Odrodzenie Celtów

Dynamic · 16 Maj 2010

"Odrodzenie Celtów"
AAR Walią od 1066

Odcinek 1 "Ciemne chmury"
grudzień 1066

Uczta na dworze księcia Gwynned

książę Gwynned

Książę Gwynned Bleddyn Cynfyn przechadzał się po głównej sali swego dworku. Wokół niego trwała uczta. Bard śpiewał balladę o bohaterskich czynach Celtów. Dworzanie jedli, pili i bawili się. Jedynie twarz władcy była dziwnie zatroskana. Stał przy oknie i patrzył w gęste lasy, jakby chciał przebić je wzrokiem. Ostatnie wieści nie były dobre. Na wyspie wylądowali Normanowie prowadzeni przez wodza Wilhelma. Po śmierci króla Edwarda Wyznawcy ten człek śmiał rościć sobie prawa do korony Anglii. Co prawda księstwo Gwynned było niezależne od Anglii, ale taka wiadomość nie mogła przejść bez echa. Toteż Bleddyn nie miał powodów do wspólnej zabawy z poddanymi. Nagle podszedł do niego syn Maredudd, który pełnił obowiązki kanclerza oraz Maredudd Meriadok, mistrz szpiegów.

Wilhelm, Normandzkim zwany

- Nowe wieści z Anglii ojcze - rzekł syn.
- Nie rozmawiajmy tutaj, chodźmy do moich komnat. - odparł Bleddyn.
...
- Cóż za nowiny przynosicie? - zapytał książę?
- Niestety, niedobre. Wojska naszych sąsiadów zostały pokonane pod Hastings. Ów Wilhelm rozbił także wojska króla Norwegii, dotarł do Londynu i koronował się na króla...
- Ehh, co za czasy, co za czasy... - westchnął Bleddyn. - A jak to wygląda oficjalnie?
Z odpowiedzią pospieszył mistrz szpiegów:
- Wilhelm powołuje się na dawną obietnicę króla Edwarda. Nie wiemy czy to prawda, czy tylko wymysł. Możni angielscy musieli uznać jego władzę, jednak nie wszyscy to pochwalają. Na pewno nie będą bierni, gdy nadaży się okazja do buntu.
- Nie możemy pozwolić na panowanie Normanów na tej wyspie! Niedługo on sięgnie po nasz mały kraj. Moi przodkowie byli Celtami. Nie pozwolę, by potomkowie byli Normanami! Prędzej zginę niż oddam się w panowanie tego barbarzyńcy!
Książe Cynfyn stał jeszcze chwile wzburzony, po czym rzekł:
- Sprowadźcie marszałka i majordomusa. Razem musimy radzić nad tym jak postąpić w tej sytuacji.
Po chwili wszyscy bliscy współpracownicy księcia byli na miejscu.
- Nie możemy przejść obok tej sprawy. Jeśli on podbił Anglię, to teraz szuka nowych ziem. Będziemy kolejni, to pewne. My, klany szkockie a może nawet Irlandczycy. Co wypada nam czynić?
- Przede wszystkim poszukajmy sojuszników. Sami na pewno nie mamy szans z Normanami. Proponowałbym wysłać gońców na dwór króla Malcoma, władcy Szkocji z zapytaniem o sojusz. Klany szkockich górali są skłócone, ale na pewno zjednoczą się w obliczu zagrożenia. - zaproponował kanclerz.

Sytuacja na wyspach Brytyjskich

- Zrobimy tak, a oprócz tego wyślemy gońców na południe. Niech hrabia Glamorgan i książę Dyfed postanowią, po której stronie stoją. A teraz przedstawcie mi naszą sytuację. Zacznijmy od wojska.
- Łącznie dysponujemy 2200 wojowników mój panie - odparł marszałek Cadmagon - Nie mamy szans w wojnie przeciw Normanom. Moim zdaniem trzeba poznać stanowisko naszych sąsiadów z południa, a w razie nieporozumień jak najszybciej zająć ich ziemie.
- Jak zwykle masz racje, dziękuję Ci. - odpowiedział książę - a co z naszym skarbem? Majodromusie?
- Dochody nie są wysokie. Miesięczny przychód to kolo 5600 sztuk złota, co daje nam 67000 sztuk złota rocznie. W skarbcu znajdują się rezerwy w postaci 75000 sztuk. Jeżeli chcesz prowadzić kampanię wojenna, to musi być ona szybka i zdecydowana.
- Wiem już wszystko czego chciałem. A więc poczekajmy na powrót naszych wysłańców.

Godzinę później, paru samotnych jeźdźców, jadąc galopem, opuściło miasto. Zniknęli w ciemnościach.

Dyplomaci w drodze.

Książe nie mógł zasnąć tej nocy. Zastanawiał się, co przyniesie przyszłość...

PS. To mój pierwszy AAR, nie znam się na tym za bardzo więc bardzo proszę o komentarze, i uwagi, które mogłyby mi pomóc. Ten odcinek to taki wstęp. Właściwa akcja zacznie się w następnym.
I przepraszam za złą jakość mapki sytuacyjnej. zły format pliku.

Dynamic · 16 Maj 2010

Odcinek 2 "Korona"
styczeń 1067 - czerwiec 1070

Komnata księcia Bleddyna.

Mroźny, styczniowy wieczór. Jedynym źródłem ciepła i światła był ogień z małego kominka w komnacie króla. Wszyscy zebrani spoglądali z poważaniem na księcia, oczekując, aż on pierwszy sie odezwie.

- Tak, dostałem odpowiedzi od posłów. Nie spodziewałem się takiego obrotu spraw. Niestety król Szkocji Malcolm odmówił zawarcia sojuszu a hrabia Glamorgan wasalizacji. Niemniej pojawiły się propozycje od księcia Ulster, Bretanii i króla Aragonii. Książę Bretanii sam ma problemy z Normanami więc zaproponował nam sojusz. Ulster może nam pomóc na terenie Irlandii. Ale co z Aragonią? Jaki on ma cel oferując nam pomoc? Co myślicie o tych propozycjach? - książę zakończył swój wywód.
- Lepszy daleki przyjaciel, niż brak takiego. Uważam, że powinniśmy zaakceptować te wszystkie propozycje. Domyślam też, jaka jest przyczyna odmowy króla Malcolma. Z całym szacunkiem dla Ciebie Panie, ale jesteś księciem. Zarówno Wilhelm jak i Malcolm to królowie. Malcolm lekceważy Cię, uznając iż nasze księstwo nic nie znaczy. Obyś pokazał mu Panie, iż jest w błędzie. - Mistrz Szpiegów bez wahania wyraził swoją opinię.
- Dziękuję Ci za szczere słowa. Królowie mówisz? Hmm... - Bleddyn zamyślił się - Skoro zjednoczona Anglia jest królestwem, zjednoczona Szkocja jest królestwem, to czemu zjednoczona Walia nie mogłaby nim zostać?
- Ojcze, Glamorgan odmówiło wasalizacji, a Dyfed to również księstwo. Nie możesz ogłosić się królem bez opanowania południowej Walii.- odparł syn Meredudd.
- Wiem o tym dobrze. Musimy zacząć działać. Proponuję ogłosić ziemie Glamorgan jako przynależne nam, a w razie sprzeciwu zbrojnie je zająć.

Na odpowiedź nie trzeba było długo czekać. Hrabia Glamorgan ponownie odmówił współpracy.
- A więc wojna... Marszałku proszę zebrać wojska w pobliże stolicy. Ruszamy już niedługo - decyzja księcia była nieodwołalna.

Książę Bleddyn wiedział o tym, że jako przyszły król musi ruszyć na czele wojsk. Ale wiedział też o tym, że może zginąć. W kraju panowała zasada wolnej elekcji, co nie wzbudzało entuzjazmu władcy. Tuż przed odjazdem postanowił zmienić prawo dziedziczenia na primogeniturę samisalacką. Od tej pory jego oficjalnym następcą był najstarszy syn Meredudd.

Tuż przed odjazdem zachorował Cadwgon, syn księcia. Jednak ten wiedział, że w takiej chwili nie ma odwrotu.

Wojska ruszyły na południe...

Wypowiedzenie wojny hrabstwu nie pozostało bez odpowiedzi. Księstwo Munster postanowiło zbrojnie wesprzeć swego sojusznika.

Jednak nie miało to wpływu na przebieg kampani. Wojska Glamorgan były osamotnine podczas bitwy z armią księcia Cynfyna. Nie miały też żadnych szans aby je odeprzeć. Zaraz po bitwie przystąpiono do oblężenia. Po krótkim czasie gród padł.

Pokonany hrabia ustąpił z ziemi i wypłacił daninę w postaci 25 000 sztuk złota. Cynfyn Bleddyn triumfował.

Po powrocie do domu, za namową syna Rhysa książę postanowił wejść w związek małżeński z Sanchą Jimenez z dworu króla Aragoni. Ów władca również zaaprobował mariaż, czego wynikiem były zaślubiny pary. Z uwagi na braki w skarbie, książę zebrał specjalny podatek na organizację ślubu.

Niedługo potem Sancha zaszła w ciążę.

Spokój zaburzyła wiadomość o spóźnionym ataku wojsk księcia Munster, który mimo podbicia Glamorganu kontynuował wojnę. Książę Bleddyn na czele zebranych pospiesznie wojsk ruszył na spotkanie wroga. I tym razem wojska Gwynned nie miały sobie równych w starciu. Pokonani przeciwnicy rozproszyli się.

Dalsza wojna nie była w interesie żadnego z władców. A więc propozycja pokoju wysunięta przez Cynfyna Bleddyn została zaakceptowana.

Wkrótce potem władcy narodził się trzeci syn. Podobnie jak najstarszy, dostał on imię Rhys.

Po pewnym czasie zaczął sprawiać wrażenie dziecka wszechstronnie uzdolnionego. Wszędzie było go pełno. Na twarzy księcia w końcu zaczął pojawiać się uśmiech...
Niestety, los nie szczędzi też przykrości. Niedługo później zmarł chory syn, Cadwgon.
Książę postanowił zatopić zgryzotę w ramionach swej młodej, pieknej małżonki. Efektem tego była jej kolejna ciąża
Po 9 miesiącach na świat przyszła córka, nazwana imieniem Gwyneth.

Miesiące mijały spokojnie, aż podczas pewnego majowego wieczoru przyszedł poddany z informacją, jakoby na niebie widziano dziwny znak.
Książę postanowił zwrócić się po objaśnienie do duchownych. Nie domyślał się nawet, iż ten właśnie znak dotyczy jego osoby...

Pomimo tego wszystkiego, książę nie wyzbył się myśli o zjednoczeniu kraju. Jako władca większości ziem mógł już koronować się na króla Walii. Potajemnie trwały przygotowania do koronacji. Głośny sprzeciw wyraził książę Dyfed - reakcja mogła być tylko jedna. Do ziem Dyfed wysunięto roszczenia.

Rozwój nie omijał ziem małego księstwa. W kraju odkryto technologię kamieniarstwa, co w przyszłości miało pozwolić na zastąpienie drewnianych grodów przez murowane zamki. Dla wojska przygotowano miękkie skóry, bardziej wytrzymałe niż używane wcześniej.

Wreszcie nastał ten długo wyczekiwany moment. Dzień koronacji. Na ceremonii zjawili się niemal wszyscy zaproszeni, a więc: król Aragonii, książę Bretanii, książę Ulster oraz król Szkocji Malcolm. Zaproszenie odrzucił książę Dyfed. Na skroniach księcia spoczęła złota korona...

Koronacja księcia Gwynned Cynfyda Bleddyn na króla Walii.

#########################
tak jak wcześniej proszę o uwagi. nie jestem pewien czy nie przesadziłem z długością odcinka
Jak tak dalej pójdzie, to książka z tego wyjdzie

Dynamic · 17 Maj 2010

Odcinek 3 "Zły znak"
czerwiec 1070 - listopad 1071

"Zaś w czerwcu roku 1070 wielkie szczęście nawiedziło ziemie nasze. Książę Gwynned, Hrabia Gwynned, Perfeddwlad, Powys i Glamorgan koronowany został na króla Walii ku wielkiej radości wszystkich jego poddanych..."
'Kroniki Celtyckie' piórem Cadella Meriadoka spisane w roku 1453

Rekopis Kroniki Celtyckiej

Nowo obrany król panowanie swe rozpoczął od próby pokojowego zjednoczenia. Sam wiedział, że szanse powodzenia są nikłe, ale chciał mieć pewność, że zrobił wszystko, aby uniknąć rozlewu bratniej krwi.

Tak jak przypuszczał, odpowiedź była odmowna...

Królowi Bleddynowi nie pozostało nic innego jak zwołanie armii. Wysunięte dawniej roszczenia przestały być czymś mało wiarygodnym. Teraz występował on jako król jednoczący naród.

Ponownie tuż przed wyjazdem w bój wydarzyło się nieszczęście. Zmarła Gwyneth, córka króla. Król na znak żałoby przywdział czarną zbroję i milczący ruszył ku swemu przeznaczeniu...

Wypowiedzenie wojny pociągnęło za sobą reakcję w postaci ataku irlandzkiego księstwa Leinester, lecz tym razem sojusznicze księstwo Ulster także postanowiło wspomóc wojska walijskie. Bitwa między wojskami była tylko konieczną formalnością... Niemniej władca sam poszedł do boju w pierwszej linii, przyczyniając się do robicia wroga.

"Wojska naprzeciw siebie stanęły, i wtem przybiegli dowódcy błagać króla, ażeby krwią swą królewską nie ryzykował i bitwą z oddali kierował. Ten jednak przekonać się nie dał i w pierwszej linii poprowadził wojska swe do wiktorii wielkiej, sam wielu chwalebnych czynów dokonując, o których to do dziś dnia ballady rozmaite krążą..."
'Kroniki Celtyckie'

Z pomocą Królowi przypłynął nawet książę Bretanii na czele oddziału 350 rycerzy.

Następnie jako pomoc dotarły wojska aragońskie. Twierdza padła.

Na mocy pokoju Bleddyn otrzymał ziemię Dyfed oraz daninę w wysokości 47 000 sztuk złota. Po raz pierwszy od niepamiętnych czasów cała Walia znalazła się w rekach jednego władcy. Wszyscy liczyli na dłuższy pokój.

Co prawda trwała wojna z księstwem Leinester, ale nie prowadzono żadnych działań wojennych, wojska wróciły do domów.
Zwiększył się dochód państwa z 5600 sztuk złota miesięcznie do 7600 sztuk złota. Do kolejnych prowincji docierały nowe wynalazki.

Niedługo potem, jako uwieńczenie zwycięstwa król stworzył tytuł księcia Deheubarth i tym samym zakończył dzieło jednoczenia Walii.

Niestety parę miesięcy później władca zachorował. Stan pogarszał się. Widać było, iż król umiera.
- Niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba... - to były ostatnie słowa króla.

"Dnia 12 listopada 1071 roku wielka klęska na kraj nasz spadła. Po wielu dniach choroby zmarł Bleddyn Cynfyn, król Walii, książę Gwynned i Deheubarth, hrabia Gwynned, Powys, Glamorgan, Dyfed i Perfeddwlad, zwany przez potomnych poźniej jako Bleddyn I Jednoczyciel"
'Kroniki Celtyckie'

Zły omen sprzed paru lat w końcu się spełnił. Objaśnienia duchownych nie pomogły królowi.
Nowym królem został Meredudd, najstarszy syn.

Dynamic · 17 Maj 2010

Odcinek 4 "Mlynedd heddwch*"
listopad 1071 - luty 1090

*"Mlynedd heddwch" - z walijskiego 'Lata pokoju'. Określenie pierwszych lat panowania nowego króla Meredudda Cynfyna, syna Bleddyna I Jednoczyciela.
( "Historia Walii" )

Baron angielski ścięty za spisek przeciw królowi Wilhelmowi.

Zima roku 1071.
Sala tronowa zamku w Gwynned. Nowo obrany król w otoczeniu swoich doradców.
- Służyliście wiernie memu ojcu. Dzięki waszej pomocy doszło do zjednczenia naszego kraju. Niemniej to nie koniec naszego zadania... Wilhelm Normandzki umacnia się na tronie Anglii. Brutalnie rozprawił się z możnowładcami przeciwnymi jego władzy. Wiele krwi wsiąknęło w ziemię naszej wyspy. Ów władca brutlanie rozprawił się ze spiskowcami, którzy planowali bunt i przywrócenie władzy Anglosasów. Nie ma obecnie szans na usunięcie go z tronu. Niemniej on sam nie czuje się zbyt pewnie, co daje nam okazję, a raczej czas. Czas, który wydaje mi się, jest nam jak najbardziej potrzebny. Jak wygląda sytuacja w naszym kraju?
- Fatalnie mój królu - Majordomus jako pierwszy pospieszył z odpowiedzią. - Innego słowa nie lza użyć. Pola leżą odłogiem, część mężczyzn zginęła podczas wojen. Wojen które niemniej wciąż trwają. Oficjalnie nie było pokoju między nami a księstwem Leinester. Wracając do kraju: rolnictwo odupadło, handel zamarł, na szlakach handlowych rozpanoszyli się złodzieje i przemytnicy. Nie możemy angażować się w nic, dopóki nie doprowadzimy kraju do spokoju po ostatnich wojnach.
- Jak zawsze masz rację, wierny sługo. Dziękuję za rzetelne informacje - król nie był zachwycony tym co usłyszał. - A jak wygląda nasze wojsko?
- Ponieśliśmy pewne straty podczas obu wojen. Ludzie niechętnie patrzą na zaciąg do armii. Obecnie jesteśmy w stanie wystawić maksymalnie 1600 wojowników.
- To mało... strasznie mało... Niemniej potrzebuję wojska. Zgromadź mi za dwa tygodnie połowę wojska w okolicy. Trzeba doprowadzic do pokoju z Leinester. Musimy oddalić to jedyne obecnie zagrożenie. Kolejną sprawą nie cierpiącą zwłoki jest wysłanie dyplomatów. Wyślijmy gońców do księstw irlandzkich z pytaniem o wasalizację oraz dyplomatę na dwór króla Szkocji i księcia Bretanii. Może tym razem będzie on bardziej skory do sojuszu.
- Panie, czy mogę o coś spytać? - twarz Mistrza Szpiegów zdradzała zainteresowanie czymś zupełnie innym.
- Ależ proszę. O co chcesz mnie zapytać? - króla zaciekawiło to niewielkie naruszenie etykiety.
- Na dwór przybyła ta dama z Irlandii, Isabel. Krążą różne pogłoski panie. Pogłoski o ślubie. Wiem panie, iż znasz ową damę z czasów swoich podróży dyplomatycznych, gdy byłeś jeszcze kanclerzem w służbie ojca, króla Bleddyna. Ale chciałbym poznać powód pobytu owej damy na dworze, o ile jest to możliwe.
- Przed wami nie mam tajemnic - twarz króla rozpogodziła się. - Owa dama rzeczywiście zostanie moją żoną i królową. Przygotowania ruszą już niedługo. Niemniej wróćmy do spraw naszego królestwa. Tak jak rzekłem: za dwa tygodnie chcę mieć 800 żołnierzy pod Gwynned. Kolejna sprawa to wysłanie dyplomatów do Irlandii, Szkocji i Bretanii.
Dziękuję wam za uwagę.

Doradcy ukłonili się władcy i rozeszli się. Postanowienia króla zostały wcielone w życie.

Niestety akcja dyplomatyczna była totalnym niepowodzeniem. Nikt nie zgodził się na propozycję wasalizacji. A król Malcom odmówił zawarcia sojuszu.
Mereduddowi nie pozostało nic innego jak ruszyć "po pokój" z zebranym wojskiem. Jako cel obrał sobie małą wysepkę Man, leżącą miedzy Anglią a Irlandią i należącą do księcia Leicester.

Szturm zamku na wyspie Man

Wysepka została szybko zajęta przez wierne walijskie wojska. Po tym fakcie książę Murchaid był zdecydowanie bardziej skłonny do rozmów pokojowych. Zaowocowały one białym pokojem podpisanym w miesiąc po zajęciu wyspy.

Wojska wróciły do domów. Jak się okazało, Walię czekał jeden z dłuższych okresów pokoju w średniowiecznej historii. Nowa królowa zaszła w ciążę, i po pewnym czasie kraj świętował narodziny pierwszej córki młodego władcy.

Niestety, niedługo później córka groźnie zachorowała, a po roku choroba przekształciła się w tasiemca.

Kraj rozwijał się. Rolnictwo staneło na nogi, zasiedlano południowe ziemie, a wynalazki docierały do coraz to dalszych zakątków Walii.

Zatoka Cardigan nad morzem Celtyckim.

Pojawiły się pewne problemy i zamieszki, niemniej król stanowczo położył im kres.

Król musiał podejmować najróżniejsze decyzje, jednak zawsze kierował się dobrem swoich poddanych.

Nie tylko tego rodzaju problemy zwaliły się na głowę króla. Jego żona zaszła znowu w ciążę, jednak zarówno ona, jak i dziecko zmarło podczas porodu...

Niedługo potem zmarła również córka Christina, chora na tasiemca.

Król nie miał syna... chcąc, nie chcąc musiał poślubić kolejną żonę. Jak poprzedni, tak i tym razem jego wybór padł na dwórkę irlandzką o imieniu Ingegerd.
Wkrótce potem jego nowa żona urodziła mu syna.

Z tego związku narodziły się później jeszcze dwie córki: Bronwyn i Prawst.

Pierwsze urodziny młodego następcy tronu były wielką uroczystością, na którą zaproszono wielu władców księstw, hrabstw a nawet królów. Wszyscy byli pod wrażeniem uroczystości. Efektem tego było nawiązanie bliższych kontaków z dworami Księstw Meath, Connacht oraz królestwa Czech. Wysiłki dyplomatyczne przyniosły w końcu owoce. Księstwa potrzebowały sojusznika niedaleko Irlandii, zaś król Czech koniecznie chciał znaleźć kogoś, kto potwierdziłby jego niezależność, tuż po oderwaniu się od Cesarstwa Rzeszy Niemieckiej. Oba księstwa oraz królestwo Czech zawarły sojusz z Królestwem Zjednoczonej Walii.

Wkrótce potem nadszedł czas aby rozpocząć edukację Rhysa, najmłodszego brata króla. Zgodnie z wolą władcy podjął on nauki na dworze, przy boku władcy, Meredudd czuł się odpowiedzialny za malca, który stracił ojca i nie chciał oddalać go od siebie.

Władca postanowił także wysunąć roszczenia do terenów południowej Irlandii. Wiedział, że maleńka Walia nie pokona Wilhelma i wojsk Normanów. Ale Walia połączona z Irlandią, w sojuszu ze Szkocją już te szanse miała. Co prawda plan był odległy, ale miał to, czego potrzebował: czas i środki.

Meredudd bawił się z synem na dziedzińcu zamku. Obaj trzymali w rękach zabawkowe drewniane miecze. Syn zawzięcie atakował ojca, co cieszyło króla niezmiernie. Chłopiec był bardzo żywy i zdrowy. Rósł mu dobry następca tronu. Nagle na dziedziniec wjechał zadyszany jeździec na zmęczonym koniu. Osadził wierzchowca i podbiegł do króla.
- Nowe wieście panie.
- Cóż się stało, że tak pędziłeś z nimi? Koń Twój strasznie zdrożony, nie oszczędzałeś go widzę. - odpał Meredudd.
- Panie... król Malcolm nie żyje... Jego syn Duncan wstąpił na tron... chce zawrzeć z Tobą sojusz... prosi o odpowiedź... - odpowiedział zmęczony goniec.
- Odpowiedź może być tylko jedna. Pchnij kogoś innego w drogę na dwór w Lothien, a sam odpocznij. Dziękuję Ci niezmiernie za wieści które mi przyniosłeś.
- To zaszczyt służyć dla Ciebie królu - posłaniec ukłonił się nisko i oddalił się.

Niebo było bezchmurne, a słońce świeciło bardzo mocno jak na Walię. Piękny dzień.
Król stał zamyślony. Ale jego oblicze było inne niż dawniej. Teraz w końcu zagościł na nim usmiech.
"W końcu los się do nas uśmiechnął"
Mglisty plan o zjednoczeniu Wysp i wyparciu Normanów zaczął wreszcie przybierać ksztaltów.

Zamek w Gwynned, siedziba królewskiego rodu Cynfynów.

##############################
Tak jak wcześniej proszę o komentarze i uwagi

Dynamic · 18 Maj 2010

Odcinek 5 "I Kampania irlandzka"
marzec 1090 - luty 1096

"Król Meredudd, mimo iż wodzem wielkim nie był, to wiedział iż okazja do rozszerzenia wpływów nadarzyła się znakomita. Toteż wraz rozpoczął przygotowania do kampanii wojennej. Wojska zebrał on 3600 wojowników najprzedniejszych z Walii całej; w tym zasię było 350 łuczników wyborowych takich, że i żaden inszy król lepszych mieć nie mógł. Z tymi wojskami ruszył on przez Morze Celtyckie aby mieczem i ogniem nawiedzić południowych władców Irlandii, którzy to sprzeciwili się woli jego"
'Kroniki Celtyckie' 1453r.

Tyle kroniki. Młody król Szkocji Duncan zgodził się na propozycję zjednoczenia Irlandii pod berłem Walii. Wszelkie próby pokojowej wasalizacji spełzły jednak na niczym. Księżęta irlandcy bronili swej niezależności. Szczególnie mocno oponował księżę Munster oraz dawny sojusznik Walii, księstwo Ulster. Pierwszy z nich otwarcie nazywał Meredudda wichrzycielem i falszywym królem. Meredudd Cynfyn zebrał wojska i wyruszył na ekspedycję karną przeciw krnąbrnemu Irlandczykowi. Do wojny wmieszało się także księstwo Ulster, wspomagając swego sojusznika. Jednak ich wojska zostały zneutralizowane przez Szkotów i irlandzkich sojuszników Meredudda.

Aby pokryć koszta wyprawy zwołano Stany Generalne, dzięki którym uzyskano pieniądze potrzebne na finansowanie armii królewskiej.

Zaskoczenie było zupełne, w pierwszym boju rozbite zostały wojska Biskupa Urumuru.

Gród został zdobyty w zasadzie bez dłuższego oblężenia, a następnie wojska ruszyły na zachód, w kierunku Desmumu. Tam zostały rozbite główne siły księcia Munster.

Po szybkich oblężeniach zdobyto pozostałe dwa grody. W czasie wyprawy do orszaku króla dołączył irlandzki rycerz o imieniu Colcu.

Po tych zwycięstwach zawarto pokój na mocy którego wszystkie ziemie księstwa Munster zostały połączone z Królestwem Zjednoczonej Walii. Księciem i namiestnikiem nowych terenów został Tewdwr Cynfyn, najstarszy syn króla; młodzieniec dopiero 16 letni, ale z dużą wiedzą gospodarczą, co miało przyczynić się do rozwoju tego regionu.

Kampania była szybko i nie przyniosła większych strat. Wojska wróciły do ojczyzny. Ojczyzny, która pod rządami Meredudda ciągle się rozwijała. Trwała rozbudowa miast oraz wsi. Pojawiły się nowe szlaki handlowe. Wszystko wskazywało na to, że za jakiś czas Walia stanie się krajem ludnym i bogatym.

Dorosła była już także najstarsza córka króla, w związku z czym przyszedł czas na jej zaślubiny.

Sam władca nie wiedział dokąd poniosą go kolejne dni. Z jednej strony chciał dokończyć dzieła jednoczenia Irlandii, ale z drugiej nie mógł zostawić bez opieki swego królestwa. Wszystko miało rozstrzygnąć się w najbliższej przyszłości...

Wyspy Brytyjskie, luty roku 1096

Wyczyszczony i zamknięty.
W przypadku chęci kontynuacji proszę kontaktować się z osobami odpowiedzialnymi za dział CK.
Zoor