Pod sztandarem Czarnego Orła

Witam! Jest to mój pierwszy AAR, więc proszę o wyrozumiałość, ale wytykajcie wszystkie błędy. Tylko dzięki Wam będę mógł tworzyć coraz lepiej... Jedyne co mogę więc teraz zrobić to zaprosić do lektury. Miłego czytania :-D

_______

Pod sztandarem Czarnego Orła



Prolog​

1773 rok. Niedawny podział Rzeczypospolitej umocnił pozycję Prus dając im tereny nazywane Prusami Królewskimi. Wielki cel narodu – połączenie Prus znad Łaby i Niemna – stał się rzeczywistością. Ale Orzeł nie nasycił się. On zaostrzył sobie tylko apetyt…

Część I
Orzeł ostrzy szpony​

W berlińskim pałacu Fryderyka II Wielkiego zgromadzili się król, doradcy oraz najbardziej zaufani dowódcy wojskowi, książę Fryderyk oraz nieco nieoczekiwany von Blucher. Gerhard, mimo iż niedawno odszedł z wojska z powodu braku perspektyw w armii, dziś przybył na prośbę Fryderyka II. Wszyscy umilkli gdy do komnaty wszedł król. Oddali mu pokłon i czekali, aż Rex Borussorum przemówi. Hohenzollern zbliżył się do stołu stojącego pośrodku pokoju. Pozostali poszli w jego ślady. Monarcha przesunął palcem po znajdującej się na meblu dużej mapie Prus.
- Oto my! Zjednoczeni i silniejsi niż kiedykolwiek wcześniej. – Ruszył ręką w podróż zaczynając od Łaby poprzez Berlin, Breslau, Dantzig, Königsberg do Niemna. – Ale została jeszcze jedna rzecz. Polska! – Wskazał na obszar ciągnący się na południe od Prus wykraczający aż poza mapę. – Polska to już nie kolos wschodniej Europy, to karzeł, który tylko czeka by go podbić… - Cabinetsminister Ewald Friedrich von Hertzberg ostrożnie wtrącił. – Czy aby nasza agresja na Polskę nie zwróci przeciw nam Rosji i Cesarstwa Austriackiego?
- Brednie! – Rzucił Fryderyk II. – Caryca ma teraz problemy z utrzymaniem spokoju na południu, a cesarz Józef snuje plany zagarnięcia Włoch… Nie może być lepszego okresu. – Uciął dyskusję król i wrócił do mapy. – Wezwałem was tu,– słowa wyraźnie skierowane były do księcia Fryderyka i von Bluchera – bo poprowadzicie do ataku Armię Królewiecką ty Blucher, a dowodzeniem Ost Armee zajmie się książę Fryderyk. A oto plany…

Część II
Marsz na wschód​

Od wielu dni z głębi Prus nad granicę z Polską przybywały kolejne pułki. Rzesze inżynierów i robotników umacniały i budowały mury Dantziga.

​

Aż stało się. W sierpniu 1773 roku Armia Królewiecka Bluchera, teraz w stopniu feldmarszałka, przekroczyła granicę i wkroczyła do Wielkopolski. W kilka dniu później ruszyła ofensywa księcia Fryderyka na Mazowsze. Ostatecznie po miesiącu ruszyły szeregi wojsk króla Fryderyka II kierującego się na Małopolskę. Armia Rzeczypospolitej skupiła się na obronie stolicy i wkrótce na dwunastotysięczną armię księcia Fryderyka spadło ponad dwadzieścia tysięcy Polaków. Bitwa pod murami Warszawy rozpoczęła się z rana 15 września ostrzałem baterii pruskich. Rzeplici pod kulami dział rozpoczęli szturm pruskich umocnień.

​

Kolejne fale szarż kawalerii padały pod strzałami pruskiej piechoty. Gdy sytuacja Armii Rzeczypospolitej zaczęła malować się nie różowo do ataku oskrzydlającego ruszyli pruscy kirasjerzy i dragonii. Pod wieczór nic nie mogło już uratować uciekających w nieładzie Polaków. Pułki huzarów dokonywały pogromu wśród piechoty, a piechota w tym czasie szybko unicestwiła małą wycieczkę garnizonu warszawskiego.

​

Feldmarszałek Blucher nie niepokojony przez oddziały armii polskiej bez przeszkód dotarł pod Poznań i zaczął oblegać miasto. Szło mu to z początku niezwykle trudno z powodu małej ilości armat, ale po kilka tygodniach dotarło doń kilka baterii i mógł bez przeszkód rozpocząć oblężenie na pełną skalę.
Króla Fryderyka II pod Krakowem dopadła wieść o ataku Austrii na Bawarię. Po dłuższym przemyśleniu tej sprawy aby nie denerwować sojusznika w tej chwili wysłał przez posła wieść, iż Królestwo Prus wypowiada wojnę Bawarii. Inną sprawą jest, że przez tegoż samego sługę przesłał do Monachium propozycję pokoju.

​

Kraków zdobyty został na wrzesień 1774 roku, zaś z północy dochodziły wieści, że Blucher jest już na Podlasiu, a książę Fryderyk po otrzymaniu armat przystąpił do szturmu na Warszawę. 21 września dotarła do monarchy wieść, że król Stanisław Poniatowski jest gotów oddać w posiadanie Prus Małopolskę, Wielkopolskę oraz sumę 15 dukatów za zakończenie wojny i pięcioletnie zapewnienie o nieagresji. Fryderyk II wiedział, że już niedługo, a dotrze do wschodnich rubieży Rzeczypospolitej, więc odpowiedź była oczywiście przecząca. Po uzupełnieniu zapasów w październiku armia ruszyła na Lwów. Po drodze listopadem doszły wieści, że Warszawa zdobyta! Samemu królowi udało się zbiec na Litwę, a dalej na Ruś Białą. W ślad za nim ruszył książę Fryderyk, który po otrzymaniu posiłków z Prus prowadził teraz w bój prawie dwudziestotysięczną armię. Blucher zaś zadał Polakom pod Zamość miażdżącą klęskę i przystąpił do oblężenia. Przez następne miesiące zimowe armie stały oblegając Wilno, Zamość i Lwów.

​

17 maja 1775 roku Prusami wstrząsnęła wiadomość o śmierci w boju księcia Fryderyka. Podobno gdy Rzeplici wyprowadzili wycieczkę do obozu prusaków jeden z wojaków polskich wtargnął do namiotu dowódcy Ost Armee i zastrzelił go. Po tym wydarzeniu rozwścieczeni stratą wodza żołnierze przypuścili wielki szturm na Wilno kończąc w nim rządy białego orła. W tym samym czasie Blucher relacjonował już we Lwowie królowi zdobycie Wołynia. Ostatnie dni wojny zbliżały się wielkimi krokami. Wtedy to nagle dotarła wieść o buncie w Galicji. Fryderyk II wysłał naprzeciw rebeliantom zastępy pruskiej piechoty pod dowództwem Bluchera, a sam wyruszył w widły rzek Dniepru i Dniestru na Podole. Powstanie w Galicji zostało szybko zakończone, a na dodatek z północy pędziły wieści o złapaniu króla Stanisława i zagarnięciu kolejnych prowincji… Pod koniec kwietnia cała Rzeczypospolita znalazła się pod jarzmem szponów Czarnego Orła. Sejm zwołany 17 maja 1776 roku musiał przyjąć dyktowane przez króla Fryderyka II poniżające warunki. Całe terytorium Polski prócz okolic Warszawy zostało włączone w skład Królestwa Pruskiego, zaś Rzeczypospolita została przemianowana na Księstwo Warszawskie… Wojna skończyła się, a Prusy udowodniły po raz kolejny całej Europie, że są wielką potęgą.

Orzeł triumfował!

​

AAR zamknięty, upłynął miesiąc, w razie kontynuacji PW.

Aux Teergois