Pierscień Nibelunga; część druga: Zwycięstwo w pokoju

Król Karl (1453)

Gdy więc doszło do utworzenia przez dwóch z najpotężniejszych wasali Brynjolfa, dwóch królestw -rozpętała się wielka ciężka wojna. Syn Brynjolfa choć rpzejął oficjalnie władzę to faktycznie ojciec ja za niego wykonywał aż do swojej smierci. Owa abdykacja była więc zgraniem czysto politycznym. Nowe, całkowicie zmodernizowane w dotychczasowym okresie wojny domowej państwie można było działać zupełnie inaczej niż dotychczas.
Jeszcze Brynjolf przyjął dla swego rodu ostatecznie herb z trzema koronami na znak jedności swego państwa i zarazem pokazanie dwom zdrajcom że nie mają praw do bycia królami.

Syn Brynjolfa, Karl jest jednostką wcale nie jakąś słabą. Po prostu miał (nie)szczęscie mieć niezwykłego ojca który przyćmił go swa osobowością. Jakby przyjżec się zdolnościom nowego króla to należało by je wycenić w taki sposób:

Jak widac król Brynjolf usunął średniowieczne urzędy mistrza szpiegów, majordoma itp. Co prawda pozostali ludzie spełniający te funkcję ale przestali oni wpływać na sposób prowadzenia polityki. Kaclerz pozostał ale stracił jakikolwiek wpływ polityczny. Pozostali tylko trzej „Ministrowie” których zadania to działanie na rzecz wypracowania jakiegoś celu króla. W tym wypadku powołano ministra od spraw propagandy by ratować reputację królestwa w świecie oraz dwóch ministrów od marynarki wojennej. Po raz pierwszy bowiem przywiązano wagę do floty pańśtwowej z uwagi na specyfike wojny jaka się toczy.
O ogromnych przemianach jakie zaszły w ostatnich czasach świadczyć może tez ukazanie portretu władcy któy nie jest w zbroi ani jakkoliwek gloryfikującej pozie. Król Karl wygląda wręcz nieco komicznie, jak duże dziecko w koronie.

A przeciez jest to czas wojny...
wraz z początkiem roku 1453 obie strony dysponuja następującym potencjałem militarnym:

Brynjolf zdecydował się na najęcie dużych sił wojska najemnego. Był to pierwszy taki przypadek w dotychczasowych dziejeach Skandynawii. Król postanowił też uczynić ze Stockholmu wielkie centrum handlowe. W tym celu zainwestował wielkie sumy, nadał wiele przywilejów kupcom i mieszczaństwu a miasto stołeczne niemal że uczynił niezaleznym od swej władzy. Ale najistotniejsze były zyski szczególnie wobec embarga nałozonego przez Danię i Norwegię.
Wielkim sukcesem było faktyczne przejęcie kurii rzymskiej, co było tradycja nieco przerwana w czasie pierwszej fazy wojny domowej a co zostało przywrócone królowi Szwecji, pomimo iż papieże w ostatnich latach bardzo się wzmocnili szczególnie jak Rzym odbito od arabów.

W Europie bowiem od roku 1451 ruszyła wielka krucjata w imie odbicia wszystkich ziem chrześcijańskich. Do roku 1453 wielkie powstanie ujarzmionych niedawno ludów objęło już Bałkany nawet.
Pech chciał że w sierpniu zmarł Karl. Jego młodszy brat Oskar został nowym królem. Nie wykazywał wielkich ambicji wyjścia spod kurateli ojca, całkowicie się jemu podporządkował wręcz...

 

Oskar I (1453-1455)

Armia Szwedzka poradziła sobie w małych potyczkach z Norwegami, jednakże kosztem przyzwolenia Duńczykom na zajęcie południowych prowincji kraju.
Jedną z większych potyczek a do tego jednyną przegraną była akurat ta o Oslo:

W styczniu 1455 Szwecja przystępuje do Związku Hanzeatyckiego. Ten wielki sukces dla handlu wspomógł niezwykle państwo finansowo i ocalił rodzace się centrum handlowe w Stockholmie przed upadkiem. Uzyskało ono teraz protekcję całej Hanzy.

Wojna zas powoli zaczynała byc zwycięska. Zajęto większą część Norwegii i rozpoczęto działania zaczepne przeciw Duńczykom, którzy nie wykozystali chwili gdy granica była niebroniona i w efekcie stracili szansę na zwycięstwo w wojnie. Christian Norweski będzie musiał kapitulowac wkrótce. Problem w tym że przejął on władzę nad Islandią któa jest w tym momencie nieosiągalna dla floty szwedzkiej. Nalezy więc będzie zawrzeć zawieszenie bronii do czasu pokonania Danii.
Pod koniec roku zawarto rozejm i z Danią i Norwegią. Przekazano Szwecji północne rubierze Norwegii...było to bardzo mało ale pokój dawął czas na budowę wielkiej floty wojennej i transportowej by zająć Islandię w niedalekiej rpzyszłości.

Oskar I

Nabytki osiągnięte w Rozejmie Kalmarskim

Niestety król nie miał okazji długo się cieszyć sukcesem gdyż umarł...Brynjolf musiał powołać trzeciego ze swych synów na króla Szwecji.

 

Karl II Johan (1455-1458)

Brynjolf strcił już dwóch synów w ciągu ostatnich 3 lat. Ale udało mu się uporządkować sytuację w samej Szwecji, odzyskać Finlandię i północną Norwegię. Czeka go jeszcze wielka wojna z południową Norwegią i Danią. Problem w tym że Duńczycy zajęli choćby Gotlandię która jest świtnie ufortyfikowana i zdobycie tej wyspy będzie graniczyło z cudem. Niemniej rozpoczęto przygotowania pod przyszłą wojnę. W lecie 1456 Lubecka uznała się wasalem króla Karla. Było to potwierdzenie praw Szwecji do tych ziem a zarazem sygnał że czasy wojny domowej przemijaja i losy buntowników są przesądzone.

W 1458 umiera Karl, jego młodszy brat Gustav przejmuje rządy w imieniu ojca...zdaje się ze to juz przekleństwo rzucone na ród!


Karol I jednakże miał syna...ów syna polecił ojciec wychowywac z dala od stolicy i słuchu ludzkiego. Swego wnuka posłał Brynjolf do lasów Bergslagenu...Tam chowany w prostej chacie wraz z przybranym ojcem dojżewał on powoli i w przyszłości miał zostać zawołany do stolicy gdy zajdzie w końcu potrzeba....

Dośc ważną sprawa może być jeszcze wytłumaczenie cyfr przypisanych do władców. Otóż Karl II jest taki dla Knytlingów zaś jako król Szwecji w ogóle (licząc z poprzednimi dynastiami) to jest on Karlem IXtym.

 

Gustav II (1458-1485)

Gustav był bardzo młody, oddął więc oczywiście całą władzę w ręce ojca. Ten zaś bardzo aktywnie działał na rzecz odtworzenia potęgi swego królestwa. Wielkim sukcesem było odzyskanie częsci Pomorza Zachodniego i zwasalizowanie ledwo powstałego Xięstwa Pomorza któe narodziło się w toku wal z Mongołami cofającymi się juz daleko za Wisłę, narodziło się tez inno nowe państwo mianowicie Zakon Krzyżacki. Stworzony po to by w imie chrześcijaństwa walczyć z Mongołami we wschodniej europie i wspierać tamtejsze młodo powstałe państwa w wale z Ordą.
W styczniu 1464 roku, gdy kraj był gotów juz do wojny zaatakowano Christiana Norwega.
Norwegia ma 5000piechoty i 1000 jazdy. Szwcja pod bronią 28 tys. Piechoty i około 8 tys. Jazdy. Więc nie trudno się domyslić kto wygra...

uderzenie w Norwegów 1464 roku

Ta kampania ma zakończyc wojne na półwyspie i ostatecznie przyłączyc Norwegię do monarchi Knytlingów. Pozostanie jedynie sprawa Danii otwarta.
Szybko jednak Danię poparła nowo powstała Francja, zaś Szwcję odrodzona Polska oraz państwo Nowej Brandenburgii.

Działania wojenne toczyły się z dużym dla Szwedów szczęściem, wielkie morskie zwycięstwo przyniosło rychło wojny z Dania rozstrzygnięcie:

Potęgę Szwecji bitwa ta ukazała, gdyz jeno flota króleska wielka jest i wspaniała..
Duńczycy wybłagali znów pokój zaś Norwegowie znaleźli się pod Szwedzkim młotem.

W kwietniu 1465 ustalono że jedynie zamek w Oslo pozostanie poza królewską kuratelą na okres około 5 lat. Przez ten czas ci któzy byli przeciw królowi będą mogli podjąć decyzję i albo przejda do Szwecji i złożą na nowo hołd królowi z Knytlingów albo pozostana w Oslo bądź wyemigrują do Danii by kontynuowac w przyszłości walkę.

Upadek Xięstwa Norwegii

Wkrótce od tych wydarzeń zmienił się świat...Królestwo Mauretańskie prowadziło dalekie wyprawy w głąb Afryki odkrywając coraz to nowsze ziemie. Zachęceni tym postanowili szukać nowych lądów...wtórowali im w tym Portugalczycy...wspólnymi siłami odkryto nowe lądy...


W sierpniu 1473 umiera Brynjolf i Gustav I rozpoczyna niczym nie skrępowane rządy. A włada juz państwem kompletnie innym niż tym któe przejął jego ojciec. Podstawowym zadaniem Gustava jest zakończenie wojny domowej trwającej juz kilkadziesiąt lat i przywrócenie Danii królestwu Knytlingów. Kraj jest gotów do takiej wojny ale król zwleka nieco. Jest to spowodowane sojuszem duńczyka z Królem Brandenburskim. Brandenburgia była bardzo subsydiowana przez Szwecję i bardzo wiele pieniędzy stracono w tej przyjaźni więc absolutnie uznano że nie można dopuścić do wojny z tym krajem, tymbardziej że byłby w stanie zająć całe Pomorze i zaanektować obu wasali Szwecji...

Działania wojenne przeciw Danii

Plan się nie powiódł i Brandenburgia poparła Danów ale król Brandenburski zachowywał się bardzo operzchale i niechętnie walczył ze Szwedami co ewidentnie ukazało że do wojny czół się bardziej zmuszony niźli dobrowolnie się włączył.
Przewaga od początku była ewidentnie po stronie Szwecji:


Zwycięstwo było szybkie i wielkie. Duńczyków było stań tylko na małe potyczki z których ani jedna nie była godna pochwały...W sierpniu 1475 podpisano ostatni rozejm. Zajęto całe terytorium zbuntowanego królestwa po za Zelandią. Uznano że wszyscy któzy nei chcą żyć w odbudowanej monarchii Knytlingów mają prawo by się zorganizowac i w porządku opuścić ostatni punkt oporu. Było to niezwykle szlachetne ze strony Gustava.
W 1479 roku wybuchła wojna między Państwem Burgundzkim oraz Westfalskim. Westfalia była sojusznikiem Szwecji przystąpiono więc do wojny. Zrezygnowano z militarnego wsparcia na lądzie na rzecz subydiów. Działał jedynie potężna flota, do któej dosżły nowe rodzaje okrętów-barki.

Wielka bitwa stoczona u wybrzeży Holandii pokazała że Szwecja jest dominantem na morzech północnych.

Ostatnie lata życia król Gustav spędza na rozbudowie floty wojennej i budowie licznych warsztatów wzmacniających produkcyjność kraju. Gdy umiera wyrusza do lasów środkowej Szwecji grupa króleskich zaufanych gwardzistów w poszukiwaniu następcy tronu-Magnusa.

 

Magnus I (IV) (1485-1488)

W 1486 Folke Andersson, słysząc o odkryciach Kastylijczyków, Anglików i Francuzów postanawia w imię Króla Szwecji wyruszyć na wyprawę na kraniec świata. Bierze z soba jeden statek nowego zupełnie typu-karawele. I płynie za Islandię w nadziei odnalezienia nlisko jakiegoś nowego lądu.
Dociera na Grenlandię i odkrywa ją na nowo dla Europy.
Tego też roku państwa Angielskie i Szkockie zawarły Unię personalna a następnie reala łącząc się w jedno bardzo silne królestwo. Był to znak że Europa szykuje się do starcia. Tym prędzej podjęto decyzję o wkroczeniu do Kopenhagi i ostatecznym zakończeniu epoki wojny domowej.
Buntownicy nie stawiali juz oporu.

Ciekawe jest podejście Szwedó do ludności tubylczej w powstających koloniach:

Jak widac dla korony Szwedzkiej liczy się w całym tym interesie rpzede wszystkim pieniądz. To on tez decyduje o powolnym przesuwaniu reform państwowych w stronę wolnego handlu oraz pełnej centralizacji.

Andersson w roku 1489 odkrył Zatokę Anderssona (Hudsona) i wysłał pierwszych kolonistów do Magnussii, czyli miasta ząłożonego na cześc króla.

Niestety na dworze spokoju nie było... Magnus miał wielkiego przeciwnika w Karlu, synu Karla.
Magnus miał żonę-Brunhildę i bardzo ją kochał. Postanowił wypłynąć na Grenlandię by zobaczyc owe nowe lądy odkryte przez Anderssona. Popłynął tam w otoczeniu nieiwelu słóg gdyż to krina i tak niemal bezludna. Zawitał na Islandię która żyła jeszcze głębokim średniowieczem pod ówczas,
Ale nie przeszkadzało mu to gdyz sam chował się w lesie z jednym słuygą zaledwie u swego boku:
http://pl.youtube.com/watch?v=b7-pLoSxRzo
Co więcej żył w takiej dziczy że sam sobie nawet miecz ukuc musiał...
http://pl.youtube.com/watch?v=OTd9yluoAQk&feature=related
a posługiwac się nim umiał niezwykle dobrze:
http://pl.youtube.com/watch?v=n0H_DokyVhM&feature=related

Niestety w trakcie jego pobytu na Grenlandii dosżło do przewrotu pałacowego w Stockholmie. Wysłano wielkie wojska w pościgu za Magnusem, który ukrył się w kolonii w Ameryce (Magnusia) i tam spędził resztę życia, tęskniąc za swoją Brunhildą. Będzie miał dzieci któe odegrają jeszcze pewną rolę w historii Szwecji. Ale w tym momencie władzę przejmuje jego kuzyn, syn brata jego ojca. Karl III (X).

 

Karl III(X) (1488-1497)

Do 1490 udało się przejąć jakąś tam kontrolę nad ogromnymi obszarami Ameryki północnej. Nie myła ona pełna. Nie wiązała się z obecnościa militarna wojska Szwcji. Btli tam tylko osadnicy, urzędnicy, milicja. Jedyne wypadki agresji zdarzały się na Grenlandii. Indianie z którymi zetknęli się Szwedzi byli bardzo spokojni i chętnie poddawali się wymianie kulturowej. Tym bardziej że Szwedzi podchodzili do nich na zasadzie spotkania równego z równym...może nie tak całkowicie ale zdecydowanie róznili się np. Od Anglików czy Hiszpanów w tej kwestii.

Zasięg wpływów Szwecji na rok 1490

Wkrótce przyjęto w zasięg kultur akceptowanych kulture pomorską. Uznano więc że do zasięgu kultur Skandynawii mogą tez należeć te które znalazły się w obrębie państwa Szwedzkiego, jest to niezwykle tolerancyjne.
W 1491 w podztęce wobec opatrzności król Katl postanawia wprowadzić prawo nakazujące by w każdej z niedawno ustanowionych prowincji, w każdym, mieście znajdował sie przynajmniej jeden kościół. Przy okazji oczywiście pomagało to w sprawach urzędowych. Bowiem przy kościołach ogłaszano zwykle wszelkie nowiny i nakazy oraz kontrolowano tam ludność. Jednocześnie uzurpator jakim był Karl, jawil się jako człowiek głęboko religijny i co za tym idzie taki który będzie miał poparcie z „góry”. Trwa zarazem akcja kolonizacyjna. Nie obyło się bez strat i wręcz powstania eskimosów w Eriksfjord. Po zabiciu 400 sytuacja isę uspokoiła i zaczęto kolonizować dalsze częsci wyspy.

Karl III

Jednocześnie ruszają dwie wyprawy. Jedna lądowa podzielona na dwa oddziały z których jeden obchodzi Labrador a drugi ląduje w Arkadii, oraz morska któe płyną na połydnie i docieraja az do Bermud i Florydy.

W samej Europie dużo się zminiło. U schyłku XV wieku Złota Orda przestała istnieć. Rozpadła sie na kilka dużych i silnych całkiem państw plemiennych toczących nieustanie z sobą wojnę. Tą sytuację wykorzystują Słowianie-nowe państwo Xięstwo Moskiewskie oraz Litwini któzy stworzyli duży organizm państwowy. Na Bałkanach gdy siły Rekonkwisty pobiły wszystkich szejków uznali oni że jedyną szansą na ocalenie się jest połączenei się i w efekcie nastapiła konsolodacja i kontratak na krzyżowców. W efekcie powstało silne tureckie pańśtwo które rozciągało się od Styrii aż po Irak. Nad południowym bałtykiem wyrósł silny sojusznik Szwecji czyli państwo Zakonne. Obok niego pańśtwo Polskie i Brandenburskie. Przelotnie także sojusznicy Szwecji. Bardziej w dół utworzyły sie dwa wielkie królestwa-Burgundii i Czech. Jednak to drugie szybko upadło i w efekcie obszar byłych Niemiec zdominowało owo królestwo Burgundii. Italai była nadal rozbita, podobnie Francja. Na wyspach brytyjskich zaczęli jednoczyć się na nowo Irlandczycy no i ewidentnie wybili się Anglicy zas na pólwyspie Iberyjskim pozbyto się arabów i obszar zdominowały trzy państwa-Portugalia, Kastylia i Aragonia.
Europa jest więc zupełnie inna niż jeszcze 100 lat temu. Niemal zapomniano o panowaniu mongolskim zaś sami Europejczycy ruszyli odkrywać nowe światy i zaczęli budować kolonie za atlantykiem. Tutaj dominującą rolę rpzejęła Szwecja. Która uznała że na razie nie ma co włączac się w spory o schedę po Mongołach zaś dużo więcej zysku przyniesie koloniezajca wielkich bogatych ziem za oceanem i w efekcie stworzenei potęgi z która później już nikt nie będzi esmiał stawac do walki. Polityka ewidentnie pacyfistyczna i jakby kontynuująca dotychczasową Szwedzką, ale z ta różnica że wcześniej nie tworzono kolonii. Chyba że krucjaty na pólwysep iberyjski można by tak nazwać...choc jakaś prawda w tym może i jest.
Niespodziewanie w 1497 król umiera, władzę przejmuje jego młody ale bardzo zdolny syn...Karl.

 

Karl IV (XI) (1497-1500)

Nowy król swa władze rozpoczął od: małej zmiany ministrów, rozpoczęciu akcji kolonizacyjnej wzdłóż biegu rzeki Lorenza (rzeka Karla), założeniu bazy morskiej na Bermudach oraz odbudowie instytucji sądownictwa w całym królestwie.

Karl IV

W 1499 roku syn Magnusa, Gustav. Zebrał w Stradconie całkiem spore siły. Wraz z Szwedami zebrał około 1500 indian co razem liczyło się na 5000 ludzi plus 9000 wojsk regularnych od trzech kropusów oxpedycyjnych. Łacznie więc posiadał on 14000 z czego ponad połowa uzbrojona w najnowoczesniejsza broń. Posiadął on też 6 karawel i 3 kogi. Jest to siła kolonii amerykańskich, siła która ukradkiem dostała się na Grenlandię gdzie pobrała 200 mężczyzn i na Islandię gdzie aż 500.
Po czym przepływając przez Orkady 100. Łacznie gdy dotarli on wszysvy do brzegów Norwegii wzbudzili popłoch. Pech chciał że wszystkie wojska królewskie stacjonowały w Oldenburgu, Pomorzu, Danii i Skanii oraz Wyborgu. Cała Norwegia i Szwecja właściwa były pozbawione wojska, gdyż król uznał że nie ma sensu by stacjonowało na własnym terenie. Dotarli więc oni bez problemu pod Stockholm. Pojmali Karla, ale go nie zabito-pozwolono mu abdykować i wyrzec się roszczeń do korony a następnie wywieziono do Rygi.

 

Gustav III (II) Twardy (1500-1512)

Gustav II to nieco czarny okres Renesansu w Szwecji. Nowa epoka zakwitła w kraju pod kazdym względem. Nowo osiągnięcia techniczne, zwycięstwo Europejczyków nad najeźdźcami przynajmniej w zachodniej i środkowej części kontynentu. Odkrycia geograficzne, bogacenie się społeczeństw. Nowa sztuka nowe prądy filozoficzne, religijne. Szwecja wręcz stanowiła wzór w swej strukturze państwowej panującej po zakończeniu wojny domowej oraz w postępie morskim czy ideowym. Gustav właściwie dokonał zamachu stanu, niezaleznie od tego czy słusznie należała się mu korona to pokazał że władze można przejąc po prostu mając odpowiednią liczbę żołnierzy u swego boku. By więc i ta władzę utrzymać musiał być twardym włądcą. Wszystkich zwolenników obalonego króla kazał wysłać na Grenlandię...Co prawda mocno się zaldniła wyspa dzięki temu ale to był pierwszy znak że nadeszły ciężkie czasy dla swobody myśli w państwie Szwedzkim.

Gustav II Twardy

Nowy król wiedząc że musi zdobyć popularność decyduje się na całkowite wypoziomowanie systemu państwowego i w efekcie dąży do neutralizacji we wszelkich sferach życia:


Gustav widząc że samo futro i ryby i drewno któe sprowadza się z ameryki równie dobrze można produkować u siebie...przecież to także towary Szwedzkie. Więc właściwie z tych kolonii niewielki zysk wychodzi, postanawia posłać odkrywców na morza południowe. Docierają oni na wyspy karaibskie i rozpoczynają kolonizację Haiti.
Bermuda staje się bezcenna fortecą z której wypływają expedycje. Wkrótce Szwedów będzie widać u wybrzeży państwa Majów a nawet Brazylii.
Założono liczne kolonie na wyspach karaibskich, kilka osad na Kubie i Haiti. Niektóre zostały zniszczone przez tubylców. Niektóre się nie rozwinęły i po prostu same załamały zas inne stały się kwitnącymi miastami. Tu już miały bowiem konkurencję głównie Anglieską.

Gustav nie bał się inwestować czasu, energii i pieniędzy w kolonizację gdyz widział niezwykłe zyski jakie przyniosła dotychczas i ogrom pretiżu jaki przynosi jej kontynuowanie. Nie mówiąc o zwrocie bogactw... Kraje karaibskie mają bawełne, kawę, tytoń, cukier...produkty których dotychczas wogóle nie było. Ich cena jest więc duża. Do samej Szwecji są dostarczane stosunkowo tanio ale by kupcy zagraniczni mogli je kupic w Stockholmie i dostarczyć na swoje rynki musza płacić dodatkowe cła. Nie mówiąc o cle za przepłynięcie Sundu.
Szwecja wkracza w okres bardzo agresywnej wręcz kolonizacji. Z ludnością miejscową postepuje się różnie. Bunty Grenlandczyków doprowadziły do wybicia tychże. Podobnie było z niektórymi Indianami którzy nie chcieli by na ich ziemii powstawały Szwedzkie miasta. Jednak na ogół pozwalano Indianom zamieszkiwać blisko miast i tworzono z nimi symbiozę. Wielu z nich chętnie mieszało się z przybyłymi osadnikami. Zestawienie liczbowo zazwyczaj wyglądało na zasadzie 10:4 dla Szwedów. Więc Indianie po prostu rozpływali się w masie przybywających osadników. Inaczej wyglądała sprawa na południu. Na Bahamach to było 1:5 dla tubylców więc Szwedzi starali się nie wchodzić w związki z miejscowymi po za ich elitami. Podobnież na wyspach karaibskich często występowało 1:1 które wymuiszało zachowywanie odrębności i pewną wstrzemięźliwośc w stosunku do tubylców.

Kolonie karaibskie stworzone przez Gustava II

W 1507 Gustav II funduje Uniwersytet w Stockholmie z filiami w Abo, Lund i Arhus. Powstaje więc największy Uniwersytet w Europie.

W 1509 Marius Klingsor dotarł ze swoja expedycją do plemienia Huronów. Szwedzi nawiązali kontakt ze zorganizowana politycznie społecznościa tubylczą, to była duża nowość.
Niestety króla śmierć dosięgła jeszcze zanim prace nad Uniwersytetem Stockholmskim dobiegły końca i nie miął okazji zainaugurować pierwszego roku akademickiego, zastąpił go brat obalonego kuzyna. Syn Gustava bowiem był jeszcze niepełnoletni.

 

Johan I (II) (1512-1513)

W ciągu roku swej regencji Johan nie poczynił właściwie nic. Akurat tak się złożyło że w tym momencie zakończono budowe głównego budynku uniwersytetu Stockholmskiego więc to on go otworzył. Utracono kolonię na Jamaice w wyniku buntu tubylców. Zaniechano kontynuowania misji na tej wyspie. Podobnie tez na innych mniejszych wyspach Karaib. Uznano że Haiti, Kuba i kilka mniejszych całkowicie wystarczy by kontrolować region. Skupiono się na obszarach zamieszkowanych przez konfederacje hurońskie.

W krótce syn Gustava dorósł i odbyła się nowa koronacja.

 

Karl V (XII) (1513-1526)

Karl V (XII) był postacią bardzo oczytaną i z dobrym zmysłem naukowca, lecz kompletnei apatycznym i bez jakiego kolwiek zainteresowania sprawami militarnymi.
Zaszywał się na Uniwersytecie gdzie czytał xięgi po czym wprowadzał nowe prawa by usprawnić system podatkowy, oraz inne.
Tym więc ciekawszy i orginalniejszy stał sie konflikt w który wszedł ze względu na koligację Knytlingów z lokalnymi rodami Gruzji i Armenii....

Szwecja nie wzięła bezpośrednio udziału w walkach ale wsparła Gruzje finansowo dośc poważnie. tyle że od początku pewne było zwycięstwo Armenii.
Karl postanowił że każda kolonia musi mieć obronę i budował obwarowania wokól wszystkich osad załozonych w ostatnich latach w obu Amerykach. Było to wielce ważne szczególnie wobec planów podboju Huronów-czyli wojny z tubylcami...


Karl V

Póki co król skupia sie sam nawet na pisaniu uczonych traktatów o państwie...
Pisze „Utopię” w której określa wizję państwa idealnego do którego co więcej zamierza dążyć w swoim działaniu jako król. Widzi bowiem Karl swa Utopię jako kraj z całkowicie wolnym ludem, bez arystokracji ale z królem. Król jako jedyny człowiek w państwie jest tam ponad innymi ale obowiązują go także prawa. Choć jako jedyny może je zmieniać. Widzi Karl w tej utopi zasade wolnego handlu jako podstawe wymiany towarowej. Jednakże z elementami protekcji państwa jeśli chodzi o surowce „specjalne”. Czyli te najbardziej potrzebne bądx to do toczenia wojny bądź przeżycia społeczeństwa. Jest Karl też zwolennikiem filozofii, rozumowania wypierającego wiarę. Jest więc przeciw systemowi religijnego podporzadkowania społeczeństwa. Pisze on w swej pracy że religie jako takie moga w państwie istniec dla potrzeb tych co uwarzają że żyć się bez nich nie da. Ale przede wszystkim powinno sie świat poznawać, rozumiec go nie zaś przyjmowac wizję innych co do tego jaki on jest odzucając to co własne zmysły przekazują. Tutaj jest więc on przedstawicielem całego nurtu jaki się w tych czasach mocno rozwija w sumie juz od niemal 100 lat ale zakwitł wyjątkowo właśnie n apoczątku XVI wieku. Przyczyniając isę w wielkim procencie do tego do czego doszło w roku 1517.


Kolonie szwedzkie w ameryce północnej

Kolonie stały się bardzo ważną częscią pańśtwa. Król spędził tam pewien czas obserwując jak ludzie wychowani w społeczeństwie feudalnym organizuja się na nowo w obcym świecie stosując podobne ale jednak inne o dziwo skuteczniejsze metody. Okazało sie że stu kolonistów jest bardziej wydajnych w swej pracy niż stu Szwdów któzy pozostali w kraju. Dlaczego? Otóz koloniści samoorganizowali się, cały ład społeczny wychodził oddolnie w Europie zas wszystko jest narzucane odgórnie i w efekcie efektywność jest dużo mniejsza i zalezna od kontrolo pana.
Król postanowił zorganizować sama Szwecję na zasadach podobnych do kolonialnych. Postanowił utworzyć gremia, zgromadzenia i wszelkiego typu organizację. Na początek dał przykłady i prawo całkowitej swobody. W ciągu paru lat zaczęły powstawać organizacje gromadzące myśliwych, drwali, uprawców jęczmienia itp. Działały one zawsze w imie tej konkretnej społeczności którą coś łączyło. Takie minispołecznosci miały swojego reprezentanta. Ci reprezentanci zbierali się w halach kościelnych raz na miesiąc starając się spośród siebie wyłonic tych którzy mają zasiadać w radach sołtysich lub grodzkich do których dostać może się kazdy na kogo inni będą głosować. Wyjątkiem są miejsca dla kleru i szlachty któe sa z góry zaklepane co jednocześnie nie zamyka tym klasom szansy na reprezentowanie różnych stowarzyszeń. W tych radach zas podejmuje się wazne decyzje dotyczące regionu co ma już wpływ na życie wszystkich mieszkańców. Właściwie można mówić w ten sposób o jakims zalążku demokracji w owym systemie. Choć wydaje się on nieco dziwaczny. I różnie był realizowany. Arystokracja jak na razie pozostała nadal silna ale swego wroga zaczęła widziec nie w nagle wolnym stowarzyszonym chłopie ale w klerze z któym konkuruje o wpływy u tego chłopa. Zmianiło to bardzo patrzenie szlachty na świat.
Karl V postanowił kontynuowac poszukiwania bogatych ziem i wysłał expedycję do ameryki południowej, okazało się że prawie cała znalazła się pod kontrola angielską na wschodnim wybrzezu i francuska na zachodnim. Założono więc mała kolonię u ujścia rzeki króla Jana (Rio de Jeneiro) oraz postanowiono płynąć do Afryki. Założono bazę na Wyspach Zielonego Przylądka. Stąd postanowiono zacząć kolonizację Afryki zachodniej w celu pozyskania kości słoniowej, niewolników i innych surowców tego kontynentu. Zaniechano więc jak na razie działań w Amerykach po za kontynuowaniem misji koloniazacji Kanady. Król Karl zauwazył jednak że ogromne skarby może przynieśc podbój państw Indiańskich w Ameryce Środkowej. Póki co skierowano kilkanaście tysięcy świetnie uzbrojonych żołnierzy do Ameryki Północnej na wojnę z Huronami. Okazało się jednak że bardziej skorzy do walki sa Mohawkowie i to z nimi podjął się walki Gustav Gustavsson, pierwszy konkwiskador Szwecji.

Z 10 tys. Ludzi w tym 4 tys. Jazdy postanowił on podbić cały związek plemienny Mohawków.
Później się okazało że Mohawkowie to tylko jedno z plemion związku a przewodnikiem jego byli Irokezi. Ale to i tak miało małe znaczenie dla Gustavssona...liczyło się zwycięstwo a nie z kim.
Rychło okazało się że po stronie Irokezów staneli Huroni więc kolonie stanęły w ogniu. To była prawdziwa wojna szwedzko-indiańska. Wielu tubylców straciło zaufanie do Szwedów i poparło swych braci. Nie było bezpiecznie nigdzie. Szwedzcy koloniści w dalej położonych ziemiach starali sie nie dopuścić do Indian informacji o tej wojnie by uniknąc problemów. Ale i tak należało cały czas miec się na baczności.

Pierwsza bitwa była zwycięska

Do czerwca 1518 udało się zająć całe terytorium Irokeskiej Konfederacji i po prostu przyłączyć te ziemie do kolonii amerykańskich. Zwycięstwo było absolutne. Choć mniejsze oddziały Szwedzkie nie zawsze odnosiły sukcesy. Czasami musiały się taktycznie wycofywac pod naporem liczby i szału Indian. Huronów zostawiono sobie na później, póki co trzeba było zorganizować nowo podbite ziemie. Ziemie na które mało który Szwed chciał się zapuszczać ale któe znalazły się pod kontrolą króla.

Gdy zajęto ostatnie osady Irokezów do walczących dotarła wieść o wybuchu wielkich tumultów religijnych w całej Europie i o narodzeniu Reformacji. Była to synteza tego co działo się w Europie po najeździe mongolskim. Poważnie przemyślana przez humanistów w tym samego króla. W wersji podstawowej zakładała ona pozbycie się osoby papieża i wogóle instytucji kościelnej wogóle. Kasacje klasztorów i wszelkich instytucji religijnych. Po drugie zamianie kościołów w świątynie modlitwy, gdzi ekażdy może sobie przyjść i po cichu modlić się tak jak chce. Kojena zasada to było równouprawnienie chrześcijaństwa i pogaństwa. Nurtem tym sterował Lutherius, inny nurt Calviniusa zas polegał na ścisłym odrzuceniu wszystkiego co chrzescijańskie i przejściu do pogańskiej wersji kościoła. Z kolei katolicyzm albo się nie zmieniał albo przyjmował formu ostrzejsze w wypadku kontrreformacyjnych myśli. Chaos był niebywały ale nowe podejście do religii bardzo zmieniło Europę. Najpierw zreformowano podejście państwa do religii:


Następnie wzięto sie za naniesienie nowej ideologii do każdego zaścianka w kraju. Było to nieco dziwne gdy do kompletnie ciemnych ludzi docierał filozof i oświecał ich że nei jest tak jak myśleli tylko inaczej, ale ogólnie sprawdzało się to jakoś.
W 1519 Karl oficjalnie przyjmuje nową wiare jako religie państwową. Jest to wielki krok ku świetlanej przysżłości:

Nowa formę wiary przyjeła tez Brandenburgia i Aragonia. Gdy więc doszło do starcia o panowanie w Italii między Aragonią i Venxią, Szwecja poparła swego sojusznika. W efekcie miała miejsce pierwsza wojna międzywtlantycka gdyż walki toczyły isę już nie tylko w Europie ale też Ameryce, armia Szwedzka usderzyła na Massacesseto (Massaczjuset) i zajęła tą kolonię.
Wojna przybrała charakter religijny bardzo szybko. Sycylijczycy uderzyli z hasłami kontrreformacyjnymi zaś Aragończycy Reformacyjnymi.Oddzaiaływało to także na Szwecję:

Ludzie zaczęli przechodzić dobrowolnie na nowe wyznanie gdyż faktycznie ono sankcjonowało to co narodziło się jeszcze w czasach Erika III o ile nawet nie Holmgera.
Na początku 1520 na wody Morza Śródziemnego wpłynęgo 21 okrętów Szwedzkich. Z czego aż 19 karak. Co prawda Szwedzi buduja juz karawele ale karaki nadal sa popularne i to z taką flotą (Bałtycką) postanowiono ruszyć sojusznikom w wierze na pomoc. Wówczas okazało się że jednak nowoczesnośc ma duże znaczenie. Wielka flota poszła na dno i teraz nalezało nie tylko zreformowac marynarkę ale ją na nowo stworzyć!
Katolicy oczywiście uznali to za zwycięstwo prawdziwej wiary i że herezja protestancka jest skazana na upadek z woli opatrznosci. Jednakże ta kęska przysłużyła się Szwecji. Głęboka modernizacja połączona ze świadomością że do nowych czasów trzeba mieć nową i wielką flotę wiele dobrego uczyniło.

Fakt że flota Szwedzka miała opinię niepokonanej delikatnie uprzykszył sprawę ale...nie zawsze się wygrywa, czasami trzeba się czegoś nauczyć. Tak też odebrał to król Karl.
Tym bardziej że choc flota Szwedzka został rozbita to przeciwnik stracił duzo więcej okrętów i faktycznie zwycięstwo bolało go bardziej niż Karla porażka.
Zaczęto stawiać manufaktury zajmujące się produkcją niezbędną dla funkcjonowania floty ale tez i odzieży. Zaczął w wyniku tejże wojny rodzic sie silny kapitalistyczny wczesny przemysł. Gdy Brndenburgia zaczęła wplątywac się w wojny religijne ze swoimi sąsiadami Szwecja mogła juz w razie potrzeby ruszyć z pomocą. Gdyż posiadało naowoczesna marynarkę i nowoczesne siły lądowe które ne polu bitwy nauczyły się stosować moździerze i nawet artylerie.
Król choć odszedł młodo, zostawił wspaniały kraj po sobie. Jeszcze w trakcie wojny z Venexią podjął się zadania kolonizacji kraju Karla (Karltina czyli Argentyna) któa będzie kontynuował jego syn który ledwo osiągnął właśnie pełnoletnośc:

===============

 

Erik IV (XIV) 1526-1547

wiele się zmieniło ostatnio i zmieni się tez forma tego Aara, wychodząc z tradycji wyjściowej Mrocznych Wieków gdzie przyjąłem skromnie opisowa formę niemal kronikarsa czas wraz z nastaniem nowej epopki nieco i zwiększyc opisowośc Aara. Obecnie czasy Erika przyniosa Reformacjkę i konpletną zmianę wszystkiego a zatem i Aara.
Jeśli chodzi o jego zawartośc. Nie jest to niestety rozwinięci eMRocznych bo przy modzie który zastosowałem nie chce mi się przenieśc save...ale! uewniłem się zanadżut czy będzie mi działał ten któy teraz mam z tym na Victorii i okaząło się że tak więc później będzie wszystko kontynuowane podłóg zamysłu. By zrównoważyć stratę jaka przyniósł ów problem postanowiłęm dac Szwecji troche wsparcia odgórnego. W końcu w mrocznych to było jedyne państwo w Europie któe nie uległo najazdowi mongolskiemu (nie licząc czasowego opanowania Szlezwiku-Holsteinu oraz chwilowej okupacji Jutlandii w czasie drugiej wojny w Mongołami.
Dałem więc Szwecji 10 000 :faraon: bo miałem wielkie bogactwo w chwili kończenia Mrocznych an swoim koncie. Dałęm też 20 kolonistów bo kraj był ludny i przymował setki emigrantów z kontynentu z któymi nie wiadomo było co zrobić. Pozakłądałem w spokojnych prowincjach liczne ale jedno dwu poziomowe kolonie, niedopuszczając Hiszpanów czy Anglików do tego ale tez nie rozwijając koloni. Obecnie jak już wykorzystałem ten zapas nie dodaje sobie nic tylko staram się zwiększyć liczbę kolonistów naturalnie. Ale skupie się raczej na podboju państw barbarzyńskich bo to łatwiejsze i mniej kosztowne oraz czasochłonne.Dałem sobie też 5 misjonaży i 5 kupców na start. Mimo to w handlu Szwedzi obecnie nie górują bynajmniej ale dużo mi dało założenie centrum handlowego w Stockholmie oraz późniejsze naturalen powsrtanei gdzieć nad Zatoką Hudsona oraz trzeciego w Patagonii. Obecnei siły w hhandlu wzrosły i spodziewam się zwiększyć dochód pańśtwa. ;\')
Kolejna część już wkrótce, pozdrawiam
===============

Dodano:
Erik IV to niezwykły władca. Choć większość xięg spisanych za jego życia nie przetrwało do dzisiejszych czasów i nie mamy wiele informacji (później napiszę dlaczego) to jest to postać niezwykle barwna i znacząca. Początek panowania nowego króla to walka o wzmocnienie nowej wiary. Król był niezwykłym człowiekiem. Ubierał się jak mieszczanin. Jadł i żył jak wzorcowy mieszkaniec swego królestwa. Niedzielami pod katedrą w Uppsali organizował spotkania na których jako jeden z tłumu występował z płomienną przemową...
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/0ac8b41ae80884fe.html
Król Erik przemawia po mszy

Sprawa herezji stała się wielka kwestia sporna nowego czasu. Król był zapalony niezwykle w swej wierze i nakazał jej szerzenie nie tylko w ojczyźnie ale i w koloniach. Co więcej wspierał ją w sprawach europejskich angażując się w wojny Aragonii z katolickimi sąsiadami.
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/3a69ade0b6c75226.html
Nawet to mu w sumie nie starczyło. Zauważył że najpotężniejszym państwem bałtyckim po Szwecji jest Zakon Krzyżacki. Wielki to był sojusznik Szwecji w czasach odbijania Europy od Mongołów i wiązały te kraje liczne nitki handlowe polityczne itp. Erik IV jako władce będący najpotężniejszym przedstawicielem swej wiary oraz spadkobiercą najdłużej rządzącej w Europie dynastii uznał że ściśle związane z papieżem państwo zakonne istnieć dłużej nie może.
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/7c71e43d6751316b.html

Stoczył dwie wojny z Zakonem Krzyżackim. Za pierwszym razem zajęto całe Inflanty ale utracono faktorie w Afryce południowej. W drugiej wojnie zaś zdobyto Gdańsk, zmuszono Zakon do wasalizacji ograniczając go do ziem pruskich oraz odzyskano część faktorii w Afryce. Ale nie wszystkie, gdyż uznano że przyda się dodatkowe wsparcie ze strony wasala w tamtym rejonie w razie wojny z jakąś potęgą kolonialną.
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/8056c1741c2547c4.html

Wielkim majstersztykiem była kampania Inflancka. Cały region zajęto w ciągu dwóch miesięcy, tracąc kilkunastu ludzi.
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/6a609a12137f5a50.html

Po takim sukcesie król stwierdził że dotychczasowa polityka kolonialna była błędna i należy stac się bardziej agresywnym. Zakładanie kolonii, jest powolne i kosztowne. Podbój przynosi szybkie zyski. Wydał więc rozkaz uderzenia na Huronów którzy zostali podbici nie staczając nawet jednej bitwy (zajęli się obleganiem Hohawku podczas gdy z drugiej strony zajmowano ich ziemie).
http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/11321a6f40c288c1.html

Erik IV w bardzo krótkim czasie powiększył więc obszar państwa, uzyskał wielkie sukcesy w polityce religijnej oraz przyczynił się do rozwoju kulturalnego ale i nie tylko. Otóż jego panowanie to czasy budowy wszelkich manufaktur. Od wyposażenia okrętowego, przez rafinerie po zakłady produkcji sukna itp. Jest to tzw. pierwsza rewolucja przed przemysłowa. Okres wielkich inwestycji związanych ze zwracaniem się zysków z założenia kolonii. Do tego zasada wolnego handlu, właściwie szczątkowy feudalizm ustępujący rodzącemu się pra kapitalizmowi. Ogromna rozbudowa marynarki wojennej. Wielkie szybkie nowoczesne okręty zgrupowane w Flotach Bałtyckiej, Północnej i Atlantyckiej które są postrachem mórz całego świata, wspomagają handel.
Problemem stała się coraz silniejsza konkurencja Kastylii i nowo powstałej Wlk. Brytanii (rychło okazało się że Szkoci i Irlandczycy nie do końca są zadowoleni z dominacji angielskiej na wyspach i by uniknąć wojny domowej postanowiono stworzyć trialną monarchię).
W Italii są istotne dwie siły- Neapol i Venexia. Ta druga objęła władze nad większa częścią półwyspu i faktycznie stała się jedną z czołowych potęg Europy. W Rzeszy dominują Brandenburgia i Saxonia. Ale problemem są zfederalizowani już od 100 lat turcy i arabowie w ramach powstałego Imperium Osmana. Władają oni już ziemiami od Aleppo po Wiedeń i zagrażają całej Europie na powrót. Tym bardziej że ulegli im niedawno oswobodzeni spod ich jarzma Polacy, którzy znów utracili Kraków. Litwa zaś, nowa siła Europy Wschodniej wykrwawia się w walkach z Moskwą i Nowogrodem. Nowogrodem który zdaje się być nowym celem Erika.
Ten nowy kierunek expansji związany z chęcią wykorzystania zdobytych bogactw w celu poszerzenia swej władzy na kontynencie musiał się wiązać z historycznymi decyzjami dla dziejów obu Ameryk. Erik nakreślił z władcą Kastylii granicę między Szwedzką Ameryką i Kastylijską którą zabronił przekraczać komukolwiek. Jednocześnie powołał milicję kolonialną by wzmocnić siły posiadanych ziem. Powołał tez milicję w Patagonii gdzie nakreślił granicę między strefa wpływów Szwecji i Wlk. Brytanii. Rozładowało to konflikty na jakiś czas. I bardzo wpłynęło na ustalenie się granic posiadłości różnych państw. Wykorzystując zahamowanie rozrostu posiadłości Canady posłano kolonistów do Californii. Zaczęto tam tworzyć osady które miały razem z tymi w Texasie stać się bazami wypadowymi do podboju państw Indian środkowej Ameryki. Wszyscy w Europie wiedzieli że te państwa są niezwykle bogate ale nikt jeszcze nie był w stanie przenieść do Ameryki tak dużych sił by podbić wielomilionowe narody. Erik uznał że Szwecja jest na to gotowa. Jednocześnie rozpoczynając agresywną politykę nad Bałtykiem rozpoczyna podbój cywilizacji Ameryk oraz budując porty w południowej Afryce oraz na Mauritiusie przygotowuje się do desantu na Indie w przyszłości. Jak widać plany Erik ma przeogromne i nieskromne. Co więcej powoli je realizuje. Szwecja wkracza w wielką epokę Drugiego Złotego Wieku. A wkracza z hukiem niszcząc państwo Krzyżackie, podbijając Indian północnoamerykańskich i w końcu uderzając na środkowoamerykańskich. W grudniu 1547 armia była już gotowa do ataku na Nowogród i Mexyk gdy okazało się że król wydał wcześniej polecenie sprzedania wszystkich kog i budowy fluit (dużo lepszych statków transportowych) a wykonawca projektu zwiódł i liczba okrętów była dwa razy mniejsza niż miała być. Król tak się wściekł że dostał prawdopodobnie zawału serca...

===============

Dodano:
===============

Dodano:
Karl VI jest niezwykle utalentowany, przejął wszystkie zalety ojca ale też wstąpił w niego duch największych z jego przodków. Władca ten postanowił bardzo szybko kontynuować projekty zapoczątkowane przez ojca.

Szwecja na początku panowania Karla VI

Władca ten za swój wielki cel postanowił obrać nawracanie innych na wiarę prawdy i szczęścia. Wiarę która przyniosła tyle wielkości Szwecji. Postanowił zatem włączyć się w toczące się walki w Europie jako stronnik obozu protestanckiego. W tym celu ogłosił się jedynym obrońcą wiary.
W 1552 na rozkaz króla 18 tys. chłopa wkroczyło na terytorium potężnego Imperium Majów.
Rozpoczęła się krwawa wojna która kosztowała wiele ofiar nieszczęsnych tubylców.

Szlak wielkiego przemarszu przez ziemie Majów

Już pierwsza bitwa pod Tamaulipas pokazała przewagę Wallenberga i jego oddziałów. Nawet pomoc Azteków nie dała wiele Majom.

Tamaulipas

W marcu 1534 zmuszono Majów do oddania królowi większej części swego terytorium. Stwierdzono że Szwecja nie jest jeszcze gotowa do zaanektowania naraz, tak wielkiego terytorium. Najpierw należało umocnić władzę na już zajętych ziemiach. Ale wiadomo było że kwestia kilku lat jest atak na Azteków posiadających ogromne złoża złota.
W 1556 gdy okrzepły dwa nowe centra handlowe na Guantanamo (konkurencja wobec brytyjskiej Martyniki) oraz w Tehuapanie (konkurencja do Zacatecas) postanowiono podbić Azteków a następnie Majów.

Operacja miała szeroko zakrojoną skale, podbojowi miał ulec cały Mexyk. Kolonizacji zaś dzikie półpustynne tereny na północ od państwa Azteków. Postanowiono podjąć się tego kosztownego przedsięwzięcia gdyż prawie całą Amerykę Północną objęli już w posiadanie Kastylijczycy.

Kampania przeciw Aztekom

Udało się pobić wroga, ale niespodziewanie ten zebrał tak ogromną armie że trzeba było poprosić o zawieszenie broni w 1556. W kilka dni później umiera król...zostawiając tylko córkę którą poślubia syn jego młodszego brata który obecnie zostaje królem:

===============

Dodano:
Tuż po przejęciu władzy należało nieco uspokoić sytuację w kraju co opóźniło działania w Ameryce. Ale u progu 1559 roku Szwedzi rozpoczęli ostatnią fazę podboju Mexyku.

Kampania roku 1559

Król popłynął osobiście do Canady, zwiedził najstarsze założone szwedzkie osady, udał się do kraju Huronów i Mohawków po czym popłyną na Bahamy, Kubę i dotarł do Mexyku gdzie przyglądął się zdobywaniu Tenochticlanu przed swoje wojska.
Po szybkiej i łatwej kampanii, unicestwieniu centrum handlowego w Zacatecas i ogłoszeniu się niepokonanym Gustav III podpisał z Francją układ o uznaniu wzajemnym zdobyciu posiadłości w Ameryce. Co prawda nie do końca pasowało królowi uznanie Panamy za posiadłość Francuską ale w zamian za to chronił swoje południowo Amerykańskie posiadłości gdyż Francuzi zakończyli właśnie podbój państwa Inków. Cały wysiłek kolonizacyjny skierował się więc na obszary Californi oraz obszarów pustynnych Ameryki północnej. Nowy cel expansji militarnej zaś to … Indie. Należy jednak poczekać jeszcze gdyż pierw postanowiono umocnic władzę Szwecji nad zdobytymi terytoriami. Król postanowił w czasie oczekiwania na wielkie przemiany w polityce kolonialnej podjąć się misji działań w Europie. Chciał z początku wesprzeć Holandię w walce z Niderlandami, ale okazało się rychło że ta uznała się wasalem niedawnego przeciwnika co zakończyło konflikt między katolikami i kalwinistami czasowym rozejmem. We wschodniej części rpowincji niederlandzkich panowali zas Sasi którzy nie myśleli przyjąć protestantyzmu mimo że prawie wszystkie ich terytoria były zasobne w ludność wyznająca ta wiarę. Król postanowił zainterweniować. Przeszkodziła mu w tym jeno rychła śmierć, oraz przejęcie władzy przez jego małoletniego synka Karla Gustava.

 

Karl Gustav (1563-1586)

Karl Gustav ogarnięty wielka ambicją która wyrosła pod wpływem opowieści jego ojca postanawia natychmiast ruszyć na wojnę. Nie ma co prawda wiedzy wojskowej ale ma zapał i dobre wojsko.
Wojnę rozpoczęto namawiając Brandenburgię i Niderlandy do wspólnego ataku przeciw Saxonii. Celem jest faktycznie zmuszenie kraju do przyjęcia protestantyzmu oraz zdobycie przyczółka w Niederlandach celem kontynuowania expansji w tym bogatym rejonie.

Kampania na Niederlandach

Wielkim zaskoczeniem było zgromadzenie bardzo dużych sił przez Sasów pod Geldern, rozegrała się wielka bitwa która co prawda była zwycięska ale poniesiono tak wielkie straty że faktycznie na pół roku armia Szwedzka zastała się w tej prowincji.

Bitwa pod Geldern


Saxonia rychło skapitulowała, przyjęto luteranizm oraz przekazano Fryzję i uznano anexję Hamburga. Do bloku protestanckiego doszło nowe państwo, choć teraz dość słabe już.
W 1569 roku, Gustav Adlecreutz wylądował z 18 tys. ludzi którzy podbili Majów na Cejlonie. Doświadczenie i sprzęt sprawiły że bogata wyspa bardzo szybko znalazła się w rękach Szwedów.
W 1571 roku zaatakowano serię małych państewek które powstały w wyniku wielkiego zamieszania politycznego w ostatnich latach w rejonie ujścia Gangesu.

Kampania opanowywania ujścia Gangesu

Atak na Bengal sprowokował zerwanie układu lennego Pomorza ze Szwecją, w efekcie atak Litwy oraz Wlk. Brytanii. Okazało się że ten projekt był już w planach od kilku lat. Konsekwencja było włączenie się Francji do wojny po stronie Szwecji. Co zadecydowało o przyłączeniu się do wojny Kastylii przeciw Francji. Rozpętała się wojna na 5 kontynentach...pierwsza taka w historii.


Strony konfliktu

Plan był dość ambitny, kontynuować podbój Indii (o co posżło) oraz rozpocząć expansję w Europie. Zwasalizować na nowo lub zaanektować Pomorze, przejąć Narvę od Polski, zmusić Litwę do przyjęcia protestantyzmu oraz pobić Wlk. Brytanię i Kastylię na morzach.
Rychło okazało się że cały system lenn bałtyckich się posypał gdyż Mecklemburgia ogłosiła niezależność (pozostała katholicka) ale miała pecha bo akurat znajdywała się pod Hamburgiem dość silna armia tre Rosor`a.


Lubeck 1571

Bitwa ta rozstrzygnęła właściwie sprawę Pomorza. Anexja Lubecki otworzyła Szwedom drogę do Szczecina. Jednocześnie razem z Niderlandami i Francją rozprawiono się z Saxonią. Podzielono po równo terytorium niederlandzkie posiadane przez Sasów. W Indiach zas toczono zażarte walki o każdy skrawek ziemi:

Kastylijczycy postanowili wykorzystać zaangażowanie Szwecji i po zajęciu Nowej Uppsali (Nowy Orlean) zaproponowali pokój na który Szwecja przystała (utracono też na rzecz Portugalii jedna wyspę u wybrzeży zach. Ameryki.
Armia Szwedzka przemaszerowała przez Pomorze ale nie oblegając tamtych miast gdyż duże siły Litwy zajęły właśnie Konigsberg. Po pobiciu ich skierowano się na Wilno i Grodno. Litwini toczący jednocześnie krwawą wojnę z Moskwą bez oporów przyjęli luteranizm i pozbyli się Szweda ze swoich ziem. Karl Gustav zaś stał się herosem protestantyzmu.
Szybko Brandenburczycy zaanektowali Pomorze i właściwie wojna wygasła. Flotę brytyjską zatopili Francuzi więc król wysp uznał że dalsza walka nie ma sensu. W efekcie Szwedzi otrzymali w końcu wolna rękę w Indiach. Adlercreutz postanowił zawrzeć pokój z dwoma z przeciwników i pobić resztę. Jego kampania nawet w planie miała trwać 5 lat...a trwałą dłużej...

Wyprawa Adlecreutz`a 1573-1580

Czas wojen, odkryć, poznawania świata przyczynił się do rozwoju humanizmu w Szwecji tegoż wielkim owocem był:


Ostatecznie ustało się ustalić granicę wpływów Szwecji (i posiadania) w Indiach następująco:
\\

Szwecja po zakończeniu walk w Europie wyglądała niezwykle potężnie:

Zaś sytuacja religijna nie mniej ciekawie plansowała się:

Szczególnie że papiestwo za zgodą Szwecji zaanektowało Zakon Krzyżacki i stało się sojusznikiem Karla Gustava, przenosząc swą stolice do Konigsberg`u.
Szczególnie wobec prokalwińskich nastrojów w Italii. Gdzie wręcz burzono masowo kościoły i ustanawiano państwa niemal teokratyczne ale mocno antykatholickie. Choć władcy Venexii nie przyjęli kalwinizmu jako religii państwowej to jednak całe Włochy takież już były.
Wkrótce po zakończeniu rajdu po Indiach, pewna grupa Szwedów udała się w poszukiwaniu ziem niezaludnionych lub z przyjaznymi tubylcami. Okazało się że Francuzi odkryli jakieś ziemie...Australię, rychło Szwedzi się tez tam znaleźli. Szczególnie wobec tłoku w Ameryce gdzie siła kolonializmu szwedzkiego całkowicie już zanikła i tylko w rejonie Texasu poddani JKM próbują ustalić sensowna granice z Francją która staje się powoli panią tego kontynentu.
Jeszcze przed przybyciem Szwedów do Australii, Turcy przybyli pod Grodno. Tego było już za wiele, muzułmanie któzy jak najbardziej kojarzyli się z najciemniejszą epoką w dziejach kiedy cały kontynent był pod panowaniem Mongołów znowu próbują ta Europę zawojować. Uderzają w dodatku w Litwe, nowego członka państw protestanckich. Szwecja decyduje się na subsydia wojenne dla tego kraju kosztem straty całego swego dochodu na jeden rok! Następnie rozpoczyna przygotowania pod ewentualne przyłączenie się do wojny.

Karl Gustav

Ciekawy był rok 1579 kiedy to upadło królestwo Aragonii pod ciosami rosnącej w siłę Kastylii ale za to Venexia przeszła na kalwinizm i dołączyła do bloku protestanckiego.
Zawarto z Venexią sojusz zaś Litwa w 1583 zdradziła i zaatakowała Szwedów na Inflantach (celem Litwy stało się zajęcie Prus papieskich zaś Szwedów uznano za zdrajców skoro się zaprzyjaźnili z papieżem (by zyskać Francuzów).

Zastawienie sił u progu wojny

Jak więc widać Szwecja Venexia i Francja przeciw Polsce i Litwie, gdyż to są najsilniejsze strony obu obozów, ma niemałą przewagę...
Wojna była seria małych potyczek i długich oblężeń, gdyż Litwini za Szwedzkie pieniądze pobudowali sobie liczne ufortyfikowane zamki. W efekcie wojna zastygła i tak król nie doczekał jej końca:

Panowanie Karl`a Gustav`a jest niezwykłe na tle dotychczasowych władców Szwecji. Chociażby poprzez to że prawie cały ten okres to nieustanne wojny w tym kolonialne. Tuż przed śmiercią udało się mu utworzyć wielką kolekcję sztuki i założyć Museion dzięki któremu dynastia Knytlingów stała się synonimem współczesnego mecenatu (pozyskując ogromny prestiż w świecie).
===============

Dodano:
Erik V zaraz po koronacji udał się do Indii, odwiedził tam jednego z najpotężniejszych władców czyli Radżę Biharu w jego potężnym zamku który zrobił na skromnym władcy Szwecji przeogromne wrażenie:

zamek Radży Biharu

Król zorientował się w skomplikowanej problematyce polityki indyjskiej i raczył zauważyć że rozrost siły dynastii Ming która w ciągu ostatnich 10 lat zajęła prawie całe Indochiny jest równie niebezpieczny dla Szweckich interesów w Azji co i dla samych Hindusów, zrodził się więc projekt współpracy. Przymierze z tymi państwami może okazać się bowiem obecnie owocniejsze niż ciągłe wojowanie które zresztą kosztuje spadek reputacji do poziomu przeraźliwie niskiego i powoduje ciągłe wybuchy wojen w samej Europie. Chiny zaś stają się poważnym problemem Azji.

Erik V
Młody król, niezwykle podobny do swego ojca tak z wyglądu jak i charakteru choć myślący nie co bardziej pragmatycznie nie zaś nonszalancko, nie chciał ryzykować kolejnych niepotrzebnych wojen. Szczególnie że flota Szwecji jest nieco przestarzała. Co prawda karaki świetnie się spisywały w walkach na Morzu Północnym ale zaczęto coraz częściej używać na morzach galeonów i Szwecja musiała także się postarać o to by swą flotę unowocześnić, a to trwa.
Nowy król nie interesował się wojną która odziedziczył w spadku po ojcu. Uznał że dowódcy są już tak wyćwiczeni że sami mogą podejmować decyzję i bronić zajętych ziem a nawet najechać jakieś sąsiednie. Uzyskali oni więc wielka samodzielność także w dzieleniu łupów.
Rosły więc majątki oficerów ale i zwykłych żołnierzy jeśli oficerowie chcieli zdobyć sobie ich poparcie by nadal móc sprawować funkcję. Król bowiem chętnie pozbawiał dowódców ich obowiązków jeśli wojsko się skarżyło na brak ich zdolności bojowych. W siłę urosło też szwedzkie kaperstwo którego broniła Flota Bałtycka utrwalając swe panowanie na wodach północy walna bitwą morską u ujścia Tamizy:


Jeden z dowódców działających niezależnie zajął Memel i zawarł pokój z władca Litwy który poddał miasto Szwecji. Z jednej strony był to sukces ale z drugiej taka samodzielność nie mogła się więcej zdarzyć. Pewne pełnomocnictwa posiadają dowódcy ze statusem konkwiskadora odnośnie wojen i pokoju gdyż po prostu działają na innych kontynentach. Ale nie mogą tak się zachowywać wodzowie armii działających parę kilometrów od granicy Szwecji.
W 1586 okazało się że gdy król usunął Szwedów ze stopni generalskich i zastąpił ich Niemcami, armia jest w pełni posłuszna monarsze. Rozpoczęto więc oblężenie Monachium. Po dwóch małych potyczkach siły Burgundii załamały się i postanowiono zawrzeć pokój. Genua stała się prowincją Venexką zaś Schweiz uzyskała niepodległość i gwarancję Szwecji. Burgundia wyraźnie osłabła.
W półtora roku później armia polska stanęła pod Gdańskiem, z racji że kraj ten przyjął jakiś czas temu lutheranizm było to dużym zaskoczeniem. Król wydał rozkazy ataku oraz wymuszenia na zdrajcach wasalizacji. Nie doczekał jednak zakończenia działań wojennych gdyż nagle umarł.
Władzę przejęła powołana do tego zadania Rada Regencyjna, oczekująca aż jego pierworodny dorośnie:

Źle było dla Szwecji że przed rokiem zmarł Sandels, człowiek który mógłby ową radą kierować ku dobru monarchii...
===============

Dodano:
Gdy na dwory Europy dotarła wieść o śmierci króla rychło Burgundia postanowiła pomścić krzywdy i zaatakowała Szwecję. Flota Bałtycka wpłynęła znowu na Morze Północne i zatopiła brytyjczyków. Pojawiła się szansa na desant na Brytanii i oswobodzenie Szkocji, lecz w tym momencie ważniejsze było co innego. Rada ustaliła specjalne podatki wojenne i stworzyła super nowoczesną i dużą Armię Niemiec która otrzymała zadanie (dow. Doebell) zajęcia wszystkich ziem Brugundii i ostateczne pogrążenie niegdysiejszej potęgi. Dowódcy armii znowu więc otrzymali pełne pełnomocnictwa w sprawie rokowań pokojowych...
I sprowokowano uzyskanie przez Badenie, Bryzgowię i Wurtembergię niezależności, część terytoriów Burgundii przekazano zaś Brandenburgii. Sami Szwedzi niewiele walczyli. Działania nowej armii ograniczały się do oblężeń. Już w 1591 Karl Filip mógł przejąć pełnię władzy nad krajem:

===============

Dodano:
W 1592 młody król rozpoczyna największa w dotychczasowych dziejach ofensywę jaką przeprowadziła Szwecja. Wielka armia uderza od strony i Prus i Inflant.

Ofensywa przeciw Litwie 1592-94

W maju 1594 gdy także sukcesy Moskwy były niebagatelne, Litwa nie była już dłużej w stanie walczyć ze Szwecją. Nastąpiła kapitulacja. Szczególnie niebezpieczne dla Litwy okazało się pobratanie Moskwy ze Szwedami pod Mogilnem gdzie wspólnie oblegano miasto po czym przekazano Moskwie. Król Szwecji bowiem widząc że Litwa będzie nieustannie atakować jego nadbałtyckie posiadłości nie ma innej możliwości jak unicestwienie państwa. Skoro nie zadział nawet argument wiary. Polska zaś zerwała w trakcie tejże kampanii układ wasalny i także wypowiedziała wojnę Szwecji. To oznacza że i ten kraj musi zniknąć z mapy. Jednocześnie armia Szwedzka ma być gotowa na atak na Nowogród, który już od wielu wieków nęci swym bogactwem a był tylko na krótko objęty w posiadanie przez Sverkerslettenów w XIV i później XV wieku.


Jak kiepska była sytuacja Litwy pokazuje ta mapa

W 1596-97 koloniami wstrząsają liczne rozruchy będące efektem niekończących się wojen w poprzednim czasie. W samej Szwecji król buduje liczne targowiska mające podnieść siłę metropolii w porównaniu z rozwijającymi się coraz lepiej koloniami. Odnowiono proces kolonizacji Australii i Texasu, przerwany w czasie wojen. Zwiększono siły milicyjne kolonii. Zaczęto poprawiać stosunki z państwami europejskimi, próbując pozyskać niedawnych przeciwników.

Jednocześnie JW postanowił zreformować nieco armię. Była to ostatnia reforma XVI wieku w Szwecji. Ale taka która skutkowała na bardzo długi czas jeszcze. Wprowadzono oddziały składające się z połączonych pikinierów z muszkieterami ale nie jak w armiach europejskich w wielkich czworobokach ale w formacjach małych i bardziej przez to mobilnych. Nadto wprowadzono bardzo dużo artylerii. Oraz ograniczono udział kawalerii która stała się mniej potrzebna niż w poprzednich epokach.
W 1598 roku Bihar, Orissa i Godwana podniosły broń przeciw Szwedom. Postanowiono tym razem uderzyć z całą siłą w Orissę i pobić to państwo:

Kampania przeciw Orissie 1598-99

Marius Lejonhufvud został mianowany wodzem armii podbijającej nowe ziemie. Był to najlepszy wódz jakiego Szwecja miała w swojej dotychczasowej historii od schyłku XIV wieku...
Był więc to talent nieprzeciętny. W kwietniu 1599 Orissa musiała skapitulować i przekazać większą część swych ziem Mariusowi. Wymusił tez utworzenie z Nepalu niepodległego królestwa zaprzyjaźnionego ze Szwecją. Na placu boju pozostała w sumie całkiem zaprzyjaźniona Biharia i faktyczny wróg Gadwana. Jednakże ostatecznie to tylko Bihar pozostął na placu boju i co ważne...zdecydował się kontynuowac walkę. Marius miał więc okazję do stoczenia walnej bitwy o Bengal:

W bitwie tej zastosowano najnowsze osiągnięcia taktyki szwedzkiej z niesamowitym skutkiem. Hindusi po prostu ginęli jak porażeni piorunami.
Podczas gdy wielki bohater podbijał kolejne ziemie w Birmie w Europie wydarzyła się tragedia...

Zmarł Karl Filip nie mając jeszcze potomstwa. Najbliższe prawa do tronu mają dzieci jego sióstr- a żon władców Niderlandzkiego i Brandenburskiego. Z racji że Niderlandy nadal optowały za katholicyzmem zaś Brandenburgia jest od dawien dawna sprzymierzeńcem protestanckim Szwecji. Rada Regencyjna powołana na czas wojny o sukcesję staje po stronie Brandenburgii.
W efekcie dochodzi do Unii między Brandenburgią i Szwecją w której król Brandenburgii ma prawo uważać się za stronę przewodzącą. Joachim II Nestor zostaje zatem panem lennym Rady Regencyjnej (na czas wojny).
===============

Dodano:

Druga Rada Regencyjna (Wojna o sukcesję) (1600-1603)
Rada Regencyjna miała bardzo trudne zadanie. Wojna która się rozpętała to starcie między dwoma sojusznikami Szwecji o to kto nią będzie rządził.... Można więc podporządkować się i przyjąć zwycięzce, można też wyraźnie poprzeć Brandenburgię skierować armię przeciw Niderlandom oraz można zmienić zasady funkcjonowania tronu w państwie i obrać np. wolną elekcję. Dyskutowano dniami i nocami...
Poproszono wielkiego wodza zwycięskiej armii kolonialnej by przybył do Szwecji. Zawarł więc na prędce pokój z Biharem. Pokój który przekazywał i tak ogromne tereny w ręce Szwecji:

Indie szwedzkie po pobiciu Biharu i Orissy przez Mariusa Lijonhufvd`a

Wielki wódz właściwie nie wiedział co uczynić z tym bałaganem w Vaterland`zie... zastanawiał się nawet nad przejęciem władzy dyktatorskiej w imię króla Joachima.

Joachim Brandenburski

Namówił Radę Regencyjna by wysłać do Niderlandów dwie potężne nowoczesne armie pod dowództwem swoich przyjaciół. Niezłych wodzów zresztą.

Inwazja na Niderlandy

Niderlandczycy postanowili nie dopuścić do połączenia się obu armii szwedzkich i stoczyli dwie walne bitwy w których mimo przewagi liczebnej...przegrali.

Nastąpiło zderzenie się dwóch innych taktyk.

Droga do Antwerpii stanęła otworem i nawet późniejsze zebranie się pospolitego ruszenia pod Bruxelą nie było w stanie zmienić sytuacji. Szwecja zmusi Niderlandy do tego by przyzwoliły na unię tejże z Brandenburgią. Rychło zawarto pokój. Król Joachim uznał że nie jest w stanie władać dwoma krajami naraz. Zrezygnował też z unii która była by raczej problematyczna biorąc pod uwagę przewagę Szwecji... Zdecydował że do okresu kiedy to drugi z jego synów nie dorośnie państwem będzie przewodziła Rada Regencyjna w jego imieniu. Zaś Kanzlerem Rady będzie ów wielki konkwiskador Marius Lijonhufvd. Zimą z 1602 na 1603 gdy Portugalia postanowiła zaatakować posiadłości południowo amerykańskie Szwecji, wybuchła wojna w której przeciw Francji i Brandenburgii z Szwecją stanęla Kastylia i Wlk. Brytania. Tym razem jednak, odważny wódz konkwiskador, zdobywca Azji postanowił...zdesantować armię Szwecji na Brytanii niczym Wilhelm Zdobywca...

Desant na Brytanię, grudzień 1602

Przeciwnik był pod tak wielkim wrażeniem że natychmiast zawarto rozejm. Zapanował pokój.
W 1603 roku do Stockholmu przybył Karl Hohenzollern który miał zostać nowym królem jako
Karl VI (XVI) Hohenzollern-Knytling tworząc nową gałąź dynastii.

===============

Dodano:
Karl VII (XVI) (1603-1619)

Nowy król ledwo przybył do swojej nowej stolicy gdy dobiegła go wieść o ataku nowogrodzkim na Inflanty. Okazało się że Nowogród i Moskwa wypowiedziały Szwecji wojnę stawiając ją przed faktem dokonanym. Rozpoczęło się stulecie wojen w Europie Wschodniej.
Król postanowił wysłać na linie walki wszystkie niemal dostępne wojska jakie posiada jego królestwo. Oznaczało to że zamierza walczyć aż do zwycięstwa.

Szwedzkie uderzenie na Nowogród

Okazało się ze Nowogród który był bardzo pewny swego podejmując się działań zaczepnych nie wziął pod uwagę że wojsko szwedzkie jest dużo mocniejsze...
Pod koniec 1604 stoczono największą bitwę w tej wojnie:

Chełm grudzień 1604

W efekcie w styczniu 1605 Nowogród skapitulował oddając Narvę, Kexholm, Ołoniec i Archangielsk. Szwecja uzyskała wszystkie terytoria jakie były je niezbędne do ochronienia Finlandii na przyszłość i co więcej o jakie zabiegała od kilkuset lat. Karl VI został bohaterem!

Karl VII

Szwecja Karl`a VIIego jest więc krajem całkowicie bezpiecznym, który zresztą choć ciągle toczy jakieś wojny to nie toczą się one na jej terytorium i w efekcie jest to niezwykle spokojna kraina.

Szwecja po pokoju woroneskim 1605

Wszystkie wojny praktycznie wyzerowały expansję kolonialna Szwecji, zaś Karl VI problemu tego raczył nie zauważyć i właściwie nic nie zmienił w sprawie. Kontynuował jedynie rozwój kolonii w Arizonie.
Jedynie w Indiach podjął się wielkich odkryć w Tybecie, Marius który przestał spełniać funkcję Regenta i nie wiedział co z sobą zrobić.
Na przełomie 1612/13 Kastylia rozpętała wojnę z Francją, Szwecja nie brała w niej udziału nie wliczając jednej akcji w któej udział wzięło ponad 20 geleonów i ogromna flota transportowa która przenosząc 12 tys. chłopa na Maltę, zajęła ta strategiczną na morzu Śródziemnym wyspę.
Ważne jest to że między 1605 i 1612 Szwecja nie zaznała wojen i czas ten wykorzystywała na poprawę stosunków z wieloma krajami. Nie poprawiono z Nowogrodem ale go spacyfikowano poprawiając z Moskwą. Starano się bardzo o poparcie na dworach w Lizbonie i Londynie.
Nie chciano niepotrzebnie walczyć. Karl musiał umocnić swą władzę. Nie był przecież w prostej linii Knytlingiem i można było go pozbawić władzy...szczególnie że tacy żyli w liniach bocznych.
Znamienne dla nowych czasów jest to że charakteryzują się one wznowioną kampanią misyjna mająca ujednolicić religijność mieszkańców królestwa. Tradycyjnie Lubecka jest ostoja katholicyzmu w państwie Knytlingów i w efekcie król zaczął się zastanawiać nad likwidacja centrum handlowego w tym mieście. Król zaniedbując misję kolonizacyjną oszczędza tez dużo pieniędzy i w efekcie skarbiec królewski po raz pierwszy wykazuje zdecydowany wynik dodatni i to tak że można obniżyć sumę comiesięcznego dochodu na rzecz pchnięcia w rozwój.
Ułożenie dobrych stosunków z Moskwa stało się celem króla. Całkowicie pominął sprawę agresji Moskwy na Litwę na zjeździe we Frankfurcie w którym wziął w 1616 roku udział. Zjazd ów zwołał Cesarz gdyż Brandenburgia wykańczała powoli Niderlandy od paru lat i właściwie szykuje się do całkowitego zajęcia ich terytorium. Z racji że obie strony są inne religijnie od siebie, Cesarz uznał to za element walki religijnej i postanowił poprzeć Niderlandy. To zaś w Szwecji odebrano niemal jak zerwanie sojuszu. Upadek Niderlandów jest dla Szwecji pozytywnym elementem rozgrywek w Rzeszy gdyż potężny handel holenderski się posypał i przestał konkurować ze szwedzkim. Podobnież zagłada bogatych kolonii w Kongo i uwolnienie się murzyńskich państewek przyczyniło się do załamania sił Niderlandów oraz wzmocnieniu pozycji szwedzkich w Afryce południowej gdzie trwa kolonizacja Złotych Gór już od 25 lat ( i jeszcze daleko do zakończenia ).
Król w roku 1619 nagle zasłabł, niestety okazało się że został otruty. Nie wiadomo przez kogo. Wiadomo że jego młody syn przejmie tron:

 

Fredrik Adolf (1619-1627)

Nowy król stosował podobną taktykę odnośnie polityki religijnej co jeden z jego przodków od strony matki. Wychodził mianowicie po mszy na plac miejski i przemawiał, zyskując tym sobie wielu zwolenników.

Fredrik Adolf przemawia po mszy

Udało się temu władcy niemal całkowicie wyplenić katolicyzm ze Szwecji, był to wielki sukces który uspakajał sytuację wewnętrzną i przysparzał nowej tworzy monarchii przyjaciół. Należy pamiętać że prawa jego do tronu wciąż były kwestionowane.

Wielkie zloty protestantów z całej Europy organizowane miały być co 5 lat. Król postanowił że z własnej kasy będzie opłacał owe zloty. Najtężsi mędrcy protestantyzmu mieli w Stockholmie bywać i omawiać jak mają się sprawy. Decydować o uznaniu czyichś poglądów bądź potępieniu. Wspomagać porozumienie między władcami jednej religii. Rozwijać w końcu naukę poprzez wymianę badań i osiągnięć. Cały taki zlot miał trwać 3 tygodnie. Długi to okres. Pierwszy zorganizowano już w 1620 roku a lecie. Odbywały się przy okazji liczne konkursy, jak konkurs śpiewaczy, konkurs na najlepszego twórce muzyki, literatury, malarza. Swego rodzaju targi sław.
Król zaś jako wielki mecenas sztuki i nauki zyskiwał przeogromny prestiż w Europie.
Pierwsze otwarcie odbyło się w dwóch fazach jakby i tak tez miało być już zawsze. Pierwszy dzień to święto ludowe. Przybywają do miasta ubrani w wspaniałe stroje wielcy z całej Europy. Lud ich podziwia, tańczy, bawi się. W końcu tworzą oni dla wszystkich, także dla mieszczan którzy przecież bogacąc się odbierają ich sztukę i poglądy i tworzą swoje światy a i zawsze mogą stać się jednymi z nich.
http://de.youtube.com/watch?v=svMrR8hoGmc&feature=related
Są oni witani, przemawiają. Opisują kraje z których przybywają i je zachwalają przywożąc podarki dla ludu Stockholmu. Z nimi przybywają tez kupcy którzy następnie robią wielkie interesy ale i przysparzają królowi dochodu (cła) wyrównując koszty mecenatu.
Niektórzy z tych wielkich jak niezwykli myśliciele Reformacji np. są witani niemal jak sam król.
Pomimo to przybywają tutaj także ludzie z Europy katolickiej choć dominują protestanci: Włosi, Hiszpanie, Niemcy, Polacy. Anglików prawie nie bywa i niewielu tez Francuzów się pojawiło pomimo sojuszu Francji ze Szwecja już stu letniego.
Drugi dzień to dzień króla. Odbywają się wielkie uczty za dnia ale koncerty o poranku po południu i wieczorem przy ogniach.
http://de.youtube.com/watch?v=LCfhqh0u20c&feature=PlayList&p=220D2F38A3F0FFC9&playnext=1&index=2
Król zachwyca wszystkich orkiestrą oraz wyrafinowana kuchnią. Dyskutuje tez z przybyłymi mędrcami.
Trzeciego dnia dyskutują oni już z sobą w wolnym gronie, król ma prawo tylko się przysłuchiwać siedząc jako jeden ze słuchaczy. Dnia czwartego mogą już do niego podchodzić delegacje lub posłowie innych władców. Od piątego dnia król nie musi już być zauważany na wielkim święcie nauki i wszystko jest w gestii jego woli. Narzucenie sobie samemu takiego postępowania świadczyło wyraźnie o chęci nie wywyższenia się ponad tych którzy przecież mieli być mądrzejszymi. Panowała ogólna atmosfera wolności i tolerancji.
Ostatniego dnia jedynie król miał się stawiać na festynie pożegnalnym w atmosferze szczęścia radości i tańca:
http://de.youtube.com/watch?v=VqvoFHekE0c
żegnając mędrców i życząc by przybyli znów za kolejne 5 lat.
W efekcie tych wielkich imprez doszło rychło do tak wielkich przemian kulturowych że właściwie można było mówić o początku nowej epoki. Właściwie Renesans przejadł się ewolucyjnie ale w Szwecji niemałe znaczenie odegrało stanowisko właśnie Fredrika Adolfa.
W 1623 wydarzenia ubiegły króla. Niderlandy utraciły kontrole nad Holandią i nadały jej wolność, powstał problem co zrobić z rozbitym regionem. W Azji zaś Brandenburgia zaatakowała Koreę i sprowokowała wojnę Szwecji z … Chinami...
Udał się pozyskać sojusznika w postaci Dekanu, dzięki temu dało się pobić Orissę i ją zwasalizować. Następnie trzeba było skierować wszystkie siły przeciw potężnej fali Chińczyków jaka zalała Bengal. Jednak wystarczyło się pokazać i Chińczycy się wycofali przerażeni bronią palna której sami nie mieli. Szybko wyprosili pokój i pozostał konflikt z Biharem do rozstrzygnięcia. W tym momencie Szwecja faktycznie stała się panem Azji. Kapitulacja Chin, niemożność państw hinduskich do skutecznego się przeciwstawienia dominacji Fredrika Adolfa i jego armii właściwe złożyły kolejny kontynent w ręce monarchii skandynawskiej.
Warto wspomnieć że za Fredrika rozwój koloni został niemal całkowicie zahamowany. Inwestowano jedynie w Arizonę i Australię bez większych efektów.
Królowi udało się w ciągu ostatnich 3 lat zwasalizowac Holandię i Godwanę. Był to efekt krótkim kampanii militarnych, bez większego znaczenia. Ważna że spacyfikowano potencjalne dwa ogniska zapalne. Złe stosunki pozostały jednak z Portugalia oraz Kastylią. To odziedziczył po nim jego syn już:

 

Gustav Adolf (1627-1639)

Młody Gustav otrzymał państwo już dobrze zorganizowane od swego poprzednika. Zwrócenie szczególnej uwagi na sprawę religijna pozwoliło ujednolicić poglądy większości społeczeństwa szwedzkiego w kierunku jedynej prawdziwej wiary. Państwo zdawało się być stabilny, opromienione chwałą zdobywcy świata wręcz. Jedynie sytuacja w Azji była ciągle napięta i wymagająca wielu zapewne wciąż interwencji. Młody król postawił sobie to za cel. By przejąć kontrolę nad Indiami i odbić Indochiny od Mingów. Wiele dało Szwedom danie wolności i wsparcie tejże dla Tybetu. Pokazało to że buddyzm jest w w pełni szanowany a wręcz wspierany przez nowych władców. Uzyskanie poparcia ludności buddyjskiej to zaś podstawa w rozwoju terytorialnym w Indochinach. Uczynienie wasala z Orissy oraz wyzwolenie i sojusz z Dekanem spacyfikowało faktycznie Indie. Problemem pozostał Bihar który niedługo też będzie musiał ustąpić. A wówczas pozostanie tylko Vidżiajangar.
W 1629 Tybet rozpoczyna wojnę z Biharem, nie może być inaczej jak przystąpić do wojny po stronie sojusznika. Jak przyszłość pokarze zmieni to bardzo sytuację. Póki co państwo Szwedzkie ma następującą pozycję w świecie:

Wspólne z tybetem uderzenie musiało zakończyć się sukcesem, szczególnie że Bihar był właśnie wykończony wojną z Godwaną, która trwałą bardzo długo i spustoszyła oba kraje.

Kampania przebiegała więc szybko gdyż morale armii biharskiej było poniżej przeciętnej i w sumie nikt tam nie miał ochoty walczyć.
Do wiosny 1630 kampania była zakończona a Bastar uznał się wasalem Szwecji. Indie zostały właściwie spacyfikowane.
Z racji że Bihar ma największe centrum handlu w Indiach, do Stockholmu wpłynęły przeogromne bogactwa.
W 1632 wybuchła wojna między Francja i Venexią. Starcie dwóch sojuszników było dla Szwecji porażką. Venexia jako kraj protestancki budziła więcej pozytywnych emocji, ale siła Francji jest dla Szwecji tez atutem przemawiającym za poparciem akurat już tej strony, ostatecznie zachowano pełną neutralność i obojętność. W wojnie poszło o status Piemontu. Kraj ten przyjął kalwinizm i właściwie upadł całkowicie po klęskach w wojnach burgundzkich. Stał sie więc terenem krzyżowania się strefy wpływów Venexii i Francji. Właściwie jest to pierwsza wojna włosko-francuska, gdyż rozbudziła ona niesamowicie nacjonizm włoski. Szczególnie że w wojnie tez flota francuska górowała i właściwie piratowała u wybrzeży całego półwyspu zaś wojska lądowe wyprawiały niesamowite rzeczy w Ligurii. Król widząc to wszystko i nie chcąc rozbudzenia narodowych spraw u siebie, zdecydował się na budowę społeczeństwa tolerancyjnego i uznał że tolerancja będzie jedną z podstaw jego państwa. Właściwie w tym momencie przejadł się zarazem feudalizm i w sumie zaczęto się zastanawiać nad przemianami w całym systemie społecznym oraz sprawowania rządów. W 1636 roku, niespodziewanie wybuchła wojna z Litwą: była to ostatnia wojna z tym krajem przed jego upadkiem.

Kampania litewska 1636

Litwini nie mieli nawet najmniejszych szans. Utracili tylko Wenden, w interesie Szwecji nie było unicestwianie ani jeszcze większe osłabianie Litwy gdyż to by tylko przyśpieszyło starcie z Moskwą. Póki co oba kraje tradycyjnie rozpoczęły walkę między sobą po tym jak Szwedzi się wycofali. W 1638 skomplikowała się sytuacja w Indiach. Gdy Szwedzi zaczęli faworyzować centrum handlowe w Czengdu (Tybet), do tego przejęli kontrolę nad Biharem i największym indyjskim centrum handlowym. Właściwie zmonopolizowali kontakt subkontynentu ze światem. Otwarcie nikt nie ważył się zadrzeć z wielkim królem ze Stockholmu ale można było go nieco podrażnić uderzając w Tybet właśnie. Widziajangar, największa siła subkontynentu - stworzył sojusz ze wszystkimi państwami regionu które jeszcze nie znalazły się w strefie szwedzkiej. Postanowiono oclić kupców tybetańskich oraz zaprzestac kupowania dopłacanej Tybetańczykom przez Szwedów wełny. W efekcie wybuchła wojna która przejdzie do historii jako pierwsza wojna indyjska.

Kampania indyjska 1638-39

Walki toczyły się od początku szczęsliwie, choć Gondwana zdradziła i wprowadziła sporo zamieszania tym czynem. Armia Szwedzka pomimo to dominuje na polach bitewnych a i Tybetańczycy pokazali że warto było na nich postawić i że potrafią się przydać. Niestety w trakcie wojny król odszedł.... Na cześć wielkiego konkwiskadora Mariusa, zarazem regenta królestwa. Nowy władca przyjął imię Marius II...

 

Gustav Adolf II (1642-1652)

Kto?Zaangażowanie Widziajangaru w walki ze Szwecja postanowili wykorzystać wielcy jego wrogowie czyli Timurydzi i zmusili owo indyjskie Imperium do walki na dwa fronty. To bardzo przyspieszyło postępy Szwedów którzy na niektórych ziemiach w ogóle nie napotykali na opór.
Choć zajęto zaledwie dwie prowincję w wyniku traktatu pokojowego. To pobicie Widziajangaru było wielce ważne psychologicznie. Nowy król władał ponad dwa lata. Zmarł w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach. Zastąpił go młodszy brat Gustav Adolf II.


Nowy król zaś był osoba ciekawą. Uwikłany w rozgrywki licznych kamaryli dworskich. Lubujący się w skandalach i skandalizowaniu. Ciągle szydzący ze wszystkich dookoła. Niebezpieczny, truciciel. Pozbywał się każdego kto nawet wydawał się że mógł pomyśleć inaczej niż król by sobie tego życzył. Owy system określa się już nowym mianem. Jest to monarchia absolutna pełną parą. System stał się w końcu obowiązujący w Szwecji legalnie i oficjalnie, nie zaś jak dotychczas. Choć kraj ma nadal wasali to jednak postanowiono owe lenna nazywać państwami zależnymi. Zrezygnowano z instytucji hołdu lennego na rzecz upokorzenia i obowiązku narodowego. Jakby przypisując całą już ludność zamieszkująca konkretny obszar za bezpośrednią własność króla. Miało to wiele z monarchią despotyczna wspólnego ale się też różniło. Szwecja w każdym bądź razie wstąpiła w nową epokę.
Właściwie Szwecja nie potrzebowała szczególnie akurat tego systemu. Większa część Europy w tym czasie była w fazie monarchii administracyjnych. Szwecja jakby wybiła się z tego systemu stając się falanga nadchodzących zmian. Ale jakich zmian bo przecież taki typ państwa to nic innego jak państwo nastawione na wojnę...
W latach 1643-46 król toczył wojnę z kaperstwem. Poszły rozkazy do Floty Odkrywców (6 przestarzałych karawel na Kubie) by rozbić piratów grasujących u wybrzeży kolonii amerykańskich. Stoczono około 10 potyczek i stracono 1 okręt. Rychło okazało się że piraci byli tez u wybrzeży Grenlandii i Islandii. Tak więc właściwie można mówić o bardzo szeroko zakrojonej operacji militarnej przeciw piractwu w tych latach.
Następnie król podjął się wielkiego tez przecież dzieła, a mianowicie poprawie stosunków z Moskwą, co niełatwym było zadaniem. Ale udało się całkiem skutecznie jak na razie.
Jednocześnie osłabieniu uległy więzi z Dekanem. Powody religijne zmusiły Szwecję do przyjęcia wyraźnie antyislamskiego stanowiska (chęć poprawy stosunków z innymi wyznaniami chrześcijańskimi oraz dalekowschodnimi. Ogólnie sytuacja w Indiach jest spokojna. W gruncie bardzo handlarzom zależy na anexii Biharu. Król nie za bardzo chce się to zgodzić bo to oznacza wojnę agresywną z Widziajangarem. Ale że ten właśnie ledwo co odpiera kolejny najazd Timurydów...właściwie zdaje się że z takiej wojny mogły by być tylko same plusy w ostateczności.
Decyzja zapadła w 1650 i wówczas tez rozpoczęto działania wojenne przeciw Biharowi i Widziajangarowi.
Później się okazało że gdy rozkazy do ataku dotarły to Timurydzi akurat zakończyli wojnę z Widziajangerem przejmując kilka prowincji północnych Indii. Ale nowa wojna i tak wybuchła.

Kampania przebiegała dość przewidywalnie. Hindusi nie zaskoczyli. Ostatnia wojna doprowadziła ich do kompletnego załamania. Niektórzy wręcz prosili Szwedów by przynieśli spokój na ich ziemie. Często więc, oddawano się bez walki nawet. Szczególne w rejonach ogarniętych wojną domową (południe). W sierpnie 1650 Widziajangar skapitulował zatem. Straty terytorialne były minimalne bo przekazano Szwecji tylko Malwę, ale uznano si jej wasalem. Szwecja włada teraz właściwie całymi Indiami poza strefa timurydzką.
Efekt był niesamowity:

posiadłości szwedzkie oraz terytoria zależne rok 1651

W kilka miesięcy później król umiera. Władze przejął trzeci z braci pozbawiając tronu niepełnoletniego syna Gustava. Nowy król jednak jest niezwykle utalentowany i energiczny i zdaje się być z całego rodu jak najbardziej godnym tego by dzierżyć otrzymana władzę.

 

Erik VI (XVI) 1652-1667

W połowie XVII w. wyklarowała się w Europie równowaga. Dość podobne zasoby i szanse miały wielkie państwa które zdominowały kontynent. Moskwa, Turcja, Brandenburgia, Venexia, Kastylia, Szwecja, Francja i Wlk. Brytania. Inni przestali się liczyć. Z jednej strony, narodziny mocarstw zmusiły kontynent do pacyfikacji. Gdyż każda wojna grozi wręcz globalnym konfliktem i katastrofą w razie porażki. Z drugiej strony, państwa się bogacą. Ludzie zaś jak zwykle chcą jeszcze więcej i pchają swe państwa do konfliktów. Królowie co raz bardziej muszą zwracać uwagę na bankierów i kierować się zmysłem pieniądza aniżeli honoru. Rozkwita poprzez Szwecję kapitalizm i na scenie ogólnoeuropejskiej uzyskuje on także teoretyczne zaplecze.
Król świetnie rozumiejąc nowe czasy podejmuję się budowy az pięciu manufaktur sukna. Jednocześnie stara się wypośrodkować siłę merkantylizmu oraz wolnego handlu. Popiera wolność w tej kwestii ale zachowuje dla siebie na sytuacje nadzwyczajne wiele przywilejów typowych dla merkantylistów. Jest to bardzo dużo wbrew pozorom, przecież to monarcha absolutny...
A co ze światem? Na początku drugiej połowy XVII wieku świat jest już w większości europejski.
Sama Europa dzieli się na kilka części:

Strefa iberyjska

Katolicka Portugalia i lutherańska Kastylia walczą o przetrwanie w starciu z Francją. Ta zdaje się być żandarmem półwyspu ale bez wpływu już na Afrykę północną gdzie władaja iberyjczycy.
Strefa italska

Zdominowana zdecydowanie przez kalwińska Venexię, która stara się stworzyć Republikę Italii.
Problemem jednak jest ciągła wielka siła Imperium Islamskiego Bałkan, czyli związku ludów tureckich które je stworzyły pod nazwa państwa Osmańskiego, a które choć dość prymitywne, to niezwykle ludne jest i bogate.
Strefa Orientu

Tu liczą się tylko trzy państwa. Turcja, Egipt i Moskwa. Kto wygra w starciu o władze nad tą strefą to pokarze przyszłość.
Strefa brytyjska

Całkowicie zdominowana już przez Wlk. Brytanię. Choć swoje interesy ma tu też Szwecja i Francja.
Strefa Europy Środkowej

Obszar krzyżowania się interesów Francuskich, Szwedzkich ale ostatnio też Portugalskich, tureckich, Venexkich- czy rodzimych- Brandenburskich.
Strefa Europy Wschodniej

Całkowicie pod dominacją Moskwy już w tym momencie, wobec katastrofy Litwy, klęsk tureckich oraz niechęci Szwecji do konfliktu na wschodzie i w efekcie przyjaznej neutralności wobec wszelkich poczynań nowej potęgi.

Tak wygląda obecnie sytuacja na Starym Kontynencie. W świecie jeszcze nie jest zbyt wyklarowana by pokazywać. Wystarczy wspomnieć że Ameryka północna jest zdominowana przez Szwecję i Francję po których zaraz jest Kastylia. Na wyspach karaibskich Portugalia i Wlk. Brytania przewodzi choć i ?Szwecja w ich zachodniej części. Ameryka południowa to strefa Francji w linii od Panamy z Wenezuela przez linie Andów az po środkowe Chile. Niderlandy Chile (ostatnio zbuntowane prowincje przesżły dobrowolnie do Szwecji). Portugalia od Wenezueli po ujście Amazonki po czym Wlk. Brytania aż po Rio de Janeiro gdzie pojawiaja się od czasu do czasu Szwedzi, którzy trwale osadzili się dopiero od Buenos Aires w dół włącznie z Falklandami ale bez ziemi Ognistej. Kraje Maghrebu są zdominowane przez Kastylię ale od Mauretanii aż po Kango rządzą Portugalczycy gdzie władze przejmuję Holendrzy. Namibia jest Szwedzka ale jej południowa część oraz Kapstad są papieskie (wasal Szwecji). Od Natalu wszystko jest brytyjskie. Indie są Szwedzka domeną zaś Indonezja jest zdominowana przez wpływy Venexii. Australia jest Szwedzka zaś Syberia to domena Brandenburgii i Niderlandów a ostatnio też Wlk. Brytanii która kolonizuje tez Alaskę. Portugalia zaś obszary na południe od Alaski ale na północ od Vancouver gdzie są Brandenburczycy.

W 1657 wybucha wojna między Widziajangarem i Chanatem Czagataja. Szybko ten konflikt przerodził się w starcie Timurydów ze Szwecją. Szwecją nowego króla który pragnie chwały.
Zmobilizowano ogromne siły. Król pojawi się osobiście na czele wojsk w bardzo szybkim czasie. Postanowił pójść szlakiem Alexandra Wielkiego, tyle że od tyłu.


Kampania przeciw Timurydom

Jedna z większych bitew tej fazy wojny. Taktyka Timurydów opierała się na walce lekka kawalerią, w głównej mierze łuczniczo. Problem w tym że Szwedzi majać całkiem niezłą artylerię i broń palna potrafili bezkarnie dziesiątkować takie wojska i w efekcie tworzyć żywe fortece ze swoich formacji.
W efekcie bardzo często nawet nie było okazji użyć kawalerii bo sama piechota rozbijała wojska przeciwnika.

W marcu 1658 Timurydzi zebrali w końcu tak wielka armię że Szwedzi musieli ustąpić z pola bitwy, ale przy stosunkowo niewielkich stratach, tyle że w totalnej dezorganizacji.

Szwedzi po raz pierwszy od czasów najazdu Mongołów przypomnieli sobie o tym że nawet przy niezwykłej klasie armii to jednak gdy liczba wroga jest przytłaczająca...wygrać się nie da...
Nastała ciężka wojna podjazdowa. Obie strony nękały się nawzajem. Zdobywając szturmami zamki po czym staczając wielkie bitwy w których się nawzajem ostrzeliwały po czym ci którym poszło to lepiej taktycznie wołali że odnosili zwycięstwo i przeciwnik się wycofywał na kilka dni. Tak się to ciągnęło do mają 1660 roku gdy zdecydowano się zawrzeć pokój. Ustalono że powstanie nowe małe państwo Pendżab, pod protekcją Szwecji. Był to wbrew pozorom sukces, gdyż dało to przykład tego że ze Szwecją można skutecznie współpracować oraz że Szwedzi są przeciw tyranii Mongołów.
W 1663 wybuchła wojna Francusko-Brytyjska. Szwecja poparła Francję, ale nie przejęła na siebie obowiązków właściwie za cokolwiek. Był to właściwie nóż wbity w plecy najwierniejszego sojusznika, który liczył na szwedzką flotę. Szwedzi jednak uznali że Francja w ostatnich latach tak bardzo własną flotę rozbudowała że nie ma sensu tracić statków dopóty, dopóki brytyjczycy sami nie podpłyną pod Skandynawię.
W efekcie doszło tylko do kilku małych utarczek u wybrzeży Danii, przejęto 4 duże okrety bojowe brytyjskie i hiszpańskie a resztę zatopiono.
W 1667 król zmarł..

===============

Dodano:
Gustav VI (1667-1672)
Nowy król gdy tylko objął władzę natychmiast rozpoczął rokowania pokojowe. I osiągnął cel. Pokój między zwaśnionymi stronami miało gwarantować odrodzenie się państwa Szkockiego. Miało to zneutralizowac tak Francję jak i Szwecję w konfrontacji z Anglią. Co prawda sens istnienia tejże w takiej nazwie przestał istnieć... ale z drugiej strony Anglia zyskała szansę na sojusz ze Szwecją, największą potęgą morską świata.
Utrzymywanie sztucznie niezależności Szkocji nie było może najwspanialszym pomysłem w czasie rządów Gustava, ale było pewnego rodzaju powodem do chwały. Oto bowiem Szwecja wygrywając kilka potyczek morskich, tak sparaliżowała jedną z głównych potęg świata że ta zgodziła się na odłączenie sporej części swego terytorium i właściwie na założenie Szwedzkich baz na własnej wyspie a zatem na szwedzką kontrolę nad sobą.
W 1669 wybuchła wojna Tybetańsko-Chińska. Wiadome było że dla Szwecji jest to świetna okazja by upokorzyć wielka potęgę i poprawić swe notowania w Azji po niewielkim sukcesie w wojnie z Timurydami. Armia Chińska okazała się piekielnie zacofana. Szwedzi byli poważnie zaskoczeni taktyką jak i uzbrojeniem który nie odbiegał zupełnie niczym od tego sprzed 300 lat.
W 1671 po kilku dziwnych bitwach i niemożności przez obie strony osiągnięcia przewagi, ustalono że Chiny wyzwolą Manipur, który będzie państwem sojuszniczym obu skonfliktowanych stron. (czyli całkowicie niezależnym).
Szwedzi nie zdążyli nawet wrócić do baz gdy Pendżab rozpętał wojnę z Timurydami...
Timurydzi jednak pamiętali poprzednią wojne i wiedzieli że nie są w stanie walczyć ze Szwedami. Postanowili poczekać na inna okazję i zgodzili się na wyzwolenie Sindh`u spod swej władzy. A był to wielki dowód ich hojności gdyż Kaczh do duże centrum handlowe Indii pn.zach.
Król umiera w ostatnich dniach 1672. Wiele nie zdziałał. Ale odniósł dziwaczne sukcesy w osłabianiu Chin i Timurydów. Zapoczątkował polityke Szwecji jaka ja znamionowała już przez resztę XVII w. Widząc bowiem że siła zasobu ludzkiego odgrywa ogromna rolę w nowoczesnych wojnach, nawet wobec miażdżącej przewagi technicznej. Postanowiono osłabiać wroga poprzez wyzwalanie podbitych przez niego narodów nie zaś ich przejmowanie dla siebie. Poprzez aktywizację mniejszości nie dopuszczano szans an powtórne przyjście niedawnego okupanta. Szwedzi stali się wręcz wyzwolicielami oraz wspaniałomyślnymi handlarzami którzy przyjmowali wszelkie towary bo potrzebowali praktycznie wszystkiego co tubylcy produkowali.

===============
Gustav VII (1672-1691)
Dodano:
Królestwo Gustava VII jest dość oryginalne. Jego własny byt wewnętrzny cechuję się dużymi różnicami:

Jest to monarchia absolutna która stawia na wolnych poddanych i która nie jest zbytnio zaprzyjaźniona z własną arystokracją. Jednocześnie nie stawiając na całkowita centralizację. Panuje konsensus między merkantylizmem i wolnym handlem oraz zdecydowana przewaga doktryny ofensywnej oraz lądowej nad morską i defensywną. Państwo zdaje się więc mieć agresywna armię. Ale jest tolerancyjne i dba o mecenat sztuki. Zdecydowanie stawia się tez na jakość.
W efekcie ryzyko buntu nawet mimo dość długiego okresu wojen jest minimalne. Ludzie kochają swego króla. W 1677 umiera ostatni przedstawiciel dynastii Ming. Między Manipurem i Japonia rozpętała się wojna o sukcesję. Szwecja poparła swego sojusznika z wielka nadzieją rozbicia siły Chin. Kampania objąć miała całe Indochiny.


Toczyły się wielkie bitwy, w których Szwedzi bili ciągle Chińczyków ale ci dosyłali coraz nowsze wojska i w efekcie Szwedzi musieli ustępować po czym znów przechodzić do ofensywy:

Walki w ciągu 3 lat doprowadziły do całkowitego spustoszenia Birmy i północnego Syjamu.
W końcu 1 683 Szwedzi uznali że kontynuacja wojny nie ma sensu w tym momencie. Chin nie da się pobić tymi siłami które Szwecja ma w Azji. Należało by ściągnąć dużo większe armie. Ale to by oznaczało pełne zaangażowanie się w ten konflikt.
W tym to roku zdecydowano więc o transporcie do Indii dwóch dużych armii z Kurlandii oraz o starciu morskim które pokazało Japonii i Chinom że nie mają co marzyć o przewadze na morzu. Mogą się wybronić na lądzie ale na morzu pójdą zawsze na dno!

Problem z tym że Japonia nie ustępowała w ogóle, Szwedzi nie byli w stanie zmusić Schóguna do rozejmu. Chciał on bowiem absolutnie zmusić Szwecję do przyznania się do porażki i zasiąść na tronie Chińskim...To zaś budziło obawe przed połączeniem dwóch Cesarstw w super imperium z którym już się nie będzie dało wygrać.
W 1687 postanowiono dosłać kolejne dwie armię by rozpocząć od 1689 roku wielką ofensywe przeciw Chinom. Jednakże niespodziewanie w 1688 Japończycy zdesantowali się w Manipurze i uderzyli z taką siłą że Szwedzi nie mieli czasu zareagować...Manipur oddał się Japonii jako wasal, zaś Chiny zostały połączone z tą w Unii...Była to największa porażka Szwecji od czasów średniowiecza. Wykorzystując ten fakt, Szwecji wasale zaczęli walki między sobą: Sind i Dekan stanęły do walki z Widziajangarem. Szwecja poparła tegoż ale walk nie toczono. Dekan i Sind pozostały bowiem sojusznikami i wasalami Szwecji.
W 1690 roku zaczęły się pojawiać w koloniach amerykańskich, jako reakcja na coraz większy ucisk podatkowy związany oczywiście z ciągłymi wojnami od niepamiętnych czasów. Tymczasem Brandenburgia wplątała Szwecję w wojnę z turcją...
Początek walk był średnio udany:


Zadecydowało to o podjęciu szybkiej decyzji zakończenia wszelkich konfliktów zbrojnych i ogłoszenia Pax Svedica na jakiś czas...kraj musiał odpocząć...
Nie udało się do końca uchować owego pokoju gdyż doszło do małego starcia z Timuridami. Ale nie było to groźne gdyż tych imperium już od dłuższego czasu się sypało i ustępowało nowym państwom narodowym rosnącym w jego miejscu. Król zresztą wkrótce odszedł z tego świata...

===============

Dodano:
Gustav VIII (1691-1696)
Gustav VIII to król wojownik. Większą część swego panowania spędza na koniu. Rychło zaangażował się w walki między Timurydami i Pendżabem gdzie dowodził osobiście. Rozwój posiadłości indyjskich to sprawa priorytetowa dla Szwecji już od 100 lat. Nowy król nie zamierzał zrywać z tą tradycją.


Król ten jednakże żyje już u progu nowych czasów.
Otóż w ostatnich czasach bardzo wybiła się Francja. Królowie Francji zaczęli stawać się wielkimi mecenasami i wzorcami do naśladowania dla innych monarchów. Szwecja zaczęła tracić swą pozycję. Król Gustav postanowił zapobiec upadkowi kulturalnego przewodnictwa Szwecji.
Wiele król włożył wysiłku w stworzenie wspaniałej szkoły lutniczej w Stockholmie która wydała wiele talentów:
http://de.youtube.com/watch?v=S4VRcr8d6oo&feature=related
Kolejnym osiągnięciem było stworzenie nowej szkoły muzycznej, szkoły kalmarskiej.
Otóż postanowiono pójść w stronę głębszej specjalizacji poprzez odejście od ludu zaś całkowite podporządkowanie muzyki sprawom wyższym. Powstała wielka szkoła religijna ale tez i muzyki arystokratycznej. Szwecja przejęła tez nową ideę włoską jaką była opera. Rychło powstały teatry w których grano opery, choć nie powstał jeszcze budynek stricte operowy. Na to trzeba było poczekać.
Jest to tez czas kiedy działa już J.S.Bach i którego synowie niedługo rozjadą się po świecie a niektórzy dotrą do Stockholmu.
http://de.youtube.com/watch?v=nF1chysPoos&feature=PlayList&p=15D794929BCA29DF&playnext=1&index=2
To wszystko jednak nie było w stanie zapobiec exportowi kultury francuskiej nawet do Europy północnej. Wpływy Wersalu dosięgły w końcu też monarchii Knytlingów-Hohenzollernów.
Wpływ architektury francuskiej dał się zas zaznaczyc choćby w nowo powstałej Akademii Morskiej w Stockholmie:

która otrzymała wspaniały budynek właśnie.
Szwedzi jednak w tej epoce koncentrują się póki co na wojnach i przygotowaniach przed kolejnymi. Niestety taka jest konieczność czasu. Kultura nie jest już na pierwszym miejscu od dłuższego czasu. W 1693 Brandenburgia razem z Mamelukami uderzyła w turków. Ich imperium w końcu zatrzęsło się w posadach i prawie rozpadło.
Wobec wzrostu znaczenia Francji, Anglia i Portugalia stały się kandydatami na sojusznika Szwecji. Zaczęły się odwracać więzy sojusznicze w Europie. Wszyscy zaczęli upatrywać zagrożenie właśnie w Paryżu...
Król umarł po bardzo krótkich rządach, rychło władze zdobył kolejny z dynastów:

===============

Dodano:
Karl XVII (1696-1705)
Karl XVII władzę miał szczęście przejąć w chwili gdy panował spokój, choć trwały walki między Gudżaratem i Sindem, to jednak Szwedzi się im tylko przypatrywali.
W 1698 rozpentała się wojna z Timuridami oraz turkami. Świat oszalał cytując Karla...


Kampania turecka rozgrywała się na Litwie i Mazowszu zaś timurydzka w okręgu Delhi. Obfitowała w wspaniałe szturmy i małe bitewki bez większego znaczenia. Obie strony nie były zbyt zapalone w walce. Co innego Brandenburczycy którzy liczyli na niemałe zdobycze w Austrii i na Węgrzech. Na przełomie 1699 i 1700 Europa wstrząsnęło pewne naturalne wydarzenie:

Tak paradoxalnie Szwecja wkracza w nowe stulecie, stulecie umysłu i oświecenia...
Szwecja szybko wychodzi z konfliktów swoich sprzymierzeńców. Pragnie i potrzebuje pokoju.
Należy uporządkować państwo po epoce ciągłych walk.
Brandenburgia bije turków ponownie, zajmując środkowe Węgry. Venexia odnosi mniejsze sukcesy ale także jest w stanie już radzić sobie z wrogiem. Timurydzi zaś wykańczają się na wojnie z Chinami. Nie było lepszego momentu na wzmocnienie się wewnętrznie.
Nowy król idzie w ślady swego poprzednika i bardzo interesuje się sztukę do tego stopnia że:

Jednocześnie król angażuje ise politycznie i wspiera aktywnie wszelkie mniejszości indochińskie chcące się oswobodzić (np. Pegu) od Chin oraz Bałkańskie (Morea, Atheny) od Turcji. A o tyle to łatwe że turcy toczą nieprzerwane wojny od wielu lat i w kraju panuje totalny zamęt i chaos.
W 1705 owo Pegu, wypowiedziało wojnę Aceh, był to początek szwedzkiej penetracji na półwyspie malezyjskim. Pech chciał że Szwecja straciła kolejnego króla przed czasem:

===============

Dodano:
Gustav IX (1705-1709)
Gustav IX to już drugi władca XVII wieku, choć minęło ledwie 4 lata od jego początku.
Pierwsze zadanie króla to doprowadzenie konfliktu z Acjeh do szczęśliwego dla Szwecji zakończenia:

Kampania przeciw Acjeh

Król przeznaczył na wojnę nieograniczone środki. Dowódcy mogli brać ze skarbu indyjskiego, tyle ile chcieli. Efektem było zajęcie i przejęcie Malakki. Głównego centrum handlowego regionu oraz serca Acjeh.
Po zwycięstwie cele stały się jasne. Neutralnośc i pokój. Europa pogrążyła się w wojnach tureckich. Moskwa, Venexia i Brandenburgia dziela się resztkami tego państwa. Francja oraz Portugalia z Anglią walczą przeciw sobie już ponad 20 lat ze zmiennym szczęściem wyjadając swe siły. Szwecja ma szansę na pokój. Lecz nie wiadomo co z Acjeh...kiedy uderzy i sprowokuje do kolejnej wojny...
Jednakże Szwecja nie ma szans na stabilnośc wobec ciągłych zmian na tronie...już po 4 latach nastąpiła kolejna:


Karl XVIII (1709-1711)

Karl XVIII rządził tak krótko że nawet nie ma o czym napisać. Udało mu się tylko koronować. Odbyć podróż do Christiany i Kopenhagi oraz na Islandię. Po powrocie długo już nie porzył.

 

Karl XIX Gustav (1711-1721)

Kolejny już król w tym ćwierćwieczu rozpoczyna swoje panowanie od drobnych starć na granicach swego imperium. Mała wojna z Acjeh o Singapur, inna Brandenburgii z Turcją o wolność dla Słowian bałkańskich (wyzwolenie Bośni, ale tez Morei i Athen) i w końcu Tybetu z Chinami angażują pewne siły królestwa w nie do końca dla siebie istotne konflikty. Fakt że osłabienie turcji i Chin jest bardzo istotnym programem dla kolejnych królów ale jednak bezpośrednie zyski z tych krótkich ale licznych wojenek są małe...Zyskiem bezpośrednim wkrótce po zajęciu Singapuru stała się możliwość utworzenia:

która rychło stała się potentatem na Oceanie Indyjskim i wielka siła na Pacyfiku.
A korzyści są doprawdy imponujące:

W 1718 wybucha wielka wojna z Acjeh. Po tym jak Pengu dostało prawa równoprawnego sojusznika Szwecji. Rola tego królestwa urosła w Indochinach niepomiernie. Acjeh uznało to za objaw walki z islamem w rejonie (silna ofensywa szwedzkiego misjonarstwa ale tez misjonarze buddyjscy z Pengu) i postanowiono bronić się siłą. Szwecja jednakże miała 3 wielkie armię na półwyspie malezyjskim i jedynie jak się mogła wojna zakończyć to anexją...

Działania poszły szybko wobec prymitywności sprzętu przeciwnika.
Nie zabrakło co prawda heroicznych walk ale zawsze przegranych dla tubylców.

W 1719 król przeprowadził pewne reformy związane z pojawieniem się nowej mody:

Tradycyjnie król długo nie władał swym państwem i rychło zastąpił go syn.

===============

Dodano:
eh...przekroczyłem ciut limit...no i przepadło ^^
byle do końca, ten AAR się rozwinie w Victorii w coś ciekawszego...tu niestety nie miałem jak się popisać heh i jeszcze ta wpadka :-/
===============

Dodano:
Gustav X nie miał wiele do zrobienia. Musiał finansować budowę licznych jednostek milicyjnych w celu utrzymania kontroli nad buntującymi się prowincjami na wszystkich kontynentach. Jego władza lubiana nie była, kojarzył się w przepychem i zbędnymi wydatkami oraz faworyzowaniem „dzikich” oraz obcokrajowców na dworze.

W kraju rosło niezadowolenie związane z polityka króla. W efekcie gdy pojawiła się potrzeba ratowania pozycji Szwecji w Azji...trzeba było złamać sojusznicze zobowiązania i pozostać neutralnym.
Rosja odebrała to jako wielki przejaw słabości i w 1734 roku...wybuchła wojna...
Generał Armfeld przejął dowództwo jako wódz Naczelny armii „Inflant”, czyli działających wszystkich sił na froncie rosyjskim.

Kampania przeciw Moskwie i Nowogrodowi
Do walk rychło włączyli się Brandenburczycy, pomagając Szwedom bardzo. Okazało się że liczba Rosjan jest tak przeważająca że Szwedom rychło zabrakło ludzi do walki. Całe królestwo ogarnął strach. Pierwszy od średniowiecza paniczny strach przed najeźdźcą. Skonsolidowało to wszystkich i wzmocniła się dzięki temu pozycja króla, co trzeba przyznać.
Udało się odnieść sporo sukcesów choć Moskwiczanie zdobyli Rygę i Archangielsk. Zajęcie jednak Mińska i Nowogrodu zadecydowało o tym że zdecydowano się na Status Quo. Ale była to porażka Szwecji. Zdawano sobie z tego świetnie sprawę...
W 1744 działalność długoletnia misji szwedzkiej w Chinach, doprowadziła do rozkładu tego państwa. Od dynastii Ming odłączyła się spora część kraju która poparła dynastie Qin. Rozgorzała wieloletnia wojna domowa dzięki której Chiny zostały w końcu spacyfikowane. Można było łatwiej pozbyć się ostatecznie Timurydów z Indii i zająć się w końcu zaniedbanymi sprawami europejskimi.
Pomimo wszystko ostatnia faza panowania Gustava to ciągłe rewolty szczególnie w Indiach i Ameryce. Ludność kolonii czuje się głęboko wykorzystywana przez możnowładców z kontynentu i nawet w królu przestaje widzieć swe oparcie. W efekcie do walki staje np. cała Kalifornia. Sytuacji nie poprawia tez rosnący antagonizm z Francją, który w każdej chwili może się przerodzić w otwarty konflikt. A jakie są wojny z Francją przekonała się niedawno Portugalia ku przestrodze dla innych.

===============

Dodano:
Rok 1752 nie był łatwy dla Szwecji...
Trwająca od lat nieoficjalna wojna z Francją o władzę nad Ameryka przerodziła się u progu panowania Johanna III w regularną wojnę. Ogromne armie zderzyły się w Niderlandach, bez powodzenia. Walki przeniosły się więc rychło do kolonii obu mocarstw i rozpętały krwawa serie potyczek przy jednoczesnym pełnym wyzysku tych ziem przez metropolie.
W efekcie zaczęła rodzic się idea zjednoczenia kolonii szwedzkich, francuskich i kastylijskich w jedno silne państwo myślące tylko już o własnym interesie. Zaistniał poważny konflikt interesów z którym Stockholm nie potrafił sobie poradzić (jak i Paryż).
Reakcją króla było jednakże wprowadzenie Karty Praw, co prawdopodobnie ocaliło jedność mocno nadwyrężonej spoistości królestwa, gdyż brano w Paryżu pod uwagę wymuszenie na Szwecji przyznania niepodległości Duńczykom Co pobudziło bardzo ich kwestię narodową.
W 1755 stoczono wielka bitwę morską w której właściwie kwiat floty obu mocarstw poszedł na dno. Ale Szwedzi wygrali, bo przetrwało 8 okrętów...
Niemniej bitwa była wyjątkowo krwawa i nienawiść między szwedami i Francuzami osiągnęła niemal apogeum gdy wyłapywano rozbitków...
Jest to pierwsza od stuleci wojna w której tak mocno podniesiono sprawę narodu i religii.

Szwecja starała się wykreować na obrońcę świata zaś Francja katolicyzmu.
Gdy zorientowano się że Francja nie zamierza się poddawać wprowadzono embargo, niezwykle drażniące i uderzające także w kieszenie Szwedów rozwiązanie. Francuzi zareagowali potężną ofensywą w wyniku której wojska królewskie cofnęły się aż pod Bremen.
W wyniku konfliktu z Francja, Szwecja nie była w stanie kontrolować sytuacji w Chinach i rozgrywek między Qin i Ming, w efekcie tracąc sojusznika.
Wobec francuskiego najazdu nikt nie zwrócił nawet uwagi na zmianę na tronie.
Adolf Johan zastąpił swego brata który zmarł na zawał na wieść o tym że 200 tys. armia francuska szturmuje Hamburg (szwedom udało się zmusić wroga do wycofania się).
Wobec jednakże przewagi wroga zaczęto brać pod uwagę mozliwość klęski...

W 1758 powstała Republika Włoska, w końcu udało się Włochom wykorzystując zaangażowanie Francji w walki ze Szwedami stworzenie silnego pańśtwa narodowego. Szkoda tylko że Szwecję może czekac dla odmiany regres.
W tym też roku udało się zawrzec pokój z Francją. Nie był to właściwie pełny pokój, bardziej rozejm z nadzieją na przedłużenie. Oba mocarstwa były poważnie osłabione stąd była na to nadzieja. Niestety Szwecja jest teraz po tej wojnie nastawiona kompletnie pacyfistycznie w stosunku do wszystkich sąsiadów. Należy uporządkowac kraj i odbudowac ze zniszczeń. Zrezygnowano więc z polityki interwencji gdziekolwiek.
W Azji zresztą Szwecja interweniować nie musiała bo Tybet i Qin toczyły zwycięskie wojny z Ming i Koreą. Japonia zaś podjęła się polityki pełnego izolacjonizmu. Szwedzkie interesy były więc zabezpieczone. Okazało się że wprowadzenie Karty Praw tak bardzo spacyfikowało społeczeństwo że można było podjąć się reform państwowych zgodnych z duchem epoki. Adolf I zdając sobie sprawę z niedostatków polegania na dotychczasowym systemie postanowił stać się twórcą absolutyzmu oświeconego w którym król konsultując swe poczynania z filozofami i naukowcami decyduje o kierunku rozwoju swego państwa. Szwecja wkracza w nową epokę. Choć władca wybitnością nie grzeszy to jednak potrafi polegać na najlepszych synach zrodzonych ze podległych sobie ludów.
W latach 60tych toczyła się wojna Brandenbursko-Francuska w której Szwecja nie wzięła udziału ale wspierała finansowo Brendenburczyków. Jednocześnia przyglądano się na podział turcji między Włochy, Egipt, Kretę i Serbię.
W roku 1764 doszło niestety w Ameryce Środkowej do pewnych perturbacji. Gdy powstał projekt utworzenia Ameryki Północnej jako jednego kraju to tyczył się on kolonii na północ od Rio Grande.
Władze tak Francuskie jak Szwedzkie, zgodziły się na prawa pewnych prowincji, które dostały przywileje regionalne. Czyli pewne prowincje w ramach „13 kolonii” miały prawa swobodnej wymiany handlowej między sobą niezależnie od tego do jakiego kraju kolonia przynależała. Pozazdrościli tymż ludziom mieszkańcy Mexyku i wkrótce stworzyli swój projekt państwa amerykańskiego opartego na silnym przymierzu z ludnością autochtoniczną (przeciwnie od tych z północy).

Władze szwedzkie poczuły się zagrożone...ale nie wiedziano jak sobie poradzić z problemem. Postanowiono czekać.
W 1765 roku, Enrique IX Kastylijski przejął władzę nad Wlk. Brytanię i doprowadził do Unii między dwoma królestwami tworząc siłę równoważną dla Francji. Daje to wiele Brandenburgii oraz Szwecji w ich walce z Francją. Choć Szwecja wciąż nie jest gotowa do włączenia się zbrojnie do konfliktu to jednak finansuje tą wojnę ciągle.
Problem w tym że ów król zerwał z dotychczasową polityką proprotestancką Kastylii i pod wpływem brytyjczyków przyjął katolicyzm. Wobec tego zarysował się konflikt z Włochami który rychło może przerodzić się w otwartą wojnę...bardzo nie na korzyść dla Szwecji.
W końcu król zmiera w Szwecji naturalnie...
W roku 1766 odchodzi w sumie jak się okazało istotny w dziejach Szwecji król...i następuje jego następca, primogenita:



Nowy król zaraz po objęciu władzy rozpoczął reformę którą planował wprowadzić już od dawna. Będąc świadkiem walk z Francuzami wyciągnął wiele wniosków. Nie zauwazył niestety potrzeby zreformowania floty a ta choć zwycięska była to ponosiła tez wielkie straty. Jednakowóż siła armii jest zawsze najważniejsza.

Król walczy z separatyzmami w koloniach amerykańskich. Rychło podobnie do Mexyku zachowała się Luizjana oraz Quebec gdzie postanowiono się organizować na wzór quasi państwowy.
Jego panowanie cechuje w całości permamentny pokój. Nie wdał się w wojnę między Brandenburgią i Serbią, ani w konflikty na Indochinach. Nie włączył się tez w konflikt Moskiewsko-Mamelucki choć wsparł tych drugich finansowo. Tak tez spokojnie umarł zostawiając niepołnoletniego potomka:

Rada rządziła krajem 7 lat. Przez ten okres udało się poprawić bardzo stosunki z Francją i właściwie nakierować kraj na dobry kierunek rozwoju. Członkowie Rady stworzyli pewnego rodzaju Senat w którym przy współudziale niepełnoletniego władcy decydowano o sprawach kraju. Widział on w tej instytucji wsparcie swej władzy także już gdy został koronowany. Pozbawiał go bowiem Senat uciążliwej i żmudnej niekiedy pracy jaką wykonywać musieli jego poprzednicy a do jakiej nowy król talentu i chęci nie miał...

Karl był postacią niezwykłego temperamentu i swa władze sprawował ciągle podróżując.
W 1791 roku Nowogród rozpętał wojnę ze Szwecją...nikt się tego nie spodziewał, ale możliwości Szwecji po wielu ostatnich reformach były ogromne i kraj zdawał się być niepokonanym.
I tak tez się stało. Armia Szwedzka bez wysiłku wtargnęła do Moskwy i zmusiła wroga do kapitulacji. Szwecja nie była zainteresowana unicestwieniem Moskwy choć mogła teraz dokonać wszystkiego. Król postanowił odbyc podróż na Haiti i tam...został zamordowany przez grupę terrorystów chcących oswobodzić swą wyspę spod rąk monarchy z Europy...
Nastał okres kolejnej Rady Regencyjnej...
Ta Rada była niemalże już urzędem demokratycznym. Zaszły bowiem w Szwecji ogromne przemiany ostatnimi czasami. Niepełnoletni dziedzic nie za bardzo co mógł w tym momencie zrobic by zapobiec niebezpiecznej liberalizacji swego społeczeństwa.

Nowy król przejął władzę w 1799 roku. Przejął on już inne państwo w swą władzę. Ta Szwecja to już Szwecja epoki XIX wieku. Niesamowicie nastawiona na kapitalizm, liberalizm rynkowy i oddana hasłom wolności równości i braterstwa narodów wobec despotyzmu. Król nie mógł w tym momencie liczyć na wzmocnienie swej władzy, gdyż wszyscy byli ogarnięci euforia wynikłą z wydarzeń we Francji gdzie rozszalała się wojna domowa między liberałami i monarchistami. A król ledwo uszedł z zyciem w czasie szturmu Paryża.