy germańskich militarystów chcących wykorzystać Birmę do własnej gry w regionie. To wymaga zdecydowanego odporu ze strony komun i wierzymy, że w Bengalu będzie realizowany tylko ten kierunek.

Zastraszanie Irlandii?​

Do tej pory izolacjonistyczna Unia Brytyjska zdecydowała się na prowokacyjny krok w stosunku do Irlandczyków. Na wodach przynależnych do Dublinu znalazła się najpotężniejsza armada Floty Republikańskiej. Katolicki rząd nie dał się jednak sprowokować i ustami Premiera odparł, iż "nie rozumie poczynania Brytyjczyków gdyż nie zajmuje stanowiska między republikanami, a rojalistami". Londyn wydaje się być zwycięzcą bo neutralność Irlandii to przede wszystkim oddalenie zagrożenia ze strony Ententy. Jednakże naruszenie status quo przez wyspiarzy w zakresie polityki zagranicznej może spowodować ochłodzenie stosunków z krajami skandynawskimi, które prowadzą politykę niezależności.

Wolność słowa nienaruszalna w USA​

Atlanta Hawks, popularny periodyk stanu Georgia, wydanie z 17 marca

"(...) Mam nieodparte wrażenie, że to jednak gra ze strony przestraszonej części biskupów, którzy twierdzą, że nie warto iść na wojnę z bezbożnictwem. A przecież to właśnie czerwoni wypowiedzieli wojnę Panu Bogu. Na południu Włoch funkcjonuje państwo, które z założenia prześladuje katolików tylko dlatego, że modlą się do Najświętszej Panienki. Nie są oni politykami, lecz aparat "sonofthecates"* wypowiada im wojnę. A jednak ci sami błądzący kapłani chcieliby ograniczyć prawo do swobody wypowiedzi Ojcu Coughlinowi. Ojcu, który nie strzela, ale mówi. A mówi prawdę o toczącym Stany Zjednoczone raku materializmu i potrzebie podniesienia miecza wtedy gdy wróg w nas również miecz wymierza."

* - Dosłownie: "kociesyny". Gra słów w języku angielskim wykorzystująca podobne brzmienie "sonofthecates" i "syndicates" czyli "syndykaty". W zamierzeniu wulgaryzm w stosunku do radykalnej lewicy.

Czy Vanier dał się utemperować?​

Fragment rozrzucanej przez działaczy "Travailleurs du Québec" ulotki:

"Solidarność z wysługującym się okupantowi rodakiem? Nigdy w życiu! Wróg chce wykorzystać naszą pozycję w Ojczyźnie i rozbić jedność w Quebecu. Historia pełna jest narodowych zaprzańców. Zwyciężają tylko te narody, które im nie ulegają. Vanier wyszedł przed nas i zamknął nam drzwi. W zamian za posadkę w armii przysiągł wierność imperialistom wygnanym z Londynu"

Syndykaliści wszystkich krajów łączą się?​

​

Komuna Francuska w pierwszym tygodniu maja bieżącego roku zorganizuje Kongres Międzynarodówki Syndykalistycznej. To ambitny plan mający zewrzeć szyki radykalnej lewicy na świecie. Decyzja przeszła nie bez echa w Niemczech, choć cesarz Wilhelm ma obecnie na głowie przede wszystkim walkę z kryzysem, a nie światowe panowanie. Niemniej jednak sam Kongres może mieć kluczowe znaczenie dla wszystkich borykających się z tym problemem. Ostatnie odważne poczynania Unii Brytyjskiej, radykalizacja nastrojów z Komunie Bartyjskiej, patowa sytuacja we Włoszech czy też słabość monarchii w Hiszpanii może być wykorzystana przez syndykalistów do powiększenia swojej strefy wpływów.

Boliwia na progu prywatyzacji...​

22 marca rząd boliwijski postanowił o programie powszechnej prywatyzacji. Wszystkie nierentowne zakłady utrzymywane przez państwo mają podlegać sprzedaży w ręce prywatnych podmiotów. Niewielkie państwo chce w ten sposób uzyskać pieniądze, ale i pozbyć się problemów z żądaniami pracowników. Czas pokaże jaki efekt przyniesie ten krok.

...i wzrost opłat na drugim końcu świata​

Komentarz Long Yuna, przywódcy regionu Yunnan:

"(...) Bo skorumpowanie urzędników to nie jest kwestia mniejszych czy większych pensji. Jestem przekonany, że okupanci chińskiej ziemi szybko podniosą lament o 'utrudnianiu gospodarowania'. Na naszym terytorium od tysięcy lat żyją ludzie, którzy nie potrzebują łaski kapitału by móc pracować. Żaden prawdziwy Chińczyk nie pozwoli by zrobiono z niego pariasa europejskich monarchii (...)"

Dalsze prace nad wzmocnieniem polskiego wywiadu​

26 marca, Warszawa, Zamek Królewski. Spotkanie Przewodniczącego Tymczasowej Rady Stanu, Hrabiego Lubomirskiego z Dyrektorem Departamentu Informacji, Marianem Rejewskim:

(...)
Dyrektor Rejewski: W przypadku podjęcia takich działań uważam Panie Przewodniczący za stosowne uznanie roli wywiadu za wiodącą i zwiększenie zatrudnienia w naszej placówce. Niedawny zamach mógłby być udaremniony gdybyśmy mieli możliwość kontrolowania opozycji.
Przewodniczący Lubomirski: Panie Dyrektorze co więcej moglibyśmy zrobić? Obawiam się efektu domina bo pozycja naszych rządów może być potraktowana teraz jako słaba.
Rejewski: Nie jestem politykiem Mości Hrabio, jedynie pragnę zasugerować, że marginalne grupy niewiele znaczą kiedy nie mają dostępu do środków działania, a tutaj jest rola wywiadu zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz. Dyrektor Bukowiecki nie jest jedynym odpowiedzialnym za bezpieczeństwo.
Lubomirski: Oczywiście, możemy znowelizować budżet, ale to znowu przeciwko nam wykorzystają i lewica i endecy, którzy będą krzyczeć o prześladowaniach. Niechże tak jednak będzie, ale spodziewam się efektów.

Król ulega sile anarchistów?​

Wiec CNT-FAI w Barcelonie 28 marca, przemowa Bounaventury Duruttiego:

To nie dobra wola! To słabość jaśnie panów i ich popleczników! To siła większości ludu pracującego zapowiada przegonienie zamierzchłej przeszłości i nadejście nowych czasów! Towarzysze robotnicy! Wolność jest na wyciągnięcie ręki! Dziś Gwardia chowa się po kątach, a oficerom drży ręka przed podniesieniem jej przeciwko nam, jutro królewska świta skapituluje przed naszym czynem wolnościowym! Tak jak we Francji, jak na wyspach brytyjskich, jak w Neapolu - nadchodzi era powszechnego zjednoczenia proletariatu Barcelony, Hiszpanii i całego postępowego świata!

Pius XII nową głową Kościoła Katolickiego i Włoskiej Federacji​

Nie będzie radykalnych przemian w Rzymie. Kardynał Pacelli przyjmując imię poprzednika wyraźnie zapowiada, że nie złagodnieje kurs wobec syndykalizmu, a tendencja centralizacji Włoch nie zostanie zatrzymana. Nie będzie jednak nowej krucjaty, której tak chcieli kościelni jastrzębie. Jak do tej pory socjalistyczne Włochy również nie reagowały na nowego papieża zbyt emocjonalnie, chociaż nie ma mowy o zjednoczeniu Włoch przy obecnym rozdaniu. Na pewno możemy spodziewać za to wsparcia w miarę możliwości innych katolików w różnych częściach świata.

Karliści nie rezygnują, a wręcz przeciwnie!​

Ksawery Parmeński, spadkobierca hiszpańskiego tronu ze strony karlistowskiej, fragmenty przemówienia:

"Wolnościowcy nie znają pojęcia wierności. Nie wiedzą jaką wartością dla każdego Hiszpana jest Królestwo. Za nic mają historyczną rację naszego narodu i zadania przed nim stojące. Są tu obcą naleciałością podburzającą lud przeciwko jakiejkolwiek władzy. Nie łudźmy się, że anarchista to jakikolwiek sojusznik karlisty w walce z nieprawowitą władzą. Anarchista nie uznaje żadnej władzy. Jego celem jest chaos. Mobilizacja czerwonych beretów musi być odpowiedzią na słabość obecnych władz wobec czerwono-czarnych flag. Wojsko i gwardia nie występuje przeciwko nam nie tylko dlatego, że mamy na tronie przestraszonego władcę, ale dlatego, że w głębi serca Hiszpanie są z nami!"

============================================

Wracam po przerwie i od razu mam prośbę do Adminów. Czy ktoś mógłby mi w pierwszym poście ładnie wylinkować wszystkie odcinki? Byłbym wdzięczny, a nie wiem jak to zrobić.