Nowa Rewolucja AAR - Kampania MP

Za AAR można dostać 2 punkty, aar musi się składać z co najmniej 300 słów. 1 Screen liczy się za 50 słów, maksymalnie jeden screen.

Każda z poniższych opcji jest za 1 punkt:
-50 prestiżu
-5 punktów badań
-5 wpływu dyplomatycznego
-2 dywizje do mobilizacji
-1 piśmienności
-5000 kasy do długu lub do skarbca

 

Imperium Tureckie

Powolne przebudzenie
Początek XIX wieku był jednym z najtrudniejszych okresów w historii Turcji. Rozkład świetnego niegdyś imperium, który rozpoczął się już w XVII wieku, postępował – kraj został osłabiony poprzez bunty Serbów, porażki w wojnach z Rosją i odłączenie się Grecji. Jednak największym problemem państwa nie były klęski polityczne czy militarne, a społeczne i ekonomiczne. Gospodarka turecka, opierająca się na łupieży, doznała załamania. Z kolei paszowie w prowincjach powiększali swoje przywileje, zdobywając coraz to większą samodzielność. Największym tego dowodem było praktycznie uniezależnienie się Egiptu. W takim warunkach się rozwijało kolejne pokolenie, nazwane po latach złotym lub Abdulskim na cześć najwybitniejszego jego przedstawiciela Sułtana Abdulmecida I. Ci młodzi ludzie urodzeni już w nowym wieku, wywodzili się w większości z wielokulturowego Stambułu, co z pewnością miało wielki wpływ na ukształtowanie ich liberalnych poglądów.

Początek przemian
Pierwsze oznaki zbliżających można było zobaczyć w latach trzydziestych, kiedy to jeszcze Sułtan Mahmud II za radą młodego wezyra Al-Rudiego dokonał pierwszych, z pozoru drobnych reform. Przede wszystkim połączono wszystkie urzędy podatkowe w jeden, centralny organ, stworzono centralną komisję edukacyjną i zdecydowano się na ocieplenie stosunków na linii Moskwa-Stambuł. Zbiegło się to z powrotem tych przedstawicieli złotego pokolenia, którzy zostali wysłani na zachodnie uczelnie, przede wszystkim do Anglii i Francji. Ci młodzi i przedsiębiorczy ludzie wracając do ojczyzny dostrzegli w pełni kontrast jaki się pojawił pomiędzy zacofanym, religijnym społeczeństwem Turcji, a dynamicznym i wiecznie gnającym do przodu zachodem i wcale nie zamierzali się z tym pogodzić. Starali się modernizować majątki swoich rodziców, sprowadzając najnowsze nowinki technologiczne. Wykorzystując naturalną witalność i inteligencję, w krótkim czasie pomnożyli fortunę wyodrębniając się od dotychczasowej arystokracji tworząc nową klasę – burżuazję.

Wielkie zmiany
W roku 1839 rozpoczął się drugi kryzys orientalny – na wieść o śmierci sułatana Mahmuda II wojska Paszy Egipskiego Muhammada Alego, popartego przez Francją rozpoczęły atak na Turcję mający na celu przejęcie władzy w całym państwie. Z kolei Abdulmecid został poparty przez Wielką Brytanię pozostającą w odwiecznym konflikcie z Francją i przez Rosję, która zdecydowała się na sprzymierzenie z Osmanem w zamian za wolną żeglugę przez Bosfor i liczne przywileje handlowe.
Wojna trwała ostatecznie 4 lata i zakończyła się zwycięstwem Abdula, który ponownie zjednoczył imperium. Podczas całego trwania wojny kontynuował reformy i umniejszał znaczenie poszczególnych namiestników prowincji, tak że aneksja Egiptu była nie tylko formalnym zjednoczeniem, ale także faktycznym. Z reform zaś najważniejszą była reforma podatkowa, w znacznym stopniu upraszczająca dotychczasowy system jednocześnie ograniczając możliwość unikania ich płacenia. Przełożyło się to bezpośrednio na znaczny wzrost zysków.

Rozwój ekonomiczny
Zjednoczenie kraju było potężnym bodźcem do rozwoju gospodarki – wprowadzenie jednolitego prawa na całym terenie i zniesienie granic pozwoliło na nieskrępowaną działalność złotego pokolenia – na terenie całego państwa rozwijano wydobycie surowców i wprowadzano pierwsze parowozy. Duże zyski przyniosło także masowe zastosowanie nawozów sztucznych i maszyn rolniczych na plantacjach w południowej Turcji i w Syrii. Efektem tych przemian było zwiększenie produkcji przemysłowej w ciągu sześciu lat od 1839 do 1845 aż trzykrotnie i stworzenie gospodarki na wzór europejski.

 

Imperium Tureckie

Sojusz z Francją
Wspólne wysiłki wkładane w kolonizację północnej Afryki spowodowały zbliżenie się tych dwóch, od dawna zresztą przyjaznych państw. Rzeczą oczywistą i korzystną była dalsza współpraca – ze swojej strony Francuzi zaoferowali nieoprocentowane pożyczki, a Abdulmecid obiecał pomóc w uspokojeniu nastrojów wśród ludności muzułmańskiej w Algierii, pomoc militarną w tłumieniu spodziewanego się powstania liberałów w najbliższym czasie, a także pomoc doradczą. Zawarte porozumienie zacieśniło relacje i można powiedzieć, że największym przyjaciel Imperium Osmańskiego w połowie XIX wieku było właśnie państwo z nad Sekwany.

Podboje kolonialne
Główną przyczyną ekspansji kolonialnej Turcji była potrzeba zapewnienia gospodarce nowych rynków zbytu – Sułtan doskonale zdawał sobie sprawę, że w innym przypadku nie będzie możliwe utrzymania temat rozwoju ekonomicznego. W połowie XIX wieku głównym kierunkiem ekspansji Imperium Osmańskiego było południu – Półwysep Arabski, Libia i Sudan, a w dalszej perspektywie także Etiopia i Somalia. Tereny te choć niezbyt ludne, zasobne były w łatwe do wydobycia bogactwa naturalne i w ten sposób pozwoliły gospodarce na dalszy, nieskrępowany wzrost.

Sytuacja geopolityczno-ekonomiczna Europy w połowie XIX wieku
Na kontynencie utrzymywał się porządek narzucony jeszcze po kongresie wiedeńskim – Europą rządziły dwa wielkie mocarstwa Francji i Wielkiej Brytanii, a poza tym głos w sprawy kontynentu miały 3 pozostała mocarstwa – Prus, Austrii i Rosji. Jedyną znaczącą zmianą było dołączenie do tego grona Turcji, która dzięki rozwojowi gospodarczemu i demograficznemu zdołała zrównać się z tymi państwami. Pozostałe państwa Europy i świata były całkowicie zależne od decyzji tej szóstki.

Rozwój ekonomiczny
Połowa XIX wieku to okres największej w historii hossy gospodarczej Czynnikami sprzyjającymi wzrostowi gospodarczymi się na niespotkaną do tej pory skalę był brak wojen i ogromny postęp technologiczny. Krajem szczególnie dynamicznie rozwijającym się była Turcja, gdzie produkcja w ciągu 15 lat od 1839 do 1854 wzrosła aż 7 krotnie – tempo rozwoju wynosiła 14% rocznie i żadne inne duże państwo nie mogła się popisać podobnym wynikiem. To właśnie przede wszystkim rozwój gospodarczy był przyczyną dołączenia Turcji do wąskiego grona mocarstw.

 

Imperium Tureckie

Jednoczenie ziem dawnego Imperium
Na skutek stopniowych walk z plemiona, zakładania nowych faktorii i podporządkowywania sobie lokalnych królestw, Abdulmecidowi udało się zjednoczyć pod swą cały obszar wokół Morza Czerwonego, to znaczy Arabię, Etiopię i Sudan. Region ten stał się najważniejszym obszarem kolonialnym, które zapewniało metropolii stały dopływ surowców i taniej siły roboczej. Inaczej sprawa wyglądała w Europie – o ile wobec potęgi i przyjaźni z Rosją niemożliwym było odzyskanie dawnych terenów wokół Morza Czarnego, wybuch wojny Austrii z Prusami stworzył Stambułowi znakomite warunki do odzyskania dawnych ziem. Najpierw ponownie włączono słowiańskie państwa satelickie, których utworzenie wymuszono na Turcji podczas Kongresu Wiedeńskiego, by następnie zaatakować i podbić Grecję. Abdulmecid zdołał jeszcze odzyskać część ziem straconych podczas pokoju z 1700 poprzez zrzeczenie się kontroli nad Mołdawią na rzecz Monarchii Habsburgów.

Rewizja postanowień Kongresu Wiedeńskiego
W latach pięćdziesiątych XIX wieku mocarstwa Europy stanęły przeciwko sobie po raz pierwszy od 1815 roku, rozpoczynając nowy okres wojen. Jako pierwsza prawie półwieczny okres pokoju i rozwoju naruszył Franciszek I atakując Prusy, i choć poniósł klęskę, dotychczasowy ład został złamany. Cesarstwo na skutek tej wojny straciło najbogatszą część Czech i zostało zmuszone do zapłaty kontrybucji, jednak wojna ta wyczerpała obie strony. Z tego powodu Cesarz Francji chcąc wykorzystać sprzyjający moment wypowiedział wojnę, jednak na skutek błędów w komunikacji, jego armia została w znacznej mierze zniszczona w Nadrenii. Trzecią wojną na zachodzie Europy była wojna angielsko-francuska, w której Wielka Brytania próbowała bronić niepodległości Belgii. Ostatecznie jednak, już Republice Francuskiej udało się wygrać i włączyć do państwa zamieszkiwaną przez ludność francuską Walonię.

Przesunięcie się centrum europejskiego na wschód
Chociaż Wielka Brytania pomimo porażki pozostała najpoteżniejszą gospodarką swiata znacznie wyprzedzającą pozostałe kraje, okres zamętu na zachodzie europy znacznie osłabił tamtejszą ekonomię, co wykorzystały dynamiczne gospodarki Turcji i Rosji. W połowie lat sześćdziesiątych XIX wieku już należy mówić o gospodarce Wielkiej Brytanii jako najpotężniejszej, ale już francuska, rosyjska i turecka były sobie mniej więcej równorzędne. Na trzecim stopniu należy zaś umieścić gospodarkę Prus, Austrii i Stanów Zjednoczonych, gdzie na skutek tak zwanego dzikiego kapitalizmu nastąpił niesamowity wzrost.


1846

1856

1864

 

1846

1854

1864

 

Imperium Tureckie

Wydarzenie na świecie
Najdonioślejszym wydarzeniem w ostatnich latach była niewątpliwie wojna Prusko-Rosyjska, którą wbrew oczekiwaniom większości wygrali Niemcy. Jest to tym bardziej zaskakujące, że wydawałoby się, że wszystkie atuty posiada Car – liczniejszą armię, większe rezerwy ludnościowe i silniejszą gospodarkę. Ostatecznie kluczowa jednak okazała się lepiej wyszkolona kadra oficerska po stronie Pruskiej, która wykorzystując błędy w organizacji Rosjan, zdołała przenieść wojnę na terytorium przeciwnika i zadając spore straty zmusić do poddania. Ostatecznie Rosja straciła w wyniku pokoju część ziem Królestwa Polskiego.
W cieniu tego przebiegały wojny innych państw, które jednak toczyły się na znacznie mniejszą skalę. Przede wszystkim Turcja dokonała aneksji Persji, czym wywołała oburzenie Rosji i Wielkiej Brytanii. Jednak na skutek pewnych ustępstw terytorialnych i umów dyplomatycznych udało się kryzys rozwiązać polubownie. W Europie zaś Austria i Francja zdołały się dogadać do podziału północnych Włoch i wobec braku sprzeciwu mocarstw, traktat przeprowadziły.

Sytuacja geopolityczna
Przemiany gospodarcze zdecydowanie zmieniły dotychczasowy układ polityczny – wobec izolacjonistycznej polityki Wielkiej Brytanii, pozostałe państwa się zrównały potencjałem i nastąpiło utworzenie się dwóch bloków politycznych – niemieckiego skupiającego Austrię i Prusy oraz tak zwanego trójkątnego, to jest Francji, Rosji i Turcji, nazwanego tak z powodu ich umiejscowienia na krańcach kontynentu. Jednak z powodu nacisków Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych, zamiast wielkiej wojny między blokami, dochodziło do walk pomiędzy poszczególnymi państwami. Obecnie spodziewa się, że dojdzie do wojny pomiędzy Austrią i Turcją oraz Francją i Prusami.

 

Imperium Tureckie



Wojna Austriacko-Turecka
Narastający konflikt Francusko-Pruski przeniósł napięcia także na ich sojuszników, które tylko zaogniły dawne antagonizmy. Lista potencjalnych przyczyn wojny była długa, a początków niektórych z ich przyczyn trzeba się było doszukiwać w czasach odległych o wieki. Na pewno wśród pośrednich powodów wojny była odwieczna rywalizacja o Bałkany, a także obawy o zbyt silne wzmocnienie się Austrii wykorzystującej czas pokoju i maksymalnie ograniczonej wydatki na zbrojenia. To właśnie to ostatnie gwarantowało Turcji szybkie zwycięstwo. Oczywiście bezpośrednią przyczyną było coś innego – za Casus Bella posłużyło przybycie polskiej delegacji proszącej o wsparcie Sułtana przeciw narastającej germanizacji. Decyzja Abdülaziza jednak przerosła marzenia dyplomatów, którzy liczyli co najwyżej na wsparcie finansowe i ochronę polskich placówek edukacyjnych. Mianowicie wypowiedział wojnę, w której jako cel wyznaczył wyzwolenie państwa Polskiego. Wobec przewagi wojsk Tureckich Franciszek Józef zdecydował się na szybką kapitulację. Nowo powstałe państwo polskie znalazło się w strefie wpływów Imperium Osmańskiego, co gwarantuje mu bezpieczeństwo.

Sytuacja na świecie
W latach siedemdziesiąte nastąpiło zjednoczenie się Niemiec, jednak to z dawna spodziewane wydarzenie wbrew oczekiwaniom nie zmieniło dotychczasowego układu sił. Sojusz niemiecki Austrii i Niemiec wciąż zdecydowanie ustępował potencjałem zarówno swoim sąsiadom jak i Wielkiej Brytanii. Dużo bardziej godnym uwagi wydarzeniem był dynamiczny rozwój Stanów Zjednoczonych, które rozwinęły się do tego stopnia, by jako samodzielny byt mieć możliwość wpływania na losy świata. I chociaż od ponad sześćdziesięciu lat kontynuują doktrynę izolacji, ich obecny potencjał nie może być lekceważony.

 

Chce za AAR do mobilizacji +!!

[FONT=&quot]Jak wiadomo Francja oraz Turcja zgangowały cały świat. Zaatakowały biedną Austrie i ją ZMARIONETKOWAŁY. Potem Francuzi mimo nie atakowania Niemiec zaatakowały je. Wpierw przepuścili oczywiście armie turecką bo sami z Niemcami by sobie nie poradzili. Widząc to co się dzieje na świecie wielki władca Anglii – czyli JA postanowił interweniować na tym świecie i wypowiedział wojne Francji. Piorytetem było zniszczenie francuskiej floty co osiągnięto w pierwszych dniach wojny. Szpiedzy wykryli że francuzi podzielili swoją flote na 2 częsci Śródziemnomorską oraz na Flote Indii Wschodnich. Władca Anglii podjął pewne ryzyko i także podzielił swoją flote i zablokował party. Nie wiadomo było tylko co w nich mają francuzi, ale okazali się głupcami gdyż podzielili swoją flote na wojenno-transportową i transportową przez co cała poszła na dno!! Tylko 3 statki się ostały!! Wszystkie akcje we Francji w celu zniszczenia floty Francuskiej poprzedzone były desantami, które pozajmowały porty. Przez pewien czas cała południowa Francja była wyzwolona przez niezwyciężone wojska Angielskie!! Francja północna była natomiast okupowana aż do końca wojny!!

Oprócz wojny na morzu i na kontynencie toczyła się też ona w koloniach. W Afryce Francuskiej oraz w Tajlandii siły francuskie zostały rozgromione błyskawicznie. Zresztą nie stawiały prawie żadnego oporu. Bardziej uciążliwa była tubylcza ludność, która zaplanowała na ten sam czas powstania anty-francuskie i wywołała je po zajeciu tych terenów przez Anglie nie będąc do końca świadoma tego co się stało. Na szczęście po przyjściu 20.000 „dyplomatów” kwestie powstań rozwiązano.
W Wietnamie francuzi stawili jako taki opór gdyż sformowali jakieś linie obrony i przysłali sobie posiłki [/FONT]J[FONT=&quot] Jednak mimo tego żabie kanapki im nie pomogły i także zostali rozgromieni.

W międzyczasie została ogłoszona mobilizacja (o dziwo gospodarka utrzymywała się nawet na plusie). Mieli oni wesprzeć walczące w północnej Francji wojska. Anglia nie mobilizowała się wcześniej gdyż armia zawodowa i tak była, jest i będzie największa na świecie!! Jednak po upadku Austrii i zbliżającej się ofensywie na Rzesze, zauważono potrzebę mobilizacji. Jak zwykle nastapiło to w odpowiednim momencie gdyż w Caen doszło do wielkiej walki 50.000 żołnierzy. Anglicy byli w trudnej sytuacji, gdyż wojska były rozproszone po całej płn. Francji i dopiero zbierały się do marszu na Paryż. Francuzi jednak znaleźli ochotników do jego obrony…. Mimo nagłego ataku na anglików zdążyli się oni wycofać na z góry upatrzone pozycje i tam rozgromili w równej walce wojska Francuskie. Jednakże w międzyczasie poddała się Rzesza. Zbyt dużo gastarbeiterów z Turcji źle się odbijało na ich co świeżo zjednoczonym państwie. Rząd Angielski postanowił wycofać wojska z Francji. Także zbudowano nową flote drednotów i protect cruiserów . Francja będąc na łasce i nie łasce Anglii zgodziła się na pokój. Groziła nawet atakiem Turcji na Wlk.Brytanie ale zapomniała o tym że trucja wczesniej BŁAGAŁA Anglie o NAPA oddając za to nawet pewne tereny w Afryce. Francja widząc swoją rozpaczliwą sytuacje i będąc w deficycie oddała płw Tajlandzki.





[/FONT]